Nie ma serii na YT której odcinków bym wyczekiwał tak bardzo jak dekonstrukcji od Pana Tomasza. Nie jestem muzykiem, nie jestem nawet jakimś wielkim fanem muzyki ogólnie, ale uwielbiam techniczne i historyczne ciekawostki, a te materiały są wręcz magiczne. Dziękuję za wysiłek włożony w tak rewelacyjną pracę, najlepszą na całej platformie moim skromnym zdaniem - włącznie z kanałami anglojęzycznymi.
@@marcinkowalski7143 Ja przesiedziałem 12 lat w szkołach muzycznych i jestem wielkim fanem muzyki i przyznaję, że Pan Tomasz jest absolutny debeściak i mega zajawkowicz. Nie znam innego kanału tematycznego o produkcji muzycznej w polskim youtubie, który by prezentował podobny poziom. Pół życia ponad siedzę w muzyce i z każdego filmu się dowiaduję mnóstwo ciekawych rzeczy, które mi otwierają nowe szufladki.
Nie. To wszystko jest najbardziej niesamowite. Opowieść Pana Tomka o piosence jest jego opowieścią. Ale sama piosenka też jest opowieścią. Więc można się jarać różnymi warstwami - ale jaranie się nie jest cudem. Prawdziwe CUDO to widok tych wielu warstw, które razem mają sens i się wzajemnie uzupełniają. Co nie zmienia faktu, że opowieść Pana Tomka jak zwykle reprezentuje 🔝poziom :-)))
Nie mam pojęcia o muzyce, trafiłem na pana kanał przypadkowo i każda kolejna dekonstrukcja przenosi mnie do nowej, fascynującej galaktyki. Wspaniała seria!
Przekląłbym.... ale to nie miejsce i czas... nie mam słów by opisać to co Pan robi z tym i innymi kawałkami. Wielki wielki szacun dla Pana pasji i pracy! Coś niesamowitego. Zazdroszczę tej wiedzy, doświadczenia i profeski wraz z dążeniem do finału pracy co w konsekwencji widać i słychać dopiero w końcowym materiale.
Panie... Police to miejscowość na północ od Szczecina. Młode lata, wynajęty pokój by robić WSM-kę. Uwielbiałem The Police. O innych zespołach nie wspomnę, bo o grabisz mnie z wiary w spontaniczność muzyki :) Bardzo dziękuję za,, otworzenie uszu"
Dokładnie. Super historie. Nie jestem jakimś mega-fanem Stinga i The Police, ale te wszystkie "smaczki" zza kulis powstawania kultowych utworów budzą moją ciekawość. A jakość podania tego wszystkiego jest na jak najwyższym poziomie.
To niesamowite! Jest pan WIELKI. Nigdy bym nie podejrzewał autorów o tak złożona konstrukcję tego utworu. Bardzo dziękuję, KAWAŁ DOBREJ ROBOTY z pana strony. BRAVO!
Na płycie jest tego więcej. Chłopaki stosowali odważne a nawet karkołomne progresje akordów, zmieniali parę razy tonacje w jednym utworze, ale wszystko z takim smakiem i tak nad tym panowali, że to były przeboje. Pozornie po prostu fajne piosenki.
Obejrzałem 3 razy. I nagle polubiłem ten kawałek mimo, że wcześniej uważałem go za przeciętny i nie wzbudzał we mnie żadnych emocji 😊 Mam propozycje do dekonstrukcji: A flock of seagulls - I ran 10cc - I'm not in love Szczegolnie ten drugi wydaje sie być zupelnie wyjątkowy i warty poznania historii jego stworzenia. Słychać syntezatory a wcale ich tam nie ma.
Człowieku ja Cię kiedyś uprowadze posadzę przy ognisku w lesie wcisnę do ręki piwo a Ty mi będziesz o tych magiach muzycznych opowiadał do rana. 😀🤣😀. A tak poważnie to super się ogląda a jeszcze lepiej słucha. Mega wiedza. 👍👍
Panie Tomasz dziękuje bardzo za to co Pan dla nas robi. Pana wiedza jest niesamowita a materiały uświadamiają jak dużo pracy zostało włożone do danego utworu i jaka historia się za nim kryje. Ja kocham muzykę bez podziału na gatunki i bez niej nie wyobrażam sobie życia. Jeszcze raz dziękuję w imieniu wszystkich oglądających i życzę Panu wszystkiego co najlepsze oraz zdrowia i chęci do tworzenia tych niesamowitych treści.
Pochwalę się czymś nieśmiało przy okazji. :) Jakoś w 96 roku, gdy nabyłem mój pierwszy w życiu Roland SC-88, to coś mnie naszło i chciałem zaskoczyć kolegę klawiszowaca ze sklepu, więc zaraz po pracy, usiadłem, puściłem Satrianiego Always with me always with you i zrobiłem plik midi, będący dokładną kopią akordów, melodii, sola i reszty. Kumpel słuchał tego ze mną w samochodzie i szczena mu opadła. Calutki numer ze szczegółami nuta w nutę. Pamiętam, jak dosłownie zaniemówił, a wiedział, że zrobiłem to raptem w jakieś 3 godzinki. Nigdy więcej już tego ponownie nie robiłem, bo pamiętam, jak mnie plecy bolały od siedzenia te 3 godziny bez przerwy. :) Mam ten mid gdzieś w archiwum. A na klawiszach grać biegle nie umiem, więc nie było łatwo, ale edycja w piano roll pozwala na wszystko, byle mieć tylko słuch, a na klawiszu powolutku wstukać, co trzeba.. Ułatwia sprawę rytmiczną bardzo. Taka mała przygoda.. ;)
Proszę grać, do końca świata i i jeden dzień dłużej 😉 kolejny super materiał, który pokazuje że muzyka lat 80 jest genialna i przenosi w inny wymiar, ps Yazoo przypomniało mi genialny kawałek only you...dobrze że taka muzyka istnieje, bo nadaje sens życiu...jak ja marzyłem ponad 20 lat temu o takiej dekonstrukcji, a teraz na wyciągnięcie ręki... pozdrawiam serdecznie
Ta seria Dekonstrukcja jest niesamowita. Podziwiam wkład pracy i znajomość w tym temacie. Niesamowity jest ten dobór utworów, takich kamieni milowych w muzyce rozrywkowej. Przynajmniej dla mnie, ja właśnie w owych czasach dorastałem muzycznie, chociaż byłem już ,chyba ,dorosłym. Szacunek i ukłony.
