Na początku również zastanawiałam się, czy została mi wyrządzona wystarczająca krzywda, skoro nie doświadczyłam przemocy fizycznej ze strony pijącego ojca tak jak moje starsze o kilkanaście lat rodzeństwo. Czy musi nastąpić przemoc fizyczna? Nie.. Krzywdę wyrządziła mi przede wszystkim starsza siostra i mój okres dorastania zamieniła w piekło. Nie byłam tego świadoma, do niedawna. Skala krzywdy była jednak ogromna. Dodatkowo mama jako pasywny tyran przyzwalająca na przemoc i oczywiście machająca ręką na jakiekolwiek próby wołania o pomoc z mojej strony. Jakiekolwiek problemy były kwitowane toksycznymi komunikatami. Emocje? Co to jest. Inni mają gorzej, nie wiesz co to są problemy.. Czułam się samotna i bezsilna wobec tego co mnie spotykało. Czułam się jak balast, zbędny ciężar... Z domu wyszłam z zaburzeniami odżywiania i ze skłonnością do wpadania w stany depresyjne, stosowania autoagresji, miewania myśli samobójczych.. Oczywiście schemat się dopełnił i z jednego dysfunkcyjnego domu wpakowałam się w kolejny.. Na szczęście przeszłość została przeze mnie przemielona, przerobiona - emocje zostały dopuszczone do głosu. Cieszę się że to już za mną. Odzyskałam siebie, cały czas odkrywam moje "JA". Naprawiam te błędy które mogę naprawić. Wyciągam wnioski. W tym wszystkim jestem dla siebie dobra i wyrozumiała. Zasługuję na dobro, czułość i wyrozumiałość.. Tak samo jak każdy/każda z Was. Trzymam kciuki za każdego/każdą z Was którzy/re się z tym borykają. Walka o siebie jest warta zachodu! Ula, jesteś niezniszczalna!
"nie da się opowiedzieć komuś poczucia bezpieczeństwa" i "przetrwać dzieciństwo, a nie je przeżyć" - biorę na wynos. I dziękuję za pomoc w nazywaniu tego, co sobie mieszka z tyłu głowy i funkcjonuje jak samosiejka.
Wywiad super. Bohaterka rzeczowo tłumaczy podstawowe schematy zachowań.w rodzinie dotkniętej alkoholizmem. Potwierdzam to wszystko. U mnie dominujący brak poczucia bezpieczeństwa z dzieciństwa miał wiele poważnych następstw. Od dolegliwości psychosomatycznych poprzez lęk uogólniony z napadami paniki do depresji z którą się zmagałem prawie 30 lat. Też mnie nikt nie bił i nie chodziłem głodny. Dobrze się uczyłem i nie stwarzałem problemów wychowawczych - może też dlatego aby nie dodawać trosk matce. Miałem potężny deficyt poczucia sprawczości i własnej wartości. Ogromne poczucie braku wsparcia. Z wiekiem zacząłem dostrzegać, że go nie potrzebuję. Sam jestem na tyle mocny, że daję sobie radę z przeciwnościami losu. I to ja mogę teraz dawać wsparcie innym. Zacząłem czerpać z tego satysfakcję i siłę. Zajęło mi to jednak dziesiątki lat. Pozdr dr. Piotr
Pani z bardzo dużą wiedzą i świadomością ,ale p. Marek jako prowadzący super ,że nie przerywa, mądre prowadzenie wywiadu. Fajnie i nie męcząco. Często dziennikarze za wszelką cenę chcą błyszczeć...
Bardzo odważna i piękna osoba, podobnie jak inni goście pana Marka. Podziwiam. Ja tez bym wolała być bita, wtedy wiedziałabym ze miarka się przebrała a droga wyjścia z sytuacji jest jasna. Tymczasem balansowanie na granicy tego co się jeszcze da jakoś wytrzymać jest wykańczające. Dodaj sobie do tego uwikłanie zależno-rodzinnie-finansowe. Nie umiem ocenić czy jestem wystarczająco maltretowana. Terapeuta, spowiednik czy przyjaciele nie pomogą, człowiek sam musi odważnie odpowiedzieć sobie na to pytanie i przestać teoretyzować a zabrać się za działanie. Trzymam za siebie kciuki, za innych uwikłanych również.
Stereotyp głodującego i bitego DDA wyklucza wielu z nas z 'przynależności' do tej grupy, w ktorej szukamy zrozumienia. Nie każdy miał 'tak źle' ale każdy cierpiał na swój sposób, każdy stracił dzieciństwo. Też nie wiedziałam co znajdę po powrocie ze szkoły, nie mialam kokosów, ale bywałam na jakiś wyjazdach, miałam nowe buty jak trzeba bylo. Do dziś ciężko mi zaufać innym, wszystko chcę robic sama i dużo innych 'pamiątek ' z tego wyniosłam... najdziwniejsze jest to,ze nie mam żalu do dziadków, bo to oni mieli problem alkoholowy...mam mega żal do mamy,że musiałam to widzieć, być tam,bać się...
Ja to rozumiem, ja też nie znałam kiedyś w poczucia bezpieczeństwa, ale to stworzyłam sama w życiu dorosłym. Stabilizację, poczucie bezpieczeństwa, ciszę i spokój. Życie jest piękne, bo wszystko można zmienić następnego dnia.
