Brakuje jeszcze jednego klasyka: "Nie filozofuj!". Nic tak bardzo nie bolało i to na tak wielu poziomach jak to zdanie. Negacja jednej z najpiękniejszych ludzkich cech, czyli swobody abstrakcyjnego myślenia, w dwóch słowach.
zdecydowanie za dużo razy w życiu słyszałem to zdanie a muszę przyznać, że bardzo mocno podcina skrzydła i ogranicza rozwój naprawdę wybitnych jednostek bo jak widzę dookoła mało kto potrafi zrozumieć sposób myślenia tak zwanego filozofa a to właśnie tym filozoficznym czy też nietypowym myśleniem zmieniamy świat.
To dla mnie nic nie było bardziej podcinającego skrzydła niż zdanie "córa trochę pokory" gdy odczuwałam wielką no i niezrozumiałą niesprawiedliwość. Szczególnie jako najstarsza z piątki rodzeństwa
Jedne z lepszych filmów to właśnie takie gdzie przypominacie i uświadamiacie ludzi że te codzienne niby nieistotne rzeczy są właściwie tym co nas buduje
Przez ojca znienawidziłem naprawianie rowerów. Co roku schodziliśmy do piwnicy przygotować rowery do sezonu letniego po zimie. Co drugie słowo przeplatane agresją werbalną, wrażenie ciągłego pośpiechu skutecznie zniechęcało do wspólnych napraw. Efektem tego było tylko to, że z każdego takiego "naprawiania" wychodził ktoś z płaczem lub mocno przygnębiony, bo niecierpliwość ojca zawsze brała górę. Najgorsze było to, że zawsze wymagał, a nigdy nie uczył. Twierdził, że powinniśmy takie rzeczy wiedzieć, bo jak on był w naszym wieku to potrafił przy -30 st C rozkręcić, skręcić i uruchomić stara 266. Tak było całe dzieciństwo. Rower nauczyłem się naprawiać mając 16 lat, za pośrednictwem 7-minutowego filmiku na YT.
miałem podobnie, mając 10 lat bardzo chciałem nauczyć się naprawiać swój rower ale ojciec zawsze na moja prośbę nauczenia jak działa dana część czy jak coś zdemontować odpowiadał zdawkowo, że jest zmęczony/nie ma czasu lub jak już się zgodził to po 10 minutach "nauki" łapał narzędzia z "dawaj to, bo mnie zaraz krew zaleje jak patrze jak ty to robisz" na ustach . Efekt był taki, że jeździłem złomem i dopiero w wieku 16-17 lat z filmików na yt nauczyłem się naprawiać rower.
Haha... uwielbiam ten argument 😅 Mój ojciec co prawda Stara chyba rozkręcić nie potrafił ale uwaga cytuję "Ja w Twoim wieku to taczki chujem przenosiłem !", także no.... ciężko było to przebić 🤗
@@xflashu8075 zalepianie dziur w dętkach, pompowanie, konserwacja karoserii i wrażliwych części za pomocą wd40. Nic trudnego, a jednak przez kilkanaście lat życia ojciec tak prostej czynności nie mógł nauczyć, bo zawsze były nerwy
Mnie najbardziej bolało ,,Nie odzywaj się'' gdy np. Chciałam dołączyć do rozmowy. Bolał też klasyk ,,Nie filozofuj'' gdy WIEDZIAŁAM, że rodzice się mylą.
Najlepszą rzeczą, którą możesz odpowiedzieć na "nie filozofuj", to dowiedzieć się jak barak filozofii we współczesnym świecie wpływa na upadek cywilizacji i wszelkich cnót moralnych, by ostatecznie odrzec im, że filozofia dotyczy właśnie najbardziej podstawowych kwestii życia, których często uczą w przedszkolu filozofią tego nie nazywając (np. czyny są ważniejsze niż słowa), a po klasach 1-3 edukacja filozofii się kończy, a Sokrates, Platon, Arystoteles, Zenon z Kition, Epikur i inni są przedstawieni jako ludzie, którzy dawno żyli i, którzy są dawno przestarzali, bo przecież technologia poszła do przodu. Kompletny idiotyzm edukacji, niszczący dorobek tych wielkich ludzi, którzy przewidywali rzeczy, które dzieją się teraz kilka tysięcy lat temu.
Zabrakło jeszcze wspaniałego klasyka: "Uspokój się, tutaj nie ma co płakać, płacz ci w niczym nie pomoże" lub "Nie rycz, weź się w garść i przestań się mazgaić"/ "A ty znowu ryczysz bez powodu?!"/ lub wersja do chłopców "Nie bądź baba, nie rycz!!". Pamiętam wiele sytuacji, jak słyszałam powyższe teksty głównie od przedszkolanek i nauczycielek (i rodziny też), a byłam bardzo wrażliwym dzieckiem. Mimo wszystko za każdym razem gdy jest mi źle płaczę, zawsze płakałam i BĘDĘ płakać, bo płacz jest zdrowy, oczyszcza i po uspokojeniu pozwala znaleźć rozwiązanie problemu zamiast wypierać i dusić w sobie frustrację. Ale niestety odbiło to się na mnie tak, że z góry skreślam ludzi przy najmniejszych oznakach braku wrażliwości, ale to może i dobrze, bo nie chcę mieć wokół siebie nieempatycznych ludzi
To są unieważniające komunikaty. "Nadwrażliwość temperamentalna w interakcji z unieważniającym środowiskiem (invalidating environment) rodzinnym prowadzi do dysfunkcji systemu regulacji emocji, co ujawnia się w postaci podatności na zranienie, co czyni jednostkę niestabilną interpersonalnie, poznawczo, emocjonalnie i w zakresie tożsamości" - Zaburzenie osobowości borderline [str. 190 w: Cierpiałkowska, Soroko, Zaburzenia osobowości]
No i ze bedziesz nikim albo "sprzątał ulice" jak sie nie wezmiesz za nauke xD Na szczescis ja majac dopiero 18 spelniam oczekiwania i ide w kierunku zostania "nikim" bo przeciez syn kolezanki mojej starej i tak zrobi to lepiej :3
Mnie ojciec nazywał Zawodówą O ironio skończyłam 2 kierunki studiów i jestem nauczycielem Wiem,że teraz ten zawod nie jest poważany i mało płatny,ale 10 lat temu tak tego nie odbierałam
"Za moich czasów takich problemów nie było", "Jesteś przewrażliwiony, nie możesz tak myśleć", "Nie teraz, jestem zmęczony/a", "Tobie wiecznie wszystko nie pasuje / Ty zawsze wiesz lepiej".
Świadomość na te tematy bardzo wzrasta z pokolenia na pokolenie. Jest to moim zdaniem jeden z czynników, przez które wiele osób nie decyduje się na dzieci, bo zdaje sobie sprawę ile można zepsuć i ile rzeczy zrobiono źle w przypadku ich samych.
Ludzie nie chcą mieć dzieci przez konformizm,a nie przez to ze zdają sobie sprawę ze nie będą dobrymi rodzicami. Wiedzac ze musza poświecić większa cześć siebie w wychowaniu decydują się na brak dziecka i brak problemów i wyrzeczeń
@@vegetaaa4295 Ja się na dziecko nie zdecyduje do póki nie będę miał pewności, że będę mu w stanie zagwarantować wszystko czego będzie potrzebować. Chciałbym dziecku przekazać przydatną wiedzę, którą aktualnie sam zgłębiam, chciałbym żeby moje dziecko urodziło się w miejscu gdzie będzie mieć wszystko czego będzie potrzebować. I przede wszystkim nie będę płodził dziecka do póki nie będę pewien, że jestem z właściwą osobą. Jako dzieciak z rozbitej rodziny chciałbym oszczędzić dziecku tego co sam przeżyłem. W sumie to jeden z głównych powodów. Nie chcę, żeby moje dziecko żyło w świecie, którego ja doświadczyłem. Czyli w świecie, w którym rodzice nie byli gotowi i wystarczająco dojrzali do tego, żeby zajmować się dzieckiem. I nie tyczy się to tylko mojej rodziny, a wielu rodzin moich kolegów z dzieciństwa
Zgadza się, w Polsce nie jest to szeroko znane, ale istnieje takie pojęcie jak antynatalizm, bardzo mądry i pozbawiony egoizmu pogląd. Im więcej antynatalistów wśród nas, tym lepiej.
"Bo tak" to chyba najgorsze co pamiętam z dzieciństwa a to dlatego, że moja natura to wszystko rozumieć, polecenia wydawane przez rodziców czy nawet pracodawców których nie rozumiem a mimo to mam wykonać nigdy nie są przeze mnie wykonywane dobrze tak długo jak długo nie rozumiem ich sensu oraz nie wiem jak reagować w momentach zmian, komplikacji czy innych nieprzewidzianych okoliczności lecz w momencie zrozumienia działania zawsze mogę coś zmienić, poprawić czy w momencie samodzielnego podejmowania decyzji wiedzieć w jaką stronę się kierować w swoich działaniach więc "bo tak" i jego inne warianty są bardzo szkodliwe moim zdaniem w całym procesie wychowania dziecka. Bardzo wartościowy materiał jak zawsze na tym kanale, pozdrawiam gorąco:)
Moja mama używała biernej pasywnej agresji, bo nie umiała sobie radzić ze stresem. Oczywiście wówczas nikt nie zdawał sobie sprawy, że takie zachowania zataczają błędne pokoleniowe koło. Teraz ja wychowuję małe dziecko i mam tylko nadzieję, że będąc świadoma problemu, przerwę to koło. Świetny film, z resztą jak zawsze ❤️
@@antosrozbojnik2743 Czyli takie ciągłe dołujące zachowanie wobec ciebie, przykładowo chcesz dostać nową gierkę, a taki rodzic z automatu zniszczy cię argumentami.
Ja przez całe życie słyszałem od rodziców tylko to co muszę w sobie zmienić, taki film pomaga mi zrozumieć,że czasem po prostu nie da się czegoś wyjaśnić i wiele osób idzie na skróty. Świetny materiał dla młodych rodziców i dla tych którzy jeszcze chcą coś zmienić w wychowaniu.
Zawsze się da wyjaśnić i jest możliwe by nigdy nie skrzywdzić dziecka nieodpowiednimi słowami. To że się nie da to brzmi jak wymówka beznadziejnych rodziców którzy nie nadają się do wychowywania.
@@pawejaczynski3753 Jeśli ktoś jest starszym rodzicem to jest już za późno i mleko się rozlało. Nie da się cofnąć przykrych krzywdzących słów wypowiedzianych w przeszłości.
Teraz zdałam sobie sprawę, że te słowa w tym odcinku działają jeszcze mocniej na moją psychikę niż myślałam. Zawsze jak stawiałam dobry argument, " Nie pyskuj" mówili rodzice. "Mamo, pojedziemy gdzieś jutro?" " Głupie pytanie zadajesz" ripostowali. I teraz przez moją ciekawoßć jestem małą, intowertyczną kulką która boi się ludzi dlatego, że mogą powiedzieć coś chamskiego. Dzięki moim rodzicom. Dziękuję wam.
Czasami odnoszę wrażenie, że dzieci i nastolatkowie potrafią ułożyć o wiele bardziej logiczne argumenty niż rodzice. Może to się bierze stąd, że jeśli walczą z czymś, to chcą bronić swojej racji, a rodzice z kolei tej racji nie akceptują „bo tak”, przez co nie potrafią wygrzebać żadnych merytorycznych argumentów. Ogólnie z rodzicami nie da się polemizować i to pewnie nawet nie wynika z samego faktu, że są rodzicami i my będziemy tacy sami. Nie. Tylko chodzi tu o to pokolenie, którym oni są. Większość ludzi urodzonych w latach 70/60/50, to boomerzy. Dlatego na ten moment zostało nam „nie pyskować”.
mam 15 lat a moi rodzice są z głębokiego PRL' u, nic nie ogarniają z technologii oprócz telewizora a wmawiają mi że to ja nie mam racji i wiedzy o nowoczesnej technologii pomimo tego że uczę się w technikum na profilu informatycznym... No aż mózg staje.
15 letni ja na humanie: podaje sensowne przemyślane argumenty, Mój stary: "nie filozofuj" (podaje losowe argumenty nie zgodne z prawdą) (zachowuje się w taki sposób jakby miał za chwilę zacząć krzyczeć na pół domu)
Mimo wszystko, nadal są pola w których "boomerzy" są mądrzejsi. W sumie statystycznie jesteśmy mądrzejsi im starsi jesteśmy. Sytuację w których dziecko jest mądrzejsze od rodzica są rzadsze, ale bywają wyjątki. I bardziej bym patrzył nie na wiek osoby, ale na jej "mądrość". Można być mądrym 20 latkiem i głupim 70 latkiem, ale takie sytuację są rzadkie.
Jakoś nie widzę polemiki z 4latką na temat kupna domu (bo ona sobie wymyśliła osobny pokój na zabawki), wyboru pracy czy rozszerzeniu rodziny. Ona nie miała nic do powiedzenia w tych kwestiach i tak zostanie
Szczerze to mam 16 lat... i od jakiegoś czasu dopiero dostrzegam te wszystkie patologiczne i niszczące zachowania swoich rodziców. Brak argumentów, agresja psychiczna i słowna ojca i nadopiekuńczość matki. Stojąc przy ojcu, to człowiek wracający jak było powiedziane do przeszłości, jakie to kiedyś były czasy i my powinniśmy być jak wtedy. Bez uzasadnienia podnosi głos, wplatając co 2 słowo wulgaryzmy. Ponad to ja i moje zdanie go nie obchodzą, do czasu aż nie popełnię błędu. Wtedy pluje jadem, że czasem popłakać się idzie. Natomiast matka to synonim osoby, która niby jest okej, ale będzie cię trzymać jak kanarka w klatce. Wiadomo zmartwienia, ale bywa to strasznie uciążliwe gdy chcę wyjść gdziekolwiek... Pozostaje mi tylko poczekać na pełnoletność i się w końcu odciąć. Niestety zmarnowanego i toksycznego dzieciństwa mi to nie przywróci... Dajcie like, jeśli też tak macie, albo nw... możecie mi coś doradzić, jak mogę sobie jakoś poradzić z tym, by nie zwariować
Z mojego doświadczenia. Miej prawdziwych szczerych przyjaciół, już planuj jak najszybszą wyprowadzkę w domu, i idz na siłkę. To ojca trochę przytępi. I trzymaj się ;)
Nie liczył bym na to że po osiągnięciu pełnoletności twoja matka przestanie być nadopiekuńcza. Niestety ale wiem to z własnego doświadczenia. Mało tego zacznie ci robić wyrzuty że ona się tylko martwi a ty tego nie doceniasz o ile już tego nie robi.
