Dag meneer Holtkamp, ik dank u hartelijk voor uw fijne recepten waarbij u ook nog eens helder uitleg geeft over het waarom en hoe. Vandaag Wilhelmientjes gebakken. Heerlijk. Ik hoop nog heel lang recepten van u te ontdekken en te maken.
Leuk om dit recept van jullie te leren! Bakker Boer is mijn overgrootvader. Hij heeft niet vast gezeten, maar hij heeft wel een poosje zijn winkel niet mogen openen. Wel leuk dat dit verhaal nog steeds verteld wordt.
Wat leuk dat U reageert ( sorry voor de late reactie ) vast zitten of winkel dicht allebei erg , zoals gezegd in Schipluiden worden ze nog steeds gemaakt .
@@ceesholtkamp4870 Ik heb een interview van mijn overgrootvader gevonden over deze advertentie: Ons Wilhelmientje De interviewcommissie had een gesprek met de heer L. Boer, oud banketbakker aan de Hoogstraat te Vlaardingen. Hierbij een samenvatting van dat gesprek. Kort na het uitbreken van de oorlog, stond er op 26 juli 1940 in het Vlaardingse Advertentieblad een nogal opvallende advertentie die heerlijke koekjes aanbood, een reclame met een flink staaltje van durf. Een reden om eens met de toenmalige eigenaar van de banketbakkerswinkel te gaan praten. De heer Boer kan zich de gebeurtenissen rond het Wilhelmientje nog goed herinneren. Het is ook één van zijn grootste herinneringen uit de 27 jaar dat hij zelfstandig banketbakker is geweest. De heer Boer begon zijn winkel aan de Hoogstraat in 1933. Hij heeft daar op verschillende plaatsen een winkel gehad. In juli 1940 had hij zijn zaak op Hoogstraat 189, tegenover waar nu de HEMA is gevestigd. De bakkerij was in de Havenstraat in een pakhuis van De Zeeuw en daar werden ook de Wilhelmientjes gebakken. Het bewuste koekje was overigens géén eigen recept van de heer Boer, want het werd in alle winkels verkocht. Het was door zijn lichte gewicht een voordelig koekje, waarvan er veel in een half pond gingen en het werd daarom ook véél verkocht. Een half pond margarine Wilhelmientjes koste toen 27½ cent en die met roomboter waren gebakken 40 cent per half pond. Maar nu terug naar juli 1940, want het plaatsen van zo'n advertentie kon toen natuurlijk niet ongestraft blijven. Tegenwoordig moet men zelf de advertentie zelf naar de drukker brengen, maar in die tijd was er een medewerker van de firma Verboom die de winkeliers langs ging om de advertenties op te halen. Zo ook bij bakker Boer, die zijn advertentie in een gesloten enveloppe meegaf. Als de ophaler had geweten wat er in de enveloppe zat dan had hij die waarschijnlijk nooit meegenomen, want de man was toevallig lid van de N.S.B.! De drukker moet het vast een goeie gevonden hebben, want hij deed er nog een schepje bovenop door vlak onder de advertentie van Boer een reclame van de firma Verhoef uit de Eendrachtstraat te plaatsen die begon met "Laat ie fijn zijn..". De drukkerij heeft de gevolgen wat al te licht opgevat, want het blad mocht daarna niet meer verschijnen. Drukkerij Dorsman heeft de uitgave van een advertentieblad later voortgezet. De reacties op de reclame van bakker Boer waren er al gauw. De eerste klanten kwamen binnen en zeiden tegen mevrouw Boer "Leuk, jo, zo'n advertentie", waarop mevrouw Boer moest antwoorden dat ze nergens van wist. Haar man werd door haar op het matje geroepen: "wat heb je nou toch weer gedaan!". Natuurlijk bleven de reacties van hogerhand ook niet uit. Het was voor bepaalde mensen moeilijk te verkroppen dat het elke dag zwart van de mensen zag bij de bakkerij en toen op een gegeven moment de zusters van het Coolsingel Ziekenhuis in Rotterdam met oranje strikken op hun schorten naar Vlaardingen kwamen en toen ook nog héél demonstratief de koekjes voor de deur stonden op te eten, tóen was de maat vol. Er werd een klacht ingediend bij de Siecherheits Polizei te Rotterdam en de heer Boer moest daar verschijnen. Hij werd daar uitgekafferd door een Hollander. En toen werd hem gezegd zoiets nooit meer te doen. "Maar er is toch niks aan de hand", zei Boer, "ik maak alleen maar reclame voor koekjes". De man had kennelijk weinig smaak, want hij beweerde dat die koekjes nooit eerder waren gebakken. Maar Boer zei dat elke Vlaardingse bakker ze bakte en dat hij alleen een nieuw soort had gemaakt. Boer werd nog eens goed op zijn nummer gezet en bij herhaling zou hij "ingesperd" worden. 