Gdy znajdę jakiegoś naprawdę dobrego mema, wtedy wysyłam go do osób, z którymi od dawna nie pisałam. Bardzo często odpisują mi na niego i sami zaczynają rozmowę ;)
Dziękowanie komuś za coś... stosowałam 28 lat temu, gdy w restauracjach były książki skarg i wniosków. Poproszenie o książkę już było cudowne, bo kelner bladł. Mój szczery wpis z pochwałą, też tworzył dziką atmosferę. Najpierw wdzięczność, a potem luz i ploteczki o "niedobrych" klientach. Pozdrawiam
czyli to nie tylko tak u mnie. Podobnie z proponowaniem pomocy, prawie zawsze kończyło się na wielkim rozczarowaniu, że ktoś nie docenia moich umiejętności, inicjatywy, tego że za darmo itp. I jeszcze wyrzucałam sobie, że skoro ja wciskam pomoc to nie mam prawa tak się czuć, bo przecież nikt się nie dopraszał. Niestety ludzka natura to brać za pewnik to co się dostało na tacy. Od teraz mało kiedy tak wyskakuję z chęcią pomocy, żeby 'inni mnie lubili' wiedzą co umiem więc niech się o takie rzeczy pytają, a skoro się nie pytają to wychodzę z założenia że im za bardzo nie zależy, ani na mnie ani żeby coś było porządnie zrobione
Bardzo fajny film! Musze przyznać, że ja ostatnio przełamałam się, napisałam do kilku osób, których nie znam osobiście i zaprosiłam ich do rozmowy - wywiadu live :) Jeszcze nikt mi nie odmówił, a same rozmowy dają mi mnóstwo radości i energetycznego kopa, którego wszyscy teraz potrzebujemy :) Jedną z tych osób jest Andrzej, za co serdecznie dziękuję :)
dziękuję Andrzej za ten filmik! Totalnie utożsamiam się z byciem 'nogą' w kontaktach z ludźmi, szczególnie jak widzę meeeega długie wiadomości od znajomych, już jak tylko to widzę to wiem, że odpiszę 'kiedyś'. Postaram się Twoje cenne wskazówki wdrożyć w życie :) zrobiłeś mi dzień tym filmikiem :D
Wysyłanie memów to zdecydowanie jedna z moich podstaw w utrzymywaniu kontaktów, ale też różnych linków na yt, które np zaczepiają o nasze wspólne zainteresowania albo polecam jakąś fajną muzykę i pytam się o to samo drugiej osoby, czy odkryła coś fajnego w tej muzycznej strefie Ale to prawda, że zawsze się szuka jakiejś wymówki/powodu aby napisać, nawet widzę to po sobie, bo jak ktoś do mnie pisze nie mówiąc po co, to od razu włącza mi jakaś lampka w głowie, że to przecież niemożliwe tak bez powodu i to jeszcze do mnie :v
A propos podziękowania twórcom za ich robotę - ostatnio przeczytalam "Umowy Śmieciowe" jedym tchem (skończyłam o 6 rano, nigdy mi sie takie cos sie zdarzyło nawet z najbardziej pasjonujacym serialem) i baaardzo dziękuję za ten kawałek internetu ❤ wyciągnęłam nosem jeszcze z 17 takich wspaniałostek 😁
Andrzeju - Dziękuję za przypomnienie, że to coffee.time ;) dziękuję za otwarcie oczu na to, co istotne w relacjach.. Postaram się stosować! Niech moc będzie z Tobą 😎
O Bożenko, z nieba mi spadł ten filmik! Też jestem z tych osób, które zapominają utrzymywać relacje z innymi ludźmi, szczególnie teraz, online 😅 Muszę wypróbować te sposoby, bo słabo z tym u mnie XD
Jestem zaj***sta w kawę, a fatalna w relacje. Czas to wyrównać 😅 dzięki Andrzej (i tu mi się zawsze lampka zapala, bo niby wiem, że powinnam napisać Andrzeju, ale to jest takie zimne...) za materiał. Mam jedną taką osobę, do której od miesięcy chcę się odezwać, ale coś mnie gniecie w środku i ostatecznie tego nie robię.
