Dobrze że dodałeś że granie w trudne gry "może" leczyć depresję, ale jest to zależne od człowieka. U mnie granie w Sekiro, gdzie miałem dosyć pod górę w życiu, nie sprawiło że czułem się lepiej. Powiem tak... więcej prób na bossach powodowało że miałem coraz większy wkurw jak beznadziejnie gram co z kolei przekładało się na to że kolejne próby były coraz gorsze a męki coraz dłuższe i koniec końców czułem się jeszcze gorzej. Pamiętam że robiłem sobie kilkudniowe przerwy od gry, ale "pozytywnego paliwa" wystarczało na jedno dwa podejścia i koniec końców po pokonaniu zrobieniu krótszego endingu "Shura", grę rzuciłem w pizdu :D Pokonanie przeciwnika z którym miałem duże trudności zamiast satysfakcji powodowały gniew i perspektywę że za rogiem czai się być może jeszcze coś gorszego co sprawi mi trudność a ja dalej będę odwalał straszną kichę. Dlatego są pewne okresy w których doceniam gry które stawiały przed nami wyzwania, uwielbiałem kiedyś grać w R6 Siege, For Honor, i cały czas doceniam Dark i Demon Soulsy oraz w szczególności BB, ale lubię też po chujowym dniu w robocie pyknąć w jakiegoś samograja jak przytoczony tu dla przykładu Assassin's Creed czy jakiegoś survivala. Rozumiem że są gry w których przesadne ułatwienia poniekąd eliminują fun związany z osiągnięciem czegoś, ale nie jestem też za tym żeby np. z takiego AC robić coś pokroju Sekiro. Jakiś balans powinien być zachowany.
Dziękuję za miłe słowa ❤️❤️ Natomiast proszę o przysługę 😍 Zrobiłem materiał o bloodborne którego nikt nie ogląda a jest to moja duma Gwarantuje że nie wiesz nic o temacie który tam poruszam 😉😉😎 mały challenge 😅
Segment o grach samochodowych miał sporo bzdur. Chyba nie wiesz że istnieją automatyczne skrzynie biegów i opcja automatycznej zmiany biegów to odzwierciedla. Naciskasz jeden klawisz i auto jedzie? No kurde całkiem jak naciskanie gazu w aucie z automatem i auto jedzie... Jak można się czepiać o uproszczone sterowanie w grach wyścigowych grając na padzie. Przecież ten gatunek akurat ma specjalne gadżety jak kierownice, shiftery do zmiany biegów czy pedały. Jak chcesz realizmu to masz do tego odpowiednie narzędzia.
32:00 - od tego momentu, jedna z lepszych wypowiedzi Kiszaka, niech gawiedź posłucha tak ze 2x, 3x raz. To jest to samo jak starszy człowiek mówi sobie... "... Gdybym w wieku 20 lat miał wiedzę taką jak dziś w wieku 50 lat to bym wielu błędów nie popełnił" - otóż bzdura, gdyby tych błędów nie popełnił to by nie zdobył tej wiedzy i doświadczenia. Trudne sytuacje, wyjebki na pysk i porażki kształtują nasz charakter .
Ciekawostka. W Forzy Horizon 5 przy włączonych wszystkich asystach i dobrze ztuningowanym samochodzie możesz robić wyścigi DOSŁOWNIE trzymając tylko gaz. Jak gra wyszła to popularnym było odpalanie wszystkich asyst, zakładanie gumek recepturek na prawy trigger odpalanie 50 okrążeń goliata (wyścig dookoła mapy, gdzie jedno okrążenie trwa 8-10 min w klasie S2/X) i zostawianie gry na noc, żeby się farmił hajs i levele.
Wlasnie sobie zdalem sprawę, ze co do eksploatacji np w Gothicu 2, zagadywałeś do kartografa, widziales "bardzo starą mapę" nie wiedziałeś co to, ale kupiłeś, co odblokowalo dodakowy dialog i faktycznie wtedy, w cudzysłowie, dostales mapkę z zaznaczonym punktem ze skarbem, to bylo piękne, nie dosc, ze ukryte, to jeszcze musiałeś wydać na to golda, aby dopiero dostac "znacznik"... Piekna sprawa, zajebisty punkt co do tej ekspolarcji w materiale!
Co od eksploracji, ja od lat nie czułem satysfakcji z łażenia po mapie bo zawsze sprawdzałem na necie co mogę na danym poziomie zdobyć (tłumacze sobie ze to jakiś strach przed pominięciem czegoś) ale od kilku lat robie tak ze przechodzę jakąś część gry i dopiero potem sprawdzam czy czegos nie pominąłem (np w soulsach jakiegos przejścia do innej lokacji czy ciekawej broni). Dzięki temu w takich ds3 czy elden ringu bawiłem się o wiele lepiej bo faktycznie patrzyłem uważnie na lokacje a nie alt-tabowałem co chwile by zobaczyć czy jakiegos przejścia nie pominąłem
33:00 dobrze, że mówisz: "nie każdy jest na tyle silny, żeby przejść przez najtrudniejsze sytuacje w życiu". Gdzieś przeczytałem zdanie, które początkowo wydało mi się banałem, ale po chwili zastanowienia uznałem, że jest bardzo prawdziwe: "Czasem możesz wszystko zrobić dobrze, a i tak przegrać".
Co do porażek w soulsach to pamiętam jak zaczynałem z nimi przygodę to na początku wywoływały we mnie mocno frustrację. Dzisiaj po przejściu wszystkich gier od From software jak padam w grze to jestem mega spokojny i w żaden sposób mnie to nie wzrusza. Myślę że miało to wpływ na resztę mojego życia, bo teraz też kiedy coś kompletnie idzie nie po mojej myśli to nie chwytam się za głowę, nie wariuje, tylko zastanawiam się co w takiej sytuacji mogę zrobić. Pozdr
NPCD w cyberpunku do któregoś patcha trzeba było to "odkryć"(przejechać obok) żeby pojawił się znacznik na mapie i dlatego było rekomendowane jeżdżenie do każdej misji, zostało to chyba zmienione w patchu, gdzie dodawali na mapie filtry itp.
9:12 mi sie podoba rozwiazanie w serii Thief, gdzie masz mape, ktora jest narysowana na kartce, gdzie masz podpisane tylko pomieszczenia, konkretne lokacje itp. I to wszystko bez pokazywania lokacji gracza, wiec trzeba zwracac uwage na otoczenie, a nie biec bezmyslnie z punktu A do punktu B.
"...gdzie masz PODPISANE tylko pomieszczenia, konkretne lokacje itp." nawet to stwierdzenie można uznać za wyolbrzymienie. Dobrze opisane pomieszczenia to były wtedy kiedy informacje przed misją Garetta były szczegółowe. W przypadku jakiś zapomnianych podziemnych miast czy ruin nawet tego nie było. Nie wspominając, że często taką mapę trzeba było ukraść.
26:29 - no nie. Nie trzymałej jednego przycisku w Asasynie aby coś zrobić. Sterowanie było właśnie dziwaczne i musiałeś szukać miejsc do wspinania się. Tak jest w nowych asasynach że trzymasz jeden przycisk a on ci wejdzie na co chcesz. Po prostej lini w górę czy którą tam chcesz stronę. Jeden guzik a postać już se sama poradzi. W starych tak nie było. Sprostuje że grałem na klawiaturze i trzeba było trochę tych klawiszy używać. To nie był jeden guzik. Na padzie nie mam pojęcia bo brzydzę się tym ustrojstwem heh.
Co do znaczników na mapie w Valhalla, można wybrać czy chcesz je widzieć od razu bez odkrywania ich, Wiedźmin wprowadził tom opcje dopiero w next-gen, ale nadal ta exploracja tam jest średnia
W wyścigówkach zręcznościowych najbardziej rzuca mi się w oczy sztuczny model jazdy i byle jaka praca kamery. Takie np. nowe NFSy, w których zamiast dobrze zaimplementować moc z silnika przenoszoną na tylną oś aby móc wprowadzać auto w drift, po prostu w zakręcie wciska się przycisk i auto samo "driftuje", ale to jest całkowita imitacja driftu, gracz nawet nie skręca w przeciwnym kierunku, auto robi to samo. Albo gdy auto jeździ jak na szynach, to zamiast tego kamera trzęsie się jakby miała chorobę lokomocyjną, przez co nie czuć jak auto się zachowuje w zakrętach i wybojach. Albo gdy walnę się w inne auto, to muszę po raz enty oglądać cinematica z wypadku, tak jakby sam fakt wywalenia się i straty czasu nie był dla mnie wystarczającą karą. Albo gdy gra zmusza mnie do grania w określony sposób, bo jazda przeciwległym pasem albo bliskie mijanie aut NPC daje mi dodatkowe nitro, a do tego wywalają się na ekranie sztuczne pompy dopaminowe dające mi jakieś nic nie znaczące punkty. Dlatego takie wyścigówki jak NFSMW czy Re-Volt są tak dobre do dzisiaj i są wyznacznikiem jakości w swoich podkategoriach - mają świetnie zaimplementowany model jazdy, mają dobrą pracę kamery i dają graczowi wolną rękę co do sposobu jazdy/ścigania się co daje niesamowite replayability, w takim Re-Volcie to mam już chyba z 15000 godzin i wciąż rośnie.
