Ahmet Kandemir aynısını ben de yaşıyorum en az 5 senedir sürekli senaryo değişiyor ama gerçekten bir yazıya dökülse muhteşem bir şey olucak. Sürekli değiştirmese beynim birkaç denemiştim. Hastalık olduğunu öğrenmek üzücü
Evet aynen bende bunca zaman hep yalnız oldugumu saniyodum ama degilmişim demek bu hayatta benim gibi bir cok insan varmış ama ben bir gün senarist olmak ve hayalini kurduğum dizilerin senaryosunu yazmayı falan düşündüm, o kadar yıllarca dizi yarattım beynimde bari kurduğum o hayaller ziyan olmasın 😊
Bu bozukluğun sebebi ne biliyormusunuz? Bence gençlerin gerçek hayatta alamadığı sevinemediği asla mutlu olamadığı hayattansa kendi zihinlerindeki kusursuz dünyayı tercih etmeleri bence bu
Ya evet bununla bağdaştırabilir de ya üzücü hayaller? Örnek vereyim hiç unutmam böyle bir şey yaşamadım ama sanki anımmış gibi aklımda. İngilizce dersindeyiz hoca bir şeye sinirlenmiş kızıyor. Neyse ben de seviyorum ve öğrenmek istiyorum ama o hoca cidden bırak İngilizce'yi Türkçe konuşurken bile hata yapacak gibi hissediyorsun onun dersindeyken ben de buna içerlemişim. Dersteyken bir hayal kuruyorum. Benim çok sevdiğim yabancı bir ünlü biri var onunla çok güzel iletişim kurduğumu hayal ederdim normalde. Ancak o hocanın dersine girdiğim dönem hep o adamla konuşamadığımı yanında sadece ağladığımı hayal ediyorum. Sarılıyor susturmaya çalışıyor falan. Ayrıca gerçekten ağlayasım geldi dersin ortasında teneffüs olur olmaz lavaboya gittim başladım ağlamaya. Bunun dışında sırf hayallerim yüzünden sinirlendiğimi bütün gün sanki gerçekten yaşamışım gibi ağladığımı bilirim. Tabii benim durumum bu soruna dahil mi bilmiyorum ama olay sadece toz pembelikten ibarət değil bence.
@@vante7875 olabilir bende canım acıyınca çok sert bir acı hissedince düzgün hayal kuramıyorum her şey bulanıklaşıyor veya olumsuz şeyler aklıma gelip duruyor
Günde 10 saatimi falan buna harcıyorum.Bazen saatlerce evde yürüyerek hayal kuruyorum ayaklarım çok acıyo ama bırakamıyorum.Günlük rutinlerimi asla yerine getiremiyorum.Kendi kendime konuşuyorum ağlıyorum gülüyorum.Kitap ve film izlerken bile kendimi orda bir kişinin yerine koyup öyle izliyorum.Beynim artık cidden çok yoruldu.
Allah kahretsin tam bir kitap kurduyum çocukluğumdan beri ve tek sebebi bu ben orda yaşıyorum kitapların içinde, kitap okumadığım zamanlarda da saatlerce Bi seneryonun içinde yaşıyorum
@@albismillah766 bende çocukluktan beridir var ve aslında rahatsız olmuyordum. Zaman geçtikçe fark etmeye başladım. Çünkü hayal kurarken jest ve mimiklerimi kullanıyordum ve bu olay gittikçe atmaya başladı. Şu an 16 yaşındayım. Bu hastalığa sahip olduğunu aile bireylerimden birine söyleyemedim. Söylemelisin demeyin çünkü kendimde bu cesareti bulamıyorum. Zaten söylemeyi düşününce bile aklımda senaryolar yazılmaya başlıyor.
Benimki günlük hayatım üzerine oluyor genelde ve bazen gerçekten kafam karışıyor. İnsanlara kolay kolay kendimi ifade edemiyorum, insanlarla olan normal konuşmalar kuruyorum aklımda ve bazen gerçeklikle karışabiliyor.
Bir tek bende olan bir şey sanardım. 5-6 ay önce durumu araştırdıktan sonra çok şaşırdım. Ekşi sözlükte benimle nerdeyse aynı olan insanlar vardı. Film veya dizi izlemek bazen inanılmaz zor hale gelebiliyor, bazen olayları anlamayıp geriye sardığım oluyor, fakat müzik dinlemek için aynı şeyi söyleyemem, dinleyebiliyorum ve dinlerken inanılmaz hayaller kurabiliyorum, kurduğum hayali dinlediğim müzik ile birleştirebiliyorum, kafamda bir sürü sahneler dönüyor film gibi. Uzun yolculuklardada durum aynı :D insanlar size uzun şeyler anlattığında onları dinlemiyorsunuz :D bu gerçekten komik bir durumdur :D Bende çocukluktan beri var fakat hiç bunun bir hastalık olduğunu düşünmemiştim
Bende de aynı. Peki hayallerinizde genelde başrolde siz mi olursunuz yoksa tıpkı bir roman kahramanı gibi karakterleriniz mi olur ve kendinizi o karakterlerin yerine koyup kendinizi kaptırırsınız? Bende genel olarak böyle, onlar sanki benim 2. 3. kişiliğim gibi bir şey.
Deniz Y Her zaman ben olurum.Hiçbir zaman farklı karakteri benmişim gibi hayal ettiğim olmamıştır.Mesela küçükken kendimi izlediğim çizgi dizilerin evreninde süper kahraman olarak hayal ederdim,kostümüm falan bile vardı :D bu şekilde.Herşey o zaman başlamıştı
Ben de böyleyim artık işler çığırından çıktığı için psikiyatriste gittim İlaç kullanıyorum umarım işe yarar hayatımı mahvetti bu rahatsızlık okulum yarım kaldı kimsem kalmadı artık çok yoruldum
Hayallerimde hüzünlü bir konu olunca ağlıyorum ve kendimle konuşuyorum ve bunu farkedince ben ne yapıyorum diyorum sonrada beni mutlu ettiği için devam ediyorum hayal kurmaya 😊
@@sumeyyeslakartal4902 ben de 16 yaşındayım ve artık beni rahatsız etmeye başladı. Çünkü hayal dünyam dışında mutlu olamadığım için sürekli hayal kurmak istiyorum. Kendime engel olmaya çalıştım ama böyle olunca da kendime eziyet ediyormuşum gibi geliyor.
@@sadholmes930 benim içinde aynı şekilde mutlu olduğumu hissetiğim için bende hayal kurmaya hala devam ediyorum osman❤ ama gerçek dünyamızdada vardır elbet bizi mutlu eden şeyler iyi insanlar biriktirmeliyiz hayatlarımızda
@@sumeyyeslakartal4902 sıkıntı şu ki ben mutlu olanca da hayallere dalıyorum. Sende de oluyordur belki. Güzel birşey oluyor ve ben onun üstünden senaryolar yazmaya başlıyorum
@@sadholmes930 bendede oluyor genelde okuldayken oluyordu derste 😅 ama seni mutlu ediyorsa devam et bide bırakmaya çalışma gerçektende bırakmaya çalışınca kendine zarar veriyor insan yani ben bırakmaya çalışıyordum sonra fark etmeden geri hayal kuruyordum
Aynen yav ozellikle sarki dinlerken resmen hayallerimle tepkimeye giriyor metroda gozlerimi kapadigim ve hayal kurmaya basladigimda mimiklerim istemsiz hareket ediyor gozumu actigimda kendimi gibi hissediyorum cunku genelde birileri o an bana bakmış oluyor ders yok , sorumluluk yok , hayalkurmaktan bi insan dunyayi yok sayar mi ?
Çocuklugumdan beri yasadigim bir sey demek bir ismi varmis. Anda kalamıyorum, surekli bir hayala dalma soz konusu. Odevin basina oturuyorum bir sayfa okuyorum ordan gordugum bir kelime baska bir kelimeyi cagristiriyo derken 2 saat boyunca ayni sayfaya bakarken buluyorum. İnecegim duragi kaciriyorum. En kotusu yolda yururken bile otomatik plota aliyorum. Surekli gecmisi yada gelecegi bazen de hic var olmayacak fantastik film tadinda hayaller. Kendimi telkin etmeye casissam da anda kalamiyorum. En cok sinavlarda zorlaniyorum. Ales sinavinda bile yalnizca 20 dakikasinda uyaniktim sanirim. Kontrol altina almak cok zor. Son iki yildir kitap siir yaziyorum ama o kadar hizli zihnimde gelisiyor ki olaylar, klavyede yazana kadar hikayeyi kafamda bitiriuorum. Dusunme hizima yetisemiyoum. Su yorumu yazmakta bile zorlaniyorum.
Bu benim ciddi sorunumdur hocam.Henüz 17 yaşında gencecik bir kızım ancak küçüklüğümden itibaren okul hayatında hep dışlandım nedenini bilmiyorum.Sessiz çocuktum ama agresif tavırlarım vardı ciddiydim hala öyleyim...velhasıl kelam okul da teneffüslerde akranlarım en az iki arkadaşıyla konuşurken birlikte okulda teneffüsleri zamanı paylaşırken ben hayal kurmak için boş mekan arardım ve okulda günde 8 saat dersim varsa 4 saati hayal kurmakla geçerdi bu durum çevremdekileri korkuttu delirdiğimi şizofren olduğumu cinlerim vs olduğunu düşündüler ilk başlarda umursamıyordum ne düşündüklerini ama sonra insan kırılıyor işte....evde de odama kapanıp hayal kurardım annemle bu konu hakkında tartışmadığım bir gün yok...tabii o benim hayal kurduğumu düşünmüyor başka başka şeyler düşünüyordu bu kuruntularla baş etmek beni daha çok hayal kurmaya itti.Bana deli gözüyle bakılıyor bunun nedeni sadece kendi içime kapanıp hayal kurmamla ilgili değil sadece biraz da asosyalliğimden ve kendi eğlence anlayışımdan kaynaklı. Buraya kadar üşenmeyip okuduysan sağ ol kimse benim için bunu bile yapmazdı. Edit: Vay be bu yorumu yazalı bir yıl olmuş başka bir hesap kullandığımdan yazdıklarınızı okumamıştım şimdi 18 yaşındayım,mutluyum çok hayal kurmamaya çalışıyorum ve bir yılda insan gerçekten çok değişebiliyor bende değiştim ve artık ne istediğini bilen,ayakları yere basan, hayallerini gerçekleştirmek için uğraşan ve daha güçlü biriyim artık inanın içinizde çok güçlü biri var ya sizi hayal ettiğiniz kişi yapıyor ya da olmalarını istediğiniz kişi yapıyor bunu yönetmek kendi elinizde hadi koçlarım ben başardıysam herkes başarabilir. Edit2: Arkadaşlar şimdi 20 yaşındayım üniversite öğrencisiyim,aradan geçen 2 sene sanki dünmüş gibi aklımda nasıl geçti bunca zaman anlamadım 18 yaşındayken yazdıklarımı okuduğumda duygulandım çünkü yine eski halime dönüş yaptım yine bir şeyler beni tetikliyor yine aynı terane yine aynı hayallerde yaşamalar başka bir şehre geldim yine insanlardan sorunlardan derslerden kaçmak için hayallerdeyim belki de kaçmıyorum bilmiyorum.
Bende sınıfımda hep dışlanan olurdum. 8 sene okuduğum ilkokul+ortaokul boyunca sadece 5 tane gerçek arkadaşım oldu. İlkokulda insanlarla sosyalleşmeye çalışırdım ama sınıftakiler beni takmazdı. Ortaokula geçtiğimde 5 sınıfı 1 arkadaş ile geçirdim. Koskoca sınıftan sadece benim gibi dışlanan birisi benimle konuşmuştu sadece. Mutlu ve enerjik birisi olmama rağmen hiç benimle konuşmazlardı. 6 sınıfta 2 tane yeni arkadaşım oldu. Ama herşey 7de başladı. 6dayken gülüştüğümüz aramızın iyi olduğu bi arkadaşım 7ye geçtiğimizde bana sataşmaya lakaplar takmaya ve daha nice şeyler yapmaya başladı. Ondan sonra sınıftaki diğerleriyle ilişkimi kestim. Sınıf 29 kişiydi. O 3 kişi hariç diğer herkesten somutlaştırdım kendimi. 5. Sınıfta tanıştığım arkadaşım 8e başladığımızda ayrıldı okuldan
Hayal kurmak ise benim için apayrı birşeydi. Anneme kaç kere bende dikkat bozukluğu var diye söylemişimdir. Ama hiç inanmadı. Derslere asla dikkatimi veremezdim. Öğretmen bişey dediğinde o dediği cümlenin en ufak kelimeden başka diyarlara uçardım. Derste elimde boş durmazdı. Sürekli resim çizerdim, çizerken hayal kurardım. Notlarım hem bu yüzden hemde çalışamadığım için 70 aşağısında olurdu. Yüksek alırsam o da kopya çektiğim için olurdu. 1. Sınıftan bu yana hiç ders çalışmadım. Çünkü hiç odaklanamıyorum. Geceleri yatmadan önce birşeyler hayal etmeden uyumak benim için nerdeyse imkansız
Ben böyle şeyleri arkadaşlarıma anlttığımda hepsi bana gülüyor çünkü bunları herkesin yaptığını, yaşadığını düşünüyorlar. İnternet üzerinden tanıştığım bir arkadaşım (sanırım?) Bana sürekli bende hastalık hastalığı olduğunu söyleyip duruyor. Ben ne zaman yaşadığım şeyleri üzüldüğüm şeyleri anlatsam sürekli bunu herkes yaşar sonra geçer diyip geçiştirmelerinden bıktım doğrusu. Herşey beni psikolojik olarak etkiliyor ve ben asosyal bir kişiliğim olduğu için gerçek hayatta kimseye bunu anlatamıyorum
Tam 3 yıldır bununla yaşıyorum Ve sanırım tedavi olmak istemiyorum. Çünkü kendi zihnimde kurguladığım arkadaşlarım bana kendimi daha iyi hissettiriyorlar. Kendimi tam anlamı ile kendi iç dünyama adadım. Onlarla yaşıyorum. Belki 2 Saat belki 3 Saat hayal dünyamda kayboluyorum. Kendimi adeta gerçek hayattan soyutladım. Bazen tüm işlerim aksıyor. Kendimi bir anda hayal kurarken buluyorum. Ve bu sanki bir dizi gibi ilerliyor. Bir senaristmişim gibi resmen bölüm bölüm ilerletiyorum. Kendi kendime sanki karşımda biri varmış gibi konuşuyorum. Karşımdaki yerine de ben cevap veriyorum. Mimik ve jest yapıyorum. Ne kadar ilerledi bilmiyorum ama aileme söylemeyeceğim. Çokta takmazlar zaten :/ Tek bildiğim şey kendi hayal dünyamda mutlu olduğum...
Gerçek bir dünya da mutlu olmayı denemelisin. Asıl ihtiyacın olan şeyle yüzleş lütfen. Dış dünyadan ve gerçeklikten uzak bir şekilde daha güzel olabildigini düşündüğün dünya tamamen yalanlar sürüsü lütfen kendini kandırmayı bırak ve dış dünya ile sana iyi gelecek insanı bulana kadar çabala kendin için bunu hak ediyorsun☺️
bende gerçek denilen hiçbir şey kalmadı.. Eskiden hedeflerim vardı geleceğim için sarfettigim çabalarım vardı ama artık yok. Gün geçtikçe daha dibe batiyorum ve gün geçtikçe gerçek hayattan tamamen kopuyorum. En kötüsü de şudur ki kimseye anlatamıyorsun ailene bile. Hocanın anlattığı çocuk gibi küçükken önlemi alınmış olsaydı suan belki de her şey daha farklı olurdu ...
20 yaşındayım bu bendede vardı 15 yaşındayken anladım. Fakat hep burcuma felan baglıyordum.Bazen de şizofrem oldugumu düşünüyordum. yanlız kalınca bunu tiyatro gibi oynuyordum.Megerse anormalmiş
Maladaptive daydreaming bende de vardı. Üstelik durum sadece bir hayalden değil birçok farklı hayalden oluşuyordu. Farklı farklı hikayeler vardı. Ancak bunun yanında sosyal anksiyete bozukluğu da olduğu için insanların çok bulunduğu alanlarda değil de odamda otururken ailemle dizi izlerken veya uyumak için yatağa geçtikten sonra en az 1 saat sürecek şekilde hayal kurardım farklı farklı. Bu durumdan kurtulmak için hayalimde kurguladığım hikayeleri yazmaya başladım. Hikayeleri kabataslak yazdığım bir defter tuttum. Yazdığım hikayeler artık aklıma gelmez oldu iyi bir çözüm en azından kısa bir şekilde okuyunca anlayacağınız hatırlayacağınız bir şekilde yazarsanız size de iyi gelebilir bir deneyin derim.
