W pełni się zgadzam. Nigdy nie miałam konta na takich portalach. Największą przygodą jest móc "wpaść" w miłość, dać się zaskoczyć. Spotkać kogoś i nie wiedzieć jeszcze, czy coś z tego wyjdzie, czy nie. Nutka tajemniczości i ryzyka. Takie jest prawdziwe życie. Spotykanie się z osobą poznaną przez aplikację tego typu powoduje, że ludzie spotykając się od razu mają z tylu głowy cel tego spotkania - potencjalne szukanie kandydata na dziewczynę/chłopaka. To odbiera całą magię zakochania i miłości. Takie jest przynajmniej moje zdanie i moje obserwacje. Czasami mam wrażenie, że w pewnych sprawach jestem zbytnią tradycjonalistką i nie rozumiem pewnych nowych "wynalazków" współczesnego świata.
Ostatnio wydaję mi się, iż często natrafiam na ludzi chwalących się rzekomą psychopatią, narcyzmem, czy ogólnym stępieniem empatii. Przecież te rzeczy to upośledzenia, po co się tym szczycić? Medialna moda na osobowość dyssocjalną?
Wydaje mi się, że ludzie chcą być narcyzami i psychopatami, bo z popkultury widzą, że przynosi to najwięcej korzyści, pokorni niestety nie zdobędą ziemi, a tylko chwytając życie za mordę można wyjść na plus, nie mówię tu o skrajnościach, sam mam jakiś minimalny kodeks moralny, ale np moi znajomi, którzy są zaciekawieni moja postawą obojętności i braku empatii sami próbują to przełożyć na swoje życie, ale za bardzo człowieczenstwo się u nich odzywa, przechodząc do konkluzji, ludzie od zawsze fascynowali się takimi odchyłami, jednak większości nie uda się osiągnąć tego stanu pierwotnego narcyzmu czy psychopatii.
Myślę, że to rzeczywiście serialowa moda;] Tym bardziej, że rozumienie obu terminów jest dość powierzchowne... Ale żart i dystans do samego siebie bardzo mi się spodobał:)
Jakie korzysci przynosi ? Czy takie osoby sa w stanie zyc w pelni szczesliwie na dluzsza mete ? Nie znam takich ludzi, za to znam tych skromnych I empatycznych, ktorzy czesto odrzucaja materializm I pozerstwo. Wydaje mi sie ze trzeba byc skrajnym ekstrawertykiem aby dojsc do miana psychopaty.
z tymi avatarami trafiłeś w punkt! niemal wszyscy kreujemy w necie ulepszony wizerunek i staramy się wyeksponować jak najwięcej zalet a wady zaś pomijamy (jak gdybyśmy byli zupełnie ich pozbawieni)... w dodatku w tej całej prezentacji często za bardzo skupiamy się na tym co potencjalnie może być uznane za atrakcyjne przez innych zamiast na tym co jest ważne dla nas samych mnie osobiście ten fałsz na tyle odrzuca że w momencie gdy trafiam na profil ideała (vide 1:10) to automatycznie przewijam dalej - głównie wynika to z tego iż podświadomie wyczuwam nieprawdziwość i nieszczerość iii mimo że wiem doskonale jak wiele sobie dopowiadam i nadinterpretuję to jednak wewnętrzny niesmak mnie nie opuszcza (no i też nie mogę zapominać o roli kompleksów według których skoro ja nie jestem człowiekiem idealnym to oczywistym jest że na takiego nie zasługuję) ech i tu muszę się też podzielić pewnym spostrzeżeniem! otóż w moim opisie udało mi się przemycić parę niedoskonałości (które trudno zwalczyć ale można się z nich pośmiać) oraz tak ważne info jak zafascynowanie emilem cioranem (i ofc nihilizmem) czy chociażby fakt iż dopadła mnie depresja iii do czego właściwie zmierzam? ano do tego że sporo osób które to przeczytały i postanowiły do mnie napisać dość szybko się otwierały i same przyznawały do problemów o tym samym podłożu (i w sumie te konwersacje uznaję za jedne z bardziej wartościowych) co jednak mocno mnie zadziwiło gdyż ci sami ludzie zwykle na swoich profilach rozpisywali się wręcz o ogromnym zadowoleniu z życia wniosek który się nasuwa to to że nie tylko mnie razi ta internetowa obłuda... wszyscy jesteśmy już tym trochę zmęczeni i w chwili gdy trafiamy na kogoś nieidealnego pod wspólnym względem to pojawia się swego rodzaju ulga bo w końcu można pozwolić se na zdjęcie maski (w sumie po prawie półrocznym korzystaniu z aplikacji udało mi się zgromadzić dość sporo przemyśleń na temat poznawania przez internet jednak pozwolę sobie nie wrzucać tego wszystkiego do jednego komentarza)
Przypomina mi się taka teoria, że prawdziwi mistrzowie tworzenia pozoru, manipulacji, najlepsi kłamcy często specjalnie zostawiają jakieś rysy na swoim wizerunku. Ideały kupują przecież tylko bardzo naiwni ludzie, a w kontrolowany sposób przemycając swoje słabości możemy wiele ugrać. Ktoś jakis czas temu analizował np styl Donalda Trumpa, który uległ wielkiemu pogorszeniu od kiedy ten wystartował w wyborach - teoria była taka, że za duże ganitury, tandetne krwataty itp. miały sprawić, że Trump stanie się bardziej "swojsk"i dla swojego elektoratu. To oczywiście temat rzeka... P.S.Gdybyś chciał podzielić się trochę szerzej spostrzeżeniami, może w jakimś mailu do mnie to może moglibyśmy pomyśleć nad jakimś fajnym ich wykorzystaniem - oczywiście jeśli chciałbym żeby inni mogli czegoś się na nich nauczyć;)
Logicznym jest , że będąc sobą zdobędziesz bardziej wartościowe znajomości , chociaż będzie to nieco trudniejsze niż gdy wyidealizujesz swoją osobę. W tym drugim przypadku będzie większe zainteresowanie Twoją osobą , ale tak naprawdę będziesz trafiał na podobne "osoby w maskach". Testowałem sporo tego typu portali, dzięki czemu dowiedziałem się dużo na temat nie tylko działania ludzi na tych portalach , ale i działania ludzi w rzeczywistości i powiem wam tak w sekrecie... Ci ludzie żyją również w rzeczywistości, nie tylko w internecie ;)
Świetnie zrealizowałeś ten materiał. Podsyłam zaraz paru znajomym - niech zobaczą! Bo część zdaje się naprawdę mocno zatracać w tej metodzie. A ja wciąż sobie myślę że jak człowiek chce zostać zapamiętany, to musi podejść do nieznajomej. I w ten sposób zrobi dobre (albo złe, to zależy! ) wrażenie. Powodzenia w dalszym tworzeniu!