Zacznij od małych kroków - przy ojcowskim kazaniu powiedz "Twoje zdanie mnie nie obchodzi, nie będziesz dyrygowac moim życiem,", "nic dziwnego że czegoś nie umiem skoro mi tatuś nie pokazał jak to zrobić", "Wiesz co? Skoro musisz gnoic innych by poczuc sie lepiej to jesteś chory na głowę, idz sie leczyc" I ostentacyjnie wyjdź z pomieszczenia. Wiem, że to przykre bo chcielibyśmy żeby rodzice stali za nami murem, ale czasem trzeba wyrobić sobie tarcze przeciw nim. Podejmij aktywności które pozwolą ci na jak najszybsze usamodzielnienie się - masz jakieś hobby? Robisz coś kreatywnego dla przyjemności? Spróbuj brać udział w różnych konkursach z nagrodami pieniężnymi czy rzeczowymi o tematyce która Cię interesuje, jest wiele takich przedsięwzięć skierowanych właśnie do uczniów i innych młodocianych, a duża część nie wymaga zgody rodzica. I zostaw to dla siebie chyba że wygrasz😊 Znajdź wspierające środowisko - przyjaciele, dalsza rodzina, koledzy z kółka zainteresowań bądź forum tematycznego. Odkładaj własny kapitał - kieszonkowe, z pracy dorywczej, male zaskurniaki od cioci, babci itp. Człowiek z własnymi pieniędzmi jest o wiele spokojniejszy. Na wszelki - zaopatrzp się w broń - z doświadczenia polecam tłuczek do mięsa. Już teraz rozejrzyj się za praca która będziesz mogła podjąć po 18-tce oraz za fundacjami które pomagają młodym w usamodzielnieniu w razie trudnej sytuacji życiowej. Poczytaj też o alimentach dla osoby dorosłej, która się uczy oraz nieodpłatnych poradach prawnych (w moim mieście np. udzielane są w starostwie tylko trzeba zadzwonić i się umówić). I w najgorszym przypadku pamiętaj - 18-stka tuż tuż. Trzymaj się, dasz radę🖤🖤🖤🖤
@@liyahleroux twoje rady są git fest, ale w momencie kiedy wyprowadzkę masz za rogiem bo inaczej będzie tylko gorzej. Betonowi nic nie przetłumaczysz a dogryzanie wielkiemu januszowi skończy się jeszcze większym piekłem na chacie
Byłem w podobnej sytuacji, a że jestem starszy to podpowiem - próbuj znaleźć pasję, która będzie Cię wiązać z ciekawymi ludźmi. Wychodź do ludzi, nie oglądaj porno, bo Cię zniszczy (chodzi głównie o umiejętności komunikacyjne). Gdy będziesz miał/miała przyjaciół, którym będziesz mógł/mogła zaufać to poczujesz, że nie jesteś od nich uzależniony/a tak jak kiedyś i ujrzysz nowe perspektywy; zobaczysz, że świat może wyglądać inaczej niż to, jak Twoi rodzice go przedstawiają, zobaczysz, że nie wszyscy rodzice tacy są (co będzie dla Ciebie w pewnym sensie bolesne, ale ostatecznie się ucieszysz). Z większym prawdopodobieństwem się wtedy od swoich starych odetniesz, bo nie będziesz już związany/a przyzwyczajeniem (bo tak wygodnie, bo dają jeść i zapewniają mieszkanie i elektronikę, a tak to musiałbym/ałabym już pracować, nie iść na studia (możesz iść na studia dzienne i wyżyć ze stypendiów, szczególnie gdy dostaniesz się do akademika) itd.) Gdy poznasz fajnych ludzi, to zachowania Twoich rodziców staną się dla Ciebie jeszcze gorsze, bo będziesz miał/a porównanie i wzbogaci Cię o nowe doświadczenia. Nie patrz na swój wiek, bo mało się w podejściu rodziców nie zmieni. Jedyne co może to zmienić, to gdy będziesz z nimi dużo rozmawiać o tym, co Ci nie pasuje, gdy zobaczą, że nie jesteś już małym dzieckiem, a potrafisz samodzielnie myśleć (ale i to nie będzie dla Ciebie zadowalające, bo rodzice również się uczą być rodzicami, a nie tylko dziecko bycia grzecznym, a patrząc na Twoją sytuację i po sobie, wiele się nie zmieni, szczególnie jeśli chodzi o ojca. Gdy będziesz widział/a, że Twoje logiczne argumenty natrafiają na ścianę z kolcami, to będziesz tylko bardziej nabierał/a przekonania, że im dłużej będziesz z tymi ludźmi wspólnie żyć, tym bardziej ucierpi Twoje zdrowie psychiczne - dlatego tak ważne są alternatywy w postaci znajomych, kolegów, przyjaciół (aczkolwiek zdobyć szczerych fajnych znajomych, trzeba w siebie sporo zainwestować, tak, żeby być ciekawym człowiekiem - dlatego, jak wyżej - postaraj się znaleźć hobby; dołączaj do tematycznych grup na fb, typu ciekawostkawka, sekcja prawdawnego życia, histawka, filmawka i mnóstwo innych (również te shitpostowe), a zobaczysz, jak mawiał Sokrates, że "wiesz, że nic nie wiesz" (zjawisko Dunninga-Krugera) i tym chętniej zaczniesz się zagłębiać w wiele ciekawych rzeczy i jakaś pasja z czasem przyjdzie naturalnie, a Ty będziesz zaskoczony/a i bardzo zadowolony/a, że w końcu jakąś masz (: Życzę Ci, żebyś osiągnął/ęła w życiu to, czego Ty chcesz, a nie to, czego chcą od Ciebie rodzice. Pozdro mordzia
'chodź pójdziesz z nami na działkę, trochę nam pomożesz' na działce: - nie ruszaj tego - zostaw, to nie zabawka - poczekaj, ja to lepiej zrobię godzinę później: mamo, nudzi mi się... 'to nie siedź, zajmij się czymś' XDDD
- trawnik nie skoszony, a Ty nie pomyślisz i sam nie pójdziesz skosić - wiesz co? nie bywam na ogródku za często i nie widzę tej trawy, a specjalnie nie będę tam chodzić, żeby sprawdzić czy trawa już podrosła. Jak widzisz, że trzeba skosić, to przyjdź i powiedz, żebym skosił, a nie czekasz tydzień, aż się domyśle. -ALE JA NIE BĘDĘ SIĘ PROSIŁA, ŻEBYŚ TY TRAWĘ KOSIŁ SAM SIĘ DOMYŚL - nie będę się niczego domyślać jak coś trzeba zrobić to mi to powiedz i zrobię - ŁEEEE DOMYŚL SIĘ - Po co mam chodzić specjalnie na ogródek i sprawdzać czy tam trawa rośnie skoro jesteś tam prawie codziennie i możesz mi powiedzieć jak już trzeba skosić - foch *jebnięcie drzwiami*
Może właśnie dlatego, że nie mówimy ludziom co i tak robią skazując ich na porażke i oceniając, wielu rodziców zdoła się poprawić? (: to tak naprawde kolejny błąd wychowawczy: mówienie dzieciom jakie są i czego na pewno i tak nie uda im się osiągnąć
Potem jak się już osiągnie odpowiedni wiek, to z automatu tacy rodzice wymagają asertywności, pełnej samodzielności w podejmowaniu decyzji i nieskazitelnej kultury wypowiedzi. A jak którejś z tej cech się nie ma, bo było się wychowywanym za sprawą "nie pyskuj" albo "nie znasz się to się nie odzywaj", albo ma się przez to problemy z kontrolą gniewu, to oczywiście wszystko to twoja wina.
Ja do całości dodałbym jeszcze wyśmiewanie zdania dziecka, jego pomysłu, opinii na otaczający je świat. Mój faworyt z dzieciństwa to "walnąłeś jak chora krowa o beton".
Oj, żeby tylko na pomysłach się to wyśmiewanie kończyło. Kiedyś przyszłam do mojej rodzicielki przedstawić jej moje marzenie związane z nauką animacji postaci 2D i że bardzo bym kiedyś chciała pracować jako animator w Studiu Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej. W odpowiedzi spotkałam się tylko z wyszydzeniem, hasłem, że jestem głupia i tym, że nie potrafię nawet tworzyć animacji, więc gdzie ja chcę startować. Z racji tego, że w tamtych czasach byłam dosyć kruchym dzieciakiem i było łatwo mnie zniechęcić do czegokolwiek jednym zdaniem...to niestety ale porzuciłam to marzenie i...przestałam tworzyć krótkie animacje. Ale teraz po latach odbudowywania siebie samej po tym wszystkim czego się nasłuchałam w życiu, mam zamiar wrócić do tego. Wtedy pozwoliłam sobie podciąć skrzydła ale moje pióra z czasem odrosły. Czas się wzbić wysoko i odlecieć jak najdalej od tej szyderczości!
Zrzucanie winy na dziecko ,że jest niegrzeczne / ma okropny charakter. Kiedyś spytałam się matki czemu mnie biła i wyzywała w odpowiedzi usłyszałam „byłaś okropnie niegrzecznym dzieckiem i lubiłaś mnie wyprowadzać z równowagi ”🤡 Tak jako dziecko lubiłam wyprowadzać matkę z równowagi żeby potem mnie biła logika starych czasem zaskakuje.
Najgorsze jest właśnie to, że ogromna ilość rodziców postępuje tak jak zostało nakreślone w filmiku nie zdając sobie sprawy z tego jakie konsekwencje to przyniesie na przyszłość. Później takie dziecko dorasta, staje się dorosłym i mając 20, 25 czy 30 lat nie potrafi odnaleźć się w społeczeństwie. Nie chce nawiązywać relacji z innymi, bo po co skoro mnie tylko skrytykują za to jaki jestem. Ktoś inny obawia się pójść do pracy - bo przecież całe życie w domu robiłem wszystko źle. Dochodzi brak pewności siebie, brak poczucia własnej wartości i wiele problemów życiowych ;/
" przestań myśleć o niebieskich migdałach" to też było fajne i jako dziecko zawsze się zastanawiałem jak wyglądają te niebieskie migdały o których tak często rzekomo myślę
A ja coraz częściej sam to mówię i myślę patrząc na młodszych. Sam o sobie tak myślę gdy myślę ile czasu zmarnowałem na kłótnie ze starymi, komputer i inne bzdety.
Dla mnie najgorsze zawsze było "inni mają gorzej" właśnie dlatego, że jeszcze inni mają lepiej. Zawsze odbierałam to jako porównywanie się do gorszych i w ogóle do innych, czego nie trawię. I nawet teraz w dorosłym życiu irytuje mnie, gdy ktoś nie dąży do tego by być choć odrobinę lepszą wersją siebie z dnia na dzień. Inni mają gorzej/lepiej? A co mnie to, ja to ja a inni to inni.
Albo przy obiedzie ,,Dzieci w Afryce głodują, a ty nie chcesz zjeść surówki?!" Ehhh... szkoda nawet słów, jak to irytowało i porównywało. Można użyć spokojnie lepszych i łagodniejszych, mniej destrukcyjnech słów, ale po co? To by miało za dyżo sensu. Doskonale cię rozumiem.
@Yyy Rrt Więc kośmy trawę nożyczkami bo kiedyś nie było kosiarek! Nie jeździjmy pociągami czy autobusami bo kiedyś 1000km to się szło na nogach. A i jak będziesz mieć grype i będzie cie boleć głowa to nie przejmuj sie i nie jęcz bo inni mają raka czy gruźlice ;). Nie pozdrawiam
@Yyy Rrt Nikt nie kazał rodzicom robić sobie dzieciaka. Jeśli są świadomi że będzie od nich to wymagać ''wypruwania sobie żył'' to po co decydować się na masochizm? A no tak, bo rodzinka i znajomi kazali XD. A czy te dzieci to doceniają czy nie to od dziecka zależy i od tego czy rodzic jest świadom tego że dziecko nie tylko trzeba utrzymać ale też dobrze wychować o czym mowa w tym filmie :)
@@garroshhellscream7956 No właśnie dzieci głodujące w Afryce to głupi argument bo jak zjedzenie surówki lub nie ma spowodować poprawę sytuacji dzieci w Afryce
Mój ulubiony zwrot to ,,pomogłabyś w czymś, zawsze wszystko muszę robić sama" z ust matki. A dlaczego? PONAD 5 LAT TEMU KIEDY BYŁAM MAŁYM DZIECKIEM - Pomóc ci w czymś? - Nie potrzebuję twojej pomocy. Sama zrobię to lepiej. Właśnie dlatego. Zawsze kiedy staram (a właściwie starałam, bo teraz już tego nie robię) się być idealnym dzieckiem i tak nic to nie daje. Moje starania albo zostają odebrane neutralnie albo nawet negatywnie, czego totalnie nie potrafię zrozumieć. Jako 9 latka myłam okna, żeby zostać zauważona. I co mi to dało? Co to wniosło do mojego życia? Tylko tyle, że przez spory okres czasu czułam się być niewystarczająca. Na szczęście ten okres już za mną i oby nigdy nie wrócił.
Z pomaganiem, to ja tak samo-najpierw "nie", a potem już można się domyślić-za to mnie "motywują", że jak dostanę 4- to szlaban "na wszystko" do końca roku szkolnego (naprawdę). Na szczęście zwykle mam 5, czasem 4, ale stresik jest, szczególnie jak dostanę 4. Za to jak dostanę 6, to entuzjazmu nie ma. :-(
@@darthvater2087 u mnie też jest nacisk, żeby mieć dobre oceny. Jak miałam średnią 4.96 około, to usłyszałam, że dlatego nikt mnie nie lubi, bo tylko ludzie, którzy mają średnią powyżej 5.00, mają przyjaciół
@@NikiKwiatekKomentuje u mnie było tak, że jak dostałam 5 to ojciec pytał czemu nie 6. Gdy dostałam 6 to pytał czemu nie 7. Albo czemu nie z matematyki. A poza tym to masz tu książkę do przeczytania i nigdzie nie wyjdziesz jak jej nie przeczytasz.
Może aż tyle to nie, ale jeżeli już, to większość. Ja po obejrzeniu tego odcinka mogę powiedzieć, że wszystkie z tych wyrażeń słyszałem od moich rodziców, gdy jeszcze z nimi mieszkałem. Takie odpowiedzi działają bardzo demotywująco i zniechęcają do dalszego działania. Tak również zabija się kreatywność i samodzielne myślenie. Rodzic musi przede wszystkim przekazać wiedzę i niejasności objaśnić, a nie spławiać dziecko i nie chcieć spędzać z nim czasu. Wiedza wyniesiona z domu uświadomiła mi, jak wiele jeszcze muszę się nauczyć i ile rzeczy muszę jeszcze odkryć.
Dodam od siebie jeszcze jeden zwrot: "Zostaw, bo zepsujesz/połamiesz itp." Dziecku nigdy nie przyszłoby do głowy odgryźć się: "To naucz mnie, jak to poprawnie zrobić, w końcu to twój obowiązek".
moim ulubionym bylo "Ty Mongole Pie*dolony", stosowane kiedy nie rozumialem czegos w szkole po latach jak tak teraz patrze wstecz, to czlowiek sie orientuje, ze praktycznie wychowywal sie w patologii
"Dzieci i ryby głosu nie mają", pamiętam to do dziś, robiło mi się smutno :( Jako dorosła osoba faktycznie bałam się odezwać i zakwestionować cokolwiek.
Ja byłam wyzywana od diabła gdy próbowałam kwestionować religię i nie chciałam chodzić do kościoła - zawsze przysypiałam na mszach przez te koszmarnie nudne i wtórne kazania, nie byłam w stanie znieść ciągłych wtrętów o polityce. Do tego zmuszano mnie do spowiedzi, podczas gdy ja niczego złego nie robiłam. Takie stałe piętno grzechu strasznie mnie dołowało od dziecka - wieczne narzucanie poczucia winy. Teraz jestem od tego wolna i czuję, że spadł ze mnie przeogromny ciężar.
@Mikiu 777 A z ciekawości (skoro jesteś "bardziej świadomym przedstawicielem" tej wiary), dlaczego w ogóle wierzysz? Czemu odrzuciłeś przeszło 4000 innych wierzeń i wiele tysięcy innych bogów/Bogów na rzecz tego jednego? Przypadkiem nie przez to, że wpoili ci to rodzice? Zadałeś sobie w ogóle trud zapoznania się z każdą z tych religii, by móc je po kolei odrzucić?
W moim przypadku rodzice często podczas dyskusji często wyłączyli się z rozmowy, kiedy to ja oczekiwałem od nich odpowiedzi po mojej wypowiedzi oni przestali się odzywać po prostu wiedząc że więcej już nic nie powiedzą konstruktywnego.
Pamiętam, jak moja nauczycielka od matematyki często nadużywała powiedzenia: „Dzieci i ryby głosu nie mają”, dotąd jak słyszę to powiedzenie skierowane do młodszych, to od razu mi się ciśnienie podnosi. Nie można było nigdy się sprzeciwić nauczycielowi, bo zawsze od razu usłyszało się takie zdanie. Albo, kiedy nauczyciele porównują różne klasy do siebie, mówiąc: „Ta klasa już dawno to zrozumiała, a z wami co lenie”
POSŁUSZEŃSTWO- zjebane słowo którego nienawidze , krew mnie zalewa kiedy słysze albo kiedy ktoś mówi że" dzieci powinny być posłuszne" LOJALNOŚĆ- jest git, to zupełnie inne słowo.
Aż mi się przypomniała anegdota z dzieciństwa: Wracałem do domu ze spaceru, droga dziurawa jak sito więc idąc kiwałem się na boki. A matka już w progu z ryjem że macham czerepem jak jakiś metalowiec, no co ludzie sobie pomyślą. Nawet nie było sensu jej tłumaczyć że wiedziałaby gdyby wychodziła z domu a nie tylko ojcu kazać się wozić do koleżanek na kawę. Do tej pory ilekroć słyszę o przejmowaniu się opinią jakiejś chołoty, to mnie krew zalewa.
"Uczeń umie na 4, nauczyciel na 5, a Pan Bóg na 6", jako ostateczny argument na to, że uczeń nie ma w czymś racji. O ile Bóg wszystko ma na 6, o tyle to, że nauczyciel się do niego porównuje mówiąc, że jest stadium pośrednim pomiędzy nim, a uczniem (jak anioł) to jest bycze gówno
Co do porównywania brakuje tu klasyka: Dziecko: Ale innym poszło gorzej Rodzic: Ale inni mnie nie interesują. Zawsze mnie to denerwowało jako dziecko, że rodzic miał tą władzę kiedy można porównywać a kiedy nie, wręcz brutalne dla dziecka. Rodzic może porównać do lepszego, co zmniejsza wartość dziecka, ale jak dziecko chce porównać się do równych lub gorszych, żeby pokazać że nie jest aż taki złe, to od razu, że to go nie interesuje. No ja tak miałem i chyba stworzyło to dosyć pesymistyczny obraz. Byłem jednym z najlepszych uczniów czy to w podstawówce, czy to gimnazjum. Jak się mi powinęła noga to od razu "Czemu nie jesteś jak kuzyn", tu w obronie zacząłem mówić, że nawet ta grupa najlepszych uczniów sobie też nie poradziła z czymś, no to wszyscy wiedzą jak się to skończyło. Ale jak dostawałem faktycznie dobre oceny i byłem z siebie dumny, bo temat był ciężki czy coś, to najczęściej słyszałem "ale to co teraz masz to pikuś, później będzie tylko trudniej". Trudno się z tym nie zgodzić, ale odbija się to na dziecku nieziemsko źle. 2 klasa gimnazjum stwierdziłem, że po co się w ogóle starać i tak nie dostane żadnej lepszej pochwały. Jestem w stanie powiedzieć, że rodzice zabili we mnie chęć do uczenia się, co fakt, jestem teraz w 3 klasie top 3 technikum w Polsce, daję sobie radę całkiem nieźle, ale wiem, że gdyby nie to co wcześniej napisałem, mógłbym być kimś więcej niż czwórkowym uczniem.
Osobiście nienawidzę zwrotu" Bo tak"można to zastąpić "bo ja tak mówię" ponieważ czujesz jednocześnie 3 rzeczy : -Brak argumentów i siłę autorytetu -Agresywny ton -Niechęć rozmowy
Aż dziw, że nie znalazł się w filmie, mnie też ten zwrot wydaje się częsty i nadużywany (sama go doświadczyłam; mimo że był on podsycony ironią - teraz to wiem - to, będąc dzieckiem, bardzo mnie on irytował).