Odnajduję się w wielu przykładach z Twojego życia.To naświetla mi moje własne przeżycia.Mogę się im przypatrzeć.Dziękuję za tę rozmowę. Pozdrawiam Cię serdecznie.
Świetna rozmowa! Wspaniała i silna kobieta. ❤️ 💪 Trzymam za Ciebie kciuki i mam nadzieję, że z czasem Twój ból odejdzie w zapomnienie. Przeżyłam coś podobnego i tak jak Ty zmagam się od kilku lat z przewlekłym bólem psychosomatycznym. Od roku biorę leki i chodzę na terapię - jest różnica. Tobie też tego życzę z całego serca!
Dzieciom trudno oskarżać rodziców za to co zrobili z ich dzieciństwem. Ta dziewczyna jest DDA,zbudowała ciało by poczuć się silna,odizolowana.A ciało nie kłamie.
Ula, jesteś taka ciepła,słuchając rozmowy czułam że z każdym słowem coraz bardziej Cię lubię i coraz bardziej mi smutno z powodu Twojego poczucia bycia niewystarczającą. Ubrałas w słowa dużo przeze mnie niepoubieranych myśli, przeczuć, wrażeń, słuchałam z zapartym tchem, życzę Ci dobrego życia bez bólu, i pozdrawiam serdecznie, także Pana Marka mistrza sztuki aktywnego słuchania, Panie Marku może jakieś warsztaty dla fanów by Pan zorganizował.
Jesteś cudowna!!! Zazdroszczę Ci, że masz już taką widzę i świadomość będąc taką młodą!! Całe życie przed Tobą - nowe, bez fobii, lęku i napięcia ... Przytulam Cię mocno, jakbym słuchała swojej opowieści. Moja historia wyglądała bardzo podobnie ...z tym, że ja jestem dużo starsza i moja świadomość tego co mi jest i dlaczego tak jest pojawiła się dużo później ... Pozwól sobie pomóc, "zosiowanie samosiowanie" to jedna z naszych wspólnych cech jako DDA ... to jest bardzo trudne. Ja jeszcze nie potrafię ....
Dziękuje za ten odcinek , zrozumiałam dlaczego mam bóle kręgosłupa , jakbym słyszała siebie 😭 , otworzyła mi oczy na mój problem . Wspaniała dziewczyna .Powodzenia 🤗
Mnie też nie bili. Zniszczyli mnie psychicznie i nadal to robią. Mam ponad 40 lat i mieszkam w innym kraju. Odwiedzam rodziców raz na kilka lat i spędzam z nimi wtedy tylko kilka godzin. Telefonuję ok 1 raz w tygodniu jeżeli odbiorą. Wszystko to robię z poczucia obowiązku. A pomimo tego minimalnego kontaktu i tak mnie to przybija.
To tak jak u mnie zniszczyli mnie psychicznie moj ojciec zatwardziały alkoholik matka konserwatywna coś okropnego.Walcze cały czas z tym .Pozdrawiam serdecznie
Uzależnienie okropna choroba... Jestem pod wrażeniem Pani Uli... Pani Ulo trzymam mocno za Pania kciuki. Dużo mi Pani pomogła w rozpoznaniu u siebie fizycznych objawów psychosomatycznych
Dawno już nie słyszałem piękniej wypowiadającej się kobiety. Wszystkiego dobrego pani Ulu. Jest Pani wyjątkowo bystrą i , jak sądzę, spokojną osobą na pewnym poziomie. Bardzo dużo sie dowiedziałem o Pani problemie i w ogóle i zagadnieniach DDA i temu pokrewnych, co mnje także dotyczy. Super wystep
Jak ja to rozumiem! U mnie też teoretycznie wszystko było, ale jednak nie wszystko co było potrzebne do zdrowego rozwoju i potem kończy się to problemami w wielu obszarach życia, zostaje terapia i świadomość 🙏
Przewspaniała rozmowa z mądrą i wrażliwą kobietą. Dużo zrobiłaś dla sobie. Dużo pracy przed Tobą. Wiem, że się uda. Życzę Ci tego bardzo. Pomyślałam o Twojej mamie. Jakie było jej dzieciństwo? Bo wiesz? Moja mama nie umiała mnie brata bronić ale... przede wszystkim nie potrafiła bronić siebie. Miała bardzo trudne życie a jej dzieciństwo to przedwojenne czasy. Wtedy nikt z dzieckiem się nie liczył. Ja to wiedziałam i rozumiałam. Większy problem miał z tym mój brat. Nie obwiniaj mamy. Pogrzeb w jej przeszłości i przeszłości jej rodziców. Być może tam znajdziesz odpowiedzi. To nie ona jest powodem twojej traumy. Powodem jest tylko i wyłącznie ojciec. To on stworzył rzeczywistość w której żadna z Was nie umiała i nie mogła się odnaleźć. Życzę Ci mnóstwo siły. Bądź szczęśliwa
Niby tak, ale jednak mówimy o dorosłej kobiecie i małej dziewczynce. Dziecko nie jest w stanie się bronić, więc potrzebuje do tego rodzica i w sytuacji, gdy zagrożeniem jest ojciec, tylko matka może to dziecko uratować. Jeśli nic się nie zmieni w takich rodzinach, ten strach i zachowania będą przechodzić na kolejne pokolenia i wtedy bohaterka wywiadu mogłaby być taką samą matką dla swoich dzieci, a te takimi samymi rodzicami i tak w nieskończoność, trauma za traumą. Ktoś musi to zatrzymać, szczególnie gdy cierpi bezbronne dziecko. Rozumiem kwestię wybaczenia, ale myślę też, że można mieć za złe rodzicowi, że nie potrafił nas bronić.
