"Było nas jedenaścioro, mieszkaliśmy w jeziorze" - klasyczne kiedyś to były czasy, teraz nie ma czasów. Dziękuję za zdrowy i mądry przekaz! Ratujesz młodych od tych zmumifikowanych profesorów i ich poglądów na dzisiejszą młodzież :)
Chciałabym odnieść się do treści odcinka, ale podczas oglądania piłam herbatę i przez to nie wiem, o czym był. Na szczęście to tylko filmik w Internecie, a jak wiadomo, online nie ma niczego mądrego i pouczającego, więc pewnie nic mnie ominęło.
Na moim uniwerku był profesor (zwyczajny), który na pierwszym wykładzie perorował, jak to punktualność jest kluczem do wszelkiego życiowego sukcesu, oraz jak to będzie bezwzględnie ową punktualność egzekwował, po czym na drugie zajęcia spóźnił się pół godziny…
Mam nową pracę i dostałem takie zadanie by przewieźć telewizory na palecie z punktu a do punktu b. Pojawiły się problemy bo ta paleta nie mieściła się w windzie. Musiałem sobie jakoś poradzić. Poradziłem sobie będąc kreatywnym i próbując na różne sposoby. Gdy spotkałem kierownika powiedziałem że trafiłem na problem, straciłem trochę czasu i już zacząłem tłumaczyć jak udało mi się rozwiązać problem. W tym momencie kierownik powiedział że jak się udało rozwiązać problem to mam lecieć dalej z pracą a nie tłumaczyć jak coś zrobiłem. A jak to się ma do nauki? A to w tak, że w szkole, szczególnie na matematyce, jak próbowałem rozwiązać jakiś problem to był z góry ustalony sposób. Nawet jak użyłem innego sposobu, nawet jak użyłem innych narzędzi, a mimo to uzyskałem poprawny wynik, nauczycielki patrzyły krzywo na takie zachowanie. A w pracy? Szefa nie obchodzi czy coś zrobisz tak czy inaczej. Liczy się efekt. A lepszy efekt osiągniemy gdy użyjemy technologii. I technologia jest tym czymś na czym opiera się nasz świat. Jest narzędziem z którego powinniśmy korzystać. A nie obrażać się na nią. Gdyby nie nauka, sporo starszych osób co jej nie rozumie po prostu by umarło. Nauka dała nam leki, rozruszniki serca, protezy i wiele więcej. Moim zdaniem stwierdzenie że kiedyś było lepiej a teraz jest gorzej wynika z tego że ktoś kiedyś dobrze odnajdywał się w swoich czasach, zwłaszcza dlatego że rozwój był wolniejszy niż dziś. Wolniej się zmieniał. Dochodzi do tego też fakt gloryfikacji przeszłości. Ostatnio zagrałem w grę z dzieciństwa. Strasznie mi się nie podobała. A zagrałem w nią po kilkunastu latach dlatego że pamiętałem tą grę jako coś wspaniałego. Zachwycałem się nią jako dziecko. Wciągała mnie. Dziś mnie irytuje i nie zachęciła do ponownego czerpania radości z niej. Bardzo często tak jest z naszym wyobrażeniem przeszłości. Wydaje nam się tylko że było wspaniale. A w rzeczywistości nie pamiętamy dawnych problemów. To samo działa z książkami, filmami i przede wszystkim z życiem.
Mam 15 lat i uważam, że każdy w moim wieku powinien obejrzeć te filmy, nasłuchałem się już od rówieśników, że lektury uczą nas kultury, matura to test ile wiemy a podstawa programowa to wszystko co nam się w życiu przyda (specjalnie nie mówię o temacie ocen bo zasmucająco wielu uczniów uważa je za praktyczne). Wszystko to pic na wodę, który zabiera nam czas na życie i wrzuca w drewniane ławki i za małe krzesła ze sklejki
Muszę powiedzieć, że często ta fraza "powrotu do normalności" mnie rozbraja. Bo okej, fajnie że dzieciaki w szkołach liczące na spotkanie rówieśników po dłuższym czasie będą mogły się z nimi zintegrować, ale do czego tak naprawdę jest to powrót? Do statusu quo, czyli "uczeń znowu wstaje wcześnie rano, by ruszyć do szkoły, gdzie się wkurza przez jakieś 5-7 godzin, potem wraca do domu (a jak ma daleko, to sobie wróci może o jakiejś 16:00/17:00), porobi coś swojego, odrobi lekcje, pouczy się na sprawdziany i tak przez 5 dni w tygodniu"? Ten "wielki powrót" brzmi tak, jakbyśmy po roku przebywania w izolacji wydostali się na światło dzienne, gdzie czekają lunaparki i wata cukrowa, a w rzeczywistości wracamy do czasów, gdzie w brzydki poranek zaspani jedziemy do szkoły bądź na uczelnię, ponownie mamy dość niektórych nieprzyjemnych ludzi, z którymi się stykamy, znowu ściskamy się w komunikacji miejskiej i tak dalej. Ta przyjemna otoczka powrotu, gdzie wszyscy próbują udawać, że najważniejsze jest dbanie o człowieka, jego kondycję psychiczną, trwa tylko na początku, a potem wracamy do tego co było, bo przecież to nie jest tak, że po czasie próby i izolacji wypada zmienić postępowanie w wielu sprawach. Przeżyliśmy to, co było trudne, przez 2 tygodnie doceniliśmy, jak to fajnie jest spotykać się z ludźmi, śmiać i integrować, to teraz możemy wrócić do przyzwyczajeń znanych sprzed czasów pandemii - pora na CS-a.
Zmartwię cię ale tak wygląda dorosłe życie - wstaję wcześnie rano, wkurzam się przez kilka godzin, wracam późnym popołudniem. Do tego pewnie dojdzie chory psychicznie szef i kilka innych przyjemności. Im szybciej do tego przywykniesz, tym lepiej. Szkoła ma w końcu przygotowywać do dorosłości.
@@jakubkt1448 Dokładnie tak, jak napisała Paulina. Nie chodzi mi o to, że taki stan rzeczy mnie dziwi (bo nie dziwi) i nie mówię, że w dorosłości nie jest gorzej (bo często jest). Po prostu to, iż ogólnie taka rzeczywistość jest uznawana za normalność, którą bez problemu akceptujemy, a powrót do niej uznajemy za wielkie święto sprawia, że według mnie coś tu mocno nie gra.
Dla mnie pandemia była zbawieniem. Wiem, że może niefortunnie to brzmi, bo dla wielu osób była to tragedia, ale ja nie nadawałabym się nigdy do pracy z powodu autyzmu. Zaczęłam pierwszą pracę zdalnie i idzie mi świetnie 👍🏻
Miałem bardzo podobnie, bo gdyby nie pandemia, nie byłoby tego kanału na YT. Taka prawda, bo sprzęt kupowałem niezależnie pod zajęcia i szkolenia zdalne.
Jestem niesamowicie wdzięczna youtubowi za propozycję tego kanału, myślę że nawet lepiej ze jako osoba 15 letnia mogę znalesc informacje warte słuchania 👍
Ja za to zawyżam średnią wieku :P a też dobrze się bawię, a nawet słucham i oglądam Twoje perełki z dziką przyjemnością. Mnie też jutub znienacka polecił ten kanał. I właśnie nadrabiam zaległości .
żałuję, że nie jestem dzieckiem, kiedy Pan, Panie Krzysztofie, nagrywa. ten głos jest bardzo potrzebny młodym; żeby widzieli, świadomi byli. sądzę, że chciałabym takie coś usłyszeć, gdy miałam te 15 lat, 12 lat temu :) nadal, dziękuję za te filmy.
Kiedy była mowa o tych wspaniałych salach dydaktycznych od razu przypomniałam sobie sale z mojej uczelni, które wyglądały tak, że były ławki, tablica, czasami jakiś rzutnik... i tyle? No od razu wiedza wchodziła do głowy, a kiedy przerabiałam materiał w części "wypoczynkowej" szkoły, gdzie były kanapy i automat z kawą, albo we własnym łóżku, no to tak nic nie wchodziło, bo to przecież nie miejsce dydaktyczne... A w bibliotece byłam chyba tylko raz na tej nieszczęsnej orientacji, bo przecież tam nic nie było 😂 (jak i również w Bibliotece Raczyńskich i Collegium Novum, oh well) A studiowałam ponad dekadę temu, kiedy w internecie nie było tyle źródeł co dzisiaj! Szczerze mówiąc, aż zazdrość mnie czasem chwyta gdy widzę, ile ciekawych serwisów, aplikacji i programów mają do dyspozycji dzisiejsi studenci i uczniowie 🙂 A ten profesorek to wyjątkowo obrzydliwy typ. Dobrze, że idzie na tę emeryturę. Będzie mógł siedzieć w domu i liczyć swoje cnoty, nie irytując się studentami popijającymi kawę w paltach. (Przepraszam, panie profesorze, a w prochowcu można? A w surducie?)
Uwielbiam takie podróże po perełkach twórczości "ekspertów", nauczyłam się tego dzięki temu kanałowi i korzystam coraz częściej. Dzięki Zeusowi za takich ludzi.
Na szczęście mamy wspaniałego ministra edukacji, który daje powiew konserwatywnej świeżości w szkołach, i edukacja robi się jeszcze bardziej normalna, niż była podczas normalności.
Dziękuję! A co do tej mitycznej góry, to lubię powtarzać w kontekście tego cytat z "Myśli nieuczesanych" Leca: niech sobie ten przepis pamięta elita, że każda śmietanka na deser jest bita 😁
Podczas pierwszego lockdownu zaczynałem ostatni semestr na kierunku lekarskim. Zdalne zajęcia były zbawieniem. 90% zajęć stacjonarnych to było poszukiwanie prowadzących/czekanie na nich/słuchanie nudnej prezentacji o najnowszych badanich na temat xyz bez wcześniejszego wyjaśnienia podstaw zagadnienia/słuchania o ultrarzadkiej chorobie występującej u 0,000001% populacji. Przez te kilka miesięcy w domu byłem w stanie na luzie ogarnąć więcej materiału i książek niż przez 3 lata nauki "akademickiej".
Przypomniała mi się jedna ciekawa sytuacja ze studiów zdalnych. Sobota wieczór(studia zaoczne) i pan(nazwiska nie wspomnę żeby tak świetnemu człowiekowi problemów nie robić) doktor mówi... Panowie nie wiem jak wy ale ja w sobotę wieczór kiedy jestem w domu pije piwo, wam też nie odmówię... wasze zdrowie...
Dopiero znalazłam twój kanał ale muszę powiedzieć, że przez ten film i ten o szkole bardzo mi ulżyło, bo zrozumiałam, że nie ze mną jest coś nie tak tylko z systemem. Zauważyłam też, że większość osób które tak pozytywnie mówią o powrocie to osoby 40+, ja w powrocie na uczelnie widzę tylko 2h codziennie zmarnowane na dojazd w zatłoczonym mpk, brak możliwości sensownego rozplanowania czasu i ciągły stres związany z tym czy zdążę zjeść i pójść do toalety. Zgadzam się również z punktem na temat wykładów słuchanych z domu - dużo więcej zapamiętałam z tych podczas których akurat coś gotowałam, sprzątałam lub spacerowałam, niż z tych które przesiedziałam na telefonie z braku możliwości nawet ruszenia stopą. Pozdrawiam serdeczie
Ta seria stała się dla mnie źródłem wiedzy na temat patologii polskiej edukacji. Akurat mam to niesamowite szczęście, że większość nauczycieli których napotkałem na swojej drodze to ludzie z RiGCz'em, którzy rozumieją, że nauka i nowe technologie mogą iść w parze. Ale wiele osób nie ma takiego szczęścia i muszą wkuwać jakieś niepotrzebne encyklopedyczne terminy i robić bezsensowne zadania, które jedyne czego uczą, to bezmyślnego powtarzania schematów (w czym roboty są od ludzi znacznie lepsze). A tymczasem (przynajmniej w mojej opinii) prawdziwa nauka to wychodzenie poza schematy i testowanie nowych możliwości, jednocześnie czerpiąc z dorobku historii. Uważam, że nie można robić jednego, a zamknąć się na drugie, bo to po prostu nie wypali. Potrzebujemy nowości, ale to nie znaczy, że powinniśmy odcinać się od przeszłości i vice versa. Dziękuję za ten ożywczy materiał i serdecznie pozdrawiam!
Irytuje mnie trochę to, jak myślą ludzie, że "zdalne złe" itp. Przed pandemią lekcje na odległość to była wizja przyszłości, a teraz nikt nawet nie chce nic z nich wyciągnąć, a myślę, że jest czego się z nich nauczyć o nauce. W szkole co chwilę słyszę "jeśli nie będzie zdalnych", "oby nie było zdalnych" itp, itd. od nauczycieli i boli mnie to, że duża część nauczycieli i rodziców nie widzi w zdalnych nic dobrego. Jasne, teraz nie byliśmy przygotowani, więc było jak było, ale teraz można skorzystać z tego, do czego się przyzwyczailiśmy przez czas pandemii. Dlaczego by nie pozwolić komuś włączyć telefonu, rozmowy na discordzie albo teamsie z kamerką dla ucznia, który akurat jest chory i nie mógł przyjść do szkoły? Dlaczego nie pozwolić uczniom pić na lekcji? Przecież na zdalnych, gdy kamerka nie była włączona nikomu to nie przeszkadzało. Tyle możnaby ze zdalnych wyciągnąć, a większość ludzi mających wpływ na szkołę zamyka się na możliwości.
Boże, tak, dokładnie tak. Ludzie zachowują się tak, jakby był wybór między 100% stacjonarnym nauczaniem a 100% zdalnym, ale to jest fałszywa narracja. Nikt przy zdrowych zmysłach za tym nie obstaje. Ale to, co piszesz, umożliwienie uczestnictwa w edukacji chorym uczniom, albo ludziom, którzy zmagają się z fobiami społecznymi, z depresją, z wykluczeniem komunikacyjnym (to najczęstsze na wsiach, fatalnie skomunikowanych z miastami), to coś zupełnie innego... Ja do tego dorzucam rzecz ze swojego poletka, tzn. zdalny udział w konferencjach zagranicznych. Też ludzie mówili, że to *niemożliwe* I używali dokładnie tego słowa - a oszczędności na samolotach, hotelach i delegacjach, jakie poczyniły uczelnie, nikogo nie interesują, co mnie osobiście szokuje. Naprawdę nie ma żadnej różnicy między wygłoszeniem referatu przed kamerką a przed salą, w której często siedzą 2-3 osoby, bo panele są równoległe.
A już myślałam, że tylko ja czuję się jakaś pogubiona w związku z tą frazą. W czasie lekcji zdalnych wielu nauczycieli ciągle narzekało na pracę zdalną, nie wydawali się być do niej jakkolwiek przekonani, a swoim podejściem mogli jedynie zniechęcać. To jęczenie sprowadzało się tylko do tego, ile będziemy musieli nadrabiać po powrocie, zamiast wykorzystać sytuację i nauczyć się żyć w nowych warunkach
Super jeszcze było przekonanie, że aaaa to jak siedzicie w domu to pewnie nic tam nie robicie, a to zróbcie samodzielny projekt semestralny. Przemnożone przez 10 przedmiotów, + ofc normalny tok zajęć z zaliczeniami cząstkowymi.
Nauczyciele to też ludzie, którzy byli zaskoczenie i nieprzygotowani do pandemii i zdalnego nauczania. Musieli improwizować. Niektórzy olali sprawę i ograniczają się do wysyłania prac domowych, ale moim zdaniem trzeba docenić tych, którzy starają się przeprowadzać te lekcje, jak najlepiej potrafią.
Na pierwszym roku studiów nie dość że traciłem czas i pieniądze na dojazd to jeszcze zdrowie, zaczęła się pandemia i miałem czas zarówno na same studia jak i dla siebie. Na dodatek podczas drugiego roku zacząłem uczęszczać na drugą uczelnię, nie było żadnego problemu z łączeniem tego i na dodatek wciąż miałem czas dla siebie, nawet egzaminy wydawały się znacznie bardziej znośne. Teraz przez powrót do "n0Rm4LnoŚc1" muszę specjalnie brać urlop dziekański i znowu się mordować i to jeszcze z dość absurdalnym planem zajęć, nawet rodzina na tym cierpi bo nie mam kiedy im pomagać. Dziękuję drogi panie Ministrze, dziękuję Rektorzy, dziękuję dziekanaty, udławcie się wszyscy tą normalnością, może przy okazji łykniecie trochę rozumu.