Oglądając fragment tego filmu o poruszaniu się w grach, uświadomiłem sobie jak bardzo cenie sobie dobry movement w grach competitive. Jak ja uwielbiałem grać w S4League tak około 10 lat temu. Wiadomo, szeroko rozumiana stylistyka i oprawa audiowizualna gry może się podobać lub nie, ale mechanika to było cos co mnie całkowicie wciągnęło. System poruszania się był prosty w swoich założeniach; sprint, dash/dodge i odskok od ścian, ale posiadał glebie pozwalającą wymasterowac go lepiej od rywala. Zarzadzanie stamina, wykorzystywanie ruchów specjalnych kilku z dostępnych broni i wydłużanie combosow poprzez chainowanie/cancelowanie animacji i wykorzystywanie terenu. Nic nie sprawiało mi takiej frajdy jak walka melee jeden na jeden w tej grze. Prawdopodobnie patrzę na to prze pryzmat nostalgii, ale dzisiaj brakuje mi czegoś takiego. Rush adrenaliny po pokonaniu kogoś w takim fast pace melee opartym na dobrym movement system; no build, equal footing. Niestety przez napływ cheaterow i niepodobające mi się podejście developera, porzuciłem gierkę i z tego co wiem to z czasem umarła śmiercią naturalną. Pewnie są jakieś prywatne community serwery, ale wiadomo, niektóre rzeczy lepiej zostawić w przeszłości z wspaniałymi wspomnieniami (cough WOW cough).
ja już dawno to zauważyłem, że mapa i znaczniki psują eksploracje. w Morrowindzie czy Gothicu dostawałeś questa i miałeś napisane np: idź na północny wchód od tego miasta i tam znajdziesz to miejsce. Trzeba było przeczytać questa żeby wiedzieć gdzie iść i co zrobić, co automatycznie wciągało cię bardziej w grę
33:00 to o czym teraz gadasz to mnie nauczyła siłownia, każda przerwana seria spowodowana przez upadek mięśniowy przyczyniła się do posuwania granicy własnych możliwości coraz dalej, uczyła dyscypliny, konsekwentności oraz pokory, pokazała ile można osiągnąć ciężką pracą i chęcią ruszenia swojego życia w zgodzie z samym sobą tymsamym otworzyło mi to oczy jak bardzo słabe jest nasze społeczeństwo poddające się od byle pierdnięcia muchy
Najważniejsze miejsca były fajnie pokazane jak Farma Onara, Miasto, Przełęcz, Czarny Troll, etc. Wszystko było widać. Czytanie mapy to też umiejętność którą trzeba nabyć.
Gościu dobrze gada o tej eksploracji, totalnie się pod tym podpisuję. Ogólnie to wysnułem podobne wnioski przy premierze Wiedźmina 3 w momencie trafienia na skellige, a niedawno wróciłem do tych wniosków przy ogrywaniu a późniejszym recenzowaniu starfielda który okazał się być totalnym zaprzeczeniem esencji gier bethesdy (czyli dobrej eksploracji). Oby takich kanałów więcej na polskim YT.
Chłop co odkrył, że open worldy bez oczobitnych znaczników dają więcej funu z eksploracji. Ludolog na pełnej xd Z assassinami nie do końca prawda bo znaczniki pojawiają się po synchronizacji z punktem widokowym ale ostatecznie niewiele to zmienia bo biegasz od punktu do punktu a później za odkrytymi znacznikami.
Chyba nie zrozumiałeś;d właśnie to ze znaczniki się pojawiają na całej mapie po synchronizacji psuje doświadczenie bo właśnie biegasz od jednego do drugiego
„Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi ludzie tworzą trudne czasy”. - Jak to fajnie teraz się analizuje biorąc uwagę to gdzie byliśmy jako Polacy w zeszłym stuleciu, a gdzie jesteśmy teraz. Dobra zawartość materiału, leci sub.
Mi się podoba scalling w Guild Wars 2, jeśli mając np. 80 lvl wracasz na początkowe mapy, masz obniżony lvl ale jednak jesteś dużo silniejszy niż nowy gracz.
Bez kitu, chciałbym dostać rozpiskę psychoterapii za pomocą osiągnięć w grach. Nie żartuję, czuję, że u mnie, kogoś, kto nie zbiera achievementów, kogoś, kto jak jest w grze tryb easy, to klnie za to na twórców (Sekiro nie ma easy - love
Ogólnie materiał bardzo ciekawy. Mam jednak parę uwag. Co do eksploracji według jego definicji w Diablo 4 mapa jest poprawna. Nie ma całego terenu widocznego, ołtarze lilit nie są zaznaczone, trzeba gdzieś dojść by móc później się do tego miejsca przenosić. Więc Eksploracja spoko, ale leży cała reszta. Co do poruszania się. Spider-man to nie jest symulator bujania się między budynkami. Tutaj historia i walka z przeciwnikami stanowi trzon rozgrywki. I w moim mniemaniu ta gra robi to dobrze. Jeśli chodzi o jazdę samochodem to po to są właśnie ustawienia by wybierać poziom trudności, skrzynie biegów automatyczną czy manualną oraz zrezygnować z ułatwiaczy. Twórcy gier chcą by ich produkt dotarł do jak najszerszego grona odbiorców lub chcą trafić w konkretną niszę. Nie da się zrobić gry idealnej tak jak obiektywnej recenzji, za to można do tego ideału dążyć.
Jedyne z czym sie nie zgodze to ze mapa w diablo 4 z niby tej "definicji" jest poprawna, eksploracja to rowniez ciekawe lokacje w ktorych moznac znalezc nie tylko ukryte znaczniki ale takze jakies miejsca ktore opowiadają swoją historię, notatki itp. w diablo 4 poprostu tego nie ma, lokacje są nijakie i mimo ze ladne to jest to tylko pole walki do napieprzania mobków
w Assassin Creed Valhalla można włączyć tryb eksploracji gdzie nie masz pokazanych znaczników od razu tylko dopiero jak podejdziesz do tego miejsca, dlatego warto słuchać co mówią npc ponieważ mówią w którą stronę masz się kierować lub później treść misji podaje kierunki i później musisz wywnioskować na mapie gdzie to jest.
Tylko to trochę nie to samo jak wiesz że jednym przestawieniem opcji już możesz wiedzieć gdzie co jest i masz wrażenie że sam sobie utrudniasz grę.Przybajmniej ja tak to odbieram. Jest to jakieś wyjście ale nie uważam żeby to była dobra praktyka. Gra w której jest eksploracja powinna pozwolić na eksplorację a nie dawać wszystko pod nos.
Świetny przykład Zeldy! Eksploracja na najwyższym poziomie. Kiszak, nie trzeba Zeldy przechodzić ciągiem według mnie przerwa paro miesięczna nic nie ujmuje z grywalności. Nawet jak zapomnisz co robiłeś to rozglądasz się i stawiasz znaczniki od nowa np. na górze widać drzewko i tam idziesz. Drogą podsunie Ci mnóstwo rzeczy po drodze i wciągnie.
To je prawda, ni grzechem je upaść, grzechem je sie ni podnieść, 4 miechy chlałem ni wiedząc po co żyja, aż nagle coś sie smieniło i pedzioł dość i ruszylch rzyć
W teorii znaczniki w Wiedzminie to są informacje wywieszone na tablicy ogłoszeń (Nie wszystkie znaczniki pokazują sie na mapie natychmiast jedne odkrywamy za pomocą tablicy inne eksploracją)
Ciekawy temat z horizonem, pamietam farmienie waluty i skrzynek na cholernie długim wyścigu, maksymalne ułatwienia, założona gumka recepturka na trigger a samochód sam jechał. Zostawiasz na noc, wstajesz i essa, tylko skrzynki otwierasz xD
Ogólnie ma rację, bo faktycznie każdy chce być najlepszy w czymś, w swoim otoczeniu/swojej grupie przyjaciół. ALE 1. W 21:00 trochę nie trafił, to jeszcze by wypadało podsumować te liczby(~2.3 mln) i zobaczyć jak to się ma do wszystkich aktywnych graczy(ilu??) w tamtym momencie. 2. Zaliczanie Elden Ringa do gier kompetetywnych to też naciągnięcie. Może większość z tych graczy leciało na easy modzie z 3 summonami? Nie wie, nie ma jak się dowiedzieć. Nawet nie sprawdził ile osób zaczęło i nigdy nie ukończyło tej gry.
Co do znaczników rozwalających eksporację to już byli ludolodzy krytykujący to (chyba zagraniczni), szczególnie w aspekcie Wiedźmina 3 i jaki on miał wpływ na całą branżę gier, np. na asasyny. Teraz mapa z zaznaczonymi "interesującymi punktami" pojawia się często i to już nie jest eksploracja, ale robienie sideuesta pod tytułem "złap je [pytajniki] wszystkie" polegający na odkryciu pytajników jeden po drugim, dlatego to daje takie nijakie odczucie podczas gry. To nie jest eksploracja. Przecież w takim Wiedźminie 3 bez pytajników eksploracja mogłaby działać, bo one pojawiają się dopiero po zebraniu kartek na pobliskiej tablicy ogłoszeń gdzie są informacje w stylu "unikajcie tamtego lasu za wzgórzem bo są tam potwary". Przez to, że są pytajniki, to gracz zamiast szukać wzgórza i lasu po prostu odpala mapę i biegnie tam w linii prostej według GPSa minimapy.
O kurwa, ludologia wjechała na pełnej 9:19 od buta pomyslałem o kingdom come deliverance i essa! Kierownik szczerozłoty od buta ten sam przykład. Bardzo fajny materiał. Polecam tego youtubowicza.
