Przykłady są trafione i dobrze wytłumaczone w 100%. Jedynie mi delikatnie przeszkadza to mówienie jakby tylko do kobiet, sam jestem przykładem tego, że to właśnie facet może być "ofiarą" toksycznej kobiety. Chętnie przejrzę inne materiały od Ciebie. Pozdrawiam.
Dziękuję za Twój komentarz i uwagę dot. zwracania się do kobiet. Miałem tu pewną trudność, z uwagi na końcówki w języku polskim i postanowiłem wybrać. Ostatnio myślałem, żeby jednak wrócić do zwracania się do kobiet i mężczyzn, więc Twój głos bardzo jest na teraz dla mnie i przynajmniej kolejne nagranie takie będzie :) Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje ciesz się z podejścia i że mogłem pomóc :) Domyślam się, że to może sprawiać trudność przy np. przykładach. Myślę, że dobrym pomysłem jest wtrącenie na początku info, że "mówię jakby do X ale przekładaj na obie strony" :)
Brawo 990 jestem już 37 lat pod dyktando mojej niby żony Miałeś odwagę i słusznie my mężczyźni nie mamy odwagi się przyznać do porażki Ale jak urodziła 2 dziewczynki to wiedziałem że mam zobowiązanie w tym pomóc Z następna dziewczynka już nie było tak ciekawie w 7 mym mcu do szpitala nie chciała mieć tego dziecka i z moją Mamą zanieslismy na cmentarz i dalej ja byłem traktowany przez tą bestie jak niechciane dziecko i to czyni do tej pory a ja nie mogę udowodnić swojej niewinności w urzędach ja
@@janawieruszko2471 Bądź facetem , czasem nic nie trzeba udowadniać i szarpać dziecka bo to nic nie da , zostawić wiząć na szczękę i się uśmiechać . Jeżeli udowodnisz sobie żę jesteś facetem to wszystko będzie dobrze . Nikt nie jest bestią albo nie musiałeś Ty być zjedzonym
Jak to dobrze ,że odnalazłam Pana kanał.A ja myślałam,że to ze mną jest coś nie halo.Jakbym słuchała mój życiorys. Stanowczo muszę zacząć działać i to skończyć,11 lat to już czas. Dziękuję za cenne wskazówki.
Pierwszy raz trafiłam przypadkowo na tak rewelacyjna prawdę o mnie ktora Pan mi uświadomił . Moj byly partner sprowadził mnie od zabki do misia a potem znowu do żabki az relacja pękła i juz nie ma powrotu.. dziekuje za uświadomienie mi tego , mam jeszcze wieksza motywacje zeby nie dawać kolejnej szansy... ❤️🧸
Bardzo uspokoił mnie ten film. Zostałem dzisiaj rzucony i wyprowadziłem się do siebie. Zrobiłem listę zachowań o których Pan mówi i zacząłem je dopasowywać raz do mnie raz do partnerki. Jest to dosyć trudne bo nie jestem zwolennikiem jednoznacznego określania ludzi ale tak z grubsza to więcej tych cech znajduje u byłej partnerki. Nie wiem czemu ale wywołało to we mnie pewien spokój (raczej nie ma długo) i przestałem idealizować nasz związek. Jakbyśmy wrócili kiedyś do siebie to jednak pod warunkiem pojscia na terapie indywidualne. Sami nie byliśmy w stanie sobie z tym poradzić
Dziękuję za komentarz. Cieszę się, że zyskał Pan na teraz dla siebie trochę spokoju. Trzymam kciuki za to, żeby sytuacja dobrze się dla Pana rozwinęła. I tak sobie pomyślałem, że po co ma Pan czekać na pójście na terapię gdy pójdzie na nią również partnerka. Może tego typu wsparcie byloby dla Pana korzystne już na teraz? Pozdrawiam serdecznie
Myślę, że to ważne, żeby to sobie uświadomić, a jednocześnie mam takie do tego takie emocjonalne podejście - w kierunku łagodności dla siebie. Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje ja mam tyle emocji, że o rany. Ale odkrycie że jestem WWO pomogło mi najbardziej na świecie. Także trzymam kciuki za pana emocje i wiedzę. Bo wtedy można wypełnić siebie pasją, także poczuciem wartości ale i tym, że pokazuje się innym fajne wartościowe rzeczy po swojemu. :)
@@SylwiazLodzi Dziękuję :) Widziałem, że dodała Pani film na swoim profilu. Gratuluję i trzymam kciuki za rozwój Pani kanału i być może nowej pasji! :) Pozdrawiam serdecznie!
Porównanie z podgotowywaną żabą - w punkt! Byłam 3,5 roku z borderem, w 6 miesiącu ciąży po raz milionowy wpadł w szał a ja go wyrzuciłam za drzwi i nie żałuję - czułam się jak ta żaba, praktycznie bez żadnych szans na lepsze jutro, codziennie jakieś zgrzyty o nic np. ze nie patrze na niego jak on coś do mnie mówi lub inne głupoty, przestałam się uśmiechać, w powietrzu gęsta atmosfera, aura nerwowości ...gdy zrobiło się na tyle gorąco, że wyzwiska + przemoc fizyczna poszła z jego strony w ruch, powiedziałam gdzie są drzwi - wyszedł i nie wrócił, aktualnie jest od naszego zerwania w 1,5 miesięcznym „związku” takim naprawdę „big love forever and ever” XD, ze gdybym nie wiedziała o co chodzi z borderline to bym nie uwierzyła, facet 30lat na karku, dziecko w drodze, zamiast iść się dalej leczyć i usprawnić swoją terapię to on ...big love uprawia z jakąś babką, no patologia taka, ze naprawdę! Mega szybko, wszytsko - miłość na zabój i na zawsze! .... ciekawe na jak długo...... XD Proszę o więcej filmików i gorąco pozdrawiam :)
Przykro mi, ale też gratuluję odwagi i zawalczenia o siebie. To inspirujące. Proszę o siebie dbać. Mam nadzieję, że ma Pani wokół siebie ludzi, którzy Panią wspierają. Pozdrawiam ciepło!
