Kobiety z ADHD | Drogowskazy
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 5 พ.ค. 2024
- Według ekspertów ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, może dotykać ok 1 miliona osób w Polsce. To jednak szacunki, bo diagnoza wcale nie jest łatwa, szczególnie u kobiet, u których nazywana jest wprost zburzeniem „krytym”. Wynika to m.in. z wzorca socjalizacji w naszej kulturze, zgodnie z którym dziewczynki są wychowywane przede wszystkim do grzeczności. Stąd rzadziej zwraca się uwagę na uczennice obgryzające długopisy i piszące po zeszytach niż na uczniów biegających po klasie. Wokół ADHD narosło też wiele stereotypów, a osoby które wprost mówią o swoim zaburzeniu postrzega się jako leniwe, które gdyby tylko chciały, mogłyby zapanować nad swoją koncentracją czy codzienną organizacją. Jak wygląda życie kobiet z ADHD opowiada Ola Pflumio, u której zaburzenie zdiagnozowano gdy miała 36 lat. W swoich podcastach rozmawia z innymi kobietami, które mówią jak po diagnozie przeżywają macierzyństwo, współistniejące zaburzenia psychiczne, akceptację czy budowanie relacji. Spotkania zostały opisane w książce „My kobiety z ADHD. Atypowe, neuroróżnorodne, wspaniałe”. Do wysłuchania Drogowskazów z Olą Pflumio, zaprasza Aleksandra Galant.
PODCAST Drogowskazy dostępy jest również na player.eskarock.pl/ oraz platformach:
Spotify: open.spotify.com/show/5kLE1jl...
Apple Podcast: podcasts.apple.com/us/podcast...
Spreaker: www.spreaker.com/show/dobrze-...
Google Podcast: podcasts.google.com/feed/aHR0...
#adhd #kobietyzadhd #rozmowa #radio #relacje #spotkania #emocje #uczucia #psychologia #radio #drogowskazy
Dziękuję za ten ważny temat, podejrzewam u siebie ADHD odkąd zdiagnozowałam syna, dosłownie czułam całą sobą co On czuje, dlaczego tak reaguje i jak z nim żyć, udało się wspaniale, syn ma dziś 32 lata, doskonale radzi sobie ze sobą ....jest taki sam jak ja 😁. Zmobilizowałyście mnie Szanowne Panie do zdiagnozowania siebie, mam 59 lat i lubię swoje życie na wariackich papierach ale oficjalna diagnoza na pewno da mi ulgę i zrozumienie mojej odmienności ,
niedopasowania do tego świata.
Dziękuję, Dziękuję, Dziękuję ❤
ADHD u kobiet to trochę nowy temat, zwykle ADHD dotyczyło/dotyczy mężczyzn stąd u nich zatopienie w świecie wirtualnym, przerywanie nauki, podatność na rozpraszacze, bycie singlem/ samotnikiem. Zwykle to było opisywane jako różnice pomiędzy płciami, a nie różnice w wychowaniu, lub braku takiego w świecie nadmiaru bodźców.
Ostatnio słyszałem opinie od rodzica córki, u której zdiagnozowano ADHD, a jest to jedna z lepszych uczennic w klasie uczęszczająca do prestiżowej szkoły w Poznaniu, rodzice pokładają w niej duże nadzieje (ma iść na medycynę), że diagnoza ADHD pozwoli ich córce uzyskiwać jeszcze lepsze wyniki w nauce dzięki lekom na receptę poprawiającym koncentracje. Nie wiem ile w tym prawdy, bo o leczeniu farmakologicznym chyba mało się wspomina, a to może być ciekawy temat.
Ważny temat. 🎉
Fajny temat. To sa te osoby w klasie, ktore sa "zdolne, ale leniwe", czyli potrafia zrobic cos ponad skale (bo ich dana rzecz interesuje) albo kompletnie wylaczac sie na lekcji i dostawac jedynke za jedynka. Czujemy wiecej, myslimy wiecej, wykanczamy sie szybciej. Nie jest latwo, ale warto zaakceptowac swoje "ja" :)
Reklam więcej niż na polsacie
Ciekawi mnie zależność adhd z fas czy z skutkami dla plodo używania alkoholu w ciazy. Tam też mogą powstać nieodwracalne uszkodzenia mozgu. Mam borderline wiele razy diagnozowane. Impulsywnosc u mnie byla zawsze, ta otwartość, oversharing od dziecka, dysleksja, jestem z ciazy alkoholowej a także po ciazy gdy mialam kilka mscy byl we krwi alkohol. Matke biol pozbawiono praw za to. Ja szybko trafilam do adopcji, mialam typowe problemy dla dzieci z ciazy w której byl alkohol: brak umiejetnosci zarządzania czasem, planowanie,myslenia przyczynowo skutkowego,dysregulacja emocji, problemy z matematyka i rozumieniem pojec. Jakoś udało mi się skończyć studia. W gimnazjum nauczyciele pisali ze lubię byc e centrum uwagi, przeszkadzam na lekcji, wykazuje zachowania stwarzajqce zagrozenie dla otoczenia. W domu adopcyjnym jeden z rodzicow uniewaznial moje emocjonalne problemy ,mowil "nie uzalaj sie nad soba" itd. Byly samookaleczania, mysli S, epizod depresyjny umiarkowany, są leki od dawna, odbieranie swiqta jako zagrożenie, zaburzenia odzywiania(w liceum sie glodzilam teraz sie obzeram). 10 lat lekow,16 lat terapii. Gubienie rzeczy jak kilka telefonów na przestrzeni lat. Ciagly overthinking, ciagle piosenki w glowie mi graja, żadnego hobby nie umiem utrzymac, ktos coś mówi a ja nie słucham. Biologiczna matka tez wydaje się zaburzona (borderline lub adhd) ona ponoc byla wczesniak. Zniszczyła sobie życie (nalogi, samookaleczanie,proby s, lamanie prawa,traumy).