Marzęcino Najniższy Punkt w Polsce -2,2m p.p.m (pełny zapis)

Główny Urząd Statystyczny w najnowszym Małym Roczniku Statystycznym Polski na 2022 r., najniżej położony punkt w Polsce ma 2,2 m p.p.m. i znajduje się we wsi Marzęcino w gminie Nowy Dwór Gdański.
Najniższy punkt Polski jest naturalną depresją
Pełniąca obowiązki Głównego Geodety Kraju Alicja Kulka w rozmowie z PAP poinformowała, że zlokalizowano go na podstawie ortofotomapy oraz danych ze skaningu laserowego opracowanych na zlecenie Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii w 2019 r. - Jest to depresja naturalna, nie antropogeniczna - przekazała.
Choć na terenie tej samej gminy znajdują się niżej położone punkty, to ich wysokość uzależniona jest od chwilowego stanu wód a wyznaczenie ich dokładnego położenia wymaga analiz (wywiadu terenowego) oraz pomiaru w terenie.
Zanim opublikowano najnowszy Mały Rocznik Statystyczny Polski, dane Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii wskazywały, że najniższa naturalna depresja w Polsce wynosząca 1,8 m p.p.m. znajduje się na terenie Raczek Elbląskich.
Najniższy punkt w Polsce -2,2m p.p.m znaleźli, zmierzyli i walczyli o jego wyznaczenie Panowie Starosta Nowodworski Jacek Gross i Edmund Łabieniec
Wieża Triangulacyjna jest oznaczeniem miejsca najniższego punktu w Polsce oraz podziękowaniem dla Geodetów z całego kraju, odniesieniem do ich pracy która pozwoliła wskazać czy też określić położenie i wysokość tego punktu.
W środku u jej podstawy znajduje się punkt osnowy geodezyjnej, betonowy kamień 2m. ustabilizowany w ziemi z ozdobną tablicą która informuje że w tym miejscu jest najniższy punkt w Polsce, punkt geodezyjny z oznaczeniem NDG 0001.
Wieża Triangulacyjna(trianguł) - wieża geodezyjna, zwykle drewniana, stawiana nad punktami sieci triangulacyjnej.
Składa się z dwóch oddzielnych konstrukcji: pomostu dla obserwatora i stanowiska dla instrumentu (teodolitu). Dzięki podniesieniu wysoko ponad poziom terenu miejsca obserwacji oraz sygnału (celu) umożliwia wykonanie pomiaru punktów położonych w znacznej odległości, rzędu dziesiątek kilometrów. Wieże ustawiane były nad znakami ziemnymi stanowiącymi geodezyjną osnowę poziomą pierwszej i drugiej klasy.
Wieża składa się z dwóch niezależnych, przenikających się piramid, z których wewnętrzna służy do podtrzymywania umieszczonego na jej szczycie znaku (umieszczonego centrycznie nad punktem ziemnym, służącego jako cel przy pomiarze kątów) oraz pomostu dla obserwatora, natomiast zewnętrzna, niższa, podtrzymuje słup na którym podczas pomiarów ustawiany jest instrument geodezyjny (również centrycznie nad punktem ziemnym). Rozdzielenie konstrukcji podtrzymującej pomost obserwatora od konstrukcji podtrzymującej instrument eliminuje przenoszenie się drgań, spowodowanych przez ludzi chodzących po pomoście, na instrument.
Wieże triangulacyjne utraciły swoje znaczenie, ponieważ zmieniła się technologia pomiaru osnów podstawowych. Obecnie nowe osnowy zakłada się przede wszystkim technikami satelitarnymi.