Byłam w dwóch zakładach psychiatrycznych zajmujacych się leczeniem zaburzeń odżywiania, nie spotkałam żadnej kobiety która pochodziła ze szcześliwego i dobrego domu. Nie rodzimy się z perfekcjonizmem my ten perfekcjonizm wykształcamy w odpowiedzi na to co dzieje się w domu. Dziecko chłonie wzorzec przekazywany przez rodziców i on jest bazą, punktem wyjścia a czasem jedynym jego oprogramowaniem jakie posiada. Nieprawidłowe bądź braki w wiezi z opiekunami zawsze tworzą poddatny grunt pod tego rodzaju choroby. To choroba dzieci i młodzieży odrzuconych przez rodziców pozostawionych ze swoimi problemami przez to bardzo samotnych. Ze zdrowych i szcześliwiych rodzin wyrastają zdrowi i szcześliwi dorośli. Tylko że wielu rodziców pracuje na etatach często robiac rzeczy bez sensu, pod duzą presja czasu, z przełożonymi ktorzy nie są prawdziwymi liderami w ktorych atmosfera jest do kitu kazdy udaje że jest lepszą wersja siebie najlepiej bez żadnych uczuć bo to passe w biznesie. Wychodza do pracy rano jak jest ciemno w okolicach 7 wracają tez jak jest ciemnio a zrobienie zakupow czy apteki po pracy jeszcze wiaże sie z odstaniem w kolejkach bo po pracy wtedy wszyscy mogą dopiero załatwiać swoje sprawy. Jak juz dotra do domu to ich poziom energi jest niski są zmeczeni, czesto sfrustrowani. Czy taki rodzic cos dobrego z siebie da dziecku? W najlepszym razie na półgwizdka. Ludzie którzy żyją w dobrych środowiskach pracy, w których jest elastyczność w wymiarze etatu, ruchomy czas rozpoczynania pracy dobre wynagrodzenia są zdrowsi spokojniejsi. Powinnyśmy pracować 7 h dziennie zeby zykać wiecej czasu na rodzinę i odpoczynek. To warunki w jakich funkcjonujemy decyduja kim jesteśmy i jak się zachowujemy. Wypoczety i spokojny człowiek to człowiek mniej nerwowy, bardziej empatyczny, krearywny i pojemny na problemy i wsparcie swoich dzieci. Zmeczony i sfrustrowany pracą z dojazdami nie. To wszystko jest ze soba powiazane dlatego bardzo brakuje mi debaty nad tym w jakich warunkach pracy żyją polskie rodziny w dużych miastach i mniejszych też. Debaty nad tym jak polityki korporacji czas pracy kultura organizacyjna i elastycznosć ksztaltuja życia ludzi i maja ogromny wplyw na ich życie rodzinne badź jego brak. Do tego skala mobbingu jest ogromna a o tej przemocy w ogóle się nie mówi a sady 90 proc spraw orzekają na korzysć pracodawców z braku dowodów. Żyjemy w przemocowym na wielu poziomach państwie i w opresyjnych kulturach organizacyjnych firm w ktorych człowiek mało się liczy i ma się podporządkować. Odrózniamy się tym od krajów zachodu którzy szanują pracownikow w wiekszym stopniu i pracują mniej od Polaków. Można się tam poczuć bezpieczniej być może dlatego jest w tych krajach większy poziom urodzeń dzieci w tym tez przez Polki. U nas sytuacja zmierza do katastrofy a psychiayrzy, psychoterapeuci rehabilitanci kiliniki leczenia bolu, endokrynolodzy mają pelne rece roboty bo ludzie nie wyrabiają. Tylko nauczeni zaciskania zębów nic nie mówią albo wypierją fakty. Laduja na zwolnieniavh kiedy pojawiaja się myśli samboójcze. Naprawde nie idziemy w dobrą stronę i to pracodawcy i rzadzacacy najbardziej za to odpowiadają. Zboczyłam z tematu sorry ale widze to jako całośc i wydaje mi sie to cholernie istotne. Pozdrawiam!
Właśnie końcówka wiele mi przypomniała. Mam cudowne dziewczyny,ale bardzo słabe psychicznie,mało odporne na zło a przyczyniłam się do tego ja, zaniedbada,słaba, pogubiona. Dziękuję za dziś
Myślałam, że odcinek nie dla mnie. O jakże się pomyliłam! Mam wiele różnych demonów, o których nie potrafię mówić pomimo upływającego czasu. Ale☝️Jestem mamą dorosłego syna, który ma normalną relację z jedzeniem i wygląda fantastycznie. Dba o siebie, je jak chce i nie przychodzą do niego takie głupie myśli jak do mnie: jesteś gruba jedz kapustę. „Udało się” nie przenieść demonów z pokolenia na pokolenie. A Kach - uwielbiam słuchać jak mówi🫶
Super że pojawił się taki wywiad w polskim YT. Będę podawał dalej dla psychoedukacji ❤
Dzięki!!!!
