Pracuje nad sobą od lat, czasem mam wrażenie że już nie wiem w jakim jestem punkcie w tym dobrym czy złym. Calymi dniami o tym myślę i glubie się w mnogość treści. Mam żal , dlaczego nie mogę być jakiś taki normalny. Pozdrawiam wszystkich zagubionych i inne osoby co tu trafili.
Ten wykład jest w 100% o mnie. Jestem DDA i DDD. Jestem wręcz książkowym przykładem. Jeszcze będąc dzieckiem wiedziałam że nic nie jest tak jak ma być ale nic nie mogłam zrobić. Później naiwnie myślałam że wystarczy fizycznie odciąć się od tego i samej zachowywać się nienagannie. Teraz mam 57 lat i od kilku miesięcy jestem w terapii. Dopiero teraz otwierają mi się oczy. Chociaż cały czas szukałam drogi do szczęśliwego życia. Jestem pełna nadziei, że tym razem z terapeutką przy boku wyprostuję wiele spraw i nie będę cały czas przepraszać że żyję. Pozdrawiam wszystkich poranionych, warto szukać drogi do radości
Dla mnie to bardzo interesujący temat. Ja jestem z rodziny dysfunkcyjnej - nie było tu alkoholu, ale brak odpowiedzialności i niedorosłość rodziców. Miało to takie skutki, że przejmowałam bardzo dużo obowiązków i byłam super odpowiedzialna, świetnie dająca sobie radę, silna, niezawodna i niestety odłączona od siebie i swoich emocji.. Zachorowałam na depresję i w ciągu terapi dowiedziałam się, co się stało, bo ja nawet tego nie zauważałam. No teraz uczę się nie być bohaterem, opiekować się sobą, kochać siebie.
Na pewno przeczytamy! Od trzech miesięcy jestem na terapii. Mój partner tez. Oboje pochodzimy z dysfunkcyjnych domów. Jesteśmy razem od 17 lat bylismy jeszcze dzieciakami teraz wiemy ze życie może być piękne krok po kroku uczymy się nazywać swoje emocje i rozumieć przyczynę pojawiania się ich w danym momencie. Wielka role w moim życiu odegrała również książka Siła nawyku. Jestem na etapie żałoby nad swoim dzieciństwem i nastoletnim czasem. Pozdrawiam i dziękuje. Doceniam ogromnie Pani wkład pracy w te filmiki.
Cieszę się, że razem chodzicie na terapię i chcecie ratowac małżeństwo, moje się rozpadło mąż nie chciał podjąć leczenia. Dziękuję za polecenie książki, ja też chodzę na terapię ale nie jestem z jej efektów zadowolona. Jakby jeszcze mogła coś Pani polecić będę wdzięczna dziękuję i powodzenia Wam życzę 😘😘😘
Mama schizofrenia (zachorowała gdy mialam 10 lat) , ojciec alkoholik. Moja starsza siostra umarla w wieku 6 lat z wodoglowiem w latach 80tych. W domu zawsze było niespokojnie. Uciekłam w wieku 21 lat za granice i tu mieszkam. Niestety mam często problemy. Jestem właśnie taka jak mówisz (czarno biała perfekcjonistka z lękami). Mam podobną książkę o "wewnętrznym dziecku". Uwielbiam twoje vlogi 🤗
Myślałam że tylko ja miałam w rodzinie taki układ, a tu się okazuje że mam prawie siostrę ( to ma być żart). Przed swoją przeszłością nie uciekniemy ale możemy to przepracować żeby ruszyć do przodu. Pozdrawiam serdecznie
Straciłam dużo, przeszłam wiele, ale najważniejsze znalazłam siebie i walczę. Wiem co chcę i do tego dąże. Powoli z dnia na dzień chcę być najlepszą wersją siebie. Doceniam wszystko, że mogę zjeść świeży chleb posmarowany masełkiem, pójść nad jezioro i popatrzeć na wodę, dobrze przespalam noc. Mam chwile załamania.... Ale najważniejsze jest, to " jeśli idziesz przez piekło, nigdy się nie zatrzymuj, idź dalej". Wszystko mija. Będzie dobrze trzeba poprostu puścić ten sznurek, który piłuje i rani rękę. Modlę się za siebie i za Was. Zaufajcie i szukajcie dobroci, doceniajcie nawet, to że możecie skorzystać z toalety w normalnych warunkach, bo wiele osób nawet tego nie ma❤❤❤. Mi wdzięczność pomaga. Nawet za te złe momenty, bo jestem tym kim jestem teraz. Przebudzilam się i żyje moim życiem. Pozdrawiam
Kochana Pani Kasiu❤ ja się dowiedziałam, że jestem wnuczką alkoholika (który mnie wychowywał) z terapii, rozmów z moimi przyjaciółmi i po części z Pani filmików. Cały czas nad tym pracuję, kursy, filmiki, książki, terapia rozmowy z klientkami. Mój partner też jest DDA 🤷♀️ przesłuchaliśmy wspólnie to video i chociaż do niego Pani nie przemawia to słucha i mówi, że "mądre". Dzięki Pani pomyślałam, że co sobotę lub niedzielę będziemy czegoś słuchać wspólnie, a potem analizować. Polecam wszystkim i dziękuję, że jesteście i komentujecie to na ptawdę dodaje otuchy 🤗
DDA - poważny kryzys w związku małżeńskim (choć pod drodze było ich wiele) pchnął mnie na terapie. Na tyle poważny był to kryzys ze wiedziałam ze sama z tego nie wyjdę choć całe życie „dawałam sobie radę jak zawsze ze wszystkim”. Parę lat w terapii, zyskana świadomość plus praca nad sobą która chyba nigdy się nie skończy. Popełniam nadal błędy z ta różnicą ze mam tego świadomość i pracuje nad tym. Poważna lekcja od życia w nieświadomości do życia choć w częściowej świadomości.
Trafiła Pani w punkt. Bardzo dziękuję za wiedzę i mądrość jaką Pani nam przekazuje. Dzięki Pani odkrywam świat na nowo. Wykonuje Pani bardzo potrzebną dla nas pracę. Krótko mówiąc inicjuje Pani nasz rozwój.👍🌹🌞🍀 Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego co najlepsze. ❤
Witam wszystkich bardzo serdecznie jeżeli chodzi o mnie to dziś zdałem sobie sprawę że jestem dda a mam 38 lat i nie daje rady czasami, już wyzyta jest umuwiona na sobotę i biorę się za siebie 🙂pozdrawiam wszystkich i życzę odwagi oraz siły to walczenia o swoje cenne życie 👊
U mnie w dzieciństwie nie było akloholu ale za to ojciec despota...a jego taktyki wpłynęły na moje życie. Za to mama kochająca i chodź dziś ma już 90lat czuję do niej więź niedoopisania.Pozdrawiam🙂
@@djslavinette przecież kobieta podała wiek matki - 90 lat. czyli kobieta żyła w zupełnie innej epoce. w takiej, w której np. nie było rozwodów. nie miało to nic wspólnego z "pozwalaniem". poza tym, dziecko czuje kiedy rodzic pozwala na coś, w sensie akceptuje, a kiedy nie pozwala, tzn. robi wszystko, żeby dane złe doświadczenie dziecku wynagrodzić/zbalansować.
@@daveniaful rozwody były. Może nie było odwagi. I wiem że łatwiej jest myśleć- matka była super, tato był zły. Ale w życiu tak nie jest. Nieźle matka namieszała, że jej uwierzyłas. Nie przejmuj się, moja odeszła od ojca, a mimo to dla rodziny i otoczenia to ojciec był winny rozpadu małżeństwa. Narcyz makkawieliczny nie takie rzeczy wyczaruje
Zaczęło się od przeczytania Wyrosnąć z DDA, wsparcie dla dorosłych córek alkoholików. Dzięki niej mój apetyt na pochłanianie książek o tej tematyce i innej ciągle rośnie. Próbuje pomału pracować ze swoim wewnętrznym dzieckiem i uczyć się miłości taka jaka ona powinna być. Teraz mam dwójkę małych dzieci i chce im przekazać zdrowa miłość. Dziękuję Pani Kasiu za wszystkie książkowe wskazówki on pomagają mi iść dobra drogą. Mam nadzieję że Bóg też mi w tym pomoże.
Jak zawsze bardzo mądry i potrzebny filmik. Pani Kasiu - bardzo proszę o film o tym jak być dobrym rodzicem nastolatków. Są filmiki o nastolatkach u Pani ale to temat rzeka - proszę o więcej!!!
Od lat się z tym męczę - rodzina z jednym rodzicem hazardzistą, to podobnie wygląda, jak u alkoholików. Długi, wieczny brak pieniędzy i pozostawienie samemu sobie. Potem ten rodzic zniknął. Zostałyśmy same, mama współuzależniona. Odkąd chodzę na terapię, w końcu udało mi się znaleźć normalny związek, pozbyć kompleksów i uwierzyć w siebie. Choć nadal, kiedy pojawia się temat pieniędzy i znajomych, którzy dostali od rodziców kasę na wkład własny na mieszkanie, wesele itd. potrafię dostać ataku paniki i nie mogę się uspokoić. Do tego jestem pracoholiczką i mam wstręt do kredytów i pożyczania pieniędzy. Ale wierzę, że i tego się pozbędę.
Dziekuje za Pani dzialalnosc. W wieku 32 lat zdalam soboe sprawe, ze jestem DDA. Moja mama byla wysokofunkcjonujaca alkoholiczka. Godzila prace, dom i picie, a ja cale zycie czulam sie zla corka, ktora nie potrafi byc dla niej serdeczna. Dzis juz wiem, ze mialam prawo byc na nia zla. Nie akceptowalam jej picia. Na chwile obecna zerwalam z nia kontakt. Jest mi bardzo przykro i ciezko z tyM, ale nie jestem w stanie udawac, ze jest ok i nie widze problemu. Pozdrawiam. Pani filmy bardzo pomagaja.
Super🌸😊 ..że w końcu ktoś mówi o emocjach...PROSZE jeszcze o sposobach radzenia ... Nie mamy wpływu na wybór rodziców..będąc nimi ..nie chcemy powielać złych schematów myślenia..zachowań..czyli przekleństwo ..zamiast blogoslawuenstwa. ..które JEST życiem..radością. .rownowaga..obfitoscia.. od niedawna wiem że jESTEM dziecko DDA..i powielilam schemat wyboru partnera nie wiedząc że tak to działa..link prześle siostrze do Wielkiej ?Brytani
Cześć Kasiu, bardzo Ci dziękuję za masę przekazywanej wiedzy i różnorodność tematów! ❤️ W wieku około 20 lat się obudziłam, zaczęłam szukać powodów moich problemów i winowajców... Obecnie (24 lata) szukam rozwiązań, żeby być szczęśliwą (bo to moje prawo a może nawet obowiązek).
Bardzo dziękuję, Pani Kasiu! Jak zwykle - bardzo sensowne, potrzebne informacje. Też wielkie dzięki za tą chęć pomocy, wsparcia, podzielenia się wiedzą... Pozdrawiam!
Już od 2 miesięcy oglądam Pani film i ogromnie się cieszę, bo są mi niezwykle pomocne. Jestem również pod wrażeniem Pani osobowości. Serdecznie pozdrawiam ❤️
Zamówiłam książkę do księgarni, która jest niedaleko mnie otwarta. Już nie mogę się doczekać, kiedy ją odbiorę. Są przypadki, że do DDA i DDD dojdzie jeszcze dokuczanie w szkole. Nieliczni zniosą potrójne combo cierpienia
Myślę, że ta książka jest tym, czego obecnie mi potrzeba. Niezwykle przydatny i wartościowy odcinek. Idealnie odpowiada moim aktualnym potrzebom, jeśli chodzi o zdobywanie nowej wiedzy z dziedziny psychologii i rozwoju osobistego. Dziękuję i pozdrawiam Panią serdecznie. 😘🍀
Potrzebuję tą książkę 😐 a nawet nie zdawalam sobie sprawy z tego, że moja nieumiejętność odmawiania innym i wyręczanie wszystkich w różnych czynnościach wzięła się z dzieciństwa, które wydawało się być szczęśliwe. Cały czas myślałam, że poprostu jestem wysoko wrażliwa i dlatego nie jestem w ogóle asertywna .
Super filmik. Pierwszy raz trafiłam do Pani. Klikam substancję i słucham dalej. Pozdrawiam serdecznie 🙂 PS. Ma Pani super fotel za sobą z tymi lampeczkami 😍 magia ❤️
Dzięki za film, Kasiu! Też pochodzę z dysfunkcyjnego domu i mam myśl, że problemom z domu rodzinnego też należy się żałoba, tak samo błędom popełnionym jako pokłosie dysfunkcji, w których się dorastało. Pierwszy rok po urodzeniu dziecka był dla mnie rokiem terapeutycznym pod tym względem. Zaczynam stawać twarzą w twarz z własną przeszłością, rozumieć i leczyć przy wsparciu Męża, mojego najlepszego przyjaciela.
Cieszę się, że trafiłem na Pani materiały na YT. Wypowiada Pani dużo ważnych aspektów pracy nad sobą, które chyba niejeden terapeuta chciałby wyłożyć pacjentowi podczas sesji terapeutycznej, ale zwyczajnie nie ma na to czasu podczas terapii. Osobiście traktuję to jako suplement do wizyt u terapeuty i pozostawiam Pani jedno słowo w aspekcie tego, co Pani robi: dziękuję...