To ja jeszcze dorzucę, że w zeszłym roku po raz pierwszy od jakieś kilkunastu lat nie byłem chory. Zero grypy, przeziębienia, zapalenia gardła, a chorowałem zwykle 3-4 razy w ciągu roku akademickiego. Co do planu zajęć, uważam, że powinien być wyznaczony dzień-dwa na zajęcia zdalne w stu procentach, a reszta tygodnia na tylko te stacjonarne, których *nie da się w żaden sposób* przeprowadzić zdalnie.
@@KrzysztofMMaj Właśnie my mamy tylko dwa dni, problem w tym że w poniedziałek mamy tylko 2 lekcje i 6 godzin przerwy (no ciekawe co mam zrobić w tym czasie) a w czwartek wszystko wciśnięte na raz przez 12 godzin, wszystko oczywiście stacjonarne.
Zastanawia mnie czy prof. Nalaskowski ciągle zakłada swój żupan i nakrywa go stylowym kontuszem dopasowanym do jego futrzanej czapki z ptasim piórem kiedy wychodzi z domu
To jest człowiek należący do tego samego środowiska skrajnie prawicowych wykładowców z ministrem Czarnkiem na czele, zresztą wielki fan Orbana, dużo o nim mówi to że, musiał zamknąć z powodu braku uczniów prowadzone przez siebie jedno z najlepszych niepublicznych liceów w Polsce.
Dla mnie okres lockdownu był zbawieniem. Wstawalam godzinę później, jadłam na spokojnie śniadanie, bez pośpiechu. Między lekcjami rozmawiałam na video czatach z koleżankami i, o ironio, właśnie wtedy miałam lepszy kontakt z ludźmi. Po zajęciach oglądałam anime, czytałam mangi, książki i grałam w gry. To wtedy też miałam największe inspiracje do pisania. Bo jeszcze jakiś czas temu to robilam. Niestety, po "powrocie do normalności" musiałam z tego zrezygnować na rzecz snu, by jakkolwiek funkcjonować.
Miałam nauczanie indywidualne w szkole średniej. Zdarzyło się tak że w tamtym czasie zmagałam się z depresją i fobią społeczną - mroziło mnie gdy miałam przejść korytarzem pełnym ludzi. No, i jak pewnie się można domyśleć , szkoła nie kiwneła palcem żeby mi pomóc póki nie okazałam papierów z napisem "wariat". Wtedy nagle się okazało że da się wesprzeć ucznia w potrzebie, że są sposoby na naukę dla kogoś kto nie daje rady, dla kogo szkoła to za dużo bodźców na raz. I wiecie co? W większości nauczyciele w trakcie moich indywidualnych zajęć na wszelkie sposoby próbowali mnie udupić. Sorry, ale to wam się nie udało. Możecie sobie wyobrazić ten szok z niedowierzaniem gdy sama w domu lepiej niż połowa klasy przyswoiłam materiał z półrocza w dwa tygodnie. A pracy własnej miałam od groma, miałam godzinę, może dwie, w tygodniu z każdego z obowiązkowych przedmiotów nauczanych. To było jakieś 6-7 lat temu. Czemu teraz, gdy technologia zrobiła kolejny sus do przodu, nie używamy ot choćby takich rozwiązań dla ludzi o specjalnych potrzebach. Ile bym dała za możliwość uczestnictwa z zajęciach online podczas kwarantanny, gdy miałam ospę, gdy miałam gips i ciężko mi było funkcjonować na "normalnych" zajęciach, gdy było mi wstyd brać leki antydepresyjne i uczęszczać na terapię.
Ja jestem z ostatniego rocznika z trzyletnim liceum, a 2,5 roku tejże szkoły spędziłam na nauczaniu indywidualnym z podobnych przyczyn, jednocześnie będąc wiele razy w szpitalu. Zaledwie miesiąc po rozpoczęciu 2. semestru 1. klasy nastał covid. I teraz w nawiązaniu do technologii - w 3. klasie przedmioty rozszerzone miałam w domu, a resztę online. Mój plan lekcji ograniczał się do 2, max 3 godzin dziennie. Nauczycielom było łatwiej, bo nie musieli jeździć w tę i z powrotem, a i dla mnie było okej. Efekt? Bardzo dobrze zdana matura (2 razy 100%, żadnego wyniku poniżej 60, choć takie traktowanie wyników egzaminów może być krzywdzące). Bez technologii nie byłoby możliwe to, że nauczyciel na jednej lekcji łączył się ze mną ze szkoły, a na drugiej nadal tam był, ale miał coś z jakąś klasą. Bez jeżdżenia po mieście. Wypowiedź chaotyczna, ale proszę mi wybaczyć. Poczułam solidarność.
Wrzesień i październik w tamtym roku minął mi pod znakiem wstawania o 5 rano, by godzinę dojeżdżając niezbyt często kursującymi busami zdąrzyć na 7:30 do szkoły. Byłam na początku terapii z psycholożką, płakałam każdego poranka, zmęczona, ale nie mogłam sobie pozwolić na choćby jeden dzień przerwy. Mam swój cel w życiu, dostać się na japonistykę, ale z jakiegoś powodu bez poznania dogłębnie pozycji z listy lektur polskich nie mogę uczyć się innego języka. Musiałam pracować, a wymagano ode mnie coraz więcej. Nie mogłam sobie poradzić sama ze sobą a co dopiero z tak intensywną nauką tego, co uznano że jest mi potrzebne. Pandemia to było dla mnie zbawienie. Wszystko było na moich warunkach, uczyłam się tak jak mi było wygodnie a nie w pozycji siedzącej, w absolutnej ciszy, bez picia (broń boże! xD). Rozwinęłam swoje pasje, w przeciwieństwie do moich "wyluzowanych" rówieśników z klasy, którzy teraz stojąc przed wyborem studiów nie wiedzą co ze sobą zrobić. "Powrót do normalności", czyli do przestarzałych schematów nauczania, które ewidentnie nie działają, był dla mnie wyzwaniem. Nienawidzę tego równie mocno :)
Podziwiam Cię Krzysztofie za to, że ty nagrywasz to bez cięć co 5 zdań. Czapki z głów. Swoja droga słucham wszystko co nagrałeś, nawet jak mnie temat nie interesuje, bo świetnie się tego słucha. 👍
Trafiłem tu przez przypadek...I jakże się z tego cieszę. Pan Krzysztof jest praktycznie moim rówieśnikiem, czyli edukację przechodziliśmy w podobnych latach. W podobnych warunkach, podobnej atmosferze i kulturze tamtych czasów. Jak wiele lat zmarnowałem w systemie, który był dla mnie czym dla dzikiego ptaka jest klatka. Nie rozumiałem, nie potrafiłem się odnaleźć, próbowałem bezskutecznie uciec i finalnie poddałem się.
Było nas wielu, tych więźniów systemu. Smutne to bardzo, ile osób o nieodkrytym potencjale postanowiło nie ze swojej winy się z tym piekiełkiem pożegnać. Serdeczne jamniki przesyłam, za tradycją kanału!
Ciekawostka: nauczyciele zaczęli się u nas w szkole dziwić, że "strasznie się rozleniwiliśmy" i w ogóle "klasa maturalna powinna być bardziej zmotywowana". Problem polega na tym, że dla nas ta "normalność", do której wróciliśmy, nie jest już naturalna, bo wiemy, że można się uczyć inaczej, bez stresu i krzyku, bez głupiego zapamiętywania faktów, by za tydzień je zapomnieć. I teraz pytanie: co jest ważniejsze w szkole: uczeń czy nauczyciel? Kogo "normalność" jest tą poprawną, do której reszta ma się jak żołnierze lub niewolnicy dostosować? To ten ciągły przymus do dostosowywania się niszczy uczniów, którzy pozostawieni później sami sobie nawet nie wiedzą co mają robić
Otóż to, mam wrażenie, że teraz z większą ostrością będziemy widzieć wszyscy różne patologie. Sporo wykładowców też buntuje się przeciw niepotrzebnej biurokracji na uczelniach, w Stanach z kolei jest rekordowy wzrost na rynku pracy zdalnej, ludzie nie chcą wracać do biur i... biurowce pustoszeją, służąc za przykład najbardziej debilnego sposobu marnotrawienia pieniędzy na przestrzeń użytkową.
@@KrzysztofMMaj Z naszego biura na "prowincjonalnym" oddziale jakiejś małej miendzynarodowej korporacji znajdującej sie na liście 500 największych firm, gdzie pracują "prowincjonalni iżnynierowie" pracujący nad nowoczesnymi technologiami ludzie są wręcz wyrzucani na pracę zdalną.
Każdy odcinek tej serii mnie przekonuje tylko, jak bardzo szkolnictwo polskie miało wpływ na moją ciekawość i radość życia. Mając 24 lata, już 5 rok mecze się z ukończeniem inżyniera, nie wiem czy go ukończę, bo otacza mnie strach na myśl o pisaniu pracy i obronie. Tak bardzo mnie dobija stan uczelni wyższej w Polsce.
Co do obrony, sprzedam swój sposób, a broniłem wszystkie 3 prace na toksycznym wydziale na UJ, gdzie większość ludzi mnie po prostu do żywego nienawidziła, a pozostała część chciała udupić z zawiści. Mianowicie powtarzałem sobie jak mantrę, że muszę mieć taką dziedzinę, w której to ja będę ekspertem, mega niszową, tak, żeby w razie obrony wiedzieć, że mnie nie będą w stanie zagiąć. O wiele trudniejsze jest to przy inżynierce, tu to przyznaje bez bicia, ale spróbowałbym połączyć ją z tym, co Cię autentycznie interesuje hobbystycznie. W ten sposób przynajmniej będziesz mieć przy tym trochę funu.
Bardzo późno trafiłam na Twój kanał. We wrześniu 2022 roku skończyłam edukację, tę formalną. Wymarzona magisterka na wymarzonym uniwersytecie (i faktycznie, zależało mi na tych studiach i na tej uczelni, po prostu). Tylko to, co ja przeżyłam przez te w sumie 17 lat edukacji to moje. Teraz, gdy moje ciotki (60+) mówią mi o doktoracie, to mnie wzdryga. Kompletnie nie rozumieją, co znaczy studiowanie. Jasne, miałam przedmioty, które faktycznie były ciekawe, ale miałam też ogrom przedmiotów przez które rwałam włosy z głowy i miałam podejście "byle zdać". Studia zdalne? Dla mnie bajka, nie musiałam dojeżdżać, wydawać kasy na bilety, cudownie. I śmieszyły mnie zawodzenia profesorów, że my to się nic nie nauczymy na tych zdalnych studiach. I miał rację. Nie nauczyłam się niczego praktycznego na studiach, ani stacjonarnie, ani zdalnie. Wiedzę praktyczną dała mi praca. Nie skłamię, jeśli powiem, że w sumie to w pracy nauczyłam się zawodu. Ja wiem, że studia mają też (może przede wszystkim) przygotować nas do zdobywania wiedzy. Tylko że nie nauczyły mnie tego w ogóle albo w bardzo wąskim zakresie. Dzisiaj wiem, że na żadne studia już nigdy nie pójdę. Myślałam, że liceum to był ostatni etap tej skostniałej, przestarzałej formy nauczania. Myliłam się jak w żadnej innej kwestii. Jestem szczęśliwa, że edukację formalną mam za sobą zwłaszcza, że widzę, co się teraz tam dzieje. Edukacja dalsza? Jak najbardziej, ale ukierunkowana na to, czego JA potrzebuję, a nie profesor czy podstawa programowa. Prawdą jest jednak, że swój nadrzędny cel edukacja w moim przypadku spełniła - jestem mało asertywną, bardzo posłuszną osobą, która boi się wyrażać własne zdanie w obawie przed oceną. Pracuję nad tym, żeby tak nie było. Edukacja to koszmar. Szkoła to koszmar.
Dopiero skończyłam oglądać i gdyby nie komentarze to nie zauważyłabym, że ten odcinek trwał 40 minut. Dla każdego coś przykrego to moja ulubiona seria na polskim yt i nawet mnie to nie dziwi.
22:31 prof. Nalaskowski zapomina o bardzo ważnym fakcie- zastosowanie biblioteki jako instytucji ewoluuje z biegiem czasu, zwłaszcza że jej podstawową rolą było przekazywanie wiedzy wszelakiej, a teraz tą rolę pełni Internet. Chociażby profesor góry przenosił i morza rozsuwał, to z postępem technologicznym nie wygra. Fajnie to zostało opisane w artykule "Biblioteka jako miejsce kształtowania kompetencji kluczowych w dobie technologii cyfrowych" autorstwa dr. Karola Kowalczuka, a zwłaszcza fragment dotyczący e-wykluczenia, który moim skromnym zdaniem idealnie wpasowuje się w osobę profesora. Brakuje tam tylko jeszcze punktu dotyczącego bycia konserwą z troszeczkę za wysokim ego. Jeszcze te "zaliczanie na prowincji" mocno we mnie uderzyło, bo jednak sam na takiej "prowincji" studiuję i jakiejś ujmy na honorze nie odczuwam z tego powodu. A powinienem? Jak zawsze super podcast, idealny do słuchania w trakcie pracy zdalnej. Ps: Mega plusik za nawiązanie do "Władców Much"- aż nabrałem ochotę na ponowne obejrzenie ;P
Absolutnie propsuje to, co piszesz o bibliotekach. Zachodnie biblioteki uniwersyteckie przechodzą podobną ewolucję, część naszych też (np. Otwarta biblioteka akademicka CINIBA w Katowicach)
@@KrzysztofMMaj Ogólnie polecam zagłębić się w jego inne artykuły, ponieważ mają Państwo bardzo podobne przekonania, zwłaszcza w kontekście wykorzystania nowoczesnych technologii i gier komputerowych w edukacji.
Dziękuje, że w ogóle wspomniałeś o fobii społecznej. Niby nic, ale poczułam się wsparta samym tym, że wreszcie ktoś wspomniał o nas - chorych - w kontekście pracy zdalnej. Często się zapomina o tym, że są osoby z taką fobią i mimo terapii czy leczenia - codzienne wyjścia w miejsca publiczne kończą się napadami paniki, wymiotowaniem z nerwów po kryjomu, płaczem i problemami żołądkowymi. No i oczywiście - film świetny jak zwykle ;).
Ależ absolutnie. Edukacja to jest krucha dyscyplina, bo wymaga ludzi z najbardziej empatycznymi i ludzkimi odruchami - dlatego boli tak, gdy nauczycielami czy, pożalcie się bogowie, pedagogami zostają ludzie wyzuci z uczuć wyższych. Uwzględnianie fobii społecznej, depresji, wszelkich dysfunkcji od dyskalkulii po dysleksję czy wadę wymowy oraz jakichkolwiek indywidualnych predyspozycji jest w mojej ocenie ważniejsze niż sam proces uczelnia, bo ten zawsze będzie zawodny, jeśli nie dostosujemy go do potrzeb konkretnego człowieka. Dlatego trochę rozkładam ręce nad projektami reform, które cały czas myślą o uczniach czy studentach jako zbitej ludzkiej masie, którą trzeba zarządzać jak kapitałem, bo to nie tędy droga...
Zgadzam się z tym kultem biblioteki. Gdy pisałem magisterkę również używałem wersji cyfrowej Dziennika Poznańskiego żeby z Opola nie jeździć do Poznania po 900 numerów gazety. Magisterkę pisałem z wojny domowej w Hiszpanii, większość znalazłem w Internecie, biblioteka miała tylko ogólne informacje z tego tematu.
