Tradycyjnie, żeby filmu nie zawalać propagandą, sprawy organizacyjne tutaj: 1. Seria mi się podoba, będzie kontynuowana. W przyszłym tygodniu kolejne nagranie, niemal na pewno na temat "Czy żyjemy w symulacji?". 2. Jeżeli znacie jakieś miejsca w internetach, które mogą być zainteresowane tą moją mini-serią, może podrzućcie im link do tego filmu? Ciągle słyszę narzekanie, że w polskim internecie słabo z filozofią - a nuż kogoś wkręcimy? 3. Dzięki za wszystkie wypowiedzi pod poprzednim filmem - fajnie mi się z Wami filozuje. Jeżeli seria się rozpędzi, może zrobimy "kolokwium" na żywo - co Wy na to? :)
Jak zwykle, bardzo dziękuję za kolejny film :) Od młodości zadaje sobie te pytania i miło posłuchać rozmyślań w Twoim wykonaniu! Ciesze się, że wspomniałeś o Mahayanie i Yogachara. Polecam Ci zaznajomić się z Soto Zen. Sam praktykuję już od wielu lat, jest to jedna z niewielu praktyk, która nie stawia na początku żadnych reguł czy dogmatów. Po prostu ciche siedzenie.. :)
Pomiędzy liczeniem był oddech. Odczuć ciała nie da się wyłączyć. Ale co jest pomiędzy snami, gdy śpimy? Zmysły są wyłączone, świat zewnętrzny też. A po obudzeniu się odczucie jakby w tym czasie nie było nic.
Tak sobie myślę, że to o czym mówisz można byłoby uprościć do tego, że jedyną pewną rzeczą jest TERAZ - czyli przeżywanie tego co jest teraz w danej chwili, a przeszłość i przyszłość nie istnieje. I o ile się orientuję to rzeczywiście tak można przyjąć np. w fizyce. A jeszcze ciekawe jest, że wiele nurtów związanych z medytacją bardzo skupia się na tym aby być TERAZ i skupiać się na danym momencie. Czasami wydaje mi się, że na tym polega właśnie stan głębokiej medytacji (albo deprywacji sensorycznej) kiedy tak mocno skupiasz się na byciu TERAZ, że dosłownie ma się wrażenie jakby czas się zatrzymał w miejscu. Można tę myśl kontynuować, że jeśli czas się zatrzymał to czy wszystko zastygło, czy może jednak wszystko zniknęło albo czy jest się wszystkim na raz, zarówno przeszłością jak i przyszłością, która nie ma początku ani końca? Myślę, że ten kto był w tym miejscu (głębokiej medytacji) dobrze potrafi sobie zobrazować to o czym piszę. Dzięki za ciekawy film i pozdrawiam wszystkich dobrych ludzi!
Hehe. Teraz zrobię trochę oddechu, bo chyba wejdę w hipotezę symulacji, żeby trochę swobodnie pofilozofować o rzeczach przyjemnych, ale mam w planach ostre rąbanie metafizyki, od samego korzenia, więc będzie grubo. Cóż zrobić. :)
Dobrze, przypadek opisany przez Kartezjusza. Siedzi i wątpi, jak rozumiem wręcz podejrzewa że to wytwór jego wyobraźni, że śni. Czy we śnie można zamknąć oczy, przestać widzieć mimo światła jakie nas otacza. Dodatkowo włożyć dłoń w płomień świecy, nie czując bólu, nie czuć zapachu palonego ciała i nie słyszeć równocześnie skwierczącej skóry? Wzajemna spójna korelacja doznań zmysłowych nie wystarcza? A teraz otwieramy oczy i, widzimy oparzenia na dłoni lub ich nie widzimy. Ta dodatkowa informacja dopełniająca może zweryfikować realność poprzednich doznań i świata nas otaczającego. Aby mieć pewność możemy zaobserwować reakcję innych osób, czy zauważą oparzenia dłoni mimo że nie widziały samego zdarzenia. Spójność wrażeń uwiarygadnia realizm świata. Dodatkowo z tego co zauważyłem "doznania" we śnie są wzrokowe, mniej czuciowe, jeszcze mniej słuchowe a już chyba zupełnie nie pojawiają się węchowe i smakowe. We śnie nie bolą nogi od chodzenia. Nie odczuwa się ciężaru podnoszonych przedmiotów. Sny nie posiadają spójności świata realnego.
