Moja babcia zawsze mówiła, że nawet jak masz wielkie problemy, wstań i ugotuj zupę lub upiecz ciasto. Po domu rozejdzie się ładny zapach i to będzie takie malutkie ukojenie. Pozdrawiam
Ja tak ostatnio miałam z bigosem. Mieszkam sama, rzadko gotuję, zrobiłam bigos, rozbiegł się zapach a ja poczułam taki jakiś ogromy spokój i bezpieczeństwo. I przypomniały się dawne czasy. I Babcia właśnie, była świetna kucharką.
Tak na szybko przychodzi mi jeden ważny dla mnie sposób. Poza rutyną, wdzięcznością i dążeniem do modlitwy nieustannej (ciągłej bliskości z Panem Bogiem) WYBIERAM RADIO A NIE TV. Od dawna nie oglądam telewizji i skrupulatnie dobieram ewentualne filmy oraz czas seansu, bo po prostu trudno mi znieść to "bombardowanie" obrazem i dźwiękiem. Zawodowo jestem ratownikiem medycznym i WIEM, że uczestniczenie w trudnych, dramatycznych sytuacjach jest czymś zupełnie innym niż sytuacje w których WIDZISZ i NIC NIE MOŻESZ ZDZIAŁAĆ. Radio nie dostarcza obrazu, dobre radio nie narzuca rozbudowanych wyobrażeń. Efekt jest taki, że jestem na bieżąco, ale nie przebodźcowana. Funkcjonuję normalnie i działam w tych obszarach, na które mam wpływ. P.S. Mimo sporego doświadczenia NIE JESTEM W STANIE oglądać tych dramatycznych filmów i zdjęć, bo to jest trudniejsze niż praca z niejednym pacjentem. Nie róbcie sobie tego 🙏❤️🙏 Ściskam i tulę NAJMOCNIEJ ❣️
Dziękuję pani Kasiu za tematykę ważną dla społeczeństwa,dawno nie dałam komentarza pod pani filmem, dziś się zdecydowałam , od kilku miesięcy mam depresje ,z którą nie trafiłam do specjalisty,jedynie pomagam sobie wysłuchując takich osób jak pani tutaj na TH-cam, jeśli dodam jeszcze ,że jestem WWO to niestety ciężko radzić sobie z doniesieniami o wojnie,, dla mnie w tej chwili samoukojenie to ucieczka w sen, dziś 10dzień wojny,czuję ogromne przebodźcowanie jak to pani określa,i jedyne wyciszenie to wyłączyć tv, gorzej z wyłączeniem myśli.. Piszę wiersze więc w to też uciekam wyrzucając emocje, Skorzystam z rady i będę pracować nad tym by zbierać siły bo pomoc dla uchodźców będzie potrzebna jeszcze długo,to dopiero początek, Ma koniec prośba do czytających mój komentarz- jeśli nie spodoba się proszę .. bardzo proszę nie dołuj swoim komentarzem, teraz nikomu nie potrzeba nieżyczliwości w tak trudnym czasie dla wszystkich - dziękuję Pozdrawiam pani Kasiu
Ewa przytulam mocno. Musi być Ci bardzo trudno. Podziwiam Cię, że walczysz samodzielnie. Przez kilka miesięcy moja córka walczyła z depresją a ja razem z nią. Bardzo dokuczliwa choroba. Serdeczności dla Ciebie i samych przyjaznych osób wokół 💚💚💚
Kasiu, mnie bardzo pomaga, oprócz codziennej rutyny, aktywności i spotkań z ludzmi także ogromne zaufanie Bogu i rozmowa z Nim. Moje doświadczenie życiowe pokazuje, że jeżeli się na Niego otworzymy i uwierzymy Mu, w naszym życiu zaczynają się dziać niesamowite rzeczy. Nagraj, proszę, film jak na samoukojenie wpływa wiara. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za te wspierające filmiki.😍
Dopiero od 2 dni sobie radzę. Mój spokojny i opanowany mąż mi pomógł. Pomaga mi WDZIĘCZNOŚĆ Bogu za spokojne niebo, za kawę, ciepły dom, rodzinę i radosne dzieci. Choć nadal wyglądam za okno jak leci samolot czy drżę jak trzasną drzwi, to jednak walczę o relaks, by przy moim byciu WWO po prostu nie zwariować. Dziękuję Pani Kasiu za tą Pani opiekę o nas wszystkich na odległość, filmik mi pomógł.
Dziękuję, Kasiu. Bardzo przydatne informacje. A propos informacji, staram się nie być obojętna i pomagam komu mogę, ale ograniczam śledzenie informacji w ciągu dnia z przekonania o braku wpływu na wydarzenia zagranicą. Warto mieć też małe cele i większe marzenia, mimo tej towarzyszącej nam niepewności. A przede wszystkim warto wierzyć, że dobro zwycięży i Siła Wyższa się o nas zatroszczy.
