Pomylił się Pan. Biblia Paulistów nie została przetłumaczona przez Paulinów z Częstochowy. Została przetłumaczona przez Paulistów. Pauliści to nie Paulini. To dwa różne zgromadzenia zakonne. Słabo się Pan przygotował.
P. Jarosławie! Chciałbym sprostować dość często powielaną nie do końca poprawną informację dotyczącą „Przekładu Nowego Świata”, który klasyfikuje Pan do kategorii „przekład przekładu”. Wszystko wskazuje, że nie zwrócił Pan uwagi na istotną informację, którą zamieścili wydawcy polskiej wersji tego przekładu na stronie tytułowej. Brzmi ona tak: Przetłumaczono z New World Translation of the Holy Scriptures, wydanie z roku 1984, z uwzględnieniem języków oryginału Sformułowanie „z uwzględnieniem języków oryginału” oznacza, że nie powinno się redukować tego przekładu to kategorii „przekład przekładu”. O tym, że nie jest to pusta deklaracja, świadczy analiza porównawcza tekstu angielskiego i polskiego. Odsłania ona, że polski przekład czasami odbiega od tekstu angielskiego. Podam Panu 3 przykłady: JANA 8:58 Edycja angielska z 1984: „I have been” Edycja polska z 1994 i 1997: „ja już byłem” Polski przekład „ja już byłem” nie jest ścisłym odpowiednikiem angielskiego „I have been”. 2KORYNTIAN 6:2 Edycja angielska z 1984: „in an ACCEPTABLE time I heard you” Edycja polska z 1994: „w czasie PRZYJEMNYM cię wysłuchałem” Edycja polska z 1997: „w czasie DOBREJ WOLI cię wysłuchałem” Pojawienie się w edycji z 1997 roku wyrażenia „czasie dobrej woli”, zamiast „czasie przyjemnym” wynika właśnie z odejścia od kurczowego (niewolniczego) trzymania się tekstu angielskiego i przechylenia się do tekstu greckiego. 1TYMOTEUSZA 6:8 Edycja angielska z 1984: „So having SUSTENANCE and COVERING, we shall be kontent with these things” Edycja polska z 1994: „Mając więc WYŻYWIENIE i OKRYCIE, będziemy z tego zadowoleni” Edycja polska z 1997: „Mając więc WYŻYWIENIE i ODZIEŻ oraz SCHRONIENIE, będziemy z tego zadowoleni” W tym przypadku gr. słowo „skepasmata” jest w l.mn. i polska edycja z 1997 roku jest dopasowana bardziej do tekstu greckiego niż angielskiego. Na tym właśnie polega „uwzględnienie języków oryginału”, jak głosi informacja na stronie tytułowej. Ścisłe trzymanie się tekstu angielskiego w pracy translacyjnej ma sens tylko wtedy, jeśli jego polski odpowiednik nie odbiega zbytnio od znaczenia tekstu greckiego. Właściwie żadnej z ponad 240 wersji językowych PNŚ nie powinno się klasyfikować do kategorii „przekład przekładu”. Jeśli chciałby Pan podać w swoim wykładzie inny przykład polskiego tłumaczenia z kategorii „przekład przekładu”, to może to być przekład ks. Eugeniusza Dąbrowskiego dokonany z łacińskiej Wulgaty.
Polska wersja PNŚ na stronie tytułowej informuje, że praca translacyjna "uwzględniała języki oryginału". Oznacza to, że polski zespół tłumaczy PNŚ doskonale rozumie, że nie da się tłumaczyć Biblii bez uwzględnienia języków oryginału. Redukowanie PNŚ do grupy "przekład przekładu" jest nieporozumieniem.
