Jak najbardziej popieram Twoje słowa - warto wiedzieć, warto się diagnozować. Pomimo kosztów, zarówno finansowych jak przede wszystkim mentalnych, które diagnoza niesie ze sobą, nie żałuję, że podjęłam się tego kroku. Bardzo cieszy mnie fakt, że istnieje coraz więcej miejsc w Polsce, w których spotkamy specjalistów, którzy wiedzą, jakimi cechami może charakteryzować się kobieta w spektrum. Trzymam kciuki za dalszy rozwój kanału i dziękuję za poszerzanie i rozsławianie tak niszowej wciąż wiedzy 💛
Mam bliska osobę, która ma córkę artystyczną, diagnoza była około 5 roku życia, mają tyle szczęścia w tym, że zajął w mieście gdzie jest przedszkole i cała reszta edukacji dla artystów jeden z niewielu w naszym kraju, gdzie nie trzeba płacić, bo jest to publiczne.
Cześć, jestem w trakcie diagnozy, po ADOS-2 w kwietniu (na TAK), po wizycie i psychiatry który nic nie wniósł do tematu i skierował mnie na test psychologiczne, które mam w przyszłym tygodniu. Mam 48 lat. Taka ciekawostka, pomimo że zawsze czułam, że na pewno nie jestem "normalna" ale całkiem świetnie (na Oscara) mi szło udawanie normalnej to trafiłam na właściwą ścieżkę po obejrzeniu Idy w "Mieście kobiet". Dziękuję Ci za to, to zmieniło i zmienia moje życie (bo wiele jeszcze przede mną układania wszystkiego od nowa).
Gdy ja zaczęłam podejrzewać u siebie autyzm, też poszłam do psychologa. Pani nawet nie wiedziała co to test przesiewowy AQ. Za to powiedziała mi, że nie mogę być autystyczna bo osoby autystyczne nigdy nie mają IQ wyższego niż 40 i nie potrafią mówić. Wydarła się na mnie i wyśmiała te moje podejrzenia. Od tamtej pory boję się psychologów i ich wiedzy.
...raczej NIEwiedzy:( Bardzo przykra historia. Ale na pewno nie warto się zniechęcać - są też dobrzy specjaliści. Polecamy tych z poniższej listy: docs.google.com/spreadsheets/d/1xgsLTYSaYQR7OvUWeckKNg6AzSc-MSP8ccyMFS24D2s/edit?usp=drivesdk
Dobrze słyszeć że są osoby które opowiadają o swojej chorobie. Rozumiem co to znaczy żyć z autyzmem i siostrą która też ma autyzm . Pamiętam kiedy poszłam do szkoły masowej wszystko było co najgorsze źle mnie traktowali ale kiedy poszłam do szkoły specjalnej wszystko zmieniło się.🙂🙂
Moja historia jest bardzo zblizona do Twojej, brak bliskich relacji w szkole, poczucie wyobcowania, w gimnazjum zostalam nawet wyslana do psychologa, ale nic oprocz badan na dysleksje nie zrobili 🤷🏻♀️ ale z wiekiem widze, ze cos jest na rzeczy. Moja 65letnia znajoma z pracy zwrocila mi uwage, ze moge miec ADHD a wie stad, ze sama zostala zdiagnozowana kilka lat temu. Chyba najwyzsza pora, odwiedzic odpowiedni gabinet... Trzymajcie kciuki, zeby diagnoza mi tez przyniosla ulge, jakakolwiek by nie byla 😊
Poczucie inności to ważne kryterium moim zdaniem, miałam tak od podstawówki, niby taka sama, a jednak inna niż rówieśnicy. Od zawsze i na zawsze to mam, ale nauczyłam się z tym żyć poprzez spędzanie czasu z podobnymi mi osobami, czyli z ludźmi, z którymi się faktycznie rozumiem. Pewnie część z nich też ma autyzm :) A z innych rzeczy, to leczę nerwicę lękową u psychoterapeuty, wreszcie się zebrałam, żeby powalczyć też o swoje zdrowie psychiczne.
