วีดีโอ

2.mezunluğıma kalacağım geçen sene dershaneye gittim ama benlik olmadığını farlettim ve son 3 ay gitmedim kütüphane de çalıştım şimdi de ailem dershameye çok zorluyorlar git git nasıl halledeceksin diye ama ben istemiyorum şimdi nolacak bilmiyorum 188 ea mezuna bıraktım seneye kendi başıma çalışarak kaç bin gelecek bakalım...

yaaa seni sinav zamani takip ediyordum 70k yapmistin yanilmiyorsam ben de o sene fnzer bir siralama yapmistim ve senin adina da üzülmüştüm kendim gibi. Sonra bir sene daha hazirlandimm ve dis kazandim aklima geliyordun ne yaptij diye ama kanali bulamamistim tesaduf gordum simdi ve cok mutlu oldum 🎀 meslektas olacagizzz

Bende küçüklüğümden beri yaşıyorum corona döneminde bağımlı oldum ve 4 senedir bundan kurtulamıyorum bunu geçen sene sınav senemde fak ettim bu durumun zannettiğim kadar güzel bir şey olmadığın ıçünkü derslerime yansımıştı netlerim hiç iyi değildi bundan kurtlumaya çalıştım ama her seferinde kendimi kurarken buldum bir sürü yol denedim ama olmadı bu yüzden mezuna kalmak zorunda kaldım umarım bundan kurtulur ve oturup dersime kendimi veririm

Cok verimli bir video olmus

Ben neden her cümlesinde durdurup ağladım bilmiyorum ya...

Ben bunun çok büyük bir sorun olduğunu uzun zamandır biliyorum ama hala bırakamadım 3 sene oldu fark edeli ama yok yine de hala yapıyorum

Videonuzu izledim önerdiğiniz kitapların çözümleri ve anlatımları hocanın kanalında mı yoksa kitabın içinde mi oluyor

Bende bu durumdayim ve artik cok yoruldum gercek hayatim bana olumsuz gibi geliyor artik 4 yildir yaklasik boyleyim ders calisamiyorum qilemle bisey yaptigim zaman surekli dusuncedeyim hayal kuruyorum ve kendimi mutsuz hiss ediyorum artik ama bana iyi gelen ve mutlu hiss etdiren tek seyin bu oldugunun ds farindayim

Suan 16 yasındayım 13 yasımdan beri hayal dünyamin icindeyim seneye yks ye giricem ders calısamıyorum hayal dünyam benim günde 2 3 saatimi alıyor asla akılla gelmiyecek seylerle senaryo kuruyorum ve hayal dünyamda oynuyorum ailemede anlatamıyorum arkadaşık iliskilerim hicbir zaman iyi olmadı hayal dünyamda arkadslar edindim ve artık böyle biri olmaktan cok yoruldum

İnanır mısınız ben bu durumu ilkokuldan beri yaşıyorum ve şuan lisedeyim şaka gibiiii. Şuanda hala var ama ben azalttım size biraz tavsiye vermek istiyorummm. Benim hayallerim istemsizce oluyor bileğime bir toka takmıştım ve her hayal kurduğumu fark ettiğimde tokayı çekiyordum işte bileğime vuruyordu ve ben hayal kurmayı bırakıyordum. Birde bütün kulaklıklarımı kestim... gerçekten işe yarıyor bu ikisi deneyin derimmmm

Bende senin gibiydim ve hala öyle oldugumu düşünüyorum .Bende bundan cıkmaya calısıyorum .kendime bazı sarkıları ve ya filmleri yasakladım banyo suresi de cok onemli ve 10 dk icinde cıkmak için ugrasıyorum .Bu nasıl başladı bilmiyorum ama büyük ihtimalle gördüğüm basarısızlıklar ve hedeflerime ulasamama ve tabi bana yapılan ihanetler . Ben de bir buçuk ay once sacımı full kestim .Sıfıra vurdum yani .kendime asla hayal kurmayı yasaklamıyorum cunku bu benim daha disiplinli olmamı saglıyor ama kısıtlamam gerektigini biliyorum .Benimle aynı sorunları yaşayan insanları gormek bana guc veriyor. umarım hedeflerime ve istedigim bene ulasabilirim cunku bu yolda bazı radikal kararlar aldım ve cevrem bana rahat battı sana diye soylendi durdu .destekcim yok ama vazgecmekte yok umarım herkes için hayırlısı olur .( allah affetsin videoyu 2x te izledim ) 😁😄😇

