संगीतमय श्रीरामचरितमानस बालकाण्ड दोहा 71 से 75, ramcharitmanas। पं. राहुल पाण्डेय

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 2 ต.ค. 2024
  • संगीतमय श्रीरामचरितमानस बालकाण्ड दोहा 71 से 75, ramcharitmanas। पं. राहुल पाण्डेय
    #ramayan #shriram #ram #doha #chaupai #balkandramayan #ramcharitmanas #indianhistory #hanuman #
    कहि अस ब्रह्मभवन मुनि गयऊ। आगिल चरित सुनहु जस भयऊ॥
    पतिहि एकांत पाइ कह मैना। नाथ न मैं समुझे मुनि बैना॥
    जौं घरु बरु कुलु होइ अनूपा। करिअ बिबाहु सुता अनुरुपा॥
    न त कन्या बरु रहउ कुआरी। कंत उमा मम प्रानपिआरी॥
    जौं न मिलहि बरु गिरिजहि जोगू। गिरि जड़ सहज कहिहि सबु लोगू॥
    सोइ बिचारि पति करेहु बिबाहू। जेहिं न बहोरि होइ उर दाहू॥
    अस कहि परि चरन धरि सीसा। बोले सहित सनेह गिरीसा॥
    बरु पावक प्रगटै ससि माहीं। नारद बचनु अन्यथा नाहीं॥
    दोहा- प्रिया सोचु परिहरहु सबु सुमिरहु श्रीभगवान।
    पारबतिहि निरमयउ जेहिं सोइ करिहि कल्यान॥७१॥
    अब जौ तुम्हहि सुता पर नेहू। तौ अस जाइ सिखावन देहू॥
    करै सो तपु जेहिं मिलहिं महेसू। आन उपायँ न मिटहि कलेसू॥
    नारद बचन सगर्भ सहेतू। सुंदर सब गुन निधि बृषकेतू॥
    अस बिचारि तुम्ह तजहु असंका। सबहि भाँति संकरु अकलंका॥
    सुनि पति बचन हरषि मन माहीं। गई तुरत उठि गिरिजा पाहीं॥
    उमहि बिलोकि नयन भरे बारी। सहित सनेह गोद बैठारी॥
    बारहिं बार लेति उर लाई। गदगद कंठ न कछु कहि जाई॥
    जगत मातु सर्बग्य भवानी। मातु सुखद बोलीं मृदु बानी॥
    दोहा- सुनहि मातु मैं दीख अस सपन सुनावउँ तोहि।
    सुंदर गौर सुबिप्रबर अस उपदेसेउ मोहि॥७२॥
    करहि जाइ तपु सैलकुमारी। नारद कहा सो सत्य बिचारी॥
    मातु पितहि पुनि यह मत भावा। तपु सुखप्रद दुख दोष नसावा॥
    तपबल रचइ प्रपंच बिधाता। तपबल बिष्नु सकल जग त्राता॥
    तपबल संभु करहिं संघारा। तपबल सेषु धरइ महिभारा॥
    तप अधार सब सृष्टि भवानी। करहि जाइ तपु अस जियँ जानी॥
    सुनत बचन बिसमित महतारी। सपन सुनायउ गिरिहि हँकारी॥
    मातु पितुहि बहुबिधि समुझाई। चलीं उमा तप हित हरषाई॥
    प्रिय परिवार पिता अरु माता। भए बिकल मुख आव न बाता॥
    दोहा- बेदसिरा मुनि आइ तब सबहि कहा समुझाइ॥
    पारबती महिमा सुनत रहे प्रबोधहि पाइ॥७३॥
    उर धरि उमा प्रानपति चरना। जाइ बिपिन लागीं तपु करना॥
    अति सुकुमार न तनु तप जोगू। पति पद सुमिरि तजेउ सबु भोगू॥
    नित नव चरन उपज अनुरागा। बिसरी देह तपहिं मनु लागा॥
    संबत सहस मूल फल खाए। सागु खाइ सत बरष गवाँए॥
    कछु दिन भोजनु बारि बतासा। किए कठिन कछु दिन उपबासा॥
    बेल पाती महि परइ सुखाई। तीनि सहस संबत सोई खाई॥
    पुनि परिहरे सुखानेउ परना। उमहि नाम तब भयउ अपरना॥
    देखि उमहि तप खीन सरीरा। ब्रह्मगिरा भै गगन गभीरा॥
    दोहा- भयउ मनोरथ सुफल तव सुनु गिरिजाकुमारि।
    परिहरु दुसह कलेस सब अब मिलिहहिं त्रिपुरारि॥७४॥
    अस तपु काहुँ न कीन्ह भवानी। भउ अनेक धीर मुनि ग्यानी॥
    अब उर धरहु ब्रह्म बर बानी। सत्य सदा संतत सुचि जानी॥
    आवै पिता बोलावन जबहीं। हठ परिहरि घर जाएहु तबहीं॥
    मिलहिं तुम्हहि जब सप्त रिषीसा। जानेहु तब प्रमान बागीसा॥
    सुनत गिरा बिधि गगन बखानी। पुलक गात गिरिजा हरषानी॥
    उमा चरित सुंदर मैं गावा। सुनहु संभु कर चरित सुहावा॥
    जब तें सती जाइ तनु त्यागा। तब सें सिव मन भयउ बिरागा॥
    जपहिं सदा रघुनायक नामा। जहँ तहँ सुनहिं राम गुन ग्रामा॥
    दोहा- चिदानन्द सुखधाम सिव बिगत मोह मद काम।
    बिचरहिं महि धरि हृदयँ हरि सकल लोक अभिराम॥७५॥

ความคิดเห็น • 1