To nie o kilogramy chodzi w leczeniu otyłości | prof. dr hab. n. med. Paweł Bogdański
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 18 มิ.ย. 2023
- Prof. dr hab. n. med. Paweł Bogdański - specjalista chorób wewnętrznych i hipertensjologii, certyfikowany lekarz lipidolog, Narodowy Specjalista Leczenia Otyłości Europejskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością z ponad 20-letnim doświadczeniem klinicznym.
Kierownik Katedry Leczenia Otyłości, Zaburzeń Metabolicznych oraz Dietetyki Klinicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Lekarz, który niezwykle uzupełnił moją wiedzę i zmienił spojrzenie na otyłość, dzięki któremu sama zdecydowałam się rozpocząć swoje leczenie.
Listę lekarzy zajmujących się leczeniem otyłości znajdziesz między innymi tutaj: ptlo.org.pl/lista_certyfikowa...
Niech pani wytrzyma i nie przerywa temu co mówi jest to bardzo niegrzeczne.Bardzo panią lubię słuchać ,pozdrawiam !!!❤😊👍🍀💐
Do jasnej cholery czy dowiemy się na czym polega leczenie otyłości to oczym gadacie to każdy otyły Dobrze wie do sedna .
Pani Justyno - fajny wywiad - jestem Pani fanką. Gdyby udało się nie przerywać gościowi byłoby super. Dziękuję
Popieram prośbę.
Bardzo denerwujące jest to przerwanie
Jestem takiego samego zdania. Prowadząca przez cały czas przerywa i to jest bardzo denerwujące.
Dzięki za ten cykl. Sama od lat walczę z otyłością. W tym momencie z otyłości 2 stopnia mam 5kg nadwagę, na szczęście obyło się bez leków i operacji a "wystarczyła" dieta, ruch i praca nad głową. To już 4 lata walki ale się nie podam i będę walczyć dalej o zdrowe i szczęście. Wytrwałości i miłości każdemu kto zagląda na kanał Justyny. Pozdrawiam i dziękuję.
Cóż to za nadwagą!.Pozdrawiam i życzę wytrwałości.👍
Operacja to nic innego jak pojscie na latwizne.Gratuluje serdecznie zamozaparcia 😊
To jest problem , z którym zmagam się prawie całe życie....Ile po drodze przeszłam różnych lekarzy, ich komentarzy. Rodziny, znajomych i obcych....Jakby cały świat był przeciwko mnie....Bardzo dobry wywiad, tak potrzebny !
Otyłość o której słucham już któryś odcinek z tego cyklu nie wzięła się znikąd, a z zaburzenia metabolizmu spowodowanego falami nadużywania niezdrowego jedzenia i głodzenia się, przeplatane falami zero ruchu i dociskaniem ciała do limitu nadmierną aktywnością fizyczną plus faszerowanie się jakimiś zagrażających zdrowiu i życiu pigułkami. Obserwuję te same mechanizmy wśród znajomych. Nie da się połączyć fast foodów ze zdrowym stylem życia, ani nawoływań pewnej znanej żony znanego sportowca do robienia formy na bikini w tydzień na jej warsztatach fitness. Tony paskudnego żarcia na półkach sklepowych z jednej strony i sterty kolorowych pisemek z wyretuszowanymi modelkami, cały biznes medialny jest odpowiedzialny za ten stan, za gwałt na młodym umyśle szczególnie. Oprócz mówienia o tym co zrobić post factum, należy bojkotować ten cały chory przemysł tyj-chudnij, przydałaby się jakaś akcja ogólnopolska przeciwko całej tej maszynerii wcinaj bułę ze znanej restauracji amerykańskiej a potem katuj się piciem wody i zajadaniem jabłek przez tydzień plus przebiegnięcie maratonu co proponują kolorowe gazetki w stylu fitness coś tam. Żyjemy w bardzo agresywnym świecie marketingu i nikomu ze świata finansjery tak naprawdę nie jest na rękę walka z tym chorym przemysłem deprawującym zdrowy tryb życia i zdrową miłość do siebie. Mam wrażenie, że poprzez trwający konflikt interesów ten cykl o otyłości to walka z wiatrakami póki nie powiemy otwarcie śmieciowemu jedzeniu i kulturze idealnej sylwetki i farmom leków na odchudzanie won. Bardzo zachęcam przemiłą panią prowadzącą do poszerzenia działań, już nie mówiąc o panu doktorze, którego obowiązkiem jest działać w zakresie ochrony zdrowia, tym bardziej, że ma tak duże doświadczenie zawodowe w zakresie otyłości. Dopuszczamy zło, godzimy się na zło to się nie dziwmy, że zło czyni spustoszenie. Efekt zamkniętego koła... niestety. Pozdrawiam bardzo serdecznie.
👏
.
Bardzo trafny komentarz, podpisuję się pod nim!
Ja zaczelam tyc jak zaczelam chorowac na niedoczynnosc tarczycy , hashimoto i insulinoopornosc , w tym momencie mialam niedowage, chodzilam 3 razy w tyg na zumbe , jezdzilam rowerem i pracowalam 8h fizycznie. Odzywialam sie zdrowo i niezmiennie od 30 lat, wiec nie wkladaj kazdego do tego samego worka. Wydalam tysiace euro na badania , na specjalistow, dietetykow itp i nikt mi nie pomogl ....Kazdy mowil, robisz wszystko dobrze a ja 10 lat walczylam o kazdy kilogram w dol...
j
Brawa za tak prawdziwe i treściwe podsumowanie 🤗
Niesamowicie empatyczny lekarz, rewelacja.
Świetna robota Justyno. Nie zdawałam sobie sprawy jak ważny jest to temat dla takiej ilości ludzi. Choć nie choruję na otyłość to z wielkim zainteresowaniem slucham Twoich rozmów. Cudowny, empatyczny gość, lekarz z wiedzą i pasją. Świetna rozmowa (i dla tych wszytskich negatywnych komentarzy podkreślam - rozmowa! A nie wykład!)
Żeby każdy lekarz był taki jak Pan profesor to byłoby wspaniale ❤ Ta seria jest bardzo potrzebna. Trochę tylko w tym odcinku drażniło przerywanie,wchodzenie w słowo profesorowi niestety.
Tak, wspaniałe!!! Leki są dobre na wszystko bo przy okazji pan doktor ma niezłe profity
Też na to zwróciłam uwagę. A profesor - klasa, oby więcej takich lekarzy!
Pani Justyno, dziękuję za tę nową serię. Myślę że jest bardzo potrzebna. Widać że rozmowa z tym lekarzem była dla pani bardzo emocjonalną. Mam wielką prośbę aby nie wpadać w słowo osobie zaproszonej, bo ciężko się skupić na treści wywiadu, a myślę że i zaproszonym ciężko łapać przerwany wątek. Pozdrawiam serdecznie. ❤
"Muszę walczyć ze sobą" - tu akurat się nie zgodzę. Uważam, że żyjemy w takich czasach, że każdy, kto chce coś w życiu osiągnąć, musi walczyć ze sobą, z głupimi podszeptami umysłu, ze słabościami dzień w dzień. Ktoś, kto chce mieć ładną sylwetkę i zdrowie, musi walczyć z pokusami (słodycze, fast food, alkohol, późne chodzenie spać, zaniedbywanie ruchu). Ktoś, kto chce być specjalistą, musi walczyć z lenistwem, z rozpraszaczami, niską samooceną. Osoby ambitne i dążące do celu wiedzą, że muszą nauczyć się pokonywać trudności, bo one nigdy się nie skończą 🙂
Pan profesor mówi, trzeba leczyć, leczyć i jeszcze raz leczyć. I na tym koniec informacji. O jakim leczeniu pan mówi?