Lubomir, naturalnie możesz uznać jakieś doświadczenie za "obiektywne" na podstawie świadectwa zmysłów lub potwierdzenia innych osób, które uważasz za "realne". Problem polega na tym, że tak naprawdę nie możesz mieć pewności, że Twoje zmysły lub poczucie "realności" oddają prawdę. To, że na podstawie Twoich doświadczeń sen nie oddaje wrażeń węchowych nie jest dowodem czegokolwiek. Być może sen, którego doświadczasz i w którym wydaje Ci się, że śnisz nie doświadczając wrażeń węchowych rozpoczął się 5 sekund temu. A więc żyjesz w swego rodzaju "metaśnie" a wszelkie Twoje przekonania o spójności wrażeń z innymi zmysłami lub innymi osobami są wyłącznie ułudą :D
Inspirujące. Jak każdy Pana materiał. Lubię ten stan błądzenia myśli. Nowych skojarzeń. Po wielu godzinach razem spędzonych (sic!) to jak spotkanie z dobrym znajomym. Wytrwałości w dalszej pracy. P.S. Jak długo przygotiwuje się Pan do nagrania?
Dzięki! Ja zawsze staram się mówić jak do starych znajomych, a po paru latach poznawania Was w sumie tak chyba jest? Co do PSa - mielę temat przez parę dni w głowie, potem kilka razy tłumaczę go dla spokoju psu na spacerze i tyle. :)
Problem demona ma praktyczne zastosowania przy analizie złośliwego oprogramowania. Badacze chcą uruchamiać wirusy w środowisku testowym, a twórcy wirusów chcą wykrywać takie środowiska by nie ujawniać się w nich ze złośliwymi zamiarami. Teoretycznie da się zrobić niewykrywalne środowisko testowe, ale w praktyce zawsze znajdzie się jakaś luka. Teoretycznie każdy program można wykonać na kartce papieru. Ale jak sobie radzić z nieudokumentowanymi cechami procesorów? Albo jak symulować różny czas dostępu do danych w zależności od tego czy dane są w pamięci podręcznej czy nie? Prawdziwe przyciski wymagają stosowania debouncingu do poprawnego działania, te symulowane muszą drgania symulować sztucznie by wyglądać "normalnie". A może oprócz urealniania środowisk testowych, prawdziwe systemy powinny "walić sztucznością na kilometr"? ;)
Stwierdzenie że Huserl coś wyjaśnił prosto jest jeszcze bardziej nie na miejscu niż wyjaśnianie językiem że językiem można jedynie błądzić. Like leci, aż mnie skręca żeby krzyczeć że się nie zgadzam z nimi wszystkimi.
No wiesz, są też tacy, którzy nauczają milczeniem. Jest taka piękna historia o pochodzeniu buddyzmu chan. Pewnego razu Budda siedział z grupą mnichów, aż w pewnym momencie podniósł kwiat i mrugnął okiem. Jeden z mnichów uśmiechnął się. I wtedy Budda zrozumiał, że tamten zrozumiał, i pozwolił mu założyć swoją szkołę. ;) Ja jeszcze za cienki w uszach jestem, muszę gadać. A Husserl wydaje się dosyć mętny, bo pisał jak Niemiec, w tradycji Kantowskiej, ale kiedy się przez to przegryźć, to naprawdę widać, jak klarownie myślał i o co mu chodziło. Polecam na pierwszy kontakt "Idee fenomenologii. Pięć wykładów". Dopiero potem "Medytacje kartezjańskie", ale broń boże "Badania logiczne" ani nic późnego.
Myślę, że nie trzeba szukać tych idei w Mahajanie, we wczesnym buddyzmie jest już zarówno idea, że doznania zmysłowe istnieją ale nie da się zdefiniować świata wychodząc poza nie (Sabba Sutta, SN XXXV.23.) jak i idea anatta czyli o braku podmiotu - istnieje chwytanie teorii duszy czy proces przypisywania łatki "ja" różnym zjawiskom np uczuciom, ciału czy świadomości mimo, że te rzeczy są uwarunkowane i nietrwałe (Anatta-lakkhana Sutta, SN XXII.59.). Ciekawe jest jeszcze to, że w buddyzmie "prawda" nie służy do uzyskiwania pewności ale jest użytkowa, nie ważne czy jest prawdziwa tylko czy prowadzi do szczęścia i Wyzwolenia (Kalama Sutta, AN 3.65).
Dzięki za ten wpis, zmotywował mnie do wrócenia do sutr. Jasne, anatta to już w zasadzie to, tj. z tej zasady wynika, że nie ma trwałego, samodzielnie istniejącego podmiotu i nie ma trwałego, samodzielnie istniejącego przedmiotu. Natomiast konsekwentnie byłoby powiedzieć, że również i zjawiska przejawiające się są uwarunkowane. To zresztą jeden z fundamentów doktryny współzależnego powstawania - świadomość jest jednym z ogniw, jest uwikłana. Tymczasem mi tutaj chodziło o pewną dość konkretną filozoficzną myśl, że przejawiające się "tu i teraz" ma mimo wszystko jakąś swoją niepodważalną samodzielność. Drugi problem jest taki, że mam opory przed doszukiwaniem się we wczesnym buddyzmie uporządkowanych "systemów filozoficznych". Słusznie zauważasz, że nauki Buddy były bardzo praktyczne. Niektórzy mówią, że już nawet Abidharma jest "przeteoretyzowana", a co dopiero tak dojrzałe filozofie, jak w pismach Nagardżuny albo Wasubandu. Ja to osobiście lubię:), tj. ciągnie mnie ku filozofowaniu i teoretyzowaniu, ale przyjąłem sobie taką złotą zasadę, że nie próbuję w nie wciągać starego dobrego Gautamy. ;) Nie wiem, czy to dobre porównanie, ale to trochę jak doszukiwanie się tomizmu albo scholastyki w nauczaniach Jezusa.