@@NaszeRelacje miałam o kogo zawalczyć, bo o samej sobie już trochę zapomniałam w tym borderowym szale i przymykaniu na wszytsko oczy bo jutro będzie lepiej bo pojutrze gorzej i tak w kółko ... teraz mam spokój totalny aż „zbyt wielki” jak na moje potrzeby. Dziękuje za ten film! - każde słowo to dokładnie jak wyglądała moja historia tylko na końcu zaczął rozgrywać się prawdziwy horror, oglądam go codziennie i wiem, ze podjęłam dobra decyzję...szczególnie, ze widzę jak on pokazuje całemu światu jak się super bawi już z kolejna swoją ofiarą i narzędziem do zapychania emocjonalnych dziur...to nie była miłość tylko wysysanie ze mnie energii i wykorzystywanie mnie do różnych celów... dziękuje i pozdrawiam serdecznie :))
@@Marta-ct6lr "spokój totalny aż „zbyt wielki” jak na moje potrzeby" - od jakiegoś czasu myślę o nagraniu na ten temat. Bo temat uważam za bardzo poważny i zadziwiająco trudny. Tym bardziej trzymam kciuki za to, by (ten może nawet za duży) spokój był dla Pani i Pani dziecka kojący i wartościowy. Pozdrawiam serdecznie.
Dobrze że się zorientowałams w porę nie żałuj że 15 lat bo są osoby które uświadamiają to sobie ale już jest za późno bo już niema zdrowia żeby gdzieś wyjechać życzę powodzenia w dalszym życiu 😉
Dziękuję Panu za tego vloga. Jestem tu po rozstaniu z narzeczoną i jest mi bardzo ciężko, ale zaczynam zauważać, że była ona osobą toksyczną i w sumie dobrze, że tak się stało. Widziałem u niej wiele mechanizmów toksyczności. Jest złośliwa, swoje potrzeby stawia na piedestale, nie licząc się z moimi, stopniowo odcinała mnie od znajomych, żeby mnie od siebie uzależnić, namawiała na zaręczyny już po 7 miesiącach znajomości, odpowiedzialność za kłótnie zrzucała tylko na mnie "bo ty zawsze...", łatwo kończyła relacje z ludźmi, nie liczyła się ze swoją rodziną, biernie ode mnie brała miłość, zaangażowanie i różne przysługi, nie dając nic w zamian, bo przecież samo to, że ona jest wystarczy. Na koniec, gdy mnie zostawiła uzależnionego od niej, przybitego na silnych lekach od psychiatry, nawet nie zapytała jak się czuje. Z dnia na dzień szukała kolejnego, jak podejrzewam kolejnej ofiary. Wiedziała, że jest mi ciężko, gdy prosiłem o szansę (moja głupota) to spędzała mnie jeszcze bardziej w poczucie winy, żeby zrzucić z siebie odpowiedzialność za rozstanie, mówiąc "masz to co chciałeś", "na wszystko między nami miało wpływ twoje zachowanie", "nie chcę kontaktu z taką osobą jak ty".
Przykro mi, że doświadczył Pan tak trudnych sytuacji. Pojawia się mi jednocześnie coś takiego: "jak dobrze, że może teraz Pan to pooglądać lekko z dystansu, spod innego kąta, dostrzec inną perspektywę". I cieszy mnie, że pisze Pan o tym, że w sumie dobrze, że tak się stało. Bo odbieram to tak, że ten związek Panu nie służył, pomimo tego, że bardzo Panu na nim zależało. Tak mocno z troski, która mi się pojawiła, zachęcam Pana do mocnego zadbania o siebie, przyglądania się swoim potrzebom i bycia dla siebie łagodnym. Pozdrawiam ciepło.
Bardzo dobrze, że w trakcie pisania komentarza byłeś w stanie stwierdzić, że ,,dobrze się stało”, bo świadczy to o leczeniu głębokich ran i dochodzeniu do siebie. Sytuacje które przytoczyłeś znam z autopsji, doskonale wiem jak to jest być tym, który staje i tańczy na rzęsach, a i tak nie może liczyć na zainteresowanie i odwzajemnienie zaangażowania. Takie związki to sianie na kamieniu. Terapeutka powiedziała mi ostatnio: nie może Pan zmienić drugiej strony, ale może ratować siebie. Zatem dbaj o siebie i patrz z nadzieją w przyszłość, bo jesteś już mądrzejszy o to, czego nie chcesz w swoim życiu.
@@mr.incognito9247 dokładnie, najgorsze były moje wiadomości do niej już po rozstaniu. Prosiłem o szansę, kajałem się, a ona tylko mówiła na razie chce być sama, chcę przestrzeni, a za tydzień szukała kogoś na portalu randkowym, przy czym nadal twierdziła, że mnie kocha, ale nie umie być ze mną i wpedzała mnie jednocześnie w poczucie winy obwiniając tylko mnie za moje zaangażowanie za to co się stało. Pomógł mi jedynie terapeuta,który zapytał mnie: "Ile będzie Pan się jeszcze prosił i dawał sobą manipulować?, przy czym kazał mi zapisać sobie takie zdania: Jestem naiwny. Żebram. Uzależniam się. Miałem spojrzeć na to za każdym razem, gdy będę chciał się do niej odezwać albo gdy ona się odezwie. Na razie pomaga. Dziękuję za twój komentarz
Współczuję bardzo...to straszne, zskochujemy się w takich dziwnych osobach choć mamy wielbicieli normalnych, czemu tak? Patrzmy na rodzinę....jak dziwna to UCIEKAJMY!!!! Są ludzie, którzy nie powinni się wiązać z innymi, tylko żyć osobno!!!! I nie mieć dzieci!!!
Cześć, teraz wytrwale zachowuj NO-CONTACT. Jeśli w tym procesie "odwyku" będziesz walczył z myślami o niej lub pojawi się potrzeba napisania do niej, zrób to co sprawia Ci radość, to co Cię wznosi, to co jest dobre dla Twojej Duszy i dawaj sobie tego w tym procesie podwójnie i pozostań nieugięty w no-contact. W tych kryzysowych chwilach czyli wtedy kiedy znów pojawi się przytłaczająca pokusa kontaktowania się z osobą toksyczną, możesz napisać do mnie na maila (lisbeth.ammelounx@gmail.com) Postaram się odwlec Cię od tych uporczywych myśli. Dla własnego zdrowia i dla szacunku do samego siebie - proszę wyrzuć ją ze swojej głowy
Dziękuję. Co do kwestii pomocy, to myślę, że opcje są te same co dla wszystkich osób. Różne mogą być natomiast korzyści z braku zmiany. Dziękuję w każdym razie za pomysł. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo odpowiada mi Pana forma przekazu, zwłaszcza spokój. Takich wykładów potrzebuję i dziękuję algorytmowi YT, że zaproponował mi "Nasze relacje". Subskrybuję i polecam dalej. Dziękuję.