Mam 22 lata . Pochodzę z małej wsi z rodziny patologicznej . Przez całą podstawowke bylam gnębiona w szkole bo bylam biedna. Ciągle słyszałam że do niczego się nie nadaje i wkoncu w to tak mocno uwierzyłam ze nie potrafię ruszyć z miejsca . W wieku 18 lat podjęłam jedyna prace której nienawidze ale brak mi odwagi do jej zmiany bo wkoncu do niczego się nie nadaje ... Nie wiem w ktora stronę skierować swoje życie. Juz mialam naprawdę różne mysli w głowie wliczając samobójstwo. Im bardziej zaczęłam interesować się rozwojem osobistym , DDA , tym większy mam mętlik w głowie i za dużo niedobrych rzeczy widze w sobie . Może ktoś ma podobnie i się podzieli swoją historią?
Po kolei, po kroczku.. trzeba się nauczyć kochać siebie, doceniać, współczuć.. jeszcze trochę pracy, trochę chaszczy, ale czeka życie piękne i kolorowe! Ja nie miałam może aż tak ciężko, ale też jestem jeszcze w pół drogi.. pozdrawiam!
Ooo bardzo Cie rozumiem! Nie wiem dokladnie co przeszlas i trudno konkretnie cos doradzic. Chociaz... jest na Twoja sytuacje pewien niezawodny sposob. Pewnie kojarzysz Jezusa z obrazu "Jezu ufam Tobie"? Powiedz mu to wszystko, wyplacz, wykrzycz i zawierz. Zaufaj mu bez reszty. On powoli wszystko przemieni. Sprawi, ze rzeczy, ktore Cie bola, przestana istniec. Taka ma moc. U mnie poskutkowalo. Przepraszam za ten komentarz, bo nawet nie wiem, czy jestes osoba wierzaca, ale dla mnie to jedyne niezawodne wyscie z takiej sytuacji. Trzeba wspolczuc ludziom, ktorzy nas krzywdzili. To oni sa biedni, nie Ty! Jestes wspaniala i najlepsza dla Niego. Trzeba sie przegladac w oczach Jezusa, nie ludzi. Ludzie czesto zawodza. Pozdrawiam serdecznie i sciskam😘😘😘
Poki jest zycie jest szansa na zmiane. Pierwszy krok juz za Toba - swiadomosc. Teraz pora na wsluchanie sie w siebie i swoje potrzeby i emocje. Pokochanie siebie krok po kroku i bycie dla siebie wsparciem (otaczanie sie pozytywnymi ludzmi, pozytywne ksiazki, moze terapia...). Tulenie malej dziewczynki ktora mieszka w srodku, ktora wiele przezyla i byla bardzo dzielna. To co sie wydarzylo bylo poza jej kontrola a teraz czeka przyszlosc ktora wybuduje tak jak bedzie chciala. Krok po kroku. Plan i cala naprzod. Powodzenia 💓 Sama pochodze zalej wioski w gorach, mama narcyz, tata alkoholik... Pracuje caly czas nad soba, coraz wiecej rozumiem, coraz lepiej o siebie sie troszcze, droga nie jest prosta. Pomoglo mi na pewno zostawienie za soba tego srodowiska i budowanie nowych nawykow myslenia i dzialania. To moja sciezka. Zycze powodzenia na Twojej i wysylam duze poklady ciepla.
@@alexandracieslik8745 mi się bardzo podoba jak napisałaś. Jestem wierzącą osobą i również mam podobny problem. Wiem jakie to trudne, ale pomaga świadomość, że kiedy człowiek cierpi Bóg jest najbliżej niego i szepcze słowa Kocham Cię! Wierzę, że jeszcze będzie pięknie. Potrzeba dużo akceptacji..❤
A może nagrałaby Pani filmik o złości? Zupełnie jej nie rozumiem, nie wiem jak się złościć, czuje się przez to nijaka jak zupa pomidorowa, wyrzuciłam z siebie ta cześć bo kojarzy mi się z agresja i jest taka pustka a czuje się wewnętrznie spięta przez ta złość
Złość i agresja są bardzo często wierzchołkiem góry lodowej a pod nimi są często inne emocje np strach , smutek, bezradność. Gdy dotrzemy do tych emocji pod spodem i się nimi zajmiemy ( w pracy z wewnętrznym dzieckiem bądź terapii)wtedy zazwyczaj nadmierna agresja i złość są do ogarnięcia. 😊
Kiedy moje drugie małżeństwo rozpadło się, dopiero wtedy uświadomiłam sobie, że że mną jest coś nie tak. Terapeutka uświadomiła mi, że wybierałam takich samych mężów, jak mój ojciec. Zaczęłam oglądać filmy dotyczące narcyzmu I DDD. Po rozwodzie na pewno będę kontynuowała terapię. Czuję potrzebę zrozumienia mojego wewnętrznego ja. Chcę uchronić się przed kolejnymi , niewłaściwymi wyborami.
Pani Kasiu, mając 10 lat, wiedzialam, że coś w domu nie jest w porządku (ojciec był alkoholikiem, Mama manipulantką, zimną osobosą, karcącą, surową do bólu, bardzo często wstydziłam sie brać udział w WFie, gdyż miałam na udach siniaki i krwiaki). Po kolejnej awanturze prosiłam matkę aby opuściła ojca. Nigdy tego nie zrobiła. Mając 17 lat nie wytrzymałam napięcia w rodzinnym domu i wykożystałam Moment, aby w grudniu 1985 roku wyjechać do RFN. Niestety, po dwóch latach i matka przyjechała... ściągając ogromnym podstępem ojca. Jest mi bardzo ciężko pisać publicznie na ów temat. Wiem, że jest wokół mnie zbyt wiele toksycznych osób, które chętnie "pożywią się" energią... Dziękuję bardzo za Film.
@@kasianiepodamnazwiska6010 stawiać co rusz od nowa granice i nie dać się zmanipulować, zniszczyć. Zadbać o swoje wewnętrzne dziecko, słuchać własnej intuicji, swojego wewnętrznego "ja". Mama, ani moja ex-teściowa, ani ex-mąż, ani moja własna siostra (15 lat młodsza) nie potrafiły mnie zmanipulować. Już jako dziecko broniłam swojego "ja" mojej osobowosci. Rebell. Latem 1985, kiedy postawiłam się "okoniem" do matki, że nie potrafi zadbać o własne jestejstwo oraz o dobro własnych dzieci, a do ojca z groźbą, że jeżeli nadal będzie hlał i zaniedbywał rodzinę, odejdę od nich. Ojciec się zmienił, nie zalewał się i nie zarywał rodzinnego byty, znikając na parę dobrych dni. Matka nie zmieniła się, nadal była wredna, przesuwała granice. Na nic nie pozwalała, nawet na zwykłe spotkania z przyjaciółką, czy pojsciem na prywatkę... Jak coś jej nie pasowało, nie można było tego wykonać... Ojciec od dawna zaprzestał się wtrącać, nie było to przez matkę mile widziane, a raczej nie tolerowane... Wg niej miałam zastapic ja, w trosce o dwudletnia siostre. Dlatego, po cichu nakręcałam wyjazd za granicę, gdyż kiedy uciekłam do przyjaciółki, szybko mnie znalazła... I gehenna rozpoczęła się od nowa. Emocjonalny, fizyczny i ekonomiczny gwałt. Dzisiaj wiem, że ponieważ od dziecka "programowała" mnie osoba, matka, o zabuzeniach narcystycznych. Podświadomie, bez mojego współudziału i niewiedzy, przyciągałam jako WWO toksycznych ludzi do mojego życia. Podczas pracy z wewnętrzna osobowością (dzieckiem) wybaczam sobie wszystko co jako dziewczynka nie byłam w stanie... w ten sposób, zaleczam i wybaczam sobie zadane mi przez innych rany. Zachowanie dorosłych w stosunku do dziecka, które nie są wybaczalne, są nie na miejscu. Najważniejsze, aby zawsze wierzyć we własne siły, ufać sercu i intuicji. Kochać te skrzywdzone dziecko którym byliśmy w tamtym czasie, oraz którym czasami nadal jesteśmy. Nie bać się, gdyż im więcej strachu w Tobie, tym bardziej go żywisz i on rośnie. Kiedy czujesz strach, zapytaj siebie skąd on się bierze, przed czym tak na prawdę sie boisz? Zapytaj tą dziewczynke która mieszka w Tobie i czeka na zrozumienie oraz przygarnięcie do serca ... Daj mu przestrzeń, zaakceptuj że jest tak a nie inaczej, równocześnie zrób 5 głębokich długich wdechów do jamy brzusznej i długich, spokojnych wydechów przez przymknięte usta. Ważne, aby ów strach mógł się z Ciebie wydostać, gdyż zatrzymane negatywne emocje manifestują się przeciwko nam poprzez wszelakie noerotyczne choroby, aż do złośliwego raka (jak było w moim przypadku) ZADBAJ O SIEBIE, gdyż nikt inny o Ciebie samą nie jest w stanie zadbać. Życzę Ci Ogromu sił i wiary w siebie. Joanne ♥
Pani kochana spotykam się po raz pierwszy z takim pojęciem jak wewnętrzne dziecko czy dysociacja emocjonalna chociarz jestem 42 letnim weteranem psychiatryczney terapii. Z 20, naliczyłem, psychiatrów którzy mnie doglądali tylko dwóch prowadziło jakąś terapię conversacyjną. Pozostali poprostu ładowali zastrzyki Haldolu lub tabletki Rozpierdolu czy Quatiepinu I moje spotkania wyglądały na monologi. Żadnej treściwej pomocy, interwencji w moją psychikę czy nawet próbę investygacji co mi jest. Przez te całe lata byłem zdany na siebie, swoje medytacje Zen I Tao, Bhakti Yogę I nauki mistrza Zen Seung Sahna oraz innych nauczycieli choćby takich jak mój tybetański mnich Geshe Khenrab z montrealskiej świątyni, Tilopa I Naropa z Mahamudrą, Nyoshul Rinpoche I Tulku Urgyen Rinpoche z naukami Dzog-Chen, czy Lao Tzu z Chuang Tzu originalnie z Chin. Co ciekawego nieocenioną pomoc I wsparcie otrzymałem od pacjentów psychiatryka, Angeli I Kasi, oraz od znajomego Polaka, prywaciarza, Zygmunta aka Zygi. Jako starsi I bardziej doświadczeni wzięli mnie pod swoje skrzydła I dowiedziałem się wielu rzeczy o życiu, ich własnym I w ogóle o sprawach, które wylali na mnie ze swoich Serc. Jestem dobrym sluchaczem I oni mnieli dużo przeżyć I doświadczeń o których mi mówili z entuzjazmem. Do dziś śmieję eię z żartów które mi opowiadali. Poumierali już niestety. Jednak nie tęsknię gdyż jak powiedzieli się spotkamy ponownie w duchowym świecie. Zamówiłem parę książek Dr. Thian również tę EMOTIONAL SOBRIETY o której pani mówiła na jednym z programów video. O ile Zen i Tao nie naciskają na tzw. benefiting others i loving kindness o których trąbią Tybetańscy mnisi z Dalai Lama na czele, moje życie duchowe zostało pogwałcone przez nachalne narzucenia altruizmu za wszelką cenę aby pozbyć się myślenia o sobie a myśleć tylko o innych ludziach. I tutaj mamy problem. Bo z jednej strony człowiek jest osaczony przez własne nierozwiązane problemy a tu mu mówią masz pomagać tylko innym ludziom. Pomagać mogę ale z czym...? Z jaką pomocą mam wyjść...? Najpierw rozwiąż człowieku swój problem i jak po problemie to szacunek dla ciebie. Jeżeli jest problem egzystencjonalne lęki i beznadziejność fabrycznego życia to jak mogę skutecznie pomóc innym ludziom I rozwiązywać ich problemy...? Wysyłanie czeków to nie jest najlepsze rozwiązanie chociaż wysyłałem czeki na charities przez 36 lat. Przestałem pomagać gdy okazało się, że pomoc idzie tylko w jedną stronę. Jak moj przyjaciel Piotrek Radoń powiedział, oni tylko biorą, nie dają. Piotr Radoń. Może słyszała pani. Młody polski student z totalną Amelią. Zmarł w październiku 2014 r. Wysłałem 990 ulotek w ciągu 8iu lat do mniej więcej 30 charytatywnych organizacji w Kanadzie I Ameryce w sprawie Piotrka, Nimy z Nepalu, który stracił mamę i Dom uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 2015 oraz ośrodka Śiardza Ling w Polsce gdy ten się właśnie budował dla polskiej Sangi. 8 lat! Zero pomocy. ZERO POMOCY. Ci ludzie wyciągnęli ode mnie 76 000 CAD w czekach lecz gdy zapytani o ich pomoc dla kaleki I bezdomnego to odpowiedź była ZERO. Jak w piosence. Pero, O Pero, bilans musi wyjść na ZERO. Przestałem zajmować się tą pomocą i do dziś bombardują mnie listami I emailami, dawaj pieniądze! Dawaj pieniądze! Potrzebujemy ciebie! Tak potrzebujecie na swoje wysokie pensje. Wracając do wewnętrznego dziecka. Chyba jestem takim wewnętrznym dzieckiem zaszczutym i wymanipulowanym po wieloletniej traumie w domu I w szkole. PTSD chyba diagnoza. Razem ze Schizofrenią. Lękami. Depresją. Atakami paniki po Zeldoxie. Anxiety disorder. 42 lata psychiatrii. History of violence. Ziemia Obiecana. To tyle.