Ach ach, wątek wraca już któryś raz i rzeczywiście należałoby go zrealizować - a serial jest taki, że na całą serię by wystarczył a nie tylko jeden odcinek;)
Z moich badań , które przeprowadzałem dość długo dokładnie i na kilku tego typu portalach wynika, że dużo osób wcale nie idealizuje siebie , a często wręcz pokazuje od złej strony , ale to może łączyć się trochę z tą idącą w naszym kierunku modą na bycie "złym". Co do mieszania "miłości" w tą całą zabawę to chyba też zależy w jakich przedziałach wiekowych to rozpatrywać. Dużo młodszych osób podchodzi do tego typu portali jako do formy poznawania ludzie, rozmowy , często z potrzeby towarzystwa lub podniesienienia poziomu swojego ego. Starsze osoby rzeczywiście częściej szukają sobie partnerów , ale bardzo podobnie działa to w rzeczywistym życiu. Niemniej jednak ciekawie jest poznać Twój punkt widzenia i to jak Ty to przedstawiasz bo często podpierasz się opiniami innych.
Druga strona Tindera - uważam, że to świetne miejsce, do preselekcji naszego potencjalnego partnera. Zanim dojdzie do pierwszego spotkania, możemy ocenić, czy w ogóle jest szansa na to, aby to pierwsze spotkanie było udane. Tinder to owszem, przebieranie, przerzucanie, ocenianie i wybieranie, natomiast co w tym złego? Kieruję to pytanie dla przeciwników Tindera - co złego w świadomym dobraniu sobie partnera najbardziej nam odpowiadającego? To nie sposób poznania "drugiej połówki" się liczy, a to jakie razem życie wieść będziecie. Można o to zawalczyć od samego początku. Swoją partnerkę poznałem właśnie tam i nie wstydzę się tego.
to zaden wstyd poznac kogos na tinderze, ale jesli chce sie poznac naprawde ladna dziewczyne trzeba miec dobre zdjecia najlepiej to jest afrodyzjak na tym portalu ZDJECIA
Ja na początku się wstydziłam tego ze mam tak konto . Ale po czasie poznałam kilka osób z którymi kontakt mam do dziś. Co prawda związek nie przetrwał ale nie żałuje
Ja też poznałam swojego chłopaka na Tinderze :) W naszym przypadku kluczem do sparowania się było to, że od początku nikogo nie udawaliśmy. Nie tworzyliśmy "idealnych" profili i nie ściemnialiśmy w opisach ani w rozmowach. Nie mieliśmy też oczekiwań ani presji, że coś musi z tego wyjść, ale oboje się staraliśmy i nadal się staramy. Mamy świadomość, że związek "nie robi się" sam. To praca nad nim każdego dnia i akceptacja drugiej osoby z całym jej "pakietem". Tinder pomaga na siebie trafić ludziom, którzy w innych okolicznościach być może nigdy nie mieliby szansy się spotkać, więc też uważam, że to świetne miejsce do poznania drugiej połowy.
Właśnie to szukanie niemal ideału do naszych preferencji jest problemem. Nigdy nie jesteś w stanie dobrać kogoś, kto będzie dla ciebie idealny, to iluzja. A im dłużej korzystamy i bardziej przyzwyczajamy się do takiej oceny rzeczywistości, tym bardziej wierzymy w iluzje. Spłycamy wszelkie relacje. Dobieranie partnerki w sposób, jaki opisałeś, jest również objawem narcyzmu. Miłość, udany związek to mają być pozytywne emocje i bezinteresowność, a nie logiczna kalkulacja czy selekcja. "Logiczne związki" zawsze są bardziej narażone na toksyczność i bolesne zakończenia gdy coś się zmieni lub nie udaje czy przestaje pasować do naszego wyobrażenia z początku.
Nie znam żadnej pary z Tindera, a przynajmniej o żadnej nie wiem. Znam osoby, które tam szukały, lub się z kimś spotykały. Praktycznie wszystkie znajome pary (już w większości małżeństwa) spotkały się w pracy lub jeszcze w szkole.
Jeśli chodzi o ,,bezpieczną'' miłość bez ryzyka przypominają mi się rozważania Świrskiego z ,,Rodziny Połanieckich''- ,,Inni przez kobietę dochodzili do miłości, on zaś do swojej ogólnej, wewnętrznej potrzeby kochania chciał dostosować kobietę.''
