Dużo wiedzy fajnie przekazany👍 naprawdę masz tą umiejętność gromadzenia i przekazywania wiedzy a do tego ładny głos i dykcja. Mam 42 lata i dopiero się diagnozuje bo patrzyłam do tej pory bardzo stereotypowo na autyzm i ADHD i dlatego dziękuję, że popularyzujesz wiedzę na ten temat bo tak właśnie się dowiedziałam, że mam dużo z tych cech o których mówisz + 100% ADHD
Ja przepraszam ale muzyka w tle to dla mnie dramat Bo ja mam zespol sansoryczny i strasznie sie me ze zeby odsluchac do konca ,Szkoda ,ale mimo tego material bardzo interesujace ,pozdrawiam
Witam, bardzo fachowo przedstawiłaś temat autyzmu. Przyjemnie się Ciebie słuchało, czuję że zostanę tu na dużej. Mój 12-letni syn jest w spektrum, diagnozę ma dopiero od roku. Dużo niezrozumienia i mitów krąży w temacie autyzmu, dlatego tak cenna jest rzetelna informacja i uświadamianie społeczeństwa 🙂 pozdrawiam
Bardzo trudno mi to zrozumieć. Czy np. kazdy nieśmiały człowiek poświęcający się jakiejś pasji jest autystyczny? Zawsze myslałam, że to wynika z cech osobowości. Jeśli autyzm nie jest chorobą to dlaczego znajduje się w międzynarodowym spisie chorób? Zaczęłam się tym interesować dlatego, że dużo się o tym teraz mówi, a pewne symptomy występują zarówno u mnie, u moich dzieci jak i wnuków. Do tej pory uważałam, że te powiedzmy charakterystyczne dla nas cechy, odróżniające nas od innych wynikają z różnorodności i odmienności osobniczej. Gdy pokazałam 5 letniemu wnukowi jak jest zbudowany dziesiętkowy system liczbowy to tak się zachwycił jego regularnością, że w ciągu tygodnia nauczył się liczyć do miliona, wykonując dodawanie i odejmowanie w pamięci nawet na sześciocyfrowych liczbach. Często prosił mnie o zadania i cieszyło go i fascynowało liczenie. Podobnie miał jego tata a mój syn- był bardzo zawiedziony jak dowiedział się, że nie doliczy się do największej liczby. Ta fascynacja trwała około roku, potem przerzucił się na rozpoznawanie skał i minerałów, teraz ma 7lat, jest w zerówce i od roku fascynują go nazwy kontynentów, krajów, ich godła, flagi i stolice. Mapy może oglądać godzinami. Przy okazji nauczył się czytać i pisać. Długo bardzo niewyraźnie mowił, ale po podcięciu wędzidełka i ćwiczeniach logopedycznych mówi bardzo ładnie. Niestety dalej jest wycofany i lękliwy. Bardzo nie lubi łamania zasad i nowych sytuacji, musi się z nimi dopiero oswoić, aby poczuć się swobodnie. Rodzice i rodzeństwo spedzają z nim dużo czasu, zapewniają mu różne aktywności, często grają w gry i widzę, że dużo umiejętności społecznych już wyćwiczył. Zastanawiam się czy nie powinnam zasugerować rodzicom przebadania go. Był pierwszym dzieckiem jakie znam, które w swoim pokoju miało zawsze porządek, zabawki posegregowane i poukładane po każdej zabawie. Na dywanie tylko te, którymi się aktualnie bawił. Co o ty myślicie?