Pytanie z krzyżówki z lat 80-tych: "Brytyjski zespół rockowy jak Polskie Zakłady Azotowe". Przykre, że nie ma już ani jednego ani drugiego. Wspaniała analiza (jak zawsze).
Praca piana (stały akord) z całą resztą to jest cała magia tego numeru, który tak potwornie chwyta naszą uwagę. Do tego kilka innych rodzynków.. Zauważmy, jak bardzo prosta jest ta budowa, a jak wspaniała. Na tym pianie plus reszcie mam zawsze ciary od małego. Tamte czasy były THE BEST dla powstawania najwspanialszej muzyki na świecie!!! I skończyło się chyba na zawsze.. :( Sting jest wybitnym muzykiem, pokazał to wiele, wiele razy i już wtedy wiedziałem, że będzie w jego muzie wiele, wiele jazzu. Takich muzyków na tym świecie nam potrzeba, zwłaszcza obecnie w tak jałowych muzycznie czasach. . Haha, teraz słucham, że mówi Pan to samo o tym pianie, czyli mamy identyczny odbiór. Muszę w ogóle przyznać, że bardzo niewielu takich ludzi w swym życiu spotkałem, którzy podobnie jak ja słyszą tak dużo w utworze i potrafią to wydobyć bez większego problemu. Fajnie! :)
Jestem pod ogromnym wrażeniem Pańskiej wrażliwości, słuchu i wiedzy. Po 20 latach muzycznej pasji otwierają mi się uszy na głębię muzyki, nie tylko jej powierzchowność. Zostawiam łapkę w górę i czekam na kolejne dekonstrukcje. Pozdrawiam
Panie Tomaszu ? Jest Pan niesamowity .A jakby by Pan znalazł kiedyś chwilkę i rozłożył na czynniki pierwsze Kombi - Słodkiego miłego życia ( wersja z 1984 ) .To normalnie byłbym w siódmym niebie .Pozdrawiam Pana Gorąco i Wszystkiego dobrego życzę
Mogę podpowiedzieć, że charakterystyczne korgowskie szumiące uderzenia można odtworzyć na oryginalnym presecie z Yamahy DX11 D20 "AIR"IMBA. Jest on niemal identyczny
Kanał rewelacja! Dopiero teraz znalazłem przez przypadek Geniusz polega na tłumaczeniu na prosty język wszystkiego Zasubskrybowałem Pozdrawiam z Kanady
Zawsze, jako tylko odbiorcę muzyki, ciekawiło mnie co właściwie "siedzi" w tych utworach, jakie instrumenty tak na dobrą sprawę słychać. I teraz mogę poznać te tajniki. Podróż przez proces tworzenia jest nie mniejszą frajdą niż słuchanie tych utworów.
Pomimo tego że niemam żadnego pojęcia o muzyce i tamtych instrumentach to i tak bardzo przyjemnie mi się ogląda dekonstrukcje w Pana wykonaniu, oby tak dalej :)
Jak zwykle mistrzostwo. Rozlozenie numeru na czesci pierwsze. Proponuje w ktoryms z kolejnych odcinkow THE CURE - PLAINSONG - to jest niezle wyzwanie zwiazane z Solina :)
Panie Tomaszu, Pańska działalność na TH-cam jest przefantastyczna - cudownie się tego słucha zarówno dla samej dekonstrukcji, ale również, jak nie przede wszystkim, Pańskich wypowiedzi - bawi się Pan słowem z równą wprawą co z dźwiękiem i każda kolejna odsłona tego formatu, to dla mnie i moich znajomych małe święto ❤️ Serdecznie dziękuję za dotychczasowe odcinki, zwłaszcza za New Order oraz Enjoy the silence, które było pierwszym filmem Pańskiego autorstwa, które miałem przyjemność obejrzeć i życzę niegasnącego zapału w tworzeniu kolejnych. 💪 Ps. Gdyby Pan tak pokusił się o dekonstrukcję utworu Separate Ways zespołu Journey, albo Gold z repertuaru Spandau Ballet, to wraz z moją grupą rówieśniczą bylibyśmy wniebowzięci 🥰
Nie znam się praktycznie wcale na aspektach produkcji muzycznej, ale oglądam bo chciałbym żeby było więcej tak profesjonalnych i ciekawych kanałów na YT. Gdy ktoś wie o czym mówi a do tego robi to z pasją to nieważne od dziedziny, ale mogę słuchać i oglądać. Pozostaje czekać na następny- i zapewne swietny- odcinek.
Ten materiał mocno mną wstrząsnął. Mnóstwo odkryć, wspomnień, refleksji. Palce aż się palą do opisywania tych doznań, dzielenia się własnymi odczuciami, własnymi mini-odkryciami, a czasem do delikatnej polemiki, ale raczej powstrzymam te lawinę. Ale jedno odkrycie muszę zasygnalizować. Chodzi mi o zignorowany przez moje ucho wcześniej flażolet Sammersa. Mam na myśli ten zagrany na sam koniec kulminacyjnego punktu utworu, który ja nazywam "nadrefrenem" (chodzi o fragment od słów "...since you've gone..."). Flażolet ten nachodzi na to dramatycznie cichnące ... "[babe, babe] PLeeeeeease" ...". W moich uszach dźwięk ten brzmi jak odgłos spadającej lodowatej łzy, która spłynęła z oka obłąkanego obsesją podmiotu lirycznego o twarzy Stinga; uronionej nad własną zimną rozpaczą, utraconą miłością i nad własnym szaleństwem... Flażolet - niedociśnięta do progów struna mi to wszystko opowiedziała... Za to i za całą resztę tej podróży, którą już sobie sam "pokontunuuję" - DZIĘKUJĘ Z SERCA, Panie Tomku...
