"Z pewnością za większość zaburzeń u dzieci odpowiada to, co zrobiliśmy ze światem" | TETE A TETE
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 13 ก.ค. 2022
- Jakie symptomy u dzieci wskazują, że mogą mieć zaburzenia? Co w takich sytuacjach robić? Jak nie dopuścić do zaburzenia dziecka? Na te i wiele innych pytań odpowiada Profesor Jagoda Cieszyńska - psycholog, logopeda. Jedna z najlepszych specjalistek w Polsce diagnozująca zaburzenia u dzieci. Twórczyni Metody Krakowskiej w szczerej rozmowie w fotelu Tete a Tete.
Kontakt z Centrum poniżej:
- / centrummetodykrakowskiej
- centrummetodykrakowskiej.pl/
- / centrummetodykrakowskiej
🔥 SUBSKRYBUJ kanał, kliknij dzwoneczek 🔔 i łapkę w górę 👍 DZIĘKUJĘ!
🔥Zapraszam również na Facebooka: / kanal.teteatete
#profesorcieszyńska #stymulacjadziecka #zaburzeniaudzieci
🔔 SUBSKRYBUJ kanał, żeby nie przegapić kolejnych odcinków 🔥 dziękuję!
Do zobaczenia w każdą środę o 19:00! 🙋♀🙏
ludzie wspierajcie i subskrybujcie
Moj zmarly maz prawdopodobnie mial dyslekcje. Wowczas nikt o ty. Nie slyszal.Nie mial niskuego poczhcia wartosci.
.
Trafiłam na ten kanał z powodu powyższego filmiku, a właściwie dyskusji jaka się na jego temat pojawiła w Internecie. Jestem bardzo zawiedziona tym, że kanał banuje kulturalne wypowiedzi, tylko dlatego, że podważają niektóre opinie gościa. Wstyd! To powinno być miejsce do dyskusji, gdzie zawsze można odeprzeć argumenty przywołując konkretne dane a nie domysły. Usuwanie komentarzy oznacza tylko tyle, że się nie ma argumentów, więc lepiej zamknąć usta tym co podważają przedstawione w wywiadzie opinie.
Po przeczytaniu Twojego komentarza, z ciekawości przelacialam komentarze i nie wyglada żeby ktoś je kasował… a moze powinien bo wiele jest chamskich i nie prowadzą do dyskusji a obrażają innych.
Z własnego doświadczenia moge napisać, ze jeśli podajesz linki w komentarzu to czasem sam yt uważa to za spam i blokuje. Elo!
Wspaniały wywiad. Nie mam jeszcze dzieci, ale słucham z wielkim zainteresowaniem. Bardzo nie spodobał mi się jednak komentarz o narcyzie, wypowiedziany ze śmiechem: "Już wolę tych narcyzów, bo oni ewentualnie zrobią tylko krzywdę swojej partnerce." Jako kobieta, która była kilka lat w związku z osobą o rysie narcystycznym, uważam to za bardzo krzywdzące bagatelizowanie poważnego problemu.
Moja babcia wychowała 6 dzieci i 5 wnuków. Do tego zajmowała się dużym domem, wielkim ogrodem, uprawą warzyw, przez jakiś czas miała króliki, czasem kaczki czy kury (w mieście) by było co jeść. Wszędzie chodziła na piechotę, po mleko na wieś, na rynek po zakupy, które niosła w torbach. Nie miała pralki, prała na tarze. Pamiętam, jak śpiewała ze mną piosenki przy praniu. Na strychu był ręczny magiel, tam maglowała ze mną pościel. W sklepach nie było wygodnych półproduktów, uwielbiałam patrzeć jak babcia sama tak zręcznie kroi makaron, zagniata ciasto czy oprawia z pierza kurę na rosół. Babcia miała maszynę do szycia Singer z nożnym kołem zamachowym. Uwielbiałam patrzeć jak szyje, pomagałam nawlekać nitki na igły, wycinalam papierowe serwetki. Babcia robiła mi też przepiękne sweterki na drutach i na szydełku. Opowiadała ciekawe historie, ze swojego życia lub wymyślała na poczekaniu. W opowiadaniu bajek była niezrównana. Byłam niejadkiem, więc babcia mi czytała przy jedzeniu lub opowiadała znane sobie bajki lub wymyślała śmieszne historie. W pewnym okresie życia została z młodszą trójka dzieci sama, zajmowała się też wtedy mną do 7 roku życia, później moim młodszym kuzynostwem, był czas że malutkich kilkuletnich wnuków miała pod opieką czworo. Babcia dużo czytała, interesowała się ziołami i domowymi sposobami na zdrowie. Miała swoje sposoby bym piła zielony zdrowy sok ze świeżych pokrzyw. Jako dziecko dużo czasu spędzałam w ogrodzie, najczęściej bawilam się sama, bo dzieci w moim wieku wtedy nie było, ciocie i wujek byli starsi o ok 10, 11 lat, czasem przychodziły dzieci z sąsiedztwa. W ogrodzie lubiłam obserwować mrówki, pielić grządki lub patrzeć w niebo na chmury. W wielkim domu miałam swoje kryjówki, ale najbardziej lubiłam przyglądać się pracy babci lub oglądać książki z biblioteczki. Nie umiałam czytać ale oglądałam rysunki i fotografie w encyklopedii. Z "Podręcznika wiejskiej położnej" z rysunków dowiedziałam się jak się rodzą dzieci. W telewizji była tylko 10 minutowa wieczorynka, czasem pozwalano mi obejrzeć jakiś film że starszymi ale naprawdę rzadko. Moi rodzice też tego pilnowali, gdy już chodziłam do szkoły, zresztą mało było programów dla dzieci, ale były wartościowe, jak np. "Piątek z Pankracym" z cudownym panem Zygmuntem. Dlatego, gdzy byłam starsza oglądałam filmy podróżnicze (Tony Halik i Elżbieta Dzikowska), przyrodnicze czy filmy " W starym kinie" Kałużyńskiego. Były to wartościowe programy. Baaardzo dużo czytałam. Wracając do mojej kochanej babci, to bardzo ją podziwiam i naprawdę nie wiem, jak ona była w stanie to wszystko ogarnąć. Mam dwoje dzieci, w tym jedno z autyzmem więc wiem ile to wymaga pracy i poświęcenia. Bez urlopu i bez chorobowego 24/7. Moja babcia bez tabletu, smartfona, bez auta, bez pralki, bez półproduktów, trzeba było większość samemu zrobić, uszyć, przynieść, wyhodować w ogrodzie, od pewnego momentu bez mężczyzny. Nawet sama dom malowała. Moje dzieciństwo z Nią było zdrowe, bezpieczne i szczęśliwe.
Aga Agusia...przeczytałam jednym tchem, chyba jestes z mego pokolenia, mialam.podobne dziecinstwo, bylo fajnie...dzieki, świetnie agus to opisałaś 😊😉🥰
@@lilia309 Dziękuję i pozdrawiam 🥰
Bez urlopu, bez chorobowego? To babcia jeszcze pracowała gdzieś zawodowo?
Ciekawe jaka babcia ma emeryture za ten nadludzki wysilek.
@@33karn Najniższą krajową, nad czym ubolewała trochę. Moja babcia była normalną kobietą, tak kiedyś ludzie żyli, to było normalne. Jakoś więcej czasu na wszystko było, a może umieli się lepiej zorganizować?