Dziękuje, że się tym wszystkim dzielicie! U mnie niedługo wybije rok odkąd wpadłam na to, że mogę być autystyczna, od tego czasu ciągle oglądam, szukam, czytam... niestety w moim mieście przez pandemie nie mogę się zdiagnozować 😭 Cały czas się ze sobą kłócę, czy się nie zmobilizować do wyjazdu do innego miasta, ale podróże dla mnie to niesamowity stres ;_; Też mam autystyczną siostrę, była zdiagnozowana w wieku 3 lat(!!!), ale w UK :)
Możesz diagnozować się także online, np. w fundacji Prodeste. Podsyłamy plik ze szczegółami: docs.google.com/spreadsheets/d/1xgsLTYSaYQR7OvUWeckKNg6AzSc-MSP8ccyMFS24D2s/edit#gid=0
@@neuroatypowe Ten link powinien się znaleźć w opisie filmu i koniecznie powinien też być wspomniany w samym nagraniu, żeby więcej osób do niego dotarło. Bardzo wartościowe, dzięki! :)
Nie mam i na 99,9% takiej diagnozy mieć nie będę, ale z wielkim zainteresowaniem oglądam każdy Wasz filmik. Świetnie, że niesiecie "wieści"/ informacje w świat i dzielicie się swoimi historiami. No i brawa i szacun za odwagę :)
Ciekawe materiały. A jak to leczyć? PS: Może przyda Ci się taka informacja chyba, że już to wiesz mianowicie autyzm można zdiagnozować po przez badania genetyczne
Podejrzewam, że mogę być autystyczna. Podzieliłam się moimi przemyśleniami z moją mamą, a ona to kompletnie zlała.... Czekam teraz jak przeprowadzę się na studia i będę mogła skonsultować to z jakimś terapeutą. Mam powody by podejrzewać, że mam rację, chociaż z drugiej strony mam takie uczucie, że te wszystkie symptomy, które u siebie zauważyłam to naciągam pod siebie żeby sobie wmówić, że coś mi dolega XD
hi five, też podejrzewam, że mogę być na spektrum, ale niestety temat w ogóle psychoterapii czy zaburzeń nie jest w mojej rodzinie traktowany serio, więc na wyjeżdżanie z "hej mamo, myślę, że mogę być autystyczna" nawet nie mam siły, skoro znowu ma to być zbyte tekstami w stylu "oj tam, przesadzasz, wyjdź do ludzi, postaraj się bardziej". ja z kolei czekam, aż będę w stanie odłożyć kasę na diagnozę xd @N/A - dzięki za to, co robicie. myślę, że dzięki działalności Waszej i innych samorzeczników kolejne pokolenia będą wiedzialy o SA więcej i będą traktowały ten temat z większą wyrozumiałością
Mam to samo. Mam takie podejrzenia, ale wiem, że za prędko nie uda mi się dojść do jakiekolwiek diagnozy, o ile jest co diagnozować. I czuję się, jakbym wymyślał sobie problemy, ale w końcu dotarłem do tematu, w którym poczułem, że to to, co mnie dotyczy
1. Czy twoi rodzice są zwyczajni? Nie mają żadnych trudności, które powodowałby, że wychowanie dziecka jest trudniejsze? 2. Czy rodzice zwracali uwagę na twoje zachowanie? Na przykład w szkole średniej na brak znajomych. Mam więcej pytań ale nie wiem czy mogę je zadać tutaj. Czy mogę to uczynić w inny sposób?
1. Są zwyczajni, ale nie całkiem neurotypowi, zwłaszcza mój tata. 2. W dzieciństwie nic nie dostrzegli, w gimnazjum/liceum trochę się dziwili, wyrażali lekkie zaniepokojenie, ale to tyle. 3. Zapraszam na mojego insta i tiktoka: @ida_ma_autyzm
Ostatecznie kiedy miała 8-9 lat, chociaż były podejrzenia wcześniej. Miewa się, moim zdaniem, źle. Próbowałam ją namówić na terapię, ale się nie udało. Pracuje, ale mieszka z rodzicami i moim zdaniem rodzice za bardzo ją odciążają w wielu sprawach, przez co nie ma motywacji, żeby się usamodzielnić.
