hayal dünyamın içinde yaşıyorum bu bir sorun mu?"maladaptive daydreaming"
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 12 ก.ค. 2023
- Instagram hesabım: elifaydemirelif
eğer bana ulaşmak isterseniz elifaydemir24@outlook.com pulaşabilirsiniz ❤️
www.tiktok.com/@elifayelif?_t...
Spotify hesabım:open.spotify.com/user/21722zn...
Seveceğin ürünler burada. Hemen bu dolabı incele! link.dolap.com/7gxbt9
#maladaptivedaydreaming #daydreamer
![[Live สด] การออกรางวัลสลากกินแบ่งรัฐบาล งวดวันที่ 16 กรกฎาคม 2567](http://i.ytimg.com/vi/B8gcGM6I6e4/mqdefault.jpg)
![[LIVE] ใครคุยเรื่องบอล "พ่องตาย" #คุยให้เด็กมันฟัง EP.43 (13/7/67)](http://i.ytimg.com/vi/8bHYL8RuBqs/mqdefault.jpg)
Ben de içimi dökmek istiyorum. Sürekli hayal kuruyordum ve bu benim için sorun değildi ta ki hayal kurmadan uyuyamadığımı, bir şarkı dinlerken bile kafamda canlanan hayaller, hatta mimik yaptığımı ve yakalandığımda bu işin ciddi bir sorun olduğunu farkettim. Farklı birçok hayatım vardı farklı zamanları ve olayları yaşıyorum hayal evrenimde. Hatta sevdiğim kişinin öldüğü senaryo bile vardı hüzünlü şarkılar dinleyip ağlıyordum baya baya yaşıyordum her şeyi. Bu ilk 8.sınıfta yalnız bir çocuk olduğum için yaşandı, o zamanlar çokça hayal kurar ve mutlu olurdum. İçe dönük biri olarak yalnız kalmayı istemek daha çok tetikliyor...Şu an kurtulmak için dil öğreniyor kitap okuyup odağımı arttırmaya çalışıyorum. Hüzünlü şarkıları dinlemeyi de bırakacağım.
Güncelleme: Okul açıldıktan sonra tüm odağımı derslerime ve kariyerime verdim. Farklı konularda araştırmalar yapıyorum, bana iyi gelmeyen insanları hayatımdan çıkardım. Artık sadece uyumaya hazırlanırken hayal görüyorum ve bu hayalimde kendimin en iyi versiyonuyum.
Bunu nasıl başardın bana da biraz tavsiye verir misin
@@aleynakaya9286 Ben düşünmemek için programımı çok yoğunlaştırdım. Birçok öğrenci kulübüne katıldım ve kurslar aldım. Gerçekten kaçmıyordum daha da içindeydim bu sayede. Çok sorumluluk almanın faydasını gördüm diyelim ama umarım artık yeter deyip patlamam :)
Günüm çok yoğun, aktif ve sosyal bir insanım ama buna rağmen geçmişten gelen bu hayal dünyamı bırakamıyorum. Kitaba veya derse odaklanamiyorum hatta bazen mesleğime bile odaklanamiyorum ne yapacağım bilmiyorum
İnan bana bırakamıyorsun Star müzik dinlemeyi bırak ister yalnızlıktan kaç O senin zihnini sürekli meşgul ediyor ben 18 yıl çektim ve bir terapist sayesinde yendim inan yeniden doğmuş gibi oldum adı Ali nazım bahşiş tfn numarasıni istersen verebilirim 😊
Küçükken anne ve babam benimle ilgilenmezdi. Sürekli kavga eder ,tartışırlardı. Onlardan kaçmak için hep televizyonuma sarılırdım. Gece gündüz hep çizgi film izlerdim. O evden kaçışımın tek yolu oydu. Bütün çizgi filimleri ezbere bilirdim en ince detaylarına kadar. Psikolojisi bozuk annem ve ailesi dışında her şeyle bağlantısı olan babam benim bu durumunu hiç fark etmediler. Oynayacak bir arkadaşım yoktu. Bir ablam vardı fakat onunla da aramız çok kötüydü. Bir gün annem evde yokken beni dövüp takvim yapraklarını yedirmeye çalışmıştı :) Hiç unutmam o günü tarvmadır benim için. Benim bu derin yalnızlıktan kurtaran şey okul oldu. Okula başlayınca arkadaşlarım olmaya ve azda olsa vakit geçirmeye başladım. Bu bana iyi geliyordu. Bu süreçte evdeki sorunlar da hiç bitmiyordu artık alışmıştım. Eve gelince televizyon izlemeye devam ediyordum. 8.sınıf olduğumda sınav senemdi o zamanlar başladı bende bu durum. Okuldan eve gelince kulaklığı takıyor müzik açıp hayallere dalıyordum. Kaçıştı benim için derslerden kaçıyordum. 2.dönem koronayla okullar kapandı ve ben hiç ders çalışmadım. Annem işe gittiği için onlara yemek yapmak ve hizmet etmekle görevlendirilmiştim. Arada hayallere dalmayı da ihmal etmiyordum. Lgs ye girdim ve bende annemle birlikte tarlalarda çalışmaya başladım. Bu süre boyunca hayal kurduğunu hatırlamıyorum. Okulların olmaması beni daha da yalnızlaştırdı. Sınavdan hiç çalışmamama rağmen342 puan aldım. O gün sonuca söyleyince annem yüzüme tükürmüştü 🙃 Çünkü başarılı bir kızdım ve benden 400 puandan aşağı bir puan beklemiyordu ancak ders çalışmamam için de elinden geleni yapıyordu sağolsun. Pandemi döneminde internetimiz olmadığı ve çalışmak zorunda olduğumuz için ablamla hiçbir canlı derse giremedik. Liseye eksik başladım yani. 10.sınıfa geçtiğimde yepyeni bir ortam karşıladı beni alışmam uzun sürdü ancak her iki dönem de okul birincisi oldum. 11.sınıf ise rezaletti benim için sayısal seçmiştim. İlk dönem sınıfımı hiç sevememiştim dönem sonu yine okul birincisi oldum. 2.dönem ise deprem oldu ve psikolojim çok bozuldu. Geceleri uyuyamıyordum çok korkuyordum. Depremden etkilenen bir ilde yaşadığım için 2.dönem okula gitmedim. Aynı sene ablam YKS ye gireceği için ona hizmet ediyordum. Sonraki sene ben sınava gireceğim o da bana yardımcı olur ümidiyle :) ablam sınava girdi kötü geçtiğini biliyordum. YKS sonrası annemle çalışmaya başladı ve beni evde ders çalış diyerek işe yollamadılar. Ancak temizlik yemek eve geldiklerinde çoraplarına kadar çıkarmak görevimdi. Tüm bunlar içinde kayboluyor ve ders çalışamıyordum. Okullar açıldı ablam üniversiteye gitti. Annem ve babam çalışıyordu . Ben kardeşim tek evdeydik. Bu dönem benim hayal kurma bağımlılığımın arttığı dönemdi ilk dönem 0 ders çalışmayla geçti . 2.dönem ise daha kötü... Şuan bu durum bende zirve yapmış durumda. Bir türlü karşı koyamıyorum. Sınava 1 hafta kaldı ve hiç çalışmadım. Tıp istiyorum ve bunu kazanabilecek potansiyelde biriyim ancak bu sene olmayacak. Sanırım mezuna kalacağım. Bütün bu umutsuzluklar içinde içimi bir gün ışığı doğdu ve bu bağımlılığı bırakmaya karar verdim. Beni çok yoruyor bu durum. Hayal kurarken iyi hissediyorum ancak bu durum hayatımı o kadar olumsuz etkiliyor ki gün sonunda zifiri karanlığa gömülüyorum. Bu durmdan kimseye de bahsedemiyorum. Buraya yazmak bana iyi geldi. YKS ye de varsın kalsın 1 hafta bunu süreyi iyi değerlendirip çalışacağım.
Ben 16 yaşındayım bu durumu kimseyle paylaşmadığım için içimi dökmek için yazıyorum. Bu sendromdan şüpheliyim çünkü 7 8 yaşımdan bu yana müzik dinleyerek saatlerce gerçekten çok uzak ve derin hayaller kurdum. Ben buna küçükken kendi içimde seneryo kurmak diyordum. Küçükken evimizin önünde bir salıncak vardı ve her zaman orada müzik dinleyerek saatlerce kış soğuğunda bile müzik dinleyerek kendimce seneryo kurardım. Bu seneryolarda her zaman belli başlı karakterler olurdu ve ben başrol olurdu ve kendimin büyük hâlini seneryolaştırırdım. Her türlü karakter ve her türlü karakterin hikâyelerini de kurardım. Sonra ise ben 11 yaşımdayken yaşadığımız şehirden baya uzak bir şehire taşındık. Yeni okula ve yeni hayatıma asla odaklanamadım ve salıncak da olmadığı için bu sefer her bulduğum fırsatta (özellikle akşamları) odamın içinde kendi etrafımda müzik dinleyip seneryolar kurmaya başladım. Taşınmadan ötürü yaşadığım dışlanmalar ve kendi kabuğuma çekilmemden sonra ise artık bu hayaller sosyal hayatıma da girmiş oldu. Okulda hoşlanmadığım durumlarda kaldığım yerden veya istediğim bana göre sahne olan hayalleri tekrar tekrar kurmaya başladım. Bu benim için çok güzel bir kaçış yoluydu. Elbet ki derslerim etkilendi ama bu benim pek umrumda değildi çünkü kafamda devamlılığı olan ve bana göre daha da çekici olan bir hayat vardı. Orda dışlanmıyordum, çocuk değildim ve çoğu şey benim etrafımda dönüyordu. Bu seneryolar hep eğlenceli diye düşünmeyin. Kimi zaman hayalimde en yakın arkadaşım olan karakter öldü kimi zaman ise çok büyük darbeler yedim. Sonrasında ise liseye geçtim. Lisede sosyal hayatım biraz düzene girdi. İlk başlarsa yine fazlaydı ama arkadaş çevrem olunca azalaldı derken bu sefer ise benim için hiç önemi olmayan dersler ve akademik kaygı bir anda ön plana çıktı. İlk defa ders çalışmaya çalıyordum. Eskiden de derslerim asla kötü değildi ama ders çalışma alışkanlığım yoktu. Bu stres de beni yeniden yoğun hayal kurmaya itti. Ve artık bir film izleyince o filmden etkilenip hemen müzik dinleyerek etrafımda dönüp etkilendiğim olayları seneryoma ekliyordum. Bunun bir sorun olduğunu 3 ay önce fark ettim. Artık bu seneryolardaki karakterler sanki gerçekmiş gelmeye başladı ve orada yaşadığım acıları sanki gerçekten yaşamışım gibi etkisinden çıkmadığım oldu. Ve tüm karakterlerin en ince detayını yıllardır kurduğum üzün süreli seneryoların hepsini hatırladığımı ve bunun beni çok yordugunu fark ettim.
