W ogóle to bardzo niepokojące, bo stopniowo coraz więcej wydawnictw wręcz wymaga prowadzenia już gotowych social media z zasięgami przy wypełnianiu formularzy zgłaszających propozycje wydawnicze.
Dzisiaj autorów i aspirujących pisarzy jest tyle, że trudno być zupełnie anonimowym - autor powinien aktywnie uczestniczyć w promocji książki, a social media są do tego dobrym narzędziem 😉
@@CatVlogujepóźniej może i tak, ale nie na etapie składania propozycji. Poza tym wątpię, by to miało przełożenie na % dla autora w większości przypadków. Autor powinien być przede wszystkim od pisania, a nie marnowania czasu na kręcenie tiktoków.
@@krzysztofkowalski4949 można tiktoka nie lubić, ale to nie jest marnowanie czasu, tylko docieranie do czytelników tam, gdzie oni są. Wiadomo, że inaczej będą robić to młode autorki obyczajówek a inaczej panowie piszący kryminały, ale od siedzenia na kanapie z założonymi rękami jeszcze nikomu czytelników nie przybyło 😉
@@CatVlogujeMoże nie doprecyzowałem. Chodziło mi z tymi procentami o to, że wydawnictwa nie zwiększają tantiemu, a wymagają, by to autor także dźwigał ciężar marketingu.
@@CatVloguje Tylko to trochę nie fair, kiedy ktoś nie może wydać świetnej książki, bo bardziej interesuje go pisanie, niż siedzenie na tik toki czy inny marketing, a udaje się wydać książkę osobie, która pisać nie umie, ale ma spore grono odbiorców, więc bez problemu dostaje współpracę z wydawnictwem.
Ewa, jak ja Ci dziękuję za tą wstawkę o chorobie afektywnej dwubiegunowej. Sama dostałam diagnozę 2 lata temu i szału dostaję jak ktoś używa określenia, że ktoś tam jest "bipolarem", bo jest zmienny. Bardzo doceniam informacje od koleżanki specjalistki, bo jest to prawda, jednego dnia jest wszystko w porządku, a kolejnego (czy tam przez kilka dni to się rozwija stopniowo) budzisz się z myślą, że świat się skończył i to nie mija, przez długie tygodnie. Jest to okropna i wyniszczająca choroba, a stabilizacja przy diagnozie trwa miesiącami, a potem farmakoterapia, no w sumie to w większości przypadków jest prowadzona do samego końca. Nasze szczęście w hipomanii nie jest zdrowe, to jest podkręcone jak po narkotykach. Bardzo, bardzo dziękuję za szerzenie świadomości ❤ Co do książki Cioci - zgadzam się z każdym słowem 😊
A znasz może godne polecenia książki takie fabularne, nie podręczniki, z bohaterem/ bohaterką z chorobą afektywna dwubiegunowa? Mąż koleżanki właśnie dostał diagnozę i chciałaby poczytać taką książkę, żeby się wczuc bardziej w tę perspektywę, rozbudzić empatię, lepiej zrozumieć itp. Pozdrawiam serdecznie.
@@AnetaZ. Cześć, mówiąc szczerze, nigdy nie trafiłam nigdy na książkę, której bohaterem/ką nigdy nie trafiłam. Takie samopomocowe niestety trafiłam na dwie kiepskie, zraziłam się i nie sięgałam po nic więcej. Skupiłam się na terapii i głównie od terapeutki wszystkiego się dowiadywałam i wypracowałyśmy tą "sympatię" (albo bardziej brak nienawiści) do choroby 😊 Trzymam kciuki za dobre samopoczucie męża koleżanki! Da się z tym żyć, przy dobrej terapii i leczeniu nawet całkiem normalnie 😊
Dzięki, że dzielisz się swoimi odczuciami! 💗 Kurczę, może zrozumiałabym taki zwrot w książce z lat 90tych czy początku dwutysięcznych, kiedy świadomość nie była tak rozwinięta, język raczej nie był inkluzywny, ale w dzisiejszym przekazie, i to kierowanym do podatnego na wpływy czytelnika... No nie, nie powinno się to pojawić. A skoro ja, bez jakiejś większej wiedzy w temacie, zwróciłam na to uwagę i mi zazgrzytało, to nie chcę myśleć, jak zareagowałaby osoba, która choruje na ChAD i trafiłaby na to w książce... 😥
Uwielbiam to jak recenzujesz książki, ponieważ robisz bardzo dokładnie i argumentujesz wszystko w rzetelny sposób. Ja czasem nie potrafię nazwać tego dlaczego coś mi się nie podoba, coś nie gra w nim. Uwielbiam i cudowny odcinek! Czekam na kolejne influ książki ;)
Dzięki! 💗 Jakieś konkretne książki influ masz na myśli? 😏 A co do nazywania tego, co się nie podoba - czasem też mam z tym problem, więc wtedy po prostu nie włączam nagrywania, tylko siedzę i kminię tak długo, aż wykminię! A czasem układa mi się w głowie dopiero w trakcie nagrywania albo wręcz później, jak montuję i nagle otwiera się milion klapek typu "tego nie powiedziałaś!" 😂
@@CatVlogujeja właśnie też nie raz jak coś nagram o książce - zdecydowanie rzadziej to robię niż ty - to potem przychodzi mi milion rzeczy, o których zapomniałam. Ja mam wrażenie, że Ty masz też tą większość świadomość i wiedzę na temat tworzenia książek, więc myślę, że to jest Twój atut w tym wszystkim 😊 Ale uwielbiam za to Cię słuchać! Obecnie chyba nie przychodzi mi żadna książka, ale jak coś znajdę to dam znać :3
Tak bardzo szanuję to co robisz. W dzisiejszych czasach jest coraz mniej recenzji, którym ufam. Oczywiście nie zawsze się z Tobą zgadzam, ale bardzo mnie cieszy że jest w bookmediach ktoś to nie boi się być szczery
Super że zrobiłaś taki film. Ja trochę stronię od książek wydanych przez influenserów, celebrytów itp. bo mam wrażenie że ich wydanie nie jest skutkiem tego że są lepsze niż inne manuskrypty trafiające do wydawnictwa, a tym że bazując na fanbasie danego twórcy internetowego/celebryty wydawnictwo ma większą szansę na to że książka się zwróci. Czyli trochę niesprawiedliwa przewaga bazująca na rozpoznawalności osoby w innej dziedzinie (ocena czy krytyka książek nie jest tym samym co ich pisanie). Nie skreślam takich książek, ale podchodzę z dużym dystansem, bo dodatkowo mam obawę że pozytywne oceny innych bookmediowych twórców mogą być zbiasowane przez prywatne relacje łączące ich z autorem/autorką/osobą autorską. Z drugiej strony wypożyczyłam ostatnio "Remake. Apokalipsa popkultury" autorstwa internetowego twórcy i książkę oceniam bardzo pozytywnie. Chociaż tutaj sytuacja jest też trochę inna, ponieważ jest to książka non-fiction w dziedzinie na której autor się prawdopodobnie zna.