@@neuroatypowe rozumiem. Dziękuję za odpowiedź, interesuje mnie to ponieważ mam córki w spektrum (3,5 roku, bliźniaczki). Jedna radzi sobie dużo gorzej od drugiej niestety więc zawsze mnie ciekawią historie innych osób. Spektrum to dla mnie wielka zagadka, Twój opis paradoksalnie jest dla mnie "marzeniem" tj w tej chwili bardzo chce żeby Córka (bo o drugą chyba się nie martwię) w przyszłości jakoś sobie radziła ... a różnie to z tym bywa. Pozdrawiam, bardzo ciekawy kanał :)
Hej! Znalazłam właśnie Wasz kanał. Od prawie dwóch lat szukam diagnozy choroby, która być może ma podłoże psychosomatyczne, bo wszystkie badania idealne. Myślę o tym autyzmie... Nie chcę się rozpisywać i Was męczyć. Powiedzcie tylko, to możliwe, że u dziewczyny te „obsesje” są bardziej humanistyczne/społeczne, prawda? Bez talentu do liczb?
Jak najbardziej popieram Twoje słowa - warto wiedzieć, warto się diagnozować. Pomimo kosztów, zarówno finansowych jak przede wszystkim mentalnych, które diagnoza niesie ze sobą, nie żałuję, że podjęłam się tego kroku. Bardzo cieszy mnie fakt, że istnieje coraz więcej miejsc w Polsce, w których spotkamy specjalistów, którzy wiedzą, jakimi cechami może charakteryzować się kobieta w spektrum. Trzymam kciuki za dalszy rozwój kanału i dziękuję za poszerzanie i rozsławianie tak niszowej wciąż wiedzy 💛
To prawda, sam proces diagnozy jest psychicznie wymagający, ale warto, warto, warto ♥️ Dziękujemy ♥️
Mam bliska osobę, która ma córkę artystyczną, diagnoza była około 5 roku życia, mają tyle szczęścia w tym, że zajął w mieście gdzie jest przedszkole i cała reszta edukacji dla artystów jeden z niewielu w naszym kraju, gdzie nie trzeba płacić, bo jest to publiczne.
Cześć, jestem w trakcie diagnozy, po ADOS-2 w kwietniu (na TAK), po wizycie i psychiatry który nic nie wniósł do tematu i skierował mnie na test psychologiczne, które mam w przyszłym tygodniu. Mam 48 lat. Taka ciekawostka, pomimo że zawsze czułam, że na pewno nie jestem "normalna" ale całkiem świetnie (na Oscara) mi szło udawanie normalnej to trafiłam na właściwą ścieżkę po obejrzeniu Idy w "Mieście kobiet". Dziękuję Ci za to, to zmieniło i zmienia moje życie (bo wiele jeszcze przede mną układania wszystkiego od nowa).
Gdy ja zaczęłam podejrzewać u siebie autyzm, też poszłam do psychologa. Pani nawet nie wiedziała co to test przesiewowy AQ. Za to powiedziała mi, że nie mogę być autystyczna bo osoby autystyczne nigdy nie mają IQ wyższego niż 40 i nie potrafią mówić. Wydarła się na mnie i wyśmiała te moje podejrzenia. Od tamtej pory boję się psychologów i ich wiedzy.