Moje ciocie, jak urodziły dzieci, to też pieluchy na tarze prały. Moja mama kupiła pralkę automatyczną z NRD, a ludzie zwykłe "Franie" wirowe mieli. W latach 80tych jeszcze trzeba było nawet po nocach w kolejkach stać bo nic nie było w sklepach. Moja mama z ciociami się zmieniały w takiej nocnej kolejce. Ja jako dziecko tego nie odczuwałam mocno tylko pamiętam, ale myślę że ciężko było wszystkim w ten kryzysowy czas. Jednak jakoś się żyło🙂
Obejrzałam ten materiał i natychmiast zabrałam mojej dwudziestomiesiecznej córce telefon. Nie miałam takiej świadomości 😳 myślę, że kilka dni i mała zapomni. Teraz są książeczki, klocki, zabawa. Szkoda, że wcześniej nie wiedziałam.
Brawo 👏👏👏
Dziecko dwadzieścia miesięcy 5 dni i 2 godziny 😅🤣
Brawo Ty! Lepiej późno niż później. :)
ja bym nie wpadla na to zeby malemu dziecku dac smartfona. mowilo sie o moim pokoleniu, ze jestesmy pogarbieni i zly mamy wzrok, bo telewizor nam zepsul, a co dopiero cos tak blisko twarzy
Na Boga, jak można tak malutkiemu dziecku dać telefon!?
Stara, dobra, sprawdzona i skuteczna metoda. Czas i cierpliwość.
Chciałbym się czymś jeszcze podzielić z Wami. Otóż taka historia z moim synem który urodził się 5 dni temu. Od 5-6 miesiąca ciąży, codziennie mówiłem do mojego syna, przyjladalem usta do brzucha i jak mówiłem to pewnie syn w brzuch jak nawet jeszcze nie sluszal to czuł wibracje. Mówiłem do niego codziennie i za każdym razem żegnałem się kilkoma powtórzeniami wymiawoanego długo imienia: Wojtuuuuuuuuś. I syn urodził mi się w czwartek o 1:49, byłem przy porodzie odp oczwtki do końca i jak syn się urodził lekarz położył go na piersi mojej żony to syn był cały we krwi i mazi. Położna go wytarła i wtedy ja powiedziałem do niego tak jak mówiłem codziennie jak był w brzuchu: Wojtuuuuś. I wtedy reakcja jest niesamowita dziecko otworzyło oczy i wydało z siebie lekki pisk. Wtedy się rozpłakałem. M to nagrane na filmiku na pamiątke.
Oesu ale brednie
@@MG-wt5rq żal mi Ciebie bo sprowadzili Cię tylko do świata materialnego. Nie masz pojęcia o sile dźwięku i wibracji. Pewnie wierzysz tylko w to co zobaczysz w tv.
A nie odpowiedziało nic pełnym zdaniem? 😜😎
@@ampulka20 no niestety nie pewnie gdybym do niego częściej mówił jak był w brzuchu to tak by było. Już wiem co robić przy drugim dziecku 😜
Też tak miałem. Łączę się z Tobą. Przed Wami wielka przygoda. Masz szczęście, że obejrzałeś ten film teraz, a właściwie Twój Wojtuś ma szczęście. Pozdrawiam. :)
Dziś dużo lepiej wychowuje sie psy i koty niż dzieci. Nie daje sie im Smartphon' ów natomiast dużo cierpliwości, konsekwencji, miłości i czasu...
Pozdrawiam serdecznie ☀️🌹
Celna uwaga!
@@annaduda7260 to polecam wybrać się do parku. Ludzie tak jak nieempatycznie i nieodpowiedzialnie podchodzą do wychowania dzieci, tak nieempatycznie podchodzą do zwierząt. Nadal używa się kolczatek (w sposób obrzydliwy, absolutnie nawet niezgodny z założeniami tej metody) zamiast obroży i zamiast przywoływać krzyczy się na psa i potem złości się dlaczego zwierze nie chce podejść.
Choć i tak na obu polach jest lepiej niż było, bo uważam że już lepiej żeby rodzice którym brakuje czasem siły/cierpliwości prali dzieciom głowy tymi demonizowanym smartfonami niż tak jak kiedyś używać przemocy fizycznej, która kiedyś była (nadal z resztą w dużym stopniu jest) społecznie akceptowalna. I nie dam sobie wmówić, że technologia wywrze większą traumę niż „wychowanie” przy pomocy ciągłej przemocy (psychicznej i fizycznej)
A tak jeszcze w temacie smartfonów dla psów - dokładnie tą samą funkcje pełnią wszelkie gryzaki i zabawki typu kong, także no psom daje się „smartfony” :)
@@annaduda7260 Chyba dlatego, że gdy psu powtórzy się polecenie dwa, trzy, cztery razy to już zapamiętuje …. Natomiast dzieci mają tendencję robić na złość, rodzicom czy dziadkom (aktualnie mam na czas wakacji trójkę takich urwisów)… zupełnie nie rozumiem dlaczego czasami tak się zachowują gdy większość czasu sa absolutnie grzeczni. Czy to próba sił???
Zwierzęta mogą wszystko robić bezmyślnie i to jest ok- zjeść kupę, a później pocałować opiekuna w usta. Nasikać na dywan, zrobić kupę na środku sklepu, no bo to jest tylko pies. Krzyczenie na niego nie ma sensu, bo nic nie rozumie.Komendy i komunikaty docierają jedynie do psów wyszkolonych, po kursach bechawioralnych za grube pieniądze.Te spotykane na ulicach to uczlowieczone kundle, którym wszystko wolno. Od dziecka, wraz z wiekiem i postępem rozwoju oczekujemy logicznego myślenia. Proste
U nas jedzenie to brak rozpraszaczy. Jedzenie to jedzenie, a nie ogladanie bajek i pierdół. Mlody spedza czas na interakcjach z ludzmi, a nie slepieniu w monitory
brawo, ja zawsze powtarzam ze swiadomy rodzic to wygrana w totka dla dziecka
Nareszcie ktoś mówi to głośno
Więcej takich rozmów.Przecież to są rzeczy oczywiste dla każdego świadomego rodzica.
Uwielbiam prof.Cieszynską była moim wykładowcą na UP w Krakowie.Cudowna,inteligentna kobieta.
każdy rodzic i każda osoba która planuje mieć dzieci powinna to obejrzeć
rodzic małego dziecka mam na myśli
Jakoś nie zauważyłam, żeby ludzie z tamtych pokoleń, w których nie było smartfonów i tabletów, kiedy wszyscy spędzali razem dużo czasu, byli jakoś bardziej rozwinięci emocjonalnie i umieli lepiej funkcjonować w życiu społecznym.
Teraz z kolei zauważam z moich obserwacji, że często rodzice dzieciom w ogóle nie zwracają uwagi, nie pilnują ich, nie są dla nich autorytetami. Dziecko biega, gdzie popadnie, nie patrzy co robi, a rodzic jest nieobecny.
Dokladnie , rodzic wychowany na Misiu Uszatku powinien być bardziej odpowiedzialny
Ale dzieci wychowane ze smartfonem mają dziś co najwyżej 15 lat. Z kim Ty porównujesz?
Zgadzam się do tego jak było kiedyś, teraz niby wiedzę mamy większą ale na wychowanie tak samo mało albo i mniej czasu ...I gdzie tu znalesc balans?
@@iwonaskaka5315 I tak było.