Jakoś tak niby człowiek wie że inne osoby też mają problem z utrzymywaniem relacji, a z drugiej strony na co dzień człowiek o tym nie myśli i po prostu sądzi że to z nim jest coś nie tak. Dziękuję za przypomnienie że to w sumie jest coś co spotyka wszystkich i jest w jakiś sposób normalne. Aż wstyd się przyznać, ale zazdroszczę np. mojemu chłopakowi że ma dwóch przyjaciół z którymi czat nigdy się nie kończy, tak jak mówisz - co się spojrzy to jest nowa wiadomość, z którymi sobie gra i gada na team speaku ok. dwóch razy w tygodniu itd. Ja sama mam z tym problem żeby utrzymywać znaczące kontakty, w pewnym momencie jakby kończy się temat do rozmowy, a kolejny znajduje się dopiero za kilka miesięcy. Z moją najlepszą znajomą mam kontakt raz na miesiąc, albo rzadziej (nawet przy normalnych warunkach na świecie). Staram się, próbuję to zmieniać np. wczoraj się przełamałam i udało się nam zorganizować 2h wideo spotkanie. Ale ogółem tak dziwnie. Jestem sobie introwertykiem tęskniącym do ludzi, czy to ma sens? Szczerze nawet z wypowiedziami w internecie mam problem, to jest jakieś moje swoiste przełamanie lodów i walka o nawiązywanie kontaktów z innymi, bo niby nie mam problemu żeby pogadać z randomowym ziomkiem w tramwaju/pociągu czy ponarzekać sobie wspólnie z nieznajomymi w kolejce do sklepu ale nawet tego mi teraz brakuje ze względu na sytuację w kraju. Piszę trochę w nadziei że ktoś ma podobnie i jakoś będzie dzięki temu wpisowi wiedział (jeśli się na niego natknie), że nie jest sam :)
Ja mam w sobie takie wahadełko. Przez 2-3 dni mega potrzebuję ludzi, a potem 2-3 dni mam ich gdzieś i chcę posiedzieć w swojej jaskinii. A potem znowu 2-3 dni potrzebuję ludzi. Przywykłem, lubię że tak mam. Nie mam zwyczaju rozkminiać czy coś ze mną nie tak gdy coś mam tylko po prostu szukam metody by zgodnie z tym żyć :)
@@andrzejTucholski Mam podobnie z tym wahadełkiem. Może faktycznie źle do tego podchodzę i akurat to powinnam zaakceptować. Ale w perspektywie tego ile rzeczy które uważałam za złe w moim życiu udało się zmienić to trochę trudno jest mi zaakceptować akurat to. Choć z drugiej strony w napawaniu zawsze zaczynałam choć od częściowej akceptacji. Dałeś mi do myślenia :)
Super materiał Andrzej, mam podobnie z tymi relacjami, chociaż chyba trochę mniej ;) Jednak dobrze usłyszeć, że nie tylko mi zdarza się nie pisać do znacznej liczby ludzi, z którymi chciałbym trzymać kontakt.
Ostatnio zamiast samotnie oglądać filmy urządzam sobie ze znajomymi internetowe Watch Party. Zbieram tu raczej bliższych niż dalszych znajomych, ale w sumie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby tamtych też namówić :D
Gorzej jeśli piszę i mam wrażenie, że odbijam się od ściany, albo mam poczucie, że męczę ludzi 😕 Smutne to czasem. PS. Czy dobrze widzę, że masz Pismo Święte na półce? Najs 👍
Oooo. Korzystam z tego pomysłu pisania. Tak po prostu. Bez tworzenia powodu, dlaczego się odzywam. Staram się być szczera jak człowiek w kolejce do ksero mówiący, że się spieszy. Piszę, że się stęskniłam. Ze brakuje mi rozmów itp. W jakimś innym filmie mówiłeś, że dla twórców ważny jest odzew od odbiorców, więc staram się też komentować filmiki, które oglądam, ale różnie mi to wychodzi. Tu się muszę trochę zmuszać. Postaram się robić to częściej. Tak, żeby weszło mi w krew skrobnięcie chociaż kilku pozytywnych słów komentarza. Piąteczka, Andrzeju :)
akurat się przypomina ten mem z 'jesteś dwulicowa w ch. - ok, nara, chcesz coś z avonu?' XDD dla mnie takie odzywanie się po czasie jest przeważnie sztuczne, bo przeważnie ktoś czegoś chce o co średnio powinien prosić osobę, z którą do tej pory nie chciało mu się gadać albo to jakiś facet, z którym byłam na randce X lat temu i dawno skasowałam jego numer a on się odzywa licząc na to że będę dla niego opcją na nudę. Akurat jakiś czas temu próbowałam nawiązać kontakt z koleżankami ze szkoły, nic za bardzo z tego nie wyszło, odwiedziły mnie raz i potem już cisza, nikt mnie nie zaprasza, nie proponuje wyjść razem i niestety z większością ludzi tak jest, albo 100% mojej inicjatywy albo nic, więc ja już wolę nic niż takie pseudo znajomości. Raczej należę do osób utrzymujących bardzo regularny kontakt z bardzo niewieloma osobami, tracę oczywiście na networkingu no ale przynajmniej nie jestem tym cienko rozsmarowanym masełkiem
Jeżu tak właśnie.. Napisała do mnie kiedyś dawna koleżanka ze studiów, że akurat jest w moim mieście, to może jakaś kawka. No to ja sobie myślę (naiwnie), że o jak miło, super. Okazało się, że w całym tym spotkaniu chodziło o upchnięcie jakiś kremików z kolagenem i wkręcenie mnie w MLM, więc od tej pory mam dystans do takich ludzi z dupy odzywających się po miesiącach/latach i podejście, że pewnie znowu chodzi o wciskanie jakichś pierdoletów. Nie ufam takim ludziom.