Hej Łukasz, co myślisz na temat nondualizmu, niedualności? Słuchałeś może wykładów Tony Parsonsa, Karla Renza albo Alana Wattsa? Jestem bardzo zaintrygowany tematem i z chęcią posłuchałbym jaki jest Twój punkt widzenia w tym temacie. Dziękuje za Twoje filmy :)
Dwóch pierwszych autorów nie znam. O Alana Wattsa się otarłem. Ale ostatnio czytam trochę o adwajta wedancie i w ogóle nadrabiam karygodne braki w filozofii indyjskiej. Są to wybitnie ciekawe rzeczy, ale chyba jeszcze nie będę o nich więcej mówił, bo boję się przeteoretyzować. To musi chyba iść równolegle z praktyką i rozwojem wewnętrznym, bo są takie miejsca, w których czytam i niby wszystko jasne, ale pod skórą czuję, że "nie przerobiłem" pewnych treści, pewnych stanów. Idę powoli, komu się spieszy? :)
Dzień dobry. Panie Łukaszu skończyłem teologię ale miałem tam sporo (tak mi się wydaje) filozofii. Bardzo lubiłem wykłady z metafizyki oraz teorii poznania. Pamiętam o rekomendowanej książce Romana Ingardena "U podstaw teorii poznani". Chciałbym ją kupić ale niestety nie jest już wznawiana. Być może trafię ją na allegro. Lecz jeśli nie to co by Pan polecił w zamian. Z góry dziękuję i serdecznie pozdrawiam.
Pyrron to w ogóle ciekawy trop. Kiedy szukałem filozoficznych źródeł "zwątpienia w świat", to trafiłem oczywiście na niego. Wróciłem do tego po bodajże 15 latach i odkryłem ze zdumieniem, że Pyrron najprawdopodobniej przyprowadził te idee z Indii, gdzie trafił z wyprawą Aleksandra Wielkiego. Albo mi tego nie mówili na wykładach, albo przespałem. ;) W każdym razie zacząłem teraz czytać trochę o związkach między Grecją i Indiami i to jest spory, fajny temat, a sceptycyzm grecki to "dymiący rewolwer". A co do samego meritum - jak już mówiłem, intuicje są tu i tam, ale Pyrron po prostu nie miał narzędzi, żeby wyrazić to tak precyzyjnie jak Husserl. Pozdr!
Za daleko mam do lasu, u mnie na wsi tylko pole, drugie pole, jeszcze dwa inne i jakieś rowy z żabami na polach. Normalnie nie mam gdzie liofilizowane myśli...
@@LukaszLamza Teolog szukał w niebie, czyśccu, piekle, nie znalazł = jestem. Filozof za Kartezjuszem = nie jestem. Racjonalista: reakcje trwają, elektrony śmigają = jestem. Większością głosów JESTEM
Mam DOKŁADNIE to samo. Mogę ew. zaakceptować, że podrzuca mi do głowy w ostatniej chwili "złe słowo", ale mam przeczucie, że samooczywistości, z jaką jawi mi się prosta arytmetyka, nie da się zafałszować. Ale ewidentnie jest tutaj jakieś brakujące coś.
Ale jeśli "ja" zawieszam sądy egzystencjalne, jeśli "ja" nie mówię o istnieniu, to nie mówię w ogóle, ponieważ nie ma "ja", które mogłoby cokolwiek postulować czy mówić. A więc musi istnieć jakieś "ja", które może jakikolwiek sąd egzystencjalny zawiesić. Przeżywając cokolwiek muszę upodmiotowić sam siebie i zaakceptować istnienie "mnie" jako "mnie" jako zjawisko niewątpliwie obiektywne. Nicość nie może nic "przeżyć". Strumień świadomości nie może istnieć w niebycie. Być może źle coś zrozumiałem, ale mocno mi się to nie klei. Doświadczenie przeżycia bezpodmiotowego brzmi dla mnie jak logiczny bełkot.
Ale ja nie zastępuję "ja" nicością. To rzeczywiście by było bez sensu, ale też - zauważ - byłoby kolejnym orzeczeniem. Propozycja jest raczej taka, żeby się wstrzymać od orzekania o "ja". Prosta analogia: to nie jest "ateizm", tylko "agnostycyzm". Czyli - GDYBYM przeprowadził analizę sytuacji "doszło do zawieszenia sądu egzystencjalnego", to odkryłbym w niej pewne "ja" jako konieczny warunek logiczny. Tymczasem wstrzymuję się od takiej analizy i "ja" mi się nie pojawia. Nie twierdzę też jednak przecież, że "ja" NIE istnieje! Bo to też byłoby rezultatem jakiejś tam analizy. Więc to nie jest "przeżycie bezpodmiotowe", tylko "po prostu przeżycie".