Ben hoca bişi anlatırken hep tahtaya bakıyorum ama 5 dk sonra kendimi donmuş halde takılmış halde hissediyordum durmadan birşey hayal ediyorum her yerde donabiliyorum ve bir yerde tek başıma iken biri geldiğini hissedip koşarak diğer odaya gidiyorum
Hayal kuruyorum çünkü gerçeklikte aradığım yok. İşimden gücümden eksik kalıyorum kalmasına da mutlu da oluyorum işte. İnsanlar kibirli be azizim. Hayalim benim dünyam, kimse karışamaz ki, orası benim mahramim, sığınağım. Ne azarlar ulaşır oraya ne de gerçekler. Oranın kapısındaki muhafız benim, oraya birini almayı reddediyorum. Eğer hayal kur adayım net delirirdim herhalde. Sığınağım yalnız kaldığım tek yer. Sır kapımı bırakamam ki ben. İnsanlar beni anlamaz
Gerçekten gözlerim doldu. Bunun bir tek ben de olduğunu sanıyordum, delirdiğim sanıyordum. Ama yorumları okuyunca göğsümde bir ağrı ama bir mutluluk belirdi. Yalnız olmadığını hissetmek iyi geldi. En ufak bir şeyde bile hayal kuruyorum, okuduğum kitaplardan, gördüğüm şeylerden, izlediğim filmlerden her şeyden. Videoda dendiği gibi bazen fısıldıyarak konuştuğum ve derin daldığım oluyor kendime geldiğimde napıyorum ben diyorum. Her şeyime etki ediyor ve ben tembelleştirip üşengeçleştiriyor. Arkadaş edinemiyorum, dışarı çıkamıyorum evden çıkmak bile istemiyorum ama en önemlisi insanlardan rahatsız oluyorum. İnsanların beyinden rahatsız oluyorum bilmiyorum ama kalabalıktan, insanlardan gerçekten nefret ediyorum. Evimde kalmak istiyorum. Her gün. Ve bu durum beni boğmaya başladı sanki artık. Psikoloğa gitmek istiyorum.
Şaka gibi bahsettiğin sorunların aynısı ben de de var tam olarak aynısı. İnsanlara olan bakış açım, hayata bakış açım. Bu gerçekten bir sorun ama çözümü ne bilmiyorum terapiye gitmek en mantıklısı ama terapi fiyatları diye de bir gerçek var.
Kendi kafamda insanlar ile tartışıyorum hatta kendi kendime küsüyorum ve sanki o gerçekmiş gibi o kişiden nefret etmeye başlıyorum. Bazen kendi kafamda birisi ile çok samimi oluyorum bu sefer gerçek hayatta o yakınlığı kurmaya çalışıyorum, olmayınca boşluğa düşüyorum. Galiba benim doktor randevumu öne almam lazım.
Çocukta olan dikkat bozukluğu bende de var ders dinleyemiyordum birisiyle sohbet ederken bile hep kafam da birşeyler hayal ediyorum çocukken dizi de oynuyormuş gibi yapıyodum her karaktere giriyodum
Yalnız olmadığıma çok sevindim. Bu sanıldığından çok daha zor bir durum,yaşayanlar bilir.Birlikte yaşadığım empatiden,akıldan ve gelişmişlikten son derece uzak insanlardan uzaklaşıp hayatımın aşkıyla birlikte dünyanın en güzel şehirlerinde kol kola dolaşmak o kadar güzel ki....Ancak gerçek hayata dönüş bir o kadar da zor.
Bu sorunun çözümü sosyal olmaktan geçiyor.Kendinize sürekli başka meşgale bulun hobi edinin yalnız kalmayın sorununuz çözülür .Not= kendimden biliyorum
ayrıca belirmeyeceğim. bu sendromda bahsedilen semptonların hemen hepsi bende de mevcut. madem yalnız değilim sosyal medya ortamında oluşturulacak bir sinerjiye hep birlikte dahil olabilir yaşadıklarımızı paylaşabiliriz.
Böyle bir rahatsızlığı olan kişiler hiç beklemeden mehmet beye başvursunlar benim kızımı hayata döndürdü kitap kapağını açamazken okulu bile bırakmaya karar vermişti mehmet beye gitmeden önce şu anda ayakta bile kitap okuyor neşesi yerinde kızımın Allah birkere değil bin kere razı olsun mehmet bey sizden sonsuz teşekkür ederim size
Hocam ben canlandırıyorum her sekilde yürüyorum konuşuyorum fakat biri seslenirse duyuyorum. Özlüyorum bile bazen uzun süre canlandırmazsam yalnız kalmak istiyorum kimi zaman
Yıllardır bunu yaşıyorum, yalnız olduğum için böyle hayal dünyasına girdiğimi ve orada kendime arkadaş bulduğumu düşünüyordum. Ama iş böyle değilmiş. Ne kadar sosyal olsam da, hayatımı düzene koymuş ve kendim yönetiyor olsam da hatta cok mutlu bir sahnenin içinde olsam da bu hayal kurma durumum gitmedi. Bir video çekerken mimiklerimde bazi hareketler gördüm. Aslında gercek dunyadaydim hatta videoya odaklandığımı zannediyordum ama o an bile hayal dünyamın icindeymişim. Araştırdım ve boyle bir hastalık çıktı karşıma. Yorumlarda benim gibi bir cok insan gormek beni biraz sevindirdi. Çünkü birisi beni fısıldayarak konuşurken gorse şizofreni olduğumu düşünür diye korkuyordum. Simdi hastalığımı teşhis ettim. Sadece tedavisi kaldı ama psikolog fiyatlari ve insanların sana deli gözüyle bakması malum. İnşallah bir an önce çözümü bulurum.
Bende bu sorun vardı, kendi kendime atlatmayı başardım. Bunu aşmanın asıl yolu buna sebep olan şeyi bulmaktan geçiyor. Bu video da çok güzel anlatmış, bu konuya değindiğiniz için teşekkürler.
@@bilirkisi9783 Buna sizi iten şeyi bulmanız gerek önce. Ailenizde mi sorun var, sosyal ilişkileriniz mi iyi değil, bulunduğunuz çevrede sorun mu yaşıyorsunuz vs. bunlar sebep olabilir. Ben ilk olarak bunun beni ne kadar sosyal anlamda kötü etkilediğini ve aslında yaşamak istediğim şeyleri, mistik bir dünyada kurguladığımı farkettim. Bunu farkedince bir süre kendimle savaştım ve buna iten şeyleri düzeltmeye çalıştım. Özellikle uyumadan önce müzik dinlemek benim o moda geçmemi sağlıyordu ve ilk olarak kendime bunun için en fazla 20 dakika müzik dinleyeceğim diye sınır koydum; ama bu sırada yine de hayal kuruyordum; ama bu hayaller gerçek hayatta farklı olmasını istediğim şeyler değil, bu soruna bir çözüm bulma ve ulaşmaya çalıştığım gerçek hedeflerime odaklıydı. Aradan zaman geçtikçe sosyal ilişkilerim düzeldi ve düş kurmayı kontrol altına almayı başardım. Eğer gerçekten yardımım dokunacaksa sizinle özel olarak konuşmayı isterdim açıkcası. Ama eğer altından kalkamayacağınız kadar kötüyse kesinlikle profesyonel yardım almalısınız, çünkü ben de gayet iyi biliyorum ki bu saçma görünse de çok ciddi bir problem. Son olarak da şunu söyleyeyim, şu anda kaç yaşındasınız bilmiyorum ama eğer yapmak istediğiniz bir hayal, hedefiniz varsa (spora başlamak, resim çizebilmek bile gayet iyi bir hedef, ki resim için hayal gücü gerekir, bizde de bolca var) hayallerinizin süresini azaltıp, nerede duracağınızı bilerek o hedefe yönlendirin, o hedefe ulaşırken yapmanız gereken şeyleri ve sizin için gelecek iyi sonuçları düşünün, yardımı dokunabilir.
ozellikle sarki dinlerken resmen hayallerimle tepkimeye giriyor metroda gozlerimi kapadigim ve hayal kurmaya basladigimda mimiklerim istemsiz hareket ediyor gozumu actigimda kendimi deli gibi hissediyorum cunku genelde birileri o an bana bakmış oluyor ders yok , sorumluluk yok , hayalkurmaktan bi insan dunyayi yok sayar mi ?
Aynı problem bende de var. Hele 7-8. sınıflarda daha da fazlaydı. Film,dizi izlerken hep hayallere dalarım. Günde 2-3 saat hayal kurarım. Hayalleri dizi gibi bölüm gibi yaşıyorum resmen. Bazen başka hayallere geçerim sanki oyundan oyuna geçer gibi. Müzik dinlerken de çok fazla hayallere dalıyorum. Resmen hayallere dalıyorum uyanamıyorum bu anlatılanlar gibi. Neyse ki yalnız değilmişim.
izlerken cok duygulandim .Ben de bu şekildeydim ilkokulda hocam aileme tahtaya bakıyor ama boş bakıyor diyordu.Hayallerdeydim çünkü.. Eve gelip ders çalışmam gerekiyordu çünkü dersleri kaçırıyordum. Derste dinlemediğim için zorlanıyordum haliyle.O zaman öyle doktora götürelim olayı yoktu.Annem üzülüyor diye daha sonra hırs yaptım .Saatlerce salıncağa biner hayal kurardım bu rutinden sonra derslerim düzeldi şimdide yazıyorum ve koşarken hayal kuruyorum.LiSede 3 arkadaşıma birden kısa sürede farkli kompozisyonlar yazardım.Hayal kurmak kötü bir sey değil ama bunu yönetmeyi tek başına öğrenmek çok zor..
kardeşim sen imajinasyon yapabilyorsun bunun sakıncası yok aptal yorumları takma zihnini geliştirmişsin örnek rüyada bir imajinasyondur zihinle yapilir o an hocamin da dedigi gibi trans yani teta dalgası işte iyi bir yetenektir çoğu parapiskoloji metafizik spiritüel ilr uğrasan insanların istediği ve benimde istedigim bir özellik cünkü o zihinsel hayal gercekligi ile yapamıycagın şey yok unutma beyin hayal ile gercegi ayırt edemez ne kadar gercek hayal edersen beyin o şiddette sana geri dönüs yapar kısaca şu yorumları takipta bi bok anlamayan ama her boka burnunu sokan tiplere bakma sen geliştirmissin hey maşallah sana daha hayalin anlamini bilmeyenlede tartisma helal olsun sana yalnız sadece kötüye kullanma.
@@altayaltay-zd7te biraz fazla tepki vermiş olabilirim kusura bakmayın ama gerçekten bilmedikleri konuda insanların kendi kafalarına göre yorum yapmasından çok bunaldım ve bu özellik ne gariptir ki o kadar ülke gezmeme rağmen bi türklerde gördüm
Bugun karar verdim kesinlikle bu hastaliktan kurtulacagim ilk once kulakliklarimi kestim ve muzik dinlemeyecegim. En cok etkileyen faktor muzik bu hastaligi . Dua edin de kurtulayim :(
bunu görünce ve araştırınca, ortaokulda yaşadığım şeyin bu rahatsızlık olduğunu anladım. şuan 23 yaşındayım ve böyle bi şeyim kalmadı. tabii kulaklığı takıp akşamları dışarda yürüyüş yaparken hayal kuruyorum,aklımdan klip çekiyorum vs. ama bu normal yani. yorumlarda gördüğüm çoğu şeyi küçükken yapıyordum ve kendimi çok salak hissediyordum bunu nasıl bırakırım diye düşünüyordum. okuldaki ergenleri sevmiyordum ve arkadaş olacağım tipler değillerdi, evde zaten sürekli ailemle tartışıyordum vs. bütün gün ama bütün gün müzik dinliyordum. kulaklığı takıp sabahtan akşama kadar hayal kuruyordum, nefret ettiğim ya da beni üzen insanların bana kıskanarak baktığını, çok önemli bi insan olduğumu, ben sahnede şarkı söyleyip dans ederken beni izlediklerini vs. hayal ederdim. tabii ki bunda bi şey yok insan kendini sahende şarkı söylerken hayak eder yani ne var, ama o zamanlar aşırı fazlaydı bu ve normal hayattan nefret ediyor gibiydim. bazıları yazmış en komiği de müzik dinlerken sallanmak, yürümek vs. bu tarz şeyler yapıyordum sonra da 'ben napıyorum bundan kurtulmam gerek acaba bi rahatsızlığım mı var' diyordum.müzik dinleyip hayal kuramayacağım için başkasının evinde kalmak istemezdim. tam olarak nasıl yendim hatırlamıyorum ve bilmiyorum fakat ünıversiteye geçince yurtta kalmaya başladım ve manyak gibi müzik dinleme ortamım olmuyordu bu biraz azalttı. ayakta müzik dinlesem odaya arkadaşım girip rezil olabilirim diye kendime hakim oluyordum jdfjfj. dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğum var normalde de insanların dediklerini çok anlamam o yüzden nasıl odaklanırız nasıl dersi dinleriz vs. bilemiyorum. fakat bu saçmalık derecesindeki hayal kurmam; gerçek hayata girmek zorunda kalınca ortadan kalktı. çalışmaya başladım, zaten yoruluyordum vs. sadece dinlenmeyi düşünüyordum. iş yerinde de hayal kurar gibi oluyorsun tabi ama çok az. şuan böyle bi sıkıntım hiç yok. uyumadan önce sevdiğim insan hakkında hayal kurarım, sokakta yürürken aklımdan klipler çekerim vs. bunlar normal insanlar gibi. söylemek istediğim; Ben bunu farkında olmadan yaşamış ve atlatmışım, hayatın içine daha çok girmeye başladıkça azaltmış oldum. eskiden vaktim boşa gidiyor gibi hissederdim, şimdi hayallerimi gerçekleştirmek için uğraşıyorum.hayaller en önemli şeylerdir bir sürü hayalim var ve onları gerçekleştirmek için yaşıyorum. ve daha da mutlu bi insanım, çünkü artık hayal değil GERÇEK diyebiyorum :) lütfen yapabileceğinize inanın, kendinizi tuhaf hissetmeyin.
Mrb bn hani asiri fazla dalamiyorum uniye hazirlandigim icin zamanim yok. ama muzik dinlerken ve gece yatmadan once hayal kurmaktan kendimi alamiyorum bu normal midir yoksa bnde de bu hastalik var mi?