Jest wiele metod leczenia. Trzeba skontaktować się z lekarzem a on dopasowuje do konkretnego pacjenta. W tej rozmowie raczej chodziło o posuszenie szerzej tej tematyki a nie zgłębianie każdej metody.
To jest rozmowa dla wszystkich !! Dziękuję Panu Profesorowi i Pani Justynie.🥰
Słucham z zaciekawieniem tego podcatsu, choć sama nie miałam problemu z otyłością. Przez 30 lat swojego życia miałam zaburzoną relację z jedzeniem. Jedzenie jako dobry kontroler emocji, diety, które działały ale wcale nie poprawiały mojej relacji z jedzeniem a jedynie miały udowodnić, że potrafię... Po pracy nad emocjami podczas psychoterapii odkryłam swój problem. Dziś wiem, że jedzenie jest częścią mojego życia a dieta to styl życia. Zdrowe nawyki to nie przymus a część mnie.
Szkoda, ze pomijana jest tu kwestia psychiki i zaburzen odżywiania, objadania sie.
Dokładnie. Jak i pomijane jest, czym. koncerny faszerują żywność i nas i jak to wpływa na przyrost wagi i choroby.
Pan profesor nie walczy z koncernami , nie od tego jest , po co mowic o tym skoro to oczywiste , wszyscy to znamy i nikt z nas nie da rady temu zapobiegac ....@@pixi2209
Dziekuje za ta rozmowę, całe życie nienawidziłam siebie i swojego ciała, jest szansa ze to może się zmienić ❤️❤️❤️
Kiedy już myślałam, że ten wywiad otworzy mi drzwi do znalezienia pomocy w leczeniu mojej otyłości, dostałam tymi drzwiami z impetem w twarz 😪 Otóż, od lat jem zdrowo, ruszam się i z roku na rok tyję. W wieku 44 lat ważę 104 kg i nie wiem z czego tworzą się kolejne kilogramy. W moim dorosłym życiu schudłam tylko jak nie jadłam prawie nic ma diecie dąbrowskiej. Trener personalny razem z dietetykiem też nie pomógł, czyli hostoria jakich wiele u osób ktore obejrzały wywiad i utożsamiły się z nim. Kazdy kolejny lekarz każe mi robic listę badań z ktorych nic nie wyczytuje. Przerobiłam mysimbę - nie czułam żeby robiła mi cokolwiek. Po saxendzie bylo mi niedobrze. Jem dietę pudelkową na insulinooporność aby miec pewność ze nie popelniam błedów żywieniowych i co tydzien po trochu przybieram na wadze - nie wiem czemu chociaż ona nie stoi w miejscu? 😢 Jak usłyszałam w wywiadzie że są lekarze którzy mają doczynienia z takimi przypadkami, pobiegłam z nadzieją na wizytę do pani doktor która pracuje z profesorem Bogdanskim w szpitalu w Poznaniu. Pani doktor obejrzała wyniki, wysluchała mnie i zaleciła Saxendę. Powiedziałam ze jest mi po niej niedobrze. Zaproponowała Mysimbę - ale ona wczesniej na mnie w zaden sposób nie podziałala więc nie chciałam wydawać duzych pieniędzy na to lekarstwo. Zaleciła Mounjaro za 1250 zl miesiecznie - na takie rozwiazanie mnie nie stać. Więc ostatnim zaleceniem był glucophage... jak się domyślacie, brałam i biorę już jako osoba z insulinoopornością.
I tu pojawiają się metaforyczne drzwi ktorymi dostałam w twarz: lekarz specjalizujacy się w leczeniu otyłosci w szpitalu jest w stanie zaoferować jedynie saxendę, mysimbę i Mounjaro dla bogaczy. Miałam tak ogromna wiarę w to ze taki lekarz jest w stanie zaproponować coś więcej osobie na którą typowe lekarstwa nie zadziałały. A okazuje się ze oferta leczenia specjalisty jest równa ofercie leczenia lekarza rodzinnego. Mam żal do prof. Bogdańskiego który mowi, że są rózne metody leczenia otyłości i trzeba tylko trafić do odpowiedniego lekarza - trafiłam do jego podopiecznej i te metody to 3 nazwy tabletek. Jak nie zadziałają to pech.
Zatem, wszyscy którzy myślicie, że koniecznie trzeba iść do specjalisty z Polskiego Stowarzyszenia Leczenia Otyłości, bo ma on praktykę w leczeniu różnych przypadków otyłości, odpuśćcie sobie. Wystarczy iść do pierwszego lepszego diabetologa i poprosić o tabletki o których pisałam. Zaoszczędzicie na wizycie i szybciej dostaniecie się na tę wizytę. Życzę Wam więcej szczęścia w dopasowaniu leków!
Smutne....
Skąd Pani jest?
paradoksalnie to "od lat jem zdrowo i uprawiam sport" może być właśnie problemem.. Jak powiedziała Beata Tyszkiewicz, ona pali, bo jak jej się zdrowie pogorszy, to będzie miała co rzucić;) a koleżanki, które żyją jak mniszki w razie czego już nie mają czego rzucić czy co dołożyć. Jeśli rzeczywiście u Ciebie jest tak idealnie jak piszesz pod względem diety i ruchu, to powinnaś osiągnąć i utrzymywać przynajmniej stabilną wagę, tzw. wagę "dobrego samopoczucia". Życzę Ci, żebyś znalazła swoją drogę
Że ja w swoim życiu nie trafiłam na tak mądrego, ciepłego, profesjonalnego lekarza...Szkoda....bo życie przez otyłość zmarnowane😢😢😢
A ja powiem tak: bardzo doceniam Twoje rozmowy Justyna. Rozumiem też, że owszem, są przypadki gdzie człowiek otyly nie będzie w stanie schudnac przez dietę i sport. Ale sama widzę po sobie, że wazac teraz 86 kg schudlam ze 109 i walcze dalej, widzę, że da się ale wymaga to ogromnej pracy nad głową. Ja wczesniej przed terapią i dobrym dietetykiem schudlam 5kg i wracalam do starych nawykow. Oszukiwalam sama siebie mowiac ze to nic nie działa, ale wpieprzałam slodycze znajdując milion wymowek. Teraz po dlugiej pracy nad głową widzę, że jestem w stanie nad tym coraz lepiej panować ale nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że każdy otyły człowiek nie jest w stanie nic zrobic żeby schudnac. Wyczuwam w tych rozmowach takie uciekanie od własnej sprawczości. Ja np. wiem z doswiadczenia, ze jesli jem rzeczy, które mi służą i nie wykraczam poza swoj deficyt kcal, jakoś chudnę.
No i super dla ciebie, ale nie będzie to scenariusz dla każdego. Z tego powodu Pan Profesor zachęca do konsultacji ze specjalistami, oni są w stanie odpowiednio pokierować. A narracja typu "uciekanie od własnej sprawczości" nikomu nie pomaga, wpędza tylko w poczucie winy i wstydu.
Masz racje. Generalnie mam wrazenie, a moze sie myle, ze nie ma szans na chudniecie starym stylem obnizania kalorycznosci a tylko pozostaje wyciecie czesci zoladka ???? Jakas masakra
Jeżeli Tobie się udaje, to wspaniale, ale to nie znaczy, że jest to uniwersalna ścieżka każdego. Jest nas na świecie 8 miliardów i każdy ma inną historię życia 🙂
@@maggie6053 ale gdzie tak zostało powiedziane? Pan Profesor kilka razy podkreślał, że każdy przypadek jest inny i każdy wymaga indywidualnego podejścia. Jednemu choremu pomoże drobna korekta nawyków, innemu farmakologia a jeszcze innemu operacja bariatryczna. Są różne sposoby leczenia.
