Właśnie dostałam diagnozę. Mam 46 lat. Całe życie oskarżałam się, że może jestem wyniosła, że nie dość się staram o kontakty z ludźmi, oceniałam się, winiłam. Dziwię się, że psychologowie nie są w stanie zwrócić uwagi na pewne sygnały, że to może być to. Teraz mogę być sobą, rozumieć swoje potrzeby i zadbać o nie. Nie jestem osobą z niepełnosprawnością, a jednak tyle lat w izolacji w poczuciu totalnego odklejenia, to też jakiś rodzaj cierpienia.
Psychologowie są ślepi. Miałem kontakt z dziesiątkami psychologów i psychoterapeutów żaden nie domyślił się, że mam autyzm (No, prawie żaden. Bo jedna pani podejrzewała to jednak). Za to bliscy, a nawet obce osoby - laicy, sugerowali mi to od dawna. I jak się okazało, to amatorzy mieli rację, bo po trzydziestce w końcu otrzymałem diagnozę. A pewne rzeczy były takie oczywiste... Czułem się jakbym utkwił w martwym punkcie. I w sumie jestem rozczarowany kontaktem z fachowcami
Też zostałam niewłaściwe zdiagnozowana, nikt nawet nie zrobił mi jednego testu. Zamiast tego wklepali mi " zaburzenia osobowości i odżywiania". To co mówisz o czasach liceum, to moja historia. Nie mogłam znieść tłumu i wiele godzin w tygodniu spędzałam w szkolnej czytelni. Chowałam się też w kościele, bo tam był spokój i cisza.
Dziękuję za mądrą rozmowę. Za mówienie głośno, że autyzm to nie choroba i nie ma leków. Temple Grandin . Kobieta z wysoko funkcjonującym autyzmem. Wydała wiele książek o tym jak autystyk postrzega świat, jak my neuronormatywni możemy im pomóc. Jest też wspaniały film o niej.
@@Doma05 to nie ja wymyśliłam. Jest autyzm atypowy, autyzm dziecięcy i zespół Aspergera. W Polsce mówimy zespół Aspergera, a w USA inaczej rozgraniczają. Zespół Aspergera nazywany jest wysokofunkcjonujący autyzm. Iż jest brak upośledzenia umysłowego. A w przypadku autyzmu często występuje lekki lub umiarkowany stopień upośledzenia. Dlatego użyłam w stosunku do amerykańskiej autorki Temple Grandin określenia wysokofunkcjonujący autyzm, iż ona sama używa tego terminu w stosunku do siebie. I nie widzę w tym nic obraźliwego. Bo to rzeczywiście określa poziom funkcjonowania.
Dzięki za tę rozmowę. Wiele osób ma stereotypowe wyobrażenie o osobach w spektrum (co widać w części komentarzy). Większa reprezentacja pozwala rozszerzać spektrum wyobrażeń o spektrum.
Spektrum autyzmu to fascynujący temat... mnie zawsze zastanawiało, jak to możliwe, że osoby ze spektrum rysują bez szkiców i perfekcyjnie. Wiem, geniusz to nie tylko ta opcja... Bo są i takie osoby, które nigdy nie nawiążą z nami kontaktu. Oczywiście, gorzej jest z diagnozą u dziewcząt / kobiet. :) Przygody tej pani - dotyczą też osób z niepełnosprawnością wzroku. Też tak bywa - a czytałam, że osoby ze spektrum, widzą lepiej niż dobrze widzący człowiek. O wiele lepiej. O ile nie są niewidome :) Taka ciekawostka - i też się maskuje jak się da.
Ludzie muszą zrozumieć jedną rzecz. Autyzm ma różne oblicza. Jeżeli ktoś uważa, że autysta to geniusz/dziwak z seriali Hollywood, ale generalnie to "nic takiego", to "taka nowa moda", "teraz to każdy ma autyzm" i "kiedyś tego nie było" to nie wie o czym mówi. Mówimy spectrum autyzmu, bo na jednym krańcu mamy osoby nieme/mówiące kilka słów, często z upośledzeniem umysłowym, padaczką, bez szans na samodzielność, a na drugim krańcu mamy osoby ledwie muśnięte tym zaburzeniem, w intelektualnej normie, mające jedynie swoje schematy, dziwactwa, ale samodzielne, a nawet pracujące i cenione w swojej pracy (Zespół Aspergera się kłania). O autystach niskofunkcjonujących jakoś filmów się nie kręci, bo taki autyzm nie jest "fajny i fascynujący". Taki autyzm to niepełnosprawność, takie dziecko wygląda fizycznie jak każde inne dlatego otoczenie często uważa, że "bachor niewychowany, a matka to nieudacznica". Polak uważa, że "ja to bym dał klapsa i zaraz by ozdrowiał", jazda z takim dzieckiem autobusem to codzienne mierzenie się z ludzkimi ocenami, głupimi komentarzami babć po 80-tce, bo przecież "nie widać, że chory" to chory nie jest (a raczej zaburzony, chorobę się wyleczy, z autyzmem się żyje, to jest ta różnica). Dziecko, które ma Downa lub jeździ na wózku wzbudza współczucie, autysta budzi irytację.
@@tatisiskin8225 Konfliktowi i agresywni bywają ludzie niezależnie od tego czy są autystami. Można być świetnym specjalistą i być konfliktowym, jedno nie wyklucza drugiego. Pierwsze czego się dowiadujesz jako rodzic autysty to "Nie ma na świecie dwóch identycznych przypadków", więc "znam jednego" o niczym nie świadczy. Ja znam wielu i oprócz tego, że mają ZA to mają także każdy inne cechy charakteru, charakter to coś niezależnego od autyzmu. Dziecko poza tym, że ma autyzm dziedziczy także cechy swoich rodziców, jest wychowywane w konkretnych warunkach, Nie wszystkie cechy wynikają zatem bezpośrednio z zaburzeń autystycznych.
Dlatego nie warto słuchać motłochu. Opinie starych bab z przedpotopowym umysłami trzeba olewać ciepłym moczem. Tacy ludzie gnębią świadomie innych, którzy nie pasują do ich widzimisię. Jestem chamski i wulgarny bo nie mogę znieść już tej hipokryzji motłochu.