@@Noname55625 Zle oceny... jak to zeby dziewczynka nie znała się na kwiatach? Co z tego że umie pierdylion innych bardziej przydatnych w domu rzeczy, to wstyd nie umieć ogarnąć rabatki na własnym balkonie 😂😂😂😂
@@garroshhellscream7956 seksiści będą, są i zawsze będą od obu płci i nie zależnie kim są. To wynika z natury człowieka. Nawet gdyby wszystko było równe, to i tak byłby to seksizm dla niektórych, bo stereotypy byłyby główną argumentacją. Rodzina nas wychowuje, bardziej rodzice i to od nich juz od małego wpajane masz negatywne stereotypy. To przechodzi z pokolenia na pokolenie, więc tak naprawdę sami myślimy, że wychowujemy dobrze masze dzieci, a później może się okaże, że się sprzeciwi tym "nowym zasadom wychowania"
Do kolekcji dodam jeszcze od siebie słynne hasło: "Tobie się oczy otworzą, kiedy moje się zamkną." Dodatkowo, mogę przytoczyć kolejne grające na emocjach zdanie "Ty mi nawet szklanki wody na starość nie podasz", które mnie osobiście utwierdziło w przekonaniu, że jestem tutaj tylko po to, żeby na starość rodzicielka miała opiekunkę i przyjęła to jako cel mojego istnienia. Dodatkowo negowanie i sprowadzanie do poziomu podłogi konkretnej argumentacji, czy faktów klasycznym hasłem "Szkoda, że w szkole nie jesteś taki mądry". Zdarzało mi się też dosyć często słyszeć od rodzicielki, że "żałuje i była głupia, że nie zrobiła sobie jeszcze dwójki dzieci, jak jeszcze mogła, bo one byłyby lepsze ode mnie i nie tak głupie jak ja". Obyście kochani nigdy nie usłyszeli takiego zdania w swoim życiu...
Nasi dziadkowie wychowywali naszych rodziców na niewolników, nasi rodzice wychowali nas na niewolników i my wychowujemy nasze dzieci na niewolników ... a władza się cieszy że jesteśmy posłuszni i nie zadajemy pytań bo tak zostaliśmy nauczenie , bo tak nam kazano...
Ehh po przeczytaniu waszych komentarzy, utwierdzam się w przekonaniu że ludzie powinni mieć zakaz prokreacji i na rodzicielstwo powinny być wydawane pozwolenia.
Zajebisty pomysł 😉 Dodałbym od siebie jeszcze ustawowy zakaz wcielania dzieci do organizacji religijnych i indoktrynacji. Bardzo ucierpiałem przez to. Chrzest powinien być wyłącznie dobrowolny i dozwolony dopiero od lat 18.
Najbardziej nie lubiłem "nie pyskuj" z względu na to, że nie dość,że czułem się totalnie olewany to w dodatku jest to zwrot z tyłka oznaczający "nie mam argumentów, daj mi spokój". Dzisiaj jestem już dorosły i mimo, że nie jednokrotnie to usłyszałem, to w relacji np. z moją żoną staram się kierować zdrową i spokojną argumentacja polegająca na opanowanym wyjaśnieniu swojego zdania.
Zacząłem płakać kiedy to oglądałem, doświadczyłem każdego przykładu i nadal doświadczam. Moi rodzice czasami nawet mnie obrażali, a potem byli zdziwieni że zamykałem się zdala od nich i nie chciałem z nimi rozmawiać.
Przykro mi bardzo:( Widzę, że jesteś wrażliwym chłopakiem i z pewnością wyrośniesz na cudownego człowieka, który będzie lepszym rodzicem dla swoich dzieci.
Moje ulubione to : czy ty jesteś poważny? Moja odpowiedź zawsze brzmi: nie Po co być poważnym człowiekiem? Ten kto chce taki być niech taki będzie, ale nie każdy chce taki być. Dlaczego bycie poważną osobą ma być czymś lepszym od bycia sobą. Bez sensu jest to że w niektórych sytuacjach musisz się zachowywać jak należy. Zachowuj się wszędzie tak jak sam uważasz, że powinieneś się zachowywać. Masz swoje zdanie to się go trzymaj, ale nie wpychaj go innym. Często starsi ludzie uznają, że ktoś powinien się inaczej zachowywać popierając to argumentem, że oni się w ich wieku umieli zachować. Tylko, że kiedyś było inaczej. Często ci ludzie nie mogą się pogodzić z tym że świat się zmienił i chcą wywierając na kimś swoje zdanie by ten świat powrócił, bo twierdzą, że kiedyś było lepiej. Jestem ciekawy jak moje pokolenie będzie się zachowywać za 50 lat w stosunku do nowych pokoleń. Ale wydaje mi się, że nasze pokolenie już na tyle zmądrzało, że będzie co raz mniej takich osób. Bunt nastolatka to mądrość której ludzie nie znali 70, 60 a nawet 40 lat temu. Po prostu ludzie nie chcą być komuś podporządkowni, bo mają swój łeb. Myślcie za siebie ludzie, nie pozwalajcie by za was myślano
Zwroty jakie najbardziej nie lubiłem: "nie pyskuj","bo ja tak mówię","bo tak","nie dyskutuj","uczysz się dla siebie [chwilę wcześniej lub później pretensje o oceny np. że trójka a nie piątka. To w końcu uczę się dla siebie czy dla ocen?]
brakuje jeszcze: "co wolno wojewodzie to nie tobie smrodzie" i innych sposobów zakazywania robienia czy mówienia dzieciom rzeczy bez jasnego powodu dlaczego nie mogą ich robić
Etap bycia „Dzieckiem” mam już chyba za sobą, ale ten film był dla mnie ilustracją mojego dzieciństwa. Brak czasu, argument siły, brak zrozumienia. Takie rzeczy budują urazy które nieraz mogą się długo za nami ciągnąć
Najgorsze było to, że mogłem mieć same piątki i nie było za specjalnie żadnych reakcji na to. Ot, standard nic specjalnego. Ale jak jedynkę dostałem to normalnie jakbym kogoś zabił. Człowiek się uczył, miał te 4/5 a wystarczyło że raz coś nie wyjdzie, jeden pierdolony raz i jest problem. Nawet o 4 były jakieś pretensje.
dodaj do tego oskarżycielski ton i wypowiedzi w stylu: "ale dlaczego tylko 4ka ?" "czy naprawdę nie mogłeś się nauczyć na tą 5kę ?" "syn / córka koleżanki napisałby/a to na 5kę"
Generalnie ojciec cieszyl sie z moich ocen do czasu, gdy jego kumpla syn mial gorsze, ale gdy bylo odwrotnie to uslyszalam 'wcale tak dobrze ci nie poszlo' 🤣🤣🤣 nie wazne, ze na swiadectwie byly 5 co oznaczalo, ze pilnie uczylam sie caly rok. Wystarczylo, ze z egzaminu koncowego dostalam zaledwie 66% to byla juz wtopa i reszta sie nie liczyla.
Mój byly mąż ,,na szczęscie" juź Ex ( niestety dopiero po wielu strasznych latach moglam wziäc rozwód ) zazwyczaj traktował dzieci bardzo źle . Byl przekonany ,ze kupujac dziecku jakiś gadżet, juz ,,odkupil wszystko to ,co zlego zrobil tj wyśmiewanie wyglädu , ośmieszanie , kĺotnie zawsze w samochodzie , agresje slownä i nie tylko . Na dodatek ciągle prowadził rozmowy telefoniczne nacechowane wulgarnymi słowami i obrzydliwymi zwrotami .OD JAKICH 15 LAT TAKIE ZWROTY I WULGARYZMY POJAWIAJĄ SIE W telewizji ,i na forach społecznosciowych sa NORMA (!??) Moda na uczenie dzieci chamstwa i agresywnych ,wrècz podlych zachowañ ,jest NIE TYLKO w wielu amerykañskich filmach I GRACH dla dzieci i mĺodziezy , jest wrècz gloryfikowana ,jako objaw inteligencji emocjonalnej ! CZEGO WIÈC MOZNA OCZEKIWAĆ OD DZIECI ? Na wlasnym przykladzie moge powiedziec ,że kazdy popeĺnia bledy z nieświadomości ale wielu ,nawet bardzo wielu ludzi cieszy to ,że majä nad kimś wladze .. i to sä zazwyczaj najblizsi .. potem rany trzeba leczyć latami ..lub nawet nie mogä.sie zabliznic .. Mam nadziejè ,ze po tym filmie zaczniemy sie zadtanawiac ,co mòwimy do dzieci i jak sie zachowujemy .NIGDY NIE JEST ZA PÖZNO NA ZMIANE ZACHOWANIA I OTWARCIE SERCA DLA DZIECI ❤
Ogolnie to wydaje mi sie, ze jest jeszcze cos moze nawet bardziej istotnego w tym wszystkim. Mowienie "dziecko jest jak gabka, zwraca uwage na wszystko" jest troche przesadzone. Przede wszystkim nie zawsze dziecko "rejestruje" wszystko rownie intensywnie. W tym po pierwsze nazywanie dziecka w negatywny sposob "glupku" "nieuku" "klamco" zwlaszcza, jesli rodzice tak nazywaja dziecko sprawia, ze dziecko staje sie wlasnie tym.. A co jeszcze gorsze dziecko jest w trybie "nagrywania" w momentach dla niego stresujacych, traumatycznych, ktore czesto sa stresujace tez dla rodzicow, wiec wlasnie na tym polega w tym trudnosc - to co mowimy kiedy jestesmy przygotowani i spokojni ma duzo mniejsze znaczenie niz to, co mowimy pod wplywem bardzo silnych (zwykle negatywnych) emocji, to wlasnie jest najwieksze wyzwanie, zeby przed dzieckiem pokazywac, ze panujemy nad sobą nawet, jeśli stracilismy kontrole
Mnie osobiście najbardziej dotykał zwrot "tyle się uczysz, a wraz głupi jesteś". Do dzisiaj nie mam ochoty rozmawiać z moją rodziną na jakiekolwiek poważne tematy.
Ten film powinien być puszczany po 100 razy każdemu rodzicowi i taki zabieg powinien powtarzać się co tydzień póki dziecko nie skończy 25 lat... Ten film świetnie pokazuje, że utrzymać, a wychować to dwie, bardzo różne rzeczy i obie, wspólnie, są mega istotne. Ba, lepszym człowiekiem będzie dziecko dobrze wychowane w biedzie, niż źle wychowane w bogatym domu. Szkoda, że sporo ludzi o tym zapomina, robiąc ogromną krzywdę swoim dzieciom, a pośrednio i sobie samemu...
Ten film jest również doskonały dla dzieci takich rodziców. Warto sobie uświadomić pewne kwestie, zrozumieć siebie lepiej, a nawet ocenić jak wielki wpływ rodzice mieli na naszą osobowość, a ilu toksycznym zachowaniom udało nam się przeciwstawić, ile z nich nie powielamy
Prawda jest taka że 3/4 ludzi którzy mają dzieci nie powinna mieć dzieci bo totalnie nie nadają się do ich wychowania i nie mają na ten temat żadnego pojęcia. No ale cóż... Rodzice, rodzinka czy znajomi kazali no to trzeba wykonać rozkaz XD
Podpisuję się pod tym obiema rękoma. Dodatkowo 500 pluuus robi robotę. Więcej więcej słodkich 'bombelkow' w patologicznych związkach i rodzinach... To jest przecież nasza przyszła elita
To też racja , z drugiej strony siła presji społecznej jest aż tak ogromna ( w tych czasach również ) że nawet człowiek z różnymi chorobami założy rodzine tylko po to aby zakończyła się naciskana na nich presja
gorzej jak te dzieci są nie tej płci co by chcieli rodzice... zwłaszcza jak napalonej na córkę matce trafi się chłopiec, a jej koleżanki mają ładne córeczki...
Dziecko powinno usłyszeć takie zwroty: Ufam Ci Wierzę w Ciebie Szanuję twoją decyzję To nie będzie łatwe ale jestem pewien że uda Ci się zrobić Robisz wszystko dobrze Rozumiesz to doskonale Jak udało Ci się to zrobić tak dobrze? Naucz mnie tego Umiesz to robić lepiej niż ja Jesteś w tym lepszy ode mnie
Moim ulubionym jeszcze jest kiedy zrobie cos nie tak i rodzic mnie pyta dlaczego, a po rozpoczeciu zdania "Myślałem..." od razu dostaje odpowiedz "TO NIE MYŚL". A potem problem czemu nie pomyslalem zanim cos zrobiłem. Nie wiadomo czy sie smiac czy płakac
Przepraszam, że się urodziłem. Obiecuję, że to się już nigdy nie powtórzy. Wszelkie skargi i uwagi dot. mojej osoby proszę kierować do moich rodziców - albowiem to oni odpowiadają za moje wychowanie i rozwój osobisty. :D
Najgorsza dla mnie jest na zdanie: "myślałam, że..." Odpowiedź brzmiąca: "co robiłaś?" Osobiście słysząc takie zdanie czułam sie po prostu głupia, momentami mało ważna, tak jakbym nie miała znaczenia jako osoba, w sensie z jednej strony ktoś powie ze jestem mądra, a z drugiej podczas jakiegoś błędu postanawiał wytykać mi go w taki sposób. Na początku odbierałam to jako żart, ale z czasem całkowicie przestał mnie bawić, tak jak powyżej napisałam czułam sie właśnie mocno ignorowana, lekceważona i było mi przykro, że tak o mnie myślą. Niestety niektóre zdania, nawet wypowiadane na poczatku w żartobliwy sposób, w pewnym momencie mogą przestać być odbierane jako żart, lub całkowicie przestać nim być i wtedy jest to nieprzyjemne i krzywdzące.
Moi rodzice - tragedia! Dzięki nim wiem jak nie wychowywać Synka i wychodzi na to, że jestem super tatą 😉 Najbardziej znienawidzone teksty: daj mi święty spokój, zejdź mi z oczu, bo tak!
Ja mam 15 lat i często zadaję mamie jakieś pytanie, bo gdy byłam mała to uznawałam za głupie i zawstydzające zadawanie takich pytań, ale ostatnio jak siedziałam w kuchni to się jej zapytałam "po co tak właściwie istnieje człowiek, skoro on tylko wszystko niszczy?", a moja matka tylko powiedziała pod nosem "to przez dojrzewanie" i nieraczyła mi nic powiedzieć (mimo że to pytanie chciałam jej zadać od jakiś 4-5 lat)
Wiesz, odpowiedź twojej mamy niie była najlepsza, ale jeśli ona nie interesuje się filozofią itp. to raczej mogła nawet nie umieć odpowiedzieć. Z gruntu rzeczy to ciężki temat, człowiek po prostu istnieje, a niszczenie to skutek uboczny naszej natury i walki o przetrwanie :)
@@tao3014 ale tu właśnie chodzi i o to, rodzice są dla nas pierwszym źródłem informacji, można mówić że można samemu sobie odpowiedzieć ale jeśli nie uczono cie wyszukiwania informacji i ich przesiewania od dziecięcych lat to odpowiadanie samemu sobie jest niczym innym jak wymyślaniem odpowiedzi przez mózg aby nie zwariował
@@cichy_youtuber1038 jak patrzy się na świat teraz to można odnieść wrażenie jakby zwariował a odsiewanie prawdy od fałszu jest na tyle trudne, że większość ludzi jest zagubiona. Przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie po rozmowach i obserwacjach ludzi 🤔
Jestem mamà 15 latka i oczywiście czasem jest ciéżko,nie STOSUJE metod "poniżej pasa".Szanujé ludzi i tego człowieka ,ktòry został moim Synem.Po prostu go kocham.
Od dzieciństwa pamiętam słowa moich 'rodziców': "zejdź na ziemię" kiedy mówiłam o czymś, co bym chciała w przyszłości np jak chce żeby wyglądał mój dom/ jakie bym chciała mieć auto. Dawało to uczucie bycia gorszym, jakbym nie była wystarczająca, aby faktycznie było mnie na to stać bo po prostu nic nie osiągnę.
Najgorsze to od matki, że żałuje, że mnie urodziła, bo ma zmarnowane życie, a mogła sobie je lepiej ułożyć. Miałam może z 10 lat. Chciałabym to zamienić na cokolwiek z przykładów z filmiku. Choć w zasadzie wszystko było. Pozdro!
@Mikiu 777 to nie takie proste , u niektórych się po prostu nie da albo jeżeli da to w niewielkim stopniu to głównie przez ten zakuty łeb i charakter i coś tam jeszcze
Słyszałam wszystkie te kwestie w dzieciństwie. Na szczęście nie używam żadnych wobec mojego dziecka. Ciekawą kwestią (albo raczej smutną), jest też reagowanie na negatywne emocje swoich dzieci. Była taka sytuacja: mój mały chciał coś, ale ja nie mogłam mu tego dać (miał ze 2 lata). W związku z tym złościł się i płakał. Podeszłam więc do niego, przytuliłam i głaskałam, żeby go uspokoić. Moja mama się sprzeciwiła temu: "Dlaczego nagradzasz go za złe zachowanie? Zignoruj go i wyjdź z pokoju". Powiedziałam wtedy, że mały musi rozumieć, że jest akceptowany i kochany także wtedy, kiedy przeżywa negatywne emocje. I że to normalne je przeżywać w chwili frustracji, a mój syn ma do niej takie samo prawo, jak ja. Ponadto dodałam, że uważam, że dzięki takiej mojej postawie, cokolwiek by się nie działo w jego przyszłym życiu, on będzie wiedział, że może mi zaufać i zwrócić się z każdym problemem. Moja mama nie rozumiała jednak nadal mojego postępowania. Według niej było błędne.
Jestem nastolatkiem i rozumiem ten film, moi rodzice nie umieją mnie wychować sam muszę sobie radzić wypełniają moje potrzeby życiowe ale , mi czegoś brakuje ,czuje pustke w życiu myślę że jestem im nie potrzebny. Chciałbym mieć fajnych rodziców ...
Wszystko co jest negatywne to w taki sposób zostałem wychowany.Wieczne krzyki w domu,brak zrozumienia,brak podejmowania rozmów.Wieczne gnębienie psychiczne,olewanie własnego potomka.Dziś jako osoba dorosła stwierdzam że mam zrytą banię.Boję się rozmawiać z ludźmi bo jestem zamknięty w sobie,w głowie rodzi się po co coś mówić jak ktoś nie sucha”.Podziwiam osoby które są oddanymi rodzicami i zazdroszczę tym dzieciom tak wspaniałych rodziców
Świetny materiał. Dzięki wielkie za tyle cennych rad :)) Dwa z moich "ulubionych" powiedzonek rodziców to: 1. " Czy ty w ogóle myślisz ?!" 2. "Co mnie wojewodzie, to nie tobie smrodzie"
1 punkt jest mega smutny. W dzieciństwie często nazywano mnie debilem choć wcale tak nie jest Do tej pory walczę z niską samooceną. Życzę Ci miłego dnia! Nie dawaj się takim krytykom!