@@AC-jl7hb Z pokierowaniem i diagnozowaniem jak najbardziej się zgadzam, że warto ale nie podoba mi się strasznie takie popadanie ze skrajności w skrajność. Ok fat-shaming nie jest dobry ale też traktowanie otyłości jako coś, co kompletnie nie zależy od nas to już trochę nieporozumienie. Jakoś jest sporo osób, które potrafią schudnąć i moim zdaniem to stwierdzenie, że 3% tylko jest w stanie schudnąć bez leków czy operacji bariatrycznej jest mocnym przegięciem i brzmi jak promowanie operacji na siłę. Jeśli ktoś wykorzystał wszystkie sposoby, faktycznie próbował rozsądnego planu żywieniowego od dobrego dietetyka i nie oszukiwał sam siebie i nic to nie dało, OK. Ale przy zaburzeniach odżywiania i kompulsywnym zajadaniu emocji człowiek szuka każdego sposobu żeby siebie samego oszukać. Wie, że nie powinien zjeść tej czekolady kolejny raz ale ją je mimo że wie, że robi sobie harakiri. Do tego trzeba pracować nad głową ale DA SIĘ i to w o wiele więcej niż 3% przypadków.
Bardzo ciekawa i jak najbardziej potrzebna rozmowa - dziekuje za to co robisz ❤
Nie mniej jednak, bardzo przeszkadza, ze pan professor czesto nie jest dopuszczony do zakonczenia swojej mysli
Dokładnie. A w wywiadzie z nim sprzed roku, w ogóle miał problem z tym, by pozwoliła mu dokończyć zdania.
Mam nadwagę na zmianę z otyloscia od wielu lat. Jednak cos mi sie nie zgadza - moze ktos mi to wyjasni, ja byc moze ze wszystkich wywiadów tego nie wyłapałem. Mowi sie tu, ze otylosc nie jest winą pacjenta. Ale do cholery, jak to sie stalo, ze na te otylosc zachorowali? Z tego co rozumiem przytyli, ale przytyli od zrownowazonej diety czy jednak nie zwracali uwagi na to co jedzą? A przebudzenie przyszlo jak juz bylo za pozno. To droga do powstania choroby tez nie jest konsekwencja odzywiania? Moim zdaniem zbieranie teraz calej otylosci do worka osób otylych bez winy jest niebezpieczne.
11:16 Szczerze mówiąc pomyślałam dokładnie tak samo, sama jeśli sobie podjem "dziadostwa" od razu tyję, ale jeśli przytyję powiedzmy 2 kg od razu zapala mi się czerwona lampka i szybko wracam na właściwe tory. Mam ustalony dla siebie przedział wagowy min - max (3 kg) i tego się trzymam.Dodam że mam świadomość swojego uzależnienia od przetworzonych słodkości, czasem trudno przestać jak się już zacznie ale...samoświadomość to podstawa. Jeśli nie jest to wynikiem chorób,uważam że to my jesteśmy odpowiedzialni za swoją wagę, to my jesteśmy odpowiedzialni za to co, ile i kiedy wkładamy do ust. Twierdzenie, w stosunku do osoby z prawidłową wagą, że ona ma łatwiej bo ma lepszy metabolizm pomniejsza nasz wkład i zaangażowanie w utrzymanie prawidłowej wagi, a twierdzenie w stosunku do osoby puszystej że to nie jej wina to tak jakby uniewinnić winnego. No ale cóż ..każdy interpretuje rzeczywistość w sposób bardziej komfortowy dla siebie...
Wiadomo nam , że otyłość nie bierze się z powietrza , musi mieć przyczyny jak każda inna choroba . Po pierwsze z podaży węglowodanów głównie cukrowych i przetwarzanych . Dochodzi stres i praca przed komputerem- czyli mało ruchu. Najgorsza jest mąka z pszenicy mocno zmodyfikowanej - bułeczki, ciasta , biały chleb , gotowe produkty przetwarzane przez przemysł spożywczy.
Inny powód to problem tarczycy z niedoczynności z Hashimoto .
Insulinoopornosc i nadnercza też rozwijają otyłość.
Na te problemy pomaga dieta keto z dodatkiem warzyw z obniżona ilością węglowodanów.
Odcinek bardzo otwierający oczy. Bardzo się cieszę, że temat jest w końcu tak dobrze wytłumaczony. Widać, że bardzo jest to dla Ciebie emocjonujący temat, bo wyjątkowo przerywałas gościowi 😅
Ogromny szacunek i serdeczne pozdrowienia dla pana profesora i dla Ciebie Justynko!
No, wreszcie konkretna dawka informacji dla takiego laika, jak ja. Szkoda, Justyno, że nie dałaś tej rozmowy jako pierwszego odcinka z cyklu rozmów, bo tym sposobem zebrało się dziewczynom z poprzednich. Sama nie podchodziłam do rozmówczyń zbyt poważnie. No, ale teraz już mniej więcej wiem, o co chodzi z tą chorobą.
Mam tylko takie dwie dygresje. Jeśli chodzi o obwinianie chorego, to ludzie chorujący na otyłość nie są jedyni. Dodam tu, np. ludzi zdiagnozowanych na depresję. No i niestety, często też jest tak, że palaczy obwinia się za to, że zachorowali na raka płuc, gardła, czy krtani lub gdy okazuje się, że zmagają się z niepłodnością.
Bardzo wartościowy gość. Liczyłam na bardziej merytoryczną rozmowę i wejście na głębszy poziom szczegółu.
Jeden z moich ulubionych wykładowców ze studiów dietetycznych. Bardzo dziękuje zarówno za ten wywiad , jak i za bardzo mądry kanał , chętnie polecam :)
Oglądam tę serię Justyny z dużym zainteresowaniem. Rozmowy są bardzo ciekawe i podziwiam jak wiele wnoszą do świadomości społecznej w kwestii choroby otyłościowej. Chciałabym podkreślić, że rozumiem, że trudno jest powstrzymać ataki głodu, niepohamowany apetyt, że jest to bardzo trudne i jestem daleka od obwiniania kogokolwiek o uleganie tym impulsom. Rozumiem, że może to być spowodowane nieprawidłowym wydzielaniem różnych substancji w organizmie. Rozumiem, że osobie z otyłością trudniej jest wykonywać wysiłek fizyczny - bo ją boli, bo się wstydzi, itd. Natomiast ciągle nie mogę uchwycić jednego elementu - twierdzenie, że te osoby jedzą bardzo mało i tyją, "tyją z powietrza". Dociera do mnie zaburzenie prawidłowego metabolizmu itd., ale do cholery, gdyby ktoś jadł dajmy na to 1000 kalorii to nie wierzę, że mógłby być otyły. Tym bardziej, że operacja bariatryczna prowadzi do tego, ABY JEŚĆ MNIEJ, leki przeciw otyłości prowadzą do tego ABY JEŚĆ MNIEJ - czyli na końcu taka osoba aby zmniejszyć masę ciała i tłuszcz trzewny MUSI JEŚĆ MNIEJ. Tego nie mogę pojąć. Czy bardziej prawidłowa nie byłaby narracja - choroba otyłościowa prowadzi do tego, że chory mimo największych wysiłków je za dużo i to trzeba leczyć?
