Bir İnsanın Çocukluk Travmasından Kurtulması ve Bilinçaltını Temizlemesi Mümkün Müdür?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 21 ต.ค. 2018
- Çocukluk travmaları insan hayatını derinden etkiler. Peki travma yaşamış insanlar travmalarıyla uyumlu şekilde yaşamayı nasıl öğrenir?
Kötüler, kötü olmaktan rahatsız olmuyor ve iyilerin de hayatını mahvediyor.
Ben travmamı annem teyzem ve ablam ile aynı ortamda paylaştım. Bana bunu yaşamayan kadın yok dediler. Ben kendimi ikinci kez değersiz hissettim. Senelerce kendimi ifade etmek istediğimde hep özgüvensizlikten ifade edemedim. Yüzleşmek istediğimde otoriter babam niye bana söylemedin dedi ve sonra bana söylemeni sağlayamadığım için özür dilerim dedi ve ben kendimi gerçekten iyi hissettim. Annemle paylaştığım ise annem beni suçladı. 7 8 yaşındaydım nasıl beni suçlarsın asıl suçlu sensin beni korumalıydın dediğim günden beri de aramız iyi değil. Kendimi onun kızı gibi hissetmiyorum
Seni çok iyi anlıyorum anneler bazen çok cahil olabiliyor
‼️‼️‼️ arkadaşlar çözümünü buldum bizzat bu sorunu yaşamış ve çözmüş birisi olarak şunu tavsiye edebilirim mistik yol diye bir kanal var bilinçaltı tramva silen meditasyon geçmişi bırakma meditasyonu geçmişin yüklerinden kurtulma olumlamalarini düzenli ve 1 ay dinlemek- geçmişteki olayların iyi yönünü görmek ve ders almak-bol bol gülmek geçmişteki olaylardan dolayı kin ve öfkeyi bırakmak
Psikologlar zaman zaman cinsiyet ve sosyal çevrenin etkilerini göz ardı ediyorlar gibi geliyor bana. Amerika'da yaşayan Oprah Winfrey için geçerli olan bir doğu ilimizde yaşayan bir genç kız için de aynen doğru mudur emin değilim. Örneğin psikoloji bölümünde öğrenciyseniz çevrenizdekilerle bazı özel şeyleri paylaşabilisiniz. Ama mühendislik bölümünde öğrenciyseniz cinsiyetinize göre değişir. Erkekseniz ileride birileri söylediğiniz her şeyi kariyer basamağında sizi elemek için kullanabilirler. Benim naçizane tavsiyem atalarımızın dediği gibi "Halden bilmeye halinizi bildirmeyin", bugünkü sırdaşınız yarın en büyük rakibiniz olabilir. İnsanların hayatlarını sebepsiz yere mahvetmekten zevk alanlar da olduğunu unutmayın.
Yinede hayatta herkesin yaptığının cezasını çektiğini görebiliyoruz, bazen seneler sonra bile olsa
@@sultane.8377 Çok doğrusunuz.
👍👍
Böyle diye diye insanlara güvenmez ve hicbirseyimi anlatamaz oluyoruz ama...
Zaten herkese herseyden bahsedilmez ama insan yakin cevresine bahsedmeli bence bahsetmeyince yuk olarak kaliyo
Çocukluğumda bir çok kez şiddet gördüm, bir kez taciz edildim ergenlik dönemimde lisede bir kez daha taciz edildim ama bunların hepsi geçmişte kaldı sırtımda bir yük değil bunları sadece yaşadım hala yaşamıyorum ama en son 2 yıl önce kendi öz abim tarafından taciz edildim ve babamı aradım babam gelmedi gelebilirdi ama gelmedi sonra normal bir şekilde eve geldi ve bana evde şort giyersen olur tabi diyerek bacağıma vurdu o gün hiçbir şey yapamadım 1 yıl boyunca babamın bu davranışı yüzünden bunun normal birşey olduğunu düşünmeye başladım olabilirmiş gibi olağan bir davranışmış gibi ama o bir yıl boyunca her gece sabaha kadar bunu düşündüm hatta bazen intihar etmek bile istedim çünkü bir ailem yoktu evet bir ailem vardı ama artık yoktu kimsesiz gibiydim ama her zaman içimde herşeyin çok iyi olacağına dair bir fikir vardı ve bu beni kaldığım yurdun terasından her seferinde aşağı atlamadan geri çeviren şeydi önce en yakın arkadaşıma anlatmaya çalıştım ve olayı anlatırken kötüleştiğim için doğru zamanın gelmediği kanısına vardım fakat şimdi bunun doğru zamanı insanlara istediğim gibi bunu anlatabiliyorum çünkü ben suçlu değilim onlar hasta onları hasta olarak kabul ettim iletişim kurmaktan kaçınıyorum mesleğimi elime alıncada temelli onları hayatımdan çıkarıp ölmüşler gibi davranacağım çünkü zaten şuanda benim için yoklar babamla defalarca kez konuşmaya çalıştım ve buna iyi gelmedi onlardan özür falan birşey beklemiyorum çünkü hastalar. Psikopatlar gibi onlardan insanlık özelliği bekleyemem beklemiyorumda sadece kanatlanıp uçma zamanını bekliyorum çünkü onlardan manevi bir beklentim yok
th-cam.com/channels/3v9waaAEqtbf1KtuJzFdsg.html
Baştan sona kurcala eminin çok iyi gelecek bilgiler bulacaksin.
İğrençler. Kendini sorgulama zira senlik bir durum yok ortada. Allahtan başka kimseye fazla güven ve sevgi beslemeyince beklenti oluşmuyor ve insan bâki olan huzuru buluyor aslında.
Şunu söyleyebilirim kendini suçlama ya da neden herkes normal benim ailem böyle diye düşünme . . İnsanların kıblesi şaşmış masum insanlar o kadar zor durumdaki yalnız değilsin inan . .
Umarım istediğin hayatı yaşarsın sen çok güçlüsün ve yalnız değilsin ⚘
Tek başına böyle bir olayı atlatıpta böyle iyi ve umut dolu fikirlere sahip olman çok güzel tebrik ederim kardeşim. Herşeyin hayırlısı ve sağlıklısı olsun senin için bütün hayatın boyunca.😇
Anneme tüm aile bireylerinin içerisinde küçük yaşlarda bana şiddet uyguladığını söylediğimde iyiki yaptığını, keşke seni daha fazla dövebilseydim cümlesini hiç unutamıyorum. O nedenle kendisiyle yıllardır görüşmüyorum.
Kendin için affet bir iki defa yüzeysel görüş sonra mesafe koy soğuk dur bunu kendin için yapmalısın .