@@agnesika93 wiesz co dla mnie to jest bardziej irracjonalne niż smutne. Chodzi o to że takie stwierdzenie, że ktoś nie myśli nie ma sensu bo nie ważne co się robi ( nie ważne czy to jest mądre czy głupie, właściwe czy nie) to coś się myśli. Ale rozumiem twój punkt widzenia i zgadzam się że to jest smutne Wiem że to zabrzmi głupio bo Cię nie znam ale wiem że jesteś mądrą i wspaniałą osobą bez względu na to co myślą o tobie inni. Miłego dnia i powodzenia w twojej walce z niską samooceną. Nie poddawaj się :))
Sam doświadczyłem braku zaangażowania w mój rozwój oraz olewanie moich zainteresowań i pytań ze strony rodziców dla których najważniejszą rzeczą z największym priorytetem była praca, pracowali w domu ale poświęcali mi tak mało czasu jak tylko mogli (nawet po skończeniu pracy) i każde pytanie i każdą chęć zrobienia czegoś razem oddalali najróżniejszymi wymówkami. Później narzekali na mój introwertyzm, nieporadność i brak zainteresowań. Dopowiem jeszcze że ich wymówki to były rzeczy typu porozmawiamy później czy za chwilę przyjdę, oczywiście to były puste słowa bym dał im spokój I należałoby wspomnieć że jak już coś razem robiliśmy to zamiast rad i wskazówek bym robił coś lepiej na każdym kroku spotykałem się z pustą krytyką i irytacją ponieważ ,,ja w twoim wieku robiłem to bez niczyjej pomocy"
"Jesteś za smarkaty na to!" "Nie wkurzaj mnie!" "Ty masz dobrze; Kiedy byłam w twoim wieku to nie było komputerów, a mój pokój był 5 razy mniejszy i jak tak pyskowałam jak ty to z paska dostawałam." Moja mama /\
No właśnie. Moi rodzice, używając niektórych z tych zwrotów, nawet nie zauważyli, kiedy sami wpadli we własną pułapkę. Bo zacząłem je obracać przeciwko nim. Na ten przykład, kiedy chciałem rodziców do czegoś przekonać, używając argumentu, że koledzy coś mają, albo robią, w odpowiedzi słyszałem, że ja nie jestem koledzy. No to później było w drugą stronę, kiedy słyszałem, że koledzy z klasy jakoś mogą mieć lepsze oceny z większej ilości przedmiotów, niż ja. Odpowiadałem, że ja to nie koledzy. No i mając takie doświadczenia, z moim synem postępowałem zupełnie inaczej, kiedy chciałem go oduczyć używania wulgaryzmów. Przede wszystkim, to żadnych nerwów, tylko spokojnie próbowałem mu wytłumaczyć, dlaczego nie powinien takich słów używać. Odpowiedział mi, że jakiś kolega tak mówi. Powiedziałem mu, że kolega ma od tego swoich rodziców, a jego tatą jestem ja i bardzo go proszę, żeby takich słów nie używał. Czy robiłem dobrze, czy źle... Pewnie też głosy będą podzielone. W końcu żyję po raz pierwszy, więc nie miejcie do mnie pretensji, że nie od razu wszystko umiem😁
A ja dam radę dzieciom bo one są o wiele bardziej skłonne posłuchać niż jakikolwiek rodzic - nie słuchajcie swoich rodziców jeśli wasze serce mówi wam coś innego. Wasi rodzice mogą wierzyć, że robią najlepiej, ale żadne dobre intencje nie zniwelują waszej krzywdy jeśli będziecie ich słuchać. Rodzice mogą was kochać, ale wcale nie rozumieć.
hmm... Ja podzielę się dodatkowymi zwrotami, które słyszałam za młodu."Przestań płakać, bo cię zleje pasem i wtedy będę wiedzieć dlaczego płaczesz", "Ty mnie nie kochasz", "nie rozumiem co mówisz. Idź do logopedy", "ale z ciebie beksa", itd. :) Cudowne dzieciństwo..taaaa
dla mnie najgorsze było usłyszeć "żałuję, że cię urodziłam", "za jakie grzechy pan bóg mnie takimi dziećmi pokarał" , a w przypadku jakiegoś osiągnięcia "muszę o tym sadzą w kominie napisać" (do teraz nie wiem, co to znaczy 🤣)
Sadzą w kominie napisać znaczy czarną sadzą na czarnym od sadzy kominie. Nic nie widać po napisaniu, niegodne zapisania, nieistotne. Niby zapisane, ale tak, aby tego nie było widać i do tego nie wracać.
Mi jak było smutno czy coś albo się nie odzywałem do nikogo bądź po chamsku, bo np. miałem zły dzień czy coś to słyszałem, że "wiecznie masz skrzywioną minę"
25 lat później mam problemy z komunikacją w pracy i w związku, moja matka to pasywna toksyna która najchętniej przywiązałaby mnie do siebie łańcuchem a tata to podporządkowany zastraszony pantofel z poczuciem przywiązania do żony od 30 lat. Ach cudowna rodzina.
@@xD4veLOL to powiedz rodzicom że bogate grono znajomych jest więcej warte niż papierek - wiem bo sam tego doświadczyłem w robocie (masz znajomości to masz lepszą prace)
@@Noverss Ta.. żeby to było takie proste, już z 250 razy tłumaczyłem mojej matce to, mój ojciec ma wyjebane na to, ale ojczym to wiadomo ze zrobi wszystko żeby mi uprzykrzyć życie
"nie rusz, nie dotykaj, bo zepsujesz", a gdy sie mimo wszystko ruszylo i nie dosc ze sie nie zepsulo, to sie okazalo ze problem sie naprawilo - "masz szczescie" - czytaj "wpierdol juz sie szykowal"
Ojojoj jak ja często to słyszałam, w dodatku często obracali to w żart jakby chwile temu w ogóle nie szykowali się by mnie ochrzanić , zawsze miałam w takim momencie z tyłu głowy,, no z czego ty się kurna śmiejesz"
Znam te wszystkie teksty do bólu. Rodzina od zawsze porównywała moje porażki do sukcesów starszej siostry, oczekując, że ogarnę się ze wszystkim już teraz w tym momencie, bo skoro ona spełniła się już w większości dziedzin, to ja też powinnam. (Szkoda, że nikt nigdy nie bierze pod uwagę różnicy wieku i tego, że nasze aspiracje i cele znacznie się od siebie różnią XD) No ale j*bać to! Siostra poszła na ASP, to też powinnam mieć trochę więcej ambicji i mierzyć wyżej. Ok, spoko, tyle że jak zadeklarowałam, że pójdę do liceum o profilu wojskowym, to część rodziny mnie wyśmiała mówiąc, że nie dam rady, bo się nie nadaję albo po prostu, bo tak. (Pamiętam słowa babci, która szydziła ze mnie mówiąc, że nie zdam i nie skończę tej szkoły, bo CÓRKA JEJ KOLEŻANKI NIE ZDAŁA I NIE SKOŃCZYŁA TEGO KIERUNKU!) A jak powiedziałam, że drugą ambicją jest pójście na ASP, bo uwielbiałam rysować, podobnie jak siostra i miałam dryg do tego, to wtedy mi powiedziano, że w sumie to nie mam talentu i nie mam co się tam pokazywać. Olałam to i poszłam na 1 kierunek. Fakt, nie ukończyłam go i wszyscy mi to wypominali, ale to, że siostra też nie ukończyła ASP, to wtedy nikt nic nie powiedział. Siostra doczekała się dziecka i ślubu. A ja? Słyszę tylko wywody typu: „Co Ty zamierzasz w życiu robić?! Twoja siostra już ma dziecko, męża, a Ty co?” Pomijając fakt, że mój chłopak jest prawdopodobnie niepłodny (sam mi o tym powiedział), na chwilę obecną nie mam zamiaru rezygnować z najlepszych lat swojego życia (mam 20 l.) na zajmowanie się -wpadką- dzieckiem. Rozumiem, że komuś taka kolej rzeczy odpowiada i okej, to jego/ jej wybór, nie mi to oceniać, ale właśnie o to chodzi. O możliwość wyboru, a nie o to, żeby spełniać cudze (niekiedy chore) aspiracje/ ambicje zamiast cieszyć się ze swojego życia i przeżywać je po swojemu.
5:34 te słowa "nie mam teraz czasu później to zrobimy" (nie robiąc tego przez nawet cały miesiąc i zapominając o tym) wryły mi się w mózg i nie chcą odejść, tyle razy w dzieciństwie to słyszałem że teraz mam problem z pytaniem kogokolwiek o cokolwiek bo boje się właśnie takiej odpowiedzi... może to i lepiej bo przynajmniej nie wysługuje się wszystkimi tylko robie wszystko sam nie czekając na to czy ktoś ma czas mi pomóc czy nie. 10:45 jak tylko to słyszę to od razu rzygać mi się chce, pamiętam jak na przykład mówiłem swojej matce: -...nie chce mi się uczy - masz się nauczyć na ten sprawdziań i dostać dobrą ocenę, rozumiemy się‽ - no al- - nie pyskuj tylko masz się garnąć do nauki bo będziesz powtarzał klase. Chcesz tego? - no nie - to zamknij się i ucz bo w tym tygodniu masz mase sprawdzianów i kartkówek Do dziś to pamiętam.. i przez te właśnie słowa mam teraz nienawiść do dzieci bo w końcu na takiego mnie matka wychowała, a jedyną osobą która mnie w tej sytuacji rozumie to moja dziewczyna.. nie lubi dzieci tak samo jak ja bo ona też to wyciągnęła w przyszłość od swoich rodziców...
Brakuje jeszcze jednego klasyka: "Nie filozofuj!". Nic tak bardzo nie bolało i to na tak wielu poziomach jak to zdanie. Negacja jednej z najpiękniejszych ludzkich cech, czyli swobody abstrakcyjnego myślenia, w dwóch słowach.
nie filozuj
@@Senekxmov złoto
zdecydowanie za dużo razy w życiu słyszałem to zdanie a muszę przyznać, że bardzo mocno podcina skrzydła i ogranicza rozwój naprawdę wybitnych jednostek bo jak widzę dookoła mało kto potrafi zrozumieć sposób myślenia tak zwanego filozofa a to właśnie tym filozoficznym czy też nietypowym myśleniem zmieniamy świat.
To dla mnie nic nie było bardziej podcinającego skrzydła niż zdanie "córa trochę pokory" gdy odczuwałam wielką no i niezrozumiałą niesprawiedliwość. Szczególnie jako najstarsza z piątki rodzeństwa
Ja: mówię coś inteligentnego,
przemyślanego
Mój stary: nie filozofuj!
Jedne z lepszych filmów to właśnie takie gdzie przypominacie i uświadamiacie ludzi że te codzienne niby nieistotne rzeczy są właściwie tym co nas buduje
Jaki dzień takie życie
Bardzo sensowne
szkoda że sa tak rzadko
Ale czasami kończy się to tak, że np moja koleżanka muwi ,że kurde to prawie najgorsze przekleństwo
@@klet_czlek Wtf a co to ma do komentarza?
Przez ojca znienawidziłem naprawianie rowerów. Co roku schodziliśmy do piwnicy przygotować rowery do sezonu letniego po zimie. Co drugie słowo przeplatane agresją werbalną, wrażenie ciągłego pośpiechu skutecznie zniechęcało do wspólnych napraw. Efektem tego było tylko to, że z każdego takiego "naprawiania" wychodził ktoś z płaczem lub mocno przygnębiony, bo niecierpliwość ojca zawsze brała górę. Najgorsze było to, że zawsze wymagał, a nigdy nie uczył. Twierdził, że powinniśmy takie rzeczy wiedzieć, bo jak on był w naszym wieku to potrafił przy -30 st C rozkręcić, skręcić i uruchomić stara 266. Tak było całe dzieciństwo. Rower nauczyłem się naprawiać mając 16 lat, za pośrednictwem 7-minutowego filmiku na YT.
miałem podobnie, mając 10 lat bardzo chciałem nauczyć się naprawiać swój rower ale ojciec zawsze na moja prośbę nauczenia jak działa dana część czy jak coś zdemontować odpowiadał zdawkowo, że jest zmęczony/nie ma czasu lub jak już się zgodził to po 10 minutach "nauki" łapał narzędzia z "dawaj to, bo mnie zaraz krew zaleje jak patrze jak ty to robisz" na ustach . Efekt był taki, że jeździłem złomem i dopiero w wieku 16-17 lat z filmików na yt nauczyłem się naprawiać rower.
A na koniec jeszcze rzucił że masz słomiany zapał do wszystkiego
Haha... uwielbiam ten argument 😅 Mój ojciec co prawda Stara chyba rozkręcić nie potrafił ale uwaga cytuję "Ja w Twoim wieku to taczki chujem przenosiłem !", także no.... ciężko było to przebić 🤗
Co wy robiliście przy rowerach co rok?
@@xflashu8075 zalepianie dziur w dętkach, pompowanie, konserwacja karoserii i wrażliwych części za pomocą wd40. Nic trudnego, a jednak przez kilkanaście lat życia ojciec tak prostej czynności nie mógł nauczyć, bo zawsze były nerwy
Mnie najbardziej bolało ,,Nie odzywaj się'' gdy np. Chciałam dołączyć do rozmowy. Bolał też klasyk ,,Nie filozofuj'' gdy WIEDZIAŁAM, że rodzice się mylą.
Albo "Nie dyskutuj/nie pyskuj"
Najlepszą rzeczą, którą możesz odpowiedzieć na "nie filozofuj", to dowiedzieć się jak barak filozofii we współczesnym świecie wpływa na upadek cywilizacji i wszelkich cnót moralnych, by ostatecznie odrzec im, że filozofia dotyczy właśnie najbardziej podstawowych kwestii życia, których często uczą w przedszkolu filozofią tego nie nazywając (np. czyny są ważniejsze niż słowa), a po klasach 1-3 edukacja filozofii się kończy, a Sokrates, Platon, Arystoteles, Zenon z Kition, Epikur i inni są przedstawieni jako ludzie, którzy dawno żyli i, którzy są dawno przestarzali, bo przecież technologia poszła do przodu. Kompletny idiotyzm edukacji, niszczący dorobek tych wielkich ludzi, którzy przewidywali rzeczy, które dzieją się teraz kilka tysięcy lat temu.
Albo zwrot "starszym się nie przerywa!". Skutek tego taki, że do teraz mam problem z odzywaniem się w towarzystwie.
@@daughterofnight7097 tak w sumie to raczej nikomu się nie przerywa no ale ...
@@daughterofnight7097 a potem okazało się że im człowiek starszy to głupszy
Zabrakło jeszcze wspaniałego klasyka: "Uspokój się, tutaj nie ma co płakać, płacz ci w niczym nie pomoże" lub "Nie rycz, weź się w garść i przestań się mazgaić"/ "A ty znowu ryczysz bez powodu?!"/ lub wersja do chłopców "Nie bądź baba, nie rycz!!". Pamiętam wiele sytuacji, jak słyszałam powyższe teksty głównie od przedszkolanek i nauczycielek (i rodziny też), a byłam bardzo wrażliwym dzieckiem. Mimo wszystko za każdym razem gdy jest mi źle płaczę, zawsze płakałam i BĘDĘ płakać, bo płacz jest zdrowy, oczyszcza i po uspokojeniu pozwala znaleźć rozwiązanie problemu zamiast wypierać i dusić w sobie frustrację. Ale niestety odbiło to się na mnie tak, że z góry skreślam ludzi przy najmniejszych oznakach braku wrażliwości, ale to może i dobrze, bo nie chcę mieć wokół siebie nieempatycznych ludzi
" to nie jest powód do płaczu!"- no jak nie jest skoro dziecko płacze?
od przedszkolanek i nauczycielek? i to ma byc profesjonalizm pedagogiczny
Tak mówią amatorzy :D
Prawdziwy profesjonalista spuści Ci wpierdol z jakiegoś powodu, a potem jeszcze raz, bo płaczesz po tym pierwszym ;)
To są unieważniające komunikaty. "Nadwrażliwość temperamentalna w interakcji z unieważniającym środowiskiem (invalidating environment) rodzinnym prowadzi do dysfunkcji systemu regulacji emocji, co ujawnia się w postaci podatności na zranienie, co czyni jednostkę niestabilną interpersonalnie, poznawczo, emocjonalnie i w zakresie tożsamości" - Zaburzenie osobowości borderline [str. 190 w: Cierpiałkowska, Soroko, Zaburzenia osobowości]
mi najbardziej przeszkadzało to że rodzice zamiast mnie motywować do działania mówili mi jak mogę skończyć jeśli się porządnie nie wezmę za siebie
No i ze bedziesz nikim albo "sprzątał ulice" jak sie nie wezmiesz za nauke xD
Na szczescis ja majac dopiero 18 spelniam oczekiwania i ide w kierunku zostania "nikim" bo przeciez syn kolezanki mojej starej i tak zrobi to lepiej :3
@@-caukiemok5810 :akap:
No a ja mażyłem za tym żeby zamiatać ulicę bo to o wiele łatwiejsze niż nauka..
Ja nie rozumiem co jest zlego w takiej motywacji
Mnie ojciec nazywał Zawodówą O ironio skończyłam 2 kierunki studiów i jestem nauczycielem Wiem,że teraz ten zawod nie jest poważany i mało płatny,ale 10 lat temu tak tego nie odbierałam
"Za moich czasów takich problemów nie było", "Jesteś przewrażliwiony, nie możesz tak myśleć", "Nie teraz, jestem zmęczony/a", "Tobie wiecznie wszystko nie pasuje / Ty zawsze wiesz lepiej".
Świadomość na te tematy bardzo wzrasta z pokolenia na pokolenie. Jest to moim zdaniem jeden z czynników, przez które wiele osób nie decyduje się na dzieci, bo zdaje sobie sprawę ile można zepsuć i ile rzeczy zrobiono źle w przypadku ich samych.
ale jak nie będziemy się rozmnażać to wyginiemy
@Matka Przełożona Selena Agna Przez szczepienia!
