Kwestionowanie własnych myśli i ocen, analizowanie ich źródła pochodzenia oraz zadawanie sobie do znudzenia pytania: czy to jest pomocne, jest idealnym początkiem do przekucia teorii w praktykę. Początkiem, bo nauka, zwłaszcza siebie samego nie ma końca. Powodzenia dla Wszystkich. S.Z.
Dziękuję 😊 Wypisałam sobie te wszystkie pytania i będę ćwiczyć. Już samo zadawanie ich sobie podczas oglądania filmiku kierują umysł w stronę potencjalnych możliwości.
Dobry wieczór Pani Emilko 😊 bardzo ciekawy filmik ,ciekawe rozwiązania. Ćwiczenia dla samych siebie "Co jeśli to nie prawda",jak bym odnalazła się w tej sytulacji ,jakie jest inne wytłumaczenie tej sytulacji. Dziękuję te pytania warto sobie utrwalac😊👍
Dobry wieczór 😊 dziś, mówiąc kolokwialnie, „rozwaliło mi głowę” Te pytania spowodowały u mnie pewnego rodzaju konsternację. Bardzo często w sytuacji „kłótni z krytykiem” zadaje sobie pytanie : dlaczego tak myślę, co mnie boli, kiedy te myśli przychodzą. I dostaje odpowiedzi. Mi wiadome. Nie wiem czy one są dobre. Proszę o podpowiedź . A tutaj świadoma negacja krytyka. Zrobiło to na mnie kolosalne wrażenie. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😊
Tak, to pytanie ma swoją siłę sprawczą i widzę, że Pani tego już doświadczyła, cieszy mnie to. Tak jak mówiłam w filmie, ono zaprzęga nasz intelekt do rozwiązania tej zagadki "a co jeśli te wszystkie samokrytyczne zarzuty to po prostu nieprawda?" umysł musi więc wejść w inne niż zwykle tory. I to jest pomocne. Natomiast co do pytań "dlaczego?" to tutaj byłabym ostrożna. To słowo potrafi nieść w sobie jakąś pretensję, żal, oskarżenie, lub brak akceptacji - a te stany nam niewiele pomogą. Często stawiamy je w taki sposób "dlaczego tak myślę?" "dlaczego ja tak mam?" "dlaczego ja nie mogę ...?" "dlaczego ja tak nie mam?" - to tak jakbyśmy sobie mówili "co ze mną jest nie tak?" a to oznacza, że za każdym razem oskarżamy siebie o to, że coś z nami jest nie tak i to bardzo. Dlatego właśnie lepiej ostrożnie używać "dlaczego?". Można je zamienić na "skąd to może wynikać?" - już w tym mniej oskarżeń a więcej ciekawości. Albo "co się takiego zadziało?" i "na co właściwie teraz reaguję?" "jak mogę sobie teraz pomóc?"
Tutaj muszę sprostować. Pytania typu dlaczego, zadaje sobie dlatego by dojść do prawdy. I zazwyczaj do niej dochodzę. Przykład: Stało się coś co mnie zabolało i pytam się siebie. Dlaczego mnie to boli, w kontekście co spowodowało ten ból, by móc się obronić przed nagłymi emocjami, przed wybuchem. Czy taki sposób jest w porządku? Pozdrawiam serdecznie😊
Dziękuję 😊 Staram się nie popadać w stany stresu i szukać przyczyn zdenerwowania. Pani filmy „uzbrajają” mnie, dają możliwość rozwiązania. Choć tak naprawdę nie wiem, czy można się przygotować na sytuacje stresową na przyszłość. Myślę, że to też temat warty rozwinięcia. Chciała bym wiedzieć co Pani o tym myśli. Czy można i czy powinno się uzbrajać?
Pani Emilko,jak sobie poradzić ,kiedy jadą po Tobie,kiedy nie mam złych intencji,wręcz przeciwnie jesteś miła,pomagasz,a ludzie którzy powinni Cię już znać Cię ranią...i jeszcze słyszysz od nich że Cię ta osoba lubi...? Można mieć dosyć przyj.ażni z kobietami..kobiety są straszne..przepraszam te fajne ,życzliwe kobiety ❤
Z Pani opisu wynika że słowa gdzieś się mijają z czynami. A my, lubimy żeby te dwie rzeczy szły ze sobą w parze. Wtedy relacja zyskuje zaufanie, autentyczność, poczucie bezpieczeństwa. I odwrotnie, kiedy mówi się jedno a robi drugie - to wszystko co tworzy relację ma prawo wyparować i pozostawić po sobie zawód, rozczarowanie. Cóż wtedy? Albo szczera komunikacja, albo poważne przemyślenie podstaw na jakich taka relacja stoi.