Trochę The Police słuchałem, ale nigdy nie podejrzewałem ich o syntezatory. Dopiero niedawno odkryłem, że 90% tego co uważałem za instrumenty smyczkowe w piosenkach z lat 80 to są syntezatory (tak jak w tej piosence). Całe życie w kłamstwie. Zaraz się pewnie okaże, że "(i just) died in your arms" również nigdy nawet nie stało obok prawdziwych smyczków. Dziękuję bardzo za odcinek i za Stinga na trampolinie hehe!
Jako osoba ze znajomoscia podstaw fizyki czy elektrotechniki ze zporym zrozumieniem ogladam Pana programy w ktorych poruszane sa zagadnienia akustyki czy temu podobnych. Ale to... to jest istny kosmos. Nie wiem o czym Pan mowi ale jestem zafascynowany i zauroczony. Z wielka przyjemnoscia ogladam i bede powracal do Pana publikacji. A co do glosu dykcji i barwy bylby Pan wiodacym lektorem audiobookow . Milo Pana poznac pozdrawiam.
Dopiero po rozłożeniu na czynniki pierwsze tej muzyki słychać dźwięki na które nigdy wcześniej nie zwracałem uwagi a nawet ich nie słyszałem. Niesamowite. Świetna robota i jak zwykle kapitalnie przekazana wiedzą począwszy od historie po technologie 😀
The Police, a potem Sting są dla mnie utożsamieniem mojego młodzieńczego odkrywania muzyki rockowej, do dziś mam ogromny sentyment. A ten materiał jest dla mnie fenomenalnym zbiorem merytorycznych informacji i "ploteczek", chylę głowy przed ogromem wiedzy i pracy włożonej w przygotowanie takiego odcinka. Swoją drogą porozsyłałem link kilku znajomym fanom Policjantów ;-)
Wieczorem jeszcze bardziej klimatycznie :) Wspaniały utwór, z pozoru prosty, niedbały, ale tak zapadający w pamięć w swoim nastroju. Jakie to szczęście że jednak powstał mimo tylu przeciwności. A z tym hihatem to przedziwna sprawa: do dziś uważałem że zaczyna grać dopiero na krótko przed refrenem, wchodząc powoli coraz głośniej aż do swojej wartości. Co do wspomnień z malucha, to mój tata miał chyba gorszy odbiornik, bo ja byłem na 100% przekonany, że ten człowiek z radia śpiewa "siedzę se na dachu". Nie miałem tylko pojęcia dlaczego resztę śpiewa w niezrozumiałym języku. Ale podobało mi się bardzo :) Jak zwykle bardzo dziękuję.
Dostałem link do tego odcinka, podszedłem do tematu z rezerwą, ale już wiem, że zostanę tu na dłużej - naprawdę kawał dobrej roboty, a sposób podania zagadnienia iście mistrzowski... Niesamowite!!! Chylę czoła... :)
Jedyna piosenka, którą lubię ze wszystkich, które stworzyła grupa Polis. Ale to jest arcydzieło. Ta piosenka była coverowana dziesiątki razy. Dawno, dawno temu moja córka grała tę piosenkę na pianinie, żeby zadowolić tatę. Słucham jego historii jako ciekawej przygodowej powieści detektywistycznej. Autor kanału jak zawsze na górze.
Powiedzieć, że te rekonstrukcje są wspaniałe, to tak jakby nic nie powiedzieć. Być może nie napiszę tu niczego odkrywczego, bo to uczynili już moi przedmówcy, ale i tak muszę coś napisać, bo jestem pod wielkim wrażeniem. Nie jestem twórcą muzyki, jeśli nie liczyć tego jedynego incydentu kiedy, to podłączyłem do komputera instrumenty muzyczne, na których mój kolega grał, zaś ja nagrywałem wszystko w programie Audacity. Obejrzałem tę oraz poprzednie rekonstrukcje od początku do końca i nie jestem w stanie podnieść szczęki z podłogi. Te opowieści brzmią jak powiedziane przez kogoś, kto nie tylko jest producentem muzycznym, ale przede wszystkim prawdziwym koneserem. Mimo tego iż rozkładanie muzyki na czynniki pierwsze już samo w sobie jest niesamowite, to tutaj dostajemy coś znacznie więcej. To jest podróż do wnętrza dźwięku. Ujął mnie tu sposób wypowiadania się, między innymi dobór słów i porównań służących do opisu poszczególnych brzmień. To tak jakby znawca sztuki wypowiadał się na temat obrazów w muzeum. Zarówno w tym, jak i w poprzednio dekonstruowanych utworach muzycznych, zostały wyłuskane niecodzienne smaczki, o których istnieniu nie miałem wcześniej pojęcia, chociaż same utwory są powszechnie znane i często emitowane w popularnych rozgłośniach radiowych. Czuję się, jakbym te wszystkie kawałki poznał na nowo, chociaż słyszę je odkąd tylko pamiętam. Czekam zatem z niecierpliwieniem na kolejne dekonstrukcje. Najserdeczniej pozdrawiam i dziękuję za wspólną podróż wgłąb muzyki.
Jak zwykle świetna dekonstrukcja panie Tomaszu. Nie wiedziałam, że między członkami The Police aż tak się nie układało, że nawet musiało dochodzić między nimi do rękoczynów. Bardzo lubię album "Synchronicity", a najbardziej chyba mniej znaną piosenkę "Tea in the Sahara".
Jest film dokumentalny z ostatnich lat, gdzie widać, jak Stewart tłucze się ze Stingiem. Andy był chyba takim medium pomiędzy nimi i najspokojniejszym członkiem zespołu, jak najstarszy brat.