Ludzie nie chcą mieć dzieci przez konformizm,a nie przez to ze zdają sobie sprawę ze nie będą dobrymi rodzicami. Wiedzac ze musza poświecić większa cześć siebie w wychowaniu decydują się na brak dziecka i brak problemów i wyrzeczeń
@@vegetaaa4295 Ja się na dziecko nie zdecyduje do póki nie będę miał pewności, że będę mu w stanie zagwarantować wszystko czego będzie potrzebować. Chciałbym dziecku przekazać przydatną wiedzę, którą aktualnie sam zgłębiam, chciałbym żeby moje dziecko urodziło się w miejscu gdzie będzie mieć wszystko czego będzie potrzebować. I przede wszystkim nie będę płodził dziecka do póki nie będę pewien, że jestem z właściwą osobą. Jako dzieciak z rozbitej rodziny chciałbym oszczędzić dziecku tego co sam przeżyłem. W sumie to jeden z głównych powodów. Nie chcę, żeby moje dziecko żyło w świecie, którego ja doświadczyłem. Czyli w świecie, w którym rodzice nie byli gotowi i wystarczająco dojrzali do tego, żeby zajmować się dzieckiem. I nie tyczy się to tylko mojej rodziny, a wielu rodzin moich kolegów z dzieciństwa
Zgadza się, w Polsce nie jest to szeroko znane, ale istnieje takie pojęcie jak antynatalizm, bardzo mądry i pozbawiony egoizmu pogląd. Im więcej antynatalistów wśród nas, tym lepiej.
albo mówienie z wyrzutem "no to rób jak chcesz" przez co dziecko czuje, że nie może robić po swojemu bo jest to złe
rób co chcesz, a potem do nas wrócisz, bo zobaczysz jaki zes debil
Do teraz tak mam. Jedno z najgorszych uczuć, bo poczucie winy wypala cię od środka.
I wtedy nie ważne czy ci się uda czy nie bo i tak będzie ci z tym źle
Najgorsze było to kiedy musiałeś podjąć trudna decyzję
Tak akurat ludzie ogólnie robią a nie tylko rodzice względem dziecka
"Bo tak" to chyba najgorsze co pamiętam z dzieciństwa a to dlatego, że moja natura to wszystko rozumieć, polecenia wydawane przez rodziców czy nawet pracodawców których nie rozumiem a mimo to mam wykonać nigdy nie są przeze mnie wykonywane dobrze tak długo jak długo nie rozumiem ich sensu oraz nie wiem jak reagować w momentach zmian, komplikacji czy innych nieprzewidzianych okoliczności lecz w momencie zrozumienia działania zawsze mogę coś zmienić, poprawić czy w momencie samodzielnego podejmowania decyzji wiedzieć w jaką stronę się kierować w swoich działaniach więc "bo tak" i jego inne warianty są bardzo szkodliwe moim zdaniem w całym procesie wychowania dziecka. Bardzo wartościowy materiał jak zawsze na tym kanale, pozdrawiam gorąco:)
Moja mama używała biernej pasywnej agresji, bo nie umiała sobie radzić ze stresem. Oczywiście wówczas nikt nie zdawał sobie sprawy, że takie zachowania zataczają błędne pokoleniowe koło. Teraz ja wychowuję małe dziecko i mam tylko nadzieję, że będąc świadoma problemu, przerwę to koło. Świetny film, z resztą jak zawsze ❤️
Potężnie Ci życzę mordzia, żebyś mając doświadczenia ze swojego domu, wiedziała jak nie postępować ze swoją pociechą (:
Powodzenia w rodzicielstwie!!
Co to jest bierna pasywna agresja?
@@antosrozbojnik2743 Czyli takie ciągłe dołujące zachowanie wobec ciebie, przykładowo chcesz dostać nową gierkę, a taki rodzic z automatu zniszczy cię argumentami.
@@xD4veLOL ok, dzięki
@@xD4veLOL to sie nazywa agresja poprostu
Ja przez całe życie słyszałem od rodziców tylko to co muszę w sobie zmienić, taki film pomaga mi zrozumieć,że czasem po prostu nie da się czegoś wyjaśnić i wiele osób idzie na skróty. Świetny materiał dla młodych rodziców i dla tych którzy jeszcze chcą coś zmienić w wychowaniu.
Zawsze się da wyjaśnić i jest możliwe by nigdy nie skrzywdzić dziecka nieodpowiednimi słowami. To że się nie da to brzmi jak wymówka beznadziejnych rodziców którzy nie nadają się do wychowywania.
Nie tylko dla młodych...
@@pawejaczynski3753 Jeśli ktoś jest starszym rodzicem to jest już za późno i mleko się rozlało. Nie da się cofnąć przykrych krzywdzących słów wypowiedzianych w przeszłości.
O super. Lista rzeczy, które słyszałem kilka razy dziennie, codzienie, przez całe dzieciństwo.
Pfff, kilka?
@@shooter5769 w lepszy dzień
Podoba mi się to jak autor podkreślił pierwsze litery tych słów 7:50 Zawsze kiedy jest mi źle to mówię sobie JD i życie staje się piękniejsze :D
Jd orka
Teraz zdałam sobie sprawę, że te słowa w tym odcinku działają jeszcze mocniej na moją psychikę niż myślałam. Zawsze jak stawiałam dobry argument,
" Nie pyskuj" mówili rodzice.
"Mamo, pojedziemy gdzieś jutro?"
" Głupie pytanie zadajesz" ripostowali. I teraz przez moją ciekawoßć jestem małą, intowertyczną kulką która boi się ludzi dlatego, że mogą powiedzieć coś chamskiego.
Dzięki moim rodzicom.
Dziękuję wam.
Czasami odnoszę wrażenie, że dzieci i nastolatkowie potrafią ułożyć o wiele bardziej logiczne argumenty niż rodzice. Może to się bierze stąd, że jeśli walczą z czymś, to chcą bronić swojej racji, a rodzice z kolei tej racji nie akceptują „bo tak”, przez co nie potrafią wygrzebać żadnych merytorycznych argumentów. Ogólnie z rodzicami nie da się polemizować i to pewnie nawet nie wynika z samego faktu, że są rodzicami i my będziemy tacy sami. Nie. Tylko chodzi tu o to pokolenie, którym oni są. Większość ludzi urodzonych w latach 70/60/50, to boomerzy. Dlatego na ten moment zostało nam „nie pyskować”.
mam 15 lat a moi rodzice są z głębokiego PRL' u, nic nie ogarniają z technologii oprócz telewizora a wmawiają mi że to ja nie mam racji i wiedzy o nowoczesnej technologii pomimo tego że uczę się w technikum na profilu informatycznym... No aż mózg staje.
15 letni ja na humanie: podaje sensowne przemyślane argumenty,
Mój stary: "nie filozofuj" (podaje losowe argumenty nie zgodne z prawdą) (zachowuje się w taki sposób jakby miał za chwilę zacząć krzyczeć na pół domu)
@@XkakarottoXXVI też tak mam ziomek, oprócz mojej mamy.
Mimo wszystko, nadal są pola w których "boomerzy" są mądrzejsi. W sumie statystycznie jesteśmy mądrzejsi im starsi jesteśmy. Sytuację w których dziecko jest mądrzejsze od rodzica są rzadsze, ale bywają wyjątki. I bardziej bym patrzył nie na wiek osoby, ale na jej "mądrość". Można być mądrym 20 latkiem i głupim 70 latkiem, ale takie sytuację są rzadkie.
Jakoś nie widzę polemiki z 4latką na temat kupna domu (bo ona sobie wymyśliła osobny pokój na zabawki), wyboru pracy czy rozszerzeniu rodziny. Ona nie miała nic do powiedzenia w tych kwestiach i tak zostanie
Szczerze to mam 16 lat... i od jakiegoś czasu dopiero dostrzegam te wszystkie patologiczne i niszczące zachowania swoich rodziców. Brak argumentów, agresja psychiczna i słowna ojca i nadopiekuńczość matki.
Stojąc przy ojcu, to człowiek wracający jak było powiedziane do przeszłości, jakie to kiedyś były czasy i my powinniśmy być jak wtedy. Bez uzasadnienia podnosi głos, wplatając co 2 słowo wulgaryzmy. Ponad to ja i moje zdanie go nie obchodzą, do czasu aż nie popełnię błędu. Wtedy pluje jadem, że czasem popłakać się idzie.
Natomiast matka to synonim osoby, która niby jest okej, ale będzie cię trzymać jak kanarka w klatce. Wiadomo zmartwienia, ale bywa to strasznie uciążliwe gdy chcę wyjść gdziekolwiek... Pozostaje mi tylko poczekać na pełnoletność i się w końcu odciąć. Niestety zmarnowanego i toksycznego dzieciństwa mi to nie przywróci...
Dajcie like, jeśli też tak macie, albo nw... możecie mi coś doradzić, jak mogę sobie jakoś poradzić z tym, by nie zwariować
Z mojego doświadczenia. Miej prawdziwych szczerych przyjaciół, już planuj jak najszybszą wyprowadzkę w domu, i idz na siłkę. To ojca trochę przytępi. I trzymaj się ;)
Nie liczył bym na to że po osiągnięciu pełnoletności twoja matka przestanie być nadopiekuńcza. Niestety ale wiem to z własnego doświadczenia. Mało tego zacznie ci robić wyrzuty że ona się tylko martwi a ty tego nie doceniasz o ile już tego nie robi.
Zacznij od małych kroków - przy ojcowskim kazaniu powiedz "Twoje zdanie mnie nie obchodzi, nie będziesz dyrygowac moim życiem,", "nic dziwnego że czegoś nie umiem skoro mi tatuś nie pokazał jak to zrobić", "Wiesz co? Skoro musisz gnoic innych by poczuc sie lepiej to jesteś chory na głowę, idz sie leczyc" I ostentacyjnie wyjdź z pomieszczenia. Wiem, że to przykre bo chcielibyśmy żeby rodzice stali za nami murem, ale czasem trzeba wyrobić sobie tarcze przeciw nim.
Podejmij aktywności które pozwolą ci na jak najszybsze usamodzielnienie się - masz jakieś hobby? Robisz coś kreatywnego dla przyjemności? Spróbuj brać udział w różnych konkursach z nagrodami pieniężnymi czy rzeczowymi o tematyce która Cię interesuje, jest wiele takich przedsięwzięć skierowanych właśnie do uczniów i innych młodocianych, a duża część nie wymaga zgody rodzica. I zostaw to dla siebie chyba że wygrasz😊
Znajdź wspierające środowisko - przyjaciele, dalsza rodzina, koledzy z kółka zainteresowań bądź forum tematycznego.
Odkładaj własny kapitał - kieszonkowe, z pracy dorywczej, male zaskurniaki od cioci, babci itp. Człowiek z własnymi pieniędzmi jest o wiele spokojniejszy.
Na wszelki - zaopatrzp się w broń - z doświadczenia polecam tłuczek do mięsa.
Już teraz rozejrzyj się za praca która będziesz mogła podjąć po 18-tce oraz za fundacjami które pomagają młodym w usamodzielnieniu w razie trudnej sytuacji życiowej. Poczytaj też o alimentach dla osoby dorosłej, która się uczy oraz nieodpłatnych poradach prawnych (w moim mieście np. udzielane są w starostwie tylko trzeba zadzwonić i się umówić).
I w najgorszym przypadku pamiętaj - 18-stka tuż tuż. Trzymaj się, dasz radę🖤🖤🖤🖤
@@liyahleroux twoje rady są git fest, ale w momencie kiedy wyprowadzkę masz za rogiem bo inaczej będzie tylko gorzej. Betonowi nic nie przetłumaczysz a dogryzanie wielkiemu januszowi skończy się jeszcze większym piekłem na chacie
Byłem w podobnej sytuacji, a że jestem starszy to podpowiem - próbuj znaleźć pasję, która będzie Cię wiązać z ciekawymi ludźmi. Wychodź do ludzi, nie oglądaj porno, bo Cię zniszczy (chodzi głównie o umiejętności komunikacyjne). Gdy będziesz miał/miała przyjaciół, którym będziesz mógł/mogła zaufać to poczujesz, że nie jesteś od nich uzależniony/a tak jak kiedyś i ujrzysz nowe perspektywy; zobaczysz, że świat może wyglądać inaczej niż to, jak Twoi rodzice go przedstawiają, zobaczysz, że nie wszyscy rodzice tacy są (co będzie dla Ciebie w pewnym sensie bolesne, ale ostatecznie się ucieszysz). Z większym prawdopodobieństwem się wtedy od swoich starych odetniesz, bo nie będziesz już związany/a przyzwyczajeniem (bo tak wygodnie, bo dają jeść i zapewniają mieszkanie i elektronikę, a tak to musiałbym/ałabym już pracować, nie iść na studia (możesz iść na studia dzienne i wyżyć ze stypendiów, szczególnie gdy dostaniesz się do akademika) itd.) Gdy poznasz fajnych ludzi, to zachowania Twoich rodziców staną się dla Ciebie jeszcze gorsze, bo będziesz miał/a porównanie i wzbogaci Cię o nowe doświadczenia.
Nie patrz na swój wiek, bo mało się w podejściu rodziców nie zmieni. Jedyne co może to zmienić, to gdy będziesz z nimi dużo rozmawiać o tym, co Ci nie pasuje, gdy zobaczą, że nie jesteś już małym dzieckiem, a potrafisz samodzielnie myśleć (ale i to nie będzie dla Ciebie zadowalające, bo rodzice również się uczą być rodzicami, a nie tylko dziecko bycia grzecznym, a patrząc na Twoją sytuację i po sobie, wiele się nie zmieni, szczególnie jeśli chodzi o ojca.
Gdy będziesz widział/a, że Twoje logiczne argumenty natrafiają na ścianę z kolcami, to będziesz tylko bardziej nabierał/a przekonania, że im dłużej będziesz z tymi ludźmi wspólnie żyć, tym bardziej ucierpi Twoje zdrowie psychiczne - dlatego tak ważne są alternatywy w postaci znajomych, kolegów, przyjaciół (aczkolwiek zdobyć szczerych fajnych znajomych, trzeba w siebie sporo zainwestować, tak, żeby być ciekawym człowiekiem - dlatego, jak wyżej - postaraj się znaleźć hobby; dołączaj do tematycznych grup na fb, typu ciekawostkawka, sekcja prawdawnego życia, histawka, filmawka i mnóstwo innych (również te shitpostowe), a zobaczysz, jak mawiał Sokrates, że "wiesz, że nic nie wiesz" (zjawisko Dunninga-Krugera) i tym chętniej zaczniesz się zagłębiać w wiele ciekawych rzeczy i jakaś pasja z czasem przyjdzie naturalnie, a Ty będziesz zaskoczony/a i bardzo zadowolony/a, że w końcu jakąś masz (:
Życzę Ci, żebyś osiągnął/ęła w życiu to, czego Ty chcesz, a nie to, czego chcą od Ciebie rodzice. Pozdro mordzia
Moje najboleśniejsze to, "Czemu jesteś taki pamiętliwy?", "Było inaczej/to się nie wydarzyło", "To wszystko przez ten komputer"
Głód na świecie? To przez ten komputer
Gaslighting, typowy przy toksycznych osobowościach.
Są w stanie namieszać Ci we łbie, abyś kwestionował rzeczywistość, byleby tylko wyszło na ich.
(wiem data) wojna na ukrainie? to przez telefony!
'chodź pójdziesz z nami na działkę, trochę nam pomożesz'
na działce:
- nie ruszaj tego
- zostaw, to nie zabawka
- poczekaj, ja to lepiej zrobię
godzinę później: mamo, nudzi mi się...
'to nie siedź, zajmij się czymś'
XDDD
Idealnie przedstawiłeś moje życie.
XD
@kileno KILENO śmieję się z tego, nie miej mi za złe, ale to śmiech przez łzy 😉 nie ma w tym absolutnie niczego zabawnego
"to się rozbierz i ubrania pilnuj" xD
- trawnik nie skoszony, a Ty nie pomyślisz i sam nie pójdziesz skosić
- wiesz co? nie bywam na ogródku za często i nie widzę tej trawy, a specjalnie nie będę tam chodzić, żeby sprawdzić czy trawa już podrosła. Jak widzisz, że trzeba skosić, to przyjdź i powiedz, żebym skosił, a nie czekasz tydzień, aż się domyśle.
-ALE JA NIE BĘDĘ SIĘ PROSIŁA, ŻEBYŚ TY TRAWĘ KOSIŁ SAM SIĘ DOMYŚL
- nie będę się niczego domyślać jak coś trzeba zrobić to mi to powiedz i zrobię
- ŁEEEE DOMYŚL SIĘ
- Po co mam chodzić specjalnie na ogródek i sprawdzać czy tam trawa rośnie skoro jesteś tam prawie codziennie i możesz mi powiedzieć jak już trzeba skosić
- foch *jebnięcie drzwiami*
"To co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie" Ulubione powiedzenie mojego taty.
mojej mamy , ale wiedzialam o co jej chodzi i miala racje , nie bylo to skierowane przeciwko mnie akurat.
O moja babcia taj gadała do mamy
To jak miałam 16 lat to tak babcia mi nagadała podczas kłótni.
Mojego też:/
i tak wygląda życie...
Jak powinien brzemieć tytuł:
Czego rodzice nie powinni mówić dzieciom, lecz i tak to robią
Może właśnie dlatego, że nie mówimy ludziom co i tak robią skazując ich na porażke i oceniając, wielu rodziców zdoła się poprawić? (: to tak naprawde kolejny błąd wychowawczy: mówienie dzieciom jakie są i czego na pewno i tak nie uda im się osiągnąć
Nie wszystko tam jest o tym, czego robić nie powinni ;) ♎
A co obiecali sobie (podczas gdy byli dziećmi i nastolatkami), że nigdy swoim dzieciom nie powiedzą...