@@LukaszLamza A dziękuję za odpowiedź Łukaszu :). Jestem absolutnym laikiem, miło, że filozof mi odpowiada. I od razu zaznaczam, że dziękuję za treści, które przekazujesz zarówno na swoim kanale jak i na Copernicus. Treści takie jak te pobudzają umysł :) Jednak nadal będę upierał się, że nawet wstrzymując się od analizy musisz założyć jakieś "ja", które się od tej analizy wstrzymuje. Inaczej nie ma nic co mogłoby się od analizy wstrzymać. A więc musimy przyjąć przynajmniej jedno orzeczenie o istnieniu "ja" jako bytu obiektywnego, który może analizować, lub wstrzymywać się od analizy. Więc teza Kartezjusza "myślę więc jestem" wydaje mi się sensowna i nie do obalenia. Oczywiście cała reszta naszego poznana może być subiektywna, ale nie przeskoczymy orzeczenia że "ja" istnieje.
Jak to nie jest? Wszak nazwa koloru zależy od jego definicji. Rozumiem o co Ci chodzi, o fakt, że nasze postrzeganie koloru zależy od interpretacji długości fali przez mózg, kolor jako taki nie istnieje. Ale nawet jeśli każdy z nas postrzega konkretną długość fali inaczej to "umawiamy" się społecznie, że "trawa jest zielona a niebo niebieskie" niezależnie od tego jakie "kolory" indywidualnie postrzegamy.
Nie byłbym taki pewny, że nikt nie kieruje się realizmem naiwnym. Założenia takiej wizji pasowałyby do płaskoziemców, może denialistów czy antyszczepionkowców.
Tak się składa, że nie trzeba szukać wśród wyznawców teorii spiskowych... Filozof, racjonalista, materialista Tadeusz Kotarbiński w Elementach teorii poznania, logiki i metodologii nauk" przyjmuje stanowisko realizmu radykalnego, bezpośredniego, wedle którego nie ma żadnych, intuicyjnie oczywistych układów treści świadomości pośredniczących między tobą a światem. Doprawdy wiele w tych sporach zależy od tego, jak się ułoży kwestię języka. Wykorzystałem to na początku mojego najnowszego filmu na kanale. A jeśli potrzebujesz bibliografii. T. Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki i metodologii nauk", Wrocław 1990, s. 89-93.
![Czy ten świat to symulacja? [FILOZUJ #3]](http://i.ytimg.com/vi/90gH7Yy434U/mqdefault.jpg)
![Czy ten świat to symulacja? [FILOZUJ #3]](/img/tr.png)
Tradycyjnie, żeby filmu nie zawalać propagandą, sprawy organizacyjne tutaj:
1. Seria mi się podoba, będzie kontynuowana. W przyszłym tygodniu kolejne nagranie, niemal na pewno na temat "Czy żyjemy w symulacji?".
2. Jeżeli znacie jakieś miejsca w internetach, które mogą być zainteresowane tą moją mini-serią, może podrzućcie im link do tego filmu? Ciągle słyszę narzekanie, że w polskim internecie słabo z filozofią - a nuż kogoś wkręcimy?
3. Dzięki za wszystkie wypowiedzi pod poprzednim filmem - fajnie mi się z Wami filozuje. Jeżeli seria się rozpędzi, może zrobimy "kolokwium" na żywo - co Wy na to? :)
Istnieje społeczność na Facebooku "Filozofia tak bardzo", której członkowie na pewno będą zainteresowani tego typu materiałami
Nie wiem jak inni. Ja muszę że 3 razy obejrzeć, żeby poukładać to w głowie.
Jestem za "kolokwium" na żywo. To znakomity pomysł. Jednak organizacja musiałaby zostać zaplanowana ze sporym wyprzedzeniem.
Łukasz! To jest najlepsze co ostatnio widziałem na YT :) uczta dla komórek mózgowych, kontynuuj proszę tę serię jak najdłużej! :)
Fakt, że opisać fenomen słowami to już wielka sztuka👍☺️SUPER TEMAT I CIEKAWE OBSERWACJE😊
Lubie, panie Lamza, wszystko to, Co pan tworzy, wyklada I przekazuje. Nie wazne co , gdzie I kiedy pan mowi
Kiedy myślisz o Obecności i doświadczaniu a w chwili przerwy odpalasz YT i po 2 klikach trafiasz na ten materiał...
Można wtedy tylko podziękować 🤝
Zaczęło mocno wiać, gdy Pan wspomniał o demonie... Strach się bać!
Świetne :) :)
Na niektóre rzeczy tu omówione wpadłem sam,dawno temu już ale zawsze....