Pani. Kasiu. Dziękuję że. Pani Pracuje. 🖐️🖐️🖐️Temat. Rzeka. Niestety ja. również wychodziłam. Z. ogromnego. CIENIA. DDA. Panią. i. Usiłujących. Wychodzić. Najserdeczniejsze 🤗🤗🤗🖐️🖐️🖐️ pozdrawiam powodzenia 💙
Jestem w trakcie samopoznania, skapnelam sir że to nie że mną jest coś nie tak, tylko tak zostało mi wprogramowane myślenie że jesteś jakas nietaka, w momencie kiedy zrobilam z klaudia pingot medytacje cofnięcie ro dnia narodzin. I poczułam kim jestem i że jesteśmy absolutnie cudowna i doskonałą tka jaka jestem mimo choroby W tej medytacji ukazało mi się przypomnie ie zapomnianego dnia narodzin kiedy raz przezywasz traumę bo odcinają Cie od życia, od razu po wyjęciu z brzucha musisz nauczyć się oddychać, klepią Cie rękawiczkami ściskają przekręcają nie zwracając uwagi na to że jesteś. Jak rzecz. Mycie pod kranem w tych rękach gumowych jest straszne, bardzo silne traumy , a na dodatek położono mnie zawinięto i cieszyłam się że jestem czułam się superszczesciara że udało mi się urodzic bo miałam flashback że prób zejścia na ziemię było sporo, nie każdy mógł urodzic takie światło więc ile razu zostałam poroniona itd a teraz czułam że w końcu!!! Jestem i pomogę wszystkim sobą. Zdziwiłam się że nie mogę mówić i że nikt mnie nie rozumie i że traktuja sale porodowa jak miejsce pracy , dla niektórych nudnej i irytującej, więc nikt się nie cieszy jak się urodzisz bo takich jak Ty już widzieli miliardy i nie jesteś dla nich żadnym cudem jesteś robota do wykonania więc to był 1 szok, że tam żegnali mnie z miłością kibicowali mi darzyli uznaniem do tego kim jestem, jaką jestem wyjątkowa, cudowna i święta, a rodzisz się i jesteś nikim. Ale najbardziej się cieszę że udało mi się w tej medytacji dotrzeć do pierwszej prawy o sobie , o tym za kogo siebie uwazam mam.. w którą uwierzylam, poniewaz widziałam twarz pielęgniarki ktora patrzyła na mnie z niedowierzaniem wstrętem i płakała, a lekarz .. podchodząc patrzac na moje ciało nic nie powiedział ale minę miał tęga, zszokowana zaklopotana, nie wiedzieli jak mnie dotknąć bo byłam przykurczona w dole, a przeprostowana w raczkach.. ważyłam 1,200 i ja tak leżę patrze obserwuje ich.. I sb myślę co jest, czemu się nie jarają..? Może się nie tu urodziłam może jestem jakaś dziwna, noże że mną coś jest nie tak?
Wczoraj wynalazłam P. Kasie i drugi filmik słucham , pierwsz był o ludziach toksycznych … a ten szukałam ciekawego może coś dla mnie tematu i proszę coś chyba dla mnie . Przeczytałam komentarz podemna i czuje się tak samo inna a wszyscy są normalni . Szczerze to jestem wyglądem inna od średniej wzrostów ludzi bo jestem filigranowa mama , kobieta i dzieckiem DDA (mama moja niestety) . Uwielbiam słuchać jak pracować nad sobą albo jak radzić sobie ze sobą albo zrozumieć siebie , moze to pomoże mi być lepsza mama :-) .
O cholibka 16:00 jakby Pani mnie opisywała... zauważam to i staram się to w sobie zwalczać, ale jest to naprawdę mega ciężkie, a chyba najgorsze w tym jest irracjonalność tego problemu, ponieważ jestem jego świadom, ale nie jestem w stanie w pełni się tego pozbyć...
Do 22 rż moje potrzeby były zaspokajane i miałam do nich prawo. Mając 23 lata brutalnie i drastycznie zostało mi zabrane, do teraz, gdy mam 46- na 23 lata. Liczyli się inni, a siebie miałam stawiać na drugim miejscu i że jestem nie w porządku i zła wobec drugiego człowieka.
Obudź w sobie wewnętrznego rodzica i wewnętrznego dorosłego, a wtedy będzie miało to sens. Trzeba między tymi trzema elementami dziecko, rodzic, dorosły zachować równowagę i wtedy coś ruszy do przodu. Grzebanie tylko w tym wewnętrznym dziecku do niczego dobrego nie doprowadzi.
@@ela7847 Pani Elu, wychowałem dwoje dzieci, które kończą studia. Jestem osobą dorosłą i odpowiedzialną. Proszę mi nie mówić o dorosłości i na tym świecie, chcę mieć kontakt sam ze sobą i dla siebie(bo jak dla mnie jest dobrze to wszystkim wokoło mnie jest jeszcze lepiej) Proszę się zainteresować i przepracować swój "cień" opiniowania i krytykowania innych, bo psycholog to z pani żaden. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego😊
@@piotrbucz79 doda jeszcze, że może, ,, żaden ze mnie psycholog,,, ale koncepcja, o którą pan zahaczył jest cała, jeśli składa się z trzech części... wewnętrzne dziecko, wewnętrzny rodzic, wewnętrzny dorosły.
Ja pracuję w w terapii w psychodynamicznym nurcie, tzn. jestem w takiej terapii. Mam już dosyć, bo to męczące. Wszystko rozkminiam. Jestem dda. Mam świetnie ułożone życie, ale bardzo trudno mi się nim cieszyć. Ostatnio już w ogóle ciężko, nagle płacze itd.
Zaczyna mnie przerazac fakt ze odnajduje sie w wiekszosci filmow i poruszanych w nich problemach.. osoba wysoko wrazliwa, kobieta dziecko, opiekunka innych.. w wieku 37 lat nadal nie moge odnalezc siebie i zrozumiec czemu przyciagam niewlasciwych ludzi i potem cierpie, smuce sue. Mysle ze to ze mna jest cos nie tak. Jestem bardzo empatyczna, brzydzi mnie wiekszosc form zla.. najchetniej bym uciekla z tego swiata. Probuje odnalezc w sobie jakakolwiek motywacje.. ale ciezko bo nie mam przyjaciol.. jak spotykam niby super osoby to znikaja bardzo szybko z niewiadomych przyczyn. Baaardzo bardzo jestem glodna milosci i przytulenia i jak na zlosc wlasnie tego nigdy nie dostaje :( a czuje ze chce to dac ale nie ma komu :/ jak tak mysle sobie o dziecinstwie (bo niewiele pamietam) to wiem ze tata rzadko byl w domu, raczej ustawial nas, dzieci, ja najstarsza z piatki wiec zawsze opiekowalam sie reszta i musialam byc przykladem i ta grzeczna.. nie bylo w tym mnie , moich zainteresowan , checi itd.. zawsze niewiele pieniedzy wiec skromne zycie.. szara myszkaa.. jak z tego wylezc? Duzo widze ale nie potrafie konkretnie nic zmienic. Swiadomosc pewnych paternow tez niewiele zmienia.. wrecz pogarsza bo widze bezmiar bajzlu donogarniecia :/
Moje dziecko, przez lata konfliktów w domu, się zabetonowało emocjonalnie. Niby nic jej nie rusza, ale wiem, że w środku płacze. Poleci Pani jakąś literaturę, żebym mógł ją nauczyć przeżywać świat od nowa?
Witam. Najlepsze to są teściowe co przynoszą różne bebiloty . To nic że zawsze się mówi My nie zbieramy takich rzeczy. Odpowiedź teściowej No ja myślałam że Wam się przyda . Nie myśl Pytaj mówimy grzecznie.😉😉😉.Czy to zaliczamy do dysfunkcji...?🤔 Pozdrawiam serdecznie Jola.
A ja się zorientowałam dużo za późno, w wieku 34 lat po urodzeniu dwojki dzieci i rozpadzie pierwszego związku. Mój tata zmarł, kiedy miałam 17 lat, a mama odkąd pamietam była surową, zimną perfekcjonistką z wgórowanymi ambicjami i oczekiwaniami, do tego pośmierci taty na bank doszły jakieś epizody depresyjne. Próbowałam rozmawiać z nią na ten temat i wyjaśnić dlaczego mam do niej żal, ale niestety nic to nie dało :(. Nasze stosunki są dziś poprawne, widujemy się raz na rok, albo na dwa lata (mieszkam za granicą), a rozmaiwamy ze sobą może z 10 razy w roku przy okazji świąt, urodzin itd. Odkryłam Pani kanał całkiem nie dawno przez przypadek, ale przynajmniej mam co oglądać :). Temat, który dla mnie byłby interesujący to sposób zdjęcia z siebie odpowiedzialności za dorosłe dzieci, i takie które sobie radzą i takie, które wiecznie popadają w jakieś problemy. Dziekuję za ten odcinek :)
Ja sie tez wzielam za siebie juz pierwsza wizyta za mną. Jestem DDD ciężko czasem jest, płacz, gorsze dni. Nie ulozylam sobie życia do tej pory..choc moim marzeniem jest rodzina
Ojej...pamiętam miałam 7-8lat i usłyszałam w TV że jest coś takiego jak dzieci z domu dziecka...I prosiłam Boga żeby się tak okazało, że jestem adoptowana,i kiedy dorosnę to poznam moich prawdziwych rodziców 🙈🤣😅 Tata odebrał sobie zycie jak miałam rok ...mama depresja nerwica. Ciągle w łóżku i szpitalu itp.ojczym alkoholik 🤕
Dzień dobry. Wychowałam się w domu alkoholowym, gdzie przeważało lekceważenie upokorzenie ,wpajanie braku wartości, przemoc i dużo dużo innych rzeczy. Myślałam że jak założę swoją rodzinę, zrobię wszystko żeby moje dzieci i moje życie wyglądało jak moje. Ale niestety nie potrafię tego zrobić. Założyłam rodzinę z Alkoholikiem mimo tego że nie chciałam mieć takiego życia jak miałam w dzieciństwie, gdzieś podświadomie szukałam tego co miałam... Od jakiegoś czasu uświadamiam sobie , że jestem do niczego i nic nie potrafię zmienić. Nie potrafię zapewnić moim dzieciom tego od czego próbowałam uchronić siebie i swoją rodzie. Bez skutenie.
Nie jesteś do niczego. Jeśli jesteś tu to znaczy że szukasz rozwiązań i nie jest Ci wszystko jedno. Powoli małymi krokami pójdziesz do przodu. Wiem co mówię bo przeszłam to samo
Jestem DDD . Mama narcyz ,choć nie ten na full, to jednak . (Ojciec hipochondryk , Syn moich Dziadków którzy przezyli wojnę, ktora Ich 'przeczolgała').Jej matka też narcyz, a Jej Matka czyli moja prababka ...z rozmów z moja Matką wynika mi, że miała chorobę dwubiegunową i w fazie depresji popełnila samobójstwo, gdy moja babcia miała 12 lat. Latami słyszałam, że zmarła z powodu gruźlicy.' Układanka' mi się przestała układać w pewnym momencie życia i 'wycisnęłam' z babci prawdę. W tym momencie życia pomyślałam po prostu, że bardzo bardzo próbuję zrozumieć dlaczego moja matka mnie urodziła skoro mnie nie chce przytulać . Równolegle przeczytałam gdzieś, że 'nasi przodkowie są obecni w naszych chromosomach' i staralam się przeanalizować drzewo genealogiczne mojej rodziny. Po tym zaczęlo mi się wydawać ze nasi 'przodkowie ' są obecni nie tylko w naszych genach, ale też w schematach działania latami utrwalanych, przewijanych...Teraz próbuję się odbudować, dopiero teraz. Widzę, że moja Matka nie ma autorefleksji, nie ma kontaktu z samą sobą. Tyle że ja z tego powodu cierpiałam latami. Aktualnie z powodu covidu dużo byłam z Moimi Synami w domu. Duzo myślalam. Zauważyłam że bardzo nie chce byc jak moi Rodzice , Matka przede wszystkim. A drogą do tego powinno byc zadbanie o moje wewnętrzne dziecko. Trafiłam na Pani filmiki Pani Kasiu i z całego serca za nie dziękuję!!!! A rozpisalam się....dla siebie....bo to moja droga do samouleczenia
Mam ponad 40 lat, dodatkowo DDD . Od daaaawna zarzekałem się że nigdy nie chcę i nie będę miał żony a tym bardziej dziecka, bo nienawidzę tych małych pasożytów. A czasem dopadaja mnie pytania i gniecie mnie wew . Że to nie tak, że może źle myślę ( oczywiście zaraz bojkotuje te myśli ). Ale mam pytanie względem wewnętrznego dziecka, może infantylne, ale ten wew głos to to wew dziecko?
