Dwubiegunowi - pierwszy polski DOKUMENT o ChAD / BIPOLAR PEOPLE (eng sub)
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 21 ก.ย. 2024
- Jeśli mój film wydał Ci się ważny lub wartościowy, możesz postawić mi kawę. ❤️☕
buycoffee.to/t...
Film "Dwubiegunowi" to pierwszy polski film o chorobie afektywnej dwubiegunowej. Opowiada o ludziach, którzy na nią cierpią, ich życiu codziennym oraz zmaganiach z depresją i manią naprzemiennie.
W filmie występują kobiety i ich bliscy. Czemu tylko kobiety? Czysty przypadek, po prostu wyłącznie kobiety zgłosiły się do udziału w projekcie. Bohaterki, które wystąpiły w filmie, dzielą się swoimi osobistymi przeżyciami i opowiadają o najtrudniejszych momentach swojej choroby. Film pozostawia jednak nadzieję, że ChAD to nie koniec świata, że można nauczyć się życia z takim, a nie innym potencjałem, i że można mieć w swoim życiu bliskich i dobre, wartościowe relacje z nimi.
Choroba psychiczna to choroba jak każda inna, a ludzie z ChADem to zwyczajni ludzie, zasługujący na szacunek i zrozumienie jak
wszyscy. Trzeba skończyć ze stygmatyzacją takich osób, a ten film to pierwszy krok w tym kierunku. Powstał po to, by pokazać, czym jest życie z ChADem oraz przełamać tabu związane z naszym zdrowiem psychicznym. To żaden wstyd być chorym, to żaden wstyd o tym mówić, to żaden wstyd się leczyć.
A jeśli ktoś jest zainteresowany tematyką ChADu nieco głębiej, zapraszam na kanał DwubieguNova, poświęcony tej tematyce:
/ dwubiegunovavlog
Film został objęty patronatem Fundacji eFkropka (ef.org.pl), której główną misją jest zapobieganie izolacji osób po kryzysie zdrowia psychicznego, przeciwdziałanie ich stygmatyzacji i przełamywanie stereotypów związanych z chorobami psychicznymi.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The film "Bipolar people" is the first Polish documentary about bipolar disorder, people who suffer from it, their everyday life and struggles with depression and mania alternately. The seven participants who appear in the film share their personal experiences and talk about the most difficult moments of their illness. The film, however, gives hope that BD is not the end of the world, that you can learn to live with such potential, and that you can have close and good relationships with other people.
A mental disorder is a disease like any other, and people with bipolar disorder are ordinary people who deserve respect and understanding as anybody else. We have to stop stigmatizing such people, and this film is the first step in this direction. It was created to show what life with BD is like and to break the taboos associated with our mental health. It's no shame to be sick, it's no shame to talk about it, it's no shame to get help.
Mama Martyny - jakby każdy rodzic tak kochał swoje dziecko i tak mocno stał za nim murem, to świat byłby jeszcze piękniejszy.
to prawda, żadne zabawki czy gadżety nie dadzą dziecku takiego poczucia miłości i siły, jak bezwarunkowo kochający rodzic, pokazujący tę miłość.
To Samo sobie Pomyslalam... :) Mega kobiety 😀😗😘
Dokladnie ...
Moi rodzice się ode mnie odwrocili i to boli najmocniej;((
To prawda, tylko pozazdrościć mamy
Ktoś, kto tego nie przeżył, nie jest w stanie sobie wyobrazić ani ChAD ani depresji. Depresja to nie jest smutek. Depresja to nie jest przygnębienie. W depresji nie czuje się nic. Jest się świadkiem wszystkiego, co wokół się dzieje, ale nie powoduje to żadnych emocji. Nieco podobne uczucie, jak w kinie, kiedy ogląda się film i mimo, że czasami wywołuje on w nas strach, lęk, zaciekawienie, śmiech to wiemy, że to co widzimy, nie jest światem realnym, i że de facto nas nie dotyczy, nie pozostawia żadnych konsekwencji w naszym prawdziwym życiu.
Wyobraźcie sobie, że jesteście na koncercie ulubionego zespołu i ktoś pozbawia was słuchu. To, co przedtem wywoływało w Was szaleńczą ekstazę, nie powoduje nic.
Wyobraźcie sobie galerię sztuki, gdzie posadzono was na środku sali pełnej najcenniejszych dzieł sztuki i zgaszono światło.
Ale potem nagle przychodzi ożywienie. Człowiek staje się przytomniejszy, bardziej pogodny. Zaczyna załatwiać swoje sprawy. Porządkuje biblioteczkę, idzie do urzędu, do notariusza. Odnawia kontakty z bliskimi, spotyka się z nimi dzień po dniu, nadrabia zaległości towarzyskie, jest podekscytowany, obdarowuje przyjaciół cennymi prezentami. W sobotę wyprawia hucznie swoje urodziny, awansem, "bo za miesiąc wyjeżdża", najlepiej w lokalu, żeby wszyscy się zmieścili i mogli bez przeszkód świętować. Wita się z każdym długo i czule.
W poniedziałek nie przychodzi do pracy: "pewnie leczy kaca".
We wtorek też nie.
W środę policja wchodzi do mieszkania.
Na stole kartka: "Tam gdzie teraz jestem, bardzo mi Was brakuje..."
Nikt już nie wzywa lekarza.
Wszystko było zaplanowane....
-----------------------------------------------------
Tak musi wyglądać piekło....
Pomyślcie o tym, zanim komuś takiemu powiecie "weź się w garść"....
Wow, dobrze powiedziane. Jeżeli ktoś będzie miał problem ze zrozumieniem choć trochę mojej choroby, pokażę mu ten komentarz!:)
Bardzo dobry opis depresji. To jakby blokada która odcina od emocji, zarówno radości jak i smutku. Pozdrawiam
Pieknie opisane... Tak wlasnie sie aktualnie czuje...
