Autisme | Wel of Geen Diagnose?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 1 ต.ค. 2024
- -(disclaimer) Een diagnose is niet niks en ieder persoon en iedere situatie is anders. Het is iets dat goed overwogen moet worden en waar niet te licht over moet worden gedacht.-
Wat zijn de voordelen van een autisme diagnose en wat zijn de nadelen?
In deze video heb ik er een aantal op een rijtje gezet. Dus mocht je twijfelen of je voor een autisme diagnose gaat of niet, dan hoop ik dat ik je met deze video kan helpen een keuze te maken.
Wil je laten onderzoeken of je misschien autistisch bent, dan is naar de huisarts gaan de eerste stap. Deze kan je doorverwijzen naar de juiste instantie.
Mocht je na of door deze video vragen hebben, dan kun je ze altijd in een reactie achterlaten onder deze video, of stellen in een privé bericht op Instagram (@eenbeetjebijzonder)
Liefs ❊
---
Links:
Website
eenbeetjebijzon...
(door een storing kan ik helaas geen artikelen op mijn website plaatsen)
Instagram
/ eenbeetjebi. .
--
Muziek:
Happy Mandolin - Media Right Productions
![[Full Episode] The Restaurant War Thailand ศึกพ่อค้าซ่าแม่ค้าแซ่บ Episode 2 | 29 ก.ย. 67](http://i.ytimg.com/vi/r3lfLNH6Ke4/mqdefault.jpg)
Wat mooi dat je zegt: Ik zie autisme niet als een beperking maar ik zie de maatschappij als een beperking die niet weet met ons om te gaan. Ik ben het met je eens Sanne!
Super goede video. Momenteel ben ik 21 jaar en heb sinds augustus 2017 diagnose autisme spectrum stoornis. Met de diagnose vielen allen puzzelstukjes op hun plek. Toen der tijd wilde ik stoppen met school, omdat ik van binnen onzettend moe was en had het vermoeden dat ik een burn-out zou krijgen en/of overspannen, Uiteindelijk ben ik in april 2017 gestopt met school en dit was voor mij een grote opluchting. Zoals jij zegt zijn er helaas vooroordelen over autisme waaronder; iedereen heeft wel autisme tegenwoordig, je stelt je aan of omdat alles om jou draait. Recent zag ik een fragment van RTL Nieuws over een burn-out. Een jongvolwassen vrouw van 21 jaar had een burnout gekregen, ook over een burnout zijn veel vooroordelen :( Door veel bedrijven word autisme als beperking gezien, terwijl ik vind dat we naar de kwaliteiten moeten kijken. Zelf vind ik Nederlands steeds drukker worden en het gevoel hebben dat iedereen perfect/succesvol moet zijn. Iedereen is mooi zoals hij/zij is. Ga zo door Sanne! ☼
Via de huisarts krijg je de diagnose vergoed, maar als volwassenen kost het wel je eigen risico. Bij heeft het ook meer dan 2 jaar geduurd, dit komt door dat je als volwassenen je goed weet aan te passen aan de maatschappij ( Hoog functionerend autisme). Ik was er niet van overtuigd dat ik autistisch was in het begin van het onderzoek en de diagnose heeft vooral een hoge impact op mijn naasten. Je veranderd niet, maar je krijgt wel een ander zelfbeeld.
Super dat je inzicht geeft met dit soort filmpjes !
Heel herkenbaar verhaal. 28 jaar en heb nu een klein jaar mijn diagnose. Nog steeds lastig te accepteren dat de diagnose klopt.
Dankjewel!
Ik ben het met je eens.
Voor de één heeft het meer impact dan voor de ander. Soms positief, soms negatief. En dit kan in de loop van de jaren ook veranderen.
dank je,gr frank
Ik had mijn diagnose pas op mijn 25ste. En ik leer er heel goed mee omgaan. Sanne heeft mooie boodschappen voor ons en duidelijk. Bedankt Sanne. Namens Richard.
Goede, informatieve video!
Ongeveer anderhalf jaar geleden kwam ik thuis te zitten met een burn-out. Zodoende ook met de GGZ in aanraking gekomen.
Lang verhaal kort hebben ze mij de diagnose ASS gegeven.
Ik zie het zelf als een verklaring van waarom ik vaak anders was, altijd moe ben en bijvoorbeeld slecht tegen herrie en drukte kan. Het past allemaal goed. De burn-out is het resultaat van jarenlang mee willen draaien met de maatschappij om toch een normaal leven te hebben. Hoewel het soms nog wat vreemd is en ik nog bezig ben met verwerken, zie ik het zelf wel als een positief iets en inderdaad kan er nu passende hulp komen.