Jakie zachowanie.... Można być wspaniałym, wartościowym człowiekiem i zajść bardzo daleko. Bo nasze życie zależy od naszej własnej aktywności. Trzeba to co było zostawić. Iść do przodu, nie rozdrapywać ran, nie dać sobie wmówić, że powtórzysz ten sam schemat życia, bo miałeś takich a nie innych rodziców. Bo to nieprawda. Zapewniam cię, że wiem o czym mówię. To psychologia dokleja łatki. Przeżyłeś to i to, to będziesz taki a taki. A to jest bzdura. A co mają mówić ludzie, którzy przeżyli swoje dzieciństwo w obozach koncentracyjnych? Znam człowieka w takiej samej sytuacji w jakiej jesteś ty. Skończył studia, ma szczęśliwą rodzinę, dobrą pracę i nikt mu nie pomóg w tym, aby był w tym miejscu. Zostawił to co złe za sobą i działał ta, by jego życie stało się szczęśliwe. Czego i tobie z całego serca życzę. Od ciebie zależy co stanie się z twoim życiem.
Jak się bardzo chce to dużo można. Znam takiego gościa, podszedł do siebie metodycznie. Najpierw się zanalizował u psychologa a potem zaczął pracować nad zmianą swoich schematów, m. in.bardzo starannie dobierał sobie znajomych: tylko ludzi z tzw. dobrych czyli kochających domów. I uczył się od nich normalności. Dziś ma 35 lat i jest szczęśliwy, ale pracował nad sobą 10 lat.
Okej powiem tak leżę sobie i słucham wykładu spokojnie relaksuje się aż tu nagle wyskakuje reklama z głośnością razy 2 i jest to nie przyjemne .... Może.warto wrzucać głośniejsze audio żeby nie było takiej różnicy z reklamą :/
Jestem dda i wspoluźalezniona, mam 47 lat, najpierw ok 8 lat temu trafiłam do Al anon, potem terapia, ok 3 lata, jest lepiej, ale mam stany załamania, szukam sensu życia, siebie samej, mam wszystko a nie umiem się cieszyć z tego.
obrazy dysfunkcji w moim domu? ojciec narąbany w wigilie przy stole z twarzą w zupie rybnej, albo mała dziewczynka dzwoniąca do mamy do pracy z pytaniem kiedy wroci bo jest sama w domu z narąbanym ojcem i jego narąbanymi kumplem, albo zataczający sie ojciec pod blokiem kiedy wszystkie dzieci z mojej klasy to widzą..dziewczynka modląca się na rozancu z totalną trwogą w sercu zeby tata wrocil trzezwy.... Teraz w doroslym zyciu jestem chodzącym stresem.. mowilam matce co mi zaserowowali i dlaczego prawdopodobnie mam nerwicę.. ale to wypiera..to nie jej wina ze tatus pił..
Oj tak ja jestem dorosłym dzieckiem i cały czas się zmieniamy wszystko co się wydarzyło iż Wiem że nie powinnam bo to nie moja wina i też cały czas próbuje coś zmieniać i zmieniam ale jakby Stoję w martwym punkcie i nie widzę rezultatu jestem takim wycofanym niepewnym dzieckiem w cudzysłowiu dzieckiem bo jestem już dorosłą osobą i nie umiem się pogodzić z tym co się stało cały czas zadaję sobie pytanie dlaczego nie mogłam być po prostu z normalnej rodziny mam to na myśli pokazanie świata w bardziej pozytywnym stopniu i bardziej akceptowalne
Kiedyś w szkole średniej czytałem książki Dr. Dobrowolskiego I Prof. Kępińskiego. DEZINTEGRACJA POZYTYWNA i książkę Kępińskiego analizującej osobowość Adolfa Hitlera. Hitler mniał okrutnego ojca, był bity często, potem umarł. Chciał malować tak jak I ja chciałem studiować malarstwo, był na wojnie, 3 lata jako bezdomny pies, trafił do więzienia gdzie stworzył swoją Main Kampf, potem porwała go nienawiść I megalomania, no I stało się. Angry tyran. To musi być efekt jego życiowej drogi jednak okrucueństwo które okazał przyniosło tak wiele cierpień jego ofiar. Nie tylko Żydów, bo był niezwykle cięty na nich, lecz innych narodów także. Stalin był raczej cichy. Mordował zza biórka. Hitler był prawdziwą bestią. Jego krzyki gdy przemawiał pociągały miliony Niemców. To mnie przeraża bardziej niż sam Furer. To była klika złych ludzi. Kępiński próbował wyjaśnić wątki jego agresji I nienawiści. Nie pamiętam tytułu tej książki. DEZINTEGRACJA POZYTYWNA Dobrowolskiego była śmiałą teorią rozpadu osobowości i późniejszej integracji na wyższym poziomie odczuwania i emocjonalnym. Leczył w Poznaniu czy Wrocławiu. To są tacy słynniejsi psychiatrzy z Polski. Czy spotkała się pani z ich pracami, może na studiach...? Co się z nimi stało...? Czy podejście Dezintegracji Pozytywnej przetrwało w polskiej terapii czy zostało zapomniane...?
Ciężki temat, o tym że jestem z rodziny dysfunkcyjnej wiedziałam od "małego". Mój ojciec jest alkoholikiem, bił moją mamę niszczył sprzęty, sprowadzał pijanych kolegów do domu i robił imprezki alkoholowe, przepijając wszystko co miał. Pamiętam, jak miałam gdzieś 7 lat, do szkoły chodziłam, i mama mówiła, by nie mówić o tym co się dzieje w domu. I pamiętam, jak zainteresowała się siniakami na rękach mojej mamy jedna nauczycielka, i moja mama zaczęła opowiadać jak się przewróciła. Ja wtedy powiedziałam, mamo: przecież to tata Cię pobił! Tata pije! Nie wiem skąd wiedziałam, że jest to złe, i że trzeba o tym mówić otwarcie, mimo, że mama naprawdę mnie nie raz prosiła by nie mówić. Bardzo szybko musiałam stać się opiekunką domu, mamy, a przede wszystkim rodzeństwa, byłam najstarsza. I pamiętam jak nie raz mojemu tacie odbijało, mama była w pracy, liczyliśmy dni, zawsze wpadał w ciągi 5-6 dniowe, Jak zbliżał sie 5 dzień, baliśmy się, wiedzieliśmy że po 4 dniach nieobecności, dziś albo jutro wróci, napruty, czasami się poawanturował i poszedł spać, czasami znęcał się nad nami, np musieliśmy dzwonić do mamy tak długo póki się nie odezwie, bo mama go na bank zdradza, dlatego nie odbiera. Mama jest pielęgniarką chirurgiczna, więc czasami potrafiła przy zabiegu stać 4-5 godzin. Czasami po prostu krzyczał że nas zabije, tego sie bałam najbardziej, wtedy uciekałam z domu, albo uciekalismy do sąsiadki, albo na plebanię, albo jak tu i tu nam nie otwarli, to uciekałam z Bytomia do Knurowa, do siostry mojej mamy. Zawsze wiedziałam że pochodzę z rodziny "chorej". Myślałam od dawna o jakieś terapii ale się boję, że gdy będę chciała odejść od partnera to on wyciągnie to, że jestem wariatką bo chodzę do psychologa, tak jak to mój tata zrobił, gdy sie rozwodzili z moją mamą. Faktycznie mam ogromne poczucie zbawienia całego świata i nie potrafię odmówić, staram się, pracować nad sobą, ale jest to niezwykle trudne, gdy się idzie tą drogą samemu.
Poruszyła mnie Twoja opowieść, spotkania z terapeuta to wejście na drogę do zaopiekowania się i otoczenia miłością tej małej bardzo dzielnej i jednocześnie przerażonej dziewczynki, bardzo mocno Cię ściskam i trzymam mocno kciuki za podjęcie tej decyzji 🤗🤗🤗
@@agula576 podjęłam decyzję, pójdę, bo czuję, że mam potrzebę, niestety na razie czasu brak, pieniędzy, przykro to stwierdzić ale uzależniłam się od faceta, dałam się zamknąć w klatce, pandemia tego nie ułatwia. Na razie walczę, powróciłam na studia i zdaję magisterkę, wbrew temu co mój partner twierdzi, że to bez sensu, i lepiej bym się wzięła za coś pożyteczniejszego. Potem praca i terapia oraz prawo jazdy.
@@weronikamieczkowska1956 Weronika nie poddawaj się jesteś dzielną, inteligentną i zdolną kobietą, możesz wszystko, nie daj sobie wmówić że to co robisz Twoje plany na przyszłość są bez sensu... Sięgaj po swoje marzenia i realizuj plany, otaczaj się ludźmi którzy wprowadzą w Twoje życie nadzieję a nie beznadzieję, ludźmi którzy podźwigną Cię do góry jak trzeba będzie, nie marnuj czasu i zdrowia na toksyczne relacje które nie dają życia, tylko wprowadzają haos. Pamiętaj że Bóg jest zawsze z Tobą i o wszystko możesz Go prosić o o wszystkim z Nim możesz rozmawiać, mnie Bóg wyciągnął z bardzo wielu trudnych spraw i był ogromną pomocą w kryzysowych sytuacjach. Powodzenia dzielna wojowniczko ❤️ modlę się o przełom w Twoim życiu 🙏 Niech Bóg Cię Błogosławi.
@@weronikamieczkowska1956 mam nadzieję, że trzyma się Pani tej podjętej decyzji! Też jestem w terapii i były to najlepiej wydane na siebie pieniądze. Pozwalają ogarnąć z czyjąś pomocą, że w każdym z nas jest to małe dziecko "Ty sprzed lat", które trzeba pokochać i jako dorosła osoba musisz tego dziecka pilnować i opiekować się nim w swojej głowie. Jakież to symptomatyczne, że osoby pokiereszowane dobierają sobie partnera despotę, partnera kata, partnera krytyka (jako przedłużenie Twojego krytyka wewnętrznego). Życzę morza siły bo naprawdę warto. Terapia niesie łzy, ale to łzy w których urodzisz się na nowo 🌷
Pracuje nad sobą od lat, czasem mam wrażenie że już nie wiem w jakim jestem punkcie w tym dobrym czy złym. Calymi dniami o tym myślę i glubie się w mnogość treści. Mam żal , dlaczego nie mogę być jakiś taki normalny. Pozdrawiam wszystkich zagubionych i inne osoby co tu trafili.
Pozdrawiamy 💪
Dziękuję wzajemnie pozdrawiam i dużo pozytywnej energii życzę 😘😘😘🤗
"mam żal, dlaczego nie mogę być jakiś taki normalny" - znam to bardzo dobrze:P przyznam, że czytając to zdanie łzy od razu do oczu napływają:P
Cudownie że pan Coś dla siebie robi ❤
Powodzenia w drodze ku zadowoleniu z siebie, nie jest latwo ale mocno trzymam kciuki!🤗
Ten wykład jest w 100% o mnie. Jestem DDA i DDD. Jestem wręcz książkowym przykładem. Jeszcze będąc dzieckiem wiedziałam że nic nie jest tak jak ma być ale nic nie mogłam zrobić. Później naiwnie myślałam że wystarczy fizycznie odciąć się od tego i samej zachowywać się nienagannie. Teraz mam 57 lat i od kilku miesięcy jestem w terapii. Dopiero teraz otwierają mi się oczy. Chociaż cały czas szukałam drogi do szczęśliwego życia. Jestem pełna nadziei, że tym razem z terapeutką przy boku wyprostuję wiele spraw i nie będę cały czas przepraszać że żyję. Pozdrawiam wszystkich poranionych, warto szukać drogi do radości
Dla mnie to bardzo interesujący temat. Ja jestem z rodziny dysfunkcyjnej - nie było tu alkoholu, ale brak odpowiedzialności i niedorosłość rodziców. Miało to takie skutki, że przejmowałam bardzo dużo obowiązków i byłam super odpowiedzialna, świetnie dająca sobie radę, silna, niezawodna i niestety odłączona od siebie i swoich emocji.. Zachorowałam na depresję i w ciągu terapi dowiedziałam się, co się stało, bo ja nawet tego nie zauważałam. No teraz uczę się nie być bohaterem, opiekować się sobą, kochać siebie.
Na pewno przeczytamy! Od trzech miesięcy jestem na terapii. Mój partner tez. Oboje pochodzimy z dysfunkcyjnych domów. Jesteśmy razem od 17 lat bylismy jeszcze dzieciakami teraz wiemy ze życie może być piękne krok po kroku uczymy się nazywać swoje emocje i rozumieć przyczynę pojawiania się ich w danym momencie. Wielka role w moim życiu odegrała również książka Siła nawyku. Jestem na etapie żałoby nad swoim dzieciństwem i nastoletnim czasem. Pozdrawiam i dziękuje. Doceniam ogromnie Pani wkład pracy w te filmiki.
Cieszę się, że razem chodzicie na terapię i chcecie ratowac małżeństwo, moje się rozpadło mąż nie chciał podjąć leczenia. Dziękuję za polecenie książki, ja też chodzę na terapię ale nie jestem z jej efektów zadowolona. Jakby jeszcze mogła coś Pani polecić będę wdzięczna dziękuję i powodzenia Wam życzę 😘😘😘
@@evelinkern2742 a czytałaś Odkryj swoje wewnętrzne dziecko? Stefanie Stahl?