W Elednie bardzo szanuje to że pomimo mapy eksploracja i zaznaczanie se na mapie rzeczy należy w pełni do gracza. Co by nie mówić o Eldenie że to słaby souls to jednak eksploracja i mapa jest super.
Przeszedłem niedawno Wiedźmina z wyłączonymi znacznikami. Grało się o niebo lepiej. Nie czułem w ogóle przeciągania gry, przez to że jadąc z punktu do punktu zahaczalem tylko to na co akurat trafiłem :D
Czyli Spider-manem nie mogę sobie poskakać klikając X na padzie godzinę dziennie (ze względu na pracę inne obowiązki) tylko muszę masterować sterowanie każdą kończyną bo tylko skilowi gracze mogą się bujać, a ja mam jeździć metro? Kiszak, z tą ludologią to Ci powoli peron odjeżdża... Bierzcie pod uwagę, że nie każda gra jest pisana pod osoby, które mają tabuny wolnego czasu na granie i z wiekiem coraz bardziej to zauważam.
Hej, spóźniony 12 dni, już tłumaczę wątek poruszony w filmie, bo widocznie nie zrozumiałeś wypowiedzi. System bujania na pajęczynie aktualnie jest niesamowicie uproszczony - jeden klawisz, czy coś (dawno nie grałem, nie pamiętam dokładnie), sprawia, że bujanie poza aspektem wizualnym przemieszczania się kompletnie nic nie wnosi. Nie było tutaj mowy o tym, że system musi być jakiś niesamowicie skomplikowany. Dla przykładu z tym Mario Odyssey - można przejść całą fabułę gry nie wykonując opisanego tricku. Trick nie jest łatwy w wykonaniu, trzeba opanować pewną sekwencje klawiszy i odpowiedni timing, aby go użyć. Casualowy gracz, który chce sobie pograć w miłą gierkę Mario nie musi myśleć o tym, że jak się go nie nauczy to nie uda mu się przejść gry. Natomiast, gracz, który chciałby speedrunować grę, będzie musiał (i pewnie też chciał) nauczyć się i odnaleźć najbardziej porąbane tricki i taktyki, aby gra była szybsza. Miałem okazję przejść Mario Odyssey i gdzieś w drugiej lokacji oglądając jeden filmik na temat gry, natrafiłem na ten trick. Szybko postanowiłem się go nauczyć. Nawet w luźnym, pierwszym przejściu gry kilka razy mi się przydał. Musiałem? Nie. Ale wskakiwanie w dziwne miejsca wykorzystując opisany w filmie trick dało mi dużo satysfakcji. Dążę do tego, że: system w grze nie musi być super skomplikowany (chociaż 1 guzik do skakania po dachach w Assassins to trochę przesada), ale może zawierać elementy, które sprawią, że system będzie dawał możliwość wykorzystania go w bardziej unikatowy sposób, co będzie niosło ze sobą pewne korzyści (skill ceiling). Bujanie w Spidermanie mogłoby być proste, ale robienie w tym czasie fajnych wizualnie tricków mogłoby już mieć w sobie jakiś element dodatkowy, który wymagałby trochę więcej umiejętności niż wciśnięcie 1 klawisza. Opisałbym to na przykładzie serii gier o Tonym Hawku. Żeby jeździć na desce wystarczy, że wychylisz gałkę, ale robienie tricków wymaga już jakichś sekwencji klawiszowych. Niestety aktualnie większość gier to po prostu wychylenie gałki, a tricki robią się same.
To w sumie bardzo ważne spostrzeżenie. Dużo gier pierwszo osobowych szczególnie horrorów i przygodówek to właściwie interaktywne filmy. Masz minimalny wpływ na fabułe i świat gry, jeśli w ogóle, a często sekwencje grywalne są najgorsze. Takie gry bardzo dobrze się ogląda na yt gdzie można przyśpieszyć fukcje gameplayowe dzięki temu skupiasz się tylko na fabule. Takie gry ogląda się dla grafiki i fabuły. Przykłady to Last of Us, alan wake, residente evils itp. Wiele nawet kasuje ci progres postaci między sekwencjami i tracisz całą fajna broń którą zdobyłeś. Tymczasem gry rzeczywiście by być grami powinny mieć dobrą grywalność by żyć dłużej i cieszyć gracza. Ja jestem graczem który wiele wybaczy dla dobrej fabuły i klimatu gry, ale zgadzam się że np. w RTSach musi być też dobry tryb wolnych bitew. Gry takie jak warcraft 3 i dawn of war są dla mnie dobrym przykładem. Z innych gier które naprawdę dobrze mi się wraca to Darkest Dungeon. Gre ogląda się słabo ale świetnie się gra. I Salt and Sancturay który jest jednym z najlepszych 2D souls likeów. Bardzo lubię styl graficzny i klimat. Ostatnim jest Darkwood. Bardzo toporny survival horror. ALe jest to gra w której naprawdę liczy się skill gracza i znajomość mechaniki. Gre można przejść w kilka godzin jeśli jest się zdolnym lub w kilka dni jeśli skupisz się na rowoju postaci i ekwipunku. Szcze chciałbym byś sprówał w nią zagrać
Jestem za kompas w łapę (może być jakiś magiczny, runiczby jeden pies odpowiednik) i cheja szukaj sobie. A nie GPS i masz Google mapsy w grze fantazy. I też lubię jak się zdobyć fragment mapy, coś nam odkrywa. Jakiś mały kawałek.
Tobie soulsy pomogły pokonać chorobę w takim sensie jak to opowiedziałeś. Gdzieś czytałem, że gość z depresją grał w Wiedźmina i tak się zafascynował tą grą i uniwersum, że zaczął się tym mocno interesować, poznawał ludzi itp. i to go wyprowadziło na prostą. Ja na gorsze dni włączam np. Factorio i myślę 2h nic nie budując co tu zrobić bo coś zawsze nie bangla :D. Więc wydaje mi się, że chyba nie fair jest dyskredytowanie innych gier na rzecz tylko soulsów.
Death stranding jest uosobieniem exploracji masz mapę, Pustą. o ile wyłączysz w opcjach znaczniki. Tak by wyświetlały się tylko twoje które sam zrobisz albo nie. A w assasinie masz znaczniki wszystkie odkryte. O ile sam je znajdziesz albo wykupisz w ubishopie odblokowanie wszystkich map.
W ESO skalowanie akurat ma sens, gra ma horyzontalny system progresji postaci i nie ma określonej kolejności eksploracji zoneów Przez to świat jest mega otwarty i gracze mogą eksplorować całą grę Sam progress postaci jest odczuwalny przez skille, gear i pasywki, postać na 5 i 60 poziomie może i nie walczą z tym samym potworem z tym samym max hp, ale postać lv5 nie ma pasywek, skilli, rotacji, klikasz tylko moba aż padnie, na 60 poziomie walisz sobie buffa, rzucasz dota i sadzisz mu jakiegoś teleport backstaba na bombę i jest fajniej
Z tego co pamiętam to w gothic 3 aby mieć mapę musisz ją albo znaleźć albo kupić. Za 1 razem jak grałem był sztos. Ale 2 raz iść tą godzinę by gdzieś dojść po znakach trochę oporne. No i niestety znalazłem jakie komendy są w tej gierce po 1 ich użyciu już mi się nie chcę w nią grać 🙄 W wyścigach pierwsze co robię to wyłączam wszystkie wspomagacze bo to ja mam jechać a nie komputer 😅 Najbardziej mnie rozwalają typy którzy się chwalili tym że se gumkę na joystick założyli i tak przejechali tak 3h 😑 A później jedzie online i używa mojego tyłu i ścian jak hamulec. Jeżeli chodzi o movement to może właśnie pewnie dlatego siada mi warframe. Mam 1000h i miejscami czuje się jakbym wciąż nie umiał się tam poruszać 🤣
Maszynki do zarabiania pieniędzy, czysty biznes a nie gry. Udają tylko gry, żeby wyglądały jak najbardziej przypominające te topowe gry, a najważniejsze żeby dobrze sprzedać żeby nachłapać się kasy.
Uwielbialem eksplorację w Morrowindzie. Żeby zaznaczyć jakaś jaskinię ma mapie trzeba było do niej wejść. Jak trzeba bylo znaleźć miejsce do zadania, to trzeba było czytać co mówią NPC.
Mam przykład bijatyki gdzie jest wiele poziomów nauki umiejętności. I jes to Dragon Ball:Ragin Blast2. Giera na konsole. Wydaje się to absurdalne żeby w bijatyce po pewnym czasie człowiek nie opanował swojego wojownika na maksa a tu jest czego się uczyć.
Dodam tutaj jeszcze jedną, mocno ludologiczną myśl: Gry kiedyś były za trudne, aby wyciągnąć od nas więcej pieniędzy. Gry teraz są zbyt łatwe, aby wyciągnąć od nas więcej pieniędzy.
W Sekiro ostatniego bossa (nawet pokazany w materiale) biłem spokojnie kilkanaście godzin. Pamiętam co robiłem w tamtym czasie , gdzie mieszkałem i jak posiłkowałem sie YT aby móc pokonać bossa. Po pierwszym ukończeniu gry kolejne podejścia były już łatwe. Tak samo Bloodborn. Wieśka ostatni rodził się niestety przebiegło i jakoś za dużo z niego nie pamiętam. Polegam abyś zagrał w Ghost of tsushima. Podejrzewam że było by oglądane a ma bardzo przyjemny system walki.
