Cenne są dla mnie Wasze osobiste przykłady, jak ten dotyczący gotowości w czasie przerwy na inf zwrotną. Tak sobie myślę, że w otoczeniu raczej rzadko mam kontakt z osobami świadomymi i komunikującym swoje potrzeby. Dlatego Wasze przykłady uwrażliwiają mnie na to, co innym trudno jest wyrazić.
Myśle że często się tłumaczymy jak sami gdzieś tam czujemy się winni, bo mamy w głowie ze „powinniśmy”.Chodzi o podany przykład ,ze nie zabraliśmy kogoś ,choć komuś byłoby to na rękę.A tak naprawdę czy musimy się tłumaczyć?Czy zawsze musimy myśleć o kimś?A może chcieliśmy jechać sami, by się wyciszyć ,bo byliśmy zmęczeniem np.po jakiś zajęciach? i (chcieliśmy zadbać o siebie).A co jakbyśmy powiedzieli”chciałem jechać sam”?-po prostu. Dziękuję za ciekawą rozmowę.👍
Mam tak obecnie, że kiedy informacja zwrotna jest wyrażona przez ocenę, nakaz, krytykę, nie jestem w stanie/nie chcę tego przyjmować. Rozumiem, że w takim wypadku mam prawo odmówić takiej informacji zwrotnej. Czy to chcieliście powiedzieć? PYTANIE: Po czym ktoś poznaje, że przyjęłam jego informację zwrotną? Po czym ktoś poznaje tę otwartość na jego informację?
Chciałabym wiedzieć, co mogę powiedzieć, aby druga osoba odczuła, że przyjęłam jej informację zwrotną nawet wtedy, kiedy nie chcę słuchać słów typu: "Jesteś nieudacznikiem." Mam wrażenie, że kiedy tak bardzo nie chcę tego słuchać, to same ciało przekazuje tę informację drugiej osobie. Oczywiście, wiem, dlaczego nie chcę.
Zastanawiamy się z mężem, czy opinie osób postronnych są "komunikatami zwrotnymi"? Jeżeli osoba postronna widząc mnie raz do roku mówi, że jestem beznadziejną matką albo pasożytem społecznym, to czy taka opinia ma wartość komunikatu zwrotnego?😂
Jest komunikatem zwrotnym, ale raczej bez wartości. Ja jednak przyjrzałbym się czy może nie mówi czasem o jakieś zmianie w moim postępowaniu, której sam chcę.
Cenne są dla mnie Wasze osobiste przykłady, jak ten dotyczący gotowości w czasie przerwy na inf zwrotną. Tak sobie myślę, że w otoczeniu raczej rzadko mam kontakt z osobami świadomymi i komunikującym swoje potrzeby. Dlatego Wasze przykłady uwrażliwiają mnie na to, co innym trudno jest wyrazić.
Dziękuję Wam😊
Myśle że często się tłumaczymy jak sami gdzieś tam czujemy się winni, bo mamy w głowie ze „powinniśmy”.Chodzi o podany przykład ,ze nie zabraliśmy kogoś ,choć komuś byłoby to na rękę.A tak naprawdę czy musimy się tłumaczyć?Czy zawsze musimy myśleć o kimś?A może chcieliśmy jechać sami, by się wyciszyć ,bo byliśmy zmęczeniem np.po jakiś zajęciach? i (chcieliśmy zadbać o siebie).A co jakbyśmy powiedzieli”chciałem jechać sam”?-po prostu.
Dziękuję za ciekawą rozmowę.👍
Mam tak obecnie, że kiedy informacja zwrotna jest wyrażona przez ocenę, nakaz, krytykę, nie jestem w stanie/nie chcę tego przyjmować. Rozumiem, że w takim wypadku mam prawo odmówić takiej informacji zwrotnej. Czy to chcieliście powiedzieć?
PYTANIE: Po czym ktoś poznaje, że przyjęłam jego informację zwrotną? Po czym ktoś poznaje tę otwartość na jego informację?
Chciałabym wiedzieć, co mogę powiedzieć, aby druga osoba odczuła, że przyjęłam jej informację zwrotną nawet wtedy, kiedy nie chcę słuchać słów typu: "Jesteś nieudacznikiem." Mam wrażenie, że kiedy tak bardzo nie chcę tego słuchać, to same ciało przekazuje tę informację drugiej osobie. Oczywiście, wiem, dlaczego nie chcę.
Zastanawiamy się z mężem, czy opinie osób postronnych są "komunikatami zwrotnymi"? Jeżeli osoba postronna widząc mnie raz do roku mówi, że jestem beznadziejną matką albo pasożytem społecznym, to czy taka opinia ma wartość komunikatu zwrotnego?😂
Jest komunikatem zwrotnym, ale raczej bez wartości. Ja jednak przyjrzałbym się czy może nie mówi czasem o jakieś zmianie w moim postępowaniu, której sam chcę.