Witam! Mamy wnuka z autyzmem aktualnie przebywa u nas, opieka nad takim dzieckiem to jak praca w kopalni, 24 godz na dobę, szacunek dla rodzin z takimi dziećmi, miłość do tych dzieci to najwyższy poziom miłości. Dzięki za taką rozmowę. Pozdrawiam!
To jest stwierdzenie faktu a nie obelga, kobieta napisała że ciężko się opiekować takim dzieckiem - porównała to do ciężkiej pracy na kopalni. @@Doma05 nie ubliża temu dziecku ani innym dzieciom ani osobom autystycznym - stwierdzenie że opieka bywa strasznie ciężka i żmudna nie jest równoznaczne z poniżaniem osoby wymagającej opieki także nie szukaj obelgi na siłę. Porównanie dosyć dobre bo sama mam takie problemy z autystycznym synem więc wiem o czym mowa.
U mnie ten proces przebiegł kompletnie na odwrót. W wieku osiemnastu lat trafiłam z mamą do dobrej pani psychiatry, która kazała mojej mamiem spisać na kartce wszystko nietypowe, co u mnie w dzieciństwie się działo. Wchodząc do gabinetu, nie myślałam kompletnie, że mogę mieć autyzm. Dopiero po ponad godzinie rozmowy pani powiedziała, że to Zespół Aspergera, a moje pierwsze pytanie to: "co to jest?" xd
Właśnie mój syn jest taki jak ty , jakbym o nim słuchała .Ma 17 lat i teraz został zdiagnozowany. Najpierw myślałam że ta pani psycholog się pomyliła ale po takich wywiadach jak twój wiem że bardzo dobrze trafiła.
Ja tez poczułam ulgę gdy zdiagnozowaliśmy córcie. Cały czas myslalam, że źle wychowujemy , uczymy za malo kochamy. Teraz wiemy i dajemy miłość akceptację i zrozumienie.
Czesc,autyzm to niepelnosprawnosc lecz spoleczna niewiedza na temat autyzmu jeszcze bardziej krzywdzi z braku szacunku i akceptacji osob z autyzmem w spoleczenstwie. Powienien to byc temat poruszany w szkolach aby w ten sposob pomoc osobom ze spektrum,nie tylko Autysci musze ciagle sie dostosowywac :(
@@piotrbudzyn9804pewnie dlatego, że w części przypadków spektrum zaburzone są takie podstawowe aspekty w rozwoju na tle rówieśników - dziecko ma dużo różnych deficytów, opóźniony rozwój mowy, mowa "niepoprawna", częsta agresja wynikająca z przebodźcowania i problemów komunikacyjnych, wybiórczość pokarmowa która przypomina zaburzenia odżywiania - to tylko część problemów które składają się na obraz dziecka nie funkcjonującego tak jak dzieci zdrowe - stąd nazywanie tego kontrastowo np. całościowo zaburzeniami, czymś na kształt choroby przychodzi wręcz naturalnie. Jeśli spojrzysz na świetnie rozwijającego się 5 latka, który mówi, czyta i bawi się z innymi a obok zobaczysz 5 latka który nie mówi lub mówi pojedyncze słowa i nie umie bawić się ze zdrowymi dziećmi, mimo że od lat próbujesz go uczyć jak się bawić - to naturalnie nasuwa się pogląd że coś mu jest, tak jakby był chory. Trudniej o takim dziecku mówić: zdrowe, tylko neuroatypowe.
Apropos spoleczenstwa - ono potrzebuje takich szuflad jak 'autyzm', zeby stygmatyzowac tych, ktorych nie rozumie. Mam wrazenie, ze dlatego ten temat jest tak popularny.
Czy osoby w spektrum, oprócz tego, ze nie rozumieją figur retorycznych lub lawirowania, sami mogą je stosować, nawet nagminnie i to ze zrozumieniem? ... chociażby ze zrozumieniem co najmniej dla siebie?
Proszę nie zwalać wszystkiego na szkołę, bo często to rodzice nie wyrażają zgody na pójście z dzieckiem na badania, bo jak twierdzą szkoła/nauczyciel wymyśla! Ale oczywiście są przypadki, kiedy szkoła nic nie robi, żeby pomóc uczniowi, tylko chce się pozbyć problemu, a co za tym idzie pozbyć ucznia.
Myślę, że edukację powinno się już zacząć od wieku przedszkolnego. Mieszkam w Wielkiej Brytanii i do klasy mojego dziecka chodzi dwoje dzieci autystycznych , z zespołem Downa oraz niesłyszące. I od początku dzieci uczą się i oswajają w naturalny sposób z niepelnosprawnoscia i autyzmem. Ale tak jak panie powiedziały do tego jest potrzebna najpierw edukacja personelu medycznego i w szkolnictwie.
myślę, że ogólnie pożadane byłoby aby w szkole i w przedszkolu dzieci kontaktowały się i poznawały inność....i uczyły się tolerancji i zrozumienia... Dotyczy to wszelkich INNOŚCI........ oczywiście wymaga to znajomości rzeczy i dobrych chęci ze strony dorosłych-nauczycieli,lekarzy.księży(!!!)
Polska szkoła leci schematem i stosuje spychologię, a rodzice dzieci zdrowych interesują tylko własne cztery litery i też "chcą się pozbyć problemu". U nas każde dziecko ma być "pod linijkę".
@@Blanka1100 generalnie daleko nam jeszcze do społeczeństw obywatelskich(takich jak np w krajach skandynawskich) ale też w pełni demokratycznych,gdzie jednak liczy się dobro wspólne...
Autyzm to jest I będzie choroba. Nieważne co mi powiecie, to nie źle, że to choroba, ale jak 2różne kolory oczu u jednego człowieka to choroba, to autyzm to też jest choroba. To, że coś jest chorobą nie znaczy, że ktoś kto to ma jest "nie normalny", gdy coś jest inne niż u reszty to jest choroba. Jeśli myślisz, że to nie jest choroba, to technicznie nie masz racji, (teraz zaczynam część na której się nieznam I pewnie będę gadać głupoty) autyzm może być też bardzo poważną chorobą, takie "problemy" z nawiązaniem kontaktu, może świadczyć, że nw. jesteś introwerty-kiem/czką....