Maar dan: Hoe gaat de buitenwereld ermee om? Want ik heb Autisme Spectrum Stoornis, een ontwikkelingsstoornis. Mensen zien het misschien niet snel aan mij (als je geen expert bent in non-verbale communicatie) omdat ik zoveel mogelijk compenseer om toch mee te komen, terwijl dit mij veel energie kost.
Dus hoe leg je uit dat je ASS hebt? Want ik heb geen Asperger, klassiek autisme of welke vorm ze voorheen dan ook gebruikten. Dus vind ik ASS een veel te algemene benaming en zodoende begrijp ik wel dat sommige mensen niet goed weten waar ik het over heb. Dat ze daardoor een bepaald beeld vormen (stereotype) waarmee ze je vergelijken.
Ik denk altijd maar zo: Ik ben altijd autist geweest en er verandert wat dat betreft niets aan mij, want het is niet te genezen. Ook heeft het positieve eigenschappen waarvan ik geprofiteerd heb en die mij gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
Het grootste voordeel is dat je er gewoon oud mee kunt worden. :)
Fijn dat je nu duidelijkheid hebt, en er verandert inderdaad niets aan jou.
Autisme is bij iedereen verschillend. Als je mensen dus wilt uitleggen wat het is, zou je kunnen uitleggen wat het voor jou inhoudt :)
2.5 jaar zou ik voor getekend hebben. Mijn ex heeft 38 jaar gewacht op een diagnose en mijn zoon 6 jaar.
Wat naar dat het zo lang heeft geduurd.. Ik was 17, het diagnose traject zelf kostte 2.5 jaar, maar ben al sinds mijn 7e in de hulpverlening.
Humor. Mijn ex begreep LuckyTV nooit maar ze kan droog en scherp analytisch de bs van realiteit onderscheiden . Hoe speelt humor een rol in jouw leven?
Humor is voor mij belangrijk, want dat helpt me naar vervelende situaties te kijken en dingen luchtiger te maken. Wel heb ik vaak moeite om humor bij anderen te herkennen. En het gebeurt ook vaak dat ik iets zeg waar mensen om lachen, terwijl het niet als grap bedoeld was ;)
@@eenbeetjebijzonder Ik heb meestal als iemand een grapje maakt tegen mij dan neem ik ze veels te serieus. Ik vind grapjes meestal niet zo leuk terwijl ik wel hou van vrolijkheid en lachen samen.
Soms geeft dit mij frustraties waardoor ik overprikkelt word. Of bijvoorbeeld is er iemand in een groep aan het praten en dan praat ik er dwars doorheen. Dan zegt die persoon dat tegen mij en dan snap ik het niet en word ik weer overprikkeld.
Ik kreeg dit jaar mijn diagnose, 2 jaar nadat ik mijn zoontje kreeg. Ik raakte erg in de war van de komst van mijn zoon. Nu ik de diagnose heb begrijp ik waarom ik tegen heel veel dingen/situaties aanloop wat bij mij één groot vraagteken oproept. Soms grappig en soms erg pijnlijk. Ik ben erg blij met jou video's, het helpt mij enorm. Dankjewel!
Wat fijn dat mijn video’s je helpen :) En wat fijn dat je nu duidelijkheid krijgt over die situaties!
Ik kreeg mijn diagnose in januari/februari 2018. Deze maand word ik 45.
Hoi Sanne, weer een top vlog! Liefs, Emile
Zeer goede video: Prettige opbouw, goed doordacht en duidelijk. Goede timing. Sterk werk Sanne. Dank u wel voor je tijd en inzet. ( Ik kreeg mijn diagnose pas op m'n 37e )
Eens!
Ontzettend bedankt voor de positieve feedback!
Knap en netjes gesproken, helder en prettig. Je maakt fijne video's. Het is prettig om te weten dat het autisme is wat mijn leven soms door de war schopt, dat maakt veel duidelijk. Ik ken mezelf ook niet anders dan met autisme.
Tot de volgende video :)
Dankjewel 😊
Ik eet soms gebak op een verjaardag!
Sommeige taartten zijn lekker!
Eigenlijk: iedereen is autistisch, een kleine groep heeft zoveel problemen ermee dat ze autisme hebben.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je bent autistisch of niet.
