Zeer interessante video! Er zijn heel veel mensen die lang en langena niet zo slim zijn als andere mensen, en zich niet neerleggen bij hun beperking, en heel hart blijven doortimmeren aan de weg, om uiteindelijk toch mee te kunnen doen met de rest. Maar omdat ze veel te weinig serotonine in hun lichaam hebben, waardoor bijna altijd alles in eerste instantie moeizaam en fout gaat, zoals de dingen die ze weten niet goed weten te vertellen en heel moeilijk kunnen leren, en daardoor ook niet kunnen worden wat ze uiteindelijk willen worden, en zo dan uiteindelijk in een chronische depressie belanden. Maar dat ligt volgens u en andere niet aan je lage serotonine gehalten. Maar waar dan aan...
Beste Garage Groen, Bedankt voor je reactie. Dat depressie niet veroorzaakt wordt door een laag serotonine-gehalte is een visie die voortkomt uit allerlei wetenschappelijk onderzoek. En zelfs als er sprake is van een laag gehalte serotonine, dan is nog steeds niet duidelijk of dat een gevolg is van depressie of een oorzaak. Moeheid in depressie wordt m.i. vooral veroorzaakt door de constante neiging om te vechten tegen symptomen, gedachten, emoties en lichamelijke gewaarwordingen. Dat vechten zit in balen, niet willen voelen, verachten van gedachten die in het hoofd verschijnen, een afkeer van de vorm en het functioneren van het eigen lichaam, etc. En chemisch gezien zijn er duizenden stoffen actief die dankzij die vecht-attitude moeheid laten ontstaan. En voeg daarbij de inzichten van psychiater Bessel van der Kolk: delen van ons brein kunnen wezenlijk veranderen en op een andere manier gaan functioneren (of helemaal niet meer) ten gevolge van trauma's opgelopen in de jeugd. Zie daarvoor mijn artikel over zijn boek op Linkedin: www.linkedin.com/pulse/traumas-veroorzaken-wezenlijke-veranderingen-ons-brein-tura-gerards/ En wat mooi wat je opmerkt: "r zijn heel veel mensen die lang en langena niet zo slim zijn als andere mensen, en zich niet neerleggen bij hun beperking, en heel hart blijven doortimmeren aan de weg, om uiteindelijk toch mee te kunnen doen met de rest" Daaruit blijkt hoe sterk en veerkrachtig mensen met depressie zijn! Fantastisch! Met vriendelijke groet, Tura Gerards
Beste Tura Bedankt voor je uitgebreide weder reactie en uitleg! En zal zeker op je site komen kijken! Ook over wat je zegt, over overal kei en keihard tegen moeten vechten! Dat vechten houdt geen mens oneindig vol. En zo glipt dan uiteindelijk langzaam en langzaam alle controle en volbrenging uit zijn of haar lichaam weg. Oftewel het continue dwangmatige moeten van jezelf. Iets dat je regelrecht in een depressie kan doen belanden. Met weder vriendelijke groet, Joris
@@jorisgroen1196 Beste Joris, Dank je wel voor je zorgvuldige woorden. Ja, die dwangmatigheid is heel bijzonder in depressie. Het is een vorm van obsessie. Maar dat ligt niet zozeer aan ons, maar aan onze breincellen. Dat zijn heel rappe gasten en die houden van herhaling! Aan die rigide en die krachtige herhaling te ontsnappen, kan alleen wanneer de eerste stap acceptatie is van wat er is. En depressiesymptomen en de bijbehorende gevoelens en emoties accepteren voelt in eerste instantie zo onlogisch, raar en verkeerd, dat is het lastige van depressie... Met vriendelijke groet., Tura
Dankjewel Tura voor je compliment en deze heel interessante conversatie. Weet wel uit ervaring, dat een vroege depressie in de jeugd, en misschien daarbij ook nog eens een traumatische ervaring, kan leiden tot ernstige dwangstoornissen. Bij deze mensen is zoveel mis gegaan, dat ze zo'n beetje min of meer alles zijn gaan wantrouwen, en doormiddel van dwangen en belachelijke ritueélen uit te voeren, omdat ze voor een heel groot gedeelte slaaf zijn geworden van hun dwangmatige brein, zo dan weer controle denken te krijgen over hun leven... Tot sisofreen gedrag aan toe. Ontzettend diep respect naar al deze mensen toe, als zij zonder medicatie dit énigzins weer de baas kunnen worden! Met vriendelijke groet, Joris
@@jorisgroen1196 En toch is er ook voor hen nog redding mogelijk. Maar alle redding begint met "een stapje achteruit zetten" op het moment dat je overvallen wordt door heftige gedachten en emoties. En vervolgens bekijk je die gedachten en emoties als ware ze van een ander. En zie je zelf zo de zaak bekijken. Dat voorkomt dat je die gedachten en emoties gaat afwijzen, vervloeken en al je energie gaat stoppen in het bestrijden ervan...