Chociaż ojciec dzieci sporo zepsuł.
Zgadza się. Kiedyś prawie wogole nie poświęcano Dziecku czasu. Kobiety rodziły dużo więcej dzieci, a nie było takich udogodnień jak dziś. Nie sprawdziło się szybko rozkładu jazdy, nie zamówiło się online, raczej nie miało się samochodu. Więc nawet sama wyprawa na zakupy trwała dłużej. Jak matka miała 6 dzieci, to latały one samopas, zajmowały się jedne drugimi. Nikt z nimi nie obchodził się tak jak teraz (a może to zjesz, a może tamto, a może Ci za zimno, za gorąca, a może stopka boli, nie było czasu na zabawy sensoryczne, zabawianie dziecka, przewracanie na boczek, lezaczkowanie itd). Znam wiele osób, które uważa, że obecnie dzieci są bardziej inteligentne, madre. Bo jednak rodzice więcej im poświęcają uwagi niż dawne położenie do kołyski na pół dnia i pójście na wykopki.
W końcu !!! Ktoś mówi głośno w Polsce to co na Świecie już wiadomo. Więcej takich mądrych rozmów !!!
Świat byłby piękny gdyby ludzie nie żyli byle jak.
Jak to miło jest posłuchać mądrych i wartościowych treści, w dodatku wypowiedzianych płynną polszczyzną, bez jąkania, dukania, bekania, bez tego „eee...”, „yyy...” i podobnych dźwięków. Brawo pani Profesor. Niestety zanika w Polsce kultura wypowiedzi słownej, nawet wśród ludzi nauki. Cieszy więc pozytywny przykład pani Profesor.
18:58 ...🤔yyy...Eee...yyymm
Bez jąkania, płynnie? Może i wywiad wartościowy, ale nie mogłam go słuchać przez problem pani profesor z wypowiedzeniem jednego zdania w całości bez przerywania albo dziwnego zmieniania intonacji głosu
Bardzo prosimy o całą serię z Panią Profesor, ta wiedza powinna zostać popularyzować ❤️❤️❤️❤️
Zapraszam na drugą część rozmowy z Panią Profesor 😉 pozdrawiam ☺️
@@Tete_a_Tete już obejrzałam, dalej ZA MAŁO:)
Bardzo takich ludzi jako rodzice potrzebujemy 💐🙏 konkretu i twardych argumentów
Ja diagnozowałam syna osobiście u Pani Profesor i po latach mogę stwierdzić, że nie do końca sprawdziło się to, co wtedy powiedziała. Wtedy jednak trafiliśmy do doktorantki Pani Cieszyńskiej, która miała pracować z dzieckiem nad rozwojem mowy oraz nauczyć go czytać metodą krakowską. Po jakiś 1,5 roku pani się poddała stwierdziła, że syn jest nienauczalny. Zmieniliśmy logopedę i po dwóch tygodniach codziennych ćwiczeń dziecko zaczęło pięknie czytać, potem pisać, z czasem opanowało ortografię. Bo nowa terapeutka potrafiła dopasować metodę do dziecka, a nie łamać dziecko pod metodę. I tu jest największy błąd metody krakowskiej - nie uznaje, że nie jest dla wszystkich, sztywno trzyma się zasad. Wg Pani Cieszyńskiej jest uniwersalna, a niestety nie jest. Na jedne dzieci zadziała wyśmienicie, a inne będą się męczyć bez efektów. Warto spróbować, ale też umieć spojrzeć krytycznie i wtedy szukać innych rozwiązań. Zgadzam się natomiast z Panią Profesor w kwestii smartfonów, tabletów, głośnych bajek czy zabawek. To gołym okiem widać jak szkodzą małym dzieciom. I ważną rzecz powiedziano w wywiadzie - trzeba mieć czas dla dzieci żeby osiągnąć efekty wychowawcze czy rozwojowe. Samo się nie zrobi. Mam wielki szacunek do dorobku Pani Cieszyńskiej, bo jako jedna z niewielu opracowuje narzędzia (pomoce, gry, ćwiczenia), które są łatwo dostępne nie tylko dla terapeutów, ale przede wszystkim rodziców. Tylko jeszcze raz - musi to wszystko "zagrać" z naszym dzieckiem.
Zgadzam się z Panią. Nie zawsze każda metoda jest dobra. Krytyczne myślenie i dobranie metody dla dziecka są bardzo ważne. U mojego siostrzeńca "zadziałały" zajęcia z Integracji Sensorycznej. Tutaj, elementem kluczowym była osoba - Pani prowadząca ! Potrafiła dostosować zadania, wykonywane czynności do dziecka.
Własna sala do terapii + zadania np. wykonywane na huśtawce pomogły bardzo mojemy siostrzeńcowi.
Stymulacja sensoryczna ( wyszalenie się na sali) pomagały w lepszym skupieniu się siostrzeńca.
Pozdrawiam :)
Tak, zgadzam się z takim pogladem. Też z kolei nie zgadzam sie w sumie ze stereotypem, że jak dziecko przezyło traumę w szkole, to potem lata :) po ulicach z kijem bejsbolowym. Ja jako dziecko w latach 60-tych miałam straszną traumę szkolną, ponieważ jak dowiedziałam się prawie pół wieku później jestem dyslektykiem. Wtedy w latach 60-tych nie było sie dyslektykiem tylko szkolnym osłem. Podstawówka była dla mnie horrorem, ale po ulicach nie goniłam za nikim.
To prawda , np dzieci z autyzmem nie powinny być uczone metodą krakowską....i nie jest to moja opinia bo ja nie jestem specjalistą, ale opinia terapeutów którzy pracują lata z dziećmi z tym zaburzeniem i zgodnie twierdzą że metoda krakowska bardziej szkodzi niż pomaga autystykom.
Mój syn ma autyzm i nigdy metody krakowskiej na oczy nie widzieliśmy a mówi świetnie mając 5 lat robi ćwiczenia z zakresu pierwszej klasy szkoły podstawowej. Nie może być tak że jedna metoda dla wszystkich... gdzie każde dziecko ma inne trudności.
@@juga03 To brzmi jak reklama SI, a jak wiemy, też nie jest to dla wszystkich dzieci. Do tego stymulację sensoryczną to każdy rodzic może zrobić dziecku w domu.
@@eve8104 Jak można metody na oczy nie wiedzieć i ją krytykować?! Po udostępnieniu niniejszego wywiadu, dostałam mnóstwo wiadomości, że po wielu specjalistach od SI itp. pomogła dopiero Metoda Krakowska, że mnóstwo dzieci jeździ na turnusy do Krakowa i widać wielką poprawę. Najbardziej zachwyceni są rodzice dzieci autystycznych i z ZD.
Dokładnie to co Pani Profesor powiedziała: mądra miłość, cierpliwość, poświęcony czas i systematyczność i można z dzieckiem zrobić rewelacyjne rzeczy!
Wspaniały wywiad! W 100% podzielam poglądy Pani profesor. Jako nauczycielka przedszkola cierpię jak patrzę na dzisiejszych rodziców i ich dzieci. Dziękuję i pozdrawiam i proszę o więcej takich filmików.
Zgadzam Sie z pania profesor... dziekuje
Radzili sobie kiedyś bo domy były wielopokoleniowe i była pomoc. Proste. Teraz kobiety mogą być wykończone i najlepiej powiedzieć, że idą na łatwiznę
W dodatku dzieciaki biegały boso, w samej koszulce więc nikt tam się z ubieraniem za bardzo nie męczył. Mówię oczywiście o dzieciach chłopskich, których było najwięcej na przestrzeni czasu.