Natuurlijk kunnen niet-autistische zich herkennen in bepaalde ‘symptomen’, maar het is het totaalplaatje wat iemand autistisch maakt.
Voorbeeld: iedereen heeft wel eens een opgezette buik, voelt zich misselijk of heeft rugpijn. Maar niet iedereen is zwanger.
Maar dit is mijn mening 😊
Ik probeer voorzichtig te zijn met zeggen dat iedereen een beetje autistisch is. Het kan namelijk best schadelijk zijn en de ervaringen van iemand met autisme ondermijnen.
wat je verteld ik ken mezelf daarin heel goed in, ik heb mijn diagnose pas in 2018 gekregen
Hoi sanne 🤗. Ik had mijn diagnose al vanaf mijn 3e
Wat gebeurt er eigenlijk bij zo'n diagnosetest?
Je krijgt een aantal vragenlijsten (meestal beantwoord je die thuis op een website), er is een interview met jou en een interview met je naasten (bij voorkeur je ouders).
Dat verschilt, je hebt kortere varianten waarbij je relatief korte vragenlijsten invult en je ouders ook geinterviewd worden om te kijken of de gedragingen op vroege leeftijd al zichtbaar waren. Autisme heb je tenslotte vanaf geboorte. Ook heb je een variant die uitgebreider is waarbij je met een hulpverlener al je gedragingen, sociale contacten, reacties op prikkels en dergelijke gaat analyseren. Er kan dan naar voren komen dat je op het spectrum boven de norm voor een diagnose zit, of dat het niet genoeg is om de diagnose te krijgen.
Er worden inderdaad, zoals bij de andere reacties ook al aangegeven is, vragen gesteld aan jou en je naasten. Ik moest een aantal dagen terugkomen om telkens andere vragenlijsten in te vullen en testen te doen. Ook werd er een IQ test gedaan en werd ik geobserveerd voor mijn gedrag. Ik vermoed dat het niet overal hetzelfde gaat, maar dit zijn denk ik wel de meest voorkomende dingen.
@@eenbeetjebijzonder Moet dat écht dan, zo met die ouders erbij en zo? ☹️
En wat bedoel je eigenlijk precies met dat "observeren van je gedrag" ? Word je daar niet net nog nerveuzer van?
@@emilechang5882 mijn vrouw was mee gekomen om de situatie te bevestigen en uit te leggen aan de hand van voorbeelden.
Bij ons krijgt men (ook al werd autisme vastgesteld) enkel een officiële diagnose indien men erop staat, maar het wordt afgeraden indien men geen steun nodig heeft (omdat autisme sterk gestigmatiseerd wordt). Inderdaad, we zijn met autisme geboren en zullen ermee sterven. Toch is het mogelijk de uitwerkingen af te zwakken. Motorische problemen kunnen met intensieve training sterk verbeterd worden (in mijn geval werd dit bereikt door jarenlange intensieve karate-training).
Ook zijn de meeste prikkels dikwijls vermijdbaar. Als je weet dat het "anders zijn" zijn oorzaak in autisme heeft, vind ik dat je je er beter kunt op instellen. Ik denk dat mijn neurotypische medemensen er meer moeite mee hebben dan ikzelf. Zij merken ook dat je anders bent en weten niet hoe ze ermee moeten omgaan als je het hen zegt. Zelfs aan de universiteit (in Nederland) werd ik door mijn medestudenten volledig genegeerd (ik herinner mij dat het niet zo handig was in verband met groepsopdrachten). Daarentegen is het bijzonder handig ten tijde van pandemiën als eenzaamheid je beste vriend is... Ik ben overigens nog niet veel artsen tegengekomen die echt wisten wat autisme is en wat voor uitwerkingen het heeft. Men moet daarvoor terecht bij een gespecialiseerd centrum.
Dit leg je heel goed uit en ik ben het met je eens.
Ik ben 40, en gisteren gaf mijn psychologe een hypothese van autisme, ze stelde voor om naar gespecialiseerde centra te gaan om die hypothese te staven. Ik heb er schrik van, en stel nu nog meer dingen in vraag dan voorheen. Dank je Sanne, voor al je filmpjes.
Dat kan inderdaad even schrikken en spannend zijn. Neem rustig de tijd om het uit te zoeken. Graag gedaan :)
Ik kreeg mijn diagnose toen ik 3-4 jaar oud was heel jong dus, waarom? Omdat ik pas heel erg laat begon te praten en ik heb bijna mijn hele leven therapie in praten gehad
Mooi filmpje Sanne! Wat knap hoe je zo duidelijk verteld of jou perceptie op een diagnose voor Autisme.