Urszulo, znam ten ból, ta historia w tylu momentach brzmi jak moja, jeśli chciałabyś się spotkać i porozmawiać czy on line czy osobiście ( tak, chętnie zapakuję moje cztery litery w pkp czy busa, by z Tobą pogadać :)) ja po prostu jestem i rozumiem.
to jest to czego nie potrafię zrozumieć, dzielna dziewczyna rozumie swoją matkę, na tyle by nie przyznać się do tego, że również matka zrobiła jej krzywdę, jesteś wielka dziewczyno!
Wspaniała dziewczyno powiem kręgosłup to filar twojego ciała i życia straciłaś wiarę w siebie w i to są skutki teraz staraj się odbudować tą wiarę poprzez uzmysłowienie sobie skąd to się wzięło porozmawiaj tak jak tu z ojcem szczerze a jak nie potrafisz to mu napisz jesteś wspaniała i kochaj siebie za wszystko i mimo wszystko pozdrawiam
Tak to empatia w czarnej du...ie. rozumiem całkowicie o czym mówisz. Inni mają gorzej ale ty to ty twoja historia jest jedyna. Proponuje posłuchać o totalnej biologii, ppsychobiologii sama przerabiam w rożnych etapach swojego istnienia to zjawisko, technika uwalniania. Warto coś zrobić dla siebie
Po co całe życie zadręczać się tym co było .Terapia tak, i trzeba żyć dalej . nie wracać do tych przeżyć. Nie żyć tym co było, rozwijać pasje mieć jakiś cel, marzenia szkoda życia Na końcu Ula dobrze powiedziała ,że boi się i nie chce całe życie ciągle o tym mówić , i żyć tym .Po to są terapie i jest jakiś koniec
Żeby mnie źle zrozumieć - nie mi oceniać, czy bohaterka jest DDA, jednak chciałabym zauważyć, że nie każde dziecko z domu alkochowego staje się DDA, nie każde dziecko z domu dysfunkcyjnego jest w życiu dorosłym DDD, jak i nie każdy partner, rodzic, itp. żyjący z osobą uzależnioną staje się współuzależniony. ;) A idąć już w stronę gościa - takie życie w ambiwalencji, w tzw. wysokofunkcjonujących rodzinach/wśród takich uzależnionych, może być niesamowicie trudne. Tykająca bomba. Tajemnica Poliszynela. To tak rozwala konstrukty psychiczne, w końcu poczucie bezpieczeństwa leży u podstaw w życiu każdego człowieka, a szczególnie tego, który dopiero się rozwija i poznaje świat, relacje międzyludzkie. Trzymaj się tam, Urszulko!
Oczywiście że nie każde dziecko z domu alkoholowego staje sie DDA. Jest duże prawdopodobieństwo że tak się stanie ale 100% pewności nie ma. Podobnie jest z patogenami. Kontakt z nimi nie jest równoznaczny z zachorowaniem. Często ważniejsze jest na kogo trafi. Czy na osobę podatną na infekcje czy odporną. Jednak w przypadku dzieci alkoholików jest o tyle gorzej, że dotyczy własnie dzieci, które nie maja wrodzonej "odporności" na manipulacje. A jeżeli brakuje im wsparcia z zewnątrz to można założyć prawie na pewno że rozwiną syndrom DDA .
Dzielna jestes i badz taka dalej, Twoje cialo Ci podpowie sluchaj siebie, ale nie rezygnuj z rozmow z dobrym tetapeuta. Jestem dzieckiem alkoholika, dzielnej matki - wczesniej nie byli pomocy (1953 ur. ciezkie lata dorastania). Odbilo to sie na moim doroslym zyciu, toksyczny maz, rozwod. Wiem tez, ze moje dzieci byly w tym kotle. Mam 68lat i ciagle organizm to przezywa, poradzilam sobie z wieloma problemami. Moje dzieci maja zal do mnie, rozumie choc nie czulam sie winna i nie czuje. Ja przezylam dziecinstwo, rozwodu chciala corka, zrobilam i za to jej dziekuje. Szkoda mi dzieci, ze przez ojca i moj zly wybor meza musz przez to sie meczyc. Sa w zwiazkach, nie bylo latwo i nie jest, corka zabezpieczyla sie i przynajmniej finansowo zabezpieczyla. Syn jest "matka" w zeiazku, zona jest workoholiczka i rodzaca dzieci. Moja satysfakcja jest taka, ze mogly uczyc sie na moich bledach i kochaja dzieci. 💔
Mnie tez nie bil"tylko matke babcie,brata czasami"ja tylko dzwonilam na policje.Kolezanki czekaly jak wracal i zastanawialy sie czy bedzie dym.Poszedl siedziec za znecanie i nigdy nie wrocil.Darowalam mu to ale mam to w glowie,nawet zorganizowalam pogrzeb.ZAWSZE TO BEDE PAMIETAC
DDA mogą swoją krzywdę wytłumaczyć alkoholem, a co jeśli alkoholu nie było? Nie było żadnych używek, ale w domu nie było poczucia bezpieczeństwa… czym to sobie to usprawiedliwić?