@@desertwolf8704 eğer sorumluluklarini aksatiyorsan hayal kurmak için ve sabahtan başlayıp akşama kadar hayal kuruyorsan ve hayal kurarken mimik kullanıyor yürüyor koşuyor isen olabilir bu şey
hocam sizi yeni takip etmeye basladim ama inanin sizin yaptığınız bu meslek insanliga ve topluma verilmiş en buyuk hizmet ve dolayisiyle en degerli ödül dur ağzınıza yureginize sağlık allah sizin gibi kiymetli insanlara ömürler versin inşallah
Benim durumum biraz korkutucu, bunu ilk defa dışa vuruyorum. İlkokuldan beri hayal kurarken konuşuyorum ağlıyorum farklı mimiklerle bambaşka bir hayatın ortasına koyuyorum kendimi. Hiç zaman veya mekan fark etmiyor durduk yere konuşmaya başlıyorum, başka bir dünya kururyoum kendime. Hayali arkadaşlar kendimi onların varlığına o kadar inandırmışım ki bu cidden çok korkunç. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum, bu artık masum bir şekilde hayal kurmaktan çıktı. Ben cidden kendimden korkuyorum. Kendimi hiç kontrol edemiyorum artık
@@busrabozkurt7568 yolda kendi kendime konusuyorum anlatiyorum durduramiyorum konusmazsam yururken sıkılıyorum. Simdi maske var kimsr ağzımı gormuyor birinin yanindan gecerken de mırıldanarak konusuyorum
@@ilaydaerten6004 Senin adına üzüldüm. Yürürken bazen ben de sıkılıp konuşurum. Bu normal. Ama bu durumun çok sık olduğunu düşünüyorsan, yürürken başka şeylere odaklan ya da radyo aç dinle, müzik te olabilir. Bende bu hayal kurma durumu geçti artık. Çünkü hayal dünyası iyi bir yer değil. Gerçekleşmeyecek saçma bir hayal şey için gerçekleşebilecek şeyleri kaçıramam. Saçma hayaller kurup geleceğimi mahvetmemeye karar verdim. Umarım sen de iyi olursun :)
Hocam size gerçekten inandım yani otohipnoz seanslarında bu hastalıktan kurtulacağıma inandım konuşmanız beni inandırdı ama şu beni düşündürüyor bu işin maddi tarafı ne kadar bende dahil olmak üzere maddi durumu iyi olmayan bir çok insan var maddi tarafınıda aydınlatırsanız size gelmek bizim için daha kolay olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
Bende de şey oluyor. Mesela ailemle salonda tv izliyoruz ve bende de bu hayal kurma olayı öylesine bağımlı bir hale gelmişki hiçbir sebep yokken mutfağa gidip kanepeye oturup saatlerce kafamdaki seneryoyu yaşıyorum. Ama evde annemler var diye de ayağa kalkıp yürüyerek hayal kurmamaya çalışıyorum görmesinler diye. Ama bazen fark etmeden bi bakmışım mutfakta yürüyorum, konuşuyorum, hayalini kurduğum şey mimiklerime yansımış falan... Hayal kurduğum an başka (özendiğim,vsvs) tipleri kendim olarak görüp yani fiziksel olarak sanki dış görünüşüm onların dış görünüşüymüş gibi onların bedenine girip saatlerce hayal kuruyorum. Hele evde kimse olmadığında ohooo evin tüm odalarını tavaf eder gibi gezerek hayal kuruyorum zıplıyorum hopluyorum falan konuşuyorum ağlıyorum vsvs. Bide asla isteyerek yaptığım bisey değil otomatik gerçekleşiyor olaylar (spontane) ya mesela kendimle alakalı bir şeye ağlıyorum sanki o an tanıdığım birileri beni görüyormuş gibi tekrar sanki ben o kişiymişim de şöyle bir olay yaşamışım gibi ağlıyorum. Ya kendimle alakalı her şeyde bile sanki birileri beni görüyormuş gibi hareket ediyorum. Ya şu an olabildiğince basit kelimelerle anlatmaya çalıştım ama anlaşılması gerçekten de güç... Zor ama çok zor
Kesinlikle 😢, hayal kurmayı tetikleyen etkenlerden(müzik, film vs.) uzak durmanın etkisi fark ediliyor ama sürdüremiyorum-hayal kurmanın amacı kaçış değil mi oysaki-
Çok teşekkür ederim beni çok aydınlattınız,bende aynı durumdan muzdaribim, fakat dilediğim zaman an da kalmayı başara biliyorum,bu konu üzeri ne bi kaç kitap okudum ve faydasını çok gördüm. en son iki gün bu hayal dünyasın da kalınca aman Allahım ben napıyorum dedim ve mümkün olduğunca durdurup anda kalıyorum, anda kaldıkça nekadar yetenekli ve akıllı biri olduğuma çok şaşırdım,meğer aklımı, yeteneklerimi hiç kullanamamışım otamatik pilotta savrulup gidiyormuşum zom bi gibi.Beynimdeki nin beni devre dışı bırakmasına izin vermeden benim onu kullanmayı öğrenmem gerek,buda an da kalmakla olabilir ancak sanırım, şuan tek bildiğim bu ve bunu yapmaya çalışıyorum. İşin kötüsü bu otomatiğe geçme durumunda kendime de ufak ama senelerdir bırakamadığım bi zarar veriyorum,sanırım hocam sizin de dediğiniz gibi,benimki yaşadığım zor bi dönemde kaçış gibi başladı, yaklaşık 13 yaşındaydım ve şuan 25 hâlâ mücadele veriyorum,tedavisinin mümkün olmasına çok sevindim.size nasıl ulaşabilirim
Ben bayaaa film çeker gibi oynuyorum günlük işlerini ve görevlerini aksatıyorum beynimdeki senaryoyu oynamazsam ceza alıcakmışım veya acı çekicekmişim gibi geliyo bazen kendimi o kadar kaptırıyorumki ağlıyorum gülüyorum ve bunları oturarak değil ayakta hayal ediyorum o kız oturuyosa oturuyorum uyuyosa uyuyorum hayatım onun elinde gibi hissediyorum galiba bayya ilerlemişim
Bana uygun gelen gelmeyen tüm videolarınızı hayranlıkla izledim. Bilinçaltı muhteşem bir şeymiş. Siz de gerçekten çok etkileyici anlatıyorsunuz. Çok teşekkürler. Ne güzel bilgiler öğrendik sayenizde...
Bir tek bende var sanıyordum. Ben genelde izlediğim veya gördüğüm film/dizilerden ilham alıyorum ama varya anlatsam öff :D Vallahi böyle böyle 6'dan fazla dizi felan bitirmişimdir. :D
Evet ya kendimi şizofreni gibi hisediyroum gerçek olmadıklarını biliyorum ama kurmadan duramıyorum sanki yüzüme bir su çarpsam cıkıcam hayallerden bıktım yeter ya of walahi yeter napcaz biz
Bende böyleyim müzikle beynimde film kuruyorum ,bu şeyin bir tek bende olduğunu sanardım amma araştırdıkdan sonra ,baktım yorumlarda bir çoklarında oluyormuş bunlar
Kurduğum hayale göre ağlıyorum, gülüyorum. Müzik dinliyorum sallanıyorum, odamda daireler çiziyorum. Yemek yiyorum "acaba yemek yediğimi hayal mi ediyorum yoksa gerçekten yemek mi yiyorum?" hissi çok kötü. Paralel evrende gibisin. Uyuyamıyorum geceleri, hayal kurmayı tercih ediyorum. Olmak istediğim ama olamadığım karakterlere bürünüyorum. Ne zaman hayal kurmaya başladım, ne zamandır hayal kuruyorum bilmiyorum. İçimden konuşuyorum, birisi var gibi duvara bakıyorum dışarıdan gören birisi bir monolog yapıyorum sanar. Aşırı derece hayal kurduğumu fark ettiğimde araştırdım ve benim gibi insanların olduğunu öğrendim. Hayatımı çok etkiliyor bu Maladaptive. Keşke kurtulabilsem...
Gerçek hayatta kötü bir olay yaşadığımda neyse arkadaşlarımın(hayali) yanına gider onlara sarılırım diyorum,resmen benim kaçış yerim oluyor,oraya giderek mutlu oluyorum.
benim, herkesinkinden farlı sanırım. ben asla kimseye söyleyemeyeceğim şeyleri kafamda diyslog şeklinde kuruyorum. bazen bi bakıyorum hocsnın 10dkdır anlattığı şeyi dinlememişim, başkasıyla olabilecek tartışmayı aklımda kuruyorum. psikolog, yakın arkadaşım, annem, ailem, hocalarım. radtgele biriyle bile diyslog içimde olduğumu düşünebiliyorum. çoğunlukla tartışma oluyor. derdimi anlatıyorum, nefretimi kusuyorum. karşısında ağlıyorum. videonun benimle alakası yok sanırım. ah neyse, iyi günler 🙂
Hocam öyle hayaller kuruyorum haftalarca sürüyor öz güvenim yok gerçeği görmek istemiyorum hep dediğim olsun istiyorum beynimi boşaltmak istiyorum ne yapmam lazım
hocam 14 yaşında bana dikkat eksikliği tanısı konulmuştu.. Ritalin vermişti doktor. tedaviyi bıraktım şimdi 23 yaşındayım hayal kurma konusun da resmen artık uzman olabilirim resimle uğraştığım için beynimin içi hazine diye düşünüyordum. Ancak bir süre sonra hayallerin kalıcı olmaması ve anlık gerçekleşmesinden dolayı resim yapmak için oturduğumda hepsi yok oluyor. Bu seferde yazmaya başladım.. ama yine de toplum içerisinde bazen çok fazla hayal kuruyorum ve mimik oynatıyorum kendimi kaptırıyorum bazen yaptığımı fark ediyorum bazen etmiyorum bile. hayal esnasın da bana ailemden biri soru sorduğunda veya bana bir şey söylendiğinde farkında olmadan onları tersliyorum.. Ama o ara karşıda ki kişiye ne dediğimi bile hatırlamıyorum bunu dedinn dediklerinde şaşırıyorum :D
Hocam 13 yıl önce bu duruma düştüm. Ben bir süre sonra bu durumu fark ettim hayal kurmayacam, dikkatimi toparlayacam dedim. Ben bir süre kendimi tutmaya çalıştım ama gördüm ki çook mutsuzum hemde çok. Yalnızım bunu gördüm hayatla mücadele edemiyorum. Bir bataklığa düştüm çıkamıyorum. Anladım bu hayaller beni ayakta tutuyor. Bataklık gibi bir ailem var elimi kolumu bağlamışlar ama benim çok umutlarim varmış ve bu umutlar beni ayakta tutuyor. Ve içinde yaşadığım bataklıkta en azından mutlu olmamı sağlıyor. Aradan 13 yıl geçti kendimi pek durdurmadım. Ama şunu fark ettim. Hayatla mücadele edemiyorum. Çünkü mücadele etsem ne kadar çirkin olduklarını görecem belki çirkinleşecem de. Şimdi ilk defa karantinadan sonra karar verdim kim neyse ben de öyle olacam. Ve başladım da. Ama görmek istemediğim hayat ve insanlar gerçekten çirkinmiş. Şimdilerde belki çok mücadele etmiyorum sadece gözümün alışması için bu çirkinlikler izliyorum. Kalbime diyorum sen bilmek istemesen de gerçek bu. Gözlerini kapasanda olan bu. Kimse güzelleşmiyor sen görmek istemiyince ya da anlamak istemeyince. Hayal dünya ancak istediğin güzellikleri sana sunabilir. Izliyorum şimdilik gözlerimi kapamadan , gözlerimi inandırarak ve kalbim 😔 . 15 yıllık arkadaşım ne kadar çirkin bir insanmış. 19 yıllık arkadaşımla aram açıldı. Kardeşlerim aynı ekmeği parcaladigim sizi ne bu kadar sinsi ve pis yaptı. Ben hayal kurarken mi oldu bunlar. Şimdi yalnızlığımla anlaştım. Dedimki en iyi dostumun sen olduğunu kimseye söylemeyeceğiz ve çok uzun zamanımı sana ayırdığımı da. Öyle bir film gibi gözlerimi kapamadan izleyecem bu çirkinlikleri öyle kolaya kaçıp ütopyalar ülkesine kaçmak da yok izle izle taki kalbim anlayana kadar. Sonra biz de mücadele etmeye başlarız. Mücadele edecem. Mucadele edecem
Ders çalışırken dersi bırakıp hayal kuruyorum olması imkansız olandan ve o dediginiz jest mimikler sahneleri bile yapıyorum bazen sesli eh be kızım diyorum gülüyorum dışarıdan biri izlese deli der heralde ama hayal kurmayı çeker mi insanin cani çekiyor olmiycagini biliyorum ama deneme ortasında aniden dalıyorum assiri dikkat bozukluğum var zaten ösym sınavında herkes soruları çözerken ben dışarıyı izliyorum bir soru çözüyorum hülyalara dalıyorum asla harıl harıl ders çalışamıyorum bu yüzden de
Kendi hayatımdan kaçmak için sürekli hayal kuruyorum. Bir yerden bir yere giderken kimse fark etmesin diye telefonla konusuyor gibi yapiyorum. Yolumu o kadar çok uzatıyorum ki. Ve bunun hastalık olduğunu yeni öğreniyorum.
Bu durumu yaklaşık 3 ay önce farkettim sadece hayal kurunca önemsememiştim ama bu hayallere göre ağlama gülme vb şeyler başlayınca bi terslik olduğunu farkettim. Hala engel olamıyorum ve kurduğum hayalleri görmeye başladım. Psikoloğa gitme imkanım şuan yok. Kurduğum hayallerin sonu hep kötü bitiyor. Bunları gördüğüm için beni korkutuyor. Buna engel olmazsam şizofreni olacağım diye korkuyorum. Hayal kurmamak için sürekli farklı şeylerle ilgileniyorum. Umarım kendimi ifade edebilmişimdir.
Bi an ders çalışasım geliyor masaya oturup başlıyorum 2 saniye geçiyor sorna hayale dalıp çok çalışsam yok şöyle olurum yok böyle olurum derken ne ders kalıyor ne bişey
Çok enteresan gerçekten.. liderlerin psikolojilerini de irdeleyen bir konuşmanızı dinlemeyi çok isterim. Bilhassa kitleleri arkalarından sürükleyenlerinkini.. hitler Stalin Gandi vs gibi
Benim lise 1de okuyan yeğenimde var aynı durum. Onun sınıfında etrafında 1 çok cocukda aynı durum var. Aşağıda yorum yapanlara baktığımda hepsi 10-20 yaş arası. Ya çocukluk döneminde olduğunuz bir AŞI, ya da bebeklikte tüketilen MAMA'dan kaynaklandığını sanıyorum. Başka bu kadar yaygın olması için aklıma bir şey gelmiyor.
Ben 19 yaşındayım ve bugüne kadar bu sorun bende varmış. Işin ilginç yanı bunu daha dün fark etmem oldu. Bu durum her insanda vardır diye düşünüyordum yıllardır. Ancak öyle değilmiş. Bugüne kadar neden derslere odaklanamadigimi neden çok istememe rağmen ders çalışamadigimi anladım. Bu durum beni çok üzdü. Yks hazırlanıyorum ama bu sorun nedeni ile ders çalışamıyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Bir film bir dizi vs izlediğim zaman o filmi sanki baştan yazıyormus gibi hayal kuruyorum ne yapacağım hiçbir fikrim yok.