Niby jest to jakiś sposób ale czy nie powinna być jakaś równowaga? Co jeśli przez kilka miesięcy utrzymujesz z kimś kontakt, podsyłasz jakieś pomocne rzeczy itp. A jeśli, Ty pierwszy nie napiszesz to mija 2 lata i już nie ma kontaktu. Koleżanka odpisała Ci " no co Ty nie powiesz" bo nie napisałeś 2 miesiące a gdzie jest jej rola w podtrzymaniu tej znajomości? Pytam bo sam czasami zastanawiam się czy może Ci ludzie po prostu nie chcą mieć z nami kontaktu? 🤔
Mam problem. W liceum często rozmawiałam z taką nauczycielkę. Skończyłam tę szkołę w kwietniu 2020 roku. W czasie matur (początek czerwca) ta nauczycielka mi powiedział, że jak chce to mogę do niej pisać na Messengerze. Ja do niej pisałam co jakiś czas. Najpierw wysyłam do niej wiadomość co dwa tygodnie (od połowy czerwca do początku sierpnia nie pisałam), tylko dwa razy się zdążyło, że co tydzień. Potem zaczęłam pisać coraz rzadziej. Ostatni raz pisałam do niej w połowie października. Ja ją bardzo lubię tylko, że przestałam do niej pisać, ponieważ tylko ja do niej pisałam. Jak jej napisałam wiadomość to mi odpisywała, ale ona sama z własnej inicjatywy do mnie nie napisała. Ja się wtedy głupio czułam, jak bym kogoś prześladowała. Czy mam kontynuować tę znajomość, czy dać sobie spokój?
Dziękuję Ci za ten filmik. :D Dziękowanie jest super. Ale podziękowanie osobie po długim czasie nie będzie jakieś sztuczne? Jak podziękować osobie, która w ogóle nie udziela się w social mediach? Może lepiej wtedy zacząć od innej strony i dopiero potem dziękować?
Jak czujesz, że tak będzie bardziej właściwie to pewnie, że tak! Ja mam akurat aktywnych znajomych, więc zawsze mam jakieś miłe "coś" pod ręką za co jestem wdzięczny, ale to 100% powinno być kierowane intuicją :)
Moim sposobem jest jeszcze odnoszenie się do tego, co wysyłają na mediach społecznościowych (ktoś wysyła snapa, że piecze placek, to zagajam na czacie: o co to za placek itp.). Ale w sumie nie wiem, bo mnie rzadko ktoś tak pyta (a jeśli już, to osoby, z którymi i tak mam regularny kontakt), a osoby, których "kontentem" się zainteresuję, i tak mam wrażenie, że to zlewają. Wtedy się zastanawiam, po co mi wysyłasz snapa, że pieczesz, skoro nie chcesz, żebym się tym interesowała? XD
Utożsamiam się, nie potrafię sama z siebie napisać o czymkolwiek - śmieszne zdjęcie, jakieś wspomnienie albo mem to idealny sposób na zagajenie rozmowy. A potem zdziwienie czemu dawno z nikim nie pisałam, ale przecież nie napiszę, bo nie wiem co mam wystukać w klawiaturze ;) A co do coffeetime, to kawa od cophi lwy była grana!