Gorzej jak ktoś myśli o sobie z zadowoleniem np. "jestem wystarczająca" i zada sobie pytanie "a co jeśli to nieprawda?" ;) W moim przypadku jest to całkiem możliwe - podważanie siebie zarówno w słabszych momentach jak i tych dobrych :/ :(
o, i to jest świetny przykład na to, że naprawdę warto dystansować się do swoich myśli, bo absolutnie nie każda z nich jest pomocna. Tym bardziej zachęcam do tego typu ćwiczeń i stawiania sobie jeszcze więcej pytań odnośnie np. "jestem niewystarczająca" - a wiele z nich omówiłam w osobnym filmie, "Jak osiągnąć wewnętrzny spokój, uspokoić rozpędzony umysł i zatrzymać natłok myśli (w 3 krokach)" zapraszam w wolnej chwili th-cam.com/video/6HfE3Ww15Rc/w-d-xo.htmlsi=6tJIrUNldnI6Jqb8 👍
Zawsze u Ciebie, Emilko, znajduję wiele pomocnych pytań, które zmieniaja punkt widzenia i poprawiają samopoczucie ❤❤❤
Cieszy mnie to, o to chodziło 😊
Dziekuje ze jestes 🌹
👍 dziękuję za te słowa
Kwestionowanie własnych myśli i ocen, analizowanie ich źródła pochodzenia oraz zadawanie sobie do znudzenia pytania: czy to jest pomocne, jest idealnym początkiem do przekucia teorii w praktykę. Początkiem, bo nauka, zwłaszcza siebie samego nie ma końca. Powodzenia dla Wszystkich. S.Z.
Tak jest, to bardzo pomocna praktyka, najlepiej do zastosowania od teraz, regularnie, tak by stała się codziennością 👍
Witam serdecznie Panią i piesiunie😊 i już chłone dobre rady❤
Pozdrawiamy serdecznie 😊🐕🦺
Dokładnie. Dziękuję to pytanie otwiera nowy rozdział w życiu ❤❤❤ dziękuję
👍 tak, to pytanie ma swoją moc, zgadza się
Dziękuję 😊 Wypisałam sobie te wszystkie pytania i będę ćwiczyć. Już samo zadawanie ich sobie podczas oglądania filmiku kierują umysł w stronę potencjalnych możliwości.
👍 super, bardzo mnie to cieszy, owocnego praktykowania życzę
Dobre,pozdrawiam
👋😊
Bardzo dziękuję❤
💛 mam nadzieję, że to pytanie przyniesie Pani wiele ciekawych odpowiedzi 😊
Wspaniałe słowa jak zawsze. 😊
dziękuję 💛
Serdecznie Pani dziękuję i pozdrawiam Świątecznie. Jodeczkę też.🌲❤🌲
Dziękujemy bardzo 💛 wzajemnie Pani Marto, wszystkiego dobrego dla Pani i Pani psiuńcia 😊
Dobry wieczór Pani Emilko 😊 bardzo ciekawy filmik ,ciekawe rozwiązania. Ćwiczenia dla samych siebie "Co jeśli to nie prawda",jak bym odnalazła się w tej sytulacji ,jakie jest inne wytłumaczenie tej sytulacji. Dziękuję te pytania warto sobie utrwalac😊👍
Oj tak, te pytania naprawdę potrafią zmienić tory naszego myślenia na na bardziej pomocne. Cieszę się, że Pani na nich skorzystała 👍
Pozdrawiam
Dzięki 🌼 😊
Dobry wieczór 😊 dziś, mówiąc kolokwialnie, „rozwaliło mi głowę” Te pytania spowodowały u mnie pewnego rodzaju konsternację. Bardzo często w sytuacji „kłótni z krytykiem” zadaje sobie pytanie : dlaczego tak myślę, co mnie boli, kiedy te myśli przychodzą. I dostaje odpowiedzi. Mi wiadome. Nie wiem czy one są dobre. Proszę o podpowiedź .