Bende senelerdir var 19 yaşındayım ve sadece 1 tane senaryo değil dört beş tane birden var. Bunun bir bozukluk olduğunu bilmiyordum herkes böyle sanıyordum arkadaşıma anlattığımda çok şaşırdı. Benim gibiler yok diye düşünmüştüm çevremde böyle insanlar yoktu. Şimdi yorumları okuyunca sevindim baya. Benim bu hastalıktan en büyük kaybım üniversite sınavı oldu 2. Kez mezuna kalışım umarım her şey yoluna girer
Gencligimi bu sekilde harcadığım icin cok kotu hissediyorum ama gercek hayatta o kadar yalniz hissediyorum ki hayallerimde arkakaslarim bana sıkı sıkı sariliyor hep yanimda oluyor sonra orda olmak istedigim kisiyim anksiyete yuzunden kimseyle konusamiyorum kafayi yemek üzereyim artik sadece gercek hayatı yasamak istiyorum
Ben artık çok sıkıldım bu durumdan bunu hiç bir zaman sorun olarak görmüyordum geçen sene ve bunda önceki senelerde sürekli hayal kurardım bunun sebebi ise çok asosyal hiç arkadaşım yoktu bnm ailem baskıcıydı ve sürekli elimden telefonu alırlardı .bnde okuldan döner evde 4 duvar arasında kalırdım çünkü yapıcak hiçbir şeyim yok hiç arkadaşım yoktu.kendimi hayallere adadım mutluydumm ailem bana ceza verdikleri için ders çalışmam için zorlamıyorlardı ve sabahtan akşama kadar tavana bakarak sadece hayal kuruyordum sadece ve onların arkadaşları varsa bnmde hayallerim var deyi hemen yemeği yiyip hayal kurmak için heycanlanırdım erkenden yatmak isterdim herneyse liseye geçince elime telefonu mu verdiler baya mutluydum ilk başlarda kendime yeni bir senaryo uydurmaya başladım bu sefer ki diğerinden garipti daha gerçekleşmesi zordu küçüklüğümden beri ilgi bağımlısıydım ama kimse bunun farkına varmazdı ama bn hep kendimden bahsedilsin isterdim öyle olmadığı için oyuncu olduğum bir senaryo kurdum hala devam ediyorum ordaki karakter bnm tam tersimdi çok güzeldi fiziği çok hoştu her şeye yeteneği vardı ve herkes onu severdi yani o kadar mükemmel diki aramızdaki tek benzerlik adımızdı her neyse gün geçtikçe abartıyordum en küçük detaylarına kadar vardı eğleniyordum mimikler felan derken çok sıkıldığımı farkettim hayal kurmaktan değil bunların gerçek olmamasından önceden aman zaten gerçek olmucak diyip hayal kuraar hiç üzülmezdim tam tersi oldu şimdi bu hayallerimdeki kız olmak istemeye başladım hayatımdan nefret etmeye kendimden iğrenmeye başladım o kadar kötü oldum ki niye yaşıyorum hiç bir faydam yok eğlenmiyorum o kadar çok istedimki hayallerimdeki kız olmayı hatta baya sinirlerim felan gerildi şu iki gündür hayal dünyamdan kopmaya çalıştım fakat ister istemez yine kendimi orda buldum ağladım sonra araştırdim felan işte burda bnm giblerinin olması ve daha demin hunharca ağlamam şuan bni sakinleştirdi niye yazdım bilmiyorum sadece içimi dökmek istedim teşekkürler kim okur bilmiyorum ama olsun yazdım işte
Odaklanamamasi sadece hayalle ilgili bu durum değildir geçmiş düşünceler takintilar hayal birleşip ortaya feci bi durum çıkıyo düşünce harman oluyo bukadar kargasanin içinde gerçeği etkinlestirmek baya zor oluyo(@@)
Normalde herkesin yaşadıktan 5 dakika sonra unutacağı bir olayı haftalarca aylarca düşünüyorum keşke öyle yapmasaydım falan diyio farklı farklı senaryolar kuruyorum kafamda
Hayal kurmak güzel bir his rahatlıyorsun falan ama kısa sürüyo. Müzik bitince uyanıyosun gerçekler tokat gibi çarpıyo sonra suratına. Bu yüzden kurtulmak istiyorum hiç değilde azaltmak. Çünkü hayatımı gerçekten etkiliyor. Psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu belki de o yüzden hayatım da ki olumsuz şeyler beni hayal kurmaya itiyo çünkü mutlu değilim.Bir de şu karantina dönemi sürekli evdeyim bu yüzden daha çok hayal kuruyorum eskiye göre sanırım inşallah düzelir ya bıktım
Arkadaşlar bu konu ile ilgili bir şey keşfettim sizlerlede paylaşmak istiyorum.Maladaptiveyi yenmenin en etkili yolu gerçek yaşamında eğlenceli olabileceğini kendimize inandırmak.Zevk alabileceğiniz şeylerle kendinizi meşgul edin.Bir süre sonra hayal kurmak sıkıcı gelmeye başlıyor.Yani hayal kurmanın temeli gerçek yasami sıkıcı bulmaktan geçiyor.Genellikle asosyal insanlarda görüldüğü açık yani insanlararası iletisimimizi güçlendirmek,odamızda çıkıp dünyaya aç olmak şart.Ozellikle kendimde denedim:yeni hobiler edindim,yeni insanlar tanımaya başladım.Ve suan hayal kurmak bana vakit kaybı olarak görünmeye başladı.😊😊
aynen öyle ya bende üniversiteye hazırlanıyorum yakınlarım tarafından çalışkan ve zeki diye övülen birisiyim. ama çoooooook asosyalim erkek arkadaşlarım çok oldu ama kız arkadaşım 1 2 kişiyi geçmez tipsiz biriside değilim ama çekiniyorum insanlarla konuşmadan. Sanki konuştuğum kişiler benim yüz hatlarımı inceliyor gibi geliyor. insanlarla haşır neşir olmayı, sosyal faaliyetlere katılmayı başarabilirsem bu hayal kurmayı felan bırakacağımı düşünüyorum. inşallah başarabilirim. Rabimm hepimizin yardımcı olsun inşallah.
@@ibrahimyuksel4151 şu yüz hatlarımı inceliyormuş gibi oluyor dediğin şey bende de var bu yüzden insanlarla konuşurken onlarla çok fazla yakın olmamaya çalışıyorum.
Dikkatimi istediğim zaman toplaya biliyorum satlerce değil de aralıklarla mesela otobüste derste evde her yerde kura biliyorum.Kurarken konusuyorum mimik yapıyorum sanki karşımda biri varmış gibi ama kimse olmadığının da farkındayım kurduğum hayyaller geliceğe dönümlü oluyor ama dikkat bozukluğum yok dersleri dinliyorum sosyal hayatım da da sorun yok.Çok fazla kitap okuyorum bundan kaynaklandığını da düşünüyorum çün ki eskoden bu kadar fazla kurmuyordum sadecr geceleri yatarken kuruyordum.Ama 6 7 aydır artmaya başladı.
Yaklaşık 6 yıldır bende de durum böyle (16 yaşındayım) Mesela okuldan geldiğimde odama geçerdim - bazen kapıları dahi kilitlerdim- kendi kafamda yeni bir ben oluşturup o oluşturduğum kendim ile yine kendi kurduğum bir dünyada saatlerce yaşardım, yaşıyorum. Saatin nasıl geçtiğini asla anlamıyorum. Sabah 4 de odama geçiyorum-okuldan gelince- bir bakıyorum saat 11 falan olmuş. Ne ders çalışabiliyordum ne başka bir şey yapabiliyprdum . Asla ailemin yanına çıkmazdım hep odamdaydım ki zaten vaktin nasıl geçtiğini ben bile fark etmiyorum. Her ruh halime göre bir dünya kuruyordum. Bazen bir şarkıcı bazen bir cumhurbaşkanı bazen ise TH-camr falan filan gidiyor böyle Hani sadece oturarak da kurmuyorum bu dünyaları. Mesela TH-camr isem ciddi ciddi video çeker gibi odada dolanıyorum. Mesela kitaplar hakkında vdieo çekyirosam sırf kafamda video çekmek için koca kitaplığı indirip tekrar saatlerce - video çekiyormuşcasına- konuşa konuşa yeniden raflara diziyorum. Mesela danscı oluyorum ve cidden dans ediyorum - hatta bunun için yaklaşık 300 küsür şarkıdan oluşan ve hepsini aktif olarak dinlediğim, kullandığım şarkılardan olulan bir oynatma listem bile var- Mesela sadece bu danscı olduğum dünya yüzünden kaç kez yaralandım. Bacak ağrılarından geceleri uyuyamadım.. Ama cidden bunları yaparken kendi odamda değil de kafamdaki dünyadayım. Ben şuan yaşadığım dünyada yaşadığımı unutuyorum... Ve an itibari ile bu video ile bunun bir hastalık olduğunu öğrendim :(
Hiçbir hayali de bilinçli olarak kurmuyorum. Kendiliğinden oluyor her şey ve hepsi de o kadar gerçekçi ki.. Bütün bunlar olurken kahkaha atarak güldüğüm de oluyor salya sümük ağladığım da oluyor cidden birisi görse deli diye içeri tıkar
Benim hikayem bambaşka... Kendime 1 yıl boyunca seveceğim bir hayvan seçiyorum (bu yıl tavuk öneceki yıl çitaydı) ve o hayvana sadece 5-6 tane özellik veriyorum görünmezlik mesela ve o hayvanla istersem ordu istersem kraliçe meslek hayatımı yaşıyorum herşeyi yapabilirsin bölüm bölüm Deneyimim: Çita: çita bir kraldim çoook büyük kapalı bir su parkı gibi bir yer oluşturdum aslında ormanda yaşıyodum ama 1 ay içinde değişiklik yaptım ve sonra bir sürü çita vardı ve sadece ben siyahtım 3 tane yavrum vardı hepsi siyahtı birisinin mat rengarenk benekleri birisinin çizgileri birisi bazı yerleri gökküşagı idi özelliklerini unuttum insanlar bizi göremiyordu ve birçok macera oldu ama anlatmıycam yorum çook uzun olmasın Kartal:basitinden dağları izleyerek gökte uçmak
Bende her gece böle ya aldatılma senaryosu ya bırı ölüyo sabaha kadar agladım kendı kendıme konuştum zamnlar oluyo uyuyabılmem için muzık acıyom ama olmuyo. Gunduz ise çoğu zamn yıne aynı oluyo hatta ve hatta aynanın karşosında saatlerce tanımadım karakterle yada arkadaşım sevgılım babam kımı hayal edıyosam konuşuyom bu düşünceler bnı çok yordu gulmeyı unuttum dıyebılırım. Durduk yere mutsuzum sinirlıyım nedenını anlam veremıyom. Sevgılımjn aldattıgını düşünmeye başlıyom şüphelerım oluyo yakaladım zamnlar oldu vehatta çoğu zamn hayalım degılde ruyamda gordum şekılde aldatılmalrım oldıu.en yakınım dedım ınsanlarla aram çok fazla açıldı.hergun acaba sırada ne var daha ne kadar olcak derken. Bn evlılığımı hiç hayal edemıyom ruyamda bıle gormuyom ve bu his hep bana ölümü düşündürüyo ve nasıl ölcemi defalarca hayalı kurmaya çalıştım olmadı ama kaybolcamı düşünüyom ve bn sanırım bu gecede rahat uyuyamıcam. Hasta mıyım bılmıyom ama hayal kurmak bnım için artık mutluluk degıl hep uzuntu verıyo aglayarak uyumak ve mutsuz bı gun geçırmek bedenımi çok yoruyo.
Ben de buna kapılanlardan biriyim. Bunun yüzünden yemek yemeyi unuttuğum bile oluyor. Ama kontrol edebileceğime inanıyorum. Hipnoza merak saldım şimdi de...
Izledigim her şeyden çok fazla etkileniyorum, ızledigim filmlerden kliplerden dizilerden röportajlardan sürekli kendimi o kişinin konumunda hayal ediyorum hayal olduğunun farkındayım ama elimde değil saatlerimi aliyo bu durum boş olduğum heran hayal kuruyorum bazen derse bile kendimi veremiyorum her şeyi bir kenara bırakıp hayal kuruyorum hatta bu durum ruh halimi bile etkiliyor bugün bunun psikolojik bir rahatsızlık olabileceğini düşündüm. Artık bu durum beni rahatsız etmeye başladı çünkü sinav senem napicami bilmiyorum
Ben resmen kafamda holywood filmlerinin otesinde bir film kurmusum ve her gecen gun bolum bolum gidiyorum .televizyonda oynatilsa var ya...
Ahmet Kandemir aynısını ben de yaşıyorum en az 5 senedir sürekli senaryo değişiyor ama gerçekten bir yazıya dökülse muhteşem bir şey olucak. Sürekli değiştirmese beynim birkaç denemiştim. Hastalık olduğunu öğrenmek üzücü
@@claro1385 sjdbdjbdj yalnız değilmişim
Benim böyle ruh halime göre değişen bir heyecanlı bol aksiyonlu, bir tane de duygusal iki üç tane dizi senaryom var qjxıxjdıxıdhıcwjxısjxkdjkx
Bende böyleyim ama artık hayalleri mi yazıyorm watpaat uygulaması ile biraz da olsa aktarıyorum ama müthiş hayaller
Evet aynen bende bunca zaman hep yalnız oldugumu saniyodum ama degilmişim demek bu hayatta benim gibi bir cok insan varmış ama ben bir gün senarist olmak ve hayalini kurduğum dizilerin senaryosunu yazmayı falan düşündüm, o kadar yıllarca dizi yarattım beynimde bari kurduğum o hayaller ziyan olmasın 😊
Bu bozukluğun sebebi ne biliyormusunuz?
Bence gençlerin gerçek hayatta alamadığı sevinemediği asla mutlu olamadığı hayattansa kendi zihinlerindeki kusursuz dünyayı tercih etmeleri bence bu
Katılıyorum 😳😳😳😳
Çok güzel özetledin
Ya evet bununla bağdaştırabilir de ya üzücü hayaller? Örnek vereyim hiç unutmam böyle bir şey yaşamadım ama sanki anımmış gibi aklımda. İngilizce dersindeyiz hoca bir şeye sinirlenmiş kızıyor. Neyse ben de seviyorum ve öğrenmek istiyorum ama o hoca cidden bırak İngilizce'yi Türkçe konuşurken bile hata yapacak gibi hissediyorsun onun dersindeyken ben de buna içerlemişim. Dersteyken bir hayal kuruyorum. Benim çok sevdiğim yabancı bir ünlü biri var onunla çok güzel iletişim kurduğumu hayal ederdim normalde. Ancak o hocanın dersine girdiğim dönem hep o adamla konuşamadığımı yanında sadece ağladığımı hayal ediyorum. Sarılıyor susturmaya çalışıyor falan. Ayrıca gerçekten ağlayasım geldi dersin ortasında teneffüs olur olmaz lavaboya gittim başladım ağlamaya.
Bunun dışında sırf hayallerim yüzünden sinirlendiğimi bütün gün sanki gerçekten yaşamışım gibi ağladığımı bilirim.
Tabii benim durumum bu soruna dahil mi bilmiyorum ama olay sadece toz pembelikten ibarət değil bence.
@@vante7875 olabilir bende canım acıyınca çok sert bir acı hissedince düzgün hayal kuramıyorum her şey bulanıklaşıyor veya olumsuz şeyler aklıma gelip duruyor
Haklısın bee
Günde 10 saatimi falan buna harcıyorum.Bazen saatlerce evde yürüyerek hayal kuruyorum ayaklarım çok acıyo ama bırakamıyorum.Günlük rutinlerimi asla yerine getiremiyorum.Kendi kendime konuşuyorum ağlıyorum gülüyorum.Kitap ve film izlerken bile kendimi orda bir kişinin yerine koyup öyle izliyorum.Beynim artık cidden çok yoruldu.
Benimde her hayale karşı bir müzığim var 1 veya 2 gün yapmamayı denedim gece uyuyamaz hale geldim
Allah kahretsin tam bir kitap kurduyum çocukluğumdan beri ve tek sebebi bu ben orda yaşıyorum kitapların içinde, kitap okumadığım zamanlarda da saatlerce Bi seneryonun içinde yaşıyorum
Ruh esigiz o zaman bende oyleyim ve yolu dahi gecemiyorum yolda oldugumu unutuyorum bi bakiyorum evdeyim okuldayim cok tuhaf
Simdi nasılsın
Benda gunluk 18saat hayal
İnanamıyorum tek başıma dğeilmişim diye o kadar mutlu oldum ki ekşide okuduğumda da çok sevindim tek olmadığım için sanki herkes benle aynı
Bende
+
+1 ben kafayı yemek üzereyim
Ben de. Keşke kendim daha önceden bilseydim.
Kurtuldun mu?
Abi ben çok ayrı bi boyuta geçtim.Takıyorum kulaklığı odanın içinde geze geze hayal kuruyorum Allah bana şifa versin skskksks
Gerçeklikten kaçış diye bi video var bu hastalıkla alakalı aynı senin dediklerin gibi belki izlemişsindir
Maladaptive
odanın içinde geze geze hayal kuran tek benim sanıyordum yaa
Aynısı bende de var valla
@@esmah.8564 Ben de ama o senaryoya uygun şarkı acip ışıkları kapatıyorum agresif bir şekilde yürüyüp zıplıyorum
ne ara nasıl oldu anlamıyorum.. birden bire hayal boyutuna girdim... zamanla fark ettim ki aşırı mutsuzluktan kurtuluyorum bu sayede....
Evet durmadan hayal kuruyorum ve ben artık rahatsız olmaya başladım bu durumdan kurtulmak istiyorum aklımda ne hayaller var bilemezsin.
ağır travma sonrası ortaya çıktı bundan eminim...
@@albismillah766 bende çocukluktan beridir var ve aslında rahatsız olmuyordum. Zaman geçtikçe fark etmeye başladım. Çünkü hayal kurarken jest ve mimiklerimi kullanıyordum ve bu olay gittikçe atmaya başladı. Şu an 16 yaşındayım. Bu hastalığa sahip olduğunu aile bireylerimden birine söyleyemedim. Söylemelisin demeyin çünkü kendimde bu cesareti bulamıyorum. Zaten söylemeyi düşününce bile aklımda senaryolar yazılmaya başlıyor.
Kanalımı takip edermisiniz
@@sadholmes930 boşver kanka söyleme
Başka bir evren...Normal hayatımdam bağımsız, yaşadığımdan ayrı bir hayat.Çok zor...
Başka bir evren derken hayal aleminden mi bahsediyorsun
@@yasemin2901 Evt hayal aleminden bahsediyor
Evet aynen farklı bir alternatif bir evren gibi ama orası daha güzel orda arkadaş edindim burda yoktuda o yüzden
Benimki günlük hayatım üzerine oluyor genelde ve bazen gerçekten kafam karışıyor. İnsanlara kolay kolay kendimi ifade edemiyorum, insanlarla olan normal konuşmalar kuruyorum aklımda ve bazen gerçeklikle karışabiliyor.
@@Yuwachii ben de bu hastalıktan muzdaribim ve arkadaş edinememek ortak özellik mi acaba ?