No właśnie, ale ta pani powie, ze to wina szkoły, ze nic nie zrobili i nikt się nie zainteresował, choć rodzice też to olali, bo przecież dobrze się uczyła.
Dodatkowo mowi o tym jakie dziewczynki w spektrum sa skromne i grzecze, potulne, a na komentarz na instagramie dostalam odpowiedz pelna jadu, wrecz agresywna zamiast merytortcznej. I nic nie da sobie powiedziec, bo "mam autyzm" i pozjadalam wszystkie rozumy, wszystko o nim wiem i koniec kropka. Niestety, nie tak to dziala 😉
Przecież wiele jest przypadków, że tylko jedno lub część rodzeństwa jest autystyczna a nie wszystkie dzieci zawsze, więc nic w tym dziwnego że się nie zorientowali. Przecież ona opowiada o maskowaniu się, to jest powszechna wiedza dziś że dziewczyny dobrze się maskują i dlatego często są diagnozowane późno. Poza tym każdy autysta jest inny więc jej cechy mogły być zupełnie inne niż u siostry a diagnoz robiło się kiedyś o wiele mniej - to już dobitnie wyjaśnia dlaczego nie było podejrzenia i badań u niej.
Jeżeli chcemy opisać całe spektrum ASD to nie możemy chyba uniknąć określenia choroba - wystarczy posłuchać matek dzieci z autyzmem - jakie mają problemy to trudno określić te dzieci jako po prostu inne - tak mi się wydaje - nie znsjąc jednak sprawy dokładnie
Szanuję to, że Pani przeczytała dużo na temat autyzmu i nie podważam w całości tego co Pani mówi o sobie, natomiast gwarantuję Pani, że gdyby miała Pani autyzm rozumiany jako zaburzenie neurorozwojowe, wiedziała by Pani i Pani otoczenie o tym od wczesnego dzieciństwa. I słusznie Pani mówi o tej diecie i o tych szczepionkach, ale warto szukać czynników które powodują zwiększanie ilości tych zaburzeń. Tak samo jak warto oceniać substancje na przykład pod kątem wpływu na powstawanie raka. To że mamy pewne cechy kojarzone ze spektrum atutyzmu nie czyni nas autystykami. Tak samo jak opalanie nie powoduje że stajemy się murzynami. Powiem Pani w sekrecie co przekazał mi pewien mały autystyk - widzę twoją twarz jakbym patrzył w słońce, nie słyszę większości co do mnie mówisz, ale młynek do kawy słyszę jak startujący samolot i to mnie przeraża, dlatego musi być schowany w szafce, czuję muśnięcie ogonem kota po moich spodniach tak mocno że muszę rozmasować nogę, a pod stopami nic nie czuję dlatego chodzę boso po kamieniach, czasem muszę przycisnąć do ciebie głowę bo też jej nie czuję, jedne zapachy czuję za mocno i nie tknę takich potraw inne słabo i dlatego chcę je wąchać cały czas. Nie wytrzymam jak mam kroplę wody na ubraniu i muszę się rozebrać, ale całe morze wody kocham i nie boję się fal które zalewają mi głowę. Nie rozumiem różnicy między łap piłkę i rzuć piłkę jak do mnie mówisz, ale jak zobaczę co to znaczy na obrazku to już rozumiem. Nie prawda że lubię się izolować. Najbardziej lubię jak wszyscy domownicy leżą obok siebie w łóżku jak śledzie w puszce....
Hehe, dobre. Gwarantuję panu, że mam autyzm rozumiany jako zaburzenie neurorozwojowe - żaden inny autyzm nie istnieje. Natomiast faktem jest, że jest to bardzo szerokie spektrum, i każda osoba ma różne nasilenie poszczególnych cech. Może panu trochę rozjaśni sytuację, że byłam diagnozowana wg starej klasyfikacji, i ze względu na brak towarzyszącej niepełnosprawności intelektualnej i brak opóźnień w rozwoju mowy moja oficjalna diagnoza brzmi "Zespół Aspergera" (termin, który przestanie istnieć od przyszłego roku). Zapraszam do zapoznania się z materiałami na naszym kanale "Neuroatypowe". Pozdrawiam:)
Nie, autyzm to w dalszym ciągu autyzm. Spektrum jest duże i szerokie i nie ma żadnych rodzajów. Słowo SPEKTRUM mówi naprawdę dużo. Typowa osoba autystyczna nie istnieje
@@ameliasamoticha7012 Nie różnicuję tego osobiście, co kto uważa i nie jestem za przyklejaniem komuś łatki a ten to ma gorzej a ten to ma lepiej. Przy okazji każdy autysta żyje w swoim świecie mając wrażenie, że w tym jest tylko gościem. Grunt że niektórzy potrafią to kontrolować.
@@DzikiFotograf Bo autyzm to objaw. Choroba powoduje deprywacji bodźców przez co nie rozwijają się funkcje poznawcze. To tak gdyby małe dziecko trzymać w klatce przykryte kocem a na uszy założyć mu słuchawki.
@@maryblade1 Autyzm to inny sposób funkcjonowania. Inny, od większości z ogółu populacji, co nie znaczy gorszy. I jest to bardzo szerokie spektrum. I nie jest to objaw choroby, bo autyzm to nie choroba.
@@DzikiFotograf Autyzm to nie choroba tylko objaw. Ile osób ze spektrum znasz? Z iloma pracowałeś? i widziałeś efekty po włączeniu diety? leków? Ja setki jak nie tysiące... :) wiec wiem o czym mówię
A może to INTROWERTYZM ? Każde dziecko UCZY SIĘ zachowań społecznych, odwzorowuje je obserwując rodziców, rówieśników, idoli medialnych. Mam wrażenie, że od wszystkich wymaga się zachowań stereotypowych, nie tylko od ludzi ze spektrum autyzmu.
Ale autystycy mają problem z empatią poznawczą dlatego przychodzi im to z trudem. Dlatego są albo "niegrzeczni" albo mają bardziej "schizoidalne" usposobienie.
@@AW-dt8ct Mnie też przychodzi z trudem bycie stereotypową, wręcz bronię się przed byciem stereotypową Miewam z tego powodu utrudnienia życiowe. Nie jestem autystykiem. Cenię w sobie bycie "niegrzeczną".