Zauważyłem obecny trend na nadużywanie określenia " toksyczny partner". Jak nie wyjdzie związek to partner był toksyczny :P Większość ludzi ma w sobie jakieś negatywizmy, które w tak bliskiej relacji wychodzą na światło dzienne. Uważam, że nadużywanie tego stwierdzenia jest szkodliwe- skupia uwagę jedynie na tej osobie z którą nam nie wyszło. Wydaje mi się, że częstnym problemem może być brak postawienia jasnych granic w związku, mówienia otwarcie na czym nam zależy i czego chcemy - jeśli tego nie robimy to jesteśmy współodpowiedzialni za rozwój tej toksyczności
Zgadzam się z tym, że skupianie uwagi JEDYNIE na osobie, z którą nam nie wyszło to ślepa uliczka. Drugim biegunem, czyli przeciwnością tego stwierdzenia, byłoby dla mnie, że WSZYSTKO mogę zrobić sam - sam naprawić związek, sam popracować nad sobą i wtedy związek będzie super. Pojęcie toksyczny związek, jest dla mnie symbolem refleksji, że coś jest nie tak, że dzieje się coś takiego, że nie służy ani mi ani związkowi i że warto się tym zająć. A czy to dobrze, że trend mówienia o tym wzrasta? Dla mnie to zależy. Część osób pewnie poprzestanie na obwinianiu drugiej strony, a część zauważy problem, weźmie za to odpowiedzialność i coś zrobi. Wydaje mi się, że sytuacja, w której na ten temat nie byłoby dyskusji, mogłaby być groźniejsza, chociaż może tutaj Pan ma rację - może pojęcie toksycznego związku jest nadużywane i bardziej szkodzi niż pomaga?
Religia działa dokładnie tak samo.Proste rozwiązanie... bądź myślący....nie wierzący! Religia, polityka, psychologia....baju baju baj.Kazdy człowiek ma mózg ale czasem zanika ten organ... i ktoś robi na tym niezłą kasę...,
Mialam trudne dziecinstwo, rodzicow zwiazek to katastrofa, problem z rozmowami, empatia, szacunkiem. Z mama nie rozmawiam, po smierci taty narobilo sie jeszcze wiecej klopotow. Moje kontakty to odwiedzenie jej i i jakies zwykle rozmowy o niczym. Teraz mam zwiazek, meza, ktory ma rownie toksyczna matke, sa bardzo podobne, maz z tesciowa kloca sie i sa dosc podobni do siebie. Wszyscy sa dla nich glupi a oni najlepsi. Nie wiem juz sama co mam robic, caly czas sue edukuje, od lat czytam ksiazki rozwojowe, zmieniam sie, ale nie potrafie tego w moim zwiazku, czuje sie w domu na 3 miejscu... zaraz po psie, czuje, ze jest on wazniejszy niz ja
Bardzo poruszyły mnie Pani słowa, że pies jest ważniejszy od Pani. Przykro mi, że tak się Pani czuje. Zachęcam Panią do poszukania wsparcia, bo wyobrażam sobie, że samemu trudno nieść taki ciężar.
Przez 11 lat tkwiłem w takim związku z kobietą, która uzależniła się od leków i forsowała wszystkie swoje widzimisię manipulacją i szantażem. Schemat identyczny jak na filmie: najpierw baśniowa rzeczywistość, książkowa miłość, po 3 latach dopiero zaczęło się piekło, które zrujnowało moją psychikę: depresja, próby samobójcze, izolacja i obarczenie winą samego siebie... Po 9 latach zacząłem wychodzić z bagna, po 11 latach uwolniłem się i uwierzcie! Z najgorszego doła można wyjść, z każdego piekła jest droga ucieczki, trzeba tylko myśleć i nie poddawać się! I obejrzeć dokładnie powyższy film :D
Bardzo Panu gratuluję! I samego wyjścia z niesłużącej Panu relacji, ale też przejścia z głębokiej samotności i izolacji ku (jakoś tak mi przychodzi) prawdziwszemu sobie. Pewnie na Pana miejscu wiele osób już by się w tych krytycznych momentach załamało. Trzymam za Pana kciuki. Pozdrawiam serdecznie!
Moj maz zribil mi kuku ,i 18 lat wielkich cierpien .To strasxne .Psychopata na calej lini ,az trudno sie przyznac ,co czlowiek przezyl .Po rozwodzie sledzil i nadal gnebil ,dobrze ze wyjechalam .Barcelona .
To wszystko prawda, ojciec toksyczny alkoholik. Zrezygnowalam ze znajomości z chlopakiem z dobrego domu, wyksztalconym. Wybrałam na męża podobnego jak moj tato, mąż (a jest toxykiem) mial tez nieciekawe dziecinstwo przez ojca tyrana.... ...ech🧸 😞 Jest pan genialny 👌
Powiem Pani coś, co kiedyś mi pomogło, a co sam usłyszałem: robiłeś to, co wówczas uznawałeś za najlepsze. Wierzę w to, że można zacząć wybierać korzystniej, z rosnącą wiarą w to, że zasługujemy na szczęście. I mam na myśli nawet takie drobne sprawy, na zasadzie że dzisiaj wezmę prysznic z czułością dla siebie, a nie umyję się zadaniowo. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam ciepło!
Moja mama była w porządku pokazywała mi tą miłość dbała o mnie lecz nie miała czasu żeby ze mną rozmawiać tak często bo zmagała się z toksycznym tatą. Ja swojemu tacie już wybaczyłam i zapomniałam. Zrozumiałam że jego też wychowywali toksyczni rodzice. Ważne jest aby sobie uświadomić że jest się toksycznym i przyjąć pokornie Jeżeli ktoś powie że coś jest ze mną nie tak. W Polsce mamy wspaniałych specjalistów którzy pomagają pomagają wyzdrowieć psychicznie I duchowo. Jesteśmy ludźmi i zawsze będziemy się potykać znaczy Musimy pamiętać żeby wyznaczać swoje granice i sami tych granic przestrzegać Pozdrawiam.
Dziękuję za komentarz. Owszem, jest dużo specjalistów, wspierających w różnych obszarach. Sztuką jest zauważyć problem i sięgnąć po wsparcie dla siebie. Pozdrawiam serdecznie!