Masz dużo racji, to są właśnie argumenty często podnoszone w dyskusji o książkach influencerów... Ale właśnie dlatego uważam, że warto przeczytać, a potem ocenić, czy jest dobrze (tak jak robimy to z innymi książkami), a nie z góry się odżegnywać i wyzywać, bo tekst napisał ktoś, kogo w internecie ogląda parę (tysięcy) osób. Jak będzie słabe, to będzie - ale samo to, że napisał influ, nie musi oznaczać, że słabe :D
Na targach vivelo spotkałam się z Mateuszem Glenem i to było niesamowite spotkanie. Każdej osobie w kolejce poświęcił czas, opowiadał różne historie ze swojego życia i nawet nagrywał pozdrownienia dla mam, czy babć. ❤
Na początku komentarza chcę podkreślić, że nie bronie influ wydających książek, nawet od nich stronię, ale chcę przedstawić, jak to mogło wyglądać od strony twórczej. Być może rzecz jasna. Bo Cat odnosi się do tego, że w literaturze dla młodzieży nie powinno być jakichś określeń, że język 18latków jest zbyt infantylny albo ich zachowanie, ale zapomina o dwóch ważnych aspektach. Po 1: nie ma wieku, w którym osoba staje się poważna i wszystkie jej zachowania czy wypowiedzi są elokwentne. Powiedziałabym nawet, że nastolatkowie (czyli kończąc na 19) to wciąż młodzi ludzie. Młodzi dorośli, nie w pełni dorośli. Dlatego też istnieje podział na NA i YA. Osoba 18-19-letnia to dla mnie wciąż osoba, która lubi pośmiać się w durny sposób z kolegami, która lubi przesadzić na imprezie, która wpada na głupie pomysły. To wciąż młodzi ludzie, którzy dopiero wchodzą na ścieżkę szukania siebie - czy to pójdą na studia, czy do pracy. Nie wymagam od postaci w tym wieku braku przekleństw, ograniczeń używek czy tym bardziej braku pyskówek. Wielu znam młodych dorosłych, którzy zachowują się jak dzieci dla znajomych, a nie dlatego, że tacy są naprawdę. Sama jestem grupo po 20 już i lubię w swoim gronie wychodzić na głupka, który rozbawi resztę, poprawi im dzień. Rzucam nawet młodzieżowymi słówkami, które czasem skręcają, a czasem bawią. I nie jestem w tym odosobniona. Więc chcę zwrócić uwagę, że osoby do 20 roku życia tym bardziej nie mają obowiązku zachowywać sie, jakby byli poważnymi ludźmi, bo to wciąż dzieciaki. Po 2: kreacja świata i bohaterów. Jak rozumiem, że określenie "bipolar" jest obraźliwe, tak nie możemy się oszukiwać, że obraźliwe formy nie istnieją. Takie jak część od roweru chociażby. One są i będą, niestety. A bohaterowie książki nie mają obowiązku bycia "dobrymi ludźmi, bo czasem czytelnik się zainspiruje". Jeśli postać jest nacechowana źle, no to pasuje jej obrażanie. Jeśli postać jest niedoinformowana - to jest niedoinformowana i na siłę autor tego nie zmieni przecież. Przestałam podchodzić do książek na zasadzie nauki. One nie zawsze muszą nas czegoś uczyć, wystarczy, że nas zabawią na parę godzin. I wielu ludzi o tym zapomina. Każdy powinien mieć własny rozum i odróżniać, co jest złe w książce, zwłaszcza taki 15+ latek, bo jeśli jako autorzy wszystko byśmy podkreślali, to cały sens pisania złych postaci poszedłby do kosza. Zmuszeni byśmy byli do pisania tylko nieskazitelnych postaci, bez choćby rysy, a takich ludzi zwyczajnie nie ma. Fajnie, jakby autorka w przypadku "bipolar" dała adnotację na końcu książki czy jej początku, że to obraźliwy zwrot na dane schorzenie, którego nie powinno się używać, ale poza tą adnotacją, no nie wykasujemy go z języka młodzieży. A nawet wielu starszych ludzi. I ja nie twierdzę, że to dobrze, bo nie powinno tak być, ale to walka z wiatrakami. Mam nadzieję, że dobrze przekazałam to, co chciałam powiedzieć 🙈
Nie zapominam 😉 Tylko na charakterystykę postaci składa się zbiór cech i one powinny albo układać się w określoną kreację, albo celowo od niej odchodzić, a w przypadku Nigdy przenigdy to wydaje się przypadkowe. Bohaterowie powieści nie są ludźmi - mamy ich poznać na przestrzeni 250-350 stron, więc tak oczywiste zgrzyty powodują, że czyta się ich jako źle wykreowanych. I jasne, książka to nie podręcznik, ale jak słusznie zauważasz - jeśli postać jest zła, to pasuje jej obrażanie, jeśli ma być pokazana jako niedoinformowana, to to jest to zamierzone. I o tej element chodzi - musi to być planowane, celowe, czemuś służyć (niekoniecznie nauce dla czytelnika!). Tutaj mamy przeciętną nastolatkę, u której żadne inne cechy nie wskazują na celowość używania takich zwrotów, ba, używa ich w odniesieniu do swojego przyjaciela. Razem składa się to na obrazek niedopracowanych postaci 😉
Dorzucę, że oczywiście cieszę się, że podzieliłaś się swoimi refleksjami - w dużej części się zgadzam, ale akurat w odniesieniu do tej pierwszej książki nie wszystko jest trafne z takiej technicznej perspektywy 😉
@@Miss_miss-u3b Co ma piernik do wiatraka? Piszę, że nie ma magicznego psychicznego przełącznika, który nagle po ukończeniu 18 roku życia zmienia nam zachowanie i postrzeganie świata. Jeśli ty wierzysz w takie bujdy, to nie ingeruję, ale żaden 18 latek jeszcze nie zaczyna zachowywać się jak "na dorosłą osobę przystało" jeśli wcześniej jego życie polegało na mniejszej bądź większej zabawie. To, że ktoś może iść oddać głos do urny, nie sprawia, że interesuje się polityką i podejmie mądry wybór, bo prawda jest taka, że większość pełnoletnich osób albo przez kolejne lata ma dorosłe życie w nosie i nadal balują za hajs rodziców, albo mają zupełnie inne priorytety. Ktoś jako 16 latek może być mądry, a ktoś jako dopiero 30 latek, no niestety, tak działa psychologia, a nie jakieś liczby, które osiągamy w dniu urodzin, choć byłoby to wygodne.