Podstawowa różnica między rozwojem dziecka autystycznego a neurotypowego to stosunek uwagi poświęcanej obiektom a emocjom. Dziecko autystyczne bardziej interesuje się przedmiotami, światem zewnętrznym, mechanizmami działania różnych zjawisk, urządzeniami technicznymi, dźwiękami i konkretnymi tematami; natomiast słabo sobie radzi z kwestiami komunikacyjnymi i społecznymi. Nie znaczy to oczywiście, że nigdy się nimi nie będzie interesować, bo również te kwestie mogą wejść w krąg tzw. szczególnych zainteresowań takiej osoby. Różnica jest jednak taka, że taka młoda osoba podejdzie do tego w sposób stricte analityczny, obserwacyjny zamiast rozumienia intuicyjnego.
A co to niby ma być? Autyzm bezobjawowy? Nikt nie zauważył...bo może nie było czego zauważać. Ta Pani jest poprostu nieśmiałą osobą. A ten vlog to super sposób na życie, jest temat, są wyświetlenia, szansa na kasę. Gdyby tak wyglądał autyzm że dziecko dobrze się uczy, nikomu nie przeszkadza to oznaczałoby że to świetne zaburzenie takie którego nie widać. Tymczasem prawdziwy autyzm to cierpienie dziecka, trudności na każdym kroku że wszystkim. I przestańcie pierniczyć o tym spektrum że można to mieć ale tak że nikt nic nie zauważy. Wszyscy Ci którzy się diagnozują w dorosłości i potem szumnie zakładają blogi szukają łatwego sposobu na życie bo temat lotny, bardzo modny. Widziałam wiele dzieci autystycznych i niestety autyzm prawdziwy zabiera samodzielność człowiekowi. Ta pani ma autyzm wydumany. To trochę przypomina depresję u celebrytow. Temat dobry do istnienia w świecie mediów. Gdyby to był prawdziwy autyzm nie byłaby Pani w stanie prowadzić rozmów na takim poziomie. Ci samorzecznicy zafałszowują temat autyzmu.
Rozumiesz pojęcie „spektrum”? Autyzm to nie wynik zadania matematycznego, ze wszystko jest zero-jedynkowe. To zbiór cech o rożnym nasileniu, rożnych objawach u rożnych osób. Musi wystąpić tzw. triada autystyczna, ale u każdej osoby będzie wyglądać inaczej. Poza tym, ze siedzi i rozmawia nie znaczy, ze robi to naturalnie, swobodnie i bez stresu. Prawdopodobnie obyła się juz z sytuacja prowadząc własny kanał na yt i przećwiczyła sytuacje nie raz. Takie komentarze są potwornie irytujące, bo nagle ktoś kto kompletnie nie ma wiedzy na dany temat wypowiada się i podważa opinie specjalistów i cały proces diagnostyczny, który musiał zaistnieć zanim ktoś te oficjalna diagnozę otrzymał. Niewiedza nie jest czym złym. Nie da się wiedzieć wszystkiego. Ale już ignorancja rozpala mi nerwy do czerwoności.
Uważam że ta Pani ma jakieś drobne niedociągnięcia w procesie socjalizacji a nie autyzm(spektrum).W tym wywiadzie jest bardzo otwarta.Ta diagnoza to chyba na wyrost aby dodać sobie niezwykłości
Hej, ja jestem nauczycielką biologii neuroatypową. Upowszechnię tą wiedzę w swojej szkole. Pozdrawiam Cię Ida❤
Właśnie dostałam diagnozę. Mam 46 lat. Całe życie oskarżałam się, że może jestem wyniosła, że nie dość się staram o kontakty z ludźmi, oceniałam się, winiłam. Dziwię się, że psychologowie nie są w stanie zwrócić uwagi na pewne sygnały, że to może być to. Teraz mogę być sobą, rozumieć swoje potrzeby i zadbać o nie. Nie jestem osobą z niepełnosprawnością, a jednak tyle lat w izolacji w poczuciu totalnego odklejenia, to też jakiś rodzaj cierpienia.
Podejrzewam, że mogę mieć taki sam problem. Proszę mi poradzić od czego mam zacząć. Do kogo się udać najpierw?
Psychologowie są ślepi. Miałem kontakt z dziesiątkami psychologów i psychoterapeutów żaden nie domyślił się, że mam autyzm (No, prawie żaden. Bo jedna pani podejrzewała to jednak). Za to bliscy, a nawet obce osoby - laicy, sugerowali mi to od dawna. I jak się okazało, to amatorzy mieli rację, bo po trzydziestce w końcu otrzymałem diagnozę. A pewne rzeczy były takie oczywiste... Czułem się jakbym utkwił w martwym punkcie. I w sumie jestem rozczarowany kontaktem z fachowcami
Dzięki za rozmowę,mnie lata przymusu dopasowywania siebie doprowadziły do alkoholizmu i depresji,,,,
Bardzo cenny wywiad, dziękuję 😊
Fajna , mądra dziewczyna. Dajmy żyć innym. Ludzie są różni i tak jest dobrze.
ładnie napisane
Pani przeprowadzająca wywiad kolejny raz wyjazala się empatią i wyczuciem w rozmowie o trudnym temacie, gratuluję.
Zostałam zdiagnozowana po 40, a całe życie leczę się na depresję i inne zaburzenia. Dziś uczę się w końcu siebie prawdziwej, co za ulga...
super! bardzo ważny głos, dzięki Ida :)
Też zostałam niewłaściwe zdiagnozowana, nikt nawet nie zrobił mi jednego testu. Zamiast tego wklepali mi " zaburzenia osobowości i odżywiania". To co mówisz o czasach liceum, to moja historia. Nie mogłam znieść tłumu i wiele godzin w tygodniu spędzałam w szkolnej czytelni. Chowałam się też w kościele, bo tam był spokój i cisza.
Rel
Czy złożyłaś/eś skargę celem weryfikacji pracy specjalistów przed sporządzeniem zespołu Aspergera? Miłego dnia:)
@@ldurniat nie mówi się już tak
To był bardzo fajny wywiad, dzięki:)
Nie oglądałam jeszcze ale dzięki
Za*
@@wiolettastaniec6336 ?
z ciekawością i przyjemnoscią wysłuchałam rozmowy,warto o tych sprawach("neuroatypowości")mówić,pozdrawiam obie Panie 👍😍
Dziękuję za mądrą rozmowę.