Bu durumdan kurtulmak istiyor musun diye sorarsanız net bir cevap veremem. Problemde orda başlıyor. Bırakmak ve oradaki karakterleri terk etmek çok zor. Sonuçta dediğim gibi uzun süreli seneryolar ve aynı karakter yani dizi gibi düşünebilirsiniz.
Yorumlar da çok kişi olduğundan ve yorumum altta kalacağından muhtemelen kimse okumayacak ama ben burdan bundan şüphelenen arkadaşlarıma abilerime ablalarima sesleniyorum. Eğer ki hayallerinizde süreklilik yoksa sürekli siz veya başkaları karakter değiştiriyorsa bundan şüphelenmeseniz iyi olur.
Bende bu hastalığı 18 yıl çektim ve tamamen kurtuldum artık iyiyim inan gerçek dünya hayal dünyasından daha güzel öğrenmek istersen bana ulasabilirsin
@@yasemin1631 nasıl biraktin
Bu durumu yenmek çok kolay. Nasıl mı ? Sadece şunları yapın;
1- Hayata Meydan Okuyun:
Hani diyoruz ya hayal kurmak güzel ama hayal kurmayı bırakmaya çalışınca gerçekler bir tokat gibi yüzünüze çarpıyor. İşte siz de aynısını hayata karşı yapın. Ona meydan okuyun. "Sen benim mutluluğuma ve hayatıma engel olamazsin. Sana meydan okuyorum. Bu alışkanlığımı yenicem." diyin. Bu sizi bir mücadele içinde hissettirecek ve kaybetmek istemeyeceksiniz. Bu yüzden aklınız hayal kurmaya kaçtığında birden bu meydan okumanızı hatırlayıp bir yarışın içinde olduğunuzu hatırlayacaksınız ve kaybetmemek için hırs yapıp kendinize engel olacaksınız.
2- Bu Alışkanlığın Aşırı Saçma Olduğunu Söyleyin - Küçümseyin:
Sanki kendinizde bu alışkanlık yokmuş gibi davranın ve böyle bir alışkanlık konusu gördüğünüz zaman "bunu yapmak çok saçma" diyin kendi kendinize. O zaman beynimiz de bu alışkanlığı küçümseyip yapmaktan çekinecektir. Ama DİKKAT tabii ki bu alışkanlığı olanları asla küçümsemeyin. Sadece bunu içten içe söyleyin.
3- Film İzlerken Sesli Eleştiri Yapın:
Bu alışkanlığın en büyük sebebi filmler oluyor. Sonra o filmlere uygun müzik açarak senaryo kurulup oynanıyor. Bu nedenle sizi bu alışkanlığa itecek filmleri izlemeye devam edin ama hayali aklınızdan kurmayıp sesli eleştiri yapın. Diyelim ki filmde olmayı hayal ettiğiniz karakter ya da sevgiliniz olmasını hayal ettiğiniz karakter filmde havalı bir şey yaptı. Bunu sesli bir şekilde dışarı vurun. "Oha ne kadar havalı ya, çok iyi yaptı." vs. gibi. Bunu yapmak sizin beyninizin hayal kurma ihtiyacını doyuracaktır ve beyniniz artık çok hayal kurmaya gerek duymayacaktır. Çünkü düşüncenizi sesli söylemiş oldunuz. Hayal dünyanızdaki bir şeyi gerçek dünyanıza sesli olarak aktardiniz. Bu da beyninizi gayet tatmin edecektir.
4- Dans Edin:
Evet, yalnız kalıp kafa dinlemek istediğinizde aklınız hemen hayal kurmaya yöneliyorsa bunun yerine o an şarkı söyleyip dans etmeyi deneyin. Ya da sadece bir müzik eşliğinde dans edebilirsiniz. Dans edin eğlenin. Bu sizi rahatlatacaktır.
5- Yaptığınız İşi veya Okulu Sevin:
Hayalsiz de mutlu olabilirsiniz. Hayalinizde hep ana karakter sizsiniz ama aslında bu gerçekte de öyle. İşinizde veya Okulunuzda ana karakter sizlersiniz. Bu nedenle duruma adapte olun. Bırakın mutlu olun, yaşayın, hayatın keyfini çıkarın. Bir sorun olduğunda kendinizle konuşmak yerine birine sert yakının anlamiyorsa bir vlog videosu çekip bu derdinizi kaydedin ama bence birileriyle oturup kahve içerken bunu tartışmak daha keyifli olacaktır.
6- Hayal Kuracaksanız Gerçekçi Hayaller Kurun: Araba almayı düşünmek veya okukda başarılı olmak gibi gerçekçi hayaller kurun. Hayalinizde havalı biri olmayı hayal ediyorsanız gerçekte de havalı olabilirsiniz.
Bu sıraladıklarım bende olumlu şekilde geri döndü. Bu alışkanlığı tamamen bıraktım diyemem çünkü hala bırakma aşamasındayım. 4-5 gün oldu. İlk zamanlar çok zorlandım yalnız hissettim. Hastalandım hatta fiziksel olarak bende tepki gösterdi bu alışkanlığı bırakmaya çalışmak. Ara ara hayal kurdum istemeden. Ama sonra farkettim ki bu çok çok basit. Bu o kadar basit bir durum ki ve gereksiz. Yani hayal. Sadece bir hayal parçası. Hayatımın büyük bir bölümünü buna ayırmak bile saçmalık geldi. Ve bende hayatın tadını çıkartmaya karar verdim. Dedim ki yalnız olabilirim ama yalnızken de hayal kurmak dışında istediğini yapabilirsin. Kitap oku, oyun oyna, resim yap, kurabiye pişir, müzik dinleyerek evi temizle. Ve tabii ki arada bunu yapmak da sıkıcı geliyor o yüzden biraz sosyalleşmeyi deneyin. Ben bu alışkanlığı bırakmaya başladığımdan beri daha fazla dışarı çıkmaya başladım. Emin olun her hastalığın ve alışkanlığın bir çözümü oluyor. Yenemeyeceğiniz bir şey değil yani illaki kurtulacaksınız kendinize güvenin ve bu durumu basite alın gözünüzde büyütmeyin. Kendi çözümünüzü kendiniz de bulabilirsiniz. Ben yukarda sıraladıklarımı kendim buldum.
Coookkk tesekkurrederim ihtiyacim olan yazi tam olarak buydu yalnız olmadigimi hissetmek cokk guzel 🤍
Hiç endişelenme, kimse bu dünyayı sevmediği için herkes kendi kurduğu hayal dünyalarına kaçıyor. Bence sosyalleşmen lazım bu kadar.
sosyalleşirken bile bende etkisini gösteriyor bu yüzden millet benim onları umursamadığımı takmadığımı düşünüyor
Bende senin gibi benzer şeyler yaşadım. Birine faydası dokunursa diye yaşadıklarımı ve düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Çok güzel bir şey aslında hayal kurmak mest oluyor insan tek kötü yanı bütün günüm gidiyordu benim. Ne zaman başladı tam hatırlamıyorum ama sanırım ortaokul sondaydi film izlemeyi çok severdim özellikle bilim kurgu olanlarını grafiklerini ve animasyonlarini ama sonra izlediğim filmler beni kesmemeye başlamıştı, beklentim yükselmişti kısacası. Buna bir de sınav stresi de eşlik edince geldi hayal dünyası. Hayal dunyamda anlatamayacağım kadar çok mutluydum. Hatta bazen tekrar tekrar aynı hayalleri kurardım. Sanki bi film izlerken en cok sevdiginiz ya da güldüğünüz sahneyi başa cevirip izlemek gibi birşey bu. Daha sonra evde yürümeye başladım müzik dinleyerek. Sözlerin pek bir onemi yoktu bende sadece ritime odaklıydım. Bir sehpanın etrafında turluyordum saatlerce. Ailemle cok tartışmıştım bu konuda ama beni tek mutlu eden şey buydu. bir söylediler, iki söylediler, sonradan onlar da ses etmemeye başladılar. Daha sonra biraz araştırma yaptım sosyalleşme ve tetikleyen şey herneyse kesilmesinin bu durumu biraz azaltacağı ile ilgili bir sürü yazı gördüm yinede çok uzun sürelilerde tamamen kesilemiyormuş bende olduğu gibi. Önce film izlemeyi kesmeyi denedim ancak onları izlemekten vazgeçemedim daha sonra da gün içinde
sevebileceğimi düşündüğüm şeylerle uğraşmayı denedim. Minik hobiler arasında özellikle birşeyler yazmak cok daha etkili oldu bende az da olsa uzaklaşmamı sağladı gerçekten. Arkadaşlarımla konuşmak da cok iyi geldi şimdi ne o kadar uzun sürede ne de sürekli yürümüyorum ama bir film hatta dizide bile havalı bir sahne gördüğümde yürüyesim geliyor ve bence bunun nedeninin de gerçek hayatta kendimiz olamamamız olduğunu sanıyorum.
