Jeśli psycholog ci mówi, że "przecież ty nie masz w życiu problemów", "a na co ty narzekasz?" to oni w ogóle nie rozumieją swojego zawodu. Nie rozumieją kim psycholog ma być. Czyli powinni szukać innego zawodu, bo w tym są kiepscy, a takimi tekstami mogą wyrządzić wielką krzywdę osobie wrażliwej psychicznie. Choroba psychiczna czy zaburzenie występuje nawet jeśli życie jest zrównoważone i z pozoru idealne (przykładowo bogaci, spełnieni ludzie też je miewają bardzo często). Nie chodzi o to, co dzieje się na zewnątrz, ale o to, co wewnątrz. Jeśli w mózgu brakuje równowagi hormonalnej, to człowiek nie ma na to wpływu, za to ten stan ma wpływ na człowieka. Jesteśmy tu tymi podrzędnymi, a nie "panami własnego losu". Ogólna publika właśnie tego nie rozumie w chorobach/zaburzeniach psychicznych i dlatego gardzą osobami, które na nie cierpią jakoby były "słabsze" i jakby były "ofiarami losu". To jeszcze bardziej utrudnia. Cieszę się, że znalazłaś terapeutę z powołaniem, który ci pomógł. Ja do dziś nie znalazłam wyrozumiałego psychologa, co faktycznie wie, co ma robić. Najlepszego 🙂
masz rację. trzeba szukać pomocy, niestety nie wszystko da się zwalczyć lub wyleczyć samemu, Tobie też życzę powodzenia. W końcu znajdziesz kogoś kto Ci będzie w stanie pomóc! trzymam kciuki 😊✊
Dlatego lepiej iść do psychiatry, a na lekach poukładać sobie życie, zadbać o odpowiednie składniki diety(magnez, omega 3, witaminy z grupy B) i spróbować robić to co się lubi, ewentualnie spróbować odnaleźć jakąś pasję. A z psychologami to uważać i jeśli nie ma konieczności to nie iść.
travis the old spice fox Taa, od razu umrzesz... no jasne, przecież to sama chemia. Lepiej nie podejmować ryzyka, tylko siedzieć w domu i wegetować kilka lat w oczekiwaniu na cud. Albo chodzić po psychologach których dzisiaj jak grzyby po deszczu, bo skumali, że to dobry interes żeby wyciągać od pacjenta pół tysiąca miesięcznie i analizować z nim przez kilka lat jego całe życie wmawiając, że ma nieuświadomione konflikty i że jak się je uświadomi, to wszystko przejdzie jak ręką odjął. Ja tam nie demonizuje psychoterapii. Poznawczo-behawioralna ma udowodnioną skuteczność przeciwieństwie do innych psychoanalitycznych i wciąż popularnych metod i przy wykwalifikowanym psychoterapeucie(nie każdy psycholog jest psychoterapeutom!!!) może być to skuteczna forma leczenia. Ale sama widzisz po komentarzach i opinii samej autorki filmu, że znaczna część z nich(psychologów) nie zna się na tym co robi, ale pracują w tym zawodzie tylko dlatego że jest dochodowy jak i również dlatego, że paradoksalnie to właśnie psycholodzy mają najlepsze narzędzia do bezkarnego manipulowania pacjentem niekoniecznie po to żeby go WYLECZYĆ, ale LECZYĆ i to jak najdłużej(w interesie psychologa). Posłuchaj sobie co o psychologach i całym tym - żeby nie powiedzieć brzydko - bajzlu psychologicznym mówi Tomasz Witkowski(z wykształcenia również psycholog). Dziwne że nie mówi się dużo o biznesie psychologów, w momencie gdy na psychoterapie trzeba wywalać prawie 500 zł miesięcznie, często taka psychoterapia w rękach idioty po studiach może być niemniej szkodliwa niż leki, natomiast tak łatwo się demonizuje leczenie farmakologiczne i całą psychiatrię w momencie, gdy leki są dużo tańsze(również refundowane), a wizyty u psychiatry dużo rzadsze i w dodatku łatwiej dostępne na NFZ. W przypadku psychoterapii terminy oczekiwania na fundusz są absurdalne, a jeśli już się wyczeka te kilka miesięcy na pierwszą wizytę i okaże się że psychoterapeuta nam nie pasuje, to nie możemy go sobie od tak zmienić.
Dziękuje ogromnie ! Mam identycznie. Szczękościsk doprowadził mnie do utraty zębów, a ja jeszcze po rozmowach kwalifikacyjnych chodziłem po ulicy nie zważając na samochody, mam niedowagę 14 kg, a po wyjazdach potrafię grubnąć nawet 5 kg . Przechodzi mi tylko na wyjazdach jak widze piękne krajobrazy na żywo i miłe towarzystwo też. Mieszkam w takim miejscu, że nie mam szans na znalezienie znajomych, ale ja nie chce sie prosić o towarzystwo.
Też mam nerwicę lękową na szczęście z mniejszymi objawami somatycznymi, więc na razie leki są niekonieczne i sama psychoterapia wystarcza. Nerwica nie należy do łatwych przeciwników, bo czasami wydaje się, że już wszystko jest w porządku, a somatyka potrafi zaskoczyć po dłuższym czasie przerwy w najmniej odpowiednim momencie. W jednym dniu jest tak, że jestem w stanie przjechać samochodem 50-60 KM w jedną stronę i z powrotem, a moje serce nawet szybciej nie uderzy. A czasami siedząc w bezpiecznym domu przed komputerem objawy somatyczne potrafią szaleć. Ale trzeba sobie radzić i myśleć pozytywnie. Życzę powodzenia i gorąco pozdrawiam.
Mam 63 lata z ta przypadłoscia walczyłam7 lat wszyscy lekarze przepisywali mi leki uspakające jak je brałam odzyskiwalam życie humor mi sie poprawial , raz dziennie na szvzescie sie nie uzależniłam stopniowo wycofywalam je aż mi przeszło ,oczywiscie mialam nawroty ale to bylo bardzo króciutko . Pozdrawiam👋( mialam w tenczas 32 lata)
Jesteś bardzo dzielną kobietą, wiedzą to tylko Ci co przez to przeszli.Moja historia jest podobna, gdyby nie leki w pierwszym okresie pojawienia się silnych objawów nerwicowych, pewnie mnie by już nie było. Żyje z tym już 5 lat, początki były najgorsze,miałem jeden nawrót i ponownie leki, terapia. Teraz wychodzę na prostą i odstawiam leki, jestem dobrej myśli, piekło którego doświadczyłem wiele mnie nauczyło i teraz łatwiej jest mi z tym żyć. Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę dalszej wytrwałości bo nerwica tak naprawdę nigdy o nas nie zapomina.
Bardzo mi pomagają takie filmiki, bo mój niepokój dotyczy ogólnie budynku i atmosfery szkoły, i ponieważ mam spięte mięśnie na prawie wszystkich lekcjach to muszę tak jakby wiercić się cały czas w ławce i teraz, kiedy poszłam do liceum, bałam się o tym mówić, ale prawda jest taka że siadam z chłopakiem, który też mało co mówi bo się stresuje ludźmi i z dziewczyną, która nie lubi szkoły, i odkąd im o tym powiedziałam to wydaje mi się że zaczęli czuć się nawet lepiej i naturalniej będąc w moim towarzystwie, także polecam o tym mówić mimo lęku :)
Podziwiam Cię i dziękuje za to że jesteś, szczera i pełna odwagi.Polecam olejek CBD 10%, pomógł w nereicy lękowej, po paru tygodniach wrociłam do zywych.Oczywiście medytacje i joga pomogły mi wyciszyć organizm. Pozdrawiam
Doskonale cię rozumiem, to straszne. Mam nerwicę serca, czasami mam wrażenie że umieram. Najgorsze są napady lęku z pulsem 120 lub więcej. Jesteś silną dziewczyną, motywujesz do działania!
Kilka dni temu oglądałam serial, pozycja leżąca i puls zaczął mi wzrastać. 117, lekki ból w klatce, ciało nie do opanowania. Dlatego Twój komentarz od razu przypomniał mi ten moment.
@@dominika6117 Przede wszystkim kiedy dostawałem ataku myślałem sobie "Umieram! Pewnie mam chorobę serca! To musi być nowotwór!" Pomogło psychiczne nastawienie że nie jestem na nic chory a to wszystko dzieje się w mojej głowie. Najważniejsze to spróbować o tym nie myśleć, serio. Ja oglądałem seriale i grałem w gry wtedy moja głowa była zajęta, aż w końcu złapałem się na tym że wcale o tym nie myślę. Pamiętaj żeby wychodzić też na spacery i nie zamykać się na świat, a wiem że to ciężkie bo pierwsze 6 miesięcy przeleżałem w łóżku.
Wiesz co, leże właśnie i słucham co mówisz i dziękuję ci kochana, mi stwierdzono schizofrenię, intuicyjnie powiedziałem nie i szukałem informacji, zatrzymałem się na dwubiegunowej manii depressyjnej, ale właśnie bóle, duszności. Mam to samo. teraz wiem jak zacząć rozmowę z psychiatrą. Daj like abym wiedział że masz czas, porozmawiamy bo przechodzę ten horror i nie wiem czemu.
Ludzie mówią, że nie mam problemów, tylko sobie je wymyślam, skoro nic nie robię, to w ich robolskim kodeksie jestem nierobem, ale cóż pewnie tak jest. W prawdzie napady lęku ustały, ale pozostało użalanie się nad sb itd, leże w łóżku chyba 3 tygodnie, wychodząc co drugi dzień po jedzenie i w sumie tylko po to, już dawno pogodziłem się ze zmarnowanym życiem, głównie przez 9 lat napadów lęku, mam 29 lat i wiem, że już nic się nie zmieni, szansa na rozwój zawodowy, poszła się je... ć już dawno, znalazłewm sb prace, żeby zmienić życie, ale i tam idzie pod górkę, i to nie jest tylko wina nerwicy tylko tylko uszkodzonego mózgu. Czego wam bym nie życzył, chociaż tu mogę wyrzucić swoje żale i bo w realu, ludzie mają to gdzieś, dla nich jestem tylko śmieciem.
Kochana mogłabyś nagrać filmik o tych zadaniach domowych, jakichś chociaż przykładowych 'zmianach' które pomogły Ci wyjść na prostą? Jestem w identycznej sytuacji. Wyjście do sklepu/urzędu/miejsca dusznego,zatłoczonego jest horrorem. Rzuciłam nawet pracę. Chcę zmienić swoje życie, zacząć wszystko od nowa! Tylko jak :(
Tak bardzo cię rozumiem, cierpię na nerwicę żołądka od roku, w stresujących sytuacjach pojawiają się niekontrolowane wymioty, mdłości i tragiczne bóle brzucha, jestem pod opieką psychologa i psychiatry, ale niestety wciąż jest bardzo ciężko, okropnie utrudnia mi to życie i normalne funkcjonowanie, trzymaj się i dużo zdrowia❤️
Pamiętaj, że gdy zejdziemy sobie już z drogi, zaczniemy po prostu czuć nasze objawy somatyczne a nie unikać ich, one miną. Nie dziś, nie jutro ale szybko. Po prostu czuj to co ci dolega a ten ból zaprowadzi cię do tłumionych emocji i pozwól im płynąć. To właśnie to, że wszelkie emocje zamiast je odczuwać, odstawiamy je na bok.. po jakimś czasie te emocje zaczynają nam pukać do drzwi i mówić tak - hallo, to nie chcesz nasz czuć? To damy ci ból różnych narządów i wtedy będziesz o nas Pamiętać. Pozdrawiam i zdrówka
Twoje nagranie właśnie w tym momencie pomogło mi się ogarnąć po ataku. Byłem w łazience i zaczęło spinać całe moje ciało, doszły zaburzenia świadomości. W panice wpadłem do łóżka i zacząłem Cię oglądać. 30min i mogę wrócić do życia. Dziękuję
Hej!!! Świetny materiał i rzeczowo wyjaśniony temat.. No i kotek hehe w tle :) Mam nerwice lekówa, która zaczęła się od wyszukiwania sobie chorób, ale... Potem somatyczne problemy jak duszności, bóle głowy, czasem brak równowagi i uczucie, że zaraz się przewroce. Żyjąc z tym kilka lat wiem jedno, trzeba samemu podjąć walkę i zacząć od rozmowy ze samym sobą. Nasz lęk to wytwory naszej wyobraźni, strachu i do tego pierdylion często wymyslionych powodów. Taka mieszanka powoduje atak i to bez ostrzeżenia. Chcę Wam wszystkim i To ie autorko życzyć dużo zdrówka i wytrwałości bo da się wygrać tylko uwierzcie w siebie i mimo, że może wyleje się hejt uwierzcie i poproscie o pomoc Boga. Mi pomogło, a było już tak że ataki były calodniowe, calonocne... Zanim szedłem spać to sprawdzałem drzwi, gaz, 15 razy czy jest zamknięty piec od CO a w nocy zabawa typu:budze się w strachu i boję się zasnąć. Uwierzcie da się z tego wyjść!!! Nerwica to stres a stres to w ogromneij mierze nasze źle podejście do życia, do ludzi do codzienności. Zacznijcie kochać życie, podejdzie kiedy jest Wam źle do kogoś bliskiego przytulcie go, powiedzcie żonie/mężowi że ich kochacie, usmiechajcie się i bądźcie szczęśliwi bo często sami zamykamy sobie drogę do szczęścia. 3majcie się ludzie wierzę w Was, że dacie radę!!! Wszystkim wszystkiego co najlepsze
Mam to samo i coraz gorzej mi przez to i strasznie niszczy mi to życie, ciągle odczuwam jakieś bóle klucia w całym ciele a im bardziej się na tym skupiam tym bardziej te bóle się pojawiają i takie zamknięte koło z tego wychodzi, najgorzej czuje się wieczorami kiedy siedzę sama ze sobą a najgorszy jest ten ciągły lęk przed śmiercią :( narazie staram się sama z tego wyleczyć ale będzie ciężko :/
Ja mam fobię społeczną od kilku lat. Odizolowałem się i nie dałem rady sam sobie poradzić z problemem, a niedawno zacząłem mieć też nerwicę. Teraz dopiero zaczynam wychodzić z tym do ludzi. Wielkie propsy za to, że potrafisz otwarcie mówić o swoich problemach :)
Masz jedną przewagę - jesteś jeszcze bardzo młoda. Miałem/mam podobne problemy ale u mnie bardziej była to fobia społeczna (z elementami OCD), która najbardziej ujawniła się podczas zmiany szkoły (2 razy - średnia , potem studia). Inną rzeczą, która wpłynęła na moje życie, to to że osoby z najbliższej rodziny leczyły swoje kompleksy moim kosztem. Efekt końcowy jest taki, że mam prawie 40 lat, zero formalnych, nieformalnych czy jakichkolwiek związków, moje życie towarzyskie nie istnieje od prawie 10 lat. Można powiedzieć, że zmarnowałem już swoje życie bo za późno zdałem sobie sprawę co ze mną jest nie tak.