@@anuszkaj_k4778 nie nie czytałam nie słyszałam o niej ale zaraz poszukam dziękuję serdecznie 😘😘😘
Mama schizofrenia (zachorowała gdy mialam 10 lat) , ojciec alkoholik.
Moja starsza siostra umarla w wieku 6 lat z wodoglowiem w latach 80tych.
W domu zawsze było niespokojnie.
Uciekłam w wieku 21 lat za granice i tu mieszkam. Niestety mam często problemy.
Jestem właśnie taka jak mówisz (czarno biała perfekcjonistka z lękami).
Mam podobną książkę o "wewnętrznym dziecku".
Uwielbiam twoje vlogi 🤗
Pani Aniu, jestem w podobnej sytuacji. Piszę dopiero teraz, bo właśnie dopiero obejrzałam filmik.
Myślałam że tylko ja miałam w rodzinie taki układ, a tu się okazuje że mam prawie siostrę ( to ma być żart). Przed swoją przeszłością nie uciekniemy ale możemy to przepracować żeby ruszyć do przodu. Pozdrawiam serdecznie
Straciłam dużo, przeszłam wiele, ale najważniejsze znalazłam siebie i walczę. Wiem co chcę i do tego dąże. Powoli z dnia na dzień chcę być najlepszą wersją siebie. Doceniam wszystko, że mogę zjeść świeży chleb posmarowany masełkiem, pójść nad jezioro i popatrzeć na wodę, dobrze przespalam noc. Mam chwile załamania.... Ale najważniejsze jest, to " jeśli idziesz przez piekło, nigdy się nie zatrzymuj, idź dalej". Wszystko mija. Będzie dobrze trzeba poprostu puścić ten sznurek, który piłuje i rani rękę. Modlę się za siebie i za Was. Zaufajcie i szukajcie dobroci, doceniajcie nawet, to że możecie skorzystać z toalety w normalnych warunkach, bo wiele osób nawet tego nie ma❤❤❤. Mi wdzięczność pomaga. Nawet za te złe momenty, bo jestem tym kim jestem teraz. Przebudzilam się i żyje moim życiem.
Pozdrawiam
Zamówiłam książek. Bez testu wiem ,że jestem w gronie tych dysfunkcyjnych
Pozdrawiam Was wszystkich!
Kochana Pani Kasiu❤ ja się dowiedziałam, że jestem wnuczką alkoholika (który mnie wychowywał) z terapii, rozmów z moimi przyjaciółmi i po części z Pani filmików. Cały czas nad tym pracuję, kursy, filmiki, książki, terapia rozmowy z klientkami. Mój partner też jest DDA 🤷♀️ przesłuchaliśmy wspólnie to video i chociaż do niego Pani nie przemawia to słucha i mówi, że "mądre". Dzięki Pani pomyślałam, że co sobotę lub niedzielę będziemy czegoś słuchać wspólnie, a potem analizować. Polecam wszystkim i dziękuję, że jesteście i komentujecie to na ptawdę dodaje otuchy 🤗
Cudownie , ze oglądacie razem . To pogłębi waszą relacje i wasze życie 🥰
DDA - poważny kryzys w związku małżeńskim (choć pod drodze było ich wiele) pchnął mnie na terapie. Na tyle poważny był to kryzys ze wiedziałam ze sama z tego nie wyjdę choć całe życie „dawałam sobie radę jak zawsze ze wszystkim”. Parę lat w terapii, zyskana świadomość plus praca nad sobą która chyba nigdy się nie skończy. Popełniam nadal błędy z ta różnicą ze mam tego świadomość i pracuje nad tym. Poważna lekcja od życia w nieświadomości do życia choć w częściowej świadomości.
Ale cudownie ❤️ zastanawiałam się właśnie, czego posłuchać do śniadania. Grunt to dobrze zacząć dzień!
Trafiła Pani w punkt. Bardzo dziękuję za wiedzę i mądrość jaką Pani nam przekazuje. Dzięki Pani odkrywam świat na nowo. Wykonuje Pani bardzo potrzebną dla nas pracę. Krótko mówiąc inicjuje Pani nasz rozwój.👍🌹🌞🍀
Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego co najlepsze. ❤
Witam wszystkich bardzo serdecznie jeżeli chodzi o mnie to dziś zdałem sobie sprawę że jestem dda a mam 38 lat i nie daje rady czasami, już wyzyta jest umuwiona na sobotę i biorę się za siebie 🙂pozdrawiam wszystkich i życzę odwagi oraz siły to walczenia o swoje cenne życie 👊
U mnie w dzieciństwie nie było akloholu ale za to ojciec despota...a jego taktyki wpłynęły na moje życie. Za to mama kochająca i chodź dziś ma już 90lat czuję do niej więź niedoopisania.Pozdrawiam🙂
Mam dokładnie tak samo tylko że mama zmarła jak byłem dzieckiem. Wychował nas ojciec i babcia, taka sama despotka jak on
mama pozwalała na despotyzm ojca. To nie jest takwei czarne białe - ojciec despota i świetna mama
@@djslavinette przecież kobieta podała wiek matki - 90 lat. czyli kobieta żyła w zupełnie innej epoce. w takiej, w której np. nie było rozwodów. nie miało to nic wspólnego z "pozwalaniem".
poza tym, dziecko czuje kiedy rodzic pozwala na coś, w sensie akceptuje, a kiedy nie pozwala, tzn. robi wszystko, żeby dane złe doświadczenie dziecku wynagrodzić/zbalansować.
@@daveniaful rozwody były. Może nie było odwagi. I wiem że łatwiej jest myśleć- matka była super, tato był zły. Ale w życiu tak nie jest. Nieźle matka namieszała, że jej uwierzyłas. Nie przejmuj się, moja odeszła od ojca, a mimo to dla rodziny i otoczenia to ojciec był winny rozpadu małżeństwa. Narcyz makkawieliczny nie takie rzeczy wyczaruje
Zaczęło się od przeczytania Wyrosnąć z DDA, wsparcie dla dorosłych córek alkoholików. Dzięki niej mój apetyt na pochłanianie książek o tej tematyce i innej ciągle rośnie. Próbuje pomału pracować ze swoim wewnętrznym dzieckiem i uczyć się miłości taka jaka ona powinna być. Teraz mam dwójkę małych dzieci i chce im przekazać zdrowa miłość. Dziękuję Pani Kasiu za wszystkie książkowe wskazówki on pomagają mi iść dobra drogą. Mam nadzieję że Bóg też mi w tym pomoże.
Bardzo ciekawy odcinek. Pomaga mi zrozumieć niektórych ludzi, którzy do tej pory wydawali mi się kosmitami. Dziękuję!
Dla mnie takie osoby jak ty są kosmitami ..
@@littlecapricorn Nie dyskutuję z trollami...
Jak zawsze bardzo mądry i potrzebny filmik. Pani Kasiu - bardzo proszę o film o tym jak być dobrym rodzicem nastolatków. Są filmiki o nastolatkach u Pani ale to temat rzeka - proszę o więcej!!!
Od lat się z tym męczę - rodzina z jednym rodzicem hazardzistą, to podobnie wygląda, jak u alkoholików. Długi, wieczny brak pieniędzy i pozostawienie samemu sobie. Potem ten rodzic zniknął. Zostałyśmy same, mama współuzależniona. Odkąd chodzę na terapię, w końcu udało mi się znaleźć normalny związek, pozbyć kompleksów i uwierzyć w siebie. Choć nadal, kiedy pojawia się temat pieniędzy i znajomych, którzy dostali od rodziców kasę na wkład własny na mieszkanie, wesele itd. potrafię dostać ataku paniki i nie mogę się uspokoić. Do tego jestem pracoholiczką i mam wstręt do kredytów i pożyczania pieniędzy. Ale wierzę, że i tego się pozbędę.
Pozdrawiam swoją żonę Malwinę. Kocham Cię ❤️
Super się Pani słucha, chyba przez to, że mówi Pani naturalnie, pomyłki czy chwile namysłu dodają temu wideo uroku i serdeczności :3
Dziekuje za Pani dzialalnosc. W wieku 32 lat zdalam soboe sprawe, ze jestem DDA. Moja mama byla wysokofunkcjonujaca alkoholiczka. Godzila prace, dom i picie, a ja cale zycie czulam sie zla corka, ktora nie potrafi byc dla niej serdeczna. Dzis juz wiem, ze mialam prawo byc na nia zla. Nie akceptowalam jej picia. Na chwile obecna zerwalam z nia kontakt. Jest mi bardzo przykro i ciezko z tyM, ale nie jestem w stanie udawac, ze jest ok i nie widze problemu. Pozdrawiam. Pani filmy bardzo pomagaja.
Super🌸😊 ..że w końcu ktoś mówi o emocjach...PROSZE jeszcze o sposobach radzenia ... Nie mamy wpływu na wybór rodziców..będąc nimi ..nie chcemy powielać złych schematów myślenia..zachowań..czyli przekleństwo ..zamiast blogoslawuenstwa. ..które JEST życiem..radością. .rownowaga..obfitoscia.. od niedawna wiem że jESTEM dziecko DDA..i powielilam schemat wyboru partnera nie wiedząc że tak to działa..link prześle siostrze do Wielkiej ?Brytani
Cześć Kasiu, bardzo Ci dziękuję za masę przekazywanej wiedzy i różnorodność tematów! ❤️ W wieku około 20 lat się obudziłam, zaczęłam szukać powodów moich problemów i winowajców... Obecnie (24 lata) szukam rozwiązań, żeby być szczęśliwą (bo to moje prawo a może nawet obowiązek).
Bardzo dziękuję, Pani Kasiu! Jak zwykle - bardzo sensowne, potrzebne informacje. Też wielkie dzięki za tą chęć pomocy, wsparcia, podzielenia się wiedzą... Pozdrawiam!
Już od 2 miesięcy oglądam Pani film i ogromnie się cieszę, bo są mi niezwykle pomocne. Jestem również pod wrażeniem Pani osobowości.
Serdecznie pozdrawiam ❤️
Zamówiłam książkę do księgarni, która jest niedaleko mnie otwarta. Już nie mogę się doczekać, kiedy ją odbiorę. Są przypadki, że do DDA i DDD dojdzie jeszcze dokuczanie w szkole. Nieliczni zniosą potrójne combo cierpienia
To kombo akurat dotyczy mnie. Dzisiaj jestem emocjonalnym zombie. Odcięta od emocji. Pracuje nad tym, jednak to mega wyczerpujące
Myślę, że ta książka jest tym, czego obecnie mi potrzeba.
Niezwykle przydatny i wartościowy odcinek. Idealnie odpowiada moim aktualnym potrzebom, jeśli chodzi o zdobywanie nowej wiedzy z dziedziny psychologii i rozwoju osobistego.
Dziękuję i pozdrawiam Panią serdecznie. 😘🍀
Potrzebuję tą książkę 😐 a nawet nie zdawalam sobie sprawy z tego, że moja nieumiejętność odmawiania innym i wyręczanie wszystkich w różnych czynnościach wzięła się z dzieciństwa, które wydawało się być szczęśliwe. Cały czas myślałam, że poprostu jestem wysoko wrażliwa i dlatego nie jestem w ogóle asertywna .
Na pewno kupię i przeczytam. Dziękuję za ten materiał i liczę na więcej w tym temacie!
Pani to jest narodowy skarb, dopiero trafiłam na Pani filmy, wspanialy kanal TH-cam.
Super filmik. Pierwszy raz trafiłam do Pani. Klikam substancję i słucham dalej.
Pozdrawiam serdecznie 🙂
PS.
Ma Pani super fotel za sobą z tymi lampeczkami 😍 magia ❤️
Wspaniale wytłumaczone, dziękuję.
Dzięki za film, Kasiu! Też pochodzę z dysfunkcyjnego domu i mam myśl, że problemom z domu rodzinnego też należy się żałoba, tak samo błędom popełnionym jako pokłosie dysfunkcji, w których się dorastało. Pierwszy rok po urodzeniu dziecka był dla mnie rokiem terapeutycznym pod tym względem. Zaczynam stawać twarzą w twarz z własną przeszłością, rozumieć i leczyć przy wsparciu Męża, mojego najlepszego przyjaciela.
I na pewno zaopatrzę się w polecaną przez Ciebie książkę!
Super, bardzo obrazowo i merytorycznie.
Dziękuję, że jesteś! Dowiedziałam się o tobie od koleżanki! Dziękuję jest za to❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Świetny filmik, który bardzo wiele wyjaśnia, dziękuję 👍
Prawda w oczy....dziękuję 💓🤗😁♥️
Cieszę się, że trafiłem na Pani materiały na YT. Wypowiada Pani dużo ważnych aspektów pracy nad sobą, które chyba niejeden terapeuta chciałby wyłożyć pacjentowi podczas sesji terapeutycznej, ale zwyczajnie nie ma na to czasu podczas terapii.
Osobiście traktuję to jako suplement do wizyt u terapeuty i pozostawiam Pani jedno słowo w aspekcie tego, co Pani robi: dziękuję...