Abla ya . bende kendi sorunumu anlamaya calisirken arastiriyordum ve videona denk geldim . videonun baslangicinda sesinin titredigini duyunca hemen anladim ne hissettigini ve aglamali olmustum . Bende yeni farkina vardim bunun bir sorun oldugunu. hatta söyleki eskiden düsünmüyordum bile bunun sorun olabilirmi yoksa neden yaptigimi . hicbirsey düsünmeden sadece onu sürdürüyordum. dün aksam yemekten sonra aynaya baktim. bu sefer gercek kisiye. hep hayalettigim kisiye degil, gercek bana baktim ve ne gördüm biliyormusun. Ben hic kendime bakmamisim. kendimi hic görmemisim ben yokmus gibi davranmisim ve hayatim boyunca baskasi olarak yasamisim. olmak istedigim kisi , daha dogrusu o olursam herkezin beni daha cok sevecegini zannettigim kisiye okadar cok kaptirmisimki kendimi. kendimi görünce aynada, birden irkildim. insallah allah yardim eder. hem sana, hemde bana. ve seni piskopat olarak görmüyorum bence hatta kendisiyle yüzlesen cok basarili bir ablasin, yardim ettigin icin tesekkürler.

40 yıl içinde ben:

şuan 9. Sinifim ve 2. Siniftan beri bunu yasiyorum. İlk başlarda hiç sorun olmuyordu, çunku yaşim kucuktu ve kurduğum senaryoları o zamanki aklımla kuruyordum. Karakterleri belirliyor ve hep ana karakter ben oluyordum. Kulaklik hayatimin bir parcasi olmustu artik. bu bana eglenceli geliyordu, tüm sorunlarimi unutturuyordu. 5. Sinifa gectigimde hâla devam ediyordu. Ailem eve donunce kapiyi caldigi zaman zil sesini duyamiyordum, cunku sendimi hâyale kaptirmis oluyordum. derslerim 5. Sınıfta duşmeye basladi. Ailem benim egitimime çok onem verir. Onlari yüz üstü bıraktigim icin cok kötü hissediyordum, ama bu elimde deildi. Yaşim kucuk olduğundan dolayi olayin ciddiyetinin farkında deildim. Ders calisirken, arkadaslarimlayken, kitap okurken, film izlerken bile hep dalıp gidiyordum. 8. Sinifa gectigimde iş daha çok ciddileşti. Dersler agirlasti, arkadaslar arasinda sorunlar olustu, derken 6 subat depremine yakalandik ve bundan dolayı baska bi şehire taşindik. Yeni evimizde daha cok hayal kurmaya başladım, hayali arkadaslar bile edindim ve gerceklikten uzakta yasamaya basladim. Cunku kendi inşâ ettigimiz senaryolarda hersey yolunda gider. Gelecek kaygisi yok, istedigim herseyi kafamda canlandirabiliyordum. 9. Sinifa yeni başladigimda ise, kaldigim lisede iyi bir ortamim olmadi, daha dogrusu hic ortamim olmadi. Benimle işleri düştugu zaman konusuyorlardi sadece. Yeni şehir, yeni okul, yeni ortam ve yanliz kalmak derken daha çok hayal kurmaya basladim. Hayatta en çok deger verdigim insan annem. Annem olmasa tamamen yanliz hissedecek duruma gelirdim. 9. Sinifin 2. Döneminde biraz daha sosyallestim, kitap okumaya ve resime ilgi duymaya basladim. Ama derslerimi telafi edemedim. 2 hafta sonra karneleri alacagiz ve sinifta kalmaktan o kadar korkuyorumki. Ailemin butun emeklerinin boşa gitmesini istemiyorum. Suan tek istedigim sinifi gecmek

her şey orada mümkün olduğu için çok hoş geliyor şarkı dinlemek çok tetikliyor

Ayni süreçten gecmisiz resmen ben su an senin o depresyon dedigin donemden yeni yeni çıkıyorum ama hala yalnizlik hissi cok zor geliyor md ye asla geri dönmüyorum cok sukur onu atlattim ama zor be😢

22 yaşındayım aynı durumu yaşıyorum şu an hayal dünyamda ki kızlayım ve bazen onun gerçek olup olmadığını ayırt edemiyorum