Myślę sobie, że bardzo sprytnie wykorzystał kreację Ciotki - często początkujący autorzy mają problem z wykreowaniem postaci, a on skorzystał z tego, że Ciotka już jest, jaka jest, to internet widzi, więc wystarczyło ją przenieść do książki 😄 Totalnie widzę serię przygód Ciotki w typowo polskich, stereotypowych realiach!
Ta pierwsza książka brzmi strasznie. Aż dziwne, że ktoś to przepuścił dalej. Aczkolwiek historia ciotki wydaje się jak coś dla mnie, więc jak mi gdzieś wpadnie w ręce, to sięgnę.
Gorsze rzeczy widziałam, więc nie dziwię się, że książka wyszła, ale szkoda, że nie została bardziej dopracowana 😢 Książka Ciotki jest na Empikgo, polecam w audio :3
Bardzo mocno zgadzam się z tym co mówisz o wrażliwości języka i długo się zastanawiałam, czy o tym napisać, ale to jednak ważne ❤ I myślę, że wrażliwe grono, które tu tworzymy, zrozumie moje intencje 🥹 Z całą delikatnością staram się zwracać w swoim otoczeniu uwagę na używanie frazeologizmu "mieć ręce i nogi". Odkąd towarzyszę osobie z niepełnosprawnością, ktora tych rąk i nóg nie może używać, te słowa więzną mi w gardle, radykalnie przestalam tak mówić... Od razu widzę, tych, ktorzy nie mają rąk i nóg. Być może przesadzam, byc może te osoby nie odnoszą tego osobiscie, ale sama dzięki poznaniu swiata osoby chorej, stalam się bardziej uważna na to, jakich używam słów. Nie tylko w ich towarzystwie. Slowa mają znaczenie ❤❤❤
Dobrze, że o tym piszesz! 💗 Niektóre zwroty są utarte w języku, niekiedy też ta inkluzywność jest przesadna (pamiętam rozkminy, czy wypada do osoby niewidomej powiedzieć "do widzenia"), ale trzeba mieć na uwadze, że język jest istotną częścią naszego świata i jeślimożna komuś nie robić nim krzywdy, to warto się dostosować 😊
Hej! Nie mogę odpowiedzieć konkretnie za osoby bez rąk i/lub nóg, ale jako głucha spotykam czasami osoby słyszące, które pytają "co słychać?", a potem speszone się poprawiają, bo przecież głusi nie słyszą więc myślą, że takie pytanie to wtopa i wstyd. Język ma wiele takich utartych zwrotów, że na niektóre nie zwraca się uwagi i wyolbrzmianie ich rodzi przesadę w drugą stronę co jest jeszcze mniej miłe, bo przez to ktoś pokazuje, jak bardzo zwraca uwagę na naszą niepełnosprawność zamiast traktować nas po prostu jak człowieka. Ale są też słowa, które innym wydają się zwyczajnym określeniem, a są krzywdzące - np. kaleka, inwalida itp. Myślę, że zawsze najlepiej zapytać danej osoby, czy mu nie przeszkadza jakiś zwrot, ale też nie krygować się przesadnie, kiedy ten zwrot faktycznie nie obraża.
@@Martademianiuk Pewnie! Każda przesada jest przesadą 🥲 Warto jednak za każdym razem słuchać innych i swojej intuicji, tak jak umiemy. Jeśli będzie w nas więcej czułości i delikatności, to już wygrywamy 😍
Super odcinek i super książki 😘 Sama bardzo lubię czytać książki i dlatego chętnie oglądam filmiki książkowe można się zawsze czymś zainspirować😘 Pozdrawiam Cię Kochana bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤❤
Jeżeli w kolejnych książkach mrukbuki nie będą używane takie określenia to tylko i wyłącznie z "rozkazu" wydawnictwa albo sama zauważy, że ludzie to krytykują. Wątpię, że nagle się zmieni i zrozumie co zrobiła. Dziwię się mocno, że dopiero z Twojej recenzji się o tym dowiedziałam (nikt inny nie zwrócił na to uwagi? Smutne). Nigdy nie sięgnę po książki takich osób, bo na samą myśl, że dostają kase za rzucanie tak obrzydliwymi tekstami czuję wkur$&@#.