Byłam w dwóch zakładach psychiatrycznych zajmujacych się leczeniem zaburzeń odżywiania, nie spotkałam żadnej kobiety która pochodziła ze szcześliwego i dobrego domu. Nie rodzimy się z perfekcjonizmem my ten perfekcjonizm wykształcamy w odpowiedzi na to co dzieje się w domu. Dziecko chłonie wzorzec przekazywany przez rodziców i on jest bazą, punktem wyjścia a czasem jedynym jego oprogramowaniem jakie posiada. Nieprawidłowe bądź braki w wiezi z opiekunami zawsze tworzą poddatny grunt pod tego rodzaju choroby. To choroba dzieci i młodzieży odrzuconych przez rodziców pozostawionych ze swoimi problemami przez to bardzo samotnych. Ze zdrowych i szcześliwiych rodzin wyrastają zdrowi i szcześliwi dorośli. Tylko że wielu rodziców pracuje na etatach często robiac rzeczy bez sensu, pod duzą presja czasu, z przełożonymi ktorzy nie są prawdziwymi liderami w ktorych atmosfera jest do kitu kazdy udaje że jest lepszą wersja siebie najlepiej bez żadnych uczuć bo to passe w biznesie. Wychodza do pracy rano jak jest ciemno w okolicach 7 wracają tez jak jest ciemnio a zrobienie zakupow czy apteki po pracy jeszcze wiaże sie z odstaniem w kolejkach bo po pracy wtedy wszyscy mogą dopiero załatwiać swoje sprawy. Jak juz dotra do domu to ich poziom energi jest niski są zmeczeni, czesto sfrustrowani. Czy taki rodzic cos dobrego z siebie da dziecku? W najlepszym razie na półgwizdka. Ludzie którzy żyją w dobrych środowiskach pracy, w których jest elastyczność w wymiarze etatu, ruchomy czas rozpoczynania pracy dobre wynagrodzenia są zdrowsi spokojniejsi. Powinnyśmy pracować 7 h dziennie zeby zykać wiecej czasu na rodzinę i odpoczynek. To warunki w jakich funkcjonujemy decyduja kim jesteśmy i jak się zachowujemy. Wypoczety i spokojny człowiek to człowiek mniej nerwowy, bardziej empatyczny, krearywny i pojemny na problemy i wsparcie swoich dzieci. Zmeczony i sfrustrowany pracą z dojazdami nie. To wszystko jest ze soba powiazane dlatego bardzo brakuje mi debaty nad tym w jakich warunkach pracy żyją polskie rodziny w dużych miastach i mniejszych też. Debaty nad tym jak polityki korporacji czas pracy kultura organizacyjna i elastycznosć ksztaltuja życia ludzi i maja ogromny wplyw na ich życie rodzinne badź jego brak. Do tego skala mobbingu jest ogromna a o tej przemocy w ogóle się nie mówi a sady 90 proc spraw orzekają na korzysć pracodawców z braku dowodów. Żyjemy w przemocowym na wielu poziomach państwie i w opresyjnych kulturach organizacyjnych firm w ktorych człowiek mało się liczy i ma się podporządkować. Odrózniamy się tym od krajów zachodu którzy szanują pracownikow w wiekszym stopniu i pracują mniej od Polaków. Można się tam poczuć bezpieczniej być może dlatego jest w tych krajach większy poziom urodzeń dzieci w tym tez przez Polki. U nas sytuacja zmierza do katastrofy a psychiayrzy, psychoterapeuci rehabilitanci kiliniki leczenia bolu, endokrynolodzy mają pelne rece roboty bo ludzie nie wyrabiają. Tylko nauczeni zaciskania zębów nic nie mówią albo wypierją fakty. Laduja na zwolnieniavh kiedy pojawiaja się myśli samboójcze. Naprawde nie idziemy w dobrą stronę i to pracodawcy i rzadzacacy najbardziej za to odpowiadają. Zboczyłam z tematu sorry ale widze to jako całośc i wydaje mi sie to cholernie istotne. Pozdrawiam!
Smutna prawda :(
Wielkie dzięki za poruszenie tak bardzo ważnego tematu. 🍀🙏
Kolejne wartościowe treści 👏🏻 dziękuję Gosiu 🩷
Dziękuję za obejrzenie
Cieszę się na nowy podkast. Uwielbiam twoje treści. Dziękuję ❤❤❤
Dziękuję:) Częstuj się nowym odcinkiem! Smacznego:)
Właśnie końcówka wiele mi przypomniała. Mam cudowne dziewczyny,ale bardzo słabe psychicznie,mało odporne na zło a przyczyniłam się do tego ja, zaniedbada,słaba, pogubiona. Dziękuję za dziś
Walcz o siebie!
Bardzo fajny odcinek, otworzył mi oczy na wychowywanie dzieci 😊
dziękujemy!
Dobrze, że poruszasz ten temat, ponad dekadę w tym tkwiłam, straszne piekło.
dziękuję!
Myślałam, że odcinek nie dla mnie. O jakże się pomyliłam! Mam wiele różnych demonów, o których nie potrafię mówić pomimo upływającego czasu. Ale☝️Jestem mamą dorosłego syna, który ma normalną relację z jedzeniem i wygląda fantastycznie. Dba o siebie, je jak chce i nie przychodzą do niego takie głupie myśli jak do mnie: jesteś gruba jedz kapustę. „Udało się” nie przenieść demonów z pokolenia na pokolenie. A Kach - uwielbiam słuchać jak mówi🫶
Cudowny podcast ! ❤❤
Dziękuję bardzo
nienawidzę jak ktoś mówi o dziecku "my"