Jeśli chodzi o odzyskanie poczucia bezpieczeństwa to ja odnalazłam je w Bogu.Kazdego dnia przypominam sobie,że nie chodzi o to by w niego wierzyć ale by jemu wierzyć. Że jest dobry i chce dla mnie jak najlepiej.Nigdy nie znajdzie się osoby,jakiegoś człowieka który zapewni nam poczucie bezpieczeństwa.Ludzie są ułomni,zawodzą,zachowują się głupio.My sami też tacy jesteśmy.Dlatego trudno znaleźć poczucie bezpieczeństwa w sobie.
Pan Marek zdaje się, nie jest już ze swoją żoną. Jakiś czas temu widziałam na insta zdjęcie z wakacji (chyba), na którym markuje, że za chwilę ugryzie pierś kobiety. Straciłam do niego zaufanie, gdy dotarło do mnie, że to nie jest jego żona. Ani na tym ani na pozostałych zdjęciach.
Psychosomatyka. Polecam zainteresować się publikacjami i działalnością dr Marzanny Radziszewskiej w zakresie biologii totalnej. Spróbować pouwalniać rodowe obciążenia. Pozdrawiam serdecznie.
Akurat dzis mija 30lat od smierci mojego Taty. I akurat dzis slucham tego wywiadu. Od lat nie uzylam slowa "Tata". Zrobilam nawet krotki film, memorial do piosenki Grubsina "na szczycie"... Tata nie pozegnal sie ze mna przed smiercia. Zlosc ta jest ze mna do dzis. DDA to wyrok, z ktorym trzeba nauczyc sie madrze zyc.
Inni mają gorzej, inni mają gorsze problemy, to wszystko ze stresu, jak boli to znaczy, że żyjesz, a może Ci się wydaje? weź się w garść, idź pobiegaj !...No w doopie się poprzewracało od tego dobrobytu! Pozdrawiam , 3maj się!
Ona byla na jakiejs terapii? Niech jej ktos wytlumaczy ze alkoholizm to xhoroba. Ciekawe czy jej ktos zrobil awanture ze jest chora na kregoslup? To pyt retoryczne, chcialem zwrocic tylko uwage ze nikt nie xhce byc chory, czy to na alkoholizm xzy na kregoslup czy na cokilwiek innego.
Jak się choruje na chorobę, która powoduje bicie i terroryzowanie swoich dzieci, to trzeba się leczyć. Zero współczucia dla tego pana alkoholika. To nie on jest tu ofiarą.
Tej pani nikt nie musiał nic tłumaczyć, bo sama wiedziała, że musi zrobić operację na kręgosłup, rehabilitować się, podjąć starania. Cierpiała, ale się leczyła. Pan miał w nosie, pomimo że jego choroba krzywdziła wszystkich dookoła, więc chyba widzisz zasadniczą różnicę?
Na początku również zastanawiałam się, czy została mi wyrządzona wystarczająca krzywda, skoro nie doświadczyłam przemocy fizycznej ze strony pijącego ojca tak jak moje starsze o kilkanaście lat rodzeństwo. Czy musi nastąpić przemoc fizyczna? Nie.. Krzywdę wyrządziła mi przede wszystkim starsza siostra i mój okres dorastania zamieniła w piekło. Nie byłam tego świadoma, do niedawna. Skala krzywdy była jednak ogromna. Dodatkowo mama jako pasywny tyran przyzwalająca na przemoc i oczywiście machająca ręką na jakiekolwiek próby wołania o pomoc z mojej strony. Jakiekolwiek problemy były kwitowane toksycznymi komunikatami. Emocje? Co to jest. Inni mają gorzej, nie wiesz co to są problemy..
Czułam się samotna i bezsilna wobec tego co mnie spotykało. Czułam się jak balast, zbędny ciężar... Z domu wyszłam z zaburzeniami odżywiania i ze skłonnością do wpadania w stany depresyjne, stosowania autoagresji, miewania myśli samobójczych..
Oczywiście schemat się dopełnił i z jednego dysfunkcyjnego domu wpakowałam się w kolejny..
Na szczęście przeszłość została przeze mnie przemielona, przerobiona - emocje zostały dopuszczone do głosu. Cieszę się że to już za mną. Odzyskałam siebie, cały czas odkrywam moje "JA". Naprawiam te błędy które mogę naprawić. Wyciągam wnioski.
W tym wszystkim jestem dla siebie dobra i wyrozumiała.
Zasługuję na dobro, czułość i wyrozumiałość.. Tak samo jak każdy/każda z Was. Trzymam kciuki za każdego/każdą z Was którzy/re się z tym borykają. Walka o siebie jest warta zachodu!
Ula, jesteś niezniszczalna!