Bunu sadece daha genç arkadaşlara örnek olsun diye paylaşmak istiyorum 5-6 yaşlarında fiziksel tacize uğradım ve şahısla aynı ortamda yaşadığımız için pskolojik ılarak da devam etti kimseye anlatamadım korktum kendimden iğrendim hep kirli hissettim çok neşeli dışa dönük bir çocukken içime kapandım oyun oynamaktan dışarı çıkmaktan kaçındım hatta eğer bakkala falan gideceksem evin dış kapğsğndan o var mı diye gözleyip sonra çıkıyordum bu korku sadece o şahsa değil tüm erkeklere karşı oldu abumden babamdan uzak durdum bana sarılmaya çalğştıklarında öfkeli davrandım ilkokula başladığımda içe kapanık sessiz ve kızgın bi çocuktum ama sadece bu değildi kendime de kızgındım çünkü güçsüzdüm ve kız çocuğuydum erkek olsam böyle bişey yapmazlardı ya da çirkin olsam ya da çok güçlü olsam dediğiniz gibi sırtımda bi kambur vardı ve ben onu göstermemek için hep güçlü çirkin bi erkek çocuğu gibi davrandım kız olmaktan nefret ettim güzel giyinmekten saçıma başıma özenmekten iğrendim hep reddettim gençkızlığımda hiç ayna karşısında süslenmedim ergelikte vücudum değişirken bundan utandım saklamaya çalıştım nefretim utancım korkum yalnızlığım daha da artmıştı yaşım 18 gelince bunu yakın arkadaşlarıma ve anneme anlattım afallemıştım çünkü yıllarca taşıdığım yükü hiç ağzımdan duymamıştım ilk defa yüzleşiyordum ve sonradan anladım ki bu sadece benim yaşadığım birşey değildi kız veya erkek her insanın başına gelebilen çirkin bir olaydı bu konuyla ilgili okudum dinledim anlattım ve aslında bunu kendime yük edenin ben olduğumu anladım çünkü korkup yüzleşmemiştim sırrımı derinlere gömmüştüm o da benimle birlikte büyüyüp hayatımı ele geçirmişti çocukluğumu ve ilk gençlik yıllarımı karanlığa boğmuştu onu içimden söküp attım 25 yaşındayım kendimi daha özgür hissediyorum kendimle bedenimle barıştım kadın olmayı seviyorum aynaya baktığımda kendime gülümsüyorum ve asla korkmuyorum farkındalığım arttı neyle kimle nasıl mücadele edeceğumu biliyorum hayat aynı hala tacizciler tecavüzcüler dışarda hepsine öfkem var ama onlardan korkup kendimi cezalandırmak yerine onlarlarla savaşmayı tercih ediyorum okuyan üreten kendini seven bi insan olmaya çalğşıyorum en büyük keşkem bunu daha öncğ halletmiş olmak istemem çünkü çocukluğum içimde ukde kaldı sizin kalmasın arkadaşlarım
Niran yapan kişiyle yüzleşmek gerekir diyor bu şart mı
Harikasın söylemlerin benide Motive etti çooook tşk yorumların için
@@abdullahberk6571 ⚘
Sizi bu videodan dolayı tebrik ederim. Nasıl affedilmesi gerektiğini en doğru şekilde anlatmışsınız.
Ben de 24 yașımda itiraf ettim 24 yașıma kadar insanlarla konușmamaya çalıștım hala utangacım sosyalleșemiyorum 33 yașımdayım. Ama yüzleșemem o kiși nerde bilmiyorum.. 6 yașımda yașadım bu olayı annem de gitti o yașımda hem bu olay ve annemde gidince yalnız kaldım babam kardeșlerimle çok zor zamanlardı.Allah bana çok iyi bi eș verdi șimdi ailemle çok mutluyum. Geçti çok şükür..
Hala bu TH-cam hesabını mi kullaniyorsunuz
Mükemmel bir paylaşım. Allah sizden gerçekten razı olsun. Bu kadar kıymetli bilgilere bu kadae kolay ulaşabilmemizi sağlamanız, büyük bir nimet.
*Hocam evi terk etmeyi düşünüyorum eve benzemiyor ama neyse bulunduğum ortamı günün birinde terk etmeyi düşünüyorum Çünkü burada bile zararlı kendine bile hayrı olmayan insanlarla yaşıyorum artık burada bulunarak kendime daha fazla eziyet çektirmek istemiyorum*
Ben 45 gun once terkettim ve suan kendi ayaklarim ustunde duruyorum. 7 senemi caldilar benden (abim ve babam) !
Allah razı olsun sizden öyle güzel samimi ve derin bilgilerinizden bizleri de mahrum etmediginiz için inşallah videolar devam eder
Ya hocam ilk defa piskoloji ilmiyle ilgilenip de ; yöntem ve çözüm bulan bi uzmanla karşılaştım . . Umarım çalışmalarınızda çok başarılı olur freud u falan geçersiniz de dünyanın konuştuğu bir uzman olursunuz yaaa çok istiyorum bunu 🌹
hocam birçok psikoloji ile ilgili olanların aksine apaçık ve gerçekci konuşmanıza bayılıyorum. Herşey sadece olumlu bakmaktan geçmekten ziyade suçlamaktan ve öfkeyi kusmaktanda geçiyor 👏 öfkemizi yutmak öğretiliyo herzaman herkeze malesef
Allah herkesi iyi insanlarla karşılaştırsın çünki iyi insanlarda var kalbinde merhamet olmayanlarda merhamet versin
Suçlama olayında suç kabul edilmiyor bu pislikleri yapanlarda genelde haya kalmamış olduğundan tam tersine dalga geçtiğinde bu travmanın aslından kıyaslanamayacak kadar büyük bir travma oluyor😥
Allah razı olsun, çok faydalı bir video.
cok güzeldi,hic sıkılmadan dinledim🙏🏻💖
Harika bir videoydu çok teşekkürler vicdanınıza sağlık
Bu sabah verdiğiniz bilgilerle beni aydınlattığınız için teşekkürler😢😑
Carpici basliklarinizla Guzel konulara deginiyosunuz! ! Tebrikler
. 2. madde için ağzınıza sağlık. En sinir olduğum ve asla katılmadığım şeydi durduk yere affetmek. Sizden duyduğum için çok rahatladım:)
7:50 suçunu kabul etmeyen insan o madur kişiye ekstra zarar verir
Ne bok yiicekmişiz peki
Hocam videolarınızı çok beğeniyorum. Çok teşekkür ederim.Sizden ricam EGO nun ne olduğunu anlatır mısınız?
Allah razı olsun sizden ya gerçekleri ögrendim ve kurtuldugumu hissediyorum artık
babamdan şiddet gördüm ve bu bende çok ağır bir travma yarattı, ona bu durumu dile getirsem yine şiddet görürüm 😀
20 yaşımı doldurdum. Ama hala 10 yaşımdayken sınıf arkadaşlarımın bana yaptığı muameleyi unutamıyorum. Çünkü çok gücüme gitmişti. Unutmaya çalıştıkça daha çok acıyo canım. Hala çok gücüme gidiyor.
Aynı durum çünkü çok fazla ezildik hiç iyi anımız olmadı. Hatırlaya bileceğimiz tek şeyler onlar ,kurtulamıyoruz. Bir de ailene anlatamıyorsan ,ailen onlardan biriyse batıyorsun.
Nasıl bi muamele gördün ki?
Evet çok kötü çok zoruma gidiyor aklıma geldikçe
Kader arkadaşayiz desene yıl 2007
Ben de anlatayım
Şehir degistirdik ve yeni başladığım okul da ilk gun 6 sınıfa baslaycam
Ama o sınıfa gidenler 1 sınıftan beridir tanışıyor ve nerdeyse hepsi aynı site de oturuyor
Neyse oturmak için yer arıyorum boş olmasına rağmen burası dolu fln diyorlar
Nasil değişik bir okul ve şehre geldiğimizi idrak edemedim olay batman da geçiyor
2 sene boyunca bana yapmadıkları eziyet kalmadı defterlerimi calmadan tut saçıma sakız yapistirmaklar
Cok büyük travma oldu ben de ateist oldum onlar yüzünden Allah denilen varlık benim zor günümde yanımda değilse ne için var?