Dla mnie to już staje się nudne, że wszystko dzieje się w Stanach albo w Wielkiej Brytanii. To się nazywa magiczne myślenie. Filmy i powieści które odniosły światowy sukces dzieją się w Stanach. Wniosek: "jeśli akcja mojej powieści będzie się dziać w Stanach/Wlk. Brytanii., to odniesie sukces, co będzie oznaczać, że jest dobra".
No bo to najprostsze - polscy autorzy "znają" realia z popkultury, więc pokazują to, co ich zdaniem będzie atrakcyjne dla czytelnika. Myślę, że nie chodzi nawet o założenie, że książka odniesie sukces, po prostu "aaa, bo Kasia i Basia w Sandomierzu, to tak głupio brzmi, niech to będą Kate i Barbra w San Francisco, od razu lepiej"...
@@CatVloguje dokładnie, kiedy nie ma się pomysłu (talentu?) do opisania w ciekawy sposób swojego podwórka, to najprościej sięgnąć po prostu po scenerię "ze stocka" . Zastanawia mnie tylko, kiedy czytelnikom się to znudzi.
mi prosty sposob na bezpamiec calkiem sie podobal, zwlaszcza biorac pod uwage, ze nie lubie fantastyki i wiekowo jestem poza docelowa grupą odbiorcow tej ksiazki, ale zgadzam sie z twoimi zarzutami
Jako osoba ze zdiagnozowanymk kilkoma zaburzeniami osobowosci, Chad I anoreksja takie okreslenia dla mnie sa krzywdzace, poniewaz manie, hypomanie, depresje i reminsje nie maja sie za nic do zmieniania zdania co po chwile. Z szybkimi zmianami emocjonalnymi zmagaja sie ludzie z zaburzeniem osobowosci z pogranicza, czyli borderline ale tym bardziej nie uwazam, ze to jest odpowiednia rzecz do napisania Tak samo jak kilka razy slyszalam, ze wygladam jakbym miala raka. Tak samo uwlaczajace I krzywdzace, poniewaz porownania do innych chorob sa brakiem oglady I jakiejkolwiek swiadomoaci spoleczno kulturowej
Nawet nie jest mi przykro, bo nie planowałam czytać tych dwóch niepolecanych przez Ciebie tytułów, zupełnie nie moje klimaty. ALE 👀 Przeglądałam w Empiku "Boże, Beata" i stwierdziłam, że o ile bardzo lubię obejrzeć sobie czasem Ciotkę, tak cała narracja takim ciotczynym stylem to już będzie too much i zrezygnowałam. Nie wiedziałam natomiast, że jest audiobook i to czytany przez Mateusza!! To zmienia postać rzeczy 🤩🤩🤩
Cat dużo już się naczytała wszelkiej maści tworów, więc fajnie jest zobaczyć że jednak czasami ktoś z influ potrafi coś napisać, a Cat da okejke, że nie jest to najgorszy szrot. Ja niestety mam awersję kiedy widzę informacje 'książka influencera' - przepraszam, ale już tak mam. Kurde jestem teraz ciekawa czy po tylu nowych odkryciach, byłabyś zainteresowana powrotem do serii jak oceniasz jak dobrze pamiętam, to co wysyłali do ciebie widzowie i to jakbyś na te pracę patrzała obecnym okiem. ^^
@@CatVloguje Aaa, wiedziałam xD Cóż, pozostaje cieszyć się tym co i tak dostajemy od ciebie obecnie. Mam tylko pytanie - jak to robisz, że faktycznie kończysz książki które u Ciebie 'minisują' gdzieś w połowie fabuły do poziomu potencjalnego DNF?
@@everybodylove4183 jeśli czytam je do filmu, po prostu się zmuszam do skończenia 🥲 Nie mogę opowiadać Wam o książkach, których nie doczytałam, bo nie byłoby to fair. Jeśli czytam tylko dla siebie, to po prostu porzucam bez wyrzutów sumienia 😉
mam pytanie, nie jestem zaznajomiony z tą książką, ale czy te komentarze dotyczące choroby afektywnej-dwubiegunowej padają z ust postaci, czy są wypowiedziane przez narratora, który nie jest bohaterem książki?
@@CatVloguje zastanwiam się właśnie, czy to może nie jest kreacja tej postaci, że ona po prostu jest taka nie do końca poinformowana/nieuwrażliwiona; nie chcę bronić autorki, ale tylko się zastanawiam, na ile to autorka przemawiała głosem postaci, a na ile to był świadomy wybór i kreacja
W ogóle to bardzo niepokojące, bo stopniowo coraz więcej wydawnictw wręcz wymaga prowadzenia już gotowych social media z zasięgami przy wypełnianiu formularzy zgłaszających propozycje wydawnicze.
Dzisiaj autorów i aspirujących pisarzy jest tyle, że trudno być zupełnie anonimowym - autor powinien aktywnie uczestniczyć w promocji książki, a social media są do tego dobrym narzędziem 😉
@@CatVlogujepóźniej może i tak, ale nie na etapie składania propozycji. Poza tym wątpię, by to miało przełożenie na % dla autora w większości przypadków. Autor powinien być przede wszystkim od pisania, a nie marnowania czasu na kręcenie tiktoków.
@@krzysztofkowalski4949 można tiktoka nie lubić, ale to nie jest marnowanie czasu, tylko docieranie do czytelników tam, gdzie oni są. Wiadomo, że inaczej będą robić to młode autorki obyczajówek a inaczej panowie piszący kryminały, ale od siedzenia na kanapie z założonymi rękami jeszcze nikomu czytelników nie przybyło 😉
@@CatVlogujeMoże nie doprecyzowałem. Chodziło mi z tymi procentami o to, że wydawnictwa nie zwiększają tantiemu, a wymagają, by to autor także dźwigał ciężar marketingu.
@@CatVloguje Tylko to trochę nie fair, kiedy ktoś nie może wydać świetnej książki, bo bardziej interesuje go pisanie, niż siedzenie na tik toki czy inny marketing, a udaje się wydać książkę osobie, która pisać nie umie, ale ma spore grono odbiorców, więc bez problemu dostaje współpracę z wydawnictwem.
