20:06 ten cały fragment najchętniej pokazałabym osobom, od których słyszałam coś w rodzaju "najpierw się naucz X, a potem sobie przeżywaj rozpacz"(nie mam depresji jakby co)
Dzień dobry BARDO DOBRY TEMAT I WYKŁAD super filmik i porady dla ludzi przygnębionym swoim życiem oraz. Jest Pani bardzo mądrą psychologiem oraz wie co mówi pozdrawiam 🥰👍
Dziękuję za ten filmik. Dziwne, że chodzę na terapię a ten filmik pomógł mi bardziej niż ona. Nie wiem czy ja zawsze trafiam na tandetnych psychologów czy jak...Jedyne co robię w gabinecie to odpowiadam na pytania "jak się czujesz?" , "Co działo się w ostatnim tygodniu?" i to by było na tyle. Zero pracy, zero takiego tłumaczenia, jakie Pani tutaj nam daje, jedynie jakieś gadki szmatki. A ja chciałbym nad sobą pracować ale nie wiem jak. Mój psycholog mi w tym nie pomoże...nie chce krytykować, bo może innym pomaga na depresję pytanie jak się czują i siedzenie i odpowiadanie na nic nie znaczące pytania jak tam itp. A ja tak bardzo chciałem żeby ktoś mi dał nadzieję i powiedział że z tego wyjdę, że da się, powiedział jak to zwalczyć, jak z tym pracować. A tu nic. Dziękuję za filmik ;)
To są bardzo dobre pytania, ja też je zadaję (może troszkę w innej formie). Jak się czujesz? - Zmieniam: "Co czujesz? Jakie emocje to w Tobie wzbudza?" - dzięki tym pytaniom rozszerzamy samoświadomość emocjonalną i uczymy się nazywania, wyrażania i radzenia sobie z emocjami. Co działo się w ostatnim tygodniu - chodzi o sytuacje, które wywołały emocje - takie sytuacje są bardzo ważne, bo na nich omawiamy wszystko co się dzieje u Pacjenta. Jeżeli mogłabym coś zasugerować to powiedzieć swojemu psychologowi, że nie czujesz, aby spotkania Ci pomagały i dlaczego tak uważasz, co Ci się nie podoba czy wzbudza w Tobie wątpliwości - to ważne. A jeżeli taka rozmowa nic nie zmieni może warto byłby zmienić osobę prowadzącą?
@@tandempsycholog Tak, ważne pytania. Ale w mojej terapii (chodzę do psychologa-psychoterapeuty) nic się nie dzieje poza tymi dwoma pytaniami. Nie ma psychoedukacji (która jak wiadomo zmniejsza np lęk), nie ma tłumaczeń, nie ma czegoś takiego, że psycholog mi daje nadzieję (o czym Pani mówiła), nigdy nie powiedział mi że wytrwac trzeba i się skończy. Nigdy nie usłyszałem żadnych przydatnych informacji. Nigdy psycholog mi nie zadał pytania które miałoby wywołać u mnie refleksję. Nigdy nie pracowaliśmy na emocjach. Byłem u 2 i zawsze tak samo to wygląda. Chciałbym np usłyszeć kiedyś co to dokładnie depresja (znam definicje, objawy, znam ten stan tylko chodzi mi o to, że mógłby mi wytłumaczyć jak np przychodze w złym stanie że.np "to minie" itp). Nic mi to nie pomaga. Bo oprócz pytań jak się czuje powinienem w moim odczuciu mieć terapię prawdziwa. Czy nawet jakieś techniki jak przerwać myślenie, czy produkowanie mnie o technikach relaksacji. Nic a nic nie ma :// Nie mówię że to źli psychologowie, ale mnie to nie pomaga i bardziej bym to nazwał wygadaniem się a nie pracowaniem nad sobą a to właśnie chciałbym mieć.
@@optymista123 Faktycznie, spotkania nie powinny polegać na wygadaniu się, to można zrobić z kimś bliskim ;) Myślę, że w szkolach terapeutycznych kładzie się duży nacisk, aby terapeutą nic nie sugerował ani podpowiadał, żeby pacjent do wszystkiego doszedł sam. Ja osobiście się z tym nie zgadzam, bo pacjent nie ma pewnej wiedzy i nie musi jej mieć ;) I jeżeli sugerując mu pewne rzeczy przyspieszymy proces wychodzenia z problemu to nie widzę w tym nic złego. Może trzeba poszukać psychologa nr 3? ;)
Super przydatny filmik. Mam pytanie otóż mam stwierdzona depresję ciężka jestem w koszmarnym stanie i naprawdę nie mogę wgl domyślić się co miało /ma na to wpływ, czy to jest możliwe żeby stało mi się to samoistnie czy z całych sił mam szukać przyczyny?