Üstelik sevgisiz bir aile de büyüdüm o sorun değil çünkü hayata kötü başlarsan kötü gider öyle isye
@@neotrnty4717 Bizi güçlendiren acılarımızdır , Acı olmadan bizler birer hiçiz bence en büyük acıyı çekmiş insanlar zirvede durmaya hak kazananlardır :)
Değerli hocam. Her defasında insanımıza yararlı olabilecek önerilerinizi büyük bir kıvanç ile takip etmekteyim. Bu kere ele aldığınız Çocukluk travmaları bence tüm toplumu yönlendiren otomatik pilot gibi.......ben bu konunun önemi üzerinde 15 yıldan bugüne çalışmaktayım. Ve neticelerini de sizlerle paylaşmak arzusu ile "Çocuklar ülkesi " adlı kitabımı sunmak isterim.
En içten saygılarımla selamlıyorum
Y.mimar Karikatürcü Ali herkül ÇELİKKOL
Sagolun cok guzel anlatmissiniz
Annemi sevmem gerekmediğini ve annemin ben öyle sansam da özel biri olmadığını herhangi bir kadın olduğunu anlayınca geçti benim travmatikliğim
'ben öyle sansam da' demeniz çok etkiledi beni. çok haklısınız çünkü. biz öyle sanıyoruz. o masumiyetimizle annemizi babamızı özel sanıyoruz. bu çok acı
Annemi seviyorum ama beni kadınlar buyuttu baba annem annem teyzem halam babam bizi ben bebekken terk etmiş
Ben maskülen büyümek istiyordum
Ben tiravmalarimla yaşıyorum aslında sadece nefes alıp veriyorum buna yaşamak denirse çocukluktan ergenlige evliliğim hep sevgisizlik ilgisizlik pisikolojik baskı fiziksel şiddet anne ve baba dan sonra eşimden tek düşündüğüm ölmek ve kurtulmak 3 yıldır ilaç kullanıyorum ama yeterli değil artık yaşananları kaldiramiyorum sizi dinlerken sanki beni tarif ettiniz çok teşekkür ederim değerli bilgilerinize
Post traumatic growth.....kolay degil, ama "mumkun"....// Kanaliniz ve anlatim diliniz gayet iyi bence, devam...[ Fakat bir soru: "Post traumatic growth" surecinde, bilincaltindaki negatif kod/kaliplarin bu surece ket vurmamasi icin, birey ne yapmali...Diger deyisle, travma sonrasi gelisim sureci gosteren bireyin, bilincaltindaki negatif kod/kaliplari "tamamen" temizleyememe durumu/olasiligi halinde....ne yapilmali ki, gelisim sureci devam edebilsin.....]. Cocukluk sureci, bireyin yasaminda cok hayati ve travma denince, fiziksel taciz genelde ilk akla gelen; fakat duygusal siddet/taciz/cocugun duygusal ihtiyaclarinin buyuk olcude ihmali / toxic family vb...pekcok husus var.../ Her evli cift, anne baba olmamali kanimca...
Hocam noro format tekniği yapan biri var medyadan gördüm kafaya vuruş yaparak iyilestiriyor bunun icin degerli görüşünüzü merak ediyirum
ben de suçladım söyledim kendisine ama annem hala. suçunu itiraf etmiyor. bu bnm öfkemi çoğaltıyor. ondan nefret ediyorum
Kimse devamlı suçlanarak hatasını kabul etmez. Kendi içinde kabul etse bile devamlı suçladığınız için size karşı kendisini korur. Anneniz hatalıysa bunu biliyorsanız artık bir şey yapmanıza gerek yok bir kere içinizi döktüyseniz kendinizi koruduysanız bu yeterli. Hatasını kabul etmeyen insanla inatlaşıp devamlı yüzüne vurmanız sonucu değiştirmez. Bırakın kendisiyle yüzleşsin ama yine de kabul etmiyorsa bu onun karakterinin zayıflığındandır onu değiştiremezsiniz. Devamlı sizi yaralayan insanın yaranızı sarmasını beklemek yanlış. Yapabileceğiniz tek şey kendinizi ondan korumaktır. Eğer sürekli ispat etmeye çalışırsanız sürekli karşı çıkan biriyle karşılaşırsınız bu lüzumsuz savaşa girip kendinizi yıpratmayın. Biriyle devamlı bi şey ispat etme yarışına girmek onda şu düşünceyi uyandırır eğer uğraşırsam karşı çıkarsam benim dediğimi kabul edecek. Eğer kendinden emin olsaydı bana ispatlamaya çalışmazdı demek ki karşı çıkarak kendi haklılığımı ispatlayabilirim der. Şöyle düşünün bir yere davet edildiniz ama gitmek istemiyorsunuz bunun için de sebeplerinizi söylüyorsunuz bu karşı tarafta şu düşünceyi uyandırır eğer gelmemek için sunduğu sebepleri ortadan kaldırırsam davetime katılacaktır bu yüzden başım ağrıyor dersiniz o zaman ağrı kesici iç der keyfim yok dersiniz gelirsen ben seni neşelendiririm der. Gelmek istemiyorum deyip konuyu kapatacaksınız devamlı açıklamaya çalışmak karşı tarafa beni ikna et mesajı verir ya da beni ikna edebilirsin mesajı verir. Yani annenize devamlı gerçekte kendinizin haklı olduğunu ispatlamak için gerekçeler sunarsanız o da karşıt gerekçeler uydurarak kendi haklılığına sizi ikna edebileceğini zanneder. İspata lüzum yok haklı olan sizseniz konu kapanmıştır. Özür dilemesi için diretmeyin bunu yapacak karakterde bir insansa kendiliğinden yapacaktır yapmayacaksa üstüne giderek yaptıramazsınız. Nefretle kalbinizi yormayın kötü insan kötülük aptal insan aptallık yapar hepsinden nefret edersek kendimizi yıpratırız bizim tek yapabileceğimiz böyle insanlardan kendimizi korumak ve onları yalnız bırakmaktır
Ben annemden nefret edemiyorum suclamak istiyorum fakat kaliplar hala duruyorken istemeyerek kendimi sucluyorum bende bir hata var diyorum zaten cocuklugumdan beri suclanan hep bensem haklilardir diyorum. Karsit dusunceyi olusturamiyorym
Ne yaptı anneniz
Ben annemi 12 yaşında kucağımda kaybettim babamla güzel bir diyaloğum olmadı beni hiç anlamadılar kardeşlerim ve babam şimdi 46 yaşındayım ama hala o günün acısıyla yaşıyorum 2 çocuğum var hep sevdiklerimi kaybetme duygusu yaşıyorum beni hiç anlamayan bir insanla evlilik yaptım sürekli içip beni hirpalayan onu hiç sevemedim şuan ayrı yaşıyoruz 10 yıl oldu hayatla bağlantımi kestim dünyayı sevmiyorum hep yalnız ve değersiz hissettim kendimi hep son çocuk olduğum için kendimi fazlalık olarak görüyorum babam beni çok döverdi abilerim hep hiçe sayardi ben hiç kimseyi affetmiyorum bütün hayatımı kararttilar
Sizin neler hissedebileceğinizi çok iyi anlıyorum. Sizin gibi ben de 9 yaşımda annemi kaybettim. Ve tek çocuk olmama rağmen benzer durumu yaşadım. Şu an 26 yaşımdayım ve hala babamla aramda olamayan baba-kız ilşkisinin sancılarını çekiyorum. Ebeveyninin birini kaybettikten sonra aslında geriye kalan kişinin de ebeveynin olmadığını, olmaya çalışmadığını anlıyorsun. Üstelik bu ebeveynlik rolünün sana yüklendiğini fark ediyorsun , bu yüzden içim çok öfke dolu. Sizi çok iyi anlıyor, sizin gibi ben de kendimi kötü hissediyorum. Artık bu durumun getirdiklerinden kurtulmak istiyorum. Yaşınız kaç olursa olsun bir gün siz de bu durumdan kurtulmak istersiniz umarım.
