@@podcasthistorykow Trzeba przyznac, ze w materii logiki i struktury wewnetrznej idzie Wam znacznie lepiej niz autorom i kompilatorom Biblii;) Pozdrawiam, dziekuje za wiedze.
@@podcasthistorykow Czy Jezus juz jako Chrystus stal sie drugiem Adamem po chrzcie Janowym czy po zmartwychwstaniu ? Pytam ,bo uwazam ze, z pisma wynika ze Jezus Chrystus jest ostatnim Adamem , i to do smierci ,i dopiero wtedy jako ostatni Adam zamyka dzieje ludzkosci ,ludzkosci niedoskonalej ,nieposlusznej slowu Boga .A drugiem ,tym juz nowym Adamem z nieba staje sie po zmartwychwstaniu ,i do takiego drugiego Adama wszyscy ktorzy wierza beda przemienieni na jego obraz .Czy dobrze rozumiem ?
Dzisiaj przypadkowo trafiłem na ten film i cały kanał. I jestem pod wrażeniem jakości ,wykładów’ ciekawych tematów na odcinki. Pewnie przez najbliższe kilka dni obejrzę wszystkie Wasze filmy, czegoś takiego brakowało na polskim TH-cam. Dziękuję ❤
Fajny ten Jezusek, zdolny i wogole, a moja Córcia to pierwsze dzisiaj do przedszkola idzie, sliczna taka i mądra jest. Pozdrawiam cieplutko, smacznej kawusii;)
Może zrobią panowie materiał o różnych szkołach żydowskich w czasach Jezusa i wcześniejszych. Czym się różniły, jakie miały podejście itp. Wydaję się to bardzo ciekawy temat
Ogromne dzięki za materiał i egzegezę od strony czysto naukowej. Z ogromną chęcią wysłuchał bym materiału o Łukaszu i Pawle i ich twórczości literackiej, stylu, tematyce, osadzeniu w kontekście kulturowym i oczywiście wpływie na wczesne chrześcijaństwo. Nie ukrywam, że o Marku, Mateuszu i Janie i całym korpusie ksiąg NT również chętnie posłucham ale najbardziej ciekawią mnie postacie wymienione wcześniej. Dziękuję raz jeszcze za materiał, oczywiście stawiam kawę i czekam na następne
@@andrzejkruppa6346 Materiały Majewskiego znam i chyba jestem na bieżąco, może ostatniego jeszcze nie widziałem, Niesiołowski za to nie ma własnego kanału, a często materiały z nim kręcą się wkoło tych samych zagadnień na bardzo ogólnej płaszczyźnie. Słucham też materiałów od prof. Wiśniewskiego, Dawida Opali, dr. Jana Kozłowskiego choć ich głównie na kanale Fundacja Panteon Dlatego też proponuję głębsze poruszenie konkretnego tematu jak to już robią autorzy kanału. Nie tak ogólne jak na innych popularno naukowych kanałach lub z spojrzeniem teologicznym jak robi to Marcin Majewski bo sam jestem po teologii więc w przypadku jego materiałów jest to trochę powtórka materiału ze studiów, po za tym zależy mi na perspektywie czysto historycznej i tekstowej, której na studiach mi trochę poskąpiono bo wiadomo polski system uczelni wyższych z dziedzin humanistycznych czy około takich
Zastanawia mnie taki watek w kwestii wyksztalcenia Jezusa, tego co porabial podczas zaginionych lat, etc. Osobami, ktore mogly posiadac wiedze na ten temat i nastepnie ja przekazac byli uczniowie Jezusa. Najbardziej zas wiarygodnymi zrodlami tej wiedzy byli Jezus i jego czcigodna Maman. Jak wiadomo tak sie historia poukladala, ze uczniowie spedzili z Jezusem nieco czasu podczas jego ziemskiego tournee. Mieli zatem pierdyliard okazji, azeby zapytac Jezusa jak mu te dwie dekady (z okladem) minely, czy zglebil juz wszystkie tajemnice swiata czy moze kilka zostalo do zglebienia, jakich mistrzow spotkal na swej drodze lub chocby o to, czy to prawda, ze w Indiach (gdzie ponoc byl) krowy spaceruja po ulicach lewa strona? On sam takze, gdy go naszla chetka na wspominki, z nimi wlasnie dzielil sie ta wiedza. Zawsze mogli tez zapytac wciaz podowczas zyjaca Marie o to, jakim naprawde dziecieciem bylo jej dziecie w dziecinstwie. Jednak stosunkowo szybko okazalo sie, ze najblizsi uczniowie Jezusa nie maja o tym bladego pojecia, leja wode az milo, niejednokrotnie zaprzeczajac sobie nawzajem, a Ci slabsi w wodolejstwie w ogole nie poruszaja tego watku swoich "naocznych" relacjach. Wydawac by sie moglo, ze kazda minuta zycia Jezusa na Ziemi byla bezcennym darem niebios i zaslugiwala na wieczne upamietnienie, tymczasem dwunastka najblizszych Jezusowi osob miala, jak sie okazalo, calkowicie wywalone na dwadziescia kilka lat zycia swojego mistrza... Coz, mozna i tak;)
Profesora Niesiołowskiego-Spano w świecie naukowym zwykłem określać przez analogię z Kubą Wojewódzkim w świecie dziennikarskim. Lubią przygotować sobie (kontrowersyjną) opinię, którą później użyją (w mniej lub bardziej sprzyjających okolicznościach). Klasa wypowiedzi i merytorycznosc budowania narracja u dr Poloczka przewyższa profesora po wielokroć
@@andrzejkruppa6346 Majewski to teraz już gada z sensem. Niesiołowski - Spano gada z sensem. 🤝🏻 Choć pierwszy człon nazwiska jednak sponiewierane 🤷🏼♂️
Odnośnie autorstwa Ewangelii, kanał Centre Place ma wykłady o: autorstwie (lub zasponsorowaniu) Ewangelii Łukasza przez kobietę, 3 etapach powstania Ewangelii Jana.
Czy mogę zatrzymać się przy Janie i poświadczeniu samego Jezusa o REINKARNACJI? Ks. Malachiasza 3:23-24 „Oto Ja posyłam wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. On to skłoni serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą.” Zwiastowanie Elżbiecie: Ew. Łukasz 1,36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Żydzi spodziewali się ponownego przybycia Eliasza: Ew Marka 6:15:„Inni zaś mówili: 'To jest Eliasz'. Jeszcze inni mówili: 'To prorok, jak jeden z dawnych proroków.'” Poświadczenie o Eliaszu przez samego Jezusa, Pana naszego: Ew. Mateusza 17:10-13:„Wtedy uczniowie zapytali Go: 'Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?' On odparł: 'Eliasz istotnie przyjdzie i wszystko naprawi. Lecz powiadam wam, Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak też Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał.' Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.” Z późniejszych tekstów dowiadujemy się, że po śmierci Jan Chrzciceli wrócił do postaci Eliasza: Mt 17,1 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. 2 Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. 3 A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.
4:05: wiemy, że pierwszy taki census odbył się dopiero po przekształceniu domeny Heroda Archelaosa w rzymską prowincję Judeę w 6 r n.e." .... apologeci usiłują udowodnić, że spis mógł się odbyć wcześniej, i do tego spisu odnosi się Łukasz. Skąd wiadomo, że pierwszy spis odbył się dopiero po wcieleniu Judei do prowincji Syrii? Pozdrowienia
Nic nie wiemy o młodości historycznego Jezusa, w tym wykształcenia. Ewangelie Mateusza i Łukasza zwyczajnie wypełniają luki fabularne fikcją. Tym bardziej Ewangelia Jana, gdzie fikcji jest najwięcej.
Tak, w materiale staramy się właśnie pokazać, że np. Łukaszowe opisy młodości Jezusa mają określony cel fabularny i teologiczny, że należy je traktować jako elementy literackie, nie historyczne. SP
@@podcasthistorykow Jeśli czegoś nie rozumiecie, to znaczy, że jest to ,,element literacki'' Wygodny ateistyczny pogląd. Co do daty spisu ludności, która niektórym ludziom się nie zgadza, wielu historyków wyjaśnia. Dwa spisy za czasów Kwiryniusza. Krytycy Biblii twierdzą, że jedyny spis dokonany, gdy namiestnikiem Syrii był Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz, odbył się ok. 6 r. n.e. i doprowadził do buntu Judasa Galilejczyka i zelotów (Dz 5:37). W rzeczywistości jednak był to drugi spis za rządów Kwiryniusza, gdyż inskrypcje odkryte w Antiochii i jej okolicach wskazują, że kilka lat wcześniej Kwiryniusz był legatem cesarskim w Syrii (W. Ramsay, The Bearing of Recent Discovery on the Trustworthiness of the New Testament, 1979, ss. 285, 291). W związku z tym Dictionnaire du Nouveau Testament we francuskiej Biblii w przekładzie Crampona (1939, s. 360) podaje: „Akademickie prace Zumpta (Commentat. epigraph., II, 86-104; De Syria romana provincia, 97-98) i Mommsena (Res gestæ divi Augusti) wykazują ponad wszelką wątpliwość, że Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii dwukrotnie”. Wielu uczonych uważa, że po raz pierwszy pełnił tę funkcję mniej więcej między 4 a 1 r. p.n.e., prawdopodobnie od 3 do 2 r. Sposób ustalenia tych dat budzi jednak pewne zastrzeżenia, dlatego nie wiadomo dokładnie, kiedy sprawował on ten urząd (zob. KWIRYNIUSZ). Drugi okres urzędowania Kwiryniusza niewątpliwie obejmował r. 6 n.e., na co wskazują szczegóły podane przez Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela, XVIII, II, 1).Słusznie więc biblijny pisarz i historyk Łukasz oznajmił o spisie ludności przeprowadzonym w czasie narodzin Jezusa: „Ten pierwszy spis odbył się wtedy, gdy namiestnikiem Syrii był Kwiryniusz” (Łk 2:2), odróżniając go od drugiego spisu, którego dokonano później za czasów tego samego Kwiryniusza i do którego nawiązał Gamaliel (o czym można przeczytać w Dz 5:37) (DZIEJE.4:10) ,,to przyjmijcie do wiadomości, wy wszyscy i cały lud Izraela, że stało się to w imię Jezusa Chrystusa, Nazarejczyka, którego wy straciliście, a którego Bóg wskrzesił. Właśnie dzięki niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy''. „W owych dniach wyszło postanowienie Cezara Augusta, by dokonano spisu całej zamieszkanej ziemi (ten pierwszy spis odbył się wtedy, gdy namiestnikiem Syrii był Kwiryniusz); i wszyscy szli, aby ich zapisano, każdy do swego miasta” (Łukasza 2:1-3).
@@JurandJSNigdy nie miał miejsca spis przeprowadzomy przez Rzymian oparty na kretyńskiej zasadzie, że ludzie mieli jakoby udawać się do miejsca z którego pochodził ich ród. Anonimowy autor zwany później Łukaszem po prosto potrzebował takiego wydarzenia by Jezusa z Nazaretu jakoś umieścić w Betlejem, więc taką historię sobie on z palca wyssał. Mateusz przedstawia zupełnie inne okoliczności dzieciństwa Jezusa, miedzy innymi, że Józef i Maryja po prostu mieszkali w Beltejem. Mateusz dopiero potem umieszcza Jezusa w Nazarecie, po rzekomej ucieczce do Egiptu (o której Łukasz nie ma zielonego pojęcia, a Mateusz tego potrzebuje by upodobnić Jezusa do Mojżesza), by wypełnić jego zdaniem starotestamentową przepowiednię, o mesjaszu mającym być Nazaretańczykiem, myląc słowo hebrajskie słowo "gałąź" z Nazaretem, gdyż przepowiednia ta mówi, że mesjasz ma pochodzic z gałęzi rodu Dawida, a nie z miasta Nazaretu. To, że tzw. Łukasz i tzw. Mateusz często posługiwali się, jak też dosłownie kopiowali ewangelię tzw. Marka, to opinia przeważającej części ludzi zawodowo zajmujących się badaniem Biblii z doktoratami w tym temacie. Nikt jednak Panu nie broni mieć własnej opini domorosłego znawcy. Pańska sprawa. Tylko, że nikt Pańskiej opini nie musi brać za poważną.
@@JarekKrawczyknigdy to najgłupsze słowo w nauce. :) Schliemannowi też mówili że Troja nigdy nie istniała a Iliada to tylko bajka. A jednak okazało się że w bajce było więcej prawdy niż się wszystkim wydawało.
Czy pierwsi chrześcijanie którzy byli w Jerozolimie, zaraz po śmierci Jezusa, nie uważali go za syna Boga, ale nie zrodzonego w cudowny sposób i nie kogoś kto żył wcześniej w niebie, tylko "adoptowanego" przez Boga syna już w trakcie życia Jezusa na ziemi?
Świetny odcinek jak zawsze. Jeśli mogę, to chciałbym zapytać o adopcjanizm, czy dużo wiemy na ten temat? Czy ta koncepcja była bardzo rozpowszechniona i jak długo przetrwała?
Adopcjanizm (zwany też monarchianizem dynamicznym), czyli pogląd zakładający, że Jezus został niejako adoptowany przez Boga jako jego Syn przy okazji chrztu lub (rzadziej) zmartwychwstania, w rozwiniętej formie widać co najmniej od II w. (jego elementy widać m.in. w myśli Pawła z Samosaty, gnostyka Theodotosa z Bizancjum czy w nurcie ebionickim). Implikuje on zarówno brak preegzystencji Jezusa jak i zaprzeczenie unii hipostatycznej Logosu z Jezusem. Za "herezję" został oficjalnie uznany na synodach w Antiochii (264 i 269 r., które bezpośrednio wiązały się z potępieniem nauki Pawła z Samosaty), a potem na tzw. soborze nicejskim. Ale w różnych formach odżywał on i w późniejszej myśli chrześcijańskiej, w postaci tzw. adopcjanizmu iberyjskiego w VIII i IX w., a nawet w okresie zaawansowanego średniowiecza (Piotr Abelard w XII w. i tzw. neoadopcjanizm scholastyczny). Jednak jeśli chodzi o jego genezę, to część badaczy dopatruje się jego początków już na poziomie myśli NT, np. Bart Ehrman uważa, że to właśnie chrystologia adopcjanistyczna była pierwotną chrystologią Ewangelii Markowej (inni się z tym jednak nie zgadzają, np. Michael F. Bird próbuje uzasanić tezę, że adopcjanizm nie wyodrębnił się jeszcze przed początkiem II w.). Inspirację adopcjanistyczną widać także w tzw. "niskiej chrystologii" okresu przednicejskiego (od lat 70-tych toczą zażarte się dyskusje, jak bardzo archaiczna może ona być), która zakładała wywyższenie Jezusa dopiero w jakimś określonym momencie. Myślę, że zrobimy zresztą osobny odcinek (lub cykl) poświęcony szczegółowo "dziwnym" chrystologiom wczesnochrześcijańskim, w tym właśnie adopcjanizmowi. SP
@@podcasthistorykow Dziękuję za tak bardzo obszerną odpowiedź i czekam na następne odcinki, o wczesnochrześcijańskich chrystologiach szczególnie , dla mnie to bardzo interesujący temat.
W sprawie Ewangelii... Dla mnie kluczowymi sprawami są: 1.Kim był autor? 2.Kiedy pisał? Kim był Łukasz? Słyszałem że był uczniem Pawła. Skoro był to pisał co najmniej 30 lat po jego śmierci. Jest to dość dużo ale mogło tak być. Robert Wiśniewski w Radiu Naukowym mówił że autor Dziejów Apostolskich nie miał już dobrej wiedzy na temat pierwotnej wspólnoty jerozolimskiej (w kontekście sporu między Pawłem a Jakubem i Piotrem) Jak to możliwe aby uczeń Pawła nie miał takiej wiedzy? Oczywiście rozumiem że Dzieje są materiałem propagandowym podkreślającym jedność chrześcijaństwa od początku. No właśnie...ale czy są jakieś przesłanki na bliski związek Łukasza z Pawłem?
Biorąc pod uwagę znaczne różnice pomiędzy tym co sam o sobie pisał Paweł, a o tym co o Pawle pisał anonimowy autor zwany później Łukaszem ("wiarygodny" "historyk" który wymyślił spis który nigdy nie miał miejsca), tzw Łukasz najbardziej prawdopodobnie Pawła nie znał.