en manyak şey hayal gücünün sınırının olmaması normalde asla aklına gelmeyecek şeylerin gerçekleşmesi tüm kurallar dışında delice bazen rahatsız ediyor bazen mutluluktan deliriyorsun bazen üzülüyorsun
Ana-baba çalışıyor,çocuk çok fazla dizi, film izliyor.Bu durumun altında yatan senaryolar hep aynı.😢
Hayal kurmak o kadar çok vaktimi alıyor ki bazen günde 4-5 saat aralıksız hayal kuruyorum bir de gerçekleşmeyecek hayaller bunlar. O evrende farklı biriyim farkli çevrem var. Etrafımdaki kişiler değişiyor bazen ben bile değişiyorum -dış görünüşüm, cinsiyetim, etniğim, yaşım vb.- birden fazla evrenin içindeyim. Bir gün hayal kurmasam sanki önemli bir şeyi yapmayı unutmuşum gibime geliyor. Rutin oldu artık ve bıktım. Bunun yüzünden ders çalışamıyorum, kitap okumayı erteliyorum, uykumdan kısıyorum. Çok zor olmaya başladı. Bırakmak istiyorum ama nasıl yapilir bilmiyorum.
merhaba ben de ayni durumu yaşıyorum ve bırakmak istiyorum iletişime geçip beraber bırakmaya çalışabiliriz istersen
@@dddamla1 oluuurr nerden konusmak istersiin
@@jullynurly yeni gordumm maalesef ben instagram kullanmıyorum başka nerden iletişime geçebiliriz tiktok var saçma olur belki olmazsa telefon numaramı da verebilirim
Bende bu durumdayim ve artik cok yoruldum gercek hayatim bana olumsuz gibi geliyor artik 4 yildir yaklasik boyleyim ders calisamiyorum qilemle bisey yaptigim zaman surekli dusuncedeyim hayal kuruyorum ve kendimi mutsuz hiss ediyorum artik ama bana iyi gelen ve mutlu hiss etdiren tek seyin bu oldugunun ds farindayim
Ben napiyorumu kaç kez söyledim kendime kim bilir. Ama o dünyadan kaçmak yerine beni o dünyaya daha kolay ulaştıracak yolları sectim. Müzik dinlemek gibi. Şarkının sözlerinin hiçbir anlamı yok. Ritim beni o dünyaya hemen ulaştırıyor. Bunu neden yaptığımı çok net biliyorum ama. Bu dünya benim bütün utançlarimdan kaygilarimdan kaçabilecegim tek yol
ve hayal dünyadan çıkıp kendi dünyana gelincede çok büyük depresyona giriyosun çünkü gerçek dünyan çok sıkıcı ve çok sorunlu geliyo
Maladaptive daydreaming yaşadığımin farkindaydim ama bu durum o kadar hoşuma gidiyordu ki hastalik olarak görmüyordum hayal dunyamin içerisinde cok mutlu olduğum için gercek hayata da donmek istemiyordum çünkü gerçek hayatta hersey cok anlamsız bos geliyordu bugünlerde ise bende kırılma noktasındayim çünkü geriye baktığımda en guzel yaslarimda odasinda sadece boş hayal kuran hiçbirsey yapmayan gelecegini dusunmeyen bir kiz olduğumun farkina vardikca bu durumdan kurtulmaya çalışıyorum mezun senemi iyi değerlendirmek istiyorum bu video içinde tessekkur ederim ilham verdin
Ben 2. mezun senemdeyim ve bunun yüzünden ders çalışamıyorum hala…
@@Metonyacakalibunu yazali 4 ay geçmiş zaman gerçekten çok hızlı bende geçen sene bu durumdan mezuna kalmıştım aslında bakarsan hayatımdan tamamen bunu çıkarmak istemiyorum çünkü beni stresten özellikle yks stresinden uzaklaştırıyor şuan ki süreçten bahsedersem günümü kütüphanede geçiriyorum evde durduğumda yine kendi hayal dünyama kapılıyorum yani bunu hayatımdan tamamen çıkarmak üzerine suanlik kisitladim diyebilirim kütüphaneye gitmiyorsan kesinlikle öneririm bana gerçekten çok iyi geldi daha sonra müzik içinde eskisi kadar dinlememeye çalışıyorum bu süreçte izlediğin şeylerde yks ile ilgili olsun odağını sürekli ona cekmeni sağlar son üç ayımızi en iyi şekilde değerlendirmeye çalışalım umarım istediğimiz yerleri kazanırız
@@beyzz3508 ben kütüphanede çalışamıyorum maalesef çok uykum geliyor. Umarım çözebilirim :(
@@Metonyacakali umarım kendine iyi bak
Bu sorunu çözmek için bir grup kuralım mı birbirimize destek oluruz.
sene 2017 ilk başta şarkı açıp dans ediyordum, sonrasında bazı şarkılar beynimde tuaf dürtülere sebep oluyordu. izlediğim filimlerden o lasar etkileniyordum ki şarkı açıp evin içinde odadan odaya koşup zıplıyordum, ve o kadar keyif vericiydi ki, çünkü bunu yaptığımda mutlu oluyordum. 15 dakika 30 dakika bir saat iki saat ve şuan 6 saat. Altı saat, düşünün altı saat boyunca kulağınızda kulaklık sürekli evin içinde deli dana gibi koşuyorsunuz, bacaklarım ağrıyordu ama hala bırakmak istemiyordum. gece uyumadan önce bile bu senaryoları kuruyorum, hatta şuan hayal dünyamda sevdiğim çocukla evliyim iki çocuğumuz var Tomris ve Atilla. ama sevdiğim kişinin bundan haberi bile yok, gerçek hayatla neredeyse tamamen bağlantım kesildi hayal dünyamda yaşıyorum. sosyal hayatım yok, arkadaşım yok, ailemle aram bozuk ve bunların tek sebebi maladaptive daydreaming.
aynı sorunları yaşıyorum konuşalimmi
Ben senden çok daha geç bırakabildim. Hayatım mahvolmuş gibi hissettim. İlk bıraktığımda, bir nevi trans halinden çıkmış gibiydim. çok mutsuzdum, yaşamak istemedim bir süre, hayatın gerçekleri yüzüme tokat gibi çarptı.Çok yalnızdım. Her şeye çok geç kaldığımı farkettim gerçek hayatta, ve sonrasında inanılmaz bir çöküş başladı. Ve bunun yanında başka psikolojik rahatsızlıklarımın da olduğunu gördüm. neden olduğunu keşfetmeye çalıştım hala da çalışıyorum. Bende senin gibi kendimi çok değersiz hissettiğimi ve bunun yanında aşırı derecede düşük özgüven sahibi olduğumu farkettim. Aslında içimde iki kişi vardı. ama olmak istediğim kişi hayalimdeki kişiydi ama gerçek hayatta o ben değildim. Belki hayal kurmayı sürdürmemin ana sebebi buydu. Sen erken bırakabildiğin için çok şanslısın . bunları aynı şeyleri yaşadığımız için yazmak istedim. umarım gerçek hayatta istediğimiz mutlu hayatı yaşarız. Sana da hayatın hep güzellikler getirsin ❤
Nasıl kurtuldun?
Bende anlatmak istiyorum hayatımı. Bilmiyorum belki doğru belki yanlış. Hem seni de yakın buldum. Benim hayatım sevgisizlikten İbaret. Anne baba yargıları ile doluydu. Bende çok çok küçükken kendi hayatımı kurmaya başladım hayal olarak. Hatta o zamanlar izlediğim çizgi film karakterlerini ailem gibi, çok güzel bir hayatımın olduğunu düşündüm. Bi ara unuttum. Sonra yine arttı. Ta ki bu zamana kadar. Ve ben bunun hastalık olduğunu öğrendim. Yani kolay unutuyorum bu hayalleri gibi. Bazen korkuyorum yanlız kalıyorum”deliriyor muyum ben?” Şizofren falan mıyım acaba” diye düşünüyordum. Gülmeyin ama bazen hala böyle düşünüyorum. Yenmeye çalışıyorum. Ve yarısına geldim sanırım şu anda hayatın boş olduğunu düşünüyorum. Hayal kurmayı bende kendime yasakladım. Şu anda kimsenin haberi yok bu durumda olduğumda. Habersiz bir şekil de de yeneceğim..
ŞU AN NASIL HER ŞEY YOLUNDAMI PEKİ
öncelikle bu durumu bu kadar içtenlikleri anlattığın için teşekkürler ❤️ sesinin titremesi , zaman zaman duraksaman bunu ne kadar yoğun yaşadığını ve kurtulmaya çalıştığını gösteriyor.. bende suan bu sorunu yasıyorum ve kurtulmak için çabalıyorum.. videona denk geldim ve bende artık bunu durdurmak istiyorum bunu yaşamayan anlayamaz.. günlerce aynı hayali yaşadığımı odaklanıp saatlerde o hayalin içinde yaşadığımı bilirim..
Aferin abicim,sıkı tutun hayata.Kitap okumakla iyi bir adım atmışsın.Bende aynı durumdan müzdaribim.Tecrübelerini bizimle paylaştığın için teşekkürler.