Przyznaję, że przez długi okres używałem określenia "toksyczny" w odniesieniu do ludzi w określonej sytuacji. Mimo, iż rozumiem sens samego słowa oraz kontekst jego używania to na obecny czas nie używam już takiego określenia, a w zasadzie określeń wogóle. Wyjaśnię w znacznym uproszczeniu ze względu na ograniczoność komentarza, moj punkt widzenia. Jeśli zgodzimy się, że relacja jest wymianą, bo nie potrafię wyobrazić sobie relacji bez wymiany czyli zawsze jedna osoba otrzymuje coś od drugiej i odwrotnie, na różnych poziomach (duchowym, fizycznym itp). Obecnie zapanował w świecie "rozwoju osobistego" trend, gdzie się nie obejrzysz, on toksyczny ona toksyczna. Stygmatyzowanie tych "toksycznych" osób, uważam za błędne i niezasobne dla strony rzekomo nietoksycznej. Bo jeśli przyjrzymy się takiej "toksycznej" relacji z odpowiedniej perspektywy okaże się najczęściej, że zachowania obu stron są "toksyczne" albo dla siebie nawzajem albo dla samego siebie. Zatem określając tylko jedna ze stron WYMIANY jako toksyczną popełniamy błąd. Ponieważ wadliwy jest cały system (układ) danej relacji a nie osoby. Nie ma w tym systemie równowagi do którego uparcie dąży każda relacja, jeśli jedna ze stron wzmacnia jakiś aspekt relacji za mocno, wtedy u drugiej że stron następuje silne wzmocnienie z przeciwnym wskazaniem. Krótko mówiąc aby nie tworzyć relacji z nierównym stopniem owej wymiany, należy ustalać odpowiednie granicę do których możemy się wzajemnie posunąć w celu utrzymania równowagi wymiany. Do tego powinienem choć nadmienić, niezwykle istotna a jednak pomijaną w kontekście relacji, potrzebę osoby traktowanej jako ofiarę "toksycznej relacji", do tego aby właśnie w takiej relacji się znaleźć. Czy na pewno tak łatwo w takim kontekście jednoznacznie ocenić kto jest dla kogo "toksyczny". Jako banalny, ale obrazowy przykład na koniec, popatrzmy na relacje jako wymianę na bazie kupującego i sprzedającego na przykład jajka na bazarze. Proszę ten przykład odnieść do relacji np partnerskiej, towarzyskiej czy jakiejkolwiek innej. Oczywiście modyfikując przedmiot wymiany 😀 Co Pan na takie podejście? Dziękuję za Pańskie publikacje, są dla mnie uspokajające, nienachalne i ciekawe. Serdeczne pozdrowienia ❤️
Dziękuję za Pana komentarz. Jest mi do niego bardzo blisko. Uważam, że osoba, która jest "krzywdzona" w jakimś sensie "potrzebuje" owego krzywdzenia. Może nie na poziomie świadomym, ale jednak gdzieś głęboko może na przykład myśleć o sobie jako o "złej osobie". I żeby to skompensować potrzebuje "czynić dobro". A wobec kogo najłatwiej dobro czynić? Wobec osoby, która potrafi to dobro przyjmować. Jednocześnie osoby, które bardzo dają, często mają trudność z przyjmowaniem. Także ta "toksyczna osoba" jest z wielu względów bardzo "potrzebna" i taka, jaka powinna być. Po trzecie, paradoksalnie ta toksyczna droga może być dla tej drugiej, cierpiącej osoby bardzo dużą szansą na "przebudzenie się" i zadbanie o siebie. Reasumując, zgadzam się co do wymiany, bo ona jest. I gdzieś mam poczucie, że bilans tej wymiany się zgadza. Dlaczego więc mówię o pojęciu "toksycznego związku"? Bo jest to pojęcie funkcjonujące w naszym społeczeństwie. Po drugie, żeby rozwinąć własną świadomość i zobaczyć "równość wymiany", czasami warto na chwilę olać obiektywną prawdę. Warto wręcz obwinić tę drugą osobę, wylać na nią złość, która się kumulowała czasem przez długi czas. Jesteśmy tylko ludźmi przecież. Nie musimy być zawsze i wszędzie oświeceni i poprawni. Także można oczywiście powiedzieć: tak miało być, wymiana była równa, ale nasze drogi się rozeszły. Ale równie dobrze można nadać temu własny, bardziej subiektywny i nawet ocenny ton i powiedzieć: "ten związek jest dla mnie toksyczny, nie chcę być z taką osobą, bo mi to nie służy". I które jest lepsze? Moim zdaniem takie, które gdzieś w dłuższym okresie pozwoli nam zrobić kroczek do przodu, być bardziej autentycznym i prawdziwym. Do tego, jest tak, że jak coś oceniamy, to przecież to nie jest na zawsze. Na początku kogoś możemy nazwać toksycznym, a potem zobaczyć więcej własnej odpowiedzialności i to wyrównać. Pozdrawiam serdecznie! :)
Ja właśnie poznałam partnera który jest czuły dla mnie w przeciwieństwie do mojego taty jest o wiele lepszy. I okazuje mi tą miłość czynami i zrozumieniem i cierpliwością.. toksyczność można wyleczyć po prostu należy zmienić swoje nastawienie zacząć siebie bardziej kochać i doceniać i Nie pozwalać na to aby ktoś przekraczał nasze granicę .