Zawsze myślałem że ta piosenka to tak prosty utwór, bardziej pop niż rock, prosty monotonny rytm do tego brzdękanie na gitarce i na basie. Wyobrażałem sobie że powstał na czymś w rodzaju jam sesion. I znowu się myliłem. Bardzo się z tego cieszę że Pan mi to pokazał. Dodał bym tylko ze ta piosenka ciągle brzmi świeżo i nie chce się zestarzeć. Myślę że gdyby go nagrano teraz, nikt nie powiedział by że brzmi archaicznie.
Pan mi sie kojarzy z Markiem Niedzwieckim jakoś.. Bądź Radiową Trójką Zaskoczony jestem że mozna tak rozebrać ,poniekąd proste utwory. Pozdrawiam . Mam przez to lekkie poczucie ze zyjemy w cyfrowej rzeczywistości.
Every Breath You Take stało się przebojem dekady to piosenka o chorej obsesyjnej miłości ,tekst Sting napisał na Jamajce w domu Iana Fleminga autora książek o Jamesie Bondzie .Rzeczywiście płyty mogło nie być bowiem podczas sesji wybuchały awantury tak gwałtowne że Hugh Padham zastanawiał się czy tego nie przerwać ,najbardziej iskrzyło pomiędzy Stingiem i Copelandem nawet o to w jaki sposób trzyma pałeczki .Teksty albumu były głównie oparte na dziełach Arthura Koeslera a nazwa albumu jest aluzją do teorii Carla Junga "o znaczących zbiegach okoliczności". Album został nagrany w Air Studios na Montseratt na magnetofonie Mara Machines i zmiksowany w ciągu 4 tygodni w Le Studio Quebec w Kanadzie .Rok później Sting będąc na windserfingu przypadkowo odwiedza Air Studios podczas nagrywania albumu Brothers in Arms i jego wokal trafia na Money For Nothing.....ale to już inna opowieść
W pracy często dyskutuje z kolegą o muzyce. Dlaczego dany utwór jest w takiej a innej tonacji, przejściach, smaczków aranżacyjnych, ale przede wszystkim historii itp. Ale to o czym, i w jaki sposób Pan opowiada, to po prostu jakiś kosmos!!! Jak miałbym coś zasugerować, to fajnie by było rozłożyć na czynniki pierwsze coś z polskiej sceny muzycznej. Ciekawym utworem do analizy był by również utwór „Funkytown”. A znając Pana talent do opowiadania o muzyce, z największą przyjemnością obejrzał bym odcinek gdzie przedstawione są różnice pomiędzy, grupą muzyczną, a zespołem. Pozdrawiam i życzę samych sukcesów. I jak mawia nasz dyrygent „widzimy się na formacie”😁
Bębny skojarzyły mi się z początkiem utworu Michael Jackson - Billie Jean, nie wiem czemu, chyba tempo mają podobne (chodzi o fragment z 7:20)🙂 Fajny materiał. Pozdrawiam
Nie ma serii na YT której odcinków bym wyczekiwał tak bardzo jak dekonstrukcji od Pana Tomasza. Nie jestem muzykiem, nie jestem nawet jakimś wielkim fanem muzyki ogólnie, ale uwielbiam techniczne i historyczne ciekawostki, a te materiały są wręcz magiczne. Dziękuję za wysiłek włożony w tak rewelacyjną pracę, najlepszą na całej platformie moim skromnym zdaniem - włącznie z kanałami anglojęzycznymi.
Lepiej bym tego nie ujął 😁
@@marcinkowalski7143 Ja przesiedziałem 12 lat w szkołach muzycznych i jestem wielkim fanem muzyki i przyznaję, że Pan Tomasz jest absolutny debeściak i mega zajawkowicz. Nie znam innego kanału tematycznego o produkcji muzycznej w polskim youtubie, który by prezentował podobny poziom. Pół życia ponad siedzę w muzyce i z każdego filmu się dowiaduję mnóstwo ciekawych rzeczy, które mi otwierają nowe szufladki.
Nic z tego nie rozumiem. Ale .. wszystko słyszę. Niesamowite.
Słuchać muzyki świadomie! To jest coś ... dziękuję, pozdrawiam !
Ta opowieść jest bardziej niesamowita niż ten utwór CUDO! 🙏
Nie. To wszystko jest najbardziej niesamowite.
Opowieść Pana Tomka o piosence jest jego opowieścią.
Ale sama piosenka też jest opowieścią.
Więc można się jarać różnymi warstwami - ale jaranie się nie jest cudem.
Prawdziwe CUDO to widok tych wielu warstw, które razem mają sens i się wzajemnie uzupełniają.
Co nie zmienia faktu, że opowieść Pana Tomka jak zwykle reprezentuje 🔝poziom :-)))
fascynujące do dziś
Wielki SZACUN za imponującą wiedzę i umiejętności. Oraz za wspaniały sposób przekazu. Chylę czoła!
Jak zwykle Youtubowy top merytoryczny , bez podziału na kategorie. Pana kanał powinien mieć tyle subskrybcji co teraz, ale w milionach.
Zazdroszczę, że mógł Pan dorastać w czasach, kiedy ta muzyka powstawała
Nie mam pojęcia o muzyce, trafiłem na pana kanał przypadkowo i każda kolejna dekonstrukcja przenosi mnie do nowej, fascynującej galaktyki. Wspaniała seria!
Niesamowity profesjonalizm i wiedza.
Czapki z głów 👏
Przekląłbym.... ale to nie miejsce i czas... nie mam słów by opisać to co Pan robi z tym i innymi kawałkami. Wielki wielki szacun dla Pana pasji i pracy! Coś niesamowitego. Zazdroszczę tej wiedzy, doświadczenia i profeski wraz z dążeniem do finału pracy co w konsekwencji widać i słychać dopiero w końcowym materiale.