Jeszcze raz, bo nie przeczytałam do końca. Zdecydowanie jest tego przyczyna. Bardzo ważne jest znalezienie przyczyny, a potem podjęcie kroków. Np. Przyczyną może być tłumienie złości (to tak bardzo ogólnie), działanie będzie polegać na nauce jej wyrażania.
Ja mam epizod z farmakologią, a nikt z mojej rodziny nawet się nie zorientował. I na razie nadal nie wiedzą. Obawiam się, że byłoby włożone do worka choroby psychicznej. A poza tym....moja przyjaciółka, gdy jej powiedziałam, nagle odsunęła się na bok, gdy ja niczego innego nie oczekuje niż zwykłego kontaktu.
@@krzysztof4543 jest lepiej niż przed lekami, organizm po 2 miesiącach się dostosował, zatem jakoś ciągnę choć ilość pracy i zmęczenie czasami mocno wykańczają, a całe wnętrze czasami rozwala na sto kawałków. No ale cóż nie można się poddawać zwłaszcza gdy jesteśmy w stanie w miarę normalnie na zewnątrz funkcjonować
Mam pytanie czy to prawda że jeśli dostałem 2 epizod depresji będzie mi ciężej z niej wyjść i dłużej będę brać leki? Po 1 epizodzie miałem po 2 Msc odstawić teraz boję się że to się wszystko wydłuży
To raczej wskazuje, że przyczyna, która wywołuje epizody nadal "istnieje". Leki jej "nie rozwiążą". Długość i trudność uporania się z epizodem zależy od czasu jaki zajmie znalezienie przyczyny i podjęcia działań.
Ostatnio oglądałem w internecie krótki filmik, w którym młoda dziewczyna, studentka publicznie przed uczelnią, podczas jakiegoś happeningu, skarżyła się że nie może studiować, z uwagi iż identyfikuje się jako osoba "niebinarna", i ma problemy w komunikacji z wykładowcami oraz innymi studentami, twierdzi że przez fakt że ludzie nie chcą stosować względem jej osoby, "języka neutralnego płciowo", ona popada w epizody depresyjne. Jak sądzę dziewczyna raczej korzysta z usług psychoterapeuty, widać że jest jakąś aktywistką, angażuje się w ruchy LGBT+. No i tutaj pojawia się pytanie, bo zawsze zastawiało mnie jaka jest rola psychoterapeuty, psychologa, psychiatry itp itd. Dziewczyna twierdzi że wszyscy którzy nie akceptują jej "natury", są odpowiedzialni za stan jej zdrowia psychicznego, czy lekarz zawsze z góry zakłada że takie osoby mają rację? Co radzi takiej osobie lekarzy psycholog? Przykładowo przychodzi osoba która identyfikuje się jako ktoś z "LGBT+", czy lekarz po rozmowie może stwierdzić, że taka osoba nie jest "LGBT+++" itp itd. że to jest raczej inne zaburzenie?!
jA JEDNAK UWAŻAM, ŻE KONIECZNE SĄ LEKI W GŁĘBOKIEJ CIEMNOŚCI, W GŁĘBOKIEJ DEPRESJI. moja pani psychiatra zalecała , wskazywała na konieczność psychoterapii. Odcina się człowiek od świata w ciemnym pokoju, z kocem na głowie. nie życzę nikomu....
Nie jestem pewna co do mojego zaburzenia lecz od ponad roku straciłam chęci do życia. Jakoś nie daje mi ono satysfakcji. W tamtym roku miałam bardzo trudny okres w swym kródkim życiu. Po tym co się stało wtedy przestałam patrzeć pozytywnie na świat.
Co pani sądzi o eutanazji osób ciężko chorych np na depresje, mających jakieś stany lękowe czy nerwice albo po prostu ciężkie traumy jak gwałt, które przez długie lata walczą z tym przy pomocy terapii i farmakologi i obie te rzeczy zdają się nie działać i w żaden sposób nie poprawiają komfortu życia? Istnieją jakieś inne możliwości poza śmiercią czy zostaje im robić dalej to samo i oczekiwać rezultatów? Piszę to ponieważ zaciekawiła mnie sprawa eutanazji w Holandii którą wykonano na kobiecie chorej m.in na depresje. Swoją drogą jestem ciekaw czy tylko ja miałem takie myśli, że jestem jedynym tak ciężkim przypadkiem któremu nie da się pomóc. ;p Teraz widzę, że jednak robię spore postępy i nie jest tak beznadziejnie jak kiedyś myślałem. :)
Yoda, nie spotkałam osoby, której nie dało się pomoc, ale spotkałam osoby, które mimo iż dało się im pomóc, nie podejmowały kroków w celu wyzdrowienia. Co do eutanazji - za mało wiem ba ten temat, żeby się wypowiadać. Haha, nie nie tylko Ty, większość pacjentow myśli, że są beznadziejnym przypadkami i nie ma dla nich ratunku - tak wlasnie działa np.depresja. Trzymam kciuki za postępy! Bardzo się cieszę!