Dokładnie
@@agnieszkatyszecka3373 Ja też :) Napisałam o ubieraniu bo taki przykład był podany w wywiadzie.
Amen
Nie zawsze kiedyś były rodziny wielopokoleniowe.
Świetny wywiad. Każda przyszła mama powinna go obejrzeć, oby miał szerokie zasięgi. Mi również w przyszłości wiedza z niego się na pewno przyda :)
Tak jak napisałem wcześniej. Obejrzałem ten film kilka dni temu i do teraz go trawię. Mam do napisania bardzo wiele, ale nie chcę tu spamować kanału. Z wielką przykrością muszę przyznać, że prof. Cieszyńska ma rację. Takich wywiadów, rozmów powinno być więcej. Tu brakuje kolejnych części. Mam wrażenie, że wywiad trwał dłużej niż tu przedstawiono, ale został skrócony z wiadomych powodów- kto by wysłuchał takich ważnych treści dłużej niż 30 min. Przecież lepiej oglądać cudze życie i zajmować się scrollowaniem ekranu. Rodzice nie wiedzą jak wychowywać swoje dzieci, jak z nimi rozmawiać. Myślą, że jak dadzą dziecko na 8 godzin do przedszkola lub do szkoły, to placówka wychowa dziecko za nich. Otóż nie- wychowuje dom i rodzice.
Dokładnie.
Niektórzy rodzice nawet nie wiedzą co lubi ich dziecko, czego nie lubi, co je martwi, smuci, sprawia radość.
I to jest naprawdę bardzo smutne.
Takie dzieci czują się nieważne, niedoceniane, nieszanowane, a przede wszystkim niekochane.
Nic dziwnego, że szukają akceptacji poza domem. Zdarza się, że wpadają w nieodpowiednie towarzystwo i wtedy zaczyna się problem. A rodzice oczywiście "umywają ręce".
Wszystko prawda, jednak weź pod uwagę fakt, że rodzice często pracują po 10 godzin, plus dojazdy, plus zakupy itd. Sami padają na przysłowiowy ryj, nie mają już czasu i siły, aby twórczo spędzać go z dzieckiem. I nie mogą rzucić pracy, bo nie będzie gdzie mieszkać i co jeść. Taki mamy świat, niestety...
Wszystko co powiemy na każdy temat nie będzie miało wartości dopóki będziemy osobą i obywatelem. Żeby zdrowe dzieci w zdrowym systemie funkcjonowały powinny narodzić się na nowo wraz ze swymi rodzicami, ale nie mam na myśli chrztu czy innego rytuału,a jedynie stanie się żywą istotą...
@@aneta2194 Jeśli rodzice tyle muszą pracować, nie powinni mieć dziecka. Dziecko się ma, by je kochać i nauczyć je żyć. W dzisiejszych czasach ludzie zamiast kochać i wychowywać dzieci, zaczęli je posiadać i hodować.
@@j.b.7435 To w dzisiejszych czasach nikt by nie miał. Nie twierdzę, że tak jest w porządku, jednak świata nie zmienisz. Między innymi z takiego powodu mam tylko jedno dziecko.
Choć nie mam osobiście przekonania do metody krakowskiej, to z wypowiedziami w tym wywiadzie bardzo się zgadzam.
Do Metody Krakowskiej przyklejono tyle mitów, że trudno ją lubić... dopóki nie zrobi się z niej szkolenia. Okazuje się, że ma solidne podstawy naukowe, oparte na rozwoju umysłu dziecka i nie ma.nic wspólnego z tym, co piszą o niej postronne osoby. Polecam kurs.
Jeden z lepszych wywiadów jakie słyszałam w życiu… polecam każdemu rodzicowi , któremu zależy na dobru dziecka… tylko tak serio. Pani profesor nie bez przyczyny nosi ten tytuł… chapeau bas….
Dziękuję pani Profesor za mądre słowa jak bardzo cenne i potrzebne.Wszelkiego dobra dla pań.
Serce mi rośnie! Jak te treści spopularyzować jeszcze bardziej! 💚💚💚💚
Dziękujemy Pani Profesof🙏
Obejrzałam pierwsze parę sekund i pani profesor już skradla moje serce, dzięki takim ludziom ten świat przetrwa, rodzice są w 100 % winni za to co robią swoim dzieciom i to wszystko przez wygodę a potem do specjalisty i wołają " pomóż " ... dziękuję za wspaniały wywiad
Racja! Brawo!
Podpisuję się pod Twoją wypowiedzią.30 lat pracy z maluchami i ich rodzicami dawno już pokazało mi,gdzie leży problem.
Serdecznie pozdrawiam.
@@maridance7837 dziękuję, bardzo mi miło, ja nie pracuje akurat z dziećmi Ale wystarczy spojrzeć wokół siebie co się dzieje, przykre to wszystko bo dzieci po prostu potrzebują miłości i uwagi a okazuje się ,że jest to teraz najtrudniejsze bo jest tyle wygód dookoła plus ciągły bieg życia ,że rodzice zwyczajnie dla świętego spokoju dają dzieciom te wszystkie zdobycze technologiczne tylko że to się obróci przeciwko nim w każdym przypadku, widzę jak dzieci dostają zabawki z kosmosu a one leżą na półkach, można by tak gadać godzinami ,żal mi dzieci bo są po prostu opuszczone, pozdrawiam
Wspaniała Pani Profesor. Do dzisiaj czerpię z jej wiedzy ❤️
Chcę taki fotel do rozmowy z każdym. Idealny. Zawsze jest dystans 😁i to wina fotela nie moja 😉
Takie powinny być lekcje w szkole z takimi informacjami przygotowującym do ŻYCIA i wychowywania dzieci
Dokladnie
Ale takich nie będzie . Bo szkoła to program do tworzenia robotników . A nie uczenia wartości życiowych . Niestety . Mnie w szkole nikt niczego wartościowego nie nauczył . Ba . Nawet otarłam się o fanatyzm religijny na lekcji religii . Co zrozumiałam dopiero jako osoba dorosła . Bo jako nastolatka nie wiedziałam z czym się to wiąże . Więc trzeba bardzo uważać na dzieci i interesować się nimi. Czy bajkę się puści czy nie . Jeśli dziecko będzie bez uwagi rodzica to nic nie pomoże .
We wszystkich naukach poza ścisłymi jest ten sam problem. Znajdują się w ich dziedzinach ludzie którzy nie rozumieją pewnej podstawowej rzeczy. Wypowiadają się z sposób definitywny na tematy, które nie mają jednego właściwego podejścia. Wszystkie. Powtarzam, wszystkie tego typu nauki bazują na statystyce. Jeżeli ktoś mówi że coś działa wszędzie i zawsze to po prostu albo kłamie albo nie rozumie natury ludzkiego umysłu i organizmu. Wprowadza przez to w błąd innych i być może karmi swoją naiwność. Dlatego właśnie trzeba próbować różnych rozwiązań a w końcu odnajdziemy to właściwe dla nas i naszych dzieci.
najlepszy komentarz
Bardzo dobre i trafne spostrzeżenia . Zgadzam się z opinią, iż powszechnie widzi się w społeczeństwie i to na każdym kroku nieodpowiedzialne zachowania rodziców (ale i o starszych opiekunach również zdarza się powiedzieć wiele niepochlebnych opinii). Niestety telefon czy smartfon zabija interakcje międzyludzkie. Dorosłym służy jako czaso-umilacz, a dzieciom jako grzechotka. Smutne.