Studia zdalne podczas pandemii były dla mnie wybawieniem - zero stresu, możliwość wykonywania zadań o dowolnej porze, udostępniane wykłady, a przede wszystkim - brak konieczności jazdy pociągiem 2,5h w jedną stronę + koszty związane z noclegiem (studia zaoczne) - no bajka! A teraz, moje kochane AGH, brutalnie wyrywa Nas z tej bańki. Co do tego nie mam żalu, jednak była to kwestia czasu, chociaż mam wrażenie, że zarówno studentom, jak i wykładowcom wyszło to na plus. żal mam do tego, jaki pierdzielnik teraz się zrobił! Jakiś prowadzący nie wiedział, że ma z Nami zajęcia, inny myślał że może zrobić ad hoc zdalnie wykład, a teraz zajęcia mam CO TYDZIEŃ, bo aż jedne laboratoria będą zdalnie, a podzielenie zajęć na np. w sobotę zdalnie, a niedzielę na uczelni już przerasta tą organizację. Już nawet nie mogę nic zaplanować, bo ciągle plan jest zmieniany. Gdyby to nie była już ostatnia prosta na tej uczelni, to z pewnością bym ją zmieniła bo poziom zafundowanego stresu i nerwów wybił już poza skalę. Kocham powrót do normalności :)
W zeszłym semestrze krążył ponury dowcip, że prowadzimy zajęcia do ostatniego studenta; osobiście uważam, że co można, powinno być zdalnie i to jednego dnia, zblokowane, bez takich jazd, że w środku normalnych zajęć wypadają jedne zdalne (osobiście, ponieważ prowadzę zdalnie, spytałem grupy, jak mieli je ustawione i oczywiście, że wypadły w środku, więc po prostu przenieśliśmy we własnym zakresie...)
@@KrzysztofMMaj Mówimy tu o informatyce, więc niemal wszystkie laboratoria to klepanie kodu - dlatego moim zdaniem da się jak najbardziej zdalnie. Już jako grupa wysłaliśmy wnioski o zajęcia zdalne, ale nic jeszcze nie wiadomo. Osobiście też uważam, że co da się online powinno być online. Mam jednak wrażenie, że uczelnia wyznaje zasadę "zapewne wielu z Was zginie, ale to poświęcenie, na jakie jestem gotów" - taki żarcik ;)
40:32 o.. właśnie zacząłem studia i dokładnie to usłyszałem od nauczyciela :) "Ja jestem generałem, a wy to szeregowi żołnierze i za moich czasów było tak, że szeregowi się nie wychylali"
Dawno się tak nie bawiłam oglądając yt :D Temat ważny, a jak pięknie przedstawiony. Na reddicie widać rosnącą popularność subredditów takich jak r/aboringdystopia, r/antiwork czy r/latestagecaptalism, które często trafnie punktują bezsens owej "normalności" jak i ruchy społeczeństwa w stronę pracy hybrydowej lub po prostu zdalnej. Mam nadzieję, że ta fala jest już na tyle duża, że nawet najbardziej zatwardziali konserwatyści jej nie powtrzymają
Też mam taką nadzieję, bo szkoła nie różni się niczym od toksycznej pracy w finansowym korpo i dobrze, że ludzie zaczynają to zauważać. W Stanach już jest problem, bo biurowce mają niewykorzystaną powierzchnię i stają się nierentowne, tak dużo ludzi decyduje się na pracę hybrydową lub wyłącznie home office.
Podstawowy błąd patokoserwy nie polega na tym, że ich działania/wartości kiedyś działały i mają działać obecnie, tylko na tym, że to nigdy nie działało, lecz na siłę wmawia się, że wszystko jest jak należy, przymyka oczy i zakrywa uszy, gdy coś nie pasuje do „ładnej laurki”. Przykładem może być ”rodzina” w modelu tatuś, mamusia i dwoje dzieci. To że tatuś jest psychopatą chlającym wódę i bijącym mamusie (o czym wiedzą wszyscy od rodziny, po znajomych, kończąc na służbach), mamusia harująca na dwóch zmianach, żeby wyrobić finansowo choćby na styk, choć nie raz się nie udaje i dwójka dzieci, które cierpią, bo nie mają własnego pokoju, za to komputer 15letni i to na spółę. Nienawidzą każdego dnia spędzonego w tej chorej, toksycznej atmosferze pseudo normalnej rodziny. Pedagodzy spod skrzydła takiego profesora (a tfu), którzy mają wpływ na dzieci (bo w końcu spędzają w szkole od 7 do 9h dziennie i czasem nauczycieli widuje się regularniej niż rodziców) budują kolejne pokolenie Polaków. Potem szok spod jakiego kamienia wyleźli ci ludzie podczas Marszów listopadowych. Cały ten kraj potrzebuje psychologa. Ps. Szkoła była moim piekłem. Dosłownie mnie zabiła. Zabiła to kim byłam, zabiła moje pasje, zabiła ciekawość, zabiła poczucie własnej wartości. Po 6 latach (gim i liceum) byłam wrakiem, niby dzieckiem a wrakiem. I zrobili mi to nauczyciele. Nauczyli mnie nienawidzić. Musiałam dochodzić do siebie przez lata, lecz są krzywdy których nic nie zatrze. Dlatego brawa dla Ciebie i każdego, kto walczy z tym chorym systemem tłamszenia, ucisku i łamania charakteru. Takich trzeba więcej, ale do tego trzeba refleksji. Ale skoro pozbawiono ludzi za młodu umiejętności myślenia to spirala trwa w najlepsze. Pozdrawiam serdecznie, więcej takich materiałów :)
" to nigdy nie działało" - THISSSS! Patokonserwa to nie wdrażanie nawet czegokolwiek, co było, tylko mętnych, ahistorycznych, uproszczonych, niespójnych wyobrażeń o tym (przecież ten facet się powołuje na to, co mówiły postacie w filmie rozrywkowym!!!!!)
Dzięki temu odcinkowi przypomniało mi się jak to zgarniałem w podstawówce szósteczki za odpowiedź, ponieważ całe popołudnia spędzałem w Europie Universalis 2 (odkryłem mody dodające więcej historycznych eventów). "Nauka przy okazji" naprawdę działa.
Krzysztofie, jako okazjonalny wykładowca i były uczeń/ student uczelni w Polsce… tak bardzo się zgadzam z Twoimi wypowiedziami! Nie przestawaj nagrywać, pozdrawiam.
Absolutnie najlepszy kanal o polskiej edukacji. Odkrylam ten kanal wczoraj po obejrzeniu filmu z Szymonem, a dzis skonczyla juz praktycznie wszystkie filmy z cyklu dla kazdego cos przykrego! Gratuluje! Zgadzam sie z 99% contentu jak nie z 100%.
Zupełnie jakby czytał mi Pan w myślach. Od dziecka byłam ciekawa świata i bardzo lubiłam się uczyć, śpiewająco zdałam maturę i z optymizmem patrząc w przyszłość rozpoczęłam studia dzienne na całkiem wymagającym kierunku. Doskonale pamiętam moje pierwsze zajęcia na uniwersytecie- poniedziałek, 8 rano, klasa żywcem wyjęta z lat 90, gołe ściany, migająca jarzeniówka i trzy godziny wykładu z najważniejszego przedmiotu kierunkowego prowadzone przez jąkającego się dziadka o charyzmie rozgotowanego ziemniaka. Genialny rytuał przejścia w dorosłość. Poza nielicznymi wyjątkami tak wyglądała większość zajęć (ku mojej rozpaczy nawet tych "lżejszych", prowadzonych przez niewiele ode mnie starszych doktorantów). I chociaż kierunek niezmiennie bardzo mnie interesował to motywacja i zdolność efektywnego przyswajania wiedzy słabły z dnia na dzień. Ostatecznie zostały dorżnięte przez uroczy mix remontu torowiska tramwajowego oraz nawet dwugodzinnych okienek w ustalanym przez uczelnię planie zajęć i stało się coś dotychczas dla mnie niewyobrażalnego- nie zaliczyłam roku. Naprawdę mnie to zdołowało i zaczęłam wierzyć, że jestem po prostu za głupia na edukację wyższą. Minęło kilka lat, przeprowadziłam się do innego miasta i w przypływie optymizmu postanowiłam rok temu dać sobie jeszcze jedną szansę. Okazało się, że wystarczyło mi tylko przyjemne otoczenie i brak bezsensownych dupogodzin w smutnym gmachu, żeby bez wypruwania sobie żył spokojnie zaliczyć rok pracując przy tym na pełny etat. Nie mogę się nadziwić, że gdy wreszcie nauczyciele akademiccy opanowali efektywną obsługę zooma zostaje przywrócona stacjonarna forma wykładów- zajęć polegających na siedzeniu i słuchaniu. Przecież to jest jawne marnowanie czasu i energii poświęconych na dojazdy tylko po to, żeby siedzieć na innym niż własne krzesełku. Nie rozumiem dlaczego zdecydowano się tak po prostu wyrzucić przez okno te nowo nabyte kompetencje. Polska kolejny raz udowadnia, że kult bezsensownego zapierdalania i twardogłowy konserwatyzm (a nawet reakcjonizm) stanowią nieodzowne cechy ducha naszego narodu.
Z tym przykładem z Rome total war to prawda, podczas studiów na wydziale historii na egzaminie z starożytności miałem wiele poleceń wskazania na mapie krain i miast i dzięki tej grze bez problemu na wszystkie odpowiedziałem ;)
Zdecydowanie bardziej wolę nauczanie online, mogę na nich skupić się na przedmiotach które mnie interesują i lepiej pisze mi się kartkówki/sprawdziany. Szkoda, że nie ma możliwości powrotu do nauczania online
Myślę, że nie jest to w pełni stracone, ale dużą przeszkodą jest niestety mentalność mojego środowiska, bo wykładowcy w 80% są przeciwni nauczaniu zdalnemu, nauczyciele z kolei w jakichś 90% najmarniej. Trzeba pełnej wymiany pokoleniowej, żeby to się zmieniło, ale presję możemy wszyscy wywierać już teraz. Ja także to robię.
Najważniejsze publikacje naukowe w historii: - O obrotach sfer niebieskich, Mikolaj Kopernik -Badania nad hybrydami roślin, Gregor Mendel -Zbiór zadań z chemii dla liceów i techników, zakres rozszerzony, Krzysztof M Pazdro
Kolejny przykład wykładowcy, a niestety pełno takich nadal, których ja określam mianem dinozaurów. Miałem takich nawet sam, a studiowałem informatykę na UJ. XXI wiek, ale on "nie da materiałów z wykładu" bo to by jakaś zbrodnia była. Każdy wykład to epopeja narodowa nudy pisana ciągiem na tablicy, którą albo przepiszesz albo mnieć nie będziesz. Materiałów oczywiście innych brak. Ale on może mieć notatki. On z kartki jedzie cały wykład. Ty oczywiście na egzaminie nie możesz mieć nic i jak się pomylisz w jednym znaczku w twierdzeniu to zero punktów. Miałem nawet geniusza, co uczył grafiki komputerowej generalnie ale też prowadził 1 rok. Na systemach operacyjnych normalnie darł ryja na nas że "klikamy". Bo klikanie jest złe. A gówno nas uczył. Semestr spędziłem na jakiś idiotycznych męczeniu konsoli z unixa, gdzie koledzy u porządnego ćwiczeniowca robili zadania z wątków i mechanizmów synchronizacji. Komendy z unixa mogę wygooglać w 5 minut. Intuicji do wątków i dobrych praktyk tak nie wygooglam. Natomiast co to profesora z filmu...śmiechłem na hasło o kawie. Widać profesor pracą w biznesie nie skalany, ale i nawet konferencjami jako takimi nie skalany. Na konferencjach naukowych rozmowy przy kawie, z kawą to norma. Tak się naukę prawdziwą robi i ugaduje współpracę. Wykład ma zaciekawić, dać zajawkę. Widać typowe podejśćie "belfra" co traktuje studentów właśnie jak dzieci które trzeba dyscyplinować i które mają go przymusowo słuchać. Tu brak nawet naukowego szlifu. Natomiast jak jest w biznesie każdy wie. Nie ma kawy w firmie jest bunt.
Dziękuję za kolejny świetny materiał! Przypomniał mi Pan o pewnym wykładowcy z mojej uczelni, którego skrajnie oburzał widok butelki z wodą na stole, albo - o zgrozo - jedzenia podczas wykładu. Za każdym razem żądał pokazania zaświadczenia lekarskiego, ale na szczęście kończyło się na tym, że chwilę pokrzyczał i dalej już był spokój. Z uwagi na to, że zaliczenie było na obecność, a większości studentom zależało tylko na tym aby zdać i nie mieć już z nim dalej do czynienia, to niestety przystawaliśmy na te "zasady".
Na zniszczone kapliczki Melitele, jakim trzeba być socjopatą, żeby dorosłych ludzi na studiach upominać o takie rzeczy, to ja nie wiem. Ewidentnie mają niektórzy moi koledzy za dużo czasu, jakąś ewaluację dorobku przydałoby się im zrobić 😈
Jejku jestem w szoku 🤷 jak bardzo mam spaczoną głowę tym całym zachowaniem "uniwersyteckimi" i tak głęboko mi to wpojone, ż dopiero teraz otwieram oczy ze zdumienia. A muszę się przyznać, że jestem 15 lat po skończeniu studiów. Dzięki za filmiki bo przynajmniej nie pozwolę mojemu dziecku wpajać tych głupot. Pozdrawiam
Ten moment, kiedy Krzysztof zieje ogniem tak bardzo, że przez monitor czuć I taaaa... najlepiej cofnijmy się do kamienia łupanego, bo przecież papier jest zbyt nowoczesny. Dziękuję!
Ja nie wiem jak Ty ogrywasz te wszystkie tematy z taką lekkością mówienia, ogląda się to jak najlepszy kabaret na najwyższym poziomie. Czasami śmiech przez łzy, ale dla mnie to forma idealna. Gratuluję osobowości.
Bardzo żałuje, że nie wykłada Pan architektury na mojej uczelni :( słuchanie o architekturze fantastycznej ze świata wiedźmina czy książek Pana Dukaja było najciekawszym wykładem jaki potrafię sobie wyobrazić.😅 Świetny merytoryczny film!
O jakie piękne wspomnienia wywołałeś tym materiałem. Wspomninia o długich godzinach spędzonych w bibliotece chemicznej PAN na kartkowaniu abstraktów w ramach przygotowania do magisterki. Zakończonych znalezieniem jednego (słownie jednego) namiaru na artykuł w jakimś tureckim czasopiśmie, który to następnie zamówiłem w British Council i już po trzech tygodniach mogłem się nim cieszyć (za "jedyne" 450 PLN-ów). W tekście tym, niestety, nie znalazłem ani jednej przydatnej informacji, ale za to, widzę to po Twoim materiale, miałem dzięki temu okazję obcować przez wiele godzin z akademickim sacrum! I pomyśleć, że dzisiaj pewnie zajęłoby mi to z pół godziny. I o ileż byłbym w ten sposób uboższy, jak bardzo ograbiony z tej celebracji edukacji uniwersyteckiej! Zła technologia, zła!
Do dziś w środowisku akademickim punktowany jest wyjazd na kwerendę. W czasach, w których kwerendę robi się online, punktuje się wyekspediowywanie naukowca do Cambridge, gdzie robi taki sam research online jak w Polsce, tylko że podatnik płaci za to kilkadziesiąt tysięcy złotych. I mean XD
4:28 Jak już wspomniałam pod innym filmem, chodzę do liceum Montessori i w zeszłym roku niemal codziennie na pierwszej lekcji dopijałam kawę, a czasem nawet jadłam śniadanie (nie należę raczej do punktualnych osób i często nie zdążałam zjeść przed wyjściem z domu, a blisko szkoły jest żabka) i nie miałam ani jednej sytuacji, żeby nauczyciel miał o to problem. Zazwyczaj nie zwracali uwagi, albo życzyli smacznego. Podczas gdy w podstawówce (kiedy to chodziłam do publicznej szkoły i to jeszcze prowadzonej przez siostry zakonne) nauczyciele dopierdalali się o założenie nogi na nogę czy założenie odrobinę dłuższych kolczyków niż klasyczne na nakrętkę. Była nawet sytuacja, że jeden chłopak z mojej klasy miał problemy przez nieco dłuższe włosy, bo w szkole "obowiązuje klasyczna fryzura męska".
Pracownicy naukowi na niektórych uczelniach miewają problemy z tytułu za długich włosów lub... tatuaży. Więc tak, jak widać szkolnictwo eksperymentalne jest jedyną ostoją normalności
Nie wiem czy tylko w moich szkołach, ale w szkolnych magazynach już 5 lat temu widziałem tablety. I nigdy nie widziałem żeby ktoś je z tych magazynów wyciągał.