Depresja to może być smutek i przygnębienie. Zobojętnienie (anhedonia) to jeden z objawów depresji.
Depresja -okropnosc sama przez to przechodze . Tragedia
Jaki chłopiec wspaniały Pani Mamo Małgorzato!
Syn Pani Malgosi wspaniały mały człowiek. Świetnie go Pani wychowała ;)
Poruszyła mnie bardzo jego empatia i dojrzałość. Napewno wyrośnie na wspaniałego człowieka! ♥
Wrażliwy chłopczyk, ale „dzięki” mamie tez będzie niósł spory bagaż emocjonalny w swoim dorosłym życiu. Niestety...
@@kk3707 eee tam
Dokładnie, świetny chłopak. Mama wspaniała
@@kk3707 Niestety, to ogromny bagaż, gdy takie dziecko musi wspierać rodzica.
Najbardziej wzruszyły mnie słowa bliskich tych osób. Szczególnie ten chłopczyk. Jest po prostu the best.
Prawda! Michał jest bomba!
Faustyna Borowicz dziękuję bardzo za te pochwały, pozdrawiam całą ekipę i osoby które się wypowiadały w dokumencie.
Ps. miałem wtedy tylko 12 lat i nagrywane to było 2 lata temu
@@bombel8624 Jestes bardzo inteligentnym i empatycznym chlopakiem. Mama moze byc z Ciebie bardzo dumna. Zycze Ci i Twojej mamie wszystkiego dobrego.
Racja. Świetny chłopaczek. Taki ciepły, normalny i mądry.
@@bombel8624 jesteś świetny! wiem, jak to jest mieć cierpiącą mamę, czasem to wykańcza psychicznie, bo o wszystko się czepia i nie można się do niej przytulić, a nawet zbliżyć, ale równocześnie widzisz, jak o ciebie dba, jak cię kocha mimo swoich problemów i kochasz ją tak samo
Pani Mamo uwielbiam Panią za "lanie po mordzie" w obronie córki. Szacunek
Ciekawa jestem jak dzisiaj, po latach mają się dziewczyny. Co u nich słychać. Wspaniałe kobiety, a także osoby wspierające jak mama, mężowie czy ten synek, który wzruszył mnie najbardziej. Świetny, bardzo ważny dokument. Dziękuję ❤
Wreszcie, sam stąpam po cienkim lodzie..., dziękuję za film. Zabrakło mi... faceta. Całkowicie wiem co czują kobiety, ale ja dodatkowo muszę być głową rodziny, oparciem, wzorem, organizatorem, inicjatorem... pół biedy, gdy to górka... a jak od 2 dni płaczę, to gdzie się ukryć, co wymyślać... tak sobie pomyślałem... pozdrawiam
Mężczyźni mają poczucie, że muszą się sprawdzić i zresztą tego też się społecznie od nich oczekuje, chociaż oczywiście to nie fair. Ale właśnie z powodu tej presji prawdopodobnie mężczyźni nie zgłaszali się do udziału w projekcie.
@@troyanovska mam nadzieję że się jeszcze zgłoszą, że powstanie kolejna odsłona, to by pomogło myślę wielu osobom... jakoś może teraz też się udało, znów moja "automatyczna wyciągarka" powoli wydobywa mnie spod powierzchni tredowatej samotności, znów jestem niesiony na słonej fali, me wargi wygina w sztuczny uśmiech pęd życia.
Oby byli szybko, bo ciężko jest się uczyć żyć na nowo, mając 37 lat, żonę i 3ke dzieci, że o reszcie nie wspomnę.
Świetny materiał , który uświadomi społeczeństwo na temat tej choroby , oby trafił do jak największej liczby osób .Teraz wiem co czuję mój znajomy , i dlaczego znika z dnia na dzień.
@@troyanovska w sumie to ja bym mógł wziąć udział w takim projekcie i opowiedzieć o sobie trochę ale ja nie mam chad tylko zaburzenia schizoafektywne/schizofrenię (?) i zaburzenia ze spektrum autyzmu. mam i dołki i górki bardzo często zmienne i objawy psychotyczne niekiedy. więc wiem mniej więcej z czym borykają się bohaterki filmu.
@@jazzman662 Może warto by zrobić drugi film nie tyle o chadzie, co o tym, jak mężczyźni radzą sobie w życiu z chorobą psychiczną. Warto o Tym pomyśleć :)
Wielkie podziękowania dla Asi, że sama to wszystko tak pięknie poskładała :) I dla wszystkich, którzy się z nami spotkali, by porozmawiać, którzy zdecydowali się uzewnętrznić w imię dobra nas wszystkich, by przybliżyć ludziom chad. Dziękuję też BiPolarnej za to, że wpadła na pomysł nakręcenia takiego filmu... I... cieszę się, że projekt ten ujrzał szczęśliwy koniec :)
Gosiu Niesamowicie wzruszajacy i pełen Ciepla film.
WIELKI POKŁON W TWOJA STRONE , dlamnie jestes niesamowitym Człowiekiem i Wyjatkowa Kobieta... i zawsze będę TOBIE to pisał 😊
Kochana jestem dumna
Dziekuje bardzo wam wszystkim za ten informujacy bardzo film💖💖💖
+Emilia Szubryt
Gosiu super że ten film powstał i fajnie że wzięłaś w nim udział. Bardzo lubię twój kanał (szczególnie ten ezoteryczny) nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z tym co mówisz ;)
Pani Grażyno jest Pani przecudowną mamą. Moja mama nie odwiedziła mnie w szpitalu, nigdy nie zapytała mnie na co choruje. Martynko zazdroszczę Ci tak wspaniałej mamy.