Jestem pełna podziwu i uznania. Życzę wszelkiego dobra.
Dzień dobry.Jagodo Cieszyńska Jesteś Wspaniałą Mądrą Kobietą . Dziękuję Serdecznie.Wspaniały przekaz PRAWDY .🥰🤗😘
Bardzo wartościowy wywiad.
Bardzo dziękuję za megawartościowy wywiad
Cieszę się,że odkryłam ten kanał,dużo się dowiedziałam nie tylko od pani profesor,ale także z wpisòw i komentarzy mądrych ludzi tutaj...
Jestem mile zaskoczona i zachęcona...
Studiowałam co prawda na uczelni pedagogicznej,ale brakowało mi tam konkretnej wiedzy( z przykładami) z zakresu psychologi rozwojowej...
Jako ojciec dwójki dzieci jestem pod olbrzymim wrażeniem wypowiedzi Pani profesor Cieszyńskiej. Nie ukrywam też, że jestem z siebie dumny że Pani wypowiedzi potwierdzają wszystkie książki odnośnie psychologii dziecięcej jakie przeczytałem przygotowując się do ojcostwa. Nie ukrywam że nie było / nie jest łatwo wychować dziecko bez tabletu i bajek ale proszę mi wierzyć że rezultat zastąpienia tego wspólną aktywnością bądź (szczególnie w młodym wieku) czytaniem bajek robi druzgoczącą różnicę - ekspresja emocji dziecka, słownictwo, komunikacja.. to jest nieprawdopodobne jak ten wysiłek owocuje. Moja 2,5 letnia córka mówi dziś "no dobrze tatusiu, może tak być" gdy negocjujemy kąpiel i dłuższe / krótsze czytanie do snu. 5,5 letni syn opowiada że, cytuję "troszke byłem grzeczny a troszke niegrzeczny ale babcia zaproponowała nam rozwiązanie żebyśmy się ładnie bawili". Jestem w szoku, jak odpowiedzialne, wyrozumiałe, pomocne mogą być dzieci, gdy pokażemy im te zachowania, wytłumaczymy, zamiast dać ekran z gadającymi rysunkami.
Wow👍🏻👍🏻
Ja również telewizor wprowadziłam późno, a smartfon dopiero gimnazjum. Wszystkie moje koleżanki były zdziwione i zazdrościły że moje dziecko czyta "tony" książek. Zaskoczyła mnie natomiast najbardziej moja rodzina😱, jej hejt że moje dziecko jeszcze nie ma smartfona😳.
Brawo Ty. Gratulacje! Wygląda na to, że na tym kanale poznam więcej ojców zaangażowanych niż na moim osiedlu. Pozdrawiam.
no tak. bo bez tych książek i szeregu ekspertów nie dałbyś rady dzieci wychowac 😂😂😂
👍👍👍♥️
Nie każdy ma możliwość, by poświęcić odpowiednią ilość czasu swojemu dziecku. Niestety! Praca zawodowa i domowe obowiązki sprawiają, że smartfon czy tablet to dla wielu mam "elektroniczna" niania, która na chwilę zajmie dziecko... To też trzeba zrozumieć. Gdy obie babcie pracują nadal zawodowo i mieszkają osobno ciężko o pomoc... Rozumiem te matki. Sama nie pracuję i jestem z dzieckiem cały czas, widzę, ile na plus to dało, ale naprawdę rozumiem tych, którzy muszą czymś zająć dziecko, by np. zrobić obiad w tym czasie.
Szanowna Pani, otóż nie! Bajka dla dziecka to nie jest konieczność. To wygoda. Najwyższy czas to zobaczyć. To już połowa sukcesu. Jestem ojcem czwórki dzieci, bez niań i babć i da się. Oczywiście, że czasem padam na twarz, łatwo nie jest, ale wiem, że warto.
Pieknie dziekuje za fascynujaca rozmowe.Pani profesor posiada niesamowity zasob wiedzy i ciekawy sposob przekazu.
Z przyjemnoscia przysluchiwalam sie rozmowie obu Pan.
Rzdko spotykana kultura wypowiedzi, brak przerywania, ciekawe pytania.
Gratuluje ciekawej rozmowy.
Pozdrawiam Panie serdecznie.
MEGA wywiad.
Powinno się go puszczać w szkołach rodzenia.
Mam dzieci przed 30 .
Kiedyś świat był prostszy.
Dziękuję 😘
To już dziewczynki są stare biologicznie, szczególnie na pierworództwo
@@Ja-fd9mq szczególnie na rodzenie takich pierworodnych pereł jak Pan
i jeszcze info o szczepionkach i wybór 🥰
@@Ja-fd9mq Ne rozumiem sensu tej wypowiedzi ?
@@Ja-fd9mq Skąd niby ten pomysł? Wykop czy IBZD? Statystycznie dopiero w drugiej połowie 30--tki szansa zajścia w ciąże spada do 65%. Dodatkowo wielu naukowców poleca ciąże w wieku 30 lat, ze względu na sytuację życiową i predyspozycje przyszłej matki.
Piękny i wartościowy przekaz! Jako pedagog uważam, że tą wiedzę należy popularyzować wśród młodych specjalistów, abyśmy kiedyś nie obudzili się w świecie braku jakichkolwiek zasad. Dziecko potrzebuje miłości, akceptacji, ale i zasad oraz reguł postępowania.
Dziękuje za wartościowy wywiad
Znakomity materiał, bardzo wartościowe informacje, rewelacyjny komentarz dzisiejszych czasów i problemów społeczeństw. Pracuję z dziećmi z zaburzeniami, uwielbiam wszystkie tego typu pomoce, dzięki którym pokazując rodzicom dzieci takie pomoce motywuję ich i uświadamiam za pomocą autorytetów takich, jak Pani profesor. Dziękuję!
Upowszechniać wiedzę przyszłym rodzicom, nam wszystkim!! Dziękuję.
Piękne radzę wszystkim odsluchac. Widziałam niemowlęta mające w wozeczku smartfony
Dlaczego tak późno obejrzałam ten wywiad🥺 Świetny wywiad.
Wspaniały wywiad, udostępniam dalej. Pani Profesor ma niezwykłą wiedzę i ujmującą osobowość. Pani Prowadząca- świetne przygotowanie do rozmowy i pełen profesjonalizm
Dziękuję. Super merytoryczna rozmowa. Niezwykła wiedza i jasność przekazu. No i przede wszystkim szalenie ważny temat.
Dziekuję za ten wywiad. Gdybyż więcej takich rozmów wysłuchaliby rodzice, których komunikacja z ich dziećmi i wychowanie leży, to nie byłoby plagi takich strasznych sytuacji, gdzie dziecko nie nauczone zachowań społecznych, wrzeszczy i terroryzuje otoczenie, a tatuś z mamusią, w ogóle na to nie reagują, lub reagują agresją, święte krowy, którym wydaje się, że są sami w przestrzeni publicznej.
Są dzieci z zaburzeniami neurologicznymi. Dyskusja z nabuzowanym dzieciakiem tylko nakręca emocje. Trzeba wtedy być przy nim i zaczekać aż ochłonie. To nie jest tak, że rodzic olewa wtedy dziecko. Zresztą łatwo się oburzać, trudniej być w skórze rodzica.
