De taalgrens, 60 jaar later: de Brusselse Rand of de poreuze grens
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 12 พ.ย. 2023
- In de Brusselse Rand moest de taalgrens een rem zetten op het stijgende aantal Franstaligen. Is dat ook gebeurd? Ontdek het in aflevering 4 van de reeks "De taalgrens, 60 jaar later".
Reeks gecreëerd door les de lage landen/plats pays & DaarDaar
Regie en montage: Aubry Touriel
Camera: Muriel Grégoire
Grafiek: Stijn Dessel
Mixage: Powwow
---
Dit project kwam tot stand met de steun van de Vlaamse Gemeenschap en de Federatie Wallonië-Brussel in het kader van het cultureel samenwerkingsakkoord tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Franse Gemeenschap.
Meer info: www.de-lage-landen.com / www.les-plats-pays.com
"In de Brusselse Rand moest de taalgrens een rem zetten op het stijgende aantal Franstaligen". Le problème n'est pas en soi que davantage de francophones s'installent dans la périphérie, le problème est que beaucoup d'entre eux ne se donnent pas la peine d'apprendre le néerlandais. Het is een kwestie van goede wil.
1:39 Je woont in Vlaanderen, waarom je verhuis je niet als je het vertikt om Nederlands te leren?
Oprotten naar walenland
Waarom 2 schoolsystemen. Tweetalige scholen lost de meeste problemen op, met 50-50% of 60-40% onderwijs in Nederlands en Frans. Meertalig opvoeden is een bonus.
Het is redelijk arrogant om in een andere streek te gaan wonen en niet de taal van de streek te leren praten, en nog erger om te verwachten dat jij in jouw eigen taal toegesproken wordt. Voor officiële zaken is dat bij faciliteitengemeenten geregeld, maar voor boodschappen, markt, dorpsgenoten, sportverenigingen en andere clubs lijkt het me volstrekt normaal om met hen de streektaal te spreken. Dat verwachten we ook van asielzoekers die naar ons land komen, dat ze zo spoedig mogelijk de taal van het land leren spreken en niet een parallelle samenleving te creëren. Dus kan je dat zeker verwachten van landgenoten die uit een ander taalgebied komen. Dat niet willen doen is de boel moedwillig op de spits drijven. Redelijke mensen doen dat niet.
Daarmee ga ik volledig akkoord, hoewel ik franstalig ben : iedereen moet een "effort maken" (sorry : een inspanning leveren). Het probleem is dat elke keer als ik een biertje in een kroeg van Beersel of Schepdaal bestel, krijg ik regelmatig een antwoord in een perfect Frans. En toch zeggen veel van mijn collega's dat mijn accent nauwelijks merkbaar is. Vriendelijkheid ? Racisme ? Uw beurt om te oordelen. Allez ! Tijd om een lambiek te drinken :)