@@JarekKrawczyk O związkach Łukasza z Pawłem wspominał R.Wiśniewski który jest chyba rzetelnym historykiem. Choć mówił też że to dyskusyjne. Przesunięcie Ew.Łukasza na lata dziewięćdziesiąte trochę zmienia mi ogląd sytuacji, choć napisanie Ewangelii i Dziejów w tym samym okresie trzyma się kupy. Moja wątpliwość w sprawie sporu Paweł - Jakub polega tylko na tym czy Łukasz miał wiedzę na temat tych wydarzeń i poprowadził po prostu linię propagandową czy tej wiedzy nie miał i wymyślał.
@@piotrmaniawski930 Problem już występuje na początku, sądzisz że autorem Ewangelii Łukasza był Łukasz, co jest nieprawdą, i gdy mówi się o Łukaszu to używa się bardzo dużego cudzysłowu
Z tradycją jakoby Łukasz miał być uczniem lub towarzyszem Pawła spotykamy się po raz pierwszy u Ireneusza z Lyonu ok. 180 r. (zresztą wydaje się, że to właśnie on oraz Papiasz z Hierapolis jako pierwsi próbowali ustalić imiennie autorów ewangelii), do tego dochodzi papirus Bodmer XIV (z ok. 200 r. lub 1 poł. III w.), który jako pierwszy zawiera pod zakończeniem ewangelii dopisek, że to ewangelia "według Łukasza" i tzw. Kanon Muratoriego, który za autora Ew. i Dz uważa właśnie Łukasza. Pozornym argumentem za tezą, jakoby Łukasz był towarzyszem Pawła jest szereg ustępów w Dz, w których autor mówiąc o Pawle wypowiada się w liczbie mnogiej, jakby cały czas przy nim był (np. Dz 16,11-12: "Odbiwszy od lądu w Troadzie, popłynęliśmy wprost do Samotraki ... w tym mieście spędziliśmy kilka dni" etc.) - tyle tylko że, znów, takie passusy mogą mieć po prostu charakter zabiegu literackiego mającego podbudować wiarygodność przekazu jako rzekomego naocznego świadectwa. O jakimś Łukaszu, towarzyszu Pawła mówi też 2 Tm 4,11 (oraz Flm 24), tyle tylko, że 2 Tm najpewniej jest pismem post-Pawłowym, a sam Łukasz wzmiankowany w obu listach to jakaś bliżej nieznana nam osoba, niekoniecznie ewangelista. To prawdopodobnie na podstawie tych ustępów z wyrażeniem "my" i wzmianki z 2 Tm Ireneusz doszedł do wniosku, jakoby Łukasz był towarzyszem Pawła, niekoniecznie na podstawie jakiegoś starszego przekazu. Obecnie dominuje jednak sceptycyzm wobec tej tradycji: pisma Łukaszowe różnią się od Pawłowych zarówno pod względem stylu, prezentowanej teologii jak i tak podstawowych faktów, jak sama chronologia i kolejność działań Pawła ("autobiograficznej" wersji zawartej w Liście do Galatów nie da się za bardzo pogodzić z wersją znaną z Dziejów Apostolskich). Dyskusyjne jest także wspólne autorstwo Ew. Łukasza i Dziejów, ale je da się jakoś wybronić na gruncie stylistyki i frazeologii. Jeśli chodzi o datowanie, to jest oczywiście mocno apologetyczny pogląd, że pisma Łukaszowe powstały jeszcze przed 70 r. Opiera się głównie na fakcie, że Dz piszą o świątyni jerozolimskiej w czasie teraźniejszym, jakby ona jeszcze istniała i że nie wzmiankują śmierci Pawła. To słabe argumenty: pisanie o czymś w czasie teraźniejszym to po prostu zabieg wprowadzający chronologię w obrębie fabuły, nie znacznik powstania samego tekstu, zaś pominięcie śmierci Pawła jest naturalne, bo Dz to wyidealizowana opowieść o sukcesie wczesnej misji chrześcijańskiej, nie wypada by kończyła się tragiczne (poza tym u Łukasza da się znaleźć wyraźne aluzje do zniszczenia świątyni). Najszerzej przyjmowaną propozycją chronologii są lata 80-90-te I w. (co wynika m.in. z problemu synoptycznego i chronologicznego pierwszeństwa Marka), ale jest też kontrpropozycja wskazująca na nieco późniejszy czas: ok. 90-110 (np. S. Mason, którego wspominamy w podcaście), a nawet propozycja zakładająca, że jeszcze w II w. tekst Łk-Dz musiał przechodzić bardzo znaczne, fundamentalne wręcz rewizje. Mocno wydają się świadczyć o tym, szczególnie w przypadku Dz, znaczące różnice w tekście reprezentowanym przez zachodnią i aleksandryjską tradycję manuskryptową. Co możemy powiedzieć o samym autorze? Na pewno że był bardzo dobrym stylistą oczytanym nie tylko w Septuagincie (której styl potrafił zgrabnie naśladować), ale także literaturze grecko-rzymskiej (stąd np. cytaty z Kleantesa lub Aratosa), możliwe nawet (a moim zdaniem prawdopodobne), że autorem który odebrał jakieś greckie wykształcenie literackie lub retoryczne (widać to po sposobie konstrukcji przemów u jego bohaterów). Zapewne był to po prostu mocno zhellenizowany i oczytany Żyd z diaspory. Jak widzieliśmy, najpewniej nie był jednak żadnym towarzyszem Pawła czy kontynuatorem jego myśli. Także próba identyfikacji Łukasza-ewangelisty z lekarzem najprawdopodobniej również jest ślepą uliczką. Bierze się ona z Kol 4,14 ("Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz i Demas"), znów jednak nie mamy pojęcia, o jakim konkretnie Łukaszu jest mowa, a próby udowadniania, jakoby w pismach Łukaszowych istotnie znajdowała się jakaś bardziej zaawansowana terminologia medyczna niż w literaturze epoki nie wydają się przekonujące. O domniemanych autorach ewangelii zapewne również kiedyś sobie porozmawiamy na naszym podcaście :) SP
Profesor Chrostowski w jednym z wykladow mówił, ze wsrod żydów tego okresu nie bylo analfabetyzmu u mężczyzn gdyz kazdy (dorosly) mogl byc wezwany do czytania Tory w synagodze
Współczesne badania odnośnie umiejętności czytania i pisania wykazały, że w starożytności większość ludzi, w każdym czasie i miejscu, była analfabetami. Najbardziej wpływowe badanie Williama Harria "Ancient Literacy" pokało, że w najlepszym przypadku w Atenach w czasach Platona około 15% populacji posiadało umiejętność czytania i pisania. Przeważajaco w wiekszych metropoliach było góra 10%, gdzie dużo wiecej ludzi umiało czytać, niż pisać. Co do umiejętności czytania i pisania w Palestynie w I wieku n.e. (tj. w czasach Jezusa) było ono niższe niż w całym imperium. Wykazały to badaniq Meira Bar-Ilana czy Catherine Hezer opublikowane w książce „Literacy in Roman Palestine” Zarówno Bar-Ilan, jak i Hezser twierdzą, że w okresie rzymskim prawdopodobnie tylko 3% populacji Palestyny posiadało umiejętność czytania i pisania, byli to przede wszystkim bogaci i zamożni, mieszkający w miastach. Jakie są więc szanse, że ktoś taki jak manualny robotnik, kanieniarz czy cieśla - Jezus - umiał czytać i pisać? Malusieńkie.
@@dawidpawelec3428 Badania nie zgadzają się z tezą prof. Chrostowskiego. Czy on podał jakieś opublikowane źródła na ten temat? Współczesne opublikowane badania o umiejętności czytania i pisania wykazały, że w starożytności większość ludzi, w każdym czasie i miejscu, była analfabetami. Najbardziej wpływowe badanie Williama Harria opublikowane w "Ancient Literacy" pokazo, że w najlepszym przypadku w Atenach w czasach Platona około 15% populacji posiadało umiejętność czytania i pisania. Przeważajaco w wiekszych metropoliach było góra 10%, gdzie dużo wiecej ludzi umiało czytać, niż pisać. Co do umiejętności czytania i pisania w Palestynie w I wieku n.e. (tj. w czasach Jezusa) było ono niższe niż w całym imperium. Wykazały to badaniq Meira Bar-Ilana czy Catherine Hezer opublikowane w książce „Literacy in Roman Palestine” Zarówno Bar-Ilan, jak i Hezser twierdzą, że w okresie rzymskim prawdopodobnie tylko 3% populacji Palestyny posiadało umiejętność czytania i pisania, byli to przede wszystkim ludzie bogaci i zamożni, mieszkający w miastach. Jakie są więc szanse, że ktoś taki jak Jezus umiał czytać i pisać? Malusieńkie, by nie powiedzieć zerowe. Ewangelie i listy zostały dopiero stworzone uzywając greki przez ludzi wykształcnych w obszarach kulturowo greckich.
30:22 Hieronim (ten od Wulgaty) ponoć plasuje "Łukasza" na osi czasu za ewangelią Apellesa (125 AD) i ewangelią Basilidesa (+160 AD). Nie wiem czy to prawda
Jest w tym wszystkim istotny paradoks. Oto w ewangeliach podnoszona jest wybitna mądrość Jezusa i jego biegłość w biblijnej materii. Więcej, ewangeliści przekonują nas o Jego wielkiej popularności oraz sukcesie w działalności publicznej. Tymczasem okazuje się, że w kluczowych miejscach takich jak Kafarnaum, Betsaida, Korozain, czy Nazaret Jezus doznaje porażki, przeklinając ostatecznie te miejsca. No to wiem, że nic nie wiem 😮
Po prostu pisma zwane dzisiaj ewangeliami nie były tworzone by przekazywać historyczne treści, tylko by przekonywać do ludzi wiary, że Jezus był mesjaszem, a jego śmierć miała jakiś sens, tak by rozwijać i umacniać religijny kult. Ewangeliści to po prostu spin-doktorzy.
34:44 gdyby tak było, to by dalej czytał, a tam powinno być imię Boga Żydów. Potwierdził by ojcostwo tamtego, gdyby takie było. A nie potwierdził nigdy. Nigdy nie ma wzmianki że wypowiedział tamto imię. Więc na podstawie czego, byłby pogląd o słudze tamtego. Boga Żydów? 🤧😁😊
Gdyby nie byl znany jako genialny chłopiec to by z nim nawet nie próbowali rozmawiać w świątyni.Byl im znany gdyż pochodził z szacowanej rodziny i był im znany.Historia o Józefie i narodziny w Betlejem to sprawa marketingu Pawła.W Judzie istniał już konflikt pomiędzy szkołami religijnymi i kwestią rozwoju Izraela w ramach Cesarstwa.Koncepcja chrześcijańska właśnie byla zemsty za zniszczenie swiatynii przez Tytusa ktory nomen omen kochał Berenikę.
Niekoniecznie, dopiero u J 1,14 pojawia się sugestia wcielenia się boskiego Logosu, a w J 1,17, że "łaska i prawda stały się przez Jezusa Chrystusa" (gr. dia Iesou Christou egeneto), do tego w paralelizmie składniowym wobec stwierdzenia, że wcześniej Prawo "dane zostało przez Mojżesza" (gr. nomos dia Moseos edothe). Istnieje duża dyskusja, czym / kim był Logos Janowy przed wcieleniem (aspektem boskiej istoty czy czymś autonomicznym), oraz czy istotnie mamy tam sugestię preegzystencji Jezusa (preegzystuje sui generis Logos), a także czy cały prolog jest integralną kompozycją Janową, czy też wykorzystuje jakieś inne, być może pierwotnie niezależne teksty (o Logosie i o wcielonym Jezusie). Poza tym, idea Logosu w myśli Janowej ma paralele w tradycji żydowskiej w np. motywie boskiej Memry ("słowa") lub Mądrości, która towarzyszyła Bogu przy stworzeniu świata i wyraźnie do tego typu koncepcji wydaje się nawiązywać. SP
Logos jest rozwinięciem koncepcji arche,zasady.Pózniej w szkołach post pitagorejskich, neoplatonskich miksujących się z kultami wschodnim i egipskimi logos jest formą historii ideii lub zaklęciem.Zalozyc trzeba,że w świetle apokryfów Jezus był z rodziny faryzeuszy i miał krewnych z kręgu esenskiego.Jako chłopiec był w stanie dyskutować z wybitnymi rabinami.Wynika to z jego wykształcenia.To Paweł i jego marketing religijny stworzył syna stolarza.
@@podcasthistorykow Dziękuję za odpowiedź, a tak jeszcze przy okazji spytam, co znaczą słowa Jezusa "Zanim Abraham stał się, ja jestem"? Bardzo często jest to argumentem preegzystencji Jezusa, ale w ogóle nie jest tłumaczone i rozwijane, szczególnie w kontekście.
24:26 'epizod' = "optyka literacka autora"; po więcej na temat patrz, Wikipedia, Typ (Teologia). Albo Typology (Teology). Dr Steve Mason (29:12) opowiadał o trudach studentów retoryki w akademiach w klasycznym antyku, co przypomniało mi żart z innego podkastu na tym kanale o przepisywaniu podczas przerwy lekcyjnej wypracowania tak ... aby się pani nie pokapowała. 😂
Właśnie, obiło mi się gdzieś o oczy, że na galilejskiej prowincji był raczej wysoki analfabetyzm, także jak na warunku imperium rzymskiego; co stoi w sprzeczności z przekonaniem o szerokiej nauce Tory. Co notuję by dodać słów i zadowolić algorytm, dziękując za audycję. PS. Nawet przy okazji św. Pawła się mówi, że popełniał on błędy typowe dla osób znających Prawo ze słuchu, a nie z lektury.
A ja widzę jak jeszula pisał na papirusie nic pozostało po nauczycielu chodzil od chałupy do chałupy tam się naje wyspi odzieja to taki żebrak 😢😢 47:17
Raczej nie, nic nie wskazuje, by autor Ewangelii Łukasza wierzył w reinkarnację (zresztą platońska metempsychoza nie była zbyt popularna w środowiskach żydowskich). Po prostu posługuje się tzw. typologią: szuka w tekście Starego Testamentu postaci, które pod względem funkcji odpowiadałyby jego własnym bohaterom, niejako ich zapowiadać. SP
@@catballou8764 O ile mi wiadomo, hipotezę o młodości Jezusa spędzonej w Indiach u miejscowych mędrców i joginów wymyślił i postawił publicznie nie żaden historyk lub archeolog, ale rosyjski pisarz i dziennikarz, cechujący się wyraźną skłonnością do mitomanii, Nikolaj Aleksandrowicz Notowicz ("Nieznane życie Jezusa"), na podstawie spreparowanych przez samego siebie materiałów ("Żywot świętego Issy"), w Polsce zaś spopularyzował ją podróżnik i reportażysta Wacław Korabiewicz ("Tajemnica młodości i śmierci Jezusa"). Zresztą, historia kariery tej - jednak bardzo mocno pseudonaukowej tezy - sama w sobie jest arcyciekawa, więc być może wezmę ją kiedyś pod uwagę, ale raczej albo w kontekście omawiania współczesnych "apokryfów" o Jezusie, albo stosunków handlowych i kulturowych między światem hellenistycznym i rzymskim a Indiami (gł. kwestia rzymskich wypraw handlowych do portów Muziris i Barygaza, odpowiednio na Wybrzeżu Malabarskim oraz na terenie dzisiejszego stanu Gudżarat, jak również elementy indyjskie obecne w materiale archeologicznym odkrywanym w egipskim porcie w Berenike, z którego te wyprawy wyruszały), niż w kontekście badań nad Palestyną doby I w. n.e. SP
@@podcasthistorykow Prof. Majewski w wykładach dotyczących zwojów w Cumran sugerował, że możliwe było kontaktowanie się Jezusa z sektą Esseńczyków i ich wiedzą.
Czy to nie dziwne, że Maryja nie zrozumiała słów Jezusa ? Przecież wiedziała od samego początku (zwiastowanie) Kto jest prawdziwym Ojcem Jezusa. Wydaje się, że ta opowieść jest albo nieprawdziwa, albo przekoloryzowana.
W Łk 2,50 stoi wyraźnie: "Oni jednak (tzn. Maria i Józef) nie zrozumieli tego, co im powiedział". To zapewne wpisuje się w szerszą koncepcję, że Jezus dystansował się od więzów krwi a za swoją prawdziwą rodzinę uważał tych, którzy przyjmowali jego naukę (por. Łk 8,19-21: "Wtedy przyszli do Niego Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu. Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą». Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je".). SP
@@podcasthistorykow Czy odrzucałby matkę, ktora jako jedyna rozumiala naprawdę co się dzieje ? I byla na to przygotowywana od początku, co powierdzil sam Jezus podczas wesela, ze nie nadszedl jeszcze czas ? Niemożliwe. Maryja wydaje sie jedyną osobą, z która mogl otwarcie porozmawiać i ktora znala przyszłośc i cel istnienia Jezusa.