@@grzegorzkaszynski4465 Jeżeli rozumiesz czym jest przekład od języków orginalnych, to powinieneś zrozumieć że Pismo Święte się tłumaczy z języków orginalnych, a Przekład N,Ś nie jest tłuaczeniem z języków orginalnych tylko z przekładu Angielskiego, co jest bezsensu i czystą amatorszczyzną, dlatego jest tam tyle błędów, jak na przykład imię JEHOWA, w Nowym Testamencie, gdzie ani jeden Grecki Nowy Testament tego nie podaje. A to dlateg że nie trzymają się orginału, tylko bazują na już istniejących przekładach.
P. Dariuszu! Przy całym szacunku, ale nie wyrażam zgody na zwracanie się do mnie po imieniu. Pana odpowiedź świadczy o nierozumieniu i/lub nieprzemyśleniu tego, co napisałem. Z Pana wpisu wynika jasno, że nie przyjął do wiadomości istotnej informacji ze strony tytułowej, którą podali wydawcy (a nie ja osobiście) o "uwzględnianiu języków oryginału" w pracy translacyjnej. Błąd z Pańskiej strony polega na tym, że przyjmuje Pan tylko 50% informacji ze strony tytułowej i tylko na tym formułuje swój wniosek, dlatego jest on błędny. Trzeba przyjąć do wiadomości całość informacji od Wydawców. Jeśli uważa Pan, że ta część informacji, na którą zwracam uwagę (tj. "z uwzględnieniem języków oryginału") nie zmienia zasadniczo postaci rzeczy, to mam taką propozycję: proszę napisać list do polskiego Biura Oddziału Towarzystwa Strażnica i zapytać jakie znaczenie ma informacja "z uwzględnienieim języków oryginału". Nie mogę się zgodzić z Pana konstatacją, że błędem jest obecność imienia Bożego w formie Jehowa w PNŚ, a stwierdzenie, że tłumacze PNŚ "bazowali na już istniejących przekładach" jest bezpodstawne, ponieważ we Wprowadzeniu do tego przekładu nie ma nigdzie takiej informacji (=nie ma takich słów napisanych czarno na białym przez tłumaczy PNŚ). Tym, czego Pan najwyraźniej nie wie/nie rozumie/nie bierze pod uwagę jest to, że tłumacze mają prawo stosować koniekturę, JEŚLI jakiś tekst w Biblii jest skażony. Chociaż niektórzy uczeni negują in toto wprowadzanie koniektur w pracy translacyjnej, nie zmienia to jednak faktu, że taka praktyka stanowi normalną procedurę wśród tłumaczy Biblii. P. Dariuszu! WSZYSTKIE przekłady Biblii zawierają koniektury i także w zakresie NT (np. w Hbr 4:3)! We Wprowadzeniu do NET Bible czytamy: "Zastosowano koniekturę tylko tam, gdzie to było konieczne, aby hebrajski tekst miał sensowne brzmienie i był przetłumaczalny". www.scribd.com/doc/39539383/The-NET-Bible-Translation Krytyk tekstu prof. Léon Vaganay (Uniwersytet Katolicki w Lyon, Francja) uważa, że „koniektura nie może być z gruntu odrzucana (rejected out of hand)” --- Leon VAGANAY - Christian-Bernard AMPHOUX, An Introduction to New Testament Textual Criticism, wyd. 2, tł. Jenny HEIMERDINGER, Cambridge University Press, Cambridge-New York-Port Chester-Melbourne 1991, s. 85. Prof. George D. Kilpatrick uważa, że koniektura (conjectural emendation) nie powinna być odrzucana a priori". Zapyta Pan: A skąd można wiedzieć, które miejsce w Biblii zawiera „tekst skażony”? Prof. Jan Krans (Uniwersytet Amsterdamski) oświadczył: „Dobrym kryterium wstępnym jest szerokie przeświadczenie wśród krytyków tekstu i egzegetów, że transmitowany tekst wersetu lub fraza jest problematyczny". --- KRANS, „Conjectural Emendation and the Text of the New Testament” w: Bart D. EHRMAN - Michael W. HOLMS, The Text of the New Testament in Contemporary Research, Brill, Leiden-Boston 