Moj tata zachorował na Chad jak byłam nastolatka to był koszmar. W manii mowil ze jest krolem i rozdawal pieniadze, mama przez to wpala w depresje i przerażenie, na poczatku myslałysmy ze to schizofrenia . Moja siostra chodziła jeszcze do podstawóki, gdzie cała wies wiedział ze tata w ich odczuciu zwariował a jej dokuczali. Choroby psychiczne sa straszne, jak sie choruje a nowotwór czy cos innego to kazdy wspołczuje a w tj chorobie jej inaczej. Ja z siostra tez mozemy zachorowac obiecałysmy sobie pomagac jak któros z nas to spotka.
Mam tak samo teraz, tyle ze mama ma CHAD a tata zaczyna popadać w depresje, jak u ciebie się skonczylo ?
@@SzymonM713 teraz Tata jest w remisji ale i tak jest trudny do życia. Naszczescie nie mieszkamy już z rodzicami. Teraz już mnie to nie przeraża i nie zawstydza. Tylko mamy szkoda ale nie jest źle.
@@pewnajola7591 Ja wspieram tate jak tylko moge i całą rodzine poniewaz wydaje mi się, że jestem z nich wszystkich najsilniejszy i jako jedyny nie uroniłem nawet łzy, niestety też za 3 tygodnie wyprwaodzam się z domu rodzinnego mimo ze mam 17 lat, ponieważ źle się tu czuje ale będę ich odwiedzał jak najczęsciej tylko moge
@@SzymonM713 później człowiek się przyzwyczaja. Ja też wspieram ale tata ma ogólnie trudny charakter. Dasz radę, poplakac czasem też można to oczyszcza. Człowiek ma prawo do różnych emocji. Ja przez te problemy jestem samodzielna i potrafię liczyć na siebie.
@@pewnajola7591 Też się usamodzielniam w tym wieku, co jest jak najbardziej na +
Epizody zajmują bardzo wiele życia, jakbym faktycznie żyła o kilka lat krócej.
Bardzo dobry dokument, otwiera oczy. Trzymajcie się dziewczyny, życzę każdej z Was dużo szczęścia! Sama poniekąd wiem jakie to ciężkie, choć nie mam ChAD tylko depresję. Okropne choroby. Trzymajcie się wszyscy, którzy to czytacie :) Życzę zdrowia
mam diagnozę ChAd od dwóch miesięcy, choruje od ponad 10 lat, dla wszystkich dużo ciepła i zrozumienia oraz powodzenia w leczeniu i perspektyw na dobre jutro
Niesamowicie dojrzały chłopak 🥺 brawo cudne dziecko tak bardzo kochajace współczujące. Wzruszający materiał
To jeden z najbardziej wzruszających filmów, jakie kiedykolwiek widziałam! Mocny, naprawdę mocny! Podziwiam te panie za to, ile siły mają do walki z chorobą! Przepraszam, że na razie tylko tyle, ale jestem w szoku cały czas...
Dziękuję za tak ciepłe słowa! ❤
@@troyanovska :)
@@troyanovska czy jest możliwość wzięcia udziału w następnym filmie ?
@@troyanovska przepiękny film pokazujący ze tacy ludzie to nie margines ani zło a ludzie silni w pewnym sensie do walki z nia ,doskonale wiem jak to jest i wiem ze takie osoby też zasługują na rodzinę męża dzieci ale i na zrozumienie ! Czego w większej mierze brak bo to nie zapalenie płuc które jest tak samo choroba ale psychiczna choroba to już inaczej jest odbierana pietnowana, proszę o więcej tak pięknych filmów
Gratulacje dla Pani Malgorzaty za wychowanie syna na wspalaniale, madre i o wielkim sercu dziecka. Z pewnoscia wyrosnie na cudowna osobe dorosla Brawo!
niesamowicie dobry i mądry chłopiec, to wielki sukces, ogromny, wszystko będzie dobrze
Jak dobrze że bohaterki zdecydowały się opowiedzieć o chorobie. Tak niewiele wiemy ! Jak bardzo ten dokument porusza. Trzymajcie się dziewczyny! I wszyscy dwubiegunowi!
Cudowny materiał... fajnie, że jest nadzieja😍, ale musi to być trudne dla tego chłopca, który wracając do domu nigdy nie wie co go czeka. Powinien mieć wsparcie psychologa.
Film jest wspaniały. Wspaniałe są te kobiety i ich bliscy, którzy odważyli się w nim wystąpić. Często mówi się, że "dzisiejsze czasy" są gorsze, niż 30-40 lat temu. Ja uważam, że jest lepiej, gdyż nareszcie zaczyna się uświadamiać ludzi w wielu kwestiach. Chociażby czym są choroby psychiczne, jak wiele muszą przechodzić osoby chore. Piękne jest to, że uczymy się empatii, zrozumienia a nie oceniania czy odrzucania ludzi chorych. Kiedyś, gdy dziecko miało depresję i mówiło o tym, że cierpi, że jest mu źle słyszało "mi jest jeszcze gorzej, nie marudź i bierz się do roboty", dziś można liczyć na pomoc psychologów, psychiatrów i nie ma w tym nic wstydliwego. Bardzo dziękuję za ten materiał, chociaż nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak ta choroba musi być ciężka, tym bardziej mam szacunek do osób, które chorują, bo każdy dzień jest dla nich walką i jeśli go przeżyją, wygrywają. Codziennie. Trzymajcie się ChaDowcy
Dziękuję za ciepłe słowa. Jak trafiłaś na ten film?
