วีดีโอ

Dziękuję za ten rozbudowany i ważny komentarz. Zgadzam się z Panem, że o kłamstwie można pisać traktaty. Filmik na YT ma swoje ograniczenia. Mogę się zgodzić na to, że prawda jest nie do osiągnięcia. Jednak bronię prawdy jako nie jakiegoś stanu zgodności z obiektywnie istniejącą rzeczywistością, lecz jako samego dążenia do tego stanu osiągnięcia. Prawda dla mnie jest zawsze tylko lub aż samym dążeniem do prawdy. Zakłada możliwość błądzenia, tego errare humanum est (błądzić jest rzeczą ludzką), a głównym "skutkiem" tego dążenia jest otwarcie na to, co poza nami, na innych ludzi. Ta potrzeba "otwarcia" jest wielką tęsknotą ludzi, a równocześnie lękiem. Jak ograniczać możliwość błądzenia w tym dążeniu? Wypowiadać się w ramach, słuchać tylko osób, które dysponują potwierdzonymi kompetencjami. I tu mamy problem nie tylko z oszustami, którzy deklarują kompetencje, ale i z uczciwością osób kompetentnych, z ich moralnością, bo kłamstwo zaczyna się wtedy, gdy ktoś znając "prawdę", a więc wiedząc, że jest inaczej (niezależnie od tego czy się myli czy nie) świadomie tę prawdę deformuje, by osiągnąć jakieś inne cele - majątkowe, władzy, itp. Stąd potrzeba wiecznych pojęć - sumienia, winy, ale i możliwości przebaczenia, która zwykle jest warunkiem dla tej winy uznania. Mówi Pan o korzeniach rzymskich i greckich. Przetrwały one w ramach religii chrześcijańskiej i wszystko jest u nas chrześcijańskie, nawet ateizm, choć regularnie podejmowane są próby, by to zmienić, by wyrwać nas z tych korzeni. Jeśli nie propaganda... U źródeł propagandy leży założenie, że wszyscy kłamią i chcą kłamać. A może jednak nie wszyscy, może się tylko mylą?! Ważniejsze jest to, że ona automatycznie ustawia tego drugiego (sąsiada - tego z ulicy i za granicą) w pozycji wroga. Zakłada ona, że ten drugi chce nas unicestwić i my musimy zrobić z nim to samo. Uważam, że egoizm jest najważniejszą ludzką cechą - dążymy nie tyle do unicestwienia drugiego, lecz raczej do uznania dla nas samych, do uwagi, do szacunku i zwykle odpowiadamy tym samym. I taki jest cel dążenia = błądzenia w poszukiwaniu prawdy - coś staje się ważniejsze ode mnie i sąsiada, a wielkie marzenie ludzkości o poznaniu prawdy świetnie się do tego nadaje. Czy polityk nie może mówić prawdy? A może wystarczyłoby na początek milczeć wtedy, gdy otoczenie domaga się kłamania? Jedna osoba będzie z góry przegrana i nawet nie dopuszczona do grona polityków, ale wierzę, że to kwestia skali i sytuacji - wielki kryzys, tragedia często rodzą potrzebę uczciwych ludzi w polityce. I chyba nam to grozi...

​@@mysleniejednakboli2809 Jawne kłamstwo łatwo wypunktować, ono jest nawet niegroźne bo szybko jest weryfikowane i obnażane przez rzeczywistość. Najgorsze są półprawdy i kłamstewka niewinne. Komentowanie upadku etyki jest ważne ale to jeszcze niczego nie zmienia. To jeszcze nie jest ruch ku prawdzie. Pandemia pokazała, że głos z TV jest niczym głos Boga i nie ma już czegoś takiego jak rozsądek. Nikt dziś nie potrafi przekonać, że jego postawa względem problemu była tą zdrowo rozsądkową, bo każdy zapyta o podparcie się wiedzą a jej jest brak, są tylko opinie (swoją drogą Platon ten stan w państwie dobrze opisał, winą obarczył filodoxie). Aby z tej sytuacji wyjść (a jak nie wyjdziemy to natura nas siłą do tego zmusi) musimy skierować swoją uwagę nie na obszar polityki ale tam gdzie jest początek, a więc środowisko intelektualne i akademickie. Problemy końca średniowiecza i odrodzenia do dziś pozostają nierozwiązane, podzieliliśmy się tylko na obozy i ciągle się zwalczamy ale nie prowadzimy dysput które mają za cel dojście do prawdy. Aby iść ku prawdzie, spór o uniwersalia musi zostać rozwiązany a jest on obecny w naszym życiu, choćby zagadnienie płci jest tego przykładem. Musi zostać rozwiązany problem hierarchii, co jest ważniejsze - Bóg czy Człowiek, bo na tym się opiera walka teistów z ateistami a nie na wierze w lub nie? Musi zostać rozwiązany problem pochodzenia zła oraz problem istnienia duszy oraz ducha, bo większość ludzi bredzi gdyż ma duszę opętaną demonami, a demon to błędna myśl a nie stwór z rogami. Jeśli w tych kwestiach nie mamy poukładane to znaczy, że każdy ma tylko swoje racje i ciągle jesteśmy w średniowieczu a cały Renesans i Oświecenie czy Nowożytność to tylko Matrix. Jakby osoba publiczna miała dziś mówić prawdę, to wypada jej zawsze dodawać; nie wiem ale wydaje mi się, że... Wojny zewnętrzne mogą być zrozumiałe, cywilizacje mogą się ścierać, ale wojny wewnętrzne są oznaką upadku. Europa dziś chce jedności a nie potrafi się tu ustalić nawet najprostszych kwestii, bo z końcem średniowiecza zakopano pewne rzeczy pod dywan i do dziś tam leżą.