Potem jak się już osiągnie odpowiedni wiek, to z automatu tacy rodzice wymagają asertywności, pełnej samodzielności w podejmowaniu decyzji i nieskazitelnej kultury wypowiedzi. A jak którejś z tej cech się nie ma, bo było się wychowywanym za sprawą "nie pyskuj" albo "nie znasz się to się nie odzywaj", albo ma się przez to problemy z kontrolą gniewu, to oczywiście wszystko to twoja wina.
Jestem bardzo wdzięczna, że mam łatwy dostęp do tego typu materiałów i mam jeszcze czas by się "nauczyć" jak zdrowo wychować w przyszłości dzieci
Ja do całości dodałbym jeszcze wyśmiewanie zdania dziecka, jego pomysłu, opinii na otaczający je świat.
Mój faworyt z dzieciństwa to "walnąłeś jak chora krowa o beton".
U mnie w rodzinie się mówi trafiłeś jak łysy grzywką o kant kuli.
"newiem nie pytak sie mnue o takie żeczy"
@Pedro Zalazar wiesz oni pewnie tesz tak byli wychowani wienc jakby to nie do konica ich wina jes rozumisz?
Oj, żeby tylko na pomysłach się to wyśmiewanie kończyło. Kiedyś przyszłam do mojej rodzicielki przedstawić jej moje marzenie związane z nauką animacji postaci 2D i że bardzo bym kiedyś chciała pracować jako animator w Studiu Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej. W odpowiedzi spotkałam się tylko z wyszydzeniem, hasłem, że jestem głupia i tym, że nie potrafię nawet tworzyć animacji, więc gdzie ja chcę startować. Z racji tego, że w tamtych czasach byłam dosyć kruchym dzieciakiem i było łatwo mnie zniechęcić do czegokolwiek jednym zdaniem...to niestety ale porzuciłam to marzenie i...przestałam tworzyć krótkie animacje. Ale teraz po latach odbudowywania siebie samej po tym wszystkim czego się nasłuchałam w życiu, mam zamiar wrócić do tego. Wtedy pozwoliłam sobie podciąć skrzydła ale moje pióra z czasem odrosły. Czas się wzbić wysoko i odlecieć jak najdalej od tej szyderczości!
u mnie jest ,,przestań pierdolić głupoty"
" Każdy wie jak robić dzieci, ale nikt nie wie, jak robić ojców " - Stromae ( z utworu " Papaoutai " )
O! Też pamiętam ten wers. Słucham tej piosenki właśnie ze względu na to jedni zdanie. 😄
Zrzucanie winy na dziecko ,że jest niegrzeczne / ma okropny charakter. Kiedyś spytałam się matki czemu mnie biła i wyzywała w odpowiedzi usłyszałam „byłaś okropnie niegrzecznym dzieckiem i lubiłaś mnie wyprowadzać z równowagi ”🤡 Tak jako dziecko lubiłam wyprowadzać matkę z równowagi żeby potem mnie biła logika starych czasem zaskakuje.
BINGO!
Wszystko kiedyś usłyszałem.
Wygrałem, ale to chyba nie dobrze.
ja też :(
Wygrałeś taczkę gruzu
Wygrałeś zestaw zaburzeń, brawo
nooooo :(
Najgorsze jest właśnie to, że ogromna ilość rodziców postępuje tak jak zostało nakreślone w filmiku nie zdając sobie sprawy z tego jakie konsekwencje to przyniesie na przyszłość. Później takie dziecko dorasta, staje się dorosłym i mając 20, 25 czy 30 lat nie potrafi odnaleźć się w społeczeństwie. Nie chce nawiązywać relacji z innymi, bo po co skoro mnie tylko skrytykują za to jaki jestem. Ktoś inny obawia się pójść do pracy - bo przecież całe życie w domu robiłem wszystko źle. Dochodzi brak pewności siebie, brak poczucia własnej wartości i wiele problemów życiowych ;/
" przestań myśleć o niebieskich migdałach" to też było fajne i jako dziecko zawsze się zastanawiałem jak wyglądają te niebieskie migdały o których tak często rzekomo myślę
I jak wyglądają?
@@abscissaempathy7881 też mnie to ciekawi, bo sam do tego jeszcze nie doszedłem
@@thatsecondcloaker4421 weź migdały i niebieską farbę i sobie pomaluj to będziesz wiedział
A ja coraz częściej sam to mówię i myślę patrząc na młodszych. Sam o sobie tak myślę gdy myślę ile czasu zmarnowałem na kłótnie ze starymi, komputer i inne bzdety.
Albo "przestań myśleć o dupie maryny" xD
Dla mnie najgorsze zawsze było "inni mają gorzej" właśnie dlatego, że jeszcze inni mają lepiej. Zawsze odbierałam to jako porównywanie się do gorszych i w ogóle do innych, czego nie trawię. I nawet teraz w dorosłym życiu irytuje mnie, gdy ktoś nie dąży do tego by być choć odrobinę lepszą wersją siebie z dnia na dzień. Inni mają gorzej/lepiej? A co mnie to, ja to ja a inni to inni.
Albo przy obiedzie ,,Dzieci w Afryce głodują, a ty nie chcesz zjeść surówki?!"
Ehhh... szkoda nawet słów, jak to irytowało i porównywało. Można użyć spokojnie lepszych i łagodniejszych, mniej destrukcyjnech słów, ale po co? To by miało za dyżo sensu.
Doskonale cię rozumiem.
@Yyy Rrt Więc kośmy trawę nożyczkami bo kiedyś nie było kosiarek! Nie jeździjmy pociągami czy autobusami bo kiedyś 1000km to się szło na nogach. A i jak będziesz mieć grype i będzie cie boleć głowa to nie przejmuj sie i nie jęcz bo inni mają raka czy gruźlice ;). Nie pozdrawiam
@Yyy Rrt Nikt nie kazał rodzicom robić sobie dzieciaka. Jeśli są świadomi że będzie od nich to wymagać ''wypruwania sobie żył'' to po co decydować się na masochizm? A no tak, bo rodzinka i znajomi kazali XD. A czy te dzieci to doceniają czy nie to od dziecka zależy i od tego czy rodzic jest świadom tego że dziecko nie tylko trzeba utrzymać ale też dobrze wychować o czym mowa w tym filmie :)
@@garroshhellscream7956 No właśnie dzieci głodujące w Afryce to głupi argument bo jak zjedzenie surówki lub nie ma spowodować poprawę sytuacji dzieci w Afryce
Mój ulubiony zwrot to ,,pomogłabyś w czymś, zawsze wszystko muszę robić sama" z ust matki. A dlaczego?
PONAD 5 LAT TEMU KIEDY BYŁAM MAŁYM DZIECKIEM
- Pomóc ci w czymś?
- Nie potrzebuję twojej pomocy. Sama zrobię to lepiej.
Właśnie dlatego. Zawsze kiedy staram (a właściwie starałam, bo teraz już tego nie robię) się być idealnym dzieckiem i tak nic to nie daje. Moje starania albo zostają odebrane neutralnie albo nawet negatywnie, czego totalnie nie potrafię zrozumieć. Jako 9 latka myłam okna, żeby zostać zauważona. I co mi to dało? Co to wniosło do mojego życia? Tylko tyle, że przez spory okres czasu czułam się być niewystarczająca.
Na szczęście ten okres już za mną i oby nigdy nie wrócił.
Z pomaganiem, to ja tak samo-najpierw "nie", a potem już można się domyślić-za to mnie "motywują", że jak dostanę 4- to szlaban "na wszystko" do końca roku szkolnego (naprawdę). Na szczęście zwykle mam 5, czasem 4, ale stresik jest, szczególnie jak dostanę 4. Za to jak dostanę 6, to entuzjazmu nie ma. :-(
@@darthvater2087 u mnie też jest nacisk, żeby mieć dobre oceny. Jak miałam średnią 4.96 około, to usłyszałam, że dlatego nikt mnie nie lubi, bo tylko ludzie, którzy mają średnią powyżej 5.00, mają przyjaciół
@@NikiKwiatekKomentuje u mnie było tak, że jak dostałam 5 to ojciec pytał czemu nie 6. Gdy dostałam 6 to pytał czemu nie 7. Albo czemu nie z matematyki. A poza tym to masz tu książkę do przeczytania i nigdzie nie wyjdziesz jak jej nie przeczytasz.
@@NikiKwiatekKomentuje Raczej to ci co się gorzej lub średnio uczą mają przyjaciół. Kujony zazwyczaj ich nie mają.
@@enigmaticangel6818 też mi się tak wydaje
99,9% ludzi, którzy mają dzieci nie nadaje się na rodzica. Taka smutna prawda. Dzięki za odcinek. Pozdrawiam 🙏
Może aż tyle to nie, ale jeżeli już, to większość. Ja po obejrzeniu tego odcinka mogę powiedzieć, że wszystkie z tych wyrażeń słyszałem od moich rodziców, gdy jeszcze z nimi mieszkałem. Takie odpowiedzi działają bardzo demotywująco i zniechęcają do dalszego działania. Tak również zabija się kreatywność i samodzielne myślenie. Rodzic musi przede wszystkim przekazać wiedzę i niejasności objaśnić, a nie spławiać dziecko i nie chcieć spędzać z nim czasu. Wiedza wyniesiona z domu uświadomiła mi, jak wiele jeszcze muszę się nauczyć i ile rzeczy muszę jeszcze odkryć.
Dodam od siebie jeszcze jeden zwrot: "Zostaw, bo zepsujesz/połamiesz itp." Dziecku nigdy nie przyszłoby do głowy odgryźć się: "To naucz mnie, jak to poprawnie zrobić, w końcu to twój obowiązek".
Ale gdy powiesz ze to ich obowiązek opiekować się i uczyć to powiedzą ze górnicze nic nie wie o zeby się nie wymądrzał
O tak! I później narastanie poczucia, że czego się nie tkniesz to zepsujesz. A to jest zupełnie normalne, że ktoś coś czasami zniszczy.
Czemu Paweł mnie się potrzebach ???
Mój teść non stop używa tego zwrotu. Zauważmy, że gdy go poznałam ja i mój obecny mąż byliśmy już po 18-tce.
"mnie to nikt tego uczyć nie musiał, wszystkiego się sam nauczyłem"
moim ulubionym bylo "Ty Mongole Pie*dolony", stosowane kiedy nie rozumialem czegos w szkole
po latach jak tak teraz patrze wstecz, to czlowiek sie orientuje, ze praktycznie wychowywal sie w patologii
The same
@w1xzyy_ małej? co masz na myśli
Ja na drugie miałam Debil....pewnie po rodzicach
Ja byłam trąbą jerychońską
"Dzieci i ryby głosu nie mają", pamiętam to do dziś, robiło mi się smutno :( Jako dorosła osoba faktycznie bałam się odezwać i zakwestionować cokolwiek.
Moja siostra nadal to słyszy chociaż już studiuje i to jest przykre...
To jest bardzo przykre
U mnie rozmowa z rodzicami na temat religii kończyła się zwrotem „nie bluźnij” kończącym dyskusje, nawet przy błahych sprawach.
Klasyk
U mnie kończyło się darciem mordy i grożeniem śmiercią, gdy nie chciałem iść do kościółka.
Ja byłam wyzywana od diabła gdy próbowałam kwestionować religię i nie chciałam chodzić do kościoła - zawsze przysypiałam na mszach przez te koszmarnie nudne i wtórne kazania, nie byłam w stanie znieść ciągłych wtrętów o polityce. Do tego zmuszano mnie do spowiedzi, podczas gdy ja niczego złego nie robiłam. Takie stałe piętno grzechu strasznie mnie dołowało od dziecka - wieczne narzucanie poczucia winy. Teraz jestem od tego wolna i czuję, że spadł ze mnie przeogromny ciężar.
@Mikiu 777 a jak mogę oceniać kogoś kto sam nie doszedł do prawdy tylko ślepo podąża za członkami sekty, bo urodził się w p0lsce, a nie innym kraju?
@Mikiu 777 A z ciekawości (skoro jesteś "bardziej świadomym przedstawicielem" tej wiary), dlaczego w ogóle wierzysz? Czemu odrzuciłeś przeszło 4000 innych wierzeń i wiele tysięcy innych bogów/Bogów na rzecz tego jednego? Przypadkiem nie przez to, że wpoili ci to rodzice? Zadałeś sobie w ogóle trud zapoznania się z każdą z tych religii, by móc je po kolei odrzucić?
W moim przypadku rodzice często podczas dyskusji często wyłączyli się z rozmowy, kiedy to ja oczekiwałem od nich odpowiedzi po mojej wypowiedzi oni przestali się odzywać po prostu wiedząc że więcej już nic nie powiedzą konstruktywnego.
Obejrzyj film Nie Wiem Ale Się Dowiem o ghostingu
Pamiętam, jak moja nauczycielka od matematyki często nadużywała powiedzenia: „Dzieci i ryby głosu nie mają”, dotąd jak słyszę to powiedzenie skierowane do młodszych, to od razu mi się ciśnienie podnosi. Nie można było nigdy się sprzeciwić nauczycielowi, bo zawsze od razu usłyszało się takie zdanie. Albo, kiedy nauczyciele porównują różne klasy do siebie, mówiąc: „Ta klasa już dawno to zrozumiała, a z wami co lenie”
Wypowiedziałam się, o nauczycielach a filmik był o rodzicach, bo myślę, że nauczyciel też często ma duży wpływ na życie małego dziecka
POSŁUSZEŃSTWO- zjebane słowo którego nienawidze , krew mnie zalewa kiedy słysze albo kiedy ktoś mówi że" dzieci powinny być posłuszne"
LOJALNOŚĆ- jest git, to zupełnie inne słowo.
Aż mi się przypomniała anegdota z dzieciństwa: Wracałem do domu ze spaceru, droga dziurawa jak sito więc idąc kiwałem się na boki. A matka już w progu z ryjem że macham czerepem jak jakiś metalowiec, no co ludzie sobie pomyślą. Nawet nie było sensu jej tłumaczyć że wiedziałaby gdyby wychodziła z domu a nie tylko ojcu kazać się wozić do koleżanek na kawę. Do tej pory ilekroć słyszę o przejmowaniu się opinią jakiejś chołoty, to mnie krew zalewa.
"Uczeń umie na 4, nauczyciel na 5, a Pan Bóg na 6", jako ostateczny argument na to, że uczeń nie ma w czymś racji. O ile Bóg wszystko ma na 6, o tyle to, że nauczyciel się do niego porównuje mówiąc, że jest stadium pośrednim pomiędzy nim, a uczniem (jak anioł) to jest bycze gówno
@@MiD3 to jak dostanę 6 to jestem Bogiem :)
Co do porównywania brakuje tu klasyka:
Dziecko: Ale innym poszło gorzej
Rodzic: Ale inni mnie nie interesują.
Zawsze mnie to denerwowało jako dziecko, że rodzic miał tą władzę kiedy można porównywać a kiedy nie, wręcz brutalne dla dziecka. Rodzic może porównać do lepszego, co zmniejsza wartość dziecka, ale jak dziecko chce porównać się do równych lub gorszych, żeby pokazać że nie jest aż taki złe, to od razu, że to go nie interesuje.
No ja tak miałem i chyba stworzyło to dosyć pesymistyczny obraz. Byłem jednym z najlepszych uczniów czy to w podstawówce, czy to gimnazjum. Jak się mi powinęła noga to od razu "Czemu nie jesteś jak kuzyn", tu w obronie zacząłem mówić, że nawet ta grupa najlepszych uczniów sobie też nie poradziła z czymś, no to wszyscy wiedzą jak się to skończyło.
Ale jak dostawałem faktycznie dobre oceny i byłem z siebie dumny, bo temat był ciężki czy coś, to najczęściej słyszałem "ale to co teraz masz to pikuś, później będzie tylko trudniej". Trudno się z tym nie zgodzić, ale odbija się to na dziecku nieziemsko źle. 2 klasa gimnazjum stwierdziłem, że po co się w ogóle starać i tak nie dostane żadnej lepszej pochwały. Jestem w stanie powiedzieć, że rodzice zabili we mnie chęć do uczenia się, co fakt, jestem teraz w 3 klasie top 3 technikum w Polsce, daję sobie radę całkiem nieźle, ale wiem, że gdyby nie to co wcześniej napisałem, mógłbym być kimś więcej niż czwórkowym uczniem.
Osobiście nienawidzę zwrotu" Bo tak"można to zastąpić "bo ja tak mówię" ponieważ czujesz jednocześnie 3 rzeczy :
-Brak argumentów i siłę autorytetu
-Agresywny ton
-Niechęć rozmowy
To "dzieci i ryby głosu nie mają" jest kłamstwem, ponieważ naukowcy odkryli że ryby mają głos i zalążek języka
Ten tekst to dramat... przez to nie byłam dzieckiem które mówiło i nadal się łapie, że milczę i cicho siedzę....
@@joanna21askowa67 a to wszystko przez rodziców którzy czuli wyższość nad dziećmi
@@orientalnybimber5095 słabe to. Z dziecmi da się dogadać. Trzeba tylko chciec!
@@joanna21askowa67 wiem, ale rodzice zawsze czują wyższość nad dziećmi i stąd biorą się takie słowa jak w odcinku
I tak stałam się osobą aspołeczną i zamkniętą w sobie thx rodzice
Ja często słyszałem "Co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie", tragedia.
Aż dziw, że nie znalazł się w filmie, mnie też ten zwrot wydaje się częsty i nadużywany (sama go doświadczyłam; mimo że był on podsycony ironią - teraz to wiem - to, będąc dzieckiem, bardzo mnie on irytował).
Ja ciągle to od czasu do czasu słyszę :-(, ale częściej omawiane na filmie "nie pyskuj"
Śmieszne jest to, że moja mama właśnie powiedziała to do mnie chwile przed moim przeczytaniem tego komentarza.
mi też tak często mówiono, ale ja się śmiał*m z tego, bo takie gadanie tylko mnie rozbawiało.
"Dzieci i ryby głosu nie mają" to jest to co ja najczęściej słyszałam
Mój ukochany zwrot: "dziewczynce nie wypada"
Albo to że dziewczynce nie wypada mieć złe oceny, no chłopak to rozumiem, ale dziewczynka ? XDDD
Kiedy pierwsi seksiści jakich spotykasz, to twoi rodzice.