Co do hacknslashy i umiejetnosci pracza zamiast postaci uwazam ze jest czesciowe rozwiazanie nawet na duza ilosc mobów. Zobacz na mechanike walko ze starego robinhooda gdzie muszka wyznaczasz manewr broni
To że są idiotami i nie rozumieją żartu o 8 mln ludzi na świecie to jedno, drugie to to że to oni uważają cię za idiotę i traktują z góry z uprzedzeniem a tak naprawdę mają zamknięty umysł.
Chyba po ta sa tworzone różne typy gier bo kazdy szuka w grze czegoś innego. Ja lubię spider-mana i CoD. A nie przepadam za soulsami. Jeśli ci się nie podoba jakiś typ gry to w nie nie grasz. Dla mnie nie raz spiderman jest ciekawszy niż monotonny CoD. A najbardziej brakuje mi gier do których konsole były stworzone. Czyli do grania na jednym ekranie we 2 -4 osob.
Nie moge sie zgodzić z przykladem assassin's valhalii jak i całej trylogi "rpg'owych" asasynów ta mapa ze znacznikami nie zawsze oznacza prosta drogę niemiedy trzeba poszukac zejść wejść i nie tylko do podzeimnych jaskiń i nie tylko. Eksproracja ze calej serii w moim przypdku najbardziej wymagajaca byla w Odysei gdzie sa zaznaczine tylko punkty szybkiej podróży reszte znacznikow odkrywa się po zsynchronizowaniu owego punktu i wtedy jasne od znacznika do znacznika ale wielkosc mapy i piekno swiata moglo byc dla niektorych przytłaczające. Co do przykładu hogwart legacy niektóre miejsca stoją za sciana questa i musimy je odkryć ale ilosc xnacznikow t tej grze jest przytłaczająca to musze przyznać.
Ludzie zapominają też że jak zaczynasz przygode w valhalli wybierasz 2 tryby d Trudności, najpierw tryb walki, potem tryb eksploracji i w tym drugim jeśli wybierzesz najtrudniejszy poziom, nie masz znaczników.
Właśnie w soulsach nie ma mapy i znaczników i dlatego eksploracja jest tak dobra bo cie ciakawi zeby zajrzec tam jeszcze i tam co widzisz przed sobą. Juz dawno byl o tym matrial kacpra pitali jak jeszcze byl w tvgry, nazywa sie vofajze co soulsy robia Dobrze, niezla rozkmina. Wracając do eksploracji z mapa i znacznikami, to sam sie lapalem w wiedzminie 3 na tym ze juz nawet nie patrze gdzie jade tym koniem tyljo patrze ba mapę 😂
Tylko po co wstawac? Zeby isc do chujowej roboty gdzie traktuja cie jak gowno ktorym zreszta jestes a potem grac w chujowe gierki albo ogladac chujowe seriale. Na chuj to? Lepiej sie polozyc i juz nie wstac.
Gry, które nie dają nam możliwości popełniania błędów/odczucia porażki zapewniają zerową satysfakcję, change my mind. Btw, jakie żarty o 8 milionach ludzi, przecież to prawda.
Eksploracja w Diablo 4 jest praktycznie nieistniejąca, bo mapa to praktycznie to samo i nie ma tam nic ciekawego do znalezienia, a to ze jest zakryta nic nie zmienia, i mowie to jako fan całej serii, diablo 4 rowniez lubie ale w prawie zadnym diablo nie ma ciekawych lokacji, eksploracja jest bo jest, ale do niczego nie prowadzi
Ja tam lubie kalowanie a z tego powodu że chce ciagle miec wywzanie nie wazne jak wielkim uber bossem jestem dla tego lubie mod do wieska enhand edition. Co bez mikstur i znakow jestes wszedzie na hita
Dark souls 3 jakiś typ na moście ... jakiś brązowy... próby chyba z 70 ale się nie dałem. Masakra po tym bossie wiedziałem że wszystko jest kwestią czasu i proste rzeczy zawsze najpierw są trudne :)
Czyli jak typ przeszedl Wiedzmina 3 na golasa, bez rozdawania skilli i w dodatku na drodze ku zagladzie to znaczy, ze Wiedzmin 3 to juz lepsza gra? Nie pamietam czy uzywal mieczy, ale kiedys gdzies slyszalem, ze zrobil to bez ich uzycia. Mowiles wiele razy, ze tam sie nie da tego zrobic. Powolywales sie wtedy na Gothica, ze tam sie da ubic wszystko z laga na 1 poziomie, a w Wiesku nie. Bez spiny Kiszak, to jest zwykle pytanie :D Nie pluj jadem na mnie prosze :P Pozdrowienia! Wybacz za brak polskich znakow, cos mi sie spierdolilo z klawiatura.
Chłop gada o grach wyścigowych grając na padzie, w dobre symulatory wyścigów gra się na kierownicy. Zwiększasz sobie poziom trudności wyłączając systemy asystujące w jeździe.
Kiszak, przecież Starfield nie ma klasycznej mapy i to była celowa decyzja deweloperów o czym wielokrotnie wspominali na prezentacjach... A ty właśnie odkryłeś dlaczego... o losie 😅
Nie ma nic głupszego niż gry-samograje. W dobrej grze musi być jakaś stawka, coś wielkiego do osiągnięcia, ale i do stracenia. Jedno bez drugiego nie może istnieć i gra która ogranicza rozmiary możliwej porażki, ogranicza też rozmiary radości, jakie może dostarczyć gra. WDark Soulsach stawką jest to, że jeśli zginiesz, będziesz musiał powtarzać fragmenty gry, a może i stracisz zebrane dusze i twoja krwawica pójdzie na marne. Każdy kto grał wie, że nadaje to każdej porażce zupełnie innego smaku, niż w grach, w których karą jest wczytanie stanu gry sprzed chwili i bezkosztowe próbowanie do skutku. Jeszcze bardziej rozkurwiającym psychikę jest jednak granie w oldschoolowe cRPG. W takim Might&Magic I na całą grę jest 5 "ognisk". Niejednokrotnie przez śmierć straci się godzinę grania. Ale właśnie dzięki temu elementowi każda sesja w taką grę powoduje zupełnie inny rodzaj odczuć, w którym dupa się poci, a zmysły aktywują, jakbyś właśnie postawił swoją wypłatę na grze w kasynie. Odrzucając hardcorowe rozwiązania starych gier zboczyliśmy w ślepą drogę gamingu, w którym wszystko musi być bezstresowe, ale w ten sposób pozbawione także tych skrajnie pozytywnych emocji. Wpadliśmy w przystępną bylejakość.
Dobrze że dodałeś że granie w trudne gry "może" leczyć depresję, ale jest to zależne od człowieka. U mnie granie w Sekiro, gdzie miałem dosyć pod górę w życiu, nie sprawiło że czułem się lepiej. Powiem tak... więcej prób na bossach powodowało że miałem coraz większy wkurw jak beznadziejnie gram co z kolei przekładało się na to że kolejne próby były coraz gorsze a męki coraz dłuższe i koniec końców czułem się jeszcze gorzej.
Pamiętam że robiłem sobie kilkudniowe przerwy od gry, ale "pozytywnego paliwa" wystarczało na jedno dwa podejścia i koniec końców po pokonaniu zrobieniu krótszego endingu "Shura", grę rzuciłem w pizdu :D
Pokonanie przeciwnika z którym miałem duże trudności zamiast satysfakcji powodowały gniew i perspektywę że za rogiem czai się być może jeszcze coś gorszego co sprawi mi trudność a ja dalej będę odwalał straszną kichę.
Dlatego są pewne okresy w których doceniam gry które stawiały przed nami wyzwania, uwielbiałem kiedyś grać w R6 Siege, For Honor, i cały czas doceniam Dark i Demon Soulsy oraz w szczególności BB, ale lubię też po chujowym dniu w robocie pyknąć w jakiegoś samograja jak przytoczony tu dla przykładu Assassin's Creed czy jakiegoś survivala.
Rozumiem że są gry w których przesadne ułatwienia poniekąd eliminują fun związany z osiągnięciem czegoś, ale nie jestem też za tym żeby np. z takiego AC robić coś pokroju Sekiro.
Jakiś balans powinien być zachowany.
Dziękuję za miłe słowa ❤️❤️
Natomiast proszę o przysługę 😍
Zrobiłem materiał o bloodborne którego nikt nie ogląda a jest to moja duma
Gwarantuje że nie wiesz nic o temacie który tam poruszam 😉😉😎 mały challenge 😅
th-cam.com/video/x9mqmeHzwAY/w-d-xo.html
Segment o grach samochodowych miał sporo bzdur. Chyba nie wiesz że istnieją automatyczne skrzynie biegów i opcja automatycznej zmiany biegów to odzwierciedla. Naciskasz jeden klawisz i auto jedzie? No kurde całkiem jak naciskanie gazu w aucie z automatem i auto jedzie... Jak można się czepiać o uproszczone sterowanie w grach wyścigowych grając na padzie. Przecież ten gatunek akurat ma specjalne gadżety jak kierownice, shiftery do zmiany biegów czy pedały. Jak chcesz realizmu to masz do tego odpowiednie narzędzia.