Witam chciałabym podzielis się moja historia ponieważ nie mam odwagi nikomu bliskiemu o tym powiedzieć. Jestem osoba DDA moj Tata zawsze był/jest alkoholikiem. Moje dzieciństwo to wojna światowa. W wieku lat 16 wystąpiły u mnie Stany lękowe depresję i nerwice jakoś sobie z tym poradzialam myślałam że stanelam na nogi i mimo wazystko wyszlam z tego silniejsza i twaro stałam Na nogach... później poznałam swojego partnera obecnego ktory naduzywal alkoholu... zawsze myślałam ze taki typ mężczyzny nigdy mi w głowie nie zawroci a jednak okazało się inaczej pod wpływem uczuć do tego człowieka stwiedzialam ze dam mu szanse i poradzę sobie a może jeszcze pomogę mu się ogarnąć... mimo to z jego mocnym charakterem wydawało mi się ze sobie radze... później zaszlam w ciążę i juz przestałam sobie radzić psychicznie miał się zmienić a jednak zaczęły się wymowiki poempkowe itd mimo że wcześniej super razem się bawiliśmy dużo rozmawialiśmy zauważyłam że to były tylko puste słowa , nie pomaga mi przy dziecku zaczął być bardziej wymagający odnośnie zajęcia się domem, nie wspierał mnie w ciężkich chwilach kiedy dziecko goraczkowalo i byłam bardzo zmęczona jedynie mnie wyzywal i mówił ze wszystko wymyslam żeby na niego zrzucić. Przestał ze mną rozmawiać. Zaczęły się teksty typu ze dopóki on zarabia to nazelzy mu się szacunek. Potrafi wyzywać dziecko krzyczeć, kopać zabawki bo mu przeszkadzają. Moim zdaniem zachowuje się jak psychol jak mu zwrócę uwagę to reaguję agreaja sprawia to ze nawet mnie mój syn denerwuje kiedy on jest z nami a kiedy go nie ma to takiej sytuacji nie ma albo bardzo rzadko. Wszystkiego mi się odechciewa nie mam radości z macierzyństwa i życia . Potrzebuje osoby która mi powie że to nie jest normalne. Dziękuję jeżeli ktoś to przeczytał
Przeczytałem. Napisała Pani, że potrzebuje kogoś, kto powie, że to nienormalne. Tego nie powiem, bo uważam, że to by mocno zubożyło Pani doświadczenie i historię, a także może byłoby w jakimś stopniu ocenne również w stosunku do Pani. Bo przecież Pani w tej sytuacji nadal jest. To, co mogę jednak powiedzieć, to, że przykro mi. Słyszę to, że straciła Pani radość życia i radość z macierzyństwa. Zachęcam przy tym Panią o powalczenie o siebie. Jestem mocno z tym, że dotychczas była Pani z tym wszystkim sama, a teraz napisała to Pani "do świata". Anonimowo (i SUPER, bo to trudne i intymne sprawy i nie przeznaczone dla każdego), ale jednak to wybrzmiało. Tego Pani mocno gratuluję, bo moim zdaniem to ważny krok, w dobrą stronę. Ciekaw jestem jak teraz jest Pani z tym, gdy to z Pani "wyszło". Jednocześnie myślę o tym, że moja ciekawość absolutnie nie potrzebuje być zaspokojona. Myślę bardziej o tym, żeby może poszukała Pani wsparcia, np. psychoterapeuty, z którym mogłaby Pani to pooglądać. W takiej bardziej bezpiecznej dla Pani przestrzeni. Niezależnie jednak od tego co będzie dalej i co Pani postanowi, trzymam za Panią kciuki! Pozdrawiam ciepło!
A ja zapytam panią tak: Czy normalne jest tkwienie w związku z kimś przez kogo czujemy się tylko gorzej??? -zwłaszcza, że odczuwa Pani, że lepiej pani bez niego...
@@messamesssa4112 @Messa Messsa na pewno to nie służy wiem jakie są realia. Gdyby dziecka nie było to nie miałabym wahań. A teraz muszę dojrzeć do odpowiedniej decyzji ponieważ z jednej strony nie jest dla mnie normalne żeby ktoś wywyal dziecko (ja mimo patologicznego domu nigdy wyzywana nie byłam) bardzo mnie ranią takie sytuacje z drugiej jednak strony boję się ze brak ojca odbije się bardzo na dziecku tym bardziej ze partner ma pierwsze dziecko już teraz ma 10lat i nigdy nie mogło sobie poradzić z sytuacją rozstania jaej matki z ojcem, najprawdopodobniej ma nerwicę depresję i też nie jest kolorowo
Rozumiem z tego co Pani pisze, że chce Pani dla dziecka jak najlepiej. I nie mam cienia wątpliwości, że tak jest. Potrzebuję Pani w związku z tym powiedzieć, że z tego co z różnego typu przekazów słyszałem, kluczowe są pierwsze 3 lata życia dziecka, bo wówczas w największym procencie kształtuje się mózg. To jak się kształtuje, bardzo zależy od okoliczności, w których się ksztatłtuje. W szczególności myślę o tym, że jeśli czuje się Pani w tej chwili zrezygnowana, niespokojna, przytłoczona, to może wpływać na rozwój Pani dziecka na wczesnym etapie rozwoju i być kluczowe dla jego przyszłości. A to jest jak rozumiem kluczowy aspekt tej sytuacji. Daleki jestem od pisania co należy w takiej sytuacji zrobić (w sensie zostać w związku lub odejść), ale ze względu na dobro dziecka, bardzo Panią zachęcam do poszukania wsparcia (sugeruję psychoterapeutę), z którym mogłaby Pani zająć się swoim obecnym stanem emocjonalnym. Proszę pamiętać, że nie wszystko musi Pani zrobić sama.
@@paulinapraska właśnie pomyśl co jest dobrem dziecka??? Narażanie go na takie sytuacje czy nie występowanie takich sytuacji w jego życiu??? Wg mnie życie jak te pytanie/a jest proste.. sami je mamy niestety tendencje komplikować..
Bardzo zgrabnie, z wyczuciem i przekonująco rozprawił się Pan z trudnym tematem toksycznych związków. Czekam na rozwinięcie poruszonych wątków w kolejnych filmikach.
Mam pytanie czy można tak naprawdę mieć oczekiwania? Czy jest to ok, nie jest samolubne i toksyczne? i jeśli tak to jakiej natury oczekiwania są akceptowalne. Pozdrawiam serdecznie
Oczywiscie, że można. Oczekiwania są przecież jednym drogą do zaspokajania potrzeb. Są więc naturalne, o ile pozostają oczekiwaniami. A są nimi do momentu, kiedy dajemy innym prawo do odmowy ich spelnienia. Gdy tego prawa nie dajemy, to oczekiwania zaczynają przeradzać się w żądania a te są już wobec innych przekraczające. Jednocześnie jesli ktos nie spelnia naszych oczekiwan, czego przecież nie musi, to jednoczesnie to ma swoje konsekwencje. I przynosi to pytanie: skoro ktos nie chce spelniac moich oczekiwan, skoro nie zaspokajam w tej relacji swoich potrzeb, to do czego mi potrzebna taka relacja itp. Pozdrawiam serdecznie
Jaki rok, po 2 miesiacach zaczeły sie problemy. Poźniej 3 miesiace czarnej otchłani, do której jedynie od czasu do czasu przedzierały się promyki światła. Byłam wyrozumiała i chciałam go ratowac, bo miał trudną sytuacje finansową i zdrowotną..A on to jeszcze podsycał, mówiąc ''idziemy tarcza w tarcze.''. Dużo deklarował i obiecywał, a nic od siebie nie dawał..miałam oczekiwania, zeby podjął prace, szukał pracy przez 5 miesiecy !!! zawsze miał jakies wytłumaczenie dlaczego nie ta praca..w tym czasie ja go utrzymywałam/ Skonczył z alkoholem, an mnie oszukiwał, ze nie pije etc Potrafił bełkoczącym głosem po wielu promilach mówić, ze jest trzezwy, wmawiając, ze to mi sie wydaje. Gdy mówiłam, ze jest jest mi przyko bo ich nie spełnia, to robił mi jeszcze bardziej na złosc, robiąc z siebie ofiare. Zaczełam miec poczucie winy, ze go nie wspieram, nie rozumiem , mam wyimaginowane oczekiwania. I nawet nie karmił misia..😥
Zachęcam Panią do zadania sobie pytania: Do czego potrzebny był mi akurat taki mężczyzna? Myślę też o tym, że czasami jest tak, że dajemy innym to, czego sami najbardziej potrzebujemy - wsparcie, troskę, obecność, towarzyszenie. Nie wiem czy tak jest w Pani przypadku, ale jeśli tak, to wie Pani chociaż teraz ile Pani potrafi dać drugiej osobie. Mam przy tym nadzieję, że kolejną osobą, której Pani tyle da, będzie Pani sama. Pozdrawiam serdecznie.