Bir tek bende olan bir şey sanardım. 5-6 ay önce durumu araştırdıktan sonra çok şaşırdım. Ekşi sözlükte benimle nerdeyse aynı olan insanlar vardı. Film veya dizi izlemek bazen inanılmaz zor hale gelebiliyor, bazen olayları anlamayıp geriye sardığım oluyor, fakat müzik dinlemek için aynı şeyi söyleyemem, dinleyebiliyorum ve dinlerken inanılmaz hayaller kurabiliyorum, kurduğum hayali dinlediğim müzik ile birleştirebiliyorum, kafamda bir sürü sahneler dönüyor film gibi. Uzun yolculuklardada durum aynı :D insanlar size uzun şeyler anlattığında onları dinlemiyorsunuz :D bu gerçekten komik bir durumdur :D Bende çocukluktan beri var fakat hiç bunun bir hastalık olduğunu düşünmemiştim
Bende de aynı. Peki hayallerinizde genelde başrolde siz mi olursunuz yoksa tıpkı bir roman kahramanı gibi karakterleriniz mi olur ve kendinizi o karakterlerin yerine koyup kendinizi kaptırırsınız? Bende genel olarak böyle, onlar sanki benim 2. 3. kişiliğim gibi bir şey.
Deniz Y Her zaman ben olurum.Hiçbir zaman farklı karakteri benmişim gibi hayal ettiğim olmamıştır.Mesela küçükken kendimi izlediğim çizgi dizilerin evreninde süper kahraman olarak hayal ederdim,kostümüm falan bile vardı :D bu şekilde.Herşey o zaman başlamıştı
Ben de böyleyim artık işler çığırından çıktığı için psikiyatriste gittim İlaç kullanıyorum umarım işe yarar hayatımı mahvetti bu rahatsızlık okulum yarım kaldı kimsem kalmadı artık çok yoruldum
@@fk229 hangi ilacı verdi
@@madqueen3201 prozac ve afiray mi arifay mı ne öyle bi şey
Hayallerimde hüzünlü bir konu olunca ağlıyorum ve kendimle konuşuyorum ve bunu farkedince ben ne yapıyorum diyorum sonrada beni mutlu ettiği için devam ediyorum hayal kurmaya 😊
@@nurc3555 17 yaşındayım
@@sumeyyeslakartal4902 ben de 16 yaşındayım ve artık beni rahatsız etmeye başladı. Çünkü hayal dünyam dışında mutlu olamadığım için sürekli hayal kurmak istiyorum. Kendime engel olmaya çalıştım ama böyle olunca da kendime eziyet ediyormuşum gibi geliyor.
@@sadholmes930 benim içinde aynı şekilde mutlu olduğumu hissetiğim için bende hayal kurmaya hala devam ediyorum osman❤ ama gerçek dünyamızdada vardır elbet bizi mutlu eden şeyler iyi insanlar biriktirmeliyiz hayatlarımızda
@@sumeyyeslakartal4902 sıkıntı şu ki ben mutlu olanca da hayallere dalıyorum. Sende de oluyordur belki. Güzel birşey oluyor ve ben onun üstünden senaryolar yazmaya başlıyorum
@@sadholmes930 bendede oluyor genelde okuldayken oluyordu derste 😅 ama seni mutlu ediyorsa devam et bide bırakmaya çalışma gerçektende bırakmaya çalışınca kendine zarar veriyor insan yani ben bırakmaya çalışıyordum sonra fark etmeden geri hayal kuruyordum
Videoyu izlerken hayal kurmam hshshah
:))
yalnız değilsin :)
ben de yemin ediyorum
Hayal kurduğumu bunu okurken farkettim durumum baya ciddi galiba
Neden böyleyiz
Aynı ben işteyim kulaklığı takıyorum şarkı çalıyor ama dinlediğim yok sürekli hayal kuruyorum ve bu 2.3 saat sürüyor zamn nasıl geçiyor bilmiyorum
Aynen yav ozellikle sarki dinlerken resmen hayallerimle tepkimeye giriyor metroda gozlerimi kapadigim ve hayal kurmaya basladigimda mimiklerim istemsiz hareket ediyor gozumu actigimda kendimi gibi hissediyorum cunku genelde birileri o an bana bakmış oluyor ders yok , sorumluluk yok , hayalkurmaktan bi insan dunyayi yok sayar mi ?
Aynı ya valla aynı
Valla bendede öyle
beğeniyi 100 yaptım güzeldi aa bakiyim sen ne yazmışın lbnkmpbnomık
Saat 21.30 yattım dalmışım saate bakmaya gittiğimde 23.18 di
Çocuklugumdan beri yasadigim bir sey demek bir ismi varmis. Anda kalamıyorum, surekli bir hayala dalma soz konusu. Odevin basina oturuyorum bir sayfa okuyorum ordan gordugum bir kelime baska bir kelimeyi cagristiriyo derken 2 saat boyunca ayni sayfaya bakarken buluyorum. İnecegim duragi kaciriyorum. En kotusu yolda yururken bile otomatik plota aliyorum. Surekli gecmisi yada gelecegi bazen de hic var olmayacak fantastik film tadinda hayaller. Kendimi telkin etmeye casissam da anda kalamiyorum. En cok sinavlarda zorlaniyorum. Ales sinavinda bile yalnizca 20 dakikasinda uyaniktim sanirim. Kontrol altina almak cok zor. Son iki yildir kitap siir yaziyorum ama o kadar hizli zihnimde gelisiyor ki olaylar, klavyede yazana kadar hikayeyi kafamda bitiriuorum. Dusunme hizima yetisemiyoum. Su yorumu yazmakta bile zorlaniyorum.
Ak bendende o kadar
Maladaptive daydreaming ismi
Aynı olay bir de overthinkingle birleşince felaket.
Iyi oku istemediğin bir şeyi yapıyorsan ve canın sıkǐlıyorsa bu oto pilot durumu seni çağırıyor😁😅
Yalnız değilmişim :)
Bazen kurduğum hayalin o kadar içine giriyorum ki hayalimdeki olayları canlandırırken buluyorum kendimi.
Bende
Aynen
Napıcaz böyle
Bu benim ciddi sorunumdur hocam.Henüz 17 yaşında gencecik bir kızım ancak küçüklüğümden itibaren okul hayatında hep dışlandım nedenini bilmiyorum.Sessiz çocuktum ama agresif tavırlarım vardı ciddiydim hala öyleyim...velhasıl kelam okul da teneffüslerde akranlarım en az iki arkadaşıyla konuşurken birlikte okulda teneffüsleri zamanı paylaşırken ben hayal kurmak için boş mekan arardım ve okulda günde 8 saat dersim varsa 4 saati hayal kurmakla geçerdi bu durum çevremdekileri korkuttu delirdiğimi şizofren olduğumu cinlerim vs olduğunu düşündüler ilk başlarda umursamıyordum ne düşündüklerini ama sonra insan kırılıyor işte....evde de odama kapanıp hayal kurardım annemle bu konu hakkında tartışmadığım bir gün yok...tabii o benim hayal kurduğumu düşünmüyor başka başka şeyler düşünüyordu bu kuruntularla baş etmek beni daha çok hayal kurmaya itti.Bana deli gözüyle bakılıyor bunun nedeni sadece kendi içime kapanıp hayal kurmamla ilgili değil sadece biraz da asosyalliğimden ve kendi eğlence anlayışımdan kaynaklı.
Buraya kadar üşenmeyip okuduysan sağ ol kimse benim için bunu bile yapmazdı.
Edit: Vay be bu yorumu yazalı bir yıl olmuş başka bir hesap kullandığımdan yazdıklarınızı okumamıştım şimdi 18 yaşındayım,mutluyum çok hayal kurmamaya çalışıyorum ve bir yılda insan gerçekten çok değişebiliyor bende değiştim ve artık ne istediğini bilen,ayakları yere basan, hayallerini gerçekleştirmek için uğraşan ve daha güçlü biriyim artık inanın içinizde çok güçlü biri var ya sizi hayal ettiğiniz kişi yapıyor ya da olmalarını istediğiniz kişi yapıyor bunu yönetmek kendi elinizde hadi koçlarım ben başardıysam herkes başarabilir.
Edit2: Arkadaşlar şimdi 20 yaşındayım üniversite öğrencisiyim,aradan geçen 2 sene sanki dünmüş gibi aklımda nasıl geçti bunca zaman anlamadım 18 yaşındayken yazdıklarımı okuduğumda duygulandım çünkü yine eski halime dönüş yaptım yine bir şeyler beni tetikliyor yine aynı terane yine aynı hayallerde yaşamalar başka bir şehre geldim yine insanlardan sorunlardan derslerden kaçmak için hayallerdeyim belki de kaçmıyorum bilmiyorum.
Aynı sorunlar bende de var yaaaa
@PLASMIC TECHNOLOGY işallsh bende başlıcam
Bende sınıfımda hep dışlanan olurdum. 8 sene okuduğum ilkokul+ortaokul boyunca sadece 5 tane gerçek arkadaşım oldu. İlkokulda insanlarla sosyalleşmeye çalışırdım ama sınıftakiler beni takmazdı. Ortaokula geçtiğimde 5 sınıfı 1 arkadaş ile geçirdim. Koskoca sınıftan sadece benim gibi dışlanan birisi benimle konuşmuştu sadece. Mutlu ve enerjik birisi olmama rağmen hiç benimle konuşmazlardı. 6 sınıfta 2 tane yeni arkadaşım oldu. Ama herşey 7de başladı. 6dayken gülüştüğümüz aramızın iyi olduğu bi arkadaşım 7ye geçtiğimizde bana sataşmaya lakaplar takmaya ve daha nice şeyler yapmaya başladı. Ondan sonra sınıftaki diğerleriyle ilişkimi kestim. Sınıf 29 kişiydi. O 3 kişi hariç diğer herkesten somutlaştırdım kendimi. 5. Sınıfta tanıştığım arkadaşım 8e başladığımızda ayrıldı okuldan
Hayal kurmak ise benim için apayrı birşeydi. Anneme kaç kere bende dikkat bozukluğu var diye söylemişimdir. Ama hiç inanmadı. Derslere asla dikkatimi veremezdim. Öğretmen bişey dediğinde o dediği cümlenin en ufak kelimeden başka diyarlara uçardım. Derste elimde boş durmazdı. Sürekli resim çizerdim, çizerken hayal kurardım. Notlarım hem bu yüzden hemde çalışamadığım için 70 aşağısında olurdu. Yüksek alırsam o da kopya çektiğim için olurdu. 1. Sınıftan bu yana hiç ders çalışmadım. Çünkü hiç odaklanamıyorum. Geceleri yatmadan önce birşeyler hayal etmeden uyumak benim için nerdeyse imkansız
Ben böyle şeyleri arkadaşlarıma anlttığımda hepsi bana gülüyor çünkü bunları herkesin yaptığını, yaşadığını düşünüyorlar. İnternet üzerinden tanıştığım bir arkadaşım (sanırım?) Bana sürekli bende hastalık hastalığı olduğunu söyleyip duruyor. Ben ne zaman yaşadığım şeyleri üzüldüğüm şeyleri anlatsam sürekli bunu herkes yaşar sonra geçer diyip geçiştirmelerinden bıktım doğrusu. Herşey beni psikolojik olarak etkiliyor ve ben asosyal bir kişiliğim olduğu için gerçek hayatta kimseye bunu anlatamıyorum
"Hayatım boyunca bir sürü korkunç olay yaşadım ve bunların bazıları gerçekten başımdan geçti." MARK TWAİN
Aklımdakileri filime veya kitaba döksem her halde kendime gökdelen satın alırım
Aynı durum bende de var çocukken normal geliyordu şimdi 18 yaşına geldim daha da çok arttı kontrol edemiyorum
@KENDİMİ SEVİYORUM aynı durum artık korkutuyo ya
KENDİMİ SEVİYORUM ben daha 14 yaşındayım ama bende şu an geleceğim için korkuyorum çünkü bundan kurtulamayacağımı biliyorum :/
@KENDİMİ SEVİYORUM yakında 18 olucam
@KENDİMİ SEVİYORUM yaz istersen mesaj atarım
Aynen
Tam 3 yıldır bununla yaşıyorum Ve sanırım tedavi olmak istemiyorum. Çünkü kendi zihnimde kurguladığım arkadaşlarım bana kendimi daha iyi hissettiriyorlar. Kendimi tam anlamı ile kendi iç dünyama adadım. Onlarla yaşıyorum. Belki 2 Saat belki 3 Saat hayal dünyamda kayboluyorum. Kendimi adeta gerçek hayattan soyutladım. Bazen tüm işlerim aksıyor. Kendimi bir anda hayal kurarken buluyorum. Ve bu sanki bir dizi gibi ilerliyor. Bir senaristmişim gibi resmen bölüm bölüm ilerletiyorum. Kendi kendime sanki karşımda biri varmış gibi konuşuyorum. Karşımdaki yerine de ben cevap veriyorum. Mimik ve jest yapıyorum. Ne kadar ilerledi bilmiyorum ama aileme söylemeyeceğim. Çokta takmazlar zaten :/ Tek bildiğim şey kendi hayal dünyamda mutlu olduğum...
Gerçek bir dünya da mutlu olmayı denemelisin. Asıl ihtiyacın olan şeyle yüzleş lütfen. Dış dünyadan ve gerçeklikten uzak bir şekilde daha güzel olabildigini düşündüğün dünya tamamen yalanlar sürüsü lütfen kendini kandırmayı bırak ve dış dünya ile sana iyi gelecek insanı bulana kadar çabala kendin için bunu hak ediyorsun☺️
bende gerçek denilen hiçbir şey kalmadı.. Eskiden hedeflerim vardı geleceğim için sarfettigim çabalarım vardı ama artık yok. Gün geçtikçe daha dibe batiyorum ve gün geçtikçe gerçek hayattan tamamen kopuyorum. En kötüsü de şudur ki kimseye anlatamıyorsun ailene bile. Hocanın anlattığı çocuk gibi küçükken önlemi alınmış olsaydı suan belki de her şey daha farklı olurdu ...
Bende
Bende da ayni
Allahım kafayı yiyeceğim artık gerçek anlamda bıktım olamayacağım birinin kişiliğine bürünüyorum
Bende durmadan
Bende
Hayalimizdesin hocam, bir gün yine dinlemeye geleceğim:)
20 yaşındayım bu bendede vardı 15 yaşındayken anladım. Fakat hep burcuma felan baglıyordum.Bazen de şizofrem oldugumu düşünüyordum. yanlız kalınca bunu tiyatro gibi oynuyordum.Megerse anormalmiş
@Erkan C Balık
Kızım 20 yaş olsan bu normaldir bu yasda oynanan gulmen icindan ne gelsan yap ayrıca çalışman lazım insanı her şey yapan boş kalmakdir
Merak etma seni guzal gunlar bekliyor 💓
Atlattınız mı?
maladaptive
Hocam gerçekten siz bu işin pirisiniz. Allah yolunuzu açık etsin.
Mehmet hocam çocukken çok izlenilen tv ile ilgisi var mıdır. Bu sorun nasıl ortaya çıkmış olabilir
Maladaptive daydreaming bende de vardı. Üstelik durum sadece bir hayalden değil birçok farklı hayalden oluşuyordu. Farklı farklı hikayeler vardı. Ancak bunun yanında sosyal anksiyete bozukluğu da olduğu için insanların çok bulunduğu alanlarda değil de odamda otururken ailemle dizi izlerken veya uyumak için yatağa geçtikten sonra en az 1 saat sürecek şekilde hayal kurardım farklı farklı. Bu durumdan kurtulmak için hayalimde kurguladığım hikayeleri yazmaya başladım. Hikayeleri kabataslak yazdığım bir defter tuttum. Yazdığım hikayeler artık aklıma gelmez oldu iyi bir çözüm en azından kısa bir şekilde okuyunca anlayacağınız hatırlayacağınız bir şekilde yazarsanız size de iyi gelebilir bir deneyin derim.