Öyle düşünme lütfen çok değerlisin ❤️❤️❤️
Bence sen çok değerlisin
Saliha kaya siz cook degeerlisiniz
Altının değerini sarrafı bilir saliha hanımcım. Siz bilmeyenlere denk düşmüşseniz sizin kabahatiniz ne siz değersiz değil sadece şanssızdınız. Temkinli olun insanlara karşı ama kendinizi de tam kapatmayın böyle. Belki çok azdır ama yine de sizi anlayıp destekleyecek insanlar da vardır. Bakın burada size değerli olduğunuzu söyleyen insanlar var mesela. Hayat aileniz ve eski eşinizden ibaret değil başka insanlar başka hayatlar da var. O karanlık odadan çıkın ve geri dönmeyin kitleyin o odanın kapısını güneşe çıkın nefes alın. Sizi üzen insanlardan uzak durdukça hastalıklı insanlardan uzak durdukça kendinize şefkat duydukça iyileşeceksiniz. Burada yorumları okursanız sizin gibi şanssız nice insan var biz anormal insanlara göre kendimizi değerlendiremeyiz. Bir köre giydiğiniz bluzun rengini sorup yanlış cevap aldığınızda ona inanır mısınız bir sağıra mı sorarsınız dinlediğiniz şarkının güzelliğini. Siz değerlisiniz ve alçak insanlar bunu size hissettiremez onlar hissettiremedi diye onlara mı inanacaksınız böyle insanların yaptıklarına bakarak kendi değerinizi ölçmeyin.
Uyumlu bir yasam sürdürmeye çalışıyorum. Ve zaman zaman yüzleşiyorum yeri ve zamani geldikçe ve kurtuluyorum çok şükür. Yani ağlıyorum o zaman içime atıp yaşanmadığım acımı yaşıyorum ve onun üstünü çiziyorum.
En iyisini yapıyorsunuz.. Size kötü bir acı yaşatmış insanlara karşı özellikle Türk toplumunda yapacak bir şey yok maalesef. Zaten söyleyemiyorsunuz,etraf ne der korkusu yaşıyorsunuz.
Nasıl ağlayacak kadar o anlara donebiliyorsunuz.
:((
Affetmiycem, asla affetmiycem, asla
zeliş ne yaşadın zeliş eğer anlatmak istersen tabi 😔
Affetmemek sadece sana zarar verir. Birini affedersen onu düşünmeyi de bırakırsın. İnsan affetmediği zaman sürekli onun hakkında kötü düşünüyor, kendi kendini yitip bitiriyor, daha çok hırslanıyor, daha çok öfkeleniyor. Ben affettim daha rahatım. Bence sende affet. (Affetmek onun haklı olduğunu kabul etmek değildir.)
Iyiki iyiki sizi kesfettim mukemmel
mükemmel bir video tebrik ederim sizi
Acıyı nötrlemek, arınmak ve gereken yası tutmak diye tabir edilen bir süreç var aslında. Hipnoz yoluyla rahatsız eden olaylarla yüzleşiliyor, kilit olaydaki acıya ulaşılıyor, tekrar yaşanıyor ve acı bittiğinde gereken yaşam dersi alınıyor. Affetme seviyesine geliniyor. Aslında affetme seviyesine gelindiğinde bilinçaltı temizlenmiş sayılıyor. Affetmeden sonra rahatsız edici olaylar tekrar gelmiyor. Uzun bir süreç ve çaba gerektiriyor. Freud Adler, Jung, Gazzali bunu aşmak için çok çalışmışlar, uzun yıllar duygularına ulaşmak için araştırma yapmış ve inzivaya çekilmişler, sonuçta önemli eserler ortaya koymuşlar.
Affetmek kalbi olabiliyor mu? Şeklen ve lafzi ise işe yaramaz.
@BaBa YoRGuNOlaylara bakış açını değiştir.
Teşekkürler ❤️
Ne kadar anlaşılmış hissettiğimi anlatamam 🙏🏻
İnanın çocukken yaşanan psikolojik şiddet de enaz çocuğun tecavüzü kadar çok kötü. “köpek gibi yetiştirilmiş çocuk” kitabını tavsiye ederim.
Teşekkürler ✨
Şu anda 21 yaşındayım ve üniversite 3. sınıftayım. Amerika’da yaşıyorum.
Nerdeyse orta okulun en başından (6. sınıf) lise 3. sınıfın (11. sınıf) sonuna kadar düzenli bir biçimde hem fiziksel hem de duygusal olarak birden fazla kişi ve kişilerce sürekli istismara maruz bırakıldım. Doğrusunu söylemem gerekirse hiçbir zaman bu konuda kendimi suçlamadım, aksine hiç kimseyi suçlamadım desem yeridir. Taaa ki 4 sene kadar önce Amerika’ya yerleşene kadar. Ondan sonra bazı şeylerin farkına vardım ve suçlamam gereken birileri olduğunu fark ettim. Biraz komik gelecek ama bula-bula ebeveynlerimi buldum suçlayacak. Çünkü o kolejlere/özel okullara (belli bi komüniteye hitap eden) o kurumlara onlar beni göndermişti. Bana bi seçim hakkı tanımadan. Şehir değiştirmemize rağmen bula bula gene o okullardan bulup onlara göndermişlerdi. O okullar dışarıdan resmedildiği gibi değil ve bazı şeylerin üstüne hiç gidilmiyor ve apaçık görmezden geliniyor. Daha sonra o okullar kapatıldı veya kayyum atanıp ismi değişip başka bi okul oldu. Velhasıl, hem anneme hem babama sitem ettim, çıkıştım, 2017 yılında bunları yaptım. Çünkü onları suçlu bellemiştim. Ama hiçbi zaman anlamadılar. Halbuki geçmişe bakcak olursak babam o okullarda (toplam 2 farklı) 4 kez darp edildiğim / ölüm tehditi aldığım ve bunun bi şekilde eve intikal etmesi neticesiyle müdüriyet ile görüşmeye prosedür gereği gelmişti, her gelişinde de olayın üstüne hiç gidilmemiş, yapmış olmak için yapılmıştı bazı şeyler. Şu anda üniversite 3. sınıftayım, socially awkward demeye dilim varmıyo ama biraz öyleyim, aklım ve kalbim sağlıklı insan ilişkiler için adım atmak ve arkadaşlarla samimileşmek istiyorsa da bilinçaltım buna halâ izin vermiyor. Neden mi, çünkü iki yüzlü, çıkarcı, ve karaktersiz çocuklarla dolu 6 yılım - ki bu yıllar kişisel gelişimim için altın değerinde esâsında - boyunca bir arkadaş ilişkisi kurulduktan sonra nasıl devam ettirilir, ne gibi yol izlenmelidir vb şeylerden bihaberim. Bunlardan dolayı otomatikman kendimi çekiyorum. Kızlarla normal konuşurken gözlerinin içine bakmayı üniversite 1. sınıfın sonunda kısmen, 2. sınıfında sonunda ise tamamıyla başarmıştım. Bu çok gülünç bişi ama benim gerçeğim bu. Çünkü travmalarımdan dolayı 2015’e kadar kafamı bile kaldıramıyordum. Şu an yaşadığım ortam aksine sopsosyal, ipiyimser, ve güpgüzel bi ortam. Benimki biraz içinde bulunduğum bunca nimete nankörlük gibi mi oluyo bilmiyorum ama gerçekten isteyerek böyle davranmıyorum. Ah keşke keşke bana bu acıları yaşatanlarla yüzleşecek imkanım olsa ama farklı bi coğrafyadayım artık, ve bu pek mümkün değil. Hepsinin isimleri soyisimleri hafızamda, geçmiş diyaloglara kadar hepsi hafızamda.