'Zo', dacht onze bakker, 'daar kom ik goed van af'. Maar bij thuiskomst stonden er N.S.B-ers te wachten die gedacht hadden dat hij wel ingerekend zou worden, maar dat viel dus tegen en zij dienden een nieuwe klacht in, ditmaal in Den Haag. Drie weken later werd Boer uit zijn bakkerij geroepen want politiecommissaris Kramer en drie Duitse officieren waren in de winkel. Door één van de Duitser werd een formulier voorgelezen waarin stond dat de winkel een week dicht moest. Boer sputterde natuurlijk tegen, zeggende dat hij in Rotterdam was vrijgesproken mits hij het niet meer zou doen. Het antwoord was "muil houden" en "sluiten". Dus hing de bakker een brief aan de deur dat hij oplast van de Duitse overheid moest sluiten, maar daar namen de heren geen genoegen mee. Het papier moest van de deur en zijn sleutels moest hij inleveren. Natuurlijk hield Boer zelf een tweede sleutel, zodat hij er toch in kon. De bedreigingen van de zijde van de N.S.B. waren inmiddels niet opgehouden, ze zouden hem wel krijgen. Tevens kreeg hij nog een bekeuring van 25 gulden omdat hij in de bakkerij was. Nu kwamen er nogal wat Duitsers in de winkel om chocola te kopen, ("want", zegt Boer, "die lui snapten toch niet waar het over ging") en zo legde hij elke keer een gulden op de prijs en haalde zijn 25 gulden weer terug. De klandizie werd steeds beter. Uit het gehele land kwamen brieven (van bijvoorbeeld Ds Van Den Bos, die in De gevangenis is gestorven) en bestellingen voor willemientjes. Dus werden er oranje etiketten gedrukt met het opschrift "Hier worden de echte Vlaardingse Wilhelmientjes gebakken", en zo werden de koekjes naar alle delen van het land gestuurd totdat de posterijen Boer verzochten daar mee te stoppen want er zouden moeilijkheden van komen. Maar de bakker wist van geen ophouden en wilde een nieuwe advertentie plaatsen met de tekst: "Wat halen we vandaag bij Boer ?". Drukker Dorsman durfde het echter niet aan en vroeg of hij nou geen gewone advertentie kon verzinnen. "Natuurlijk wel. Maar ik maak ze om te verkopen". Toch werd het allemaal wat rustiger rond het Wilhelmientje. De grondstoffen raakten op en de mensen brachten dan zelf wel bloem, suiker en boter en kregen dan naar evenredigheid koekjes terug. Maar ook dat werd minder. Het laatste jaar van de oorlog was de winkel gesloten. Na de oorlog is de heer Boer weer verder gegaan en heeft hij zijn zaak tot 1960 gedreven. Aan het eind van het gesprek vroeg ik hoe hij zoiets kon doen. Het was toch eigenlijk veel te gevaarlijk? Het antwoord was kort: ten eerste waren het mijn vrienden niet, ten tweede wilde ik reclame maken en ten derde wilde ik eens kijken hoever ik kon gaan. Toen ik weer naar huis ging kreeg ik een zakje heerlijke eigen gebakken Wilhelmientjes mee. En ik kan u verzekeren: ze smaakten fijn. Dus gaat u nu met snelle loop Het Willemientje is nog steeds te koop: "Laat ie fijn zijn!
ik vraag mij af ,waarom mensen een duimpje naar beneden geven , dat is gewoon top mijnheer Cees en proficiat voor uw kleindochter ,ook zij wordt een grote bakker
Het zijn erg gezellige video's van vriendelijke opa Cees en lieve kleindochter Stella, die we zien meegroeien met de filmpjes. Het nodigt uit om ook te gaan bakken!