@@troyanovska Kiedyś oglądałam film o zagadkowej śmierci Elisy Lam, która została znaleziona martwa w zbiorniku wodnym na dachu hotelu. Żadne ślady nie wskazywały na udział osób trzecich a nikt nie mógł uwierzyć, że mogła tam wejść sama. Wtedy okazało się, że cierpiała na chorobę dwubiegunową i najprawdopodobniej w chwili śmierci była w stanie manii. Wtedy zaczęłam głębiej interesować się tą chorobą, trafiłam na kanał Gosi DwubieguNova, którą tu pozdrawiam i bardzo cenię. Teraz materiały o tej tematyce same mi wyskakują w propozycjach do obejrzenia na youtubie.
ten chłopczyk
Pani Joanno, dziękuję za wspaniały dokument! Ten film to złoto, powinien być obejrzany przez miliony. Wspaniałe bohaterki i ich rodziny. Może choć trochę otworzy oczy ludziom kompletnie nie mającym pojęcia o tej chorobie. Dziękuję jeszcze raz i pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za tak życzliwe słowa! ❤️
Byłem w nuthouse w 1981/82 w Fromborku na Sanatoryjnej. Moja terapia polegała na arbeit mach frei. Zapierdolka. Rozumiesz...? Żadnej terapii tylko Permazyna, Chlorprotixen, Parkopan, i Amerykański Trilafon. Pamiętam zmianę pościeli o 4tej nad ranem. Robotę przy gównach i sprzątanie 8 pomoeszczeń u doktóra w apatramentach podłóg po malowaniu gdy temperatura była 34°C! Robiliśmy tam we dwóch przez 2 tygodnie. Ciekawe było podejście ordynatora do terapii, gdy zapytał mnie: "Chęć do pracy jest?."
To był szpital psychiatryczny, który pamiętam. Matka przynosiła salowym kawę i skarpetki dla doktóra. Ojciec gdy przysłał kasę z Kanady zaznaczył w liście: "100 dolarów jest dla doktóra." Brali to co się dało. Terapia, którą pamiętam z Fromborka.
Jestem bogiem albo umieram.... dokładnie tak jest. Zawsze.codziennie. Nigdy nic pomiędzy.
A ja, nieświadoma choroby mojego chłopaka myślałam, że to odrzucenie. A on po prostu nie miał siły na nic - w lepszej fazie naobiecywał, narozpoczynał wiele projektów, by potem wszystko porzucić, również mnie (faktem jest, że moja empatia względem jego zachowań się powoli zmniejszała, i sama stawałam się wykończona, ale nie stawiałam granic, bo bałam się, że doprowadzi go to do załamania.)
Nie zawsze, ja nie mam stanów manii szczęścia, wręcz na odwrót, są gniewne.
Do psychiatry chodze co miesiąc lub co drugi a nawet co trzeci. Zalezy od samopoczucia. Ale ogólnie to psychiatra mi pomogł. Biore zastrzyk raz na miesiac z Abilify i mam odrobine lepiej. Pozdrawiam. Wszystkim Dwubiegunowym zycze szybiego powrotu do zdrowia.
Nomen omen. Też jestem Gośka. Też zostałam źle zdiagnozowana po próbie samobójczej. Ba, mój psychiatra nie przyjął do wiadomości diagnozy z sanatorium i nadal twierdził, że mam depresję umiarkowaną. I na lekach antydepresyjnych w fazie maniakalnej odwalało mi. Jestem na etapie poszukiwania terapeuty. Od 2013 roku. Dziękuję systemowi opieki zdrowotnej. Dzięki Bogu 2 lata temu w ciągu dwóch miesięcy zmarli mama i ukochany mąż na covid. Nie mam dzieci. Szkodzę sama sobie. Zmagam się z nieznośną lekkością bytu.
Smutne historie walki z chorobą ale i piękne przez ukazanie obrazu osób,które wspierają i kochają je ponad wszystko. Wzruszyłam się bardzo. Wszystkim bohaterkom filmu i ich bliskim życzę wszystkiego co najpiękniejsze i duuuuxo zdrowia.
MILOSC -NAJLEPSZE LEKARSTWO NA KAZDA CHOROBE!WSZYSCY JESTESCIE CUDOWNYMI I FANTASTYCZNYMI LUDZMI ZYCZE WAM WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO -oby takich pieknych filmow bylo jaknajwiecej
Jak potężna potrafi być miłość.W tym filmie pokazali to Bliscy.Dziękuję...🌹
Niesamowicie rzetelny i otwierający oczy materiał. Wykonałyście wspaniałą pracę, przedstawiając chorobę w sposób ludzki. Wyznania bliskich wzruszają!
Dziękuję!
Szkoda, że 7 kobiet i 0 mężczyzn. Panowie z ChAD chcieliby też coś dla siebie znaleźć, a jednak z przykładami pań nie będą się tak wiernie utożsamiać. Szkoda. Ciekawi mnie dlaczego tak sfeminizowano tę chorobę w tym dokumencie.
Wow! Trafiłam przypadkiem- super fajny dokument, ani minuty nudy.Extra! Wyższa Szkoła Jazdy! Serio!! DZIĘKI!:)
Dziękuję Asi, Małgosi i jej mężowi oraz wszystkim tym, którzy przyczynili się do realizacji tego filmu, wpadli na pomysł jego powstania oraz wsparli finansowo projekt non-profit. Asia przemierzyła Polskę, aby z nami się spotkać. Gosia i jej mąż tak samo. Asiu dziękuję Tobie w imieniu nas wszystkich Czadowych Dziewczyn za cały Twój wysiłek, za serce, które w to włożyłaś,za poświęcony czas 😊 Dziękuję 😊
❤❤❤
Irmino, wraz z Witkiem tworzycie świetną parę. Oby więcej takich osób! Pozdrawiam serdecznie, trzymajcie się i walczcie dzielnie o siebie i o swoje szczęście :-)
@@streamsource21 dziękujemy 😊
Wspaniały dokument! Cudowni ludzie. Piękne, silne kobiety. Zryczałam się. Jakby rozumiem 😢
Dziękuję za ten film,szczególnie bohaterka za odwagę i szczerość.