A to normalne "Bo unia dała" to trzeba bylo wziąć i tyle. Baterie pewnie już martwe i tyle będzie ze sprzętu. A tablet > jaki kolwiek laptop do "nauki" zdalnej bo moge go strzelić gdzieś i sobie będzie lecieć a nie zajmuje biurka.
ah yes "powrót do normalności" czyli powrót do niewolniczeg... [kaszle] wspaniałego chodzenia do wspaniałej instytucji zwanej więzie.... [kaszle] szkoła... Ehhh ja mam dość tego że nauczyciele naprawdę myślą że uczniowie mówią że wolą naukę "stacjonarną" dlatego że zdalne były złe... my po prostu wolimy posiedzieć z przyjaciółmi nie ważne gdzie w parku w szkole lub na ławce pod blokiem po prostu chcemy pogadać z ludźmi. Gdyby była nauka zdalna ale nie było by pandemi NIKT by nie chciał wracać do szkoły NIKT by nie mówił że zdalne są złe bo np ja bym sobie chodził do kolegi a tak to nie mogłem bo tak średnio ogólnie można było wychodzić z domu bo pamiętajmy: "osobom PONIŻEJ 16 roku życia NIE WOLNO wychodzić z domu po godzinie 18:00".
6 lat użerania się z uczelnią, w bibliotece byłem tylko raz, żeby zobaczyć gdzie jest i jak wygląda. Kiedy potrzebowałem źródła podanego przez wykładowcę, nie było dostępne, bo biblioteka posiada nakład 10 sztuk. Profesor który od lat powinien przebywać na emeryturze (lub - preferencyjnie - mieć zakaz wykonywania zawodu) nie będzie nawet próbować zrozumieć nowoczesnych technologii, ponieważ za młodu nauczył się wszystkiego, co było mu potrzebne. Nie muszę chyba tłumaczyć zażenowania całego rocznika w momencie, w którym na wykładach na kierunku informatyki na uczelni technicznej profesor nie wiedział jak działają PDFy. Dziękuję za materiał i całą serię, będę mógł edukować nimi rodziców mających problem ze zrozumieniem mojego niezadowolenia ze studiów. Nie wspomnę już o traktowaniu studentów jak śmieci, bo mógłbym serię felietonów o tym wypuścić.
Dopiero co obejrzałam Twój film, a już poczułam ból mózgu. Otóż, w Trójmieście pewni rodzice pozwali szkołę za organizowanie całkowicie zdalnej nauki. Już tam walić aspekty prawne (bo niestety, szkoła prawdopodobnie przegra), ale argumentacja rodziców jest... bo szkoła, która prowadzi zajęcia tylko online nie może spełniać funkcji wychowawczej. Dla mnie to jest bardzo przykry aspekt, bo to trochę tak, jakby traktować dziecko jako coś, co zawadza. Serio, to rodzice powinni zajmować się wychowywaniem, a nie szkoła. Mam wrażenie, że ta właśnie mentalność prowadzi do tego, że dzieci czują się odrzucane przez rodziców i przez to zdołowane. Dramatyzuję? No, ale wiąże się to wszystko z tym, co powiedziałeś w poprzednim filmiku: to głównie rodzice cieszą się, że młodzi idą do szkoły, bo mają więcej czasu dla siebie. Nie wiem, po prostu marzy mi się ucieczka do jakiegoś kraju, gdzie wszyscy doceniają i rozwijają edukację zdalną. Mam po prostu dość każdorazowego bólu mózgownicy i późniejszej potrzeby jego szorowania mydłem z żelem pod prysznic, gdy widzę typy pokroju Nalaskowskiego i rodziców, którzy nie uprawiają wychowywania, a uprawiają chów...
Jest pan moim ulubionym odkryciem ostatnich czasów na youtubie, mimo że czasami nie zgadzam się z pana poglądami, to sposób w jaki się pan wypowiada sprawia, że zawsze słucham w pełnym skupieniu i ciężko mi się oderwać :) Pozazdrościć studentom takiego wykładowcy!
Przy licencjacie największy udział miały elektroniczne zbiory, dzięki nim pisało się dużo wygodniej. Chyba powinnam napisać go jeszcze raz by użyć książek z biblioteki z czasem nieaktualnymi danymi, by mógł się nazywać licencjatem. Z miłych rzeczy to pozdrowienia dla Arcymagosa. Materiał, jak zwykle bez owijania w bawełnę tego jak jest . Smacznej kawusi dla wszystkich czytających
@@KrzysztofMMaj posłałam linki do Twoich filmów - zwłaszcza te o roli gier w powiększaniu wiedzy i wyobraźni - kilku zaprzyjaźnionym polonistom i zareagowali świetnie! Niektórzy z nich mówili, że już o tym rozmawiali z uczniami, nawet przed obejrzeniem. Doceniam odwagę!!!
Miło wiedzieć, że wśród boomerów są ludzie otwarci i inteligentni. Jak się patrzy dookoła, rozgląda po własnym podwórku, to można stracić nadzieję. Nie żeby młodsze pokolenie były jakoś wybitnie lepsze pod tym względem.
Odcinek jak zwykle przykry (spełnia swoje założenie), jednak pouczający i prawdziwy. Również chciałbym, by część zajęć (jeśli nie wszystkie) były zdalnie dla oszczędności czasu i praktyczności. Sam studiuję na UMK i przyznaję, że nie jest "kolorowo" ze względu na mentalność zarządzających oraz ich stosunek do rzeczywistości. Dodatkowo miałem prawie zajęcia pedagogiki z wyżej wspominanym "szanowanym" profesorem. Pozdrowienia z Torunia!
To może dla zaciekawionych fun facts na temat prof. Nalaskowskiego: w swoim wykładzie na YT "Zwierzęta w terapii 02 Aleksander Nalaskowski" Pan Szanowny Profesor w 2 minucie ma głęboką refleksje na temat współczesnej technologii i świata. Cytuje: "Proszę Państwa, używam pilota [do rzutnika] tu nie ma żadnego kabla i to działa. Czy ktoś to rozumie w ogóle, Proszę Państwa? Żyjemy w świecie powszechnie niezrozumiałym." Reszta wykładu utrzyma jest w tonie równie głębokiej myśli Wielkiego Filozofa.
Nie mogę się doczekać, aż wrócimy do pandemicznej rzeczywistości. Nie ma nic lepszego, niż prowadzenie zajęć z łóżka, niż posiadanie pretekstu, że nie trzeba przyjeżdżać na uczelnię.
2 ปีที่แล้ว
Ukochane dawne idealne wzorce. Ja to uwielbiam tych wielkich intelektualistów, którzy po latach mają dorobek mniejszy niż niejeden doktorant, ale przecież 20 lat temu zrobili doktorat, a później profesurę i pierdzielą od lat o konieczności nauczania ze względu na płeć.
4:15 Odważne założenie ze strony Pana Profesora, że każda uczelnia posiada działającą (z naciskiem na *działającą* ) szatnię. Pozdrawiam PWSZ w Elblągu. XD
Haha, szatnia na uczelni, moje niekończące się koło beki. U nas w każdej szatni było pytanie, a gdzie to mam zajęcia, hmmm? Bo BROŃ CIĘ PANIE BOŻE zostawić kurtkę w innym budynku niż ma się zajęcia! (Mieliśmy połączone budynki A,B,C + bibliotekę) Jak się zostawiło w Bibliotece, to KONIECZNIE musisz przenieść tą kurtkę do budynku, gdzie masz następne zajęcia, bo jak nie to świat runie. Pomijam fakt tego, że ta praca ma w dzisiejszych czasach taki sens, jak praca ludzi siedzących w tych budkach w metrze (widziane na wschodzie np. Ukraina). Osoby tam pracujące rzadko kiedy były skłonne powiedzieć "dzień dobry" takim podludziom jak my, studenci 😆 No generalnie koncept, którego nie rozumiem, aczkolwiek też mieliśmy wykładowców, którzy dostawali alergii jak widzieli, że wnosimy kurtki. Jednak zazwyczaj szatnie były puste, a w nich czekali na kurtki nudzący się szatniarze i szatniarki. Już więcej sensu miały takie zamykane szafki, ale niestety kosztowały 2 zł co dla studenckiego budżetu było całkiem sporo, bo dokładało się 3zl i była zupka. (UE w Krakowie, jakby ktoś był ciekawy :P)
Pozdrawia łajza z klasy maturalnej, która na zdalnym nauczaniu nauczyła się lepiej uczyć niż przez całą podstawówkę i gimnazjum, a teraz musi się użerać z hałasem, marnowaniem czasu i moimi pato-tolerancyjnymi nauczycielami... Zrobiłbyś kiedyś odcinek o tym, że te akcje w sklepach z "cichymi godzinami" są o kant tyłka, bo ludzie z Aspergerem/ autyzmem raczej nie są na rencie, chodzą do szkoły i do pracy, więc to ten sam numer co z queerbaitingiem? Z góry dziękuję.
Dodam jeszcze do tego chore podejście do matematyki i uczenie na pamięć tabliczki mnożenia. I to jest "normalność", a jak ktoś ma dyskalkulię to jest "głupi". Kalkulatory z jakimi mamy do czynienia towarzyszą na od pół wieku, a zdaniem wielu nauczycielek/ nauczycieli trzeba umieć tabliczkę mnożenia na pamięć. Dla mnie matematyka to system pewnych zależności, ktore należy rozumieć, a nie bezmyślne uczenie się na pamięć
Prawda? To samo wzory skróconego mnożenia, które się układają w ładną piramidę, ale nie, nieeee, trójkąta Pascala nie ma w programie, trzeba wpruwać wzorki na pamięć 🙃
@@KrzysztofMMaj trójkąta Pascala może nie ma w programie, ale jest w książce (nowa era) chyba w 2 klasie szkoły ponadpodstawowej. Nie wiem jak kiedyś sytuacja wyglądała (^__^). A sam trójkąt Pascala jest dość op
Cieszy mnie, że ostatnio o tym kanale głośno, bo inaczej bym go pewnie nie odkryła. Cieszy też, że istnieją pracownicy oświatowi, którzy nie są tak odklejeni od rzeczywistości jak (anty)bohater tego filmu i za to wielkie dzięki, bo nadzieja ostatnio trochę przygasa, jak się śledzi co Czarnek i jego świta wyczyniają. To jest naprawdę budujące, że są jeszcze w tym systemie ludzie, którzy są - nomen omen - normalni, patrzą na uczniów czy studentów jak na partnerów do rozmowy i nie próbują od razu antagonizować tej nowej rzeczywistości tylko dlatego, że tę starą dobrze znają i czują się w niej bezpiecznie. Super. Oby więcej takich ludzi nie tylko w oświacie, ale ogólnie. A tego profesora Nalaskowskiego to mi w sumie szkoda. Minął się z powołaniem. Od naukowca jednak się wymaga jakiejś otwartości umysłu i choćby bycia skorym do dyskusji. Tu widzę raczej głupie obstawanie przy tym, że to co dla niego normalne jest dobre, a to co nowe jest z automatu gorsze, bo inne od tego, co dla niego normalne, a jemu to się nie chce wysilać, by to nowe coś zrozumieć.
Ja dzięki grze Metal Gear Solid 3: Snake Eater dowiedziałem się, że w świecie przyrody istnieje zjawisko mimikry: gdzie niejadowity wąż (lancetogłów mleczny) upodabnia się do jadowitego (koralówki arlekin) żeby zmylić potencjalnego drapieżnika. Żaden nauczyciel biologii w życiu nie przekazał mi tej drogocennej wiedzy a Naked Snake- i owszem !
"Było nas jedenaścioro, mieszkaliśmy w jeziorze" - klasyczne kiedyś to były czasy, teraz nie ma czasów. Dziękuję za zdrowy i mądry przekaz! Ratujesz młodych od tych zmumifikowanych profesorów i ich poglądów na dzisiejszą młodzież :)
Dziękuję! Niech jamnik będzie z Tobą!
Uwielbiam określenie "zmumifikowani profesorowie"
@@KrzysztofMMaj jamnik
Gdyby to byly te czasy to mielibyście plus 5 tysiaczków co miesiąc na głupotki
nie było komputerów, a jak były to tylko na węgiel
Chciałabym odnieść się do treści odcinka, ale podczas oglądania piłam herbatę i przez to nie wiem, o czym był. Na szczęście to tylko filmik w Internecie, a jak wiadomo, online nie ma niczego mądrego i pouczającego, więc pewnie nic mnie ominęło.
Uwielbiam ten komentarz.
To musiałaś głośno siorbać xd
Zadziwiające jak wiele zadziwiająco błyskotliwych komentarzy można spotkać pod filmami Krzysztofa. Nice
uwielbiam to podsumowanie 40 minutowego odcinka
Ja za to jadłem obiad! To pewnie część wiedzy mi z głowy uciekła przez to!
Jak to powiedział mój najlepszy nauczyciel, "Szkoła średnia bo faktycznie jest średnia, a szkoła wyższa żeby wszyscy niżej czuli się gorzej".
- Proszę nie pić kawy na moich zajęciach!
- Proszę prowadzić ciekawsze zajęcia, żebym nie musiał się dostymulowywać.
Na moim uniwerku był profesor (zwyczajny), który na pierwszym wykładzie perorował, jak to punktualność jest kluczem do wszelkiego życiowego sukcesu, oraz jak to będzie bezwzględnie ową punktualność egzekwował, po czym na drugie zajęcia spóźnił się pół godziny…
Freedom for me not for thee
w wolnym tłumaczeniu: "co wolno wojewodzie to nie tobie, smrodzie"
"Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre równiejsze"
Mam nową pracę i dostałem takie zadanie by przewieźć telewizory na palecie z punktu a do punktu b. Pojawiły się problemy bo ta paleta nie mieściła się w windzie. Musiałem sobie jakoś poradzić. Poradziłem sobie będąc kreatywnym i próbując na różne sposoby. Gdy spotkałem kierownika powiedziałem że trafiłem na problem, straciłem trochę czasu i już zacząłem tłumaczyć jak udało mi się rozwiązać problem. W tym momencie kierownik powiedział że jak się udało rozwiązać problem to mam lecieć dalej z pracą a nie tłumaczyć jak coś zrobiłem. A jak to się ma do nauki? A to w tak, że w szkole, szczególnie na matematyce, jak próbowałem rozwiązać jakiś problem to był z góry ustalony sposób. Nawet jak użyłem innego sposobu, nawet jak użyłem innych narzędzi, a mimo to uzyskałem poprawny wynik, nauczycielki patrzyły krzywo na takie zachowanie. A w pracy? Szefa nie obchodzi czy coś zrobisz tak czy inaczej. Liczy się efekt. A lepszy efekt osiągniemy gdy użyjemy technologii. I technologia jest tym czymś na czym opiera się nasz świat. Jest narzędziem z którego powinniśmy korzystać. A nie obrażać się na nią. Gdyby nie nauka, sporo starszych osób co jej nie rozumie po prostu by umarło. Nauka dała nam leki, rozruszniki serca, protezy i wiele więcej. Moim zdaniem stwierdzenie że kiedyś było lepiej a teraz jest gorzej wynika z tego że ktoś kiedyś dobrze odnajdywał się w swoich czasach, zwłaszcza dlatego że rozwój był wolniejszy niż dziś. Wolniej się zmieniał. Dochodzi do tego też fakt gloryfikacji przeszłości. Ostatnio zagrałem w grę z dzieciństwa. Strasznie mi się nie podobała. A zagrałem w nią po kilkunastu latach dlatego że pamiętałem tą grę jako coś wspaniałego. Zachwycałem się nią jako dziecko. Wciągała mnie. Dziś mnie irytuje i nie zachęciła do ponownego czerpania radości z niej. Bardzo często tak jest z naszym wyobrażeniem przeszłości. Wydaje nam się tylko że było wspaniale. A w rzeczywistości nie pamiętamy dawnych problemów. To samo działa z książkami, filmami i przede wszystkim z życiem.
*THIS* ^ Dziękuję za ten wspaniały komentarz, nie mógłbym się bardziej z jego wymową zgodzić.
jaka to była gra? (sorry ze po 2 latach o to pytam)
Czytałam ten artykuł kilka dni wcześniej na innej stronie i pomyślałam "Boże to idealnie pasuje do ," Dla każdego coś przykrego" I JEST!
Mam 15 lat i uważam, że każdy w moim wieku powinien obejrzeć te filmy, nasłuchałem się już od rówieśników, że lektury uczą nas kultury, matura to test ile wiemy a podstawa programowa to wszystko co nam się w życiu przyda (specjalnie nie mówię o temacie ocen bo zasmucająco wielu uczniów uważa je za praktyczne). Wszystko to pic na wodę, który zabiera nam czas na życie i wrzuca w drewniane ławki i za małe krzesła ze sklejki
Mądrego to aż miło posłuchać.