Przepraszam, to pytanie źle brzmi, ale co się dzieje, jeśli przez dłuższy czas taka ZBYT MAŁA ilość kalorii jest dostarczana? Waga nie drgnie, a człowiek zasłabnie, straci przytomność, umrze? Czy taka osoba się poddaje i uderza w zajadanie kompulsywne rozczarowania? Niejeden raz było słychać o tym drugim scenariuszu w rozmowach. Nie chodzi mi o to, by wytrzymywać. Ale zastanawiam się...
No dokładnie też mnie to zdziwiło jak to usłyszałam tym bardziej,że mówi to tak wykształcony i doświadczony człowiek. Mam za sobą dietę 500-1000 kcal ,schudłam baaardzo dużo. Oczywiście potem pojawiły się wilcze napady głodu (hormony szalały) I tak o to błędne koło. Ale tyje się przecież od nadmiaru kalorii. Owszem jest trudniej utrzymując wagę przy IO czy przy niedoczynność tarczycy. Ponadto dochodzi właśnie kompulsywne objadanie się spowodowane np. Depresją. Ale gdyby nie brać tych wszystkim jednostek chorobowych pod uwagę i być na deficycie kalorycznym to nie da się nie schudnąć.
Jest granica. Jak człowiek je mało przez dłuższy czas, to chodzi głodny. W końcu organizm cię zmusi, żeby zjeść więcej. Gdyby to było takie łatwe, to naprawdę nie byłby taki duży problem, jaki jest.
Mam dokładnie te same wątpliwości i myślę, że ze strony lekarza to była raczej kwestia skrótu myślowego, ale już Justyna to strasznie podchwyciła, jakby tylko czekała, aż padną takie sformułowania. Już w rozmowie z jedną gościnią pojawiały się takie przekłamania, że z jednej strony przekonywanie, że "ja to tylko jem sałatę, a mimo to nic nie schudłam", ale już w innym miejscu ta sama osoba opowiada o wycieczkach po batony na stację benzynową, bo jednak miała napady niepohamowanego głodu. I szkoda, że mimo terapii i nawet w tak nieoceniającym towarzystwie nadal ciężko jest przyznać się do zaburzeń odżywiania, jakby to było coś wstydliwego, że się nie umiało powstrzymać. A to też jest część choroby! Była anorektyczka może godzinami opowiadać o tym, jak się powstrzymywała od jedzenia, bulimiczka opowie o wymiotowaniu, a kompulsywne jedzenie to nadal silne tabu. Szkoda, bo to często właśnie poczucie winy po takim napadzie doprowadza do większych restrykcji, które z kolei prowadzą do kolejnego napadu. Tak samo działają restrykcyjne diety. Dlaczego nawet w tak przyjaznym miejscu jak podcast Justyny nadal udajemy, że to się nie dzieje?
Bardzo fajnie, że doktor mówi wprost: nie ma zdrowej otyłości. Niejednokrotnie wiele ciałopozytywnych influencerek popełnia ten błąd, że mówi "ale ja mam lepsze wyniki krwi niż niejedna szczupła osoba, więc jestem zdrowa". To wprowadzanie odbiorców w błąd. Jak widać,można mieć wyniki długo dobre, a potem jest za późno.
Pani Justyno, dlaczego Pani tak przeszkadza swoim rozmówcom w dokończeniu wypowiedzi? To smutne, ale też ogromnie denerwuje
Uwielbiam ten cykl. Ta rozmowa najlepsza ❤❤
Tycie z powietrza😂 prawda jest taka, że jest masa ludzi którzy wiedzą wszystko na temat diet ćwiczeń i dalej tyją bo poprostu pożerają i wypierają to potem że świadomości i lekarzowi ściemniają że trzymają się diety. Sam jestem takim przypadkiem i znam wiele takich osób
Tylko keto! Albo dieta optymalna dr Kwasniewskiego stosunek Białka: Tłuszczu:Węglowodanów 1:2,5:08
Justyna brawo❤ uwazam, ze Twoj podcast ogromnie pomoze we wzroscie swiadomoaci naszego spoleczenstwa o chorobie jaka jest otylosc. Pan Profesor to cudowny, empatyczny i madry czlowiek. Oby wiecej takich lekarzy ;) 1:19:46
Nowa Metoda gdzie stres i Mobbing to trzeba likwidowac.
O co właściwie chodzi w tej rozmowie? Co jest wg Pana przyczyną otyłości, czy człowiek nie ma na to wpływu i jak się to leczy? Tego chciałam się dowiedzieć a tutaj gadanina bez konkretów
Spójrzmy co wykładają na taśmę przy kasie osoby otyłe…..Gotowe dania ,mrożonki ,słodkie napoje ….”ale ja dużo nie jem „ ale co jesz to jest najważniejsze.To są lata nieprawidłowej diety .Nie bierze się to nagle , znikąd.Jedzenie nas leczy i powoduje ,ze chorujemy.
Temat rzeka.
Zdrowia wszystkim życzę.
Dziękuję za tak istotne informacje.Wiele spraw zaczynam rozumieć, wreszcie ktoś rzetelnie podchodzi do tematu.Wspaniała rozmowa.
Droga Justyno bardzo dziekuje za to co robisz, za ten odcinek szczegolnie to jest game changer w podjesciu I postrzeganiu ludzi chorujacych na otylosc, linki juz poslalam gdzie potrzeba I udostepnilam to musi isc w swiat. I rozumiem ze to byla rozmowa I ze kiedy jest sie po roznych traumatycznych doswiadczeniach z lekarzami to trudno byc zachowqwczym I mega opanowanym I nie wchodzic w dyskusje czy jak inni ocenili przerywac, to normalne ludzkie. Dziekuje pozdrawiam Monika
Niestety nie jestem w stanie pojąć jednej rzeczy - tzw. tycia z „powietrza”. I nie piszę tego złośliwie, sama mam wiele nadmiarowych kilogramów, ale one wcale nie wzięły się z powietrza. Naprawdę tego nie rozumiem, bo dla mnie to zaprzecza prawom fizyki. Dlatego bardzo prosiłabym, skoro już w programie uczestniczą eksperci, o szczegółowe biochemiczne wyjaśnienie tego mechanizmu. Na pewno da się to zrobić w przystępny sposób za pomocą rysunków i wzorów :) Rozumiem, że podstawowa przemiana materii może być różna u różnych osób i jest to związane z wieloma różnymi czynnikami, w tym zaburzeniami metabolizmu. Więc przy takiej samej ilości kilokalorii jedna osoba może chudnąć, druga osoba stać w miejscu, a trzecia tyć. Ale to nie może być jakaś skrajnie mała wartość, bo organizm każdego człowieka musi zużywać energię na podstawowe czynności życiowe. Dlatego proszę o szczegółowe wyjaśnienie w jaki sposób osoba, która, jak tu było powiedziane, je „tylko sałatę” może długofalowo tyć, czyli np. proszę o obliczenie o ile w 3 miesiące przytyje osoba ważąca 120 kg jedząc, powiedzmy 600 kcal dziennie? Skąd takie wartości? Ponieważ, przez „tycie z powietrza” rozumiem skrajnie niską dzienną kaloryczność. A może chodzi jednak o inną definicję tego "tycia z powietrza" czyli potocznie uważa się, że tyć mogą osoby, które jedzą o wiele za dużo, wręcz się obżerają. A przecież wystarczy systematycznie jeść nawet 200-300 kcal więcej ponad nasze zapotrzebowanie żeby tyć. A jeśli do tego dojdzie obniżona podstawowa przemiana materii, to już mamy gotowy schemat: jem mało a tyję :) I piszę o tym z własnego doświadczenia - co z tego, że jadłam znacznie mniej od swojego partnera, a on cały czas był szczupły. Po prostu i tak jadłam za dużo i za często (chcąc się dostosować do partnera ze wspólnymi posiłkami), a my mieliśmy zupełnie inny typ metabolizmu, ale to zrozumiałam dopiero później, właśnie jak zaczęłam tyć. A jedliśmy zdrowe, domowe jedzenie z dużą ilością warzyw z własnego ogródka, domowych przetworów itd.