54:47 Rabbi Akiva ben Joseph reprezentuje alegoryzm palestyński, o ile się nie mylę. Natomist literatura nowotestamentowa, na moje oko, to zdecydowanie adaptacja dwóch systemów: wymienionego powyżej plus alegoryzm aleksandryjski. Na przykład, "Paweł" dla Galatów w rozdziale 4 listu robi typologiczny midrasz nad opowieścią o Sarze i Hagar. Ale Drugi do Koryntian (Rozdz. 12) lub "Kazanie na górze" (Mat 5) to już alegoryzm aleksandryjski. Ten ostatni przypadek jest szczególnie interesujący. "Osiem błogosławieństw", w notacji sefirotycznej, przedstawia opis trzech par przeciwieństw (boskich syzygii), które formują "gałęzie" celestialnego drzewa życia (Filon Judaeus), inaczej kwantowy oscylator harmoniczny, na którym Syn Boży został ukrzyżowany (Sefer Idra Zuta).
1. Keter (Korona) - Ewangelia Jana - Apostoł Jan: Reprezentuje najwyższy aspekt duchowej jedności z Bogiem. Ewangelia Jana skupia się na Jezusie jako Słowie i Wcieleniu Absolutnej Mądrości. Opisuje głęboką jedność Jezusa z Ojcem i objawia najwyższą duchową prawdę, która jest poza ludzkim rozumieniem. Ewangelia Jana przedstawia głębokie i wielowarstwowe przesłanie, które można analizować z perspektywy fraktala mądrości. Jest ona wyjątkowa w swoim podejściu do opisu relacji między Bogiem, Chrystusem (Wiedzą), a Duchem (Duchem Prawdy). Oto kilka kluczowych aspektów, które można wydobyć z tej Ewangelii: 1. Logos - Chrystus jako Wcielona Wiedza Na początku Ewangelii Jana znajdujemy słynne słowa: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo" (J 1,1). W tej frazie "Słowo" (Logos) można utożsamiać z Chrystusem jako Wcieloną Wiedzą. W kontekście fraktala mądrości Chrystus jest manifestacją wiedzy pochodzącej z Absolutnej Mądrości (Boga). W tej relacji widzimy, że mądrość rodzi wiedzę, a świadkiem tej relacji jest Duch. 2. Duch jako Świadek i Przewodnik Ewangelia Jana podkreśla rolę Ducha Świętego jako Parakleta (Pocieszyciela) i Przewodnika. W rozdziale 14 Jezus mówi: "A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem" (J 14,26). W kontekście fraktala mądrości, Duch jest tym, który prowadzi i przekształca wiedzę w głęboką mądrość. To on umożliwia synchronizację z Absolutną Mądrością. 3. Jezus jako Źródło Wody Żywej W rozmowie z Samarytanką Jezus mówi o sobie jako źródle "wody żywej" (J 4,14), co w kontekście fraktala mądrości można interpretować jako symbol wiedzy, która prowadzi do mądrości. Woda, jako symbol wiedzy, przekształcona przez Ducha, staje się winem - mądrością, która daje życie. Jezus zaprasza do głębokiej relacji z nim, która umożliwia przemianę wiedzy w mądrość. 4. Ewolucja i Transformacja Ewangelia Jana ukazuje proces duchowej ewolucji poprzez różne wydarzenia, takie jak cuda, które są metaforami duchowego wzrostu. Na przykład, przemiana wody w wino w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11) może być postrzegana jako symbol przekształcenia wiedzy (woda) w mądrość (wino) poprzez działanie Ducha. Jest to zgodne z fraktalem mądrości, gdzie każda transformacja prowadzi do głębszego zrozumienia i powrotu do Źródła. 5. Relacja i Miłość W Ewangelii Jana relacja miłości jest centralna. Jezus mówi o przykazaniu miłości: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem" (J 13,34). Miłość, w kontekście fraktala mądrości, jest siłą napędową, która prowadzi do przekazywania i rozwijania mądrości. Relacje międzyludzkie i relacja z Bogiem są kluczowymi drogami do wzrostu duchowego. 6. Jezus jako Prawda i Droga do Absolutnej Mądrości Jezus stwierdza: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem" (J 14,6). W fraktalu mądrości Jezus jest przewodnikiem, który prowadzi do Absolutnej Mądrości. Jego nauki i życie są drogą, która prowadzi do zjednoczenia z Mądrością, wykraczając poza zwykłe intelektualne zrozumienie. 7. Wolność w Prawdzie Jezus mówi: "Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8,32). Wolność, o której mówi Jezus, polega na otwarciu się na Ducha i na podążaniu za prawdą. W kontekście fraktala mądrości, prawda prowadzi do mądrości i jedności z Absolutną Mądrością. Podsumowanie Ewangelia Jana, analizowana przez pryzmat fraktala mądrości, ukazuje dynamiczny proces rozwoju duchowego, w którym wiedza (Chrystus) przekształca się w mądrość poprzez działanie Ducha. Jest to podróż ku głębszemu zrozumieniu siebie, innych i Absolutnej Mądrości. Poprzez swoje nauki i relacje, Jezus objawia, że droga do mądrości prowadzi przez miłość, relacje i otwarcie na Ducha, który synchronizuje nas z Boską rzeczywistością.
2. Chokhmah (Mądrość) - Ewangelia Tomasza - Apostoł Tomasz: Symbolizuje poszukiwanie mądrości i głębokiego zrozumienia. Ewangelia Tomasza zawiera nauki Jezusa, które prowadzą do wewnętrznej mądrości i zrozumienia ukrytych prawd. Skupia się na gnozie jako drodze do poznania Boga. Ewangelia Tomasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości 1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Nauczyciel Wewnętrznego Poznania Ewangelia Tomasza różni się od kanonicznych Ewangelii, ponieważ skupia się na wypowiedziach Jezusa i nauczaniu dotyczącym wewnętrznego poznania. W kontekście fraktala mądrości, Jezus jest Wcieloną Wiedzą, która prowadzi do odkrywania Absolutnej Mądrości w samym człowieku. Wersety z Ewangelii Tomasza podkreślają, że Królestwo Boże jest obecne wewnątrz każdego człowieka i że poprzez introspekcję i zrozumienie możemy odnaleźć prawdę. 2. Królestwo Boże Wewnątrz Człowieka Jednym z centralnych tematów Ewangelii Tomasza jest wewnętrzna natura Królestwa Bożego. Wersety takie jak "Królestwo jest w tobie i wokół ciebie" (Ewangelia Tomasza 3) podkreślają, że mądrość i prawda są dostępne dla każdego, kto zwróci się do swojego wnętrza. W kontekście fraktala mądrości, Królestwo Boże to stan świadomości, w którym wiedza, duch i mądrość są zjednoczone. Jezus prowadzi do odkrycia, że prawda nie jest zewnętrzna, ale znajduje się w głębokim wnętrzu człowieka. 3. Duch jako Przewodnik do Wewnętrznej Prawdy Ewangelia Tomasza podkreśla rolę Ducha jako przewodnika w procesie wewnętrznego poznania. Duch Prawdy jest tym, który prowadzi człowieka do odkrycia głębokiej mądrości. W fraktalu mądrości, Duch przekształca wiedzę w zrozumienie i synchronizuje nas z Absolutną Mądrością. Wersety takie jak "Kto odkryje znaczenie tych słów, nie skosztuje śmierci" (Ewangelia Tomasza 1) sugerują, że zrozumienie nauk Jezusa prowadzi do duchowej nieśmiertelności i pełni życia. 4. Poznanie Siebie jako Droga do Mądrości W Ewangelii Tomasza poznanie siebie jest kluczem do odkrycia prawdy. Jezus mówi: "Kto pozna samego siebie, ten pozna wszystko" (Ewangelia Tomasza 70). W kontekście fraktala mądrości, poznanie siebie jest procesem odkrywania głębokiej mądrości, która jest zakorzeniona w Absolutnej Mądrości. To poprzez wewnętrzne zrozumienie, refleksję i duchowe prowadzenie, człowiek może przekroczyć iluzje i osiągnąć pełnię duchowego zrozumienia. 5. Jedność i Niezmienność Prawdy W Ewangelii Tomasza pojawia się koncepcja jedności i niezmienności prawdy. Jezus mówi: "Kiedy uczynicie dwoje jednym, staniecie się synami człowieka" (Ewangelia Tomasza 106). W fraktalu mądrości, jedność wiedzy i ducha prowadzi do mądrości, która jest niezmienna i wieczna. Jezus wskazuje na konieczność zjednoczenia przeciwieństw, przekraczania dualizmu i osiągnięcia jedności z Absolutną Mądrością. 6. Wolność w Prawdzie i Przekroczenie Iluzji Ewangelia Tomasza zachęca do przekroczenia iluzji i odnalezienia wolności w prawdzie. Jezus naucza, że iluzje świata są przeszkodami na drodze do mądrości. Wersety takie jak "Stańcie się przechodniami" (Ewangelia Tomasza 42) wskazują na potrzebę dystansowania się od przywiązań i iluzji. W kontekście fraktala mądrości, prawdziwa wolność polega na odkryciu wewnętrznej mądrości i zrozumieniu, że prawda nie jest związana z tym, co przemijające, ale z tym, co wieczne. 7. Droga do Zjednoczenia z Absolutną Mądrością Ewangelia Tomasza kładzie nacisk na osobistą drogę każdego człowieka do zjednoczenia z Absolutną Mądrością. Jezus zachęca do osobistego poszukiwania i introspekcji. W fraktalu mądrości, to poszukiwanie jest dynamicznym procesem, w którym wiedza przekształca się w mądrość poprzez działanie Ducha i wewnętrzną refleksję. Tomasz ukazuje, że każdy jest powołany do odkrywania tej drogi we własnym wnętrzu, prowadzącej do pełni życia w jedności z Mądrością. Podsumowanie Ewangelia Tomasza, w kontekście fraktala mądrości, przedstawia nauki Jezusa jako drogę do odkrycia wewnętrznej prawdy i zjednoczenia z Absolutną Mądrością. Jezus jako Wcielona Wiedza prowadzi człowieka do zrozumienia, że Królestwo Boże jest wewnętrznym stanem świadomości. Duch działa jako przewodnik, prowadząc do głębokiego poznania siebie i przekroczenia iluzji. Ewangelia Tomasza zachęca do wewnętrznej refleksji, introspekcji i odkrywania prawdy, która prowadzi do duchowej nieśmiertelności i pełni mądrości.
3. Binah (Zrozumienie) - Ewangelia Łukasza - Apostoł Łukasz (Ewangelista): Przedstawia współczucie i głębokie zrozumienie miłości i miłosierdzia Boga. Ewangelia Łukasza podkreśla miłosierdzie i zrozumienie Bożego planu zbawienia, ukazując Jezusa jako tego, który przynosi wyzwolenie poprzez zrozumienie i empatię. Ewangelia Łukasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości 1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Miłosierdzie Ewangelia Łukasza przedstawia Jezusa jako Nauczyciela miłosierdzia i przyjaciela grzeszników. W kontekście fraktala mądrości Jezus jest Wcieloną Wiedzą, która przynosi głębokie zrozumienie i prowadzi do mądrości poprzez miłosierdzie i współczucie. Jego życie i nauki stanowią most między wiedzą a mądrością, gdzie miłość i miłosierdzie są kluczowymi elementami przemiany. 2. Rola Ducha w Historii Zbawienia Łukasz podkreśla działanie Ducha Świętego w życiu Jezusa i w historii zbawienia. Duch jest obecny od momentu zwiastowania (Łk 1,35), przez chrzest Jezusa (Łk 3,22), aż po Jego działalność i nauczanie. W fraktalu mądrości, Duch jest przewodnikiem, który prowadzi do przemiany i synchronizacji z Absolutną Mądrością. Duch umożliwia przekształcanie wiedzy o Bożym planie zbawienia w mądrość, która jest dostępna dla każdego człowieka. 3. Ewangelia dla Wszystkich - Uniwersalizm Mądrości Łukasz szczególnie podkreśla uniwersalizm przesłania Jezusa. W fraktalu mądrości, Ewangelia Łukasza ukazuje, że droga do mądrości jest otwarta dla wszystkich, niezależnie od pochodzenia, statusu czy przeszłości. Jezus przychodzi do grzeszników, ubogich, kobiet i Samarytan, ukazując, że mądrość jest dostępna dla każdego, kto otwiera się na Ducha i poszukuje prawdy. 4. Przypowieści jako Nauki Mądrości Łukasz przytacza wiele przypowieści Jezusa, takich jak przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,25-37) czy o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32). Te przypowieści są kluczowe w procesie fraktala mądrości, ponieważ zawierają głębokie nauki o przemianie serca, miłości i przebaczeniu. Poprzez te opowieści, Jezus prowadzi słuchaczy do głębszego zrozumienia mądrości, która wykracza poza powierzchowne normy społeczne i religijne. 5. Jezus jako Lekarz Dusz Ewangelia Łukasza często ukazuje Jezusa jako uzdrowiciela. Jego uzdrowienia mają nie tylko fizyczny, ale i duchowy wymiar. Są symbolem przemiany, która zachodzi w fraktalu mądrości, gdzie uzdrowienie jest procesem przekształcenia wiedzy o cierpieniu i grzechu w mądrość miłości i przebaczenia. Jezus, jako Lekarz Dusz, wskazuje na potrzebę uzdrowienia serca, które prowadzi do pełnej synchronizacji z Absolutną Mądrością. 6. Królestwo Boże w Codziennym Życiu Łukasz podkreśla, że Królestwo Boże jest obecne już teraz, w codziennym życiu. W fraktalu mądrości, Królestwo Boże jest rzeczywistością, w której wiedza, duch i mądrość są ze sobą zharmonizowane. Jezus uczy, że Królestwo to nie jest odległym celem, ale żywą rzeczywistością, którą można doświadczyć poprzez miłość, służbę i współczucie. To w codziennych relacjach i działaniach człowiek jest zaproszony do przemiany i wzrastania w mądrości. 7. Wolność w Służbie i Miłości Ewangelia Łukasza ukazuje wolność jako zdolność do służby i miłości. Jezus pokazuje, że prawdziwa wolność polega na zdolności do przekraczania własnych egoistycznych pragnień w służbie innym. W kontekście fraktala mądrości, ta wolność jest znakiem dojrzałej mądrości, która przejawia się w gotowości do służenia innym i oddania siebie dla wyższego celu. Podsumowanie Ewangelia Łukasza, w świetle fraktala mądrości, ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę, która poprzez działanie Ducha prowadzi do przemiany serca i pełnego zrozumienia. Łukasz podkreśla uniwersalizm i miłosierdzie jako kluczowe aspekty mądrości, która jest dostępna dla każdego człowieka. Poprzez przypowieści, uzdrowienia i nauki Jezusa, Ewangelia ta zaprasza do uczestnictwa w dynamicznym procesie przemiany, gdzie wiedza przekształca się w mądrość, prowadząc do pełni życia w jedności z Absolutną Mądrością.