Is het een idee een leuke achtergrond te hebben (prikkelarm) waar je voor kan gaan zitten? Een gekleurde muur en wat planten bijvoorbeeld
Alhoewel het hondje ook heel leuk is☺️
Dankjewel!
Dat is zeker een leuk idee :) Er staan wel al planten, maar die zijn nog te klein en passen niet in beed. Misschien hang ik wel een kunstwerkje op 😊
Hoi Sanne, four months ago, when I commented your video on positive things about autism, I was still pretty sure that I was not autistic.
Shortly afterwards my wife and my three grown up children confronted me that they believe, I must be autistic.
Since then I have spoken with two psychologists, (not privately. I spoke with them as professionals).
Both of them also say that I show "autistic traits".
OK, when so many people say so, then probably they are right.
If autism is about being different, then it is easier for those who are not different, to detect the differences.
Actually, I have never thought much about how others may perceive me.
So I am perfectly willing to accept that.
And now comes the strange part: My current psychologist says, she will not diagnose me, because "my life so far was too successful", and because I dont need help.
In a way that is true: I work full time as a researcher, and also, as I already mentioned, I am married and have three children.
But how can it be, that you only get diagnosed, when you need help? Isn't that a weird concept?
If you don't live in the Netherlands, the terms how to get diagnosed
(even if you did not actively seek for a diagnosis, but your beloved ones send you),
may be quite different.
Anyways: Now I'm getting used to consider myself an autist, but due to my being "too
successful" (sorry for that, dear society!) I can't prove it.
Thanks god, autist can cope with being outsiders, even in their own community.
Hi Gustav, I also work full-time as a researcher and have a "serious" partner (een vaste relatie, as Dutch call it). Moreover, I am doing that all in a country other than the one I grew up in. Nevertheless, I got officially diagnosed as autistic last year, when I was 24 years old.
I also find it a strange idea that you cannot get diagnosed if you're "too successful".
Judging by your name and syntax, you must be coming from a German-speaking country? I would be super surprised if it was impossible to get diagnosed with an ASD in an entire Western European country purely because of being "successful enough". I assume there must be ways to go through the diagnostic procedure (and receive an ASD diagnosis or its absence) if you still want it. You must know your local environment better than me, though, of course.
And hi Sanne, I agree with previous comments, a well-structured and clear video, thanks. :) I was surprised to discover that an ASD record in your medical file can influence your driver's license in NL. I hadn't expected problems with receiving one. >_< (I live in NL and plan to continue doing so for years more)
@@paulina6217 (first of all: you are right, I come from a german speaking country.)
I'm fine with the situation as it is. The unofficial diagnose helps me enough to "understand", why my life has developed in the way it did.
E.g. why, back then, I was never able to actively attract a girl and instead had to wait until a girl picked me.
Why it was totally impossible for me to become a teacher. When I returned to school after university, the children simply did not accept me.
And ofcourse why I had (self diagnosed) depression for many years and why my self esteem is constantly at zero.
Maybe, if I insisted, I could find someone, willing to diagnose me officially, but why should I bother?
Good for you, you are a researcher. Congratulations! If I were to tell you from my experience, it would be this:
People will value you for your expertise, but they will never promote you to be a group leader, lest a professor.
In this respect your career will probably not develop very far.
After I understood that (at that time without knowing why), I stayed at the same lab to get at least a permanent
job.
A former colleague of mine, certainly also an autist, but completely unaware thereof, did not follow that rule,
had many different jobs in the US and other countries before he came to our lab.
One of his meltdowns was enough to destroy his hope for a permanent position.
(The job he had before he came to our lab, he also lost because of a meldown in front of
his boss).
He is now just over 50 years old and not able to find another job. All possible new
employers are on alert because he stayed nowhere long.
@Paulina Thanks you!
It is strange that they didn't't want to diagnose you. However, I've heard it before, even in the Netherlands. Nonetheless I believe self-diagnosing is just as important and valid as a professional diagnosis. Most people in the 'autistic community' think this way, so don't hesitate to contact any forums or anything :)
Hallo Sanne...heb je ook een video over Theory of Mind? Ik worstel daar heel erg mee...momenteel ben ik bezig met een individuele educatie waar dit onderwerp aan de orde komt, maar ik heb er gewoon moeite mee om dit onderwerp te begrijpen...ik zou het fijn vinden hoe jij over TOM denkt...dank alvast
Daar heb ik nog geen video over, maar ik vind het een heel goed idee om daar een video over te maken!