@@mysleniejednakboli2809 Kłamstwa są łatwe do obnażenia, najgorsze są półprawdy a tu problem jest ulokowany w środowisku intelektualnym i akademickim które przemilczało sobie pewne nierozwiązane kwestie i wierzy, że mamy postęp. Nie ma żadnego postępu kiedy ludzkość dochodzi do pytań i nie daje sobie na nie odpowiedzi a jedynie udaje, że kwestie nie muszą być rozwiązane. Plandemia pokazała, że nikt nie potrafi dziś zdefiniować co to jest zdrowy rozsądek, a gdzie tu do prawdy? Każdy poważniejszy problem będzie wyglądał równie groteskowo, bo my obecnie żyjemy w świecie sofizmatów i filodoxii opisanej przez Platona, to nie jest nawet świat racjonalny i rozsądkowy który jest przed światem prawdy, to jest świat zwierzęcy a nie ludzki. p.s. dałem wcześniej dłuższą odpowiedź ale nie została opublikowana. Piszę w razie jakby się jakoś pojawiła.

@@mysleniejednakboli2809 Kłamstwa są łatwe do obnażenia, najgorsze są półprawdy a tu problem jest ulokowany w środowisku intelektualnym i akademickim które przemilczało sobie pewne nierozwiązane kwestie i wierzy, że mamy postęp. Nie ma żadnego postępu kiedy ludzkość dochodzi do pytań i nie daje sobie na nie odpowiedzi a jedynie udaje, że kwestie nie muszą być rozwiązane. Ostatnie lata pokazują, że nikt już nie potrafi zdefiniować co to jest zdrowy rozsądek, a gdzie tu do prawdy? Każdy poważniejszy problem będzie wyglądał równie groteskowo, bo my obecnie żyjemy w świecie sofizmatów i filodoxii opisanej przez Platona, to nie jest nawet świat racjonalny i rozsądkowy który jest przed światem prawdy, to jest świat zwierzęcy a nie ludzki. p.s. dałem wcześniej dłuższą odpowiedź ale nie została opublikowana. Piszę w razie jakby się jakoś pojawiła.

Zgadzam się z Panem co do tego, że trzeba dążyć do rozwiązania sporu o uniwersalia, o to, czy Bóg czy człowiek, o pochodzenie zła i istnienie duszy, a więc szukać prawdy. Czy to dążenie może zakończyć się sukcesem? Czy takie odpowiedzi przy całej uczciwości, wysiłku można uzyskać? Może właśnie takie wieczne dążenia są świadectwem naszego człowieczeństwa i motorem jego rozwoju, bo pozwalają nam wymknąć się z klatki naszego ja - choćby na chwilę w jakimś zakresie? Jestem przekonany, że problem leży jednak w etyce. Dzisiejsze "biesy" chcą nami władać przejmując prawo do określania tego, co moralne, co normalne (wciąż to zmieniając budzą nieufność do naszego doświadczenia, intuicji), a przede wszystkim usunąć pojęcia dobra/zła i zastąpić je słowem poprawne/niepoprawne. I to biesy będą o poprawności decydować. Ale najpierw należy zburzyć podstawę - ten uparty głos sumienia i poczucia winy. Najlepiej zacząć od dyskredytacji przedstawicieli religii. Myślę, że stąd ten ciągły atak w Polsce na religię i duchownych. Duchowni są odbiciem naszego społeczeństwa, wraz z jej grzechami, są solą naszej ziemi - zakładam, że czasem zepsutą (nie myślę, że bardziej niż w średniowieczu), choć ja osobiście spotkałem tylko pozytywnych księży - tak po ludzku czasem słabych, nieudolnych, ale nikt nigdy mnie nie molestował, ani nie robił amoralnych propozycji, choć ze względu na moją biografię znałem ich dziesiątki... Dziękuję za komentarz.