Ben yaklaşık 1 yıldır terapiye gidiyorum bu 1 yıl içinde 2 ay ara verdim. Çok hayal kurma ve yaşantımım bundan etkilenmesi sorunuyla gittim. Bu tedavi sürecime rağmen hayallerim ( terapistim buna fanteziye kaçmak diyor) daha da arttı ve şuan hiç ders çalışamayacak işimi halledemeyecek hâle geldim. İşin kötü yanı hayallerime psikoloğumuda ekledim. Ve büyük çoğunluk bundan oluşuyor. Kendisi bu sorunun tamamıyla benim iradene bağlı olduğunu söylüyor. Ama ben yapamıyorum. Emdr bile yaptık ama artık çok yoruldum. Terapistim hata mı yapıyor benim tahtalar mi çok kırık bilemiyorum. Bir çıkmazdım gidiyor.

Umarım karşına o kişi çıkmıştır sen en iyisini hak ediyorsun ✨🌸

2. kez mezuna kalacağım bu yıl. umarım senin sevincini yaşamak nasip olur🥲

sene 2017 ilk başta şarkı açıp dans ediyordum, sonrasında bazı şarkılar beynimde tuaf dürtülere sebep oluyordu. izlediğim filimlerden o lasar etkileniyordum ki şarkı açıp evin içinde odadan odaya koşup zıplıyordum, ve o kadar keyif vericiydi ki, çünkü bunu yaptığımda mutlu oluyordum. 15 dakika 30 dakika bir saat iki saat ve şuan 6 saat. Altı saat, düşünün altı saat boyunca kulağınızda kulaklık sürekli evin içinde deli dana gibi koşuyorsunuz, bacaklarım ağrıyordu ama hala bırakmak istemiyordum. gece uyumadan önce bile bu senaryoları kuruyorum, hatta şuan hayal dünyamda sevdiğim çocukla evliyim iki çocuğumuz var Tomris ve Atilla. ama sevdiğim kişinin bundan haberi bile yok, gerçek hayatla neredeyse tamamen bağlantım kesildi hayal dünyamda yaşıyorum. sosyal hayatım yok, arkadaşım yok, ailemle aram bozuk ve bunların tek sebebi maladaptive daydreaming.

Düs kuran ve cikamiyanlara ipret oluyorsunuz. Faydali paylasimiz icin tesekkürler

9 10 yaşlarım da başladı bunun sebebinin yalnızlık olduğunu düşünüyorum zaten küçüklüğüm den beri yalnız bı çocuktum gerek okulda gerek evde yanlızlıktan insan durup kendi dünyasını oluşturuyor

Çok geçmiş olsun.Umarım kimseyi kaybetmemişsinizdir🙏🏻

Yalnız değilsiniz ❤

Gercekten duygularima tercuman oldun .allah razı olsun .ve ben o bahsettiğin karanlik yerdeyim

Yaşıyor musun inzivaya çekildin heralde

Benim md yi ilk öğrendiğimde en çok zorlandığım şey ailemdi zaten fark etmeme sebep olanda onlardı halka şeklinde odada dolanarak müzik dinliyordum ve bu sürekli olarak devam ediyordu ailem bu davranışımı asla hoş karşılamadı bir zaman sonra bende bu iste bir tuhaflık olduğunu fark ettim bırakmak istedim ama bırakamadım ve biraz araştırınca md ile karşılaştım aileme bunu anlattım ama önemsemediler huy etmişsin dediler zaten md yi yaşamayan birinin anlıycağını sanmıyordum ama en azından anlayış bekliyordum o günden sonra onlarla md hakkında konuşmadım

Ben diğer mdlilere göre md yi seviyorum ilk farkına vardığımda çok korkmuştum sürekli ağlıyordum kendimi çok yalnız hissetmiştim ama sonra benim gibi olan milyonlarca insanın olduğunu fark ettim ve md yi sorun olarak görmeyi bıraktım onunla yaşamayı öğrenmem gerektiğini fark ettim dönem dönem kendimi kötü hissedebiliyorum ama bu sorun değil çünkü her düşüşümde kendimle ilgili birşeyler öğreniyorum bence md yi tamamen hayatımızdan çıkarmak imkansız ben vaktinde bunu da denemiştim ama sonra acısını çıkarırmışcasına daha çok hayal kurmuştum mdli olup konuşmak isteyenler varsa iletişime geçebiliriz bence iletişim halinde olmak ve birbirimizi anlamak çok iyi hissettirir hatta bir grupta kurabiliriz