Super podejście do rzeczywistości. Gratuluję pomysłu i stosowania tego na co dzień. Ja od lat uciekam się do wyciszenia i osiągnięcia dobrego nastroju dzięki Bogu i modlitwie, która daje cudowne owoce. 👍
Moje doświadczenie tej sytuacji jest takie, że zareagowałam nie strachem, tylko wdzięcznością za każdy element mojej codzienności. Z czasem jednak i biegiem wydarzeń pojawił się strach i szok jak to może się dziać, ogromne współczucie dla tych, którzy muszą uciekać, rozdzielonych rodzin. Stram się otrząsnąć z tego szoku przez spotkania rodzinne, włączenie się w pomoc uchodźcom i medytacje. Pomagają tez strategie wypracowane w pandemii- ograniczenie przyjmowania informacji i skupienie na tu i teraz, smacznym posiłku, przyjemnym spacerze, dobrej nocy. Pokoju dla nas wszystkich 🙏
Tak, ja miałam tak, że miałam nadzieję, że na drugi dzień się obudzę i powiem" to był tylko zły sen"... Niestety tak się oczywiście nie stało i ta rzeczywistość mnie przygniotła i sparaliżowała, nie umiałam sobie z nią kompletnie poradzić, trzęsłam się ze strachu, nie potrafiłam wykonywać codziennych obowiązków. Pomogło mi znaczne ograniczenie napływu złych wiadomości, odsiewalam je maksymalnie i spotkania rodzinne,rozmowy, " wtłoczenie się" w takie dawne normalne życie ale w większym gronie.
Na początku, kiedy zaczęła się wojna, wezbrało się we mnie wiele buntu, który mnie bardzo zblokował i nie pozwalał spać. Fakt, że ktoś w XXI wieku może mieć w pogardzie wolność i szacunek - dla mnie najważniejsze i oczywiste wartości - był dla mnie wewnętrznie nie do zaakceptowania. Kiedy zaczęłam mówić o tym na głos, czułam, że schodzi ze mnie napięcie. Teraz cały czas szukam odpowiedniej dla siebie postawy w zmieniającej się rzeczywistości. Z jednej strony mam potrzebę działania i bycia na bieżąco, ale mój mózg chłonie informacje jak gąbka i potem próbuje tworzyć scenariusze, co do których i tak nie ma pewności, czy się sprawdzą. To nie pomaga… Wczoraj postanowiłam skupić się na myśli na tym, co nadal mam w swoim życiu i ograniczyć nieco sprawdzanie nowych informacji i mam nadzieję, że to pomoże mi lepiej funkcjonować i spać. Jestem bardzo wrażliwą osobą i bardzo przejmuje mnie los ludzi, którzy teraz muszą uciekać z Ukrainy, bo wyobrażam sobie, że do niedawna prowadzili życie takie jak ja. Uznaję też, że wojna jest, bo nie można żyć w zaprzeczeniu, że nic się nie dzieje. Sztuką jest chyba nie zatracać się tym poczuciu braku wpływu na zło i szukanie i szerzenie dobra wokół siebie ❤️ Kasiu, wielkie dzięki za filmik i pozdrawiam serdecznie całą społeczność!
Miesiąc przed wojną zerwał ze mną znajomość chłopak na którym mi bardzo zależało. Okazało się że mam mnóstwo problemów relacyjnych, mam syndrom ddd i tak się tym wszystkim załamałam że temat wojny nie zrobił żadnej różnicy. Nie mówię że jest mi obojętne cierpienie innych ale czuję że mam teraz swoją wewnętrzna wojnę i tylko na nią mogę mieć jakikolwiek wpływ.
Ja wchodzę w działalność twórczą. Maluję obrazy i piszę powieść. Polecam wszelkie twórcze zajęcia. Bardzo pomaga. To może być "zwykłe" robienie na drutach czy szydełkowanie ale też decupage, tworzenie ozdób świątecznych, quilling itp. Takim twórczym działaniem może być taniec, gra na instrumencie czy poezja.
Ja właśnie zaczęłam chodzić na spacery, zwracam uwagę na to, co jest wokół. Podziwiam architekturę, oglądam stare kamienice. Faktycznie, trzeba mieć jakąś odskocznie :)
Co mi pomaga? Pani mi pomaga. Bardzo potrzebuję tych treści, bo czuję jakby przytulił mnie ktoś, kto wszystko rozumie i uchroni mnie przed światem. Zobaczyłam filmik i popłakałam się już na samym początku. Zebrały się we mnie emocje, powoli pękają. Płacz jest dla mnie oczyszczający, mówienie głośno o tym jak się czuję, o obawach i odzew osoby do której to kieruję. Omawianie co jakiś czas również przykrych doniesień (nie sprawdza się u mnie zupełne omijanie tematu). No i codzienność, rutyna, prowadzenie kalendarza i cieszenie się tym, co mam.
Mam tak z muzyką. Ale przychodzi moment i mam dość. Wtedy wyłączam od razu. Wolę muzykę niż tv. Jednak to też takie uciekanie trochę. Najgorzej jak zaczynam analizować przekaz słów, melodię, utożsamiać się z historią... Nie jestem muzykiem. Jestem WWO.
Ja polecam aktywność fizyczną. Ważne, żeby to była taka aktywność, którą się lubi i wykonuje z chęcią, a nie na zasadzie zmuszania się. Dla jednych będzie to pływanie, które ja osobiście uwielbiam, bo jest poniekąd jak medytacja. Po przepłynięciu mojej normy czuję się jak nowonarodzony. Dla innych bieganie. A dla niektórych ćwiczenia na siłowni. Słuchanie muzyki relaksacyjnej czy medytacyjnej albo po prostu ulubionej. Muzyka moim zdaniem może działać na nas kojąco czy terapeutycznie, jak np. słuchamy artystów, którzy poprzez swoje piosenki dzielą się własnymi doświadczeniami, i te doświadczenia są podobne do naszych, wtedy zapala się lampka, aha czyli nie tylko ja tak mam. W ogóle uzmysłowienie sobie, że nie jesteśmy jedynymi, którzy doświadczają trudnych emocji. I rozmowa albo jak nie chcemy rozmawiać to zapisywanie swoich odczuć. Ja szukam też inspiracji czytając książki biograficzne. Są ludzie, którzy doświadczyli potwornych i ciężkich rzeczy, a mimo to przetrwali, nie tylko przetrwali, ale wciąż potrafią cieszyć się życiem, czerpać z niego radość, nie obrazili się na świat. I wspomniana tutaj już wdzięczność. Warto czasem nawet zrobić sobie listę rzeczy, za które jesteśmy wdzięczni, zaczynając od takich najmniejszych, które mogą się nam wydawać błahe, ale zawsze jest gdzieś ktoś, dla kogo błahym by to nie było.