Tamamen bitti mi tam olarak neler yaptın anlatır mısın
Ben bu durumdan muzdaribim sürekli hayallerin içinde buluyorum
Ben hoca bişi anlatırken hep tahtaya bakıyorum ama 5 dk sonra kendimi donmuş halde takılmış halde hissediyordum durmadan birşey hayal ediyorum her yerde donabiliyorum ve bir yerde tek başıma iken biri geldiğini hissedip koşarak diğer odaya gidiyorum
Hayal kuruyorum çünkü gerçeklikte aradığım yok. İşimden gücümden eksik kalıyorum kalmasına da mutlu da oluyorum işte. İnsanlar kibirli be azizim. Hayalim benim dünyam, kimse karışamaz ki, orası benim mahramim, sığınağım. Ne azarlar ulaşır oraya ne de gerçekler. Oranın kapısındaki muhafız benim, oraya birini almayı reddediyorum. Eğer hayal kur adayım net delirirdim herhalde. Sığınağım yalnız kaldığım tek yer. Sır kapımı bırakamam ki ben. İnsanlar beni anlamaz
Her şeyin fazlası zarar işte, hayale yapışan gerçekten kopar. Yanlış mı yanlış, eyvallah.
@Miki Lyrics ben erkeğim ve hocanın dediğinde daha çok hayal kuruyorum ve kendi kendime konuşuyorum artık kontrol edemiyorum cinsiyet belli etmiyor:/
@Miki Lyrics haaha anladım:)
Gerçekten gözlerim doldu. Bunun bir tek ben de olduğunu sanıyordum, delirdiğim sanıyordum. Ama yorumları okuyunca göğsümde bir ağrı ama bir mutluluk belirdi. Yalnız olmadığını hissetmek iyi geldi. En ufak bir şeyde bile hayal kuruyorum, okuduğum kitaplardan, gördüğüm şeylerden, izlediğim filmlerden her şeyden. Videoda dendiği gibi bazen fısıldıyarak konuştuğum ve derin daldığım oluyor kendime geldiğimde napıyorum ben diyorum. Her şeyime etki ediyor ve ben tembelleştirip üşengeçleştiriyor. Arkadaş edinemiyorum, dışarı çıkamıyorum evden çıkmak bile istemiyorum ama en önemlisi insanlardan rahatsız oluyorum. İnsanların beyinden rahatsız oluyorum bilmiyorum ama kalabalıktan, insanlardan gerçekten nefret ediyorum. Evimde kalmak istiyorum. Her gün. Ve bu durum beni boğmaya başladı sanki artık. Psikoloğa gitmek istiyorum.
Şaka gibi bahsettiğin sorunların aynısı ben de de var tam olarak aynısı. İnsanlara olan bakış açım, hayata bakış açım. Bu gerçekten bir sorun ama çözümü ne bilmiyorum terapiye gitmek en mantıklısı ama terapi fiyatları diye de bir gerçek var.
Vallahi aynı ben atlaticaz inşallah sabır
Kendi kafamda insanlar ile tartışıyorum hatta kendi kendime küsüyorum ve sanki o gerçekmiş gibi o kişiden nefret etmeye başlıyorum. Bazen kendi kafamda birisi ile çok samimi oluyorum bu sefer gerçek hayatta o yakınlığı kurmaya çalışıyorum, olmayınca boşluğa düşüyorum. Galiba benim doktor randevumu öne almam lazım.
Çocukta olan dikkat bozukluğu bende de var ders dinleyemiyordum birisiyle sohbet ederken bile hep kafam da birşeyler hayal ediyorum çocukken dizi de oynuyormuş gibi yapıyodum her karaktere giriyodum
Senelerdir durum böyle bende ya. Ne zaman kendim olacağım bilmiyorum, kendimi tanımıyorum bile.
İsmi Maladaptive Daydreaming bende de var oradan biliyorum tavsiyem yazmanız hem hayal sürenizi azaltıyor hemde çok iyi bir senarist olabilirsiniz
Nasıl bıraktınız lütfen daha detaylı anlatirmisiniz ? Lütfen
33 yıldır bu hastalığın pencesindeyim
Yalnız olmadığıma çok sevindim. Bu sanıldığından çok daha zor bir durum,yaşayanlar bilir.Birlikte yaşadığım empatiden,akıldan ve gelişmişlikten son derece uzak insanlardan uzaklaşıp hayatımın aşkıyla birlikte dünyanın en güzel şehirlerinde kol kola dolaşmak o kadar güzel ki....Ancak gerçek hayata dönüş bir o kadar da zor.
Bu sorunun çözümü sosyal olmaktan geçiyor.Kendinize sürekli başka meşgale bulun hobi edinin yalnız kalmayın sorununuz çözülür .Not= kendimden biliyorum
Birde garip garip hareketler yapılıyo. Kimi sallanıyo kimi hopluyo kimi koşuyo hayal kurarken kendinden geçmiş
Eskiden iplikte vardı uygulamasyon olarak sallar dururdum.:)
@Arif Cakmak sizinki hangi 🙈
Ben koşarak hem de arkamdan atlı kovalarmışçasına 🤣
@@bilalkaracam1350 o İyi spor yapmış olursunuz
Bence doktorlara ders vermeniz lazım doktorlarda sizden öğrenip insanlara...!!!
4:54 💝
Gerçeğin sert kayasını hayallerler yontar ve istediğiniz şekli verebilirsiniz.
ayrıca belirmeyeceğim. bu sendromda bahsedilen semptonların hemen hepsi bende de mevcut. madem yalnız değilim sosyal medya ortamında oluşturulacak bir sinerjiye hep birlikte dahil olabilir yaşadıklarımızı paylaşabiliriz.
Ayn grup kurup anlatalım birbirimize
Hayallerimde ortaçağda yaşamış bir prenses oluyorum. GERÇEKLEŞMEYECEK. Farkındayım.
@Kaffeines senin hayaller nasıl?
@on the ring of saturn bilim kurgu, gerilim filmleri gibi. Bana da ilham oldu sağol.
Böyle bir rahatsızlığı olan kişiler hiç beklemeden mehmet beye başvursunlar benim kızımı hayata döndürdü kitap kapağını açamazken okulu bile bırakmaya karar vermişti mehmet beye gitmeden önce şu anda ayakta bile kitap okuyor neşesi yerinde kızımın Allah birkere değil bin kere razı olsun mehmet bey sizden sonsuz teşekkür ederim size
Hocam ben canlandırıyorum her sekilde yürüyorum konuşuyorum fakat biri seslenirse duyuyorum. Özlüyorum bile bazen uzun süre canlandırmazsam yalnız kalmak istiyorum kimi zaman
Yıllardır bunu yaşıyorum, yalnız olduğum için böyle hayal dünyasına girdiğimi ve orada kendime arkadaş bulduğumu düşünüyordum. Ama iş böyle değilmiş. Ne kadar sosyal olsam da, hayatımı düzene koymuş ve kendim yönetiyor olsam da hatta cok mutlu bir sahnenin içinde olsam da bu hayal kurma durumum gitmedi. Bir video çekerken mimiklerimde bazi hareketler gördüm. Aslında gercek dunyadaydim hatta videoya odaklandığımı zannediyordum ama o an bile hayal dünyamın icindeymişim. Araştırdım ve boyle bir hastalık çıktı karşıma. Yorumlarda benim gibi bir cok insan gormek beni biraz sevindirdi. Çünkü birisi beni fısıldayarak konuşurken gorse şizofreni olduğumu düşünür diye korkuyordum. Simdi hastalığımı teşhis ettim. Sadece tedavisi kaldı ama psikolog fiyatlari ve insanların sana deli gözüyle bakması malum. İnşallah bir an önce çözümü bulurum.
Merhaba Mehmet Başkak 10 yıldır hobi olarak hipnoz ve Aikido ile ilgileniyorum seni görünce aşka geliyorum, çalışma isteğim artıyor. 🙏 ❤️
Bende bu sorun vardı, kendi kendime atlatmayı başardım. Bunu aşmanın asıl yolu buna sebep olan şeyi bulmaktan geçiyor. Bu video da çok güzel anlatmış, bu konuya değindiğiniz için teşekkürler.
Luci Fawer nasil atlattin peki biraz daha aciklayabilir musin. Sinirlar koyarak mi. Ben kontrol altina alamiyorum pek
@@bilirkisi9783 Buna sizi iten şeyi bulmanız gerek önce. Ailenizde mi sorun var, sosyal ilişkileriniz mi iyi değil, bulunduğunuz çevrede sorun mu yaşıyorsunuz vs. bunlar sebep olabilir. Ben ilk olarak bunun beni ne kadar sosyal anlamda kötü etkilediğini ve aslında yaşamak istediğim şeyleri, mistik bir dünyada kurguladığımı farkettim. Bunu farkedince bir süre kendimle savaştım ve buna iten şeyleri düzeltmeye çalıştım. Özellikle uyumadan önce müzik dinlemek benim o moda geçmemi sağlıyordu ve ilk olarak kendime bunun için en fazla 20 dakika müzik dinleyeceğim diye sınır koydum; ama bu sırada yine de hayal kuruyordum; ama bu hayaller gerçek hayatta farklı olmasını istediğim şeyler değil, bu soruna bir çözüm bulma ve ulaşmaya çalıştığım gerçek hedeflerime odaklıydı. Aradan zaman geçtikçe sosyal ilişkilerim düzeldi ve düş kurmayı kontrol altına almayı başardım. Eğer gerçekten yardımım dokunacaksa sizinle özel olarak konuşmayı isterdim açıkcası. Ama eğer altından kalkamayacağınız kadar kötüyse kesinlikle profesyonel yardım almalısınız, çünkü ben de gayet iyi biliyorum ki bu saçma görünse de çok ciddi bir problem. Son olarak da şunu söyleyeyim, şu anda kaç yaşındasınız bilmiyorum ama eğer yapmak istediğiniz bir hayal, hedefiniz varsa (spora başlamak, resim çizebilmek bile gayet iyi bir hedef, ki resim için hayal gücü gerekir, bizde de bolca var) hayallerinizin süresini azaltıp, nerede duracağınızı bilerek o hedefe yönlendirin, o hedefe ulaşırken yapmanız gereken şeyleri ve sizin için gelecek iyi sonuçları düşünün, yardımı dokunabilir.
Luci Fawer
Görüşebilmeyi isterim sizinle.
@@dihydrogenmonoxide254 .
Sorunun asıl nedenini bulmak aklıma gelmemişti yorumunuzu okuduktan sonra düşündüm ve haklıydınız.burdan tesekkur etmek istedim.
ozellikle sarki dinlerken resmen hayallerimle tepkimeye giriyor metroda gozlerimi kapadigim ve hayal kurmaya basladigimda mimiklerim istemsiz hareket ediyor gozumu actigimda kendimi deli gibi hissediyorum cunku genelde birileri o an bana bakmış oluyor ders yok , sorumluluk yok , hayalkurmaktan bi insan dunyayi yok sayar mi ?
Bende aynıyım sen kurtulabildin mi
Aynı problem bende de var. Hele 7-8. sınıflarda daha da fazlaydı. Film,dizi izlerken hep hayallere dalarım. Günde 2-3 saat hayal kurarım. Hayalleri dizi gibi bölüm gibi yaşıyorum resmen. Bazen başka hayallere geçerim sanki oyundan oyuna geçer gibi. Müzik dinlerken de çok fazla hayallere dalıyorum. Resmen hayallere dalıyorum uyanamıyorum bu anlatılanlar gibi. Neyse ki yalnız değilmişim.
Oha aynısı
Sen 2-3 saat kuruyomuzsun bende 15-16 saat
izlerken cok duygulandim .Ben de bu şekildeydim ilkokulda hocam aileme tahtaya bakıyor ama boş bakıyor diyordu.Hayallerdeydim çünkü.. Eve gelip ders çalışmam gerekiyordu çünkü dersleri kaçırıyordum. Derste dinlemediğim için zorlanıyordum haliyle.O zaman öyle doktora götürelim olayı yoktu.Annem üzülüyor diye daha sonra hırs yaptım .Saatlerce salıncağa biner hayal kurardım bu rutinden sonra derslerim düzeldi şimdide yazıyorum ve koşarken hayal kuruyorum.LiSede 3 arkadaşıma birden kısa sürede farkli kompozisyonlar yazardım.Hayal kurmak kötü bir sey değil ama bunu yönetmeyi tek başına öğrenmek çok zor..
Hocam aşırı hayal kuruyorum kurduğum hayal gerçek gibi çok zevk alıyorum misal elimde ateş düşününce elimde ateş yanıyor ama bunu sadece ben goruyorum
@@altayaltay-zd7te pf yav boş yapma be bilginiz olmadan boş yapmayin bi kere de ne kadar cok seviyosunuz lan uyuz oluyorum artik
kardeşim sen imajinasyon yapabilyorsun bunun sakıncası yok aptal yorumları takma zihnini geliştirmişsin örnek rüyada bir imajinasyondur zihinle yapilir o an hocamin da dedigi gibi trans yani teta dalgası işte iyi bir yetenektir çoğu parapiskoloji metafizik spiritüel ilr uğrasan insanların istediği ve benimde istedigim bir özellik cünkü o zihinsel hayal gercekligi ile yapamıycagın şey yok unutma beyin hayal ile gercegi ayırt edemez ne kadar gercek hayal edersen beyin o şiddette sana geri dönüs yapar kısaca şu yorumları takipta bi bok anlamayan ama her boka burnunu sokan tiplere bakma sen geliştirmissin hey maşallah sana daha hayalin anlamini bilmeyenlede tartisma helal olsun sana yalnız sadece kötüye kullanma.
@@altayaltay-zd7te biraz fazla tepki vermiş olabilirim kusura bakmayın ama gerçekten bilmedikleri konuda insanların kendi kafalarına göre yorum yapmasından çok bunaldım ve bu özellik ne gariptir ki o kadar ülke gezmeme rağmen bi türklerde gördüm
@@altayaltay-zd7te boş ver hocam o kadar yazı yazdım da sonra sildim gereksizmiş tartışmak boş ver
sen geliştir kardeşim.
mümkünse
ilmi.hafız öğren
onlarda yapar hatta daha iyidir.
Bugun karar verdim kesinlikle bu hastaliktan kurtulacagim ilk once kulakliklarimi kestim ve muzik dinlemeyecegim. En cok etkileyen faktor muzik bu hastaligi . Dua edin de kurtulayim :(
@@user-is3oi6lw8y yine kuruyorum ne yapmaliyim ?
@@SeraSan- bence hayel kurmayan insan yoktur işlerin varsa ona yönel
@Kaffeines insallah bende 12. Sinifim
@@feyyubova7684 bende ama ders çalışmaya çalışıyorum baska çarem yok maalesef
Gerçekle bağlantılı olmayan her hayal oyalanmadır.
bunu görünce ve araştırınca, ortaokulda yaşadığım şeyin bu rahatsızlık olduğunu anladım. şuan 23 yaşındayım ve böyle bi şeyim kalmadı. tabii kulaklığı takıp akşamları dışarda yürüyüş yaparken hayal kuruyorum,aklımdan klip çekiyorum vs. ama bu normal yani. yorumlarda gördüğüm çoğu şeyi küçükken yapıyordum ve kendimi çok salak hissediyordum bunu nasıl bırakırım diye düşünüyordum. okuldaki ergenleri sevmiyordum ve arkadaş olacağım tipler değillerdi, evde zaten sürekli ailemle tartışıyordum vs. bütün gün ama bütün gün müzik dinliyordum. kulaklığı takıp sabahtan akşama kadar hayal kuruyordum, nefret ettiğim ya da beni üzen insanların bana kıskanarak baktığını, çok önemli bi insan olduğumu, ben sahnede şarkı söyleyip dans ederken beni izlediklerini vs. hayal ederdim. tabii ki bunda bi şey yok insan kendini sahende şarkı söylerken hayak eder yani ne var, ama o zamanlar aşırı fazlaydı bu ve normal hayattan nefret ediyor gibiydim. bazıları yazmış en komiği de müzik dinlerken sallanmak, yürümek vs. bu tarz şeyler yapıyordum sonra da 'ben napıyorum bundan kurtulmam gerek acaba bi rahatsızlığım mı var' diyordum.müzik dinleyip hayal kuramayacağım için başkasının evinde kalmak istemezdim.
tam olarak nasıl yendim hatırlamıyorum ve bilmiyorum fakat ünıversiteye geçince yurtta kalmaya başladım ve manyak gibi müzik dinleme ortamım olmuyordu bu biraz azalttı. ayakta müzik dinlesem odaya arkadaşım girip rezil olabilirim diye kendime hakim oluyordum jdfjfj. dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğum var normalde de insanların dediklerini çok anlamam o yüzden nasıl odaklanırız nasıl dersi dinleriz vs. bilemiyorum. fakat bu saçmalık derecesindeki hayal kurmam; gerçek hayata girmek zorunda kalınca ortadan kalktı. çalışmaya başladım, zaten yoruluyordum vs. sadece dinlenmeyi düşünüyordum. iş yerinde de hayal kurar gibi oluyorsun tabi ama çok az. şuan böyle bi sıkıntım hiç yok. uyumadan önce sevdiğim insan hakkında hayal kurarım, sokakta yürürken aklımdan klipler çekerim vs. bunlar normal insanlar gibi. söylemek istediğim; Ben bunu farkında olmadan yaşamış ve atlatmışım, hayatın içine daha çok girmeye başladıkça azaltmış oldum. eskiden vaktim boşa gidiyor gibi hissederdim, şimdi hayallerimi gerçekleştirmek için uğraşıyorum.hayaller en önemli şeylerdir bir sürü hayalim var ve onları gerçekleştirmek için yaşıyorum. ve daha da mutlu bi insanım, çünkü artık hayal değil GERÇEK diyebiyorum :)
lütfen yapabileceğinize inanın, kendinizi tuhaf hissetmeyin.