@@mayeq7077 to super 👍👍👍pozdrawim
@@kolekcjonerCN mhm też pozdrawiam z rodzinką 👍👍👍👍👌👌👌
@@mayeq7077nie mogę uwierzyć, że komuś udało się nie zrozumieć humorystycznego tonu i ironii xdd
32:00 - od tego momentu, jedna z lepszych wypowiedzi Kiszaka, niech gawiedź posłucha tak ze 2x, 3x raz. To jest to samo jak starszy człowiek mówi sobie... "... Gdybym w wieku 20 lat miał wiedzę taką jak dziś w wieku 50 lat to bym wielu błędów nie popełnił" - otóż bzdura, gdyby tych błędów nie popełnił to by nie zdobył tej wiedzy i doświadczenia. Trudne sytuacje, wyjebki na pysk i porażki kształtują nasz charakter .
Ciekawostka. W Forzy Horizon 5 przy włączonych wszystkich asystach i dobrze ztuningowanym samochodzie możesz robić wyścigi DOSŁOWNIE trzymając tylko gaz. Jak gra wyszła to popularnym było odpalanie wszystkich asyst, zakładanie gumek recepturek na prawy trigger odpalanie 50 okrążeń goliata (wyścig dookoła mapy, gdzie jedno okrążenie trwa 8-10 min w klasie S2/X) i zostawianie gry na noc, żeby się farmił hajs i levele.
Wlasnie sobie zdalem sprawę, ze co do eksploatacji np w Gothicu 2, zagadywałeś do kartografa, widziales "bardzo starą mapę" nie wiedziałeś co to, ale kupiłeś, co odblokowalo dodakowy dialog i faktycznie wtedy, w cudzysłowie, dostales mapkę z zaznaczonym punktem ze skarbem, to bylo piękne, nie dosc, ze ukryte, to jeszcze musiałeś wydać na to golda, aby dopiero dostac "znacznik"... Piekna sprawa, zajebisty punkt co do tej ekspolarcji w materiale!
Co od eksploracji, ja od lat nie czułem satysfakcji z łażenia po mapie bo zawsze sprawdzałem na necie co mogę na danym poziomie zdobyć (tłumacze sobie ze to jakiś strach przed pominięciem czegoś) ale od kilku lat robie tak ze przechodzę jakąś część gry i dopiero potem sprawdzam czy czegos nie pominąłem (np w soulsach jakiegos przejścia do innej lokacji czy ciekawej broni).
Dzięki temu w takich ds3 czy elden ringu bawiłem się o wiele lepiej bo faktycznie patrzyłem uważnie na lokacje a nie alt-tabowałem co chwile by zobaczyć czy jakiegos przejścia nie pominąłem
33:00 dobrze, że mówisz: "nie każdy jest na tyle silny, żeby przejść przez najtrudniejsze sytuacje w życiu". Gdzieś przeczytałem zdanie, które początkowo wydało mi się banałem, ale po chwili zastanowienia uznałem, że jest bardzo prawdziwe: "Czasem możesz wszystko zrobić dobrze, a i tak przegrać".
Co do porażek w soulsach to pamiętam jak zaczynałem z nimi przygodę to na początku wywoływały we mnie mocno frustrację. Dzisiaj po przejściu wszystkich gier od From software jak padam w grze to jestem mega spokojny i w żaden sposób mnie to nie wzrusza. Myślę że miało to wpływ na resztę mojego życia, bo teraz też kiedy coś kompletnie idzie nie po mojej myśli to nie chwytam się za głowę, nie wariuje, tylko zastanawiam się co w takiej sytuacji mogę zrobić. Pozdr
NPCD w cyberpunku do któregoś patcha trzeba było to "odkryć"(przejechać obok) żeby pojawił się znacznik na mapie i dlatego było rekomendowane jeżdżenie do każdej misji, zostało to chyba zmienione w patchu, gdzie dodawali na mapie filtry itp.
9:12 mi sie podoba rozwiazanie w serii Thief, gdzie masz mape, ktora jest narysowana na kartce, gdzie masz podpisane tylko pomieszczenia, konkretne lokacje itp. I to wszystko bez pokazywania lokacji gracza, wiec trzeba zwracac uwage na otoczenie, a nie biec bezmyslnie z punktu A do punktu B.
"...gdzie masz PODPISANE tylko pomieszczenia, konkretne lokacje itp." nawet to stwierdzenie można uznać za wyolbrzymienie. Dobrze opisane pomieszczenia to były wtedy kiedy informacje przed misją Garetta były szczegółowe. W przypadku jakiś zapomnianych podziemnych miast czy ruin nawet tego nie było. Nie wspominając, że często taką mapę trzeba było ukraść.
26:29 - no nie. Nie trzymałej jednego przycisku w Asasynie aby coś zrobić. Sterowanie było właśnie dziwaczne i musiałeś szukać miejsc do wspinania się. Tak jest w nowych asasynach że trzymasz jeden przycisk a on ci wejdzie na co chcesz. Po prostej lini w górę czy którą tam chcesz stronę. Jeden guzik a postać już se sama poradzi. W starych tak nie było.
Sprostuje że grałem na klawiaturze i trzeba było trochę tych klawiszy używać. To nie był jeden guzik. Na padzie nie mam pojęcia bo brzydzę się tym ustrojstwem heh.
Co do znaczników na mapie w Valhalla, można wybrać czy chcesz je widzieć od razu bez odkrywania ich, Wiedźmin wprowadził tom opcje dopiero w next-gen, ale nadal ta exploracja tam jest średnia
#tom
Tę opcję
W wyścigówkach zręcznościowych najbardziej rzuca mi się w oczy sztuczny model jazdy i byle jaka praca kamery. Takie np. nowe NFSy, w których zamiast dobrze zaimplementować moc z silnika przenoszoną na tylną oś aby móc wprowadzać auto w drift, po prostu w zakręcie wciska się przycisk i auto samo "driftuje", ale to jest całkowita imitacja driftu, gracz nawet nie skręca w przeciwnym kierunku, auto robi to samo. Albo gdy auto jeździ jak na szynach, to zamiast tego kamera trzęsie się jakby miała chorobę lokomocyjną, przez co nie czuć jak auto się zachowuje w zakrętach i wybojach. Albo gdy walnę się w inne auto, to muszę po raz enty oglądać cinematica z wypadku, tak jakby sam fakt wywalenia się i straty czasu nie był dla mnie wystarczającą karą. Albo gdy gra zmusza mnie do grania w określony sposób, bo jazda przeciwległym pasem albo bliskie mijanie aut NPC daje mi dodatkowe nitro, a do tego wywalają się na ekranie sztuczne pompy dopaminowe dające mi jakieś nic nie znaczące punkty. Dlatego takie wyścigówki jak NFSMW czy Re-Volt są tak dobre do dzisiaj i są wyznacznikiem jakości w swoich podkategoriach - mają świetnie zaimplementowany model jazdy, mają dobrą pracę kamery i dają graczowi wolną rękę co do sposobu jazdy/ścigania się co daje niesamowite replayability, w takim Re-Volcie to mam już chyba z 15000 godzin i wciąż rośnie.
Eksperyment był nie na szczurach tylko na myszach. Eksperyment Calhouna.
Oglądając fragment tego filmu o poruszaniu się w grach, uświadomiłem sobie jak bardzo cenie sobie dobry movement w grach competitive. Jak ja uwielbiałem grać w S4League tak około 10 lat temu. Wiadomo, szeroko rozumiana stylistyka i oprawa audiowizualna gry może się podobać lub nie, ale mechanika to było cos co mnie całkowicie wciągnęło. System poruszania się był prosty w swoich założeniach; sprint, dash/dodge i odskok od ścian, ale posiadał glebie pozwalającą wymasterowac go lepiej od rywala. Zarzadzanie stamina, wykorzystywanie ruchów specjalnych kilku z dostępnych broni i wydłużanie combosow poprzez chainowanie/cancelowanie animacji i wykorzystywanie terenu. Nic nie sprawiało mi takiej frajdy jak walka melee jeden na jeden w tej grze.
Prawdopodobnie patrzę na to prze pryzmat nostalgii, ale dzisiaj brakuje mi czegoś takiego. Rush adrenaliny po pokonaniu kogoś w takim fast pace melee opartym na dobrym movement system; no build, equal footing. Niestety przez napływ cheaterow i niepodobające mi się podejście developera, porzuciłem gierkę i z tego co wiem to z czasem umarła śmiercią naturalną. Pewnie są jakieś prywatne community serwery, ale wiadomo, niektóre rzeczy lepiej zostawić w przeszłości z wspaniałymi wspomnieniami (cough WOW cough).
ja już dawno to zauważyłem, że mapa i znaczniki psują eksploracje. w Morrowindzie czy Gothicu dostawałeś questa i miałeś napisane np: idź na północny wchód od tego miasta i tam znajdziesz to miejsce. Trzeba było przeczytać questa żeby wiedzieć gdzie iść i co zrobić, co automatycznie wciągało cię bardziej w grę
A jaka była satysfakcja, jak się doszło.
mnie giga wkutwiało w FarCry jak podświetlało mi przeciwników odkrytych przez ścianę - czyli te legal WH na boty..