"nie da się opowiedzieć komuś poczucia bezpieczeństwa" i "przetrwać dzieciństwo, a nie je przeżyć" - biorę na wynos. I dziękuję za pomoc w nazywaniu tego, co sobie mieszka z tyłu głowy i funkcjonuje jak samosiejka.
Niesamowicie silna, wrażliwa i świadoma dziewczyna. Ślę dużo zdrowia i miłości!
Wywiad super. Bohaterka rzeczowo tłumaczy podstawowe schematy zachowań.w rodzinie dotkniętej alkoholizmem. Potwierdzam to wszystko. U mnie dominujący brak poczucia bezpieczeństwa z dzieciństwa miał wiele poważnych następstw. Od dolegliwości psychosomatycznych poprzez lęk uogólniony z napadami paniki do depresji z którą się zmagałem prawie 30 lat. Też mnie nikt nie bił i nie chodziłem głodny. Dobrze się uczyłem i nie stwarzałem problemów wychowawczych - może też dlatego aby nie dodawać trosk matce. Miałem potężny deficyt poczucia sprawczości i własnej wartości. Ogromne poczucie braku wsparcia. Z wiekiem zacząłem dostrzegać, że go nie potrzebuję. Sam jestem na tyle mocny, że daję sobie radę z przeciwnościami losu. I to ja mogę teraz dawać wsparcie innym. Zacząłem czerpać z tego satysfakcję i siłę. Zajęło mi to jednak dziesiątki lat. Pozdr dr. Piotr
To co piszesz daje nadzieję. Cieszę się że to możliwe.
Pozdrawiam
Pani z bardzo dużą wiedzą i świadomością ,ale p. Marek jako prowadzący super ,że nie przerywa, mądre prowadzenie wywiadu. Fajnie i nie męcząco. Często dziennikarze za wszelką cenę chcą błyszczeć...
Jesteś bardzo mądrą i dojrzałą osobą. Bardzo poruszający i dający do myślenia wywiad. Dziękuję
Dziękuję za podzielenie się swoją historią❤
Bardzo odważna i piękna osoba, podobnie jak inni goście pana Marka. Podziwiam.
Ja tez bym wolała być bita, wtedy wiedziałabym ze miarka się przebrała a droga wyjścia z sytuacji jest jasna. Tymczasem balansowanie na granicy tego co się jeszcze da jakoś wytrzymać jest wykańczające.
Dodaj sobie do tego uwikłanie zależno-rodzinnie-finansowe.
Nie umiem ocenić czy jestem wystarczająco maltretowana. Terapeuta, spowiednik czy przyjaciele nie pomogą, człowiek sam musi odważnie odpowiedzieć sobie na to pytanie i przestać teoretyzować a zabrać się za działanie.
Trzymam za siebie kciuki, za innych uwikłanych również.
Coz za piekna kobieta! 3 maj sie cieplo, zycze Ci duzo sily i radosci❤❤❤
Cudowna osoba, wspaniała, mądra rozmowa. Dziękuję ❤️
Stereotyp głodującego i bitego DDA wyklucza wielu z nas z 'przynależności' do tej grupy, w ktorej szukamy zrozumienia. Nie każdy miał 'tak źle' ale każdy cierpiał na swój sposób, każdy stracił dzieciństwo. Też nie wiedziałam co znajdę po powrocie ze szkoły, nie mialam kokosów, ale bywałam na jakiś wyjazdach, miałam nowe buty jak trzeba bylo. Do dziś ciężko mi zaufać innym, wszystko chcę robic sama i dużo innych 'pamiątek ' z tego wyniosłam... najdziwniejsze jest to,ze nie mam żalu do dziadków, bo to oni mieli problem alkoholowy...mam mega żal do mamy,że musiałam to widzieć, być tam,bać się...
Ja to rozumiem, ja też nie znałam kiedyś w poczucia bezpieczeństwa, ale to stworzyłam sama w życiu dorosłym. Stabilizację, poczucie bezpieczeństwa, ciszę i spokój. Życie jest piękne, bo wszystko można zmienić następnego dnia.
Odnajduję się w wielu przykładach
z Twojego życia.To naświetla mi moje własne przeżycia.Mogę się im przypatrzeć.Dziękuję za tę rozmowę.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Bardzo dziękuję za tę rozmowę. Niezwykle wrażliwa, świadoma i mądra kobieta!
ufff aż się zmęczyłam słuchając tego, odebrano Ci całą lekkość i beztroskę. Wszystkiego dobrego, bądź szczęśliwa ❤
Świetna rozmowa! Wspaniała i silna kobieta. ❤️ 💪 Trzymam za Ciebie kciuki i mam nadzieję, że z czasem Twój ból odejdzie w zapomnienie. Przeżyłam coś podobnego i tak jak Ty zmagam się od kilku lat z przewlekłym bólem psychosomatycznym. Od roku biorę leki i chodzę na terapię - jest różnica. Tobie też tego życzę z całego serca!
Dzieciom trudno oskarżać rodziców za to co zrobili z ich dzieciństwem. Ta dziewczyna jest DDA,zbudowała ciało by poczuć się silna,odizolowana.A ciało nie kłamie.
Bardzo dziękuję Ci za opowiedzenie swojej historii. Miałam wrażenie jakby ktoś opisywał moją i moje przeżycia..