Ważny komentarz👏
Nowe metody nie mowi o mobingu czy stresie. Ja jem jezdze rowerem spacery plywam jestem zdrowa i pulchna.
Mnie to nie interesuje.Sama musze sobie pomoc.
Wspaniały cykl rozmów, które edukują, uświadamiają i dodają otuchy. Pan profesor daje nadzieje wielu osobom które zmagają się z problemem. Cudowna rozmowa.
Arcyciekawa rozmowa, Pan Profesor cudowny człowiek i lekarz ❤️
Dziekuje !!!!!
Dziękuję!!!!!!
Pani Justyno dziękuję za wspaniały wywiad .
Dziękuję za Pani szczerość.
Dziękuję za Pani pracę.
Dziękuję za zaproszenie tak wspaniałego gościa.
Idę po zdrowie- TYLKO dzięki Wam !
poplakalam sie Justyna
bolesnie do mnie dotarlo ze spotkac takiego lekarza, tym bardziej tutaj gdzie dochodzi bariera jezykowa, to jak trafic w lotka
a mecze sie z krotkimi przerwami cale swoje zycie...
i to mniej jesc a wiecej sie ruszac przy (wtedy) pracy w ktorej srednio dziennie robilam 20k krokow...
Wywiad bardzo ciekawy, ale wchodzenia w słowo Pani prowadzącej niezwykle drażniący 😖
Nie przerywaj kochana !
Z chęcią bym posłuchała co gość ma do powiedzenia 😅
Jak na to nie spojrzeć,po diagnostyce,zabiegach...i tak potrzebny jest deficyt kalorii i kontrola siebie... trudny temat,Pani Justyno
Zazwyczaj nie komentuję, ale chciałabym Ci powiedzieć, że robisz świetną robotę uświadamiając ludzi na temat otyłości! Walczę z tym całe życie, ale dopiero niedawno zmieniłam swoje nastawienie i działam we współpracy z psychiatrą, psychologiem, dietetykiem i endokrynologiem. Walczę też ostro i uświadamiam swoją rodzinę, aby wyjaśnić im że otyłość to choroba, a chorobę można leczyć. Dosyć mam tych demotywujących komentarzy typu "spasłaś się", "przestań tyle żreć". To w niczym nie pomaga a tylko szkodzi. Mam astmę i nikt nie robi chamskich komentarzy z tego tytułu, dlaczego więc słyszę takie na temat otyłości?
wspaniały specjalista, oby takich więcej. Pani Justyno, dobra robota:)
Zadzwonilam, zadzwonilam i umowilam sie na wizyte kwalifikujaca do zabiegu bariatrycznegi, plus za dwa dni ide po zaswiadczenia. Dziekuje
Jeny jak irytujące jest przerywanie zaproszonemu gościowi. Mądry profesor mówi ciekawie a prowadząca cały czas przerywa. Ciężko się tego słucha.
mnie jeszcze troche drażni jak słyszę co chwilkę mhmm :P
Dokładnie to samo chciałam napisać!
Jeżeli ktoś styka się pierwszy raz z osobą Justyny Mazur to ten komentarz tutaj jest po prostu krzywdzący. Ta Kobieta robi już od dłuższego czasu więcej dobrego dla tematu choroby otylosciowej niż ktoś kiedykolwiek wcześniej. To, że wtrąca swoje przemyślenia i podtrzymuje rozmowę to nie jest moim zdaniem kwestia przerywania w tym pejoratywnym znaczeniu, moim zdaniem to kwestia tego, jak bardzo jest w to osobiście zaangażowana. Justyna gratuluję tego, że odważyłam się zrobić ten podcast. Świetna robota. Nie przejmuj się takimi słowami bo to słowa od ludzi, którzy trafili tu przypadkiem i nie słuchali wcześniej nic, co jest Twoja praca i obecnością w sieci od wielu lat :) powodzenia :) i dziękuję w imieniu tych wszystkich, którzy dzięki Twojej transparentności i chęci dzielenia się Twoimi doświadczeniami, zaczynają inaczej patrzeć na kwestie związane z otyłością. Działaj i pracuj dalej ;)
Albo Justyna się z tego komentarza ucieszy, bo nie zdawała sobie sprawy, że może lepiej przeprowadzać rozmowy ze swoimi gośćmi i tak ma pole do rozwoju w sztuce medialno/dziennikarskiej.
@@magda1309 Myslisz się bo słucham Justyny od lat, każdego jej podcastu i tworu. Szanuje ja za to co robi i wielbię dozgonnie. Co nie oznacza, że nie mam prawa napisać że drażni mnie wtrącanie się gościowi i mhmm.
Wspaniały wywiad ❤
Byłam na kilku spotkaniach z profesorem i uwielbiam jego podejście, wiedzę. Pozytywność ale i profesjonalizm.
Trudno się tego słucha że względu na to, że Justyna ciągle przerywa wypowiedzi gościa i niestety za bardzo się odpala.
też to zauważyłam. Najgorzej poprowadzony wywiad jak na razie, rozumiem, że to emocje, ale faktycznie ciągle przerywa.
A widzisz, a ja z kolei słucham tego ze sporym dyskomfortem wynikającym z tego jak bardzo gość nie daje w ogóle Justynie dojść do głosu i w moim odczuciu nie potrafi prowadzić dyskusji zamiast tylko mówić i przekrzykiwać gdy ktoś spróbuje cokolwiek dodać.
Idealny przykład tego, jak dogodzić wszystkim się nie da.
@@M.A.-tylko że odcinek o Justynie już był, a po to się chyba zaprasza gościa aby opowiedział coś nowego, zwłaszcza takiego specjalistę. Jak chcesz słuchać Justyny wrzuć sobie pierwszy odcinek i powtarzaj, myślę że jednak 99% słucha kolejnych żeby wysłuchać co inni mają do powiedzenia.
Ok, rozumiem. Dla mnie pytania i komentarze Justyny są niezwykle istotne bo bardzo trafne, i pozwalają uzyskać od gościa odpowiedź na kwestie - w mojej opinii - jeszcze bardziej istotne być może, niż aż za dużo opowiadania o jednym wątku, co ja zauważałam u gościa. Nie odebrałam w żadnym wypadku komentarzy Justyny jako opowiadanie o Niej i powtarzanie si, albo przynajmniej kiedy ja wspominam odcinek i myślę o tych mowiebiach jednocześnie, które Nam na różne sposoby przeszkadzały, to myślę o właśnie pytaniach czy komentarzach, które uważałam za świetne naprowadzenie i dlatego było mi żal, że nie zostawały usłyszane. Ale wiadomo że każdy pamięta przede wszystkim to, co mu zapadało w pamięć/przeszkadzało przede wszystkim, więc bardzo możliwe że nasze zdania się nie wykluczają.