To jest totalna bzdura ludzie nie rozumieja co dzieje sie na ziemi chodza do psychiatrow wydaja pieniadze i połykaja te paskudztwa twierdzac ze jest pieknie i kolorowo.Juz wiele moich znajomych nie żyje przez takie leczenie.Inni wspaniali ludzie teraz nie ma z nimi rozmowy tyle potrafią lekarze.Wszystko jest w naszej głowie i nie można tak myśleć tylko się dzwigać myśleć pozytywnie.Ziemią rządzia upadłe anioły i to one nas tak niszczą doprowadzają do chorob samotnosci.Mnie szatan chciał zabić ale żyje odebrał mi cały dorobek życia zniszczył cała rodzine (oni nie żyja)Zawsze mozna stanać na nogi i nie poddawać się.Jezus pomaga wszystkim tylko go trzeba przyjąć do serca i poprosić a on pomoże.Ks.egzorcysta Glas on mowi prawdę.Nie pisze zeby biegać do kościoła tylko Wierzyć.Życze wszystkiego dobrego
Fajnie, że nie wstydzisz się tego powiedzieć. Ja też męczę się z tym sku..... i nie jest łatwo, ale trzeba mysleć pozytywnie i wiedzieć że wszystko ma swój początek i koniec. Pozdrawiam i uśmiechu życzę :)
Podziwiam za cierpliwość.. U mnie podobna sytuacja bo znikąd nie otrzymuję pomocy.. I jestem w takim stanie że już nie mam sił jej szukać.. Ale jednak jeszcze jakoś próbuję. Dziękuję za filmik 🙌💎
Oglądałam ten odcinek w trakcie ataku, w nadziei, że mi pomoże się uspokoić i przestać myśleć o tym co za dziwne anomalie dzieją się z moim ciałem... Ja kiedyś wyśmiałam moją lekarkę rodzinną, gdy mi zasugerowała, że mogę mieć nerwicę, no a teraz nie jest mi do śmiechu... PS: Dzięki za ten odcinek, co prawda minęło już sporo czasu gdy go dodałaś, ale myślę, że dalej pomaga ludziom którzy się z tym borykają, w każdym razie mi pomogło...
Witam, również mam stwierdzoną nerwice lękową, jestem również hipohondrykiem. Przez ostatnie 1,5 miesiąca miałem objawy derealizacji. Bardzo pomógł mi pewien Pan który polecił mi branie dużej ilości magnezu i vit B. Pomogło , naprawdę pomogło w wielu przypadkach brakuje nam tego cennego pierwiastka jakim jest magnez.
Brałeś tylko witamine B (którą) i magnez i przeszła derealizacja? Chyba wystraszyłam się, bo przez ok. tydzień mrowiło mi ręce jak kładłam się do łóżka - tak przez 2 sekundy, pierwszy raz jak córka położyła się na moim brzuchu. Myślałam, że to od kręgosłupa. Po tygodniu rozłożyło mnie coś dziwnego, uczucie takiego zimna trochę innego jak przy grypie, i rozbicia, aż się przestraszyłam. Na wieczór dziwne uczucie ukłucia, ścisku - ręce , serce, głowa w tym samym momencie. Kolejny dzień byłam przybita. Po dwóch dniach dziwnie widziałam i nasiliły się szumy i piski w uszach, problemy ze snem. Po 1,5 tygodnia doszło uczucie blokady intelektualnej - gorzej pracuję niż dawniej, gorzej z pamięcią. Ogólnie w domu ciężko było mi cokolwoek zrobić. Przebadałam w 3,5 tygodnia głowę szyję, kilka usg, kilka razy krew itp. Przy tym strach przed chorobami, aż miałam ewidentne objawy nerwicy - bóle kręgosłupa, ściskanie karku, szyi, kłucia w nogach, ścisk w głowie. Pewnie przez to dostałam lekką arytmie. Kardiolog stwierdził mało magnezu, potasu i wit D3. Teraz po 4 tygodniach trochę się uspokoiłam, zaczęłam trochę więcej spać, ale czuję, że nie jestem w pełni obecna. Dalej dziwny wzrok, w nocy już w ogóle gorzej widzę przez to, a okulista nic nie wynalazł poza lekkim astygmatyzmem, szumy i buczenie w uszach (głowie), uwrażliwienie na dźwięki. Też dziwnie widziałeś i miałeś szumy i blokadę intelektualną?
U mnie: zaburzenia lękowe od wczesnego dzieciństwa leczone od niecałego roku, a mam 25 lat. Pozdro... Problem z tego typu zaburzeniami jest taki że w przeciwieństwie do depresji mało się o tym mówi stąd i tak długi czas potrafi minąć zanim ktoś wpadnie co właściwie Ci dolega. Poza tym dają objawy somatyczne jak wspomniałaś stąd może to być dość mylące. Tak czy siak to że się o tym nie mówi tak często jak o depresji jest troche zabawne (śmiech przez łzy) bo zaburzenia lękowe to najczęściej występujące zaburzenia mogące dość mocno ograniczyć dorosłe życie jeśli nie będą leczone odpowiednio wcześnie. Fajnie by było jakby się coś w tej kwestii zmieniło. Co do psychologów to jest niestety standardowy problem, uczelnie wypluwają mase psychologów i większość z nich kompletnie nie ma powołania w tym kierunku, zero odpowiedniego podejścia, brak faktycznej fascynacji psychologią itp. a potem w praktyce właśnie gadają takie bzdety na poziomie internetowych znafcuf xD
Cześć! Jestem dziewczyną, mam 14 lat i pierw chciałabym spytać się o tą sprawę kogoś kto mnie nie zna osobiście. Nie wiem jak zacząć więc od razu przejdę do sedna: czy moje zachowanie wskazuje na nerwicę? Od dziecka strasznie stresują mnie nawet błache sprawy. Stresuję się bezpodstawnie i prawie ciągle. Podam proste przykłady: przechodząc koło krzaków boję się że w nie wpadnę (chociaż nie mam problemów z równowagą i zazwyczaj trzymam się od nich conajmniej metr dalej), jak widzę młodszego kuzyna biegnącego, od razu mam wrażenie że się wywróci (chociaż potrafi chodzić i biegać, a podłoga nie jest śliska) i najchętniej ciągle trzymałabym go na rękach i przy sobie. Stresuję się też, gdy na przykład mój pies jest ze mną na spacerze i zza siatki szczeka pies sąsiadów (pies sąsiadów mógłby coś zrobić złego mojemu ale przecież jest za siatką, a mój piesek jest na smyczy), albo na przykład jadąc autem gdy jakiś inny samochód nadjedżdża z naprzeciwka (mam wrażenie że w nas wjedzie, chociaż jedzie na dobrym pasie). Od kiedy pamiętam obgryzuje paznokcie (przez co mam problemy z uzębieniem i palcami bo obgryzam tak daleko że moje paznokcie mają zazwyczaj 2-4 mm), zdrapuje i wygryzam skórki wkoło paznokci (aż do krwi), przegryzam wargi (też do krwi), jakoś dziwnie ruszam nogami (tak jak rusza sie jak chce sie siku albo jest zimno, nie umiem wyjaśnić ;^;), czasem pukam rękami w stół/ławke i bardzo rzadko strzelam gumką do włosów założoną na ręke lub nią kręce. Chciałabym również wspomnieć inne dziwne nawyki takie jak: - samo-wmawianie sobie rzeczy np. Schodząc ze schodów nucę piosenkę i w myślach mówie sobie,, jak nie zejdziesz ze schodów do skończenia nucenia tej piosenki to przyjdzie [tu wyobrażam sobie jakiegoś strasznego demona] i cie zabije" i przez to zbiegam ze schodów z zawrotną prędkością co nie jest dla mnie wskazane bo mam osteoporoze i łatwo mi sie połamać spadając ze schodów - nienawidzę i nie umiem przystosować się do zmian np. Widzę chociażby że masło jest w innej masielnicy niż zawsze i mam ochote płakać. - mam dużo chorób, a jedną z nich jest łuszczyca wywołana prawdopodobnie przez stres (i boje sie że może być coś nie tak z moimi hormonami bo mam tez osteoporoze i pare innych chorób które mogą być wywołane niewłaściwym działaniem hormonów) - chciałabym podkreślić, że nie przeżyłam traumatycznych przeżyć (nie licząc 2 sytuacji ale to zbyt prywatne). - wierzę w duchy przez co boje się nawet zasnąć (paraliż senny, zmora senna, hatman itp), a w życiu już miałam pare paranormalnych zdarzeń. - nie wiem czy to ma z tym coś wspólengo ale o tym wspomne: jestem ciągle blada i zimna, oraz bardzo chuda (mam niedowage bo ważę ok. 34 kg a mam 14 lat i 150 cm wzrostu) chociaż dużo jem. -czytałam gdzieś, że nerwica jest wywołana tym że ma się chęć posiadania kontroli nad otaczającym nas środowiskiem, dlatego jak nam się to nie udaje to stresujemy się i powiem tak: lubię mieć kontrolę, jak pracuję w grupach na lekcji to zawsze muszę rządzić, jak ktoś zmirnia coś w np. Scenariuszu który napisałam mam chcęć go skrzyczeć i wyjść obrażona i nienawidzę jak ktoś mnie kontroluje i mną rządzi (nie wiem czy to ma związek z nerwicą ale o tym wspomne, bo czemu nie) Te dolegliwości przeszkadzają mi w życiu codziennym, bo boję się próbować nowych rzeczy oraz boję się prawie wszystkiego i nie ryzykuję (nie wspomnę o tym że obgryzanie paznokci i inne takie odruchy wyglądają ohydnie w miejscach publicznych). Przez to rówieśnicy uważają, że jestem sztywna i nie umiem się bawić . W tej chwili nawet stresuję się że zobaczą ten komentarz (chociaż oni na pewno nawet by mnie nie rozpoznali więc znowu bezpodstawnie się stresuję). Poszłabym z tym do psychologa ale pani psycholog zabrałaby mnie na lekcji lub przerwie i znajomi by to zauważyli i się śmiali, a moja przyjaciółka stwierdziłaby że przesadzam (bo mam tyle chorób i dolegliwości że aż twierdzi że sobie to wmawiam ;^;). Z rodzicami nawet nie podejme próby rozmowy o tym bo mnie skrytykują i się zdenerwują za to że próbuję wykryć kolejną chorobę z którą będą musieli jeździć po lekarzach. (jak znasz sie na nerwicy i innych chorobach psychicznych i potrzebujesz jakichś innych, konkretnych informacji o mnie to śmiało napisz z chęcią się nimi podzielę) Uff... Nawet nie sądziłam, że się tak rozpiszę i wydaje mi się, że i tak nikt tego nie przeczyta, ale miło jest się wygadać. Jeśli rzeczywiście ktoś to przeczyta i zechce napisać mi chociażby pocieszający komentarz to mi w zupełności wystarczy. Za każdy bardzo dziękuję!
Jeśli masz możliwość, napisz do mnie na maila bahasiaa@gmail.com lub Instagram: bahasiaa Ciężko jest mi na wszystko tutaj odpowiedzieć, a tam będziemy miały większą swobodę rozmowy! ☺️
Wow jak bym slyszala siebie tylko nie az tak dramatycznie. Ja mam bol glowy juz piec miesiecy kilka razy dziennie, codziennie. I tez bylam juz u wielu lekarzy, terapeutow i Healerow. A to pewnie nerwica...Otworzylas mi oczy, dziekuje🌈🌈🌈
Brawo dziewczyno! Po prostu BRAWO!!! Może bardziej powinienem powiedzieć, BRAWO KOBIETO! Jesteś piękna, mądra, inteligentna. Super że podzieliłaś się tą historią. To niesamowite świadectwo dla tych, którzy się dalej zastanawiają co tu dalej robić? Co robić? Zapie...lać po pomoc!!! Bez tego będzie jeszcze gorzej! Nie zmieni się nic. A ten Twój facet, jak jeszcze z nim jesteś, to prawdziwy farciarz... :-) Pozdrawiam serdecznie i zdrowia życzę! :-)
Cześć 🤗 wydaje się że masz symptomy nerwy obsesyjnej z depresja .To boli na duszy i ciele ,żyje się z tym bardzo źle ,można zmniejszyć symptomy ale jak raz zapoznasz się z tymi dolegliwościami to mniej czy więcej wracają. Pozdrawiam 👍😇
Też cierpię na nerwice i wiem o czym mówisz, super filmik, jednak jedna rzecz o której mówisz mi sie nie podoba, a mianowicie to, ze teraz czujesz sie lepiej dzięki komuś, a konkretnie twojemu chłopakowi, ja tez czasem wpadam w tą pułapkę, i mysle sobie ze bez męza bym sobie nie poradziła. I zaczynam sie jednocześnie bac ze cos mu sie stanie, nam się stanie i sobie bez niego nie dam rady. To jest błąd, bo musimy nauczyc się być sili sami dla siebie. Tak wzmocnić nasza wiarę w swoje mozliwosci ze sami pokonamy wszystko. Fajnie ze ktos jest obok, kto pomoze, zrozumie, jednak nie uzależniajmy od niego naszego szczęscia, bytu. Żyjmy dzieki sobie nie komuś innemu, bo zataczamy błędne koło.
Ja również cierpię od 8 lat na nerwice... Po drugiej ciąży zaczęło się z zolodkiem różnie boję się jeść co kolwiek boję się że bd wymiotować. Nerwica już przeszła przez moje wszystkie narządy chyba badania też oni wychodzą a ba nadal gdzieś myślę że coś mi jest mimo że wiem jestem świadoma że to ona.. Pozdrawiam super że już jest lepiej
Tak samo choruję na to dziadostwo 10 lat i miałam takie same objawy.. Lekarze faszerowali mnie środkami przeciwbólowy i tyle. W marcu zaczynam leczenie. Nikomu nie życzę tego.
Witaj! Szacunek dla Ciebie za opowiedzenie Swojej historii. Ja też mam Stany lękowe, ciągłe obawy o zdrowie. NAJGORSZE są mdłości, odruchy wymiotne (bez wymiotów) Część badań zrobiona. Czekam na wizytę u psychiatry. Pytanie moje: jak długo Ty miałaś te koszmarne nudności? Pozdrawiam Cieplutko 😘
Pozdrawiam, bardzo fajnie opowiadasz i jest bardzo fajny opis dla kogoś kto nigdy się z tym nie zetknął. Sam mam nerwicę i jestem w kontakcie z psychiatrą, który bardzo mi pomaga. Bez prochów nie dawałem rady. Spałem, miałem myśli samobójcze, w ogóle natłok myśli. Szczękościsku nie miałem, ale nie raz drżały mi zęby. Jak wychodziłem z domu, szedłem na tramwaj sztywniały mi nogi i ręce. Nie jadłem, ale znalazłem na to sposób, robiłem żarcie w formie pitnej, wrzucałem co się dało do blendera z wodą. Dużo dał mi kontakt ze znajomymi, nieznajomymi też, bo tak naprawdę większość co akurat zgłosiła się w Internecie do mnie na forum miała z tym lub innymi problemami do czynienia. Bardzo motywujące jest to, że się widzi zmiany, postęp.