@@karolinamajewska5995 A co należy zrobić i jak reagowac kiedy takie zaburzone neurologicznie dziecko ma 19 lat i wymachuje kijem bejsbolowym? Być przy nim i czekać aż ochłonie?
@@Florka100 Tak.Powiedz usiądź.
Zaproponuj pisanie listów.
Wiesz.Moja młodsza córka jest dalej ode mnie ,bo mieszka w innym mieście.
Mialam jej przesłać kartę bankową.
Przeslalam normalnym listem.
Napisałam też parę słów do złodzieja, gdyby nagle chciało się zajrzeć do środka zbyt głęboko.
Zawinęłam w piękny list do mojej córki.
Z tym.Na wstępie mojego listu chciałabym itd.
Córka zadzwoniła i podziękowała mi za wspaniały list , karta do bankomatu dotarła szczęśliwie, a list pokazała swoim kolegom i koleżankom , którzy powiedzieli że " masz fajną mamę."☺💕
Bo to prawda.❤
Tylko oni nie chcieli tego zauważać.
Mimo wszystko kocham ❤je i wspieram.Są moim skarbem.
Ale bywa różnie.
Uczyłam ich wielu mądrych rzeczy.
Bo zawsze byłam taka i do tańca i do różańca.
Czytałam dzieciom fajne bajki.Siadalam na pufie.Syn i córka obok mnie, na kolanach malutka córeczka.
Było nam dobrze.
Wieczorem zimową porą w popielniku piekłam im ziemniaczki, gasilismy światło i ok 2 godz siedzieliśmy wokół pieca , a ja im śpiewałam piosenki harcerskie i takie dziecięce np zespołu Gaweda.A i też bawiliśmy się w zgadywanki.Potem jedliśmy ziemniaki , dzieci bajkę a ja przygotowywalam je do szkoły.
Byliśmy tak do 13 roku życia mojego syna, a potem był tylko strach , bo mąż przestał pracować i rządził nami.
Światła nie można było zapalić żeby wyjść przed dom na chwilę.
I jeszcze inne przez niego wymyślone sytuacje.
Nikt nie wiedział , co mu kiedy do głowy strzeli.
Potrafił tak nagle spychac tylko stojącą na czystym stole cukierniczke,a ja w popłochu ją łapałam.Bo tak nam nakazał, że cukierniczka ma stać na stole, bo nie będzie jej szukał po szafkach.
Proszę sobie wyobrazić co te dzieci czuły.
Stała ta moja 2 dzieci i patrzyła co on wymyśla.
Posprzatane było, uprane , ugotowane.
Mało tego do teściów w pole chodziłam, mąż nie.Może był tylko 2 razy.Więcej nie był.
Mną pomiatal on jak i teściowie.
Z teściami wygrałam walkę.
Zniszczyli nasze małżeństwo na początku.
A potem to jak w grze domino.
Najstarsza córka miała 10 lat syn 11, młodsza miała 5 lat.
Tak do 19 bawiliśmy się.(Wymyslalismy inne zabawy, graliśmy w chinczyka, bierki , pchelki i inne zabawy.)
Potem była dobranocka.
To był najpiękniejszy czas, bo ich tata był w delegacji w pracy.
W piątek wszystko było inaczej jakoś dzieci były spięte, baly się.
Ja też.
Ale potem już wszystko zaczęło się psuć.
Jakby ten corny wszedł do naszego domu.A zwłaszcza do serca męża i ojca.
Choć mąż już zaraz po ślubie otwarł furtkę cornemu.
Jest ciężko i teraz.
Ale walczę , a czasem schodze z drogi i dzieciom też mówię , by raczej z nim nie wchodzili w relację gdy jest upity.
Rzuca wtedy co ma pod ręką.
To czy tak powinno być? Nie !!!
Ale zawsze jest coś nie tak.
My kobiety , chcemy jak najlepiej, ale to facetom odwala coś.
Teraz jest nawalony i chodzi i utyskuje.
Głowa boli.😓😓😒
Troszkę tekst mi uciekł i pomyliłam czasy, ale to można zrozumieć.
Zawsze byłam przy dzieciach.
Dziękuję Bogu, że mi wtedy nie dali pracy.
Teściowa nie chciała zostawać z moimi dziećmi , więc Dobry Bóg wiedział co zrobić.
Troszkę przez 2dni byłam z tego powodu chora, ale potem dotarło do mnie ,że to będzie najpiękniejszy mój czas z dziećmi.💕☺❤💖
Kiedy najmlodsza córka miała 6 lat poszłam do pracy, tak na zlecenie.
Potem już sobie radzilysmy.
Dać matce dzieci wędkę to ona złowi ryby.
Mnie dawali tylko rybę a nie wędkę.Choć jak żadna inna matka tak nie wychodziła butów za pracą jak ja.
@@dropsiktofik6968 Cieszę się, że jesteś mimo wszystko spełniona i szczęśliwa. Szczerze. Nigdy jednak nie zrozumiem takich kobiet jak Ty. Moi rodzice nauczyli mnie poczucia własnej godności. Nikt, nigdy nie będzie mną pomiatał i nikomu nie będę schodziła z drogi! Straszne, że Twoje dzieci wychowane były w takiej atmosferze. Myślałam, że takie historie to działy się przed wojną a nie we współczesnej Polsce. Życzę Ci by Twoim dzieciom udało się stworzyć przyjacielską relację z tym z kim będą dzielić swoje życie.
@@Florka100 Dziękuję Ci.To jest trudne.
Słuchasz podkastow kryminalnych?
Ja myślałam ze miałam horror bo był, ale co usłyszałam w tych podkastach co mężowie robią z żonami to prawie , że umieralam.
Olgi Herning i piekło jest tu.
No okrutni potrafią być mężowie i partnerzy.
Ale myślę ze sluchasz tez innych podkastow.
Dziękuję serdecznie za odpowiedź i życzę wspaniałych dni.☺💕💖😇
Bardzo pożyteczny wywiad, wychowanie to sztuka, nie da się tylko urodzić dziecka i mieć.🙂
Tak urodziły pozabierali innym😉
Wychowywanie to mit. Każdy ma swój rozum od początku, i i tak zrobi po swojemu.
Rewelacyjny wywiad! Jestem w szoku! Pani słowa są mądre a zarazem proste i zrozumiałe! Powinni puszczać takie wywiady w telewizji często i edukować rodziców, bo naprawdę jak sobie uświadomimy co się dzieje wokół to jest straszne !
Telewizja ma inne zadanie i nastawiona na inny cel. Pozdrawiam
@@beatachudzik100 zapraszam do Sfera TV. Nie każda telewizja jest taka sama :-) Nasz ostatni materiał : m.th-cam.com/video/_Aop1hR0vK0/w-d-xo.html&feature=share
świetna rozmowa! doskonale się słuchało, bardzo kompetentny gość oraz wnikliwe pytania punkt. dziękuję!
Wspaniała rozmowa, jestem pod dużym wrażeniem. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
Genialna pogadanka a nie można szerzej udostępnić.
Dziękuję za ten wywiad. Dowiedziałam się, że niekiedy podświadomie robiłam to o czym mówi Pani Profesor.