Przecież to rozmowa a nie wykład akademicki, lol
Dzekuje za wartosciowy filmik
Słuchałam z wielkim zainteresowaniem
Czekam na wiecej 😊
Świetna rozmowa i czuję, że może faktycznie sprowadzić kogoś na dobrą ścieżkę, ale mam jedną ogólną uwagę. Jestem całym serduszkiem za specjalnością z leczenia otylości, w ogóle może najpierw za regulacją zawodu dietetyka, żeby ludzie, którzy słyszą, że "mają się za siebie wziąć" mogli na wczesnym etapie problemów z nadmierną masą ciała uzyskać realną, rzetelną pomoc, w tym psychologiczną, bo osobiście uważam, że jest niesamowicie ważna i nawet historia Justyny to bardzo dobrze pokazuje. Ale mam jedno ale: tak, nie obwiniajmy ludzi otyłych, bo w ogóle wpędzanie ich w poczucie winy jest wpędzaniem ich w chorobę, a poczucie winy jest destrukcyjne, niemniej nie wylewajmy dziecka z kąpielą, bo ważna jest zdrowa odpowiedzialność za siebie i swoje wybory, szczególnie na tym etapie, kiedy jeszcze tych powikłań nie ma, pojawia się chęć drogi na skróty, diety cud, odchudzanie zamiast zmiany nawyków na zdrowsze. Bo z jednej strony doktor mówi, że nie mamy prawa nikogo oceniać, a jednak parę minut wcześniej gładziutko oboje z Justyną jadą po tych skinny fat, totalnie oceniając ich wybory życiowe, brak ruchu, brak dbałości o dietę, tylko dlatego, że nie są (jeszcze) grubi, więc można? To trzeci mój odcinek tego podcastu i już to widzę: z jednej skrajności w drugą, z destrukcyjnego obwiniania się w taką chęć przerzucenia winy na kogoś innego, bo ktoś coś powiedział. Tak, edukujmy. Tak, nie obwiniajmy. Ale nie pozbawiajmy ludzi odpowiedzialności, bo z tego się bierze brak poczucia sprawczości. Trochę to przypomina taki etap terapii, kiedy się nagle odkrywa, że wszystko, co złe w naszym życiu, to wina rodziców, wina pierwszego chłopaka, wina kolegów ze szkoły. I jak się nie wyjdzie z tego etapu, nie wypracuje akceptacji tego, co było, i poczucia odpowiedzialności za przyszłość, to się zostaje na etapie złości na cały świat, a to nie jest fajne miejsce. W tym miejscu też się zajada emocje. Nie ma nic złego w powiedzeniu, że się miało albo ma zaburzenia odżywiania i nad czymś nie panuje. Może czas to odczarować, tak jak próbujemy odczarować depresję i inne "nieoptymalne" stany psychiczne.
Ogólnie to bardzo bym chciała, żeby to "branie się za siebie" było kiedyś synonimem pracy nad zdrowymi nawykami dnia codziennego, nad zdrowiem psychicznym, nad ogólnym dobrostanem, a nie katowanie się restrykcyjnymi dietami i ciężkimi treningami. Dużo siedzę w światku fitnessu i widzę, że jak się chce, to można znaleźć fajne, mądre, rzetelne podejście do tych spraw, ale nadal jest masa ludzi, która popada w skrajności albo szuka dróg na skróty, bo ciągle wierzą, że można "wziąć się za siebie" na dwa miesiące, a potem wrócić do tego, co nas doprowadziło do stanu, gdzie trzeba "się było wziąć".
Super rozmowa, kolejna z resztą! Ale ja nadal szukam odpowiedzi na czym dokładnie polega leczenie otyłości i nadal nie wiem. Pan doktor mówi, ze tu nie chodzi o kilogramy, ze nie skupiamy się w leczeniu na szybkiej utracie masy. Ale mówi tez, ze są metody leczenia. Ale jakie konkretnie? Na czym polega ta terapia, aby była skuteczna ? Jeśli nie dieta i ruch, to co leki? Ale same leki tez nie wystarczą na dłuższą metę… No więc co dokładnie trzeba zrobić żeby trwale sie wyleczyć?
Najlepiej udać się do Poradni i tam się skonsultować
No wlasnie nie ma konkretu. Zyjmy i cieszmy sie zyciem.Ja nie slucham ludzi slucham swojego wnetrza.Nic nie mowi o stresie czy Mobbing a to nas niszczy .W stresie jemy i umieramy na zawal.Tak modny teraz. Zyjmy i cieszmy sie zyciem.Amen
@@AC-jl7hbczlowiek sam musi sobie pomoc .Rezepta na dlugie zycie.
Bosz. Miałam 13 lat, 47 kg, 153 cm wzrostu i alergolożka stwierdziła, że nie przepisze mi sterydów, bo jestem za gruba.
Po czym przepisała sterydy, nie dając żadnych zaleceń odnośnie diety. Nadal pamiętam zmartwiony i zawiedziony wzrok mojej mamy, gdy wracaliśmy do domu.
Ta rozmowa jest tak potrzebna! Świetny człowiek!
Miałam okazję poznać Pana Profesora studiując dietetykę na uniwersytecie w Poznaniu, wspaniały człowiek :)
Bardzo piękny program.
Bardzo wartościowa rozmowa
Bardzo ciekawa rozmowa, ale byłaby jeszcze ciekawsza jakby Pani mniej przerywała swojemu gościowi
I właśnie Profesor idealnie wyjaśnił mechanizm powstawania otyłości. Człowiek je za dużo i doprowadza się do stanu nadwagi, a potem otyłości. Następnie chce schudnąć, bo jest wyśmiewany i boi się konsekwencji zdrowotnych. Często nie idzie do lekarza tylko przez lata stosuje milion diet wprowadzając okresy zbyt dużego deficytu kalorycznego czym rozregulowuje sobie cały mechanizm przemiany materii. W konsekwencji nie jest w stanie schudnąć nawet na niewielkim deficycie kalorycznym, bo organizm już jest zaprogramowany na magazynowanie tkanki tłuszczowej i przerabia mniej, a więcej kumuluje. No i wtedy często nie ma już wyjścia jak tylko leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. I tu nie zdejmowałabym całkiem odpowiedzialności z takiej osoby za ten stan. Ok może ta osoba sięgnęła po pomoc i trafiła na złego lekarza, to jest możliwe. Ale jeżeli ktoś latami próbuje na własną rękę się leczyć i ewidentnie sobie nie radzi to jego winą jest to, że odpowiednio wcześnie nie poszukał dla siebie profesjonalnej pomocy. Przede wszystkim tej psychologicznej i szkoda że ten temat został w rozmowie pominięty jak i cała kwestia profilaktyki i edukacji żywieniowej.
A zaskoczenia otyłością u dzieci kompletnie nie rozumiem. Pani Justyno tak, istnieją dzieci i nastolatki, które bardzo źle się odżywiają i jest to niestety całkiem spora grupa.
Całkowicie się zgadzam. Otyłość to choroba cywilizacyjna, co oznacza, że doprowadza do niej współczesny, niezdrowy styl życia. Jestem przeciwna zdejmowaniu z pacjenta odpowiedzialności za to jak niehigieniczne żyje bez względu na to, czy doprowadza się tym do otyłości, chorób zwyrodnieniowych kręgosłupa, raka płuc czy cukrzycy. Uważam, że od lat znane są wszystkim zasady zdrowego stylu życia i zdrowej diety, tylko ludzie to ignorują, idą na łatwiznę i potem są zdziwieni, że są chorzy.
Tylko czy słuchaliście tej serii podcastów, jak ludzie opowiadają, jak zachowali się lekarze, kiedy osoby z otyłością się do nich zgłosiły? Zresztą tutaj też była mowa o tym, że nawet lekarzy trzeba edukować, żeby wiedzli, że osobom z.otyloscią czy nadwagą trzeba pomóc profesjonalnie a nie powiedzieć - jest pan/i gruby/a proszę schudnąć.