Myślę, że prawda leży gdzieś po środku. Bo owszem aplikacja może dobrać nam osoby o wymarzonych preferencjach bardzo podobnych do naszych, ale te cechy, preferencje mogą być tylko małą częścią tej osoby, albo mogą ulec zmianie. Ta inność, która jest tak ważna żeby była obecna, będzie zawsze w każdym człowieku nie ważne jak bardzo podobnym do nas pod względem upodobań. Myślę, że przy spędzaniu z taką osobą wiele czasu, napewno zauważymy w jak wielu kwestiach się od takiej osoby różnimy, a znalezienie naszego "sobowtóra" jest raczej niemożliwe.
To oczywiście prawda, że na "klona" nie ma co polować, pytaniem było tylko na ile korzystne (w szerszej perspektywie) jest oceniać ludzi w pierwszej kolejności po własnych cechach, a więc w dość mocno zfetyszyzowany sposób.
Są 3 czynniki, które napędzają moim zdaniem dzisiejsze narcystyczne i materialne podejście do związku, oraz przesadne skupienie na wyglądzie: konsumpcjonizm, pornografia oraz obecna kultura masowa/trendy.
Racja. Ja bym do tego jeszcze dodała skupianie się na swoim samorozwoju i karierze do tego stopnia, że ludzie poświęcają mniej czasu dla relacji z innymi i w ogóle życiu społecznemu, bo rozwój swojego "ja" jest dla nich najważniejszy do tego stopnia, że zapominają o innych aspektach życia. Myślą o tym, żeby piąć się po szczeblach kariery, zdobywać nowe umiejętności, którymi można się pochwalić w CV czy przed znajomymi. Nie mówię, że własny rozwój jest zły, lecz w dzisiejszych czasach, w erze wszechobecnego coachingu, ludzie skupiają się tylko na samym sobie, starają się się stać super idealni jednocześnie przez to skupienie na sobie samym stają się narcystyczni, samotni i bez głębszych relacji z innymi ludźmi.
Na Tinderze to wygląd odgrywa pierwszorzędne znacznie. Jak nie masz 185 cm i wystarczająca fajnego ryja, czy wdzianka i fryzurki to raczej tam nie "wyrwiesz" nikogo, bo o odnajdywaniu drugiej połówki na tym portalu nie ma mowy
(to tyczy się nie tylko tindera ale też innych aplikacji, portali randkowych ) 1. Jeśli chodzi o *wzrost* to na tinderze łatwo skłamać. Więc typowa kobieta widzi, że średni facet ma 185 cm (dla Polski średnia to ok 176) i nie wie ile wzrostu to ile, bo tak mężczyźni kłamią. 2. Wybredność kobiet - im bardziej na tinderze kobiety będę wybredne, tym bardziej zdesperowani zrobią się przeciętni mężczyźni, co zachęci kobiety do bycia bardziej wybrednymi (efekt sprzężenia zwrpstnego). Dzisiaj słyszy się o kolesiach, którzy postanawiają bez patrzenia like'ować każdą (po prostu kciuk przewija 150 profili w pół godzinki i dniówka zdana). Z perspektywy babki więc jest 150 którzy ją zalajkowało... Słyszałem o przypadku gdzie dziewczyna przyznała się, że tinder tak ją zniszczył, że odrzucała koło 200 chłopaków (zgadzała się kiedy zmęczyła się odrzucaniem). Zauważyła to u siebie i usunęła apke. To powoduje desperację u płci przeciwnej. Tinder właśnie przez sprzężenia zwrotne ma takie niespodzianki. 3. Zdjęcia można wystawić stare i skłamać na temat wieku. Jeśli nie kłamiesz na tinderze masz naprawdę ciężko. Tak ciężko, że ludzie normali stają się kłamcami (robi się jeszcze gorzej
Bardzo dziwne ze wiekszosc twoich znajomych sie poznalo na tnderze. Siedzialem pol roku na badoo i tinderze i poznanie tam realnej kobiety, ktora chce sie w ogole spotkac graniczy z cudem. Wiekszosc lasek jest tam po to zeby sie dowartosciowac
@@donmarciano1981 klucz to chęć kobiet do szybkiego przejscia do realu. Bo wiekszosc to siedzi tam nie wiamomo po co i nie chcą sie spotkac nawet jak sie zajebiscie rozmowa klei. Sporo lasek zaklada sobie konto tak sobie albo zeby zobaczyc jak sie faceci napalają.
Uważam, że miłość jest odmianą przyjaźni i nie wyobrażam sobie budowania poważnego związku pomijając wszystkie etapy relacji jakie są między pierwszym spotkaniem, a przyjaźnią. Dla tego nie tylko nie zgadzam się z tą aplikacją, ale również nie rozumiem "wyrywania" losowych ludzi w barach, czy na ulicy i nie zgadzam się również z podaną w filmie tezą, że w miłość należy "wpaść".
Mojego obecnego partnera poznałam 5 lat temu właśnie na Tinderze . Wracając pamięcią do tych pierwszych miesięcy znajomosci, mogę z pewnością stwierdzić, ze nie ominął mnie ten wyjątkowy okres „falling in love”. W międzyczasie przeszliśmy przez ponadroczny związek na odległość, zmienialiśmy kraje zamieszkania, zatrudnienia i nadal jest dobrze a może i nawet lepiej 😉 także nie demonizujmy aplikacji do poznawania nowych ludzi. Zawsze to jakaś pomoc w zwiekszaniu prawdopodobieństwa spotkania miłości/ przyjaźni. Pozdrawiam 🙂
czyli jeżeli spotkam ładną i pasującą mi charakterem dziewczynę i strace dla niej głowę to nieważne ile będę gotów dla drugiej polówki poświecić to i tak nie jest to miłości, bez sensu jakości uczucia można stwierdzić za pomocą zwykłego im więcej chcesz dać tym wyższej jakości uczucie
Nie znam żadnego tindera, ale wcześniej były inne podobne metody. Ludzie zaczynali od IRC'a, który był pewną formą praczatu. Tinderem się znudzą. Będzie moda na co innego. Co do Twoich wniosków - interesujące.