Güzelliğinden videoya odaklanamadım 😍
video için çok teşekkür ederim elif. tamamen aynı şeyleri yaşamış olmamıza hem şaşırarak hem de ağlayarak izledim videoyu. benim bu durumun normal olmadığını kabul etmem biraz geç oldu senin gibi. bununla yaşamanın işime geldiğini, kolaya kaçtığımı farkettim. bu durumu yenmek istiyorum çünkü gerçek hayatım elimden kayıp gidiyor gibi hissediyorum. o kadar bütünleştim ki bu durumla sanki iki hayat yaşıyorum, iki gerçekliğim oluştu. umarım ben de senin gibi başarılı olabilirim. kafamda bitirebileceğime inanıyorum. yol gösterdiğin ve başarabileceğim inancını kuvvetlendirdiğin için teşekkürler🫶🏼
bu cok hastalıklı cok da keyif veren bisey kendimi bildim bileli böyleyim bende. bir an once atlatabilirim umarım ama sanmıyorum..
Aslında çok şanslıyız bence tek yapmamız gereken onla yaşamayı öğrenmek şuan çoğumuzun hayatını o yönetiyo eğer biz onu yönetmeyi öğrenirsek bence mükemmel bir şeye dönüşür
biliyor musun çook teşekkür ederim.öyle bir yüzleştirme yaptın ki bende kendimi değersiz hissediyorum insanların bana ayıracak vakitleri elbetteki yok ben o kadar değerli miyim,konuşmak istemezler zaten falan ve sen bunları burada itiraf etmeseydin farkına varmayacaktım.İyiki varsın izlediğim ilk videon .Ve bana çok şey kattı.❤
Hayatımı bu kadar iyi anlatan başka biri tanımıyorum gerçekten teşekkür ederim sanki kendimle konuşuyor gibi hissettim 😞
Çok geçmiş olsun.Umarım kimseyi kaybetmemişsinizdir🙏🏻
TAM 4 YILDIR MALADAKTİVE DAYDRİMİNGLE UĞRAŞAAN BİRİ OLARAK ŞUNU SÖYLMEK İSTİYORUM ilk öncelikle bu soruna sahipseniz gerçekten bunun atlatımının kolay olmicanı bilin bu bi BAĞIMLILIK BENCE hemde sigara alkol gibi parasını verip alabileceğiniz bi bağımlılık değil bu her zaman istediğiniz her an ulaşabileceğiniz bi bağımlılık benim hikayem şöyle başladım pandemiyle pandemi başlayınca ben 10. sınıftım ve tabiki 2 yıl okula gitmedim online di dersler zaten derslerede girmiyodum sınıf arkadaşlarımlada hiç konuşmuyosum mesajlaşmıyodum sadece bi tane çok yakın arkadaşım vardı ve birden herkesle iletişimimi kesmiştim o arkadaşım hariç sabahtan akşama kadar sadece hayal kuruyodum zaten okul yok dersere girmiyodum ve günde 8 9 saat hayal kuruyodum bunun bi sorun olduğunu 12. sınıfta anladım sınav senesi baktımki normalde çalışkan olan ben bu pandemide 1 tane test kitabı üzü açmamışım sadece sabahtan akşama kadar tik toktaki müziklerle falan hayal kurmuşum ve şöyle bi şeyde yaşamıştım hayalimdeki erkek arkadaşım benim tipini beğendiğim bi çocuğa benziyodu yani ben benzeiyodum ismide CAN dı bi gün okuldan eve arkadaşımla giderken yine hayalimdeki canla hayaller kuruyodum ve yanımıza okuldaki başka bi kız geldi muhabbet sohbet ederken bana sevgilin varmı diye sordu bende yok dedim gerçektede yoktu zaten ama onun varmış kim diye soruncada benim haylini kurduğum gerçekte hoşlandığım çocukmuş benimde o gün birden yüzüme vurmuştu bu MALADAKTİVE DAYDRİMİNG yani kendimi ezik salak gibi hissetmiştim ben sadece hayal kuruyodum başka insanlar ise bunu yaşıyodu tabi ben artık hayal kurmicam kararına varmıştım tabi öyle kolay bırakılmıyo 12 geçti gitti yks puanım çok kötü geçti 1. mezun senemdede bununla savaştım ve yine istediğim bölüm gelmedi bu yıl benim 2. mezun senem ve bu yıl artık adam akıllı çalışmaya başladım ama yine BU HAYAL DÜNYAMIN İÇİNDE KAYBOLUP GİDİYORUM YANİ MOLA SAATİM NORMALDE 30DK DİYELİM BEN 1 SAAT MALADAKTİVE DAYDRİMİN YAPIYORUM AMA BU HEP OLMUYO ARTIK YÖNETEBİLİYORUM GERÇEKTEN GEÇEN YILKİ BENLE BU YILKİ BEN ARASINDA ÇOK BÜYÜK FARK VAR ARIK YÖNETEBİLİYORUM ARADA SIRADA YAPSAMDA ARTIK İRADEMİ KULLANMAYA ÇALIŞIYORUM VEE KENDİME ŞUNU SÖYLÜYORUM FATMANUR SEN İRADELİ Bİ İNSANSIN EVET BÖYLE Bİ SORUNUN VAR KABUL AMA SEN İSTEMEDİĞİN SÜRECE BU GERÇEKLEŞMİCEK BUNU BİL SEN İRADELİ Bİ İNSANSIN DİYORUM EVET YAVAŞ YAVAŞ İYİYE GİDİYORUM AMA İNANIYORUM MALADAKTİVE DAYDRİMİNG BENİ YENEMİCEK BEN ONU YENİCEM
Bende de böyle oluyor umarım atlara bilirim yoksa universiteye giremeyeceğim
Benim de 2. mezun senem ama benim sorunum ben bunu gün içinde yapmayı bıraktım gece uyumadan önce yapıyorum sabah uyanınca da yataktan çıkmadan devam ediyorum bu yüzden yataktan çoook geç çıkıyorum günüm bitmiş oluyor ders çalışamamış oluyorum..
ve ders çalışmanı çook büyük engelliyo demiiiiii@@Metonyacakali
@@Fatmanur-ui3vy evet maalesef öyle. Bunu kendi başıma aşmamın imkansız olduğunu anladım çünkü sürekli kendimi telkin ediyorum yarın erken kalk yarın erken kalk diye ama olmuyor hiç uykum olmamasına rağmen yataktan çıkmayıp saatlerce hayal kuruyorum. Psikiyatrist ücretleri çok çok yüksek ona da gidemiyorum.
bak şuna eminol bu durumu maladaktive daydrimingi en ağır yaşayan insanlardan biriydim TAM 3 YIL bununla savaştım ciddiyim tam 3 yıl yani 3 yıldan daha uzun bir süre bu hayal kurma rahatsızlığına sahiptim ama 3 yıldır tam anlamıyla savaşıyorum ben psikiyatristede gittim ve bana normal antidepresan falan verdi içtim ama beni sadece benim gibi olanlar anlar sen anlarsın o an ihtiyacım olan antidepresan değildi sadece bu bağımlıığımı yenmem gerekiyodu ama malesef bunu psikiyatristler yapamaz bunun bi ilacı falan bulunmammış ayrıca sen ne kadar konuşursan konuş önündeki doktor seni çok iyi anlamaz antidepresan verir geçer emin ol bunu yenmenin tek yolu SENSİN bak lütfen artık kabullendim falan deme sakın kabullenme sakın ümidini yitirme seni çok iyi anlıyorum bende ilk başta böleydim ama bu hemen kaybolucak bi rahatsızlık değil bu gerçekten çooook zor bir rahatsızlık bu hayal kurma bi bağımlılık va sigara gibi parasını verip alabileceğimiz türden bir bağımlılıkta değil her an her zaman ulaşabileceğimiz gerçek hayattan kaçıp oraya sığındığımız bir bağımlılık ÇOK ZOR OLDUĞUNU OLACAĞINI BİLLL BUNU YENMEK EVET ZOR AMA OLUCAK BUNUDA BİL istersen ben nasıl yendiğimi nasıl süreçler yaşadığımı ve günde 7 8 saat yapan ve en ağır md hastası olan biri olarak bunu nasıl yendiğimi anlatabilrim bu yazımı okuduysan cevap ver sana hepsini yazıyim ama gerçekten kolay olmadığını ama sonuç olarak yendiğimi sana alatiyim @@Metonyacakali
Hiç psikolog seanslarına gitmedim ama çok şüpheleniyorum şuan 13 yaşındayım herşey 6 yasımda başladı kendimi bildim bileli çok hayal kuruyodum ve çok hatırlamıyorum ama annem evde temizlik yaparken genelde yanında durur izlerdim annemin yanındaydım sonra bi anda gözümün onune donen bi adam geldi ve bende merak edip yatağımın üstünde dönmeye başladım dönerken hayller kuruyor çizgi filmmiş gibi kendi kafamda yarattiğim hayvansı yaratıkları canlandırıyordum hatta bölüm bölüm hayal kuruyordum ama yerde dönemkten korkardım cünkü koltukların altından canavarların gelip beni kacırmasindan korkuyordum hatta koltuğun ustunde bile oturamıyordum annem oturduğunda arkasına sıkışır oyle otururdum baya korkaktım daha korktuğum cok şey vardı,tabi sonra yerde dönmeye başladım daha çok hayal kurmak için boş oda ariyordum bulamadığımda sıkılıp sinirim bozuluyodu ailem çok garipsiyodu ama bana gore normaldi hatta bir ara ailemin yanında bile dönüyordüm odada tek kalmaktan korkuyordum ve acıkcası o zaman hayat bana cok eğlenceli gelmiyordu hayal kurmak benim için önemliydi anaokuluna başladiğimda hep sessiz çocuk oldum ilk okuldada sessizdim tenefuste ve beden derslerinda bazen tek basıma bahçede gezip hayal kurardım ama bunu yaparken bazen ses çikarirdim bazende el ve mimik hareketleri yapardım oyle oyle devam etti ben resim yapmayı çok seven biriyim küçükkende çok severdem iyi hatirliyorum ilk okulda gök kuşagı cižmistim ve hoca anneme çok yetenekli olduğumu soylemisti sürekli hayvan karakterlerimi cizerdim oyuncaklarımlada çok oynardim sonra ailem bana tablet aldı müzik dinlemeye başladım ama müzik dinlerken kendimi başka evrende başka biri yada başka bir versiyonum olarak yaşadığım olayların hayalini kurmaya başladım ve muzik dinlerken bir odada dönmem veya hizlica yurumem lazim yoksa o müzigi dinleyemem ve yaşadığım hayatın hayalini kuramam şuan hala aynı olaylar devam ediyo resim cizerken başka evrenlerdeki halimi ve karakterlerimi çizime dökmeyi seviyorum boş zamanlarimda kendi kendime konuşup o karaltermişim gibi hayal ediyorum sanki ,sıkıcı bir ortamda hayal kurup duruyorum yine döneliyip duruyorum hatta aniden bir sahne aklima geldiğinde evin içinde kosusturup depar atıyorum akanakwjak ama artık sorun yaratiyor çok fazla kişiliğe bürünmüş gibi hissediyorum karakterler bazen beynimi yoruyo eğer hayali istediğim gibi kurmassam sinirim bozuluyo bir benliğim yokmuş gibi hissediyorum bir karaltere büründüğümde o kötü bir şey yaptıysam başka bir karaktere büründüğümde suçluluk duygusu cekiyorum ve bu beni yiyip bitiriyo bazen geceleri hayal kurmaktan uyuyamayip bıkıyorum midem bulanmaya başliyo ama elimde değil bunu yazarken bile olduğum yerde dönüyorum
1:36 bende de cok kucukken basladi harry Potterle basladi 6-7 yasindaydim. 2 sene öncesine ragmen bunun sorun oldugunu bile fark etmemistim. Hayal alemiyle gercek dunyam o kadar farkli ki gerceklere donmek cok korkutuyor
Gercekten duygularima tercuman oldun .allah razı olsun .ve ben o bahsettiğin karanlik yerdeyim
o kadar cok guzel bi sohbetin var ki otursan anlatsan saatlerce dinlerim seni❤
Teşekkür ederimmmm 🤍
Buna benzer videolar gelsin lütfennnn
9 10 yaşlarım da başladı bunun sebebinin yalnızlık olduğunu düşünüyorum zaten küçüklüğüm den beri yalnız bı çocuktum gerek okulda gerek evde yanlızlıktan insan durup kendi dünyasını oluşturuyor
Yogayla anda kalma çalışmaları tavsiye ediyorum sana, çünkü aynı sorun olmasa da benzeri bende de var. Geçmişteki bir anı her detayıyla tekrar tekrar hayal ediyorum, bazen kendimi ağlarken buluyorum.