Ja chorowalem na nerwice lękową 12 lat brałem leki miałem wszystko przeróżne akcje ataki paniki umieralem wiele razy i wystedłem z tego calkowicie jestem zdrowy nie biore lekow. A to wszystko dzięki Divovic youtube.
U mnie problemy zaczęły się po śmierci mojej młodszej siostry kiedy miałam 18 lat. Ponad pół roku później zmarł mój tato i od tamtej pory było coraz gorzej. Biegałam po lekarzach, miałam zrobione wszystkie możliwe badania łącznie nawet z rezonansem głowy. Byłam przerażona, czułam na co dzień coraz większy lęk bez powodu, miałam katastroficzne, natrętne myśli, ataki, które odcinały mnie od świata podczas których dostawałam wysokiego ciśnienia i tętna, nie mogłam się wysłowić, nie rozumiałam co się do mnie mówi. Aż w końcu po trzecim ataku ratownik z pogotowia poradził mi pójść do psychiatry. Byłam przerażona, ale w końcu stwierdziłam, że nie mam już nic do stracenia. Diagnoza- zaburzenia lękowe z napadami paniki. Jestem 4 tygodnie po rozpoczęciu leczenia. Nie ukrywam, jest trudno, a to przez co przechodzę to chyba najtrudniejszy okres mojego życia. Nie mam wsparcia w narzeczonym, gdyby nie przyjaciółki to byłabym w tym kompletnie sama. Mam momenty zwątpienia, ale oby wszystko się dobrze skończyło. 🙏🏻 Jest mi lepiej słysząc historię kogoś, kto przechodził przez coś podobnego.
Kiedyś rok temu zaczeła mnie boleć głowa też mama pojechała ze mną do lekarza tez nic nie wykryto. Na wakacjach po prostu myslalem ze zaraz umre gdy bylem sam w domu ryczałem myślac ze zaraz umre ze ktos bliski odejdzie to były najgorsze chwile w moim życiu. Od września wszystko się zmieniło. Zmniejszyła się pomagali mi moi przyjaciele. Tak to było Mam podobną historie
A czy ,wrazenie jak sie idzie jakby sie chodzilo na statku na morzu , swiatlowstret , rowniez wtedy pohawia sie ,,bekanie,, i to sie pojawia w miejscach publicznych jak gdzies jestem ,najgorzej w dyzych skupiskach ludzi, i podczas czekania, n.p. w kolejce , czy na kogos itd, czy to moze byc nerwica ?
Miałam bardzo podobne objawy, stres w rodzinie na studiach potem praca z mobbingiem... Wylądowałam u psychiatry, pomógł mi ale nie wyleczyłam się. Ostatnio znów miałam napad duszności, odruchy wymiotne ogromne kołatanie serca...a chyba najgorszy jest brak wsparcia ze strony narzeczonego. Mówi,że tylko narzekam,że nic nie robię a gdy mu próbuje wyjaśnić i pogadać mówi mhm lub ok. Ostatnio miałam atak po weekendzie, a on jeszcze na mnie nakrzyczał za jakąś bzdurę. W tamtej chwili miałam autentyczne myśli,co by było gdybym się zabiła jak by zareagowali inni
Hej! To co piszesz, to “klasyka rocka”. Osoba wychodzi z domu w którym był stres (rodzina dysfunkcyjna). Potem nieświadomie brnie w sytuacje, gdzie jakby doświadcza tych zranień ponownie. Samo to co piszesz o relacji z facetem, jakby to obrazuje. Ty coś mówisz, on nie słucha. Jaki przekaz podświadomy? “Moje problemy nie są ważne, może ja nie jestem ważna?”. A ja Ci chce powiedzieć, że jesteś ważna i wartościowa, tylko może sobie z tego nie zdawałaś do dzisiaj sprawy. Widzisz, oprócz tego, że miałaś te wcześniejsze doświadczenia, to prawdopodobnie odczuwasz też problem dlatego, że bliska Ci osoba, nie interesuje się tym co Ci dolega. Więc powinnaś sobie zadać pytanie, na temat relacji z kimś, kto lekceważy Twoje problemy (może też tak być, że po prostu On sobie nie zdaję z tego sprawy, dlatego powiedz mu, że to dla Ciebie ważne, to żeby on się Tobą interesował, bo wtedy czujesz się ważna i czujesz się bezpiecznie). Może tyle wystarczy, po prostu rozmowa z partnerem, albo kilka czy kilkanaście takich rozmów :). Może też być tak, że to nie wystarczy, a bywa tak też dlatego, że osoby zranione często kurczowo trzymają się osoby, która je rani. Wybierają takiego kogoś podświadomie, żeby odczuwać to co jest im znane. Mogą myśleć sobie, że są w super relacji, a tak naprawdę wybierają osobę, z która się mogą męczyć. W takim związku mogą odgrywać tę samą rolę co w dzieciństwie czy okresie gdy zostali zranieni, czyli np odgrywanie bycia niezrozumianym albo nieważnym. Albo będą wybierać relacje, gdzie będą kogoś naprawiać na siłę. Osoba z jakimiś zranieniami, np niskim poczuciem wartości często po prostu działa tak, że podświadomie wyszukuje miejsca czy ludzi gdzie chce udowadniać swoją wartość i jest to zupełnie naturalny bieg wydarzeń. Oczywiścię będac nieświadomym tego faktu, osoba ta, zaczyna się źle czuć, nie wiedząć, że po prostu działa jakby z automatu i nie ma w tym jej winy. Dlatego dobrze jest nabyć najpierw świadomość tego faktu a później zacząć pracować nad zmianami. Prosty przykład tego, że nie należy się czuć gorzej, jeśli w danym kręgu ktoś nam nie poświęca wystarczającej uwagi może być taki: jedna osoba słucha muzyki klasycznej, druga tanecznej. Czy warto mieć pretensje o to, że ma się inny gust, czy jest się innym? Nie warto. Więć jeśli osoba słuchająca muzyki tanecznej pójdzie do "klasyków" i zacznie puszczać im swoją ulubioną muzykę, to nie trudno przewidzieć, że nie znajdzie tam zainteresowania i poklasku. Może się starać, złościc, płakać, zabiegać itd... jednak nie zmieni to faktu, że ogólnie może się to wiązać z zawodem, frustracją, itp... Jednak wystarczy, że pójdzie do "swoich tanecznych" puszczając tą samą muzykę, otrzyma zupełnie odwrotyny efekt. Miło, przyjemnie, podbudowująco, itp... Ta sama osoba podejmując inny wybór otrzyma zupełnie inny efekt. W podobny sposób działa osoba zraniona, podświadomie wybiera osoby i miejsca, gdzie czasami nie pasuje i tam jeszcze bardziej odczuwa swoje niezadowolenie. Więc jakie jest z tego wyjście? Wybranie "swoich tanecznych". Jednak dlaczego taka poraniona osoba często nie wybierze "swoich tanecznych"? Brak świadomości, że coś w ogóle może być nie tak. Czyli podejmowanie decyzji i wyborów opartych na tym co znane. A to jakie niektóre decyzje podejmiemy, może brać się z postaw i wzrorców myślowych przyjętych w dzieciństwie. W przypadku osób zranionych, niektóre z nich są błędne, ale wszystkie te prawidłowe i błędne mogą wydawać się prawdziwe. Potem taki nieświadomy błędny wzorzec zakopany w podświadomości powoduje, że z góry w pewien sposób podchodzimy do pewnych sytuacji nawet się nad nimi nie zastanawiając. Czasami też to co wydaje nam się dobrym wyborem, ogólnie wcale takim nie jest, natomiast jest tym co znamy, więc wydaje się bezpieczniejsze od tego co nieznane. Tym sposobem dochodzimy do tego, że obserwacją, zrozumieniem i poznaniem siebie oraz wprowadzeniem zmian jesteśmy w stanie nie tylko być wolnym od nerwicy, ale być szczęśliwym oraz świadomym człowiekiem. Ponieważ prawidłowe sposoby myślenia oraz poczucie wartości spowodują, że dalsze wybory będą dla nas lepsze i przede wszystkim bliższe temu czego oczekujemy. Wiele osób nie wie, że gdy zapadają na nerwicę, to tak naprawde otwiera im się możliwość ułożenia sobie pięknego życia. Bo ta nerwica to nie jest znikąd. To są często zranienia, np emocje zakopane głęboko albo specyficzne wzorce myślowe wytworzone w dzieciństwie. Więc jak to niby może Tobie pomóc? A no tak, że przede wszystkim, trzeba nabrać poczucia wartości, poznać siebie, zacząć być szczęśliwą osobą. Czasami osoby poranione nie umieją tego robić, nie potrafią być szczęśliwi, ale to jest kwestia nauki, zrozumienia i akceptacji faktu, że jesteś ważna, że masz prawo do szczęścia :). Tak jak na telefonie dopóki nie wgrasz apki to ten telefon mimo, że ma możliwości sprzętowe, to nie ma oprogramowania. Dlatego szukaj dobrego “oprogramowania” ;). Może dobry psycholog, może mądre książki. Ja np lubię słuchać Ks. Pawlukiewicza. Fajna książka którą polecam: bonito.pl/k-46332174-odzyskaj-swoje-zycie Zdrówka I uśmiechu życzę :). P.S. Może być też tak, że zaczynasz się źle czuć, żeby podświadomie sprawdzić, czy zależy na Tobie Twojemu facetowi. Nie mówię, że tak napewno jest, ale i taką opcje trzeba rozważyć. P.S.2. Zadanie sobie pytania, na temat relacji z kimś jest dobrym krokiem do tego, aby się zastanowić czego się chce, jakie się ma pragnienia, wspólne plany, itp...
Dziękuję za ten film.Choroby psychiczne moim zdaniem są nawet gorsze od fizycznych,potrafią totalnie zniszczyć życie.Sam miałem/mam depresję połączona z fobia społeczna i lekami.To się ciągnie latami i mimo wizyt u psychologa nie ma gwarancji wyjścia z tego.
Od 5 miesięcy przez korona wirusa siedzę w domu mimo, że płatne to wolałbym pracować...przez te 5 miesięcy w domu siedzę i myślę o swoich wymyślonych chorobach. Aktualnie strzela mi coś przy przelykaniu w gardle, tyle artykułów co przeczytałem na ten temat to głowa mała...Ciężko mi jeść a w dodatku mam aparat na zębach który jak łatwo się domyślić jeszcze bardziej irytuje niż zwykle. Jak z tym żyć? :/
@@bahasiaa niestety nie, czekam na wizytę u laryngologa ale to dopiero za 3 tygodnie(nawet prywatnie trzeba czekać). Zazwyczaj jak dostaje potwierdzenie, że jestem zdrowy to nerwica ustępuje, lub zmniejsza się
Bardzo dobrze cię rozumiem ja choruje na rerwice i epilepsję od dziecka i dalej mam problemy a od 7lat zachorowałam na depresję wkurza mnie juz to mam podobne objawy tj szybko wpadam w złość wsZyscy mnie denerwują i wszystko 🤫☹️potężne bóle głowy żołądka zarzucanie światło wstręt cały czas potrafię mieć zasłonięte okna i najchętniej przeleżała bym cały czas w łóżku a to trudne jest gdy ma się dziecko dlatego walczę z całych sił💖życzę ci dużo zdrowia bo to jest najważniejsze pozdrawiam cieplutko 🤗
Próbowałem wielu sposobów na nerwice przez kilkanascie lat sie meczylem i kiedys odkryłem ze przyczyną było głownie picie kawy. Już jej nie pije i objawy nerwicy zmalały do zera. Polecam sprawdzić innym.
Też mam nerwice...mecze się z nią od kilku lat nawet nie mogę zliczyć ile bo mam wrażenie jakby to trwało całe wieki. Mam leki, dużo objaw chociaż I tak są słabsze niż kiedyś jednak najbardziej atakują one przed snem...kołatanie serca to koszmar...natręctwa myślowe to czysta agonia. Momentami nie mam sił by z tym walczyć I mam ochotę się poddać. Najgorsze że człowiek chce żyć ale nie tak...Nie w ten sposób.
Ja niestety też mam nerwicę. Co dziwne, nie mam objawów takich, jak bóle różnych miejsc. Raczej mam takie skurcze, które najczęściej występują w okolicy czoła... Moje pierwsze objawy, których teraz już nie mam, to było mdlenie. Zaczęło się to w szkole, ponieważ tam się najbardziej stresuję. Zaczęłam widzieć na biało, wszystko było takie rozmazane... Miałam to przez 4 dni z rzędu. Potem już to minęło, ale nadal mam różne lęki. Staram się unikać zatłoczonych, ciasnych i dusznych miejsc, takich jak metro, sklepy... Gdybym mogła, to nawet nie chodziłabym do szkoły. Teraz mamy nauczanie zdalne i czuję się o wiele lepiej, bo w domu zawsze jest wszystko ok. Pozdrawiam 💖
Jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś to polecam wybrać się do psychologa. Teraz jest nauczanie zdalne, ale w końcu ono się skończy i będziesz musiała stawić czoła rzeczywistości i ludziom poza domem. Terapia naprawdę może pomóc 😊
Unikanie to jest najgorsze co możesz robić mając nerwicę!! Nerwica to stan zagrożenia emocjonalnego, który nie jest prawdziwy, nie wychodząc z domu tylko utwierdzasz swoją podświadomość w przekonaniu, że zagrożenie jest realne i tkwisz w tym nerwicowym kole. Najważniejszą rzeczą jeżeli chcesz wyjść z zaburzenia jest AKCEPTACJA wszystkich objawów i lęku, który masz, potem musisz się nauczyć ignorować te objawy i ryzykować, czyli wychodzić, żyć normalnie, pokazując sobie, stanowi emocjonalnemu. że wszystko jest ok, bo on jest teraz lękowy i potrzeba czasu i upartego działania żeby przestawić go na tryb normalny. Sama się borykam z natrętnymi myślami, wiem co mi jest dzięki grupie na facebooku, zaburzeni.pl, polecam serdecznie dołączenie do grupy, mi pokazali jak sobie radzić z objawami i już jest duuuuużo lepiej a dołączyłam zaledwie 20 grudnia. Pozdrawiam!
Witam chciałbym się podzielić swoją historią zaczęło się w grudniu ubiegłego roku , pierw czułem kłucie gniecenie w sercu naczytałem się wujka google nie jadłem zdrowo myślałem że stany przedzawałowe mam później myślałem że zapalenie mięśnia sercowego mam już pogodziłem się że śmiercią byłem zdołowany że nie dożyje 30 aż do lutego gdzie dostałem ataku paniki mieszkam w Anglii i czułem się jakbym umierał mój tata czekał na karetkę aż mi objawy paniki przeszły , EKG zrobili dwa razy pobrali krew i nic nie wykryli załamałem się nie wiedziałem co mi jest od kwietnia doszły duszności jakby wielką dłonią ktoś mi organy ścisną bezradny byłem jeszcze dodam że pracuje fizycznie to co chwilę badałem sobie puls palcami i strach przed śmiercią częste oddawanie moczu ,wykańczało mnie to aż do momentu kiedy postanowiłem zadzwonić do swojej Mamy objawy opisałem dostałem odpowiedź od rodzinnego lekarza Nerwica dostałem leki uspokajające i od końca maja to się ustabilizowało przestały mi krążyć miliony myśli w głowie serce nie kłuje ani nie gniecie mnie w sumie dostałem nauczkę od życia bo jestem osobą która dusi w sobie wszystko i to pękło u mnie ale rozpoczęcie tego roku było koszmarem ,chce sprawić aby ten rok lepiej zakończyć pozdrawiam serdecznie 😊
Witam. Obecnie wielu psychoterapeutów pracuje w trybie online. Chciałam zapytać czy ktoś może polecić dobrego psychoterapeuta w nurcie poznawczo behawioralnym. Będę wdzięczna za podpowiedź.