Zapomniałaś, że poszukanie profesjonalnej pomocy to nie jest wykonanie kilku telefonów czy przejście się po kilku przychodniach, ale regularne hospitalizacje i wyjazdy na badania na drugi koniec Polski + prywatna opieka ze strony specjalistów i bardzo drogie leczenie farmakologiczne. Poszukanie wielospecjalistycznej pomocy to luksus, na który wielu osób zwyczajnie nie stać, a lekarze pierwszego kontaktu czy nawet specjaliści znajdujący się w miejscu zamieszkania nie posiadają odpowiedniej wiedzy i nie chcą edukować się w temacie tej choroby.
Jejciu mi moja pani lekarz otworzyła oczy na tę nową wiedzę dopiero 5 dni temu przy omawianiu badań profilaktycznych. Naprawdę trzeba wszem i wobec głosić te nowości. Ja mam 48 lat i uczono mnie tylko „mż”. Cieszę się, że trafiłam na Pani podcast.
Dziekuje pani Justyno I panie profesorze!!!
Ogladalam dla dobra mego podopiecznego( Pdsd, depression etc) widze jak tyje I bardzo chce pomoc ....wasz wywiad pszerzyl moja wiedze I dodal skrzydal!!!
Bardzo mądry rozmówca i ciekawa rozmowa, jak zawsze ale...Justynko, przepraszam ale porównanie "Nie leczymy anginy silną wolą" nie jest raczej adekwatne bo to 2 różne rzeczy. W leczeniu otylosci ta silna wola i praca nad głową jednak jest kluczowa, o ile nie jest się faktycznie w grupie tych osob, które mimo trzymania się deficytu i posiadania dobrego planu zywieniowego nie chudną.
chyba nie zrozumiałaś tego porównania.Tu bardziej chodzi o to, że chorując na anginę idziemy do lekarza, który nas porządnie bada i daje leki. Czekaniem i myśleniem o tym, żeby wyzdrowieć za dużo nie zrobimy. Z otyłością jest tak samo. Myślenie i marzenie o niższej wadze jest bezcelowe. Tu trzeba pomocy, wsparcia, leków itd.
Bardzo ciekawa rozmowa,pan profesor kopalnia wiedzy
Pan doktor cudowny człowiek, dobrze że szkoli innych bo takich ludzi nam trzeba, natomiast bardzo irytujące jest to ciągłe przerywanie, wchodzenie w słowo, kończenie zdania za rozmówcę. Ja i ja tamto ja znam, no masakra. Pan doktor traci wątek, kilka razy byłam ciekawa dalszej części zdania czy wypowiedzi ale przerwane i koniec. Pani Justyno, znamy Pani perypetie, o niektórych sytuacjach powtarza Pani w każdym odcinku, tutaj chodziło o rozmówcę i jego cenne wypowiedzi, nie jest to jak rozumiem prywatna rozmowa, gdzie z każdemu można powtarzać to samo bo inni nie słyszeli. Tutaj najważniejsze były pytania od Pani i pozwolenie na swobodną, nie przerywaną w każdym zdaniu wypowiedź. Akurat przy tak cennym merytorycznie rozmówcy bardzo szkoda, bo trudno o takie wywiady. Szkoda po prostu.
Świetna rozmowa.
Ciekawa rozmowa. Lepiej by się jednak słuchało, gdybyś tyle nie przerywała rozmówcy.
Jedna uwaga i prośba do prowadzącej Bardzo proszę nie przerywać gościowi w trakcie wypowiedzi. To przerywa merytoryczny wywód na rzecz, bez urazy tysiąca banalow , które wszyscy znamy.
swietna rozmowa. brakuje informacji w jaki sposob otylosc jest leczona.
Niezwykle wartościowy cykl rozmów o otyłości. Balam się odsłuchać odcinka z Panem profesorem Bogdańskim, że pewnie będzie tutaj sporo bolesnej prawdy , o której jeszcze nie wiem a problem otyłości niestety w mojej rodzinie istnieje. Odważyłam się i jestem pod ogromnym wrażeniem. Wywiad obowiązkowy dla wszystkich dbających o swoje zdrowie i oczywiście dla tych, którym jeszcze wydaje się, że dobre zdrowie jest im dane na zawsze. Pani Justyno, gratuluję.
Bardzo wartościowa rozmowa. Pan profesor bardzo profesjonalnie. Słuchało sie z przyjemnością i nadzieją, ale niestety tak kompleksowe leczenie i opieka nad pacjentem w Polsce moze dopiero za sto lat. Smutne to jest, bardzo smutne bo ilu z nas stać na prywatne lecznie ktoee trwa długo i angażuje wielu specjalistów.
Ps. Milej sie słucha, gdy prowadzaca nie przerwa i nie przekrzekrzykuje goscia, który jest o wiele bardziej merytoryczny w tej kwestii.
Ten i pierwszy odcinek moim zdaniem najlepsze :)
Niestety, ale również padłam ofiarą odchudzania poprzez ostre obcięcie kalorii. Jako piętnastolatka zostałam wysłana do kliniki leczenia otyłości, gdzie przez 2 tygodnie trzymano mnie na diecie 1000 kcal (pod okiem lekarzy). Schudłam 4 kg, a potem wróciłam do domu i natychmiast przytyłam 10 kg. Starałam się jeść zgodnie z zaleceniami, ale nie umiałam utrzymać takiego skrajnego deficytu, a poza tym nie umiałam nawet dobrze policzyć kaloryczności potraw.
Dlaczego prowadzaca caly czas przerywa gosciowi????
Ta rozmowa powinna być przesłana do wszystkich przychodni w Polsce i lekarze pierwszego kontaktu powinni być zobligowani do obejrzenia tej rozmowy. Może włączyłaby się im empatia i zdrowe podejście do pacjenta. Dziękuję za tą rozmowę
Wspaniała ta seria ❤ Pan Profesor jest niesamowity ❤
Mnie też poprzedni wywiad z profesorem zmienił podejście i zaczęłam się leczyc. Zostałam uświadomiona.
Ale jak leczyć??? Tez chce się wyleczyć z 10 kg nadwagi… pytam.. jak???
Wspaniała rozmowa. Dziękuję.
Mega, otwiera oczy na wiele rzeczy😮
Wspaniala rozmowa, prawdziwa wiedza. Czy czlowiek sam moze wyleczyc sie z otylosci? Na przyklad jedzac racjonalnie, uprawiajac umiarkowany sport i wspomagajac sie ziolami, np. berberyna i inne ziola wspomagajace organy. Pozdrawiam
Świetny wywiad !
Dzięki Twoim wcześniejszym rozmowom z prof. Bogdańskim i prof. Wyleżołem zrozumiałam, że choruję na otyłość
Dziękuję....
Dziękuję za tę rozmowę. Nigdy nie miałam problemu z otyłością i nie wiedziałam, że to taka straszna choroba. No cóż lekarze mają małą wiedzę na ten temat. Pozdrawiam serdecznie 😀
Świetny podcast. Zajmuję się leczeniem otyłości i w pełni podzielam to co mówi pan profesor, ale jeszcze wiele wody musi upłynąć zanim wszyscy to zrozumieją:(
Przepraszam, ale w kwestii dzieci otyłość jest mocno kontrowersyjna. Gdy widzę dzieci obżerajace sie mambabi, lubisiami, czipsami, daniami, zapijajace sie "soczkami" nie wierzę w chorobę. To tym dzieciom robia rodzice, same sobie tego nie kupują (małe dzieci).Wizyty kejefsi, makach, piccahatach ... Złe wzorce, koszmarne reklamy "zrowych" płatków i napojków kubusiowych. Chrońny dzieci!