33:00 to o czym teraz gadasz to mnie nauczyła siłownia, każda przerwana seria spowodowana przez upadek mięśniowy przyczyniła się do posuwania granicy własnych możliwości coraz dalej, uczyła dyscypliny, konsekwentności oraz pokory, pokazała ile można osiągnąć ciężką pracą i chęcią ruszenia swojego życia w zgodzie z samym sobą
tymsamym otworzyło mi to oczy jak bardzo słabe jest nasze społeczeństwo poddające się od byle pierdnięcia muchy
34:00 dokładnie
'we are doing it not because it is easy, we are doing it because it is hard'
W gothicu 1,2 mapa sobie musiałeś kupić i też była tak narysowana że cieżko było zobaczyć co gdzie jest XD
W trójce też.
Mi też było trudno sie przyzwyczaić do map z Gothic'ów.
Ale bardzo lubialam te gry, wiec późniejsze odczytanie mapy nie było problemu. Trzeba chcieć
Najważniejsze miejsca były fajnie pokazane jak Farma Onara, Miasto, Przełęcz, Czarny Troll, etc. Wszystko było widać. Czytanie mapy to też umiejętność którą trzeba nabyć.
Gościu dobrze gada o tej eksploracji, totalnie się pod tym podpisuję. Ogólnie to wysnułem podobne wnioski przy premierze Wiedźmina 3 w momencie trafienia na skellige, a niedawno wróciłem do tych wniosków przy ogrywaniu a późniejszym recenzowaniu starfielda który okazał się być totalnym zaprzeczeniem esencji gier bethesdy (czyli dobrej eksploracji). Oby takich kanałów więcej na polskim YT.
Kurwa przez te gry mam manie na punkcie wszystkich wykrzykników. Nerwica taka że się wytrzymać nie da
Chłop co odkrył, że open worldy bez oczobitnych znaczników dają więcej funu z eksploracji. Ludolog na pełnej xd Z assassinami nie do końca prawda bo znaczniki pojawiają się po synchronizacji z punktem widokowym ale ostatecznie niewiele to zmienia bo biegasz od punktu do punktu a później za odkrytymi znacznikami.
Chyba nie zrozumiałeś;d właśnie to ze znaczniki się pojawiają na całej mapie po synchronizacji psuje doświadczenie bo właśnie biegasz od jednego do drugiego
@@maghnib2806 chyba nie zrozumiałeś co ja napisałem albo nie przeczytałeś do końca ;)
„Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi ludzie tworzą trudne czasy”. - Jak to fajnie teraz się analizuje biorąc uwagę to gdzie byliśmy jako Polacy w zeszłym stuleciu, a gdzie jesteśmy teraz. Dobra zawartość materiału, leci sub.
@@Arraos to powiedzenie to mit, powtarzane niczym prawda objawiona. Życie jest o wiele bardziej skomplikowane.
O myszach mających wszystko - Eksperyment Calhouna
32:20 chłop taką przemowe dał, że aż musiałem wyjść na szluga i przemysleć swoje życie xD, w końcu rozumiem skąd pojawił się mem o ludologu u niego
Mi się podoba scalling w Guild Wars 2, jeśli mając np. 80 lvl wracasz na początkowe mapy, masz obniżony lvl ale jednak jesteś dużo silniejszy niż nowy gracz.
Bez kitu, chciałbym dostać rozpiskę psychoterapii za pomocą osiągnięć w grach. Nie żartuję, czuję, że u mnie, kogoś, kto nie zbiera achievementów, kogoś, kto jak jest w grze tryb easy, to klnie za to na twórców (Sekiro nie ma easy - love
Ogólnie materiał bardzo ciekawy. Mam jednak parę uwag.
Co do eksploracji według jego definicji w Diablo 4 mapa jest poprawna. Nie ma całego terenu widocznego, ołtarze lilit nie są zaznaczone, trzeba gdzieś dojść by móc później się do tego miejsca przenosić. Więc
Eksploracja spoko, ale leży cała reszta.
Co do poruszania się. Spider-man to nie jest symulator bujania się między budynkami. Tutaj historia i walka z przeciwnikami stanowi trzon rozgrywki. I w moim mniemaniu ta gra robi to dobrze.
Jeśli chodzi o jazdę samochodem to po to są właśnie ustawienia by wybierać poziom trudności, skrzynie biegów automatyczną czy manualną oraz zrezygnować z ułatwiaczy.
Twórcy gier chcą by ich produkt dotarł do jak najszerszego grona odbiorców lub chcą trafić w konkretną niszę. Nie da się zrobić gry idealnej tak jak obiektywnej recenzji, za to można do tego ideału dążyć.
Jedyne z czym sie nie zgodze to ze mapa w diablo 4 z niby tej "definicji" jest poprawna, eksploracja to rowniez ciekawe lokacje w ktorych moznac znalezc nie tylko ukryte znaczniki ale takze jakies miejsca ktore opowiadają swoją historię, notatki itp. w diablo 4 poprostu tego nie ma, lokacje są nijakie i mimo ze ladne to jest to tylko pole walki do napieprzania mobków
w Assassin Creed Valhalla można włączyć tryb eksploracji gdzie nie masz pokazanych znaczników od razu tylko dopiero jak podejdziesz do tego miejsca, dlatego warto słuchać co mówią npc ponieważ mówią w którą stronę masz się kierować lub później treść misji podaje kierunki i później musisz wywnioskować na mapie gdzie to jest.
Tylko to trochę nie to samo jak wiesz że jednym przestawieniem opcji już możesz wiedzieć gdzie co jest i masz wrażenie że sam sobie utrudniasz grę.Przybajmniej ja tak to odbieram. Jest to jakieś wyjście ale nie uważam żeby to była dobra praktyka. Gra w której jest eksploracja powinna pozwolić na eksplorację a nie dawać wszystko pod nos.
Świetny przykład Zeldy! Eksploracja na najwyższym poziomie. Kiszak, nie trzeba Zeldy przechodzić ciągiem według mnie przerwa paro miesięczna nic nie ujmuje z grywalności. Nawet jak zapomnisz co robiłeś to rozglądasz się i stawiasz znaczniki od nowa np. na górze widać drzewko i tam idziesz. Drogą podsunie Ci mnóstwo rzeczy po drodze i wciągnie.
To je prawda, ni grzechem je upaść, grzechem je sie ni podnieść, 4 miechy chlałem ni wiedząc po co żyja, aż nagle coś sie smieniło i pedzioł dość i ruszylch rzyć
W teorii znaczniki w Wiedzminie to są informacje wywieszone na tablicy ogłoszeń (Nie wszystkie znaczniki pokazują sie na mapie natychmiast jedne odkrywamy za pomocą tablicy inne eksploracją)
Ciekawy temat z horizonem, pamietam farmienie waluty i skrzynek na cholernie długim wyścigu, maksymalne ułatwienia, założona gumka recepturka na trigger a samochód sam jechał. Zostawiasz na noc, wstajesz i essa, tylko skrzynki otwierasz xD
7:00 o taaak OST z NieRa
Ogólnie ma rację, bo faktycznie każdy chce być najlepszy w czymś, w swoim otoczeniu/swojej grupie przyjaciół.
ALE
1. W 21:00 trochę nie trafił, to jeszcze by wypadało podsumować te liczby(~2.3 mln) i zobaczyć jak to się ma do wszystkich aktywnych graczy(ilu??) w tamtym momencie.
2. Zaliczanie Elden Ringa do gier kompetetywnych to też naciągnięcie. Może większość z tych graczy leciało na easy modzie z 3 summonami? Nie wie, nie ma jak się dowiedzieć. Nawet nie sprawdził ile osób zaczęło i nigdy nie ukończyło tej gry.
6:20? Serio? Dopiero to zauważyłeś? Przecież tak samo było np. w uwielbianym przez ciebie Gothicu, czy w uwielbianym przeze mnie Morrowindzie...
Subnautica tchnęła swoją świeżością nadzieję, że gry znów będą zaskakujące i wciągające. Gorąco polecam jeśli jeszcze ktoś w to nie grał.
Co do znaczników rozwalających eksporację to już byli ludolodzy krytykujący to (chyba zagraniczni), szczególnie w aspekcie Wiedźmina 3 i jaki on miał wpływ na całą branżę gier, np. na asasyny. Teraz mapa z zaznaczonymi "interesującymi punktami" pojawia się często i to już nie jest eksploracja, ale robienie sideuesta pod tytułem "złap je [pytajniki] wszystkie" polegający na odkryciu pytajników jeden po drugim, dlatego to daje takie nijakie odczucie podczas gry. To nie jest eksploracja. Przecież w takim Wiedźminie 3 bez pytajników eksploracja mogłaby działać, bo one pojawiają się dopiero po zebraniu kartek na pobliskiej tablicy ogłoszeń gdzie są informacje w stylu "unikajcie tamtego lasu za wzgórzem bo są tam potwary". Przez to, że są pytajniki, to gracz zamiast szukać wzgórza i lasu po prostu odpala mapę i biegnie tam w linii prostej według GPSa minimapy.
O kurwa, ludologia wjechała na pełnej 9:19 od buta pomyslałem o kingdom come deliverance i essa! Kierownik szczerozłoty od buta ten sam przykład. Bardzo fajny materiał. Polecam tego youtubowicza.
W Elednie bardzo szanuje to że pomimo mapy eksploracja i zaznaczanie se na mapie rzeczy należy w pełni do gracza. Co by nie mówić o Eldenie że to słaby souls to jednak eksploracja i mapa jest super.
Najpiękniejsza eksploracja w grach, to Zelda botw i totk.