Bu arada ebeveynlerimin en son kabul ettiği şey “Biz en iyisi oralar sanmıştık.” sözüydü. Ama üniversitemi kendim buldum, kendim başvurdum, kendim kazandım ve girdim. Onu da bazen kendilerine yamamaya çalışıyorlarsa da onu ben sahipleniyorum. Bu üniversiteye gönderirken bile ne kadar yersiz ve gereksiz telkinde bulundular. Yok yurtta kalamazsın, ben güvenemem. Yok öyle, yok böyle, yok şöyle. Allah’tan o komüniteyle anlaşmalı bi üniversite, veya bi öğrenci evi felan da yoktu. Yoksa bi 4 yılım daha heba olacaktı. Arkamda sadece dedem durdu, zaten o maddi açıdan destek çıkıyor. Ahh ahh, zamanında dedem annemle babam beni lise için de aynı komünitenin okullarına göndereceği zaman “Bu sefer başka bi kurum olmaz mı?” sorusunu keşke daha sert sorsaymış. O yıllar ben kendi benliğimi kaybetmiştim, o yüzden istesem de sesimi çıkartacak gücü bulamıyordum. Ahh ki ne ah. Şu anda ebeveynlerim başka bi yerde yaşıyo, çoook uzaklarda, onlardan uzaklarda kendi istediğim konjonktürde sadece arkadaşlarımdan (0 akrabadan) oluşacak bi hayat inşa etmek istiyorum. Umarım günün birinde başarırım.
NOT = Bu arada anne babamdan da nefret etmiyorum, aksine onlar da içinde bulundukları çevreden etkilendiler en nihayetinde. Onların eş-dost tanıdıkları vardı etkisinde kaldıkları. Ama şu da bi gerçek, annem belli bi süre kadar önce hayatında değer verdiğin biri olursa annene söylersin di mi dedi, mutluluğunu benle paylaşmaktan geri durmazsın di mi diye de ekledi. Ben de evet falan dedim geçiştirdim ama ileride ben eğer mümkün olur da bi kızla ilişki içine girersem, ve bu ilişkiyi de uzun döneme çıkartacak olursam, paylaşmam, çünkü ne özel hayatımı, ne de mutluluğuma şahit olmayı hak ettiklerini düşünmüyorum. Ne zaman ki bütün içtenlikleriyle benim ne yaşadığımı anlarlar, ve empati yapıp genuinely bi şekilde özür dilerler, o zaman ben de tekrardan ilkokul zamanlarımda kısmî derecede yaptığım gibi kendimi yavaştan açmaya başlarım. Başka türlü pek mümkün değil açıkçası.
Seninle arkadaş olmak istiyorum beni yanlış anlama ben de hayatımda zorluklar yaşadığım için kendimi sana yakın hissettim.Umarım iyisindir.
Hocam babam ben çocukken intihar etti. Bunu en yakın arkadaşıma anlattım, sonra sorunlar oldu arkadaşlığım bitti. Senelerdir terapistlere anlatıyorum. Tanımadığım insanlara da anlattım. Bilmiyorum kaç sene içime attım. Şu an içime atamıyorum. Ama bu da bana çok zararlı geliyor. Çok kötü bir dünyada yaşıyoruz. Bunu kullanabilirler, yarın bir gün karşına çıkabilir.
Bence herşeyin kıymetini bilmek lazım bundan 5 10 yil önce tutup akilli telefon vede billgisayar yokken insanlar bu tur videolara ulasamiyolarda herseye ragmen hayatin degerini bilmek gerek umarum tum sikinti yasamis insanlarin sikintisi iyilesir🙏
Hocam seviyom sizi süpersin annlatimiz bitmiyor ağzına sağlık dvm bekleriz
hocam bu freud hipnozu yapmamışmı peki biraz anlatabilirmisiniz gerçekten çok merak ediyorum
bu arada videonuzda normal hızla konuştuğunuz için teşekkürler. diğer videolarınız kablımbağa hızındaydı 😀😀😀
Bu konular tane tane anlatılır. Beyinsiz !
Uyuşturucu bağımlısı ve sinir problemleri olan babam gözlerimin önünde annemi dövmüştü hala gözümün önünden gitmiyor çok zor zamanlardı
Hocam size nasil ulasa biliriz 8 yasindan beri aralikli olarak tedavi gordum yasim 32 2009 dan beri surekli tedavi gordum simdi avrupadayim hale tedavi goruyorum
Hocam yaşadığımız şey çok küçükken olduysa ve küçüklüğün verdiği anlamazlıkla hayatımıza bir sorun yokmuş gibi devam ettiysek ve sonra büyüdükçe durumun gerçek değerini gördüysek işte o zaman ne yapacağız. Itiraf konusunda sıkıntı yaşamadım fakat yüzleşme, suçlamayı gerçek sahibine yöneltme konusunda bir yere varamıyorum, yüzleşeceğim kişinin sanki haberi yokmuş gibi olması benim yolumu tıkıyor.
Ayni durumdayiz
Olay ne
Aynı durumdayım ben de
Aslında bunu kanunlarla öyle cezalar konmalı ki insanlar bu travmaları yaşamasın adı insanları yaptığını kısas yaparak aynı şeyi yasatmali
*Kesinlikle cezalarını çekmeli bir daha kimse kimsenin hayatına müdahale edemez.*
O kadar affetmeyi denedimki affedemiyorum konussam kabul etmicek yaptıklarını biliyorum bir özür bekliyorum ama yok o yüzden içimde büyüttüğüm şey sadece nefret
Bilinçaltındaki köyü şeyler silinebilse ne iyi olurdu.