Każdy z nas jest w jakimś stopniu filozofem, a więc poszukuje mądrości i sensu. Dziękuję za komentarz. Cieszę się, że są osoby, które dzielą moją pasję.

Ja też mam nadzieję, że będę mógł dalej rozwijać moją i Państwa filozoficzną pasję. Takie miłe komentarze dodają mi sił. Dziękuję

Ma Pan rację. A przy tym Dostojewskiemu udało się stworzyć postaci, które przeżywają dramat dobra i zła, wykraczający poza czas, miejsce, naród i konkretne osoby i dlatego czytany jest na całym świecie... Dziękuję za komentarz

Najlepiej odpowie sam Dostojewski. Zbrodnia i kara: "Między innymi w więzieniu odsiadywali karę Polacy, przestępcy polityczni. Ci po prostu uważali tych ludzi (przestępców niepolitycznych - przyp. wł) za gburów, chamów i gardzili nimi patrząc na nich z góry; natomiast Raskolnikow nie mógł tak na to spojrzeć: widział wyraźnie, że ciemni ci ludzie są pod niejednym względem znacznie rozumniejsi od tychże Polaków. Byli tu również i tacy Rosjanie, którzy zanadto pogardzali swym otoczeniem - jeden były oficer i dwaj seminarzyści. Raskolnikow widział także ich pomyłkę" (s. 558). Czy Dostojewski też doświadczył tej pogardy i potem nią odpłacał? Musimy pamiętać, że każdy z nas za granicą uosabia cały naród. Jeśli spotykamy cudzoziemców to zwykle po nich oceniamy cały naród. A przecież w każdym są zabójcy, złodzieje, gwałciciele, zboczeńcy, etc. Można mieć pecha i takich właśnie spotkać... Poza tym Dostojewski nie oszczędza swojego własnego narodu - "karamazowska podłość", odrażająca postać ich ojca, etc. Chcąc pokazać głębię duszy człowieka pokazuje również głębię zła i Polacy spełniają tu, co prawda bardzo schematyczną, ale widać potrzebną mu rolę, co ma oczywiście prawo nas boleć... Podobnie przedstawione są też inne narody: Niemcy to zwykle albo głupcy, którzy kaleczą język rosyjski albo ograniczeni lekarze, którzy za pieniądze robią poważne miny i... nie pomagają, Francuzi (np. w Graczu) to wyrafinowani oszuści, Żydzi ("Żydkowie") to skąpcy i chciwcy... Proszę zobaczyć, jak Prus opisuje Żydów w Lalce... Miał na to prawo? Tak, jeśli właśnie takie postacie poznał w danym czasie i miejscu. Takie jest prawo geniuszy literatury, chcemy przecież poznać prawdę danych czasów i za tę prawdę ich kochamy...

A ja dziękuję za komentarz. Łagodna lub "potulna" to dzieło, które we mnie samym wywołało wiele emocji...

Dziękuję za komentarz. Odkrywanie Dostojewskiego jest szczególną przyjemnością, a to dzieło charakteryzuje się szczególnie pięknym rosyjskim językiem.

Ma Pani rację. Bułgakow wierzy w miłość. W interpretacji zwracam uwagę na to, że miłość, jak każde uczucie podlega kształtowaniu poprzez nasz biologiczny i mentalny czas. Inna jest miłość młodych ludzi po dwudziestce, inna po czterdzieste, a jeszcze inna po sześćdziesiątce. Każda z nich, gdy się dzieje, gdy obejmuje ludzi niesie z sobą "smak" wieczności, każda jest ocaleniem i wzajemną troską. Dziękuję za ciekawy komentarz.

Każde tłumaczenie jest już jakąś interpretacją. Jaskrawym przykładem jest słowo "samowolie" z Biesów (filmik nr 2), przetłumaczone jako "wolna wola" i jako takie zrobiło karierę u egzystencjalistów - samobójstwo jako najwyższy wyraz wolności. A. Camus poświęcił Kriłłowi cały rozdział w dziele "Mit Syzyfa". "Swojewolie" to jednak u Dostojewskiego "samowola" - u nas np. w zwrocie "samowolne oddalenie się z jednostki". Ciekawe jak takie błędy żyją swoim życiem i przybierają pozory normy (inny przykład "Bułhakow" zamiast poprawnego Bułgakow" (filmiki o Mistrzu i Małgorzacie). Dziękuję za komentarz.