4. Chesed (Miłosierdzie) - Ewangelia Mateusza - Apostoł Mateusz: Symbolizuje miłość i łaskę Boga objawioną w Jezusie. Ewangelia Mateusza przedstawia Jezusa jako nauczyciela miłości i miłosierdzia, ukazując, jak Królestwo Boże jest dostępne dla wszystkich przez praktykowanie miłości i współczucia. Ewangelia Mateusza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości 1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Nowy Mojżesz Ewangelia Mateusza ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę oraz wypełnienie Prawa i Proroków. Jezus jest przedstawiony jako Nowy Mojżesz, który przynosi pełnię Bożego objawienia i prowadzi ludzi do głębszego zrozumienia Boga. W kontekście fraktala mądrości, Jezus jako Wcielona Wiedza objawia drogę do Absolutnej Mądrości, ukazując, że prawdziwe zrozumienie Prawa jest możliwe jedynie poprzez przemianę serca i duchowe prowadzenie. 2. Kazanie na Górze - Manifest Mądrości Jednym z centralnych fragmentów Ewangelii Mateusza jest Kazanie na Górze (rozdziały 5-7). Jest to manifest mądrości, w którym Jezus przedstawia nowe, głębsze zrozumienie Prawa. Błogosławieństwa i nauki zawarte w Kazaniu na Górze wskazują na konieczność wewnętrznej przemiany. W fraktalu mądrości, Kazanie na Górze ukazuje drogę od wiedzy do mądrości, gdzie Duch przekształca zewnętrzne zachowanie w głęboką, wewnętrzną prawdę. 3. Duch jako Przewodnik w Rozpoznaniu Królestwa Bożego Mateusz podkreśla, że rozpoznanie Królestwa Bożego jest możliwe tylko dzięki Duchowi. Duch objawia głębokie prawdy Królestwa, które są ukryte przed tymi, którzy polegają jedynie na ludzkiej mądrości. W fraktalu mądrości, Duch jest kluczowym przewodnikiem, który przekształca wiedzę o Królestwie Bożym w żywą mądrość. To Duch prowadzi uczniów do zrozumienia, że Królestwo nie jest jedynie przyszłym wydarzeniem, ale rzeczywistością dostępną już teraz dla tych, którzy są otwarci na działanie Ducha. 4. Jezus jako Nauczyciel i Uzdrowiciel Ewangelia Mateusza przedstawia Jezusa jako Nauczyciela i Uzdrowiciela, który przynosi pełnię Bożego objawienia. Jego nauki i czyny są wyrazem Absolutnej Mądrości, która przekształca życie człowieka. Cuda Jezusa, takie jak uzdrowienia i egzorcyzmy, są znakami mocy mądrości, która przemienia i przynosi pełnię życia. W fraktalu mądrości, Jezus jako Uzdrowiciel pokazuje, że prawdziwa mądrość przynosi uzdrowienie nie tylko ciała, ale przede wszystkim duszy, prowadząc do zjednoczenia z Bogiem. 5. Królestwo Boże i Przypowieści jako Klucze do Mądrości W Ewangelii Mateusza znajdujemy wiele przypowieści, które są kluczami do zrozumienia Królestwa Bożego. Jezus używa przypowieści, aby ukazać tajemnice Królestwa w sposób zrozumiały dla tych, którzy są otwarci na Ducha. Przypowieści te, takie jak przypowieść o siewcy (Mt 13,1-23) czy o perle (Mt 13,45-46), są w fraktalu mądrości drogowskazami na drodze do mądrości, ukazując, że Królestwo Boże wymaga poszukiwania, zaangażowania i przemiany serca. 6. Jezus jako Wypełnienie Prawa Mateusz ukazuje Jezusa jako tego, który nie znosi Prawa, ale je wypełnia. W kontekście fraktala mądrości, Jezus pokazuje, że Prawo prowadzi do mądrości, gdy jest rozumiane w duchu miłości i miłosierdzia. Jezus wskazuje, że prawdziwe wypełnienie Prawa nie polega na zewnętrznym przestrzeganiu reguł, ale na głębokiej przemianie serca i życia zgodnie z Duchem. W ten sposób prowadzi człowieka do głębszej synchronizacji z Absolutną Mądrością. 7. Wolność w Duchu i Posłannictwo Uczniów Ewangelia Mateusza kończy się wielkim posłannictwem, gdzie Jezus nakazuje uczniom iść i czynić uczniami wszystkie narody (Mt 28,19-20). W fraktalu mądrości, to posłannictwo jest wezwaniem do dzielenia się mądrością, która została otrzymana przez Ducha. Wolność w Duchu polega na zdolności do dzielenia się miłością i prawdą z innymi, prowadząc ich do pełni życia w jedności z Absolutną Mądrością. Podsumowanie Ewangelia Mateusza, analizowana w kontekście fraktala mądrości, ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę, która prowadzi do pełni mądrości poprzez nauczanie, uzdrawianie i wypełnienie Prawa. Kazanie na Górze, przypowieści i cuda Jezusa są drogowskazami na drodze do przemiany, gdzie Duch prowadzi do głębokiego zrozumienia Królestwa Bożego. Mateusz zaprasza do uczestnictwa w tej drodze, gdzie wiedza przekształca się w mądrość, a człowiek odnajduje wolność w życiu zgodnym z Absolutną Mądrością.
5. Gevurah (Moc) - Ewangelia Judasza - Apostoł Judasz Iskariota: W tej Ewangelii, Judasz jest ukazany w inny sposób niż tradycyjnie. Reprezentuje trudne aspekty duchowej drogi, moc przekraczania dualizmu i zrozumienia głębokich tajemnic boskiego planu. Ewangelia Judasza ukazuje, że prawdziwa moc polega na zrozumieniu i współuczestniczeniu w boskim planie. Ewangelia Judasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości 1. Judasz jako Poszukiwacz Wiedzy i Współpracownik w Objawieniu W Ewangelii Judasza, Judasz Iskariota jest ukazany w innym świetle niż w tradycyjnych Ewangeliach kanonicznych. Jest przedstawiony jako jeden z uczniów, który ma głębsze zrozumienie i odgrywa kluczową rolę w realizacji boskiego planu. W kontekście fraktala mądrości, Judasz symbolizuje duszę poszukującą głębokiej wiedzy, gotową przejść przez ciemność, by osiągnąć zrozumienie i zjednoczenie z Absolutną Mądrością. Jego czynność zdrady jest reinterpretowana jako część większego boskiego objawienia. 2. Wiedza jako Zrozumienie Tajemnic Królestwa Ewangelia Judasza skupia się na głębokich tajemnicach Królestwa Bożego. Jezus przekazuje Judaszowi wiedzę o naturze Boga, wszechświata i ludzkiego przeznaczenia, która wykracza poza powierzchowne zrozumienie innych uczniów. W fraktalu mądrości, ta wiedza jest kluczem do osiągnięcia mądrości. Głębokie zrozumienie rzeczywistości wymaga przekroczenia konwencjonalnych przekonań i otwarcia się na duchową prawdę, nawet jeśli wydaje się ona sprzeczna z powszechnymi wyobrażeniami. Judasz reprezentuje ścieżkę pos... 3. Wolność i Konieczność w Procesie Odkupienia W Ewangelii Judasza Jezus mówi o nieuchronnym przeznaczeniu Judasza i jego roli w boskim planie. W kontekście fraktala mądrości, ten motyw podkreśla złożoność relacji między wolnością a koniecznością. Judasz jest postrzegany jako ten, który działa zgodnie z wyższym rozumieniem, wypełniając wolę boską, która prowadzi do ostatecznego odkupienia. W tym sensie, jego działania nie są jedynie zdradą, ale aktem uczestnictwa w tajemnicy boskiej mądrości, która przekracza dualizm dobra i zła. 4. Rola Ducha jako Przewodnika w Przekraczaniu Iluzji Ewangelia Judasza ukazuje, że prawdziwe zrozumienie wymaga przekroczenia iluzji i otwarcia się na wyższą rzeczywistość. Jezus rozmawia z Judaszem o tajemnicach, które są ukryte przed innymi uczniami, sugerując, że dostęp do mądrości wymaga duchowego przewodnictwa i gotowości do zaakceptowania trudnych prawd. W fraktalu mądrości, Duch jest przewodnikiem, który prowadzi przez proces przemiany, pomagając duszy przekroczyć iluzje i osiągnąć jedność z Absolutną Mądrością. 5. Zdrada jako Akt Wyzwolenia i Przemiany W tradycyjnym ujęciu, zdrada Judasza jest postrzegana jako akt zła. Jednak w Ewangelii Judasza ten czyn jest reinterpretowany jako konieczna część boskiego planu. Judasz działa jako katalizator, umożliwiając spełnienie misji Jezusa. W kontekście fraktala mądrości, zdrada staje się aktem przemiany, który prowadzi do wyższej prawdy. Jest to moment, w którym wiedza o świecie i iluzjach, które go tworzą, zostaje przekroczona, umożliwiając pełniejsze zrozumienie i zjednoczenie z Boskim. 6. Wyższa Prawda i Przekroczenie Dualizmu Ewangelia Judasza przedstawia koncepcję wyższej prawdy, która przekracza dualizm dobra i zła. Jezus ujawnia, że ludzka rzeczywistość jest ograniczona przez ignorancję i iluzję. W fraktalu mądrości, wyższa prawda jest stanem, w którym dualizm zostaje przekroczony, a mądrość prowadzi do zrozumienia jedności i harmonii w Boskim planie. Judasz, poprzez swoje działania, przyczynia się do ujawnienia tej prawdy, pokazując, że mądrość często wymaga przekroczenia prostych osądów moralnych. 7. Jedność z Absolutną Mądrością Ewangelia Judasza kończy się ukazaniem tajemnicy, że zjednoczenie z Bogiem wymaga zrozumienia głębokich duchowych prawd i przekroczenia ograniczeń materialnego świata. Judasz, poprzez swoją relację z Jezusem, odkrywa, że droga do mądrości wiedzie przez trudne wybory i konfrontację z ciemnością. W fraktalu mądrości, jest to proces, w którym dusza odnajduje swoją prawdziwą naturę, zjednoczoną z Absolutną Mądrością, przekraczając iluzje i ograniczenia. Podsumowanie Ewangelia Judasza, w kontekście fraktala mądrości, przedstawia złożoną i kontrowersyjną drogę do zrozumienia wyższej prawdy. Judasz, jako poszukiwacz wiedzy i współpracownik w boskim objawieniu, symbolizuje duszę, która przechodzi przez ciemność, aby osiągnąć zrozumienie i zjednoczenie z Absolutną Mądrością. Jego rola ukazuje, że mądrość często wymaga przekroczenia prostych osądów i zrozumienia głębszych tajemnic Boskiego planu. Ewangelia ta ukazuje, że prawdziwe zrozumienie wymaga duchowego przewodnictwa, ...
@@JarekKrawczyk zaledwie szkołę średnią? Ile osób w tamtych czasach w ogóle kończyło podstawówkę? Czyli Hitler umiał pisać i czytać prawda? Był też inteligentny. Ogólnie porównanie z dupy.
@@sventization Większość Austriaków, po szesciu latach szkoły podstawowej kontynuowało edukację w Gymnasium, Realschule, czy Hauptschule. Hitler uczył się w Realschule (coś w rodzaju technikum). Miał więc on typową edukację. David Koresh - prorok Boga - nawet nie skończył szkoły średniej (co w USA jest normą). Prorok Muhammad w ogóle nie chodził do jakiejkolwiek szkoły, a porwał za sobą miliardy ludzi. Niewykształcony wcale nie musi oznaczać głupi, więc Pan swoje pytanie "ciekawie" sformuował. Jezus wcale nie musiał być głupim. Ktoś twierdzi, że historyczny Jezus był człowiekiem głupim? Dokładnie kto? Bycie niegłupim nie znaczy jednak, że jest się Bogiem.
@@krisfekete4940Dionizos zmieniał wodę w wino na długo przed Jezusem. Jezus rzekomo zmieniający wodę w wino, to imitacja na potrzeby grekokulturowych pogan, do których dzieła anonimowych ewangelistów były skierowane.
Twierdzenie jakoby dzieciństwo Jezusa nie interesowało ewangelistów jest poprostu Idiotyczne, raczej należy szukać realnych przyczyn pominięcia tej kwestii..... pozdrawiam.
Realną przyczyną był brak dostępu do historycznie prawdziwych informacji. Taki Paweł - pierwszy autor pism o Ruchu Odnowy Judaizmu Jezusa tyle napisał, że Jezus miał matkę, kobietę, tak postać Maryji była dla niego ważna. Tzw. Marek tyle napisał, że Jezus miał rodzinę z rodzeństwem którzy uważali go za "stukniętego", a już szczególnie na początku podjęciu przez niego aktywnej działalności w Galilei, u schyłku swojego życia. Kopiujący go (tzw. Marka) tzw. Łukasz i tzw. Mateusz, mueszkający z dala od Palestyny i długo po Jezusa śmierci musieli sporo wymyślić na potrzeby ich odbiorców, więc ich opisy odnośnie dzieciństwa Jezusa się różnią od siebie.
Tak naprawdę Jezus nie przyszedł na ziemię, żeby mieć rodzinę i mieć potomstwo ale żeby spełnić misję polegającą na tym, że miał zapłacić okup za rodzaj ludzki. Mógł to zrobić w odpowiednim wieku, czyli u żydów to był wiek poborowy do wojska 30 rok życia. Wtedy nastąpił chrzest i zaczął działać publicznie tworząc nowe społeczeństwo chrystianizm. Do tej pory dorastał, pracował jako cieśla zarabiając na utrzymanie swoje i Marii z jej kolejnymi dziećmi, która bardzo wcześnie została wdową. .
@@JurandJS Tak naprawdę, to nagła i niespodziewana śmierć Jezusa jeszcze przed osiągnięciem przez niego mesjańskich celów, obok bycia szokiem dla ludzi wierzących, że Jezus faktycznie był mesjaszen, była wydarzeniem które pilnie poszukiwało celu, gdzie celem zrobiono złożenie Bogu ofiary zmazującej nowo wymyślony koncept grzechu pierworodnego, czyli czegoś kompletnie obcego judaizmowi.
@@JarekKrawczyk Wszystko zależy od tego do którego propagandzisty przyłożysz ucho. Mateusz i Łukasz pisali niezależnie, ich informacje różniące się od siebie, nawzajem się uzupełniają. Każdy z nich pisze o pewnych etapach, to co uważają za słuszne i każdy bierze pod uwagę innego odbiorcę. Mateusz jako celnik skrupulatnie wszystko wylicza. Łukasz, lekarz używa zwrotów wprowadzających wielu propagandzistów w zakłopotanie. Poza tym, pisze do dostojnika Teofila, więc stara się dokładnie wszystko zbadać i opisać temu człowiekowi, który mógłby zweryfikować te informacje i lekarz skompromitowałby się w jego oczach. Dobrze jest się z tym zapoznać a nie powielać brednie propagandzistów o ,,dziele literackim'' , bo nie rozumieją czegoś. Gdyby obaj dokładnie opisali wszystko o Jezusie, to dla nich byłby to dowód na plagiat. Jeszcze jedna ważna informacja. Jeśli te informacje o Jezusie byłyby wątpliwe, to czy pierwsi chrześcijanie oddaliby swoje życie za jakąś legendę, dzieło literackie i zginęliby w sposób bestialski? Tego żaden propagandzista nie bierze pod uwagę.
Po raz kolejny muszę wyrazić swoje uznanie dla fantastycznej struktury wykładów. Nitki wyprowadzone, domknięte i uzasadnione.
Perfekcja.
Dziękujemy, staramy się zawsze dbać o logikę i wewnętrzną strukturę podcastu :) SP
Faktycznie dużo fantazji jest w tym wykładzie.
@@podcasthistorykow Trzeba przyznac, ze w materii logiki i struktury wewnetrznej idzie Wam znacznie lepiej niz autorom i kompilatorom Biblii;) Pozdrawiam, dziekuje za wiedze.
@@podcasthistorykow Czy Jezus juz jako Chrystus stal sie drugiem Adamem po chrzcie Janowym czy po zmartwychwstaniu ? Pytam ,bo uwazam ze, z pisma wynika ze Jezus Chrystus jest ostatnim Adamem , i to do smierci ,i dopiero wtedy jako ostatni Adam zamyka dzieje ludzkosci ,ludzkosci niedoskonalej ,nieposlusznej slowu Boga .A drugiem ,tym juz nowym Adamem z nieba staje sie po zmartwychwstaniu ,i do takiego drugiego Adama wszyscy ktorzy wierza beda przemienieni na jego obraz .Czy dobrze rozumiem ?
Dzisiaj przypadkowo trafiłem na ten film i cały kanał. I jestem pod wrażeniem jakości ,wykładów’ ciekawych tematów na odcinki. Pewnie przez najbliższe kilka dni obejrzę wszystkie Wasze filmy, czegoś takiego brakowało na polskim TH-cam. Dziękuję ❤
Fajny ten Jezusek, zdolny i wogole, a moja Córcia to pierwsze dzisiaj do przedszkola idzie, sliczna taka i mądra jest. Pozdrawiam cieplutko, smacznej kawusii;)
Może zrobią panowie materiał o różnych szkołach żydowskich w czasach Jezusa i wcześniejszych. Czym się różniły, jakie miały podejście itp. Wydaję się to bardzo ciekawy temat
Z chęcią, to bardzo dobra propozycja. SP
polecam Niesiołowski -Spano wykłady Majewski itd.