Erg leuke filmpje en leuk om te zien hoe Stella zich ontwikkeld door haar opa. Ik heb het boek aangeschaft en ben daaruit ook aan het bakken geslagen. Dank je wel Opa Cees en Stella 👍
Echt goeie filmpjes, duidelijke recepten, verantwoording, een verhaal en volledige praktijk, zeker als je meerdere filmpjes kijkt, met de hand, met de mixer en met de keukenmachine. Heel Hollands!
Geweldig. Ik kijk graag naar de filmpjes van Holtkamp. Gebruik ook zeer regelmatig zijn recepten. De chocolademousse maak ik vaak als taartvulling. Heerlijk! Opa is soms een beetje ongeduldig naar Stella. Ik moet daar altijd wel een beetje om lachen, ik herken dat als ik aan het bakken ben met mijn eigen kinderen🙈🤣. Omdat het als ervaren bakker lastig is om iets uit handen te geven en dat ze het dan langzamer doen dan jezelf. Hihi Maar het is enig om opa en Stella zo samen bezig te zien. En de verhalen erbij zijn ook leuk.
Kees en Stella ik geniet van jullie recepten geweldig om te zien, zou je het recept er niet onder willen zetten? Je zou er vele een groot plezier mee doen , omdat je geweldige recepten hebt ! Dank daarvoor.
Geweldig!!! Dit is Stella van het filmpje van de Cees over cantucinni's. th-cam.com/video/6dWnchcjkLA/w-d-xo.html Daar maakt Stella op de achtergrond nog zo'n konijnenoortjes beweging met haar hand achter de rug van Cees ;-) Die Stella! Leuk.
@@ceesholtkamp4870 kan helaas geen foto toevoegen. Van Doorn Marleentjes soort zandkoekje, maar zit ook een licht zoutje in. Heb wilhelmientjes gebakken maar dat waren ze niet.
@@MasQQ1983 Je bent gewoon een viespeuk, dat is wel duidelijk. Die blik van haar waar jij het over had was een blik in de camera, vies mannetje ben je.
Sorry voor het late antwoord Saadia , meel en bloem is hetzelfde, met patentbloem uit de supermarkt kan het ook , maar dan is het koekje wat krokanter .
Wilhelmina kortweg Mina of Mientje zo heet mijn Moeder. Jansen haar meisjes naam. En mijn vader en dus ik ook Vlaar. Hoe toevallig wonderlijk en helemaal niet raar. Complimenten!
En Jeetje Mina wat heb ik genoten van het bakken. Ik heb ook zo’n aluminium plaatje. Die Wilhelmientjes, Slagroomtaart, Perentaart, Hazelnoottaart, maar ook die lekkere garnalenkroketjes. Om je vingers bij op te eten. Complimenten Cees en ook aan Stella. Fantastisch.
![BOWKYLION - วิงวอน (ex-change) [Official MV]](http://i.ytimg.com/vi/cLdnZWDaO-w/mqdefault.jpg)
Dag meneer Holtkamp, ik dank u hartelijk voor uw fijne recepten waarbij u ook nog eens helder uitleg geeft over het waarom en hoe. Vandaag Wilhelmientjes gebakken. Heerlijk. Ik hoop nog heel lang recepten van u te ontdekken en te maken.
Leuk om dit recept van jullie te leren!
Bakker Boer is mijn overgrootvader. Hij heeft niet vast gezeten, maar hij heeft wel een poosje zijn winkel niet mogen openen.
Wel leuk dat dit verhaal nog steeds verteld wordt.
Wat leuk dat U reageert ( sorry voor de late reactie ) vast zitten of winkel dicht allebei erg , zoals gezegd in Schipluiden worden ze nog steeds gemaakt .