A tutaj świadoma negacja krytyka. Zrobiło to na mnie kolosalne wrażenie. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😊
Tak, to pytanie ma swoją siłę sprawczą i widzę, że Pani tego już doświadczyła, cieszy mnie to. Tak jak mówiłam w filmie, ono zaprzęga nasz intelekt do rozwiązania tej zagadki "a co jeśli te wszystkie samokrytyczne zarzuty to po prostu nieprawda?" umysł musi więc wejść w inne niż zwykle tory. I to jest pomocne. Natomiast co do pytań "dlaczego?" to tutaj byłabym ostrożna. To słowo potrafi nieść w sobie jakąś pretensję, żal, oskarżenie, lub brak akceptacji - a te stany nam niewiele pomogą. Często stawiamy je w taki sposób "dlaczego tak myślę?" "dlaczego ja tak mam?" "dlaczego ja nie mogę ...?" "dlaczego ja tak nie mam?" - to tak jakbyśmy sobie mówili "co ze mną jest nie tak?" a to oznacza, że za każdym razem oskarżamy siebie o to, że coś z nami jest nie tak i to bardzo. Dlatego właśnie lepiej ostrożnie używać "dlaczego?". Można je zamienić na "skąd to może wynikać?" - już w tym mniej oskarżeń a więcej ciekawości. Albo "co się takiego zadziało?" i "na co właściwie teraz reaguję?" "jak mogę sobie teraz pomóc?"
Tutaj muszę sprostować. Pytania typu dlaczego, zadaje sobie dlatego by dojść do prawdy. I zazwyczaj do niej dochodzę. Przykład: Stało się coś co mnie zabolało i pytam się siebie. Dlaczego mnie to boli, w kontekście co spowodowało ten ból, by móc się obronić przed nagłymi emocjami, przed wybuchem. Czy taki sposób jest w porządku? Pozdrawiam serdecznie😊
Tak, oczywiście. I jednocześnie wszystkie pozostałe pytania są tak samo warte zadania. Czasami ustalenie przyczyny to dopiero połowa historii.
Dziękuję 😊 Staram się nie popadać w stany stresu i szukać przyczyn zdenerwowania. Pani filmy „uzbrajają” mnie, dają możliwość rozwiązania. Choć tak naprawdę nie wiem, czy można się przygotować na sytuacje stresową na przyszłość. Myślę, że to też temat warty rozwinięcia. Chciała bym wiedzieć co Pani o tym myśli. Czy można i czy powinno się uzbrajać?
Pani Emilko,jak sobie poradzić ,kiedy jadą po Tobie,kiedy nie mam złych intencji,wręcz przeciwnie jesteś miła,pomagasz,a ludzie którzy powinni Cię już znać Cię ranią...i jeszcze słyszysz od nich że Cię ta osoba lubi...? Można mieć dosyć przyj.ażni z kobietami..kobiety są straszne..przepraszam te fajne ,życzliwe kobiety ❤
Z Pani opisu wynika że słowa gdzieś się mijają z czynami. A my, lubimy żeby te dwie rzeczy szły ze sobą w parze. Wtedy relacja zyskuje zaufanie, autentyczność, poczucie bezpieczeństwa. I odwrotnie, kiedy mówi się jedno a robi drugie - to wszystko co tworzy relację ma prawo wyparować i pozostawić po sobie zawód, rozczarowanie. Cóż wtedy? Albo szczera komunikacja, albo poważne przemyślenie podstaw na jakich taka relacja stoi.
Bardzo dziękuję ❤ pozdrawiam serdecznie ❤
Gorzej jak ktoś myśli o sobie z zadowoleniem np. "jestem wystarczająca" i zada sobie pytanie "a co jeśli to nieprawda?" ;) W moim przypadku jest to całkiem możliwe - podważanie siebie zarówno w słabszych momentach jak i tych dobrych :/ :(
o, i to jest świetny przykład na to, że naprawdę warto dystansować się do swoich myśli, bo absolutnie nie każda z nich jest pomocna. Tym bardziej zachęcam do tego typu ćwiczeń i stawiania sobie jeszcze więcej pytań odnośnie np. "jestem niewystarczająca" - a wiele z nich omówiłam w osobnym filmie, "Jak osiągnąć wewnętrzny spokój, uspokoić rozpędzony umysł i zatrzymać natłok myśli (w 3 krokach)" zapraszam w wolnej chwili th-cam.com/video/6HfE3Ww15Rc/w-d-xo.htmlsi=6tJIrUNldnI6Jqb8 👍
❤
🌼