To straszne ale mam tak samo 😏 przez 23 lata nie wiedziałam że pochodzę z rodziny alkoholowej
Bardzo się identyfikuję z Twoją historią.
Mocne, dobre, trafne. Dzięki! To takie o mnie - w pewnym stopniu. Dla mnie mega ważny materiał.
Thanks!
Ula, jesteś taka ciepła,słuchając rozmowy czułam że z każdym słowem coraz bardziej Cię lubię i coraz bardziej mi smutno z powodu Twojego poczucia bycia niewystarczającą. Ubrałas w słowa dużo przeze mnie niepoubieranych myśli, przeczuć, wrażeń, słuchałam z zapartym tchem, życzę Ci dobrego życia bez bólu, i pozdrawiam serdecznie, także Pana Marka mistrza sztuki aktywnego słuchania, Panie Marku może jakieś warsztaty dla fanów by Pan zorganizował.
Z serca dziękuję za ten materiał.
Niesamowicie dużo zrozumiałam dzięki temu wywiadowi. Dziękuje.
Cudowna dziewczyna 💓❤️ Dziękuję za Twoją odwagę, za Twoje wystąpienie 💓❤️ Powodzenia Ci życzę z całego serca 💓❤️
Jesteś cudowna!!! Zazdroszczę Ci, że masz już taką widzę i świadomość będąc taką młodą!! Całe życie przed Tobą - nowe, bez fobii, lęku i napięcia ... Przytulam Cię mocno, jakbym słuchała swojej opowieści. Moja historia wyglądała bardzo podobnie ...z tym, że ja jestem dużo starsza i moja świadomość tego co mi jest i dlaczego tak jest pojawiła się dużo później ... Pozwól sobie pomóc, "zosiowanie samosiowanie" to jedna z naszych wspólnych cech jako DDA ... to jest bardzo trudne. Ja jeszcze nie potrafię ....
Dziękuję Wam za świetny odcinek... Urszula mimo nie lekkiego życia potrafi się pięknie uśmiechać:)
Swietny odcinek. Dziewczyna b mądra. Wszystko co mowiła b wartosciowe merytoryczne. Trzymam kciuki bedzie dobrze🤗
Dziękuje za ten odcinek , zrozumiałam dlaczego mam bóle kręgosłupa , jakbym słyszała siebie 😭 , otworzyła mi oczy na mój problem . Wspaniała dziewczyna .Powodzenia 🤗
Ładna i mądra dziewczyna .
Mnie też nie bili. Zniszczyli mnie psychicznie i nadal to robią. Mam ponad 40 lat i mieszkam w innym kraju. Odwiedzam rodziców raz na kilka lat i spędzam z nimi wtedy tylko kilka godzin. Telefonuję ok 1 raz w tygodniu jeżeli odbiorą. Wszystko to robię z poczucia obowiązku. A pomimo tego minimalnego kontaktu i tak mnie to przybija.
To tak jak u mnie zniszczyli mnie psychicznie moj ojciec zatwardziały alkoholik matka konserwatywna coś okropnego.Walcze cały czas z tym .Pozdrawiam serdecznie
Zatem, daruj sobie... Komu to potrzebne???
Dziękujemy.
Dziękuję :)
Uzależnienie okropna choroba... Jestem pod wrażeniem Pani Uli... Pani Ulo trzymam mocno za Pania kciuki. Dużo mi Pani pomogła w rozpoznaniu u siebie fizycznych objawów psychosomatycznych
Mądra będzie dobrze
Dawno już nie słyszałem piękniej wypowiadającej się kobiety. Wszystkiego dobrego pani Ulu. Jest Pani wyjątkowo bystrą i , jak sądzę, spokojną osobą na pewnym poziomie. Bardzo dużo sie dowiedziałem o Pani problemie i w ogóle i zagadnieniach DDA i temu pokrewnych, co mnje także dotyczy. Super wystep
bardzo dojrzały wywiad
Jak ja to rozumiem! U mnie też teoretycznie wszystko było, ale jednak nie wszystko co było potrzebne do zdrowego rozwoju i potem kończy się to problemami w wielu obszarach życia, zostaje terapia i świadomość 🙏
Przewspaniała rozmowa z mądrą i wrażliwą kobietą.
Dużo zrobiłaś dla sobie. Dużo pracy przed Tobą. Wiem, że się uda. Życzę Ci tego bardzo.
Pomyślałam o Twojej mamie. Jakie było jej dzieciństwo? Bo wiesz? Moja mama nie umiała mnie brata bronić ale... przede wszystkim nie potrafiła bronić siebie.
Miała bardzo trudne życie a jej dzieciństwo to przedwojenne czasy. Wtedy nikt z dzieckiem się nie liczył.
Ja to wiedziałam i rozumiałam. Większy problem miał z tym mój brat.
Nie obwiniaj mamy. Pogrzeb w jej przeszłości i przeszłości jej rodziców. Być może tam znajdziesz odpowiedzi. To nie ona jest powodem twojej traumy.
Powodem jest tylko i wyłącznie ojciec.
To on stworzył rzeczywistość w której żadna z Was nie umiała i nie mogła się odnaleźć.