@@mysleniejednakboli2809 dziękuję za odp. Może Pan napisać jak zapisuje się cyrylicą to rosyjskie słowo opisujące zranioną duszę Nastazji z filmiku (5.32)

Po rosyjsku: растлить - растлена - oznacza w tym kontekście zdemoralizować, zdeprawować. (Dosłownie może również oznaczać deflorację).

Dziękuję za to bardzo ważne pytanie. Miłość i nienawiść w tym samym czasie w jednym człowieku? Miłość i nienawiść to pojęcia (nazwijmy je za Jaspersem) "graniczne" albo "krańcowe", z "nadludzką" siłą oddziaływania. Mogą przechodzić jedno w drugie, ale równocześnie - wydaje mi się, że jest to niemożliwe, jeśli to prawdziwa miłość lub nienawiść (a nie zwykła sympatia lub niechęć). Mają jedną cechę - określają horyzont świata. Dla zakochanego cały świat jest pełen barw, słońca, chce się z innymi dzielić swoim szczęściem (jeśli jest to miłość wzajemna), a więc rozszerza ten horyzont na innych ludzi, zaś nienawiść ten horyzont zamyka wokół tego, kogo nienawidzisz - skupiasz się na nim/na nich i cały świat staje się nienawistny, w ciemnych barwach, dopóty ten, kogo nienawidzisz istnieje. Z czasem nienawistnik sam staje się takim dla samego siebie...

Ma Pani rację. Obok znikających komentarzy - jeszcze nigdy żadnego nie usunąłem osobiście od początku kanału, o poranku "znikają" przeglądy - po prostu na oczach zmniejsza ich liczba, podobnie ze zmiennym czasem oglądania (zwykle na minus). Staram się nie ulegać teoriom spiskowym, tłumacząc to moim brakiem znajomości zasad działania tego medium. Mniejsza o mnie (to niszowy kanał dla poszukujących), ale zamknięcie bez ostrzeżenia i uprzedzenia (na szczęście są inne miejsca w sieci) kanałów z setkami tysięcy subskrybentów, które oglądałem, nawet tych gospodarczych, bazujących na zachodniej prasie, każe mi się zastanowić, czy Orwell nadciąga, czy już się realizuje. Mój kanał pewnie również nie należy do ulubionych dla "algorytmów"...

@@mysleniejednakboli2809 Ja to obserwuję od samego początku, bo tak wielka przestrzeń informacyjna ma swoich władców, a oni mają swoje interesy i filozofię która zmierza do jakiegoś celu i porządku. Na początku była pełna wolność bo było testowanie narzędzia. Zrobił się śmietnik, kanały erotyczne miały miliony wyświetleń, to wyeliminowano ze względu na protesty rodziców, potem wyeliminowano terroryzm i 'nawoływanie', potem mowę nienawiści, a potem dyskretnie zaczęto eliminować chrześcijaństwo szczególnie katolickie, ale i inne wyznania i denominacje, w to miejsce weszła jedynie słuszna propaganda ideologiczna i wszechobecne reklamy. Tworzy się nowy model człowieka, posłusznego konsumenta bez wiary i kulturowej tożsamości , bez osobowości , płci bez żadnych różnic, poglądów za to z pasjami od szydełkowania po fizykę kwantową. Jeśli ktoś fiknie, wywalą go, zablokują razem z kartą bankową. Coraz więcej kanałów nie spełniających kryteriów miałkości i politpoprawności jest blokowanych i demonetyzowanych. Można rozumem wyprorokować że każda religia pójdzie na aut, bo szkodzi dominacji pieniądza. I tak wypełniają się proroctwa czasów końca, może nie świata, ale cywilizacji chrześcijańskiej, takie jest przynajmniej zamierzenie przeciwnika człowieka.

Ma Pani rację, jeśli szuka Pani w Biblii natchnienia i wiary. Pokolenia wierzących zgromadziło niewyobrażalne bogactwo interpretacji i świadectw i, rzeczywiście, byłoby głupotą kształtować swoją wiarę jedynie na podstawie własnych odczuć. Biblia może jednak być traktowana również jako księga mądrościowa, a więc filozoficzna - i tu nasze osobiste czytanie, osobiste przeżywanie, myślenie, wątpliwości... mają swoje znaczenie. Istnieje nawet taka dziedzina filozofii jak filozofia biblijna i zajmują się nią również ateiści. "Bądźcie zimni albo gorący". Jestem za tym, by błądzić i... czytać Biblię, niż przyjmować bezmyślnie podawane nam treści. Pięknie opisała Pani swoją drogę błądzenia - ale błądzi się wtedy, gdy się szuka, gdy podejmuje się wysiłek szukania prawdy - i tylko wtedy można ją odnaleźć, napełnić treścią to, co nam dotąd umykało. Liczy się sama droga. Dziękuję za komentarz