Zaskoczenie, "wpadnięcie" w miłość to bardzo romantyczne i nierealistyczne podejście. Miłość ma w sobie więcej racjonalności niż nam się wydaje i niż byśmy chcieli. Niemniej wielu ludzi taką romantyczną wizję miłości posiada. Może lepiej nie pozbawiać ich złudzeń :).
Myślałem dość podobnie, ale rzeczywiście przekonał nie argument Badiou, że możemy marzyć/pragnąć tylko tego co znamy i właśnie dlatego warto otworzyć się na "nowe" doświadczenia, inaczej blokujemy sobie rozwój, który w związkach też powinien być dość ważny. Co do "wpadnięcia" przypomina mi się zdanie jednego z głównych bohaterów filmu "Youth" Paolo Sorrentino, o którym często myślę i nie mam do końca wyrobionego zdania: "You say that emotions are overrated. But that's bullshit. Emotions are all we've got". Może więc warto dać im się czasem ponieść... :)
Są kwestie, w których lubię nie mieć racji :), jednak rzadko mnie życie zaskakuje. Pewnie, że warto dać się ponieść emocjom :). Zawsze jednak trzeba pamiętać, że to tylko emocje, których istotą jest nietrwałość i przerysowanie. Bez emocji nasze życie nie miało by tak wiele uroku jak ma. Czy poza emocjami istnieje coś więcej?:). Chyba tak - miłość, pozbawiona szaleństwa, iluminacji, pełna niedoskonałości i częściowych wyrzeczeń. Niedoskonała, lecz prawdziwa
Poznałam na badoo mojego obecnego partnera, którego realnie i z całego serca pokochałam. Jesteśmy razem od 7 miesięcy i planujemy wspólną przyszłość (kupno mieszkania w przyszłym roku, ślub, dzieci, zmianę pracy, wyjazdy). Oczywiście kierowałam się wyglądem, kierowałam się pożądanymi przeze mnie cechami, które Tomek posiada jednak co racja to racja, zaskoczył mnie pod wieloma względami. Jest inny niż ja, ma inne ambicje i wartości, jest katolikiem co pięknie kontrastuje z moim ateizmem no i nie jest wegetarianinem jak ja. Codziennie rozmawiamy na temat filozofii, nauk wszelakich, podejścia do życia czy moralności. To nas paradoksalnie bardziej łączy niż dzieli, a to, że oboje jesteśmy bardzo atrakcyjnymi ludźmi tylko pomaga w bliskości fizycznej, dlatego z całego serca polecam tę aplikację z wszelkimi jej konsekwencjami.
Szkoda czasu na tindera i inne tego typu. Tam zazwyczaj ludzie szukają przelotnego romansu i nie znam żadnego trwałego związku małżeńskiego z tej apki. A oszukiwanie , wysyp narcyzmu i atencji jest tam na porządku dziennym
Co to za spierdolone pytania "czy warto?" Oczywiście że warto iść i się przekonać, co komu pasuje. Tinder i inne portale internetowe to takie samo miejsce na poznawanie się jak wszystkie inne. Hejt na Tinder to wyraz głupoty, lenistwa i widzenia świata w czarno-białych barwach.
W pełni się zgadzam. Nigdy nie miałam konta na takich portalach. Największą przygodą jest móc "wpaść" w miłość, dać się zaskoczyć. Spotkać kogoś i nie wiedzieć jeszcze, czy coś z tego wyjdzie, czy nie. Nutka tajemniczości i ryzyka. Takie jest prawdziwe życie. Spotykanie się z osobą poznaną przez aplikację tego typu powoduje, że ludzie spotykając się od razu mają z tylu głowy cel tego spotkania - potencjalne szukanie kandydata na dziewczynę/chłopaka. To odbiera całą magię zakochania i miłości. Takie jest przynajmniej moje zdanie i moje obserwacje. Czasami mam wrażenie, że w pewnych sprawach jestem zbytnią tradycjonalistką i nie rozumiem pewnych nowych "wynalazków" współczesnego świata.
Dokładnie - tinder jest idealny dla narcyzów I psychopatów, dlatego tak dobrze się tam odnajduję :D
Ostatnio wydaję mi się, iż często natrafiam na ludzi chwalących się rzekomą psychopatią, narcyzmem, czy ogólnym stępieniem empatii. Przecież te rzeczy to upośledzenia, po co się tym szczycić? Medialna moda na osobowość dyssocjalną?
Wydaje mi się, że ludzie chcą być narcyzami i psychopatami, bo z popkultury widzą, że przynosi to najwięcej korzyści, pokorni niestety nie zdobędą ziemi, a tylko chwytając życie za mordę można wyjść na plus, nie mówię tu o skrajnościach, sam mam jakiś minimalny kodeks moralny, ale np moi znajomi, którzy są zaciekawieni moja postawą obojętności i braku empatii sami próbują to przełożyć na swoje życie, ale za bardzo człowieczenstwo się u nich odzywa, przechodząc do konkluzji, ludzie od zawsze fascynowali się takimi odchyłami, jednak większości nie uda się osiągnąć tego stanu pierwotnego narcyzmu czy psychopatii.