Mrb bn hani asiri fazla dalamiyorum uniye hazirlandigim icin zamanim yok. ama muzik dinlerken ve gece yatmadan once hayal kurmaktan kendimi alamiyorum bu normal midir yoksa bnde de bu hastalik var mi?
@@desertwolf8704 eğer sorumluluklarini aksatiyorsan hayal kurmak için ve sabahtan başlayıp akşama kadar hayal kuruyorsan ve hayal kurarken mimik kullanıyor yürüyor koşuyor isen olabilir bu şey
hocam sizi yeni takip etmeye basladim ama inanin sizin yaptığınız bu meslek insanliga ve topluma verilmiş en buyuk hizmet ve dolayisiyle en degerli ödül dur ağzınıza yureginize sağlık allah sizin gibi kiymetli insanlara ömürler versin inşallah
Benim durumum biraz korkutucu, bunu ilk defa dışa vuruyorum. İlkokuldan beri hayal kurarken konuşuyorum ağlıyorum farklı mimiklerle bambaşka bir hayatın ortasına koyuyorum kendimi. Hiç zaman veya mekan fark etmiyor durduk yere konuşmaya başlıyorum, başka bir dünya kururyoum kendime. Hayali arkadaşlar kendimi onların varlığına o kadar inandırmışım ki bu cidden çok korkunç. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum, bu artık masum bir şekilde hayal kurmaktan çıktı. Ben cidden kendimden korkuyorum. Kendimi hiç kontrol edemiyorum artık
Bende oyleyim bazen kendimi o kadar cok kaptiriyorum ki agliyorum..
Aynen
@@busrabozkurt7568 yolda kendi kendime konusuyorum anlatiyorum durduramiyorum konusmazsam yururken sıkılıyorum. Simdi maske var kimsr ağzımı gormuyor birinin yanindan gecerken de mırıldanarak konusuyorum
@@ilaydaerten6004 Senin adına üzüldüm. Yürürken bazen ben de sıkılıp konuşurum. Bu normal. Ama bu durumun çok sık olduğunu düşünüyorsan, yürürken başka şeylere odaklan ya da radyo aç dinle, müzik te olabilir. Bende bu hayal kurma durumu geçti artık. Çünkü hayal dünyası iyi bir yer değil. Gerçekleşmeyecek saçma bir hayal şey için gerçekleşebilecek şeyleri kaçıramam. Saçma hayaller kurup geleceğimi mahvetmemeye karar verdim. Umarım sen de iyi olursun :)
@@busrabozkurt7568 peki hayal kurmanı nasıl engelliyorsun
bendede madaptive daydreaming var o 500 bölümlük brezilya dizisi örneğinden daha iyisi bulunamaz her şeyi düşünüyorsun
Hocam size gerçekten inandım yani otohipnoz seanslarında bu hastalıktan kurtulacağıma inandım konuşmanız beni inandırdı ama şu beni düşündürüyor bu işin maddi tarafı ne kadar bende dahil olmak üzere maddi durumu iyi olmayan bir çok insan var maddi tarafınıda aydınlatırsanız size gelmek bizim için daha kolay olacaktır.
Şimdiden teşekkürler.
Öf işte gerçekliğe ve hayata dökemedikten sonra ne zeka işe yarıyor ne hayal gücü, bu dünyada ne varsa irade de var
Bende de şey oluyor. Mesela ailemle salonda tv izliyoruz ve bende de bu hayal kurma olayı öylesine bağımlı bir hale gelmişki hiçbir sebep yokken mutfağa gidip kanepeye oturup saatlerce kafamdaki seneryoyu yaşıyorum. Ama evde annemler var diye de ayağa kalkıp yürüyerek hayal kurmamaya çalışıyorum görmesinler diye. Ama bazen fark etmeden bi bakmışım mutfakta yürüyorum, konuşuyorum, hayalini kurduğum şey mimiklerime yansımış falan... Hayal kurduğum an başka (özendiğim,vsvs) tipleri kendim olarak görüp yani fiziksel olarak sanki dış görünüşüm onların dış görünüşüymüş gibi onların bedenine girip saatlerce hayal kuruyorum. Hele evde kimse olmadığında ohooo evin tüm odalarını tavaf eder gibi gezerek hayal kuruyorum zıplıyorum hopluyorum falan konuşuyorum ağlıyorum vsvs. Bide asla isteyerek yaptığım bisey değil otomatik gerçekleşiyor olaylar (spontane) ya mesela kendimle alakalı bir şeye ağlıyorum sanki o an tanıdığım birileri beni görüyormuş gibi tekrar sanki ben o kişiymişim de şöyle bir olay yaşamışım gibi ağlıyorum. Ya kendimle alakalı her şeyde bile sanki birileri beni görüyormuş gibi hareket ediyorum. Ya şu an olabildiğince basit kelimelerle anlatmaya çalıştım ama anlaşılması gerçekten de güç... Zor ama çok zor
Kesinlikle 😢, hayal kurmayı tetikleyen etkenlerden(müzik, film vs.) uzak durmanın etkisi fark ediliyor ama sürdüremiyorum-hayal kurmanın amacı kaçış değil mi oysaki-
Nerde olursam oluyum şarkıyı açar açmaz hayalim başlıyo kendimi durduramıyorum hoşuma da gidiyo
Umaruuuuu
@@_bugrabilgin hırrrrr
Tek başıma olmadığım ve beni anlayan insanlarin olması iyi hossettirdi ve motive etti.😌
Ben de gece yatarken hayal kurmadan bir türlü uyuyamıyorum hayal kurmadan uyumayı çok denedim ama bir türlü olmuyor bu normal mi?
Beyaz gürültü sesini açıp öyle uyuyabilirsin o ses hayal kurma engel olur
yaşayıp çözebilen var mı bu sene sınav senem 1 gram ders dinlemiyorum
Benim de son senem ve derslerden birşey anlamıyorum
@@めるべ psikiyatri mi önerdi
kardes sorunu cozmedim fakat ders calisirken hayalimdeki evrende ders calisiyomusum gibi yapiyorum. bende ise yariyor :d
Ne kadar istekli, anlaşılır ve güzel anlatıyorsunuz. Çok değerli. ❤️😊Ve ikna kabiliyetinizde çok yüksek.
Sorunumu buldum
Cocuklugumdan beri boyleyım hocalarım babama hep cocugunuz cok dalgın ders dinlemiyor derdii
Çok teşekkür ederim beni çok aydınlattınız,bende aynı durumdan muzdaribim, fakat dilediğim zaman an da kalmayı başara biliyorum,bu konu üzeri ne bi kaç kitap okudum ve faydasını çok gördüm.
en son iki gün bu hayal dünyasın da kalınca aman Allahım ben napıyorum dedim ve mümkün olduğunca durdurup anda kalıyorum, anda kaldıkça nekadar yetenekli ve akıllı biri olduğuma çok şaşırdım,meğer aklımı, yeteneklerimi hiç kullanamamışım otamatik pilotta savrulup gidiyormuşum zom bi gibi.Beynimdeki nin beni devre dışı bırakmasına izin vermeden benim onu kullanmayı öğrenmem gerek,buda an da kalmakla olabilir ancak sanırım, şuan tek bildiğim bu ve bunu yapmaya çalışıyorum.
İşin kötüsü bu otomatiğe geçme durumunda kendime de ufak ama senelerdir bırakamadığım bi zarar veriyorum,sanırım hocam sizin de dediğiniz gibi,benimki yaşadığım zor bi dönemde kaçış gibi başladı, yaklaşık 13 yaşındaydım ve şuan 25 hâlâ mücadele veriyorum,tedavisinin mümkün olmasına çok sevindim.size nasıl ulaşabilirim
Ben bayaaa film çeker gibi oynuyorum günlük işlerini ve görevlerini aksatıyorum beynimdeki senaryoyu oynamazsam ceza alıcakmışım veya acı çekicekmişim gibi geliyo bazen kendimi o kadar kaptırıyorumki ağlıyorum gülüyorum ve bunları oturarak değil ayakta hayal ediyorum o kız oturuyosa oturuyorum uyuyosa uyuyorum hayatım onun elinde gibi hissediyorum galiba bayya ilerlemişim
Evet ya bende oyleyim
Bana uygun gelen gelmeyen tüm videolarınızı hayranlıkla izledim. Bilinçaltı muhteşem bir şeymiş. Siz de gerçekten çok etkileyici anlatıyorsunuz. Çok teşekkürler. Ne güzel bilgiler öğrendik sayenizde...
Benim hayalim aslında çok olabilecek şeyler sadece 3 arkadaş.Beni önemseyen arkadaşlarımla oldugum eglendiğim bir hayal dünyam
Bir tek bende var sanıyordum. Ben genelde izlediğim veya gördüğüm film/dizilerden ilham alıyorum ama varya anlatsam öff :D Vallahi böyle böyle 6'dan fazla dizi felan bitirmişimdir. :D
Evet ya kendimi şizofreni gibi hisediyroum gerçek olmadıklarını biliyorum ama kurmadan duramıyorum sanki yüzüme bir su çarpsam cıkıcam hayallerden bıktım yeter ya of walahi yeter napcaz biz
Bende böyleyim müzikle beynimde film kuruyorum ,bu şeyin bir tek bende olduğunu sanardım amma araştırdıkdan sonra ,baktım yorumlarda bir çoklarında oluyormuş bunlar
Kurduğum hayale göre ağlıyorum, gülüyorum. Müzik dinliyorum sallanıyorum, odamda daireler çiziyorum. Yemek yiyorum "acaba yemek yediğimi hayal mi ediyorum yoksa gerçekten yemek mi yiyorum?" hissi çok kötü. Paralel evrende gibisin. Uyuyamıyorum geceleri, hayal kurmayı tercih ediyorum. Olmak istediğim ama olamadığım karakterlere bürünüyorum. Ne zaman hayal kurmaya başladım, ne zamandır hayal kuruyorum bilmiyorum. İçimden konuşuyorum, birisi var gibi duvara bakıyorum dışarıdan gören birisi bir monolog yapıyorum sanar. Aşırı derece hayal kurduğumu fark ettiğimde araştırdım ve benim gibi insanların olduğunu öğrendim. Hayatımı çok etkiliyor bu Maladaptive. Keşke kurtulabilsem...
Gerçek hayatta kötü bir olay yaşadığımda neyse arkadaşlarımın(hayali) yanına gider onlara sarılırım diyorum,resmen benim kaçış yerim oluyor,oraya giderek mutlu oluyorum.
benim, herkesinkinden farlı sanırım. ben asla kimseye söyleyemeyeceğim şeyleri kafamda diyslog şeklinde kuruyorum. bazen bi bakıyorum hocsnın 10dkdır anlattığı şeyi dinlememişim, başkasıyla olabilecek tartışmayı aklımda kuruyorum. psikolog, yakın arkadaşım, annem, ailem, hocalarım. radtgele biriyle bile diyslog içimde olduğumu düşünebiliyorum. çoğunlukla tartışma oluyor. derdimi anlatıyorum, nefretimi kusuyorum. karşısında ağlıyorum.
videonun benimle alakası yok sanırım. ah neyse, iyi günler 🙂
Peki bu durumdan kurtulabilir miyiz? Gerçekten bir süre sonra insanı rahatsız etmeye başlıyor
Hocam öyle hayaller kuruyorum haftalarca sürüyor öz güvenim yok gerçeği görmek istemiyorum hep dediğim olsun istiyorum beynimi boşaltmak istiyorum ne yapmam lazım
hocam 14 yaşında bana dikkat eksikliği tanısı konulmuştu.. Ritalin vermişti doktor. tedaviyi bıraktım şimdi 23 yaşındayım hayal kurma konusun da resmen artık uzman olabilirim resimle uğraştığım için beynimin içi hazine diye düşünüyordum. Ancak bir süre sonra hayallerin kalıcı olmaması ve anlık gerçekleşmesinden dolayı resim yapmak için oturduğumda hepsi yok oluyor. Bu seferde yazmaya başladım.. ama yine de toplum içerisinde bazen çok fazla hayal kuruyorum ve mimik oynatıyorum kendimi kaptırıyorum bazen yaptığımı fark ediyorum bazen etmiyorum bile. hayal esnasın da bana ailemden biri soru sorduğunda veya bana bir şey söylendiğinde farkında olmadan onları tersliyorum.. Ama o ara karşıda ki kişiye ne dediğimi bile hatırlamıyorum bunu dedinn dediklerinde şaşırıyorum :D
Başa çıkabiliyor musun?
Hocam 13 yıl önce bu duruma düştüm. Ben bir süre sonra bu durumu fark ettim hayal kurmayacam, dikkatimi toparlayacam dedim. Ben bir süre kendimi tutmaya çalıştım ama gördüm ki çook mutsuzum hemde çok. Yalnızım bunu gördüm hayatla mücadele edemiyorum. Bir bataklığa düştüm çıkamıyorum. Anladım bu hayaller beni ayakta tutuyor. Bataklık gibi bir ailem var elimi kolumu bağlamışlar ama benim çok umutlarim varmış ve bu umutlar beni ayakta tutuyor. Ve içinde yaşadığım bataklıkta en azından mutlu olmamı sağlıyor. Aradan 13 yıl geçti kendimi pek durdurmadım. Ama şunu fark ettim. Hayatla mücadele edemiyorum. Çünkü mücadele etsem ne kadar çirkin olduklarını görecem belki çirkinleşecem de. Şimdi ilk defa karantinadan sonra karar verdim kim neyse ben de öyle olacam. Ve başladım da. Ama görmek istemediğim hayat ve insanlar gerçekten çirkinmiş. Şimdilerde belki çok mücadele etmiyorum sadece gözümün alışması için bu çirkinlikler izliyorum. Kalbime diyorum sen bilmek istemesen de gerçek bu. Gözlerini kapasanda olan bu. Kimse güzelleşmiyor sen görmek istemiyince ya da anlamak istemeyince. Hayal dünya ancak istediğin güzellikleri sana sunabilir. Izliyorum şimdilik gözlerimi kapamadan , gözlerimi inandırarak ve kalbim 😔 . 15 yıllık arkadaşım ne kadar çirkin bir insanmış. 19 yıllık arkadaşımla aram açıldı. Kardeşlerim aynı ekmeği parcaladigim sizi ne bu kadar sinsi ve pis yaptı. Ben hayal kurarken mi oldu bunlar. Şimdi yalnızlığımla anlaştım. Dedimki en iyi dostumun sen olduğunu kimseye söylemeyeceğiz ve çok uzun zamanımı sana ayırdığımı da. Öyle bir film gibi gözlerimi kapamadan izleyecem bu çirkinlikleri öyle kolaya kaçıp ütopyalar ülkesine kaçmak da yok izle izle taki kalbim anlayana kadar. Sonra biz de mücadele etmeye başlarız. Mücadele edecem. Mucadele edecem
Ders çalışırken dersi bırakıp hayal kuruyorum olması imkansız olandan ve o dediginiz jest mimikler sahneleri bile yapıyorum bazen sesli eh be kızım diyorum gülüyorum dışarıdan biri izlese deli der heralde ama hayal kurmayı çeker mi insanin cani çekiyor olmiycagini biliyorum ama deneme ortasında aniden dalıyorum assiri dikkat bozukluğum var zaten ösym sınavında herkes soruları çözerken ben dışarıyı izliyorum bir soru çözüyorum hülyalara dalıyorum asla harıl harıl ders çalışamıyorum bu yüzden de
Aynı durum ama ben müzik dinleyerek yapıyorum nasıl bırakıcaz acaba
Kendi hayatımdan kaçmak için sürekli hayal kuruyorum. Bir yerden bir yere giderken kimse fark etmesin diye telefonla konusuyor gibi yapiyorum. Yolumu o kadar çok uzatıyorum ki. Ve bunun hastalık olduğunu yeni öğreniyorum.