@@ceesholtkamp4870
Ik heb een interview van mijn overgrootvader gevonden over deze advertentie:
Ons Wilhelmientje
De interviewcommissie had een gesprek met de heer L. Boer, oud banketbakker aan de Hoogstraat te Vlaardingen. Hierbij een samenvatting van dat gesprek. Kort na het uitbreken van de oorlog, stond er op 26 juli 1940 in het Vlaardingse Advertentieblad een nogal opvallende advertentie die heerlijke koekjes aanbood, een reclame met een flink staaltje van durf. Een reden om eens met de toenmalige eigenaar van de banketbakkerswinkel te gaan praten. De heer Boer kan zich de gebeurtenissen rond het Wilhelmientje nog goed herinneren. Het is ook één van zijn grootste herinneringen uit de 27 jaar dat hij zelfstandig banketbakker is geweest. De heer Boer begon zijn winkel aan de Hoogstraat in 1933. Hij heeft daar op verschillende plaatsen een winkel gehad. In juli 1940 had hij zijn zaak op Hoogstraat 189, tegenover waar nu de HEMA is gevestigd. De bakkerij was in de Havenstraat in een pakhuis van De Zeeuw en daar werden ook de Wilhelmientjes gebakken. Het bewuste koekje was overigens géén eigen recept van de heer Boer, want het werd in alle winkels verkocht. Het was door zijn lichte gewicht een voordelig koekje, waarvan er veel in een half pond gingen en het werd daarom ook véél verkocht. Een half pond margarine Wilhelmientjes koste toen 27½ cent en die met roomboter waren gebakken 40 cent per half
pond. Maar nu terug naar juli 1940, want het plaatsen van zo'n advertentie kon toen natuurlijk niet ongestraft blijven.
Tegenwoordig moet men zelf de advertentie zelf naar de drukker brengen, maar in die tijd was er een medewerker van de firma Verboom die de winkeliers langs ging om de advertenties op te halen. Zo ook bij bakker Boer, die zijn advertentie in een gesloten enveloppe meegaf. Als de ophaler had geweten wat er in de enveloppe zat dan had hij die waarschijnlijk nooit meegenomen, want de man was toevallig lid van de N.S.B.! De drukker moet het vast een goeie gevonden hebben, want hij deed er nog een schepje bovenop door vlak onder de advertentie van Boer een reclame van de firma Verhoef uit de Eendrachtstraat te plaatsen die begon met "Laat ie fijn zijn..". De drukkerij heeft de gevolgen wat al te licht opgevat, want het blad mocht daarna niet meer verschijnen. Drukkerij Dorsman heeft de uitgave van een advertentieblad later voortgezet.
De reacties op de reclame van bakker Boer waren er al gauw. De eerste klanten kwamen binnen en zeiden tegen mevrouw Boer "Leuk, jo, zo'n advertentie", waarop mevrouw Boer moest antwoorden dat ze nergens van wist. Haar man werd door haar op het matje geroepen: "wat heb je nou toch weer gedaan!". Natuurlijk bleven de reacties van hogerhand ook niet uit. Het was voor bepaalde mensen moeilijk te verkroppen dat het elke dag zwart van de mensen zag bij de bakkerij en toen op een gegeven moment de zusters van het Coolsingel Ziekenhuis in Rotterdam met oranje strikken op hun schorten naar Vlaardingen kwamen en toen ook nog héél demonstratief de koekjes voor de deur stonden op te eten, tóen was de maat vol.
Er werd een klacht ingediend bij de Siecherheits Polizei te Rotterdam en de heer Boer moest daar verschijnen. Hij werd daar uitgekafferd door een Hollander. En toen werd hem gezegd zoiets nooit meer te doen. "Maar er is toch niks aan de hand", zei Boer, "ik maak alleen maar reclame voor koekjes". De man had kennelijk weinig smaak, want hij beweerde dat die koekjes nooit eerder waren gebakken. Maar Boer zei dat elke Vlaardingse bakker ze bakte en dat hij alleen een nieuw soort had gemaakt. Boer werd nog eens goed op zijn nummer gezet en bij herhaling zou hij "ingesperd" worden. 'Zo', dacht onze bakker, 'daar kom ik goed van af'. Maar bij thuiskomst stonden er N.S.B-ers te wachten die gedacht hadden dat hij wel ingerekend zou worden, maar dat viel dus tegen en zij dienden een nieuwe klacht in, ditmaal in Den Haag. Drie weken later werd Boer uit zijn bakkerij geroepen want politiecommissaris Kramer en drie Duitse officieren waren in de winkel. Door één van de Duitser werd een formulier voorgelezen waarin stond dat de winkel een week dicht moest. Boer sputterde natuurlijk tegen, zeggende dat hij in Rotterdam was vrijgesproken mits hij het niet meer zou doen. Het antwoord was "muil houden" en "sluiten".