@@eenbeetjebijzonder Super bedankt alvast!! Ik kijk er naar uit 🙏🏻
Waauuw knap.
Ik wacht 2jaar en half op begeleiding. Van rezonand
Vóór thuis een begeleider een en voor andere dingen in het dagelijks leven. En ik hoop dat als ik de juiste mensen krijg en de juiste begeleiding dat ik mezelf zilas je zij beter leer kennen en me zal aanvaarden en me erbij zal horen in de maatschappij
Wauw, 2,5 jaar is best lang! Heel veel sterkte en succes! Ik weet zeker dat het je gaat lukken ✨
Ooh wow, dat is echt lang - dat is echt niet chill. Hier is wachtlijst momenteel iets van 40 weken en dat vind ik al veel ste lang. Tweeënhalf jaar is echt belachelijk.
Ik heb mijn traject trouwens in pre-teener jaren van mijn leven doorlopen dat was nu toch echt iets anders - zowel moeilijker (slechtere zorg en als tiener verzetten) als makkelijker (wachtrijen duurde volgens mij(?) minder lang. Zit nu na lange studie in wisselende levensfase waar ik nu moet uitzoeken wat ik wil en daarom weet ik nu aan het wisselen van begeleiding en opnieuw achteraan de wachtrij. Vind de diagnose vooral de kleine dingen begeleiding best wel fijn om even te sparren en om wanneer het nodig is om op terug te vallen.
Hey, je gaf aan dat je op plekken zoals pretparken of vliegvelden uitzonderingen kan krijgen met een diagnose. Kun je misschien een video maken over wat deze uitzonderingen zijn en waar ik die kan aanvragen? Of heb je misschien ergens een video of website die dit uitlegt?
Als het goed is autisme.nl kan je een auti pas aanvragen als het niet die site is kun je dit op Google intikken en komt het vanzelf naar boven
Meestal levert uitleggen waar je tegenaan loopt ook oplossingen op, maar ik gebruik inderdaad ook een autipas soms. En soms vind je ook op de website van een pretpark of vliegveld zelf hoe ze je kunnen helpen.
@@Dylanf1fan Ik wist oprecht niet dat dat echt een ding was. Maakte er met vrienden wel eens zelfspottend grappen over, maar bestaat dus. Ooops
Wel handig als ik het zo lees. Al hoop ik nooit situaties tegen te komen waar ik het nodig. Sta liever in de wachtrij als toegeven dat ik het nodig heb, en gelukkig kan ik dat ook hebben. Slechts een keer kan ik me bedenken, dat het miss handig was, en toen was uitleggen gelukkig voldoende.
Bij vliegen zou het miss ook nog wel van toepassing kunnen komen - doe ik niet vaak - en dat is nu vooral gewoon goed gegaan. Alleen als ik je weg kwijt raakt, niet duidelijk is of je vlucht wel of niet vertrekt en wie je waar moet zijn als er van alles wisselt kan ik me voorstellen dat het fijn is om dan net even wat extra geholpen te worden. Gelukkig was dat bij mij in werkelijkheid tot nu toe nog duidelijk, kan met veel stress paniek ontstaan. Nu ben ik er meestal gewoon min 2-3 uur extra van te voren xD
@@janhopmans ik herken dit echt volledig bij ons op school (speciaal onderwijs) hadden we i passen nou ja de spottende grappen hebben 4 jaar lang niet opgehouden
@@Dylanf1fan ik zat idd ook op het speciaal onderwijs, zal daar dus idd wel vandaan komen. Zelf al had niemand van ons ze ook maar echt gezien x'D
Ik zit met een probleem waar ik vaak tegen aanloop en ik ben benieuwd hoe andere mensen autisme hier mee om gaan.
Als ik op sollicitatiegesprek kom voor een baan, is het altijd de vraag of ik het wel of niet moet vertellen dat ik autisme heb. Dat doe ik liever wel, omdat ik weet dat als ik zal worden aangenomen we er vroeg of laat toch mee moeten dealen. Zo weten mensen van te voren wat ze in de kuip hebben. Is dit verstandig?
Mensen zeggen (bijna) altijd dat ze het goed vinden dat ik er open over ben, maar je weet natuurlijk nooit wat het betekent voor hun overwegingen. Het is nu een paar keer voor gekomen dat ik bij de terugkoppeling (een eufenisme voor afwijzing) tussen de regels door meende te horen dat ze toch bang zijn dat het mijn werk in de weg gaat zitten. Ze zeggen het natuurlijk nooit, maar je voelt het soms wel.