Na tle nerwowym mamy najróżniejsze dolegliwości, w tym problemy ze skórą i łysieniem...pocenie. nerwica to neurony jak sama nazwa wskazuje.Masz stres masz warunki na nerwicę. Nerwica zaburza pracę narządów na cały system, całe ciało i mówienie - nie, nie, ja nie mam nerwicy, bo ja nie mam dolegliwości bólowych, to tylko dolegliwosci żołątkowe... Zyjemy w takim pędzie, w szkole wymagania , w domu oczekiwania, niezdrowa rywalizacja, ktos inny planuje Twoje życie i nie masz w nic do powiedzenia.... ludzie się kłócą często sami nie rozumieja dlaczego tak reagują, ale najwazniejsze, że problem nerwicy jest wykluczony -JA NIE jestem znerwicowana to oni mnie sprowokowali co oczywiscie jest prawdą, ale oni też mają już problem. ale żadno z nich nie bierze tego pod uwagę. Niestety większosc społeczeństwa jest znerwicowana Miłego dnia wszystkim:)
Kochanie..to o czym piszesz to historia mojej corki Anny. Kropka w kropke....Ale będzie dobrze.Mądra z Ciebie dziewczyna..wyjdziesz z tego i jeszcze innym pomożesz 😊
to kwestia psychiki, zaufaj mi bo sam dokladnie to przezylem i dalej przezywam, zycze zdrowka, przezywalem to pare zdrowych lat, nie polecam...z aparatem rowniez mialem prezjsciea
Mam 14 lat i wsm nie wiem kiedy to się zaczęło ani jak, nasiliło sie w tamtym roku tak że nie mogłam wytrzymać na lekcji postanowilam iść do lekarza rodzinnego dał mi jakieś tabletki na ból brzucha które miałam brac no i nie pomogły codziennie płakałam bo już nie dawalam rady poszłam znowu i stwierdził że mam nerwice, biorę tabletki już ponad 2 tygodnie i chyba nawet dzialają ale mama mnie w ogole nierozumie zawsze mówi zebym mówiła jak mam problem ale jak jej mówię to stwierdza że muszę myśleć optymistycznie i ja mam coś zrobić nie rozumie że ja sama nie umiem no ale trudno poczekam jeszcze trochę dopóki znowu gorzej sie nie poczuje, narazie mam nadzieję że bedzie ok
Też mam nerwice biorę leki też od 2 tygodni i czasmai jest ok ale jeszcze nie to samo co było wcześniej bo nie jestem jeszcze sobą jak kiedyś powodzenia 😉
@@kwiatek1238 ja biorę od miesiąca też jest troszkę lepiej ale zaczelam jeszcze psychoterapię więc myślę pozytywnie i że będzie tylko coraz lepiej dziękuję i też zycze powodzenia 👍😉
Miałas nerwobole w okolicach jajnikow? Wizyta u lekarza dopiero w polowie sierpnia. I tak jak dziewczyna wyżej, pisala o wyrostku, mi takze objawy ustaja w nocy. Pozdrawiam 🙂🙂
Cześć. Właśnie jestem w stanie kiedy już nie daje rady. Wiedziałem że od dawna miałem problem z nerwami... Bóle brzucha i bardzo częste wizyty w WC. Ale teraz mam taki czas że już nie daje rady... Mam 30 lat w Lipcu jest mój ślub. Mam dość spokojną pracę ale jestem już w takim stanie że nawet zwykły dzień w pracy jest dla mnie wyzwaniem i walką. Budzę się w nocy kilka razy ... poranek zaczynam od szybkiej wizyty w WC. Przed wyjściem do pracy średnio 4x zaliczam WC w ciągu 1h. Śniadania nie jestem w stanie zjeść. Pracuje po 12h i wyciągu pracy boje się jeść wręcz. Ślub a raczej to że tak mało czasu już zostało sprawia że każdy dzień jest coraz gorszy. Bóle brzucha , bóle w okolicy serca, jelita grubego... No po prostu masakra. Zwykłe wyjście z domu zaczyna się robić kłopotliwe. Ciągłe myśli czy będzie toaleta... Tam gdzie idę. Teraz dostałem od tego hemoroidów ... Dodatkowe uprzykrzenie. Życie stało się koszmarem. Jak mam dzień wolny od pracy jest całkiem ok. Właśnie jutro idę pierwszy raz do psychologa, stwierdziłem że już nie daje rady. Moje ciało jest poza moja kontrolą. Pozdrawiam ciepło. Może i komentarz średni napisany bo w pracy jestem i cały czas klienci mi przerywają .
Od dziecka mam to samo. Sam sobie radziłem nigdzie nie byłem z tym u psychologa. Moim amuletem w kieszeni był papier toaletowy. Dużo czytałem książek na tematy rozwoju osobistego. Bardzo mi pomagały afirmacje które sobie nagrywałem i słuchałem rano i wieczorem. Wnioski są takie że to wynika z wrażliwości człowieka i jego wychowania od dziecka. Wszystkie traumy z dzieciństwa i złe doświadczenia mają odbicie w dorosłym życiu. W szkole i na studiach sobie radziłem nawet spoko. Ale jak zacząłem pracować znowu było złe. Zmieniłem pracę. Przez 10 lat było w miarę spoko, miałem nerwobóle ale uprawiałem dużo sportu i cały czas afirmacje . Udało mi się założyć rodzinę, wybudować dom. Teraz mam 35 lat i niestety przez pracę objawy się nasilają. Mam napady duszności, wszystko mnie boli, epizody depresyjne, brak motywacji, ospałość, bóle brzucha kończące się biegunką, nadciśnienie tętnicze, wysoki cholesterol, nie śpię, budzę się po kilka razy w nocy, rano mam ucisk w klatce piersiowej, bóle z tyłu głowy takie pulsujące. Nie wiem co będzie dalej. Jestem świadomy tego co mi jest. Jestem przed wizytą u psychologa. Mam nadzieję że coś poradzi. Oczywiście rozważam zmianę pracy na mniej stresującą.
Polecam wszystkim kanał divovic odkurzanie tam krok po kroku jest wytłumaczone jak działa mechanizm leków i jak z tego wyjść mi po roku czasu się udało..
@@peonyinthemist mnie wyciagli z łóżka, pracuje mam firmę i rodzinę, a brałem 3 lata ssri, jestem im winien życie! Co do leków, nigdy nie mówili żeby nie brać, widać że nie słuchałas uważnie... Pozdro
Od 20 lat biorę afobam opiekuje się chora mamą mam dwóch synów dorosłych nie mam z kim porozmawiać o moich problemach synowie wyprowadzili się mam partnera ale on nie wie co to za choroba tylko krzyczy wes się w garść i nic więcej
Ja mam teraz pełno badań dziś mam kolejne ale raczej wszystko będzie wykluczone poza nerwica. Choruje też na depresję dlatego to jest najbardziej prawdopodobne. Ja dziś miałam pierwszy ból nerwicy czy coś takiego godzinę temu i nie zafajne uczucie. Mam te obiawy od tygodnia i od tygodnia nic praktycznie nie jem wczoraj zjadłam sporo jedynie. I najgorsze ja zamiast bolu głowy mam duszności co jest okropne 😭 nie chodzę przez to do szkoły bo nie mam na to siły nie umiem przejsc paru metrów bo jest mi poprostu słabo:/ Zazwyczaj budzę się w nocy koło godziny 01:00-03:00 też przez to nie chodzę do szkoły bo o tych godzinach duszności się powiększają i zaczynam panikwoac i jeszcze bardziej się powiększają. Dla mnie to wszytko jest przerażające bo chce być zdrowa jak moi znajomi w moim wieku(13lat)wychodzić z domu bez obaw że zacznę się dusić lub czy upadne na ulicy, nie mam żadnej osoby która mogła by mi pomóc psychicznie no bo lekarz przepisze mi leki i albo zadziałała albo nie 🤧 A taka osoba jak np u ciebie Sebastian i twoja przyjaciołka ci pomogli i też bym chciała mieć taką osobę bo chce z tego wyjść jak najszybciej mimo tego że nie jestem pewna że nerwice mam;\
Hejka pisze do ciebie bo właśnie mam nerwice lekowa i ataki paniki, a chciałabym porozmawiać z kimś kto miał ta chorobe, podalabys swojego instagrama ?
Takie objawy tez mam co opowiadasz bo ja wszystkim sie przejmuje przeżywam ale później wmawiam sobie ze tak nie może być i sama biorę się w garść i przechodzi
Tez mam nerwice od 6 lat i jest strasznie uciążliwa. Codziennie męczę sie z dusznosciami i niekiedy nie potrafie wziąść głębokiego oddechu a wtedy musze strasznie sie namęczyć, niby wiem że to nerwica ale czasami mimo to i tak sobie wmawiam że umieram. Oprócz tego mam też problemy z widzeniem, słabości ale tylko w duzych miejscach, kołatanie serca, kłucie w klatce piersiowej To jest jakas masakra, najgorzej jak dostane takiego ataku w szkole... Jak dostane w szkole to sie zaczynam denerwowac co sprawia że sie bardziej te duszności nasilają i mam wrażenie że sie zaraz udusze
Jeśli psycholog ci mówi, że "przecież ty nie masz w życiu problemów", "a na co ty narzekasz?" to oni w ogóle nie rozumieją swojego zawodu. Nie rozumieją kim psycholog ma być. Czyli powinni szukać innego zawodu, bo w tym są kiepscy, a takimi tekstami mogą wyrządzić wielką krzywdę osobie wrażliwej psychicznie. Choroba psychiczna czy zaburzenie występuje nawet jeśli życie jest zrównoważone i z pozoru idealne (przykładowo bogaci, spełnieni ludzie też je miewają bardzo często). Nie chodzi o to, co dzieje się na zewnątrz, ale o to, co wewnątrz. Jeśli w mózgu brakuje równowagi hormonalnej, to człowiek nie ma na to wpływu, za to ten stan ma wpływ na człowieka. Jesteśmy tu tymi podrzędnymi, a nie "panami własnego losu". Ogólna publika właśnie tego nie rozumie w chorobach/zaburzeniach psychicznych i dlatego gardzą osobami, które na nie cierpią jakoby były "słabsze" i jakby były "ofiarami losu". To jeszcze bardziej utrudnia.
Cieszę się, że znalazłaś terapeutę z powołaniem, który ci pomógł. Ja do dziś nie znalazłam wyrozumiałego psychologa, co faktycznie wie, co ma robić.
Najlepszego 🙂
masz rację. trzeba szukać pomocy, niestety nie wszystko da się zwalczyć lub wyleczyć samemu, Tobie też życzę powodzenia. W końcu znajdziesz kogoś kto Ci będzie w stanie pomóc! trzymam kciuki 😊✊
Jewropean Union witam dokładnie o to chodzi zgadzam się z tobą w tej kwestii🙂pozdrawiam
Dlatego lepiej iść do psychiatry, a na lekach poukładać sobie życie, zadbać o odpowiednie składniki diety(magnez, omega 3, witaminy z grupy B) i spróbować robić to co się lubi, ewentualnie spróbować odnaleźć jakąś pasję.
A z psychologami to uważać i jeśli nie ma konieczności to nie iść.
OMEN (◉_◉) tak lepiej iść do psychiatry brać leki i tam umrzeć to dziękuje bardzo to dziękuje bardzo za taką pomoc😰😰😰😰nie pozdrawiam
travis the old spice fox
Taa, od razu umrzesz... no jasne, przecież to sama chemia. Lepiej nie podejmować ryzyka, tylko siedzieć w domu i wegetować kilka lat w oczekiwaniu na cud. Albo chodzić po psychologach których dzisiaj jak grzyby po deszczu, bo skumali, że to dobry interes żeby wyciągać od pacjenta pół tysiąca miesięcznie i analizować z nim przez kilka lat jego całe życie wmawiając, że ma nieuświadomione konflikty i że jak się je uświadomi, to wszystko przejdzie jak ręką odjął.
Ja tam nie demonizuje psychoterapii. Poznawczo-behawioralna ma udowodnioną skuteczność przeciwieństwie do innych psychoanalitycznych i wciąż popularnych metod i przy wykwalifikowanym psychoterapeucie(nie każdy psycholog jest psychoterapeutom!!!) może być to skuteczna forma leczenia.
Ale sama widzisz po komentarzach i opinii samej autorki filmu, że znaczna część z nich(psychologów) nie zna się na tym co robi, ale pracują w tym zawodzie tylko dlatego że jest dochodowy jak i również dlatego, że paradoksalnie to właśnie psycholodzy mają najlepsze narzędzia do bezkarnego manipulowania pacjentem niekoniecznie po to żeby go WYLECZYĆ, ale LECZYĆ i to jak najdłużej(w interesie psychologa). Posłuchaj sobie co o psychologach i całym tym - żeby nie powiedzieć brzydko - bajzlu psychologicznym mówi Tomasz Witkowski(z wykształcenia również psycholog).
Dziwne że nie mówi się dużo o biznesie psychologów, w momencie gdy na psychoterapie trzeba wywalać prawie 500 zł miesięcznie, często taka psychoterapia w rękach idioty po studiach może być niemniej szkodliwa niż leki, natomiast tak łatwo się demonizuje leczenie farmakologiczne i całą psychiatrię w momencie, gdy leki są dużo tańsze(również refundowane), a wizyty u psychiatry dużo rzadsze i w dodatku łatwiej dostępne na NFZ. W przypadku psychoterapii terminy oczekiwania na fundusz są absurdalne, a jeśli już się wyczeka te kilka miesięcy na pierwszą wizytę i okaże się że psychoterapeuta nam nie pasuje, to nie możemy go sobie od tak zmienić.
Dziękuje ogromnie ! Mam identycznie. Szczękościsk doprowadził mnie do utraty zębów, a ja jeszcze po rozmowach kwalifikacyjnych chodziłem po ulicy nie zważając na samochody, mam niedowagę 14 kg, a po wyjazdach potrafię grubnąć nawet 5 kg . Przechodzi mi tylko na wyjazdach jak widze piękne krajobrazy na żywo i miłe towarzystwo też. Mieszkam w takim miejscu, że nie mam szans na znalezienie znajomych, ale ja nie chce sie prosić o towarzystwo.
Szacunek dziewczyno! Nie jesteś w niczym gorsza od nikogo, a wręcz silniejsza i bogatsza o doświadczenie ...