2013, s. 621 [613-635], www.scribd.com/doc/305945683/NTTS-42-Ehrman-the-Text-of-the-New-Testament-in-Contemporary-Research-2012 Ryan D. Wettlaufer: „Jeżeli (…) skażony tekst można zidentyfikować albo przez rozsądny argument, albo warianty w manuskryptach, wtedy można wdrożyć koniekturę jako uzasadniony środek przywracający stan sprzed zmiany [tekstu]". --- WETTLAUFER, No Longer Written: The Use of Conjectural Emendation in the Restoration of the Text of the New Testament, the Epistle of James as a Case Study, Brill, Leiden-Boston 2013, s. 60, www.scribd.com/document/305945686/NTTS-44-Ryan-Donald-Wettlaufer-No-Longer-Written-the-Use-of-Conjectural-Emendation-in-the-Restoration-of-the-Text-of-the-New-Testament-The-Epistl Prof. zwyczajny Starego Testamentu David M. Carr (Claremont Graduate University, USA) i prof. religioznawstwa Colleen M. Conway (Seton Hall University, USA, redaktor naczelny czasopisma Biblical Interpretation oraz Catholic Biblical Quarterly) donoszą: „Biblista może osądzić, że wszyscy świadkowie tekstu zawierają pewien błąd. W takich przypadkach taki uczony może zaproponować brzmienie, które nie przetrwało w żadnym rękopisie. Ta druga metoda poprawki nazywana jest koniekturą". ---CARR & CONWAY, An Introduction to the Bible: Sacred Texts and Imperial Contexts, wyd. 1, Wiley-Blackwell, 2010, s. 8, books.google.pl/books?id=dJerjvlxCHsC Podam Panu pewien przykład: w XIX wieku, bez oparcia na żadnym mss, sugerowano, że w Jana 7:52 przed słowem profetes (prorok) występował/mógł występować rodzajnik "ho". Czy z góry można było przesądzać, że to tylko spekulacja? Otóż później pojawiło się materialne potwierdzenie dla takiej koniektury, gdy odkryto rkp P66 zawierający rodzajnik przed słowem prorok! sites.google.com/site/literaltranslationofthebible/home/bible-papyrus-p66 Tłumacze Biblii mają prawo wprowadzić poprawkę, ale należy je wprowadzać z mądrością i powściągliwością. Osobiście nie jestem zwolennikiem otwartości na wszelką proponowaną koniekturę, lecz tylko solidnie uzasadnioną. Osobną zaś sprawą jest czy tłumacz chce czy nie chce korzystać z takiego prawa w nadzwyczajnej sytuacji. Jest mało znanym faktem, że istnieje co najmniej 1087 przekładów NT w 287 językach, w których w różnym zakresie występuje imię Boże, z czego 48 przekładów są katolickie (dwa z tych katolickich przekładów są polskie). Dane liczbowe pochodzą z moich osobistych kilkunastoletnich przeglądów wielojęzycznych wydań NT. Taka ilość pokazuje jaka jest skala poparcia dla koniektury Kyrios-->JHWH wśród tłumaczy Biblii. Przypomnę Panu wypowiedź prof. Jana Kransa: „Dobrym kryterium wstępnym jest SZEROKIE PRZEŚWIADCZENIE wśród krytyków tekstu i egzegetów, ŻE TRANSMITOWANY TEKST WERSETU LUB FRAZA JEST PROBLEMATYCZNY". Jeśli chciałby Pan poznać przykłady takich miejsc w NT, które zawierają gr. słowo Kyrios i można je uznać za tekst skażony, to moge je przedstawić w innym wpisie. Nie chciałbym być źle zrozumianym: Uważam, że oczywiście trzymanie się krytycznego tekstu greckiego przez tłumaczy jest rzeczą bardzo ważną. Ale należy też rozumieć, że krytyczny tekst grecki (oparty głównie na mss z IV wieku) nie jest tożsamy z autografami NT. Gdyby tłumacze mieli dostęp do autografu NT, wtedy w pracy translacyjnej w ogóle nie wchodziałaby w grę ewentualność sięgania do koniektury, jeśli byłyby ku temu mocne i rozsądne przesłanki.