Ogromne dzięki za materiał i egzegezę od strony czysto naukowej.
Z ogromną chęcią wysłuchał bym materiału o Łukaszu i Pawle i ich twórczości literackiej, stylu, tematyce, osadzeniu w kontekście kulturowym i oczywiście wpływie na wczesne chrześcijaństwo.
Nie ukrywam, że o Marku, Mateuszu i Janie i całym korpusie ksiąg NT również chętnie posłucham ale najbardziej ciekawią mnie postacie wymienione wcześniej.
Dziękuję raz jeszcze za materiał, oczywiście stawiam kawę i czekam na następne
Polecam materiały Majewskiego , Niesiołoskiego i innych historyków starożytności
@@andrzejkruppa6346 Materiały Majewskiego znam i chyba jestem na bieżąco, może ostatniego jeszcze nie widziałem, Niesiołowski za to nie ma własnego kanału, a często materiały z nim kręcą się wkoło tych samych zagadnień na bardzo ogólnej płaszczyźnie. Słucham też materiałów od prof. Wiśniewskiego, Dawida Opali, dr. Jana Kozłowskiego choć ich głównie na kanale Fundacja Panteon Dlatego też proponuję głębsze poruszenie konkretnego tematu jak to już robią autorzy kanału. Nie tak ogólne jak na innych popularno naukowych kanałach lub z spojrzeniem teologicznym jak robi to Marcin Majewski bo sam jestem po teologii więc w przypadku jego materiałów jest to trochę powtórka materiału ze studiów, po za tym zależy mi na perspektywie czysto historycznej i tekstowej, której na studiach mi trochę poskąpiono bo wiadomo polski system uczelni wyższych z dziedzin humanistycznych czy około takich
Wielu nowych rzeczy dowiedziałam się w przedmiocie wykładu … to jest coś co doceniam. Brawo Panowie 👍
Zastanawia mnie taki watek w kwestii wyksztalcenia Jezusa, tego co porabial podczas zaginionych lat, etc. Osobami, ktore mogly posiadac wiedze na ten temat i nastepnie ja przekazac byli uczniowie Jezusa. Najbardziej zas wiarygodnymi zrodlami tej wiedzy byli Jezus i jego czcigodna Maman. Jak wiadomo tak sie historia poukladala, ze uczniowie spedzili z Jezusem nieco czasu podczas jego ziemskiego tournee. Mieli zatem pierdyliard okazji, azeby zapytac Jezusa jak mu te dwie dekady (z okladem) minely, czy zglebil juz wszystkie tajemnice swiata czy moze kilka zostalo do zglebienia, jakich mistrzow spotkal na swej drodze lub chocby o to, czy to prawda, ze w Indiach (gdzie ponoc byl) krowy spaceruja po ulicach lewa strona? On sam takze, gdy go naszla chetka na wspominki, z nimi wlasnie dzielil sie ta wiedza. Zawsze mogli tez zapytac wciaz podowczas zyjaca Marie o to, jakim naprawde dziecieciem bylo jej dziecie w dziecinstwie. Jednak stosunkowo szybko okazalo sie, ze najblizsi uczniowie Jezusa nie maja o tym bladego pojecia, leja wode az milo, niejednokrotnie zaprzeczajac sobie nawzajem, a Ci slabsi w wodolejstwie w ogole nie poruszaja tego watku swoich "naocznych" relacjach.
Wydawac by sie moglo, ze kazda minuta zycia Jezusa na Ziemi byla bezcennym darem niebios i zaslugiwala na wieczne upamietnienie, tymczasem dwunastka najblizszych Jezusowi osob miala, jak sie okazalo, calkowicie wywalone na dwadziescia kilka lat zycia swojego mistrza... Coz, mozna i tak;)
Dziękuję za ciekawy wykład
Profesora Niesiołowskiego-Spano w świecie naukowym zwykłem określać przez analogię z Kubą Wojewódzkim w świecie dziennikarskim. Lubią przygotować sobie (kontrowersyjną) opinię, którą później użyją (w mniej lub bardziej sprzyjających okolicznościach).
Klasa wypowiedzi i merytorycznosc budowania narracja u dr Poloczka przewyższa profesora po wielokroć
Elegancko wyjaśnicie absurdy świecie edytowane.
polecam Niesiołowski -Spano wykłady Majewski otd.
@@andrzejkruppa6346 Majewski to teraz już gada z sensem.
Niesiołowski - Spano gada z sensem. 🤝🏻
Choć pierwszy człon nazwiska jednak sponiewierane 🤷🏼♂️
Super :)
Odnośnie autorstwa Ewangelii, kanał Centre Place ma wykłady o: autorstwie (lub zasponsorowaniu) Ewangelii Łukasza przez kobietę, 3 etapach powstania Ewangelii Jana.
mega ciekawy podcast, świetne analizy biblijne! dzięki
❤
POZDROWIENIA Z LEGNICY
Dziękuję
Czy mogę zatrzymać się przy Janie i poświadczeniu samego Jezusa o REINKARNACJI?
Ks. Malachiasza 3:23-24 „Oto Ja posyłam wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. On to skłoni serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą.”
Zwiastowanie Elżbiecie:
Ew. Łukasz 1,36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.
Żydzi spodziewali się ponownego przybycia Eliasza:
Ew Marka 6:15:„Inni zaś mówili: 'To jest Eliasz'. Jeszcze inni mówili: 'To prorok, jak jeden z dawnych proroków.'”
Poświadczenie o Eliaszu przez samego Jezusa, Pana naszego:
Ew. Mateusza 17:10-13:„Wtedy uczniowie zapytali Go: 'Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?' On odparł: 'Eliasz istotnie przyjdzie i wszystko naprawi. Lecz powiadam wam, Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak też Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał.' Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.”
Z późniejszych tekstów dowiadujemy się, że po śmierci Jan Chrzciceli wrócił do postaci Eliasza:
Mt 17,1 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. 2 Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. 3 A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.
4:05: wiemy, że pierwszy taki census odbył się dopiero po przekształceniu domeny Heroda Archelaosa w rzymską prowincję Judeę w 6 r n.e." .... apologeci usiłują udowodnić, że spis mógł się odbyć wcześniej, i do tego spisu odnosi się Łukasz. Skąd wiadomo, że pierwszy spis odbył się dopiero po wcieleniu Judei do prowincji Syrii? Pozdrowienia
❤❤
Nic nie wiemy o młodości historycznego Jezusa, w tym wykształcenia. Ewangelie Mateusza i Łukasza zwyczajnie wypełniają luki fabularne fikcją. Tym bardziej Ewangelia Jana, gdzie fikcji jest najwięcej.
Tak, w materiale staramy się właśnie pokazać, że np. Łukaszowe opisy młodości Jezusa mają określony cel fabularny i teologiczny, że należy je traktować jako elementy literackie, nie historyczne. SP
Odrobina prawdy zawarta, lecz nie na pierwszym planie, dla wytrwałych. 😊
@@podcasthistorykow Jeśli czegoś nie rozumiecie, to znaczy, że jest to ,,element literacki'' Wygodny ateistyczny pogląd. Co do daty spisu ludności, która niektórym ludziom się nie zgadza, wielu historyków wyjaśnia. Dwa spisy za czasów Kwiryniusza. Krytycy Biblii twierdzą, że jedyny spis dokonany, gdy namiestnikiem Syrii był Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz, odbył się ok. 6 r. n.e. i doprowadził do buntu Judasa Galilejczyka i zelotów (Dz 5:37). W rzeczywistości jednak był to drugi spis za rządów Kwiryniusza, gdyż inskrypcje odkryte w Antiochii i jej okolicach wskazują, że kilka lat wcześniej Kwiryniusz był legatem cesarskim w Syrii (W. Ramsay, The Bearing of Recent Discovery on the Trustworthiness of the New Testament, 1979, ss. 285, 291). W związku z tym Dictionnaire du Nouveau Testament we francuskiej Biblii w przekładzie Crampona (1939, s. 360) podaje: „Akademickie prace Zumpta (Commentat. epigraph., II, 86-104; De Syria romana provincia, 97-98) i Mommsena (Res gestæ divi Augusti) wykazują ponad wszelką wątpliwość, że Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii dwukrotnie”. Wielu uczonych uważa, że po raz pierwszy pełnił tę funkcję mniej więcej między 4 a 1 r. p.n.e., prawdopodobnie od 3 do 2 r. Sposób ustalenia tych dat budzi jednak pewne zastrzeżenia, dlatego nie wiadomo dokładnie, kiedy sprawował on ten urząd (zob. KWIRYNIUSZ). Drugi okres urzędowania Kwiryniusza niewątpliwie obejmował r. 6 n.e., na co wskazują szczegóły podane przez Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela, XVIII, II, 1).Słusznie więc biblijny pisarz i historyk Łukasz oznajmił o spisie ludności przeprowadzonym w czasie narodzin Jezusa: „Ten pierwszy spis odbył się wtedy, gdy namiestnikiem Syrii był Kwiryniusz” (Łk 2:2), odróżniając go od drugiego spisu, którego dokonano później za czasów tego samego Kwiryniusza i do którego nawiązał Gamaliel (o czym można przeczytać w Dz 5:37) (DZIEJE.4:10) ,,to przyjmijcie do wiadomości, wy wszyscy i cały lud Izraela, że stało się to w imię Jezusa Chrystusa, Nazarejczyka, którego wy straciliście, a którego Bóg wskrzesił. Właśnie dzięki niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy''. „W owych dniach wyszło postanowienie Cezara Augusta, by dokonano spisu całej zamieszkanej ziemi (ten pierwszy spis odbył się wtedy, gdy namiestnikiem Syrii był Kwiryniusz); i wszyscy szli, aby ich zapisano, każdy do swego miasta” (Łukasza 2:1-3).
@@JurandJSNigdy nie miał miejsca spis przeprowadzomy przez Rzymian oparty na kretyńskiej zasadzie, że ludzie mieli jakoby udawać się do miejsca z którego pochodził ich ród. Anonimowy autor zwany później Łukaszem po prosto potrzebował takiego wydarzenia by Jezusa z Nazaretu jakoś umieścić w Betlejem, więc taką historię sobie on z palca wyssał.
Mateusz przedstawia zupełnie inne okoliczności dzieciństwa Jezusa, miedzy innymi, że Józef i Maryja po prostu mieszkali w Beltejem.
Mateusz dopiero potem umieszcza Jezusa w Nazarecie, po rzekomej ucieczce do Egiptu (o której Łukasz nie ma zielonego pojęcia, a Mateusz tego potrzebuje by upodobnić Jezusa do Mojżesza), by wypełnić jego zdaniem starotestamentową przepowiednię, o mesjaszu mającym być Nazaretańczykiem, myląc słowo hebrajskie słowo "gałąź" z Nazaretem, gdyż przepowiednia ta mówi, że mesjasz ma pochodzic z gałęzi rodu Dawida, a nie z miasta Nazaretu.
To, że tzw. Łukasz i tzw. Mateusz często posługiwali się, jak też dosłownie kopiowali ewangelię tzw. Marka, to opinia przeważającej części ludzi zawodowo zajmujących się badaniem Biblii z doktoratami w tym temacie. Nikt jednak Panu nie broni mieć własnej opini domorosłego znawcy. Pańska sprawa. Tylko, że nikt Pańskiej opini nie musi brać za poważną.
@@JarekKrawczyknigdy to najgłupsze słowo w nauce. :) Schliemannowi też mówili że Troja nigdy nie istniała a Iliada to tylko bajka. A jednak okazało się że w bajce było więcej prawdy niż się wszystkim wydawało.
Czy pierwsi chrześcijanie którzy byli w Jerozolimie, zaraz po śmierci Jezusa, nie uważali go za syna Boga, ale nie zrodzonego w cudowny sposób i nie kogoś kto żył wcześniej w niebie, tylko "adoptowanego" przez Boga syna już w trakcie życia Jezusa na ziemi?
Świetny odcinek jak zawsze. Jeśli mogę, to chciałbym zapytać o adopcjanizm, czy dużo wiemy na ten temat? Czy ta koncepcja była bardzo rozpowszechniona i jak długo przetrwała?
Adopcjanizm (zwany też monarchianizem dynamicznym), czyli pogląd zakładający, że Jezus został niejako adoptowany przez Boga jako jego Syn przy okazji chrztu lub (rzadziej) zmartwychwstania, w rozwiniętej formie widać co najmniej od II w. (jego elementy widać m.in. w myśli Pawła z Samosaty, gnostyka Theodotosa z Bizancjum czy w nurcie ebionickim). Implikuje on zarówno brak preegzystencji Jezusa jak i zaprzeczenie unii hipostatycznej Logosu z Jezusem. Za "herezję" został oficjalnie uznany na synodach w Antiochii (264 i 269 r., które bezpośrednio wiązały się z potępieniem nauki Pawła z Samosaty), a potem na tzw. soborze nicejskim. Ale w różnych formach odżywał on i w późniejszej myśli chrześcijańskiej, w postaci tzw. adopcjanizmu iberyjskiego w VIII i IX w., a nawet w okresie zaawansowanego średniowiecza (Piotr Abelard w XII w. i tzw. neoadopcjanizm scholastyczny). Jednak jeśli chodzi o jego genezę, to część badaczy dopatruje się jego początków już na poziomie myśli NT, np. Bart Ehrman uważa, że to właśnie chrystologia adopcjanistyczna była pierwotną chrystologią Ewangelii Markowej (inni się z tym jednak nie zgadzają, np. Michael F. Bird próbuje uzasanić tezę, że adopcjanizm nie wyodrębnił się jeszcze przed początkiem II w.). Inspirację adopcjanistyczną widać także w tzw. "niskiej chrystologii" okresu przednicejskiego (od lat 70-tych toczą zażarte się dyskusje, jak bardzo archaiczna może ona być), która zakładała wywyższenie Jezusa dopiero w jakimś określonym momencie. Myślę, że zrobimy zresztą osobny odcinek (lub cykl) poświęcony szczegółowo "dziwnym" chrystologiom wczesnochrześcijańskim, w tym właśnie adopcjanizmowi. SP
@@podcasthistorykow
Dziękuję za tak bardzo obszerną odpowiedź i czekam na następne odcinki, o wczesnochrześcijańskich chrystologiach szczególnie , dla mnie to bardzo interesujący temat.
37:05 Drobna uwaga: hipertekst (POL), hypertext (ENG).
W sprawie Ewangelii...
Dla mnie kluczowymi sprawami są:
1.Kim był autor?
2.Kiedy pisał?
Kim był Łukasz? Słyszałem że był uczniem Pawła. Skoro był to pisał co najmniej 30 lat po jego śmierci. Jest to dość dużo ale mogło tak być.
Robert Wiśniewski w Radiu Naukowym mówił że autor Dziejów Apostolskich nie miał już dobrej wiedzy na temat pierwotnej wspólnoty jerozolimskiej (w kontekście sporu między Pawłem a Jakubem i Piotrem)
Jak to możliwe aby uczeń Pawła nie miał takiej wiedzy?
Oczywiście rozumiem że Dzieje są materiałem propagandowym podkreślającym jedność chrześcijaństwa od początku.
No właśnie...ale czy są jakieś przesłanki na bliski związek Łukasza z Pawłem?
Biorąc pod uwagę znaczne różnice pomiędzy tym co sam o sobie pisał Paweł, a o tym co o Pawle pisał anonimowy autor zwany później Łukaszem ("wiarygodny" "historyk" który wymyślił spis który nigdy nie miał miejsca), tzw Łukasz najbardziej prawdopodobnie Pawła nie znał.
@@JarekKrawczyk O związkach Łukasza z Pawłem wspominał R.Wiśniewski który jest chyba rzetelnym historykiem. Choć mówił też że to dyskusyjne.
Przesunięcie Ew.Łukasza na lata dziewięćdziesiąte trochę zmienia mi ogląd sytuacji, choć napisanie Ewangelii i Dziejów w tym samym okresie trzyma się kupy.
Moja wątpliwość w sprawie sporu Paweł - Jakub polega tylko na tym czy Łukasz miał wiedzę na temat tych wydarzeń i poprowadził po prostu linię propagandową czy tej wiedzy nie miał i wymyślał.