"Od rówieśników"
Jak?
@@KennyThaSharp Zapewne mają wyprane mózgi. W tym kraju nauczyciele i rodzice wmawiają uczniom to, co zostało napisane powyżej.
To sie chyba dogadamy
@@KennyThaSharp po prostu nie znają innej opcji, jest im wmawiane, że to jedyny słuszny system to jako nauczeni pokory się słuchają
Muszę powiedzieć, że często ta fraza "powrotu do normalności" mnie rozbraja. Bo okej, fajnie że dzieciaki w szkołach liczące na spotkanie rówieśników po dłuższym czasie będą mogły się z nimi zintegrować, ale do czego tak naprawdę jest to powrót? Do statusu quo, czyli "uczeń znowu wstaje wcześnie rano, by ruszyć do szkoły, gdzie się wkurza przez jakieś 5-7 godzin, potem wraca do domu (a jak ma daleko, to sobie wróci może o jakiejś 16:00/17:00), porobi coś swojego, odrobi lekcje, pouczy się na sprawdziany i tak przez 5 dni w tygodniu"? Ten "wielki powrót" brzmi tak, jakbyśmy po roku przebywania w izolacji wydostali się na światło dzienne, gdzie czekają lunaparki i wata cukrowa, a w rzeczywistości wracamy do czasów, gdzie w brzydki poranek zaspani jedziemy do szkoły bądź na uczelnię, ponownie mamy dość niektórych nieprzyjemnych ludzi, z którymi się stykamy, znowu ściskamy się w komunikacji miejskiej i tak dalej. Ta przyjemna otoczka powrotu, gdzie wszyscy próbują udawać, że najważniejsze jest dbanie o człowieka, jego kondycję psychiczną, trwa tylko na początku, a potem wracamy do tego co było, bo przecież to nie jest tak, że po czasie próby i izolacji wypada zmienić postępowanie w wielu sprawach. Przeżyliśmy to, co było trudne, przez 2 tygodnie doceniliśmy, jak to fajnie jest spotykać się z ludźmi, śmiać i integrować, to teraz możemy wrócić do przyzwyczajeń znanych sprzed czasów pandemii - pora na CS-a.
Trochę mi to przypomina drugi odcinek "Squid Game", zatytułowany nie bez powodu "Hell". Nie chcę spojlować, ale analogia jest niestety uderzająca.
Zmartwię cię ale tak wygląda dorosłe życie - wstaję wcześnie rano, wkurzam się przez kilka godzin, wracam późnym popołudniem. Do tego pewnie dojdzie chory psychicznie szef i kilka innych przyjemności. Im szybciej do tego przywykniesz, tym lepiej. Szkoła ma w końcu przygotowywać do dorosłości.
@@jakubkt1448 a nie widzisz jakiegoś problemu w tym, że uważasz taki stan rzeczy za normalny i akceptowalny?
5-7 godzin?! Tak mało xD ja z godzinami czarnkowymi to mam 9 lol
@@jakubkt1448 Dokładnie tak, jak napisała Paulina. Nie chodzi mi o to, że taki stan rzeczy mnie dziwi (bo nie dziwi) i nie mówię, że w dorosłości nie jest gorzej (bo często jest). Po prostu to, iż ogólnie taka rzeczywistość jest uznawana za normalność, którą bez problemu akceptujemy, a powrót do niej uznajemy za wielkie święto sprawia, że według mnie coś tu mocno nie gra.
Dla mnie pandemia była zbawieniem. Wiem, że może niefortunnie to brzmi, bo dla wielu osób była to tragedia, ale ja nie nadawałabym się nigdy do pracy z powodu autyzmu. Zaczęłam pierwszą pracę zdalnie i idzie mi świetnie 👍🏻
Miałem bardzo podobnie, bo gdyby nie pandemia, nie byłoby tego kanału na YT. Taka prawda, bo sprzęt kupowałem niezależnie pod zajęcia i szkolenia zdalne.
@@KrzysztofMMaj No i słusznie, leci subka ;)
Jestem niesamowicie wdzięczna youtubowi za propozycję tego kanału, myślę że nawet lepiej ze jako osoba 15 letnia mogę znalesc informacje warte słuchania 👍
Jak się cieszę! Dziękuję!
Ja za to zawyżam średnią wieku :P a też dobrze się bawię, a nawet słucham i oglądam Twoje perełki z dziką przyjemnością. Mnie też jutub znienacka polecił ten kanał. I właśnie nadrabiam zaległości .
@naukajezykadlaintrowertyka8469 macham serdecznie!
żałuję, że nie jestem dzieckiem, kiedy Pan, Panie Krzysztofie, nagrywa. ten głos jest bardzo potrzebny młodym; żeby widzieli, świadomi byli. sądzę, że chciałabym takie coś usłyszeć, gdy miałam te 15 lat, 12 lat temu :)
nadal, dziękuję za te filmy.
Mam 15 lat i przyznaje że te materiały otwierają oczy.
Zgadzam się - tez chętnie bym tego posłuchała będąc jeszcze w szkole
"MAŚLANA MAM NADZIEJĘ, ŻE SŁUCHASZ" - najlepsze odwołanie jakie ostatnio słyszałem. Wybuchłem niekontrolowanym, głośnym śmiechem. Dziękuję Arcymagu.
wytłumaczy ktoś? chyba że to insiderski żart discordowy.
@@bartosz_xenon Cytat nauczycielki do maślany z władcy móch
@@bartosz_xenon Włatcy móch, cytat pani Frau.
Kiedy była mowa o tych wspaniałych salach dydaktycznych od razu przypomniałam sobie sale z mojej uczelni, które wyglądały tak, że były ławki, tablica, czasami jakiś rzutnik... i tyle? No od razu wiedza wchodziła do głowy, a kiedy przerabiałam materiał w części "wypoczynkowej" szkoły, gdzie były kanapy i automat z kawą, albo we własnym łóżku, no to tak nic nie wchodziło, bo to przecież nie miejsce dydaktyczne... A w bibliotece byłam chyba tylko raz na tej nieszczęsnej orientacji, bo przecież tam nic nie było 😂 (jak i również w Bibliotece Raczyńskich i Collegium Novum, oh well) A studiowałam ponad dekadę temu, kiedy w internecie nie było tyle źródeł co dzisiaj! Szczerze mówiąc, aż zazdrość mnie czasem chwyta gdy widzę, ile ciekawych serwisów, aplikacji i programów mają do dyspozycji dzisiejsi studenci i uczniowie 🙂
A ten profesorek to wyjątkowo obrzydliwy typ. Dobrze, że idzie na tę emeryturę. Będzie mógł siedzieć w domu i liczyć swoje cnoty, nie irytując się studentami popijającymi kawę w paltach.
(Przepraszam, panie profesorze, a w prochowcu można? A w surducie?)
Uwielbiam takie podróże po perełkach twórczości "ekspertów", nauczyłam się tego dzięki temu kanałowi i korzystam coraz częściej. Dzięki Zeusowi za takich ludzi.
Na szczęście mamy wspaniałego ministra edukacji, który daje powiew konserwatywnej świeżości w szkołach, i edukacja robi się jeszcze bardziej normalna, niż była podczas normalności.
jp2 joins the chat
To bardzo budujące usłyszeć, że osoba z tej "mitycznej góry" akademickiej wyraża takie poglądy. Jeszcze Polska nie zgineła
Dziękuję! A co do tej mitycznej góry, to lubię powtarzać w kontekście tego cytat z "Myśli nieuczesanych" Leca: niech sobie ten przepis pamięta elita, że każda śmietanka na deser jest bita 😁
''Kandydat twierdzi, że znów będzie tu normalnie
lecz jaka ta normalność ma być, dla kogo być?''~ Taco Hemingway - 1990s Utopia
Podczas pierwszego lockdownu zaczynałem ostatni semestr na kierunku lekarskim. Zdalne zajęcia były zbawieniem. 90% zajęć stacjonarnych to było poszukiwanie prowadzących/czekanie na nich/słuchanie nudnej prezentacji o najnowszych badanich na temat xyz bez wcześniejszego wyjaśnienia podstaw zagadnienia/słuchania o ultrarzadkiej chorobie występującej u 0,000001% populacji. Przez te kilka miesięcy w domu byłem w stanie na luzie ogarnąć więcej materiału i książek niż przez 3 lata nauki "akademickiej".
Przypomniała mi się jedna ciekawa sytuacja ze studiów zdalnych. Sobota wieczór(studia zaoczne) i pan(nazwiska nie wspomnę żeby tak świetnemu człowiekowi problemów nie robić) doktor mówi... Panowie nie wiem jak wy ale ja w sobotę wieczór kiedy jestem w domu pije piwo, wam też nie odmówię... wasze zdrowie...
Tak należy żyć! Przyłączam się do toastu.
@@KrzysztofMMaj najbardziej ciekawi mnie jaką minę (tfu) prof. Nalaskowskiego na takie zachowanie wobec przyszłych inżynierów 🤣😂
Dopiero znalazłam twój kanał ale muszę powiedzieć, że przez ten film i ten o szkole bardzo mi ulżyło, bo zrozumiałam, że nie ze mną jest coś nie tak tylko z systemem. Zauważyłam też, że większość osób które tak pozytywnie mówią o powrocie to osoby 40+, ja w powrocie na uczelnie widzę tylko 2h codziennie zmarnowane na dojazd w zatłoczonym mpk, brak możliwości sensownego rozplanowania czasu i ciągły stres związany z tym czy zdążę zjeść i pójść do toalety. Zgadzam się również z punktem na temat wykładów słuchanych z domu - dużo więcej zapamiętałam z tych podczas których akurat coś gotowałam, sprzątałam lub spacerowałam, niż z tych które przesiedziałam na telefonie z braku możliwości nawet ruszenia stopą. Pozdrawiam serdeczie
Ta seria stała się dla mnie źródłem wiedzy na temat patologii polskiej edukacji. Akurat mam to niesamowite szczęście, że większość nauczycieli których napotkałem na swojej drodze to ludzie z RiGCz'em, którzy rozumieją, że nauka i nowe technologie mogą iść w parze. Ale wiele osób nie ma takiego szczęścia i muszą wkuwać jakieś niepotrzebne encyklopedyczne terminy i robić bezsensowne zadania, które jedyne czego uczą, to bezmyślnego powtarzania schematów (w czym roboty są od ludzi znacznie lepsze). A tymczasem (przynajmniej w mojej opinii) prawdziwa nauka to wychodzenie poza schematy i testowanie nowych możliwości, jednocześnie czerpiąc z dorobku historii. Uważam, że nie można robić jednego, a zamknąć się na drugie, bo to po prostu nie wypali. Potrzebujemy nowości, ale to nie znaczy, że powinniśmy odcinać się od przeszłości i vice versa.
Dziękuję za ten ożywczy materiał i serdecznie pozdrawiam!
Irytuje mnie trochę to, jak myślą ludzie, że "zdalne złe" itp. Przed pandemią lekcje na odległość to była wizja przyszłości, a teraz nikt nawet nie chce nic z nich wyciągnąć, a myślę, że jest czego się z nich nauczyć o nauce. W szkole co chwilę słyszę "jeśli nie będzie zdalnych", "oby nie było zdalnych" itp, itd. od nauczycieli i boli mnie to, że duża część nauczycieli i rodziców nie widzi w zdalnych nic dobrego. Jasne, teraz nie byliśmy przygotowani, więc było jak było, ale teraz można skorzystać z tego, do czego się przyzwyczailiśmy przez czas pandemii. Dlaczego by nie pozwolić komuś włączyć telefonu, rozmowy na discordzie albo teamsie z kamerką dla ucznia, który akurat jest chory i nie mógł przyjść do szkoły? Dlaczego nie pozwolić uczniom pić na lekcji? Przecież na zdalnych, gdy kamerka nie była włączona nikomu to nie przeszkadzało. Tyle możnaby ze zdalnych wyciągnąć, a większość ludzi mających wpływ na szkołę zamyka się na możliwości.
Boże, tak, dokładnie tak. Ludzie zachowują się tak, jakby był wybór między 100% stacjonarnym nauczaniem a 100% zdalnym, ale to jest fałszywa narracja. Nikt przy zdrowych zmysłach za tym nie obstaje. Ale to, co piszesz, umożliwienie uczestnictwa w edukacji chorym uczniom, albo ludziom, którzy zmagają się z fobiami społecznymi, z depresją, z wykluczeniem komunikacyjnym (to najczęstsze na wsiach, fatalnie skomunikowanych z miastami), to coś zupełnie innego... Ja do tego dorzucam rzecz ze swojego poletka, tzn. zdalny udział w konferencjach zagranicznych. Też ludzie mówili, że to *niemożliwe* I używali dokładnie tego słowa - a oszczędności na samolotach, hotelach i delegacjach, jakie poczyniły uczelnie, nikogo nie interesują, co mnie osobiście szokuje. Naprawdę nie ma żadnej różnicy między wygłoszeniem referatu przed kamerką a przed salą, w której często siedzą 2-3 osoby, bo panele są równoległe.
Jako "informatyk" zdobywam wiedzę tylko polując na sowy z Hogwartu.
IP over Avian Carriers? RFC 6214. Zawsze wiedziałem że jest duże ryzyko MITM
O boże 40 minut materiału dzięki arcymagu
A już myślałam, że tylko ja czuję się jakaś pogubiona w związku z tą frazą. W czasie lekcji zdalnych wielu nauczycieli ciągle narzekało na pracę zdalną, nie wydawali się być do niej jakkolwiek przekonani, a swoim podejściem mogli jedynie zniechęcać. To jęczenie sprowadzało się tylko do tego, ile będziemy musieli nadrabiać po powrocie, zamiast wykorzystać sytuację i nauczyć się żyć w nowych warunkach
Super jeszcze było przekonanie, że aaaa to jak siedzicie w domu to pewnie nic tam nie robicie, a to zróbcie samodzielny projekt semestralny. Przemnożone przez 10 przedmiotów, + ofc normalny tok zajęć z zaliczeniami cząstkowymi.
Nauczyciele to też ludzie, którzy byli zaskoczenie i nieprzygotowani do pandemii i zdalnego nauczania. Musieli improwizować. Niektórzy olali sprawę i ograniczają się do wysyłania prac domowych, ale moim zdaniem trzeba docenić tych, którzy starają się przeprowadzać te lekcje, jak najlepiej potrafią.
Na pierwszym roku studiów nie dość że traciłem czas i pieniądze na dojazd to jeszcze zdrowie, zaczęła się pandemia i miałem czas zarówno na same studia jak i dla siebie. Na dodatek podczas drugiego roku zacząłem uczęszczać na drugą uczelnię, nie było żadnego problemu z łączeniem tego i na dodatek wciąż miałem czas dla siebie, nawet egzaminy wydawały się znacznie bardziej znośne. Teraz przez powrót do "n0Rm4LnoŚc1" muszę specjalnie brać urlop dziekański i znowu się mordować i to jeszcze z dość absurdalnym planem zajęć, nawet rodzina na tym cierpi bo nie mam kiedy im pomagać. Dziękuję drogi panie Ministrze, dziękuję Rektorzy, dziękuję dziekanaty, udławcie się wszyscy tą normalnością, może przy okazji łykniecie trochę rozumu.
To ja jeszcze dorzucę, że w zeszłym roku po raz pierwszy od jakieś kilkunastu lat nie byłem chory. Zero grypy, przeziębienia, zapalenia gardła, a chorowałem zwykle 3-4 razy w ciągu roku akademickiego.
Co do planu zajęć, uważam, że powinien być wyznaczony dzień-dwa na zajęcia zdalne w stu procentach, a reszta tygodnia na tylko te stacjonarne, których *nie da się w żaden sposób* przeprowadzić zdalnie.
@@KrzysztofMMaj Właśnie my mamy tylko dwa dni, problem w tym że w poniedziałek mamy tylko 2 lekcje i 6 godzin przerwy (no ciekawe co mam zrobić w tym czasie) a w czwartek wszystko wciśnięte na raz przez 12 godzin, wszystko oczywiście stacjonarne.
No tak, czyli standardowy brak pomyślunku i zwykłego, ludzkiego podejścia do studenta.