To, co opisujesz bardzo pasuje do opisu osoby w spektrum. Czasem warto zdobyć diagnozę po to, by dowiedzieć się jak pomóc dziecku lepiej odnajdywać się w świecie. Wygląda na to, że fajnie radzicie sobie w rodzinie z tym, wspieracie zainteresowania, akceptujecie. Tylko ode mnie taka drobna uwaga - nie wiem na czym polega to ćwiczenie umiejętności społecznych, ale słuchajcie uważnie czy on tego w ogóle chce. Bo być może z punktu widzenia neurotypowego te kontakty są potrzebne, wzmacniające, budujące, ale z punktu widzenia osoby ze spektrum są zbędne, a nawet obciążające emocjonalnie. Piszę to ze swojego doświadczenia, teraz jako dorosłej trudno mi zaakceptować fakt, że mam małą potrzebę interakcji społecznych, zewsząd słyszę jakie to potrzebne do życia, jakie budujące, a mnie to zwyczajnie wyczerpuje. Uczę się słuchać siebie, a nie tego co inni uważają, że powinnam.
Muzyka przeszkadza mi w skupieniu się na filmie troszkę, dziękuję za wstęp, ale nic z niego nie pamietam, za dużo mnie rozprasza. Bardzo pomagają mi ruszające się obrazy, jest statycznie i przepraszam za szczerość ale animacje dużo by pomogły osobom z problemami z koncentracją. Jeszcze raz dziękiję za poświecenie czasu i mam nadzieję na drugi film o tym z animacjami
Też pomogłaby mi możliwość dodania przez Ciebie w opisie kiedy i co omawiasz, czyli np.: 0:00 Historia autyzmu, 2:55 - Skąd wziął się autyzm itd.: żeby to co nie interesujące pominąć albo danie możliwość powrotu po powrocie do filmu w konkretnym miejscu.
Bardzo przyjemny vlog :) Studiuję psychologię. Wiem, że autyzm to zaburzona aktywność wyspy. Można sporo na ten temat poczytać w książce "Życie emocjonalne mózgu" prof. Davidson'a. Akurat unikanie patrzenia prosto w oczy ma zaletę, bo czasem chodzą ludzie pod wpływem różnych substancji i można niechcący sprowokować. Lepiej patrzeć się na czoło
To jest absurd🎉 ,to jest nieporozumienie z ta muzyka w tle ,ona przeplatala sie z twoimi slowami ,co powidowalo dla mnie chaos, to tak jak bys lerzacego na zie mi kopala muwisz o chorobie i zburzeniach Dziekuje i puszczsa na glos muzyke.zawiodlas mnie bardzo pa
Mam 65 lat i zaczęłam interesować się spektrum autyzmu bo mam syna który prawdopodobnie jest aspergerem. Jednak sama też jestem w spektrum bo przeżyłam wiele z tego co powiedziałaś w dzieciństwie, tyle że nie zostałam zdiagnozowana bo w ubiegłym wieku chyba trudno byłoby o taką diagnozę. No i chyba w jakimś stopniu nauczyłam się maskowania chociaż całkiem nieświadomie
Bardzo dziękuję za cenna wiedzę a Twój przekaz jest jasny i fajnie opowiadasz.Zycie mojego syna wygląda podobnie ale od niego aż tak dużo nie dowiedziałam się.Czy Ty masz problem z rozpoznawaniem twarzy? Wiesz może coś więcej?Dla Oskara to duży problem(((
Bardzo ciekawie opowiadasz, niestety podklad muzyczny przeszkadza mi w zrozumieniu twojego glosu (a brzmi sympatycznie 🙂)
A mi się właśnie wydaje że bardzo dobrze pasuje i pomaga się skupić :)
Mi muzyka bardzo przeszkadza. Nie umiem skupić się na wypowiedzi, wsłuchuję się w muzykę.
Pięknie się wysławiasz ale ta muzyka w tle przeszkadza :(
W niektórych momentach mówisz za cicho i ogólnie za szybko i często nie jestem w stanie zrozumieć o czym mowa.
