Pana Norberta można słuchać godzinami. Znalazłem wasz kanał miesiąc temu i nie ma dnia bez słuchania. Nadrabiam wszystko od początku. Wiedza Pana Norberta jest fascynująca czarno na białym bez koloryzowania fakty, fakty, fakty. Super dobrej roboty👍
Piloci Stukasów w trakcie lotu nurkowego podlegali olbrzymim przeciążeniom. Dość powiedzieć,że często na chwilę tracili słuch, a nawet przytomność. W uniknięciu rozbicia się o ziemię niepilotowanego samolotu pomagał im specjalny automatyczny mechanizm wyprowadzający bombowiec z lotu nurkowego. Później jak było po wszystkim, na ogół wszystko u nich wracało do normy i mogli kontynuować lot.
Hamulce aerodynamiczny otwierano na początku nurkowania (często wręcz przed) po to by spowolnić samolot podczas tego manewru. Dlaczego? #1 każda konstrukcja ma prędkość maksymalną powyżej której może pod wpływem oporu powietrza odnieść uszkodzenia czy wręcz zostać zniszczonym. Poza tym daje to pilotowi więcej czasu na celowanie. Po wyjściu z nurkowania hamulce te były zamykane.
Dobry bombowiec nurkujący musi mieć słabe osiągi. Atakuje lotem nurkowym i grawitacja robi swoje i samolot szybko przyspiesza. Aby nie rozpędzał się za szybko otwiera się hamulce aerodynamiczne. Im większa masa samolotu i masa bomby tym trudniej było zaprajektować skuteczne hamulce aerodynamiczne. Gdy się spojrzy się na bombowce nurkujące drugiej generacji które wprowadzano jako następcy bombowców z którymi zaczynali wojnę okazało się że ich zachowanie w locie nurkowym było gorsze od poprzednika. Właśnie nie chowane podwozie Ju 87 bardzo poprawiało zachowanie w locie nurkowym.
Henschel Hs 123, dwupłat który nieźle zaczął jako nurkowiec (ale musiał ustąpić Ju 87) - wyśmienicie sprawiał się w roli szturmowca. Do tego stopnia, że w '43 Heeren wysyłali liczne monity o wznowienie produkcji. Daremnie, gdyż Henschel Flugzeugwerke zdążyła już skasować - zarówno dokumentację jak i oprzyrządowanie do produkcji Hs 123.
"Dobry bombowiec nurkujący musi mieć słabe osiągi." - nie, musial miec tylko skuteczne hamulce aerodynamiczne. Jakos firmy Douglas czy Curtiss nie mialy problemu z zaprojektowaniem odpowiednich hamulcow. SBD mial wielkie, performowane hamulce aerodynamiczne. Helldiver (Curtiss) mimo bycia znacznie wiekszym i ciezszym jakos tez nie mial problemu z zachowaniem odp. predkosci w nurkowaniem (Helldiver mial mnostwo problemow, ale innych). upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fd/Douglas_SBD_Dauntless_dropping_a_bomb%2C_circa_in_1942.jpg
@@podcastwojennehistorie 6:55 co do celności i skuteczności latosie wykłady marka solonina ( także dostępne na yt ) burzą wiele o ile nie wszystkie mity powtarzane przez oficjalnych agitatorów historii ;)
Dwie niescislosci: za optymalny kat nurkowania uznawano 70 stopni, a nie 90 stopni (przynajmniej w wojnie na Pacyfiku), z tego co czytalem, bombowce nurkujace rzadko atakowaly pod katem 90 stopni. Druga sprawa, moze niedopowiedziana: hamulce aerodynamiczne byly uruchamiane juz na poczatku nurkowania.
W tekscie jest, że MÓGŁ atakować pod kątem 90 stopni, Taka drobna dygresja . Druga dygresja to dotycz ąca prowadzących. Może by jakieś zdjęcia juz nawet nie filmiki ale jakieś obrazowanie. To tak dla laików, którzy słuchają nie do konca znając szczegółowo temat. W tej chwili to nie jest program dla amatorów tylko dla pasjonatów
@@Zamoski Właśnie przeglądnąłem najlepszą jak dotąd pracę o użyciu Stukasów w 1939,M. Emmerling, T III Stukaflieger. Na ok. 15 opublikowanych tam zdjęć Stukasów z Września 1939 ŻADEN NIE MA SYREN ! Ale będę wdzięczny za przedstawienie dowodów na coś przeciwnego...
Kiedyś oglądałem film o ju-87 O ile dobrze pamiętam bombę zwalniano na wys. 1200 m a automat wyprowadzał samolot z nurkowania. Celność określono (ale nie jestem pewien dlatego podam dwa i jeden jest prawidłowy). 25-50 % bomb w koło o średnicy 50 m lub 25 m? Fajnie się słucha i pewnie już niedługo zaliczę większość. Trochę się tylko nie zgodzę z tą wiarygodnością zwycięstw ponieważ u Niemców była znacznie wyższa a ten system zaliczeń był najsurowszy i zaliczano tylko zwycięstwa z dowodem lub świadkiem albo jednym i drugim. Nie zaliczano też zwycięstw grupowych i zdarzało się, że znaleziony np. wrak trafiał na konto całej jednostki bo nie było dowodu indywidualnego. Oczywiście przekręty się zdarzały tego nie neguje ponieważ oni latali po 4 jak palce u ręki, 2 liderów i 2 skrzydłowych to prawie zawsze ten skrzydłowy był świadkiem a to byli przeważnie dobre kumple. Jako przykład podam dane z Jagdgruppe podczas bitwy o Anglię w których zaliczono średnio 55 zestrzeleń co nie odbiegało znacząco od faktycznych strat brytyjskich.* tak wyczytałem w książce ,,Myśliwiec" Co innego liczba zgłoszeń podana do wiadomości publicznej gdzie było tego 2-3 razy więcej a straty własne dzielono przez dwa.