Życzę Ci mnóstwo siły. Bądź szczęśliwa
Niby tak, ale jednak mówimy o dorosłej kobiecie i małej dziewczynce. Dziecko nie jest w stanie się bronić, więc potrzebuje do tego rodzica i w sytuacji, gdy zagrożeniem jest ojciec, tylko matka może to dziecko uratować. Jeśli nic się nie zmieni w takich rodzinach, ten strach i zachowania będą przechodzić na kolejne pokolenia i wtedy bohaterka wywiadu mogłaby być taką samą matką dla swoich dzieci, a te takimi samymi rodzicami i tak w nieskończoność, trauma za traumą. Ktoś musi to zatrzymać, szczególnie gdy cierpi bezbronne dziecko. Rozumiem kwestię wybaczenia, ale myślę też, że można mieć za złe rodzicowi, że nie potrafił nas bronić.
Bardzo bliskie jest to mojego diswiadczenia
Uśmiech nerwowy...
Wspaniała, silna kobieta
Brawo Ula. Ja terapii nie wytrzymałam. Pozdrawiam
Urszulo, znam ten ból, ta historia w tylu momentach brzmi jak moja, jeśli chciałabyś się spotkać i porozmawiać czy on line czy osobiście ( tak, chętnie zapakuję moje cztery litery w pkp czy busa, by z Tobą pogadać :)) ja po prostu jestem i rozumiem.
to jest to czego nie potrafię zrozumieć, dzielna dziewczyna rozumie swoją matkę, na tyle by nie przyznać się do tego, że również matka zrobiła jej krzywdę, jesteś wielka dziewczyno!
"dziecinstwo przetrwalam, nie przezylam"
Tez tak czuje
Ja też przetrwałam dzieciństwo ale jego ciężar noszę do dziś
Kochana ja mam fibriomalgie, ktora spi....i zaburzenia odzywiana za soba, milosc i dziecko wyleczylo. Banalne, ale prawdziwe
Wspaniała dziewczyno powiem kręgosłup to filar twojego ciała i życia straciłaś wiarę w siebie w i to są skutki teraz staraj się odbudować tą wiarę poprzez uzmysłowienie sobie skąd to się wzięło porozmawiaj tak jak tu z ojcem szczerze a jak nie potrafisz to mu napisz jesteś wspaniała i kochaj siebie za wszystko i mimo wszystko pozdrawiam
Tak to empatia w czarnej du...ie. rozumiem całkowicie o czym mówisz. Inni mają gorzej ale ty to ty twoja historia jest jedyna. Proponuje posłuchać o totalnej biologii, ppsychobiologii sama przerabiam w rożnych etapach swojego istnienia to zjawisko, technika uwalniania. Warto coś zrobić dla siebie
Po co całe życie zadręczać się tym co było .Terapia tak, i trzeba żyć dalej . nie wracać do tych przeżyć. Nie żyć tym co było, rozwijać pasje mieć jakiś cel, marzenia szkoda życia Na końcu Ula dobrze powiedziała ,że boi się i nie chce całe życie ciągle o tym mówić , i żyć tym .Po to są terapie i jest jakiś koniec
Żeby mnie źle zrozumieć - nie mi oceniać, czy bohaterka jest DDA, jednak chciałabym zauważyć, że nie każde dziecko z domu alkochowego staje się DDA, nie każde dziecko z domu dysfunkcyjnego jest w życiu dorosłym DDD, jak i nie każdy partner, rodzic, itp. żyjący z osobą uzależnioną staje się współuzależniony. ;)
A idąć już w stronę gościa - takie życie w ambiwalencji, w tzw. wysokofunkcjonujących rodzinach/wśród takich uzależnionych, może być niesamowicie trudne.
Tykająca bomba. Tajemnica Poliszynela.
To tak rozwala konstrukty psychiczne, w końcu poczucie bezpieczeństwa leży u podstaw w życiu każdego człowieka, a szczególnie tego, który dopiero się rozwija i poznaje świat, relacje międzyludzkie.
Trzymaj się tam, Urszulko!
Oczywiście że nie każde dziecko z domu alkoholowego staje sie DDA. Jest duże prawdopodobieństwo że tak się stanie ale 100% pewności nie ma. Podobnie jest z patogenami. Kontakt z nimi nie jest równoznaczny z zachorowaniem. Często ważniejsze jest na kogo trafi. Czy na osobę podatną na infekcje czy odporną. Jednak w przypadku dzieci alkoholików jest o tyle gorzej, że dotyczy własnie dzieci, które nie maja wrodzonej "odporności" na manipulacje. A jeżeli brakuje im wsparcia z zewnątrz to można założyć prawie na pewno że rozwiną syndrom DDA .