Bu illet benim 8 yılımı yedi hala kurtulmaya çalışıyorum

Hiç psikolog seanslarına gitmedim ama çok şüpheleniyorum şuan 13 yaşındayım herşey 6 yasımda başladı kendimi bildim bileli çok hayal kuruyodum ve çok hatırlamıyorum ama annem evde temizlik yaparken genelde yanında durur izlerdim annemin yanındaydım sonra bi anda gözümün onune donen bi adam geldi ve bende merak edip yatağımın üstünde dönmeye başladım dönerken hayller kuruyor çizgi filmmiş gibi kendi kafamda yarattiğim hayvansı yaratıkları canlandırıyordum hatta bölüm bölüm hayal kuruyordum ama yerde dönemkten korkardım cünkü koltukların altından canavarların gelip beni kacırmasindan korkuyordum hatta koltuğun ustunde bile oturamıyordum annem oturduğunda arkasına sıkışır oyle otururdum baya korkaktım daha korktuğum cok şey vardı,tabi sonra yerde dönmeye başladım daha çok hayal kurmak için boş oda ariyordum bulamadığımda sıkılıp sinirim bozuluyodu ailem çok garipsiyodu ama bana gore normaldi hatta bir ara ailemin yanında bile dönüyordüm odada tek kalmaktan korkuyordum ve acıkcası o zaman hayat bana cok eğlenceli gelmiyordu hayal kurmak benim için önemliydi anaokuluna başladiğimda hep sessiz çocuk oldum ilk okuldada sessizdim tenefuste ve beden derslerinda bazen tek basıma bahçede gezip hayal kurardım ama bunu yaparken bazen ses çikarirdim bazende el ve mimik hareketleri yapardım oyle oyle devam etti ben resim yapmayı çok seven biriyim küçükkende çok severdem iyi hatirliyorum ilk okulda gök kuşagı cižmistim ve hoca anneme çok yetenekli olduğumu soylemisti sürekli hayvan karakterlerimi cizerdim oyuncaklarımlada çok oynardim sonra ailem bana tablet aldı müzik dinlemeye başladım ama müzik dinlerken kendimi başka evrende başka biri yada başka bir versiyonum olarak yaşadığım olayların hayalini kurmaya başladım ve muzik dinlerken bir odada dönmem veya hizlica yurumem lazim yoksa o müzigi dinleyemem ve yaşadığım hayatın hayalini kuramam şuan hala aynı olaylar devam ediyo resim cizerken başka evrenlerdeki halimi ve karakterlerimi çizime dökmeyi seviyorum boş zamanlarimda kendi kendime konuşup o karaltermişim gibi hayal ediyorum sanki ,sıkıcı bir ortamda hayal kurup duruyorum yine döneliyip duruyorum hatta aniden bir sahne aklima geldiğinde evin içinde kosusturup depar atıyorum akanakwjak ama artık sorun yaratiyor çok fazla kişiliğe bürünmüş gibi hissediyorum karakterler bazen beynimi yoruyo eğer hayali istediğim gibi kurmassam sinirim bozuluyo bir benliğim yokmuş gibi hissediyorum bir karaltere büründüğümde o kötü bir şey yaptıysam başka bir karaktere büründüğümde suçluluk duygusu cekiyorum ve bu beni yiyip bitiriyo bazen geceleri hayal kurmaktan uyuyamayip bıkıyorum midem bulanmaya başliyo ama elimde değil bunu yazarken bile olduğum yerde dönüyorum

Yalnız değilsin. Biz çok büyük bir orduyuz. 😢😢😢 Deli yaftası yemekten korkmakla sorunu çözmek arasında gitmek ve bunun yarattığı işkence durumu.

2.kez mezuna kalmayı düşünüyorum ailem hiç destekçim değil zaten aile sıkıntım olduğu için kazanamıyorum çok kötü bi psikolojideyim ve aşırı yalnızım 2.mezunluk çok kötü geçiçek nasıl dayanıcam bilmiyorum

Hayal kurmak o kadar çok vaktimi alıyor ki bazen günde 4-5 saat aralıksız hayal kuruyorum bir de gerçekleşmeyecek hayaller bunlar. O evrende farklı biriyim farkli çevrem var. Etrafımdaki kişiler değişiyor bazen ben bile değişiyorum -dış görünüşüm, cinsiyetim, etniğim, yaşım vb.- birden fazla evrenin içindeyim. Bir gün hayal kurmasam sanki önemli bir şeyi yapmayı unutmuşum gibime geliyor. Rutin oldu artık ve bıktım. Bunun yüzünden ders çalışamıyorum, kitap okumayı erteliyorum, uykumdan kısıyorum. Çok zor olmaya başladı. Bırakmak istiyorum ama nasıl yapilir bilmiyorum.