Myślę, że to rzeczywiście serialowa moda;] Tym bardziej, że rozumienie obu terminów jest dość powierzchowne... Ale żart i dystans do samego siebie bardzo mi się spodobał:)
Jakie korzysci przynosi ? Czy takie osoby sa w stanie zyc w pelni szczesliwie na dluzsza mete ? Nie znam takich ludzi, za to znam tych skromnych I empatycznych, ktorzy czesto odrzucaja materializm I pozerstwo. Wydaje mi sie ze trzeba byc skrajnym ekstrawertykiem aby dojsc do miana psychopaty.
Pedro Macintosh Generalnie psychopatą się człowiek albo rodzi albo nie
z tymi avatarami trafiłeś w punkt! niemal wszyscy kreujemy w necie ulepszony wizerunek i staramy się wyeksponować jak najwięcej zalet a wady zaś pomijamy (jak gdybyśmy byli zupełnie ich pozbawieni)... w dodatku w tej całej prezentacji często za bardzo skupiamy się na tym co potencjalnie może być uznane za atrakcyjne przez innych zamiast na tym co jest ważne dla nas samych
mnie osobiście ten fałsz na tyle odrzuca że w momencie gdy trafiam na profil ideała (vide 1:10) to automatycznie przewijam dalej - głównie wynika to z tego iż podświadomie wyczuwam nieprawdziwość i nieszczerość iii mimo że wiem doskonale jak wiele sobie dopowiadam i nadinterpretuję to jednak wewnętrzny niesmak mnie nie opuszcza (no i też nie mogę zapominać o roli kompleksów według których skoro ja nie jestem człowiekiem idealnym to oczywistym jest że na takiego nie zasługuję)
ech i tu muszę się też podzielić pewnym spostrzeżeniem! otóż w moim opisie udało mi się przemycić parę niedoskonałości (które trudno zwalczyć ale można się z nich pośmiać) oraz tak ważne info jak zafascynowanie emilem cioranem (i ofc nihilizmem) czy chociażby fakt iż dopadła mnie depresja iii do czego właściwie zmierzam? ano do tego że sporo osób które to przeczytały i postanowiły do mnie napisać dość szybko się otwierały i same przyznawały do problemów o tym samym podłożu (i w sumie te konwersacje uznaję za jedne z bardziej wartościowych) co jednak mocno mnie zadziwiło gdyż ci sami ludzie zwykle na swoich profilach rozpisywali się wręcz o ogromnym zadowoleniu z życia
wniosek który się nasuwa to to że nie tylko mnie razi ta internetowa obłuda... wszyscy jesteśmy już tym trochę zmęczeni i w chwili gdy trafiamy na kogoś nieidealnego pod wspólnym względem to pojawia się swego rodzaju ulga bo w końcu można pozwolić se na zdjęcie maski
(w sumie po prawie półrocznym korzystaniu z aplikacji udało mi się zgromadzić dość sporo przemyśleń na temat poznawania przez internet jednak pozwolę sobie nie wrzucać tego wszystkiego do jednego komentarza)
Przypomina mi się taka teoria, że prawdziwi mistrzowie tworzenia pozoru, manipulacji, najlepsi kłamcy często specjalnie zostawiają jakieś rysy na swoim wizerunku. Ideały kupują przecież tylko bardzo naiwni ludzie, a w kontrolowany sposób przemycając swoje słabości możemy wiele ugrać. Ktoś jakis czas temu analizował np styl Donalda Trumpa, który uległ wielkiemu pogorszeniu od kiedy ten wystartował w wyborach - teoria była taka, że za duże ganitury, tandetne krwataty itp. miały sprawić, że Trump stanie się bardziej "swojsk"i dla swojego elektoratu.
To oczywiście temat rzeka...
P.S.Gdybyś chciał podzielić się trochę szerzej spostrzeżeniami, może w jakimś mailu do mnie to może moglibyśmy pomyśleć nad jakimś fajnym ich wykorzystaniem - oczywiście jeśli chciałbym żeby inni mogli czegoś się na nich nauczyć;)
Logicznym jest , że będąc sobą zdobędziesz bardziej wartościowe znajomości , chociaż będzie to nieco trudniejsze niż gdy wyidealizujesz swoją osobę. W tym drugim przypadku będzie większe zainteresowanie Twoją osobą , ale tak naprawdę będziesz trafiał na podobne "osoby w maskach". Testowałem sporo tego typu portali, dzięki czemu dowiedziałem się dużo na temat nie tylko działania ludzi na tych portalach , ale i działania ludzi w rzeczywistości i powiem wam tak w sekrecie... Ci ludzie żyją również w rzeczywistości, nie tylko w internecie ;)
Jason Statham wyjaśnia tinder
Przypadkiem wpadłem na ten kanał - .świetny po prostu! Merytoryczny, mądry, inteligentny. No świetnie jest.
Świetnie zrealizowałeś ten materiał.
Podsyłam zaraz paru znajomym - niech zobaczą!
Bo część zdaje się naprawdę mocno zatracać w tej metodzie.
A ja wciąż sobie myślę że jak człowiek chce zostać zapamiętany, to musi podejść do nieznajomej. I w ten sposób zrobi dobre (albo złe, to zależy! ) wrażenie.
Powodzenia w dalszym tworzeniu!