Jak tam, kawka już była? ☕
Była i to z deLonghi, idealnie spienione mleko w cappucino 😀
U mnie wielka czarna, zresztą identyczna jak w w 2:02 ☕
Już druga wlatuje ;)
@@wojciechkauczor Odbieram to jako personalne wyzwanie, którego się chętnie podejmę :D
Jest teraz z ekspressu De Longhi :)) Najlepszy!
Gdy znajdę jakiegoś naprawdę dobrego mema, wtedy wysyłam go do osób, z którymi od dawna nie pisałam. Bardzo często odpisują mi na niego i sami zaczynają rozmowę ;)
Memes to the rescue. Mam to samo. Wczorajszy gif z tomem bombadilem i shire poleciał do ogromu lekko uśpionych kontaktów :D
Dziękowanie komuś za coś... stosowałam 28 lat temu, gdy w restauracjach były książki skarg i wniosków. Poproszenie o książkę już było cudowne, bo kelner bladł. Mój szczery wpis z pochwałą, też tworzył dziką atmosferę. Najpierw wdzięczność, a potem luz i ploteczki o "niedobrych" klientach. Pozdrawiam
Życie jest miłe, gdy obie strony chcą wysłać takie wiadomości. U mnie niestety zawsze działa to tylko w jedną stronę, cokolwiek bym nie zrobiła 😒
czyli to nie tylko tak u mnie. Podobnie z proponowaniem pomocy, prawie zawsze kończyło się na wielkim rozczarowaniu, że ktoś nie docenia moich umiejętności, inicjatywy, tego że za darmo itp. I jeszcze wyrzucałam sobie, że skoro ja wciskam pomoc to nie mam prawa tak się czuć, bo przecież nikt się nie dopraszał. Niestety ludzka natura to brać za pewnik to co się dostało na tacy. Od teraz mało kiedy tak wyskakuję z chęcią pomocy, żeby 'inni mnie lubili' wiedzą co umiem więc niech się o takie rzeczy pytają, a skoro się nie pytają to wychodzę z założenia że im za bardzo nie zależy, ani na mnie ani żeby coś było porządnie zrobione
Bardzo fajny film! Musze przyznać, że ja ostatnio przełamałam się, napisałam do kilku osób, których nie znam osobiście i zaprosiłam ich do rozmowy - wywiadu live :) Jeszcze nikt mi nie odmówił, a same rozmowy dają mi mnóstwo radości i energetycznego kopa, którego wszyscy teraz potrzebujemy :) Jedną z tych osób jest Andrzej, za co serdecznie dziękuję :)
I najlepiej 🌸
Andrzej - świetny filmik-poradnik! Bardzo fajny i praktyczny zwłaszcza w czasach pandemii! Dziękuję
Wartościowy film, dziękuję :)
Dzięki Andrzej jak zwykle za super wartosiowy materieł ❤
Teraz będzie DUUUUŻO o relacjach międzyludzkich!
Świetny materiał Pan prezentuje 😁
Polecam Pana mojej rodzinie.
Dziękuję bardzo i pozdrawiam serdecznie ❤
dziękuję Andrzej za ten filmik! Totalnie utożsamiam się z byciem 'nogą' w kontaktach z ludźmi, szczególnie jak widzę meeeega długie wiadomości od znajomych, już jak tylko to widzę to wiem, że odpiszę 'kiedyś'. Postaram się Twoje cenne wskazówki wdrożyć w życie :) zrobiłeś mi dzień tym filmikiem :D
Ale dobry odcinek. Dzięki!