Ewa, jak ja Ci dziękuję za tą wstawkę o chorobie afektywnej dwubiegunowej. Sama dostałam diagnozę 2 lata temu i szału dostaję jak ktoś używa określenia, że ktoś tam jest "bipolarem", bo jest zmienny. Bardzo doceniam informacje od koleżanki specjalistki, bo jest to prawda, jednego dnia jest wszystko w porządku, a kolejnego (czy tam przez kilka dni to się rozwija stopniowo) budzisz się z myślą, że świat się skończył i to nie mija, przez długie tygodnie. Jest to okropna i wyniszczająca choroba, a stabilizacja przy diagnozie trwa miesiącami, a potem farmakoterapia, no w sumie to w większości przypadków jest prowadzona do samego końca. Nasze szczęście w hipomanii nie jest zdrowe, to jest podkręcone jak po narkotykach. Bardzo, bardzo dziękuję za szerzenie świadomości ❤
Co do książki Cioci - zgadzam się z każdym słowem 😊
A znasz może godne polecenia książki takie fabularne, nie podręczniki, z bohaterem/ bohaterką z chorobą afektywna dwubiegunowa? Mąż koleżanki właśnie dostał diagnozę i chciałaby poczytać taką książkę, żeby się wczuc bardziej w tę perspektywę, rozbudzić empatię, lepiej zrozumieć itp. Pozdrawiam serdecznie.
@@AnetaZ. Cześć, mówiąc szczerze, nigdy nie trafiłam nigdy na książkę, której bohaterem/ką nigdy nie trafiłam.
Takie samopomocowe niestety trafiłam na dwie kiepskie, zraziłam się i nie sięgałam po nic więcej. Skupiłam się na terapii i głównie od terapeutki wszystkiego się dowiadywałam i wypracowałyśmy tą "sympatię" (albo bardziej brak nienawiści) do choroby 😊
Trzymam kciuki za dobre samopoczucie męża koleżanki! Da się z tym żyć, przy dobrej terapii i leczeniu nawet całkiem normalnie 😊
@@Ciffer1702 Dziękuję za odpowiedź o życzę owocnej, dobrej terapii:)
@@AnetaZ. Dziękuję 🥰
Dzięki, że dzielisz się swoimi odczuciami! 💗 Kurczę, może zrozumiałabym taki zwrot w książce z lat 90tych czy początku dwutysięcznych, kiedy świadomość nie była tak rozwinięta, język raczej nie był inkluzywny, ale w dzisiejszym przekazie, i to kierowanym do podatnego na wpływy czytelnika... No nie, nie powinno się to pojawić. A skoro ja, bez jakiejś większej wiedzy w temacie, zwróciłam na to uwagę i mi zazgrzytało, to nie chcę myśleć, jak zareagowałaby osoba, która choruje na ChAD i trafiłaby na to w książce... 😥
dziękuję za przeczytanie i ofc uwagi odnotowane❤
♥️
Uwielbiam to jak recenzujesz książki, ponieważ robisz bardzo dokładnie i argumentujesz wszystko w rzetelny sposób. Ja czasem nie potrafię nazwać tego dlaczego coś mi się nie podoba, coś nie gra w nim. Uwielbiam i cudowny odcinek! Czekam na kolejne influ książki ;)
Dzięki! 💗 Jakieś konkretne książki influ masz na myśli? 😏
A co do nazywania tego, co się nie podoba - czasem też mam z tym problem, więc wtedy po prostu nie włączam nagrywania, tylko siedzę i kminię tak długo, aż wykminię! A czasem układa mi się w głowie dopiero w trakcie nagrywania albo wręcz później, jak montuję i nagle otwiera się milion klapek typu "tego nie powiedziałaś!" 😂
@@CatVlogujeja właśnie też nie raz jak coś nagram o książce - zdecydowanie rzadziej to robię niż ty - to potem przychodzi mi milion rzeczy, o których zapomniałam. Ja mam wrażenie, że Ty masz też tą większość świadomość i wiedzę na temat tworzenia książek, więc myślę, że to jest Twój atut w tym wszystkim 😊 Ale uwielbiam za to Cię słuchać! Obecnie chyba nie przychodzi mi żadna książka, ale jak coś znajdę to dam znać :3
Tak bardzo szanuję to co robisz. W dzisiejszych czasach jest coraz mniej recenzji, którym ufam. Oczywiście nie zawsze się z Tobą zgadzam, ale bardzo mnie cieszy że jest w bookmediach ktoś to nie boi się być szczery
Dziękuję! 🥺💗
Super że zrobiłaś taki film. Ja trochę stronię od książek wydanych przez influenserów, celebrytów itp. bo mam wrażenie że ich wydanie nie jest skutkiem tego że są lepsze niż inne manuskrypty trafiające do wydawnictwa, a tym że bazując na fanbasie danego twórcy internetowego/celebryty wydawnictwo ma większą szansę na to że książka się zwróci. Czyli trochę niesprawiedliwa przewaga bazująca na rozpoznawalności osoby w innej dziedzinie (ocena czy krytyka książek nie jest tym samym co ich pisanie). Nie skreślam takich książek, ale podchodzę z dużym dystansem, bo dodatkowo mam obawę że pozytywne oceny innych bookmediowych twórców mogą być zbiasowane przez prywatne relacje łączące ich z autorem/autorką/osobą autorską. Z drugiej strony wypożyczyłam ostatnio "Remake. Apokalipsa popkultury" autorstwa internetowego twórcy i książkę oceniam bardzo pozytywnie. Chociaż tutaj sytuacja jest też trochę inna, ponieważ jest to książka non-fiction w dziedzinie na której autor się prawdopodobnie zna.