Jesteście wszystkie niesamowite bo pomimo tej choroby trzymacie sie silnie mimo wzlotów i upadków. Dzięki za film wiele się dowiedziałam .
Niesamowicie wzruszajacy, pełen wewnetrzego ciepla, milosci, oddania film.
Jeden z niewielu filmow dokumentalnych do których bedzie sie zawsze wracać, wracać i wracać,
Pani Joasiu z Szacunkiem Chylę czoła przed Pania....😊 Adam
Świetna robota. Mam CHAD z długimi depresjami i kilkudniowymi hipomaniami/stanami mieszanymi wywołanymi lekami. Bardzo doskonale Was dziewczyny rozumiem i mocno przytulam. Jesteście bardzo dzielne i za każdy przeżyty dzień należy Wam się nagroda. Małgosia Twój opis o zobojętnieniu na wszystko bardzo dobrze oddaje mój obecny stan. Zostałam zdiagnozowana po ponad 5 latach leczenia. Mam nadzieję, że jeszcze poczuję pozytywne emocje. Dziękuję za Wasze świadectwa. Brawo dla Waszych bliskich, ja nie mam bliskiej osoby, z którą mieszkam, ale mam przyjaciół i mam siebie i siebie kocham :)
Chłopiec jest niesamowity💝 mądry i dojrzały, wzruszył mnie .
Piękny reportaż. Wzruszyłam się bardzo. Dziewczyny życzę Wam siły w tej trudnej i jak nierównej walce. Dacie radę, bo macie wkoło siebie takich cudownych i kochających ludzi
Bardzo wartościowy materiał ze względu na bezpośrednie rozmowy z osobami dotkniętymi tym zaburzeniem. Spojrzenie od środka pozwala lepiej zrozumieć istotę choroby. Dziękuję za głos wszystkim uczestnikom reportażu.
Dziękuję za słowa uznania. ❤️
jaki mądry ten mały chłopiec
Wizyta u psychiatry to jedno... ale znalezienie dobrego psychiatry, ktory trafie zdiagnozuje i dobierze leki, tak zeby pozniej latami nie tkwic w toksykomanii ... to cud.
Dokładnie. Film zresztą pokazuje, jak trudno jest postawić właściwą diagnozę.
Prawda. Przez pół roku chodziłem do psychiatry, który przy dwubiegunówce przepisywał mi antydepresanty. Chyba nie muszę pisać co się potem działo.
Wspaniale, że takie filmy powstają. Wielu ludzi jest zupełnie nieświadomych, że są wśród nas osoby, które przechodzą przez tak trudne emocje. Dziękuje bardzo - dzięki tym informacjom możemy lepiej zrozumieć osoby, które żyją i funkcjonują w naszym otoczeniu.
Piękny film, dziękuję wszystkim zaangażowanym w jego powstanie!
excidet leaf, piękny? To chyba zaburzenia są "piękne", bo bez nich nie byłoby tego filmu.
Piękna wypowiedź dziecka, męża i zarazem matki wobec chorych inaczej,którzy to potwornie zmagają się ze swoimi traumami. Zrozumieć drugiego człowieka w jego inności jest uzupełniającym się darem w doli i niedoli.👣😍
Dziękuję za ten film , zaczęłam płakać i nie mogę skończyć..... ,powiem Wam dziewczyny , że jesteście wspaniałe i kocham Was wszystkie całym sercem … pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Wam dziewczyny za tak prawdziwe wyznania. Od 5 lat nie rozumiałem samego siebie i wmawiałem sobie, że moja wrażliwość sprawia, że czuję się źle na tym świecie. Teraz już wiem, gdzie szukać przyczyny, bo praktycznie przeżyłem wszystkie te przykłady. Pozdrawiam i ściskam mocno !!
wspaniały dokument. Na koniec się popłakalam. Tak bardzo rozumiem bohaterki tego reportażu, ponieważ sama przechodzę przez to samo. Siedziałam tylko cały film i kiwałam głową ze zrozumieniem. Pomogło mi to na tyle, że wreszcie zdecyduję się na terapię. Kochane dziewczyny, jestescie dla mnie mega wzorem i jestem z was cholernie dumna, że JESTEŚCIE, że się nie poddałyście, mimo, że nie raz życie wydawało się tylko strasznym koszmarem, od którego może ocalić samobójstwo. Wierzę, że odnalazłyście w zyciu swój spokój i wierzę, że ja też go odnajdę. Pozdrawiam serdecznie autorkę. Bardzo dziękuję, że to opublikowałaś.
I jak tam Twoja terapia-widzisz zmiany na lepsze?
Czadowy film. U mnie zdiagnozowano kiedyś to gówno ale żałuję, że dałem to sobie wmówić bo mylili się psychiatrzy, zaczynali od depresji ale w sumie ostatecznie to świat po prostu popierdoliło i zmiany są zbyt duże w stylu życia przeciętnego człowieka na przełomie 100 lat i wystarczy zwolnić a presja innych ludzi i jeszcze jak Ci wmawiają, że jesteś chory to jeszcze bardziej Ci wjeżdżają na psychikę. Problemem jest rozwarstwienie spoleczne i traumatyzowanie systemowe dzieci w szkołach, problemem są źli ludzie, diagnozy by pomagać komuś psychicznie są zupełnie zbędne i jeszcze prowadzą do stygmatyzowania tych osób. Psychiatrzy często szkodzą i sprzyjają oprawcom przez to co robią.