@@NaszeRelacje Na poczatku - było bombradowanie miloscią z jego strony i karmiłam sie jego słowami, wzrosło moje poczucie wartosci ,a poźniej zaangazowałam sie, zakochałam i trudno było mi zerwac te relacje, poza tym pomagajac innym tez czuje sie spelniona i dowartosciowana, ale jak zaczełm stawiac granice i wymagać pojawiło sie zgrzyty i otwierały mi sie oczy... Dziekuje za odpowiedz.
@@NaszeRelacje Mam nadzieję, że ten kanał będzie prosperował, bo jest jednym z najlepszych w tym klimacie na YT. Może tego nie widać po wyświetleniach, ale tak jest. Znam się też trochę na podobnej tematyce, więc wiem, co mówię. Mogę poprzeć tę opinię przykładami oczywiście, ale niektóre rodzaje kontentu trzeba samemu prześledzić, żeby uwierzyć czy zrozumieć. Każdy w końcu szuka czego innego, subiektywnego. Biorąc pod uwagę fakt, że to też tematy dla ludzi w jakimś sensie zagubionych czy pokiereszowanych przez los, to można by życzyć sobie, żeby "fanbaza" nie rozrosła się aż tak, że nie będzie już możliwości odpowiadania na indywidualne komentarze. Naprawdę jest ku temu potencjał, ale oczywiście obecna postać kanału, z możliwościami interakcji jak nigdzie indziej, jest w tym sensie lepsza, zapewne i jakościowo (bo nie "trzeba" tworzyć filmów taśmowo, żeby nadążyć za popytem). Z ciekawości - Pan przyjmuje może jakoś ludzi na indywidualne konsultacje? (mam pewność, że tak!)
@@UndeadAbomination Bardzo dziękuję :) Rzeczywiście staram się skupić na wartości i nie jest moim celem wrzucać nagrania jak to Pani trafnie określiła "taśmowo". Tworząc nagranie myślę o tym, jak ja bym chciał usłyszeć o podobnych treściach. I cieszę się, że Pani to dostrzegła :) Co do popularności kanału i odpisywania na komentarze, to oczywiście nie wiem jak to będzie w przyszłości. Cieszę się z tego, co jest na dzisiaj, bo może jeśli porównywałbym się z dużymi kanałami, to jest mało. Ale np. maj to jest dla mnie istne (pozytywne) szaleństwo, bo liczba osób, które zasubskrybowały kanał to już blisko 1000! I myślę o tym jaki to jest potencjał - że przecież w rzeczywistości nie byłbym w stanie przekazać swojej perspektywy na świat aż tylu osobom. I na razie z komentarzami ogarniam, ale faktycznie może być taki moment, że nie będę w stanie. Wtedy jednak będę lub będziemy się o to martwić ;) Do tego, oprócz obszaru psychologicznego, interesuję się też przedsiębiorczością, więc cały aspekt rozwoju kanału, pojawiających się nowych dla mnie tematów i możliwości jest dla mnie bardzo ciekawy i zachęca mnie do dalszej pracy. Ale tak we własnym tempie, nawet jeśli miałoby to być kosztem "zasięgów". Jeśli chodzi o indywidualne, płatne konsultacje, to dopiero planuję je rozpocząć pod koniec czerwca :) Cały czas chodzi mi też po głowie stworzenie warsztatów online. Rok temu przeprowadziłem coś takiego i uczestnicy byli zadowoleni. Myślę jednak o optymalnej formule, widzę sporo ograniczeń i problemów i w rezultacie na razie temat odkładam. Wraca on jednak do mnie co jakiś czas, więc mam nadzieję, że w jakiejś formie się zmaterializuje :)
Sucham Pana bo szukam odpowiedzi :co Pan mysli o takiej sytuacji ?? w naszym zwiazku juz malzenskim z długim stazem pojawiaja sie sytuacje ,,klotnie" w ktorych Maz dopuszcza sie sytuacji gdzie budzi sie ogromna agresja w moja osobe gdzie Ja zaczynam sie Go bac ze zostane uderzona taka sama sytuacja jest po spozyciu alkoholu kiedy zaczymam sie odzywac, kiedy jestem blisko rowniez bardzo mocno ,,slownie"mnie upokarza zastanawiam sie dlaczego tak jest bo na co dzien nie ma takich sutuacji ??? co mnie przeraza i przestaje cieszyc i przymykac na to oko bo czuje sie bardzo upokarzana i zawsze zwala wine na mnie ze,,Go" prowokuje....ale to nie znaczy ze mam byc tak traktowana nawet przy najwiekszej klotni. Bede wdzieczna za odp gdzie szukac przyczyny
Jeśli dobrze rozumiem, to pyta Pani o przyczyny agresywnego zachowania męża. Powodów moze być pewnie dużo. Nawet jeśli bym zgadł, to co by dla Pani to zmieniło? Zastanawiam się nad tym, bo dopóki mąż nie zauważy w swoim zachowaniu problemu i nie zwróci się po pomoc, to znowu zgaduję- żadna zewnętrzna refleksja raczej go do tego nie zachęci. Ze swojej strony zachęcam Panią do zajęcia się tym, jak ta sytuacja wplywa na Panią, przyjrzenia się własnym granicom i sposobom na lepszą ich ochronę i nieprzyzwalanie na złe traktowanie. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego
Witam część przeczytałem wsztstko i współczuję tych przypadków, mam podobny tylko niewiem czy ja jestem byłem osoba toksyczna czy to była druga strona? Chodzi o to że zaczęło się od spotykania seks był dużo i szybko po roku zostałem przyciskany do oświadczyn ślubu itd, ok jakoś się uginalem eyjrexslem no poprostu finansowo nie dałbym rady itd potem ciężkie rozstanie, ja zalamany ale żyłem i leczyłem po tym wszystkim po 2 latach wróciła... Kiedy byłem za granica i wsztstko szło do przodu i świetnie, Okazało sie jest w ciąży ojciec dziecka nie eytrzymsl nerwowo zniknął my pisaliśmy spotkaliśmy się moje uczucie niestety odżyło i kiedy dziecko się urodziło zakochałem się w tej kruszynce mimo że nie była moja.... Pomagalem potem po arubmiesiacach wynająłem mieszkanie płaciłem za nie sam ona w nim mieszkała wychowywała coreczke ja wyjeżdżałem co 3 miesiące przyjeżdżałem na dwa tyg i z nimi byłem tak przez prawie 4 lata plan był żeby uzbierać kupić mieszkanie lub wybudować dom, nie pracowała prze te 4 lata ciągle mówiła że jej mnie brakuje ja rozumiałem ale prosiłem żeby cierpliwe poczekala byłem wierny zajęty tylko praca jak był problem finansowy zawsze go rozwiązałem tsk samo z mieszkaniem ale ciągle były pretensje ze jsk wracałem to nie pomogłem jej posprzatac a to że wymagam od niej żeby mi obiady gotowała, a zwróciłem tylko uwagę że nigdy sama z siebie nie ugotowała tylko dziecko i dziecko lek że coś sobie zrobi dziecko dziecko świetnie sobie radziło, kłótnie narastały bo a to telewizor za głosno mimo że cichutko ledwo co odbierał bo ściany za cienkie a to że chrapanie a to że na balko się wyszło w zimę na papierosa itd pełno tego, byłem cierpliwy i wyrozumiały ale nerwy rosły, po 4 latach przeprowadzilrm je do rodzinnego małego miasta do teściów po miesiącu kontakt ucichł z jej strony ja już też miałem dość i powiedziała że to moja wina że musimy die rozstać bo wybrałem pieniądze a nie rodzine płaciłem za wszytko nie pracowała tylko żeby jej wysłać na życie na początku wysyłałem o danej dacie potem jak zapomniałem pisała ze musi być wcześniej bo musi płacic to i tamto tato jej przyjeżdżał co tydz i pomagał robić większe zakupy jak mnie nie było, dalej pretensje ze jsk był problem z badaniami i czy innymi podobnymi do załatwienia w mieście to mnie nie było bo kosze sobie kasę jak to powiedziała, napisała że wróciła do rodzinnego miasta i że poznała inne mamy w jej wieku jakieś koleżanki kolegów odnowiła kontakt i cisza w pisaniu, w poprzednim mieście pisaliśmy zaczynajac od rana przez dzien i wieczorami nawet dzwoniliśmy. Teraz cisza i tlko wiadomości typu musimy die rozstać bo to moja wina bo ona potrzebowała bliskości a nie pieniędzy że woli gryźć piach ale z bliska osoba że zaprzrpascilrm przyszłość przez te 4vlata wyjazdów kiedy zadzwoniłem do niej przypadkiem usłyszałem kolegę w mieszkaniu i zrozumiałem że coś się dzieje że kogoś sobie przyprowadza bez informowania ruszylem i oczywiście w progu z zaskoczenia sobie siedzieli sami w mieszkaniu moim do którego mnie nawet nie wpuścili no stwierdzili ze jest nie moje a umowa najmu była moja, wiedziałem co się stało plus całą tą agresja się wylala ze mnie jsk ja zlapalem na gorącym uczynku plus jej szok że przeleciałem z innego kontynentu a pewnie zwatpila, że coś zrobię, zdradziła dlatego zabralem wszystko łóżka telewizor odkurzacz wczystko co zainwestowałem czy Dałem, i wyjechałem została z niczymbez pracy bez oszczędności z tym gościem, ja niewiem co ja zrobiłem i Rodzina i znsjomi się cieszyli ze zniknęła bo mówili że jest głową coś nie tak toksyczna ja nie widziałem odizolowała mnie przynajmniej starała od przyjaciół koledzy waznirji i awantura nawet jak do rodziców sam pojechałem to problem
Potrzebuję odpowiedzi bo niewiem czy ja zgłupiałem i to moja wina czy to ona była toksyczna? Prezenty jej dawałem łańcuszki a to dałem jej żeby ubranie kupiła sobie i małej to na tatuaż wydała ją prezentów nie oczekiwałem ale mimo tego nie miała za co kupić mówiła
Gdy czytam Pana wpis, to myślę o trójkącie dramatycznym Karpmana, w którym plynnie zmieniają się role ratownika, ofiary i kata. Kto jest w nim winny? Wszyscy i nikt. Wszyscy, bo wszyscy uczestniczą i nikt, bo nikt nie wchodzi w te role świadomie. Czy Pan jest toksyczny? Dla mnie toksyczność jest subiektywna i zależy od poczucia odbiorcy. Czy był Pan przemocowy? Moim zdaniem tak. Czy chciał Pan dobrze? Moim zdaniem tak. Reasumując, zachęcam Pana do postawienia sobie innych pytań: za co biorę ODPOWIEDZIALNOŚĆ, jakie to wszystko DLA MNIE BYŁO, co mi to wszystko mówi O MNIE. Zachęcam Pana po sięgnięcie po wsparcie, bo sytuacja wydaje się bardzo trudna. Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje myślałem żeby porozmawiać z psychologiem bo nie dostałem odpowiedzi i mam problem teraz bo ciągle myślę o O tej sytuacji dlaczego tak się stało i mnie trochę wyniszczą mam wsparcie że strony rodziny przyjaciół mimo to i tak nie mogę zrozumieć dziękuję za odpowiedź
@@cs650 Nie jestem psychologiem ale według mnie był Pan za dobry. A toksykiem była dziewczyna, dac takiej palec a zabierze całą rekę, Bardzo wspolczuje.I to poczucie winy u Pana..Toksyk raczej nie ma poczucia winy.