O ruh hastasından uzak dur ✋ Hatta hiç görme
@@mustafakemal7733 hadis i Şerif var kişi yaşattığı ni yaşamadan ölmeyecek,kendi iyiliğin için,kendine değer ver, boşver gitsin...
Affedilmeyi hak edilen bi eylem değil ki
Affetmek zorunda değilsiniz. İyileşmek için affetmek gerekir düşüncesi yanlış. Çünkü kötü insanları affetmek kendinize yapılmış bir haksızlıktır. Size öyle davranılmasını hak mı ediyordunuz ki affedeceksiniz önce pişman olmaları sizin gibi acı çekmeleri gerekir çünkü siz değerlisiniz gelip istediklerini yapıp affedilemezler. Özür beklemeye gelince bunu neden beklediğinizi bir düşünün. Siz size yapılanın yanlış olduğunu biliyordunuz Allah biliyor sizin gibi iyi insanlar biliyor bunu onlar kabul etmese ne olur o zaman bana haksızlık yapılmadı diye kendinizden şüpheye mi düşüyorsunuz. Kötü insanlar kötülük yaparlar ve bunu kabul etmezler. Hayatınız boyunca size kötülük yapan insanın bunu kabul etmesini mi bekleyeceksiniz. Ahlakı olmayan insanlar hatalarını kabul etmezler kendileriyle yüzleşmedikleri için ahlakları yoktur zaten yoksa herkes hata yapar önemli olan kabul etmek pişman olmak ve af dilemektir ama siz ahlaksız insanlardan ahlak bekliyorsunuz. Zaten özür dileyecek insan sizden özür diler ona bunun için dil dökmenize gerek yoktur. Özür bekledikçe sadece üzüleceksiniz. Özür dileyecek olan insan size bu kadar uzun süre acı verir miydi. Lütfen karaktersiz ahlaksız insanlardan hatalarını kabul etmelerini ve özür dilemelerini bekleyerek kendinizi daha fazla üzmeyin. Siz zaten haklısınız bunu onların itiraf etmesine gerek yok onlara kabul ettirmeye çalışmayın. Bu kendinize haksızlık olur. Birini affedecekseniz bu kendiniz olsun. Kendinize şefkat duyun ki acımasız insanların elinde oyuncağa dönüşmeyin. Sevgiler
dediğiniz doğru. yalnız bu başka travma için geçerli değil. Mesela bana gençken sırf kabadayılık olsun diye silah çeken adamla yüzleşemeden o adam gebermiş. bu durumda adama nasıl öfkemi kusacam? ama bunum çaresinide kendimce buldun ahirette görülmek dileğiyle dedim rahatladım. Ahiret inancı beni tedavi etti çok şükür.
14-15 yaşlarında ciddi bir tacize uğradım babam bencil ve sorumsuzdu sadece kendi için yaşayan evdekileri umursamayan bir adamdı bizde mutluluğu huzuru evde fazla kalmayarak onun bunun evinde arardık bende öyleydim. Bir gün abi ve abla dediğim arkadaşımın amcası ve yengesi olan kişiler tarafından taciz edildim ve yıllarca bunu unutmaya çalıştım sanki olmamış gibi çünkü kendimi çok çaresiz ve suçlu hissediyordum. Yıllar sonra babamla yüzleştim dedim ki sen bizimle hiç ilgilenmedin sorumluluklarını yerine getirmedin senin yüzünden ben küçücükken bu tacizi yaşadım. Babamın müthiş cevabı tek kelime GİTMESEYDİN dedi ve ben çıldırdım çok ciddi kavga ettik ve sonuçta asla suçluluğunu kabul etmediği gibi beni suçladı. Sonuç benim elli küsür yaşında olmama rağmen her kendimi çaresiz hissettiğimde kriz şeklinde anksiyete geliştirmem oldu....
İyi gunler bipolarla ilgili ve lityumla ilgili bilgi verebilirmisiniz tesekkurler
Babam zannettiğim adam öldüresiye döverdi, bolca da küfrederdi. Rahmetli annemi de döverdi. Abilerimi de döverdi. Özel dayak sopası vardı. Senelerdir psikolojik tedavi görüyorum. Hiç bir şekilde unutamıyorum. Ve itiraf ediyorum ki evimdeki kedi kadar babamı sevmiyorum. Ondan nefret ediyorum. 4 çocuğum var ve Allah'a yemin ederim tek bir tokat bile atmadım. Bağırmadım ve hakaret etmedim. Babamın bana yaşattığını onlara yaşatmıyorum. Çocuklarım beni çok seviyor ve bende onları çok seviyorum. Ayrıca, dünyada ve ahirette babamla bir araya gelmemek için Allah'a dua ediyorum.
Hocam benim durumuma neden olan 1 kişi değil ki. Ben hangisini suçlayacam ki?
Güzel
Hayatim boyunca ogrendigim en onemli sey nefret ettigim her ne ise o nefret ettigim seyin buyuk izdiraplar yasatmasidir bana .. ve ne kadar coksa nefret ettigim seyler cektigim acilar ve izdiraplarda o kadar cok oluyor.
Ben babamı suclasam beni dover ya da evlatliktan reddeder
Okumuş insanlar olsalar bunların hic biri olmazdı
@@salihmubarek1080 Evet cahillik kötü ama okumuşluk da universteyle falan olmuyor malesef ki insanın açık fikirli olması ve kitap okuması lazım
Oya Toksöz her şeyden önce ahlak olmalı okuyanlarıda görüyoruz olay esnasındaki halleriyle
Oya Toksöz çok doğru söylemişsiniz oya hanım.
@@salihmubarek1080 okuyan insanlarda malesef öyle..
keşke videolarınızın sesi biraz daha yüksek olsa. sizi dinlerken çok zorlanıyorum.
Hocam bende aylemle yüzleştim yüzleşmez olaydım.derler ya turşu dedirtmiyor aynen öyle oldu kendilerini akliyorlar keşke soylemesydim diyorum
Bu beni daha da delirtiyor suçunu asla kabul etmiyor benim kendiligimden böyle oldugumu sanıyor bu çok kötü bir durum
Ya ulaşılmayacak yerlerdeyse nasıl yüzleşeceğiz
iyi guzelde, travmalar sadece kendi basimiza gelenler degil ki, ayni zamanda sahit olduklarimiz ve ya sevdiklerimizin maruz kaldiklari durum, basina gelenlerde ve s. de bir haraket bozukluguna yol aciyor
hocam lütfen size nasil ulaşabilirim allah aşkına
Baştan aşağı fiyasko bir aile ve çocukluk kime anlatiym kavga gürültü sevgisizlik içinde annemin bir kez sarılıp opmedigini amaaaaaannnn biz secmedik ve sonuç sürüngen bir gelecek malesef
Kimseye anlatma kendine anlat. Ben yaşadıklarımı kimseye anlatmadım kendime bile sonucu hastalık oldu trikotillomani oldum, iradesiz ve güçsüz oldum. Ben bu etkilerden kurtulmak için her şeyi yapıyorum ama olmuyor.