Jest Pani bardzo mądrym psychologiem!
Ciągle powtarzam sobie te filmiki i one podnoszą mnie na duchu ❤️❤️❤️
Dziękuję za to nagranie, uwielbiam Pani filmiki :D
A ja uwielbiam takie komentarze :D
20:06 ten cały fragment najchętniej pokazałabym osobom, od których słyszałam coś w rodzaju "najpierw się naucz X, a potem sobie przeżywaj rozpacz"(nie mam depresji jakby co)
Dzień dobry BARDO DOBRY TEMAT I WYKŁAD super filmik i porady dla ludzi przygnębionym swoim życiem oraz. Jest Pani bardzo mądrą psychologiem oraz wie co mówi pozdrawiam 🥰👍
DZIEKUJE 💚za CIEKAWY WYKLAD.. DOBRE RADY...inspirujace
Super Pani nagrywa filmiki kocham Pani filmiki
Super za odcinek ❤
Ohh.. Jaki trafny film, własnie szukałam informacji na ten temat a tu proszeee🤗
Mam nadzieję, że się przyda ;)
Dziękuję za ten filmik. Dziwne, że chodzę na terapię a ten filmik pomógł mi bardziej niż ona. Nie wiem czy ja zawsze trafiam na tandetnych psychologów czy jak...Jedyne co robię w gabinecie to odpowiadam na pytania "jak się czujesz?" , "Co działo się w ostatnim tygodniu?" i to by było na tyle. Zero pracy, zero takiego tłumaczenia, jakie Pani tutaj nam daje, jedynie jakieś gadki szmatki. A ja chciałbym nad sobą pracować ale nie wiem jak. Mój psycholog mi w tym nie pomoże...nie chce krytykować, bo może innym pomaga na depresję pytanie jak się czują i siedzenie i odpowiadanie na nic nie znaczące pytania jak tam itp. A ja tak bardzo chciałem żeby ktoś mi dał nadzieję i powiedział że z tego wyjdę, że da się, powiedział jak to zwalczyć, jak z tym pracować. A tu nic. Dziękuję za filmik ;)
To są bardzo dobre pytania, ja też je zadaję (może troszkę w innej formie). Jak się czujesz? - Zmieniam: "Co czujesz? Jakie emocje to w Tobie wzbudza?" - dzięki tym pytaniom rozszerzamy samoświadomość emocjonalną i uczymy się nazywania, wyrażania i radzenia sobie z emocjami. Co działo się w ostatnim tygodniu - chodzi o sytuacje, które wywołały emocje - takie sytuacje są bardzo ważne, bo na nich omawiamy wszystko co się dzieje u Pacjenta. Jeżeli mogłabym coś zasugerować to powiedzieć swojemu psychologowi, że nie czujesz, aby spotkania Ci pomagały i dlaczego tak uważasz, co Ci się nie podoba czy wzbudza w Tobie wątpliwości - to ważne. A jeżeli taka rozmowa nic nie zmieni może warto byłby zmienić osobę prowadzącą?
@@tandempsycholog Tak, ważne pytania. Ale w mojej terapii (chodzę do psychologa-psychoterapeuty) nic się nie dzieje poza tymi dwoma pytaniami. Nie ma psychoedukacji (która jak wiadomo zmniejsza np lęk), nie ma tłumaczeń, nie ma czegoś takiego, że psycholog mi daje nadzieję (o czym Pani mówiła), nigdy nie powiedział mi że wytrwac trzeba i się skończy. Nigdy nie usłyszałem żadnych przydatnych informacji. Nigdy psycholog mi nie zadał pytania które miałoby wywołać u mnie refleksję. Nigdy nie pracowaliśmy na emocjach. Byłem u 2 i zawsze tak samo to wygląda. Chciałbym np usłyszeć kiedyś co to dokładnie depresja (znam definicje, objawy, znam ten stan tylko chodzi mi o to, że mógłby mi wytłumaczyć jak np przychodze w złym stanie że.np "to minie" itp). Nic mi to nie pomaga. Bo oprócz pytań jak się czuje powinienem w moim odczuciu mieć terapię prawdziwa. Czy nawet jakieś techniki jak przerwać myślenie, czy produkowanie mnie o technikach relaksacji. Nic a nic nie ma :// Nie mówię że to źli psychologowie, ale mnie to nie pomaga i bardziej bym to nazwał wygadaniem się a nie pracowaniem nad sobą a to właśnie chciałbym mieć.