Proszę o taki materiał o ludziach z osobowością schizotypową, paranoiczną, psychopatyczną, a najlepiej dla osób z osobowością lękliwą
To nie choroba lecz wasza moc , tylko wykorzystajcie ją, pozdrawiam Slava
Dziękuję za ten film, właśnie dowiedziałam się z niego, że.... najprawdopodobniej też mi to dolega. Wszystko się zgadza, mam dokładnie ten sam stan, emocje, doły takie, że momentami nie byłam w stanie wstać z łóżka, bo i po co... dokładnie tak samo bym ujęła, że ....w moim życiu brak życia..bo je przesypiam...DZIEKI WAM wiem jak sobie pomóc i gdzie szukać pomocy. Dzięki Wam nie jestem z tym sama. SYN P. MAŁGOSI....PODZIWIAM JEGO MADROSC I WYROZUMIAŁOŚĆ. Być może właśnie w tym momencie, iż przypadkowo trafiłam na ten film... URATOWALYSCIE moje życie...
Nie poddawaj się, idź po pomoc. Trzymam kciuki. ❤️
Piekny film i do tego jakze mądry i potrzebny
Dobra robota! Bohaterkom dziekuje za wystapienie i gratuluje odwagi :)
Wspanoiale osoby ktore są głosem wielu chorych osob
Jaki ten chłopczyk sympatyczny i inteligentny
Bardzo dobry, poruszający dokument. Warto było go obejrzeć.
Bardzo dziękuję ❤❤❤
Wspaniały film. Poruszający. I ważny. Puszczam w świat. Pozdrawiam autorkę i ściskam wszystkie dziewczyny. Zaburzona❤
Wielkie uznanie dla autorki filmu. Natomiast bohaterkom i ich bliskim wielki ukłon . Pozdrawiam serdecznie życzę jedynie dobrych dni! :)
Dziękuje za ten film. To właśnie moment w moim życiu, w którym będę się ponownie diagnozować, bo okazuje się, że to nie tylko depresja…
Jaka diagnoza?
Jestem dwubiegunowy od roku 2004. Trudna i ciężka choroba do zrozumienia. Byłem w szpitalach psychiatrycznych aż 15 razy. Staram się zrozumieć mojego wroga. Moje ostatnie pobyty w szpitalach są już sporadyczne. Ostatni raz byłem w szpitalu w maju br. aż dwa miesiące. Wcześniej miałem cztery lata spokoju. Obiecuję sobie iż znów pobiję rekord. Biorę leki. Staram się dyscyplinować. Pozdrawiam wszystkich z CHAD. Nie dajmy się CHAD.
Niezwykły, potrzebny film.
Jestem dzieckiem wzrastającym w domu "wariatów"- i nie żałuję. Świat jest dla mnie dzięki temu sinusoidą wrażeń, emocji i kalejdoskopem zdarzeń, z którymi potrafię sobie radzić i wyczuwać zagrożenia.
Co nas nie zabije...
Dziewczyny - jesteście po prostu wyjątkowo piękne)
Piękny film... bardzo wzruszający i realistyczny.
Syn Małgosi jest naprawdę mądrym dzieckiem!! Brawo
Dla Mamy Martyny. Dziekuje z całego serca. Dzis przechodzę podobnie. Nikt nie rozumie a dzieciątko choruje. Juz nie mam sił walczyć. Mam dość i nie dziwie się że ludzie kończą z sobą. Nie choroba wykańcza a społeczeństwo. Teksty,oskarżenia, wykańczają mnie mimo że walczę. Walczę dla moich dzieci. Jest mega ciezko bo nikt nie rozumie choroby.
Podziwiam Panią. Jest Pani suuuper mamą. Dodała mi Pani sił bo ciągle walczymy że szkołą, że społeczeństwem, mimo że corka nic złego nie robi. Problem polega na tym, że się zamyka i nie rozmawia. Za to jest gnębiona przez nauczycieli, koledzy ją wspierają mega. Przykre to wszystko. Dwie hospitalizacje w wieku 14 lat. Jak żyć skoro ludzie różnie reagują 😭
Otoczyć się bliskimi i kompletnie nie przejmować resztą. Chyba nie ma innego wyjścia... 🙄
Nigdy ludźmi nie należy się przejmować,bo oni na chleb pani nie dadzą,a naturę mają wścibską i plotkarską.Kochac córkę ponad wszystko,uczyć się jak najwięcej o tej chorobie,bo psychiatrzy są ale częściej do wyciągania pieniędzy niż do pomocy.Wiem coś o tym,bo wydałam majątek na nich,a i tak mało pomogli mojemu dziecku.Leki są ale największy problem w tym ,że chorzy są królikami doświadczalnymi i czasami lat trzeba,żeby wreszcie udało się dobrać odpowiednie.Ale zanim to nastąpi, leki wyniszczą organizm.Ja za bardzo uwierzyłam lekarzom ,a to nasza matczyna intuicja powinna być drogowskazem w uzdrawianiu dziecka.Wtedy trzeba mieć ponad siłę cierpliwość, spokój i zrozumienie na różne stany dziecka.Często to dziecko pokazuje nam swoje stany ale my tego nie potrafimy albo nie chcemy zrozumieć w tym pędzącym świecie.I kiedy wybucha choroba jest już stan zaawansowany.Nadal pokutuje w naszym społeczeństwie fakt,że chory psychicznie człowiek to wariat i z daleka od niego, bo za mało edukuje się społeczeństwo odnośnie dzisiejszych chorób.Mam wrażenie,że władze naszego kraju robią wszystko aby tylko nie upubliczniać stanu psychicznego swoich obywateli.Najlepiej to widać po stanie szpitali psychiatrycznych, gdzie sam pobyt dla chorego staje się traumą na lata.To ,co tam robiono z moim dzieckiem nadaje się tylko na przekleństwo prawie wszystkich tam pracujących ludzi,bo zapomnieli o empatii i zwykłej trosce.Zapięcie w pasy to jedyna metoda na uspokojenie chorego.Dlatego,jak najdalej od psychiatrykow.Dzis wiem,że troska,cierpliwość ,spokój i miłość daje więcej niż niejedne leki.Ale to mogą zrobić tylko matki,bo miłość matczyna przezwycięży wszystko i jak powiedziała tutaj matka jednej z bohaterek " będę lać po mordach".Pozdrawiam i przesyłam moc pozytywnej energii ❤️
@@genowefaborkowska6801 Dziekuje
Ten chłopiec jest niesamowicie mądry i dobry. Kiedy dorośnie, jego kobieta będzie miała przy nim bardzo dobrze.