Czytałem, że w 1939 Luftwaffe miało zakaz atakowania Warszawskich mostów. Może się mylę, ale o ile pamiętam jedyne mosty zniszczone w kampanii wrześniowej to te wysadzone przez Polaków. Mosty były wtedy Niemcom potrzebne w zdobytej Polsce.
Przeczytałem książkę H U Rudla pt "Czas Wojny" on sam bardzo krytycznie opisywał swoje początki na Stukasie i nie mogę się zgodzić ze stwierdzeniem że jego ogromne sukcesy to niemiecka propaganda. On ma oficjalnie uznane 2546 lotów bojowych w czasie II w. ś. i samo to świadczy o tym iż mógł zniszczyć 519 sowieckich czołgów tym bardziej że w jednym locie potrafił trafić 4-5 (miał 12 pocisków z rdzeniem wolframowym w każdym locie ) a celował w najsłabiej opancerzoną tylną górną część pancerza Natomiast w dokumentację sowiecką nie wieżyłbym tak bezkrytycznie.
*"wierzyć"* - od *wiara;* jasne, mnie także zdarzają się takie "literówki", zwłaszcza gdy szybko korzystam z klawiatury ;-) Tak, ja też jestem skłonny bardziej dawać *wiarę* Rudel'owi niż sowieciarzom. Oni cały czas próbowali dyskredytować jego osiągnięcia bojowe; napsuł im krwi i sprzętu w horrendalnym nadmiarze, a wysokość nagrody, wyznaczonej za jego głowę przez samego Stalina - systematycznie rosła. Z drugiej strony, "dokonania" Rudela były dość systematycznie dokumentowane i skrupulatnie *weryfikowane,* zarówno przez Luftwaffe (z jej formacjami naziemnymi włącznie!), jak i siłami lądowymi Heeren. Jako dowódca *III./Sturzkampgeschwader (później Schlachtgeschwader)2 "Immelmann"* - cieszył się pełnym zaufaniem swoich podwładnych, wielokrotnie lądując na wrogim terenie, celem ratowania swoich "uziemnionych" załóg. Na 6 udanych (tego rodzaju) akcji, ostatnia (7), skończyła się mniej szczęśliwie - gdy jego samolot (Ju 87D-5) "zakopał się", po wylądowaniu na rozmiękłym gruncie... Sam, cudem nieomal, wyszedł z tej opresji obronną ręką, tracąc jednak ratowaną załogę (przechwyconą przez sowiecki patrol) w czasie powrotu do "swoich", co wiązało się z koniecznością przepłynięcia w lodowatej wodzie szerokiej (Dniestr, 20 marzec 1943) rzeki. On sam dał radę, jego strzelec (Erwin Hentschel) utonął. Ostatecznie ranny, w strzępach munduru i bez butów - po kilkudziesięciu godzinach i forsownym pokonaniu dystansu co najmniej kilkunastu kilometrów, przekroczył linię (ruchomego wtedy...) frontu - i został uratowany. Wielokrotnie odznaczany przez samego Hitlera, ulubieniec "czeskiego kaprala", odwzajemniał mu się wprost bałwochwalczym uwielbieniem. Był fanatycznym hitlerowcem, no a po wojnie... Po poddaniu się (przylatując wraz z całą jednostką) 8 maja - Amerykanom, zaleczeniu kikuta po amputowanej stopie (stracił ją 9 lutego 1945, a już 25 lutego, z niezupełnie wygojoną nogą, w tajemnicy przed Hitlerem - wrócił do lotów bojowych; 26 czołgów, które zniszczył w trakcie tego "aktu niesubordynacji", przypisał "zbiorowemu zwycięstwu jednostki; latał wtedy na FW 190F-8) - w kwietniu 1946 wyszedł ostatecznie ze szpitala wojskowego w Fuerth na Bawarii, de facto zwolniony z niewoli wojskowej przez aliantów. Po 2 latach, korzystając z tzw *szczurzej linii,* wyemigrował do Argentyny - gdzie nader intensywnie "udzielał się" w organizowaniu pomocy, zarówno na miejscu, jak i przez rozwiniętą sieć pomocników, w Europie: w ukrywaniu i przerzucie do Ameryki Pd - hitlerowskich zbrodniarzy wojennych. Wśród wielu jego "dokonań w tej materii" - skutecznie ukrywał tożsamość *masowego zbrodniarza i ludobójcy, niejakiego dr.-a Josepha Mengele...* Przez cały czas, po sam kres swego żywota, nie ukrywał swoich pronazistowskich przekonań. Każda próba oceny postawy bojowego pilota o nazwisku Hans Ulrich Rudel, budzącego tak ambiwalentne uczucia - wymyka się z próby jakiegoś usystematyzowanego, kategorycznego osądu. Jego niesamowite sukcesy, w tym 45 zwycięstw w powietrzu (głównie nad sowieckimi myśliwcami, ale też i nad "szturmowikami" Ił-2, z tych ostatnich 3 zestrzelił), które zdobył, latając przede wszystkim na Ju 87 - mają swój wymierny ciężar gatunkowy. Niewątpliwie był świetnym pilotem, który potrafił opanować wszelkie tajniki walki powietrznej i tzw wyższego pilotażu, w czym zapewne pomogły mu taki cechy charakteru, jak osobista odwaga (straceńcza?), samodyscyplina i zdolność poświęcenia się wykonywanej misji bojowej, jak też zapewne wrodzone predyspozycje psychomotoryczne, które wraz z systematycznym nabieraniem doświadczenia, połączonego z rygorystycznym samoszkoleniem się - uczyniły z niego zabójczą machinę bojową. O jego perfekcyjnym opanowaniu wojennego rzemiosła - może świadczyć fakt, że ani razu nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej, a jego 30 przypadków "uziemnienia", które w większości kończyły się przymusowym lądowaniem (na własnym terytorium) - było skutkiem plot ostrzału naziemnego. Największe kontrowersje może budzić powojenna postawa tego, skądinąd, bardzo prostolinijnego człowieka. Być może najtrafniej ujął to wybitny as francuskiego lotnictwa, uczestnik walk nad Normandią, *Pierre Clostermann:* - "Jaka szkoda, że nie walczył po naszej stronie!". Osobiście głęboko wierzę, że najbardziej sprawiedliwego osądu mógł dokonać i dokonał - Najwyższy Autorytet i Najwyższy Sędzia, w samej Osobie Stwórcy...