Ale jesteś pozytywny, fajny materiał, dziękuję! :D Piona, smacznej kawki :)
Wysyłanie memów to zdecydowanie jedna z moich podstaw w utrzymywaniu kontaktów, ale też różnych linków na yt, które np zaczepiają o nasze wspólne zainteresowania albo polecam jakąś fajną muzykę i pytam się o to samo drugiej osoby, czy odkryła coś fajnego w tej muzycznej strefie
Ale to prawda, że zawsze się szuka jakiejś wymówki/powodu aby napisać, nawet widzę to po sobie, bo jak ktoś do mnie pisze nie mówiąc po co, to od razu włącza mi jakaś lampka w głowie, że to przecież niemożliwe tak bez powodu i to jeszcze do mnie :v
No głupie jest to myślenie, ja sam się często zwieszam dokładnie na takim "hmm ale o co tej osobie chodzi". Odpowiedź: na 90% o nic, jest miła :D
A propos podziękowania twórcom za ich robotę - ostatnio przeczytalam "Umowy Śmieciowe" jedym tchem (skończyłam o 6 rano, nigdy mi sie takie cos sie zdarzyło nawet z najbardziej pasjonujacym serialem) i baaardzo dziękuję za ten kawałek internetu ❤ wyciągnęłam nosem jeszcze z 17 takich wspaniałostek 😁
Oooo no co Ty mówisz 🔥 bardzo się cieszę!
ja czekam na jednego dobrego obiecanego pdf'a żeby sobie wgrać na kindla albo coś, bo ślęczenie przed kompem to tak średnio
Powstaje. Nie mam za duzo mocy przerobowych na takie poboczne zabawy ale powstaje :)
Zwykłe "hej, co u Ciebie? Dawno nie rozmawialiśmy:)" bardzo często zdaje u mnie egzamin 🙂
Nie trzeba więcej!
Dostałem taka wiadomość wczoraj, rok od ostatniego napisania do mnie przez tą osobę. W następnej wiadomości napisała, czy pozycze 300 zł na mandat XD
@@bidon7013 ups 😀 ale to też mogło być oszustwo, ponoć teraz tak działają te boty 🙂 a przynajmniej czasem lepiej w to wierzyć 😅
Bardzo pozytywny i motywujący odcinek. 😊💪🤝 Dzięki!
Dzięki!
Andrzeju - Dziękuję za przypomnienie, że to coffee.time ;) dziękuję za otwarcie oczu na to, co istotne w relacjach.. Postaram się stosować! Niech moc będzie z Tobą 😎
Wzajemnie 🌌
O Bożenko, z nieba mi spadł ten filmik! Też jestem z tych osób, które zapominają utrzymywać relacje z innymi ludźmi, szczególnie teraz, online 😅 Muszę wypróbować te sposoby, bo słabo z tym u mnie XD
Bardzo spoko filmik! Zastosuję :)
Bardzo, ale to bardzo inspirujący film ^^
Dzięki że jesteś! 😁
Jestem zaj***sta w kawę, a fatalna w relacje. Czas to wyrównać 😅 dzięki Andrzej (i tu mi się zawsze lampka zapala, bo niby wiem, że powinnam napisać Andrzeju, ale to jest takie zimne...) za materiał. Mam jedną taką osobę, do której od miesięcy chcę się odezwać, ale coś mnie gniecie w środku i ostatecznie tego nie robię.
Zrób to dzisiaj ⚡
Świetny materiał! Przydałoby się więcej filmów na temat relacji :D
Dzięki za ten film :)
nie mam już odwagi się odezwać, ale to chyba wynika z dziwnej relacji.. w każdym razie świetny film, "subtelna" reklama, i fajny gość c; pozdrówki
Jakoś tak niby człowiek wie że inne osoby też mają problem z utrzymywaniem relacji, a z drugiej strony na co dzień człowiek o tym nie myśli i po prostu sądzi że to z nim jest coś nie tak. Dziękuję za przypomnienie że to w sumie jest coś co spotyka wszystkich i jest w jakiś sposób normalne.
Aż wstyd się przyznać, ale zazdroszczę np. mojemu chłopakowi że ma dwóch przyjaciół z którymi czat nigdy się nie kończy, tak jak mówisz - co się spojrzy to jest nowa wiadomość, z którymi sobie gra i gada na team speaku ok. dwóch razy w tygodniu itd. Ja sama mam z tym problem żeby utrzymywać znaczące kontakty, w pewnym momencie jakby kończy się temat do rozmowy, a kolejny znajduje się dopiero za kilka miesięcy.
Z moją najlepszą znajomą mam kontakt raz na miesiąc, albo rzadziej (nawet przy normalnych warunkach na świecie). Staram się, próbuję to zmieniać np. wczoraj się przełamałam i udało się nam zorganizować 2h wideo spotkanie.
Ale ogółem tak dziwnie. Jestem sobie introwertykiem tęskniącym do ludzi, czy to ma sens?