Niesamowite. Zazdroszczę takiego wsparcia. Mam nadzieję, że i ja je znajdę.
Trzymam kciuki! ❤️
Poruszajace. Piekny dokument. Naturalny. Szczery...
Piekne, skrzywdzone, artystyczne duszyczki. Jestem z Wami, calym sercem. Czuję tak ja Wy.
Cudowny film pokazujący oblicze tego problemu. Dziękuje. Gratuluje. Wspieram.
Drugie oblicze
Ta choroba to piętno.... dramat którego nie sposób wytłumaczyć innym.
Przez to mówią do NAS rzeczy które ściskają jak imadło a myślą że dobrze radzą..
Polecę ten film znajomym.
Ja po 9 latach mogę powiedzieć że mam dobrane leki .Pomagają funkcjonować w miarę.. biorę 8 tabletek dziennie
Obecnie mam stan prostej linii,co prawda zero emocji jakichkolwiek ale to wolę od powodującej mdłości deprechy po nieokiełznaną euforię którą wkurzam na około ludzi....
Dzięki za ten dokument.
Ja myślę,że my jesteśmy zdrowi,bo odpoczywamy jak mamy doła i nie ma kogoś bliskiego,wielu wielkich ludzi miało ten stan!
Od kilku lat zdaje sobie sprawe ze jestem chora ten program dal mi do myslenia jeszcze bardziej . Teraz wiem ze wiekszosc zycia bylo T O ze mna bylysmy nierozlaczne JA i DEPRESJA JA i TOTALNA NIEMOC JA i TOTALNA RADOSC SZCZESCIE TOTALNY SZAL ☘️ciesze sie ze znalazlam ten reportaz bo to tak trudno nazwac zrozumiec co dzieje sie z czlowiekiem i nigdy nie wiesz kiedy naprawde TY to jestes Ty ☘️ serdecznie pozdrawiam Wszystkich Chorujacych z nadzieja w sercu ze bedzie lepiej ☘️ze przyjda piekne dni ☘️
Dziękuję tym wszystkim co odważyli się opowiedzieć o objawach jakie przeżywają w tej chorobie bowiem dzięki temu filmowi bardziej będę rozumiała co pdzdżywa mój syn bowiem on mi za dużo o sobie nie mówi ja bardzo się o niego martwię.
To naprawdę wzruszający dokument - jako osoba z CHaDem - dla osób postronnych może wydawać się Niebem, ale dla nas jest to niekończąca się Walka. Dla osób, które mają zdiagnozowane choroby psychiczne od nastolectwa - przysługuje wam orzeczenie o niepełnosprawności - walczcie o nie. Wiem, że cierpicie, ale może przynajmniej rząd przyzna wam jakieś środki, jeśli walczycie. Warto o to środki - mnie przyznano.
Michał gratuluję wspaniałej mamy A mamie wspaniałego syna i wszystkim z was zycze powodzenia I szczescia duzo milosci...
Łzy z oczu w ostatniej części filmu. Szkoda, że brak męskiego głosu. Dziękuję.
Choroba psychiczna powinna byc tak traktowana jak kazda choroba a nawet z wieksza empatia ,jak tak podchodze. Mialam i mam wokol siebie takich ludzi ,do glowy by mi nie przyszlo gorzej ich traktowac, przeciez nigdy nie wiadomo kto bedzie z nas nastepny.
Bardzo, bardzo dobry materiał.
Choruję na chad mniej więcej od trzech lat, ale tak naprawdę stany depresyjne i okaleczanie zaczęły się w gimnazjum. Jestem osobą bardzo młodą, chorobę najprawdopodobniej odziedziczyłem. Jest ciężko. Szczególnie, gdy nie ma się wsparcia od najbliższych osób. Pobyty w szpitalu są na porządku dziennym, nadal nie skończyłem szkoły, szukam pomocy z każdej możliwej strony. Nie zabrzmi to pewnie dobrze, ale cieszę się, że nas, dwubiegunowych jest trochę na tym świecie. Bo kto nas lepiej zrozumie niż my sami? Bardzo dziękuję za ten film. Dobrze jest wiedzieć, że pomimo iż nie znam tych pań, to one gdzieś tam są, a ja nie jestem w tym syfie sam.
Jest spora społeczność osób chorych w Internecie. Zacznij od kanału Gosi, Dwubiegunova.
@@troyanovska Przeczytałem opis i już zabrałem się za kanał Gosi, także bardzo dziękuję! :)
Jeju, ten chłopiec jest cudowny!
Na końcu gdy wypowiadali się bliscy, to po prostu pękłam i się poryczałam.
Dziękuję. Bardzo dobry pomysł, że go w ogóle nakręcono
Tego bez płaczu nie da się obejrzeć. Dziękuję za Wasz dokument.
Wspaniałe i odważne kobiety! Jesteście wielkie! Nawet nie wiecie ilu osobom może pomóc Wasze świadectwo chociaz na pewno nie było to latwe. Szacunek dla twórcy filmy. Mega ważny i trudny temat ale wspaniale i wyczerpujacy opowiedziany.
Bardzo dobry materiał.
Ja sama dopiero mając 40 lat odkryłam przypadkowo, że mam osobowość schizoidalna, unikająca, lękowa, trochę zależna.