@@mysleniejednakboli2809 No to uporządkujmy to. Tak, Biblię trzeba czytać, tyle że ja próbowałam i nie znalazłam w niej światła i życia, nudziła mnie dlatego ją odrzuciłam na początku. Księgi madrościowe jak i rózne poradniki dobrego życia pisane przez ateistów, psychologów, filozofów z kręgów protestanckich owszem, pokazują nam mądrość, tyle że cząstkową lub aksjologiczne pomieszaną. Wszyscy czytają, nikogo to nie zmienia, naszej świadomości nic tam nie zaskakuje byśmy przeżyli metanoję. Wiedza potrzebuje osobistego doświadczenia Boga, tego nie da się nauczyć, na to można się tylko otworzyć, i tu potrzebny jest ten kto nas tam zaprowadzi i pociągnie własnym świadectwem autoryzowanym przez Kościół, byśmy mieli pewnosć że nie ma tam błędu ( w tekstach Katarzyny Sieneńskiej natchnionych przez Ducha Swiętego Kościół odrzucił ok. 500 wersetów niezgodnych z doktryną, których żródło określono jako własne lub demoniczne), w Dzienniczku Faustyny Magisterium Kościoła (dawna Inkwizycja) nie znalazło ani jednego błędu dlatego po latach uznano że dyktował to Duch Swięty bo tylko on nie robi błędów). Dodam że w traktach teologicznych profesorów teologii znajduje się najmniej 3 błędy doktrynalne. Kościół jest precyzyjny ale i delikatny w badaniach, chirurgicznie oddziela prawdę od fałszu, a co dobre zostawia. Chrześcijaństwo nie jest jednak wiedzą, ani moralizmem, ''chrześcijaństwo to historia miłosna'' jak nazwał je Ratzinger, i namysł nad prawdą Biblii nie sformułowała w tej ostatecznie prawdziwej i pięknej formie żadna inna denominacja chrześcijańska. Co do prawosławia, jest pudrowane, odkąd car chyba Iwan nie dostał od patriarchy błogosławieństwa na prowadzenie wojen, wybił cały patriarchat i wstawił tam carską ochranę, która robiła w cerkwiach orgie, piła z kielichów mszalnych, publicznie śmiała się z Boga, prawosławia w Rosji nie ma, jest pusta instytucja i wiara głubinki. Spór o filokalia jest mniej ważny niż tamten fakt odłączenia od Rzymu który jaki by nie był, zachowuje depozyt, szafuje łaski i chroni, a bramy piekielne i grzechy wielu duchownych go nie przemogą. Ukłony.

@@mysleniejednakboli2809 Zniknął mój komentarz. Rozumiem że Pan sobie go nie życzy, bo z jakichś powodów Panu przeszkadza. A liczyłam na odpowiedź. Trudno. Pozdrawiam.

Nie usunąłem jeszcze nigdy żadnego komentarza. Nie na wszystkie odpowiadam od razu... proszę o cierpliwość. Dziękuję

@@mysleniejednakboli2809 Dziękuję. Nie pierwszy raz algorytm google usuwa mój komentarz, wielu się skarży że to lawina. Dlatego pytam zawsze autora, bo taką możliwość na też autor. Ze strony google nie robi tego człowiek ale algorytm sztucznej inteligencji (AI)w którym zaprojektowano jakieś wymogi, bramki i słowa kluczowe, ale mój komentarz był niewinny. AI podobno ma na razie poziom inteligencji 8-latka, nie ma też rozumu bo skąd, ani sumienia, więc rządzi ludzką przestrzenią informacyjną jak małpa z brzytwą. Spróbuję napisać wieczorem o co mi szło, bo teraz pracuję.

Tak, wspominam o nim w filmiku - więcej w opisie powieści. Coś z wyglądem św. Krzysztofa było nie tak... Więcej o tym przedstawieniu - link: histmag.org/Swiety-psioglowiec-nietypowe-wschodnie-przedstawienie-sw.-Krzysztofa-18116 . Dziękuję za komentarz