Moje sposoby to słuchanie audiobooków, spacery, kąpiel z pianką, dobra kawa zbożowa albo kakao, relaksacja, kontakt z osobami życzliwymi i pozytywnymi. Oczywiście też ukierunkowanie energii na konkretne działania, które mogą pomóc innym albo nam, poczuć się bezpieczniej.
Ja sobie właśnie trochę nie radzę... mam duże poczucie zagrożenia i poczucie niemocy... mam małe dziecko, z którego ojcem jestem skonfliktowana. Mimo obecnej sytuacji, nie płaci mi zasądzonych alimentów i złożyłam wniosek o egzekucję komorniczą. Myślę, że gdyby nie to, że mam małe dziecko, to byłabym w drodze do innego kraju, a tak to nie widzę innej opcji niż zostać tu i obserwować rozwój wydarzeń. Co roku mam jakieś ciężkie przejścia... Liczyłam, że nadejdzie kres zmaganiom życiowym, to teraz takie czasy... żyję w tu i teraz, bo nie mam wyjścia...
Bardzo dobry odcinek. Punktuje ja uzależnieni jesteśmy of "wirtualnej rzeczywistości" środków masowego przekazu. Czasami dobrze wrócić "do siebie", do tego czego bezpośrednio doświadczamy.
Im mniej oglądam tv i czytam newsów tym jestem zdrowsza. A ten czas poświęcam na wszystko inne. Pandemia mnie nauczyła że nigdy nie jest tak źle jak myślę a tym bardziej nie jest tak źle jak rzecze tv, Internet
To bardzo ważne, żeby umieć się samemu regulować. U mnie akurat tak się złożyło, że wojna wybuchła dwa dni przed moim ślubem 😅 Takiego koktajlu emocji jak w ciągu ostatnich kilkudziesięciu dni nie miałam chyba nigdy w życiu 🤯 Dodam, że akurat schodzę z leków przeciwdepresyjnych (wyzwalaczem depresji była dla mnie pandemia, a głównie strach przed zarażeniem bliskich - to tak w bardzo dużym uproszczeniu).Pracuję w Rzeszowie, gdzie non stop słychać buczenie natowskich samolotów (w nocy nawet przy zamkniętych oknach) i dwa razy w tygodniu przejeżdżam koło lotniska w Jasionce ( wiem, że to bardzo dobrze, że stoi tam to, co stoi, ale jednak wrażenie okropne) . To, co mi pomaga, to uświadomienie sobie, ile już od początku tej wojny wydarzyło się "niemożliwych" w pozytywnym sensie (np. przecież Kijów miał zostać zdobyty w 3 dni) i nieważne ile będzie straszenia w mediach oraz czarnych scenariuszy - NIE WIEMY jak będzie. I mnie to napawa nadzieją, że będzie lepiej, niż teraz myślimy 🙂Poza tym pomaganie uchodźcom jest realnym dobrem, jakie każdy z nas (w dowolnym zakresie) może teraz czynić. Nie jesteśmy w stanie wynagrodzić strat i traum Ukraińcom, ale możemy odpowiadać dobrem na zło, które ich spotkało.
Dziękuję za kolejny wspaniały filmik. Drobne kroczki pomagają chyba najbardziej. Niesamowite jest jak dzieci dostosowują się do sytuacji i próbują ją we własny sposób przerobić. Jeszcze parę tygodni temu moje dzieciaki bawiły się w "złego wirusa" a teraz mój syn buduje "wojniki"- czołgi! (jesteśmy z mężem przeciwni kupowaniu zabawek-broni). Pozdrawiam serdecznie.
Trzymanie sie rutyny zycia, bardzo wazne. Ale jak nie czuc sie przy tym winnym...u mnie to odwieczny dylemat, nie tylko teraz, w tej skrajnej sytuacji..
Ja robię to samo co robiłam jak plandemię ogłosili .Sprzątam jak szalona, wyciągam wszystko z szaf i sprzątam.W międzyczasie łykam walerianę i gotuję na zapas, a potem mrożę….
Zgadzam się z tym Dodam od siebie.... Art terapia Ja prowadzę warsztaty artystyczne i zaobserwowałam, że moje dziewczyny z zajęć zaczynały z wielkim stresem w związku z Ukrainą.... Ale po zajęciach mówiły.... Ufff napięcie, stres w ciele przeszedł 😁😍🥰
Dziękuję Pani Kasiu za ten film. Faktycznie, przez pierwszych parę dni po wybuchu wojny nie mogłam się odnaleźć, nie mogłam jeść i spać. Dopiero gdy zastosowałam trening i medytację ulżyło mi. Lubię bardzo wracać do Pani filmików, podsyłam znajomym, którzy potrzebują pomocy w pentch kwestiach, które Pani porusza na swoim kanale. Zawsze uspokajam się słuchając Pani. A moje oczy zawsze zawieszają się na tych obrazach/grafikach kolorowych jakie widzę za Pani plecami. Czy może zpani zdradzić skąd są te piękne obrazy/grafiki kolorowe u Pani w domu?
