Hume'a krytyka związku przyczynowego

W materiale omawiam pokrótce jedną z najbardziej wpływowych analiz w historii filozofii, czyli Davida Hume'a krytykę związku przyczynowego, która wybiła wielu filozofów z ich dogmatycznych drzemek. Jaka jest geneza naszych przekonań o zachodzeniu relacji przyczynowo-skutkowych między zdarzeniami? Czy przekonania te są racjonalne? Czy kiedykolwiek racjonalne jest oczekiwanie, że np. uderzona kula bilardowa zacznie się poruszać?
Patronat medialny: dwumiesięcznik i portal internetowy "Filozofuj!" (filozofuj.eu/).

[@mateuszb-ski8423]

Piękna fryzura

[@maksymilianvargas676]

Pana logorea jest cudowna i piękna.

[@tomaszpiatkowski6723]

Tak na moją amatorską głowę to problem przyczyny Hume'a dotyczy tego samego co problem wiedzy naukowej, czyli biorąc pod uwagę, że nauka się rozwija i podlega ciągłej weryfikacji w gruncie rzeczy wiemy, że nic nie wiemy. I tak samo w przypadku przyczyny nigdy nie wiemy co jest przyczyną, ale ta prowizoryczna przyczyna pozwala nam znaleźć oparcie i punkt wyjścia do poszukiwania lepszej, również prowizorycznej.

[@pustygrob5837]

nie, tu bardziej chodzi o to, że sama idea przyczyny jest niezrozumiała. co to znaczy "powodować coś", jak to działa, etc. wg Hume'a widać tylko współwystępowanie, ale przyczynowość jest poza naszym zrozumieniem.

[@TheNohol]

Nie rozumiem jak można twierdzić takie rzeczy, doświadczając nieustannie związków przyczynowo-skutkowych w świecie.

[@janpawulon6212]

Bardzo dobry film, subik

[@gregorius790]

👍

[@Camilleus]

Komentarz dla statystyk

[@semperwydawnictwo]

my też 😃

[@Lechoslowianin]

Tę skłonność wykorzystują iluzjoniści