Dużo wiedzy fajnie przekazany👍 naprawdę masz tą umiejętność gromadzenia i przekazywania wiedzy a do tego ładny głos i dykcja. Mam 42 lata i dopiero się diagnozuje bo patrzyłam do tej pory bardzo stereotypowo na autyzm i ADHD i dlatego dziękuję, że popularyzujesz wiedzę na ten temat bo tak właśnie się dowiedziałam, że mam dużo z tych cech o których mówisz + 100% ADHD
Ja przepraszam ale muzyka w tle to dla mnie dramat Bo ja mam zespol sansoryczny i strasznie sie me ze zeby odsluchac do konca ,Szkoda ,ale mimo tego material bardzo interesujace ,pozdrawiam
Witam, bardzo fachowo przedstawiłaś temat autyzmu. Przyjemnie się Ciebie słuchało, czuję że zostanę tu na dużej. Mój 12-letni syn jest w spektrum, diagnozę ma dopiero od roku. Dużo niezrozumienia i mitów krąży w temacie autyzmu, dlatego tak cenna jest rzetelna informacja i uświadamianie społeczeństwa 🙂 pozdrawiam
Bardzo trudno mi to zrozumieć. Czy np. kazdy nieśmiały człowiek poświęcający się jakiejś pasji jest autystyczny? Zawsze myslałam, że to wynika z cech osobowości. Jeśli autyzm nie jest chorobą to dlaczego znajduje się w międzynarodowym spisie chorób? Zaczęłam się tym interesować dlatego, że dużo się o tym teraz mówi, a pewne symptomy występują zarówno u mnie, u moich dzieci jak i wnuków. Do tej pory uważałam, że te powiedzmy charakterystyczne dla nas cechy, odróżniające nas od innych wynikają z różnorodności i odmienności osobniczej. Gdy pokazałam 5 letniemu wnukowi jak jest zbudowany dziesiętkowy system liczbowy to tak się zachwycił jego regularnością, że w ciągu tygodnia nauczył się liczyć do miliona, wykonując dodawanie i odejmowanie w pamięci nawet na sześciocyfrowych liczbach. Często prosił mnie o zadania i cieszyło go i fascynowało liczenie. Podobnie miał jego tata a mój syn- był bardzo zawiedziony jak dowiedział się, że nie doliczy się do największej liczby. Ta fascynacja trwała około roku, potem przerzucił się na rozpoznawanie skał i minerałów, teraz ma 7lat, jest w zerówce i od roku fascynują go nazwy kontynentów, krajów, ich godła, flagi i stolice. Mapy może oglądać godzinami. Przy okazji nauczył się czytać i pisać. Długo bardzo niewyraźnie mowił, ale po podcięciu wędzidełka i ćwiczeniach logopedycznych mówi bardzo ładnie. Niestety dalej jest wycofany i lękliwy. Bardzo nie lubi łamania zasad i nowych sytuacji, musi się z nimi dopiero oswoić, aby poczuć się swobodnie. Rodzice i rodzeństwo spedzają z nim dużo czasu, zapewniają mu różne aktywności, często grają w gry i widzę, że dużo umiejętności społecznych już wyćwiczył. Zastanawiam się czy nie powinnam zasugerować rodzicom przebadania go. Był pierwszym dzieckiem jakie znam, które w swoim pokoju miało zawsze porządek, zabawki posegregowane i poukładane po każdej zabawie. Na dywanie tylko te, którymi się aktualnie bawił. Co o ty myślicie?
Z tego opisu to typowe spectrum autyzmu. Diagnoza będzie kropką nad i. Trzeba iść i sprawdzić. Pozdrawiam
To, co opisujesz bardzo pasuje do opisu osoby w spektrum. Czasem warto zdobyć diagnozę po to, by dowiedzieć się jak pomóc dziecku lepiej odnajdywać się w świecie. Wygląda na to, że fajnie radzicie sobie w rodzinie z tym, wspieracie zainteresowania, akceptujecie. Tylko ode mnie taka drobna uwaga - nie wiem na czym polega to ćwiczenie umiejętności społecznych, ale słuchajcie uważnie czy on tego w ogóle chce. Bo być może z punktu widzenia neurotypowego te kontakty są potrzebne, wzmacniające, budujące, ale z punktu widzenia osoby ze spektrum są zbędne, a nawet obciążające emocjonalnie. Piszę to ze swojego doświadczenia, teraz jako dorosłej trudno mi zaakceptować fakt, że mam małą potrzebę interakcji społecznych, zewsząd słyszę jakie to potrzebne do życia, jakie budujące, a mnie to zwyczajnie wyczerpuje. Uczę się słuchać siebie, a nie tego co inni uważają, że powinnam.