Szczerze nawet z wypowiedziami w internecie mam problem, to jest jakieś moje swoiste przełamanie lodów i walka o nawiązywanie kontaktów z innymi, bo niby nie mam problemu żeby pogadać z randomowym ziomkiem w tramwaju/pociągu czy ponarzekać sobie wspólnie z nieznajomymi w kolejce do sklepu ale nawet tego mi teraz brakuje ze względu na sytuację w kraju.
Piszę trochę w nadziei że ktoś ma podobnie i jakoś będzie dzięki temu wpisowi wiedział (jeśli się na niego natknie), że nie jest sam :)
Ja mam w sobie takie wahadełko. Przez 2-3 dni mega potrzebuję ludzi, a potem 2-3 dni mam ich gdzieś i chcę posiedzieć w swojej jaskinii. A potem znowu 2-3 dni potrzebuję ludzi. Przywykłem, lubię że tak mam. Nie mam zwyczaju rozkminiać czy coś ze mną nie tak gdy coś mam tylko po prostu szukam metody by zgodnie z tym żyć :)
@@andrzejTucholski Mam podobnie z tym wahadełkiem.
Może faktycznie źle do tego podchodzę i akurat to powinnam zaakceptować. Ale w perspektywie tego ile rzeczy które uważałam za złe w moim życiu udało się zmienić to trochę trudno jest mi zaakceptować akurat to.
Choć z drugiej strony w napawaniu zawsze zaczynałam choć od częściowej akceptacji.
Dałeś mi do myślenia :)
dzięki Andrzej że jesteś :)
Ostatnio napisałam do koleżanki bo mi się przypomniało, po czym dostałam od niej wiadomość dlaczego po 11 miesiącach. :') Oj, trochę jednak minęło.
Dzięki Andrzej za materiał! Bardzo pozytywny przekaz!
A teraz czas na drugą kawkę! Pozdro :D
Ooo i to rozumiem :D
0:44 o tak to ja 😕
Super materiał Andrzej, mam podobnie z tymi relacjami, chociaż chyba trochę mniej ;) Jednak dobrze usłyszeć, że nie tylko mi zdarza się nie pisać do znacznej liczby ludzi, z którymi chciałbym trzymać kontakt.
Ja często znikam pod kamień :P
Ostatnio zamiast samotnie oglądać filmy urządzam sobie ze znajomymi internetowe Watch Party. Zbieram tu raczej bliższych niż dalszych znajomych, ale w sumie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby tamtych też namówić :D
To jest mega pomysł!
@@andrzejTucholski co najważniejsze, działa nawet synchronizacja na tradycyjne: "TRZY CZTERY START".
Gorzej jeśli piszę i mam wrażenie, że odbijam się od ściany, albo mam poczucie, że męczę ludzi 😕 Smutne to czasem.
PS. Czy dobrze widzę, że masz Pismo Święte na półce? Najs 👍
Oooo. Korzystam z tego pomysłu pisania. Tak po prostu. Bez tworzenia powodu, dlaczego się odzywam. Staram się być szczera jak człowiek w kolejce do ksero mówiący, że się spieszy. Piszę, że się stęskniłam. Ze brakuje mi rozmów itp.
W jakimś innym filmie mówiłeś, że dla twórców ważny jest odzew od odbiorców, więc staram się też komentować filmiki, które oglądam, ale różnie mi to wychodzi. Tu się muszę trochę zmuszać. Postaram się robić to częściej. Tak, żeby weszło mi w krew skrobnięcie chociaż kilku pozytywnych słów komentarza.
Piąteczka, Andrzeju :)
Polecam!
akurat się przypomina ten mem z 'jesteś dwulicowa w ch. - ok, nara, chcesz coś z avonu?' XDD dla mnie takie odzywanie się po czasie jest przeważnie sztuczne, bo przeważnie ktoś czegoś chce o co średnio powinien prosić osobę, z którą do tej pory nie chciało mu się gadać albo to jakiś facet, z którym byłam na randce X lat temu i dawno skasowałam jego numer a on się odzywa licząc na to że będę dla niego opcją na nudę. Akurat jakiś czas temu próbowałam nawiązać kontakt z koleżankami ze szkoły, nic za bardzo z tego nie wyszło, odwiedziły mnie raz i potem już cisza, nikt mnie nie zaprasza, nie proponuje wyjść razem i niestety z większością ludzi tak jest, albo 100% mojej inicjatywy albo nic, więc ja już wolę nic niż takie pseudo znajomości. Raczej należę do osób utrzymujących bardzo regularny kontakt z bardzo niewieloma osobami, tracę oczywiście na networkingu no ale przynajmniej nie jestem tym cienko rozsmarowanym masełkiem
Jeżu tak właśnie.. Napisała do mnie kiedyś dawna koleżanka ze studiów, że akurat jest w moim mieście, to może jakaś kawka. No to ja sobie myślę (naiwnie), że o jak miło, super. Okazało się, że w całym tym spotkaniu chodziło o upchnięcie jakiś kremików z kolagenem i wkręcenie mnie w MLM, więc od tej pory mam dystans do takich ludzi z dupy odzywających się po miesiącach/latach i podejście, że pewnie znowu chodzi o wciskanie jakichś pierdoletów. Nie ufam takim ludziom.