...raczej NIEwiedzy:( Bardzo przykra historia. Ale na pewno nie warto się zniechęcać - są też dobrzy specjaliści. Polecamy tych z poniższej listy: docs.google.com/spreadsheets/d/1xgsLTYSaYQR7OvUWeckKNg6AzSc-MSP8ccyMFS24D2s/edit?usp=drivesdk
@@neuroatypowe Bardzo dziękuję za informację
Dobrze słyszeć że są osoby które opowiadają o swojej chorobie. Rozumiem co to znaczy żyć z autyzmem i siostrą która też ma autyzm . Pamiętam kiedy poszłam do szkoły masowej wszystko było co najgorsze źle mnie traktowali ale kiedy poszłam do szkoły specjalnej wszystko zmieniło się.🙂🙂
Moja historia jest bardzo zblizona do Twojej, brak bliskich relacji w szkole, poczucie wyobcowania, w gimnazjum zostalam nawet wyslana do psychologa, ale nic oprocz badan na dysleksje nie zrobili 🤷🏻♀️ ale z wiekiem widze, ze cos jest na rzeczy. Moja 65letnia znajoma z pracy zwrocila mi uwage, ze moge miec ADHD a wie stad, ze sama zostala zdiagnozowana kilka lat temu. Chyba najwyzsza pora, odwiedzic odpowiedni gabinet... Trzymajcie kciuki, zeby diagnoza mi tez przyniosla ulge, jakakolwiek by nie byla 😊
Świetny pomysł z tymi filmikami na końcu. Robią mi dzień. 😊😊😊 Jesteście cudowne.
Poczucie inności to ważne kryterium moim zdaniem, miałam tak od podstawówki, niby taka sama, a jednak inna niż rówieśnicy. Od zawsze i na zawsze to mam, ale nauczyłam się z tym żyć poprzez spędzanie czasu z podobnymi mi osobami, czyli z ludźmi, z którymi się faktycznie rozumiem. Pewnie część z nich też ma autyzm :) A z innych rzeczy, to leczę nerwicę lękową u psychoterapeuty, wreszcie się zebrałam, żeby powalczyć też o swoje zdrowie psychiczne.
Uważam,że bardzo często jest tak że jednocześnie występują zaburzenia osobowości w autyzmie co dodatkowo utrudnia proces diagnostyczny .
Dziękuje, że się tym wszystkim dzielicie! U mnie niedługo wybije rok odkąd wpadłam na to, że mogę być autystyczna, od tego czasu ciągle oglądam, szukam, czytam... niestety w moim mieście przez pandemie nie mogę się zdiagnozować 😭 Cały czas się ze sobą kłócę, czy się nie zmobilizować do wyjazdu do innego miasta, ale podróże dla mnie to niesamowity stres ;_;
Też mam autystyczną siostrę, była zdiagnozowana w wieku 3 lat(!!!), ale w UK :)
Możesz diagnozować się także online, np. w fundacji Prodeste. Podsyłamy plik ze szczegółami: docs.google.com/spreadsheets/d/1xgsLTYSaYQR7OvUWeckKNg6AzSc-MSP8ccyMFS24D2s/edit#gid=0
@@neuroatypowe dziękuje!
@@neuroatypowe Ten link powinien się znaleźć w opisie filmu i koniecznie powinien też być wspomniany w samym nagraniu, żeby więcej osób do niego dotarło. Bardzo wartościowe, dzięki! :)
@@MuminPL racja, dodamy. Dzięki!
Nie mam i na 99,9% takiej diagnozy mieć nie będę, ale z wielkim zainteresowaniem oglądam każdy Wasz filmik. Świetnie, że niesiecie "wieści"/ informacje w świat i dzielicie się swoimi historiami. No i brawa i szacun za odwagę :)
Dzięki:)
Uwielbiam Was :)
Ciekawe materiały. A jak to leczyć?
PS: Może przyda Ci się taka informacja chyba, że już to wiesz mianowicie autyzm można zdiagnozować po przez badania genetyczne
Dziekuję. Szacun!!! Jakie profile macie na insta?