Cieszę się , ze mogę pomoc 💪🏽😊
Pani Kasiu dziękuję i pozdrawiam 🙂
Kasiu pozdrawiam, świetna "lektura" 😉👍
Dziękuję za ten film 🙏🏻
Mam 22 lata . Pochodzę z małej wsi z rodziny patologicznej . Przez całą podstawowke bylam gnębiona w szkole bo bylam biedna. Ciągle słyszałam że do niczego się nie nadaje i wkoncu w to tak mocno uwierzyłam ze nie potrafię ruszyć z miejsca . W wieku 18 lat podjęłam jedyna prace której nienawidze ale brak mi odwagi do jej zmiany bo wkoncu do niczego się nie nadaje ... Nie wiem w ktora stronę skierować swoje życie. Juz mialam naprawdę różne mysli w głowie wliczając samobójstwo. Im bardziej zaczęłam interesować się rozwojem osobistym , DDA , tym większy mam mętlik w głowie i za dużo niedobrych rzeczy widze w sobie . Może ktoś ma podobnie i się podzieli swoją historią?
Po kolei, po kroczku.. trzeba się nauczyć kochać siebie, doceniać, współczuć.. jeszcze trochę pracy, trochę chaszczy, ale czeka życie piękne i kolorowe! Ja nie miałam może aż tak ciężko, ale też jestem jeszcze w pół drogi.. pozdrawiam!
Ooo bardzo Cie rozumiem! Nie wiem dokladnie co przeszlas i trudno konkretnie cos doradzic. Chociaz... jest na Twoja sytuacje pewien niezawodny sposob. Pewnie kojarzysz Jezusa z obrazu "Jezu ufam Tobie"? Powiedz mu to wszystko, wyplacz, wykrzycz i zawierz. Zaufaj mu bez reszty. On powoli wszystko przemieni. Sprawi, ze rzeczy, ktore Cie bola, przestana istniec. Taka ma moc. U mnie poskutkowalo. Przepraszam za ten komentarz, bo nawet nie wiem, czy jestes osoba wierzaca, ale dla mnie to jedyne niezawodne wyscie z takiej sytuacji. Trzeba wspolczuc ludziom, ktorzy nas krzywdzili. To oni sa biedni, nie Ty! Jestes wspaniala i najlepsza dla Niego. Trzeba sie przegladac w oczach Jezusa, nie ludzi. Ludzie czesto zawodza. Pozdrawiam serdecznie i sciskam😘😘😘
@@alexandracieslik8745
Żeby to takie było proste.
Poki jest zycie jest szansa na zmiane. Pierwszy krok juz za Toba - swiadomosc. Teraz pora na wsluchanie sie w siebie i swoje potrzeby i emocje. Pokochanie siebie krok po kroku i bycie dla siebie wsparciem (otaczanie sie pozytywnymi ludzmi, pozytywne ksiazki, moze terapia...). Tulenie malej dziewczynki ktora mieszka w srodku, ktora wiele przezyla i byla bardzo dzielna. To co sie wydarzylo bylo poza jej kontrola a teraz czeka przyszlosc ktora wybuduje tak jak bedzie chciala. Krok po kroku. Plan i cala naprzod. Powodzenia 💓
Sama pochodze zalej wioski w gorach, mama narcyz, tata alkoholik... Pracuje caly czas nad soba, coraz wiecej rozumiem, coraz lepiej o siebie sie troszcze, droga nie jest prosta. Pomoglo mi na pewno zostawienie za soba tego srodowiska i budowanie nowych nawykow myslenia i dzialania. To moja sciezka. Zycze powodzenia na Twojej i wysylam duze poklady ciepla.
@@alexandracieslik8745 mi się bardzo podoba jak napisałaś. Jestem wierzącą osobą i również mam podobny problem. Wiem jakie to trudne, ale pomaga świadomość, że kiedy człowiek cierpi Bóg jest najbliżej niego i szepcze słowa Kocham Cię! Wierzę, że jeszcze będzie pięknie. Potrzeba dużo akceptacji..❤
A może nagrałaby Pani filmik o złości? Zupełnie jej nie rozumiem, nie wiem jak się złościć, czuje się przez to nijaka jak zupa pomidorowa, wyrzuciłam z siebie ta cześć bo kojarzy mi się z agresja i jest taka pustka a czuje się wewnętrznie spięta przez ta złość
Dokładnie, jak się złościć nie będąc agresywnym?
Złość i agresja są bardzo często wierzchołkiem góry lodowej a pod nimi są często inne emocje np strach , smutek, bezradność. Gdy dotrzemy do tych emocji pod spodem i się nimi zajmiemy ( w pracy z wewnętrznym dzieckiem bądź terapii)wtedy zazwyczaj nadmierna agresja i złość są do ogarnięcia. 😊
Zdałam sobie już sprawę będąc dzieckiem. Pracuję ze sobą i proszę o więcej informacji na ten temat :)
Jestem DDA, DDD. Dowiedziałam się o tym po 30 roku życia.
Kiedy moje drugie małżeństwo rozpadło się, dopiero wtedy uświadomiłam sobie, że że mną jest coś nie tak. Terapeutka uświadomiła mi, że wybierałam takich samych mężów, jak mój ojciec. Zaczęłam oglądać filmy dotyczące narcyzmu I DDD. Po rozwodzie na pewno będę kontynuowała terapię. Czuję potrzebę zrozumienia mojego wewnętrznego ja. Chcę uchronić się przed kolejnymi , niewłaściwymi wyborami.
Dziękuję Pani Kasiu 💙
Rozsyłam dalej 💌
No dobrze, przeczytam te książkę i co dalej
Pani Kasiu, mając 10 lat, wiedzialam, że coś w domu nie jest w porządku (ojciec był alkoholikiem, Mama manipulantką, zimną osobosą, karcącą, surową do bólu, bardzo często wstydziłam sie brać udział w WFie, gdyż miałam na udach siniaki i krwiaki). Po kolejnej awanturze prosiłam matkę aby opuściła ojca. Nigdy tego nie zrobiła. Mając 17 lat nie wytrzymałam napięcia w rodzinnym domu i wykożystałam Moment, aby w grudniu 1985 roku wyjechać do RFN.
Niestety, po dwóch latach i matka przyjechała... ściągając ogromnym podstępem ojca.
Jest mi bardzo ciężko pisać publicznie na ów temat. Wiem, że jest wokół mnie zbyt wiele toksycznych osób, które chętnie "pożywią się" energią...
Dziękuję bardzo za Film.
I jak to się skończyło? co zrobić, gdy ktoś taki za Tobą przyjedzie?
@@kasianiepodamnazwiska6010 stawiać co rusz od nowa granice i nie dać się zmanipulować, zniszczyć. Zadbać o swoje wewnętrzne dziecko, słuchać własnej intuicji, swojego wewnętrznego "ja".
Mama, ani moja ex-teściowa, ani ex-mąż, ani moja własna siostra (15 lat młodsza) nie potrafiły mnie zmanipulować. Już jako dziecko broniłam swojego "ja" mojej osobowosci. Rebell.
Latem 1985, kiedy postawiłam się "okoniem" do matki, że nie potrafi zadbać o własne jestejstwo oraz o dobro własnych dzieci, a do ojca z groźbą, że jeżeli nadal będzie hlał i zaniedbywał rodzinę, odejdę od nich. Ojciec się zmienił, nie zalewał się i nie zarywał rodzinnego byty, znikając na parę dobrych dni. Matka nie zmieniła się, nadal była wredna, przesuwała granice. Na nic nie pozwalała, nawet na zwykłe spotkania z przyjaciółką, czy pojsciem na prywatkę... Jak coś jej nie pasowało, nie można było tego wykonać... Ojciec od dawna zaprzestał się wtrącać, nie było to przez matkę mile widziane, a raczej nie tolerowane... Wg niej miałam zastapic ja, w trosce o dwudletnia siostre. Dlatego, po cichu nakręcałam wyjazd za granicę, gdyż kiedy uciekłam do przyjaciółki, szybko mnie znalazła... I gehenna rozpoczęła się od nowa. Emocjonalny, fizyczny i ekonomiczny gwałt.
Dzisiaj wiem, że ponieważ od dziecka "programowała" mnie osoba, matka, o zabuzeniach narcystycznych. Podświadomie, bez mojego współudziału i niewiedzy, przyciągałam jako WWO toksycznych ludzi do mojego życia.
Podczas pracy z wewnętrzna osobowością (dzieckiem) wybaczam sobie wszystko co jako dziewczynka nie byłam w stanie... w ten sposób, zaleczam i wybaczam sobie zadane mi przez innych rany. Zachowanie dorosłych w stosunku do dziecka, które nie są wybaczalne, są nie na miejscu.
Najważniejsze, aby zawsze wierzyć we własne siły, ufać sercu i intuicji. Kochać te skrzywdzone dziecko którym byliśmy w tamtym czasie, oraz którym czasami nadal jesteśmy. Nie bać się, gdyż im więcej strachu w Tobie, tym bardziej go żywisz i on rośnie.
Kiedy czujesz strach, zapytaj siebie skąd on się bierze, przed czym tak na prawdę sie boisz? Zapytaj tą dziewczynke która mieszka w Tobie i czeka na zrozumienie oraz przygarnięcie do serca ... Daj mu przestrzeń, zaakceptuj że jest tak a nie inaczej, równocześnie zrób 5 głębokich długich wdechów do jamy brzusznej i długich, spokojnych wydechów przez przymknięte usta. Ważne, aby ów strach mógł się z Ciebie wydostać, gdyż zatrzymane negatywne emocje manifestują się przeciwko nam poprzez wszelakie noerotyczne choroby, aż do złośliwego raka (jak było w moim przypadku)
ZADBAJ O SIEBIE, gdyż nikt inny o Ciebie samą nie jest w stanie zadbać.
Życzę Ci Ogromu sił i wiary w siebie.
Joanne
♥
@@JoanneFi dziekuje
Pani kochana spotykam się po raz pierwszy z takim pojęciem jak wewnętrzne dziecko czy dysociacja emocjonalna chociarz jestem 42 letnim weteranem psychiatryczney terapii. Z 20, naliczyłem, psychiatrów którzy mnie doglądali tylko dwóch prowadziło jakąś terapię conversacyjną. Pozostali poprostu ładowali zastrzyki Haldolu lub tabletki Rozpierdolu czy Quatiepinu I moje spotkania wyglądały na monologi. Żadnej treściwej pomocy, interwencji w moją psychikę czy nawet próbę investygacji co mi jest. Przez te całe lata byłem zdany na siebie, swoje medytacje Zen I Tao, Bhakti Yogę I nauki mistrza Zen Seung Sahna oraz innych nauczycieli choćby takich jak mój tybetański mnich Geshe Khenrab z montrealskiej świątyni, Tilopa I Naropa z Mahamudrą, Nyoshul Rinpoche I Tulku Urgyen Rinpoche z naukami Dzog-Chen, czy Lao Tzu z Chuang Tzu originalnie z Chin. Co ciekawego nieocenioną pomoc I wsparcie otrzymałem od pacjentów psychiatryka, Angeli I Kasi, oraz od znajomego Polaka, prywaciarza, Zygmunta aka Zygi. Jako starsi I bardziej doświadczeni wzięli mnie pod swoje skrzydła I dowiedziałem się wielu rzeczy o życiu, ich własnym I w ogóle o sprawach, które wylali na mnie ze swoich Serc. Jestem dobrym sluchaczem I oni mnieli dużo przeżyć I doświadczeń o których mi mówili z entuzjazmem. Do dziś śmieję eię z żartów które mi opowiadali. Poumierali już niestety. Jednak nie tęsknię gdyż jak powiedzieli się spotkamy ponownie w duchowym świecie.
Zamówiłem parę książek Dr. Thian również tę EMOTIONAL SOBRIETY o której pani mówiła na jednym z programów video. O ile Zen i Tao nie naciskają na tzw. benefiting others i loving kindness o których trąbią Tybetańscy mnisi z Dalai Lama na czele, moje życie duchowe zostało pogwałcone przez nachalne narzucenia altruizmu za wszelką cenę aby pozbyć się myślenia o sobie a myśleć tylko o innych ludziach. I tutaj mamy problem. Bo z jednej strony człowiek jest osaczony przez własne nierozwiązane problemy a tu mu mówią masz pomagać tylko innym ludziom. Pomagać mogę ale z czym...? Z jaką pomocą mam wyjść...? Najpierw rozwiąż człowieku swój problem i jak po problemie to szacunek dla ciebie. Jeżeli jest problem egzystencjonalne lęki i beznadziejność fabrycznego życia to jak mogę skutecznie pomóc innym ludziom I rozwiązywać ich problemy...? Wysyłanie czeków to nie jest najlepsze rozwiązanie chociaż wysyłałem czeki na charities przez 36 lat. Przestałem pomagać gdy okazało się, że pomoc idzie tylko w jedną stronę. Jak moj przyjaciel Piotrek Radoń powiedział, oni tylko biorą, nie dają. Piotr Radoń. Może słyszała pani. Młody polski student z totalną Amelią. Zmarł w październiku 2014 r. Wysłałem 990 ulotek w ciągu 8iu lat do mniej więcej 30 charytatywnych organizacji w Kanadzie I Ameryce w sprawie Piotrka, Nimy z Nepalu, który stracił mamę i Dom uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 2015 oraz ośrodka Śiardza Ling w Polsce gdy ten się właśnie budował dla polskiej Sangi. 8 lat! Zero pomocy. ZERO POMOCY. Ci ludzie wyciągnęli ode mnie 76 000 CAD w czekach lecz gdy zapytani o ich pomoc dla kaleki I bezdomnego to odpowiedź była ZERO. Jak w piosence. Pero, O Pero, bilans musi wyjść na ZERO. Przestałem zajmować się tą pomocą i do dziś bombardują mnie listami I emailami, dawaj pieniądze! Dawaj pieniądze! Potrzebujemy ciebie! Tak potrzebujecie na swoje wysokie pensje.