Ik ben nu 3 weken gestopt met antidepressiva (sertraline) ontrekkingsverschijnselen gaat een beetje op en neer, nu is mijn vraag kan ik de ontrekkingsverschijnselen verminderen door (extra) vitamine/supplement te gebruiken? Of is het even doorbijten?Hoor het graag!
Beste Evertjan, Dank je wel voor je reactie. Als ik je goed begrijp ben je cold turkey gestopt met sertraline, en bouw je dus niet stapsgewijs af. En je vraag is: "Kun je onttrekkingsverschijnselen verminderen door (extra) vitamine/supplement te gebruiken?" En mijn antwoord daarop is kort: ik weet het niet. En ik heb daar ook niets over gelezen in de vakliteratuur. Helaas voor jou heb ik dus geen antwoord op je vraag. En ik weet ook niet waar je een degelijk en onafhankelijk antwoord op die vraag kunt vinden. Met vriendelijke groet, Tura Gerards
Ik kom echt nooit meer van me depressie af, ik ben al 10 jaar aan de sertraline, ik val tussen wal en schip kwa hulpverlening omdat mijn iq blijkbaar te laag is gemeten, gemeten in mijn allerdiepste water put ;(
O Marloes, wat erg wat je vertelt: al tien jaar sertraline slikkend. En zelfs al zou je een laag iq hebben, wat dan nog: je kunt allerlei talenten hebben die niks met iq te maken hebben. Marloes, ik ken je niet, maar ik durf toch tegen je te zeggen dat depressie nooit een constant iets is, dat er bergen en dalen zijn en dat ik genoeg mensen ken die na zo'n lang lijden toch weer uit de put hebben kunnen kruipen. En heb je weleens gehoord van Enik? (www.enikrecoverycollege.nl/) mvg, Tura Gerards
![[LIVE] : ONE ลุมพินี 84 วันนี้!! คู่เอก "ก้องศึก vs เมืองไทย"](http://i.ytimg.com/vi/3kuzsAIDf1c/mqdefault.jpg)
Zeer interessante video!
Er zijn heel veel mensen die lang en langena niet zo slim zijn als andere mensen, en zich niet neerleggen bij hun beperking, en heel hart blijven doortimmeren aan de weg, om uiteindelijk toch mee te kunnen doen met de rest. Maar omdat ze veel te weinig serotonine in hun lichaam hebben, waardoor bijna altijd alles in eerste instantie moeizaam en fout gaat, zoals de dingen die ze weten niet goed weten te vertellen en heel moeilijk kunnen leren, en daardoor ook niet kunnen worden wat ze uiteindelijk willen worden, en zo dan uiteindelijk in een chronische depressie belanden. Maar dat ligt volgens u en andere niet aan je lage serotonine gehalten. Maar waar dan aan...
Beste Garage Groen,
Bedankt voor je reactie. Dat depressie niet veroorzaakt wordt door een laag serotonine-gehalte is een visie die voortkomt uit allerlei wetenschappelijk onderzoek. En zelfs als er sprake is van een laag gehalte serotonine, dan is nog steeds niet duidelijk of dat een gevolg is van depressie of een oorzaak.
Moeheid in depressie wordt m.i. vooral veroorzaakt door de constante neiging om te vechten tegen symptomen, gedachten, emoties en lichamelijke gewaarwordingen. Dat vechten zit in balen, niet willen voelen, verachten van gedachten die in het hoofd verschijnen, een afkeer van de vorm en het functioneren van het eigen lichaam, etc. En chemisch gezien zijn er duizenden stoffen actief die dankzij die vecht-attitude moeheid laten ontstaan. En voeg daarbij de inzichten van psychiater Bessel van der Kolk: delen van ons brein kunnen wezenlijk veranderen en op een andere manier gaan functioneren (of helemaal niet meer) ten gevolge van trauma's opgelopen in de jeugd. Zie daarvoor mijn artikel over zijn boek op Linkedin: www.linkedin.com/pulse/traumas-veroorzaken-wezenlijke-veranderingen-ons-brein-tura-gerards/
En wat mooi wat je opmerkt: "r zijn heel veel mensen die lang en langena niet zo slim zijn als andere mensen, en zich niet neerleggen bij hun beperking, en heel hart blijven doortimmeren aan de weg, om uiteindelijk toch mee te kunnen doen met de rest" Daaruit blijkt hoe sterk en veerkrachtig mensen met depressie zijn! Fantastisch! Met vriendelijke groet, Tura Gerards
Beste Tura
Bedankt voor je uitgebreide weder reactie en uitleg! En zal zeker op je site komen kijken! Ook over wat je zegt, over overal kei en keihard tegen moeten vechten! Dat vechten houdt geen mens oneindig vol. En zo glipt dan uiteindelijk langzaam en langzaam alle controle en volbrenging uit zijn of haar lichaam weg. Oftewel het continue dwangmatige moeten van jezelf. Iets dat je regelrecht in een depressie kan doen belanden.