Za mówienie głośno, że autyzm to nie choroba i nie ma leków.
Temple Grandin .
Kobieta z wysoko funkcjonującym autyzmem. Wydała wiele książek o tym jak autystyk postrzega świat, jak my neuronormatywni możemy im pomóc. Jest też wspaniały film o niej.
Nie mówi się wysoko funkcjonujący bo to jest krzywdzące i określa stopień funkcjonowania
@@Doma05 to nie ja wymyśliłam. Jest autyzm atypowy, autyzm dziecięcy i zespół Aspergera. W Polsce mówimy zespół Aspergera, a w USA inaczej rozgraniczają. Zespół Aspergera nazywany jest wysokofunkcjonujący autyzm. Iż jest brak upośledzenia umysłowego. A w przypadku autyzmu często występuje lekki lub umiarkowany stopień upośledzenia. Dlatego użyłam w stosunku do amerykańskiej autorki Temple Grandin określenia wysokofunkcjonujący autyzm, iż ona sama używa tego terminu w stosunku do siebie. I nie widzę w tym nic obraźliwego. Bo to rzeczywiście określa poziom funkcjonowania.
Dzięki za tę rozmowę. Wiele osób ma stereotypowe wyobrażenie o osobach w spektrum (co widać w części komentarzy). Większa reprezentacja pozwala rozszerzać spektrum wyobrażeń o spektrum.
Lepiej być dziwnym niż byle jakim :) Świetna, mądra rozmowa :)
Ciekawa i wiele wyjaśniająca rozmowa.
Pomimo, że temat trudny, sposób w jaki został poruszony sprawił, że słuchało się Obu Pań z przyjemnością.
bardzo dziękuję za konkretne informacje.
BRAWO !! KTOŚ WRESZCIE MÓWI JAK JEST. Brakowało mi tego filmu na YT. Jestem osobą autystyczną zdiagnozowaną 3 lata temu.
Polecamy też nasz kanał^^
Mi też ( zostałam zdiagnozowana 12 lat temu) (16.09.2009)
W 2018 ?
@@Doma05 tak, jesienią 2018
@@emihydro-elektro szok i nie dowierzanie lol
Spektrum autyzmu to fascynujący temat... mnie zawsze zastanawiało, jak to możliwe, że osoby ze spektrum rysują bez szkiców i perfekcyjnie. Wiem, geniusz to nie tylko ta opcja... Bo są i takie osoby, które nigdy nie nawiążą z nami kontaktu. Oczywiście, gorzej jest z diagnozą u dziewcząt / kobiet. :) Przygody tej pani - dotyczą też osób z niepełnosprawnością wzroku. Też tak bywa - a czytałam, że osoby ze spektrum, widzą lepiej niż dobrze widzący człowiek. O wiele lepiej. O ile nie są niewidome :) Taka ciekawostka - i też się maskuje jak się da.
Ludzie muszą zrozumieć jedną rzecz. Autyzm ma różne oblicza. Jeżeli ktoś uważa, że autysta to geniusz/dziwak z seriali Hollywood, ale generalnie to "nic takiego", to "taka nowa moda", "teraz to każdy ma autyzm" i "kiedyś tego nie było" to nie wie o czym mówi. Mówimy spectrum autyzmu, bo na jednym krańcu mamy osoby nieme/mówiące kilka słów, często z upośledzeniem umysłowym, padaczką, bez szans na samodzielność, a na drugim krańcu mamy osoby ledwie muśnięte tym zaburzeniem, w intelektualnej normie, mające jedynie swoje schematy, dziwactwa, ale samodzielne, a nawet pracujące i cenione w swojej pracy (Zespół Aspergera się kłania). O autystach niskofunkcjonujących jakoś filmów się nie kręci, bo taki autyzm nie jest "fajny i fascynujący". Taki autyzm to niepełnosprawność, takie dziecko wygląda fizycznie jak każde inne dlatego otoczenie często uważa, że "bachor niewychowany, a matka to nieudacznica". Polak uważa, że "ja to bym dał klapsa i zaraz by ozdrowiał", jazda z takim dzieckiem autobusem to codzienne mierzenie się z ludzkimi ocenami, głupimi komentarzami babć po 80-tce, bo przecież "nie widać, że chory" to chory nie jest (a raczej zaburzony, chorobę się wyleczy, z autyzmem się żyje, to jest ta różnica). Dziecko, które ma Downa lub jeździ na wózku wzbudza współczucie, autysta budzi irytację.
No ale ja znam bliską mi osobę z ZA i nie radzi sobie w piracy, konfliktowy człowiek, brak taktu, agresywny.
Bardzo dobry komentarz ;)
@@tatisiskin8225 Konfliktowi i agresywni bywają ludzie niezależnie od tego czy są autystami. Można być świetnym specjalistą i być konfliktowym, jedno nie wyklucza drugiego. Pierwsze czego się dowiadujesz jako rodzic autysty to "Nie ma na świecie dwóch identycznych przypadków", więc "znam jednego" o niczym nie świadczy. Ja znam wielu i oprócz tego, że mają ZA to mają także każdy inne cechy charakteru, charakter to coś niezależnego od autyzmu. Dziecko poza tym, że ma autyzm dziedziczy także cechy swoich rodziców, jest wychowywane w konkretnych warunkach, Nie wszystkie cechy wynikają zatem bezpośrednio z zaburzeń autystycznych.
Frida, dokładnie tak jest. Jestem matką "nieudacznica" , która nie potrafiła wychować Aspergerka.
Dlatego nie warto słuchać motłochu. Opinie starych bab z przedpotopowym umysłami trzeba olewać ciepłym moczem. Tacy ludzie gnębią świadomie innych, którzy nie pasują do ich widzimisię. Jestem chamski i wulgarny bo nie mogę znieść już tej hipokryzji motłochu.
Witam! Mamy wnuka z autyzmem aktualnie przebywa u nas, opieka nad takim dzieckiem to jak praca w kopalni, 24 godz na dobę, szacunek dla rodzin z takimi dziećmi, miłość do tych dzieci to najwyższy poziom miłości. Dzięki za taką rozmowę. Pozdrawiam!
pozdrawiam i życzę dużo sił i zdrowia...
moja wnuczka jest w trakcie diagnozowania....