Dus hing de bakker een brief aan de deur dat hij oplast van de Duitse overheid moest sluiten, maar daar namen de heren geen genoegen mee. Het papier moest van de deur en zijn sleutels moest hij inleveren. Natuurlijk hield Boer zelf een tweede sleutel, zodat hij er toch in kon. De bedreigingen van de zijde van de N.S.B. waren inmiddels niet opgehouden, ze zouden hem wel krijgen. Tevens kreeg hij nog een bekeuring van 25 gulden omdat hij in de bakkerij was. Nu kwamen er nogal wat Duitsers in de winkel om chocola te kopen, ("want", zegt Boer, "die lui snapten toch niet waar het over ging") en zo legde hij elke keer een gulden op de prijs en haalde zijn 25 gulden weer terug.
De klandizie werd steeds beter. Uit het gehele land kwamen brieven (van bijvoorbeeld Ds Van Den Bos, die in De gevangenis is gestorven) en bestellingen voor willemientjes. Dus werden er oranje etiketten gedrukt met het opschrift "Hier worden de echte Vlaardingse Wilhelmientjes gebakken", en zo werden de koekjes naar alle delen van het land gestuurd totdat de posterijen Boer verzochten daar mee te stoppen want er zouden moeilijkheden van komen. Maar de bakker wist van geen ophouden en wilde een nieuwe advertentie plaatsen met de tekst: "Wat halen we vandaag bij Boer ?". Drukker Dorsman durfde het echter niet aan en vroeg of hij nou geen gewone advertentie kon verzinnen. "Natuurlijk wel. Maar ik maak ze om te verkopen".
Toch werd het allemaal wat rustiger rond het Wilhelmientje. De grondstoffen raakten op en de mensen brachten dan zelf wel bloem, suiker en boter en kregen dan naar evenredigheid koekjes terug. Maar ook dat werd minder. Het laatste jaar van de oorlog was de winkel gesloten. Na de oorlog is de heer Boer weer verder gegaan en heeft hij zijn zaak tot 1960 gedreven. Aan het eind van het gesprek vroeg ik hoe hij zoiets kon doen. Het was toch eigenlijk veel te gevaarlijk? Het antwoord was kort: ten eerste waren het mijn vrienden niet, ten tweede wilde ik reclame maken en ten derde wilde ik eens kijken hoever ik kon gaan.
Toen ik weer naar huis ging kreeg ik een zakje heerlijke eigen gebakken Wilhelmientjes mee. En ik kan u verzekeren: ze smaakten fijn. Dus gaat u nu met snelle loop Het Willemientje is nog steeds te koop: "Laat ie fijn zijn!
ik vraag mij af ,waarom mensen een duimpje naar beneden geven , dat is gewoon top mijnheer Cees en proficiat voor uw kleindochter ,ook zij wordt een grote bakker
Het zijn erg gezellige video's van vriendelijke opa Cees en lieve kleindochter Stella, die we zien meegroeien met de filmpjes. Het nodigt uit om ook te gaan bakken!
Kunt u mij beloven dat u filmpjes blijft maken het is zo leuk om allemaal te zien en horen. Stella ook!!
Erg leuke filmpje en leuk om te zien hoe Stella zich ontwikkeld door haar opa. Ik heb het boek aangeschaft en ben daaruit ook aan het bakken geslagen.
Dank je wel Opa Cees en Stella 👍
Echt goeie filmpjes, duidelijke recepten, verantwoording, een verhaal en volledige praktijk, zeker als je meerdere filmpjes kijkt, met de hand, met de mixer en met de keukenmachine. Heel Hollands!