Jego ogromne sukcesy, szczególnie na ju 87 G mogą wynikać z tego, że widział trafienia w czołg, ale jeden-dwa pociski 37mm miały małe prawdopodobieństwo zniszenia czołgu, mógł go uszkodzić lub nawet tylko trafić bez efektu. Ju87 wersji G to była w zasadzie pomyłka, tylko wytrawni piloci jak Rudel byli w stanie w tak ryzykownym ataku trafić cel i przeżyć akcję.
To może nie być o tyle propaganda że overclaiming był powszechny. Alianckie lotnictwo regularnie meldowało kompletne rzezie niemieckich czołgów bez najmniejszego potwierdzenia w rzeczywistości. Więc Rudel mógł akurat wierzyć że zniszczył te 500 czołgów - ale nie miało to dużo wspólnego z rzeczywistością. Ale np Marat na jego konto był zaliczony propagandowo.
Mam pytanie. Czy kilkadziesiąt JU-87 atakując Westerplatte mogło nie uzyskać żadnego trafienia w koszary? Porównanie do kilkudziesięciu karnych do pustej bramki nasuwa mi przypuszczenie, że mieli nie niszczyć koszar tylko sterroryzować załogę, pokazać beznadziejność sytuacji i zmusić do kapitulacji.
A jestes przekonany ze opowiesci o tych bombardowaniach sa prawdziwe? Bo jak ogladales film Westerplatte to.....ogladales polska propagande.Tak samo ze stary okret szkolny mogl z morskich dzial strzelac do polskich umocnien.Tylko pociski na tak maly dystans nie moglyby sie uzbroic.Taki problem.
Skuteczność JU-87 zależała wyłącznie od pełnej przewagi w powietrzu,stąd sprawdził się na froncie wsch a poległ w atakach na Wlk Brytanie w 1940 roku....
W powstaniu Warszawskim zginęło wielu żołnierzy , ochotników i cywilów..takie precyzyjnie naloty to z jednej strony skutecznie wykorzystanie technicznej przewagi a z drugiej strony tyle krzywdy i śmierci w gruzach bombardowanej Warszawy..😐 pamiętajmy o Nich..
W książce "Dawid kontra Goliat. Niemieckie specjalne środki bojowe w Powstaniu Warszawskim", Norbert działaniom Luftwaffe nad Warszawą w 1944 roku, głównie właśnie akcjom Ju 87, poświęcił cały rozdział. Polecamy 😁
Rudel nie był żołnierzem Wehrmachtu, tylko luftwaffe. A na pewno nie wierzyłbym w ruskie dane. A przy okazji, powstanie Warszawskie pacyfikowalo 3 sztuki ju87
@@Sattivasa no chyba jednak nie. Może walę babola, ale szefem Luftwaffe był Göring. I z tego co pamiętam, nie podlegał pod Keitla, a bezpośrednio odpowiadał przed Führerem
Pytanko do ekspertów. Czytałem że Luftwaffe kładło nacisk, by każdy z bombowców od horyzontalnych po średnie, mógł bezpośrednio wspierać wojska naziemne.
@@podcastwojennehistorie czy to prawda? Bowiem, nie wierzę że druga gospodarka świata w okresie 39-41 zdolna budować pancerniki i tysiące czołgów, zlekceważyła wartość ciężkich bombowców. Ponoć największymi wrogami Luftwaffe byli Goering, Robert Key i Milch. To oni hamowali rozwój niemieckiego lotnictwa, przykładem niech będzie Stuka. Świetny w Hiszpanii i Polsce a do bani na Zachodzie.
Niemcy uważali że ich przemysł nie jest gotowy do produkcji dużej ilości bombowców strategicznych, poza tym byli zdania że posiadanie takiego lotnictwa wymaga dużej ilości baz, lotnisk i szkolenia personelu. Po trzecie de facto nie planowali wielkiej wojny materiałowej a Luftwaffe miał być głównie sprawnym narzędziem w blitzkriegu więc wielkie lotnicze siły strategiczne były im zbędne w tej koncepcji.
@@podcastwojennehistorie Śmierć generała Walthera Vevera w 1936, mającego koncepcję stworzenia floty 300szt 4 silnikowych bombowców (uralbomber Do-19,Ju-89 ) i spółka Kesselring & Goering zaczarowała Hitlera ilością bombowców 2 silnikowych (tańszych i potrzebujących mniej zasobów do produkcji ). W konsekwencji działań krótkowzrocznych podlizywaczy Rosja bez przeszkód ewakuowała w 1941 ponad 300 dużych fabryk i wiele mniejszych ,na Ural jedną linią kolejową ( a można było zbombardować?),zainstalowała je tam i spokojnie produkowała sobie broń do końca wojny. Potem zamiast klasycznego ciężkiego bombowca zaprojektowali He-177-nurkujący. Wyobraźni Anglikom i Amerykanom zabrakło by nawet próbować nurkować Lancasterem ,albo B-17.