Nie ma Lipy , najlepszy Yutubowy kanał ! jak dla mnie rewelacja, dbałość o szczegóły jest miażdżąca
Panie... Police to miejscowość na północ od Szczecina. Młode lata, wynajęty pokój by robić WSM-kę. Uwielbiałem The Police. O innych zespołach nie wspomnę, bo o grabisz mnie z wiary w spontaniczność muzyki :) Bardzo dziękuję za,, otworzenie uszu"
Sting jest potężny, byłem na jego koncercie w Warszawie i szykuje się do kolejnego w Krakowie, polecam każdemu!
Slucha sie jak opowieści przy ognisku! Brawo!
Dokładnie. Super historie. Nie jestem jakimś mega-fanem Stinga i The Police, ale te wszystkie "smaczki" zza kulis powstawania kultowych utworów budzą moją ciekawość. A jakość podania tego wszystkiego jest na jak najwyższym poziomie.
Kanał magiczny
To niesamowite! Jest pan WIELKI. Nigdy bym nie podejrzewał autorów o tak złożona konstrukcję tego utworu. Bardzo dziękuję, KAWAŁ DOBREJ ROBOTY z pana strony. BRAVO!
Na płycie jest tego więcej. Chłopaki stosowali odważne a nawet karkołomne progresje akordów, zmieniali parę razy tonacje w jednym utworze, ale wszystko z takim smakiem i tak nad tym panowali, że to były przeboje. Pozornie po prostu fajne piosenki.
Obejrzałem 3 razy. I nagle polubiłem ten kawałek mimo, że wcześniej uważałem go za przeciętny i nie wzbudzał we mnie żadnych emocji 😊
Mam propozycje do dekonstrukcji:
A flock of seagulls - I ran
10cc - I'm not in love
Szczegolnie ten drugi wydaje sie być zupelnie wyjątkowy i warty poznania historii jego stworzenia. Słychać syntezatory a wcale ich tam nie ma.
Kocham te dekonstrukcje. Genialna forma przekazu. Petarda!😎
Człowieku ja Cię kiedyś uprowadze posadzę przy ognisku w lesie wcisnę do ręki piwo a Ty mi będziesz o tych magiach muzycznych opowiadał do rana. 😀🤣😀.
A tak poważnie to super się ogląda a jeszcze lepiej słucha. Mega wiedza. 👍👍
Panie Tomasz dziękuje bardzo za to co Pan dla nas robi. Pana wiedza jest niesamowita a materiały uświadamiają jak dużo pracy zostało włożone do danego utworu i jaka historia się za nim kryje. Ja kocham muzykę bez podziału na gatunki i bez niej nie wyobrażam sobie życia. Jeszcze raz dziękuję w imieniu wszystkich oglądających i życzę Panu wszystkiego co najlepsze oraz zdrowia i chęci do tworzenia tych niesamowitych treści.
Mistrzostwo!!! Odsłuchałem od początku do końca, a w głowie nuciłem wokal Stinga.
Teraz wiem, że 80% dźwięków w tym utworze odbierałem tylko podprogowo. Dziękuję Panie Tomaszu za otwarcie mi akustycznych oczu na ten genialny utwór.
Pochwalę się czymś nieśmiało przy okazji. :) Jakoś w 96 roku, gdy nabyłem mój pierwszy w życiu Roland SC-88, to coś mnie naszło i chciałem zaskoczyć kolegę klawiszowaca ze sklepu, więc zaraz po pracy, usiadłem, puściłem Satrianiego Always with me always with you i zrobiłem plik midi, będący dokładną kopią akordów, melodii, sola i reszty. Kumpel słuchał tego ze mną w samochodzie i szczena mu opadła. Calutki numer ze szczegółami nuta w nutę. Pamiętam, jak dosłownie zaniemówił, a wiedział, że zrobiłem to raptem w jakieś 3 godzinki. Nigdy więcej już tego ponownie nie robiłem, bo pamiętam, jak mnie plecy bolały od siedzenia te 3 godziny bez przerwy. :) Mam ten mid gdzieś w archiwum. A na klawiszach grać biegle nie umiem, więc nie było łatwo, ale edycja w piano roll pozwala na wszystko, byle mieć tylko słuch, a na klawiszu powolutku wstukać, co trzeba.. Ułatwia sprawę rytmiczną bardzo. Taka mała przygoda.. ;)
Pan Jest MISTRZEM - Brakuje mi słów . . .
Kolejny wielki klasyk na którym dzięki ojcu się wychowywałem. To dzięki niemu znam muzykę z lat 70. i 80-tych. Dziękuję za ten film. ❤️
Proszę grać, do końca świata i i jeden dzień dłużej 😉 kolejny super materiał, który pokazuje że muzyka lat 80 jest genialna i przenosi w inny wymiar, ps Yazoo przypomniało mi genialny kawałek only you...dobrze że taka muzyka istnieje, bo nadaje sens życiu...jak ja marzyłem ponad 20 lat temu o takiej dekonstrukcji, a teraz na wyciągnięcie ręki... pozdrawiam serdecznie
Ta seria Dekonstrukcja jest niesamowita. Podziwiam wkład pracy i znajomość w tym temacie. Niesamowity jest ten dobór utworów, takich kamieni milowych w muzyce rozrywkowej. Przynajmniej dla mnie, ja właśnie w owych czasach dorastałem muzycznie, chociaż byłem już ,chyba ,dorosłym. Szacunek i ukłony.
Pytanie z krzyżówki z lat 80-tych: "Brytyjski zespół rockowy jak Polskie Zakłady Azotowe". Przykre, że nie ma już ani jednego ani drugiego. Wspaniała analiza (jak zawsze).
Praca piana (stały akord) z całą resztą to jest cała magia tego numeru, który tak potwornie chwyta naszą uwagę. Do tego kilka innych rodzynków..
Zauważmy, jak bardzo prosta jest ta budowa, a jak wspaniała. Na tym pianie plus reszcie mam zawsze ciary od małego.
Tamte czasy były THE BEST dla powstawania najwspanialszej muzyki na świecie!!! I skończyło się chyba na zawsze.. :(
Sting jest wybitnym muzykiem, pokazał to wiele, wiele razy i już wtedy wiedziałem, że będzie w jego muzie wiele, wiele jazzu. Takich muzyków na tym świecie nam potrzeba, zwłaszcza obecnie w tak jałowych muzycznie czasach. .