Nie umiem/nie czuję potrzeby? tworzyć relacji, związków, unikam ludzi, nie mam rodziny ani partnera. Do tej pory myślałam, że mam po prostu taki charakter. Przebudzenie, oświecenie nastąpiło -jak to bywa w życiu -w wyniku choroby (miałam podejrzenie raka). Zrozumialam swoje problemy po przeczytaniu paru książek (i to był dla mnie szok): Alice Miller, Jung, Aleksander Lowen (Zdrada ciała, Lęk przed życiem- i inne ), Susan Forward (Matki które nie potrafią kochać), Karen HORNEY (Nerwica a rozwój czlowieka, Nasze wewnętrzne konflikty), Donald Kalsched (Wewnętrzny świat traumy).
Ten kanał ma potencjał! Bardzo dobry materiał, na pewno wymagał dużo pracy i wysiłku. W dodatku wykazałaś się dużą dozą empatii i zrozumienia dla osób biorących udział, żadnych pytań nie na miejscu ani wpadek. Naprawdę duży szacunek również za niezwykle ważną tematykę. Czekam na więcej wartościowych materiałów i trzymam kciuki :D
Wspaniały dokument! Zachęca do refleksji! Syn Pani Małgosi - Michał i mąż pani Irminy- Witek są warci pochwały. Mocno mnie wzruszyli.
Tak bardzo mi WAS żal.Ja jestem silna.Życzę WAM duuuużo siły.Serdecznie pozdrawiam.
One też są silne.
Dziękuję bardzo za ten film ... popłakałam się...sama czekam na diagnozę ...trzymajcie się kochane i nigdy nie poddawajcie ❤️❤️❤️❤️
Bardzo, bardzo dziękuję za ten film!
Mam 23 lata, z tym przyjacielem jestem już od 7 lat . Najgorsze było przyznać samemu sobie że ma się problem , na szczescie manię miałem tylko raz w życiu . Klucz to dobry lekarz który słucha i odpowiednio dobierze leki . Od 5 lat żyje własnym stabilnym życiem , dzięki samokontroli , Pamiętajcie, że chad nie jest ograniczeniem , pięknym przykładem i autorytetem który pomimo chad radzi sobie świetnie jest Tyson Fury, mistrz świata w boksie . Nie ma co się użalać nad sobą w kącie , są specjaliści którzy są w stanie pomóc każdemu , tylko pytanie czy wy tego chcecie, ta drogą nie jest łatwa i nigdy nie będzie ale to jedyna szansa na normalne życie , głowa do góry 😊
Poplakalam sie.
Super materiał. I zycze wszystkim zdrowia.❤❤❤
Dzięki za ten film, bo pokazaliście mi też jaśniejsza stronę chad. To że istnieją ludzie, którzy wiedzą że są chorzy, są swiadomi. U mnie w rodzinie osoba cały czas wypiera i to jest niesamowicie gorsze, bo zrzuca swoje epizody na pogodę i inne rzeczy, nie dociera do niego że to choroba. Wątpię czy kiedykolwiek zrozumie. Zwłaszcza słowa chłopca bardzo mnie wzruszyły, dzieci ludzi z chad są takie dojrzałe i muszą dorastaja emocjonalnie znacznie wczesniej. Wszystkim którzy się otworzyli przed kamerą dziękuję i życzę szczęścia :*
Co za wspaniały dokument - wielki szacun dla twórczyni filmu.
Dziękuję za ten piękny film. Sama jestem chadowcem, wiem od niedawna, a mierzę się od dawna. Jedyne na co zwróciłam uwagę to brak rozróżnienia na hipomanie i manie.
To prawda, pewne tematy trzeba było skrócić, usunąć, bo inaczej film byłby bardzo długi. Jest to mimo wszystko film, o ludziach, a nie informator, czym jest chad. :)
Wspaniały dokument. Wypowiedzi tego synka przemądre i takie wzruszające... Dziękuję b
Kiedyś ludzie nie żyli nie w stresach. Mieli spokojne życie, nasze mamy i babcie ojcowie mieli więcej czasu dla rodziny dla dzieci. Więc będziemy chorować co raz więcej. Takie jest obecne są czasy.!!!! Pozdrawiam serdecznie.
Ojj moja mamusia to chyba nie miała. I jej mamusia dla mojej mamusi też chyba nie miała, więc proszę tak nie generalizować
Gratulacje. Film bardzo, ale to bardzo dobry. Poruszający niezwykle istotny temat. Szacunek i uznanie dla wszystkich osób, które zdecydowały się wystąpić w filmie. To również trzeba docenić. Wszyscy jesteście wielcy, że potrafiliście w otwarty i szczery sposób opowiedzieć o ciemnej stronie tego z czym się zmagamy. Sił życzę wszystkim...i sobie również. pozdrawiam
Ten film pokazał mi,że jednak to nie to, że ja jestem jakaś dziwna. Od ponad roku leczyłam się na depresję, ale mi to nie pomagało. Znaczy, czasem miewałam te "górki", czułam się jak królowa życia. Wtedy myślałam, że może jednak depresji nie mam. Po czym znowu przychodziły dni kiedy nienawidziłam siebie i całego świata. Dziękuję za ten film, bo pomógł mi zrozumieć, że to "normalne". Nabrałam dzięki temu odwagi by pogadać o tym z moją psychiatrą. Może w końcu będę leczona właściwie. Dziękuję
Najważniejsze, że nie są sami, że są kochani i mają wsparcie. Piękny, prawdziwy film.
Fajny chlopaczek,bardzo dojrzały jak na swoj wiek.Zycze wszystkim dobrego zdrowia i wszystkiego co najlepsze😊
Kłaniam się wam do samej ziemi. I dziękuję z serca i duszy całej. Za ten film. Mądry. Szczery. Prawdziwy. Mają z Poznania
Przeryczałam ostatnie 10 minut dokumentu! Świetny reportaż. Miłość jest lekiem na wszystko