Dziękuje ☺️☺️☺️
popłakałam się jak przeczytałam ten komentarz...
@@bahasiaaDużo pozytywnych i przyjemnych dni dla Ciebie. Choruję na pokrewną chorobę , wiem co odczuwasz. Przytulam🤗. Cześć.
Czuje się jakby ktos opowiadał mi moja własna historie, naprawdę. Dobrze, ze są takie osoby które nie boja się mówić o takich rzeczach 💝
Też mam nerwicę lękową na szczęście z mniejszymi objawami somatycznymi, więc na razie leki są niekonieczne i sama psychoterapia wystarcza. Nerwica nie należy do łatwych przeciwników, bo czasami wydaje się, że już wszystko jest w porządku, a somatyka potrafi zaskoczyć po dłuższym czasie przerwy w najmniej odpowiednim momencie. W jednym dniu jest tak, że jestem w stanie przjechać samochodem 50-60 KM w jedną stronę i z powrotem, a moje serce nawet szybciej nie uderzy. A czasami siedząc w bezpiecznym domu przed komputerem objawy somatyczne potrafią szaleć. Ale trzeba sobie radzić i myśleć pozytywnie. Życzę powodzenia i gorąco pozdrawiam.
Mam 63 lata z ta przypadłoscia walczyłam7 lat wszyscy lekarze przepisywali mi leki uspakające jak je brałam odzyskiwalam życie humor mi sie poprawial , raz dziennie na szvzescie sie nie uzależniłam stopniowo wycofywalam je aż mi przeszło ,oczywiscie mialam nawroty ale to bylo bardzo króciutko . Pozdrawiam👋( mialam w tenczas 32 lata)
A ja mam59 zachorowałam na nerwicę lekowa mając 32 i teraz jest gorzej
@@malgorzatasokol8060 mam nadzieję że pani się poprawi trzymam za panią kciuki
Jesteś bardzo dzielną kobietą, wiedzą to tylko Ci co przez to przeszli.Moja historia jest podobna, gdyby nie leki w pierwszym okresie pojawienia się silnych objawów nerwicowych, pewnie mnie by już nie było. Żyje z tym już 5 lat, początki były najgorsze,miałem jeden nawrót i ponownie leki, terapia. Teraz wychodzę na prostą i odstawiam leki, jestem dobrej myśli, piekło którego doświadczyłem wiele mnie nauczyło i teraz łatwiej jest mi z tym żyć. Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę dalszej wytrwałości bo nerwica tak naprawdę nigdy o nas nie zapomina.
Bardzo mi pomagają takie filmiki, bo mój niepokój dotyczy ogólnie budynku i atmosfery szkoły, i ponieważ mam spięte mięśnie na prawie wszystkich lekcjach to muszę tak jakby wiercić się cały czas w ławce i teraz, kiedy poszłam do liceum, bałam się o tym mówić, ale prawda jest taka że siadam z chłopakiem, który też mało co mówi bo się stresuje ludźmi i z dziewczyną, która nie lubi szkoły, i odkąd im o tym powiedziałam to wydaje mi się że zaczęli czuć się nawet lepiej i naturalniej będąc w moim towarzystwie, także polecam o tym mówić mimo lęku :)
Jestes bardzo silna i odwazna.Wielki szacun
Podziwiam Cię i dziękuje za to że jesteś, szczera i pełna odwagi.Polecam olejek CBD 10%, pomógł w nereicy lękowej, po paru tygodniach wrociłam do zywych.Oczywiście medytacje i joga pomogły mi wyciszyć organizm. Pozdrawiam
Ten olejek na prawdę pomaga?
Doskonale cię rozumiem, to straszne. Mam nerwicę serca, czasami mam wrażenie że umieram. Najgorsze są napady lęku z pulsem 120 lub więcej. Jesteś silną dziewczyną, motywujesz do działania!
Kilka dni temu oglądałam serial, pozycja leżąca i puls zaczął mi wzrastać. 117, lekki ból w klatce, ciało nie do opanowania.
Dlatego Twój komentarz od razu przypomniał mi ten moment.
@@dominika6117 Dokładnie, dzisiaj już nad tym lepiej panuję i mam nadzieję że ty też sobie z tym poradzisz.
@@interlude9073To dobrze i dzięki. Jak sobie radzisz? Masz specjalne metody?
@@dominika6117 Przede wszystkim kiedy dostawałem ataku myślałem sobie "Umieram! Pewnie mam chorobę serca! To musi być nowotwór!" Pomogło psychiczne nastawienie że nie jestem na nic chory a to wszystko dzieje się w mojej głowie. Najważniejsze to spróbować o tym nie myśleć, serio. Ja oglądałem seriale i grałem w gry wtedy moja głowa była zajęta, aż w końcu złapałem się na tym że wcale o tym nie myślę. Pamiętaj żeby wychodzić też na spacery i nie zamykać się na świat, a wiem że to ciężkie bo pierwsze 6 miesięcy przeleżałem w łóżku.
Świetny film, najlepszy jaki widziałem , bardzo pomocny :)
Dziękuje najbardziej ☺️
Wiesz co, leże właśnie i słucham co mówisz i dziękuję ci kochana, mi stwierdzono schizofrenię, intuicyjnie powiedziałem nie i szukałem informacji, zatrzymałem się na dwubiegunowej manii depressyjnej, ale właśnie bóle, duszności. Mam to samo. teraz wiem jak zacząć rozmowę z psychiatrą. Daj like abym wiedział że masz czas, porozmawiamy bo przechodzę ten horror i nie wiem czemu.
Rozmowa z psychiatrą to postawa, od tego zacznij. Oby Ci pomógł! Trzymam kciuki i dawaj znać, jak postępy, nie poddawaj się, da się z tym wygrać ☺️
Poruszasz trudne tematy, brawo za odwagę! Pozdrawiam Cię ciepło! Dzięki za ten filmik 🌹
Dziękuje 😊😊
Wspaniały film dla osób które mają to samo. Jest to niesamowicie pomocne.Czekam na kolejne filmiki tak szczere o tej przypadłości.Może o leczeniu?
Świetna sugestia, na pewno coś takiego będzie w niedalekiej przyszłości 😁
Piękny film ❤️ dziękuję kochana😘
Ludzie mówią, że nie mam problemów, tylko sobie je wymyślam, skoro nic nie robię, to w ich robolskim kodeksie jestem nierobem, ale cóż pewnie tak jest. W prawdzie napady lęku ustały, ale pozostało użalanie się nad sb itd, leże w łóżku chyba 3 tygodnie, wychodząc co drugi dzień po jedzenie i w sumie tylko po to, już dawno pogodziłem się ze zmarnowanym życiem, głównie przez 9 lat napadów lęku, mam 29 lat i wiem, że już nic się nie zmieni, szansa na rozwój zawodowy, poszła się je... ć już dawno, znalazłewm sb prace, żeby zmienić życie, ale i tam idzie pod górkę, i to nie jest tylko wina nerwicy tylko tylko uszkodzonego mózgu. Czego wam bym nie życzył, chociaż tu mogę wyrzucić swoje żale i bo w realu, ludzie mają to gdzieś, dla nich jestem tylko śmieciem.
Dziękuję Ci za to nagranie. Widzę, że nie ja jedna cale dnie marnuję na seriale. Czas to zmienić. Dałaś mi motywację. Dzięki!
Kochana mogłabyś nagrać filmik o tych zadaniach domowych, jakichś chociaż przykładowych 'zmianach' które pomogły Ci wyjść na prostą? Jestem w identycznej sytuacji. Wyjście do sklepu/urzędu/miejsca dusznego,zatłoczonego jest horrorem. Rzuciłam nawet pracę. Chcę zmienić swoje życie, zacząć wszystko od nowa! Tylko jak :(
Oczywiście! Jeśli tylko masz jeszcze jakieś „życzenia”/pomysły, co chciałabyś u mnie obejrzeć na ten temat, to dawaj znać ❤️❤️
Tak bardzo cię rozumiem, cierpię na nerwicę żołądka od roku, w stresujących sytuacjach pojawiają się niekontrolowane wymioty, mdłości i tragiczne bóle brzucha, jestem pod opieką psychologa i psychiatry, ale niestety wciąż jest bardzo ciężko, okropnie utrudnia mi to życie i normalne funkcjonowanie, trzymaj się i dużo zdrowia❤️
Pamiętaj, że gdy zejdziemy sobie już z drogi, zaczniemy po prostu czuć nasze objawy somatyczne a nie unikać ich, one miną. Nie dziś, nie jutro ale szybko. Po prostu czuj to co ci dolega a ten ból zaprowadzi cię do tłumionych emocji i pozwól im płynąć. To właśnie to, że wszelkie emocje zamiast je odczuwać, odstawiamy je na bok.. po jakimś czasie te emocje zaczynają nam pukać do drzwi i mówić tak - hallo, to nie chcesz nasz czuć? To damy ci ból różnych narządów i wtedy będziesz o nas Pamiętać. Pozdrawiam i zdrówka
Twoje nagranie właśnie w tym momencie pomogło mi się ogarnąć po ataku. Byłem w łazience i zaczęło spinać całe moje ciało, doszły zaburzenia świadomości. W panice wpadłem do łóżka i zacząłem Cię oglądać. 30min i mogę wrócić do życia. Dziękuję
Dziękuję, że jesteś. Podziwiam Cię za odwagę. Ja dopiero otwieram się na mówienie o tym, że z czymś sobie nie radzę.
Trzeba próbować! W końcu będziesz o tym mówić, jak o tym, co zjesz na śniadanie. To część Ciebie, więc trzeba ją przede wszystkim zaakceptować :)
Kochana ♥️ dużo zdrowia życzę dla nas wszystkich
Hej!!!
Świetny materiał i rzeczowo wyjaśniony temat.. No i kotek hehe w tle :)
Mam nerwice lekówa, która zaczęła się od wyszukiwania sobie chorób, ale... Potem somatyczne problemy jak duszności, bóle głowy, czasem brak równowagi i uczucie, że zaraz się przewroce.
Żyjąc z tym kilka lat wiem jedno, trzeba samemu podjąć walkę i zacząć od rozmowy ze samym sobą. Nasz lęk to wytwory naszej wyobraźni, strachu i do tego pierdylion często wymyslionych powodów. Taka mieszanka powoduje atak i to bez ostrzeżenia. Chcę Wam wszystkim i To ie autorko życzyć dużo zdrówka i wytrwałości bo da się wygrać tylko uwierzcie w siebie i mimo, że może wyleje się hejt uwierzcie i poproscie o pomoc Boga. Mi pomogło, a było już tak że ataki były calodniowe, calonocne... Zanim szedłem spać to sprawdzałem drzwi, gaz, 15 razy czy jest zamknięty piec od CO a w nocy zabawa typu:budze się w strachu i boję się zasnąć. Uwierzcie da się z tego wyjść!!!
Nerwica to stres a stres to w ogromneij mierze nasze źle podejście do życia, do ludzi do codzienności. Zacznijcie kochać życie, podejdzie kiedy jest Wam źle do kogoś bliskiego przytulcie go, powiedzcie żonie/mężowi że ich kochacie, usmiechajcie się i bądźcie szczęśliwi bo często sami zamykamy sobie drogę do szczęścia. 3majcie się ludzie wierzę w Was, że dacie radę!!! Wszystkim wszystkiego co najlepsze
Mam to samo i coraz gorzej mi przez to i strasznie niszczy mi to życie, ciągle odczuwam jakieś bóle klucia w całym ciele a im bardziej się na tym skupiam tym bardziej te bóle się pojawiają i takie zamknięte koło z tego wychodzi, najgorzej czuje się wieczorami kiedy siedzę sama ze sobą a najgorszy jest ten ciągły lęk przed śmiercią :( narazie staram się sama z tego wyleczyć ale będzie ciężko :/
Sama się nie wyleczysz, leć do lekarza 💙 na pewno będzie lepiej, trzymam za Ciebie kciuki ❤️
Mam dokładnie tak samo 😢
Ja mam fobię społeczną od kilku lat. Odizolowałem się i nie dałem rady sam sobie poradzić z problemem, a niedawno zacząłem mieć też nerwicę. Teraz dopiero zaczynam wychodzić z tym do ludzi. Wielkie propsy za to, że potrafisz otwarcie mówić o swoich problemach :)
Masz jedną przewagę - jesteś jeszcze bardzo młoda. Miałem/mam podobne problemy ale u mnie bardziej była to fobia społeczna (z elementami OCD), która najbardziej ujawniła się podczas zmiany szkoły (2 razy - średnia , potem studia). Inną rzeczą, która wpłynęła na moje życie, to to że osoby z najbliższej rodziny leczyły swoje kompleksy moim kosztem. Efekt końcowy jest taki, że mam prawie 40 lat, zero formalnych, nieformalnych czy jakichkolwiek związków, moje życie towarzyskie nie istnieje od prawie 10 lat. Można powiedzieć, że zmarnowałem już swoje życie bo za późno zdałem sobie sprawę co ze mną jest nie tak.
To jest totalna bzdura ludzie nie rozumieja co dzieje sie na ziemi chodza do psychiatrow wydaja pieniadze i połykaja te paskudztwa twierdzac ze jest pieknie i kolorowo.Juz wiele moich znajomych nie żyje przez takie leczenie.Inni wspaniali ludzie teraz nie ma z nimi rozmowy tyle potrafią lekarze.Wszystko jest w naszej głowie i nie można tak myśleć tylko się dzwigać myśleć pozytywnie.Ziemią rządzia upadłe anioły i to one nas tak niszczą doprowadzają do chorob samotnosci.Mnie szatan chciał zabić ale żyje odebrał mi cały dorobek życia zniszczył cała rodzine (oni nie żyja)Zawsze mozna stanać na nogi i nie poddawać się.Jezus pomaga wszystkim tylko go trzeba przyjąć do serca i poprosić a on pomoże.Ks.egzorcysta Glas on mowi prawdę.Nie pisze zeby biegać do kościoła tylko Wierzyć.Życze wszystkiego dobrego
@Bożena K Nie jestem osobą religijną. Co do reszty postu wydaje mi się, że mamy odmienne problemy.
Fajnie, że nie wstydzisz się tego powiedzieć. Ja też męczę się z tym sku..... i nie jest łatwo, ale trzeba mysleć pozytywnie i wiedzieć że wszystko ma swój początek i koniec. Pozdrawiam i uśmiechu życzę :)
Polecam serdecznie grupę na fb Zaburzeni.pl!! Ja się właśnie odburzam :)
Więcej takich filmów, trzeba uświadamiać społeczeństwo.
Taki jest plan! 😁
Podziwiam za cierpliwość.. U mnie podobna sytuacja bo znikąd nie otrzymuję pomocy.. I jestem w takim stanie że już nie mam sił jej szukać.. Ale jednak jeszcze jakoś próbuję.
Dziękuję za filmik 🙌💎
Oglądałam ten odcinek w trakcie ataku, w nadziei, że mi pomoże się uspokoić i przestać myśleć o tym co za dziwne anomalie dzieją się z moim ciałem...