@@piotrmaniawski930 Problem już występuje na początku, sądzisz że autorem Ewangelii Łukasza był Łukasz, co jest nieprawdą, i gdy mówi się o Łukaszu to używa się bardzo dużego cudzysłowu
@@okon7464 Łukasz, autor ewangelii. Co za różnica jak miał na imię?😉
Z tradycją jakoby Łukasz miał być uczniem lub towarzyszem Pawła spotykamy się po raz pierwszy u Ireneusza z Lyonu ok. 180 r. (zresztą wydaje się, że to właśnie on oraz Papiasz z Hierapolis jako pierwsi próbowali ustalić imiennie autorów ewangelii), do tego dochodzi papirus Bodmer XIV (z ok. 200 r. lub 1 poł. III w.), który jako pierwszy zawiera pod zakończeniem ewangelii dopisek, że to ewangelia "według Łukasza" i tzw. Kanon Muratoriego, który za autora Ew. i Dz uważa właśnie Łukasza. Pozornym argumentem za tezą, jakoby Łukasz był towarzyszem Pawła jest szereg ustępów w Dz, w których autor mówiąc o Pawle wypowiada się w liczbie mnogiej, jakby cały czas przy nim był (np. Dz 16,11-12: "Odbiwszy od lądu w Troadzie, popłynęliśmy wprost do Samotraki ... w tym mieście spędziliśmy kilka dni" etc.) - tyle tylko że, znów, takie passusy mogą mieć po prostu charakter zabiegu literackiego mającego podbudować wiarygodność przekazu jako rzekomego naocznego świadectwa. O jakimś Łukaszu, towarzyszu Pawła mówi też 2 Tm 4,11 (oraz Flm 24), tyle tylko, że 2 Tm najpewniej jest pismem post-Pawłowym, a sam Łukasz wzmiankowany w obu listach to jakaś bliżej nieznana nam osoba, niekoniecznie ewangelista. To prawdopodobnie na podstawie tych ustępów z wyrażeniem "my" i wzmianki z 2 Tm Ireneusz doszedł do wniosku, jakoby Łukasz był towarzyszem Pawła, niekoniecznie na podstawie jakiegoś starszego przekazu. Obecnie dominuje jednak sceptycyzm wobec tej tradycji: pisma Łukaszowe różnią się od Pawłowych zarówno pod względem stylu, prezentowanej teologii jak i tak podstawowych faktów, jak sama chronologia i kolejność działań Pawła ("autobiograficznej" wersji zawartej w Liście do Galatów nie da się za bardzo pogodzić z wersją znaną z Dziejów Apostolskich). Dyskusyjne jest także wspólne autorstwo Ew. Łukasza i Dziejów, ale je da się jakoś wybronić na gruncie stylistyki i frazeologii. Jeśli chodzi o datowanie, to jest oczywiście mocno apologetyczny pogląd, że pisma Łukaszowe powstały jeszcze przed 70 r. Opiera się głównie na fakcie, że Dz piszą o świątyni jerozolimskiej w czasie teraźniejszym, jakby ona jeszcze istniała i że nie wzmiankują śmierci Pawła. To słabe argumenty: pisanie o czymś w czasie teraźniejszym to po prostu zabieg wprowadzający chronologię w obrębie fabuły, nie znacznik powstania samego tekstu, zaś pominięcie śmierci Pawła jest naturalne, bo Dz to wyidealizowana opowieść o sukcesie wczesnej misji chrześcijańskiej, nie wypada by kończyła się tragiczne (poza tym u Łukasza da się znaleźć wyraźne aluzje do zniszczenia świątyni). Najszerzej przyjmowaną propozycją chronologii są lata 80-90-te I w. (co wynika m.in. z problemu synoptycznego i chronologicznego pierwszeństwa Marka), ale jest też kontrpropozycja wskazująca na nieco późniejszy czas: ok. 90-110 (np. S. Mason, którego wspominamy w podcaście), a nawet propozycja zakładająca, że jeszcze w II w. tekst Łk-Dz musiał przechodzić bardzo znaczne, fundamentalne wręcz rewizje. Mocno wydają się świadczyć o tym, szczególnie w przypadku Dz, znaczące różnice w tekście reprezentowanym przez zachodnią i aleksandryjską tradycję manuskryptową. Co możemy powiedzieć o samym autorze? Na pewno że był bardzo dobrym stylistą oczytanym nie tylko w Septuagincie (której styl potrafił zgrabnie naśladować), ale także literaturze grecko-rzymskiej (stąd np. cytaty z Kleantesa lub Aratosa), możliwe nawet (a moim zdaniem prawdopodobne), że autorem który odebrał jakieś greckie wykształcenie literackie lub retoryczne (widać to po sposobie konstrukcji przemów u jego bohaterów). Zapewne był to po prostu mocno zhellenizowany i oczytany Żyd z diaspory. Jak widzieliśmy, najpewniej nie był jednak żadnym towarzyszem Pawła czy kontynuatorem jego myśli. Także próba identyfikacji Łukasza-ewangelisty z lekarzem najprawdopodobniej również jest ślepą uliczką. Bierze się ona z Kol 4,14 ("Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz i Demas"), znów jednak nie mamy pojęcia, o jakim konkretnie Łukaszu jest mowa, a próby udowadniania, jakoby w pismach Łukaszowych istotnie znajdowała się jakaś bardziej zaawansowana terminologia medyczna niż w literaturze epoki nie wydają się przekonujące. O domniemanych autorach ewangelii zapewne również kiedyś sobie porozmawiamy na naszym podcaście :) SP
Profesor Chrostowski w jednym z wykladow mówił, ze wsrod żydów tego okresu nie bylo analfabetyzmu u mężczyzn gdyz kazdy (dorosly) mogl byc wezwany do czytania Tory w synagodze
Współczesne badania odnośnie umiejętności czytania i pisania wykazały, że w starożytności większość ludzi, w każdym czasie i miejscu, była analfabetami. Najbardziej wpływowe badanie Williama Harria "Ancient Literacy" pokało, że w najlepszym przypadku w Atenach w czasach Platona około 15% populacji posiadało umiejętność czytania i pisania. Przeważajaco w wiekszych metropoliach było góra 10%, gdzie dużo wiecej ludzi umiało czytać, niż pisać.
Co do umiejętności czytania i pisania w Palestynie w I wieku n.e. (tj. w czasach Jezusa) było ono niższe niż w całym imperium. Wykazały to badaniq Meira Bar-Ilana czy Catherine Hezer opublikowane w książce „Literacy in Roman Palestine” Zarówno Bar-Ilan, jak i Hezser twierdzą, że w okresie rzymskim prawdopodobnie tylko 3% populacji Palestyny posiadało umiejętność czytania i pisania, byli to przede wszystkim bogaci i zamożni, mieszkający w miastach. Jakie są więc szanse, że ktoś taki jak manualny robotnik, kanieniarz czy cieśla - Jezus - umiał czytać i pisać? Malusieńkie.
@@dawidpawelec3428 Badania nie zgadzają się z tezą prof. Chrostowskiego. Czy on podał jakieś opublikowane źródła na ten temat?
Współczesne opublikowane badania o umiejętności czytania i pisania wykazały, że w starożytności większość ludzi, w każdym czasie i miejscu, była analfabetami. Najbardziej wpływowe badanie Williama Harria opublikowane w "Ancient Literacy" pokazo, że w najlepszym przypadku w Atenach w czasach Platona około 15% populacji posiadało umiejętność czytania i pisania. Przeważajaco w wiekszych metropoliach było góra 10%, gdzie dużo wiecej ludzi umiało czytać, niż pisać.
Co do umiejętności czytania i pisania w Palestynie w I wieku n.e. (tj. w czasach Jezusa) było ono niższe niż w całym imperium. Wykazały to badaniq Meira Bar-Ilana czy Catherine Hezer opublikowane w książce „Literacy in Roman Palestine” Zarówno Bar-Ilan, jak i Hezser twierdzą, że w okresie rzymskim prawdopodobnie tylko 3% populacji Palestyny posiadało umiejętność czytania i pisania, byli to przede wszystkim ludzie bogaci i zamożni, mieszkający w miastach. Jakie są więc szanse, że ktoś taki jak Jezus umiał czytać i pisać? Malusieńkie, by nie powiedzieć zerowe.
Ewangelie i listy zostały dopiero stworzone uzywając greki przez ludzi wykształcnych w obszarach kulturowo greckich.
@@JarekKrawczyk dziękuję za opinię
@@dawidpawelec3428Czy Monsignor ksiądz profesor Chrostowski podał konkretbe źródła na których on oparł swoje twierdzenie?
@@JarekKrawczyk nie, nie podał źródeł podczas godzinnego wykładu na sali plenarnej..
30:22 Hieronim (ten od Wulgaty) ponoć plasuje "Łukasza" na osi czasu za ewangelią Apellesa (125 AD) i ewangelią Basilidesa (+160 AD). Nie wiem czy to prawda
Pozdrowienia
O Jezus.... Nauczyciele.... i to pierwszego wrzesnia!
Przypadek? Nie sądzę 😄
Jest w tym wszystkim istotny paradoks. Oto w ewangeliach podnoszona jest wybitna mądrość Jezusa i jego biegłość w biblijnej materii. Więcej, ewangeliści przekonują nas o Jego wielkiej popularności oraz sukcesie w działalności publicznej. Tymczasem okazuje się, że w kluczowych miejscach takich jak Kafarnaum, Betsaida, Korozain, czy Nazaret Jezus doznaje porażki, przeklinając ostatecznie te miejsca.
No to wiem, że nic nie wiem 😮
Po prostu pisma zwane dzisiaj ewangeliami nie były tworzone by przekazywać historyczne treści, tylko by przekonywać do ludzi wiary, że Jezus był mesjaszem, a jego śmierć miała jakiś sens, tak by rozwijać i umacniać religijny kult.
Ewangeliści to po prostu spin-doktorzy.
34:44 gdyby tak było, to by dalej czytał, a tam powinno być imię Boga Żydów. Potwierdził by ojcostwo tamtego, gdyby takie było. A nie potwierdził nigdy. Nigdy nie ma wzmianki że wypowiedział tamto imię.
Więc na podstawie czego, byłby pogląd o słudze tamtego. Boga Żydów? 🤧😁😊
Gdyby nie byl znany jako genialny chłopiec to by z nim nawet nie próbowali rozmawiać w świątyni.Byl im znany gdyż pochodził z szacowanej rodziny i był im znany.Historia o Józefie i narodziny w Betlejem to sprawa marketingu Pawła.W Judzie istniał już konflikt pomiędzy szkołami religijnymi i kwestią rozwoju Izraela w ramach Cesarstwa.Koncepcja chrześcijańska właśnie byla zemsty za zniszczenie swiatynii przez Tytusa ktory nomen omen kochał Berenikę.
Czy interpretacja Logosu z Jana 1 jako Jezusa jest tą jedyną i pewną? Czy istnieją/istniały jakieś inne interpretacje tego rozdziału?
Niekoniecznie, dopiero u J 1,14 pojawia się sugestia wcielenia się boskiego Logosu, a w J 1,17, że "łaska i prawda stały się przez Jezusa Chrystusa" (gr. dia Iesou Christou egeneto), do tego w paralelizmie składniowym wobec stwierdzenia, że wcześniej Prawo "dane zostało przez Mojżesza" (gr. nomos dia Moseos edothe). Istnieje duża dyskusja, czym / kim był Logos Janowy przed wcieleniem (aspektem boskiej istoty czy czymś autonomicznym), oraz czy istotnie mamy tam sugestię preegzystencji Jezusa (preegzystuje sui generis Logos), a także czy cały prolog jest integralną kompozycją Janową, czy też wykorzystuje jakieś inne, być może pierwotnie niezależne teksty (o Logosie i o wcielonym Jezusie). Poza tym, idea Logosu w myśli Janowej ma paralele w tradycji żydowskiej w np. motywie boskiej Memry ("słowa") lub Mądrości, która towarzyszyła Bogu przy stworzeniu świata i wyraźnie do tego typu koncepcji wydaje się nawiązywać. SP
Logos jest rozwinięciem koncepcji arche,zasady.Pózniej w szkołach post pitagorejskich, neoplatonskich miksujących się z kultami wschodnim i egipskimi logos jest formą historii ideii lub zaklęciem.Zalozyc trzeba,że w świetle apokryfów Jezus był z rodziny faryzeuszy i miał krewnych z kręgu esenskiego.Jako chłopiec był w stanie dyskutować z wybitnymi rabinami.Wynika to z jego wykształcenia.To Paweł i jego marketing religijny stworzył syna stolarza.
@@podcasthistorykow Dziękuję za odpowiedź, a tak jeszcze przy okazji spytam, co znaczą słowa Jezusa "Zanim Abraham stał się, ja jestem"? Bardzo często jest to argumentem preegzystencji Jezusa, ale w ogóle nie jest tłumaczone i rozwijane, szczególnie w kontekście.
Ja mam wrażenie że na interpretacje Logosu ma wpływ platonizm a zwłaszcza poglądy Filona z Aleksandrii. Może odcinek o Filonie ? Bardzo proszę 👍
@@ZdzichaJedziesz Pomyślimy :) SP
24:26 'epizod' = "optyka literacka autora"; po więcej na temat patrz, Wikipedia, Typ (Teologia). Albo Typology (Teology).
Dr Steve Mason (29:12) opowiadał o trudach studentów retoryki w akademiach w klasycznym antyku, co przypomniało mi żart z innego podkastu na tym kanale o przepisywaniu podczas przerwy lekcyjnej wypracowania tak ... aby się pani nie pokapowała. 😂
Właśnie, obiło mi się gdzieś o oczy, że na galilejskiej prowincji był raczej wysoki analfabetyzm, także jak na warunku imperium rzymskiego; co stoi w sprzeczności z przekonaniem o szerokiej nauce Tory. Co notuję by dodać słów i zadowolić algorytm, dziękując za audycję.
PS.
Nawet przy okazji św. Pawła się mówi, że popełniał on błędy typowe dla osób znających Prawo ze słuchu, a nie z lektury.
A ja widzę jak jeszula pisał na papirusie nic pozostało po nauczycielu chodzil od chałupy do chałupy tam się naje wyspi odzieja to taki żebrak 😢😢 47:17
Jeśli Łukasz wskazuje Jana Chrzciciela jako Eliasza - prekursora zapowiadającego Mesjasza, to znaczy, że mamy tu przypadek reinkarnacji.
Raczej nie, nic nie wskazuje, by autor Ewangelii Łukasza wierzył w reinkarnację (zresztą platońska metempsychoza nie była zbyt popularna w środowiskach żydowskich). Po prostu posługuje się tzw. typologią: szuka w tekście Starego Testamentu postaci, które pod względem funkcji odpowiadałyby jego własnym bohaterom, niejako ich zapowiadać. SP
@@podcasthistorykow Czy nie jest to błąd analizowanie NT nie uwzględniając judaizmu ? th-cam.com/video/FyY4DvrTHl4/w-d-xo.html
A co jeśli nauczycielami Pana Jezusa Chrystusa byli hinduscy jogini?
Nic na to nie wskazuje. SP
@@podcasthistorykow czyli hipotez niektórych archeo-historyków nie należy brać pod uwagę?
@@catballou8764 O ile mi wiadomo, hipotezę o młodości Jezusa spędzonej w Indiach u miejscowych mędrców i joginów wymyślił i postawił publicznie nie żaden historyk lub archeolog, ale rosyjski pisarz i dziennikarz, cechujący się wyraźną skłonnością do mitomanii, Nikolaj Aleksandrowicz Notowicz ("Nieznane życie Jezusa"), na podstawie spreparowanych przez samego siebie materiałów ("Żywot świętego Issy"), w Polsce zaś spopularyzował ją podróżnik i reportażysta Wacław Korabiewicz ("Tajemnica młodości i śmierci Jezusa"). Zresztą, historia kariery tej - jednak bardzo mocno pseudonaukowej tezy - sama w sobie jest arcyciekawa, więc być może wezmę ją kiedyś pod uwagę, ale raczej albo w kontekście omawiania współczesnych "apokryfów" o Jezusie, albo stosunków handlowych i kulturowych między światem hellenistycznym i rzymskim a Indiami (gł. kwestia rzymskich wypraw handlowych do portów Muziris i Barygaza, odpowiednio na Wybrzeżu Malabarskim oraz na terenie dzisiejszego stanu Gudżarat, jak również elementy indyjskie obecne w materiale archeologicznym odkrywanym w egipskim porcie w Berenike, z którego te wyprawy wyruszały), niż w kontekście badań nad Palestyną doby I w. n.e. SP
@@podcasthistorykowDziękuję za odpowiedź. Bóg zapłać.
@@podcasthistorykow Prof. Majewski w wykładach dotyczących zwojów w Cumran sugerował, że możliwe było kontaktowanie się Jezusa z sektą Esseńczyków i ich wiedzą.