Bardzo długo czekałam na taką pigułkę pełną mądrego i nowoczesnego podejścia do szeroko rozumianego wpływu na rozwoj dziecka 🌷🌷🌷 Dziękuję Pani Profesor i Pani Redaktor ☀️☀️☀️
30 minut rozmowy , a czuję się bogatsza o wiedzę tak ważną w wychowaniu maluchów . Pani Profesor w bardzo przystępny sposób i tak ciekawie zwraca uwagę na błędy , które popełniamy , że można tej rozmowy słuchać i słuchać.
Nareszcie ktos o tym mowi ....Pozdrawiam i dziekuje
Nie podważam wiedzy Pani Prof ale przy 3 dzieci wszystko przerabialiśmy: wybiórcze jedzenie, tablety, smoczki z czasem wszystko poszło w kąt samo z siebie. O dziwo mimo smoczkòw poprawna wymowa. Z synem z ZA nachodziliśmy się po specjalistach czasami pseudospecjalistach których mądrości mieliśmy dosyć. Mój wniosek jest taki że rodzice znają swoje dziecko najlepiej co najwyżej mogą skorzystać z pewnej metody i nic na siłę. Dziękuję za uwagę.
Amen. Omg nie pokazuje paluszkiem - autyzm. Lol. Przez takich wlasnie specjalistow rodzice w Polsce maja obsesje. Permanentnie szukaja w dziecku zaburzen.
Fantastyczny materiał, szalenie interesujący. Mądrość bijąca od pani profesor przybiła mnie do siedzenia. Naprawdę nie jestem w stanie wyrazić słowem jak ważne, ciekawe i przydatne jest to co usłyszałem
Wspaniała Pani Profesor. Każde jej słowo zapada mi głęboko w duszę.
Niesamowita postać z Pani profesor! Dziękuję.
Dziękuję za wspaniały wywiad. Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne.
Bogu niech będą dzięki,że jeszcze mamy taką Panią Profesor !!
Mój syn 2lata, smoczka używał sporadycznie, bajek nie ogląda, nie oglądamy w domu wg tv, nawet w tle, czytamy książeczki od urodzenia, słuch zbadany dobry, wędzidełko dobre, dużo zabaw sensorycznych, rozwijających małą motorykę, robimy ćwiczenia lewopolkulwe, dieta rozszerzana metodą blw, a mówi niewiele, tylko kilka słów. Za to inne dzieci w rodzinie mają smoczki i oglądają bajki od małego, karmione papkami a mówią pięknie.....więc nie wszystko jest takie proste i czarno białe. Od zawsze chciałam być świadomą mamą, stosowałam zalecenia specjalistów a i tak mamy problem z orm.
To pomyśl co byłoby z synkiem, gdybyś tego wszystkiego nie robiła.
znam to ??? sprawdż u dobrego laryngologa- operatora czy dziecko ma koniec języka, podcięcie wokól pomogło ,dziecko mówi jak lektor filmów lub spiker ,powodzenia
Bo niektore dzieci, szczegolnie plci meskiej, zaczynaja mowic pozniej. Ok 3 roku zycia. Przeciez to naturalne. Nikt nie powiedzial?
Nie wszystkie dzieci w wieku dwóch lat już mówią.
Moja siostra ma trójkę. Najstarszy zaczął mówić dopiero po ukończeniu trzech lat. I to tylko pojedyńcze słowa. Córka mówiła pełne zdania, nawet deklamowała wierszyki zanim skończyła dwa latka. Wychowanie to samo. Żadnych uwag od lekarzy. Tyle że "niemowa" przed drugimi urodzinami jeździł rowerkiem bez bocznych kółek,a "spikerka" nauczyła się jeździć samodzielnie jako starszy przedszkolak. Teraz brat jest super sportowcem z sukcesami, a siostra utalentowana aktorsko. Najmłodszy zaś i szybko mówił, i fizycznie bardzo sprawny.
Każde dziecko jak każdy człowiek jest indywidualnością. I to jest piękne!
Dwa latka to chyba jeszcze nie powód do niepokoju. W grupie syna w przedszkolu był chłopiec, który nie mówił płynnie do 6 roku. Dziś gaduła, jakich mało.
@@katarzynakossowska1034 ty tak serio?
Rewelacyjna rozmowa. Dziękuję.
Poszłam z 4 latkiem na szkolny festyn do starszej córki. Mój syn był jedynym chłopcem co nie miał telefonu w ręku. Ja na szczęście znalazłam auto syna w torebce inaczej nie miałby co robić. Aż Pani dyrektor podeszła i mówiła, że pierwszy raz widzi aby dziecko na festynie w szkole nie miało się z kim bawić.
@@carokapron9368 W klasach wyższych, uczniowie stoją obok siebie, każdy z telefonem w rękach i grają lub oglądają filmy i filmiki, bez cenzury. Dzieci bez emocji na twarzy, bez kontaktu wzrokowego, bez relacji z człowiekiem. Czy tego chcemy dla naszych dzieci?!? Syn mi kiedyś opowiadał, że nauczycielka poprosiła ucznia o odłożenie telefonu po przerwie, a on na to, że musi jeszcze zabić kogoś tam, by przejść na wyższy poziom w grze. Warto nagłaśniać ten temat, który poruszyły obie Panie w rozmowie, bo inaczej przykra przyszłość nas czeka.
@@joannakarolina9563 Już nas czeka przykra przyszłość.. bo ten proces postępuje, a ludzie nabierają świadomości zazwyczaj po czasie (i to też część tylko) nie rozumiejąc czemu dzieci są takie a nie inne, co za tym idzie w dużej mierze pochłonął je 'postęp' zresztą to się tycz nie tylko dzieci ale również wielu innych dziedzin życia w których cyfryzacja, technologia, brak wartości czy też dobrych wzorców pochłania mniej lub bardziej właściwe normy i zachowania które przez stulecia choć w pewnym zarysie miały jakiś chronologiczny porządek ale niestety coraz częściej zanikają na rzecz ogłupienia, braku empatii względem innych w najprostszych sytuacjach i ogólnego bezrefleksjnego stylu życia..
Piękny tytuł. Bardzo prawdziwy.
Bezcenne wskazówki Pani Profesor..
Bardzo ciekawy wywiad.
👍❤
DZIĘKUJĘ ZA TEN WYKŁAD - BAAAARDZO DUŻO WARTOŚCIOWYCH INFORMACJI
Dzien dobry. Mam wnuczka i dziękuję za wartosciowy wywiad.
Bardzo wartościowe wiadomości. Dziękuję.
Super rozmowa, wielkie podziękowania
Bardzo wartościowy wywiad
Wspaniała profesjonalistka, nie można oderwać się od słuchania jej 👏
Jaka mądra kobieta!❤️
Bardzo mądrze mówi!! Wiele rodziców powinno to usłyszeć ! Moje dzieci potrafią żyć bez tableta. Znajomi sie dziwią. Żyjemy w Niderlandach i niestety dzieci od 4 roku życia obcują z tabletami. Córka nie wykazywala zainteresowania tabletem, wolała układać puzzle lub drewniane klocki... dziś ma 7 lat i raz w tygodniu na godzinę pozwalam jej użyć tableta. Co do bajek kiedyś obejrzałam ciekawy dokument i odkąd mam dzieci zawsze oglądam to ,co im włączę! To bardzo ważne.
Każdy przyszły rodzic powinien to obejrzeć zanim podejmie świadomą decyzję o prokreqcji
Dziękuje Pani Profesor za podzielenie się z nami bezcenną wiedzą.