Ja kiedyś wyśmiałam moją lekarkę rodzinną, gdy mi zasugerowała, że mogę mieć nerwicę, no a teraz nie jest mi do śmiechu...
PS: Dzięki za ten odcinek, co prawda minęło już sporo czasu gdy go dodałaś, ale myślę, że dalej pomaga ludziom którzy się z tym borykają, w każdym razie mi pomogło...
Witam,
również mam stwierdzoną nerwice lękową, jestem również hipohondrykiem. Przez ostatnie 1,5 miesiąca miałem objawy derealizacji. Bardzo pomógł mi pewien Pan który polecił mi branie dużej ilości magnezu i vit B. Pomogło , naprawdę pomogło w wielu przypadkach brakuje nam tego cennego pierwiastka jakim jest magnez.
Brałeś tylko witamine B (którą) i magnez i przeszła derealizacja? Chyba wystraszyłam się, bo przez ok. tydzień mrowiło mi ręce jak kładłam się do łóżka - tak przez 2 sekundy, pierwszy raz jak córka położyła się na moim brzuchu. Myślałam, że to od kręgosłupa. Po tygodniu rozłożyło mnie coś dziwnego, uczucie takiego zimna trochę innego jak przy grypie, i rozbicia, aż się przestraszyłam. Na wieczór dziwne uczucie ukłucia, ścisku - ręce , serce, głowa w tym samym momencie. Kolejny dzień byłam przybita. Po dwóch dniach dziwnie widziałam i nasiliły się szumy i piski w uszach, problemy ze snem. Po 1,5 tygodnia doszło uczucie blokady intelektualnej - gorzej pracuję niż dawniej, gorzej z pamięcią. Ogólnie w domu ciężko było mi cokolwoek zrobić. Przebadałam w 3,5 tygodnia głowę szyję, kilka usg, kilka razy krew itp. Przy tym strach przed chorobami, aż miałam ewidentne objawy nerwicy - bóle kręgosłupa, ściskanie karku, szyi, kłucia w nogach, ścisk w głowie. Pewnie przez to dostałam lekką arytmie. Kardiolog stwierdził mało magnezu, potasu i wit D3. Teraz po 4 tygodniach trochę się uspokoiłam, zaczęłam trochę więcej spać, ale czuję, że nie jestem w pełni obecna. Dalej dziwny wzrok, w nocy już w ogóle gorzej widzę przez to, a okulista nic nie wynalazł poza lekkim astygmatyzmem, szumy i buczenie w uszach (głowie), uwrażliwienie na dźwięki.
Też dziwnie widziałeś i miałeś szumy i blokadę intelektualną?
Dzięki! Bez krępacji wyczerpałaś temat. Mi to pomogło. Nie jestem z tym sam... Pozdro
U mnie: zaburzenia lękowe od wczesnego dzieciństwa leczone od niecałego roku, a mam 25 lat. Pozdro... Problem z tego typu zaburzeniami jest taki że w przeciwieństwie do depresji mało się o tym mówi stąd i tak długi czas potrafi minąć zanim ktoś wpadnie co właściwie Ci dolega. Poza tym dają objawy somatyczne jak wspomniałaś stąd może to być dość mylące. Tak czy siak to że się o tym nie mówi tak często jak o depresji jest troche zabawne (śmiech przez łzy) bo zaburzenia lękowe to najczęściej występujące zaburzenia mogące dość mocno ograniczyć dorosłe życie jeśli nie będą leczone odpowiednio wcześnie. Fajnie by było jakby się coś w tej kwestii zmieniło.
Co do psychologów to jest niestety standardowy problem, uczelnie wypluwają mase psychologów i większość z nich kompletnie nie ma powołania w tym kierunku, zero odpowiedniego podejścia, brak faktycznej fascynacji psychologią itp. a potem w praktyce właśnie gadają takie bzdety na poziomie internetowych znafcuf xD
Jak idzie leczenie?u mnie to tak samo wyglada od dziecinstwa i mam 25 lat,planuje wizyte u psychiatry,odezwij sie
Cześć! Jestem dziewczyną, mam 14 lat i pierw chciałabym spytać się o tą sprawę kogoś kto mnie nie zna osobiście. Nie wiem jak zacząć więc od razu przejdę do sedna: czy moje zachowanie wskazuje na nerwicę? Od dziecka strasznie stresują mnie nawet błache sprawy. Stresuję się bezpodstawnie i prawie ciągle. Podam proste przykłady: przechodząc koło krzaków boję się że w nie wpadnę (chociaż nie mam problemów z równowagą i zazwyczaj trzymam się od nich conajmniej metr dalej), jak widzę młodszego kuzyna biegnącego, od razu mam wrażenie że się wywróci (chociaż potrafi chodzić i biegać, a podłoga nie jest śliska) i najchętniej ciągle trzymałabym go na rękach i przy sobie. Stresuję się też, gdy na przykład mój pies jest ze mną na spacerze i zza siatki szczeka pies sąsiadów (pies sąsiadów mógłby coś zrobić złego mojemu ale przecież jest za siatką, a mój piesek jest na smyczy), albo na przykład jadąc autem gdy jakiś inny samochód nadjedżdża z naprzeciwka (mam wrażenie że w nas wjedzie, chociaż jedzie na dobrym pasie). Od kiedy pamiętam obgryzuje paznokcie (przez co mam problemy z uzębieniem i palcami bo obgryzam tak daleko że moje paznokcie mają zazwyczaj 2-4 mm), zdrapuje i wygryzam skórki wkoło paznokci (aż do krwi), przegryzam wargi (też do krwi), jakoś dziwnie ruszam nogami (tak jak rusza sie jak chce sie siku albo jest zimno, nie umiem wyjaśnić ;^;), czasem pukam rękami w stół/ławke i bardzo rzadko strzelam gumką do włosów założoną na ręke lub nią kręce. Chciałabym również wspomnieć inne dziwne nawyki takie jak:
- samo-wmawianie sobie rzeczy np. Schodząc ze schodów nucę piosenkę i w myślach mówie sobie,, jak nie zejdziesz ze schodów do skończenia nucenia tej piosenki to przyjdzie [tu wyobrażam sobie jakiegoś strasznego demona] i cie zabije" i przez to zbiegam ze schodów z zawrotną prędkością co nie jest dla mnie wskazane bo mam osteoporoze i łatwo mi sie połamać spadając ze schodów
- nienawidzę i nie umiem przystosować się do zmian np. Widzę chociażby że masło jest w innej masielnicy niż zawsze i mam ochote płakać.
- mam dużo chorób, a jedną z nich jest łuszczyca wywołana prawdopodobnie przez stres (i boje sie że może być coś nie tak z moimi hormonami bo mam tez osteoporoze i pare innych chorób które mogą być wywołane niewłaściwym działaniem hormonów)
- chciałabym podkreślić, że nie przeżyłam traumatycznych przeżyć (nie licząc 2 sytuacji ale to zbyt prywatne).
- wierzę w duchy przez co boje się nawet zasnąć (paraliż senny, zmora senna, hatman itp), a w życiu już miałam pare paranormalnych zdarzeń.
- nie wiem czy to ma z tym coś wspólengo ale o tym wspomne: jestem ciągle blada i zimna, oraz bardzo chuda (mam niedowage bo ważę ok. 34 kg a mam 14 lat i 150 cm wzrostu) chociaż dużo jem.
-czytałam gdzieś, że nerwica jest wywołana tym że ma się chęć posiadania kontroli nad otaczającym nas środowiskiem, dlatego jak nam się to nie udaje to stresujemy się i powiem tak: lubię mieć kontrolę, jak pracuję w grupach na lekcji to zawsze muszę rządzić, jak ktoś zmirnia coś w np. Scenariuszu który napisałam mam chcęć go skrzyczeć i wyjść obrażona i nienawidzę jak ktoś mnie kontroluje i mną rządzi (nie wiem czy to ma związek z nerwicą ale o tym wspomne, bo czemu nie)
Te dolegliwości przeszkadzają mi w życiu codziennym, bo boję się próbować nowych rzeczy oraz boję się prawie wszystkiego i nie ryzykuję (nie wspomnę o tym że obgryzanie paznokci i inne takie odruchy wyglądają ohydnie w miejscach publicznych). Przez to rówieśnicy uważają, że jestem sztywna i nie umiem się bawić . W tej chwili nawet stresuję się że zobaczą ten komentarz (chociaż oni na pewno nawet by mnie nie rozpoznali więc znowu bezpodstawnie się stresuję). Poszłabym z tym do psychologa ale pani psycholog zabrałaby mnie na lekcji lub przerwie i znajomi by to zauważyli i się śmiali, a moja przyjaciółka stwierdziłaby że przesadzam (bo mam tyle chorób i dolegliwości że aż twierdzi że sobie to wmawiam ;^;). Z rodzicami nawet nie podejme próby rozmowy o tym bo mnie skrytykują i się zdenerwują za to że próbuję wykryć kolejną chorobę z którą będą musieli jeździć po lekarzach. (jak znasz sie na nerwicy i innych chorobach psychicznych i potrzebujesz jakichś innych, konkretnych informacji o mnie to śmiało napisz z chęcią się nimi podzielę)
Uff... Nawet nie sądziłam, że się tak rozpiszę i wydaje mi się, że i tak nikt tego nie przeczyta, ale miło jest się wygadać. Jeśli rzeczywiście ktoś to przeczyta i zechce napisać mi chociażby pocieszający komentarz to mi w zupełności wystarczy. Za każdy bardzo dziękuję!
Jeśli masz możliwość, napisz do mnie na maila bahasiaa@gmail.com lub Instagram: bahasiaa
Ciężko jest mi na wszystko tutaj odpowiedzieć, a tam będziemy miały większą swobodę rozmowy! ☺️
Wiki Miki, przeczytałam to dzisiaj- minęły 3 lata . Jak się teraz czujesz?
Wow jak bym slyszala siebie tylko nie az tak dramatycznie. Ja mam bol glowy juz piec miesiecy kilka razy dziennie, codziennie. I tez bylam juz u wielu lekarzy, terapeutow i Healerow. A to pewnie nerwica...Otworzylas mi oczy, dziekuje🌈🌈🌈
❤️❤️❤️
Brawo dziewczyno! Po prostu BRAWO!!! Może bardziej powinienem powiedzieć, BRAWO KOBIETO! Jesteś piękna, mądra, inteligentna. Super że podzieliłaś się tą historią. To niesamowite świadectwo dla tych, którzy się dalej zastanawiają co tu dalej robić? Co robić? Zapie...lać po pomoc!!! Bez tego będzie jeszcze gorzej! Nie zmieni się nic. A ten Twój facet, jak jeszcze z nim jesteś, to prawdziwy farciarz... :-) Pozdrawiam serdecznie i zdrowia życzę! :-)
Cześć 🤗 wydaje się że masz symptomy nerwy obsesyjnej z depresja .To boli na duszy i ciele ,żyje się z tym bardzo źle ,można zmniejszyć symptomy ale jak raz zapoznasz się z tymi dolegliwościami to mniej czy więcej wracają. Pozdrawiam 👍😇
Też cierpię na nerwice i wiem o czym mówisz, super filmik, jednak jedna rzecz o której mówisz mi sie nie podoba, a mianowicie to, ze teraz czujesz sie lepiej dzięki komuś, a konkretnie twojemu chłopakowi, ja tez czasem wpadam w tą pułapkę, i mysle sobie ze bez męza bym sobie nie poradziła. I zaczynam sie jednocześnie bac ze cos mu sie stanie, nam się stanie i sobie bez niego nie dam rady. To jest błąd, bo musimy nauczyc się być sili sami dla siebie. Tak wzmocnić nasza wiarę w swoje mozliwosci ze sami pokonamy wszystko. Fajnie ze ktos jest obok, kto pomoze, zrozumie, jednak nie uzależniajmy od niego naszego szczęscia, bytu. Żyjmy dzieki sobie nie komuś innemu, bo zataczamy błędne koło.
Ja również cierpię od 8 lat na nerwice... Po drugiej ciąży zaczęło się z zolodkiem różnie boję się jeść co kolwiek boję się że bd wymiotować. Nerwica już przeszła przez moje wszystkie narządy chyba badania też oni wychodzą a ba nadal gdzieś myślę że coś mi jest mimo że wiem jestem świadoma że to ona.. Pozdrawiam super że już jest lepiej
Tak samo choruję na to dziadostwo 10 lat i miałam takie same objawy.. Lekarze faszerowali mnie środkami przeciwbólowy i tyle. W marcu zaczynam leczenie. Nikomu nie życzę tego.
W takim razie trzymam kciuki, żeby było lepiej ❤️
Też mnie to dziadostwo złapało, pozdrawiam zdrówka.
Witaj! Szacunek dla Ciebie za opowiedzenie Swojej historii. Ja też mam Stany lękowe, ciągłe obawy o zdrowie. NAJGORSZE są mdłości, odruchy wymiotne (bez wymiotów)
Część badań zrobiona. Czekam na wizytę u psychiatry. Pytanie moje: jak długo Ty miałaś te koszmarne nudności? Pozdrawiam Cieplutko 😘
Tez mam mdlosci od ataku paniki we wrześniu i zaburzenia widzenia, ogolnie napiecie straszne jakby mnie ktos spial czyms Xd
Pozdrawiam, bardzo fajnie opowiadasz i jest bardzo fajny opis dla kogoś kto nigdy się z tym nie zetknął.
Sam mam nerwicę i jestem w kontakcie z psychiatrą, który bardzo mi pomaga. Bez prochów nie dawałem rady.
Spałem, miałem myśli samobójcze, w ogóle natłok myśli. Szczękościsku nie miałem, ale nie raz drżały mi zęby.
Jak wychodziłem z domu, szedłem na tramwaj sztywniały mi nogi i ręce. Nie jadłem, ale znalazłem na to sposób, robiłem żarcie w formie pitnej, wrzucałem co się dało do blendera z wodą.
Dużo dał mi kontakt ze znajomymi, nieznajomymi też, bo tak naprawdę większość co akurat zgłosiła się w Internecie do mnie na forum miała z tym lub innymi problemami do czynienia.
Bardzo motywujące jest to, że się widzi zmiany, postęp.
Witam jestes dzelna i wspaniala dzewczyno zrowka ci zycze glowa do gory do odwarznych swiat nalezy 😄😘
Ja chorowalem na nerwice lękową 12 lat brałem leki miałem wszystko przeróżne akcje ataki paniki umieralem wiele razy i wystedłem z tego calkowicie jestem zdrowy nie biore lekow. A to wszystko dzięki Divovic youtube.
Tak! Divovic najlepszy!