Wracając do wewnętrznego dziecka. Chyba jestem takim wewnętrznym dzieckiem zaszczutym i wymanipulowanym po wieloletniej traumie w domu I w szkole. PTSD chyba diagnoza. Razem ze Schizofrenią. Lękami. Depresją. Atakami paniki po Zeldoxie. Anxiety disorder. 42 lata psychiatrii. History of violence. Ziemia Obiecana. To tyle.
Pani. Kasiu. Dziękuję że. Pani Pracuje. 🖐️🖐️🖐️Temat. Rzeka. Niestety ja. również wychodziłam. Z. ogromnego. CIENIA. DDA. Panią. i. Usiłujących. Wychodzić. Najserdeczniejsze 🤗🤗🤗🖐️🖐️🖐️ pozdrawiam powodzenia 💙
Jestem w trakcie samopoznania, skapnelam sir że to nie że mną jest coś nie tak, tylko tak zostało mi wprogramowane myślenie że jesteś jakas nietaka, w momencie kiedy zrobilam z klaudia pingot medytacje cofnięcie ro dnia narodzin. I poczułam kim jestem i że jesteśmy absolutnie cudowna i doskonałą tka jaka jestem mimo choroby
W tej medytacji ukazało mi się przypomnie ie zapomnianego dnia narodzin kiedy raz przezywasz traumę bo odcinają Cie od życia, od razu po wyjęciu z brzucha musisz nauczyć się oddychać, klepią Cie rękawiczkami ściskają przekręcają nie zwracając uwagi na to że jesteś. Jak rzecz. Mycie pod kranem w tych rękach gumowych jest straszne, bardzo silne traumy , a na dodatek położono mnie zawinięto i cieszyłam się że jestem czułam się superszczesciara że udało mi się urodzic bo miałam flashback że prób zejścia na ziemię było sporo, nie każdy mógł urodzic takie światło więc ile razu zostałam poroniona itd a teraz czułam że w końcu!!! Jestem i pomogę wszystkim sobą. Zdziwiłam się że nie mogę mówić i że nikt mnie nie rozumie i że traktuja sale porodowa jak miejsce pracy , dla niektórych nudnej i irytującej, więc nikt się nie cieszy jak się urodzisz bo takich jak Ty już widzieli miliardy i nie jesteś dla nich żadnym cudem jesteś robota do wykonania więc to był 1 szok, że tam żegnali mnie z miłością kibicowali mi darzyli uznaniem do tego kim jestem, jaką jestem wyjątkowa, cudowna i święta, a rodzisz się i jesteś nikim. Ale najbardziej się cieszę że udało mi się w tej medytacji dotrzeć do pierwszej prawy o sobie , o tym za kogo siebie uwazam mam.. w którą uwierzylam, poniewaz widziałam twarz pielęgniarki ktora patrzyła na mnie z niedowierzaniem wstrętem i płakała, a lekarz .. podchodząc patrzac na moje ciało nic nie powiedział ale minę miał tęga, zszokowana zaklopotana, nie wiedzieli jak mnie dotknąć bo byłam przykurczona w dole, a przeprostowana w raczkach.. ważyłam 1,200 i ja tak leżę patrze obserwuje ich.. I sb myślę co jest, czemu się nie jarają..? Może się nie tu urodziłam może jestem jakaś dziwna, noże że mną coś jest nie tak?
Wczoraj wynalazłam P. Kasie i drugi filmik słucham , pierwsz był o ludziach toksycznych … a ten szukałam ciekawego może coś dla mnie tematu i proszę coś chyba dla mnie . Przeczytałam komentarz podemna i czuje się tak samo inna a wszyscy są normalni .
Szczerze to jestem wyglądem inna od średniej wzrostów ludzi bo jestem filigranowa mama , kobieta i dzieckiem DDA (mama moja niestety) . Uwielbiam słuchać jak pracować nad sobą albo jak radzić sobie ze sobą albo zrozumieć siebie , moze to pomoże mi być lepsza mama :-) .
Dziękuje Kasiu😘
Pozdrawiam serdecznie 🙂
Dziękuję bardzo
O cholibka 16:00 jakby Pani mnie opisywała... zauważam to i staram się to w sobie zwalczać, ale jest to naprawdę mega ciężkie, a chyba najgorsze w tym jest irracjonalność tego problemu, ponieważ jestem jego świadom, ale nie jestem w stanie w pełni się tego pozbyć...
Super film!
Do 22 rż moje potrzeby były zaspokajane i miałam do nich prawo. Mając 23 lata brutalnie i drastycznie zostało mi zabrane, do teraz, gdy mam 46- na 23 lata. Liczyli się inni, a siebie miałam stawiać na drugim miejscu i że jestem nie w porządku i zła wobec drugiego człowieka.
Dziękuję 🙂
Dysocjacja osobowości to praca z wewn. dzieckiem. 💚
Obudź w sobie wewnętrznego rodzica i wewnętrznego dorosłego, a wtedy będzie miało to sens. Trzeba między tymi trzema elementami dziecko, rodzic, dorosły zachować równowagę i wtedy coś ruszy do przodu. Grzebanie tylko w tym wewnętrznym dziecku do niczego dobrego nie doprowadzi.
@@ela7847 Pani Elu, wychowałem dwoje dzieci, które kończą studia. Jestem osobą dorosłą i odpowiedzialną. Proszę mi nie mówić o dorosłości i na tym świecie, chcę mieć kontakt sam ze sobą i dla siebie(bo jak dla mnie jest dobrze to wszystkim wokoło mnie jest jeszcze lepiej) Proszę się zainteresować i przepracować swój "cień" opiniowania i krytykowania innych, bo psycholog to z pani żaden. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego😊
@@piotrbucz79 myślę, że zostałam źle zrozumiana. Ani pana nie krytykuję ani nie opiniuję.
@@piotrbucz79 doda jeszcze, że może, ,, żaden ze mnie psycholog,,, ale koncepcja, o którą pan zahaczył jest cała, jeśli składa się z trzech części... wewnętrzne dziecko, wewnętrzny rodzic, wewnętrzny dorosły.
Jestem w drodze.... dziękuję!💝
Dzięki 😘!
DZIEKUJE POZDRAWIAM SERDECZNIE
Czytam i płaczę prawie bez przerwy
Dziękuję
Ja pracuję w w terapii w psychodynamicznym nurcie, tzn. jestem w takiej terapii. Mam już dosyć, bo to męczące. Wszystko rozkminiam. Jestem dda. Mam świetnie ułożone życie, ale bardzo trudno mi się nim cieszyć. Ostatnio już w ogóle ciężko, nagle płacze itd.
No przecież ❤️
Zaczyna mnie przerazac fakt ze odnajduje sie w wiekszosci filmow i poruszanych w nich problemach.. osoba wysoko wrazliwa, kobieta dziecko, opiekunka innych.. w wieku 37 lat nadal nie moge odnalezc siebie i zrozumiec czemu przyciagam niewlasciwych ludzi i potem cierpie, smuce sue. Mysle ze to ze mna jest cos nie tak. Jestem bardzo empatyczna, brzydzi mnie wiekszosc form zla.. najchetniej bym uciekla z tego swiata. Probuje odnalezc w sobie jakakolwiek motywacje.. ale ciezko bo nie mam przyjaciol.. jak spotykam niby super osoby to znikaja bardzo szybko z niewiadomych przyczyn. Baaardzo bardzo jestem glodna milosci i przytulenia i jak na zlosc wlasnie tego nigdy nie dostaje :( a czuje ze chce to dac ale nie ma komu :/ jak tak mysle sobie o dziecinstwie (bo niewiele pamietam) to wiem ze tata rzadko byl w domu, raczej ustawial nas, dzieci, ja najstarsza z piatki wiec zawsze opiekowalam sie reszta i musialam byc przykladem i ta grzeczna.. nie bylo w tym mnie , moich zainteresowan , checi itd.. zawsze niewiele pieniedzy wiec skromne zycie.. szara myszkaa.. jak z tego wylezc? Duzo widze ale nie potrafie konkretnie nic zmienic. Swiadomosc pewnych paternow tez niewiele zmienia.. wrecz pogarsza bo widze bezmiar bajzlu donogarniecia :/
Dziekuję
Moje dziecko, przez lata konfliktów w domu, się zabetonowało emocjonalnie. Niby nic jej nie rusza, ale wiem, że w środku płacze.
Poleci Pani jakąś literaturę, żebym mógł ją nauczyć przeżywać świat od nowa?
Zdecydowanie polecam program 12 kroków :-)
Książkę mam.
Bardzo dobra 🖐️🥰
Witam.
Najlepsze to są teściowe co przynoszą różne bebiloty .
To nic że zawsze się mówi My nie zbieramy takich rzeczy.
Odpowiedź teściowej No ja myślałam że Wam się przyda .
Nie myśl Pytaj mówimy grzecznie.😉😉😉.Czy to zaliczamy do dysfunkcji...?🤔
Pozdrawiam serdecznie Jola.
A ja się zorientowałam dużo za późno, w wieku 34 lat po urodzeniu dwojki dzieci i rozpadzie pierwszego związku. Mój tata zmarł, kiedy miałam 17 lat, a mama odkąd pamietam była surową, zimną perfekcjonistką z wgórowanymi ambicjami i oczekiwaniami, do tego pośmierci taty na bank doszły jakieś epizody depresyjne. Próbowałam rozmawiać z nią na ten temat i wyjaśnić dlaczego mam do niej żal, ale niestety nic to nie dało :(. Nasze stosunki są dziś poprawne, widujemy się raz na rok, albo na dwa lata (mieszkam za granicą), a rozmaiwamy ze sobą może z 10 razy w roku przy okazji świąt, urodzin itd.
Odkryłam Pani kanał całkiem nie dawno przez przypadek, ale przynajmniej mam co oglądać :). Temat, który dla mnie byłby interesujący to sposób zdjęcia z siebie odpowiedzialności za dorosłe dzieci, i takie które sobie radzą i takie, które wiecznie popadają w jakieś problemy.
Dziekuję za ten odcinek :)
Ja sie tez wzielam za siebie juz pierwsza wizyta za mną. Jestem DDD ciężko czasem jest, płacz, gorsze dni. Nie ulozylam sobie życia do tej pory..choc moim marzeniem jest rodzina
Wszystkiego dobrego😘
Ojej...pamiętam miałam 7-8lat i usłyszałam w TV że jest coś takiego jak dzieci z domu dziecka...I prosiłam Boga żeby się tak okazało, że jestem adoptowana,i kiedy dorosnę to poznam moich prawdziwych rodziców 🙈🤣😅
Tata odebrał sobie zycie jak miałam rok ...mama depresja nerwica. Ciągle w łóżku i szpitalu itp.ojczym alkoholik 🤕
Ja mieszkam za granicą i nie kupowałam nigdy polskich książek przez Internet. Czy ktoś może polecić jakąś niedrogą księgarnię?
Nie mogę znaleźć linku do książki.Czy nogę prosić o link.Dziekuje bardzo za cała wiedzę która Pani przekazuje.Pozdrawiam serdecznie
W opisie do filmiku
Dzień dobry.
Wychowałam się w domu alkoholowym, gdzie przeważało lekceważenie upokorzenie ,wpajanie braku wartości, przemoc i dużo dużo innych rzeczy. Myślałam że jak założę swoją rodzinę, zrobię wszystko żeby moje dzieci i moje życie wyglądało jak moje. Ale niestety nie potrafię tego zrobić. Założyłam rodzinę z Alkoholikiem mimo tego że nie chciałam mieć takiego życia jak miałam w dzieciństwie, gdzieś podświadomie szukałam tego co miałam...
Od jakiegoś czasu uświadamiam sobie , że jestem do niczego i nic nie potrafię zmienić. Nie potrafię zapewnić moim dzieciom tego od czego próbowałam uchronić siebie i swoją rodzie. Bez skutenie.