Muzyka przeszkadza mi w skupieniu się na filmie troszkę, dziękuję za wstęp, ale nic z niego nie pamietam, za dużo mnie rozprasza. Bardzo pomagają mi ruszające się obrazy, jest statycznie i przepraszam za szczerość ale animacje dużo by pomogły osobom z problemami z koncentracją. Jeszcze raz dziękiję za poświecenie czasu i mam nadzieję na drugi film o tym z animacjami
Też pomogłaby mi możliwość dodania przez Ciebie w opisie kiedy i co omawiasz, czyli np.: 0:00 Historia autyzmu, 2:55 - Skąd wziął się autyzm itd.: żeby to co nie interesujące pominąć albo danie możliwość powrotu po powrocie do filmu w konkretnym miejscu.
2 Kor 4,7 dla Cb ;)
Bardzo przyjemny vlog :) Studiuję psychologię. Wiem, że autyzm to zaburzona aktywność wyspy. Można sporo na ten temat poczytać w książce "Życie emocjonalne mózgu" prof. Davidson'a. Akurat unikanie patrzenia prosto w oczy ma zaletę, bo czasem chodzą ludzie pod wpływem różnych substancji i można niechcący sprowokować. Lepiej patrzeć się na czoło
Mój znajomy dorastał w bardzo toksycznym środowisku i ciągle był karany i bity za te trudności społeczne itd czyli w sumie za objawy ze spektrum:(
Masz piękny głos. Myślałaś o użyczaniu głosu?
To jest absurd🎉 ,to jest nieporozumienie z ta muzyka w tle ,ona przeplatala sie z twoimi slowami ,co powidowalo dla mnie chaos, to tak jak bys lerzacego na zie mi kopala muwisz o chorobie i zburzeniach Dziekuje i puszczsa na glos muzyke.zawiodlas mnie bardzo pa
Ja mam synka autystycznego widzę ze on lubi lodowata wodę i mu to nie przeszkadza
Ja nie mam autyzmu, ale wiem o czym mowisz przy nadwrazliwosci sluchowej.
Też jestem autystyczna pozdrawiam
Mam 65 lat i zaczęłam interesować się spektrum autyzmu bo mam syna który prawdopodobnie jest aspergerem. Jednak sama też jestem w spektrum bo przeżyłam wiele z tego co powiedziałaś w dzieciństwie, tyle że nie zostałam zdiagnozowana bo w ubiegłym wieku chyba trudno byłoby o taką diagnozę. No i chyba w jakimś stopniu nauczyłam się maskowania chociaż całkiem nieświadomie
Dziękuję za ten cenny przekaz❤❤❤ powinniśmy wiedzieć o autyzmie jak najwięcej żeby że zrozumieniem traktować osoby w naszym otoczeniu
Wierze o czym mówisz o tych szpilkach w mózg ❤️
Bardzo dobrze się Ciebie słucha ❤
Jesteś wspaniała osobą, dziekuje za podzielenie sie swoją wiedzą. Bardzo wartościowy materiał. Pozdrawiam
Ale masz przyjemny głos, mogę słuchać i słuchać
Pozdrawiam
Dzięki za film ^^ dużo ciekawych informacji ❤️
Super opowiadasz o swoich doświadczeniach ❤
Bardzo dziękuję za cenna wiedzę a Twój przekaz jest jasny i fajnie opowiadasz.Zycie mojego syna wygląda podobnie ale od niego aż tak dużo nie dowiedziałam się.Czy Ty masz problem z rozpoznawaniem twarzy? Wiesz może coś więcej?Dla Oskara to duży problem(((
❤