No niezupełnie. Np taki Rudel nigdy nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej (jeżeli już, to przez ogień naziemny!), a sam - zapewne przy współudziale swojego strzelca, zdołał "puścić z dymkiem" co najmniej kilka sowieckich myśliwców. Nic dziwnego, że zagięli na niego parol.. ale mało skutecznie.
warto przeczytać książkę Rudela; dość często opisuje wymykanie się sowieckim myśliwcom grupy kilkunastu stukasów dzięki odpowiednim defensywnym manewrom a także zestrzeliwanie jego stukasem tychże myśliwców
Nie do końca,jest znanych parę przypadków zestrzelenia atakującego tradycyjnie ,od tyłu ,myśliwca przez strzelca Ju-87( w końcu po coś go tam wsadzili - w sumie ok 200 kg człowiek + broń i amunicja). Doświadczony myśliwiec atakował od dołu nie opancerzony zbiornik paliwa pod siedzeniem pilota i strzelca i był poza zasięgiem broni Junkersa. Ju-87 był trudny w pilotażu i manewrowaniu.Po ostrym skręcie zwalał się na skrzydło i wchodził w korkociąg
Wyglądały zupełnie nieźle, a po początkowych niepowodzeniach, związanych z brakiem właściwego celownika (tudzież tylnego strzelca), po wprowadzeniu ulepszeń i po udoskonaleniu taktyki - spuszczały szkopom niezłe cięgi. Sami piloci Luftwaffe często przyznawali, że łatwiej wypompować ammo, niż zestrzelić "to draństwo". Inna sprawa, że z czasem szło im lepiej, tak że na późniejszym etapie Sowieci "obowiązkowo" przydawali Szturmowikom osłonę myśliwską.
Il-2 byl silnie opancerzony, nic oprocz celnego ognia dzialek 20mm+ nie robilo na nim wrazenia. Rakiety byly malo celne, ale bomby PTAB byly skuteczne, a Il-2 zabieral ich 280 (tak). W zasadzie mozna uznac ze to byl prekursor dzialan takich, jak dzis wykonuja bomby kasetowe.
@@carcharinus6367 Hartman opisuje kilkukrotnie, jak ze zdumieniem obserwował że jego pociski (także 20mm z działek) odbijały się od opancerzenia Iła. Potem doszedł do doświadczenia - aby ostrzeliwać połączenie płata z kadłubem, gdzie następowała przenikanie pocisków lub tez ostrzelanie chłodnicy, co kończyło bardzo szybko lot Iła
@@silentbob5566 Ił - 2 miał opancerzony tylko przód kadłuba, silnik i kabinę pilota.Dalej było drewno ,tył kadłuba i usterzenie.Także skrzydła były drewniane. Oddziaływanie karabinów maszynowych i działek na drewniane elementy było absolutnie destrukcyjne.Także działka przeciwlotnicze były bardzo skuteczne.Bo nie trzeba uszkodzić silnika by zestrzelić samolot.Uszkodzone usterzenie albo skrzydło powoduje niemożność dalszego lotu i zestrzelenie.Bo trzeba pamiętać o kiepskich własnościach lotnych Ił-2. Był ciężki (pancerz) i nie manewrował (dowód to mały udźwig bomb samolotu ,w założeniu lekkiego bombowca).
A ten He 111, który trafił nasz niszczyciel - miał kupę szczęścia, a może i niezłego "cela" - ptaszek uronił jajo z dużego pułapu, poza zasięgiem pelot.
@@nowy5 - skąd ten *"pomysł"?!?* Cała sprawa jest bardzo dobrze opisana w literaturze przedmiotu i nie budzi wątpliwości; atak był przeprowadzony przez He 111 z wysokiego pułapu, ponad zasięgiem art.plot., a kwestią mniej istotną jest to, czy trafienie ORP Grom pojedynczą bombą w tych okolicznościach - był tylko sprawą korzystnego dla Niemców przpadku.
Pana Norberta można słuchać godzinami. Znalazłem wasz kanał miesiąc temu i nie ma dnia bez słuchania. Nadrabiam wszystko od początku. Wiedza Pana Norberta jest fascynująca czarno na białym bez koloryzowania fakty, fakty, fakty. Super dobrej roboty👍
Dziękuję bardzo za interesujący i merytoryczny odcinek. Serdecznie POZDRAWIAM !!!
Piloci Stukasów w trakcie lotu nurkowego podlegali olbrzymim przeciążeniom. Dość powiedzieć,że często na chwilę tracili słuch, a nawet przytomność. W uniknięciu rozbicia się o ziemię niepilotowanego samolotu pomagał im specjalny automatyczny mechanizm wyprowadzający bombowiec z lotu nurkowego. Później jak było po wszystkim, na ogół wszystko u nich wracało do normy i mogli kontynuować lot.
Hamulce aerodynamiczny otwierano na początku nurkowania (często wręcz przed) po to by spowolnić samolot podczas tego manewru. Dlaczego? #1 każda konstrukcja ma prędkość maksymalną powyżej której może pod wpływem oporu powietrza odnieść uszkodzenia czy wręcz zostać zniszczonym. Poza tym daje to pilotowi więcej czasu na celowanie. Po wyjściu z nurkowania hamulce te były zamykane.
A gdzie dzwony na wejściu, pytam się! Wróćcie do tego. Najlepszy kanał o historii, pozdrawiam!
Wspanialy, znakomity odcinek.
Fantastyczny materiał ❤
Dobry bombowiec nurkujący musi mieć słabe osiągi.
Atakuje lotem nurkowym i grawitacja robi swoje i samolot szybko przyspiesza.