@@Noname55625 Zle oceny... jak to zeby dziewczynka nie znała się na kwiatach? Co z tego że umie pierdylion innych bardziej przydatnych w domu rzeczy, to wstyd nie umieć ogarnąć rabatki na własnym balkonie 😂😂😂😂
@@garroshhellscream7956 seksiści będą, są i zawsze będą od obu płci i nie zależnie kim są. To wynika z natury człowieka. Nawet gdyby wszystko było równe, to i tak byłby to seksizm dla niektórych, bo stereotypy byłyby główną argumentacją. Rodzina nas wychowuje, bardziej rodzice i to od nich juz od małego wpajane masz negatywne stereotypy. To przechodzi z pokolenia na pokolenie, więc tak naprawdę sami myślimy, że wychowujemy dobrze masze dzieci, a później może się okaże, że się sprzeciwi tym "nowym zasadom wychowania"
I jeszcze "złość piękności szkodzi".
Ten film może służyć jako poradnik dla przyszłych rodziców
Bardzo dobry film
Do kolekcji dodam jeszcze od siebie słynne hasło: "Tobie się oczy otworzą, kiedy moje się zamkną." Dodatkowo, mogę przytoczyć kolejne grające na emocjach zdanie "Ty mi nawet szklanki wody na starość nie podasz", które mnie osobiście utwierdziło w przekonaniu, że jestem tutaj tylko po to, żeby na starość rodzicielka miała opiekunkę i przyjęła to jako cel mojego istnienia. Dodatkowo negowanie i sprowadzanie do poziomu podłogi konkretnej argumentacji, czy faktów klasycznym hasłem "Szkoda, że w szkole nie jesteś taki mądry". Zdarzało mi się też dosyć często słyszeć od rodzicielki, że "żałuje i była głupia, że nie zrobiła sobie jeszcze dwójki dzieci, jak jeszcze mogła, bo one byłyby lepsze ode mnie i nie tak głupie jak ja". Obyście kochani nigdy nie usłyszeli takiego zdania w swoim życiu...
Nasi dziadkowie wychowywali naszych rodziców na niewolników, nasi rodzice wychowali nas na niewolników i my wychowujemy nasze dzieci na niewolników ... a władza się cieszy że jesteśmy posłuszni i nie zadajemy pytań bo tak zostaliśmy nauczenie , bo tak nam kazano...
Oraz zachodni korpo-pracodawcy, dla których Polak pracuje w jego zakładach pracy
"Jesteś jak ojciec."
Ale przecież ty też mnie wychowywałaś, mamusiu 🙂
Tak, a mama na to: NIE PYSKUJ
a jaki mam być?! jak sąsiad listonosz czy kto? Sama go przeciez wybrałaś mamusiu
@@mariannajankowska592 Prince Harry Windsor XD
Ehh po przeczytaniu waszych komentarzy, utwierdzam się w przekonaniu że ludzie powinni mieć zakaz prokreacji i na rodzicielstwo powinny być wydawane pozwolenia.
Zajebisty pomysł 😉 Dodałbym od siebie jeszcze ustawowy zakaz wcielania dzieci do organizacji religijnych i indoktrynacji. Bardzo ucierpiałem przez to. Chrzest powinien być wyłącznie dobrowolny i dozwolony dopiero od lat 18.
@@PrawilnaMordka taaaak!
@@TheHollowKid Od razu wprowadźmy zakaz życia i wydawanie pozwoleń na funkcjonowanie.
@@czesiek1231 jestem za.
I myślisz ze takiego testu nie dało by sie oszukać?
POMYSŁ NA ODCINEK:Jaki wpływ na człowieka(psychika,samopoczucie,stan zdrowia) mają toksyczni ludzie i samotność ?
Kurwa świetny wyobraź sobie
Zależy od poziomu inteligencji i paru innych czynników
Łapkujcie dla zasięgu !
xD
Wyniszczający
Najbardziej nie lubiłem "nie pyskuj" z względu na to, że nie dość,że czułem się totalnie olewany to w dodatku jest to zwrot z tyłka oznaczający "nie mam argumentów, daj mi spokój". Dzisiaj jestem już dorosły i mimo, że nie jednokrotnie to usłyszałem, to w relacji np. z moją żoną staram się kierować zdrową i spokojną argumentacja polegająca na opanowanym wyjaśnieniu swojego zdania.
A żona chociaż umie to docenić i rozmawiać?
Zacząłem płakać kiedy to oglądałem, doświadczyłem każdego przykładu i nadal doświadczam. Moi rodzice czasami nawet mnie obrażali, a potem byli zdziwieni że zamykałem się zdala od nich i nie chciałem z nimi rozmawiać.
Rel
Szkoda, trudna sprawa do naprawienia. Jedynie co możesz robić, to szukać w internecie autorytetu i ignorować rodziców
No to nie jesteś sam.
Przykro mi bardzo:( Widzę, że jesteś wrażliwym chłopakiem i z pewnością wyrośniesz na cudownego człowieka, który będzie lepszym rodzicem dla swoich dzieci.
Niestety to chyba nie tak rzadki problem, co tylko pokazuje jak bardzo pomocna jest wiedza na ten temat
Moje ulubione to : czy ty jesteś poważny?
Moja odpowiedź zawsze brzmi: nie
Po co być poważnym człowiekiem? Ten kto chce taki być niech taki będzie, ale nie każdy chce taki być. Dlaczego bycie poważną osobą ma być czymś lepszym od bycia sobą. Bez sensu jest to że w niektórych sytuacjach musisz się zachowywać jak należy. Zachowuj się wszędzie tak jak sam uważasz, że powinieneś się zachowywać. Masz swoje zdanie to się go trzymaj, ale nie wpychaj go innym. Często starsi ludzie uznają, że ktoś powinien się inaczej zachowywać popierając to argumentem, że oni się w ich wieku umieli zachować. Tylko, że kiedyś było inaczej. Często ci ludzie nie mogą się pogodzić z tym że świat się zmienił i chcą wywierając na kimś swoje zdanie by ten świat powrócił, bo twierdzą, że kiedyś było lepiej. Jestem ciekawy jak moje pokolenie będzie się zachowywać za 50 lat w stosunku do nowych pokoleń. Ale wydaje mi się, że nasze pokolenie już na tyle zmądrzało, że będzie co raz mniej takich osób. Bunt nastolatka to mądrość której ludzie nie znali 70, 60 a nawet 40 lat temu. Po prostu ludzie nie chcą być komuś podporządkowni, bo mają swój łeb. Myślcie za siebie ludzie, nie pozwalajcie by za was myślano
Zwroty jakie najbardziej nie lubiłem:
"nie pyskuj","bo ja tak mówię","bo tak","nie dyskutuj","uczysz się dla siebie [chwilę wcześniej lub później pretensje o oceny np. że trójka a nie piątka. To w końcu uczę się dla siebie czy dla ocen?]
Dla mamy uczysz się
plus jeden z tą nauką dla siebie
brakuje jeszcze: "co wolno wojewodzie to nie tobie smrodzie" i innych sposobów zakazywania robienia czy mówienia dzieciom rzeczy bez jasnego powodu dlaczego nie mogą ich robić
- "Mamo, dostałem 4 z trudnego sprawdzianu"
- "A czemu nie 5?"
To szczególnie boli gdy pójdzie ci najlepiej z klasy, ale, że , to i tak potem to tobie wytykają.
Nie nie a ile jedynek przyniosłaś ? Ja od gimnazjum przestałam mówić o ocenach
To od wieków w Polsce mam prawie 70 też to słyszałam i. Myślałam że jestem głupia a byłam b zdolna
Etap bycia „Dzieckiem” mam już chyba za sobą, ale ten film był dla mnie ilustracją mojego dzieciństwa. Brak czasu, argument siły, brak zrozumienia. Takie rzeczy budują urazy które nieraz mogą się długo za nami ciągnąć
Najgorsze było to, że mogłem mieć same piątki i nie było za specjalnie żadnych reakcji na to. Ot, standard nic specjalnego. Ale jak jedynkę dostałem to normalnie jakbym kogoś zabił. Człowiek się uczył, miał te 4/5 a wystarczyło że raz coś nie wyjdzie, jeden pierdolony raz i jest problem. Nawet o 4 były jakieś pretensje.
Współczuję
dodaj do tego oskarżycielski ton i wypowiedzi w stylu:
"ale dlaczego tylko 4ka ?"
"czy naprawdę nie mogłeś się nauczyć na tą 5kę ?"
"syn / córka koleżanki napisałby/a to na 5kę"
Na mnie rodzice sie darli wniebowzięcia gdy dostałem 5 bo ,,przecież syn nauczycielki dostal 6 i umial jakoś sie nauczyć a nie jak ty matole"
To samo. Teraz nie umiem doceniać swoich sukcesów
Generalnie ojciec cieszyl sie z moich ocen do czasu, gdy jego kumpla syn mial gorsze, ale gdy bylo odwrotnie to uslyszalam 'wcale tak dobrze ci nie poszlo' 🤣🤣🤣 nie wazne, ze na swiadectwie byly 5 co oznaczalo, ze pilnie uczylam sie caly rok. Wystarczylo, ze z egzaminu koncowego dostalam zaledwie 66% to byla juz wtopa i reszta sie nie liczyla.
Mój byly mąż ,,na szczęscie" juź Ex ( niestety dopiero po wielu strasznych latach moglam wziäc rozwód ) zazwyczaj traktował dzieci bardzo źle . Byl przekonany ,ze kupujac dziecku jakiś gadżet, juz ,,odkupil wszystko to ,co zlego zrobil tj wyśmiewanie wyglädu , ośmieszanie , kĺotnie zawsze w samochodzie , agresje slownä i nie tylko . Na dodatek ciągle prowadził rozmowy telefoniczne nacechowane wulgarnymi słowami i obrzydliwymi zwrotami .OD JAKICH 15 LAT TAKIE ZWROTY I WULGARYZMY POJAWIAJĄ SIE W telewizji ,i na forach społecznosciowych sa NORMA (!??) Moda na uczenie dzieci chamstwa i agresywnych ,wrècz podlych zachowañ ,jest NIE TYLKO w wielu amerykañskich filmach I GRACH dla dzieci i mĺodziezy , jest wrècz gloryfikowana ,jako objaw inteligencji emocjonalnej ! CZEGO WIÈC MOZNA OCZEKIWAĆ OD DZIECI ?
Na wlasnym przykladzie moge powiedziec ,że kazdy popeĺnia bledy z nieświadomości ale wielu ,nawet bardzo wielu ludzi cieszy to ,że majä nad kimś wladze .. i to sä zazwyczaj najblizsi .. potem rany trzeba leczyć latami ..lub nawet nie mogä.sie zabliznic .. Mam nadziejè ,ze po tym filmie zaczniemy sie zadtanawiac ,co mòwimy do dzieci i jak sie zachowujemy .NIGDY NIE JEST ZA PÖZNO NA ZMIANE ZACHOWANIA I OTWARCIE SERCA DLA DZIECI ❤
Ogolnie to wydaje mi sie, ze jest jeszcze cos moze nawet bardziej istotnego w tym wszystkim. Mowienie "dziecko jest jak gabka, zwraca uwage na wszystko" jest troche przesadzone. Przede wszystkim nie zawsze dziecko "rejestruje" wszystko rownie intensywnie. W tym po pierwsze nazywanie dziecka w negatywny sposob "glupku" "nieuku" "klamco" zwlaszcza, jesli rodzice tak nazywaja dziecko sprawia, ze dziecko staje sie wlasnie tym.. A co jeszcze gorsze dziecko jest w trybie "nagrywania" w momentach dla niego stresujacych, traumatycznych, ktore czesto sa stresujace tez dla rodzicow, wiec wlasnie na tym polega w tym trudnosc - to co mowimy kiedy jestesmy przygotowani i spokojni ma duzo mniejsze znaczenie niz to, co mowimy pod wplywem bardzo silnych (zwykle negatywnych) emocji, to wlasnie jest najwieksze wyzwanie, zeby przed dzieckiem pokazywac, ze panujemy nad sobą nawet, jeśli stracilismy kontrole
Mnie osobiście najbardziej dotykał zwrot "tyle się uczysz, a wraz głupi jesteś". Do dzisiaj nie mam ochoty rozmawiać z moją rodziną na jakiekolwiek poważne tematy.
Ten film powinien być puszczany po 100 razy każdemu rodzicowi i taki zabieg powinien powtarzać się co tydzień póki dziecko nie skończy 25 lat...
Ten film świetnie pokazuje, że utrzymać, a wychować to dwie, bardzo różne rzeczy i obie, wspólnie, są mega istotne. Ba, lepszym człowiekiem będzie dziecko dobrze wychowane w biedzie, niż źle wychowane w bogatym domu. Szkoda, że sporo ludzi o tym zapomina, robiąc ogromną krzywdę swoim dzieciom, a pośrednio i sobie samemu...
Ten film jest również doskonały dla dzieci takich rodziców. Warto sobie uświadomić pewne kwestie, zrozumieć siebie lepiej, a nawet ocenić jak wielki wpływ rodzice mieli na naszą osobowość, a ilu toksycznym zachowaniom udało nam się przeciwstawić, ile z nich nie powielamy
Prawda jest taka że 3/4 ludzi którzy mają dzieci nie powinna mieć dzieci bo totalnie nie nadają się do ich wychowania i nie mają na ten temat żadnego pojęcia. No ale cóż... Rodzice, rodzinka czy znajomi kazali no to trzeba wykonać rozkaz XD
Podpisuję się pod tym obiema rękoma. Dodatkowo 500 pluuus robi robotę. Więcej więcej słodkich 'bombelkow' w patologicznych związkach i rodzinach... To jest przecież nasza przyszła elita
To też racja , z drugiej strony siła presji społecznej jest aż tak ogromna ( w tych czasach również ) że nawet człowiek z różnymi chorobami założy rodzine tylko po to aby zakończyła się naciskana na nich presja
Bo nie chciało się nałożyć kaptura / wziąć tabletki no bo przecież ,,jakoś to będzie" xD
gorzej jak te dzieci są nie tej płci co by chcieli rodzice... zwłaszcza jak napalonej na córkę matce trafi się chłopiec, a jej koleżanki mają ładne córeczki...
@@mariuszp5240 paranormalia istnieją, śmierć nie jest końcem
Na wszelki wypadek rodzice zawsze powinni korzystać z prawa do zachowania milczenia.
@Mikiu 777 czasem warto się zamknąć, szczególnie kiedy rozmawia się z małym dzieckiem
Ty nawet tu?!
Dziecko powinno usłyszeć takie zwroty:
Ufam Ci
Wierzę w Ciebie
Szanuję twoją decyzję
To nie będzie łatwe ale jestem pewien że uda Ci się zrobić
Robisz wszystko dobrze
Rozumiesz to doskonale
Jak udało Ci się to zrobić tak dobrze?
Naucz mnie tego
Umiesz to robić lepiej niż ja
Jesteś w tym lepszy ode mnie
A zamiast tego jest nie pyskuj
A zamiast tego jest: „nic z ciebie nie będzie, chyba aspirujesz do pracy za kasą w biedronce”.
Opowiedz mi co się wydarzyło
Opowiedz mi co czujesz
Słucham Cię
Kocham Cię
LoL nigdy tego nikt mi nie powiedział
Lies will only get you so far...and then reality hits you hard like trying to reason with social media influenced 15 yo
Dzięki NWASD, akurat szukam materiałów o pozytywnym ojcostwie i bardzo mi pomagasz, dziękuję.
Najlepsze rozwalenie wszelkich merytorycznych argumentów dziecka: "NIE PYSKUJ!"
xD
Albo "NIE KOMENTUJ!" jak tylko powiesz że nic takiego złego przecież nie zrobiłeś
Mój koszmar z dzieciństwa to: "zawiodłam/zawiodłem się na Tobie". To zwrot budujący poczucie winy u dziecka i obniżaniżający jego poczucie wartości.
dokladnie, dziecko to nie debil, dalej bardzo dobrze pamietam jak bylem dzieckiem i co dla mnie bylo kuriozalne ze strony rodzicow
Znaczy to zależy indywidualne od tego kto jest debilem
Ja już od jakiegoś czasu pracuje nad sobą i staram się być lepszym. I na pewno postaram się być lepszym rodzicem.
Moim ulubionym jeszcze jest kiedy zrobie cos nie tak i rodzic mnie pyta dlaczego, a po rozpoczeciu zdania "Myślałem..." od razu dostaje odpowiedz "TO NIE MYŚL". A potem problem czemu nie pomyslalem zanim cos zrobiłem. Nie wiadomo czy sie smiac czy płakac
Przepraszam, że się urodziłem. Obiecuję, że to się już nigdy nie powtórzy. Wszelkie skargi i uwagi dot. mojej osoby proszę kierować do moich rodziców - albowiem to oni odpowiadają za moje wychowanie i rozwój osobisty. :D
Za rozwój osobisty też ty więc weź w swoje ręce i bądź szczesliwy❤
Najgorsza dla mnie jest na zdanie: "myślałam, że..."
Odpowiedź brzmiąca: "co robiłaś?"
Osobiście słysząc takie zdanie czułam sie po prostu głupia, momentami mało ważna, tak jakbym nie miała znaczenia jako osoba, w sensie z jednej strony ktoś powie ze jestem mądra, a z drugiej podczas jakiegoś błędu postanawiał wytykać mi go w taki sposób. Na początku odbierałam to jako żart, ale z czasem całkowicie przestał mnie bawić, tak jak powyżej napisałam czułam sie właśnie mocno ignorowana, lekceważona i było mi przykro, że tak o mnie myślą. Niestety niektóre zdania, nawet wypowiadane na poczatku w żartobliwy sposób, w pewnym momencie mogą przestać być odbierane jako żart, lub całkowicie przestać nim być i wtedy jest to nieprzyjemne i krzywdzące.
Moi rodzice - tragedia!