Hayatıma yoğunlaşmaya karar verdim. Çok az boş vakit bıraktım kendime. Bir sürü bitki yetiştiriyorum, udemy'den kurslar alıyorum, cilt bakımı yüz yogası yapıyorum, seyahat ediyorum, bitkileri araştırıyorum, kahve içme rutinimin yerine bitki çayları koydum, kitap okurken olay örgüsü yoğun romanlar yerine daha kişisel gelişim veya deneme tarzı şeylere yer veriyorum.
Kendine iyi gelecek şeyleri rutinlerine ekle, gerçekler hayallerden daha güzel olacak 😊
Cok verimli bir video olmus
çok teşekkürler bugün hayal dünyamdan çıkıp kendim için gercekten bi şeyler yapmayı bu video sayesinde başardım
Gerçeklik algımı kaybettiğim dönemler oldu öylesine yoğun hayaller kuruyordum ki farklı farklı karakterlerim vardı hepsinin ayrı bi dünyası onların hayalini kurdum odamda ve bildiğin sanki rol yapıyormuşum gibi bir filmde oynuyormuşum gibi o larakterleri canlandırdım ve bunu yaparken o hayalinin içindeyken bunu öylesine gerçekmişim gibi yaşıyordum ki dışardan gören şizofren sanabilirdi beni. Hayalin içinden çıkıp gerçekliğe döndüğümde ne yaptığıma şaşırdığım oluyordu sonuçta 20 yaşında kocaman bir kadındım artık ama yinede vazgeçme niyetim yoktu. Çünkü sadece o hayaller bana yaşamışım gibi hissettiriyordu gerçek düntadaki hiçbir şey benç tatmin etmiyordu. O yüzden gerçek dünya ya karşı ilgim her geçen gün azalıyordu. Arkadaşlarımla buluşmaktansa hayal kurmak daha çekici geliyordu bazen hayal kuramadığım günler uykumdan feragat edip hayal kurduğum oluyordu kendi benlik algımı da kaybettim eni kötü etkiliyordu gerçek hayattan çok hayal dünyamda daha çok anım vardı ve sanırım kendimden nefret ettiğim içinde hayal dünyamda hep başkası olmayı seçtim bu hayaller öyle masum hayallerde değildi çoğu zaman acı vahşet dolu olduğu hayallerimde oldu ve bunlar bana keyif verdi. Hala bundan kurtulabilmiş değilim ilişkilerimi kötü etkiliyor şuan bi sevgilim var onunla da ilişkimi kötü etkiliyor muhtemelen çünkü hayal dünyamda yarattığım sevgili modeli her bakımdan mükemmel biri oluyordu ama gerçek dünya öyle değil ve olamazda zaten bu problemi çözmek için kendinizi olabildiğince sosyalleşmeye mecbur bırakmalısınız yalnız kalmamanız gerekiyor ben bunları yapmaya çalışıyorum ama adeta hayal kurma işi bir bağımlılık gibi canınız çok istiyor çok acı çekiyorsunuz ama yapacak bir şey yok.
Eliffff videonu yeni görüyorum ve bende aynı senin gibiyim hala daha. Yalnız değilmişsin kısacası. 21 yaşındayım ve hayal dünyam hala devam ediyor. Tek sığınağımmış gibi sürekli olmayan, olmayacak şeyleri hayal ediyorum. Özellikle geceleri uyumadan önce kuruyorum, hayal kurarken uykuya dalıyorum.
Yalnız değilsiniz ❤
Bazen bir bağımlılık dedikte akila ilk gelen şey sigara alkol, kötü alışkanlıklardır ama aslinda buda bjr bağlılık. Ve insanin hayatının mahv olmasına sebep oluyor..
Bende senin gibiydim ve hala öyle oldugumu düşünüyorum .Bende bundan cıkmaya calısıyorum .kendime bazı sarkıları ve ya filmleri yasakladım banyo suresi de cok onemli ve 10 dk icinde cıkmak için ugrasıyorum .Bu nasıl başladı bilmiyorum ama büyük ihtimalle gördüğüm basarısızlıklar ve hedeflerime ulasamama ve tabi bana yapılan ihanetler . Ben de bir buçuk ay once sacımı full kestim .Sıfıra vurdum yani .kendime asla hayal kurmayı yasaklamıyorum cunku bu benim daha disiplinli olmamı saglıyor ama kısıtlamam gerektigini biliyorum .Benimle aynı sorunları yaşayan insanları gormek bana guc veriyor. umarım hedeflerime ve istedigim bene ulasabilirim cunku bu yolda bazı radikal kararlar aldım ve cevrem bana rahat battı sana diye soylendi durdu .destekcim yok ama vazgecmekte yok umarım herkes için hayırlısı olur .( allah affetsin videoyu 2x te izledim ) 😁😄😇
İse girdiğim zaman düşünecek vaktim kalmamisti ve bu sorunu atlatmistim bıraktığım zaman da başlayabilir ne zmana geleceği belli olmuyor ya anlık hep
Suan 16 yasındayım 13 yasımdan beri hayal dünyamin icindeyim seneye yks ye giricem ders calısamıyorum hayal dünyam benim günde 2 3 saatimi alıyor asla akılla gelmiyecek seylerle senaryo kuruyorum ve hayal dünyamda oynuyorum ailemede anlatamıyorum arkadaşık iliskilerim hicbir zaman iyi olmadı hayal dünyamda arkadslar edindim ve artık böyle biri olmaktan cok yoruldum
İçe dönük bir kişiliğim olduğu için tek kurtarıcım hayaller oldu Belli bir süre sonra hayallerim yaşamımı etkilediğini gördüm Basit bir örnek olarak ders çalışmak Ne zaman ders başına oturursam yine hayal dünyasına dalıyorum Tabiki çoğunlukla dersde olup olmadik düşünceler aklımıza gelebiliyor Ama bu böyle bir şey değil Sanki o anı yaşıyor gibisiniz ona göre mimiklerinizi ve hareketlerinizi ona göre şekillendiriyorsunuz Sanki odada otururken karşınızda bir kişi varmış gibi kendi kendinize konuşmaya başlıyorsunuz Tabiki hayal kurmak güzel ama bu farklı bir şey neden bunu yapıyorun çünkü eğlenceli düşlediğim şeyler gerçekleşmeyecek hayaller değil meşale üniversite kazanmak gibi ama düşledikçe hayalimiz sadece hayal olarak kalmaya devam ediyor Bu durumu en çok dış dünyadan kendini uzaklaştıran ya da bu dünyada kendine bir yer edinmeyen insanlar tek sığınağına hayallerine ve kendilerine kaçıyor
benımde boyle durumlarım var mlsf ,namaz kılınca vaktın kıymetini anlıyorum ne yaptıgım farkına varıyorum ama bazı gunler kılmayınca sadece hayal kurabılmek istiyorum ztn Hadiste bile gecıyor 5 şeyi kıymetın bılın diye en önemlisi vaktın ve saglıgın gercekten cok onemlı seyler aslında dının kuralarına gore yasasam her şey daha ıyı olacak biliyorum ve mezun senemdeyım bu benı cok kotu etkılıyor ve hedeflerım cok yuksek su an kasımdayız ve sınava gercekten cok az kaldı artık hayal dunyamdan cıkma zamanı geldıde gecıyor ve ınsallah sonuclar acıkladıgında ben buraya basardım yazabilirim ınsallah ve bu saatten artık gercek dünyam ve sadece hayallaerım gerçektirbilmek ıcın yasıyacagım ve artık gozumden uyku akmadan gozlerım kapamdan yatağa girmeyecegim ıyıkı karsımacıktın ıyıkı yanlız degılsın sen yendın insallah sıra bende
Sanırım yaklaşık 1-2 yıldır bu durumu yaşıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum ve derslere odaklanamıyorum. Dinlediğim müzik, izlediğim her şey beni hayal kurmaya sürüklüyor. Bu sene sınava hazırlanıyorum ve derslerimi dinlerken -dinlemeye çalışırken- bile aklıma geliyor. Bunu aileme anlatmak istemiyorum çünkü aileme hayallerimi anlatmak istemiyorum.Psikoloğa da gitmek istemiyorum ama muhtemelen gitmem gerekecektir. Yine de lütfen bu durumu yaşayan ve bu yorumu gören kişiler çözüm önersin. Bu durumun bir hastalık olduğunu bugün öğrendim ve araştırmaya başladım. Önerilerinizi yazarsanız sevinirim...