Nie jesteś do niczego. Jeśli jesteś tu to znaczy że szukasz rozwiązań i nie jest Ci wszystko jedno. Powoli małymi krokami pójdziesz do przodu. Wiem co mówię bo przeszłam to samo
Jestem DDD . Mama narcyz ,choć nie ten na full, to jednak . (Ojciec hipochondryk , Syn moich Dziadków którzy przezyli wojnę, ktora Ich 'przeczolgała').Jej matka też narcyz, a Jej Matka czyli moja prababka ...z rozmów z moja Matką wynika mi, że miała chorobę dwubiegunową i w fazie depresji popełnila samobójstwo, gdy moja babcia miała 12 lat. Latami słyszałam, że zmarła z powodu gruźlicy.' Układanka' mi się przestała układać w pewnym momencie życia i 'wycisnęłam' z babci prawdę. W tym momencie życia pomyślałam po prostu, że bardzo bardzo próbuję zrozumieć dlaczego moja matka mnie urodziła skoro mnie nie chce przytulać . Równolegle przeczytałam gdzieś, że 'nasi przodkowie są obecni w naszych chromosomach' i staralam się przeanalizować drzewo genealogiczne mojej rodziny. Po tym zaczęlo mi się wydawać ze nasi 'przodkowie ' są obecni nie tylko w naszych genach, ale też w schematach działania latami utrwalanych, przewijanych...Teraz próbuję się odbudować, dopiero teraz. Widzę, że moja Matka nie ma autorefleksji, nie ma kontaktu z samą sobą. Tyle że ja z tego powodu cierpiałam latami. Aktualnie z powodu covidu dużo byłam z Moimi Synami w domu. Duzo myślalam. Zauważyłam że bardzo nie chce byc jak moi Rodzice , Matka przede wszystkim. A drogą do tego powinno byc zadbanie o moje wewnętrzne dziecko. Trafiłam na Pani filmiki Pani Kasiu i z całego serca za nie dziękuję!!!! A rozpisalam się....dla siebie....bo to moja droga do samouleczenia
Mam ponad 40 lat, dodatkowo DDD . Od daaaawna zarzekałem się że nigdy nie chcę i nie będę miał żony a tym bardziej dziecka, bo nienawidzę tych małych pasożytów. A czasem dopadaja mnie pytania i gniecie mnie wew . Że to nie tak, że może źle myślę ( oczywiście zaraz bojkotuje te myśli ). Ale mam pytanie względem wewnętrznego dziecka, może infantylne, ale ten wew głos to to wew dziecko?
Pani Kasiu, jakie zachowanie w dorosłym życiu może prezentować osoba która wychowała się bez ojca a matka była alkoholiczką?
Jakie zachowanie.... Można być wspaniałym, wartościowym człowiekiem i zajść bardzo daleko.
Bo nasze życie zależy od naszej własnej aktywności. Trzeba to co było zostawić. Iść do przodu, nie rozdrapywać ran, nie dać sobie wmówić, że powtórzysz ten sam schemat życia, bo miałeś takich a nie innych rodziców. Bo to nieprawda. Zapewniam cię, że wiem o czym mówię. To psychologia dokleja łatki. Przeżyłeś to i to, to będziesz taki a taki. A to jest bzdura.
A co mają mówić ludzie, którzy przeżyli swoje dzieciństwo w obozach koncentracyjnych?
Znam człowieka w takiej samej sytuacji w jakiej jesteś ty. Skończył studia, ma szczęśliwą rodzinę, dobrą pracę i nikt mu nie pomóg w tym, aby był w tym miejscu. Zostawił to co złe za sobą i działał ta, by jego życie stało się szczęśliwe. Czego i tobie z całego serca życzę. Od ciebie zależy co stanie się z twoim życiem.
@@ela7847 dziękuje za dobre słowo. Pozdrawiam
Jak się bardzo chce to dużo można. Znam takiego gościa, podszedł do siebie metodycznie. Najpierw się zanalizował u psychologa a potem zaczął pracować nad zmianą swoich schematów, m. in.bardzo starannie dobierał sobie znajomych: tylko ludzi z tzw. dobrych czyli kochających domów. I uczył się od nich normalności.
Dziś ma 35 lat i jest szczęśliwy, ale pracował nad sobą 10 lat.
❤
Okej powiem tak leżę sobie i słucham wykładu spokojnie relaksuje się aż tu nagle wyskakuje reklama z głośnością razy 2 i jest to nie przyjemne .... Może.warto wrzucać głośniejsze audio żeby nie było takiej różnicy z reklamą :/
Jestem dda i wspoluźalezniona, mam 47 lat, najpierw ok 8 lat temu trafiłam do Al anon, potem terapia, ok 3 lata, jest lepiej, ale mam stany załamania, szukam sensu życia, siebie samej, mam wszystko a nie umiem się cieszyć z tego.
😊
obrazy dysfunkcji w moim domu? ojciec narąbany w wigilie przy stole z twarzą w zupie rybnej, albo mała dziewczynka dzwoniąca do mamy do pracy z pytaniem kiedy wroci bo jest sama w domu z narąbanym ojcem i jego narąbanymi kumplem, albo zataczający sie ojciec pod blokiem kiedy wszystkie dzieci z mojej klasy to widzą..dziewczynka modląca się na rozancu z totalną trwogą w sercu zeby tata wrocil trzezwy....
Teraz w doroslym zyciu jestem chodzącym stresem.. mowilam matce co mi zaserowowali i dlaczego prawdopodobnie mam nerwicę.. ale to wypiera..to nie jej wina ze tatus pił..
❤
Witam serdecznie. Czy jest szansa na rozmowę prywatną ? Bądź namiar mailowy na wysłanie do Pani wiadomości ?
Jest w info na kanale :)
Oj tak ja jestem dorosłym dzieckiem i cały czas się zmieniamy wszystko co się wydarzyło iż Wiem że nie powinnam bo to nie moja wina i też cały czas próbuje coś zmieniać i zmieniam ale jakby Stoję w martwym punkcie i nie widzę rezultatu jestem takim wycofanym niepewnym dzieckiem w cudzysłowiu dzieckiem bo jestem już dorosłą osobą i nie umiem się pogodzić z tym co się stało cały czas zadaję sobie pytanie dlaczego nie mogłam być po prostu z normalnej rodziny mam to na myśli pokazanie świata w bardziej pozytywnym stopniu i bardziej akceptowalne
Skąd wziąć dobre środowisko do przeżywania siebie, jeśli się ma takie problemy? Gdyby było dobre środowisko to raczej rzadko są problemy ze sobą.
Pani Kasiu kogo pani poleca online lub z Poznania na terapię dda
Proszę popytać i poszukać kogoś z polecenia . Ja nie polecam nikogo .
Pozdrawiam :)
Kiedyś w szkole średniej czytałem książki Dr. Dobrowolskiego I Prof. Kępińskiego. DEZINTEGRACJA POZYTYWNA i książkę Kępińskiego analizującej osobowość Adolfa Hitlera. Hitler mniał okrutnego ojca, był bity często, potem umarł. Chciał malować tak jak I ja chciałem studiować malarstwo, był na wojnie, 3 lata jako bezdomny pies, trafił do więzienia gdzie stworzył swoją Main Kampf, potem porwała go nienawiść I megalomania, no I stało się. Angry tyran. To musi być efekt jego życiowej drogi jednak okrucueństwo które okazał przyniosło tak wiele cierpień jego ofiar. Nie tylko Żydów, bo był niezwykle cięty na nich, lecz innych narodów także. Stalin był raczej cichy. Mordował zza biórka. Hitler był prawdziwą bestią. Jego krzyki gdy przemawiał pociągały miliony Niemców. To mnie przeraża bardziej niż sam Furer. To była klika złych ludzi. Kępiński próbował wyjaśnić wątki jego agresji I nienawiści. Nie pamiętam tytułu tej książki. DEZINTEGRACJA POZYTYWNA Dobrowolskiego była śmiałą teorią rozpadu osobowości i późniejszej integracji na wyższym poziomie odczuwania i emocjonalnym. Leczył w Poznaniu czy Wrocławiu. To są tacy słynniejsi psychiatrzy z Polski. Czy spotkała się pani z ich pracami, może na studiach...? Co się z nimi stało...? Czy podejście Dezintegracji Pozytywnej przetrwało w polskiej terapii czy zostało zapomniane...?
Ciekawy temat , nagram filmik na ten temat :)
👏
Znowu ksiazka, ktora bardzo chcialabym przeczytac i nie moge jej znalezc po niemiecku...
Czekam na termin na terapię z wielką nadzieja
Zrozumiałam w jak dysfunkcyjnej rodzinie się wychowywałam po urodzeniu mojej córeczki...
Ja też tak mam.
Ciężki temat, o tym że jestem z rodziny dysfunkcyjnej wiedziałam od "małego". Mój ojciec jest alkoholikiem, bił moją mamę niszczył sprzęty, sprowadzał pijanych kolegów do domu i robił imprezki alkoholowe, przepijając wszystko co miał. Pamiętam, jak miałam gdzieś 7 lat, do szkoły chodziłam, i mama mówiła, by nie mówić o tym co się dzieje w domu. I pamiętam, jak zainteresowała się siniakami na rękach mojej mamy jedna nauczycielka, i moja mama zaczęła opowiadać jak się przewróciła. Ja wtedy powiedziałam, mamo: przecież to tata Cię pobił! Tata pije! Nie wiem skąd wiedziałam, że jest to złe, i że trzeba o tym mówić otwarcie, mimo, że mama naprawdę mnie nie raz prosiła by nie mówić. Bardzo szybko musiałam stać się opiekunką domu, mamy, a przede wszystkim rodzeństwa, byłam najstarsza. I pamiętam jak nie raz mojemu tacie odbijało, mama była w pracy, liczyliśmy dni, zawsze wpadał w ciągi 5-6 dniowe, Jak zbliżał sie 5 dzień, baliśmy się, wiedzieliśmy że po 4 dniach nieobecności, dziś albo jutro wróci, napruty, czasami się poawanturował i poszedł spać, czasami znęcał się nad nami, np musieliśmy dzwonić do mamy tak długo póki się nie odezwie, bo mama go na bank zdradza, dlatego nie odbiera. Mama jest pielęgniarką chirurgiczna, więc czasami potrafiła przy zabiegu stać 4-5 godzin. Czasami po prostu krzyczał że nas zabije, tego sie bałam najbardziej, wtedy uciekałam z domu, albo uciekalismy do sąsiadki, albo na plebanię, albo jak tu i tu nam nie otwarli, to uciekałam z Bytomia do Knurowa, do siostry mojej mamy. Zawsze wiedziałam że pochodzę z rodziny "chorej". Myślałam od dawna o jakieś terapii ale się boję, że gdy będę chciała odejść od partnera to on wyciągnie to, że jestem wariatką bo chodzę do psychologa, tak jak to mój tata zrobił, gdy sie rozwodzili z moją mamą. Faktycznie mam ogromne poczucie zbawienia całego świata i nie potrafię odmówić, staram się, pracować nad sobą, ale jest to niezwykle trudne, gdy się idzie tą drogą samemu.
Poruszyła mnie Twoja opowieść, spotkania z terapeuta to wejście na drogę do zaopiekowania się i otoczenia miłością tej małej bardzo dzielnej i jednocześnie przerażonej dziewczynki, bardzo mocno Cię ściskam i trzymam mocno kciuki za podjęcie tej decyzji 🤗🤗🤗
@@agula576 podjęłam decyzję, pójdę, bo czuję, że mam potrzebę, niestety na razie czasu brak, pieniędzy, przykro to stwierdzić ale uzależniłam się od faceta, dałam się zamknąć w klatce, pandemia tego nie ułatwia. Na razie walczę, powróciłam na studia i zdaję magisterkę, wbrew temu co mój partner twierdzi, że to bez sensu, i lepiej bym się wzięła za coś pożyteczniejszego. Potem praca i terapia oraz prawo jazdy.
@@weronikamieczkowska1956 Weronika nie poddawaj się jesteś dzielną, inteligentną i zdolną kobietą, możesz wszystko, nie daj sobie wmówić że to co robisz Twoje plany na przyszłość są bez sensu... Sięgaj po swoje marzenia i realizuj plany, otaczaj się ludźmi którzy wprowadzą w Twoje życie nadzieję a nie beznadzieję, ludźmi którzy podźwigną Cię do góry jak trzeba będzie, nie marnuj czasu i zdrowia na toksyczne relacje które nie dają życia, tylko wprowadzają haos. Pamiętaj że Bóg jest zawsze z Tobą i o wszystko możesz Go prosić o o wszystkim z Nim możesz rozmawiać, mnie Bóg wyciągnął z bardzo wielu trudnych spraw i był ogromną pomocą w kryzysowych sytuacjach. Powodzenia dzielna wojowniczko ❤️ modlę się o przełom w Twoim życiu 🙏 Niech Bóg Cię Błogosławi.
@@weronikamieczkowska1956 mam nadzieję, że trzyma się Pani tej podjętej decyzji! Też jestem w terapii i były to najlepiej wydane na siebie pieniądze. Pozwalają ogarnąć z czyjąś pomocą, że w każdym z nas jest to małe dziecko "Ty sprzed lat", które trzeba pokochać i jako dorosła osoba musisz tego dziecka pilnować i opiekować się nim w swojej głowie. Jakież to symptomatyczne, że osoby pokiereszowane dobierają sobie partnera despotę, partnera kata, partnera krytyka (jako przedłużenie Twojego krytyka wewnętrznego). Życzę morza siły bo naprawdę warto. Terapia niesie łzy, ale to łzy w których urodzisz się na nowo 🌷
Nie widzę w swojej rodzinie dla, ale wiele z tych cech mam w sobie. Nie rozumiem tego
Ja sobie uświadomiłem jak moja żona wniosła o rozwód.