Böyle bir sorunum olduğunu ve psikolojideki adını aslinda bu videoyla ogrenmedim bu sorun bende çok önceden beridir var şuan 19 yasindayim 6 7 yaslarima dayaniyo diyebilirim, mesela o yaslarda kurdugum bi hayali nerde kurdugumu hatirlayabiliyorum o yaslarda bunu sorun etmiyodum tabii hatta bazen anneme anlatirdim annem hayalperest kizim benim derdi ama insan buyuyunce, gerçek hayattan kopmaya baslayinca bunun ne kadar zor bir sey olduğunu farkediyo, bende sanırım donem donem oluyo yani siddeti yalnizlik, mesgulluk durumuma gore degisiyo, suan mezunum okul varken daha azdi her ne kadar cok iyi arkadaslarim olmasa da onlarla tartismak bile iyi geliyodu neticede onlar gerçekti. eve gelince yatmadan önce hayal kuruyodum yine ama bu cok sorun edecek bir sey degil bnce milyonlarca insan bunu yapar, ama mezun senemde ozellikle son bir kac aydir siddeti cok fazla artti, benim zaten depresyon gibi bir problemim var durduk yere icime sanki cok kotu bir sey olmus gibi bir his gelir ve haftalarca kendimi b*k gibi hissederim bu da tam ustune geldi ve birkaç saat önce ders caliscam diye masaya oturup saatlere izledığim bir videodaki konu hakkinda hayalimde konustugumu farkettim. Hani ders calisacaktim? Zaten yetismeyecek stresi var neden bunu yapiyoruz ki demi kendimize, nasil geçer bilmiyorum, sosyallik ve bir isle mesgul olma bu konuda evet bencede cok yardimci ama ben elimden geldigince disari çıkan biriyim, bikac arkadasim var onlarin yaninda gulerim sanki cok mutluyum ama en son birine ne zaman sır verdim derdimi anlattim, hicbir zaman. Bugun evde olmiyim diye sabah kutuphaneye gittim, otobuste kac senaryo kurdum hatirlamiyorum, geceleri 12 de yattiysam 4 5 e kadar hayal kurmaktan uyuyamadigim oluyor, cok yoruldum ve yenmek istiyorum, az önce dusuncelerimi kagida yazdim 3 sayfa yazi cikti yeter elim agridi diyip birakmasam kac sayfa olacak 😅 gerçi tahmin edilebilir yoruma bile destan yazdim okuyan olur mu bilmem ama baskalarinin da ayni sorunu oldugunu görmek iyi hissettiriyo o yuzden yazdim, verebileceğim tek tavsiye günlük yazın sonuna kadar okuyana hediyemdir😅

Bu videodan bi tane daha gelsiiin

Maladaptive daydreaming’den kurtuldunuz mu?

sen bensin ben senimmm senide düşüncelerinide çok seviyorummmmmmm ve seni sanki çok yakın bir arkadaşımmışsın gibi görüyorum

bence konuşmalı videolar çekmelisin bu video gibi yani ne biliyim hayatla alakalı okulla yaşam felsefe gibi gibii yani sohbet videosu çekmelisin bence tabi vloglarda olsunnn

Aşık Oldum

bu cok hastalıklı cok da keyif veren bisey kendimi bildim bileli böyleyim bende. bir an once atlatabilirim umarım ama sanmıyorum..