Bu durumu yaklaşık 3 ay önce farkettim sadece hayal kurunca önemsememiştim ama bu hayallere göre ağlama gülme vb şeyler başlayınca bi terslik olduğunu farkettim. Hala engel olamıyorum ve kurduğum hayalleri görmeye başladım. Psikoloğa gitme imkanım şuan yok. Kurduğum hayallerin sonu hep kötü bitiyor. Bunları gördüğüm için beni korkutuyor. Buna engel olmazsam şizofreni olacağım diye korkuyorum. Hayal kurmamak için sürekli farklı şeylerle ilgileniyorum. Umarım kendimi ifade edebilmişimdir.
Ve hayallerimde ki arkadaşlarımı gerçektekilerden daha çok seviyorum sğslzğxlxşzşxş
Benden başka daha bir sürü insan varmış. en azından mutlu oldum..
Bi an ders çalışasım geliyor masaya oturup başlıyorum 2 saniye geçiyor sorna hayale dalıp çok çalışsam yok şöyle olurum yok böyle olurum derken ne ders kalıyor ne bişey
Çok enteresan gerçekten.. liderlerin psikolojilerini de irdeleyen bir konuşmanızı dinlemeyi çok isterim. Bilhassa kitleleri arkalarından sürükleyenlerinkini.. hitler Stalin Gandi vs gibi
Hem sosyal ansikyete hemde hayal kurma bozukluğum var . Hayat böyle çok zor .
Benim lise 1de okuyan yeğenimde var aynı durum. Onun sınıfında etrafında 1 çok cocukda aynı durum var. Aşağıda yorum yapanlara baktığımda hepsi 10-20 yaş arası. Ya çocukluk döneminde olduğunuz bir AŞI, ya da bebeklikte tüketilen MAMA'dan kaynaklandığını sanıyorum. Başka bu kadar yaygın olması için aklıma bir şey gelmiyor.
Ben 19 yaşındayım ve bugüne kadar bu sorun bende varmış. Işin ilginç yanı bunu daha dün fark etmem oldu. Bu durum her insanda vardır diye düşünüyordum yıllardır. Ancak öyle değilmiş. Bugüne kadar neden derslere odaklanamadigimi neden çok istememe rağmen ders çalışamadigimi anladım. Bu durum beni çok üzdü. Yks hazırlanıyorum ama bu sorun nedeni ile ders çalışamıyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Bir film bir dizi vs izlediğim zaman o filmi sanki baştan yazıyormus gibi hayal kuruyorum ne yapacağım hiçbir fikrim yok.
Naptınn
Hocam yine aydınlatıcı video gelmiş, kuzenime bu teşhis kondu uzun zaman önce ve o sorundan kurtuldu, aşılabilen bir problem yani
Nasıl aştı acaba öğrenebilirmiyim
nası
Nasıl ?
Nasıl iyileşti lütfen söyler misin bunu atlatmaya çok ihtiyacım var lütfen yazın
Lütfeeeen söyler misin ? 🥺🥺🥺
Hayallerle yaşayani gercekler silkermiş harika bir video daha saolun hocam sayenizde ne kdr sorunlu insanlar oldugumuzu farkediyoruz 😀
Bende senelerdir var 19 yaşındayım ve sadece 1 tane senaryo değil dört beş tane birden var. Bunun bir bozukluk olduğunu bilmiyordum herkes böyle sanıyordum arkadaşıma anlattığımda çok şaşırdı. Benim gibiler yok diye düşünmüştüm çevremde böyle insanlar yoktu. Şimdi yorumları okuyunca sevindim baya. Benim bu hastalıktan en büyük kaybım üniversite sınavı oldu 2. Kez mezuna kalışım umarım her şey yoluna girer
İlk yorum Mehmet hocam seviliyorsun ❤ (videonu bekledim)
Gencligimi bu sekilde harcadığım icin cok kotu hissediyorum ama gercek hayatta o kadar yalniz hissediyorum ki hayallerimde arkakaslarim bana sıkı sıkı sariliyor hep yanimda oluyor sonra orda olmak istedigim kisiyim anksiyete yuzunden kimseyle konusamiyorum kafayi yemek üzereyim artik sadece gercek hayatı yasamak istiyorum
en onemli sey anksiyeteni yenmek, sosyallesince azaliyor
Ben artık çok sıkıldım bu durumdan bunu hiç bir zaman sorun olarak görmüyordum geçen sene ve bunda önceki senelerde sürekli hayal kurardım bunun sebebi ise çok asosyal hiç arkadaşım yoktu bnm ailem baskıcıydı ve sürekli elimden telefonu alırlardı .bnde okuldan döner evde 4 duvar arasında kalırdım çünkü yapıcak hiçbir şeyim yok hiç arkadaşım yoktu.kendimi hayallere adadım mutluydumm ailem bana ceza verdikleri için ders çalışmam için zorlamıyorlardı ve sabahtan akşama kadar tavana bakarak sadece hayal kuruyordum sadece ve onların arkadaşları varsa bnmde hayallerim var deyi hemen yemeği yiyip hayal kurmak için heycanlanırdım erkenden yatmak isterdim herneyse liseye geçince elime telefonu mu verdiler baya mutluydum ilk başlarda kendime yeni bir senaryo uydurmaya başladım bu sefer ki diğerinden garipti daha gerçekleşmesi zordu küçüklüğümden beri ilgi bağımlısıydım ama kimse bunun farkına varmazdı ama bn hep kendimden bahsedilsin isterdim öyle olmadığı için oyuncu olduğum bir senaryo kurdum hala devam ediyorum ordaki karakter bnm tam tersimdi çok güzeldi fiziği çok hoştu her şeye yeteneği vardı ve herkes onu severdi yani o kadar mükemmel diki aramızdaki tek benzerlik adımızdı her neyse gün geçtikçe abartıyordum en küçük detaylarına kadar vardı eğleniyordum mimikler felan derken çok sıkıldığımı farkettim hayal kurmaktan değil bunların gerçek olmamasından önceden aman zaten gerçek olmucak diyip hayal kuraar hiç üzülmezdim tam tersi oldu şimdi bu hayallerimdeki kız olmak istemeye başladım hayatımdan nefret etmeye kendimden iğrenmeye başladım o kadar kötü oldum ki niye yaşıyorum hiç bir faydam yok eğlenmiyorum o kadar çok istedimki hayallerimdeki kız olmayı hatta baya sinirlerim felan gerildi şu iki gündür hayal dünyamdan kopmaya çalıştım fakat ister istemez yine kendimi orda buldum ağladım sonra araştırdim felan işte burda bnm giblerinin olması ve daha demin hunharca ağlamam şuan bni sakinleştirdi niye yazdım bilmiyorum sadece içimi dökmek istedim teşekkürler kim okur bilmiyorum ama olsun yazdım işte
sen bensin💕
Ciddi bir terapi süreci deniliyor ama bunu karşılamayacak insanlar hocam bence bu bilgilendirme her psikiyatri ve psikologta olmalı
Odaklanamamasi sadece hayalle ilgili bu durum değildir geçmiş düşünceler takintilar hayal birleşip ortaya feci bi durum çıkıyo düşünce harman oluyo bukadar kargasanin içinde gerçeği etkinlestirmek baya zor oluyo(@@)
Normalde herkesin yaşadıktan 5 dakika sonra unutacağı bir olayı haftalarca aylarca düşünüyorum keşke öyle yapmasaydım falan diyio farklı farklı senaryolar kuruyorum kafamda
Hayal kurmak güzel bir his rahatlıyorsun falan ama kısa sürüyo. Müzik bitince uyanıyosun gerçekler tokat gibi çarpıyo sonra suratına. Bu yüzden kurtulmak istiyorum hiç değilde azaltmak. Çünkü hayatımı gerçekten etkiliyor. Psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu belki de o yüzden hayatım da ki olumsuz şeyler beni hayal kurmaya itiyo çünkü mutlu değilim.Bir de şu karantina dönemi sürekli evdeyim bu yüzden daha çok hayal kuruyorum eskiye göre sanırım inşallah düzelir ya bıktım
Arkadaşlar bu konu ile ilgili bir şey keşfettim sizlerlede paylaşmak istiyorum.Maladaptiveyi yenmenin en etkili yolu gerçek yaşamında eğlenceli olabileceğini kendimize inandırmak.Zevk alabileceğiniz şeylerle kendinizi meşgul edin.Bir süre sonra hayal kurmak sıkıcı gelmeye başlıyor.Yani hayal kurmanın temeli gerçek yasami sıkıcı bulmaktan geçiyor.Genellikle asosyal insanlarda görüldüğü açık yani insanlararası iletisimimizi güçlendirmek,odamızda çıkıp dünyaya aç olmak şart.Ozellikle kendimde denedim:yeni hobiler edindim,yeni insanlar tanımaya başladım.Ve suan hayal kurmak bana vakit kaybı olarak görünmeye başladı.😊😊
aynen öyle ya bende üniversiteye hazırlanıyorum yakınlarım tarafından çalışkan ve zeki diye övülen birisiyim. ama çoooooook asosyalim erkek arkadaşlarım çok oldu ama kız arkadaşım 1 2 kişiyi geçmez tipsiz biriside değilim ama çekiniyorum insanlarla konuşmadan. Sanki konuştuğum kişiler benim yüz hatlarımı inceliyor gibi geliyor. insanlarla haşır neşir olmayı, sosyal faaliyetlere katılmayı başarabilirsem bu hayal kurmayı felan bırakacağımı düşünüyorum. inşallah başarabilirim. Rabimm hepimizin yardımcı olsun inşallah.
@@ibrahimyuksel4151 şu yüz hatlarımı inceliyormuş gibi oluyor dediğin şey bende de var bu yüzden insanlarla konuşurken onlarla çok fazla yakın olmamaya çalışıyorum.
Dikkatimi istediğim zaman toplaya biliyorum satlerce değil de aralıklarla mesela otobüste derste evde her yerde kura biliyorum.Kurarken konusuyorum mimik yapıyorum sanki karşımda biri varmış gibi ama kimse olmadığının da farkındayım kurduğum hayyaller geliceğe dönümlü oluyor ama dikkat bozukluğum yok dersleri dinliyorum sosyal hayatım da da sorun yok.Çok fazla kitap okuyorum bundan kaynaklandığını da düşünüyorum çün ki eskoden bu kadar fazla kurmuyordum sadecr geceleri yatarken kuruyordum.Ama 6 7 aydır artmaya başladı.
Yaklaşık 6 yıldır bende de durum böyle (16 yaşındayım)
Mesela okuldan geldiğimde odama geçerdim - bazen kapıları dahi kilitlerdim- kendi kafamda yeni bir ben oluşturup o oluşturduğum kendim ile yine kendi kurduğum bir dünyada saatlerce yaşardım, yaşıyorum. Saatin nasıl geçtiğini asla anlamıyorum. Sabah 4 de odama geçiyorum-okuldan gelince- bir bakıyorum saat 11 falan olmuş. Ne ders çalışabiliyordum ne başka bir şey yapabiliyprdum . Asla ailemin yanına çıkmazdım hep odamdaydım ki zaten vaktin nasıl geçtiğini ben bile fark etmiyorum.
Her ruh halime göre bir dünya kuruyordum. Bazen bir şarkıcı bazen bir cumhurbaşkanı bazen ise TH-camr
falan filan gidiyor böyle
Hani sadece oturarak da kurmuyorum bu dünyaları. Mesela TH-camr isem ciddi ciddi video çeker gibi odada dolanıyorum. Mesela kitaplar hakkında vdieo çekyirosam sırf kafamda video çekmek için koca kitaplığı indirip tekrar saatlerce - video çekiyormuşcasına- konuşa konuşa yeniden raflara diziyorum.
Mesela danscı oluyorum ve cidden dans ediyorum - hatta bunun için yaklaşık 300 küsür şarkıdan oluşan ve hepsini aktif olarak dinlediğim, kullandığım şarkılardan olulan bir oynatma listem bile var-
Mesela sadece bu danscı olduğum dünya yüzünden kaç kez yaralandım. Bacak ağrılarından geceleri uyuyamadım..
Ama cidden bunları yaparken kendi odamda değil de kafamdaki dünyadayım. Ben şuan yaşadığım dünyada yaşadığımı unutuyorum...
Ve an itibari ile bu video ile bunun bir hastalık olduğunu öğrendim :(
Odama dünyaları sığdırıyorum..
Hiçbir hayali de bilinçli olarak kurmuyorum. Kendiliğinden oluyor her şey ve hepsi de o kadar gerçekçi ki..
Bütün bunlar olurken kahkaha atarak güldüğüm de oluyor salya sümük ağladığım da oluyor cidden birisi görse deli diye içeri tıkar
Benim hikayem bambaşka...
Kendime 1 yıl boyunca seveceğim bir hayvan seçiyorum (bu yıl tavuk öneceki yıl çitaydı) ve o hayvana sadece 5-6 tane özellik veriyorum görünmezlik mesela ve o hayvanla istersem ordu istersem kraliçe meslek hayatımı yaşıyorum herşeyi yapabilirsin bölüm bölüm
Deneyimim:
Çita: çita bir kraldim çoook büyük kapalı bir su parkı gibi bir yer oluşturdum aslında ormanda yaşıyodum ama 1 ay içinde değişiklik yaptım ve sonra bir sürü çita vardı ve sadece ben siyahtım
3 tane yavrum vardı hepsi siyahtı birisinin mat rengarenk benekleri birisinin çizgileri birisi bazı yerleri gökküşagı idi özelliklerini unuttum insanlar bizi göremiyordu ve birçok macera oldu ama anlatmıycam yorum çook uzun olmasın
Kartal:basitinden dağları izleyerek gökte uçmak
Abi kitap okurken test çözerken çözüp okuyorym ama beynim hayalde buna rağmen çöze biliyor ve okuyorum ilerliyorum ama hayal kurup beynim orda olmadan
Kafamdan şeyle tebrikler iki beyniniz var
@@listorin6314 acfafagshshshdh
Bende her gece böle ya aldatılma senaryosu ya bırı ölüyo sabaha kadar agladım kendı kendıme konuştum zamnlar oluyo uyuyabılmem için muzık acıyom ama olmuyo. Gunduz ise çoğu zamn yıne aynı oluyo hatta ve hatta aynanın karşosında saatlerce tanımadım karakterle yada arkadaşım sevgılım babam kımı hayal edıyosam konuşuyom bu düşünceler bnı çok yordu gulmeyı unuttum dıyebılırım. Durduk yere mutsuzum sinirlıyım nedenını anlam veremıyom. Sevgılımjn aldattıgını düşünmeye başlıyom şüphelerım oluyo yakaladım zamnlar oldu vehatta çoğu zamn hayalım degılde ruyamda gordum şekılde aldatılmalrım oldıu.en yakınım dedım ınsanlarla aram çok fazla açıldı.hergun acaba sırada ne var daha ne kadar olcak derken. Bn evlılığımı hiç hayal edemıyom ruyamda bıle gormuyom ve bu his hep bana ölümü düşündürüyo ve nasıl ölcemi defalarca hayalı kurmaya çalıştım olmadı ama kaybolcamı düşünüyom ve bn sanırım bu gecede rahat uyuyamıcam. Hasta mıyım bılmıyom ama hayal kurmak bnım için artık mutluluk degıl hep uzuntu verıyo aglayarak uyumak ve mutsuz bı gun geçırmek bedenımi çok yoruyo.
Ben de buna kapılanlardan biriyim. Bunun yüzünden yemek yemeyi unuttuğum bile oluyor. Ama kontrol edebileceğime inanıyorum.
Hipnoza merak saldım şimdi de...
Izledigim her şeyden çok fazla etkileniyorum, ızledigim filmlerden kliplerden dizilerden röportajlardan sürekli kendimi o kişinin konumunda hayal ediyorum hayal olduğunun farkındayım ama elimde değil saatlerimi aliyo bu durum boş olduğum heran hayal kuruyorum bazen derse bile kendimi veremiyorum her şeyi bir kenara bırakıp hayal kuruyorum hatta bu durum ruh halimi bile etkiliyor bugün bunun psikolojik bir rahatsızlık olabileceğini düşündüm. Artık bu durum beni rahatsız etmeye başladı çünkü sinav senem napicami bilmiyorum