Masz dużo racji, to są właśnie argumenty często podnoszone w dyskusji o książkach influencerów... Ale właśnie dlatego uważam, że warto przeczytać, a potem ocenić, czy jest dobrze (tak jak robimy to z innymi książkami), a nie z góry się odżegnywać i wyzywać, bo tekst napisał ktoś, kogo w internecie ogląda parę (tysięcy) osób. Jak będzie słabe, to będzie - ale samo to, że napisał influ, nie musi oznaczać, że słabe :D
Na targach vivelo spotkałam się z Mateuszem Glenem i to było niesamowite spotkanie. Każdej osobie w kolejce poświęcił czas, opowiadał różne historie ze swojego życia i nawet nagrywał pozdrownienia dla mam, czy babć. ❤
No taka idealna internetowa ciocia! 😄
Aww
Na początku komentarza chcę podkreślić, że nie bronie influ wydających książek, nawet od nich stronię, ale chcę przedstawić, jak to mogło wyglądać od strony twórczej. Być może rzecz jasna.
Bo Cat odnosi się do tego, że w literaturze dla młodzieży nie powinno być jakichś określeń, że język 18latków jest zbyt infantylny albo ich zachowanie, ale zapomina o dwóch ważnych aspektach.
Po 1: nie ma wieku, w którym osoba staje się poważna i wszystkie jej zachowania czy wypowiedzi są elokwentne. Powiedziałabym nawet, że nastolatkowie (czyli kończąc na 19) to wciąż młodzi ludzie. Młodzi dorośli, nie w pełni dorośli. Dlatego też istnieje podział na NA i YA. Osoba 18-19-letnia to dla mnie wciąż osoba, która lubi pośmiać się w durny sposób z kolegami, która lubi przesadzić na imprezie, która wpada na głupie pomysły. To wciąż młodzi ludzie, którzy dopiero wchodzą na ścieżkę szukania siebie - czy to pójdą na studia, czy do pracy. Nie wymagam od postaci w tym wieku braku przekleństw, ograniczeń używek czy tym bardziej braku pyskówek. Wielu znam młodych dorosłych, którzy zachowują się jak dzieci dla znajomych, a nie dlatego, że tacy są naprawdę. Sama jestem grupo po 20 już i lubię w swoim gronie wychodzić na głupka, który rozbawi resztę, poprawi im dzień. Rzucam nawet młodzieżowymi słówkami, które czasem skręcają, a czasem bawią. I nie jestem w tym odosobniona. Więc chcę zwrócić uwagę, że osoby do 20 roku życia tym bardziej nie mają obowiązku zachowywać sie, jakby byli poważnymi ludźmi, bo to wciąż dzieciaki.
Po 2: kreacja świata i bohaterów. Jak rozumiem, że określenie "bipolar" jest obraźliwe, tak nie możemy się oszukiwać, że obraźliwe formy nie istnieją. Takie jak część od roweru chociażby. One są i będą, niestety. A bohaterowie książki nie mają obowiązku bycia "dobrymi ludźmi, bo czasem czytelnik się zainspiruje". Jeśli postać jest nacechowana źle, no to pasuje jej obrażanie. Jeśli postać jest niedoinformowana - to jest niedoinformowana i na siłę autor tego nie zmieni przecież. Przestałam podchodzić do książek na zasadzie nauki. One nie zawsze muszą nas czegoś uczyć, wystarczy, że nas zabawią na parę godzin. I wielu ludzi o tym zapomina. Każdy powinien mieć własny rozum i odróżniać, co jest złe w książce, zwłaszcza taki 15+ latek, bo jeśli jako autorzy wszystko byśmy podkreślali, to cały sens pisania złych postaci poszedłby do kosza. Zmuszeni byśmy byli do pisania tylko nieskazitelnych postaci, bez choćby rysy, a takich ludzi zwyczajnie nie ma. Fajnie, jakby autorka w przypadku "bipolar" dała adnotację na końcu książki czy jej początku, że to obraźliwy zwrot na dane schorzenie, którego nie powinno się używać, ale poza tą adnotacją, no nie wykasujemy go z języka młodzieży. A nawet wielu starszych ludzi. I ja nie twierdzę, że to dobrze, bo nie powinno tak być, ale to walka z wiatrakami.
Mam nadzieję, że dobrze przekazałam to, co chciałam powiedzieć 🙈
Nie zapominam 😉 Tylko na charakterystykę postaci składa się zbiór cech i one powinny albo układać się w określoną kreację, albo celowo od niej odchodzić, a w przypadku Nigdy przenigdy to wydaje się przypadkowe. Bohaterowie powieści nie są ludźmi - mamy ich poznać na przestrzeni 250-350 stron, więc tak oczywiste zgrzyty powodują, że czyta się ich jako źle wykreowanych.
I jasne, książka to nie podręcznik, ale jak słusznie zauważasz - jeśli postać jest zła, to pasuje jej obrażanie, jeśli ma być pokazana jako niedoinformowana, to to jest to zamierzone. I o tej element chodzi - musi to być planowane, celowe, czemuś służyć (niekoniecznie nauce dla czytelnika!). Tutaj mamy przeciętną nastolatkę, u której żadne inne cechy nie wskazują na celowość używania takich zwrotów, ba, używa ich w odniesieniu do swojego przyjaciela. Razem składa się to na obrazek niedopracowanych postaci 😉
Dorzucę, że oczywiście cieszę się, że podzieliłaś się swoimi refleksjami - w dużej części się zgadzam, ale akurat w odniesieniu do tej pierwszej książki nie wszystko jest trafne z takiej technicznej perspektywy 😉
W Polsce osoba 18 letnia jest uważana za dorosłą i ma pełnię praw cywilnych
@@Miss_miss-u3b Co ma piernik do wiatraka? Piszę, że nie ma magicznego psychicznego przełącznika, który nagle po ukończeniu 18 roku życia zmienia nam zachowanie i postrzeganie świata. Jeśli ty wierzysz w takie bujdy, to nie ingeruję, ale żaden 18 latek jeszcze nie zaczyna zachowywać się jak "na dorosłą osobę przystało" jeśli wcześniej jego życie polegało na mniejszej bądź większej zabawie. To, że ktoś może iść oddać głos do urny, nie sprawia, że interesuje się polityką i podejmie mądry wybór, bo prawda jest taka, że większość pełnoletnich osób albo przez kolejne lata ma dorosłe życie w nosie i nadal balują za hajs rodziców, albo mają zupełnie inne priorytety. Ktoś jako 16 latek może być mądry, a ktoś jako dopiero 30 latek, no niestety, tak działa psychologia, a nie jakieś liczby, które osiągamy w dniu urodzin, choć byłoby to wygodne.
