Over innerlijke vrede een gesprek met Koos Janson en Bonnie Bessem

Bonnie gaat in gesprek met Koos Janson, al meer dan 30 jaar leraar van Een Cursus in Wonderen.
Koos Janson (1949) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en daarnaast fenomenologie der godsdiensten. Belangstelling voor spiritualiteit is de rode draad door zijn leven. Enthousiast katholiek van huis uit, later ook vertrouwd geraakt met protestantse vormen van christendom. Vanaf zijn studietijd langere tijd diep geïnteresseerd in oosterse filosofie. De kroon op zijn zoektocht, midden jaren tachtig: Een cursus in wonderen.
We schijnen ons licht op deze tijd en vooral welke lessen van Een Cursus in Wonderen ons hierbij kunnen helpen om de innerlijke vrede te blijven bewaren.
Hierbij het gedicht wat Bonnie aan het einde voorlas:
De transformatie
De mensheid bevindt zich nu in de cocon. Zoals de rups die zich aan alles te goed heeft gedaan en heeft volgevreten.
Langzaam in de stilte komend waarin de groei plaats vindt van het geweten.
Alle bronnen van de aarde langzaam maar zeker uitgeput
De rups en mens zo vol en ingedut.
Het weven in de cocon is begonnen
De rups heeft dit verhaal niet zelf verzonnen
Ze weet niet meer wie ze is
Net zoals de mens voelt ze haar eigen innerlijk gemis.
Wie ben ik en waar hoor ik nog bij
In de cocon de mensheid samen gesponnen als een wij
Wie ben ik als ik uit deze transformatie kom, waar ben ik gebleven
Dit vraagt zo’n overgave en vertrouwen op een geheel nieuw leven.
Ik zegt gedag als rups tegen wie ik dacht te zijn
De mensheid gaat door haar existentiële groeipijn.
Ik ben moedig en had nooit kunnen geloven
Ik wist niet dat ik kon vliegen zo hoog en boven
Nu de mensheid nog in haar cocon afgesloten van haar nieuwe werkelijkheid.
Zoekend in haarzelf naar grootste bereidheid
Om al het bekende veilige achter te laten op weg naar de belofte te kunnen vliegen
We kunnen de aarde dieren en vooral onszelf niets meer voorliegen
Langzaam neem ik je mee uit de cocon
Vliegen hoog naar de goddelijke zon.
💛 Bonnie