Aby nie rozpędzał się za szybko otwiera się hamulce aerodynamiczne. Im większa masa samolotu i masa bomby tym trudniej było zaprajektować skuteczne hamulce aerodynamiczne.
Gdy się spojrzy się na bombowce nurkujące drugiej generacji które wprowadzano jako następcy bombowców z którymi zaczynali wojnę okazało się że ich zachowanie w locie nurkowym było gorsze od poprzednika. Właśnie nie chowane podwozie Ju 87 bardzo poprawiało zachowanie w locie nurkowym.
Henschel Hs 123, dwupłat który nieźle zaczął jako nurkowiec (ale musiał ustąpić Ju 87) - wyśmienicie sprawiał się w roli szturmowca. Do tego stopnia, że w '43 Heeren wysyłali liczne monity o wznowienie produkcji. Daremnie, gdyż Henschel Flugzeugwerke zdążyła już skasować - zarówno dokumentację jak i oprzyrządowanie do produkcji Hs 123.
"Dobry bombowiec nurkujący musi mieć słabe osiągi." - nie, musial miec tylko skuteczne hamulce aerodynamiczne. Jakos firmy Douglas czy Curtiss nie mialy problemu z zaprojektowaniem odpowiednich hamulcow. SBD mial wielkie, performowane hamulce aerodynamiczne. Helldiver (Curtiss) mimo bycia znacznie wiekszym i ciezszym jakos tez nie mial problemu z zachowaniem odp. predkosci w nurkowaniem (Helldiver mial mnostwo problemow, ale innych). upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fd/Douglas_SBD_Dauntless_dropping_a_bomb%2C_circa_in_1942.jpg
@@silentbob5566 "performowane" ??? Chyba perforowane ...
Musiał mieć duże osiągi, żeby nie być latającą kaczką xD
Bardzo interesujący materiał :) Prosiłbym jeszcze o odcineczek poświęcony U-Bootom, Messerschmittowi Bf-109 o i jeszcze Messeschmittowi Me-262
O Me-262 jest trochę w naszym odcinku o Wunderwaffe
@@podcastwojennehistorie 6:55 co do celności i skuteczności latosie wykłady marka solonina ( także dostępne na yt ) burzą wiele o ile nie wszystkie mity powtarzane przez oficjalnych agitatorów historii ;)
@@dziadWSZEWIED Sołonin pisze znakomicie, ale nie jest historykiem. To publicysta, piszący dość tendencyjnie. Czyli: Czytać, ale weryfikować.
@@marekdrozd5682 a to jak zweryfikuje go ze podał prawdę tzn ze oficjalny łgał jak bura 🤣
@@dziadWSZEWIED Nie rozumiem.
Dwie niescislosci: za optymalny kat nurkowania uznawano 70 stopni, a nie 90 stopni (przynajmniej w wojnie na Pacyfiku), z tego co czytalem, bombowce nurkujace rzadko atakowaly pod katem 90 stopni. Druga sprawa, moze niedopowiedziana: hamulce aerodynamiczne byly uruchamiane juz na poczatku nurkowania.
W tekscie jest, że MÓGŁ atakować pod kątem 90 stopni, Taka drobna dygresja . Druga dygresja to dotycz ąca prowadzących. Może by jakieś zdjęcia juz nawet nie filmiki ale jakieś obrazowanie. To tak dla laików, którzy słuchają nie do konca znając szczegółowo temat. W tej chwili to nie jest program dla amatorów tylko dla pasjonatów
i jeszcze 1 nieścisłość- we wrześniu 39 Stukasy jeszcze nie miały syren.
@@pawealbrzykowski9251 miały już wtedy
@@Zamoski Mogę prosić jakikolwiek dowód, najchętniej zdjęcie ?
@@Zamoski Właśnie przeglądnąłem najlepszą jak dotąd pracę o użyciu Stukasów w 1939,M. Emmerling, T III Stukaflieger. Na ok. 15 opublikowanych tam zdjęć Stukasów z Września 1939 ŻADEN NIE MA SYREN ! Ale będę wdzięczny za przedstawienie dowodów na coś przeciwnego...
Kiedyś oglądałem film o ju-87 O ile dobrze pamiętam bombę zwalniano na wys. 1200 m a automat wyprowadzał samolot z nurkowania. Celność określono (ale nie jestem pewien dlatego podam dwa i jeden jest prawidłowy). 25-50 % bomb w koło o średnicy 50 m lub 25 m?
Fajnie się słucha i pewnie już niedługo zaliczę większość.
Trochę się tylko nie zgodzę z tą wiarygodnością zwycięstw ponieważ u Niemców była znacznie wyższa a ten system zaliczeń był najsurowszy i zaliczano tylko zwycięstwa z dowodem lub świadkiem albo jednym i drugim. Nie zaliczano też zwycięstw grupowych i zdarzało się, że znaleziony np. wrak trafiał na konto całej jednostki bo nie było dowodu indywidualnego. Oczywiście przekręty się zdarzały tego nie neguje ponieważ oni latali po 4 jak palce u ręki, 2 liderów i 2 skrzydłowych to prawie zawsze ten skrzydłowy był świadkiem a to byli przeważnie dobre kumple. Jako przykład podam dane z Jagdgruppe podczas bitwy o Anglię w których zaliczono średnio 55 zestrzeleń co nie odbiegało znacząco od faktycznych strat brytyjskich.* tak wyczytałem w książce ,,Myśliwiec" Co innego liczba zgłoszeń podana do wiadomości publicznej gdzie było tego 2-3 razy więcej a straty własne dzielono przez dwa.
Witam, a moglibyście nakręcić odcinek o skuteczności amerykanskich samolotów szturmowych chodzi mi o skuteczność rakiet w niszczeniu czołgów
Czytałem, że w 1939 Luftwaffe miało zakaz atakowania Warszawskich mostów.