Czytałam książkę o Ciotce i jestem pozytywnie zaskoczona. Mateusz naprawdę fajnie to ogrywa. No śpiewaj, Beata! 🫠😉
Myślę sobie, że bardzo sprytnie wykorzystał kreację Ciotki - często początkujący autorzy mają problem z wykreowaniem postaci, a on skorzystał z tego, że Ciotka już jest, jaka jest, to internet widzi, więc wystarczyło ją przenieść do książki 😄 Totalnie widzę serię przygód Ciotki w typowo polskich, stereotypowych realiach!
Wspaniale słyszeć, że ktoś używa wyrażenia "brać coś na tapet" we właściwej formie! 💛
Coś mi z ĄĘ w głowie czasem zostaje! 😄
Ta pierwsza książka brzmi strasznie. Aż dziwne, że ktoś to przepuścił dalej. Aczkolwiek historia ciotki wydaje się jak coś dla mnie, więc jak mi gdzieś wpadnie w ręce, to sięgnę.
Gorsze rzeczy widziałam, więc nie dziwię się, że książka wyszła, ale szkoda, że nie została bardziej dopracowana 😢
Książka Ciotki jest na Empikgo, polecam w audio :3
Bardzo mocno zgadzam się z tym co mówisz o wrażliwości języka i długo się zastanawiałam, czy o tym napisać, ale to jednak ważne ❤ I myślę, że wrażliwe grono, które tu tworzymy, zrozumie moje intencje 🥹 Z całą delikatnością staram się zwracać w swoim otoczeniu uwagę na używanie frazeologizmu "mieć ręce i nogi". Odkąd towarzyszę osobie z niepełnosprawnością, ktora tych rąk i nóg nie może używać, te słowa więzną mi w gardle, radykalnie przestalam tak mówić... Od razu widzę, tych, ktorzy nie mają rąk i nóg. Być może przesadzam, byc może te osoby nie odnoszą tego osobiscie, ale sama dzięki poznaniu swiata osoby chorej, stalam się bardziej uważna na to, jakich używam słów. Nie tylko w ich towarzystwie. Slowa mają znaczenie ❤❤❤
Dobrze, że o tym piszesz! 💗 Niektóre zwroty są utarte w języku, niekiedy też ta inkluzywność jest przesadna (pamiętam rozkminy, czy wypada do osoby niewidomej powiedzieć "do widzenia"), ale trzeba mieć na uwadze, że język jest istotną częścią naszego świata i jeślimożna komuś nie robić nim krzywdy, to warto się dostosować 😊
Hej! Nie mogę odpowiedzieć konkretnie za osoby bez rąk i/lub nóg, ale jako głucha spotykam czasami osoby słyszące, które pytają "co słychać?", a potem speszone się poprawiają, bo przecież głusi nie słyszą więc myślą, że takie pytanie to wtopa i wstyd. Język ma wiele takich utartych zwrotów, że na niektóre nie zwraca się uwagi i wyolbrzmianie ich rodzi przesadę w drugą stronę co jest jeszcze mniej miłe, bo przez to ktoś pokazuje, jak bardzo zwraca uwagę na naszą niepełnosprawność zamiast traktować nas po prostu jak człowieka. Ale są też słowa, które innym wydają się zwyczajnym określeniem, a są krzywdzące - np. kaleka, inwalida itp. Myślę, że zawsze najlepiej zapytać danej osoby, czy mu nie przeszkadza jakiś zwrot, ale też nie krygować się przesadnie, kiedy ten zwrot faktycznie nie obraża.
@@Martademianiuk Pewnie! Każda przesada jest przesadą 🥲 Warto jednak za każdym razem słuchać innych i swojej intuicji, tak jak umiemy. Jeśli będzie w nas więcej czułości i delikatności, to już wygrywamy 😍
Super odcinek i super książki 😘
Sama bardzo lubię czytać książki i dlatego chętnie oglądam filmiki książkowe można się zawsze czymś zainspirować😘
Pozdrawiam Cię Kochana bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤❤
Dobrze, że przynajmniej Ciotka nie przenosi akcji do Ameryki 😂
To jest ten moment, że Ciechocinek jest bardziej interesujący, niż hAmeryka! 🤣
Ciekawy pomysł na serię
Właściwie nie planowałam robić z tego serii, ale może jest to pomysł... Czyje książki jeszcze wziąć pod lupę? 😄
Jeżeli w kolejnych książkach mrukbuki nie będą używane takie określenia to tylko i wyłącznie z "rozkazu" wydawnictwa albo sama zauważy, że ludzie to krytykują. Wątpię, że nagle się zmieni i zrozumie co zrobiła. Dziwię się mocno, że dopiero z Twojej recenzji się o tym dowiedziałam (nikt inny nie zwrócił na to uwagi? Smutne).
Nigdy nie sięgnę po książki takich osób, bo na samą myśl, że dostają kase za rzucanie tak obrzydliwymi tekstami czuję wkur$&@#.
Chcę wierzyć, że sytuacja przy debiucie wynikła z niewiedzy a nie złych intencji autorki...
Dla mnie to już staje się nudne, że wszystko dzieje się w Stanach albo w Wielkiej Brytanii. To się nazywa magiczne myślenie. Filmy i powieści które odniosły światowy sukces dzieją się w Stanach. Wniosek: "jeśli akcja mojej powieści będzie się dziać w Stanach/Wlk. Brytanii., to odniesie sukces, co będzie oznaczać, że jest dobra".
to prawda, brak kreatywności
No bo to najprostsze - polscy autorzy "znają" realia z popkultury, więc pokazują to, co ich zdaniem będzie atrakcyjne dla czytelnika. Myślę, że nie chodzi nawet o założenie, że książka odniesie sukces, po prostu "aaa, bo Kasia i Basia w Sandomierzu, to tak głupio brzmi, niech to będą Kate i Barbra w San Francisco, od razu lepiej"...