@@grzegorzkaszynski4465 Po pierwsze to gdzie mówiłem ci po imieniu? Druga sprawa , to chyba się nie zrozumieliśmy , każdy przekład, każdy jeden , powinien być tłumaczony z języków orginalnych, a nie już z istniejących przekładów, z pewnymi naleciałościami z języków orginalnych. To amatorszczyzna. Druga Sprawa, to ja nic nie mówiłem o Starym Testamencie, tylko o Nowym Testamencie, że w p,n,ś , ni z gruszki ni z pietruszki tłumacze na siłę wstawili imię JEHOWA, gdzie wszystkie manuskrypty, Nowego Testamentu w języku Greckim , nie występuje imię JEHOWA, ani w manuskryptach Bizantyjskich, ani Aleksandrjskich. Nie ma ani jednego manuskryptu w języku orginalnym żeby w nim występowało imię JEHOWA. Więc na jakiej podstawie tłumacze w Nowym Testamencie włożyli imię JEHOWA??? To jest manipulacja a nie żetelne tłumaczenie Pisma Świętego.
jesli jeszcze ludzie nie dostrzegaja absurdu czytania Biblii po polsku to juz nie wiem . po to Pan Jezus mowil po grecku zebysmy sie go chyba nauczyli ? jesliby chcail zebysmy mieli biblie po polsku to by mowil po podhalansku .
Dziękuję za wykład. Szczególnie za świadectwo czytania Biblii z żoną. Ale tak mnie ciekawi czemu nic o wschodnich przekładach...
Pomylił się Pan.
Biblia Paulistów nie została przetłumaczona przez Paulinów z Częstochowy.
Została przetłumaczona przez Paulistów.
Pauliści to nie Paulini. To dwa różne zgromadzenia zakonne. Słabo się Pan przygotował.
Mieści się w torbie :) Proponuję odkryć e-booki, a wszystkie zmieszczą się w kieszeni.
„zdziałał” to nie slang, a wręcz rejestr wysoki. Nie pasuje do tego przekładu. Lepiej: „to był drugi cud, który Jezus odwalił”.
P. Jarosławie! Chciałbym sprostować dość często powielaną nie do końca poprawną informację dotyczącą „Przekładu Nowego Świata”, który klasyfikuje Pan do kategorii „przekład przekładu”. Wszystko wskazuje, że nie zwrócił Pan uwagi na istotną informację, którą zamieścili wydawcy polskiej wersji tego przekładu na stronie tytułowej. Brzmi ona tak:
Przetłumaczono z New World Translation of the Holy Scriptures,
wydanie z roku 1984,
z uwzględnieniem języków oryginału
Sformułowanie „z uwzględnieniem języków oryginału” oznacza, że nie powinno się redukować tego przekładu to kategorii „przekład przekładu”. O tym, że nie jest to pusta deklaracja, świadczy analiza porównawcza tekstu angielskiego i polskiego. Odsłania ona, że polski przekład czasami odbiega od tekstu angielskiego. Podam Panu 3 przykłady:
JANA 8:58
Edycja angielska z 1984: „I have been”
Edycja polska z 1994 i 1997: „ja już byłem”
Polski przekład „ja już byłem” nie jest ścisłym odpowiednikiem angielskiego „I have been”.
2KORYNTIAN 6:2
Edycja angielska z 1984: „in an ACCEPTABLE time I heard you”
Edycja polska z 1994: „w czasie PRZYJEMNYM cię wysłuchałem”
Edycja polska z 1997: „w czasie DOBREJ WOLI cię wysłuchałem”
Pojawienie się w edycji z 1997 roku wyrażenia „czasie dobrej woli”, zamiast „czasie przyjemnym” wynika właśnie z odejścia od kurczowego (niewolniczego) trzymania się tekstu angielskiego i przechylenia się do tekstu greckiego.