"Wiatr się pojawia". Nie, to Demon zakłóca przekaz :D
Jak zwykle, bardzo dziękuję za kolejny film :) Od młodości zadaje sobie te pytania i miło posłuchać rozmyślań w Twoim wykonaniu! Ciesze się, że wspomniałeś o Mahayanie i Yogachara. Polecam Ci zaznajomić się z Soto Zen. Sam praktykuję już od wielu lat, jest to jedna z niewielu praktyk, która nie stawia na początku żadnych reguł czy dogmatów. Po prostu ciche siedzenie.. :)
lubie takie filmy łapa w ciemno
Pomiędzy liczeniem był oddech. Odczuć ciała nie da się wyłączyć. Ale co jest pomiędzy snami, gdy śpimy? Zmysły są wyłączone, świat zewnętrzny też. A po obudzeniu się odczucie jakby w tym czasie nie było nic.
Dla zasięgu
Filozowanie połączone z medytacją - aż Sam Harris zakłócił mój strumień świadomości ;-)
Tak sobie myślę, że to o czym mówisz można byłoby uprościć do tego, że jedyną pewną rzeczą jest TERAZ - czyli przeżywanie tego co jest teraz w danej chwili, a przeszłość i przyszłość nie istnieje. I o ile się orientuję to rzeczywiście tak można przyjąć np. w fizyce. A jeszcze ciekawe jest, że wiele nurtów związanych z medytacją bardzo skupia się na tym aby być TERAZ i skupiać się na danym momencie. Czasami wydaje mi się, że na tym polega właśnie stan głębokiej medytacji (albo deprywacji sensorycznej) kiedy tak mocno skupiasz się na byciu TERAZ, że dosłownie ma się wrażenie jakby czas się zatrzymał w miejscu. Można tę myśl kontynuować, że jeśli czas się zatrzymał to czy wszystko zastygło, czy może jednak wszystko zniknęło albo czy jest się wszystkim na raz, zarówno przeszłością jak i przyszłością, która nie ma początku ani końca?
Myślę, że ten kto był w tym miejscu (głębokiej medytacji) dobrze potrafi sobie zobrazować to o czym piszę.
Dzięki za ciekawy film i pozdrawiam wszystkich dobrych ludzi!
To wcale nie jest pewne
to drugi odcinek ... a juz jest cięzko :) ... dawaj wiecej
Hehe. Teraz zrobię trochę oddechu, bo chyba wejdę w hipotezę symulacji, żeby trochę swobodnie pofilozofować o rzeczach przyjemnych, ale mam w planach ostre rąbanie metafizyki, od samego korzenia, więc będzie grubo. Cóż zrobić. :)
wiatr się wzmaga ,ponieważ smoki przelatują w pobliżu
Bylo ok
Dobrze, przypadek opisany przez Kartezjusza. Siedzi i wątpi, jak rozumiem wręcz podejrzewa że to wytwór jego wyobraźni, że śni. Czy we śnie można zamknąć oczy, przestać widzieć mimo światła jakie nas otacza. Dodatkowo włożyć dłoń w płomień świecy, nie czując bólu, nie czuć zapachu palonego ciała i nie słyszeć równocześnie skwierczącej skóry? Wzajemna spójna korelacja doznań zmysłowych nie wystarcza? A teraz otwieramy oczy i, widzimy oparzenia na dłoni lub ich nie widzimy. Ta dodatkowa informacja dopełniająca może zweryfikować realność poprzednich doznań i świata nas otaczającego. Aby mieć pewność możemy zaobserwować reakcję innych osób, czy zauważą oparzenia dłoni mimo że nie widziały samego zdarzenia. Spójność wrażeń uwiarygadnia realizm świata. Dodatkowo z tego co zauważyłem "doznania" we śnie są wzrokowe, mniej czuciowe, jeszcze mniej słuchowe a już chyba zupełnie nie pojawiają się węchowe i smakowe. We śnie nie bolą nogi od chodzenia. Nie odczuwa się ciężaru podnoszonych przedmiotów. Sny nie posiadają spójności świata realnego.
Lubomir, naturalnie możesz uznać jakieś doświadczenie za "obiektywne" na podstawie świadectwa zmysłów lub potwierdzenia innych osób, które uważasz za "realne". Problem polega na tym, że tak naprawdę nie możesz mieć pewności, że Twoje zmysły lub poczucie "realności" oddają prawdę. To, że na podstawie Twoich doświadczeń sen nie oddaje wrażeń węchowych nie jest dowodem czegokolwiek. Być może sen, którego doświadczasz i w którym wydaje Ci się, że śnisz nie doświadczając wrażeń węchowych rozpoczął się 5 sekund temu. A więc żyjesz w swego rodzaju "metaśnie" a wszelkie Twoje przekonania o spójności wrażeń z innymi zmysłami lub innymi osobami są wyłącznie ułudą :D
obejrze w wolnej chwili, temat wydaje sie byc interesujacy...