Aynı duyguları paylaşıyoruz bene hayal dünyamda yaşadığımın farkındayım ama bence bu bir kaçamak bende çok film izleyen müzik dinleyen biriyim duygu yoğunluğum çok fazla yaşım 19 hala aynı duyguları bedenimde barındırıyorum belki de karekteristik olarak zayıf biri olduğum için böyle ve kendimi boşlukta hissediyorum kimsenin beni anlamadığını hal böyle olunca hayal dünyama itiliyorum yalnız kalınca bu duygulardan kafayı yicekmişim gibi oluyorum işe girdiğimden beri bu duygular anlık geciyor ve yalnız kalınca tekrar geliyor bence benim psikolojim bozulmuş 2 dk içinde dünyanın en mutlu insanı ve dünyanın en üzgün insanı olabiliyorum
Merhaba şimdi nasılsın ben baya zor durumdayım yaşadıklarımı dile getirmişsin
Ben de kafamda kurduğum kendi dünyamda yaşamaya çalışıyorum ve şu son birkaç haftadır yalnız olduğumdan her gece ağlıyorum😭
Bu videodan bi tane daha gelsiiin
Galiba hepsinin başlangıç noktası çok dizi film izlemek ve kitap okumak bende de o şekil baslamisti
Benim md yi ilk öğrendiğimde en çok zorlandığım şey ailemdi zaten fark etmeme sebep olanda onlardı halka şeklinde odada dolanarak müzik dinliyordum ve bu sürekli olarak devam ediyordu ailem bu davranışımı asla hoş karşılamadı bir zaman sonra bende bu iste bir tuhaflık olduğunu fark ettim bırakmak istedim ama bırakamadım ve biraz araştırınca md ile karşılaştım aileme bunu anlattım ama önemsemediler huy etmişsin dediler zaten md yi yaşamayan birinin anlıycağını sanmıyordum ama en azından anlayış bekliyordum o günden sonra onlarla md hakkında konuşmadım
Ben seni anlıyorum canım merak etme 💚
Açıkçası ben de yıllardır var bir sorun ama geçen yıl bunun bir sorun olduğunu fark ettim ve biraz araştırma yapınca öğrendim. Sanırım sekizinci sınıfta başladım daha öncesinde de melankolik bir yapım vardı sessiz sakin biriydim hep kendi halinde takılıyordum içedönük biriyimdir (küçükken de kendimi izlediğim çizgi filmlerin içinde hissederdim ya da oyuncaklarımakarakterler yaratırdım onlarla konuşurdum ) ama dönüm noktam ortaokulda zorbalığa uğramam. Ve sekizinci sınıfta da hiç arkadaşım kalmamısı (aslında hep uğradım ama en azından birkaç arkadaşım vardı son sınıfdayken bunlar da kalmadı)çok yalnızdım kimseye derdimi anlatamıyordum bu yüzden ben de hayal dünyanda farklı karakterler üzerinden konuşmaya başladım. Lise boyunca buna devam ettim çünkü o zaman da çok yalnızdım hatta hayatımın her döneminde çok yalnızım konuşacak kimsem olmadığı için ben de hayal dünyanla konuşuyordum bir derdim bir sıkıntım varsa onun üzerine düşme yok direkt hayal dünyasında ki saçma kurgularına devam ediyordum ve ediyorum açıkçası nasıl bırakacağımı hiç bilmiyorum ama bu benim hayatımı çok etkiliyor şu an 12. sınıfım ve ders çalışırken beni durduk yere birden yarım saattir hayal kurduğumu fark ediyorum ama hiç yarım saat olduğunu farkına bile varmıyordum saate bakınca anlıyorum nasıl bu kadar zaman geçmiş diyorum bundan kurtulmam lazım o yüzden birazcık kendime yeni meşgaleler bulmaya çalışacağım ama başaramazsam da terapii almayı düşünüyorum . Aileme söylemek istiyorum ama söyleyemem çünkü bunu anlamayacaklarından eminim.
Yalnızlıktan kaçış yolunu kapatıniz efenim
Dengeli hayal kurmak
güzel bir şey.öğretmen/doktor olmayı hayal etmek gibi
Etkin öğrenmede ''hayal kulanılır'' kulanılır
fazlası zarar hayatı kaçırmamak lazım
Ayni süreçten gecmisiz resmen ben su an senin o depresyon dedigin donemden yeni yeni çıkıyorum ama hala yalnizlik hissi cok zor geliyor md ye asla geri dönmüyorum cok sukur onu atlattim ama zor be😢
Yalnız değilsin. Biz çok büyük bir orduyuz. 😢😢😢 Deli yaftası yemekten korkmakla sorunu çözmek arasında gitmek ve bunun yarattığı işkence durumu.
Of evet bu problem beni bitirdi.
İnanır mısınız ben bu durumu ilkokuldan beri yaşıyorum ve şuan lisedeyim şaka gibiiii. Şuanda hala var ama ben azalttım size biraz tavsiye vermek istiyorummm. Benim hayallerim istemsizce oluyor bileğime bir toka takmıştım ve her hayal kurduğumu fark ettiğimde tokayı çekiyordum işte bileğime vuruyordu ve ben hayal kurmayı bırakıyordum. Birde bütün kulaklıklarımı kestim... gerçekten işe yarıyor bu ikisi deneyin derimmmm
her şey orada mümkün olduğu için çok hoş geliyor şarkı dinlemek çok tetikliyor
Sınav dönemindeyim ve tek yasıyorum hayal kurmaktan derslerimi aksatıyorum ve bunu anlamayan bi kocla calısıyorum sürekli tembel oldğumu söyleyen...
bir yardım almanı oneririm sınav senemde cok zorlandım hatta mezuna kalma nedenim oldu cok pismanım ama sor bırakabildimmi hayır
@@userytu12- terapiye randevu aldım bugün umarım iyi gider.bu arada ben de mezunum ama gecen sene ailemle yasarken pek umursamamıstım fakat mezuna kalmanın kötü psikolojisiyle de daha cok hayal dünyama kacmaya başladım umarım cok fazla zamanımı almayacak sekilde azaltabilirm
@@huda-9012 insallah basarabilirsin canım 🙏
Böyle bir sorunum olduğunu ve psikolojideki adını aslinda bu videoyla ogrenmedim bu sorun bende çok önceden beridir var şuan 19 yasindayim 6 7 yaslarima dayaniyo diyebilirim, mesela o yaslarda kurdugum bi hayali nerde kurdugumu hatirlayabiliyorum o yaslarda bunu sorun etmiyodum tabii hatta bazen anneme anlatirdim annem hayalperest kizim benim derdi ama insan buyuyunce, gerçek hayattan kopmaya baslayinca bunun ne kadar zor bir sey olduğunu farkediyo, bende sanırım donem donem oluyo yani siddeti yalnizlik, mesgulluk durumuma gore degisiyo, suan mezunum okul varken daha azdi her ne kadar cok iyi arkadaslarim olmasa da onlarla tartismak bile iyi geliyodu neticede onlar gerçekti. eve gelince yatmadan önce hayal kuruyodum yine ama bu cok sorun edecek bir sey degil bnce milyonlarca insan bunu yapar, ama mezun senemde ozellikle son bir kac aydir siddeti cok fazla artti, benim zaten depresyon gibi bir problemim var durduk yere icime sanki cok kotu bir sey olmus gibi bir his gelir ve haftalarca kendimi b*k gibi hissederim bu da tam ustune geldi ve birkaç saat önce ders caliscam diye masaya oturup saatlere izledığim bir videodaki konu hakkinda hayalimde konustugumu farkettim. Hani ders calisacaktim? Zaten yetismeyecek stresi var neden bunu yapiyoruz ki demi kendimize, nasil geçer bilmiyorum, sosyallik ve bir isle mesgul olma bu konuda evet bencede cok yardimci ama ben elimden geldigince disari çıkan biriyim, bikac arkadasim var onlarin yaninda gulerim sanki cok mutluyum ama en son birine ne zaman sır verdim derdimi anlattim, hicbir zaman. Bugun evde olmiyim diye sabah kutuphaneye gittim, otobuste kac senaryo kurdum hatirlamiyorum, geceleri 12 de yattiysam 4 5 e kadar hayal kurmaktan uyuyamadigim oluyor, cok yoruldum ve yenmek istiyorum, az önce dusuncelerimi kagida yazdim 3 sayfa yazi cikti yeter elim agridi diyip birakmasam kac sayfa olacak 😅 gerçi tahmin edilebilir yoruma bile destan yazdim okuyan olur mu bilmem ama baskalarinin da ayni sorunu oldugunu görmek iyi hissettiriyo o yuzden yazdim, verebileceğim tek tavsiye günlük yazın sonuna kadar okuyana hediyemdir😅
Düs kuran ve cikamiyanlara ipret oluyorsunuz. Faydali paylasimiz icin tesekkürler
Ben neden her cümlesinde durdurup ağladım bilmiyorum ya...