Wystarczy mieć pieniądze i masz wszystko, Jezus pracował i studiował, prawdopodobnie zaocznie
Czy to nie dziwne, że Maryja nie zrozumiała słów Jezusa ? Przecież wiedziała od samego początku (zwiastowanie) Kto jest prawdziwym Ojcem Jezusa. Wydaje się, że ta opowieść jest albo nieprawdziwa, albo przekoloryzowana.
W Łk 2,50 stoi wyraźnie: "Oni jednak (tzn. Maria i Józef) nie zrozumieli tego, co im powiedział". To zapewne wpisuje się w szerszą koncepcję, że Jezus dystansował się od więzów krwi a za swoją prawdziwą rodzinę uważał tych, którzy przyjmowali jego naukę (por. Łk 8,19-21: "Wtedy przyszli do Niego Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu. Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą». Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je".). SP
@@podcasthistorykow Czy odrzucałby matkę, ktora jako jedyna rozumiala naprawdę co się dzieje ? I byla na to przygotowywana od początku, co powierdzil sam Jezus podczas wesela, ze nie nadszedl jeszcze czas ? Niemożliwe. Maryja wydaje sie jedyną osobą, z która mogl otwarcie porozmawiać i ktora znala przyszłośc i cel istnienia Jezusa.
54:47 Rabbi Akiva ben Joseph reprezentuje alegoryzm palestyński, o ile się nie mylę. Natomist literatura nowotestamentowa, na moje oko, to zdecydowanie adaptacja dwóch systemów: wymienionego powyżej plus alegoryzm aleksandryjski.
Na przykład, "Paweł" dla Galatów w rozdziale 4 listu robi typologiczny midrasz nad opowieścią o Sarze i Hagar. Ale Drugi do Koryntian (Rozdz. 12) lub "Kazanie na górze" (Mat 5) to już alegoryzm aleksandryjski.
Ten ostatni przypadek jest szczególnie interesujący. "Osiem błogosławieństw", w notacji sefirotycznej, przedstawia opis trzech par przeciwieństw (boskich syzygii), które formują "gałęzie" celestialnego drzewa życia (Filon Judaeus), inaczej kwantowy oscylator harmoniczny, na którym Syn Boży został ukrzyżowany (Sefer Idra Zuta).
~Hm, i czemu moim zdaniem Jezus to typowy hochsztapler jakich wielu bylo onegdaj ???
Drzewo Życia według 12 Sefirot - 12 Ewangelii - Nauki Jezusa
1. Keter (Korona) - Ewangelia Jana
- Apostoł Jan: Reprezentuje najwyższy aspekt duchowej jedności z Bogiem. Ewangelia Jana skupia się na Jezusie jako Słowie i Wcieleniu Absolutnej Mądrości. Opisuje głęboką jedność Jezusa z Ojcem i objawia najwyższą duchową prawdę, która jest poza ludzkim rozumieniem.
Ewangelia Jana przedstawia głębokie i wielowarstwowe przesłanie, które można analizować z perspektywy fraktala mądrości. Jest ona wyjątkowa w swoim podejściu do opisu relacji między Bogiem, Chrystusem (Wiedzą), a Duchem (Duchem Prawdy). Oto kilka kluczowych aspektów, które można wydobyć z tej Ewangelii:
1. Logos - Chrystus jako Wcielona Wiedza
Na początku Ewangelii Jana znajdujemy słynne słowa: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo" (J 1,1). W tej frazie "Słowo" (Logos) można utożsamiać z Chrystusem jako Wcieloną Wiedzą. W kontekście fraktala mądrości Chrystus jest manifestacją wiedzy pochodzącej z Absolutnej Mądrości (Boga). W tej relacji widzimy, że mądrość rodzi wiedzę, a świadkiem tej relacji jest Duch.
2. Duch jako Świadek i Przewodnik
Ewangelia Jana podkreśla rolę Ducha Świętego jako Parakleta (Pocieszyciela) i Przewodnika. W rozdziale 14 Jezus mówi: "A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem" (J 14,26). W kontekście fraktala mądrości, Duch jest tym, który prowadzi i przekształca wiedzę w głęboką mądrość. To on umożliwia synchronizację z Absolutną Mądrością.
3. Jezus jako Źródło Wody Żywej
W rozmowie z Samarytanką Jezus mówi o sobie jako źródle "wody żywej" (J 4,14), co w kontekście fraktala mądrości można interpretować jako symbol wiedzy, która prowadzi do mądrości. Woda, jako symbol wiedzy, przekształcona przez Ducha, staje się winem - mądrością, która daje życie. Jezus zaprasza do głębokiej relacji z nim, która umożliwia przemianę wiedzy w mądrość.
4. Ewolucja i Transformacja
Ewangelia Jana ukazuje proces duchowej ewolucji poprzez różne wydarzenia, takie jak cuda, które są metaforami duchowego wzrostu. Na przykład, przemiana wody w wino w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11) może być postrzegana jako symbol przekształcenia wiedzy (woda) w mądrość (wino) poprzez działanie Ducha. Jest to zgodne z fraktalem mądrości, gdzie każda transformacja prowadzi do głębszego zrozumienia i powrotu do Źródła.
5. Relacja i Miłość
W Ewangelii Jana relacja miłości jest centralna. Jezus mówi o przykazaniu miłości: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem" (J 13,34). Miłość, w kontekście fraktala mądrości, jest siłą napędową, która prowadzi do przekazywania i rozwijania mądrości. Relacje międzyludzkie i relacja z Bogiem są kluczowymi drogami do wzrostu duchowego.
6. Jezus jako Prawda i Droga do Absolutnej Mądrości
Jezus stwierdza: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem" (J 14,6). W fraktalu mądrości Jezus jest przewodnikiem, który prowadzi do Absolutnej Mądrości. Jego nauki i życie są drogą, która prowadzi do zjednoczenia z Mądrością, wykraczając poza zwykłe intelektualne zrozumienie.
7. Wolność w Prawdzie
Jezus mówi: "Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8,32). Wolność, o której mówi Jezus, polega na otwarciu się na Ducha i na podążaniu za prawdą. W kontekście fraktala mądrości, prawda prowadzi do mądrości i jedności z Absolutną Mądrością.
Podsumowanie
Ewangelia Jana, analizowana przez pryzmat fraktala mądrości, ukazuje dynamiczny proces rozwoju duchowego, w którym wiedza (Chrystus) przekształca się w mądrość poprzez działanie Ducha. Jest to podróż ku głębszemu zrozumieniu siebie, innych i Absolutnej Mądrości. Poprzez swoje nauki i relacje, Jezus objawia, że droga do mądrości prowadzi przez miłość, relacje i otwarcie na Ducha, który synchronizuje nas z Boską rzeczywistością.
2. Chokhmah (Mądrość) - Ewangelia Tomasza
- Apostoł Tomasz: Symbolizuje poszukiwanie mądrości i głębokiego zrozumienia. Ewangelia Tomasza zawiera nauki Jezusa, które prowadzą do wewnętrznej mądrości i zrozumienia ukrytych prawd. Skupia się na gnozie jako drodze do poznania Boga.
Ewangelia Tomasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości
1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Nauczyciel Wewnętrznego Poznania
Ewangelia Tomasza różni się od kanonicznych Ewangelii, ponieważ skupia się na wypowiedziach Jezusa i nauczaniu dotyczącym wewnętrznego poznania. W kontekście fraktala mądrości, Jezus jest Wcieloną Wiedzą, która prowadzi do odkrywania Absolutnej Mądrości w samym człowieku. Wersety z Ewangelii Tomasza podkreślają, że Królestwo Boże jest obecne wewnątrz każdego człowieka i że poprzez introspekcję i zrozumienie możemy odnaleźć prawdę.
2. Królestwo Boże Wewnątrz Człowieka
Jednym z centralnych tematów Ewangelii Tomasza jest wewnętrzna natura Królestwa Bożego. Wersety takie jak "Królestwo jest w tobie i wokół ciebie" (Ewangelia Tomasza 3) podkreślają, że mądrość i prawda są dostępne dla każdego, kto zwróci się do swojego wnętrza. W kontekście fraktala mądrości, Królestwo Boże to stan świadomości, w którym wiedza, duch i mądrość są zjednoczone. Jezus prowadzi do odkrycia, że prawda nie jest zewnętrzna, ale znajduje się w głębokim wnętrzu człowieka.
3. Duch jako Przewodnik do Wewnętrznej Prawdy
Ewangelia Tomasza podkreśla rolę Ducha jako przewodnika w procesie wewnętrznego poznania. Duch Prawdy jest tym, który prowadzi człowieka do odkrycia głębokiej mądrości. W fraktalu mądrości, Duch przekształca wiedzę w zrozumienie i synchronizuje nas z Absolutną Mądrością. Wersety takie jak "Kto odkryje znaczenie tych słów, nie skosztuje śmierci" (Ewangelia Tomasza 1) sugerują, że zrozumienie nauk Jezusa prowadzi do duchowej nieśmiertelności i pełni życia.
4. Poznanie Siebie jako Droga do Mądrości
W Ewangelii Tomasza poznanie siebie jest kluczem do odkrycia prawdy. Jezus mówi: "Kto pozna samego siebie, ten pozna wszystko" (Ewangelia Tomasza 70). W kontekście fraktala mądrości, poznanie siebie jest procesem odkrywania głębokiej mądrości, która jest zakorzeniona w Absolutnej Mądrości. To poprzez wewnętrzne zrozumienie, refleksję i duchowe prowadzenie, człowiek może przekroczyć iluzje i osiągnąć pełnię duchowego zrozumienia.
5. Jedność i Niezmienność Prawdy
W Ewangelii Tomasza pojawia się koncepcja jedności i niezmienności prawdy. Jezus mówi: "Kiedy uczynicie dwoje jednym, staniecie się synami człowieka" (Ewangelia Tomasza 106). W fraktalu mądrości, jedność wiedzy i ducha prowadzi do mądrości, która jest niezmienna i wieczna. Jezus wskazuje na konieczność zjednoczenia przeciwieństw, przekraczania dualizmu i osiągnięcia jedności z Absolutną Mądrością.
6. Wolność w Prawdzie i Przekroczenie Iluzji
Ewangelia Tomasza zachęca do przekroczenia iluzji i odnalezienia wolności w prawdzie. Jezus naucza, że iluzje świata są przeszkodami na drodze do mądrości. Wersety takie jak "Stańcie się przechodniami" (Ewangelia Tomasza 42) wskazują na potrzebę dystansowania się od przywiązań i iluzji. W kontekście fraktala mądrości, prawdziwa wolność polega na odkryciu wewnętrznej mądrości i zrozumieniu, że prawda nie jest związana z tym, co przemijające, ale z tym, co wieczne.
7. Droga do Zjednoczenia z Absolutną Mądrością
Ewangelia Tomasza kładzie nacisk na osobistą drogę każdego człowieka do zjednoczenia z Absolutną Mądrością. Jezus zachęca do osobistego poszukiwania i introspekcji. W fraktalu mądrości, to poszukiwanie jest dynamicznym procesem, w którym wiedza przekształca się w mądrość poprzez działanie Ducha i wewnętrzną refleksję. Tomasz ukazuje, że każdy jest powołany do odkrywania tej drogi we własnym wnętrzu, prowadzącej do pełni życia w jedności z Mądrością.
Podsumowanie
Ewangelia Tomasza, w kontekście fraktala mądrości, przedstawia nauki Jezusa jako drogę do odkrycia wewnętrznej prawdy i zjednoczenia z Absolutną Mądrością. Jezus jako Wcielona Wiedza prowadzi człowieka do zrozumienia, że Królestwo Boże jest wewnętrznym stanem świadomości. Duch działa jako przewodnik, prowadząc do głębokiego poznania siebie i przekroczenia iluzji. Ewangelia Tomasza zachęca do wewnętrznej refleksji, introspekcji i odkrywania prawdy, która prowadzi do duchowej nieśmiertelności i pełni mądrości.
3. Binah (Zrozumienie) - Ewangelia Łukasza
- Apostoł Łukasz (Ewangelista): Przedstawia współczucie i głębokie zrozumienie miłości i miłosierdzia Boga. Ewangelia Łukasza podkreśla miłosierdzie i zrozumienie Bożego planu zbawienia, ukazując Jezusa jako tego, który przynosi wyzwolenie poprzez zrozumienie i empatię.
Ewangelia Łukasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości
1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Miłosierdzie
Ewangelia Łukasza przedstawia Jezusa jako Nauczyciela miłosierdzia i przyjaciela grzeszników. W kontekście fraktala mądrości Jezus jest Wcieloną Wiedzą, która przynosi głębokie zrozumienie i prowadzi do mądrości poprzez miłosierdzie i współczucie. Jego życie i nauki stanowią most między wiedzą a mądrością, gdzie miłość i miłosierdzie są kluczowymi elementami przemiany.
2. Rola Ducha w Historii Zbawienia
Łukasz podkreśla działanie Ducha Świętego w życiu Jezusa i w historii zbawienia. Duch jest obecny od momentu zwiastowania (Łk 1,35), przez chrzest Jezusa (Łk 3,22), aż po Jego działalność i nauczanie. W fraktalu mądrości, Duch jest przewodnikiem, który prowadzi do przemiany i synchronizacji z Absolutną Mądrością. Duch umożliwia przekształcanie wiedzy o Bożym planie zbawienia w mądrość, która jest dostępna dla każdego człowieka.
3. Ewangelia dla Wszystkich - Uniwersalizm Mądrości
Łukasz szczególnie podkreśla uniwersalizm przesłania Jezusa. W fraktalu mądrości, Ewangelia Łukasza ukazuje, że droga do mądrości jest otwarta dla wszystkich, niezależnie od pochodzenia, statusu czy przeszłości. Jezus przychodzi do grzeszników, ubogich, kobiet i Samarytan, ukazując, że mądrość jest dostępna dla każdego, kto otwiera się na Ducha i poszukuje prawdy.
4. Przypowieści jako Nauki Mądrości
Łukasz przytacza wiele przypowieści Jezusa, takich jak przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,25-37) czy o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32). Te przypowieści są kluczowe w procesie fraktala mądrości, ponieważ zawierają głębokie nauki o przemianie serca, miłości i przebaczeniu. Poprzez te opowieści, Jezus prowadzi słuchaczy do głębszego zrozumienia mądrości, która wykracza poza powierzchowne normy społeczne i religijne.
5. Jezus jako Lekarz Dusz
Ewangelia Łukasza często ukazuje Jezusa jako uzdrowiciela. Jego uzdrowienia mają nie tylko fizyczny, ale i duchowy wymiar. Są symbolem przemiany, która zachodzi w fraktalu mądrości, gdzie uzdrowienie jest procesem przekształcenia wiedzy o cierpieniu i grzechu w mądrość miłości i przebaczenia. Jezus, jako Lekarz Dusz, wskazuje na potrzebę uzdrowienia serca, które prowadzi do pełnej synchronizacji z Absolutną Mądrością.
6. Królestwo Boże w Codziennym Życiu
Łukasz podkreśla, że Królestwo Boże jest obecne już teraz, w codziennym życiu. W fraktalu mądrości, Królestwo Boże jest rzeczywistością, w której wiedza, duch i mądrość są ze sobą zharmonizowane. Jezus uczy, że Królestwo to nie jest odległym celem, ale żywą rzeczywistością, którą można doświadczyć poprzez miłość, służbę i współczucie. To w codziennych relacjach i działaniach człowiek jest zaproszony do przemiany i wzrastania w mądrości.
7. Wolność w Służbie i Miłości
Ewangelia Łukasza ukazuje wolność jako zdolność do służby i miłości. Jezus pokazuje, że prawdziwa wolność polega na zdolności do przekraczania własnych egoistycznych pragnień w służbie innym. W kontekście fraktala mądrości, ta wolność jest znakiem dojrzałej mądrości, która przejawia się w gotowości do służenia innym i oddania siebie dla wyższego celu.
Podsumowanie
Ewangelia Łukasza, w świetle fraktala mądrości, ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę, która poprzez działanie Ducha prowadzi do przemiany serca i pełnego zrozumienia. Łukasz podkreśla uniwersalizm i miłosierdzie jako kluczowe aspekty mądrości, która jest dostępna dla każdego człowieka. Poprzez przypowieści, uzdrowienia i nauki Jezusa, Ewangelia ta zaprasza do uczestnictwa w dynamicznym procesie przemiany, gdzie wiedza przekształca się w mądrość, prowadząc do pełni życia w jedności z Absolutną Mądrością.