Amen ❤
Przeszedłem niedawno Wiedźmina z wyłączonymi znacznikami. Grało się o niebo lepiej. Nie czułem w ogóle przeciągania gry, przez to że jadąc z punktu do punktu zahaczalem tylko to na co akurat trafiłem :D
Dobrze gadasz przy końcu🤜🤛👊🤝✌️
Czyli Spider-manem nie mogę sobie poskakać klikając X na padzie godzinę dziennie (ze względu na pracę inne obowiązki) tylko muszę masterować sterowanie każdą kończyną bo tylko skilowi gracze mogą się bujać, a ja mam jeździć metro? Kiszak, z tą ludologią to Ci powoli peron odjeżdża... Bierzcie pod uwagę, że nie każda gra jest pisana pod osoby, które mają tabuny wolnego czasu na granie i z wiekiem coraz bardziej to zauważam.
Hej, spóźniony 12 dni, już tłumaczę wątek poruszony w filmie, bo widocznie nie zrozumiałeś wypowiedzi. System bujania na pajęczynie aktualnie jest niesamowicie uproszczony - jeden klawisz, czy coś (dawno nie grałem, nie pamiętam dokładnie), sprawia, że bujanie poza aspektem wizualnym przemieszczania się kompletnie nic nie wnosi. Nie było tutaj mowy o tym, że system musi być jakiś niesamowicie skomplikowany. Dla przykładu z tym Mario Odyssey - można przejść całą fabułę gry nie wykonując opisanego tricku. Trick nie jest łatwy w wykonaniu, trzeba opanować pewną sekwencje klawiszy i odpowiedni timing, aby go użyć. Casualowy gracz, który chce sobie pograć w miłą gierkę Mario nie musi myśleć o tym, że jak się go nie nauczy to nie uda mu się przejść gry. Natomiast, gracz, który chciałby speedrunować grę, będzie musiał (i pewnie też chciał) nauczyć się i odnaleźć najbardziej porąbane tricki i taktyki, aby gra była szybsza. Miałem okazję przejść Mario Odyssey i gdzieś w drugiej lokacji oglądając jeden filmik na temat gry, natrafiłem na ten trick. Szybko postanowiłem się go nauczyć. Nawet w luźnym, pierwszym przejściu gry kilka razy mi się przydał. Musiałem? Nie. Ale wskakiwanie w dziwne miejsca wykorzystując opisany w filmie trick dało mi dużo satysfakcji. Dążę do tego, że: system w grze nie musi być super skomplikowany (chociaż 1 guzik do skakania po dachach w Assassins to trochę przesada), ale może zawierać elementy, które sprawią, że system będzie dawał możliwość wykorzystania go w bardziej unikatowy sposób, co będzie niosło ze sobą pewne korzyści (skill ceiling). Bujanie w Spidermanie mogłoby być proste, ale robienie w tym czasie fajnych wizualnie tricków mogłoby już mieć w sobie jakiś element dodatkowy, który wymagałby trochę więcej umiejętności niż wciśnięcie 1 klawisza. Opisałbym to na przykładzie serii gier o Tonym Hawku. Żeby jeździć na desce wystarczy, że wychylisz gałkę, ale robienie tricków wymaga już jakichś sekwencji klawiszowych. Niestety aktualnie większość gier to po prostu wychylenie gałki, a tricki robią się same.
To w sumie bardzo ważne spostrzeżenie. Dużo gier pierwszo osobowych szczególnie horrorów i przygodówek to właściwie interaktywne filmy. Masz minimalny wpływ na fabułe i świat gry, jeśli w ogóle, a często sekwencje grywalne są najgorsze. Takie gry bardzo dobrze się ogląda na yt gdzie można przyśpieszyć fukcje gameplayowe dzięki temu skupiasz się tylko na fabule. Takie gry ogląda się dla grafiki i fabuły. Przykłady to Last of Us, alan wake, residente evils itp. Wiele nawet kasuje ci progres postaci między sekwencjami i tracisz całą fajna broń którą zdobyłeś.
Tymczasem gry rzeczywiście by być grami powinny mieć dobrą grywalność by żyć dłużej i cieszyć gracza. Ja jestem graczem który wiele wybaczy dla dobrej fabuły i klimatu gry, ale zgadzam się że np. w RTSach musi być też dobry tryb wolnych bitew. Gry takie jak warcraft 3 i dawn of war są dla mnie dobrym przykładem.
Z innych gier które naprawdę dobrze mi się wraca to Darkest Dungeon. Gre ogląda się słabo ale świetnie się gra. I Salt and Sancturay który jest jednym z najlepszych 2D souls likeów. Bardzo lubię styl graficzny i klimat.
Ostatnim jest Darkwood. Bardzo toporny survival horror. ALe jest to gra w której naprawdę liczy się skill gracza i znajomość mechaniki. Gre można przejść w kilka godzin jeśli jest się zdolnym lub w kilka dni jeśli skupisz się na rowoju postaci i ekwipunku. Szcze chciałbym byś sprówał w nią zagrać
Koleszka jest zajebiscie śmieszny. Plus kom. Kiszak niszczy system. 😂
33:00 "Don't you dare go hollow"
5:18 Znaczniki NCPD pojawiają sie dopiero jak jesteś w pobliżu. Tak jak ty mówisz to było na premiere
To ze są znaczniki to nie znaczy ze nie ma dobrej eksploatacji inna odwrót.
Jestem za kompas w łapę (może być jakiś magiczny, runiczby jeden pies odpowiednik) i cheja szukaj sobie. A nie GPS i masz Google mapsy w grze fantazy. I też lubię jak się zdobyć fragment mapy, coś nam odkrywa. Jakiś mały kawałek.
Jeśli chodzi o mapę i eksplorację to świetnie robił to Gothic - mapa była tylko poglądowy by ogarną gdzie mniej więcej jesteś.
Tobie soulsy pomogły pokonać chorobę w takim sensie jak to opowiedziałeś. Gdzieś czytałem, że gość z depresją grał w Wiedźmina i tak się zafascynował tą grą i uniwersum, że zaczął się tym mocno interesować, poznawał ludzi itp. i to go wyprowadziło na prostą. Ja na gorsze dni włączam np. Factorio i myślę 2h nic nie budując co tu zrobić bo coś zawsze nie bangla :D. Więc wydaje mi się, że chyba nie fair jest dyskredytowanie innych gier na rzecz tylko soulsów.
Death stranding jest uosobieniem exploracji masz mapę, Pustą. o ile wyłączysz w opcjach znaczniki. Tak by wyświetlały się tylko twoje które sam zrobisz albo nie. A w assasinie masz znaczniki wszystkie odkryte. O ile sam je znajdziesz albo wykupisz w ubishopie odblokowanie wszystkich map.
Tak się składa że w ubi nie masz znaczników, np w
assasynach właczasz tryb odkrywcy i nie masz żadnych znaczników, sam je odkrywasz.
W ESO skalowanie akurat ma sens, gra ma horyzontalny system progresji postaci i nie ma określonej kolejności eksploracji zoneów
Przez to świat jest mega otwarty i gracze mogą eksplorować całą grę
Sam progress postaci jest odczuwalny przez skille, gear i pasywki, postać na 5 i 60 poziomie może i nie walczą z tym samym potworem z tym samym max hp, ale postać lv5 nie ma pasywek, skilli, rotacji, klikasz tylko moba aż padnie, na 60 poziomie walisz sobie buffa, rzucasz dota i sadzisz mu jakiegoś teleport backstaba na bombę i jest fajniej
Z tego co pamiętam to w gothic 3 aby mieć mapę musisz ją albo znaleźć albo kupić.
Za 1 razem jak grałem był sztos. Ale 2 raz iść tą godzinę by gdzieś dojść po znakach trochę oporne.
No i niestety znalazłem jakie komendy są w tej gierce po 1 ich użyciu już mi się nie chcę w nią grać 🙄
W wyścigach pierwsze co robię to wyłączam wszystkie wspomagacze bo to ja mam jechać a nie komputer 😅
Najbardziej mnie rozwalają typy którzy się chwalili tym że se gumkę na joystick założyli i tak przejechali tak 3h 😑
A później jedzie online i używa mojego tyłu i ścian jak hamulec.
Jeżeli chodzi o movement to może właśnie pewnie dlatego siada mi warframe.
Mam 1000h i miejscami czuje się jakbym wciąż nie umiał się tam poruszać 🤣
Maszynki do zarabiania pieniędzy, czysty biznes a nie gry.
Udają tylko gry, żeby wyglądały jak najbardziej przypominające te topowe gry, a najważniejsze żeby dobrze sprzedać żeby nachłapać się kasy.
Jezu, w pierwszej minucie puszcza mi muzykę z finala 9 i aż czuję że muszę wrócić przejść ją po raz 6 REEEEE
Za małolata ubzdurałem sobie, że przejde Quake 2 tylko z blasterem. Ależ się wtedy zdziwiłem, że tak jest najłatwiej;)...
Uwielbialem eksplorację w Morrowindzie. Żeby zaznaczyć jakaś jaskinię ma mapie trzeba było do niej wejść. Jak trzeba bylo znaleźć miejsce do zadania, to trzeba było czytać co mówią NPC.
Ten eksperyment to "Mysia utopia"
Kingdome Come świetna mapa !
Opcja usunięcia znaczników na mapie oraz twojej pozycji - świetny pomysł !