Ma Pani za soba na polce bardzo ladny, pozytywny, kolorowy obraz. Wydaje mi sie, ze gdzies go znam. Milo sie patrzy na niego. Wyklad bardzo ciekawy. Pozdrawiam.
Dla mnie to o tyle trudna sytuacja, ponieważ ja jestem w Moskwie na Erasmusie. Człowiek chciał się tylko pouczyć i teraz przez sankcje nie wie, co ma się robić. A z drugiej strony za co i gdzie mam mieszkać po powrocie? Mnóstwo pytań.
Dodam, że w stanach depresyjnych nie dałabym rady w ogóle wstać. Mam na to sposób, żeby wyobrazić siebie jako rybę i zacząć się tarzać, w razie potrzeby nawet ześlizgnąć się z łóżka.🥹
To nie „bóg” to Wy same sobie pomagacie! Przecież rozmawiacie ze sobą, zobaczcie jakie jesteście silne! Wiem, nie niszcz nadziei, nie chce niszczyć - tylko powiedzieć że Ty masz siłę w sobie !
Ja nie potrafi się uspokoić i notorycznie jestem w stanie potrzeby ucieczki. I to ucieczki nie w sensie emocjonalnym, a daleko od Europy. Nie potrafię znaleźć sobie miejsce i przestać o tym myśleć. Brak kontroli i wpływu na ocalenie swojego życia triggeruje mnie najmocniej.
@@karolinarozaurbanska4813 już za czasów obecnej władzy miałam silne obawy. Jednak wiele ograniczeń narzucanych przez nierząd dało się obejść by móc zachować bezpieczeństwo.
Kasiu troche z innej beczki. Czy podjęłabym się proszę tematu nerwica natręctw u dzieci? Mój 11 letni syn ma nerwice natręctw i szukam porad gdzie popadnie a wdonu juz ciezko .. dziekuje Ci bardzo
Proszę nie bać się Putina...To wprawdzie szaleniec, ale tak naprawdę to Ukraińcy mają teraz problem. Poza tym sytuacja na świecie,wg Biblii nawet,nie zmierza do tego, że jakiś psychopata wciśnie guzik,i będzie jedna wielka zagłada. Poza tym - chodzi IM,tej garstce rządzących złych ludzi, właśnie o ZASTRASZENIE ludzi, nawet na całym świecie.Tak samo zastraszono ludzi wiruskiem.
Co ci da ten lęk? Przekoj go w działanie i fachową wiedzę. Putin będzie straszył...społeczeństwo zastraszone to społeczeństwo zmanipulowane. Ciesz się z tego co masz. mnie pomogła wiedza polityczna. Czytam bo nie chce być ograniczona i zalekniona, to przegrana pozycja. A nawet jeśli i świat miałby się skończyć to masz na to wpływ? Żyj najlepiej jak się da
@@Lolafuck4324 trzymaj się, niech nam dodaje sił jak pięknie się jednoczymy. Mnie pomaga, że nie mam czasu na pierdoly. Mam 3 dzieci i wolę wyskoczyć do domu dziecka na 2 godziny, przydać się, a potem paść ze zmęczenia
Moja babcia zawsze mówiła, że nawet jak masz wielkie problemy, wstań i ugotuj zupę lub upiecz ciasto. Po domu rozejdzie się ładny zapach i to będzie takie malutkie ukojenie. Pozdrawiam
❤️🖐️🔥Babcia wspaniała
Ja tak ostatnio miałam z bigosem. Mieszkam sama, rzadko gotuję, zrobiłam bigos, rozbiegł się zapach a ja poczułam taki jakiś ogromy spokój i bezpieczeństwo. I przypomniały się dawne czasy. I Babcia właśnie, była świetna kucharką.
No właśnie chyba upiekę ciasto 🍰😘
Posłucham twojej babci 🙂❤️
Dziękuję. Potrzebuję takich porad. Dziękuję, że się tym podzielilas🌷
Tak na szybko przychodzi mi jeden ważny dla mnie sposób.
Poza rutyną, wdzięcznością i dążeniem do modlitwy nieustannej (ciągłej bliskości z Panem Bogiem)
WYBIERAM RADIO A NIE TV.
Od dawna nie oglądam telewizji i skrupulatnie dobieram ewentualne filmy oraz czas seansu, bo po prostu trudno mi znieść to "bombardowanie" obrazem i dźwiękiem.
Zawodowo jestem ratownikiem medycznym i WIEM, że uczestniczenie w trudnych, dramatycznych sytuacjach jest czymś zupełnie innym niż sytuacje w których WIDZISZ i NIC NIE MOŻESZ ZDZIAŁAĆ.
Radio nie dostarcza obrazu, dobre radio nie narzuca rozbudowanych wyobrażeń.
Efekt jest taki, że jestem na bieżąco, ale nie przebodźcowana. Funkcjonuję normalnie i działam w tych obszarach, na które mam wpływ.
P.S. Mimo sporego doświadczenia NIE JESTEM W STANIE oglądać tych dramatycznych filmów i zdjęć, bo to jest trudniejsze niż praca z niejednym pacjentem.
Nie róbcie sobie tego 🙏❤️🙏 Ściskam i tulę NAJMOCNIEJ ❣️
Dzięki za super rady🤗👍
Dziękuję pani Kasiu za tematykę ważną dla społeczeństwa,dawno nie dałam komentarza pod pani filmem, dziś się zdecydowałam , od kilku miesięcy mam depresje ,z którą nie trafiłam do specjalisty,jedynie pomagam sobie wysłuchując takich osób jak pani tutaj na TH-cam, jeśli dodam jeszcze ,że jestem WWO to niestety ciężko radzić sobie z doniesieniami o wojnie,, dla mnie w tej chwili samoukojenie to ucieczka w sen, dziś 10dzień wojny,czuję ogromne przebodźcowanie jak to pani określa,i jedyne wyciszenie to wyłączyć tv, gorzej z wyłączeniem myśli..