Dzielna jestes i badz taka dalej, Twoje cialo Ci podpowie sluchaj siebie, ale nie rezygnuj z rozmow z dobrym tetapeuta. Jestem dzieckiem alkoholika, dzielnej matki - wczesniej nie byli pomocy (1953 ur. ciezkie lata dorastania). Odbilo to sie na moim doroslym zyciu, toksyczny maz, rozwod. Wiem tez, ze moje dzieci byly w tym kotle. Mam 68lat i ciagle organizm to przezywa, poradzilam sobie z wieloma problemami. Moje dzieci maja zal do mnie, rozumie choc nie czulam sie winna i nie czuje. Ja przezylam dziecinstwo, rozwodu chciala corka, zrobilam i za to jej dziekuje. Szkoda mi dzieci, ze przez ojca i moj zly wybor meza musz przez to sie meczyc. Sa w zwiazkach, nie bylo latwo i nie jest, corka zabezpieczyla sie i przynajmniej finansowo zabezpieczyla. Syn jest "matka" w zeiazku, zona jest workoholiczka i rodzaca dzieci. Moja satysfakcja jest taka, ze mogly uczyc sie na moich bledach i kochaja dzieci. 💔
Mnie tez nie bil"tylko matke babcie,brata czasami"ja tylko dzwonilam na policje.Kolezanki czekaly jak wracal i zastanawialy sie czy bedzie dym.Poszedl siedziec za znecanie i nigdy nie wrocil.Darowalam mu to ale mam to w glowie,nawet zorganizowalam pogrzeb.ZAWSZE TO BEDE PAMIETAC
Chciałabym się zdobyć na odwagę i opowiedzieć na tym kanele swoją historię ...
Jakbyś mówiła o mnie dziękuję
Robię tak samo z relacjami. Jestem w trakcie terapii. To ciągle proces
DDA mogą swoją krzywdę wytłumaczyć alkoholem, a co jeśli alkoholu nie było? Nie było żadnych używek, ale w domu nie było poczucia bezpieczeństwa… czym to sobie to usprawiedliwić?
DDD to jest i żeby było jasne, nie musi być alkoholu żeby rodzina była dysfunkcyjna
👏🏻👏🏻👏🏻
Polska to kraj spychologii. Od lekarza do lekarza, bo się nikomu 4 liter ruszyć nie chce. I tak w każdej dziedzinie. Ehhh
w punkt
❤
To był pierwszy wywiad, którego ciężko mi się słuchało. Nie chcę absolutnie nikogo urazić, więc nie napiszę więcej.
madra dziewczyna....znam jej historie z zycia...
👍
Jeśli chodzi o odzyskanie poczucia bezpieczeństwa to ja odnalazłam je w Bogu.Kazdego dnia przypominam sobie,że nie chodzi o to by w niego wierzyć ale by jemu wierzyć.
Że jest dobry i chce dla mnie jak najlepiej.Nigdy nie znajdzie się osoby,jakiegoś człowieka który zapewni nam poczucie bezpieczeństwa.Ludzie są ułomni,zawodzą,zachowują się głupio.My sami też tacy jesteśmy.Dlatego trudno znaleźć poczucie bezpieczeństwa w sobie.
Mnie ciekawi co czuje pań Marek względem swoich dzieci i żony.
Pan Marek zdaje się, nie jest już ze swoją żoną. Jakiś czas temu widziałam na insta zdjęcie z wakacji (chyba), na którym markuje, że za chwilę ugryzie pierś kobiety. Straciłam do niego zaufanie, gdy dotarło do mnie, że to nie jest jego żona. Ani na tym ani na pozostałych zdjęciach.
Psychosomatyka. Polecam zainteresować się publikacjami i działalnością dr Marzanny Radziszewskiej w zakresie biologii totalnej. Spróbować pouwalniać rodowe obciążenia. Pozdrawiam serdecznie.
Jak ja to dobrze znam: „nie wygladasz na chora” albo: „CIEBiE boli kręgosłup!?” ….
Akurat dzis mija 30lat od smierci mojego Taty. I akurat dzis slucham tego wywiadu. Od lat nie uzylam slowa "Tata". Zrobilam nawet krotki film, memorial do piosenki Grubsina "na szczycie"... Tata nie pozegnal sie ze mna przed smiercia. Zlosc ta jest ze mna do dzis.
DDA to wyrok, z ktorym trzeba nauczyc sie madrze zyc.
Inni mają gorzej, inni mają gorsze problemy, to wszystko ze stresu, jak boli to znaczy, że żyjesz, a może Ci się wydaje? weź się w garść, idź pobiegaj !...No w doopie się poprzewracało od tego dobrobytu! Pozdrawiam , 3maj się!
:)
Melenchon must win!!!
Ona byla na jakiejs terapii? Niech jej ktos wytlumaczy ze alkoholizm to xhoroba. Ciekawe czy jej ktos zrobil awanture ze jest chora na kregoslup? To pyt retoryczne, chcialem zwrocic tylko uwage ze nikt nie xhce byc chory, czy to na alkoholizm xzy na kregoslup czy na cokilwiek innego.
Tylko czy ojciec leczył chorobę? Taki miał obowiązek - leczyć się żeby spełnić rolę ojca, męża.
Jak się choruje na chorobę, która powoduje bicie i terroryzowanie swoich dzieci, to trzeba się leczyć. Zero współczucia dla tego pana alkoholika. To nie on jest tu ofiarą.
Tej pani nikt nie musiał nic tłumaczyć, bo sama wiedziała, że musi zrobić operację na kręgosłup, rehabilitować się, podjąć starania. Cierpiała, ale się leczyła. Pan miał w nosie, pomimo że jego choroba krzywdziła wszystkich dookoła, więc chyba widzisz zasadniczą różnicę?
❤