Geçmişinizi degistiremezsiniz fakat geleceginizi yaratmak sizin elinizde
Babam hep dedemin kotu davranislarini anlatip durup. Ona bir gun dedim ki sen aslinda kendini anlatiyorsun haberin yok. Delirdi bana agza alinmiyacak seyler soyledi. Hayatim boyunca babamin degismesini bekledim, malesef dahada kotuye gidiyor
Bende aynı arkadaşım aynı sorun bendede var. Bir kere sırtımı okşadı ve ona bunu 15 sene sonra söyledim şimdi ise sırtımı okşuyor buda bana çok yapmacık geliyor. Eğer ki zamanında o yapmacık şekilde yapsaydı belki ben daha özgüvenli olacaktım. Şuan ise eşim sayesinde ayaktayım eğer ki o değil bir başkası olsa kesinlikle çekmez. Onunla asıl benliğime kavuştum.. ama asla babamın yaptığı şiddeti unutmayacağım!!
*İstediği kadar ağzına geleni söylese de o varlıklar isterse yirtsin g*tlerini yine kendilerinden bahsediyorlar böyle serefsiz varlık evdede var. Dünyayı geziyor tozuyor daha sonra benim arkadaş kurmamı çevre edinmemi sadece bunlar değil hayatımı kisitladi daha sonra o koca gobegiyle karşıma geçip sen daha bir şey gormedin bir şey yaşamadın bir şey bilmiyorsun gibi kendini üste çıkartıyor Allah'in malı kendisi bir iş gereği yurt dışına gitti sanki uzaya çıkmış gibi uzaydakiler bile bu kadar gotleri kalkmıyor buna ne oluyorsa artık. Herşeyi gördüğünü bildiğini zannediyor ama sadece mekanini degistiriyor ve öyle mal gibi tatmin oluyor yoksa içine bakıyorum insanlıktan yoksun seviyesi yerlerde geziyor yani takmayin boylelerini ancak baskalarini dalga gecerek eglenmesini ve kendi o pis egolarini tatmin etmeye çalışıyorlar. Allah'in varoşları...*
Serkan Gul , abi nasıl olur. Ben de 3.5 yaş oğlumu çok seviyorum. Sırtını okşamıyacak mıyız aslanın? Yoksa bu lafın gelişi bi cümlemi. Yani “sırt okşamak” ne ara sapıkişi oldu yav.
@@ZenOfKursat yanlış anlamışsınız ; Serkan Gül anladığınızın tam tersine, babası kendisi söyleyinceye kadar "sırtını okşamadığından" yani sevgisini göstermediğinden yakınıyor.
Geberip gitsede kurtulsak diyorum her zaman
merhabalar hocam.bu konuyla ilgili şöyle bir yöntem uygulamaya çalisiyorum ,iyi geldigini goruyorum bilimsel manada ne anlama gelir bilmiyorum.cocukken ya da geçmiste içi acıtmış hangi olay varsa.o ani hayal ediyorum ve resmini cekiyorum hayal ederek .bu resmi duvara uyguluyorum bir duvardaki resim gibi goruyorum hayal ederek.sonra o resmi her ayrintisini gorerek beyaza boyuyorum daha sonra o bembeyaz duvarin üzerine gormekten mutlu oldugum bierşeyi o beyaz duvara ciziyorum boyuyorum.bunun iyi geldigini kendimde goruyorum.yontemin bilimsel ayrintisi var mi varsa da nedir bilemiyorum ama uyguluyorum.bilgi verirseniz donus yaparsaniz sevinirim
En iyi çözüm dosta anlatıp dertleşmek bastırılmış duygulari serbest bırakmaktır bence.
th-cam.com/channels/3v9waaAEqtbf1KtuJzFdsg.html
Kurcalayin derim eminim çok iyi gelecek bilgiler bulursunuz.
Birçok kişiye itiraf ettim ama yine de utanıyorum yine de gururum paramparça oluyor.
Baba uyuşturucu bağımlısıydı o zamanlar 8 yaşındayım her gece babamın uyuşturucu kovasına girmesiyle uyanırdım Ablamın annemin haykırışları ile uyanırdım ne olur ölme Baba diyordu şuan 32 yaşındayım hala o'gece yaşadıklarımı unutamıyorum şu an yazarken Boğazım kuruyor Çok kez intihar etti ama bir annem var Onu düşünerek yapamadım yaşayan bir ölüyüm lütfen anne babaları çocuklarınızı böyle bir şey yaşatmayın Onların geleceğini hayatlarının mahvetmeyin
Merhaba hala bu TH-cam hesabını mi kullaniyorsunuz
Sizin için travma olan karşı taraf için çok basit bir şey olarak görünüyorsa ne yapmak gerekir hocam
Soruyorum.ogrenme kabiliyetim yüksek sorunuda görüyorum ama ne kabula geçebilirim be harekete geçebiliyorum nede başka aktivite konuşma aslında hiç birşey bilmiyorum. Eve adım.atmakla kendimle yürümek.bile yok beden fizik bilinç şuhûr deprasyon hepsi karışık ne ararsan var ben ve bunun çözümüne nasıl ama nasıl ulsacaz bir tranva var mi tramvalarmi beni erkiledi ama insan kendi yapar tabi bu sözleri sacede söyleyen bendeilim.kim bilmiyorum.ama.soluyorum
Haklıymış, yapın rahatlayın
Suclayacagimiz kişiler hayatımızda değilse ne yapacağız ?
Ben babasız büyüdüm
Ve annemi başka biri ile evlendirmis dedemler işte ben de orda okulda hep dışlandım ve şiddet hem sözlü hem fiziksel şiddete maruz kaldım 2 3 sene sonra başka yere taşındık orda da uyum sorunu oldu
Annem beni seviyor ama hayatım çok kötü geçti şuan 24 yasindayim hala o dönemleri unutamadim sürekli intikam almak istiyorum sanki peşimi bırakmıyor o eskiler hem ekonomik hem sorunlu çocukluk geçirmek bir de üstelik cilt sorunum var saçım da egzema var
Ben 17 yaşında ateist oldum çünkü ben bunları yaşarken benim akranlarim güzel aileler ve okulda arkadaşları ile egleniyordu
Ben bu yüzden ne allaha inaniyom nede adalete hayatta kötü başlarsaniz çoğunlukla kötü geçer ben bunu ogrendim
Çocuk yaşta aileden şiddet gören kişi kolay kolay düzelmiyor.
Hangi sehirdesiniz acaba
Ilk iki yasa kadar anne ogul bagi olusmamis ise bu ileride duzeltilebilirmi? Bu erkeklerin bir kadina asla guvenmeyecegi soyleniyor
Kimseyi affedemedim gibi kendimide suçsuz göremiyorum.
Kabullenmek uyumlu yaşamak falan gelmiyor ardından dipsiz bir kuyu ne tafada dönsen yanlızlık...
Aynı duyguları bende hissediyorum.Nereye gitsem kalabalıklar içinde yalnızım kendime de yediremiyorum çok kötü...
Dogru🙏🙏👍🙏🙏
Travma yaratan kişi artık hayatta değilse suçlama ve öfke kime yöneltilecek?
Hocam yanlış düşünüyosunuz ititaf etmenin pek bi faydası olmuyor gece yine kabuslat görüp uyanıyorsunuz veya yalnız kalınca düşünceler adeta beyninizi kemiriyor. Ve bulandırıyor , benliğinizi kaybediyorsunuz.