1TYMOTEUSZA 6:8
Edycja angielska z 1984: „So having SUSTENANCE and COVERING, we shall be kontent with these things”
Edycja polska z 1994: „Mając więc WYŻYWIENIE i OKRYCIE, będziemy z tego zadowoleni”
Edycja polska z 1997: „Mając więc WYŻYWIENIE i ODZIEŻ oraz SCHRONIENIE, będziemy z tego zadowoleni”
W tym przypadku gr. słowo „skepasmata” jest w l.mn. i polska edycja z 1997 roku jest dopasowana bardziej do tekstu greckiego niż angielskiego. Na tym właśnie polega „uwzględnienie języków oryginału”, jak głosi informacja na stronie tytułowej.
Ścisłe trzymanie się tekstu angielskiego w pracy translacyjnej ma sens tylko wtedy, jeśli jego polski odpowiednik nie odbiega zbytnio od znaczenia tekstu greckiego. Właściwie żadnej z ponad 240 wersji językowych PNŚ nie powinno się klasyfikować do kategorii „przekład przekładu”.
Jeśli chciałby Pan podać w swoim wykładzie inny przykład polskiego tłumaczenia z kategorii „przekład przekładu”, to może to być przekład ks. Eugeniusza Dąbrowskiego dokonany z łacińskiej Wulgaty.
Pismo Święte powinno być tłumaczone z języków orginalnych, a nie z angielskich co zniekształca kontekst.
Polska wersja PNŚ na stronie tytułowej informuje, że praca translacyjna "uwzględniała języki oryginału". Oznacza to, że polski zespół tłumaczy PNŚ doskonale rozumie, że nie da się tłumaczyć Biblii bez uwzględnienia języków oryginału. Redukowanie PNŚ do grupy "przekład przekładu" jest nieporozumieniem.
@@grzegorzkaszynski4465
Jeżeli rozumiesz czym jest przekład od języków orginalnych, to powinieneś zrozumieć że Pismo Święte się tłumaczy z języków orginalnych, a Przekład N,Ś nie jest tłuaczeniem z języków orginalnych tylko z przekładu Angielskiego, co jest bezsensu i czystą amatorszczyzną, dlatego jest tam tyle błędów, jak na przykład imię JEHOWA, w Nowym Testamencie, gdzie ani jeden Grecki Nowy Testament tego nie podaje. A to dlateg że nie trzymają się orginału, tylko bazują na już istniejących przekładach.
P. Dariuszu! Przy całym szacunku, ale nie wyrażam zgody na zwracanie się do mnie po imieniu.
Pana odpowiedź świadczy o nierozumieniu i/lub nieprzemyśleniu tego, co napisałem. Z Pana wpisu wynika jasno, że nie przyjął do wiadomości istotnej informacji ze strony tytułowej, którą podali wydawcy (a nie ja osobiście) o "uwzględnianiu języków oryginału" w pracy translacyjnej. Błąd z Pańskiej strony polega na tym, że przyjmuje Pan tylko 50% informacji ze strony tytułowej i tylko na tym formułuje swój wniosek, dlatego jest on błędny. Trzeba przyjąć do wiadomości całość informacji od Wydawców.
Jeśli uważa Pan, że ta część informacji, na którą zwracam uwagę (tj. "z uwzględnieniem języków oryginału") nie zmienia zasadniczo postaci rzeczy, to mam taką propozycję: proszę napisać list do polskiego Biura Oddziału Towarzystwa Strażnica i zapytać jakie znaczenie ma informacja "z uwzględnienieim języków oryginału".
Nie mogę się zgodzić z Pana konstatacją, że błędem jest obecność imienia Bożego w formie Jehowa w PNŚ, a stwierdzenie, że tłumacze PNŚ "bazowali na już istniejących przekładach" jest bezpodstawne, ponieważ we Wprowadzeniu do tego przekładu nie ma nigdzie takiej informacji (=nie ma takich słów napisanych czarno na białym przez tłumaczy PNŚ).