Dodaj do tego racuszki, placuszki, naleśniczki, pierożki i makaronik...
Czemu tej choroby nie bylo w latach 50tych i 60tych .
@@alicepopovski3643 po pierwsze były inne wzorce atrakcyjności np. Kobiecego ciała, po drugie były jeszcze gorsety i innego rodzaju zabudowana bielizna, inna długość np. spódnic. Problem celuiltu to problem czasów mody z odsłoniętymi udami aż po pośladki.
@@magorzatap.4739 nie zgadzam sie , mieszkalam wtedy w Polsce w malym miescie , nie bylo samochodow , wszedzie na piechote , ludzie byli biedni i w sklepach nic nie bylo . Malo moglo sobie pozwolic na czekolady czy ciastka , telewizorow tez bylo malo , pamietam kuzynka jadla chleb zmoczony woda i posypany cukrem .Ciasto bylo tylko na swieta .Chodzilysmy na spacery po kilka kilometrow .inne bylo zycie .nie bylo potworow po 600 funtow , mieszkam teraz w USA I niestety trzeba uwazac co sie je .
@@alicepopovski36433/4 półek w spożywczym to uzależniacze i trutki, często przeznaczone i reklamowane dla dzieci. Wystarczy gorszy czas w życiu a poprawiacze nastroju wpędzą cię w chorobę na całe życie nie łatwiejsza do zwalczenia niż narkomania.
Tak przyznam, że cieżko było mi w to uwierzyć. Co rusz chudnę, a potem tyje i generalnie ostatni przypadek jak schudlam de facto 25 kg, potem utrata pracy i choc nie lezalam na kanapie i nie obzeralam sie to kilka mc pozniej 15 kg na plus i czlowiek juz naprawde nie ma mocy, bo okazuje się, ze nie chudniecie, a utrzymanie wagi jest problemem.
Aprooo pierwszej części rozmowy. A czy operacja bariatryczna nie polega na tym że przyjmuje się bardzo małą ilość kalorii? Czy to wtedy też nie zaburza tej kalorii po ?
no właśnie!!! też mnie to zastanawia. tak samo leki - zmniejszają apetyt itd. Czyli jednak na końcu chodzi o to, aby jeść mniej.
No tez o tym tu mówię i co chwile komentuje z pytaniem a nikt mi na to nie odpowiada!!!! Czy to nie znów napędzanie sprzedaży leków które w efekcie są tym samym jak obcinanie kcal? Nieprawda że tylko antybiotyki leczą anginę!!! Jestem ulubienicą anginy a antyb nie biorę od 20 lat!!! Nie licząc naturalnego-czosnku! Nie zgadzam się prawie z niczym co tu zostało powiedziane!! Ludzie! Otwórzcie oczy! W Oświęcimiu połowa to byliby ludzie z chorobą otylosciową! Przepraszam za porównanie ale od „średniowiecza” wiadomo ze aby schudnąć trzeba się nie przejadać i ruszać!!
Poczytaj o hormonach zw z otyloscia, np. leptyna, grelina i ich związek z głodem, metabolizmem, bariatria i lekami tp
@@zoja1951 niesamowite, że zawsze znajdzie się taka sraka w komentarzach jak ty xD
@@annakamza6462 ale na końcu grelina i leptyna w nieprawidłowych ilościach powodują, że się więcej je, czyż nie?
Justyna, wyglądasz pięknie w tych kolorach! In love with the outfit!
Proszę nie przerywać rozmówcy!!!!!!!!!!!!
Bardzo lubię sposób prowadzenia rozmów i wywiadów przez Justynę, ale tu coś poszło nie tak. Źle się tego słucha. Justyna za dużo przerywa gościowi. A szkoda bo to chyba najważniejsza rozmowa dotychczas.
Ciekawa rozmowa i dużo z niej wyniosłam wartościowej filozofii na temat jedzenia i myślenia o nadwadze, otyłości, ludziach. Zabrakło mi informacji o profilaktyce. A do tego przecież nie potrzebna konsultacja indywidualna u specjalisty.
Malo sie mowi u Justyny jak alcohol wplywa na otylosc
Pani przerywa Panu w nie odpowiedniej chwili 🤔
Dzięki
Będę to udostępniać gdzie się da. Ja akurat mam nadwagę, bo jem nieregularnie, za dużo na noc i dużo cukru. Sprawdzałam, że jak zmieniam tylko nawyki, waga od razu powoli w dół. Chodzii o tych wszystkich, którzy tyją od liścia sałaty. Może chociaż kilka osób zrozumie, że to nie ich wina.Niesamowity pan profesor.
th-cam.com/video/NJrfI34glRU/w-d-xo.html
Tak, tak wszyscy tyją od listka sałaty :)
Nie tyje się "od liścia sałaty" a od oszukiwania siebie.
Gratulacje Justyna za podjęcie trudnego, ale jak ważnego tematu. Gratuluję odwagi, za to co zrobiłaś dla siebie i robisz dla innych. Gratuluję odważnie poprowadzonej rozmowy, widać że jesteś przygotowana i masz pomysł na rozmowę w swoim stylu👏👏👏 …a że czasami musisz wejście w słowo, no cóż… inaczej ta rozmowa trwałaby 2 godziny a Pan profesor mógłby mówić bez końca, bo widać że to jego pasja. Dobrze się słuchało.
Dziękuję! ❤
Ciekawa rozmowa, specjalista tłumaczący, że otyłość to choroba, którą trzeba leczyć zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, a nie sprowadzać do silnej woli. Niestety dominuje nad nią „gorycz” prowadzącej, pretensja do ochrony zdrowia za lata ignorowania. Pewnie słuszna, ale dla osób słuchających, nie posiadających tego doświadczenia, bardzo męcząca w odbiorze.
Odniosłam również wrażenie, szczególnie pod koniec, że konkluzja rozmowy ma być taka: otyłość nie bierze się z nadmiaru jedzenia, otyli jedzą mniej, ruszają się więcej, a mają za dużo kilogramów. Może z czasem, w niektórych przypadkach tak jest, ale z tego, co udało mi się dowiedzieć o tej chorobie, jednak przyczyną jest nadmiar pokarmów, tylko pojawia się z przyczyn egzogennych lub endogennych, a z upływem czasu cała sprawa się komplikuje i nawarstwia. Pozdrawiam.
Rzekomo odebrany numer prawa wykonywania zawodu, o którym Pani mówi, nadal widnieje w rejestrze NIL, czego ustalenie zajęło mi jakieś 20 sekund. Dlaczego powiela Pani niesprawdzone informacje?
A sprawdziła Pani odpowiednie nazwisko? Czy na pewno o tej konkretnie osobie mowa?
@@annakamza6462 Sądzę, że tak. Pani dr od słynnego postu.
@@annakamza6462czy jeśli sprawa jest pełnomocna, to możemy operować nazwiskiem?
Nie znalazłam potwierdzenia tej informacji, też pomyślałam o poście D.
@@izabelakowal7491Chodzi o dr E. D.? Też mnie ciekawi, czy to nie fejk i falszywe pomówienia o odebraniu prawa do wykonywania zawodu/leczenia? Nie zdziwiłabym się, gdyby to okazało się bezpodstawnym fejkiem na potrzeby jedynie słusznej narracji.
Jedno stwierdzenie mnie bardzo ukuło „mięśnie są cięższe niż tkanka tłuszczowa” chyba raczej zajmują mniejszą objętości niż tłuszcz przy tej samej wadze.