ข้อคิดธรรม ตอน ฝึกสติไม่ให้ประมาท

อภิณหปัจจเวกขณะ
(หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส)
ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต,
เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้ ;
พ๎ยาธิธัมโมมหิ พ๎ยาธิง อะนะตีโต,
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้ ;
มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต,
เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้ ;
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว,
เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าจะพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง ;
กัมมัสสะโกมหิ,
เรามีกรรมเป็นของตน ;
กัมมะทายาโท,
เราเป็นผู้รับผลของกรรม ;
กัมมะโยนิ,
เรามีกรรมเป็นกำเนิด ;
กัมมะพันธุ,
เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ;
กัมมะปะฏิสะระโณ,
เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ;
ยัง กัมมัง กะริสสามิ,
เราจักทำกรรมอันใดไว้ ;
กัล๎ยาณัง วา ปาปะกัง วา,
ดีหรือชั่วก็ตาม ;
ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ,
เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นไป ;
เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง.
เราทั้งหลายพึงพิจารณาอย่างนี้ทุกวันๆ เทอญ.

[@AaAa-rz2ty]

กราบสาธุค่ะ