Inspirujące. Jak każdy Pana materiał. Lubię ten stan błądzenia myśli. Nowych skojarzeń. Po wielu godzinach razem spędzonych (sic!) to jak spotkanie z dobrym znajomym. Wytrwałości w dalszej pracy.
P.S. Jak długo przygotiwuje się Pan do nagrania?
Dzięki! Ja zawsze staram się mówić jak do starych znajomych, a po paru latach poznawania Was w sumie tak chyba jest? Co do PSa - mielę temat przez parę dni w głowie, potem kilka razy tłumaczę go dla spokoju psu na spacerze i tyle. :)
😂@@LukaszLamzaświetnie ja rozmawiam z kotem....🐈⬛
Polecam serię wykładów Lama Rinczena. Podstawy nauk buddyjskich.
Problem demona ma praktyczne zastosowania przy analizie złośliwego oprogramowania. Badacze chcą uruchamiać wirusy w środowisku testowym, a twórcy wirusów chcą wykrywać takie środowiska by nie ujawniać się w nich ze złośliwymi zamiarami. Teoretycznie da się zrobić niewykrywalne środowisko testowe, ale w praktyce zawsze znajdzie się jakaś luka. Teoretycznie każdy program można wykonać na kartce papieru. Ale jak sobie radzić z nieudokumentowanymi cechami procesorów? Albo jak symulować różny czas dostępu do danych w zależności od tego czy dane są w pamięci podręcznej czy nie? Prawdziwe przyciski wymagają stosowania debouncingu do poprawnego działania, te symulowane muszą drgania symulować sztucznie by wyglądać "normalnie". A może oprócz urealniania środowisk testowych, prawdziwe systemy powinny "walić sztucznością na kilometr"? ;)
Stwierdzenie że Huserl coś wyjaśnił prosto jest jeszcze bardziej nie na miejscu niż wyjaśnianie językiem że językiem można jedynie błądzić.
Like leci, aż mnie skręca żeby krzyczeć że się nie zgadzam z nimi wszystkimi.
No wiesz, są też tacy, którzy nauczają milczeniem. Jest taka piękna historia o pochodzeniu buddyzmu chan. Pewnego razu Budda siedział z grupą mnichów, aż w pewnym momencie podniósł kwiat i mrugnął okiem. Jeden z mnichów uśmiechnął się. I wtedy Budda zrozumiał, że tamten zrozumiał, i pozwolił mu założyć swoją szkołę. ;) Ja jeszcze za cienki w uszach jestem, muszę gadać. A Husserl wydaje się dosyć mętny, bo pisał jak Niemiec, w tradycji Kantowskiej, ale kiedy się przez to przegryźć, to naprawdę widać, jak klarownie myślał i o co mu chodziło. Polecam na pierwszy kontakt "Idee fenomenologii. Pięć wykładów". Dopiero potem "Medytacje kartezjańskie", ale broń boże "Badania logiczne" ani nic późnego.
'Przez dowolne trzy punkty przechodzi jedna prosta, byle odpowiednio gruba.' - czyje to? :)
Ciekawe rozważania, może jakaś konfrontacja z "alternatywnymi"?
Zadziwiająco dobrze nagrane. :) Jaki to sprzęt?
Mowil na Live że to xiaomi ostatni model
Myślę, że nie trzeba szukać tych idei w Mahajanie, we wczesnym buddyzmie jest już zarówno idea, że doznania zmysłowe istnieją ale nie da się zdefiniować świata wychodząc poza nie (Sabba Sutta, SN XXXV.23.) jak i idea anatta czyli o braku podmiotu - istnieje chwytanie teorii duszy czy proces przypisywania łatki "ja" różnym zjawiskom np uczuciom, ciału czy świadomości mimo, że te rzeczy są uwarunkowane i nietrwałe (Anatta-lakkhana Sutta, SN XXII.59.). Ciekawe jest jeszcze to, że w buddyzmie "prawda" nie służy do uzyskiwania pewności ale jest użytkowa, nie ważne czy jest prawdziwa tylko czy prowadzi do szczęścia i Wyzwolenia (Kalama Sutta, AN 3.65).
Dzięki za ten wpis, zmotywował mnie do wrócenia do sutr. Jasne, anatta to już w zasadzie to, tj. z tej zasady wynika, że nie ma trwałego, samodzielnie istniejącego podmiotu i nie ma trwałego, samodzielnie istniejącego przedmiotu. Natomiast konsekwentnie byłoby powiedzieć, że również i zjawiska przejawiające się są uwarunkowane. To zresztą jeden z fundamentów doktryny współzależnego powstawania - świadomość jest jednym z ogniw, jest uwikłana. Tymczasem mi tutaj chodziło o pewną dość konkretną filozoficzną myśl, że przejawiające się "tu i teraz" ma mimo wszystko jakąś swoją niepodważalną samodzielność. Drugi problem jest taki, że mam opory przed doszukiwaniem się we wczesnym buddyzmie uporządkowanych "systemów filozoficznych". Słusznie zauważasz, że nauki Buddy były bardzo praktyczne. Niektórzy mówią, że już nawet Abidharma jest "przeteoretyzowana", a co dopiero tak dojrzałe filozofie, jak w pismach Nagardżuny albo Wasubandu. Ja to osobiście lubię:), tj. ciągnie mnie ku filozofowaniu i teoretyzowaniu, ale przyjąłem sobie taką złotą zasadę, że nie próbuję w nie wciągać starego dobrego Gautamy. ;) Nie wiem, czy to dobre porównanie, ale to trochę jak doszukiwanie się tomizmu albo scholastyki w nauczaniach Jezusa.