Dziękuję, bardzo interesujący materiał.
Super wywiad większość rodziców powinno to oglądnąć i zastanowić się nad wychowaniem dzieci
rodzice nie maja teraz czasu na myślenie xD
Uważam że Ten film jest bardzo ważny i istotny dla młodych rodziców. Jako matka dorosłego już dziecka z dysleksją jestem zszokowana negatywnymi komentarzami, które mam wrażenie wydzierają słowa z kontekstu. Profesor z racji małej ilości czasu sygnalizuje tylko niektóre problemy w wychowaniu dzieci. Zjadła na tym zęby. W komentarzach natomiast wypowiadają się sami pseudoeksperci którzy widzą tylko swoje podwórko. Możecie robić i wychowywać swoje dzieci jak chcecie, ale problemy na które pani prof. zwraca uwagę są bardzo ważne i istotne. Możecie się z nimi nie zgadzać ale podważanie jej wiedzy i doświadczenia oraz ośmieszanie jest żenujące.
Zgadzam się z panią i miałem to samo napisać. Patrząc na te komentarze, sami "eksperci". Muszę przyznać, że to jest żenujące, czytać komentarze rodziców, którzy usprawiedliwiają swoje metody wychowawcze i uciszają swoje wyrzuty sumienia. Jak to się mówi - najlepszą obroną jest atak i uderz w stół, a nożycę się odezwą. Jako rodzic, ten rodzic z nowego pokolenia posłuchałem i staram się wyciągnąć dla siebie lekcje.
@@darekczarny2075 Znowu się z Tobą zgadzam. "Spamuje" ten kanał, ale chciałbym obudzić jak najwięcej rodziców, by nie patrzyli na swoje kompleksy, ale wyciągali wnioski.
Polecam. Wszystkim rodzicom, dziadkom i opiekunom. Dziękuję.
Bardzo dziękuję za poruszenie tematu dwujęzyczności i proszę o więcej. Mamy to szczęście że mieszkamy w Strasburgu gdzie jest polsko francuska podstawówka.
Świetna rozmowa 😍
Akurat pogląd tej pani na temat dwujęzyczności bierze się z tego, że w Polsce nie jest to powszechne zjawisko, a jak się czegoś nie zna/nie rozumie, to na pewno jest "be". To musiałoby przecież oznaczać, że zachód Europy jest pełen osób upośledzonych. Tam są przecież rzesze ludzi, którzy wychowali się co najmniej wśród 2 języków. W Polsce Kaszubi czy Łemkowie też są najczęściej dwujęzyczni. Z nimi też jest coś nie tak?
Sama pochodzę z wielojęzycznego środowiska (rodzice naprzemiennie używali 3 języków, które uznawali za ojczyste + polskiego nabytego w dorosłości). Dziś wiedzę specjalistyczną potrafię przekazać w tym języku, w którym jej potrzebuję i nie mam trudności z nabywaniem wiedzy. Klucz to pozwolić, żeby wszystko się działo naturalnie i nie nastawiać się, że dziecko będzie mówiło idealnie. Ciągłe strofowanie za błędy zniechęca do mówienia w ogóle. Jak już dziecko nabierze odwagi i zacznie samo z siebie mówić, to wtedy można zacząć je bardziej poprawiać. Ważne jest też dawanie dobrego przykładu, kontakt z innymi naturalnymi użytkownikami drugiego języka. Nie od razu Kraków zbudowano, moi rodzice też pewnie marzyli, żebym od razu czytała XIX-wieczne rozprawy filozoficzne, ale tak się nie da ;)
Bardzo dobra rozmowa. Dziękuję.
Moja córcia, borykająca się z niedosłuchem od urodzenia, dzięki metodzie krakowskiej i wspaniałej pracy specjalistów, którzy nas bardzo wspierali czytała pięknie już jako 4 letnie dziecko 😊 Ukłony dla Pani Profesor🤗
Niesłychane:) Moja córka, także z niedosłuchem od urodzenia, w wieku 4,5 roku dzięki pracy pani pedagog pracującej metodą krakowską ogarnęła czytanie na tyle, że obecnie, będąc już lada moment drugoklasistką czyta płynnie najlepiej spośród swoich rówieśników. Fakt, że do 3. roku życia nie włączaliśmy jej telewizora. Bajki ma starannie dobrane i reglamentowane czasowo. Tabletem nie dysponujemy w ogóle, smartfon dostaje okazjonalnie. Może to jest klucz do tzw. sukcesu..? Mądrze pokierować od początku nie narażając na nadmiar bodźców audio i wizyjnych a następnie równie starannie określić inne kryteria pozyskiwania nowych umiejętności i kompetencji? Pozdrawiam Panią i Pani córeczkę:)
@@lesna3557 na z🤫i zaś i zaś a 2#$#s🙂 🤪😊🤪d
studia juz tez skonczyla😂😂😂
@@lesna3557 Myślę, że wszystko to, co Pani ujęła, ma znaczenie. Sukces to wynik wielu składowych, nieoceniona praca specjalistów oraz opiekunów dziecka również ma tu ogromne znaczenie 😊 Dziękuję i pozdrawiam Panią oraz córeczkę. Życzę dalszych wspaniałych sukcesów 🤗
@@dorotazesmalandii I po co ten sarkazm? Guma w majtach nerwy uciska? Spraw sobie dziecko może, a jak zdarzy się urodzić z jakąś niepełnosprawnością i będziesz musiała zawalczyć o wsparcie fachowców w jego wychowaniu, wtedy się powymądrzasz. Pozdrawiam, rozumu i empatii życzę. Gorąco.
Mega wiedza! Bardzo dziękuję za ten wywiad Pani profesor.
Wartościowy materiał. Dziękuję.
Dużo prawdy Pani mówi, super.....
Witam serdecznie,
Wspaniały wywiad. Poleciłem go wielu osobom. Więcej takich potrzeba zwłaszcza w tych czasach.
Pozdrawiam 🙌❣️
Niezwykle ciekawa rozmowa, bardzo potrzebna. Smartfony i tablety są obecne od pierwszych miesięcy życia dziecka. Niestety dotyczy to także dorosłych.
Rodzic jest winny. Dlaczego daje komputer dziecku? Gdyby nie dawali to by nie było problemu.
@@nitrokuka1190 domyślam się, że takim rodzicom chodzi o "dostanie chwili spokoju". Wiem, iż jest to szkodliwe przekonanie i wiele osób tego nie rozumie, co generuje słabe pokolenie młodych ludzi, potrzebujących ciągłej stymulacji.
@@nitrokuka1190 Komputer jeszcze nie jest aż taki zły bo gry na nim w przeciwieństwie do smartfonów i tabletów nie są aż tak ogłupiające.
Dziękuje bardzo, mamy czworo dziedzi ,ile w tym prawdy.
Rodzice w tych czasach popełniają inne błędy niż rodzice kiedyś. Tak samo przyszłe pokolenia rodziców będą popełniać nowe błędy w wychowywaniu dzieci. Dlatego cieszę się że są ludzie tacy jak ta mądra kobieta, dużo wyciągnęłam z filmiku. Dziękuję.
Bardzo ciekawa mowa Pani profesor!
Ta Pani która jest gościem jest rewelacyjna. Chętnie bym poznała jej stanowisko odnoście praktyk super niani.
Dziękuję ❤