Niby jest to jakiś sposób ale czy nie powinna być jakaś równowaga? Co jeśli przez kilka miesięcy utrzymujesz z kimś kontakt, podsyłasz jakieś pomocne rzeczy itp. A jeśli, Ty pierwszy nie napiszesz to mija 2 lata i już nie ma kontaktu. Koleżanka odpisała Ci " no co Ty nie powiesz" bo nie napisałeś 2 miesiące a gdzie jest jej rola w podtrzymaniu tej znajomości? Pytam bo sam czasami zastanawiam się czy może Ci ludzie po prostu nie chcą mieć z nami kontaktu? 🤔
Mam problem. W liceum często rozmawiałam z taką nauczycielkę. Skończyłam tę szkołę w kwietniu 2020 roku. W czasie matur (początek czerwca) ta nauczycielka mi powiedział, że jak chce to mogę do niej pisać na Messengerze. Ja do niej pisałam co jakiś czas. Najpierw wysyłam do niej wiadomość co dwa tygodnie (od połowy czerwca do początku sierpnia nie pisałam), tylko dwa razy się zdążyło, że co tydzień. Potem zaczęłam pisać coraz rzadziej. Ostatni raz pisałam do niej w połowie października.
Ja ją bardzo lubię tylko, że przestałam do niej pisać, ponieważ tylko ja do niej pisałam. Jak jej napisałam wiadomość to mi odpisywała, ale ona sama z własnej inicjatywy do mnie nie napisała. Ja się wtedy głupio czułam, jak bym kogoś prześladowała.
Czy mam kontynuować tę znajomość, czy dać sobie spokój?
Dziękuję Ci za ten filmik. :D Dziękowanie jest super. Ale podziękowanie osobie po długim czasie nie będzie jakieś sztuczne? Jak podziękować osobie, która w ogóle nie udziela się w social mediach? Może lepiej wtedy zacząć od innej strony i dopiero potem dziękować?
Jak czujesz, że tak będzie bardziej właściwie to pewnie, że tak! Ja mam akurat aktywnych znajomych, więc zawsze mam jakieś miłe "coś" pod ręką za co jestem wdzięczny, ale to 100% powinno być kierowane intuicją :)
Mam relacje zawodowe. Na inne nie mam ochoty.
Daj Panie kawkę!
Moim sposobem jest jeszcze odnoszenie się do tego, co wysyłają na mediach społecznościowych (ktoś wysyła snapa, że piecze placek, to zagajam na czacie: o co to za placek itp.). Ale w sumie nie wiem, bo mnie rzadko ktoś tak pyta (a jeśli już, to osoby, z którymi i tak mam regularny kontakt), a osoby, których "kontentem" się zainteresuję, i tak mam wrażenie, że to zlewają. Wtedy się zastanawiam, po co mi wysyłasz snapa, że pieczesz, skoro nie chcesz, żebym się tym interesowała? XD
Hm. To ja nigdy nie zagajam o coś konkretnego. Po prostu piszę znienacka "o mamo ale długo nie gadaliśmy co tam mordo" i leci :)
Utożsamiam się, nie potrafię sama z siebie napisać o czymkolwiek - śmieszne zdjęcie, jakieś wspomnienie albo mem to idealny sposób na zagajenie rozmowy. A potem zdziwienie czemu dawno z nikim nie pisałam, ale przecież nie napiszę, bo nie wiem co mam wystukać w klawiaturze ;)
A co do coffeetime, to kawa od cophi lwy była grana!
Najlepiej 🤜🏻🤛🏻