Met weder vriendelijke groet,
Joris
@@jorisgroen1196 Beste Joris,
Dank je wel voor je zorgvuldige woorden. Ja, die dwangmatigheid is heel bijzonder in depressie. Het is een vorm van obsessie. Maar dat ligt niet zozeer aan ons, maar aan onze breincellen. Dat zijn heel rappe gasten en die houden van herhaling! Aan die rigide en die krachtige herhaling te ontsnappen, kan alleen wanneer de eerste stap acceptatie is van wat er is. En depressiesymptomen en de bijbehorende gevoelens en emoties accepteren voelt in eerste instantie zo onlogisch, raar en verkeerd, dat is het lastige van depressie...
Met vriendelijke groet.,
Tura
Dankjewel Tura voor je compliment en deze heel interessante conversatie. Weet wel uit ervaring, dat een vroege depressie in de jeugd, en misschien daarbij ook nog eens een traumatische ervaring, kan leiden tot ernstige dwangstoornissen. Bij deze mensen is zoveel mis gegaan, dat ze zo'n beetje min of meer alles zijn gaan wantrouwen, en doormiddel van dwangen en belachelijke ritueélen uit te voeren, omdat ze voor een heel groot gedeelte slaaf zijn geworden van hun dwangmatige brein, zo dan weer controle denken te krijgen over hun leven... Tot sisofreen gedrag aan toe.
Ontzettend diep respect naar al deze mensen toe, als zij zonder medicatie dit énigzins weer de baas kunnen worden!
Met vriendelijke groet,
Joris
@@jorisgroen1196 En toch is er ook voor hen nog redding mogelijk. Maar alle redding begint met "een stapje achteruit zetten" op het moment dat je overvallen wordt door heftige gedachten en emoties. En vervolgens bekijk je die gedachten en emoties als ware ze van een ander. En zie je zelf zo de zaak bekijken. Dat voorkomt dat je die gedachten en emoties gaat afwijzen, vervloeken en al je energie gaat stoppen in het bestrijden ervan...
Ik ben nu 3 weken gestopt met antidepressiva (sertraline) ontrekkingsverschijnselen gaat een beetje op en neer, nu is mijn vraag kan ik de ontrekkingsverschijnselen verminderen door (extra) vitamine/supplement te gebruiken? Of is het even doorbijten?Hoor het graag!
Beste Evertjan,
Dank je wel voor je reactie.
Als ik je goed begrijp ben je cold turkey gestopt met sertraline, en bouw je dus niet stapsgewijs af.
En je vraag is: "Kun je onttrekkingsverschijnselen verminderen door (extra) vitamine/supplement te gebruiken?"
En mijn antwoord daarop is kort: ik weet het niet. En ik heb daar ook niets over gelezen in de vakliteratuur.
Helaas voor jou heb ik dus geen antwoord op je vraag.
En ik weet ook niet waar je een degelijk en onafhankelijk antwoord op die vraag kunt vinden.
Met vriendelijke groet,
Tura Gerards
@@turagerards7898 Bedankt voor uw reactie. Ik ben geleidelijk aan gestopt. Maar alsnog bedankt !
@@Evert-w4r
Graag gedaan. En dank je wel voor je toevoeging over hoe je gestopt bent.
Ik kom echt nooit meer van me depressie af, ik ben al 10 jaar aan de sertraline, ik val tussen wal en schip kwa hulpverlening omdat mijn iq blijkbaar te laag is gemeten, gemeten in mijn allerdiepste water put ;(
O Marloes, wat erg wat je vertelt: al tien jaar sertraline slikkend.
En zelfs al zou je een laag iq hebben, wat dan nog: je kunt allerlei talenten hebben die niks met iq te maken hebben.
Marloes, ik ken je niet, maar ik durf toch tegen je te zeggen dat depressie nooit een constant iets is, dat er bergen en dalen zijn en dat ik genoeg mensen ken die na zo'n lang lijden toch weer uit de put hebben kunnen kruipen.
En heb je weleens gehoord van Enik? (www.enikrecoverycollege.nl/)
mvg, Tura Gerards