Jako mężczyzna rzeczywiście również doceniam inicjatywę:) Tylko co ma zrobić "nieznajoma" jak chce poznać "człowieka"?;)
Polecam zrobić filmik o filozofii serialu "Black Mirror"
Ach ach, wątek wraca już któryś raz i rzeczywiście należałoby go zrealizować - a serial jest taki, że na całą serię by wystarczył a nie tylko jeden odcinek;)
Z moich badań , które przeprowadzałem dość długo dokładnie i na kilku tego typu portalach wynika, że dużo osób wcale nie idealizuje siebie , a często wręcz pokazuje od złej strony , ale to może łączyć się trochę z tą idącą w naszym kierunku modą na bycie "złym". Co do mieszania "miłości" w tą całą zabawę to chyba też zależy w jakich przedziałach wiekowych to rozpatrywać. Dużo młodszych osób podchodzi do tego typu portali jako do formy poznawania ludzie, rozmowy , często z potrzeby towarzystwa lub podniesienienia poziomu swojego ego. Starsze osoby rzeczywiście częściej szukają sobie partnerów , ale bardzo podobnie działa to w rzeczywistym życiu. Niemniej jednak ciekawie jest poznać Twój punkt widzenia i to jak Ty to przedstawiasz bo często podpierasz się opiniami innych.
Druga strona Tindera - uważam, że to świetne miejsce, do preselekcji naszego potencjalnego partnera. Zanim dojdzie do pierwszego spotkania, możemy ocenić, czy w ogóle jest szansa na to, aby to pierwsze spotkanie było udane. Tinder to owszem, przebieranie, przerzucanie, ocenianie i wybieranie, natomiast co w tym złego? Kieruję to pytanie dla przeciwników Tindera - co złego w świadomym dobraniu sobie partnera najbardziej nam odpowiadającego? To nie sposób poznania "drugiej połówki" się liczy, a to jakie razem życie wieść będziecie. Można o to zawalczyć od samego początku.
Swoją partnerkę poznałem właśnie tam i nie wstydzę się tego.
Ja tak samo, szanuje tindera, poznałam tam wartościowych ludzi
to zaden wstyd poznac kogos na tinderze, ale jesli chce sie poznac naprawde ladna dziewczyne trzeba miec dobre zdjecia najlepiej to jest afrodyzjak na tym portalu ZDJECIA
Ja na początku się wstydziłam tego ze mam tak konto . Ale po czasie poznałam kilka osób z którymi kontakt mam do dziś. Co prawda związek nie przetrwał ale nie żałuje
Ja też poznałam swojego chłopaka na Tinderze :) W naszym przypadku kluczem do sparowania się było to, że od początku nikogo nie udawaliśmy. Nie tworzyliśmy "idealnych" profili i nie ściemnialiśmy w opisach ani w rozmowach. Nie mieliśmy też oczekiwań ani presji, że coś musi z tego wyjść, ale oboje się staraliśmy i nadal się staramy. Mamy świadomość, że związek "nie robi się" sam. To praca nad nim każdego dnia i akceptacja drugiej osoby z całym jej "pakietem". Tinder pomaga na siebie trafić ludziom, którzy w innych okolicznościach być może nigdy nie mieliby szansy się spotkać, więc też uważam, że to świetne miejsce do poznania drugiej połowy.
Właśnie to szukanie niemal ideału do naszych preferencji jest problemem. Nigdy nie jesteś w stanie dobrać kogoś, kto będzie dla ciebie idealny, to iluzja. A im dłużej korzystamy i bardziej przyzwyczajamy się do takiej oceny rzeczywistości, tym bardziej wierzymy w iluzje. Spłycamy wszelkie relacje. Dobieranie partnerki w sposób, jaki opisałeś, jest również objawem narcyzmu. Miłość, udany związek to mają być pozytywne emocje i bezinteresowność, a nie logiczna kalkulacja czy selekcja. "Logiczne związki" zawsze są bardziej narażone na toksyczność i bolesne zakończenia gdy coś się zmieni lub nie udaje czy przestaje pasować do naszego wyobrażenia z początku.
Nie znam żadnej pary z Tindera, a przynajmniej o żadnej nie wiem. Znam osoby, które tam szukały, lub się z kimś spotykały. Praktycznie wszystkie znajome pary (już w większości małżeństwa) spotkały się w pracy lub jeszcze w szkole.
Tinder jest dobry tylko dla przystojniaków i kobiet
Niestety zgadzam się. Jeszcze musi mieć 185 cm wzrostu i nie za duży wiek...
Tylko dla pięknych i atrakcyjnych kobiet :-)
@@parrot785 co krwa
Jeśli chodzi o ,,bezpieczną'' miłość bez ryzyka przypominają mi się rozważania Świrskiego z ,,Rodziny Połanieckich''- ,,Inni przez kobietę dochodzili do miłości, on zaś do swojej ogólnej, wewnętrznej potrzeby kochania chciał dostosować kobietę.''
Myślę, że prawda leży gdzieś po środku. Bo owszem aplikacja może dobrać nam osoby o wymarzonych preferencjach bardzo podobnych do naszych, ale te cechy, preferencje mogą być tylko małą częścią tej osoby, albo mogą ulec zmianie. Ta inność, która jest tak ważna żeby była obecna, będzie zawsze w każdym człowieku nie ważne jak bardzo podobnym do nas pod względem upodobań. Myślę, że przy spędzaniu z taką osobą wiele czasu, napewno zauważymy w jak wielu kwestiach się od takiej osoby różnimy, a znalezienie naszego "sobowtóra" jest raczej niemożliwe.
To oczywiście prawda, że na "klona" nie ma co polować, pytaniem było tylko na ile korzystne (w szerszej perspektywie) jest oceniać ludzi w pierwszej kolejności po własnych cechach, a więc w dość mocno zfetyszyzowany sposób.
Ja w ogóle niezbyt lubię wszelkie media społecznościowe chociaż ułatwiają one życie w pewnym stopniu.
Są 3 czynniki, które napędzają moim zdaniem dzisiejsze narcystyczne i materialne podejście do związku, oraz przesadne skupienie na wyglądzie: konsumpcjonizm, pornografia oraz obecna kultura masowa/trendy.