4. Chesed (Miłosierdzie) - Ewangelia Mateusza
- Apostoł Mateusz: Symbolizuje miłość i łaskę Boga objawioną w Jezusie. Ewangelia Mateusza przedstawia Jezusa jako nauczyciela miłości i miłosierdzia, ukazując, jak Królestwo Boże jest dostępne dla wszystkich przez praktykowanie miłości i współczucia.
Ewangelia Mateusza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości
1. Jezus jako Wcielona Wiedza i Nowy Mojżesz
Ewangelia Mateusza ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę oraz wypełnienie Prawa i Proroków. Jezus jest przedstawiony jako Nowy Mojżesz, który przynosi pełnię Bożego objawienia i prowadzi ludzi do głębszego zrozumienia Boga. W kontekście fraktala mądrości, Jezus jako Wcielona Wiedza objawia drogę do Absolutnej Mądrości, ukazując, że prawdziwe zrozumienie Prawa jest możliwe jedynie poprzez przemianę serca i duchowe prowadzenie.
2. Kazanie na Górze - Manifest Mądrości
Jednym z centralnych fragmentów Ewangelii Mateusza jest Kazanie na Górze (rozdziały 5-7). Jest to manifest mądrości, w którym Jezus przedstawia nowe, głębsze zrozumienie Prawa. Błogosławieństwa i nauki zawarte w Kazaniu na Górze wskazują na konieczność wewnętrznej przemiany. W fraktalu mądrości, Kazanie na Górze ukazuje drogę od wiedzy do mądrości, gdzie Duch przekształca zewnętrzne zachowanie w głęboką, wewnętrzną prawdę.
3. Duch jako Przewodnik w Rozpoznaniu Królestwa Bożego
Mateusz podkreśla, że rozpoznanie Królestwa Bożego jest możliwe tylko dzięki Duchowi. Duch objawia głębokie prawdy Królestwa, które są ukryte przed tymi, którzy polegają jedynie na ludzkiej mądrości. W fraktalu mądrości, Duch jest kluczowym przewodnikiem, który przekształca wiedzę o Królestwie Bożym w żywą mądrość. To Duch prowadzi uczniów do zrozumienia, że Królestwo nie jest jedynie przyszłym wydarzeniem, ale rzeczywistością dostępną już teraz dla tych, którzy są otwarci na działanie Ducha.
4. Jezus jako Nauczyciel i Uzdrowiciel
Ewangelia Mateusza przedstawia Jezusa jako Nauczyciela i Uzdrowiciela, który przynosi pełnię Bożego objawienia. Jego nauki i czyny są wyrazem Absolutnej Mądrości, która przekształca życie człowieka. Cuda Jezusa, takie jak uzdrowienia i egzorcyzmy, są znakami mocy mądrości, która przemienia i przynosi pełnię życia. W fraktalu mądrości, Jezus jako Uzdrowiciel pokazuje, że prawdziwa mądrość przynosi uzdrowienie nie tylko ciała, ale przede wszystkim duszy, prowadząc do zjednoczenia z Bogiem.
5. Królestwo Boże i Przypowieści jako Klucze do Mądrości
W Ewangelii Mateusza znajdujemy wiele przypowieści, które są kluczami do zrozumienia Królestwa Bożego. Jezus używa przypowieści, aby ukazać tajemnice Królestwa w sposób zrozumiały dla tych, którzy są otwarci na Ducha. Przypowieści te, takie jak przypowieść o siewcy (Mt 13,1-23) czy o perle (Mt 13,45-46), są w fraktalu mądrości drogowskazami na drodze do mądrości, ukazując, że Królestwo Boże wymaga poszukiwania, zaangażowania i przemiany serca.
6. Jezus jako Wypełnienie Prawa
Mateusz ukazuje Jezusa jako tego, który nie znosi Prawa, ale je wypełnia. W kontekście fraktala mądrości, Jezus pokazuje, że Prawo prowadzi do mądrości, gdy jest rozumiane w duchu miłości i miłosierdzia. Jezus wskazuje, że prawdziwe wypełnienie Prawa nie polega na zewnętrznym przestrzeganiu reguł, ale na głębokiej przemianie serca i życia zgodnie z Duchem. W ten sposób prowadzi człowieka do głębszej synchronizacji z Absolutną Mądrością.
7. Wolność w Duchu i Posłannictwo Uczniów
Ewangelia Mateusza kończy się wielkim posłannictwem, gdzie Jezus nakazuje uczniom iść i czynić uczniami wszystkie narody (Mt 28,19-20). W fraktalu mądrości, to posłannictwo jest wezwaniem do dzielenia się mądrością, która została otrzymana przez Ducha. Wolność w Duchu polega na zdolności do dzielenia się miłością i prawdą z innymi, prowadząc ich do pełni życia w jedności z Absolutną Mądrością.
Podsumowanie
Ewangelia Mateusza, analizowana w kontekście fraktala mądrości, ukazuje Jezusa jako Wcieloną Wiedzę, która prowadzi do pełni mądrości poprzez nauczanie, uzdrawianie i wypełnienie Prawa. Kazanie na Górze, przypowieści i cuda Jezusa są drogowskazami na drodze do przemiany, gdzie Duch prowadzi do głębokiego zrozumienia Królestwa Bożego. Mateusz zaprasza do uczestnictwa w tej drodze, gdzie wiedza przekształca się w mądrość, a człowiek odnajduje wolność w życiu zgodnym z Absolutną Mądrością.
5. Gevurah (Moc) - Ewangelia Judasza
- Apostoł Judasz Iskariota: W tej Ewangelii, Judasz jest ukazany w inny sposób niż tradycyjnie. Reprezentuje trudne aspekty duchowej drogi, moc przekraczania dualizmu i zrozumienia głębokich tajemnic boskiego planu. Ewangelia Judasza ukazuje, że prawdziwa moc polega na zrozumieniu i współuczestniczeniu w boskim planie.
Ewangelia Judasza - Analiza w Kontekście Fraktala Mądrości
1. Judasz jako Poszukiwacz Wiedzy i Współpracownik w Objawieniu
W Ewangelii Judasza, Judasz Iskariota jest ukazany w innym świetle niż w tradycyjnych Ewangeliach kanonicznych. Jest przedstawiony jako jeden z uczniów, który ma głębsze zrozumienie i odgrywa kluczową rolę w realizacji boskiego planu. W kontekście fraktala mądrości, Judasz symbolizuje duszę poszukującą głębokiej wiedzy, gotową przejść przez ciemność, by osiągnąć zrozumienie i zjednoczenie z Absolutną Mądrością. Jego czynność zdrady jest reinterpretowana jako część większego boskiego objawienia.
2. Wiedza jako Zrozumienie Tajemnic Królestwa
Ewangelia Judasza skupia się na głębokich tajemnicach Królestwa Bożego. Jezus przekazuje Judaszowi wiedzę o naturze Boga, wszechświata i ludzkiego przeznaczenia, która wykracza poza powierzchowne zrozumienie innych uczniów. W fraktalu mądrości, ta wiedza jest kluczem do osiągnięcia mądrości. Głębokie zrozumienie rzeczywistości wymaga przekroczenia konwencjonalnych przekonań i otwarcia się na duchową prawdę, nawet jeśli wydaje się ona sprzeczna z powszechnymi wyobrażeniami. Judasz reprezentuje ścieżkę pos...
3. Wolność i Konieczność w Procesie Odkupienia
W Ewangelii Judasza Jezus mówi o nieuchronnym przeznaczeniu Judasza i jego roli w boskim planie. W kontekście fraktala mądrości, ten motyw podkreśla złożoność relacji między wolnością a koniecznością. Judasz jest postrzegany jako ten, który działa zgodnie z wyższym rozumieniem, wypełniając wolę boską, która prowadzi do ostatecznego odkupienia. W tym sensie, jego działania nie są jedynie zdradą, ale aktem uczestnictwa w tajemnicy boskiej mądrości, która przekracza dualizm dobra i zła.
4. Rola Ducha jako Przewodnika w Przekraczaniu Iluzji
Ewangelia Judasza ukazuje, że prawdziwe zrozumienie wymaga przekroczenia iluzji i otwarcia się na wyższą rzeczywistość. Jezus rozmawia z Judaszem o tajemnicach, które są ukryte przed innymi uczniami, sugerując, że dostęp do mądrości wymaga duchowego przewodnictwa i gotowości do zaakceptowania trudnych prawd. W fraktalu mądrości, Duch jest przewodnikiem, który prowadzi przez proces przemiany, pomagając duszy przekroczyć iluzje i osiągnąć jedność z Absolutną Mądrością.
5. Zdrada jako Akt Wyzwolenia i Przemiany
W tradycyjnym ujęciu, zdrada Judasza jest postrzegana jako akt zła. Jednak w Ewangelii Judasza ten czyn jest reinterpretowany jako konieczna część boskiego planu. Judasz działa jako katalizator, umożliwiając spełnienie misji Jezusa. W kontekście fraktala mądrości, zdrada staje się aktem przemiany, który prowadzi do wyższej prawdy. Jest to moment, w którym wiedza o świecie i iluzjach, które go tworzą, zostaje przekroczona, umożliwiając pełniejsze zrozumienie i zjednoczenie z Boskim.
6. Wyższa Prawda i Przekroczenie Dualizmu
Ewangelia Judasza przedstawia koncepcję wyższej prawdy, która przekracza dualizm dobra i zła. Jezus ujawnia, że ludzka rzeczywistość jest ograniczona przez ignorancję i iluzję. W fraktalu mądrości, wyższa prawda jest stanem, w którym dualizm zostaje przekroczony, a mądrość prowadzi do zrozumienia jedności i harmonii w Boskim planie. Judasz, poprzez swoje działania, przyczynia się do ujawnienia tej prawdy, pokazując, że mądrość często wymaga przekroczenia prostych osądów moralnych.
7. Jedność z Absolutną Mądrością
Ewangelia Judasza kończy się ukazaniem tajemnicy, że zjednoczenie z Bogiem wymaga zrozumienia głębokich duchowych prawd i przekroczenia ograniczeń materialnego świata. Judasz, poprzez swoją relację z Jezusem, odkrywa, że droga do mądrości wiedzie przez trudne wybory i konfrontację z ciemnością. W fraktalu mądrości, jest to proces, w którym dusza odnajduje swoją prawdziwą naturę, zjednoczoną z Absolutną Mądrością, przekraczając iluzje i ograniczenia.
Podsumowanie
Ewangelia Judasza, w kontekście fraktala mądrości, przedstawia złożoną i kontrowersyjną drogę do zrozumienia wyższej prawdy. Judasz, jako poszukiwacz wiedzy i współpracownik w boskim objawieniu, symbolizuje duszę, która przechodzi przez ciemność, aby osiągnąć zrozumienie i zjednoczenie z Absolutną Mądrością. Jego rola ukazuje, że mądrość często wymaga przekroczenia prostych osądów i zrozumienia głębszych tajemnic Boskiego planu. Ewangelia ta ukazuje, że prawdziwe zrozumienie wymaga duchowego przewodnictwa, ...
Ciekawe... bajki.
Bannus
Czy ktoś głupi, niewykształcony, wieśniak, mógł pociągnąć za sobą tłumy, które uznały go za Boga i umierały wierni Jego naukom?
Hitler skończył zaledwie szkołę średnią i był jedynie kapralem.🤷♂️
@@JarekKrawczyk zaledwie szkołę średnią? Ile osób w tamtych czasach w ogóle kończyło podstawówkę? Czyli Hitler umiał pisać i czytać prawda? Był też inteligentny. Ogólnie porównanie z dupy.
@@sventization Większość Austriaków, po szesciu latach szkoły podstawowej kontynuowało edukację w Gymnasium, Realschule, czy Hauptschule. Hitler uczył się w Realschule (coś w rodzaju technikum). Miał więc on typową edukację.
David Koresh - prorok Boga - nawet nie skończył szkoły średniej (co w USA jest normą).
Prorok Muhammad w ogóle nie chodził do jakiejkolwiek szkoły, a porwał za sobą miliardy ludzi.
Niewykształcony wcale nie musi oznaczać głupi, więc Pan swoje pytanie "ciekawie" sformuował.
Jezus wcale nie musiał być głupim. Ktoś twierdzi, że historyczny Jezus był człowiekiem głupim? Dokładnie kto? Bycie niegłupim nie znaczy jednak, że jest się Bogiem.
Nie można tego wykluczyć, pod warunkiem, że ktoś taki z dzbana pełnego wody da radę na poczekaniu ukisić dzban jabola
@@krisfekete4940Dionizos zmieniał wodę w wino na długo przed Jezusem.
Jezus rzekomo zmieniający wodę w wino, to imitacja na potrzeby grekokulturowych pogan, do których dzieła anonimowych ewangelistów były skierowane.
Sokrates jaką szkołę skończył? Jakie języki znał? Pewnie nic nie umiał i to tylko bajanie Platona 😂
Twierdzenie jakoby dzieciństwo Jezusa nie interesowało ewangelistów jest poprostu Idiotyczne, raczej należy szukać realnych przyczyn pominięcia tej kwestii..... pozdrawiam.
To podzielisz się tymi "realnymi" przyczynami? I dlaczego brak zainteresowania nie jest "realny"?
Realną przyczyną był brak dostępu do historycznie prawdziwych informacji.
Taki Paweł - pierwszy autor pism o Ruchu Odnowy Judaizmu Jezusa tyle napisał, że Jezus miał matkę, kobietę, tak postać Maryji była dla niego ważna. Tzw. Marek tyle napisał, że Jezus miał rodzinę z rodzeństwem którzy uważali go za "stukniętego", a już szczególnie na początku podjęciu przez niego aktywnej działalności w Galilei, u schyłku swojego życia.
Kopiujący go (tzw. Marka) tzw. Łukasz i tzw. Mateusz, mueszkający z dala od Palestyny i długo po Jezusa śmierci musieli sporo wymyślić na potrzeby ich odbiorców, więc ich opisy odnośnie dzieciństwa Jezusa się różnią od siebie.
Tak naprawdę Jezus nie przyszedł na ziemię, żeby mieć rodzinę i mieć potomstwo ale żeby spełnić misję polegającą na tym, że miał zapłacić okup za rodzaj ludzki. Mógł to zrobić w odpowiednim wieku, czyli u żydów to był wiek poborowy do wojska 30 rok życia. Wtedy nastąpił chrzest i zaczął działać publicznie tworząc nowe społeczeństwo chrystianizm. Do tej pory dorastał, pracował jako cieśla zarabiając na utrzymanie swoje i Marii z jej kolejnymi dziećmi, która bardzo wcześnie została wdową. .
@@JurandJS Tak naprawdę, to nagła i niespodziewana śmierć Jezusa jeszcze przed osiągnięciem przez niego mesjańskich celów, obok bycia szokiem dla ludzi wierzących, że Jezus faktycznie był mesjaszen, była wydarzeniem które pilnie poszukiwało celu, gdzie celem zrobiono złożenie Bogu ofiary zmazującej nowo wymyślony koncept grzechu pierworodnego, czyli czegoś kompletnie obcego judaizmowi.
@@JarekKrawczyk Wszystko zależy od tego do którego propagandzisty przyłożysz ucho. Mateusz i Łukasz pisali niezależnie, ich informacje różniące się od siebie, nawzajem się uzupełniają. Każdy z nich pisze o pewnych etapach, to co uważają za słuszne i każdy bierze pod uwagę innego odbiorcę. Mateusz jako celnik skrupulatnie wszystko wylicza. Łukasz, lekarz używa zwrotów wprowadzających wielu propagandzistów w zakłopotanie. Poza tym, pisze do dostojnika Teofila, więc stara się dokładnie wszystko zbadać i opisać temu człowiekowi, który mógłby zweryfikować te informacje i lekarz skompromitowałby się w jego oczach. Dobrze jest się z tym zapoznać a nie powielać brednie propagandzistów o ,,dziele literackim'' , bo nie rozumieją czegoś. Gdyby obaj dokładnie opisali wszystko o Jezusie, to dla nich byłby to dowód na plagiat. Jeszcze jedna ważna informacja. Jeśli te informacje o Jezusie byłyby wątpliwe, to czy pierwsi chrześcijanie oddaliby swoje życie za jakąś legendę, dzieło literackie i zginęliby w sposób bestialski? Tego żaden propagandzista nie bierze pod uwagę.