@@optymista123 Faktycznie, spotkania nie powinny polegać na wygadaniu się, to można zrobić z kimś bliskim ;) Myślę, że w szkolach terapeutycznych kładzie się duży nacisk, aby terapeutą nic nie sugerował ani podpowiadał, żeby pacjent do wszystkiego doszedł sam. Ja osobiście się z tym nie zgadzam, bo pacjent nie ma pewnej wiedzy i nie musi jej mieć ;) I jeżeli sugerując mu pewne rzeczy przyspieszymy proces wychodzenia z problemu to nie widzę w tym nic złego. Może trzeba poszukać psychologa nr 3? ;)
Mam podobne doświadczenia.
Trzymaj się 💪!
@@tandempsycholog Ja jednak trafiłem na super psychoterapeutę, wyszedłem z całego bagna i jest więcej niż dobrze;)
Trzymam kciuki i za Ciebie!
Jak można znaleźć skutki depresji jak można je opserwować ?
Gdzie się pani podziała? Dawno Pani tu nie było 😀
:D Na fb jest łatwiej i szybciej. Powoli wracam...
Super przydatny filmik. Mam pytanie otóż mam stwierdzona depresję ciężka jestem w koszmarnym stanie i naprawdę nie mogę wgl domyślić się co miało /ma na to wpływ, czy to jest możliwe żeby stało mi się to samoistnie czy z całych sił mam szukać przyczyny?
Zdecydowanie nie.
Jeszcze raz, bo nie przeczytałam do końca. Zdecydowanie jest tego przyczyna. Bardzo ważne jest znalezienie przyczyny, a potem podjęcie kroków. Np. Przyczyną może być tłumienie złości (to tak bardzo ogólnie), działanie będzie polegać na nauce jej wyrażania.
Ja mam epizod z farmakologią, a nikt z mojej rodziny nawet się nie zorientował. I na razie nadal nie wiedzą. Obawiam się, że byłoby włożone do worka choroby psychicznej. A poza tym....moja przyjaciółka, gdy jej powiedziałam, nagle odsunęła się na bok, gdy ja niczego innego nie oczekuje niż zwykłego kontaktu.
To odważna jesteś że sie nikt nie zorientował przecież niektórzy strasznie się na początku na tym pocą, trudno nie zauważyć w rodzinie.
@@krzysztof4543 jest lepiej niż przed lekami, organizm po 2 miesiącach się dostosował, zatem jakoś ciągnę choć ilość pracy i zmęczenie czasami mocno wykańczają, a całe wnętrze czasami rozwala na sto kawałków. No ale cóż nie można się poddawać zwłaszcza gdy jesteśmy w stanie w miarę normalnie na zewnątrz funkcjonować
@@esperanza4477 To gratuluję. A jaki preparat bierzesz?
W przypadku myśli samobójczych chyba jednak leki są konieczne.
Ciężka choroba.
❤😊
Ja jak myślę że mam coś zrobić to...
Lepiej nie pisać :_/
Mam pytanie czy terapia pomaga w depresji
Oczywiście!
@@tandempsycholog Rozumiem a co się robi na takiej terapii ?
Chciałabym się zapisać tylko mam pewne obawy w sumie to powinnam się zapisać 🤔
Depresja i nerwica musza miec podobna przyczyne, u mnie jaknnie nerwica to depresja
Mam pytanie czy to prawda że jeśli dostałem 2 epizod depresji będzie mi ciężej z niej wyjść i dłużej będę brać leki? Po 1 epizodzie miałem po 2 Msc odstawić teraz boję się że to się wszystko wydłuży
To raczej wskazuje, że przyczyna, która wywołuje epizody nadal "istnieje". Leki jej "nie rozwiążą". Długość i trudność uporania się z epizodem zależy od czasu jaki zajmie znalezienie przyczyny i podjęcia działań.
@@tandempsycholog Mi epizod wywołało połączenie przeszłości z moim "cudownym" teraźniejszym życiem...dobrze że miarę ok funkcjonuję.