Het vervelendst vindt ik het nog als ze het zo proberen te brengen dat ze het doen voor mij. Zo van, we denken dat de stressvolle werkomgeving niet fijn is voor jou. Daar word ik altijd heel nijdig van. Van de week had ik ook zo'n gesprek. Ik moest me inhouden om niet boos te worden.
Hoe denken jullie over dit soort dingen? Hoe gaan jullie met dit soort vragen om? Hebben jullie tips?
Persoonlijk heb ik hier weinig ervaring mee, maar ik zou het tijdens een sollicitatiegesprek ook vertellen. Niet in een sollicitatiebrief, want ik wil de kans krijgen uitleg te geven.
Je zou eventueel kunnen overwegen om de sterke kanten van jouw autisme te vertellen en dat je misschien goed tegen stressvolle situaties kan. Dan weten ze dat in ieder geval.
Ik vind dat je gelijk hebt dat het goed is als beide partijen weten wat er speelt.
Maar als je merkt dat het je in de weg zit met aangenomen worden, zou je het misschien ook op een later moment kunnen vertellen. Bijvoorbeeld in de proefperiode. Dan hebben ze al wat gezien van wat je kan.
Heel veel succes!
Hoe zit t dan met kinderen die niet praten etc met autisme?
Hier wil ik binnenkort een video over maken :)
Ik heb na 7 jaar eindelijk de stap kunnen nemen om naar de huisarts te gaan. Ik sta nu 14 dagen op de wachtlijst bij ggz emerhese, ik vind het heel spannend om het proces in te gaan.
Begrijpelijk! In mijn ervaring niet nodig ❤ het is intents en veel. Maar uiteindelijk is het enige wat je hoeft te doen, vertellen hoe jij de wereld ziet en in je op neemt. Dat vraagt soms veel graaf werk.
Neem de tijd om antwoorden te vinden op de vragen die ze stellen. En weet dat je altijd terug mag komen op een antwoord wat je gegeven hebt. Daar is niks mis mee. Succes met het proces, you can do it!
Ik kan begrijpen dat het spannend is, dat vond ik ook. Maar voor mij was het het meer dan waard en viel het, zoals Paul Bos ook zegt, inderdaad wel mee. Heel veel succes en sterkte ✨
Krijg jij eigenlijk nog begeleiding nu, zoveel jaar na je diagnose? Ik bedoel bv. bij het op jezelf wonen, praktische dingen plannen en organiseren, financiële/administratieve rompslomp, ...?
Sinds de zomer krijg ik begeleiding voor de praktische dingen inderdaad. Dat helpt mij enorm.
@@eenbeetjebijzonder Dat kan ik me voorstellen! Ik merk zelf ook heel goed dat die dingen mij soms boven het hoofd dreigen te groeien. Het is echt handig als iemand je daarbij helpt en de dingen een beetje mee in de gaten houdt...
Trouwens: dankjewel dat je steeds maar blijft antwoorden op al mijn vragen, dat stel ik echt heel erg op prijs!
Dit gezegd zijnde: mag ik je misschien ook een paar vragen stellen ivm je huisje, verhuizen, verbouwen e.d. ?
@@lemmyb7550 Dat mag zeker! Kan op TH-cam, maar ook via een privé bericht op Insta.
@@eenbeetjebijzonder Ik zou het wel via Insta willen doen (wegens meer privé natuurlijk), maar daar staan nog 2 andere privé-berichten van mij op antwoord te wachten. En ook nog een paar opmerkingen bij foto's van jou en zo - ik heb veel vragen en ik vind het erg fijn om in contact te staan met jou, maar ik wil jou ook niet compleet overspoelen en overprikkelen.
Ben je zeker dat er op dit moment nog meer bij kan?
@@lemmyb7550 Ja hoor, dan kan ik alles bij elkaar beantwoorden.
Goede video❤ik kreeg mijn diagnose op vrijdag 28 juni 2020 dat is maar kort. Ik ben 51 jaar. Na jarenlang van het kastje naar de muur gestuurd te worden binnen de psychiatrie. Gr. Jenny
Dankjewel :)
Wat fijn dat je nu dan eindelijk duidelijkheid hebt! Ik hoop dat er dingen op hun plek gaan vallen voor je.