Ja również dziękuję za obecność na tym kanale i komentarz

Ma Pan słuszną intuicję. Zdumiewa to masowe propagowanie w Polsce autorów, którzy choć mają formalne kwalifikacje, by wiedzieć, co czynią, prymitywizują samych autorów i dzieła rosyjskich pisarzy (dotyczy to również np. Dostojewskiego), jak to czyni Pan Dmitrij Lwowicz Bykow - to jego teza i śp. Pani prof. Marietta Omarowna Czudakowa (i wielu innych). Co do dzieła tej ostatniej krytycznie wypowiadał się ceniony przeze mnie za solidny warsztat Pan Krzysztof Tur (polecam filmik o jego dziele). Co do Bułgakowa - pisał tę powieść dla siebie, do szuflady, dla duszy, jako testament przez wiele lat, wiedząc, że umiera, tak jak jego ojciec na nerki (on sam też był lekarzem), a wtedy nie było dializ. Śmieszna jest teza, że pisał ją dla Stalina tylko dlatego, że ten jeden raz zadzwonił do niego osobiście w odpowiedzi na jego list ze skargą. Nie wierzę, że nawet przez myśl mogło mu przejść, że Stalin przeczyta to dzieło, co teoretycznie było możliwe, ale już myśl, że jego treść mu się spodoba, że "nagrodzi" za nie twórcę i zgodzi się na wydanie, to już nawet nie jest śmieszne... A gdzie analiza głębi treści tego bardzo chrześcijańskiego dzieła? To już Pana Bykowa nie zainteresowało... Dziękuję za komentarz.

Pełna zgoda, niezależnie od tego, co ma Pan na myśli. Dziękuję za komentarz.

@@mysleniejednakboli2809 Napatoczyła mi się na myśl scenka, jak to wcale nie śliczna obywatelka żąda od Korowiewa i Behemota okazania legitymacji literatów przed domem ciotki Gribojedowa.

Też o tym pomyślałem w pierwszej chwili, ale potem zwątpiłem, bo wpis daje wiele możliwości interpretacji... Dziękuję za komentarz.

Dziękuję. Ja również cieszę się, że mogę dzielić się moją pasją - dobrymi, intelektualnymi emocjami, bo one z tego dzielenia rosną...

Macie Państwo rację - to trudne dzieło - wiele warstw idei i metafor - tym większa satysfakcja i intelektualne emocje z lektury. Warto!

Tatarska krymka - tylko i aż... przykrycie głowy... Cieszę się, że się podoba.

I będą następne...

Dostrzegam znaczące różnice między tamtym czasami przedrewolucyjnymi a teraźniejszością. Może dlatego że nie można porównywać cywilizacji zachodniej i wschodniej. Obecny świat zachodni raczej się rozkłada niż gotuje do rewolucji. Pozdrawiam

Oczywiście, czasy i formy rewolucji się zmieniają. Czyż Rasputin, upadek autorytetu władzy carskiej, (nikt nawet nie próbował ocalić carskiej rodziny), upadek religii nie był zapowiedzią rewolucji w Rosji? Tak samo jest chyba u nas. Kto nie leń wydziwia nad upadkiem kościoła w Polsce, władza centralna oderwana od narodu (vide: rolnicy i transportowcy), zajęta ideologicznymi fantazjami, nielicząca się z realnością, wszechobecne i wszystko kontrolujące media... Wierzę w tę zdrową część polskiego narodu, który w trudzie i pocie czoła codziennie zdobywa środki na życie... Dziękuję za komentarz.

I ma Pani rację - co to za Bóg, który nie wie. Niestety nie znamy innego Boga, niż ten z naszego ludzkiego doświadczenia i z naszego ludzkiego języka. Wypadałoby zamilczeć, ale jednak chcemy i wciąż podejmujemy próby wyrażania tego, czego nie da się wyrazić. Co do kościoła/ów - jak każda instytucja, stworzona przez ludzi i dla ludzi wymaga oddania jakiejś części wolności w imię czegoś, co daje w zamian. Na ile to coś w zamian nam służy, na tyle jesteśmy gotowi tę wolność ograniczyć i się podporządkować. I to dotyczy każdej instytucji (władzy, armii, podatków). Np. gdy idziemy do lekarza - poddajemy się jego sposobom leczenia (czasem bolesnym), a więc oddajemy w jakiejś części wolność dysponowania sobą w imię zdrowia.

Dziękuję.

Biblia jest księgą, która może być traktowana tak, jak Pani to przedstawiła - z założeniem, że tylko kościół katolicki zna jej "kod", że nikt inny nie ma prawa jej interpretować. Była przy tym pisana nie przez aniołów, lecz przez ludzi i dla ludzi, jest wyrazem ich doświadczeń, wiary i aktualnej wiedzy o świecie. Ma swą warstwę mądrościową i filozoficzną. Uważam, że każdy ma prawo czytać Biblię i starać się ją zrozumieć tak, jak potrafi. Jeśli moje interpretacje są dla Pani źródłem niepokoju, proszę ich nie oglądać. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję za te piękne i głębokie cytaty. Będą ważnym uzupełnieniem dla mojego filmiku. Pokazują, że Mistrz i Małgorzata stały się częścią polskiej duszy...