Racja. Ja bym do tego jeszcze dodała skupianie się na swoim samorozwoju i karierze do tego stopnia, że ludzie poświęcają mniej czasu dla relacji z innymi i w ogóle życiu społecznemu, bo rozwój swojego "ja" jest dla nich najważniejszy do tego stopnia, że zapominają o innych aspektach życia. Myślą o tym, żeby piąć się po szczeblach kariery, zdobywać nowe umiejętności, którymi można się pochwalić w CV czy przed znajomymi. Nie mówię, że własny rozwój jest zły, lecz w dzisiejszych czasach, w erze wszechobecnego coachingu, ludzie skupiają się tylko na samym sobie, starają się się stać super idealni jednocześnie przez to skupienie na sobie samym stają się narcystyczni, samotni i bez głębszych relacji z innymi ludźmi.
Jak zatem to pogodzic?
Ciekawy materiał , btw Wyglądasz jak Jason Statham z filmu .. Transporter " :)
Na Tinderze to wygląd odgrywa pierwszorzędne znacznie. Jak nie masz 185 cm i wystarczająca fajnego ryja, czy wdzianka i fryzurki to raczej tam nie "wyrwiesz" nikogo, bo o odnajdywaniu drugiej połówki na tym portalu nie ma mowy
Davido witam w świecie kobiet, proszę się rozgościć
(to tyczy się nie tylko tindera ale też innych aplikacji, portali randkowych )
1. Jeśli chodzi o *wzrost* to na tinderze łatwo skłamać. Więc typowa kobieta widzi, że średni facet ma 185 cm (dla Polski średnia to ok 176) i nie wie ile wzrostu to ile, bo tak mężczyźni kłamią.
2. Wybredność kobiet - im bardziej na tinderze kobiety będę wybredne, tym bardziej zdesperowani zrobią się przeciętni mężczyźni, co zachęci kobiety do bycia bardziej wybrednymi (efekt sprzężenia zwrpstnego).
Dzisiaj słyszy się o kolesiach, którzy postanawiają bez patrzenia like'ować każdą (po prostu kciuk przewija 150 profili w pół godzinki i dniówka zdana). Z perspektywy babki więc jest 150 którzy ją zalajkowało...
Słyszałem o przypadku gdzie dziewczyna przyznała się, że tinder tak ją zniszczył, że odrzucała koło 200 chłopaków (zgadzała się kiedy zmęczyła się odrzucaniem). Zauważyła to u siebie i usunęła apke. To powoduje desperację u płci przeciwnej. Tinder właśnie przez sprzężenia zwrotne ma takie niespodzianki.
3. Zdjęcia można wystawić stare i skłamać na temat wieku.
Jeśli nie kłamiesz na tinderze masz naprawdę ciężko. Tak ciężko, że ludzie normali stają się kłamcami (robi się jeszcze gorzej
Bardzo dziwne ze wiekszosc twoich znajomych sie poznalo na tnderze. Siedzialem pol roku na badoo i tinderze i poznanie tam realnej kobiety, ktora chce sie w ogole spotkac graniczy z cudem. Wiekszosc lasek jest tam po to zeby sie dowartosciowac
Kolega poznał przyszłą żonę na Badoo. Klucz to bardzo szybkie przejście do realu.
@@donmarciano1981 klucz to chęć kobiet do szybkiego przejscia do realu. Bo wiekszosc to siedzi tam nie wiamomo po co i nie chcą sie spotkac nawet jak sie zajebiscie rozmowa klei. Sporo lasek zaklada sobie konto tak sobie albo zeby zobaczyc jak sie faceci napalają.
Uważam, że miłość jest odmianą przyjaźni i nie wyobrażam sobie budowania poważnego związku pomijając wszystkie etapy relacji jakie są między pierwszym spotkaniem, a przyjaźnią. Dla tego nie tylko nie zgadzam się z tą aplikacją, ale również nie rozumiem "wyrywania" losowych ludzi w barach, czy na ulicy i nie zgadzam się również z podaną w filmie tezą, że w miłość należy "wpaść".
Ciekawa analiza. Dzięki!
Cieszę się, że się spodobała;)
Mojego obecnego partnera poznałam 5 lat temu właśnie na Tinderze . Wracając pamięcią do tych pierwszych miesięcy znajomosci, mogę z pewnością stwierdzić, ze nie ominął mnie ten wyjątkowy okres „falling in love”. W międzyczasie przeszliśmy przez ponadroczny związek na odległość, zmienialiśmy kraje zamieszkania, zatrudnienia i nadal jest dobrze a może i nawet lepiej 😉 także nie demonizujmy aplikacji do poznawania nowych ludzi. Zawsze to jakaś pomoc w zwiekszaniu prawdopodobieństwa spotkania miłości/ przyjaźni. Pozdrawiam 🙂
czyli jeżeli spotkam ładną i pasującą mi charakterem dziewczynę i strace dla niej głowę to nieważne ile będę gotów dla drugiej polówki poświecić to i tak nie jest to miłości, bez sensu jakości uczucia można stwierdzić za pomocą zwykłego im więcej chcesz dać tym wyższej jakości uczucie
4:20 siekawe soojrzeć na to zjawisko przez pryzmat Nabokovskiego Hermanna :D
Nie znam żadnego tindera, ale wcześniej były inne podobne metody. Ludzie zaczynali od IRC'a, który był pewną formą praczatu. Tinderem się znudzą. Będzie moda na co innego. Co do Twoich wniosków - interesujące.
Też zgodzę się z Twoimi wnioskami, w takich aplikacjach w stylu Tindera praktyczność to jedno a moda to po prostu drugi istotny czynnik.