Haha, teraz słucham, że mówi Pan to samo o tym pianie, czyli mamy identyczny odbiór. Muszę w ogóle przyznać, że bardzo niewielu takich ludzi w swym życiu spotkałem, którzy podobnie jak ja słyszą tak dużo w utworze i potrafią to wydobyć bez większego problemu. Fajnie! :)
Kolejny raz nie zawaham się napisać że jest to top of the top z dostępnych dekonstrukcji! Chyle czoła!
Żeby się tylko Panu nie znudziło, bo to jest fantastyczne 💪💥😎
Jestem pod ogromnym wrażeniem Pańskiej wrażliwości, słuchu i wiedzy. Po 20 latach muzycznej pasji otwierają mi się uszy na głębię muzyki, nie tylko jej powierzchowność. Zostawiam łapkę w górę i czekam na kolejne dekonstrukcje. Pozdrawiam
Panie Tomaszu ? Jest Pan niesamowity .A jakby by Pan znalazł kiedyś chwilkę i rozłożył na czynniki pierwsze Kombi - Słodkiego miłego życia ( wersja z 1984 ) .To normalnie byłbym w siódmym niebie .Pozdrawiam Pana Gorąco i Wszystkiego dobrego życzę
Mogę podpowiedzieć, że charakterystyczne korgowskie szumiące uderzenia można odtworzyć na oryginalnym presecie z Yamahy DX11 D20 "AIR"IMBA. Jest on niemal identyczny
Kanał rewelacja! Dopiero teraz znalazłem przez przypadek Geniusz polega na tłumaczeniu na prosty język wszystkiego Zasubskrybowałem Pozdrawiam z Kanady
Zawsze, jako tylko odbiorcę muzyki, ciekawiło mnie co właściwie "siedzi" w tych utworach, jakie instrumenty tak na dobrą sprawę słychać. I teraz mogę poznać te tajniki. Podróż przez proces tworzenia jest nie mniejszą frajdą niż słuchanie tych utworów.
Pomimo tego że niemam żadnego pojęcia o muzyce i tamtych instrumentach to i tak bardzo przyjemnie mi się ogląda dekonstrukcje w Pana wykonaniu, oby tak dalej :)
Co za wspaniała lekcja muzyki, dziękuję.
Poza samą rekonstrukcją, bardzo ciekawe są te wszystkie opowieści o samym nagraniu, atmosferze i relacjach między muzykami 👍
Materiał rozkładający kawałek na czynniki, ciekawostki, historia powstawania. I ten temat z trampliną - coś niesamowitego.
Jak zwykle delicius.
Jak zwykle mistrzostwo. Rozlozenie numeru na czesci pierwsze. Proponuje w ktoryms z kolejnych odcinkow THE CURE - PLAINSONG - to jest niezle wyzwanie zwiazane z Solina :)
Panie Tomaszu, Pańska działalność na TH-cam jest przefantastyczna - cudownie się tego słucha zarówno dla samej dekonstrukcji, ale również, jak nie przede wszystkim, Pańskich wypowiedzi - bawi się Pan słowem z równą wprawą co z dźwiękiem i każda kolejna odsłona tego formatu, to dla mnie i moich znajomych małe święto ❤️
Serdecznie dziękuję za dotychczasowe odcinki, zwłaszcza za New Order oraz Enjoy the silence, które było pierwszym filmem Pańskiego autorstwa, które miałem przyjemność obejrzeć i życzę niegasnącego zapału w tworzeniu kolejnych. 💪
Ps. Gdyby Pan tak pokusił się o dekonstrukcję utworu Separate Ways zespołu Journey, albo Gold z repertuaru Spandau Ballet, to wraz z moją grupą rówieśniczą bylibyśmy wniebowzięci 🥰
ok 19:53
..."przyznajcie się..."
Przyznaję się! Absolutnie...
Uwielbiam ten utwór, a teraz wiem z jakich dźwięków się składa, dzięki Panu 🤜🤛
Świetnie Pan opowiada! A wiedza... 🤯! Dopiero wyświetliło mi się na głównej i wessało mnie
Ten kanał jest wspaniały!
Niesamowite! jest Pan Genialny! Dziękuję za przekazywanie wiedzy!
Ta kompozycja to majstersztyk
Super słuch i wiedza
Filmy na tym kanale są od początku do końca idealne, widocznie autor jest nadczłowiekiem
Nie znam się praktycznie wcale na aspektach produkcji muzycznej, ale oglądam bo chciałbym żeby było więcej tak profesjonalnych i ciekawych kanałów na YT. Gdy ktoś wie o czym mówi a do tego robi to z pasją to nieważne od dziedziny, ale mogę słuchać i oglądać.
Pozostaje czekać na następny- i zapewne swietny- odcinek.
No takiego napracowanka to jeszcze nie było. Gratulacje, dobra robota :)
Ten materiał mocno mną wstrząsnął. Mnóstwo odkryć, wspomnień, refleksji. Palce aż się palą do opisywania tych doznań, dzielenia się własnymi odczuciami, własnymi mini-odkryciami, a czasem do delikatnej polemiki, ale raczej powstrzymam te lawinę.
Ale jedno odkrycie muszę zasygnalizować. Chodzi mi o zignorowany przez moje ucho wcześniej flażolet Sammersa. Mam na myśli ten zagrany na sam koniec kulminacyjnego punktu utworu, który ja nazywam "nadrefrenem" (chodzi o fragment od słów "...since you've gone..."). Flażolet ten nachodzi na to dramatycznie cichnące ... "[babe, babe] PLeeeeeease"
...". W moich uszach dźwięk ten brzmi jak odgłos spadającej lodowatej łzy, która spłynęła z oka obłąkanego obsesją podmiotu lirycznego o twarzy Stinga; uronionej nad własną zimną rozpaczą, utraconą miłością i nad własnym szaleństwem... Flażolet - niedociśnięta do progów struna mi to wszystko opowiedziała...