Zastanawia mnie czy prof. Nalaskowski ciągle zakłada swój żupan i nakrywa go stylowym kontuszem dopasowanym do jego futrzanej czapki z ptasim piórem kiedy wychodzi z domu
To jest człowiek należący do tego samego środowiska skrajnie prawicowych wykładowców z ministrem Czarnkiem na czele, zresztą wielki fan Orbana, dużo o nim mówi to że, musiał zamknąć z powodu braku uczniów prowadzone przez siebie jedno z najlepszych niepublicznych liceów w Polsce.
O proszę, tego ostatniego nie wiedziałem. Cóż za piękne zwieńczenie kariery "eksperta" w zakresie pedagogiki!
Dla mnie okres lockdownu był zbawieniem. Wstawalam godzinę później, jadłam na spokojnie śniadanie, bez pośpiechu. Między lekcjami rozmawiałam na video czatach z koleżankami i, o ironio, właśnie wtedy miałam lepszy kontakt z ludźmi. Po zajęciach oglądałam anime, czytałam mangi, książki i grałam w gry. To wtedy też miałam największe inspiracje do pisania. Bo jeszcze jakiś czas temu to robilam. Niestety, po "powrocie do normalności" musiałam z tego zrezygnować na rzecz snu, by jakkolwiek funkcjonować.
Same here. Bardzo ciężko mi było powrócić do funkcjonowania, które dla mojego organizmu jest po prostu niewłaściwe i niedomyślne.
Miałam nauczanie indywidualne w szkole średniej. Zdarzyło się tak że w tamtym czasie zmagałam się z depresją i fobią społeczną - mroziło mnie gdy miałam przejść korytarzem pełnym ludzi. No, i jak pewnie się można domyśleć , szkoła nie kiwneła palcem żeby mi pomóc póki nie okazałam papierów z napisem "wariat". Wtedy nagle się okazało że da się wesprzeć ucznia w potrzebie, że są sposoby na naukę dla kogoś kto nie daje rady, dla kogo szkoła to za dużo bodźców na raz.
I wiecie co? W większości nauczyciele w trakcie moich indywidualnych zajęć na wszelkie sposoby próbowali mnie udupić. Sorry, ale to wam się nie udało. Możecie sobie wyobrazić ten szok z niedowierzaniem gdy sama w domu lepiej niż połowa klasy przyswoiłam materiał z półrocza w dwa tygodnie. A pracy własnej miałam od groma, miałam godzinę, może dwie, w tygodniu z każdego z obowiązkowych przedmiotów nauczanych.
To było jakieś 6-7 lat temu. Czemu teraz, gdy technologia zrobiła kolejny sus do przodu, nie używamy ot choćby takich rozwiązań dla ludzi o specjalnych potrzebach. Ile bym dała za możliwość uczestnictwa z zajęciach online podczas kwarantanny, gdy miałam ospę, gdy miałam gips i ciężko mi było funkcjonować na "normalnych" zajęciach, gdy było mi wstyd brać leki antydepresyjne i uczęszczać na terapię.
Ja jestem z ostatniego rocznika z trzyletnim liceum, a 2,5 roku tejże szkoły spędziłam na nauczaniu indywidualnym z podobnych przyczyn, jednocześnie będąc wiele razy w szpitalu. Zaledwie miesiąc po rozpoczęciu 2. semestru 1. klasy nastał covid. I teraz w nawiązaniu do technologii - w 3. klasie przedmioty rozszerzone miałam w domu, a resztę online. Mój plan lekcji ograniczał się do 2, max 3 godzin dziennie. Nauczycielom było łatwiej, bo nie musieli jeździć w tę i z powrotem, a i dla mnie było okej. Efekt? Bardzo dobrze zdana matura (2 razy 100%, żadnego wyniku poniżej 60, choć takie traktowanie wyników egzaminów może być krzywdzące). Bez technologii nie byłoby możliwe to, że nauczyciel na jednej lekcji łączył się ze mną ze szkoły, a na drugiej nadal tam był, ale miał coś z jakąś klasą. Bez jeżdżenia po mieście.
Wypowiedź chaotyczna, ale proszę mi wybaczyć. Poczułam solidarność.
Jak mnie to cieszy, że łaskawy algorytm TH-cam'a przywiódł mnie w ten zakątek internetu 😌 Moja ulubiona seria na yt !
Wrzesień i październik w tamtym roku minął mi pod znakiem wstawania o 5 rano, by godzinę dojeżdżając niezbyt często kursującymi busami zdąrzyć na 7:30 do szkoły. Byłam na początku terapii z psycholożką, płakałam każdego poranka, zmęczona, ale nie mogłam sobie pozwolić na choćby jeden dzień przerwy. Mam swój cel w życiu, dostać się na japonistykę, ale z jakiegoś powodu bez poznania dogłębnie pozycji z listy lektur polskich nie mogę uczyć się innego języka. Musiałam pracować, a wymagano ode mnie coraz więcej. Nie mogłam sobie poradzić sama ze sobą a co dopiero z tak intensywną nauką tego, co uznano że jest mi potrzebne. Pandemia to było dla mnie zbawienie. Wszystko było na moich warunkach, uczyłam się tak jak mi było wygodnie a nie w pozycji siedzącej, w absolutnej ciszy, bez picia (broń boże! xD). Rozwinęłam swoje pasje, w przeciwieństwie do moich "wyluzowanych" rówieśników z klasy, którzy teraz stojąc przed wyborem studiów nie wiedzą co ze sobą zrobić. "Powrót do normalności", czyli do przestarzałych schematów nauczania, które ewidentnie nie działają, był dla mnie wyzwaniem. Nienawidzę tego równie mocno :)
5 lat studiów i 5 lat doktoratu a w bibliotece byłem dwa razy, żeby (oczywiście obowiązkowo) się zapisać i drugi raz żeby podbić obiegówkę na koniec
Podziwiam Cię Krzysztofie za to, że ty nagrywasz to bez cięć co 5 zdań. Czapki z głów. Swoja droga słucham wszystko co nagrałeś, nawet jak mnie temat nie interesuje, bo świetnie się tego słucha. 👍
Dziękuję bardzo! Mam fobie społeczna i bardzo ciężko mi wrócić na uczelnię i... Nikt nie rozumie tego co mówię etc.
Jednak nie powinieneś się zamykać na nieprzyjemne doznania. Osoby z lękiem powinny małymi krokami "dawkować" obiekt swojego lęku.
Trafiłem tu przez przypadek...I jakże się z tego cieszę. Pan Krzysztof jest praktycznie moim rówieśnikiem, czyli edukację przechodziliśmy w podobnych latach. W podobnych warunkach, podobnej atmosferze i kulturze tamtych czasów. Jak wiele lat zmarnowałem w systemie, który był dla mnie czym dla dzikiego ptaka jest klatka. Nie rozumiałem, nie potrafiłem się odnaleźć, próbowałem bezskutecznie uciec i finalnie poddałem się.
Było nas wielu, tych więźniów systemu. Smutne to bardzo, ile osób o nieodkrytym potencjale postanowiło nie ze swojej winy się z tym piekiełkiem pożegnać. Serdeczne jamniki przesyłam, za tradycją kanału!
Ciekawostka: nauczyciele zaczęli się u nas w szkole dziwić, że "strasznie się rozleniwiliśmy" i w ogóle "klasa maturalna powinna być bardziej zmotywowana". Problem polega na tym, że dla nas ta "normalność", do której wróciliśmy, nie jest już naturalna, bo wiemy, że można się uczyć inaczej, bez stresu i krzyku, bez głupiego zapamiętywania faktów, by za tydzień je zapomnieć. I teraz pytanie: co jest ważniejsze w szkole: uczeń czy nauczyciel? Kogo "normalność" jest tą poprawną, do której reszta ma się jak żołnierze lub niewolnicy dostosować? To ten ciągły przymus do dostosowywania się niszczy uczniów, którzy pozostawieni później sami sobie nawet nie wiedzą co mają robić
Otóż to, mam wrażenie, że teraz z większą ostrością będziemy widzieć wszyscy różne patologie. Sporo wykładowców też buntuje się przeciw niepotrzebnej biurokracji na uczelniach, w Stanach z kolei jest rekordowy wzrost na rynku pracy zdalnej, ludzie nie chcą wracać do biur i... biurowce pustoszeją, służąc za przykład najbardziej debilnego sposobu marnotrawienia pieniędzy na przestrzeń użytkową.
@@KrzysztofMMaj Z naszego biura na "prowincjonalnym" oddziale jakiejś małej miendzynarodowej korporacji znajdującej sie na liście 500 największych firm, gdzie pracują "prowincjonalni iżnynierowie" pracujący nad nowoczesnymi technologiami ludzie są wręcz wyrzucani na pracę zdalną.
Każdy odcinek tej serii mnie przekonuje tylko, jak bardzo szkolnictwo polskie miało wpływ na moją ciekawość i radość życia. Mając 24 lata, już 5 rok mecze się z ukończeniem inżyniera, nie wiem czy go ukończę, bo otacza mnie strach na myśl o pisaniu pracy i obronie. Tak bardzo mnie dobija stan uczelni wyższej w Polsce.
Co do obrony, sprzedam swój sposób, a broniłem wszystkie 3 prace na toksycznym wydziale na UJ, gdzie większość ludzi mnie po prostu do żywego nienawidziła, a pozostała część chciała udupić z zawiści. Mianowicie powtarzałem sobie jak mantrę, że muszę mieć taką dziedzinę, w której to ja będę ekspertem, mega niszową, tak, żeby w razie obrony wiedzieć, że mnie nie będą w stanie zagiąć. O wiele trudniejsze jest to przy inżynierce, tu to przyznaje bez bicia, ale spróbowałbym połączyć ją z tym, co Cię autentycznie interesuje hobbystycznie. W ten sposób przynajmniej będziesz mieć przy tym trochę funu.
Z inżynierką też się da, w technologiach mamy mnóstwo nieobsadzonych nisz! Do boju 😉
Bardzo późno trafiłam na Twój kanał. We wrześniu 2022 roku skończyłam edukację, tę formalną. Wymarzona magisterka na wymarzonym uniwersytecie (i faktycznie, zależało mi na tych studiach i na tej uczelni, po prostu). Tylko to, co ja przeżyłam przez te w sumie 17 lat edukacji to moje. Teraz, gdy moje ciotki (60+) mówią mi o doktoracie, to mnie wzdryga. Kompletnie nie rozumieją, co znaczy studiowanie. Jasne, miałam przedmioty, które faktycznie były ciekawe, ale miałam też ogrom przedmiotów przez które rwałam włosy z głowy i miałam podejście "byle zdać". Studia zdalne? Dla mnie bajka, nie musiałam dojeżdżać, wydawać kasy na bilety, cudownie. I śmieszyły mnie zawodzenia profesorów, że my to się nic nie nauczymy na tych zdalnych studiach. I miał rację. Nie nauczyłam się niczego praktycznego na studiach, ani stacjonarnie, ani zdalnie. Wiedzę praktyczną dała mi praca. Nie skłamię, jeśli powiem, że w sumie to w pracy nauczyłam się zawodu. Ja wiem, że studia mają też (może przede wszystkim) przygotować nas do zdobywania wiedzy. Tylko że nie nauczyły mnie tego w ogóle albo w bardzo wąskim zakresie. Dzisiaj wiem, że na żadne studia już nigdy nie pójdę. Myślałam, że liceum to był ostatni etap tej skostniałej, przestarzałej formy nauczania. Myliłam się jak w żadnej innej kwestii. Jestem szczęśliwa, że edukację formalną mam za sobą zwłaszcza, że widzę, co się teraz tam dzieje. Edukacja dalsza? Jak najbardziej, ale ukierunkowana na to, czego JA potrzebuję, a nie profesor czy podstawa programowa. Prawdą jest jednak, że swój nadrzędny cel edukacja w moim przypadku spełniła - jestem mało asertywną, bardzo posłuszną osobą, która boi się wyrażać własne zdanie w obawie przed oceną. Pracuję nad tym, żeby tak nie było. Edukacja to koszmar. Szkoła to koszmar.
Dopiero skończyłam oglądać i gdyby nie komentarze to nie zauważyłabym, że ten odcinek trwał 40 minut. Dla każdego coś przykrego to moja ulubiona seria na polskim yt i nawet mnie to nie dziwi.
22:31 prof. Nalaskowski zapomina o bardzo ważnym fakcie- zastosowanie biblioteki jako instytucji ewoluuje z biegiem czasu, zwłaszcza że jej podstawową rolą było przekazywanie wiedzy wszelakiej, a teraz tą rolę pełni Internet. Chociażby profesor góry przenosił i morza rozsuwał, to z postępem technologicznym nie wygra. Fajnie to zostało opisane w artykule "Biblioteka jako miejsce kształtowania kompetencji kluczowych w dobie technologii cyfrowych" autorstwa dr. Karola Kowalczuka, a zwłaszcza fragment dotyczący e-wykluczenia, który moim skromnym zdaniem idealnie wpasowuje się w osobę profesora. Brakuje tam tylko jeszcze punktu dotyczącego bycia konserwą z troszeczkę za wysokim ego. Jeszcze te "zaliczanie na prowincji" mocno we mnie uderzyło, bo jednak sam na takiej "prowincji" studiuję i jakiejś ujmy na honorze nie odczuwam z tego powodu. A powinienem? Jak zawsze super podcast, idealny do słuchania w trakcie pracy zdalnej.
Ps: Mega plusik za nawiązanie do "Władców Much"- aż nabrałem ochotę na ponowne obejrzenie ;P
Absolutnie propsuje to, co piszesz o bibliotekach. Zachodnie biblioteki uniwersyteckie przechodzą podobną ewolucję, część naszych też (np. Otwarta biblioteka akademicka CINIBA w Katowicach)
@@KrzysztofMMaj Ogólnie polecam zagłębić się w jego inne artykuły, ponieważ mają Państwo bardzo podobne przekonania, zwłaszcza w kontekście wykorzystania nowoczesnych technologii i gier komputerowych w edukacji.
Dzięki wielkie, nie kojarzyłem go!
Dziękuje, że w ogóle wspomniałeś o fobii społecznej. Niby nic, ale poczułam się wsparta samym tym, że wreszcie ktoś wspomniał o nas - chorych - w kontekście pracy zdalnej. Często się zapomina o tym, że są osoby z taką fobią i mimo terapii czy leczenia - codzienne wyjścia w miejsca publiczne kończą się napadami paniki, wymiotowaniem z nerwów po kryjomu, płaczem i problemami żołądkowymi. No i oczywiście - film świetny jak zwykle ;).
Ależ absolutnie. Edukacja to jest krucha dyscyplina, bo wymaga ludzi z najbardziej empatycznymi i ludzkimi odruchami - dlatego boli tak, gdy nauczycielami czy, pożalcie się bogowie, pedagogami zostają ludzie wyzuci z uczuć wyższych. Uwzględnianie fobii społecznej, depresji, wszelkich dysfunkcji od dyskalkulii po dysleksję czy wadę wymowy oraz jakichkolwiek indywidualnych predyspozycji jest w mojej ocenie ważniejsze niż sam proces uczelnia, bo ten zawsze będzie zawodny, jeśli nie dostosujemy go do potrzeb konkretnego człowieka. Dlatego trochę rozkładam ręce nad projektami reform, które cały czas myślą o uczniach czy studentach jako zbitej ludzkiej masie, którą trzeba zarządzać jak kapitałem, bo to nie tędy droga...
Zgadzam się z tym kultem biblioteki. Gdy pisałem magisterkę również używałem wersji cyfrowej Dziennika Poznańskiego żeby z Opola nie jeździć do Poznania po 900 numerów gazety. Magisterkę pisałem z wojny domowej w Hiszpanii, większość znalazłem w Internecie, biblioteka miała tylko ogólne informacje z tego tematu.