Może się mylę, ale o ile pamiętam jedyne mosty zniszczone w kampanii wrześniowej to te wysadzone przez Polaków. Mosty były wtedy Niemcom potrzebne w zdobytej Polsce.
Super materiał może nagracie odcinek o IŁ2
Przeczytałem książkę H U Rudla pt "Czas Wojny" on sam bardzo krytycznie opisywał swoje początki na Stukasie i nie mogę się zgodzić ze stwierdzeniem że jego ogromne sukcesy to niemiecka propaganda. On ma oficjalnie uznane 2546 lotów bojowych w czasie II w. ś. i samo to świadczy o tym iż mógł zniszczyć 519 sowieckich czołgów tym bardziej że w jednym locie potrafił trafić 4-5 (miał 12 pocisków z rdzeniem wolframowym w każdym locie ) a celował w najsłabiej opancerzoną tylną górną część pancerza Natomiast w dokumentację sowiecką nie wieżyłbym tak bezkrytycznie.
*"wierzyć"* - od *wiara;* jasne, mnie także zdarzają się takie "literówki", zwłaszcza gdy szybko korzystam z klawiatury ;-) Tak, ja też jestem skłonny bardziej dawać *wiarę* Rudel'owi niż sowieciarzom. Oni cały czas próbowali dyskredytować jego osiągnięcia bojowe; napsuł im krwi i sprzętu w horrendalnym nadmiarze, a wysokość nagrody, wyznaczonej za jego głowę przez samego Stalina - systematycznie rosła. Z drugiej strony, "dokonania" Rudela były dość systematycznie dokumentowane i skrupulatnie *weryfikowane,* zarówno przez Luftwaffe (z jej formacjami naziemnymi włącznie!), jak i siłami lądowymi Heeren. Jako dowódca *III./Sturzkampgeschwader (później Schlachtgeschwader)2 "Immelmann"* - cieszył się pełnym zaufaniem swoich podwładnych, wielokrotnie lądując na wrogim terenie, celem ratowania swoich "uziemnionych" załóg. Na 6 udanych (tego rodzaju) akcji, ostatnia (7), skończyła się mniej szczęśliwie - gdy jego samolot (Ju 87D-5) "zakopał się", po wylądowaniu na rozmiękłym gruncie... Sam, cudem nieomal, wyszedł z tej opresji obronną ręką, tracąc jednak ratowaną załogę (przechwyconą przez sowiecki patrol) w czasie powrotu do "swoich", co wiązało się z koniecznością przepłynięcia w lodowatej wodzie szerokiej (Dniestr, 20 marzec 1943) rzeki. On sam dał radę, jego strzelec (Erwin Hentschel) utonął. Ostatecznie ranny, w strzępach munduru i bez butów - po kilkudziesięciu godzinach i forsownym pokonaniu dystansu co najmniej kilkunastu kilometrów, przekroczył linię (ruchomego wtedy...) frontu - i został uratowany.
Wielokrotnie odznaczany przez samego Hitlera, ulubieniec "czeskiego kaprala", odwzajemniał mu się wprost bałwochwalczym uwielbieniem. Był fanatycznym hitlerowcem, no a po wojnie...
Po poddaniu się (przylatując wraz z całą jednostką) 8 maja - Amerykanom, zaleczeniu kikuta po amputowanej stopie (stracił ją 9 lutego 1945, a już 25 lutego, z niezupełnie wygojoną nogą, w tajemnicy przed Hitlerem - wrócił do lotów bojowych; 26 czołgów, które zniszczył w trakcie tego "aktu niesubordynacji", przypisał "zbiorowemu zwycięstwu jednostki; latał wtedy na FW 190F-8) - w kwietniu 1946 wyszedł ostatecznie ze szpitala wojskowego w Fuerth na Bawarii, de facto zwolniony z niewoli wojskowej przez aliantów.
Po 2 latach, korzystając z tzw *szczurzej linii,* wyemigrował do Argentyny - gdzie nader intensywnie "udzielał się" w organizowaniu pomocy, zarówno na miejscu, jak i przez rozwiniętą sieć pomocników, w Europie: w ukrywaniu i przerzucie do Ameryki Pd - hitlerowskich zbrodniarzy wojennych. Wśród wielu jego "dokonań w tej materii" - skutecznie ukrywał tożsamość *masowego zbrodniarza i ludobójcy, niejakiego dr.-a Josepha Mengele...* Przez cały czas, po sam kres swego żywota, nie ukrywał swoich pronazistowskich przekonań.
Każda próba oceny postawy bojowego pilota o nazwisku Hans Ulrich Rudel, budzącego tak ambiwalentne uczucia - wymyka się z próby jakiegoś usystematyzowanego, kategorycznego osądu. Jego niesamowite sukcesy, w tym 45 zwycięstw w powietrzu (głównie nad sowieckimi myśliwcami, ale też i nad "szturmowikami" Ił-2, z tych ostatnich 3 zestrzelił), które zdobył, latając przede wszystkim na Ju 87 - mają swój wymierny ciężar gatunkowy. Niewątpliwie był świetnym pilotem, który potrafił opanować wszelkie tajniki walki powietrznej i tzw wyższego pilotażu, w czym zapewne pomogły mu taki cechy charakteru, jak osobista odwaga (straceńcza?), samodyscyplina i zdolność poświęcenia się wykonywanej misji bojowej, jak też zapewne wrodzone predyspozycje psychomotoryczne, które wraz z systematycznym nabieraniem doświadczenia, połączonego z rygorystycznym samoszkoleniem się - uczyniły z niego zabójczą machinę bojową. O jego perfekcyjnym opanowaniu wojennego rzemiosła - może świadczyć fakt, że ani razu nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej, a jego 30 przypadków "uziemnienia", które w większości kończyły się przymusowym lądowaniem (na własnym terytorium) - było skutkiem plot ostrzału naziemnego. Największe kontrowersje może budzić powojenna postawa tego, skądinąd, bardzo prostolinijnego człowieka. Być może najtrafniej ujął to wybitny as francuskiego lotnictwa, uczestnik walk nad Normandią, *Pierre Clostermann:* - "Jaka szkoda, że nie walczył po naszej stronie!".