U mnie problemy zaczęły się po śmierci mojej młodszej siostry kiedy miałam 18 lat. Ponad pół roku później zmarł mój tato i od tamtej pory było coraz gorzej. Biegałam po lekarzach, miałam zrobione wszystkie możliwe badania łącznie nawet z rezonansem głowy. Byłam przerażona, czułam na co dzień coraz większy lęk bez powodu, miałam katastroficzne, natrętne myśli, ataki, które odcinały mnie od świata podczas których dostawałam wysokiego ciśnienia i tętna, nie mogłam się wysłowić, nie rozumiałam co się do mnie mówi. Aż w końcu po trzecim ataku ratownik z pogotowia poradził mi pójść do psychiatry. Byłam przerażona, ale w końcu stwierdziłam, że nie mam już nic do stracenia. Diagnoza- zaburzenia lękowe z napadami paniki. Jestem 4 tygodnie po rozpoczęciu leczenia. Nie ukrywam, jest trudno, a to przez co przechodzę to chyba najtrudniejszy okres mojego życia. Nie mam wsparcia w narzeczonym, gdyby nie przyjaciółki to byłabym w tym kompletnie sama. Mam momenty zwątpienia, ale oby wszystko się dobrze skończyło. 🙏🏻
Jest mi lepiej słysząc historię kogoś, kto przechodził przez coś podobnego.
Czy u Ciebie te ataki były tak z dnia na dzień?
Łukasz zdarzało się, że tak
Kiedyś rok temu zaczeła mnie boleć głowa też mama pojechała ze mną do lekarza tez nic nie wykryto. Na wakacjach po prostu myslalem ze zaraz umre gdy bylem sam w domu ryczałem myślac ze zaraz umre ze ktos bliski odejdzie to były najgorsze chwile w moim życiu. Od września wszystko się zmieniło. Zmniejszyła się pomagali mi moi przyjaciele. Tak to było
Mam podobną historie
A czy ,wrazenie jak sie idzie jakby sie chodzilo na statku na morzu , swiatlowstret , rowniez wtedy pohawia sie ,,bekanie,, i to sie pojawia w miejscach publicznych jak gdzies jestem ,najgorzej w dyzych skupiskach ludzi, i podczas czekania, n.p. w kolejce , czy na kogos itd, czy to moze byc nerwica ?
Możliwe jeśli to jest coś takiego że masz taki stres i poprostu to już cię boli ale ciało robi ci straszne jazdy
KRÓL GWIAZD PIOTREK KASZKUR POZDRAWIA CIĘ KOCHANA SERDECZNIE I ŻYCZĘ CI WSZYSTKIEGO DOBREGO
W jakim nurcie była Twoja psychoterapia i jak długo trwała?
Dziękuję za cenny film
Miałam bardzo podobne objawy, stres w rodzinie na studiach potem praca z mobbingiem...
Wylądowałam u psychiatry, pomógł mi ale nie wyleczyłam się.
Ostatnio znów miałam napad duszności, odruchy wymiotne ogromne kołatanie serca...a chyba najgorszy jest brak wsparcia ze strony narzeczonego. Mówi,że tylko narzekam,że nic nie robię a gdy mu próbuje wyjaśnić i pogadać mówi mhm lub ok. Ostatnio miałam atak po weekendzie, a on jeszcze na mnie nakrzyczał za jakąś bzdurę. W tamtej chwili miałam autentyczne myśli,co by było gdybym się zabiła jak by zareagowali inni
Hej!
To co piszesz, to “klasyka rocka”. Osoba wychodzi z domu w którym był stres (rodzina dysfunkcyjna). Potem nieświadomie brnie w sytuacje, gdzie jakby doświadcza tych zranień ponownie. Samo to co piszesz o relacji z facetem, jakby to obrazuje. Ty coś mówisz, on nie słucha. Jaki przekaz podświadomy? “Moje problemy nie są ważne, może ja nie jestem ważna?”. A ja Ci chce powiedzieć, że jesteś ważna i wartościowa, tylko może sobie z tego nie zdawałaś do dzisiaj sprawy.
Widzisz, oprócz tego, że miałaś te wcześniejsze doświadczenia, to prawdopodobnie odczuwasz też problem dlatego, że bliska Ci osoba, nie interesuje się tym co Ci dolega. Więc powinnaś sobie zadać pytanie, na temat relacji z kimś, kto lekceważy Twoje problemy (może też tak być, że po prostu On sobie nie zdaję z tego sprawy, dlatego powiedz mu, że to dla Ciebie ważne, to żeby on się Tobą interesował, bo wtedy czujesz się ważna i czujesz się bezpiecznie). Może tyle wystarczy, po prostu rozmowa z partnerem, albo kilka czy kilkanaście takich rozmów :). Może też być tak, że to nie wystarczy, a bywa tak też dlatego, że osoby zranione często kurczowo trzymają się osoby, która je rani. Wybierają takiego kogoś podświadomie, żeby odczuwać to co jest im znane. Mogą myśleć sobie, że są w super relacji, a tak naprawdę wybierają osobę, z która się mogą męczyć. W takim związku mogą odgrywać tę samą rolę co w dzieciństwie czy okresie gdy zostali zranieni, czyli np odgrywanie bycia niezrozumianym albo nieważnym. Albo będą wybierać relacje, gdzie będą kogoś naprawiać na siłę.
Osoba z jakimiś zranieniami, np niskim poczuciem wartości często po prostu działa tak, że podświadomie wyszukuje miejsca czy ludzi gdzie chce udowadniać swoją wartość i jest to zupełnie naturalny bieg wydarzeń. Oczywiścię będac nieświadomym tego faktu, osoba ta, zaczyna się źle czuć, nie wiedząć, że po prostu działa jakby z automatu i nie ma w tym jej winy. Dlatego dobrze jest nabyć najpierw świadomość tego faktu a później zacząć pracować nad zmianami. Prosty przykład tego, że nie należy się czuć gorzej, jeśli w danym kręgu ktoś nam nie poświęca wystarczającej uwagi może być taki: jedna osoba słucha muzyki klasycznej, druga tanecznej. Czy warto mieć pretensje o to, że ma się inny gust, czy jest się innym? Nie warto. Więć jeśli osoba słuchająca muzyki tanecznej pójdzie do "klasyków" i zacznie puszczać im swoją ulubioną muzykę, to nie trudno przewidzieć, że nie znajdzie tam zainteresowania i poklasku. Może się starać, złościc, płakać, zabiegać itd... jednak nie zmieni to faktu, że ogólnie może się to wiązać z zawodem, frustracją, itp... Jednak wystarczy, że pójdzie do "swoich tanecznych" puszczając tą samą muzykę, otrzyma zupełnie odwrotyny efekt. Miło, przyjemnie, podbudowująco, itp... Ta sama osoba podejmując inny wybór otrzyma zupełnie inny efekt.
W podobny sposób działa osoba zraniona, podświadomie wybiera osoby i miejsca, gdzie czasami nie pasuje i tam jeszcze bardziej odczuwa swoje niezadowolenie. Więc jakie jest z tego wyjście? Wybranie "swoich tanecznych".
Jednak dlaczego taka poraniona osoba często nie wybierze "swoich tanecznych"? Brak świadomości, że coś w ogóle może być nie tak.
Czyli podejmowanie decyzji i wyborów opartych na tym co znane. A to jakie niektóre decyzje podejmiemy, może brać się z postaw i wzrorców myślowych przyjętych w dzieciństwie. W przypadku osób zranionych, niektóre z nich są błędne, ale wszystkie te prawidłowe i błędne mogą wydawać się prawdziwe. Potem taki nieświadomy błędny wzorzec zakopany w podświadomości powoduje, że z góry w pewien sposób podchodzimy do pewnych sytuacji nawet się nad nimi nie zastanawiając. Czasami też to co wydaje nam się dobrym wyborem, ogólnie wcale takim nie jest, natomiast jest tym co znamy, więc wydaje się bezpieczniejsze od tego co nieznane. Tym sposobem dochodzimy do tego, że obserwacją, zrozumieniem i poznaniem siebie oraz wprowadzeniem zmian jesteśmy w stanie nie tylko być wolnym od nerwicy, ale być szczęśliwym oraz świadomym człowiekiem. Ponieważ prawidłowe sposoby myślenia oraz poczucie wartości spowodują, że dalsze wybory będą dla nas lepsze i przede wszystkim bliższe temu czego oczekujemy.
Wiele osób nie wie, że gdy zapadają na nerwicę, to tak naprawde otwiera im się możliwość ułożenia sobie pięknego życia. Bo ta nerwica to nie jest znikąd. To są często zranienia, np emocje zakopane głęboko albo specyficzne wzorce myślowe wytworzone w dzieciństwie.
Więc jak to niby może Tobie pomóc? A no tak, że przede wszystkim, trzeba nabrać poczucia wartości, poznać siebie, zacząć być szczęśliwą osobą. Czasami osoby poranione nie umieją tego robić, nie potrafią być szczęśliwi, ale to jest kwestia nauki, zrozumienia i akceptacji faktu, że jesteś ważna, że masz prawo do szczęścia :). Tak jak na telefonie dopóki nie wgrasz apki to ten telefon mimo, że ma możliwości sprzętowe, to nie ma oprogramowania.
Dlatego szukaj dobrego “oprogramowania” ;). Może dobry psycholog, może mądre książki. Ja np lubię słuchać Ks. Pawlukiewicza.
Fajna książka którą polecam:
bonito.pl/k-46332174-odzyskaj-swoje-zycie
Zdrówka I uśmiechu życzę :).
P.S. Może być też tak, że zaczynasz się źle czuć, żeby podświadomie sprawdzić, czy zależy na Tobie Twojemu facetowi. Nie mówię, że tak napewno jest, ale i taką opcje trzeba rozważyć.
P.S.2. Zadanie sobie pytania, na temat relacji z kimś jest dobrym krokiem do tego, aby się zastanowić czego się chce, jakie się ma pragnienia, wspólne plany, itp...
Dziękuję za ten film.Choroby psychiczne moim zdaniem są nawet gorsze od fizycznych,potrafią totalnie zniszczyć życie.Sam miałem/mam depresję połączona z fobia społeczna i lekami.To się ciągnie latami i mimo wizyt u psychologa nie ma gwarancji wyjścia z tego.
Polecam farmakoterapię i psychoterapię. To chyba najskuteczniejsze połączenie 😊
Od 5 miesięcy przez korona wirusa siedzę w domu mimo, że płatne to wolałbym pracować...przez te 5 miesięcy w domu siedzę i myślę o swoich wymyślonych chorobach. Aktualnie strzela mi coś przy przelykaniu w gardle, tyle artykułów co przeczytałem na ten temat to głowa mała...Ciężko mi jeść a w dodatku mam aparat na zębach który jak łatwo się domyślić jeszcze bardziej irytuje niż zwykle. Jak z tym żyć? :/
A korzystasz terapii?
@@bahasiaa niestety nie, czekam na wizytę u laryngologa ale to dopiero za 3 tygodnie(nawet prywatnie trzeba czekać). Zazwyczaj jak dostaje potwierdzenie, że jestem zdrowy to nerwica ustępuje, lub zmniejsza się
Bardzo dobrze cię rozumiem ja choruje na rerwice i epilepsję od dziecka i dalej mam problemy a od 7lat zachorowałam na depresję wkurza mnie juz to mam podobne objawy tj szybko wpadam w złość wsZyscy mnie denerwują i wszystko 🤫☹️potężne bóle głowy żołądka zarzucanie światło wstręt cały czas potrafię mieć zasłonięte okna i najchętniej przeleżała bym cały czas w łóżku a to trudne jest gdy ma się dziecko dlatego walczę z całych sił💖życzę ci dużo zdrowia bo to jest najważniejsze pozdrawiam cieplutko 🤗
I wzajemnie! Trzymam kciuki, żeby było tylko lepiej! ❤️
@@bahasiaa dziękuję 😇
Taka mądra i elokwentna dziewczyna nigdy bym nie pomyślała że mogłaś miec takie problemy
A ja widzę że osoba jakaś popaprana jest.
@@ArturZagaj-Izraelita a ja widze ze jestes zwyklym chamem
@@bit_morderca Dziekuje za szczerość, wielu nazywa spostrzegawczość antysemityzmem ;)
A to z jakiego powodu? Co czyni mnie popapraną?
@@bahasiaa Nie pamietam, ale moge na życzenie zapoznać sie ponownie z nagraniem i udzielić odpowiedzi. Mam działać?
Zdrówka kochana.
Dziękuję bardzo ❤️
Próbowałem wielu sposobów na nerwice przez kilkanascie lat sie meczylem i kiedys odkryłem ze przyczyną było głownie picie kawy. Już jej nie pije i objawy nerwicy zmalały do zera. Polecam sprawdzić innym.
kawy nie piję w ogóle, może ze dwa razy w roku, więc niestety u mnie to nie kwestia tego
Ja też nie pije kawy ,i raczej pewnie nie kawa
Też mam nerwice...mecze się z nią od kilku lat nawet nie mogę zliczyć ile bo mam wrażenie jakby to trwało całe wieki. Mam leki, dużo objaw chociaż I tak są słabsze niż kiedyś jednak najbardziej atakują one przed snem...kołatanie serca to koszmar...natręctwa myślowe to czysta agonia. Momentami nie mam sił by z tym walczyć I mam ochotę się poddać. Najgorsze że człowiek chce żyć ale nie tak...Nie w ten sposób.
Nerwica to straszne zaburzenie / choroba potrafi naprawdę tak zrujnować życie, że nie wiem 😢
Woow już 100 subkow wlatuje ! Gratuluje i powiedzonka !❤️😁
dziękuję
Ja niestety też mam nerwicę. Co dziwne, nie mam objawów takich, jak bóle różnych miejsc. Raczej mam takie skurcze, które najczęściej występują w okolicy czoła... Moje pierwsze objawy, których teraz już nie mam, to było mdlenie. Zaczęło się to w szkole, ponieważ tam się najbardziej stresuję. Zaczęłam widzieć na biało, wszystko było takie rozmazane... Miałam to przez 4 dni z rzędu. Potem już to minęło, ale nadal mam różne lęki. Staram się unikać zatłoczonych, ciasnych i dusznych miejsc, takich jak metro, sklepy... Gdybym mogła, to nawet nie chodziłabym do szkoły. Teraz mamy nauczanie zdalne i czuję się o wiele lepiej, bo w domu zawsze jest wszystko ok.
Pozdrawiam 💖
Jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś to polecam wybrać się do psychologa. Teraz jest nauczanie zdalne, ale w końcu ono się skończy i będziesz musiała stawić czoła rzeczywistości i ludziom poza domem. Terapia naprawdę może pomóc 😊
Unikanie to jest najgorsze co możesz robić mając nerwicę!! Nerwica to stan zagrożenia emocjonalnego, który nie jest prawdziwy, nie wychodząc z domu tylko utwierdzasz swoją podświadomość w przekonaniu, że zagrożenie jest realne i tkwisz w tym nerwicowym kole. Najważniejszą rzeczą jeżeli chcesz wyjść z zaburzenia jest AKCEPTACJA wszystkich objawów i lęku, który masz, potem musisz się nauczyć ignorować te objawy i ryzykować, czyli wychodzić, żyć normalnie, pokazując sobie, stanowi emocjonalnemu. że wszystko jest ok, bo on jest teraz lękowy i potrzeba czasu i upartego działania żeby przestawić go na tryb normalny. Sama się borykam z natrętnymi myślami, wiem co mi jest dzięki grupie na facebooku, zaburzeni.pl, polecam serdecznie dołączenie do grupy, mi pokazali jak sobie radzić z objawami i już jest duuuuużo lepiej a dołączyłam zaledwie 20 grudnia. Pozdrawiam!