Tym, czego Pan najwyraźniej nie wie/nie rozumie/nie bierze pod uwagę jest to, że tłumacze mają prawo stosować koniekturę, JEŚLI jakiś tekst w Biblii jest skażony. Chociaż niektórzy uczeni negują in toto wprowadzanie koniektur w pracy translacyjnej, nie zmienia to jednak faktu, że taka praktyka stanowi normalną procedurę wśród tłumaczy Biblii. P. Dariuszu! WSZYSTKIE przekłady Biblii zawierają koniektury i także w zakresie NT (np. w Hbr 4:3)! We Wprowadzeniu do NET Bible czytamy:
"Zastosowano koniekturę tylko tam, gdzie to było konieczne, aby hebrajski tekst miał sensowne brzmienie i był przetłumaczalny".
www.scribd.com/doc/39539383/The-NET-Bible-Translation
Krytyk tekstu prof. Léon Vaganay (Uniwersytet Katolicki w Lyon, Francja) uważa, że „koniektura nie może być z gruntu odrzucana (rejected out of hand)”
--- Leon VAGANAY - Christian-Bernard AMPHOUX, An Introduction to New Testament Textual Criticism, wyd. 2, tł. Jenny HEIMERDINGER, Cambridge University Press, Cambridge-New York-Port Chester-Melbourne 1991, s. 85.
Prof. George D. Kilpatrick uważa, że koniektura (conjectural emendation) nie powinna być odrzucana a priori".
Zapyta Pan: A skąd można wiedzieć, które miejsce w Biblii zawiera „tekst skażony”? Prof. Jan Krans (Uniwersytet Amsterdamski) oświadczył:
„Dobrym kryterium wstępnym jest szerokie przeświadczenie wśród krytyków tekstu i egzegetów, że transmitowany tekst wersetu lub fraza jest problematyczny".
--- KRANS, „Conjectural Emendation and the Text of the New Testament” w: Bart D. EHRMAN - Michael W. HOLMS, The Text of the New Testament in Contemporary Research, Brill, Leiden-Boston 2013, s. 621 [613-635], www.scribd.com/doc/305945683/NTTS-42-Ehrman-the-Text-of-the-New-Testament-in-Contemporary-Research-2012
Ryan D. Wettlaufer:
„Jeżeli (…) skażony tekst można zidentyfikować albo przez rozsądny argument, albo warianty w manuskryptach, wtedy można wdrożyć koniekturę jako uzasadniony środek przywracający stan sprzed zmiany [tekstu]".
--- WETTLAUFER, No Longer Written: The Use of Conjectural Emendation in the Restoration of the Text of the New Testament, the Epistle of James as a Case Study, Brill, Leiden-Boston 2013, s. 60, www.scribd.com/document/305945686/NTTS-44-Ryan-Donald-Wettlaufer-No-Longer-Written-the-Use-of-Conjectural-Emendation-in-the-Restoration-of-the-Text-of-the-New-Testament-The-Epistl
Prof. zwyczajny Starego Testamentu David M. Carr (Claremont Graduate University, USA) i prof. religioznawstwa Colleen M. Conway (Seton Hall University, USA, redaktor naczelny czasopisma Biblical Interpretation oraz Catholic Biblical Quarterly) donoszą:
„Biblista może osądzić, że wszyscy świadkowie tekstu zawierają pewien błąd. W takich przypadkach taki uczony może zaproponować brzmienie, które nie przetrwało w żadnym rękopisie. Ta druga metoda poprawki nazywana jest koniekturą".