Osobiście głęboko wierzę, że najbardziej sprawiedliwego osądu mógł dokonać i dokonał - Najwyższy Autorytet i Najwyższy Sędzia, w samej Osobie Stwórcy...
Nie wierzyłbym na litość Boską .
Jego ogromne sukcesy, szczególnie na ju 87 G mogą wynikać z tego, że widział trafienia w czołg, ale jeden-dwa pociski 37mm miały małe prawdopodobieństwo zniszenia czołgu, mógł go uszkodzić lub nawet tylko trafić bez efektu. Ju87 wersji G to była w zasadzie pomyłka, tylko wytrawni piloci jak Rudel byli w stanie w tak ryzykownym ataku trafić cel i przeżyć akcję.
To może nie być o tyle propaganda że overclaiming był powszechny. Alianckie lotnictwo regularnie meldowało kompletne rzezie niemieckich czołgów bez najmniejszego potwierdzenia w rzeczywistości. Więc Rudel mógł akurat wierzyć że zniszczył te 500 czołgów - ale nie miało to dużo wspólnego z rzeczywistością. Ale np Marat na jego konto był zaliczony propagandowo.
Super
Mam pytanie. Czy kilkadziesiąt JU-87 atakując Westerplatte mogło nie uzyskać żadnego trafienia w koszary? Porównanie do kilkudziesięciu karnych do pustej bramki nasuwa mi przypuszczenie, że mieli nie niszczyć koszar tylko sterroryzować załogę, pokazać beznadziejność sytuacji i zmusić do kapitulacji.
A jestes przekonany ze opowiesci o tych bombardowaniach sa prawdziwe? Bo jak ogladales film Westerplatte to.....ogladales polska propagande.Tak samo ze stary okret szkolny mogl z morskich dzial strzelac do polskich umocnien.Tylko pociski na tak maly dystans nie moglyby sie uzbroic.Taki problem.
Skuteczność JU-87 zależała wyłącznie od pełnej przewagi w powietrzu,stąd sprawdził się na froncie wsch a poległ w atakach na Wlk Brytanie w 1940 roku....
W powstaniu Warszawskim zginęło wielu żołnierzy , ochotników i cywilów..takie precyzyjnie naloty to z jednej strony skutecznie wykorzystanie technicznej przewagi a z drugiej strony tyle krzywdy i śmierci w gruzach bombardowanej Warszawy..😐 pamiętajmy o Nich..
Podobno firma junkers w UK nie występuję pod nazwą junkers z tego względu ze obywatele UK mieli gigantyczną traumę po wojnie :D
Ciekawe,nie miałem pojęcia że w Powstaniu aż tak gnębił nas i miał aż taki wpływ.
W książce "Dawid kontra Goliat. Niemieckie specjalne środki bojowe w Powstaniu Warszawskim", Norbert działaniom Luftwaffe nad Warszawą w 1944 roku, głównie właśnie akcjom Ju 87, poświęcił cały rozdział. Polecamy 😁
Szkoda że na tym kanale nie mówi się w ogóle o wojnie w Afryce jakby nie istniała
Niemcy stracili jeden Ju 87 na Starym Mieście w sierpniu 1944. Czy został on strącony przez Polaków, czy awaria?
Skoro miał takie możliwości tzn że był ponadczasowej konstrukcji .tym się mierzy nowoczesność
Tempest chyba w ogóle nie przenosił bomb, był typowym myśliwcem. Autor miał chyba na myśli Typhoona
Rudel nie był żołnierzem Wehrmachtu, tylko luftwaffe. A na pewno nie wierzyłbym w ruskie dane. A przy okazji, powstanie Warszawskie pacyfikowalo 3 sztuki ju87
@@Sattivasa no chyba jednak nie. Może walę babola, ale szefem Luftwaffe był Göring. I z tego co pamiętam, nie podlegał pod Keitla, a bezpośrednio odpowiadał przed Führerem
Tak.Niemcy mieli az 3 sztuki.
👍
Masz rację Kamilu
Ju 87, narzędzie opracowane do konkretnego zastosowania.
Pytanko do ekspertów. Czytałem że Luftwaffe kładło nacisk, by każdy z bombowców od horyzontalnych po średnie, mógł bezpośrednio wspierać wojska naziemne.
A gdzie jest pytanko?😁
@@podcastwojennehistorie czy to prawda? Bowiem, nie wierzę że druga gospodarka świata w okresie 39-41 zdolna budować pancerniki i tysiące czołgów, zlekceważyła wartość ciężkich bombowców. Ponoć największymi wrogami Luftwaffe byli Goering, Robert Key i Milch. To oni hamowali rozwój niemieckiego lotnictwa, przykładem niech będzie Stuka. Świetny w Hiszpanii i Polsce a do bani na Zachodzie.
Niemcy uważali że ich przemysł nie jest gotowy do produkcji dużej ilości bombowców strategicznych, poza tym byli zdania że posiadanie takiego lotnictwa wymaga dużej ilości baz, lotnisk i szkolenia personelu. Po trzecie de facto nie planowali wielkiej wojny materiałowej a Luftwaffe miał być głównie sprawnym narzędziem w blitzkriegu więc wielkie lotnicze siły strategiczne były im zbędne w tej koncepcji.