Nie zawsze tak to zaburzenie wygląda , to tak samo jak powiedzenie jako obelgii
To jest stwierdzenie faktu a nie obelga, kobieta napisała że ciężko się opiekować takim dzieckiem - porównała to do ciężkiej pracy na kopalni. @@Doma05 nie ubliża temu dziecku ani innym dzieciom ani osobom autystycznym - stwierdzenie że opieka bywa strasznie ciężka i żmudna nie jest równoznaczne z poniżaniem osoby wymagającej opieki także nie szukaj obelgi na siłę. Porównanie dosyć dobre bo sama mam takie problemy z autystycznym synem więc wiem o czym mowa.
U mnie ten proces przebiegł kompletnie na odwrót. W wieku osiemnastu lat trafiłam z mamą do dobrej pani psychiatry, która kazała mojej mamiem spisać na kartce wszystko nietypowe, co u mnie w dzieciństwie się działo. Wchodząc do gabinetu, nie myślałam kompletnie, że mogę mieć autyzm. Dopiero po ponad godzinie rozmowy pani powiedziała, że to Zespół Aspergera, a moje pierwsze pytanie to: "co to jest?" xd
Właśnie mój syn jest taki jak ty , jakbym o nim słuchała .Ma 17 lat i teraz został zdiagnozowany. Najpierw myślałam że ta pani psycholog się pomyliła ale po takich wywiadach jak twój wiem że bardzo dobrze trafiła.
Ja tez poczułam ulgę gdy zdiagnozowaliśmy córcie. Cały czas myslalam, że źle wychowujemy , uczymy za malo kochamy. Teraz wiemy i dajemy miłość akceptację i zrozumienie.
Czesc,autyzm to niepelnosprawnosc lecz spoleczna niewiedza na temat autyzmu jeszcze bardziej krzywdzi z braku szacunku i akceptacji osob z autyzmem w spoleczenstwie. Powienien to byc temat poruszany w szkolach aby w ten sposob pomoc osobom ze spektrum,nie tylko Autysci musze ciagle sie dostosowywac :(
Jednak dla wielu rodziców nazwanie autyzmu chorobą jest w pewien sposób uwalniające
Dlaczego pytam się jako osoba z zespołem Aspergera
@@piotrbudzyn9804pewnie dlatego, że w części przypadków spektrum zaburzone są takie podstawowe aspekty w rozwoju na tle rówieśników - dziecko ma dużo różnych deficytów, opóźniony rozwój mowy, mowa "niepoprawna", częsta agresja wynikająca z przebodźcowania i problemów komunikacyjnych, wybiórczość pokarmowa która przypomina zaburzenia odżywiania - to tylko część problemów które składają się na obraz dziecka nie funkcjonującego tak jak dzieci zdrowe - stąd nazywanie tego kontrastowo np. całościowo zaburzeniami, czymś na kształt choroby przychodzi wręcz naturalnie. Jeśli spojrzysz na świetnie rozwijającego się 5 latka, który mówi, czyta i bawi się z innymi a obok zobaczysz 5 latka który nie mówi lub mówi pojedyncze słowa i nie umie bawić się ze zdrowymi dziećmi, mimo że od lat próbujesz go uczyć jak się bawić - to naturalnie nasuwa się pogląd że coś mu jest, tak jakby był chory. Trudniej o takim dziecku mówić: zdrowe, tylko neuroatypowe.
Apropos spoleczenstwa - ono potrzebuje takich szuflad jak 'autyzm', zeby stygmatyzowac tych, ktorych nie rozumie. Mam wrazenie, ze dlatego ten temat jest tak popularny.
Tak
Czy osoby w spektrum, oprócz tego, ze nie rozumieją figur retorycznych lub lawirowania, sami mogą je stosować, nawet nagminnie i to ze zrozumieniem? ... chociażby ze zrozumieniem co najmniej dla siebie?
Proszę nie zwalać wszystkiego na szkołę, bo często to rodzice nie wyrażają zgody na pójście z dzieckiem na badania, bo jak twierdzą szkoła/nauczyciel wymyśla!
Ale oczywiście są przypadki, kiedy szkoła nic nie robi, żeby pomóc uczniowi, tylko chce się pozbyć problemu, a co za tym idzie pozbyć ucznia.
Moi rodzice tacy byli, nie przyjęli do wiadomości, że trzeba pomóc córce, chcieli mieć idealne dziecko, a ja nim nie byłam.
@@kaledonia1983 Współczuję!
❤️
Zgodzimy się z tym
Myślę, że edukację powinno się już zacząć od wieku przedszkolnego. Mieszkam w Wielkiej Brytanii i do klasy mojego dziecka chodzi dwoje dzieci autystycznych , z zespołem Downa oraz niesłyszące. I od początku dzieci uczą się i oswajają w naturalny sposób z niepelnosprawnoscia i autyzmem. Ale tak jak panie powiedziały do tego jest potrzebna najpierw edukacja personelu medycznego i w szkolnictwie.
myślę, że ogólnie pożadane byłoby aby w szkole i w przedszkolu dzieci kontaktowały się i poznawały inność....i uczyły się tolerancji i zrozumienia...
Dotyczy to wszelkich INNOŚCI........
oczywiście wymaga to znajomości rzeczy i dobrych chęci ze strony dorosłych-nauczycieli,lekarzy.księży(!!!)
@@pilnauczennica7886 raczej w Polsce tego nie zobaczymy
@@Doma05 ja na pewno nie dojyże,ale mimo wszystko jakąś tam nadzieję mam że dożyją moje wnuczki...
podrawiam🥰
Polska szkoła leci schematem i stosuje spychologię, a rodzice dzieci zdrowych interesują tylko własne cztery litery i też "chcą się pozbyć problemu". U nas każde dziecko ma być "pod linijkę".
@@Blanka1100 generalnie daleko nam jeszcze do społeczeństw obywatelskich(takich jak np w krajach skandynawskich) ale też w pełni demokratycznych,gdzie jednak liczy się dobro wspólne...
