Symbolum Athanasium | Symbol Atanazjański | łacina kościelna

Symbol Atanazjański (Cánticum Quicúmque, Kantyk Quicúmque, Ktokolwiek Chce) po łacinie, wymowa kościelna.
Quicúmque vult salvus esse,
ante ómnia opus est, ut téneat cathólicam fidem:
Quam nisi quisque íntegram inviolatámque serváverit,
absque dúbio in ætérnum períbit.
Fides autem cathólica hæc est:
ut unum Deum in Trinitáte, et Trinitátem in unitáte venerémur.
Neque confundéntes persónas,
neque substántiam separántes.
Ália est enim persóna Patris, ália Fílii,
ália Spíritus Sancti:
Sed Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti una est divínitas,
æquális glória, coætérna maiéstas.
Qualis Pater, talis Fílius,
talis Spíritus Sanctus.
Increátus Pater, increátus Fílius,
increátus Spíritus Sanctus.
Imménsus Pater, imménsus Fílius,
imménsus Spíritus Sanctus.
Ætérnus Pater, ætérnus Fílius,
ætérnus Spíritus Sanctus.
Et tamen non tres ætérni,
sed unus ætérnus.
Sicut non tres increáti, nec tres imménsi,
sed unus increátus, et unus imménsus.
Simíliter omnípotens Pater, omnípotens Fílius,
omnípotens Spíritus Sanctus.
Et tamen non tres omnipoténtes,
sed unus omnípotens.
Ita Deus Pater, Deus Fílius,
Deus Spíritus Sanctus.
Ut tamen non tres Dii,
sed unus est Deus.
Ita Dóminus Pater, Dóminus Fílius,
Dóminus Spíritus Sanctus.
Et tamen non tres Dómini,
sed unus est Dóminus.
Quia, sicut singillátim unamquámque persónam Deum ac Dóminum confitéri christiána veritáte compéllimur:
ita tres Deos aut Dóminos dícere cathólica religióne prohibémur.
Pater a nullo est factus:
nec creátus, nec génitus.
Fílius a Patre solo est:
non factus, nec creátus, sed génitus.
Spíritus Sanctus a Patre et Fílio:
non factus, nec creátus, nec génitus, sed procédens.
Unus ergo Pater, non tres Patres: unus Fílius, non tres Fílii:
unus Spíritus Sanctus, non tres Spíritus Sancti.
Et in hac Trinitáte nihil prius aut postérius, nihil maius aut minus:
sed totæ tres persónæ coætérnæ sibi sunt et coæquáles.
Ita ut per ómnia, sicut iam supra dictum est,
et únitas in Trinitáte, et Trínitas in unitáte veneránda sit.
Qui vult ergo salvus esse,
ita de Trinitáte séntiat.
Sed necessárium est ad ætérnam salútem,
ut Incarnatiónem quoque Dómini nostri Iesu Christi fidéliter credat.
Est ergo fides recta ut credámus et confiteámur,
quia Dóminus noster Iesus Christus, Dei Fílius, Deus et homo est.
Deus est ex substántia Patris ante sǽcula génitus:
et homo est ex substántia matris in sǽculo natus.
Perféctus Deus, perféctus homo:
ex ánima rationáli et humána carne subsístens.
Æquális Patri secúndum divinitátem:
minor Patre secúndum humanitátem.
Qui licet Deus sit et homo,
non duo tamen, sed unus est Christus.
Unus autem non conversióne divinitátis in carnem,
sed assumptióne humanitátis in Deum.
Unus omníno, non confusióne substántiæ,
sed unitáte persónæ.
Nam sicut ánima rationális et caro unus est homo:
ita Deus et homo unus est Christus.
Qui passus est pro salúte nostra: descéndit ad ínferos:
tértia die resurréxit a mórtuis.
Ascéndit ad cælos, sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis:
inde ventúrus est iudicáre vivos et mórtuos.
Ad cuius advéntum omnes hómines resúrgere habent cum corpóribus suis;
et redditúri sunt de factis própriis ratiónem.
Et qui bona egérunt, ibunt in vitam ætérnam:
qui vero mala, in ignem ætérnum.
Hæc est fides cathólica,
quam nisi quisque fidéliter firmitérque credíderit, salvus esse non póterit.

[@DagnijaDreika-s7j]

Amen