Dzięki nim wiem jak nie wychowywać Synka i wychodzi na to, że jestem super tatą 😉
Najbardziej znienawidzone teksty: daj mi święty spokój, zejdź mi z oczu, bo tak!
nie filozofuj
"Nie pyskuj" i "bo ja tak mówię" tego najbardziej nie nawidzę 0 logicznych argumentów.
Ja mam 15 lat i często zadaję mamie jakieś pytanie, bo gdy byłam mała to uznawałam za głupie i zawstydzające zadawanie takich pytań, ale ostatnio jak siedziałam w kuchni to się jej zapytałam "po co tak właściwie istnieje człowiek, skoro on tylko wszystko niszczy?", a moja matka tylko powiedziała pod nosem "to przez dojrzewanie" i nieraczyła mi nic powiedzieć (mimo że to pytanie chciałam jej zadać od jakiś 4-5 lat)
Wiesz, odpowiedź twojej mamy niie była najlepsza, ale jeśli ona nie interesuje się filozofią itp. to raczej mogła nawet nie umieć odpowiedzieć. Z gruntu rzeczy to ciężki temat, człowiek po prostu istnieje, a niszczenie to skutek uboczny naszej natury i walki o przetrwanie :)
@@tao3014 ale tu właśnie chodzi i o to, rodzice są dla nas pierwszym źródłem informacji, można mówić że można samemu sobie odpowiedzieć ale jeśli nie uczono cie wyszukiwania informacji i ich przesiewania od dziecięcych lat to odpowiadanie samemu sobie jest niczym innym jak wymyślaniem odpowiedzi przez mózg aby nie zwariował
@@cichy_youtuber1038 jak patrzy się na świat teraz to można odnieść wrażenie jakby zwariował a odsiewanie prawdy od fałszu jest na tyle trudne, że większość ludzi jest zagubiona. Przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie po rozmowach i obserwacjach ludzi 🤔
Po co? Przypadek.
@@pawepeszko9726 prawda
Których zwrotów Ty nie lubiłeś najbardziej? (:
„Kurwa ty sobie swiecisz tom latarkom czy mNie KureWaaa”
Wyłącz komputer bo burza idzie
"Zajmuję się tobą bo to mój jebany obowiązek"
Dzieci w Afryce głodują ..
Wszystkich
Jestem mamà 15 latka i oczywiście czasem jest ciéżko,nie STOSUJE metod "poniżej pasa".Szanujé ludzi i tego człowieka ,ktòry został moim Synem.Po prostu go kocham.
Od dzieciństwa pamiętam słowa moich 'rodziców': "zejdź na ziemię" kiedy mówiłam o czymś, co bym chciała w przyszłości np jak chce żeby wyglądał mój dom/ jakie bym chciała mieć auto. Dawało to uczucie bycia gorszym, jakbym nie była wystarczająca, aby faktycznie było mnie na to stać bo po prostu nic nie osiągnę.
Najbardziej zabolało, jak ojciec oszukał mnie i nie wywiązał się z dosyć ważnej dla mnie obietnicy i powiedział "Nie sądziłem, że jesteś taki głupi"
Najgorsze to od matki, że żałuje, że mnie urodziła, bo ma zmarnowane życie, a mogła sobie je lepiej ułożyć. Miałam może z 10 lat. Chciałabym to zamienić na cokolwiek z przykładów z filmiku. Choć w zasadzie wszystko było. Pozdro!
No tak, bo nie ma to jak nie dbać o antykoncepcję, a potem zrzucać winę na dziecko XD
Współczuję Ci. Pewnie te słowa do końca życia z tobą bedą ale spróboj jej chociaż wybaczyć to a będzie lepiej.
Nie możemy zmienić tego jak nas wychowali rodzice i co mówili, ale możemy wychowywać inaczej swoje dzieci w przyszłości, lepiej.
@Mikiu 777 to nie takie proste , u niektórych się po prostu nie da albo jeżeli da to w niewielkim stopniu to głównie przez ten zakuty łeb i charakter i coś tam jeszcze
Albo, co mądrzejsze, nie robić ich wcale.
@@TheHollowKid też racja
@@Noname55625 ale tak nie wypada xd
@@iseeyou3129 co nie wypada ?
Tylko żeby jeszcze dało się uświadomić rodzicom, że to jak odnoszą się do swoich dzieci jest ważne, a te ich powiedzonka źle wpływają na ich dzieci.
Spróbuj może się uda ! Na pewno tak !😂 Nie spróbujesz się nie dowiesz !
Słyszałam wszystkie te kwestie w dzieciństwie. Na szczęście nie używam żadnych wobec mojego dziecka. Ciekawą kwestią (albo raczej smutną), jest też reagowanie na negatywne emocje swoich dzieci. Była taka sytuacja: mój mały chciał coś, ale ja nie mogłam mu tego dać (miał ze 2 lata). W związku z tym złościł się i płakał. Podeszłam więc do niego, przytuliłam i głaskałam, żeby go uspokoić. Moja mama się sprzeciwiła temu: "Dlaczego nagradzasz go za złe zachowanie? Zignoruj go i wyjdź z pokoju". Powiedziałam wtedy, że mały musi rozumieć, że jest akceptowany i kochany także wtedy, kiedy przeżywa negatywne emocje. I że to normalne je przeżywać w chwili frustracji, a mój syn ma do niej takie samo prawo, jak ja. Ponadto dodałam, że uważam, że dzięki takiej mojej postawie, cokolwiek by się nie działo w jego przyszłym życiu, on będzie wiedział, że może mi zaufać i zwrócić się z każdym problemem. Moja mama nie rozumiała jednak nadal mojego postępowania. Według niej było błędne.
Jestem nastolatkiem i rozumiem ten film, moi rodzice nie umieją mnie wychować sam muszę sobie radzić wypełniają moje potrzeby życiowe ale , mi czegoś brakuje ,czuje pustke w życiu myślę że jestem im nie potrzebny. Chciałbym mieć fajnych rodziców ...
Brawo jesteś dojrzały i mądry ! Oglądaj filmiki i próbuj rodzicom o tym mówić ! Uda się ! Powodzenia !
Wszystko co jest negatywne to w taki sposób zostałem wychowany.Wieczne krzyki w domu,brak zrozumienia,brak podejmowania rozmów.Wieczne gnębienie psychiczne,olewanie własnego potomka.Dziś jako osoba dorosła stwierdzam że mam zrytą banię.Boję się rozmawiać z ludźmi bo jestem zamknięty w sobie,w głowie rodzi się po co coś mówić jak ktoś nie sucha”.Podziwiam osoby które są oddanymi rodzicami i zazdroszczę tym dzieciom tak wspaniałych rodziców
Świetny materiał. Dzięki wielkie za tyle cennych rad :))
Dwa z moich "ulubionych" powiedzonek rodziców to:
1. " Czy ty w ogóle myślisz ?!"
2. "Co mnie wojewodzie, to nie tobie smrodzie"
1 punkt jest mega smutny. W dzieciństwie często nazywano mnie debilem choć wcale tak nie jest Do tej pory walczę z niską samooceną. Życzę Ci miłego dnia! Nie dawaj się takim krytykom!
@@agnesika93 wiesz co dla mnie to jest bardziej irracjonalne niż smutne. Chodzi o to że takie stwierdzenie, że ktoś nie myśli nie ma sensu bo nie ważne co się robi ( nie ważne czy to jest mądre czy głupie, właściwe czy nie) to coś się myśli. Ale rozumiem twój punkt widzenia i zgadzam się że to jest smutne
Wiem że to zabrzmi głupio bo Cię nie znam ale wiem że jesteś mądrą i wspaniałą osobą bez względu na to co myślą o tobie inni. Miłego dnia i powodzenia w twojej walce z niską samooceną. Nie poddawaj się :))
@@aquila9154 serdecznie ci dziękuję. Idzie mi coraz lepiej :)
Sam doświadczyłem braku zaangażowania w mój rozwój oraz olewanie moich zainteresowań i pytań
ze strony rodziców dla których najważniejszą rzeczą z największym priorytetem była praca, pracowali w domu ale poświęcali mi tak mało czasu jak tylko mogli (nawet po skończeniu pracy) i każde pytanie i każdą chęć zrobienia czegoś razem oddalali najróżniejszymi wymówkami.
Później narzekali na mój introwertyzm,
nieporadność i brak zainteresowań.
Dopowiem jeszcze że ich wymówki to były rzeczy typu porozmawiamy później czy za chwilę przyjdę, oczywiście to były puste słowa bym dał im spokój
I należałoby wspomnieć że jak już coś razem robiliśmy to zamiast rad i wskazówek bym robił coś lepiej
na każdym kroku spotykałem się z pustą krytyką i irytacją ponieważ ,,ja w twoim wieku robiłem to bez niczyjej pomocy"
"Jesteś za smarkaty na to!"
"Nie wkurzaj mnie!"
"Ty masz dobrze; Kiedy byłam w twoim wieku to nie było komputerów, a mój pokój był 5 razy mniejszy i jak tak pyskowałam jak ty to z paska dostawałam."
Moja mama /\
Jeszcze ta ich droga do szkoły
@@jannowak6645 +1
To się nazywa patologia. Jak najdalej od takiej rodziny.
@@enigmaticangel6818 Nadal z nią mieszkam (poniżej 16 lat mam)
*Ja w twoim wieku całe wakacje spędzałam zbierając truskawki*
No właśnie. Moi rodzice, używając niektórych z tych zwrotów, nawet nie zauważyli, kiedy sami wpadli we własną pułapkę. Bo zacząłem je obracać przeciwko nim. Na ten przykład, kiedy chciałem rodziców do czegoś przekonać, używając argumentu, że koledzy coś mają, albo robią, w odpowiedzi słyszałem, że ja nie jestem koledzy. No to później było w drugą stronę, kiedy słyszałem, że koledzy z klasy jakoś mogą mieć lepsze oceny z większej ilości przedmiotów, niż ja. Odpowiadałem, że ja to nie koledzy. No i mając takie doświadczenia, z moim synem postępowałem zupełnie inaczej, kiedy chciałem go oduczyć używania wulgaryzmów. Przede wszystkim, to żadnych nerwów, tylko spokojnie próbowałem mu wytłumaczyć, dlaczego nie powinien takich słów używać. Odpowiedział mi, że jakiś kolega tak mówi. Powiedziałem mu, że kolega ma od tego swoich rodziców, a jego tatą jestem ja i bardzo go proszę, żeby takich słów nie używał. Czy robiłem dobrze, czy źle... Pewnie też głosy będą podzielone. W końcu żyję po raz pierwszy, więc nie miejcie do mnie pretensji, że nie od razu wszystko umiem😁
A ja dam radę dzieciom bo one są o wiele bardziej skłonne posłuchać niż jakikolwiek rodzic - nie słuchajcie swoich rodziców jeśli wasze serce mówi wam coś innego. Wasi rodzice mogą wierzyć, że robią najlepiej, ale żadne dobre intencje nie zniwelują waszej krzywdy jeśli będziecie ich słuchać. Rodzice mogą was kochać, ale wcale nie rozumieć.
Słuchajcie rozumu niezależnie od tego, kto się nim dobrze posługuje*
@Yyy Rrt No widzę że jesteś albo będziesz jednym z tych "cudownych" rodziców xd
hmm... Ja podzielę się dodatkowymi zwrotami, które słyszałam za młodu."Przestań płakać, bo cię zleje pasem i wtedy będę wiedzieć dlaczego płaczesz", "Ty mnie nie kochasz", "nie rozumiem co mówisz. Idź do logopedy", "ale z ciebie beksa", itd. :)
Cudowne dzieciństwo..taaaa
dla mnie najgorsze było usłyszeć "żałuję, że cię urodziłam", "za jakie grzechy pan bóg mnie takimi dziećmi pokarał" , a w przypadku jakiegoś osiągnięcia "muszę o tym sadzą w kominie napisać" (do teraz nie wiem, co to znaczy 🤣)
dodać do tego: dlaczego nie możesz być (inna płeć niż jesteś obecnie), wszystkie koleżanki mają (inna płeć) a mnie się trafiło (twoja płeć)
Sadzą w kominie napisać znaczy czarną sadzą na czarnym od sadzy kominie. Nic nie widać po napisaniu, niegodne zapisania, nieistotne. Niby zapisane, ale tak, aby tego nie było widać i do tego nie wracać.
Mnie zawsze najbardziej przeszkadzały zwroty typu "skończ już z tym fochem" przy okazywaniu niepożądanych emocji
Mi jak było smutno czy coś albo się nie odzywałem do nikogo bądź po chamsku, bo np. miałem zły dzień czy coś to słyszałem, że "wiecznie masz skrzywioną minę"
Oh god, tak, zawsze tak jest
25 lat później mam problemy z komunikacją w pracy i w związku, moja matka to pasywna toksyna która najchętniej przywiązałaby mnie do siebie łańcuchem a tata to podporządkowany zastraszony pantofel z poczuciem przywiązania do żony od 30 lat. Ach cudowna rodzina.
"Jak nie będziesz się uczył to będziesz kopał rowy" kto też to słyszał? xd
Ja tak cały czas mam, pomimo że praktycznie mam stypendium (nie robiąc tego specjalnie)
@@xD4veLOL to powiedz rodzicom że bogate grono znajomych jest więcej warte niż papierek - wiem bo sam tego doświadczyłem w robocie (masz znajomości to masz lepszą prace)
@@Noverss Ta.. żeby to było takie proste, już z 250 razy tłumaczyłem mojej matce to, mój ojciec ma wyjebane na to, ale ojczym to wiadomo ze zrobi wszystko żeby mi uprzykrzyć życie
Kopacze rowów zarabiają więcej od ludzi którzy używają takich gróźb
Będziesz hydraulikiem a dziś hydraulik lepiej zarabia od wielu mgr i inz rury zawsze się zapychały i będą !
Ja oprócz większości wymienionych słyszałem jeszcze "Skończyło się babci sranie" - czyli w domyśle rozpieszczanie przez babcię.
"nie rusz, nie dotykaj, bo zepsujesz", a gdy sie mimo wszystko ruszylo i nie dosc ze sie nie zepsulo, to sie okazalo ze problem sie naprawilo - "masz szczescie" - czytaj "wpierdol juz sie szykowal"
Ojojoj jak ja często to słyszałam, w dodatku często obracali to w żart jakby chwile temu w ogóle nie szykowali się by mnie ochrzanić , zawsze miałam w takim momencie z tyłu głowy,, no z czego ty się kurna śmiejesz"
Znam te wszystkie teksty do bólu.
Rodzina od zawsze porównywała moje porażki do sukcesów starszej siostry, oczekując, że ogarnę się ze wszystkim już teraz w tym momencie, bo skoro ona spełniła się już w większości dziedzin, to ja też powinnam. (Szkoda, że nikt nigdy nie bierze pod uwagę różnicy wieku i tego, że nasze aspiracje i cele znacznie się od siebie różnią XD)
No ale j*bać to! Siostra poszła na ASP, to też powinnam mieć trochę więcej ambicji i mierzyć wyżej. Ok, spoko, tyle że jak zadeklarowałam, że pójdę do liceum o profilu wojskowym, to część rodziny mnie wyśmiała mówiąc, że nie dam rady, bo się nie nadaję albo po prostu, bo tak. (Pamiętam słowa babci, która szydziła ze mnie mówiąc, że nie zdam i nie skończę tej szkoły, bo CÓRKA JEJ KOLEŻANKI NIE ZDAŁA I NIE SKOŃCZYŁA TEGO KIERUNKU!) A jak powiedziałam, że drugą ambicją jest pójście na ASP, bo uwielbiałam rysować, podobnie jak siostra i miałam dryg do tego, to wtedy mi powiedziano, że w sumie to nie mam talentu i nie mam co się tam pokazywać.
Olałam to i poszłam na 1 kierunek. Fakt, nie ukończyłam go i wszyscy mi to wypominali, ale to, że siostra też nie ukończyła ASP, to wtedy nikt nic nie powiedział.
Siostra doczekała się dziecka i ślubu. A ja? Słyszę tylko wywody typu:
„Co Ty zamierzasz w życiu robić?! Twoja siostra już ma dziecko, męża, a Ty co?” Pomijając fakt, że mój chłopak jest prawdopodobnie niepłodny (sam mi o tym powiedział), na chwilę obecną nie mam zamiaru rezygnować z najlepszych lat swojego życia (mam 20 l.) na zajmowanie się -wpadką- dzieckiem. Rozumiem, że komuś taka kolej rzeczy odpowiada i okej, to jego/ jej wybór, nie mi to oceniać, ale właśnie o to chodzi. O możliwość wyboru, a nie o to, żeby spełniać cudze (niekiedy chore) aspiracje/ ambicje zamiast cieszyć się ze swojego życia i przeżywać je po swojemu.
5:34 te słowa "nie mam teraz czasu później to zrobimy" (nie robiąc tego przez nawet cały miesiąc i zapominając o tym) wryły mi się w mózg i nie chcą odejść, tyle razy w dzieciństwie to słyszałem że teraz mam problem z pytaniem kogokolwiek o cokolwiek bo boje się właśnie takiej odpowiedzi... może to i lepiej bo przynajmniej nie wysługuje się wszystkimi tylko robie wszystko sam nie czekając na to czy ktoś ma czas mi pomóc czy nie.
10:45 jak tylko to słyszę to od razu rzygać mi się chce, pamiętam jak na przykład mówiłem swojej matce:
-...nie chce mi się uczy
- masz się nauczyć na ten sprawdziań i dostać dobrą ocenę, rozumiemy się‽
- no al-
- nie pyskuj tylko masz się garnąć do nauki bo będziesz powtarzał klase. Chcesz tego?
- no nie
- to zamknij się i ucz bo w tym tygodniu masz mase sprawdzianów i kartkówek
Do dziś to pamiętam.. i przez te właśnie słowa mam teraz nienawiść do dzieci bo w końcu na takiego mnie matka wychowała, a jedyną osobą która mnie w tej sytuacji rozumie to moja dziewczyna.. nie lubi dzieci tak samo jak ja bo ona też to wyciągnęła w przyszłość od swoich rodziców...