Geweldig. Ik kijk graag naar de filmpjes van Holtkamp. Gebruik ook zeer regelmatig zijn recepten. De chocolademousse maak ik vaak als taartvulling. Heerlijk! Opa is soms een beetje ongeduldig naar Stella. Ik moet daar altijd wel een beetje om lachen, ik herken dat als ik aan het bakken ben met mijn eigen kinderen🙈🤣. Omdat het als ervaren bakker lastig is om iets uit handen te geven en dat ze het dan langzamer doen dan jezelf. Hihi Maar het is enig om opa en Stella zo samen bezig te zien. En de verhalen erbij zijn ook leuk.
Wat een moppie sie STella, en wat een fantastische kerel is Cees! Ik kan het blijven kijken
Wat een traktatie om al dit vakmanschap zo te kunnen bekijken en van leren! Wat een topopa, kan ik u adopteren? 😉 Liefs en dank voor alles!
Kees en Stella ik geniet van jullie recepten geweldig om te zien, zou je het recept er niet onder willen zetten? Je zou er vele een groot plezier mee doen , omdat je geweldige recepten hebt ! Dank daarvoor.
220 gram boter
140 gram basterdsuiker
4 gram zout
1 ei
350 gram zeeuwse bloem
6 gram bakpoeder
Veggielista super dank je
wat een gaaf filmpje! die ga ik absoluut laten zien aan de kids bij Toon's.
Mooi verhaal Cees! Ik ga de koekjes proberen. Stella is ook goed aan t opdrogen. Veel succes !
Nieuwe naam voor de koekjes Stelaatjes
Ik vind het hele goede filmpjes, blijf vooral zo doorgaan.
Geweldig!!! Dit is Stella van het filmpje van de Cees over cantucinni's.
th-cam.com/video/6dWnchcjkLA/w-d-xo.html
Daar maakt Stella op de achtergrond nog zo'n konijnenoortjes beweging met haar hand achter de rug van Cees ;-) Die Stella! Leuk.
ik heb ze geprobeerd maar niet met een houten blokje ,had ik niet , maar met een plastiek plaatje gaat het niet ze blijven kleven aan het blokje ,
geweldig in eenvoud een vakman
Zijn deze hetzelfde als Marleentjes?
Dat weet ik niet Anja .
Is dit hetzelfde als marleentjes?
Goedenavond Anja ,wat zijn Marleentjes ?
@@ceesholtkamp4870 kan helaas geen foto toevoegen. Van Doorn Marleentjes soort zandkoekje, maar zit ook een licht zoutje in. Heb wilhelmientjes gebakken maar dat waren ze niet.
Geweldige blik op 3.13 "oké dan!"
@@tombaetsen2428 neem je pilletje gast
@@MasQQ1983 Meneer heeft een paar blauwe pilletjes teveel genomen denk ik.
@@MasQQ1983 Je bent gewoon een viespeuk, dat is wel duidelijk. Die blik van haar waar jij het over had was een blik in de camera, vies mannetje ben je.
@@tombaetsen2428 laatste reactie. Ontzettend sneu persoon ben je.
Rustig aan jongens.
kan ook met bloem meel?
Sorry voor het late antwoord Saadia , meel en bloem is hetzelfde, met patentbloem uit de supermarkt kan het ook , maar dan is het koekje wat krokanter .
@@ceesholtkamp4870 ok is goed bedank
Wel leuke video's maar het geluid zou beter mogen :)
Wilhelmina kortweg Mina of Mientje zo heet mijn Moeder. Jansen haar meisjes naam. En mijn vader en dus ik ook Vlaar.
Hoe toevallig wonderlijk en helemaal niet raar. Complimenten!
Ik lees het nu pas Rinus ,leuk verhaal ,gaat het goed met je ?
:-Dank je Cees, graag gedaan, het gaat wel goed, we zijn er gelukkig nog. Met jou ook?!
Hier ook alles goed , en met jou ook gelukkig , tot snel !
En Jeetje Mina wat heb ik genoten van het bakken. Ik heb ook zo’n aluminium plaatje. Die Wilhelmientjes, Slagroomtaart, Perentaart, Hazelnoottaart, maar ook die lekkere garnalenkroketjes. Om je vingers bij op te eten. Complimenten Cees en ook aan Stella. Fantastisch.
1:28 koekje
Nice realy nice all generation bake! BarbroSweden
Deze persoon leeft nog in de oudheid.
Kunnen ze deze persoon niet delete op foodtube.