Piszę wiersze więc w to też uciekam wyrzucając emocje,
Skorzystam z rady i będę pracować nad tym by zbierać siły bo pomoc dla uchodźców będzie potrzebna jeszcze długo,to dopiero początek,
Ma koniec prośba do czytających mój komentarz- jeśli nie spodoba się proszę .. bardzo proszę nie dołuj swoim komentarzem, teraz nikomu nie potrzeba nieżyczliwości w tak trudnym czasie dla wszystkich - dziękuję
Pozdrawiam pani Kasiu
Ewa, dziękuję za wartościowy komentarz. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Czuję podobnie. Wszystkiego dobrego. Pozdrawiam. ❤️
Ewa przytulam mocno.
Musi być Ci bardzo trudno. Podziwiam Cię, że walczysz samodzielnie.
Przez kilka miesięcy moja córka walczyła z depresją a ja razem z nią.
Bardzo dokuczliwa choroba.
Serdeczności dla Ciebie i samych przyjaznych osób wokół 💚💚💚
@@akalicka-nycz1507 dziękuję ❤️
@@adaw2924 dziękuję ❤️
Kasiu, mnie bardzo pomaga, oprócz codziennej rutyny, aktywności i spotkań z ludzmi także ogromne zaufanie Bogu i rozmowa z Nim. Moje doświadczenie życiowe pokazuje, że jeżeli się na Niego otworzymy i uwierzymy Mu, w naszym życiu zaczynają się dziać niesamowite rzeczy. Nagraj, proszę, film jak na samoukojenie wpływa wiara. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za te wspierające filmiki.😍
Dopiero od 2 dni sobie radzę. Mój spokojny i opanowany mąż mi pomógł. Pomaga mi WDZIĘCZNOŚĆ Bogu za spokojne niebo, za kawę, ciepły dom, rodzinę i radosne dzieci. Choć nadal wyglądam za okno jak leci samolot czy drżę jak trzasną drzwi, to jednak walczę o relaks, by przy moim byciu WWO po prostu nie zwariować. Dziękuję Pani Kasiu za tą Pani opiekę o nas wszystkich na odległość, filmik mi pomógł.
Podziękuj Bogu za tę wojnę. To tworzy wszystko na tym świecie. Wg twojej religii.
@@JoanaCh991 to nie Bóg zabija.
Dziękuję, Kasiu. Bardzo przydatne informacje. A propos informacji, staram się nie być obojętna i pomagam komu mogę, ale ograniczam śledzenie informacji w ciągu dnia z przekonania o braku wpływu na wydarzenia zagranicą. Warto mieć też małe cele i większe marzenia, mimo tej towarzyszącej nam niepewności. A przede wszystkim warto wierzyć, że dobro zwycięży i Siła Wyższa się o nas zatroszczy.
Dobro już zwycięża ,bo świat pomaga,nie jest obojętny,ale to wszystko kropla w morzu,niech będzie wiadro,
Jak pięknie napisalas, prawda
Mi pomaga modlitwa 🙏 wycisza mnie i daje pokój 🙂
Dla mnie wino pomaga i bimber.
U mnie wywołuje wręcz przeciwny skutek
Mi też pomaga modlitwa, ograniczenie wiadomości i olejki eteryczne.
Mnie też pomaga modlitwa i świadomość obecności Boga a także często powtarzane słowa: "Jezu, ufam Tobie" i "Jezu, Ty się tym zajmij"
Super podejście do rzeczywistości. Gratuluję pomysłu i stosowania tego na co dzień. Ja od lat uciekam się do wyciszenia i osiągnięcia dobrego nastroju dzięki Bogu i modlitwie, która daje cudowne owoce. 👍
Moje doświadczenie tej sytuacji jest takie, że zareagowałam nie strachem, tylko wdzięcznością za każdy element mojej codzienności. Z czasem jednak i biegiem wydarzeń pojawił się strach i szok jak to może się dziać, ogromne współczucie dla tych, którzy muszą uciekać, rozdzielonych rodzin. Stram się otrząsnąć z tego szoku przez spotkania rodzinne, włączenie się w pomoc uchodźcom i medytacje. Pomagają tez strategie wypracowane w pandemii- ograniczenie przyjmowania informacji i skupienie na tu i teraz, smacznym posiłku, przyjemnym spacerze, dobrej nocy.
Pokoju dla nas wszystkich 🙏
"Strategie wypracowane w pandemii" 🏆❤️❤️❤️
Mądrego aż miło posłuchać. Dziękuję🙃
Tak, ja miałam tak, że miałam nadzieję, że na drugi dzień się obudzę i powiem" to był tylko zły sen"... Niestety tak się oczywiście nie stało i ta rzeczywistość mnie przygniotła i sparaliżowała, nie umiałam sobie z nią kompletnie poradzić, trzęsłam się ze strachu, nie potrafiłam wykonywać codziennych obowiązków. Pomogło mi znaczne ograniczenie napływu złych wiadomości, odsiewalam je maksymalnie i spotkania rodzinne,rozmowy, " wtłoczenie się" w takie dawne normalne życie ale w większym gronie.