Abla ya . bende kendi sorunumu anlamaya calisirken arastiriyordum ve videona denk geldim . videonun baslangicinda sesinin titredigini duyunca hemen anladim ne hissettigini ve aglamali olmustum . Bende yeni farkina vardim bunun bir sorun oldugunu. hatta söyleki eskiden düsünmüyordum bile bunun sorun olabilirmi yoksa neden yaptigimi . hicbirsey düsünmeden sadece onu sürdürüyordum. dün aksam yemekten sonra aynaya baktim. bu sefer gercek kisiye. hep hayalettigim kisiye degil, gercek bana baktim ve ne gördüm biliyormusun. Ben hic kendime bakmamisim. kendimi hic görmemisim ben yokmus gibi davranmisim ve hayatim boyunca baskasi olarak yasamisim. olmak istedigim kisi , daha dogrusu o olursam herkezin beni daha cok sevecegini zannettigim kisiye okadar cok kaptirmisimki kendimi. kendimi görünce aynada, birden irkildim. insallah allah yardim eder. hem sana, hemde bana. ve seni piskopat olarak görmüyorum bence hatta kendisiyle yüzlesen cok basarili bir ablasin, yardim ettigin icin tesekkürler.
Bunu ben tek yapıyorum sanıyordum
22 yaşındayım aynı durumu yaşıyorum şu an hayal dünyamda ki kızlayım ve bazen onun gerçek olup olmadığını ayırt edemiyorum
Aşık
Oldum
Ben diğer mdlilere göre md yi seviyorum ilk farkına vardığımda çok korkmuştum sürekli ağlıyordum kendimi çok yalnız hissetmiştim ama sonra benim gibi olan milyonlarca insanın olduğunu fark ettim ve md yi sorun olarak görmeyi bıraktım onunla yaşamayı öğrenmem gerektiğini fark ettim dönem dönem kendimi kötü hissedebiliyorum ama bu sorun değil çünkü her düşüşümde kendimle ilgili birşeyler öğreniyorum bence md yi tamamen hayatımızdan çıkarmak imkansız ben vaktinde bunu da denemiştim ama sonra acısını çıkarırmışcasına daha çok hayal kurmuştum mdli olup konuşmak isteyenler varsa iletişime geçebiliriz bence iletişim halinde olmak ve birbirimizi anlamak çok iyi hissettirir hatta bir grupta kurabiliriz
Kendimi bildim bileli hayal kuruyorum hep derslerimde başarız oldum mdd yüzünden ders dinleyemiyordum sürekli kafamda bir senaryo eve gelirim uyuyana kadar senaryo pandemi zamanında mdd ye sahip olduğumu fark ettim bende kendimi çok sorguladım senin gibi çocukken sorgulamıyordum normal bir şey zannediyordum lise de kendimi sorguladım ve mdd olduğumu fark ettim hem kurtulmak istiyorum hem istemiyorum üniversite sınavına hazırlanıyorum ne yapacağım bilmiyorum ve en kötüsü de seni kimsenin anlamaması.
şu an nasılsın peki umarım sınavında çok iyi geçer seni çok iyi anlıyosum bende 4 yıldır md ile savaşıyorum ve bende şu an yks ye çalışıyorum ve 2. mezun senem bu md benide derslerimide mahvetti
@@Fatmanur-ui3vy merhaba yazdigin uzun yorumu da gördüm, hissetiklerimiz cok benzer ve ben de mezun olarak yksye hazirlaniyorum, basa cikabildin nasil atlatabiliriz bir fikrin var mı
Ben yaklaşık 1 yıldır terapiye gidiyorum bu 1 yıl içinde 2 ay ara verdim. Çok hayal kurma ve yaşantımım bundan etkilenmesi sorunuyla gittim. Bu tedavi sürecime rağmen hayallerim ( terapistim buna fanteziye kaçmak diyor) daha da arttı ve şuan hiç ders çalışamayacak işimi halledemeyecek hâle geldim. İşin kötü yanı hayallerime psikoloğumuda ekledim. Ve büyük çoğunluk bundan oluşuyor. Kendisi bu sorunun tamamıyla benim iradene bağlı olduğunu söylüyor. Ama ben yapamıyorum. Emdr bile yaptık ama artık çok yoruldum. Terapistim hata mı yapıyor benim tahtalar mi çok kırık bilemiyorum. Bir çıkmazdım gidiyor.
Şu anda kurtuldun mu tamamen yoksa tedavi vb bir şey aldin mi?Bende de var kontrolden çikiyor kontrol etmesi zor baya.
Mrb benim yiğenimdede böyle hayel görme var,üniveste son son swnesine gidiyor ,ama kitap eline alamıyor okuyamıyo,müzik dinleyip dolaşıyor evde,şimdi mehmwt başkak pskolağa gidiyor,sizce nasıl kurtulabilir,yardımcı olursanız sevinirim
videonun başındayım şuan bitince tam yorumumu yazcam aynı şeyi bende yaşadım sınav senesi 1ay boyunca yataktan çıkmadım sadece hayal kurdum hastalık derecesine gelmişti artık kurtuluşum çok zor oldu bayadır öyle bir şey yaşamıyorum
Nasıl kurtuldun??
Bende aynı şeyleri yaşadım gerçekten birebir benimki geçen sene sınava 5 ay kala falandı sanırım kıştı onu hatırlıyorum ve bu 1ay falan sürdü öyle bir zaman için tabiki korkunç bir kayıptı ben sebebini herkesten arkadaşlarımdan kendimi çok soyutlayıp odama kapatmama bağlıyorum 1ay dışarı çıkmamıştım resmen tutunacak hiçbir şeyim yoktu ne ailemle aram iyi ne arkadaşlarım var ne dersler istediğim gibi beyin artık kendini korumak için bir konfor alanı yarattı kendine ve her geçen gün daha da içine çekilip tüm gün yatıp hayal kurma raddesine geldi birisiyle konuşurken evde yürürken ailemle yemek masasında korkunçtu cidden sonra bir gün yüzleştim bununla ben napıyorum dedim ardından depresyona girdim 10 gün yataktan çıkamadım hiç duşa giremedim bunun etkileri geçse de devam etti ben anca kendime yaazın her şey bitince tekrar sosyalleşip gerçek hayatın içine girince anlayıp kendime gelebildim.değersizlik duygusu gereçkten pekçok şeyi zedeliyor bende bağ kuramıyorum insanlarla küçüklüğümde her şeyi kendi başıma halletmem gerektiğği için annemle bağım koptuğu için sağlıklı bağ kuramıyorum arkadaşlarımla kendimi kapalı kutu gib tutuyotum kimselere bir şey anlatmam onlar anlatsın ama ben hayır yani son 3 senemin böyle sorunlu geçmesinin her şeyi içime atmanın sonu son günlerde yaşadığım krizlerle son buldu ve sonunda aileme ben kötüyüm psikoloğa gitmem gerek diyebildim çok mutluyum 2 gün sonra ilk kez gidicdm umarım benim için güzl olur ve senin adına da o karanlık dönemi atlatmana çok sevindim yaşamış biri olarak çok iyi anladım kendi içine yönelip kendini keşfetmen kendi versiyonunun daha iyisine ulaşmaya çalışman da takdir edilesi kendini sevmeye bak öğren iki dünyada da ortak olan bir şey varsa o da başrolün sen olduğun gerçeği :) başarılar diliyorum kendi hayat yolculuğunda güzel samimi video için de teşekür ederim
❤🩹❤🩹❤🩹❤🩹❤🩹
+ 3senedir de günlük tutuyorum bana da çok iyi gelmişti hala da geliyor tek sorun çok fazla defterim var ve kimse okusun istmiyorum oyüzden son 3 yılı yaktım elimdekini de bitirince yakcam biraz üzücü ama yapacak bir şeyim yok
şuan nasılsın psikolog neler önerdi rica etsem bilgilendirir misin bende de aynı sorun var da
şuan bu sorunu geride bıraktım bambaşka sorunlarım var temelleri yine benim düşüncem yapımla alakalıdır ama bu konu özelinde konşmadık bir şey daha kendisine bahsetmedim başka konulardayız şuan@@t.y.6581
gerçekle yüzleşmeye çalış bilişsel terapi kitaplarına bakabilirsin iyi hissetmek vs gibi faydası olabilir onun dışında kendi hikayemi yazdım yukarıda@@t.y.6581
Ben bunun çok büyük bir sorun olduğunu uzun zamandır biliyorum ama hala bırakamadım 3 sene oldu fark edeli ama yok yine de hala yapıyorum
İlk nokta saç boyatmak okey anladim
25 yaşındayım senin yaşadıklarını bende yaşıyorum küçüklüğümden beri yanlız değilsin 😀😀
elif bu mesajı okuyorsan lütfen bana yardımcı ol🙏18 yaşım var ama hiçbir arkadaşım yok maladaptive daydreaming den dolayı 18 yaşma kadar hiç arkadaşım olmadı hep yalnız oldum ve şimdi ne yapacağımı bilmiyorum bir fikrin var söylersen sevinirim
O kadar cok yaptimki bunu.. ve cok vaktimi aldi. Gercekten bazen ders calismaya harcayacagim vakti hayale harcadim. Sevdigim izledigim dizilerdeki basrollerin yerine koyuyordumkendimi, yada dizinin hikayesini goturup kendim yasiyormusum gibi hayel ediyordum.. ve bu o kadar sıkı devam ettiki hatta ruyamda o dizinin oyuncularini bile gordum..
Bu durumdan nasıl kurtuldunuz?