Autyzm to jest I będzie choroba. Nieważne co mi powiecie, to nie źle, że to choroba, ale jak 2różne kolory oczu u jednego człowieka to choroba, to autyzm to też jest choroba. To, że coś jest chorobą nie znaczy, że ktoś kto to ma jest "nie normalny", gdy coś jest inne niż u reszty to jest choroba. Jeśli myślisz, że to nie jest choroba, to technicznie nie masz racji, (teraz zaczynam część na której się nieznam I pewnie będę gadać głupoty) autyzm może być też bardzo poważną chorobą, takie "problemy" z nawiązaniem kontaktu, może świadczyć, że nw. jesteś introwerty-kiem/czką....
Nie rozumiem, skoro siostra była zdiagnozowana w dziecinstwie to rodzice nie zorientowali się, że z drugim dzieckiem też jest coś nie tak?
No właśnie, ale ta pani powie, ze to wina szkoły, ze nic nie zrobili i nikt się nie zainteresował, choć rodzice też to olali, bo przecież dobrze się uczyła.
Dodatkowo mowi o tym jakie dziewczynki w spektrum sa skromne i grzecze, potulne, a na komentarz na instagramie dostalam odpowiedz pelna jadu, wrecz agresywna zamiast merytortcznej. I nic nie da sobie powiedziec, bo "mam autyzm" i pozjadalam wszystkie rozumy, wszystko o nim wiem i koniec kropka. Niestety, nie tak to dziala 😉
Przecież wiele jest przypadków, że tylko jedno lub część rodzeństwa jest autystyczna a nie wszystkie dzieci zawsze, więc nic w tym dziwnego że się nie zorientowali. Przecież ona opowiada o maskowaniu się, to jest powszechna wiedza dziś że dziewczyny dobrze się maskują i dlatego często są diagnozowane późno. Poza tym każdy autysta jest inny więc jej cechy mogły być zupełnie inne niż u siostry a diagnoz robiło się kiedyś o wiele mniej - to już dobitnie wyjaśnia dlaczego nie było podejrzenia i badań u niej.
Jeżeli chcemy opisać całe spektrum ASD to nie możemy chyba uniknąć określenia choroba - wystarczy posłuchać matek dzieci z autyzmem - jakie mają problemy to trudno określić te dzieci jako po prostu inne - tak mi się wydaje - nie znsjąc jednak sprawy dokładnie
Osoba z ZA jest często nietaktowna i zbyt bezpośrefnia.
Jak usłyszałem przycholoszka . To zrezygnowałem z oglądania dalej .
Szanuję to, że Pani przeczytała dużo na temat autyzmu i nie podważam w całości tego co Pani mówi o sobie, natomiast gwarantuję Pani, że gdyby miała Pani autyzm rozumiany jako zaburzenie neurorozwojowe, wiedziała by Pani i Pani otoczenie o tym od wczesnego dzieciństwa. I słusznie Pani mówi o tej diecie i o tych szczepionkach, ale warto szukać czynników które powodują zwiększanie ilości tych zaburzeń. Tak samo jak warto oceniać substancje na przykład pod kątem wpływu na powstawanie raka. To że mamy pewne cechy kojarzone ze spektrum atutyzmu nie czyni nas autystykami. Tak samo jak opalanie nie powoduje że stajemy się murzynami. Powiem Pani w sekrecie co przekazał mi pewien mały autystyk - widzę twoją twarz jakbym patrzył w słońce, nie słyszę większości co do mnie mówisz, ale młynek do kawy słyszę jak startujący samolot i to mnie przeraża, dlatego musi być schowany w szafce, czuję muśnięcie ogonem kota po moich spodniach tak mocno że muszę rozmasować nogę, a pod stopami nic nie czuję dlatego chodzę boso po kamieniach, czasem muszę przycisnąć do ciebie głowę bo też jej nie czuję, jedne zapachy czuję za mocno i nie tknę takich potraw inne słabo i dlatego chcę je wąchać cały czas. Nie wytrzymam jak mam kroplę wody na ubraniu i muszę się rozebrać, ale całe morze wody kocham i nie boję się fal które zalewają mi głowę. Nie rozumiem różnicy między łap piłkę i rzuć piłkę jak do mnie mówisz, ale jak zobaczę co to znaczy na obrazku to już rozumiem. Nie prawda że lubię się izolować. Najbardziej lubię jak wszyscy domownicy leżą obok siebie w łóżku jak śledzie w puszce....
Hehe, dobre. Gwarantuję panu, że mam autyzm rozumiany jako zaburzenie neurorozwojowe - żaden inny autyzm nie istnieje. Natomiast faktem jest, że jest to bardzo szerokie spektrum, i każda osoba ma różne nasilenie poszczególnych cech. Może panu trochę rozjaśni sytuację, że byłam diagnozowana wg starej klasyfikacji, i ze względu na brak towarzyszącej niepełnosprawności intelektualnej i brak opóźnień w rozwoju mowy moja oficjalna diagnoza brzmi "Zespół Aspergera" (termin, który przestanie istnieć od przyszłego roku). Zapraszam do zapoznania się z materiałami na naszym kanale "Neuroatypowe". Pozdrawiam:)
Czytając Ten komentarz łatwiej zrozumieć osoby z autyzmem 🤗
@@lasko8765 cieszę się w tym sensie mnie rozumiesz :)
"Autyzm a autyzm " to chyba różnica o jakim jest nasileniu Bo chyba są dzieci co nawet nie mówią tylko wydają jakieś dźwięki ,żyją w swoim świecie.
To samo lol (napisał*ś to samo słowo raz dużej litery a raz z małej) nie ma żadnych rodzaji tego zaburzenia nawet nie podał*ś argumentów
Nie, autyzm to w dalszym ciągu autyzm. Spektrum jest duże i szerokie i nie ma żadnych rodzajów. Słowo SPEKTRUM mówi naprawdę dużo. Typowa osoba autystyczna nie istnieje
@@kanya1134 diagnoza lekarzy Psychiatrie "atypische Autismus "
@@ameliasamoticha7012 Nie różnicuję tego osobiście, co kto uważa i nie jestem za przyklejaniem komuś łatki a ten to ma gorzej a ten to ma lepiej. Przy okazji każdy autysta żyje w swoim świecie mając wrażenie, że w tym jest tylko gościem. Grunt że niektórzy potrafią to kontrolować.