Dziękuję za rekomendację. Obejrzę w wolnym czasie i jeśli jest polskie tłumaczenie podzielę się swoimi refleksjami.

Mój mistrz, śp. ks. prof. J. Tischner pisał, że w polskości jest coś z dostojewszczyzny. Nie da się zrozumieć jego filozofii bez odniesienia do Dostojewskiego, obecnego zresztą w każdym z jego dzieł. Próba unieważnienia Dostojewskiego i wielkiej rosyjskiej kultury, jest dla mnie, jako Polaka i patrioty, podobna do auto-kastracji, a że jest to zabieg bolesny, szczególnie dla osób myślących, więc pewnie dlatego wciąż (na szczęście dla naszej młodzieży) mamy w lekturach szkolnych Zbrodnię i karę, Wielkiego Inkwizytora oraz Mistrza i Małgorzatę Bułgakowa. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję. Ja też przygotowując się, uczę się Dostojewskiego i mam z tego wielką satysfakcję...

Cieszę się, że mogłem w tym pomóc. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję. Cieszę się, że moja praca nie jest na próżno...

Dziękuję za komentarz. Trafna uwaga - paradoksalnie, posiadając setki "przyjaciół" w sieci, coraz bardziej stajemy się samotni, a niektórzy nawet, gdy spotykają się z żywymi ludźmi - nie mogą się oderwać od tych z ekranu, by spojrzeć im w oczy, nawiązać żywą rozmowę... Smutne to.

Ma Pan rację. Nie te postaci. Dostojewski uwypuklił ich idealizm (u każdego na swój, przeciwstawny sposób), a dla takich radykalnych idealistów czasem nie ma innego wyjścia niż śmierć. Ile jest jednak warte życie bez ideałów, z nieustannymi skokami w bok...

Ma Pan sporo racji w tym, że różnica wieku może być nie do pokonania, choć bywają szczęśliwe wyjątki. Co do przyjaźni i małżeństwa - moje doświadczenie mówi, że jeśli po okresie hormonalnej burzy (ok. 3-5 lat) małżonkowie nie staną się przyjaciółmi, to perspektywy ich związku bywają marne. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję za uznanie. Mam nadzieję, że już w lutym będę w stanie wznowić moje wykłady dotyczące Biesów... Już nad tym pracuję.

Jakże aktualne . Świetna analiza❤❤

Dziękuję za komentarz.

Dostojewski był człowiekiem głęboko wierzącym i jego świadectwo przemawia, porusza jego czytelników... Dziękuję za komentarz.

@@mysleniejednakboli2809 obejrzałam na dniach ( po lekturze Książki ) film " Idiota " z 1946 r. francuski ( na CDA ) jest tam wzruszająca scena od 53 do 55 minuty Pozdrawiam

Słuszna uwaga! Berlioz i Woland rozmawiają nie o 5 dowodach Kanta lecz o tym, że Kant obalił 5 dowodów na istnienie Boga Tomasza z Akwinu, którego nazwisko nie pojawia się w tekście. Dla przypomnienia tych dowodów, w skrócie: 1. konieczność początku dla każdego ruchu; 2. to, co istnieje musi mieć przyczynę; 3. konieczność istnienia absolutnej niezależnej siły; 4. różny stopień doskonałości stworzeń - uczestniczenie we wspólnym ideale; 5. porządek i harmonia natury. Wg Wolanda Kant wprowadził 6 dowód: życie człowieka powinno mieć jakiś realistyczny cel, a człowiek nie włada swoim życiem. 7. dowodem jest samo istnienie Wolanda - skoro istnieje szatan, to powinien również istnieć Bóg. Dziękuję za ten komentarz. Przepraszam jeśli wprowadziłem w błąd. W ramach kompensacji - link do tekstu, który to omawia (w języku rosyjskim): dzen.ru/a/YBfGuX_QpTkPXF1Z

Praca nad tym dziełem była dla mnie przyjemnością i... szczególnym wyzwaniem. Dziękuję za komentarz i obecność na tym kanale.

A Pani komentarz inspiruje mnie do dalszej, wytrwałej pracy nad kolejnymi dziełami... :-) Dziękuję.

Norwid rzeczywiście daje szerokie pole do różnych interpretacji. Ten filmik jest tylko szkicem tego, jak można by je rozwinąć. Dziękuję za komentarz.

Zgadzam się z Panią w pełni. Dziękuję za komentarz.

Tak, przede mną jeszcze 3 odcinki - Piotr Wierchowieński i rewolucja; Antychryst Stawrogin i o kobietach. Mam nadzieję, że za niedługo będę mógł je przedstawić. A potem Don Kichot Cervantesa. Dziękuję za komentarz i cierpliwość

Bardzo się cieszę, zawsze z niecierpliwością czekałam na każdy nowy odcinek, nie tylko Biesów, ale na każdy nowy temat

A ja dziękuję za obecność na tym kanale...