Usunąłem konto na Tinderze i Badoo,nigdy wiecej randkowania przez neta.
Dlaczego
Da sie Pan zaprosić na kawę lub ... ( proszę wstawić ulubiony napój)?
Typowa kobieta:tylko rządania. Wy to już macie naprawdę poprzestawiane w głowach puste dziewczynki.
@@astraldreamer84 nie mierz innych swoją miarą.
@@joasiolekful Nie łap mnie za słowa. Życie to nie koncert życzeń. Nie myślcie, że każdy przystojny facet poleci na jakieś barachło.
Dzięki temu filmikowi zacząłem się zastanawiać jak stworzyć najbardziej realistyczny profil na tinderze hmmm
0:06 nie "mi" na Boga, tylko "mnie"! Litości!
Zaskoczenie, "wpadnięcie" w miłość to bardzo romantyczne i nierealistyczne podejście. Miłość ma w sobie więcej racjonalności niż nam się wydaje i niż byśmy chcieli. Niemniej wielu ludzi taką romantyczną wizję miłości posiada. Może lepiej nie pozbawiać ich złudzeń :).
Myślałem dość podobnie, ale rzeczywiście przekonał nie argument Badiou, że możemy marzyć/pragnąć tylko tego co znamy i właśnie dlatego warto otworzyć się na "nowe" doświadczenia, inaczej blokujemy sobie rozwój, który w związkach też powinien być dość ważny.
Co do "wpadnięcia" przypomina mi się zdanie jednego z głównych bohaterów filmu "Youth" Paolo Sorrentino, o którym często myślę i nie mam do końca wyrobionego zdania: "You say that emotions are overrated. But that's bullshit. Emotions are all we've got". Może więc warto dać im się czasem ponieść... :)
Są kwestie, w których lubię nie mieć racji :), jednak rzadko mnie życie zaskakuje.
Pewnie, że warto dać się ponieść emocjom :). Zawsze jednak trzeba pamiętać, że to tylko emocje, których istotą jest nietrwałość i przerysowanie. Bez emocji nasze życie nie miało by tak wiele uroku jak ma. Czy poza emocjami istnieje coś więcej?:). Chyba tak - miłość, pozbawiona szaleństwa, iluminacji, pełna niedoskonałości i częściowych wyrzeczeń. Niedoskonała, lecz prawdziwa
I znowu się nie zgadzam ale przynajmniej teraz z tym Słoweńcem.
czy ja dobrze uslyszalem ??? profesor Badoo no wcale mnie nie dziwi ze "Badoo" nie jest zbytnio przekonany do Tindera :)
Kłamstwo to kłamstwo i nie ważne jak ktoś to sobie nazwie... Niestety psychopaci w oszukiwaniu innych nie widzą nic złego...
Poznałam na badoo mojego obecnego partnera, którego realnie i z całego serca pokochałam. Jesteśmy razem od 7 miesięcy i planujemy wspólną przyszłość (kupno mieszkania w przyszłym roku, ślub, dzieci, zmianę pracy, wyjazdy). Oczywiście kierowałam się wyglądem, kierowałam się pożądanymi przeze mnie cechami, które Tomek posiada jednak co racja to racja, zaskoczył mnie pod wieloma względami. Jest inny niż ja, ma inne ambicje i wartości, jest katolikiem co pięknie kontrastuje z moim ateizmem no i nie jest wegetarianinem jak ja. Codziennie rozmawiamy na temat filozofii, nauk wszelakich, podejścia do życia czy moralności. To nas paradoksalnie bardziej łączy niż dzieli, a to, że oboje jesteśmy bardzo atrakcyjnymi ludźmi tylko pomaga w bliskości fizycznej, dlatego z całego serca polecam tę aplikację z wszelkimi jej konsekwencjami.
Poczekaj az chemia odpusci. Oby roznice nie staly sie wtedy zbyt wielkie
Taki z niego "katolik" jak że mnie Adolf Hitler.
Dokładnie :-) :* XD
co to jest 7 miesięcy... xD
pogadamy 4 lata po ślubie jak będziesz narzekać
Ja tam jestem, że co jak co, ale miłość powinna być romantyczna, dziwna, pełna przygód, dzika.
mądrze mówi polać mu
Maluję obraz i posłuchałabym czegoś ciekawego,trochę filozoficznego,czy coś polecicie ,bo ten pan nie do końca na mnie działa....?
Polecam school od life tylko, że to po angielsku;] Strasznie mi przykro, ze nie działam, ale zdarza się:)
Profesor Badoo xDDD
Może i ciekawe ale nie na kaca ;)
apka jak kazda inna
@@polishsandman znam parę osób :-) i par ktore sie tam poznały, więcej fikcji jest na badoo, badoo to jak dla mnie sexportal
Nóż kuchenny
Mądry ten francuz ...
Szkoda czasu na tindera i inne tego typu. Tam zazwyczaj ludzie szukają przelotnego romansu i nie znam żadnego trwałego związku małżeńskiego z tej apki. A oszukiwanie , wysyp narcyzmu i atencji jest tam na porządku dziennym
👍👍👍
+2
Tinder jest dla ograniczonych ludzi...
Co to za spierdolone pytania "czy warto?" Oczywiście że warto iść i się przekonać, co komu pasuje. Tinder i inne portale internetowe to takie samo miejsce na poznawanie się jak wszystkie inne. Hejt na Tinder to wyraz głupoty, lenistwa i widzenia świata w czarno-białych barwach.
Czy ten film to wyraz hejtu czy wystarczyło Ci przeczytać spierdolone pytanie żeby się wypowiedzieć?:) Zachęcam do zapoznania się z całą treścią;]