Na początku, kiedy zaczęła się wojna, wezbrało się we mnie wiele buntu, który mnie bardzo zblokował i nie pozwalał spać. Fakt, że ktoś w XXI wieku może mieć w pogardzie wolność i szacunek - dla mnie najważniejsze i oczywiste wartości - był dla mnie wewnętrznie nie do zaakceptowania. Kiedy zaczęłam mówić o tym na głos, czułam, że schodzi ze mnie napięcie. Teraz cały czas szukam odpowiedniej dla siebie postawy w zmieniającej się rzeczywistości. Z jednej strony mam potrzebę działania i bycia na bieżąco, ale mój mózg chłonie informacje jak gąbka i potem próbuje tworzyć scenariusze, co do których i tak nie ma pewności, czy się sprawdzą. To nie pomaga… Wczoraj postanowiłam skupić się na myśli na tym, co nadal mam w swoim życiu i ograniczyć nieco sprawdzanie nowych informacji i mam nadzieję, że to pomoże mi lepiej funkcjonować i spać. Jestem bardzo wrażliwą osobą i bardzo przejmuje mnie los ludzi, którzy teraz muszą uciekać z Ukrainy, bo wyobrażam sobie, że do niedawna prowadzili życie takie jak ja. Uznaję też, że wojna jest, bo nie można żyć w zaprzeczeniu, że nic się nie dzieje. Sztuką jest chyba nie zatracać się tym poczuciu braku wpływu na zło i szukanie i szerzenie dobra wokół siebie ❤️
Kasiu, wielkie dzięki za filmik i pozdrawiam serdecznie całą społeczność!
Miesiąc przed wojną zerwał ze mną znajomość chłopak na którym mi bardzo zależało. Okazało się że mam mnóstwo problemów relacyjnych, mam syndrom ddd i tak się tym wszystkim załamałam że temat wojny nie zrobił żadnej różnicy. Nie mówię że jest mi obojętne cierpienie innych ale czuję że mam teraz swoją wewnętrzna wojnę i tylko na nią mogę mieć jakikolwiek wpływ.
Ja wchodzę w działalność twórczą. Maluję obrazy i piszę powieść. Polecam wszelkie twórcze zajęcia. Bardzo pomaga. To może być "zwykłe" robienie na drutach czy szydełkowanie ale też decupage, tworzenie ozdób świątecznych, quilling itp. Takim twórczym działaniem może być taniec, gra na instrumencie czy poezja.
Ja właśnie zaczęłam chodzić na spacery, zwracam uwagę na to, co jest wokół. Podziwiam architekturę, oglądam stare kamienice. Faktycznie, trzeba mieć jakąś odskocznie :)
Co mi pomaga? Pani mi pomaga. Bardzo potrzebuję tych treści, bo czuję jakby przytulił mnie ktoś, kto wszystko rozumie i uchroni mnie przed światem.
Zobaczyłam filmik i popłakałam się już na samym początku. Zebrały się we mnie emocje, powoli pękają.
Płacz jest dla mnie oczyszczający, mówienie głośno o tym jak się czuję, o obawach i odzew osoby do której to kieruję. Omawianie co jakiś czas również przykrych doniesień (nie sprawdza się u mnie zupełne omijanie tematu).
No i codzienność, rutyna, prowadzenie kalendarza i cieszenie się tym, co mam.
Mi bardzo pomaga chodzenie po pokoju. Chodzę tak przez godzinę, dwie, w tle puszczam jakieś filmy na yt i to mnie bardzo odstresowuje.
Mam tak z muzyką.
Ale przychodzi moment i mam dość. Wtedy wyłączam od razu.
Wolę muzykę niż tv.
Jednak to też takie uciekanie trochę.
Najgorzej jak zaczynam analizować przekaz słów, melodię, utożsamiać się z historią...
Nie jestem muzykiem. Jestem WWO.
Ja polecam aktywność fizyczną. Ważne, żeby to była taka aktywność, którą się lubi i wykonuje z chęcią, a nie na zasadzie zmuszania się. Dla jednych będzie to pływanie, które ja osobiście uwielbiam, bo jest poniekąd jak medytacja. Po przepłynięciu mojej normy czuję się jak nowonarodzony. Dla innych bieganie. A dla niektórych ćwiczenia na siłowni.
Słuchanie muzyki relaksacyjnej czy medytacyjnej albo po prostu ulubionej. Muzyka moim zdaniem może działać na nas kojąco czy terapeutycznie, jak np. słuchamy artystów, którzy poprzez swoje piosenki dzielą się własnymi doświadczeniami, i te doświadczenia są podobne do naszych, wtedy zapala się lampka, aha czyli nie tylko ja tak mam.
W ogóle uzmysłowienie sobie, że nie jesteśmy jedynymi, którzy doświadczają trudnych emocji.
I rozmowa albo jak nie chcemy rozmawiać to zapisywanie swoich odczuć. Ja szukam też inspiracji czytając książki biograficzne. Są ludzie, którzy doświadczyli potwornych i ciężkich rzeczy, a mimo to przetrwali, nie tylko przetrwali, ale wciąż potrafią cieszyć się życiem, czerpać z niego radość, nie obrazili się na świat.
I wspomniana tutaj już wdzięczność. Warto czasem nawet zrobić sobie listę rzeczy, za które jesteśmy wdzięczni, zaczynając od takich najmniejszych, które mogą się nam wydawać błahe, ale zawsze jest gdzieś ktoś, dla kogo błahym by to nie było.
Ja - po chwilowym "zamrożeniu" - wdrożyłem "tryb ". Staram się samoukoić poprzez twórczość plastyczną, wokalną.
Dziękuję kochana Pani Kasiu. Ja, cóż, jak jestem zmęczona, to kładę się do łóżka i włączam film, śpię. Pozwalam sobie odpocząć.
A WDZIĘCZNOŚĆ jest ZAWSZE ważna!