---CARR & CONWAY, An Introduction to the Bible: Sacred Texts and Imperial Contexts, wyd. 1, Wiley-Blackwell, 2010, s. 8, books.google.pl/books?id=dJerjvlxCHsC
Podam Panu pewien przykład: w XIX wieku, bez oparcia na żadnym mss, sugerowano, że w Jana 7:52 przed słowem profetes (prorok) występował/mógł występować rodzajnik "ho". Czy z góry można było przesądzać, że to tylko spekulacja? Otóż później pojawiło się materialne potwierdzenie dla takiej koniektury, gdy odkryto rkp P66 zawierający rodzajnik przed słowem prorok! sites.google.com/site/literaltranslationofthebible/home/bible-papyrus-p66
Tłumacze Biblii mają prawo wprowadzić poprawkę, ale należy je wprowadzać z mądrością i powściągliwością. Osobiście nie jestem zwolennikiem otwartości na wszelką proponowaną koniekturę, lecz tylko solidnie uzasadnioną. Osobną zaś sprawą jest czy tłumacz chce czy nie chce korzystać z takiego prawa w nadzwyczajnej sytuacji.
Jest mało znanym faktem, że istnieje co najmniej 1087 przekładów NT w 287 językach, w których w różnym zakresie występuje imię Boże, z czego 48 przekładów są katolickie (dwa z tych katolickich przekładów są polskie). Dane liczbowe pochodzą z moich osobistych kilkunastoletnich przeglądów wielojęzycznych wydań NT. Taka ilość pokazuje jaka jest skala poparcia dla koniektury Kyrios-->JHWH wśród tłumaczy Biblii. Przypomnę Panu wypowiedź prof. Jana Kransa: „Dobrym kryterium wstępnym jest SZEROKIE PRZEŚWIADCZENIE wśród krytyków tekstu i egzegetów, ŻE TRANSMITOWANY TEKST WERSETU LUB FRAZA JEST PROBLEMATYCZNY".
Jeśli chciałby Pan poznać przykłady takich miejsc w NT, które zawierają gr. słowo Kyrios i można je uznać za tekst skażony, to moge je przedstawić w innym wpisie.
Nie chciałbym być źle zrozumianym: Uważam, że oczywiście trzymanie się krytycznego tekstu greckiego przez tłumaczy jest rzeczą bardzo ważną. Ale należy też rozumieć, że krytyczny tekst grecki (oparty głównie na mss z IV wieku) nie jest tożsamy z autografami NT. Gdyby tłumacze mieli dostęp do autografu NT, wtedy w pracy translacyjnej w ogóle nie wchodziałaby w grę ewentualność sięgania do koniektury, jeśli byłyby ku temu mocne i rozsądne przesłanki.
@@grzegorzkaszynski4465
Po pierwsze to gdzie mówiłem ci po imieniu? Druga sprawa , to chyba się nie zrozumieliśmy , każdy przekład, każdy jeden , powinien być tłumaczony z języków orginalnych, a nie już z istniejących przekładów, z pewnymi naleciałościami z języków orginalnych. To amatorszczyzna. Druga Sprawa, to ja nic nie mówiłem o Starym Testamencie, tylko o Nowym Testamencie, że w p,n,ś , ni z gruszki ni z pietruszki tłumacze na siłę wstawili imię JEHOWA, gdzie wszystkie manuskrypty, Nowego Testamentu w języku Greckim , nie występuje imię JEHOWA, ani w manuskryptach Bizantyjskich, ani Aleksandrjskich. Nie ma ani jednego manuskryptu w języku orginalnym żeby w nim występowało imię JEHOWA. Więc na jakiej podstawie tłumacze w Nowym Testamencie włożyli imię JEHOWA??? To jest manipulacja a nie żetelne tłumaczenie Pisma Świętego.
Chińska Bajka ... to chyba najlepszy wniosek z wykładu. Dziekuję.
jesli jeszcze ludzie nie dostrzegaja absurdu czytania Biblii po polsku to juz nie wiem . po to Pan Jezus mowil po grecku zebysmy sie go chyba nauczyli ? jesliby chcail zebysmy mieli biblie po polsku to by mowil po podhalansku .
Tomasz godlewski: Jezus posługiwał się językiem aramejskim.
@@jar6193 a ksiazka po grecku
Gdyby natura chciała to by rozum dała.
O czym Waść ( Tomasz ) bredzisz 🤔