@@kanya1134 lekarze psychatrii wystawiaja diagnoze..
Autyzm to objaw choroby, często już na poziomie mitochondrialnym.
Nie choroby, tylko odmienny system operacyjny. Dziedziczny. Dziedziczenie poligenetyczne.
Autyzm to nie choroba, tylko zaburzenie. Choroby się leczy, zaburzenia nie. Można pracować nad tym, by się lepiej żyło, ale tego się nie pozbędzie.
@@DzikiFotograf Bo autyzm to objaw. Choroba powoduje deprywacji bodźców przez co nie rozwijają się funkcje poznawcze. To tak gdyby małe dziecko trzymać w klatce przykryte kocem a na uszy założyć mu słuchawki.
@@maryblade1 Autyzm to inny sposób funkcjonowania. Inny, od większości z ogółu populacji, co nie znaczy gorszy. I jest to bardzo szerokie spektrum. I nie jest to objaw choroby, bo autyzm to nie choroba.
@@DzikiFotograf Autyzm to nie choroba tylko objaw. Ile osób ze spektrum znasz? Z iloma pracowałeś? i widziałeś efekty po włączeniu diety? leków? Ja setki jak nie tysiące... :) wiec wiem o czym mówię
A może to INTROWERTYZM ?
Każde dziecko UCZY SIĘ zachowań społecznych, odwzorowuje je obserwując rodziców, rówieśników, idoli medialnych. Mam wrażenie, że od wszystkich wymaga się zachowań stereotypowych, nie tylko od ludzi ze spektrum autyzmu.
Ale autystycy mają problem z empatią poznawczą dlatego przychodzi im to z trudem. Dlatego są albo "niegrzeczni" albo mają bardziej "schizoidalne" usposobienie.
total
@@AW-dt8ct Mnie też przychodzi z trudem bycie stereotypową, wręcz bronię się przed byciem stereotypową Miewam z tego powodu utrudnienia życiowe. Nie jestem autystykiem. Cenię w sobie bycie "niegrzeczną".
Podstawowa różnica między rozwojem dziecka autystycznego a neurotypowego to stosunek uwagi poświęcanej obiektom a emocjom. Dziecko autystyczne bardziej interesuje się przedmiotami, światem zewnętrznym, mechanizmami działania różnych zjawisk, urządzeniami technicznymi, dźwiękami i konkretnymi tematami; natomiast słabo sobie radzi z kwestiami komunikacyjnymi i społecznymi. Nie znaczy to oczywiście, że nigdy się nimi nie będzie interesować, bo również te kwestie mogą wejść w krąg tzw. szczególnych zainteresowań takiej osoby. Różnica jest jednak taka, że taka młoda osoba podejdzie do tego w sposób stricte analityczny, obserwacyjny zamiast rozumienia intuicyjnego.
Ta pani chyba nigdy nie widziała osoby z autyzmem.
Proszę zapoznać się z definicją wyrazu "spektrum".
A co to niby ma być? Autyzm bezobjawowy? Nikt nie zauważył...bo może nie było czego zauważać. Ta Pani jest poprostu nieśmiałą osobą. A ten vlog to super sposób na życie, jest temat, są wyświetlenia, szansa na kasę. Gdyby tak wyglądał autyzm że dziecko dobrze się uczy, nikomu nie przeszkadza to oznaczałoby że to świetne zaburzenie takie którego nie widać. Tymczasem prawdziwy autyzm to cierpienie dziecka, trudności na każdym kroku że wszystkim. I przestańcie pierniczyć o tym spektrum że można to mieć ale tak że nikt nic nie zauważy. Wszyscy Ci którzy się diagnozują w dorosłości i potem szumnie zakładają blogi szukają łatwego sposobu na życie bo temat lotny, bardzo modny. Widziałam wiele dzieci autystycznych i niestety autyzm prawdziwy zabiera samodzielność człowiekowi. Ta pani ma autyzm wydumany. To trochę przypomina depresję u celebrytow. Temat dobry do istnienia w świecie mediów. Gdyby to był prawdziwy autyzm nie byłaby Pani w stanie prowadzić rozmów na takim poziomie. Ci samorzecznicy zafałszowują temat autyzmu.
Rozumiesz pojęcie „spektrum”? Autyzm to nie wynik zadania matematycznego, ze wszystko jest zero-jedynkowe. To zbiór cech o rożnym nasileniu, rożnych objawach u rożnych osób. Musi wystąpić tzw. triada autystyczna, ale u każdej osoby będzie wyglądać inaczej. Poza tym, ze siedzi i rozmawia nie znaczy, ze robi to naturalnie, swobodnie i bez stresu. Prawdopodobnie obyła się juz z sytuacja prowadząc własny kanał na yt i przećwiczyła sytuacje nie raz.
Takie komentarze są potwornie irytujące, bo nagle ktoś kto kompletnie nie ma wiedzy na dany temat wypowiada się i podważa opinie specjalistów i cały proces diagnostyczny, który musiał zaistnieć zanim ktoś te oficjalna diagnozę otrzymał. Niewiedza nie jest czym złym. Nie da się wiedzieć wszystkiego. Ale już ignorancja rozpala mi nerwy do czerwoności.
Rozumiem , że jesteś specjalistą w tej dziedzinie, pozdrawiam kobieta z zespołem Aspergera
Uważam że ta Pani ma jakieś drobne niedociągnięcia w procesie socjalizacji a nie autyzm(spektrum).W tym wywiadzie jest bardzo otwarta.Ta diagnoza to chyba na wyrost aby dodać sobie niezwykłości
To " uważanie" pewnie wynika z Twojej niewiedzy?
@@tamaralubinska3676 A Ty jaką masz wiedzę?
@@maamissmakoykowa9814 osoby autystyczne bywają bardzo otwarte, barwne, towarzyskie, empatyczne itd.
Autyzm u tej Pani?
Autyzm u kobiet jest inny niż u mezczyzn
Na autyzm nie zawsze się wygląda. Tak jak na padaczkę, nadciśnienie krwi czy cukrzycę.
Może prowadząca nauczyła by się mówić po polsku.
Co za bzdury! O czym ta kobieta mowi!