Za to i za całą resztę tej podróży, którą już sobie sam "pokontunuuję" - DZIĘKUJĘ Z SERCA, Panie Tomku...
Jeden z ulubionych moich utworów życia, dodatkowo wydany w roku mojej teleportacji do tego wymiaru. Świetny odcinek , Dziękuje !
Drobna uwaga: nazwisko perkusisty wymawia się bez "e" czyli czyta się Kopland. "Synchronicity" to album wybitny.
a ja w tym kawałku na pierwszym planie zawsze słyszę dźwięk suwania palców po strunach przy zmianie akordów. genialnie to brzmi.
Trochę The Police słuchałem, ale nigdy nie podejrzewałem ich o syntezatory. Dopiero niedawno odkryłem, że 90% tego co uważałem za instrumenty smyczkowe w piosenkach z lat 80 to są syntezatory (tak jak w tej piosence). Całe życie w kłamstwie. Zaraz się pewnie okaże, że "(i just) died in your arms" również nigdy nawet nie stało obok prawdziwych smyczków. Dziękuję bardzo za odcinek i za Stinga na trampolinie hehe!
Ta Pana seria to jest sztos! Pozdrawiam serdecznie!
Panie Tomaszu,a kto w tamtych czasach nie doprowadzał sie do zapaści finansowej z powodu tej czy innej płyty....Brawo i szacun.
Jako osoba ze znajomoscia podstaw fizyki czy elektrotechniki ze zporym zrozumieniem ogladam Pana programy w ktorych poruszane sa zagadnienia akustyki czy temu podobnych. Ale to... to jest istny kosmos. Nie wiem o czym Pan mowi ale jestem zafascynowany i zauroczony. Z wielka przyjemnoscia ogladam i bede powracal do Pana publikacji. A co do glosu dykcji i barwy bylby Pan wiodacym lektorem audiobookow . Milo Pana poznac pozdrawiam.
Coś pięknego !
Nie chcę już tak chwalić, bo Pan Tomasz pęknie jak balon, ale jak zwykle super. Dużo się można nauczyć.
Dopiero po rozłożeniu na czynniki pierwsze tej muzyki słychać dźwięki na które nigdy wcześniej nie zwracałem uwagi a nawet ich nie słyszałem. Niesamowite. Świetna robota i jak zwykle kapitalnie przekazana wiedzą począwszy od historie po technologie 😀
Witam Pana i dziękuje za materiał
Kolejny kozacki odcinek :). Ciekawy jestem czy da Pan Teraz radę np. Fight No More... :D
Super robota, dziękuję 😎✌️
The Police, a potem Sting są dla mnie utożsamieniem mojego młodzieńczego odkrywania muzyki rockowej, do dziś mam ogromny sentyment. A ten materiał jest dla mnie fenomenalnym zbiorem merytorycznych informacji i "ploteczek", chylę głowy przed ogromem wiedzy i pracy włożonej w przygotowanie takiego odcinka. Swoją drogą porozsyłałem link kilku znajomym fanom Policjantów ;-)
Wieczorem jeszcze bardziej klimatycznie :)
Wspaniały utwór, z pozoru prosty, niedbały, ale tak zapadający w pamięć w swoim nastroju. Jakie to szczęście że jednak powstał mimo tylu przeciwności. A z tym hihatem to przedziwna sprawa: do dziś uważałem że zaczyna grać dopiero na krótko przed refrenem, wchodząc powoli coraz głośniej aż do swojej wartości.
Co do wspomnień z malucha, to mój tata miał chyba gorszy odbiornik, bo ja byłem na 100% przekonany, że ten człowiek z radia śpiewa "siedzę se na dachu". Nie miałem tylko pojęcia dlaczego resztę śpiewa w niezrozumiałym języku. Ale podobało mi się bardzo :)
Jak zwykle bardzo dziękuję.
Mega! 🖤 Warto trzymać się zera decybeli... PL ;-)
Mistrzowsko wykonana dekonstrukcja
❤ poezja dla uszu. Jest na co czekać. Genialne. Dziękuję Mistrzu Tomaszu!!!
aaaabsolutnie GENIALNE to co Pan robi !
Dostałem link do tego odcinka, podszedłem do tematu z rezerwą, ale już wiem, że zostanę tu na dłużej - naprawdę kawał dobrej roboty, a sposób podania zagadnienia iście mistrzowski... Niesamowite!!! Chylę czoła... :)
Kupiłem za namową Rode NTH-100. Warto było dla tego filmu. Dziękuję.
Chyba najlepszy odcinek świetnej serii - Dekonstrukcje, będzie ciężko zrobić lepszy, ale wierzymy w pana - panie Tomku.
doskonałe!
Jedyna piosenka, którą lubię ze wszystkich, które stworzyła grupa Polis. Ale to jest arcydzieło. Ta piosenka była coverowana dziesiątki razy. Dawno, dawno temu moja córka grała tę piosenkę na pianinie, żeby zadowolić tatę.
Słucham jego historii jako ciekawej przygodowej powieści detektywistycznej. Autor kanału jak zawsze na górze.
Genialna jest ta seria DEKONSYRUKCJA różnych utworów.
Nie miałem pojęcia że tyle dźwięków więcej jest utworach.
Może Pan zrobić dekonstrukcje QUEEN?