@@ssssss-yl1tf aslinda kurtulmak cok zor. Ben bu durumu hep birseylerden kacmak icin yapardim. Simdi bile yapiyorum ama cok az zamanlarda. Aslinda durumun farkında olmak ve çok dusunmemek lazım. Simdi derslerime odaklanmis haldeyim ve bunu anliyorum yani farkinda olun. Bunun bir hayel oldugunu fark edin. Ve hayatinizi oyle onemli seylere hasr edinki buna zamaniniz kalmasin. Hayel kurdugunuz anlarda zamaninizin boşa gittigini anlayin.
Video yu sonuna kadar izledim şimdi tekrar hayal kurmaya gidiyorum
bu ben KSXLKNCŞOWPJ
Videoyu izlerken defalarca hayal kurdugumu farkedip kendime kizdim HDKAHDKA
@@Doua24 aşamıyorum bu durumu djdhdhdjsjd
@@mertlafc5597 inan ben de, aşmak isteyip aşamamak en kötüsü keşke hep çocuk kalsak, hayal kurarken hayatın gerçekleri suratimiza carpip bizi boğmasa
@@Doua24 evet çok doğru bu durumu aşmak için bir şeyler yapmamız lazım
Bu illet benim 8 yılımı yedi hala kurtulmaya çalışıyorum
Beni kafamdaki dünyada rahat bırakır mısıniz lütfen
Gerçekten o dünyayı bırakırsan çök iyi olur senin için ve bu
dünyaya gel ve güçlü olmayı çaliş eğer sen kendini o dünyadan çikartamasan başka bir şey gelir ve seni çok kutu bir şekilde çikarticak o dünyadan mesela eğer bir skinti girdi hayatina o seni çikraticak hemde çok kutu bir şekilde uyanırsın . ve çabuk sen kendini kurtar
şuan 9. Sinifim ve 2. Siniftan beri bunu yasiyorum. İlk başlarda hiç sorun olmuyordu, çunku yaşim kucuktu ve kurduğum senaryoları o zamanki aklımla kuruyordum. Karakterleri belirliyor ve hep ana karakter ben oluyordum. Kulaklik hayatimin bir parcasi olmustu artik.
bu bana eglenceli geliyordu, tüm sorunlarimi unutturuyordu.
5. Sinifa gectigimde hâla devam ediyordu. Ailem eve donunce kapiyi caldigi zaman zil sesini duyamiyordum, cunku sendimi hâyale kaptirmis oluyordum.
derslerim 5. Sınıfta duşmeye basladi. Ailem benim egitimime çok onem verir. Onlari yüz üstü bıraktigim icin cok kötü hissediyordum, ama bu elimde deildi. Yaşim kucuk olduğundan dolayi olayin ciddiyetinin farkında deildim. Ders calisirken, arkadaslarimlayken, kitap okurken, film izlerken bile hep dalıp gidiyordum.
8. Sinifa gectigimde iş daha çok ciddileşti. Dersler agirlasti, arkadaslar arasinda sorunlar olustu, derken 6 subat depremine yakalandik ve bundan dolayı baska bi şehire taşindik.
Yeni evimizde daha cok hayal kurmaya başladım, hayali arkadaslar bile edindim ve gerceklikten uzakta yasamaya basladim. Cunku kendi inşâ ettigimiz senaryolarda hersey yolunda gider. Gelecek kaygisi yok, istedigim herseyi kafamda canlandirabiliyordum.
9. Sinifa yeni başladigimda ise, kaldigim lisede iyi bir ortamim olmadi, daha dogrusu hic ortamim olmadi. Benimle işleri düştugu zaman konusuyorlardi sadece.
Yeni şehir, yeni okul, yeni ortam ve yanliz kalmak derken daha çok hayal kurmaya basladim. Hayatta en çok deger verdigim insan annem. Annem olmasa tamamen yanliz hissedecek duruma gelirdim.
9. Sinifin 2. Döneminde biraz daha sosyallestim, kitap okumaya ve resime ilgi duymaya basladim. Ama derslerimi telafi edemedim. 2 hafta sonra karneleri alacagiz ve sinifta kalmaktan o kadar korkuyorumki. Ailemin butun emeklerinin boşa gitmesini istemiyorum. Suan tek istedigim sinifi gecmek
ABLACIM ben 11. Sınıfım bende de var umarım sınıfı geçersin sıkıntı yapma bu bir psikolojik olay
@@Eliffgülay💓💓💓
@@Eyluladsl11 bir psikoloğa gitmeni tavsiye ederim derslerini etkiler hem de senin geleceğini 🌸
@@Eliffgülay gitmeyi düşündüm ama çok utanıyorum dnksnsksnsj
Umarım sende atlatırsın💓💓
@@Eyluladsl11 teşekkür ederim 🙌
Keşke ben de bu kadar realist olmasam ve azıcık da olsa hayallerde yaşasam. Fazla realist olma hastalığına yakalandım ve mutsuzum:(
inan o kadar zor ki maladaptive daydreamingle yasamak o kadar kotu ki. tum gunun tum omrun geciyo resmen dusunmeyecegim diyorsun gene sarki dinleyip hayal kurarken buluyorsun kendini hem de her gun. tum zamanin bir hic ugruna gidiyor, bir sey de yapamiyorsun.
@@deniz__elmas katılıyorum birde bunun yanında dehb,sosyal fobi,okb de varsa direkt ölü sayılıyosun
Elif selam. Özel ünide diş yazmayı planlıyorum. Düşüncelerini ve tecrübelerini söyleyebilir misin?
Özel okulların bence olanakları çok daha iyi ve gelişmiş bencede daha mantıklı vakıf üniversitesi yazmak
@@elifaydemir teşekkür ederim yanıt verdiğin için😊
Elif istanbuldaysan seninle tanismak isterim benimde cok dost dedigim kisiler yok sadece 1 kisi seni iyi anlıyorum bi donem bende hayal dunyamin icindeydim çıkışımı sağlayanda bendim kendi kendime hallettim
Her neyse seninle cidden oturup sohbet etmek isterim
Şuan değilim ama okullar açılınca gelcem o zaman haberlesip kahve icebilirizz
Merhaba sevin.. ne yazık ki ben de hayalleri gerçeğe tercih edenlerdenim. Acaba sen nasıl çıkış yolunu bulabildin.. çünkü bu şekilde yaşanmıyor hayat biliyorsun..rica ederim sana bana nasıl iyileştiğini, kendini nasıl daha iyi hale getirdiğini anlatabilir misin şifa isteyen herkes için 🙏🏻
@@denizdenz deniz öncelikle merhaba aslında durumu kabullendim sadece bunun fiziksel bı hastalik olmadığını sadece kendi düşüncelerimle kendimi o duruma soktuğumu bunu anladığın an gerçekten aydinlaniyosun sürekli iyi şeyler düşünüyodum gercek hayata dair kendimi daha çok çalışmaya vermiştim bı işe girmiştim calisiyodum insanlarla sürekli sohbet halindeydim kendimi onlardan soyutlamiyodum
Tek başıma sahile gidiyorum mesela belki inanmazsin ama sahilde tek başına oturan diger insanlarla bile sohbet ediyodum çünkü dünya benim hayal ettiklerimin etrafında dönmuyo
Aslında kısacası kendine meşgul olabilcegin şeyler bul iş olabilir tek başına sahile gidebilirsin yürüyüş yapabilirsin zaten zamanla istemsiz hayal kurmadigini farkediceksin kursan bile gercek hayattan bağımsız olmayan hayaller kurarsın
Bunu bı hastalik olarakta düşünme bence sadece daha geniş bakmamız gerekiyor bu kadar kendini yalnız hissetme🥰
@@Clsknn öncelikle gönül ister ki oturup saatlerce anlatayım ama kelimeler cidden düğüm oluyor
Aslında meşgul ederekte kendimi kandırdığımi farkettim sadece cidden otur saatlerce düsun neden böyle olduğunu
Aslında hiç bı sebep yok ortada sadece bazı şeylerden kaçmak için kendimizi bu hale sokuyoruz
Kendimizi kandırarak hiç bı yere varamicamizi bilsek her şey çözulur
Kendi içinde çözmen gerek bunu
İnancın ne bilmiyorum ama namaz kılmakta bana bu süreçte çok ferahlık verdi
Yks sürecinde bı çok kişi böyle tek olmadığını da bil konular yetişir mi netler artar mı diye düşünmek bile insanı kötü bı psikolojiye sürüklüyo güzel bı programla sadece ders için değil gündelik yaptığın her şeyi programlarsan daha rahat ferah ve düzenli hissederek bu kötü dusuncelerden çıkabilirsin diye düşünüyorum
Kafani dolduran şeyleri de çözersen ya da bı şekilde halletmeye çalışırsan buda sürecini biraz daha rahatlatabilir
@@Clsknnsınav stresi istemsiz tüm seneyi ele geçiriyor bende sınav senemde berbat bı haldeydim ama şuan dönüp baktığımda aslında gelip geçici şeyler için kendimi üzmüşum diyorum boşuna yormusum beynimi kötü dusuncelerle
Sınav sorun düşünce hepsi inan zamanla gecicek
Bu arada evet hayal kurmana sebep olan şeyin eksikliği seni bu hale getiriyo
Mesela şöyle bişey yaşamıştım yks sürecimde deneme çözerken sürekli ortada öyle bişey olmamasına rağmen aldatilmisim gibi düşünüp depresyona sokuyodum kendimi çok garipti anlatsam aklın gider 😅
O yüzden bu hayal kurma işininde stresinin azalmasıyla azalicagini unutma
Bişey diyim mi bu gerçekten hastalık değil olamaz mı yani bu dünya o kadsr kolay değil insan başka bir sığınak istiyor
Dozu önemli yoksa depresyona yol açıyor bence
Kaç yaşındasın üni de ilk yılın mı
21 2. Sınıfa geçtimm