Dziękuję za ten miły wpis. To dodaje skrzydeł. A wysiłek? No cóż, staram się dorosnąć do poziomu moich słuchaczy i widzów... :-)

Ma Pan słuszną intuicję. Jeszcze w styczniu planowałem 3 dodatkowe odcinki (Rewolucja i Wierchowieński, Antychryst Stawrogin i o kobietach). Bóg śmieje się jednak z naszych planów. Mam nadzieję, że będę w stanie wkrótce wznowić moją działalność na tym kanale...

Życzę zatem wszystkiego dobrego i możliwości zrealizowania planów. Pozdrawiam@@mysleniejednakboli2809

Dziękuję.

Z Dostojewskim jest jak z Everestem - im wyżej tym więcej "trupów" interpretatorów. Gdzieś tam leży/będzie leżał i mój własny. Ale tego szczytu nie da się zdobyć. Trzeba by przeżyć własne rozstrzelanie, katorgę wraz z kryminalnymi przestępcami, śmierć dzieci, własny nałóg hazardu... można wymieniać i wymieniać. Zresztą życie każdego z nas jest w jakimś stopniu trudne do zrozumienia dla tego drugiego. Ważny jest wysiłek rozumienia, bo on zmienia nas samych. Życzę Panu i sobie wytrwałości... Dziękuję za komentarz.

Dziękuję za uznanie. Pański komentarz przyczyni się do rozszerzenia zasięgu. Pozdrawiam.

Dziękuję za uznanie.

Ma Pan pełną rację. Pójście na katorgę - to była z jednej strony odpowiedź na wielką i bezwarunkową miłość Sonii, a z drugiej ocalenie siebie od samobójstwa wobec klęski wyobrażeń o sobie. Dopiero na katordze Raskolnikow - przejdzie przemianę i to nie od razu. Czy jest ona przekonująca? Nie wiem. Dziękuję za komentarz

@@mysleniejednakboli2809 pozwolę sobie ocenić, że przemiana jest prawdziwa właśnie ze względu na to, że nie natychmiastowa. Z drugiej strony patrząc na jego obłęd po zbrodni trudno mu w cokolwiek uwierzyć 🤔 Sonia jest zakochana czy po prostu odwzajemnia dobroć? Czy jedno i drugie

Miłość jest wzajemnym obdarzaniem siebie dobrocią... wiec jedno i drugie. Moje życiowe doświadczenie pokazuje, że z wielkim trudem pozbawiamy się iluzji co do siebie samych i nie zawsze tak radykalnie i do końca. Podejrzewam, że u Raskolnikowa mogą być mniej lub bardziej poważne recydywy, ale jest już na właściwej drodze... Dziękuję za komentarz.

@@mysleniejednakboli2809 nic dodać nic ująć. Dziękuję.

Dziękuję za uwagę i komentarz. Miło mi

@@mysleniejednakboli2809..dopoero poznaję ten kanał. Jestem zafascynowany gdyż omawiane są dzieła, którymi sam się (amatorsko) zachwycałem, zachwycam. Przeraża niska oglądalność w obliczu wielotysięcznych wyświetleń "byle czego". Ale proszę się nie zniechęcać. Z czasem ludzie sięgną i po to co wartościowe. Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za słowa wsparcia. Spotykam na tym kanale naprawdę myślących ludzi, a takich jak zwykle nie jest wielu... Cieszy mnie, że jest wśród nich tak wielu młodych ludzi...

Szanowny Panie, serdecznie dziękuję za interesujące przemyślenia i uwagi. Bardzo mi przybliżają problematykę powieści.

Zapraszam. Dziękuję za komentarz. Nie odpowiadam na komentarze dotyczące mnie osobiście - najważniejsza jest filozofia..

Dziękuję za komentarz. Zgadam się z Pani oceną współczesności w jej stosunku do poczucia winy i prawdy. Mam wrażenie, że powinien Panią (i innych widzów) zachwycić również film: "monach i bies". Przesyłam link. Są angielskie napisy. Nie znalazłem polskiej wersji. th-cam.com/video/pryuBdCU9b0/w-d-xo.html&ab_channel=EpicMedia

Dziękuję za komentarz. Tak jest to dostatecznie jasno opisane. Jako "znawca" i "miłośnik" kobiecego piękna zajął się "wychowaniem" dla siebie Anastazji. Umieścił ją w izolacji, czekał aż skończy odpowiedni wiek a potem systematycznie odwiedzał, aż osiągnął swoje. I wtedy stracił zainteresowanie, jak to bywa...