Słucham tego filmu podczas pracy zdalnej i spożywania śniadania. Pozdrawiam :)
Studia zdalne podczas pandemii były dla mnie wybawieniem - zero stresu, możliwość wykonywania zadań o dowolnej porze, udostępniane wykłady, a przede wszystkim - brak konieczności jazdy pociągiem 2,5h w jedną stronę + koszty związane z noclegiem (studia zaoczne) - no bajka! A teraz, moje kochane AGH, brutalnie wyrywa Nas z tej bańki. Co do tego nie mam żalu, jednak była to kwestia czasu, chociaż mam wrażenie, że zarówno studentom, jak i wykładowcom wyszło to na plus. żal mam do tego, jaki pierdzielnik teraz się zrobił! Jakiś prowadzący nie wiedział, że ma z Nami zajęcia, inny myślał że może zrobić ad hoc zdalnie wykład, a teraz zajęcia mam CO TYDZIEŃ, bo aż jedne laboratoria będą zdalnie, a podzielenie zajęć na np. w sobotę zdalnie, a niedzielę na uczelni już przerasta tą organizację. Już nawet nie mogę nic zaplanować, bo ciągle plan jest zmieniany. Gdyby to nie była już ostatnia prosta na tej uczelni, to z pewnością bym ją zmieniła bo poziom zafundowanego stresu i nerwów wybił już poza skalę.
Kocham powrót do normalności :)
W zeszłym semestrze krążył ponury dowcip, że prowadzimy zajęcia do ostatniego studenta; osobiście uważam, że co można, powinno być zdalnie i to jednego dnia, zblokowane, bez takich jazd, że w środku normalnych zajęć wypadają jedne zdalne (osobiście, ponieważ prowadzę zdalnie, spytałem grupy, jak mieli je ustawione i oczywiście, że wypadły w środku, więc po prostu przenieśliśmy we własnym zakresie...)
@@KrzysztofMMaj Mówimy tu o informatyce, więc niemal wszystkie laboratoria to klepanie kodu - dlatego moim zdaniem da się jak najbardziej zdalnie. Już jako grupa wysłaliśmy wnioski o zajęcia zdalne, ale nic jeszcze nie wiadomo. Osobiście też uważam, że co da się online powinno być online. Mam jednak wrażenie, że uczelnia wyznaje zasadę "zapewne wielu z Was zginie, ale to poświęcenie, na jakie jestem gotów" - taki żarcik ;)
40:32 o.. właśnie zacząłem studia i dokładnie to usłyszałem od nauczyciela :) "Ja jestem generałem, a wy to szeregowi żołnierze i za moich czasów było tak, że szeregowi się nie wychylali"
Absurd, bo w nauce, w odróżnieniu od wojska, właśnie chodzi o ciągle wychylanie się i wyłamywanie...
40 minut "Dla każdego coś przykrego" do obiadku po pracy?
No tak i pomyśleć, że taka Australia radziła sobie że zdalnym nauczaniem jeszcze przed wynalezieniem internetu. Wystarczyło im radio
Dawno się tak nie bawiłam oglądając yt :D Temat ważny, a jak pięknie przedstawiony. Na reddicie widać rosnącą popularność subredditów takich jak r/aboringdystopia, r/antiwork czy r/latestagecaptalism, które często trafnie punktują bezsens owej "normalności" jak i ruchy społeczeństwa w stronę pracy hybrydowej lub po prostu zdalnej. Mam nadzieję, że ta fala jest już na tyle duża, że nawet najbardziej zatwardziali konserwatyści jej nie powtrzymają
Też mam taką nadzieję, bo szkoła nie różni się niczym od toksycznej pracy w finansowym korpo i dobrze, że ludzie zaczynają to zauważać. W Stanach już jest problem, bo biurowce mają niewykorzystaną powierzchnię i stają się nierentowne, tak dużo ludzi decyduje się na pracę hybrydową lub wyłącznie home office.
Podstawowy błąd patokoserwy nie polega na tym, że ich działania/wartości kiedyś działały i mają działać obecnie, tylko na tym, że to nigdy nie działało, lecz na siłę wmawia się, że wszystko jest jak należy, przymyka oczy i zakrywa uszy, gdy coś nie pasuje do „ładnej laurki”. Przykładem może być ”rodzina” w modelu tatuś, mamusia i dwoje dzieci. To że tatuś jest psychopatą chlającym wódę i bijącym mamusie (o czym wiedzą wszyscy od rodziny, po znajomych, kończąc na służbach), mamusia harująca na dwóch zmianach, żeby wyrobić finansowo choćby na styk, choć nie raz się nie udaje i dwójka dzieci, które cierpią, bo nie mają własnego pokoju, za to komputer 15letni i to na spółę. Nienawidzą każdego dnia spędzonego w tej chorej, toksycznej atmosferze pseudo normalnej rodziny. Pedagodzy spod skrzydła takiego profesora (a tfu), którzy mają wpływ na dzieci (bo w końcu spędzają w szkole od 7 do 9h dziennie i czasem nauczycieli widuje się regularniej niż rodziców) budują kolejne pokolenie Polaków. Potem szok spod jakiego kamienia wyleźli ci ludzie podczas Marszów listopadowych.
Cały ten kraj potrzebuje psychologa.
Ps. Szkoła była moim piekłem. Dosłownie mnie zabiła. Zabiła to kim byłam, zabiła moje pasje, zabiła ciekawość, zabiła poczucie własnej wartości. Po 6 latach (gim i liceum) byłam wrakiem, niby dzieckiem a wrakiem. I zrobili mi to nauczyciele. Nauczyli mnie nienawidzić. Musiałam dochodzić do siebie przez lata, lecz są krzywdy których nic nie zatrze.
Dlatego brawa dla Ciebie i każdego, kto walczy z tym chorym systemem tłamszenia, ucisku i łamania charakteru. Takich trzeba więcej, ale do tego trzeba refleksji. Ale skoro pozbawiono ludzi za młodu umiejętności myślenia to spirala trwa w najlepsze. Pozdrawiam serdecznie, więcej takich materiałów :)
" to nigdy nie działało" - THISSSS! Patokonserwa to nie wdrażanie nawet czegokolwiek, co było, tylko mętnych, ahistorycznych, uproszczonych, niespójnych wyobrażeń o tym (przecież ten facet się powołuje na to, co mówiły postacie w filmie rozrywkowym!!!!!)
4:11 totalnie mnie zmiotło hahah niesamowicie doceniam ten humor oraz umiejętność stosowania sarkazmu
Ta kąśliwość w Pańskich wypowiedziach wycelowanych w „śmietankę” to jest złoto ❤️
"Niech sobie ten przepis pamięta elita, że każda śmietanka na deser jest bita", uczył nas Stanisław Jerzy Lec 😁
Dzięki temu odcinkowi przypomniało mi się jak to zgarniałem w podstawówce szósteczki za odpowiedź, ponieważ całe popołudnia spędzałem w Europie Universalis 2 (odkryłem mody dodające więcej historycznych eventów). "Nauka przy okazji" naprawdę działa.
Może powinienem częściej czytaj te eventy a nie tylko efekty 😄
Krzysztofie, jako okazjonalny wykładowca i były uczeń/ student uczelni w Polsce… tak bardzo się zgadzam z Twoimi wypowiedziami! Nie przestawaj nagrywać, pozdrawiam.
Dziękuję! Nie zamierzam przestać 😅
Absolutnie najlepszy kanal o polskiej edukacji. Odkrylam ten kanal wczoraj po obejrzeniu filmu z Szymonem, a dzis skonczyla juz praktycznie wszystkie filmy z cyklu dla kazdego cos przykrego! Gratuluje! Zgadzam sie z 99% contentu jak nie z 100%.
Ojej, jak dziękuję! Nie myślałem, że ktoś będzie kiedykolwiek binge'ować te filmy!
Zupełnie jakby czytał mi Pan w myślach. Od dziecka byłam ciekawa świata i bardzo lubiłam się uczyć, śpiewająco zdałam maturę i z optymizmem patrząc w przyszłość rozpoczęłam studia dzienne na całkiem wymagającym kierunku.
Doskonale pamiętam moje pierwsze zajęcia na uniwersytecie- poniedziałek, 8 rano, klasa żywcem wyjęta z lat 90, gołe ściany, migająca jarzeniówka i trzy godziny wykładu z najważniejszego przedmiotu kierunkowego prowadzone przez jąkającego się dziadka o charyzmie rozgotowanego ziemniaka. Genialny rytuał przejścia w dorosłość. Poza nielicznymi wyjątkami tak wyglądała większość zajęć (ku mojej rozpaczy nawet tych "lżejszych", prowadzonych przez niewiele ode mnie starszych doktorantów). I chociaż kierunek niezmiennie bardzo mnie interesował to motywacja i zdolność efektywnego przyswajania wiedzy słabły z dnia na dzień. Ostatecznie zostały dorżnięte przez uroczy mix remontu torowiska tramwajowego oraz nawet dwugodzinnych okienek w ustalanym przez uczelnię planie zajęć i stało się coś dotychczas dla mnie niewyobrażalnego- nie zaliczyłam roku.
Naprawdę mnie to zdołowało i zaczęłam wierzyć, że jestem po prostu za głupia na edukację wyższą. Minęło kilka lat, przeprowadziłam się do innego miasta i w przypływie optymizmu postanowiłam rok temu dać sobie jeszcze jedną szansę. Okazało się, że wystarczyło mi tylko przyjemne otoczenie i brak bezsensownych dupogodzin w smutnym gmachu, żeby bez wypruwania sobie żył spokojnie zaliczyć rok pracując przy tym na pełny etat.
Nie mogę się nadziwić, że gdy wreszcie nauczyciele akademiccy opanowali efektywną obsługę zooma zostaje przywrócona stacjonarna forma wykładów- zajęć polegających na siedzeniu i słuchaniu. Przecież to jest jawne marnowanie czasu i energii poświęconych na dojazdy tylko po to, żeby siedzieć na innym niż własne krzesełku.
Nie rozumiem dlaczego zdecydowano się tak po prostu wyrzucić przez okno te nowo nabyte kompetencje.
Polska kolejny raz udowadnia, że kult bezsensownego zapierdalania i twardogłowy konserwatyzm (a nawet reakcjonizm) stanowią nieodzowne cechy ducha naszego narodu.
Powrót do wyjących cuchnących stresujących molochów, nie ma to jak drugi dom
Z tym przykładem z Rome total war to prawda, podczas studiów na wydziale historii na egzaminie z starożytności miałem wiele poleceń wskazania na mapie krain i miast i dzięki tej grze bez problemu na wszystkie odpowiedziałem ;)
Zdecydowanie bardziej wolę nauczanie online, mogę na nich skupić się na przedmiotach które mnie interesują i lepiej pisze mi się kartkówki/sprawdziany. Szkoda, że nie ma możliwości powrotu do nauczania online
Myślę, że nie jest to w pełni stracone, ale dużą przeszkodą jest niestety mentalność mojego środowiska, bo wykładowcy w 80% są przeciwni nauczaniu zdalnemu, nauczyciele z kolei w jakichś 90% najmarniej. Trzeba pełnej wymiany pokoleniowej, żeby to się zmieniło, ale presję możemy wszyscy wywierać już teraz. Ja także to robię.
Najważniejsze publikacje naukowe w historii:
- O obrotach sfer niebieskich, Mikolaj Kopernik
-Badania nad hybrydami roślin, Gregor Mendel
-Zbiór zadań z chemii dla liceów i techników, zakres rozszerzony, Krzysztof M Pazdro
Pazdro, my man!
I jeszcze zbiór zadań Andrzeja Kiełbasy 😉
@@CesariaMagento Jeszcze Witowski dla biologii 😇
Tak w ogóle, to prawdziwi studenci powinni na prawdziwy uniwersytet dojeżdżać dorożkami.
W paltach.
świetny materiał, genialna seria, pokochałem to
Absolutnie uwielbiam cykla dla kazdego cos przykrego!
Kolejny przykład wykładowcy, a niestety pełno takich nadal, których ja określam mianem dinozaurów. Miałem takich nawet sam, a studiowałem informatykę na UJ. XXI wiek, ale on "nie da materiałów z wykładu" bo to by jakaś zbrodnia była. Każdy wykład to epopeja narodowa nudy pisana ciągiem na tablicy, którą albo przepiszesz albo mnieć nie będziesz. Materiałów oczywiście innych brak. Ale on może mieć notatki. On z kartki jedzie cały wykład. Ty oczywiście na egzaminie nie możesz mieć nic i jak się pomylisz w jednym znaczku w twierdzeniu to zero punktów.
Miałem nawet geniusza, co uczył grafiki komputerowej generalnie ale też prowadził 1 rok. Na systemach operacyjnych normalnie darł ryja na nas że "klikamy". Bo klikanie jest złe. A gówno nas uczył. Semestr spędziłem na jakiś idiotycznych męczeniu konsoli z unixa, gdzie koledzy u porządnego ćwiczeniowca robili zadania z wątków i mechanizmów synchronizacji. Komendy z unixa mogę wygooglać w 5 minut. Intuicji do wątków i dobrych praktyk tak nie wygooglam.
Natomiast co to profesora z filmu...śmiechłem na hasło o kawie. Widać profesor pracą w biznesie nie skalany, ale i nawet konferencjami jako takimi nie skalany. Na konferencjach naukowych rozmowy przy kawie, z kawą to norma. Tak się naukę prawdziwą robi i ugaduje współpracę. Wykład ma zaciekawić, dać zajawkę. Widać typowe podejśćie "belfra" co traktuje studentów właśnie jak dzieci które trzeba dyscyplinować i które mają go przymusowo słuchać. Tu brak nawet naukowego szlifu.
Natomiast jak jest w biznesie każdy wie. Nie ma kawy w firmie jest bunt.
Przez 5 lat studiów stacjonarnych do biblioteki wszedłem dwa razy, za każdym razem tylko po to, żeby podpisać obiegówkę :D
Wykłady online to był super moment dla mnie. Wychodziłeś sobie z lapkiem na balkon z kawusią i jakoś nie czuć zmęczenia jak na auli.
Dziękuję za kolejny świetny materiał!
Przypomniał mi Pan o pewnym wykładowcy z mojej uczelni, którego skrajnie oburzał widok butelki z wodą na stole, albo - o zgrozo - jedzenia podczas wykładu. Za każdym razem żądał pokazania zaświadczenia lekarskiego, ale na szczęście kończyło się na tym, że chwilę pokrzyczał i dalej już był spokój.
Z uwagi na to, że zaliczenie było na obecność, a większości studentom zależało tylko na tym aby zdać i nie mieć już z nim dalej do czynienia, to niestety przystawaliśmy na te "zasady".
Na zniszczone kapliczki Melitele, jakim trzeba być socjopatą, żeby dorosłych ludzi na studiach upominać o takie rzeczy, to ja nie wiem. Ewidentnie mają niektórzy moi koledzy za dużo czasu, jakąś ewaluację dorobku przydałoby się im zrobić 😈
Jejku jestem w szoku 🤷 jak bardzo mam spaczoną głowę tym całym zachowaniem "uniwersyteckimi" i tak głęboko mi to wpojone, ż dopiero teraz otwieram oczy ze zdumienia. A muszę się przyznać, że jestem 15 lat po skończeniu studiów. Dzięki za filmiki bo przynajmniej nie pozwolę mojemu dziecku wpajać tych głupot. Pozdrawiam
Ten moment, kiedy Krzysztof zieje ogniem tak bardzo, że przez monitor czuć
I taaaa... najlepiej cofnijmy się do kamienia łupanego, bo przecież papier jest zbyt nowoczesny.
Dziękuję!
Zianie ogniem jest jedynym rozwiązaniem
Ja nie wiem jak Ty ogrywasz te wszystkie tematy z taką lekkością mówienia, ogląda się to jak najlepszy kabaret na najwyższym poziomie. Czasami śmiech przez łzy, ale dla mnie to forma idealna. Gratuluję osobowości.
Bardzo żałuje, że nie wykłada Pan architektury na mojej uczelni :( słuchanie o architekturze fantastycznej ze świata wiedźmina czy książek Pana Dukaja było najciekawszym wykładem jaki potrafię sobie wyobrazić.😅 Świetny merytoryczny film!
37:00 5h dojazdu i 3h kodowania to jeszcze jak Cię mogę, ale rzeczywistość niestety jest bliższa 5h dojazdu i 8h kodowania. Etacik trzeba wyrobić.
Smutne dane liczbowe są smutne
O jakie piękne wspomnienia wywołałeś tym materiałem. Wspomninia o długich godzinach spędzonych w bibliotece chemicznej PAN na kartkowaniu abstraktów w ramach przygotowania do magisterki. Zakończonych znalezieniem jednego (słownie jednego) namiaru na artykuł w jakimś tureckim czasopiśmie, który to następnie zamówiłem w British Council i już po trzech tygodniach mogłem się nim cieszyć (za "jedyne" 450 PLN-ów). W tekście tym, niestety, nie znalazłem ani jednej przydatnej informacji, ale za to, widzę to po Twoim materiale, miałem dzięki temu okazję obcować przez wiele godzin z akademickim sacrum!