ida_ma_autyzm i sabmarine0.0 ;)
Podejrzewam, że mogę być autystyczna. Podzieliłam się moimi przemyśleniami z moją mamą, a ona to kompletnie zlała.... Czekam teraz jak przeprowadzę się na studia i będę mogła skonsultować to z jakimś terapeutą. Mam powody by podejrzewać, że mam rację, chociaż z drugiej strony mam takie uczucie, że te wszystkie symptomy, które u siebie zauważyłam to naciągam pod siebie żeby sobie wmówić, że coś mi dolega XD
Każda z nas miała takie wątpliwości... Jednak warto podrążyć temat
hi five, też podejrzewam, że mogę być na spektrum, ale niestety temat w ogóle psychoterapii czy zaburzeń nie jest w mojej rodzinie traktowany serio, więc na wyjeżdżanie z "hej mamo, myślę, że mogę być autystyczna" nawet nie mam siły, skoro znowu ma to być zbyte tekstami w stylu "oj tam, przesadzasz, wyjdź do ludzi, postaraj się bardziej". ja z kolei czekam, aż będę w stanie odłożyć kasę na diagnozę xd
@N/A - dzięki za to, co robicie. myślę, że dzięki działalności Waszej i innych samorzeczników kolejne pokolenia będą wiedzialy o SA więcej i będą traktowały ten temat z większą wyrozumiałością
Mam to samo. Mam takie podejrzenia, ale wiem, że za prędko nie uda mi się dojść do jakiekolwiek diagnozy, o ile jest co diagnozować. I czuję się, jakbym wymyślał sobie problemy, ale w końcu dotarłem do tematu, w którym poczułem, że to to, co mnie dotyczy
1. Czy twoi rodzice są zwyczajni? Nie mają żadnych trudności, które powodowałby, że wychowanie dziecka jest trudniejsze? 2. Czy rodzice zwracali uwagę na twoje zachowanie? Na przykład w szkole średniej na brak znajomych. Mam więcej pytań ale nie wiem czy mogę je zadać tutaj. Czy mogę to uczynić w inny sposób?
1. Są zwyczajni, ale nie całkiem neurotypowi, zwłaszcza mój tata. 2. W dzieciństwie nic nie dostrzegli, w gimnazjum/liceum trochę się dziwili, wyrażali lekkie zaniepokojenie, ale to tyle. 3. Zapraszam na mojego insta i tiktoka: @ida_ma_autyzm
A można zapytać w jakim wieku zdiagnozowano siostrę i jak się teraz miewa ?
Ostatecznie kiedy miała 8-9 lat, chociaż były podejrzenia wcześniej. Miewa się, moim zdaniem, źle. Próbowałam ją namówić na terapię, ale się nie udało. Pracuje, ale mieszka z rodzicami i moim zdaniem rodzice za bardzo ją odciążają w wielu sprawach, przez co nie ma motywacji, żeby się usamodzielnić.
@@neuroatypowe rozumiem. Dziękuję za odpowiedź, interesuje mnie to ponieważ mam córki w spektrum (3,5 roku, bliźniaczki). Jedna radzi sobie dużo gorzej od drugiej niestety więc zawsze mnie ciekawią historie innych osób. Spektrum to dla mnie wielka zagadka, Twój opis paradoksalnie jest dla mnie "marzeniem" tj w tej chwili bardzo chce żeby Córka (bo o drugą chyba się nie martwię) w przyszłości jakoś sobie radziła ... a różnie to z tym bywa. Pozdrawiam, bardzo ciekawy kanał :)
A czy ta diagnostyka jest na 100% wiarygodna?
Wątpię.
Łoł ... too close to home...
I tak możemy powiedzieć, że mieliśmy szczęście. Anthony Hopkins dostał diagnozę jak miał 70 na karku XD
@@neuroatypowe Trochę szczęścia-zwłaszcza jeżeli chodzi o ludzi na których trafisz- się przydaje przy diagnozie.
@@neuroatypowe rel
Hej! Znalazłam właśnie Wasz kanał. Od prawie dwóch lat szukam diagnozy choroby, która być może ma podłoże psychosomatyczne, bo wszystkie badania idealne. Myślę o tym autyzmie... Nie chcę się rozpisywać i Was męczyć. Powiedzcie tylko, to możliwe, że u dziewczyny te „obsesje” są bardziej humanistyczne/społeczne, prawda? Bez talentu do liczb?
Często tak. Kobiety mają mniej stereotypowe specjalne zainteresowania.
Ida zapraszaj inne laski z Mary maxa o ich drodze do zdiagnozowania autyzmu.
lol wygladasz jak ripley z aliena