Hej Lukasz, czy planujesz może podcasty?
Mam wrażenie że w naszym kraju wszystkie lasy wyglądają tak samo.
Hej Łukasz, co myślisz na temat nondualizmu, niedualności? Słuchałeś może wykładów Tony Parsonsa, Karla Renza albo Alana Wattsa? Jestem bardzo zaintrygowany tematem i z chęcią posłuchałbym jaki jest Twój punkt widzenia w tym temacie. Dziękuje za Twoje filmy :)
Troszkę zahaczyłeś o ten temat wspominając o kłuciu i braku JA. Wydarza się po prostu kłucie - dla nikogo.
Dwóch pierwszych autorów nie znam. O Alana Wattsa się otarłem. Ale ostatnio czytam trochę o adwajta wedancie i w ogóle nadrabiam karygodne braki w filozofii indyjskiej. Są to wybitnie ciekawe rzeczy, ale chyba jeszcze nie będę o nich więcej mówił, bo boję się przeteoretyzować. To musi chyba iść równolegle z praktyką i rozwojem wewnętrznym, bo są takie miejsca, w których czytam i niby wszystko jasne, ale pod skórą czuję, że "nie przerobiłem" pewnych treści, pewnych stanów. Idę powoli, komu się spieszy? :)
Dzień dobry. Panie Łukaszu skończyłem teologię ale miałem tam sporo (tak mi się wydaje) filozofii. Bardzo lubiłem wykłady z metafizyki oraz teorii poznania. Pamiętam o rekomendowanej książce Romana Ingardena "U podstaw teorii poznani". Chciałbym ją kupić ale niestety nie jest już wznawiana. Być może trafię ją na allegro. Lecz jeśli nie to co by Pan polecił w zamian. Z góry dziękuję i serdecznie pozdrawiam.
Lamża w swoim żywiole :)
Entuzjazm Łukasza mówiącego o filozofii jest jedynie porównywalny z entuzjazmem Dawida Myśliwca mówiącego o chemii :))
Łukasz drobna korekta - Pyrron z Elidy jako pierwszy mówił o Epoche.
Pyrron to w ogóle ciekawy trop. Kiedy szukałem filozoficznych źródeł "zwątpienia w świat", to trafiłem oczywiście na niego. Wróciłem do tego po bodajże 15 latach i odkryłem ze zdumieniem, że Pyrron najprawdopodobniej przyprowadził te idee z Indii, gdzie trafił z wyprawą Aleksandra Wielkiego. Albo mi tego nie mówili na wykładach, albo przespałem. ;) W każdym razie zacząłem teraz czytać trochę o związkach między Grecją i Indiami i to jest spory, fajny temat, a sceptycyzm grecki to "dymiący rewolwer". A co do samego meritum - jak już mówiłem, intuicje są tu i tam, ale Pyrron po prostu nie miał narzędzi, żeby wyrazić to tak precyzyjnie jak Husserl. Pozdr!
Za daleko mam do lasu, u mnie na wsi tylko pole, drugie pole, jeszcze dwa inne i jakieś rowy z żabami na polach.
Normalnie nie mam gdzie liofilizowane myśli...
Pole daje wiele przestrzeni...do myślenia;) Szeroki zakres bez ograniczeń. Miłego filozowania:)
Uczta dla mózgownicy
Spacja między myślami - nie myślę, nie jestem?
No właśnie! Bez sensu, prawda?
@@LukaszLamza Teolog szukał w niebie, czyśccu, piekle, nie znalazł = jestem.
Filozof za Kartezjuszem = nie jestem.
Racjonalista: reakcje trwają, elektrony śmigają = jestem.
Większością głosów JESTEM
nie wiem co tym tam opowiadasz, musisz to opowiadaj. Las oglądałem. Na Jurze są podobne. Tęsknie za Jurą... pozdrawiam z Leicester
Panie Łukaszu,
bardzo przyjemnie się Pana słucha, czy są w planach może jakieś wykłady w ramach ISM na UŚ?
pozdrawiam :)
Wydaje mi się, że w tym myśleniu, że demon miesza mi liczenie 2+2 jest jakiś błąd tylko nie całkiem umiem go nazwać.