Najgorzej że nie piszą nic co się tam dzieje tylko imiona brzmią bardziej amerykańsko
@@CatVloguje dokładnie, kiedy nie ma się pomysłu (talentu?) do opisania w ciekawy sposób swojego podwórka, to najprościej sięgnąć po prostu po scenerię "ze stocka" . Zastanawia mnie tylko, kiedy czytelnikom się to znudzi.
mi prosty sposob na bezpamiec calkiem sie podobal, zwlaszcza biorac pod uwage, ze nie lubie fantastyki i wiekowo jestem poza docelowa grupą odbiorcow tej ksiazki, ale zgadzam sie z twoimi zarzutami
Mam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy - zwłaszcza, że widzę, że Karolina bardzo fajnie podchodzi do uwag! ☺️
Jako osoba ze zdiagnozowanymk kilkoma zaburzeniami osobowosci, Chad I anoreksja takie okreslenia dla mnie sa krzywdzace, poniewaz manie, hypomanie, depresje i reminsje nie maja sie za nic do zmieniania zdania co po chwile. Z szybkimi zmianami emocjonalnymi zmagaja sie ludzie z zaburzeniem osobowosci z pogranicza, czyli borderline ale tym bardziej nie uwazam, ze to jest odpowiednia rzecz do napisania
Tak samo jak kilka razy slyszalam, ze wygladam jakbym miala raka. Tak samo uwlaczajace I krzywdzace, poniewaz porownania do innych chorob sa brakiem oglady I jakiejkolwiek swiadomoaci spoleczno kulturowej
Nawet nie jest mi przykro, bo nie planowałam czytać tych dwóch niepolecanych przez Ciebie tytułów, zupełnie nie moje klimaty. ALE 👀 Przeglądałam w Empiku "Boże, Beata" i stwierdziłam, że o ile bardzo lubię obejrzeć sobie czasem Ciotkę, tak cała narracja takim ciotczynym stylem to już będzie too much i zrezygnowałam. Nie wiedziałam natomiast, że jest audiobook i to czytany przez Mateusza!! To zmienia postać rzeczy 🤩🤩🤩
Ten audiobook jest jak wydłużony skecz z tiktoka/insta, wchodzi jak złoto, więc wiesz... No wiesz! 👀
egzotyczne rysy twarzy to chyba nic złego?
nie chcę nikogo obrazić, ale skąd oburzenie przy "egzotyczne rysy twarzy"? nie rozumiem
No nie jest to najbardziej fortunne określenie...
mam 23 lata i regularnie mowie komus zeby sie nie zesral…
Fatalne określenie, fatalne.😅
ja 33, i to mój główny "argument" przy sprzeczce w pracy, ludzie po 40 też tego używają :D
Te tytuły w ogóle mnie nie interesują, chyba sobie daruję 😊 moja półka „chcę przeczytać” i tak ma mnóstwo pozycji 😅
witam
miłego oglądania
Cat dużo już się naczytała wszelkiej maści tworów, więc fajnie jest zobaczyć że jednak czasami ktoś z influ potrafi coś napisać, a Cat da okejke, że nie jest to najgorszy szrot. Ja niestety mam awersję kiedy widzę informacje 'książka influencera' - przepraszam, ale już tak mam.
Kurde jestem teraz ciekawa czy po tylu nowych odkryciach, byłabyś zainteresowana powrotem do serii jak oceniasz jak dobrze pamiętam, to co wysyłali do ciebie widzowie i to jakbyś na te pracę patrzała obecnym okiem. ^^
Na razie nie planuję wracać do tej serii - oceniam teksty w pracy i nie mam już przestrzeni w mózgu na robienie tego jeszcze na tekstach od widzów 😂
@@CatVloguje Aaa, wiedziałam xD
Cóż, pozostaje cieszyć się tym co i tak dostajemy od ciebie obecnie. Mam tylko pytanie - jak to robisz, że faktycznie kończysz książki które u Ciebie 'minisują' gdzieś w połowie fabuły do poziomu potencjalnego DNF?
@@everybodylove4183 jeśli czytam je do filmu, po prostu się zmuszam do skończenia 🥲 Nie mogę opowiadać Wam o książkach, których nie doczytałam, bo nie byłoby to fair. Jeśli czytam tylko dla siebie, to po prostu porzucam bez wyrzutów sumienia 😉
Podejrzewam że wychodzi moja nieznajomość tiktoka, bo nadal nie wiem jaka ciotka
Ta Jedna Ciotka, no jak to jaka :D Możesz wyszukać na insta po nazwisku autora - Mateusz Glen 😉
mam pytanie, nie jestem zaznajomiony z tą książką, ale czy te komentarze dotyczące choroby afektywnej-dwubiegunowej padają z ust postaci, czy są wypowiedziane przez narratora, który nie jest bohaterem książki?
To są myśli bohaterki :)
@@CatVloguje zastanwiam się właśnie, czy to może nie jest kreacja tej postaci, że ona po prostu jest taka nie do końca poinformowana/nieuwrażliwiona; nie chcę bronić autorki, ale tylko się zastanawiam, na ile to autorka przemawiała głosem postaci, a na ile to był świadomy wybór i kreacja
@@DieKalutol nie sądzę - znaczy to miała być po prostu przeciętna współczesna nastolatka, nic nie wskazuje na celowość kreacji... 🥲
@@CatVlogujea, w takim razie bardzo dobrze, że poruszyłaś te kwestię w tym filmie; trzeba być świadomym tego, co się umieszcza w książce
❤❤❤
❤
Proszę tej słabej książki Nie porównywać do 6 wron