Aynen hocam 👍
Hala bu hesabı mi kullaniyorsunuz
Gönlüm kırıldı diyorlar bunu dert sanıyorlar bir ufak lafa ya çocuk ken taciz e ugrayan ruh u parcalananlar ne YAPSIN onların da kendini mi ruhunu mu parça lazim bence insanlık hakkı ni helal etmesin cehennem de yansın lar bu dünyada da görüş mesinler asla zorla gormek zorunda ise yüzüne haykirsinlar yada kısas yaptirsnlar yada rezil etsinler ama içlerine atmasınlar zira zehirlenir ler kötülüğü yapanlar zehirlensinler.
Hocam aile içi istismar ile dışarıdan istismar yaşayanlar arasında ki zorluklar aynımı
Hayır ikisinin arasında çok fark var
Bu durumu ailemize nasıl söyleyeceğiz
Çocukken tacize uğramış biri büyüyünce nasıl o kişiyle yüzleşebilir Cinayet çıkma olasılığı yüksek deyilmi
👏👏👏👏👏👏👏
Ben kaçmıyorum, söylüyorum, yüzleşiyorum. Ne yapsamda geçmiyor. Bnm cocuklık dgl, Bi kac yıl önce yasadıgım Bi travma
Birde yardim etmek istemişlerde elin tutacakalardi ve bunları kaçmak korkmak bir tramvarmidir ne.zamn biri bana yaklaşa konuşsa korkudan oluyorum her an bana tranva gibi geliyor ve geçmişi baktığımıda bir tranvatik olayları hayirliyitip takımı kaldığında yok çünkü anlayışla anlayibiliyorum ama kabullenme yok 26 yaşındayım.birgun kendimle.yuzlesip hayata şükredip birşeyler yapmadım ve hep hata yaptım çalışkandım ailemi üzdüm istedikleri gibi biri olamadim aslında kenidnistegimds olamadim şuanda birisi yokki yüzlesim yüzleşmek bile hayatı değerler çalşma insan ilişkiler nasıl olacak insanalr bir araç olarak görüyorum hepte böyle gördüm insanlar yok benim içi ve bende bir insan bile değilken hayatta bile değilim sadece kemiklerim var
Ya travmamiza sebep olan kisi hatta kisiler coktannn bu dunyadan gocup gittiyse. Malum hepimiz 15 18 yasinda insanlar degiliz.
Bu durumda onlara mektup yazın 😔
Mezarına git. Nerde yattığını da görünce daha bi rahatlarsın.
o zaman simülasyon dediğimiz yönteme başvurabilirsin o travmaları yaratan insanlar ile olan anılarınızı hatırlayın bunu yaparken sizi duygulandıran bir müzik çalabilir ortamda çok işe yarar ve gece olmalı hafif uykunuz olmalı ki bilinçaltı anıları rahatça kusabilsin evet gece uykunuz var ve seni duygusallaştıran bir müzik te var ama sözleri olmayacak bu önemli sonra ise travma yaratan anlarınızı hayal edeceksiniz ve o anılarınızdaki sizde tramva yaratan olayları tekrar yaşayıp hayalinizde tabi sonrada o anıyı yaşadıktan sonra anınızı devam ettirip onları hayalinizde suçlayın ve suçlarını kabul ettiklerini düşünün hayal edin imajine edin ve bunu sürekli tekrarlayın bu sabah ilk uyandığınız anda olabilir gece yatarken de olabilir ve bu hergün tekrarlanacak tramvanın etkisi geçene kadar emin olun psikoloji hakkında inanılmaz bilgilere sahibim deneyin ve görün...
Ben ölmesin bekliyorumki alieme rahat açılabiliyim
Ben cocuk olarak cok sevildim ve tek cocuktum.. Ama evde olmadiklari ise gittikleri icin yalniz kaliyordum.. Surekli abla veya kardes istiyordum.. Benim. Travmam cocuktluktaki yalnizligim oldu.. Kendimi surekli yalniz kimsesiz hiss etmek ablasi olanlari kiskanmak degilde kendi halime uzulmek oldu.. Cocuklugumu goz onume getirince guzel gunler anilar degil yalniz bi kere mahallede tek basima oynadigim geliyor ve cok canim yaniyor.. Benim gibi duygu yasayanlar yorum atsin
Bence bu travmalar hiç unutulmuyor hiç mutlu olamıyorum 😢
İtiraf kime kendi kendine mi başkasına mı ?
ben anneme bize hiç değer vermedin sen vermediğn değeri başkalarıda vermedi diyecem de annem de aa kızım özür dilerim diycek. yok öyle bişey. bazen yüzleşemezsin eğer yüzleşir gerçek hatayı sahibine mal edersen kalan hayatın zehir olur. ben anne hiç dayanmadım hep o dayandı bana ve bize bizde dağ rölü yapmaya devam ediyoruz öyle
Hiç unutmam 13 yaşındayım o zamanlarda amcamin kızı bizim eve gelmişti benimle ayni yaşta, ben ona lakap takmıştım ama lakabım onun zoruna gitmiyordu yani umursamıyordu bile, bir ara yemek yicektik sofraya oturduk ben surekli ona taktığım lakapla sesleniyordum çocuktum tabi egleniyordum en sonda babam sofrada herkesin önünde üstüme avazı çıktığı kadar bagırdı o an donakaldım ne tepki verecegimi şaşırdım birkaç saniye sonra sofradan kalkıp kaçtım saklandim, tabi olayın şokundayım annem de beni aramaya çıkmışlardı bir komşuya gittigimi zannetmişlerdi sonra gelip beni buldular o an gözyaşlarıma hakim olamamıştım o kadar içten ağlıyorum ki tabi babamdan nefret etmiştim yüzüne bile bakmadım aksam gelip benden ozur diledi ama ne fayda ben çoktan babamdan nefret etmistim bile. Belki basit bir olay gibi gozükebilir ama benim ozguvenim babama olan sevgim güvenim kırılmıstı oysaki bende çocuktum eglenmeye gülmeye benimde hakkim vardı kursağımda bırakmama gerek yoktu😢
İnsanlarin bana deger vermemesini aşiri kafaya takiyorum bogazim duyumleniyor ne yapmam lazim
Serhat Vedi kendinize değer vermekten başlayın
2015-2016 yılları arasındaki beyaz futbol programlarını izleyin. bi şeyiniz kalmaz
@@duxenpillia keşke dalga konusu etmesen.
Bence;
Icine girdiğiniz beklenti durumundan kurtulmaya çalışın.Size değer verip vermemeleri umurunuzda olmasın.Sizin karninizimi doyuruyorlar,kiranizimi ödüyorlar,derdinize ortak mi oldular da sanki değmeyecek insanlar için bunu sorun yapıp kafanıza takmişsiniz.Bakin dememesi bedava,lütfen deneyin.Sizden bir tane daha yok bu dünyada ve guzel enerjinizi başkaları için bitirip ziyan etmeyin. Saygılar.
@@serkangul5477 memleket neresi ?
Ya cocukken bilmedigimiz bisi yasadiysak ne yapicaz?
benzer olaylar yaşamış olabiliriz. instagramimi versem özelden yazışsak olur mu? lütfen..
@@guleroglu5331 nasıl
@@nezliaksin1749 sapık ya laf arıyor