Elif hanım bir sıkıntı yok di mi afiyettesinizdir inşallah.bayadir video atmadiniz da. iyi günler dilerim

en manyak şey hayal gücünün sınırının olmaması normalde asla aklına gelmeyecek şeylerin gerçekleşmesi tüm kurallar dışında delice bazen rahatsız ediyor bazen mutluluktan deliriyorsun bazen üzülüyorsun

(HER ŞEYE YETERİ KADAR SAHİP OLMAK BELKİ EN İYİSİ EN GÜZELİ OLMAKTAN DAHA İYİ) son zamanlarda duyduğum en güzel sözzzzz

Aynı ismi ve aynı soyadını taşıyoruz ŞENEHEODHWĞSKÜDMSİSWĞK

Bu durumu yenmek çok kolay. Nasıl mı ? Sadece şunları yapın; 1- Hayata Meydan Okuyun: Hani diyoruz ya hayal kurmak güzel ama hayal kurmayı bırakmaya çalışınca gerçekler bir tokat gibi yüzünüze çarpıyor. İşte siz de aynısını hayata karşı yapın. Ona meydan okuyun. "Sen benim mutluluğuma ve hayatıma engel olamazsin. Sana meydan okuyorum. Bu alışkanlığımı yenicem." diyin. Bu sizi bir mücadele içinde hissettirecek ve kaybetmek istemeyeceksiniz. Bu yüzden aklınız hayal kurmaya kaçtığında birden bu meydan okumanızı hatırlayıp bir yarışın içinde olduğunuzu hatırlayacaksınız ve kaybetmemek için hırs yapıp kendinize engel olacaksınız. 2- Bu Alışkanlığın Aşırı Saçma Olduğunu Söyleyin - Küçümseyin: Sanki kendinizde bu alışkanlık yokmuş gibi davranın ve böyle bir alışkanlık konusu gördüğünüz zaman "bunu yapmak çok saçma" diyin kendi kendinize. O zaman beynimiz de bu alışkanlığı küçümseyip yapmaktan çekinecektir. Ama DİKKAT tabii ki bu alışkanlığı olanları asla küçümsemeyin. Sadece bunu içten içe söyleyin. 3- Film İzlerken Sesli Eleştiri Yapın: Bu alışkanlığın en büyük sebebi filmler oluyor. Sonra o filmlere uygun müzik açarak senaryo kurulup oynanıyor. Bu nedenle sizi bu alışkanlığa itecek filmleri izlemeye devam edin ama hayali aklınızdan kurmayıp sesli eleştiri yapın. Diyelim ki filmde olmayı hayal ettiğiniz karakter ya da sevgiliniz olmasını hayal ettiğiniz karakter filmde havalı bir şey yaptı. Bunu sesli bir şekilde dışarı vurun. "Oha ne kadar havalı ya, çok iyi yaptı." vs. gibi. Bunu yapmak sizin beyninizin hayal kurma ihtiyacını doyuracaktır ve beyniniz artık çok hayal kurmaya gerek duymayacaktır. Çünkü düşüncenizi sesli söylemiş oldunuz. Hayal dünyanızdaki bir şeyi gerçek dünyanıza sesli olarak aktardiniz. Bu da beyninizi gayet tatmin edecektir. 4- Dans Edin: Evet, yalnız kalıp kafa dinlemek istediğinizde aklınız hemen hayal kurmaya yöneliyorsa bunun yerine o an şarkı söyleyip dans etmeyi deneyin. Ya da sadece bir müzik eşliğinde dans edebilirsiniz. Dans edin eğlenin. Bu sizi rahatlatacaktır. 5- Yaptığınız İşi veya Okulu Sevin: Hayalsiz de mutlu olabilirsiniz. Hayalinizde hep ana karakter sizsiniz ama aslında bu gerçekte de öyle. İşinizde veya Okulunuzda ana karakter sizlersiniz. Bu nedenle duruma adapte olun. Bırakın mutlu olun, yaşayın, hayatın keyfini çıkarın. Bir sorun olduğunda kendinizle konuşmak yerine birine sert yakının anlamiyorsa bir vlog videosu çekip bu derdinizi kaydedin ama bence birileriyle oturup kahve içerken bunu tartışmak daha keyifli olacaktır. 6- Hayal Kuracaksanız Gerçekçi Hayaller Kurun: Araba almayı düşünmek veya okukda başarılı olmak gibi gerçekçi hayaller kurun. Hayalinizde havalı biri olmayı hayal ediyorsanız gerçekte de havalı olabilirsiniz. Bu sıraladıklarım bende olumlu şekilde geri döndü. Bu alışkanlığı tamamen bıraktım diyemem çünkü hala bırakma aşamasındayım. 4-5 gün oldu. İlk zamanlar çok zorlandım yalnız hissettim. Hastalandım hatta fiziksel olarak bende tepki gösterdi bu alışkanlığı bırakmaya çalışmak. Ara ara hayal kurdum istemeden. Ama sonra farkettim ki bu çok çok basit. Bu o kadar basit bir durum ki ve gereksiz. Yani hayal. Sadece bir hayal parçası. Hayatımın büyük bir bölümünü buna ayırmak bile saçmalık geldi. Ve bende hayatın tadını çıkartmaya karar verdim. Dedim ki yalnız olabilirim ama yalnızken de hayal kurmak dışında istediğini yapabilirsin. Kitap oku, oyun oyna, resim yap, kurabiye pişir, müzik dinleyerek evi temizle. Ve tabii ki arada bunu yapmak da sıkıcı geliyor o yüzden biraz sosyalleşmeyi deneyin. Ben bu alışkanlığı bırakmaya başladığımdan beri daha fazla dışarı çıkmaya başladım. Emin olun her hastalığın ve alışkanlığın bir çözümü oluyor. Yenemeyeceğiniz bir şey değil yani illaki kurtulacaksınız kendinize güvenin ve bu durumu basite alın gözünüzde büyütmeyin. Kendi çözümünüzü kendiniz de bulabilirsiniz. Ben yukarda sıraladıklarımı kendim buldum.