Mam DOKŁADNIE to samo. Mogę ew. zaakceptować, że podrzuca mi do głowy w ostatniej chwili "złe słowo", ale mam przeczucie, że samooczywistości, z jaką jawi mi się prosta arytmetyka, nie da się zafałszować. Ale ewidentnie jest tutaj jakieś brakujące coś.
Jakoś kojarzy mi się to z geometrią nieprzemienną. Gdzie łączy się rzeczywistość oczywista z tą nieoczywistą (kwantową)?
Ale jeśli "ja" zawieszam sądy egzystencjalne, jeśli "ja" nie mówię o istnieniu, to nie mówię w ogóle, ponieważ nie ma "ja", które mogłoby cokolwiek postulować czy mówić. A więc musi istnieć jakieś "ja", które może jakikolwiek sąd egzystencjalny zawiesić. Przeżywając cokolwiek muszę upodmiotowić sam siebie i zaakceptować istnienie "mnie" jako "mnie" jako zjawisko niewątpliwie obiektywne. Nicość nie może nic "przeżyć". Strumień świadomości nie może istnieć w niebycie. Być może źle coś zrozumiałem, ale mocno mi się to nie klei. Doświadczenie przeżycia bezpodmiotowego brzmi dla mnie jak logiczny bełkot.
Ale ja nie zastępuję "ja" nicością. To rzeczywiście by było bez sensu, ale też - zauważ - byłoby kolejnym orzeczeniem. Propozycja jest raczej taka, żeby się wstrzymać od orzekania o "ja". Prosta analogia: to nie jest "ateizm", tylko "agnostycyzm". Czyli - GDYBYM przeprowadził analizę sytuacji "doszło do zawieszenia sądu egzystencjalnego", to odkryłbym w niej pewne "ja" jako konieczny warunek logiczny. Tymczasem wstrzymuję się od takiej analizy i "ja" mi się nie pojawia. Nie twierdzę też jednak przecież, że "ja" NIE istnieje! Bo to też byłoby rezultatem jakiejś tam analizy. Więc to nie jest "przeżycie bezpodmiotowe", tylko "po prostu przeżycie".
@@LukaszLamza A dziękuję za odpowiedź Łukaszu :). Jestem absolutnym laikiem, miło, że filozof mi odpowiada. I od razu zaznaczam, że dziękuję za treści, które przekazujesz zarówno na swoim kanale jak i na Copernicus. Treści takie jak te pobudzają umysł :) Jednak nadal będę upierał się, że nawet wstrzymując się od analizy musisz założyć jakieś "ja", które się od tej analizy wstrzymuje. Inaczej nie ma nic co mogłoby się od analizy wstrzymać. A więc musimy przyjąć przynajmniej jedno orzeczenie o istnieniu "ja" jako bytu obiektywnego, który może analizować, lub wstrzymywać się od analizy. Więc teza Kartezjusza "myślę więc jestem" wydaje mi się sensowna i nie do obalenia. Oczywiście cała reszta naszego poznana może być subiektywna, ale nie przeskoczymy orzeczenia że "ja" istnieje.
Kartezjusz - poczucie symulacji, wtedy ten termin jeszcze nie był znany
th-cam.com/video/IQefdkl8PfY/w-d-xo.html
A dlaczego kolor czerwony nie jest zielony, a zielony nie jest niebieski? :)
Ha! :) Przyjdzie czas i na qualia.
Jak to nie jest? Wszak nazwa koloru zależy od jego definicji. Rozumiem o co Ci chodzi, o fakt, że nasze postrzeganie koloru zależy od interpretacji długości fali przez mózg, kolor jako taki nie istnieje. Ale nawet jeśli każdy z nas postrzega konkretną długość fali inaczej to "umawiamy" się społecznie, że "trawa jest zielona a niebo niebieskie" niezależnie od tego jakie "kolory" indywidualnie postrzegamy.
.
Co tak cicho? :(
No właśnie nie wiem. Teoretycznie poziomy były OK. Muszę chyba po prostu na końcu przeciągnąć suwaczkiem na 140% i będzie git.
@@LukaszLamza Byle nie przesterować, bo to jeszcze gorzej :)
Nie byłbym taki pewny, że nikt nie kieruje się realizmem naiwnym. Założenia takiej wizji pasowałyby do płaskoziemców, może denialistów czy antyszczepionkowców.
Tak się składa, że nie trzeba szukać wśród wyznawców teorii spiskowych... Filozof, racjonalista, materialista Tadeusz Kotarbiński w Elementach teorii poznania, logiki i metodologii nauk" przyjmuje stanowisko realizmu radykalnego, bezpośredniego, wedle którego nie ma żadnych, intuicyjnie oczywistych układów treści świadomości pośredniczących między tobą a światem. Doprawdy wiele w tych sporach zależy od tego, jak się ułoży kwestię języka. Wykorzystałem to na początku mojego najnowszego filmu na kanale. A jeśli potrzebujesz bibliografii. T. Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki i metodologii nauk", Wrocław 1990, s. 89-93.