Bardzo dziękuję za mądry materiał. Jest pani super. Kochajmy sie i pomagajmy wzajemnie.
Super filmik❤️ kontak z przyjaciółmi i przebywanie z rodziną bardzo wzmacnia🌷
Moje sposoby to słuchanie audiobooków, spacery, kąpiel z pianką, dobra kawa zbożowa albo kakao, relaksacja, kontakt z osobami życzliwymi i pozytywnymi. Oczywiście też ukierunkowanie energii na konkretne działania, które mogą pomóc innym albo nam, poczuć się bezpieczniej.
Pomagam... na tyle ile mogę
Nie oglądam telewizji
Dziękuje za to wsparcie . Pozdrawiam i wszystkiego dobrego życzę . Iwona .
Ale mi Pani pomogła dzisiaj, dziękuję!
Ja sobie właśnie trochę nie radzę... mam duże poczucie zagrożenia i poczucie niemocy... mam małe dziecko, z którego ojcem jestem skonfliktowana. Mimo obecnej sytuacji, nie płaci mi zasądzonych alimentów i złożyłam wniosek o egzekucję komorniczą. Myślę, że gdyby nie to, że mam małe dziecko, to byłabym w drodze do innego kraju, a tak to nie widzę innej opcji niż zostać tu i obserwować rozwój wydarzeń. Co roku mam jakieś ciężkie przejścia... Liczyłam, że nadejdzie kres zmaganiom życiowym, to teraz takie czasy... żyję w tu i teraz, bo nie mam wyjścia...
♥️
Najgorzej jak ktoś ma swoje osobiste bardzo poważne problemy, ma się 2 dzieci i do tego jest WWO... staram się pomóc sobie, ale jest bardzo ciężko.
Bardzo dobry odcinek.
Punktuje ja uzależnieni jesteśmy of "wirtualnej rzeczywistości" środków masowego przekazu.
Czasami dobrze wrócić "do siebie", do tego czego bezpośrednio doświadczamy.
Im mniej oglądam tv i czytam newsów tym jestem zdrowsza. A ten czas poświęcam na wszystko inne. Pandemia mnie nauczyła że nigdy nie jest tak źle jak myślę a tym bardziej nie jest tak źle jak rzecze tv, Internet
Kasia Sawicka: SAMOUKOJENIE jest (ZWŁASZCZA OBECNIE) NIEZWYKLE ważne!
To bardzo ważne, żeby umieć się samemu regulować. U mnie akurat tak się złożyło, że wojna wybuchła dwa dni przed moim ślubem 😅 Takiego koktajlu emocji jak w ciągu ostatnich kilkudziesięciu dni nie miałam chyba nigdy w życiu 🤯 Dodam, że akurat schodzę z leków przeciwdepresyjnych (wyzwalaczem depresji była dla mnie pandemia, a głównie strach przed zarażeniem bliskich - to tak w bardzo dużym uproszczeniu).Pracuję w Rzeszowie, gdzie non stop słychać buczenie natowskich samolotów (w nocy nawet przy zamkniętych oknach) i dwa razy w tygodniu przejeżdżam koło lotniska w Jasionce ( wiem, że to bardzo dobrze, że stoi tam to, co stoi, ale jednak wrażenie okropne) . To, co mi pomaga, to uświadomienie sobie, ile już od początku tej wojny wydarzyło się "niemożliwych" w pozytywnym sensie (np. przecież Kijów miał zostać zdobyty w 3 dni) i nieważne ile będzie straszenia w mediach oraz czarnych scenariuszy - NIE WIEMY jak będzie. I mnie to napawa nadzieją, że będzie lepiej, niż teraz myślimy 🙂Poza tym pomaganie uchodźcom jest realnym dobrem, jakie każdy z nas (w dowolnym zakresie) może teraz czynić. Nie jesteśmy w stanie wynagrodzić strat i traum Ukraińcom, ale możemy odpowiadać dobrem na zło, które ich spotkało.
Dziękuję bardzo za filmik. Wystarczy, że Panią posłucham i już jestem ukojona ;))
Mi pomogło słuchanie tego filmiku, dziękuję.
Dziękuję za ten film, bardzo na niego czekałam. Pozdrawiam :)
Dziękuję za kolejny wspaniały filmik. Drobne kroczki pomagają chyba najbardziej. Niesamowite jest jak dzieci dostosowują się do sytuacji i próbują ją we własny sposób przerobić. Jeszcze parę tygodni temu moje dzieciaki bawiły się w "złego wirusa" a teraz mój syn buduje "wojniki"- czołgi! (jesteśmy z mężem przeciwni kupowaniu zabawek-broni). Pozdrawiam serdecznie.
Oddechy dla mnie sa najwazniejsze.
Trzymanie sie rutyny zycia, bardzo wazne. Ale jak nie czuc sie przy tym winnym...u mnie to odwieczny dylemat, nie tylko teraz, w tej skrajnej sytuacji..
Dziękuję ❤️
Super że Kasiu wspierasz 🌷☀️💙
Dzięki! Dobre rady, będę rozpowszechniać film :-)
Uprzedziła pani moje pytanie, jak sobie radzić z emocjami w tych trudnych czasach, a zwłaszcza WWO.
Masaż, spacer, kontakt z naturą, medytacje i przytulanie psa
Dziękuję
Ja zamarłam, wstrzymałam oddech i nie umiem się odnaleźć. Zgubiłam rytm, nie mogę się odnaleźć, nie wiem co mam że sobą zrobić.