Jak ja Cię dobrze rozumiem ... :(
Witam chciałbym się podzielić swoją historią zaczęło się w grudniu ubiegłego roku , pierw czułem kłucie gniecenie w sercu naczytałem się wujka google nie jadłem zdrowo myślałem że stany przedzawałowe mam później myślałem że zapalenie mięśnia sercowego mam już pogodziłem się że śmiercią byłem zdołowany że nie dożyje 30 aż do lutego gdzie dostałem ataku paniki mieszkam w Anglii i czułem się jakbym umierał mój tata czekał na karetkę aż mi objawy paniki przeszły , EKG zrobili dwa razy pobrali krew i nic nie wykryli załamałem się nie wiedziałem co mi jest od kwietnia doszły duszności jakby wielką dłonią ktoś mi organy ścisną bezradny byłem jeszcze dodam że pracuje fizycznie to co chwilę badałem sobie puls palcami i strach przed śmiercią częste oddawanie moczu ,wykańczało mnie to aż do momentu kiedy postanowiłem zadzwonić do swojej Mamy objawy opisałem dostałem odpowiedź od rodzinnego lekarza Nerwica dostałem leki uspokajające i od końca maja to się ustabilizowało przestały mi krążyć miliony myśli w głowie serce nie kłuje ani nie gniecie mnie w sumie dostałem nauczkę od życia bo jestem osobą która dusi w sobie wszystko i to pękło u mnie ale rozpoczęcie tego roku było koszmarem ,chce sprawić aby ten rok lepiej zakończyć pozdrawiam serdecznie 😊
SzyneXy jakie leki dostałeś kolego ?
Witam. Obecnie wielu psychoterapeutów pracuje w trybie online. Chciałam zapytać czy ktoś może polecić dobrego psychoterapeuta w nurcie poznawczo behawioralnym. Będę wdzięczna za podpowiedź.
Współczuję Ci. Wracaj do zdrowia. Pozdrawiam serdecznie.
Na tle nerwowym mamy najróżniejsze dolegliwości, w tym problemy ze skórą i łysieniem...pocenie. nerwica to neurony jak sama nazwa wskazuje.Masz stres masz warunki na nerwicę. Nerwica zaburza pracę narządów na cały system, całe ciało i mówienie - nie, nie, ja nie mam nerwicy, bo ja nie mam dolegliwości bólowych, to tylko dolegliwosci żołątkowe... Zyjemy w takim pędzie, w szkole wymagania , w domu oczekiwania, niezdrowa rywalizacja, ktos inny planuje Twoje życie i nie masz w nic do powiedzenia.... ludzie się kłócą często sami nie rozumieja dlaczego tak reagują, ale najwazniejsze, że problem nerwicy jest wykluczony -JA NIE jestem znerwicowana to oni mnie sprowokowali co oczywiscie jest prawdą, ale oni też mają już problem. ale żadno z nich nie bierze tego pod uwagę.
Niestety większosc społeczeństwa jest znerwicowana
Miłego dnia wszystkim:)
Kochanie..to o czym piszesz to historia mojej corki Anny. Kropka w kropke....Ale będzie dobrze.Mądra z Ciebie dziewczyna..wyjdziesz z tego i jeszcze innym pomożesz 😊
to kwestia psychiki, zaufaj mi bo sam dokladnie to przezylem i dalej przezywam, zycze zdrowka, przezywalem to pare zdrowych lat, nie polecam...z aparatem rowniez mialem prezjsciea
Jesteś zajebista Pozdrawiam
Dzięki! Wszyscy jesteśmy ❤️
Pozdrawiam cie pieknie tez mam nerwice
Jak dziś samopoczucie?
Przechodze przez to teraz i tracę już nadzieję
POZDRAWIAM SERDECZNIE CIĘ KOCHANA NIE DAJ SIĘ NERWICY
Mam 14 lat i wsm nie wiem kiedy to się zaczęło ani jak, nasiliło sie w tamtym roku tak że nie mogłam wytrzymać na lekcji postanowilam iść do lekarza rodzinnego dał mi jakieś tabletki na ból brzucha które miałam brac no i nie pomogły codziennie płakałam bo już nie dawalam rady poszłam znowu i stwierdził że mam nerwice, biorę tabletki już ponad 2 tygodnie i chyba nawet dzialają ale mama mnie w ogole nierozumie zawsze mówi zebym mówiła jak mam problem ale jak jej mówię to stwierdza że muszę myśleć optymistycznie i ja mam coś zrobić nie rozumie że ja sama nie umiem no ale trudno poczekam jeszcze trochę dopóki znowu gorzej sie nie poczuje, narazie mam nadzieję że bedzie ok
Też mam nerwice biorę leki też od 2 tygodni i czasmai jest ok ale jeszcze nie to samo co było wcześniej bo nie jestem jeszcze sobą jak kiedyś powodzenia 😉
@@marcelinapyrka2264 już biorę je 3 miesiące I na prawdę czuje się lepiej..Nie jest to samo Ale nie ma tragedii, również powodzenia, trzymam kciuki❤
@@kwiatek1238 ja biorę od miesiąca też jest troszkę lepiej ale zaczelam jeszcze psychoterapię więc myślę pozytywnie i że będzie tylko coraz lepiej dziękuję i też zycze powodzenia 👍😉
Dzięki, że się tym podzieliłaś ze światem. Wspieram Cię. Życzę Ci zdrowia i radości :)
Dziękuje! ❤️
Miałas nerwobole w okolicach jajnikow? Wizyta u lekarza dopiero w polowie sierpnia. I tak jak dziewczyna wyżej, pisala o wyrostku, mi takze objawy ustaja w nocy. Pozdrawiam 🙂🙂
Miewałam objawy w większości miejsc, nerki, wątroba, łopatki, żołądek, jajniki, skurcze, kłucie pochwy, wszystko mnie bolało :/
bahasiaa mam identyczne objawy, cieszę się, ze nie jestem sama
Nie martw się, nerwica może mieć przeróżne objawy 😕
Ja też żyje z nerwicą już 10 lat, szybko to jakoś minęło 🤔
Cześć. Właśnie jestem w stanie kiedy już nie daje rady. Wiedziałem że od dawna miałem problem z nerwami... Bóle brzucha i bardzo częste wizyty w WC. Ale teraz mam taki czas że już nie daje rady... Mam 30 lat w Lipcu jest mój ślub. Mam dość spokojną pracę ale jestem już w takim stanie że nawet zwykły dzień w pracy jest dla mnie wyzwaniem i walką. Budzę się w nocy kilka razy ... poranek zaczynam od szybkiej wizyty w WC. Przed wyjściem do pracy średnio 4x zaliczam WC w ciągu 1h. Śniadania nie jestem w stanie zjeść. Pracuje po 12h i wyciągu pracy boje się jeść wręcz. Ślub a raczej to że tak mało czasu już zostało sprawia że każdy dzień jest coraz gorszy. Bóle brzucha , bóle w okolicy serca, jelita grubego... No po prostu masakra. Zwykłe wyjście z domu zaczyna się robić kłopotliwe. Ciągłe myśli czy będzie toaleta... Tam gdzie idę. Teraz dostałem od tego hemoroidów ... Dodatkowe uprzykrzenie. Życie stało się koszmarem. Jak mam dzień wolny od pracy jest całkiem ok. Właśnie jutro idę pierwszy raz do psychologa, stwierdziłem że już nie daje rady. Moje ciało jest poza moja kontrolą. Pozdrawiam ciepło. Może i komentarz średni napisany bo w pracy jestem i cały czas klienci mi przerywają .
Od dziecka mam to samo. Sam sobie radziłem nigdzie nie byłem z tym u psychologa. Moim amuletem w kieszeni był papier toaletowy. Dużo czytałem książek na tematy rozwoju osobistego. Bardzo mi pomagały afirmacje które sobie nagrywałem i słuchałem rano i wieczorem. Wnioski są takie że to wynika z wrażliwości człowieka i jego wychowania od dziecka. Wszystkie traumy z dzieciństwa i złe doświadczenia mają odbicie w dorosłym życiu. W szkole i na studiach sobie radziłem nawet spoko. Ale jak zacząłem pracować znowu było złe. Zmieniłem pracę. Przez 10 lat było w miarę spoko, miałem nerwobóle ale uprawiałem dużo sportu i cały czas afirmacje . Udało mi się założyć rodzinę, wybudować dom. Teraz mam 35 lat i niestety przez pracę objawy się nasilają. Mam napady duszności, wszystko mnie boli, epizody depresyjne, brak motywacji, ospałość, bóle brzucha kończące się biegunką, nadciśnienie tętnicze, wysoki cholesterol, nie śpię, budzę się po kilka razy w nocy, rano mam ucisk w klatce piersiowej, bóle z tyłu głowy takie pulsujące. Nie wiem co będzie dalej. Jestem świadomy tego co mi jest. Jestem przed wizytą u psychologa. Mam nadzieję że coś poradzi. Oczywiście rozważam zmianę pracy na mniej stresującą.
Polecam wszystkim kanał divovic odkurzanie tam krok po kroku jest wytłumaczone jak działa mechanizm leków i jak z tego wyjść mi po roku czasu się udało..
Rafał Krupa dzięki niemu przestałem brać leki, czuje ze żyje
Poprawiłem mi humor, tym odkurzaniem😀 ale to tak naprawdę jest, że się trzeba odkurzyc z tych zaburzen😀 pozdrawiam
Gdyby autorka filmu obejrzała ich wszystkie odcinki, zaburzenie by minęło jej w przeciągu kilku miesięcy, jak u mnie ;)
A byłem w tym 5 lat
akurat ja divovica nie znoszę. nudzi potwornie i jest przeciwko lekom, więc coś takiego jest dla mnie zupełnie do skreślenia.
@@peonyinthemist mnie wyciagli z łóżka, pracuje mam firmę i rodzinę, a brałem 3 lata ssri, jestem im winien życie!
Co do leków, nigdy nie mówili żeby nie brać, widać że nie słuchałas uważnie...
Pozdro
Od 20 lat biorę afobam opiekuje się chora mamą mam dwóch synów dorosłych nie mam z kim porozmawiać o moich problemach synowie wyprowadzili się mam partnera ale on nie wie co to za choroba tylko krzyczy wes się w garść i nic więcej
Czy uczęszcza Pani na terapie?
DZIĘKI❤️
Przeszłam dokładnie to samo. Pozdrawiam Cię serdecznie :*
Przeszłaś?udało Ci się z tego wyjść i jak?
To samo mam i nie wiem co mam robić. Mam anpady takie że umieram że juZ tyle boli mnie. Żołądek i na zmianę masakra 😭😭😭
Iść na terapię i do psychiatry 😊
Hej Basiu, gdzie bym mogła sie z toba kontaktowac? Twoj instagram jest nie do znalezienia, bardzo mi polega na porozmawianiu z toba :(
Zapytam jeszcze czy bóle przeszły?
Ja mam teraz pełno badań dziś mam kolejne ale raczej wszystko będzie wykluczone poza nerwica. Choruje też na depresję dlatego to jest najbardziej prawdopodobne. Ja dziś miałam pierwszy ból nerwicy czy coś takiego godzinę temu i nie zafajne uczucie. Mam te obiawy od tygodnia i od tygodnia nic praktycznie nie jem wczoraj zjadłam sporo jedynie. I najgorsze ja zamiast bolu głowy mam duszności co jest okropne 😭 nie chodzę przez to do szkoły bo nie mam na to siły nie umiem przejsc paru metrów bo jest mi poprostu słabo:/ Zazwyczaj budzę się w nocy koło godziny 01:00-03:00 też przez to nie chodzę do szkoły bo o tych godzinach duszności się powiększają i zaczynam panikwoac i jeszcze bardziej się powiększają. Dla mnie to wszytko jest przerażające bo chce być zdrowa jak moi znajomi w moim wieku(13lat)wychodzić z domu bez obaw że zacznę się dusić lub czy upadne na ulicy, nie mam żadnej osoby która mogła by mi pomóc psychicznie no bo lekarz przepisze mi leki i albo zadziałała albo nie 🤧 A taka osoba jak np u ciebie Sebastian i twoja przyjaciołka ci pomogli i też bym chciała mieć taką osobę bo chce z tego wyjść jak najszybciej mimo tego że nie jestem pewna że nerwice mam;\
Hejka pisze do ciebie bo właśnie mam nerwice lekowa i ataki paniki, a chciałabym porozmawiać z kimś kto miał ta chorobe, podalabys swojego instagrama ?
Takie objawy tez mam co opowiadasz bo ja wszystkim sie przejmuje przeżywam ale później wmawiam sobie ze tak nie może być i sama biorę się w garść i przechodzi
Ludzie nie rozumieją czym jest nerwica, mecze się z nerwica natrectw i lękowa już 15 lat. Psycholog niestety to nie lekarz.
Jasne, że nie. Dlatego polecam wszystkim wizytę u psychiatry i psychoterapię 😊
@@bahasiaa jutro czeka mnie właśnie wizyta online :)
Jak udała się wizyta? 😊
@@bahasiaa dosyć nieoczekiwanie, stwierdzono zaburzenia osobowości typu C oraz nerwice lękowa mieszaną 🙂
Proszę o kontakt do tej pani psycholog
Cześć mam nerwice od 20 lat nerwice żołądkowa omdlenia nie mogę sobie z tym poradzic
czy kontaktowakas sie z Dominikiem Waszkiem?
Dziękuje za historie,podobnie przechodzę teraz.
Tez mam nerwice od 6 lat i jest strasznie uciążliwa. Codziennie męczę sie z dusznosciami i niekiedy nie potrafie wziąść głębokiego oddechu a wtedy musze strasznie sie namęczyć, niby wiem że to nerwica ale czasami mimo to i tak sobie wmawiam że umieram. Oprócz tego mam też problemy z widzeniem, słabości ale tylko w duzych miejscach, kołatanie serca, kłucie w klatce piersiowej
To jest jakas masakra, najgorzej jak dostane takiego ataku w szkole... Jak dostane w szkole to sie zaczynam denerwowac co sprawia że sie bardziej te duszności nasilają i mam wrażenie że sie zaraz udusze
leczysz się jakoś?
Hej, i jak sie trzymasz?
A jak jest teraz?
Właśnie ze nie byłam nigdy ani u psychologa ani u psychiatry a moja mama ma silna depresje
To koniecznie proszę się wybrać :)
Jesteś wspaniała
a przyczyna tej nerwicy, zmiana szkoły na prywatną?
Macie przy tych atakach straszne kołatanie serca
Tak, wtedy wydaje mi sie ze mi serce wypadnie i umre
Fajny mądry filmik mam to samo najgorsze są wkręty w coś co nie ma logicznego uzasadnienia czas najwyższy zacząć działać w tym kierunku
hey a szumy uszne?
Rośnie ci ciśnienie i to też może być z nerw więc teoretycznie tak
Ale skontaktuj się z lekarzem bo no ja nim nie jestem