I pomyśleć, że dzisiaj pewnie zajęłoby mi to z pół godziny. I o ileż byłbym w ten sposób uboższy, jak bardzo ograbiony z tej celebracji edukacji uniwersyteckiej! Zła technologia, zła!
Do dziś w środowisku akademickim punktowany jest wyjazd na kwerendę. W czasach, w których kwerendę robi się online, punktuje się wyekspediowywanie naukowca do Cambridge, gdzie robi taki sam research online jak w Polsce, tylko że podatnik płaci za to kilkadziesiąt tysięcy złotych. I mean XD
@@KrzysztofMMaj Słuszną linię ma nasza władza! :D
4:28
Jak już wspomniałam pod innym filmem, chodzę do liceum Montessori i w zeszłym roku niemal codziennie na pierwszej lekcji dopijałam kawę, a czasem nawet jadłam śniadanie (nie należę raczej do punktualnych osób i często nie zdążałam zjeść przed wyjściem z domu, a blisko szkoły jest żabka) i nie miałam ani jednej sytuacji, żeby nauczyciel miał o to problem. Zazwyczaj nie zwracali uwagi, albo życzyli smacznego. Podczas gdy w podstawówce (kiedy to chodziłam do publicznej szkoły i to jeszcze prowadzonej przez siostry zakonne) nauczyciele dopierdalali się o założenie nogi na nogę czy założenie odrobinę dłuższych kolczyków niż klasyczne na nakrętkę. Była nawet sytuacja, że jeden chłopak z mojej klasy miał problemy przez nieco dłuższe włosy, bo w szkole "obowiązuje klasyczna fryzura męska".
Pracownicy naukowi na niektórych uczelniach miewają problemy z tytułu za długich włosów lub... tatuaży. Więc tak, jak widać szkolnictwo eksperymentalne jest jedyną ostoją normalności
Mam 30 lat i stałą pracę, ale machnę komentarz dla zasięgów bo warto promować ten kanał :)
Nie wiem czy tylko w moich szkołach, ale w szkolnych magazynach już 5 lat temu widziałem tablety. I nigdy nie widziałem żeby ktoś je z tych magazynów wyciągał.
To jest niesamowicie przykre...
A to normalne "Bo unia dała" to trzeba bylo wziąć i tyle. Baterie pewnie już martwe i tyle będzie ze sprzętu. A tablet > jaki kolwiek laptop do "nauki" zdalnej bo moge go strzelić gdzieś i sobie będzie lecieć a nie zajmuje biurka.
w bibliotece w podstawowce mielismy czytniki ebookow... tyke ze z opozycjami 18+ zeby nauczyciele mogli sobie poczytac XD
Niestety muszę obejrzeć jeszcze raz, bo zamiast przyswoić to, co chciał Pan powiedzieć, przyswoiłem makaron z rosołem :-P
Mniam!
ah yes "powrót do normalności" czyli powrót do niewolniczeg... [kaszle] wspaniałego chodzenia do wspaniałej instytucji zwanej więzie.... [kaszle] szkoła...
Ehhh ja mam dość tego że nauczyciele naprawdę myślą że uczniowie mówią że wolą naukę "stacjonarną" dlatego że zdalne były złe... my po prostu wolimy posiedzieć z przyjaciółmi nie ważne gdzie w parku w szkole lub na ławce pod blokiem po prostu chcemy pogadać z ludźmi. Gdyby była nauka zdalna ale nie było by pandemi NIKT by nie chciał wracać do szkoły NIKT by nie mówił że zdalne są złe bo np ja bym sobie chodził do kolegi a tak to nie mogłem bo tak średnio ogólnie można było wychodzić z domu bo pamiętajmy: "osobom PONIŻEJ 16 roku życia NIE WOLNO wychodzić z domu po godzinie 18:00".
Ja tam osobiście jedynych znajomych mam poza szkołą więc tym bardziej szkoła zdalna była dla mnie lepsza :P
6 lat użerania się z uczelnią, w bibliotece byłem tylko raz, żeby zobaczyć gdzie jest i jak wygląda. Kiedy potrzebowałem źródła podanego przez wykładowcę, nie było dostępne, bo biblioteka posiada nakład 10 sztuk. Profesor który od lat powinien przebywać na emeryturze (lub - preferencyjnie - mieć zakaz wykonywania zawodu) nie będzie nawet próbować zrozumieć nowoczesnych technologii, ponieważ za młodu nauczył się wszystkiego, co było mu potrzebne. Nie muszę chyba tłumaczyć zażenowania całego rocznika w momencie, w którym na wykładach na kierunku informatyki na uczelni technicznej profesor nie wiedział jak działają PDFy. Dziękuję za materiał i całą serię, będę mógł edukować nimi rodziców mających problem ze zrozumieniem mojego niezadowolenia ze studiów. Nie wspomnę już o traktowaniu studentów jak śmieci, bo mógłbym serię felietonów o tym wypuścić.
Uwielbiam ten kanał i tą serię, dzięki yt ze polecił mi kiedyś film o pololnistach.
Dopiero co obejrzałam Twój film, a już poczułam ból mózgu. Otóż, w Trójmieście pewni rodzice pozwali szkołę za organizowanie całkowicie zdalnej nauki. Już tam walić aspekty prawne (bo niestety, szkoła prawdopodobnie przegra), ale argumentacja rodziców jest... bo szkoła, która prowadzi zajęcia tylko online nie może spełniać funkcji wychowawczej. Dla mnie to jest bardzo przykry aspekt, bo to trochę tak, jakby traktować dziecko jako coś, co zawadza. Serio, to rodzice powinni zajmować się wychowywaniem, a nie szkoła. Mam wrażenie, że ta właśnie mentalność prowadzi do tego, że dzieci czują się odrzucane przez rodziców i przez to zdołowane. Dramatyzuję? No, ale wiąże się to wszystko z tym, co powiedziałeś w poprzednim filmiku: to głównie rodzice cieszą się, że młodzi idą do szkoły, bo mają więcej czasu dla siebie.
Nie wiem, po prostu marzy mi się ucieczka do jakiegoś kraju, gdzie wszyscy doceniają i rozwijają edukację zdalną.
Mam po prostu dość każdorazowego bólu mózgownicy i późniejszej potrzeby jego szorowania mydłem z żelem pod prysznic, gdy widzę typy pokroju Nalaskowskiego i rodziców, którzy nie uprawiają wychowywania, a uprawiają chów...
Mam pomysł - wyślijmy tych boomerów, fanów purytanizmu do klasztoru, skoro tak nie podoba im się życie w świecie rozpusty i upadku obyczajów?
Jest pan moim ulubionym odkryciem ostatnich czasów na youtubie, mimo że czasami nie zgadzam się z pana poglądami, to sposób w jaki się pan wypowiada sprawia, że zawsze słucham w pełnym skupieniu i ciężko mi się oderwać :) Pozazdrościć studentom takiego wykładowcy!
Dziękuję!!! A w ogniu polemiki hartują się poglądy, więc to dobrze się czasem nie zgadzać!
Przy licencjacie największy udział miały elektroniczne zbiory, dzięki nim pisało się dużo wygodniej. Chyba powinnam napisać go jeszcze raz by użyć książek z biblioteki z czasem nieaktualnymi danymi, by mógł się nazywać licencjatem.
Z miłych rzeczy to pozdrowienia dla Arcymagosa. Materiał, jak zwykle bez owijania w bawełnę tego jak jest . Smacznej kawusi dla wszystkich czytających
Absolutnie. Oddaj licencjat, posyp głowę popiołem, pójdź do biblioteki i napisz tam następny, tym razem w oparciu o właściwe źródła papierowe.
"Maślana mam nadzieje ze słuchasz" Merytorycznie jak zawsze w formie ale przy okazji dawno się tak nie śmiałam, cudowne, dziękuje 😀
Bardzo przyjemnie odrabiało mi się pracę domową słuchając pana, trochę uprzyjemniło mi to tę czynność której nie znoszę :)
Jestem 60+, ale pod każdym Twoim filmem podpisuję się obiema rękami. Boomerka+++, metrykalnie.
Ale tylko metrykalnie i to jest właśnie piękne! Dziękuję ❤️
@@KrzysztofMMaj posłałam linki do Twoich filmów - zwłaszcza te o roli gier w powiększaniu wiedzy i wyobraźni - kilku zaprzyjaźnionym polonistom i zareagowali świetnie! Niektórzy z nich mówili, że już o tym rozmawiali z uczniami, nawet przed obejrzeniem. Doceniam odwagę!!!
Miło wiedzieć, że wśród boomerów są ludzie otwarci i inteligentni. Jak się patrzy dookoła, rozgląda po własnym podwórku, to można stracić nadzieję. Nie żeby młodsze pokolenie były jakoś wybitnie lepsze pod tym względem.
Znalazłam ten kanał przypadkiem i to chyba jednak nie przypadek. Dziękuję za poszerzenie świadomości u 40+ nauczycielki przedszkola. Misja wykonana!
Czekałam ❤️ dobrze ze było powiadomienie z discorda bo yt nic
Odcinek jak zwykle przykry (spełnia swoje założenie), jednak pouczający i prawdziwy. Również chciałbym, by część zajęć (jeśli nie wszystkie) były zdalnie dla oszczędności czasu i praktyczności. Sam studiuję na UMK i przyznaję, że nie jest "kolorowo" ze względu na mentalność zarządzających oraz ich stosunek do rzeczywistości. Dodatkowo miałem prawie zajęcia pedagogiki z wyżej wspominanym "szanowanym" profesorem. Pozdrowienia z Torunia!
A ja panie Krzysztofie powiem tylko tyle że uwielbiam Pana słuchać i czekam na kolejne materiały :D
"przyswajanie abstrakcyjnych fruktów" to moje nowe powiedzonko od dziś
To może dla zaciekawionych fun facts na temat prof. Nalaskowskiego:
w swoim wykładzie na YT "Zwierzęta w terapii 02 Aleksander Nalaskowski" Pan Szanowny Profesor w 2 minucie ma głęboką refleksje na temat współczesnej technologii i świata.
Cytuje:
"Proszę Państwa, używam pilota [do rzutnika] tu nie ma żadnego kabla i to działa. Czy ktoś to rozumie w ogóle, Proszę Państwa? Żyjemy w świecie powszechnie niezrozumiałym."
Reszta wykładu utrzyma jest w tonie równie głębokiej myśli Wielkiego Filozofa.
Ewidentnie jest to "Wwwybitny koleś".
Nie mogę się doczekać, aż wrócimy do pandemicznej rzeczywistości. Nie ma nic lepszego, niż prowadzenie zajęć z łóżka, niż posiadanie pretekstu, że nie trzeba przyjeżdżać na uczelnię.
Ukochane dawne idealne wzorce. Ja to uwielbiam tych wielkich intelektualistów, którzy po latach mają dorobek mniejszy niż niejeden doktorant, ale przecież 20 lat temu zrobili doktorat, a później profesurę i pierdzielą od lat o konieczności nauczania ze względu na płeć.
4:15 Odważne założenie ze strony Pana Profesora, że każda uczelnia posiada działającą (z naciskiem na *działającą* ) szatnię. Pozdrawiam PWSZ w Elblągu. XD
Haha, szatnia na uczelni, moje niekończące się koło beki. U nas w każdej szatni było pytanie, a gdzie to mam zajęcia, hmmm? Bo BROŃ CIĘ PANIE BOŻE zostawić kurtkę w innym budynku niż ma się zajęcia! (Mieliśmy połączone budynki A,B,C + bibliotekę) Jak się zostawiło w Bibliotece, to KONIECZNIE musisz przenieść tą kurtkę do budynku, gdzie masz następne zajęcia, bo jak nie to świat runie. Pomijam fakt tego, że ta praca ma w dzisiejszych czasach taki sens, jak praca ludzi siedzących w tych budkach w metrze (widziane na wschodzie np. Ukraina). Osoby tam pracujące rzadko kiedy były skłonne powiedzieć "dzień dobry" takim podludziom jak my, studenci 😆 No generalnie koncept, którego nie rozumiem, aczkolwiek też mieliśmy wykładowców, którzy dostawali alergii jak widzieli, że wnosimy kurtki.
Jednak zazwyczaj szatnie były puste, a w nich czekali na kurtki nudzący się szatniarze i szatniarki.
Już więcej sensu miały takie zamykane szafki, ale niestety kosztowały 2 zł co dla studenckiego budżetu było całkiem sporo, bo dokładało się 3zl i była zupka. (UE w Krakowie, jakby ktoś był ciekawy :P)
Pozdrawia łajza z klasy maturalnej, która na zdalnym nauczaniu nauczyła się lepiej uczyć niż przez całą podstawówkę i gimnazjum, a teraz musi się użerać z hałasem, marnowaniem czasu i moimi pato-tolerancyjnymi nauczycielami...
Zrobiłbyś kiedyś odcinek o tym, że te akcje w sklepach z "cichymi godzinami" są o kant tyłka, bo ludzie z Aspergerem/ autyzmem raczej nie są na rencie, chodzą do szkoły i do pracy, więc to ten sam numer co z queerbaitingiem? Z góry dziękuję.
Dzięki za zwrócenie na to uwagi, przyjrzę się temu tematowi, bo szczerze mówiąc nawet nie słyszałem o tych akcjach
Dodam jeszcze do tego chore podejście do matematyki i uczenie na pamięć tabliczki mnożenia. I to jest "normalność", a jak ktoś ma dyskalkulię to jest "głupi". Kalkulatory z jakimi mamy do czynienia towarzyszą na od pół wieku, a zdaniem wielu nauczycielek/ nauczycieli trzeba umieć tabliczkę mnożenia na pamięć. Dla mnie matematyka to system pewnych zależności, ktore należy rozumieć, a nie bezmyślne uczenie się na pamięć
Prawda? To samo wzory skróconego mnożenia, które się układają w ładną piramidę, ale nie, nieeee, trójkąta Pascala nie ma w programie, trzeba wpruwać wzorki na pamięć 🙃
@@KrzysztofMMaj trójkąta Pascala może nie ma w programie, ale jest w książce (nowa era) chyba w 2 klasie szkoły ponadpodstawowej. Nie wiem jak kiedyś sytuacja wyglądała (^__^). A sam trójkąt Pascala jest dość op
około 8mej minuty filmu zaświtała mi taka myśl: "cholera, zbyt rzadko tutaj zaglądam". Jedno z lepszych poleceń youtuba.
Cieszy mnie, że ostatnio o tym kanale głośno, bo inaczej bym go pewnie nie odkryła. Cieszy też, że istnieją pracownicy oświatowi, którzy nie są tak odklejeni od rzeczywistości jak (anty)bohater tego filmu i za to wielkie dzięki, bo nadzieja ostatnio trochę przygasa, jak się śledzi co Czarnek i jego świta wyczyniają. To jest naprawdę budujące, że są jeszcze w tym systemie ludzie, którzy są - nomen omen - normalni, patrzą na uczniów czy studentów jak na partnerów do rozmowy i nie próbują od razu antagonizować tej nowej rzeczywistości tylko dlatego, że tę starą dobrze znają i czują się w niej bezpiecznie. Super. Oby więcej takich ludzi nie tylko w oświacie, ale ogólnie. A tego profesora Nalaskowskiego to mi w sumie szkoda. Minął się z powołaniem. Od naukowca jednak się wymaga jakiejś otwartości umysłu i choćby bycia skorym do dyskusji. Tu widzę raczej głupie obstawanie przy tym, że to co dla niego normalne jest dobre, a to co nowe jest z automatu gorsze, bo inne od tego, co dla niego normalne, a jemu to się nie chce wysilać, by to nowe coś zrozumieć.
Ja dzięki grze Metal Gear Solid 3: Snake Eater dowiedziałem się, że w świecie przyrody istnieje zjawisko mimikry: gdzie niejadowity wąż (lancetogłów mleczny) upodabnia się do jadowitego (koralówki arlekin) żeby zmylić potencjalnego drapieżnika. Żaden nauczyciel biologii w życiu nie przekazał mi tej drogocennej wiedzy a Naked Snake- i owszem !