Czuję to samo :-(
Ja mam ochotę uciekać za granicę - ale przecież tu mam całe swoje życie :(
Ja robię to samo co robiłam jak plandemię ogłosili .Sprzątam jak szalona, wyciągam wszystko z szaf i sprzątam.W międzyczasie łykam walerianę i gotuję na zapas, a potem mrożę….
Zgadzam się z tym
Dodam od siebie.... Art terapia
Ja prowadzę warsztaty artystyczne i zaobserwowałam, że moje dziewczyny z zajęć zaczynały z wielkim stresem w związku z Ukrainą.... Ale po zajęciach mówiły.... Ufff napięcie, stres w ciele przeszedł 😁😍🥰
Super pani Kasiu
Podstawowa rzecz . Wyłączyć tv.
Szkoda że trzeba wtrącać do wypowiedzi dużo wyrazów z języka angielskiego, jednak w Pani wykonaniu jest to do przyjęcia. Dzięki za kilka rad.
Dziękuję Pani Kasiu za ten film. Faktycznie, przez pierwszych parę dni po wybuchu wojny nie mogłam się odnaleźć, nie mogłam jeść i spać. Dopiero gdy zastosowałam trening i medytację ulżyło mi. Lubię bardzo wracać do Pani filmików, podsyłam znajomym, którzy potrzebują pomocy w pentch kwestiach, które Pani porusza na swoim kanale. Zawsze uspokajam się słuchając Pani. A moje oczy zawsze zawieszają się na tych obrazach/grafikach kolorowych jakie widzę za Pani plecami. Czy może zpani zdradzić skąd są te piękne obrazy/grafiki kolorowe u Pani w domu?
Jedli chodzi o obrazek w tle( liscie ) to jest to moja akwarela :)
Dobre porady na czas wojny
Polecam przyjęcie szkaplerza karmelitańskiego. Daje takie ukojenie jak nic innego.
Ma Pani za soba na polce bardzo ladny, pozytywny, kolorowy obraz. Wydaje mi sie, ze gdzies go znam. Milo sie patrzy na niego. Wyklad bardzo ciekawy. Pozdrawiam.
Ja do namalowałam , to akwarela :)😊
Dość mam wojny, dość !!!
Dla mnie to o tyle trudna sytuacja, ponieważ ja jestem w Moskwie na Erasmusie. Człowiek chciał się tylko pouczyć i teraz przez sankcje nie wie, co ma się robić. A z drugiej strony za co i gdzie mam mieszkać po powrocie? Mnóstwo pytań.
Współczuję
Dodam, że w stanach depresyjnych nie dałabym rady w ogóle wstać. Mam na to sposób, żeby wyobrazić siebie jako rybę i zacząć się tarzać, w razie potrzeby nawet ześlizgnąć się z łóżka.🥹
To nie „bóg” to Wy same sobie pomagacie! Przecież rozmawiacie ze sobą, zobaczcie jakie jesteście silne! Wiem, nie niszcz nadziei, nie chce niszczyć - tylko powiedzieć że Ty masz siłę w sobie !
💞
thx
Ja nie potrafi się uspokoić i notorycznie jestem w stanie potrzeby ucieczki. I to ucieczki nie w sensie emocjonalnym, a daleko od Europy. Nie potrafię znaleźć sobie miejsce i przestać o tym myśleć. Brak kontroli i wpływu na ocalenie swojego życia triggeruje mnie najmocniej.
Teraz tak masz czy już wcześniej miałaś takie myśli?
Ja żartując myślę sobie, jak najdalej od tej planety.
@@karolinarozaurbanska4813 już za czasów obecnej władzy miałam silne obawy. Jednak wiele ograniczeń narzucanych przez nierząd dało się obejść by móc zachować bezpieczeństwo.
Ja potrzebuję okrzepnąć, ale już nie płaczę mówiąc o moich emocjach.
❤❤❤
Kasiu troche z innej beczki. Czy podjęłabym się proszę tematu nerwica natręctw u dzieci? Mój 11 letni syn ma nerwice natręctw i szukam porad gdzie popadnie a wdonu juz ciezko .. dziekuje Ci bardzo
Lubię Panią , ale straszne banały Pani opowiada
Boję się bomby atomowej, boje się Putina, lęk mnie zabija....
Proszę nie bać się Putina...To wprawdzie szaleniec, ale tak naprawdę to Ukraińcy mają teraz problem. Poza tym sytuacja na świecie,wg Biblii nawet,nie zmierza do tego, że jakiś psychopata wciśnie guzik,i będzie jedna wielka zagłada. Poza tym - chodzi IM,tej garstce rządzących złych ludzi, właśnie o ZASTRASZENIE ludzi, nawet na całym świecie.Tak samo zastraszono ludzi wiruskiem.
To może poczytaj , podowiaduj się....okaże się, że jak się więcej qie ,to się człowiek mniej boi...nie ulega propagandzie.
Co ci da ten lęk? Przekoj go w działanie i fachową wiedzę. Putin będzie straszył...społeczeństwo zastraszone to społeczeństwo zmanipulowane. Ciesz się z tego co masz. mnie pomogła wiedza polityczna. Czytam bo nie chce być ograniczona i zalekniona, to
przegrana pozycja. A nawet jeśli i świat miałby się skończyć to masz na to wpływ? Żyj najlepiej jak się da
@@sylwia9843 dziękuję za cudowne wsparcie
@@Lolafuck4324 trzymaj się, niech nam dodaje sił jak pięknie się jednoczymy. Mnie pomaga, że nie mam czasu na pierdoly. Mam 3 dzieci i wolę wyskoczyć do domu dziecka na 2 godziny, przydać się, a potem paść ze zmęczenia
Dziękuję 🤗
❤️
♥️