Maladaptive daydreaming videosu gelsiiin nasıl kurtuluruz

25 yaşındayım senin yaşadıklarını bende yaşıyorum küçüklüğümden beri yanlız değilsin 😀😀

İçe dönük bir kişiliğim olduğu için tek kurtarıcım hayaller oldu Belli bir süre sonra hayallerim yaşamımı etkilediğini gördüm Basit bir örnek olarak ders çalışmak Ne zaman ders başına oturursam yine hayal dünyasına dalıyorum Tabiki çoğunlukla dersde olup olmadik düşünceler aklımıza gelebiliyor Ama bu böyle bir şey değil Sanki o anı yaşıyor gibisiniz ona göre mimiklerinizi ve hareketlerinizi ona göre şekillendiriyorsunuz Sanki odada otururken karşınızda bir kişi varmış gibi kendi kendinize konuşmaya başlıyorsunuz Tabiki hayal kurmak güzel ama bu farklı bir şey neden bunu yapıyorun çünkü eğlenceli düşlediğim şeyler gerçekleşmeyecek hayaller değil meşale üniversite kazanmak gibi ama düşledikçe hayalimiz sadece hayal olarak kalmaya devam ediyor Bu durumu en çok dış dünyadan kendini uzaklaştıran ya da bu dünyada kendine bir yer edinmeyen insanlar tek sığınağına hayallerine ve kendilerine kaçıyor

Açıkçası ben de yıllardır var bir sorun ama geçen yıl bunun bir sorun olduğunu fark ettim ve biraz araştırma yapınca öğrendim. Sanırım sekizinci sınıfta başladım daha öncesinde de melankolik bir yapım vardı sessiz sakin biriydim hep kendi halinde takılıyordum içedönük biriyimdir (küçükken de kendimi izlediğim çizgi filmlerin içinde hissederdim ya da oyuncaklarımakarakterler yaratırdım onlarla konuşurdum ) ama dönüm noktam ortaokulda zorbalığa uğramam. Ve sekizinci sınıfta da hiç arkadaşım kalmamısı (aslında hep uğradım ama en azından birkaç arkadaşım vardı son sınıfdayken bunlar da kalmadı)çok yalnızdım kimseye derdimi anlatamıyordum bu yüzden ben de hayal dünyanda farklı karakterler üzerinden konuşmaya başladım. Lise boyunca buna devam ettim çünkü o zaman da çok yalnızdım hatta hayatımın her döneminde çok yalnızım konuşacak kimsem olmadığı için ben de hayal dünyanla konuşuyordum bir derdim bir sıkıntım varsa onun üzerine düşme yok direkt hayal dünyasında ki saçma kurgularına devam ediyordum ve ediyorum açıkçası nasıl bırakacağımı hiç bilmiyorum ama bu benim hayatımı çok etkiliyor şu an 12. sınıfım ve ders çalışırken beni durduk yere birden yarım saattir hayal kurduğumu fark ediyorum ama hiç yarım saat olduğunu farkına bile varmıyordum saate bakınca anlıyorum nasıl bu kadar zaman geçmiş diyorum bundan kurtulmam lazım o yüzden birazcık kendime yeni meşgaleler bulmaya çalışacağım ama başaramazsam da terapii almayı düşünüyorum . Aileme söylemek istiyorum ama söyleyemem çünkü bunu anlamayacaklarından eminim.