Powiedzieć, że te rekonstrukcje są wspaniałe, to tak jakby nic nie powiedzieć. Być może nie napiszę tu niczego odkrywczego, bo to uczynili już moi przedmówcy, ale i tak muszę coś napisać, bo jestem pod wielkim wrażeniem. Nie jestem twórcą muzyki, jeśli nie liczyć tego jedynego incydentu kiedy, to podłączyłem do komputera instrumenty muzyczne, na których mój kolega grał, zaś ja nagrywałem wszystko w programie Audacity. Obejrzałem tę oraz poprzednie rekonstrukcje od początku do końca i nie jestem w stanie podnieść szczęki z podłogi. Te opowieści brzmią jak powiedziane przez kogoś, kto nie tylko jest producentem muzycznym, ale przede wszystkim prawdziwym koneserem. Mimo tego iż rozkładanie muzyki na czynniki pierwsze już samo w sobie jest niesamowite, to tutaj dostajemy coś znacznie więcej. To jest podróż do wnętrza dźwięku. Ujął mnie tu sposób wypowiadania się, między innymi dobór słów i porównań służących do opisu poszczególnych brzmień. To tak jakby znawca sztuki wypowiadał się na temat obrazów w muzeum. Zarówno w tym, jak i w poprzednio dekonstruowanych utworach muzycznych, zostały wyłuskane niecodzienne smaczki, o których istnieniu nie miałem wcześniej pojęcia, chociaż same utwory są powszechnie znane i często emitowane w popularnych rozgłośniach radiowych. Czuję się, jakbym te wszystkie kawałki poznał na nowo, chociaż słyszę je odkąd tylko pamiętam. Czekam zatem z niecierpliwieniem na kolejne dekonstrukcje. Najserdeczniej pozdrawiam i dziękuję za wspólną podróż wgłąb muzyki.
Czlowieku, jesteś szalony !!!!! wielkie dzieki !!!
Solidna praca nad dekonstrukcją.
Uwielbiam ten zespół. Super film, profesjonalnie zrobiony. Aspiruję by robić filmy na Pana poziomie
Jak zwykle genialny! Najbardziej mnie jednak wnerwia, że ja sam nie Mogę nagrać porządnie gitary. Ale to też kwestia umiejętności gry… .
Pięknie pan to zatomizował.
Jak zwykle świetna dekonstrukcja panie Tomaszu. Nie wiedziałam, że między członkami The Police aż tak się nie układało, że nawet musiało dochodzić między nimi do rękoczynów.
Bardzo lubię album "Synchronicity", a najbardziej chyba mniej znaną piosenkę "Tea in the Sahara".
Jest film dokumentalny z ostatnich lat, gdzie widać, jak Stewart tłucze się ze Stingiem. Andy był chyba takim medium pomiędzy nimi i najspokojniejszym członkiem zespołu, jak najstarszy brat.
Zawsze myślałem że ta piosenka to tak prosty utwór, bardziej pop niż rock, prosty monotonny rytm do tego brzdękanie na gitarce i na basie. Wyobrażałem sobie że powstał na czymś w rodzaju jam sesion. I znowu się myliłem. Bardzo się z tego cieszę że Pan mi to pokazał.
Dodał bym tylko ze ta piosenka ciągle brzmi świeżo i nie chce się zestarzeć. Myślę że gdyby go nagrano teraz, nikt nie powiedział by że brzmi archaicznie.
Bless :) dobrze "smakują" treści na tym kanale, dziękuje
Pan mi sie kojarzy z Markiem Niedzwieckim jakoś.. Bądź Radiową Trójką
Zaskoczony jestem że mozna tak rozebrać ,poniekąd proste utwory. Pozdrawiam . Mam przez to lekkie poczucie ze zyjemy w cyfrowej rzeczywistości.
Ale czad... Pięknie Pan to podkreślił. Dziekuje.
jak zwykle mistrzowska robota, naprawdę !!!
Every Breath You Take stało się przebojem dekady to piosenka o chorej obsesyjnej miłości ,tekst Sting napisał na Jamajce w domu Iana Fleminga autora książek o Jamesie Bondzie .Rzeczywiście płyty mogło nie być bowiem podczas sesji wybuchały awantury tak gwałtowne że Hugh Padham zastanawiał się czy tego nie przerwać ,najbardziej iskrzyło pomiędzy Stingiem i Copelandem nawet o to w jaki sposób trzyma pałeczki .Teksty albumu były głównie oparte na dziełach Arthura Koeslera a nazwa albumu jest aluzją do teorii Carla Junga "o znaczących zbiegach okoliczności". Album został nagrany w Air Studios na Montseratt na magnetofonie Mara Machines i zmiksowany w ciągu 4 tygodni w Le Studio Quebec w Kanadzie .Rok później Sting będąc na windserfingu przypadkowo odwiedza Air Studios podczas nagrywania albumu Brothers in Arms i jego wokal trafia na Money For Nothing.....ale to już inna opowieść
O wow! Nauczyłem się dużo, bardzo dziękuję!
Są tacy muzycy lub zespoły które potrafią w hiciory 🙂 The Police umieli w hity 👍
Ja absolutnie niczego nie narzucam ani nie wymuszam. No ale takie Every little thing she does is magic to by człowiek obejrzał równie chętnie ;)
Kosmos opracowanie dziękujee :D
Dopiero zacząłem oglądać, a już mam ciary!
Super Prosimy o więcej
W pracy często dyskutuje z kolegą o muzyce. Dlaczego dany utwór jest w takiej a innej tonacji, przejściach, smaczków aranżacyjnych, ale przede wszystkim historii itp. Ale to o czym, i w jaki sposób Pan opowiada, to po prostu jakiś kosmos!!! Jak miałbym coś zasugerować, to fajnie by było rozłożyć na czynniki pierwsze coś z polskiej sceny muzycznej. Ciekawym utworem do analizy był by również utwór „Funkytown”. A znając Pana talent do opowiadania o muzyce, z największą przyjemnością obejrzał bym odcinek gdzie przedstawione są różnice pomiędzy, grupą muzyczną, a zespołem.
Pozdrawiam i życzę samych sukcesów. I jak mawia nasz dyrygent „widzimy się na formacie”😁
Funkytown - grupa Lipps, Inc.
Byłoby to faktycznie ciekawe - wraz z syntetycznie zmodulowanym głosem Cynthii Johnson.
Thanks
Bębny skojarzyły mi się z początkiem utworu Michael Jackson - Billie Jean, nie wiem czemu, chyba tempo mają podobne (chodzi o fragment z 7:20)🙂 Fajny materiał. Pozdrawiam