@@podcastwojennehistorie Śmierć generała Walthera Vevera w 1936, mającego koncepcję stworzenia floty 300szt 4 silnikowych bombowców (uralbomber Do-19,Ju-89 ) i spółka Kesselring & Goering zaczarowała Hitlera ilością bombowców 2 silnikowych (tańszych i potrzebujących mniej zasobów do produkcji ). W konsekwencji działań krótkowzrocznych podlizywaczy Rosja bez przeszkód ewakuowała w 1941 ponad 300 dużych fabryk i wiele mniejszych ,na Ural jedną linią kolejową ( a można było zbombardować?),zainstalowała je tam i spokojnie produkowała sobie broń do końca wojny. Potem zamiast klasycznego ciężkiego bombowca zaprojektowali He-177-nurkujący. Wyobraźni Anglikom i Amerykanom zabrakło by nawet próbować nurkować Lancasterem ,albo B-17.
Groma trafił bombowiec horyzontalny .
Był jakiś niemiecki as lotnictwa latający na Sztukasie.
Mala uwaga Sztukas nie mial zadnych szans w walce z mysliwcem i nie tylko amerykanskim
Oczywiście. Tak samo jak wszystkie bombowce. Właśnie po to jest potrzebna silna osłona myśliwska.
No niezupełnie. Np taki Rudel nigdy nie został zestrzelony w wyniku walki powietrznej (jeżeli już, to przez ogień naziemny!), a sam - zapewne przy współudziale swojego strzelca, zdołał "puścić z dymkiem" co najmniej kilka sowieckich myśliwców. Nic dziwnego, że zagięli na niego parol.. ale mało skutecznie.
warto przeczytać książkę Rudela; dość często opisuje wymykanie się sowieckim myśliwcom grupy kilkunastu stukasów dzięki odpowiednim defensywnym manewrom a także zestrzeliwanie jego stukasem tychże myśliwców
Nie do końca,jest znanych parę przypadków zestrzelenia atakującego tradycyjnie ,od tyłu ,myśliwca przez strzelca Ju-87( w końcu po coś go tam wsadzili - w sumie ok 200 kg człowiek + broń i amunicja). Doświadczony myśliwiec atakował od dołu nie opancerzony zbiornik paliwa pod siedzeniem pilota i strzelca i był poza zasięgiem broni Junkersa. Ju-87 był trudny w pilotażu i manewrowaniu.Po ostrym skręcie zwalał się na skrzydło i wchodził w korkociąg
nie wiem czy na pewno ale niemiecki Stukas byl bardziej skuteczna bronia niz rosyjskie Ily 2 Sturmoviki ktore wygladaly jak calkowita porazka
Wyglądały zupełnie nieźle, a po początkowych niepowodzeniach, związanych z brakiem właściwego celownika (tudzież tylnego strzelca), po wprowadzeniu ulepszeń i po udoskonaleniu taktyki - spuszczały szkopom niezłe cięgi. Sami piloci Luftwaffe często przyznawali, że łatwiej wypompować ammo, niż zestrzelić "to draństwo". Inna sprawa, że z czasem szło im lepiej, tak że na późniejszym etapie Sowieci "obowiązkowo" przydawali Szturmowikom osłonę myśliwską.
Il-2 byl silnie opancerzony, nic oprocz celnego ognia dzialek 20mm+ nie robilo na nim wrazenia. Rakiety byly malo celne, ale bomby PTAB byly skuteczne, a Il-2 zabieral ich 280 (tak). W zasadzie mozna uznac ze to byl prekursor dzialan takich, jak dzis wykonuja bomby kasetowe.
@@carcharinus6367 Hartman opisuje kilkukrotnie, jak ze zdumieniem obserwował że jego pociski (także 20mm z działek) odbijały się od opancerzenia Iła. Potem doszedł do doświadczenia - aby ostrzeliwać połączenie płata z kadłubem, gdzie następowała przenikanie pocisków lub tez ostrzelanie chłodnicy, co kończyło bardzo szybko lot Iła
@@Kroppo1 Rudel też "spuścił" kilka sztuk - oczywiście jak już przesiadł się na FW190F8.
@@silentbob5566 Ił - 2 miał opancerzony tylko przód kadłuba, silnik i kabinę pilota.Dalej było drewno ,tył kadłuba i usterzenie.Także skrzydła były drewniane. Oddziaływanie karabinów maszynowych i działek na drewniane elementy było absolutnie destrukcyjne.Także działka przeciwlotnicze były bardzo skuteczne.Bo nie trzeba uszkodzić silnika by zestrzelić samolot.Uszkodzone usterzenie albo skrzydło powoduje niemożność dalszego lotu i zestrzelenie.Bo trzeba pamiętać o kiepskich własnościach lotnych Ił-2. Był ciężki (pancerz) i nie manewrował (dowód to mały udźwig bomb samolotu ,w założeniu lekkiego bombowca).
ORP Grom miał strasznego pecha.
A ten He 111, który trafił nasz niszczyciel - miał kupę szczęścia, a może i niezłego "cela" - ptaszek uronił jajo z dużego pułapu, poza zasięgiem pelot.
@@nowy5 - skąd ten *"pomysł"?!?* Cała sprawa jest bardzo dobrze opisana w literaturze przedmiotu i nie budzi wątpliwości; atak był przeprowadzony przez He 111 z wysokiego pułapu, ponad zasięgiem art.plot., a kwestią mniej istotną jest to, czy trafienie ORP Grom pojedynczą bombą w tych okolicznościach - był tylko sprawą korzystnego dla Niemców przpadku.
Kds. Pozdrawiam
I tak i nie
amerykński A 36
👍