Czy upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim nie kwalifikuje się do uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności lub grupy inwalidzkiej?
Niestety nie znam odpowiedzi na to pytanie.
@@tandempsycholog Jakie są objawy upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim?
Ostatnio oglądałem w internecie krótki filmik, w którym młoda dziewczyna, studentka publicznie przed uczelnią, podczas jakiegoś happeningu, skarżyła się że nie może studiować, z uwagi iż identyfikuje się jako osoba "niebinarna", i ma problemy w komunikacji z wykładowcami oraz innymi studentami, twierdzi że przez fakt że ludzie nie chcą stosować względem jej osoby, "języka neutralnego płciowo", ona popada w epizody depresyjne. Jak sądzę dziewczyna raczej korzysta z usług psychoterapeuty, widać że jest jakąś aktywistką, angażuje się w ruchy LGBT+. No i tutaj pojawia się pytanie, bo zawsze zastawiało mnie jaka jest rola psychoterapeuty, psychologa, psychiatry itp itd. Dziewczyna twierdzi że wszyscy którzy nie akceptują jej "natury", są odpowiedzialni za stan jej zdrowia psychicznego, czy lekarz zawsze z góry zakłada że takie osoby mają rację? Co radzi takiej osobie lekarzy psycholog? Przykładowo przychodzi osoba która identyfikuje się jako ktoś z "LGBT+", czy lekarz po rozmowie może stwierdzić, że taka osoba nie jest "LGBT+++" itp itd. że to jest raczej inne zaburzenie?!
Zadne leki na depresję nie działają natychmiast.
jA JEDNAK UWAŻAM, ŻE KONIECZNE SĄ LEKI W GŁĘBOKIEJ CIEMNOŚCI, W GŁĘBOKIEJ DEPRESJI. moja pani psychiatra zalecała , wskazywała na konieczność psychoterapii. Odcina się człowiek od świata w ciemnym pokoju, z kocem na głowie. nie życzę nikomu....
Kurde, mamo, nie wylogowałaś się z mojego konta xD
Nie jestem pewna co do mojego zaburzenia lecz od ponad roku straciłam chęci do życia. Jakoś nie daje mi ono satysfakcji.
W tamtym roku miałam bardzo trudny okres w swym kródkim życiu. Po tym co się stało wtedy przestałam patrzeć pozytywnie na świat.
Może warto byłoby skonsultować się z psychologiem bądź psychoterapeuta. Brak chęci do życia, który utrzymuje się dłuższy czas nie jest czymś w normie.
@@tandempsycholog co robicc ??? Jak zycie jest beznadziejne
@@dp1001 Zadać sobie pytanie dlaczego jest beznadziejne - wypisać powody i po kolei te powody zmieniać na coś pozytywnego.
Co pani sadzi na film o temacie pogodzenia sie z śmiercią osoby bliskiej?
Myślę, że bardzo potrzebna. Jednak są psycholodzy, którzy specjalizują się w przezywaniu traum czy żałoby i wolałabym im zostawić ten temat.
Co pani sądzi o eutanazji osób ciężko chorych np na depresje, mających jakieś stany lękowe czy nerwice albo po prostu ciężkie traumy jak gwałt, które przez długie lata walczą z tym przy pomocy terapii i farmakologi i obie te rzeczy zdają się nie działać i w żaden sposób nie poprawiają komfortu życia? Istnieją jakieś inne możliwości poza śmiercią czy zostaje im robić dalej to samo i oczekiwać rezultatów? Piszę to ponieważ zaciekawiła mnie sprawa eutanazji w Holandii którą wykonano na kobiecie chorej m.in na depresje.
Swoją drogą jestem ciekaw czy tylko ja miałem takie myśli, że jestem jedynym tak ciężkim przypadkiem któremu nie da się pomóc. ;p Teraz widzę, że jednak robię spore postępy i nie jest tak beznadziejnie jak kiedyś myślałem. :)
Yoda, nie spotkałam osoby, której nie dało się pomoc, ale spotkałam osoby, które mimo iż dało się im pomóc, nie podejmowały kroków w celu wyzdrowienia. Co do eutanazji - za mało wiem ba ten temat, żeby się wypowiadać.
Haha, nie nie tylko Ty, większość pacjentow myśli, że są beznadziejnym przypadkami i nie ma dla nich ratunku - tak wlasnie działa np.depresja.
Trzymam kciuki za postępy! Bardzo się cieszę!
Przecież im jest najważniejsze ile dostaną kasy, no bo kto by się takimi głupotami przejmował? Oni tylko udawają że ich coś to obchodzi