Aaaa i ta muzyczka z Final Fantasy IX w tle ❤
Mam przykład bijatyki gdzie jest wiele poziomów nauki umiejętności. I jes to Dragon Ball:Ragin Blast2. Giera na konsole. Wydaje się to absurdalne żeby w bijatyce po pewnym czasie człowiek nie opanował swojego wojownika na maksa a tu jest czego się uczyć.
Dodam tutaj jeszcze jedną, mocno ludologiczną myśl: Gry kiedyś były za trudne, aby wyciągnąć od nas więcej pieniędzy. Gry teraz są zbyt łatwe, aby wyciągnąć od nas więcej pieniędzy.
Dzięki za ten film.
Patrząc takim systemem eksploracji Zelda jest Top 1 grą pod tym względem.🤟
Zelde u Ciebie mega chetnie obejrzę.
Wiedźmin ma jedyny plus eksploatacji, wszystkie znaczniki, mapę, kompas można wyłączyć
W Sekiro ostatniego bossa (nawet pokazany w materiale) biłem spokojnie kilkanaście godzin. Pamiętam co robiłem w tamtym czasie , gdzie mieszkałem i jak posiłkowałem sie YT aby móc pokonać bossa. Po pierwszym ukończeniu gry kolejne podejścia były już łatwe. Tak samo Bloodborn. Wieśka ostatni rodził się niestety przebiegło i jakoś za dużo z niego nie pamiętam. Polegam abyś zagrał w Ghost of tsushima. Podejrzewam że było by oglądane a ma bardzo przyjemny system walki.
produkty gro-podobne :D
Co do hacknslashy i umiejetnosci pracza zamiast postaci uwazam ze jest czesciowe rozwiazanie nawet na duza ilosc mobów. Zobacz na mechanike walko ze starego robinhooda gdzie muszka wyznaczasz manewr broni
Kiszak motywacyjny ludolog psycholog.
To że są idiotami i nie rozumieją żartu o 8 mln ludzi na świecie to jedno, drugie to to że to oni uważają cię za idiotę i traktują z góry z uprzedzeniem a tak naprawdę mają zamknięty umysł.
Chyba po ta sa tworzone różne typy gier bo kazdy szuka w grze czegoś innego. Ja lubię spider-mana i CoD. A nie przepadam za soulsami. Jeśli ci się nie podoba jakiś typ gry to w nie nie grasz. Dla mnie nie raz spiderman jest ciekawszy niż monotonny CoD. A najbardziej brakuje mi gier do których konsole były stworzone. Czyli do grania na jednym ekranie we 2 -4 osob.
Nie moge sie zgodzić z przykladem assassin's valhalii jak i całej trylogi "rpg'owych" asasynów ta mapa ze znacznikami nie zawsze oznacza prosta drogę niemiedy trzeba poszukac zejść wejść i nie tylko do podzeimnych jaskiń i nie tylko. Eksproracja ze calej serii w moim przypdku najbardziej wymagajaca byla w Odysei gdzie sa zaznaczine tylko punkty szybkiej podróży reszte znacznikow odkrywa się po zsynchronizowaniu owego punktu i wtedy jasne od znacznika do znacznika ale wielkosc mapy i piekno swiata moglo byc dla niektorych przytłaczające. Co do przykładu hogwart legacy niektóre miejsca stoją za sciana questa i musimy je odkryć ale ilosc xnacznikow t tej grze jest przytłaczająca to musze przyznać.
Ludzie zapominają też że jak zaczynasz przygode w valhalli wybierasz 2 tryby d
Trudności, najpierw tryb walki, potem tryb eksploracji i w tym drugim jeśli wybierzesz najtrudniejszy poziom, nie masz znaczników.
Właśnie w soulsach nie ma mapy i znaczników i dlatego eksploracja jest tak dobra bo cie ciakawi zeby zajrzec tam jeszcze i tam co widzisz przed sobą. Juz dawno byl o tym matrial kacpra pitali jak jeszcze byl w tvgry, nazywa sie vofajze co soulsy robia Dobrze, niezla rozkmina. Wracając do eksploracji z mapa i znacznikami, to sam sie lapalem w wiedzminie 3 na tym ze juz nawet nie patrze gdzie jade tym koniem tyljo patrze ba mapę 😂
co do ac:valhalli chociażby, styl eksploracji można sobie wybrać i modyfikować w ustawieniach 'pojawialność' znaczników etc.
Stary temat ze znacznikami, dlatego w wiesku po aktualizacji mozesz je wylaczyc.
Ludologiczna miazga
może to mmo, ale GW2 ma genialną eksplorację
Gra przez którą nie mogę przebrnąć to Horizon Zero Dawn
Tylko po co wstawac? Zeby isc do chujowej roboty gdzie traktuja cie jak gowno ktorym zreszta jestes a potem grac w chujowe gierki albo ogladac chujowe seriale. Na chuj to? Lepiej sie polozyc i juz nie wstac.
Gry, które nie dają nam możliwości popełniania błędów/odczucia porażki zapewniają zerową satysfakcję, change my mind.
Btw, jakie żarty o 8 milionach ludzi, przecież to prawda.
Heroes najlepsze do exploracji
Osiem milionów, kurde to mnie oszukali normalnie. To ziemia nie jest przeludniona.
Ale z 2giej strony. W diablo4 jest zajebista (w sensie wszystko jest na początku zakryte) eksploracja a jednakże nie cierpisz tej gry. 😅
Eksploracja w Diablo 4 jest praktycznie nieistniejąca, bo mapa to praktycznie to samo i nie ma tam nic ciekawego do znalezienia, a to ze jest zakryta nic nie zmienia, i mowie to jako fan całej serii, diablo 4 rowniez lubie ale w prawie zadnym diablo nie ma ciekawych lokacji, eksploracja jest bo jest, ale do niczego nie prowadzi
W każdej grze mnie wkurwia jak mapa ma znaczniki przygód i jeszcze nie są ukryte za mgłą. Ma rację typ.
Ja tam lubie kalowanie a z tego powodu że chce ciagle miec wywzanie nie wazne jak wielkim uber bossem jestem dla tego lubie mod do wieska enhand edition. Co bez mikstur i znakow jestes wszedzie na hita
Ile czasu trzeba mieć żeby robić jakieś hitlessy a taki spider jest żeby dad gamerzy mogli się porelaksować.
ale w cyberpunku ncpd widzimy bo v ma dostęp do radia policyjnego dzięki topiarze co chce tych cyberpsycholi złapać
Dark souls 3 jakiś typ na moście ... jakiś brązowy... próby chyba z 70 ale się nie dałem. Masakra po tym bossie wiedziałem że wszystko jest kwestią czasu i proste rzeczy zawsze najpierw są trudne :)
Czyli jak typ przeszedl Wiedzmina 3 na golasa, bez rozdawania skilli i w dodatku na drodze ku zagladzie to znaczy, ze Wiedzmin 3 to juz lepsza gra? Nie pamietam czy uzywal mieczy, ale kiedys gdzies slyszalem, ze zrobil to bez ich uzycia. Mowiles wiele razy, ze tam sie nie da tego zrobic. Powolywales sie wtedy na Gothica, ze tam sie da ubic wszystko z laga na 1 poziomie, a w Wiesku nie. Bez spiny Kiszak, to jest zwykle pytanie :D Nie pluj jadem na mnie prosze :P Pozdrowienia! Wybacz za brak polskich znakow, cos mi sie spierdolilo z klawiatura.
Tu się dosłownie sra filmami Lol
A może on ma włancznik i wlancznik:p
Opcja: usuń wskaźniki
Chłop gada o grach wyścigowych grając na padzie, w dobre symulatory wyścigów gra się na kierownicy. Zwiększasz sobie poziom trudności wyłączając systemy asystujące w jeździe.
Kiszak, przecież Starfield nie ma klasycznej mapy i to była celowa decyzja deweloperów o czym wielokrotnie wspominali na prezentacjach... A ty właśnie odkryłeś dlaczego... o losie 😅
Jak jesteś taki mocny to zagraj w fife hehe pozdro .
Nie ma nic głupszego niż gry-samograje. W dobrej grze musi być jakaś stawka, coś wielkiego do osiągnięcia, ale i do stracenia. Jedno bez drugiego nie może istnieć i gra która ogranicza rozmiary możliwej porażki, ogranicza też rozmiary radości, jakie może dostarczyć gra.
WDark Soulsach stawką jest to, że jeśli zginiesz, będziesz musiał powtarzać fragmenty gry, a może i stracisz zebrane dusze i twoja krwawica pójdzie na marne. Każdy kto grał wie, że nadaje to każdej porażce zupełnie innego smaku, niż w grach, w których karą jest wczytanie stanu gry sprzed chwili i bezkosztowe próbowanie do skutku. Jeszcze bardziej rozkurwiającym psychikę jest jednak granie w oldschoolowe cRPG.
W takim Might&Magic I na całą grę jest 5 "ognisk". Niejednokrotnie przez śmierć straci się godzinę grania. Ale właśnie dzięki temu elementowi każda sesja w taką grę powoduje zupełnie inny rodzaj odczuć, w którym dupa się poci, a zmysły aktywują, jakbyś właśnie postawił swoją wypłatę na grze w kasynie. Odrzucając hardcorowe rozwiązania starych gier zboczyliśmy w ślepą drogę gamingu, w którym wszystko musi być bezstresowe, ale w ten sposób pozbawione także tych skrajnie pozytywnych emocji. Wpadliśmy w przystępną bylejakość.
Nie wiem czemu ale giga bym zobaczył subnautice (czy jak to sie pisze ) u kiszaka