Proponuję Pani proste i moim zdaniem świetne ćwiczenie. Proszę wypowiedzieć do siebie na głos każde z tych zdań - zmieniając ich formę na twierdzącą. Gdy je ani wypowie, proszę pobyć z tym jak to dla Pani brzmi - czy jako Pani prawda czy jako fałsz.
Rozstałam się z chłopakiem.... Na koniec usłyszałam że w końcu będzie mógł chlac i ćpać i będzie baja Powiedział że znajdzie sobie fajniejsza że jeśli będę do niego przychodziła to załatwi sobie nakaz sądowy Że to było ulotne Że mnie nie kocha że to wszystko co robił to było udawane Nie wiem czy on to mówił w nerwach czy tak naprawdę było Czuję kompletne rozdarcie Czuję się nikim Cały związek czułam że on nie będzie o to walczył.... Mało tego sam mi to nie raz mówił Co najmniej raz w miesiącu mówił mi że jest w stanie się spakować wyprowadzić od początku związku Miał problem z alkoholem wybaczałam dawałam szansę mówił że nie ciągnie go już A teraz okazało się że cała praca moja poszła na marne Nie wiem co robić Czy walczyć za jakiś czas czy nie Przeraża mnie że znowu zacznie pić w ogromnych ilościach że to wszystko co było to nie ma dla niego znaczenia Że to ja nic dla nie go przez rok życia mieszkania nic nie znaczyłam A planował ze mną przyszłość Pierścionek mierzyliśmy Meble do domu wybierakismy Tak się cieszył że dogaduje się z jego rodzicami Naprawdę pokładałam w nim nadzieję.... Najgorsze wybaczałam mu każdy jego błąd dawałam poczucie pewności że będę a on był od zawsze gotowy spakować się i zerwać conajmniej 2 razy w miesiącu to słyszałam
Dużo Pani napisała o potrzebach lub oczekiwaniach lub nawet żądaniach eks. A jakoś mało mi wybrzmiewa to, co Pani w tym związku dostawała. Zakładam, że coś Pani dostawała, skoro rozważa Pani walkę o niego. Zastanawiam się jednak przy tym, w jaki sposób to coś Panią karmiło. Może zajmując się eks, nie musiała Pani zajmować się sobą? Życzę Pani by zdecydowała Pani dobrze dla siebie. Pozdrawiam serdecznie.
@@NaszeRelacje trzyma mnie przy nim jego czułość gdy była zgoda..jak byłam chora to się opiekował. Tylko za kilka dni krzyczał ja się już trzęsłam czasami ze strachu on co chwilę zrywał wyprowadzał się na potem pierwszy pchał się do łóżka a jak dostał to znowu było smutno A jak chciał czegoś to był miły kochany Nie wiem sama Marzę żeby wrócił ale wiem że nie byłabym w stanie tego wybaczyc co mi powiedział Jestem rozdarta bo mam chwile że tęsknię chce do niego a potem Man że i tak krzyczał na mnie że czuje jakby kamień mi spadł z serca Nie stresuje się już codziennie Tylko tęsknię jak pomyślę o tych dobrych chwilach
Zachęcam Panią do rozważenia psychoterapii, by pogłębić świadomość o tym, co taki opis sytuacji dla Pani oznacza, w jaki sposób stanowi to dla Pani problem, skąd Pani zna podobne sytuacje. Wydaje mi się bowiem, że oprócz samego procesu żałoby czy też straty bliskiej osoby, którą po prostu trzeba przeżyć i na to potrzeba czasu, to też może tu być dla Pani jeszcze kilka innych kwestii, którymi mogłaby Pani dla siebie się zająć. Pozdrawiam serdecznie
Pochodze z rodziny szczesliwej ale moj maz juz nie i jest spokojnym dyspota. Ja wybucham bo mam dosc a on po co krzyczesz. On po cichu nas niszczy. Dzici i mnie . Juz mam go dosc. Probowałam, niedziała. On mysli ze wszystko jest ok.
Przykro mi, rozumiem, że to dla Pani trudne. Jednocześnie myślę o tym, że różnie radzimy sobie z trudnymi emocjami - jedni wybuchają, a inni próbują tłumić. Życzę Pani, żebyście się Państwo w tych różnicach odnaleźli.
Fajnie sie slicha ale co jezeli ja twierdze i znajduje potwierdzenie ze moja druga polowa jest toksyczna a ona znajduje potwierdzenie ze to ja jestem toksyczny kto ma racje?
Nie wiem. Być może oboje? Moim zdaniem najważniejsze jest to, co Pan zrobi z tym co o sobie słyszy, z tym co Pan sam o sobie myśli i z tym co Pan myśli o partnerce. Pozdrawiam
@@crewsipo myślę, że sprawdzenie jakie coś jest dla mnie, co mi dana sytuacja "robi" i co z nią chcę zrobić, jest przede wszystkim uczciwe i odpowiedzialne. Wówczas druga osoba może zrobić tak samo: powiedzieć jak to co ja robię wpływa na nią, co jej "robi", itd. Taki proces pomaga moim zdaniem być w kontakcie z drugą, więc dla mnie nie jest egoistyczny.
Co do chłodnego ojca (miałam, ale nic złego poza tym nie można powiedzieć) to reakcja może być wręcz alergiczna-panienka robi się bardzo wymagająca jeśli chodzi o tzw porozumienie duchowe i poświęcanie jej uwagi. Co oczywiście tez nie jest dobre bo normalnie młodzi panowie nie sa bardzo skłonni do odsłaniania się. Wygrywaja ci którzy potrafia dobrze ofiare zeskanować i dostarczyc jej tego czego oczekuje czyli narcyści i narcyzowaci uprawiający z upodobaniem bajkopisarstwo.
![Toksyczne matki i teściowe. Grzegorz Łęcicki [Rozmowy o apologetyce #76]](http://i.ytimg.com/vi/59MW8z8I8d0/mqdefault.jpg)
Super dziękuję
Bardzo proszę :)
Bardzo mądrze Pan mówi 👏
Dziękuję :)
Przykłady są trafione i dobrze wytłumaczone w 100%. Jedynie mi delikatnie przeszkadza to mówienie jakby tylko do kobiet, sam jestem przykładem tego, że to właśnie facet może być "ofiarą" toksycznej kobiety.
Chętnie przejrzę inne materiały od Ciebie.
Pozdrawiam.
Dziękuję za Twój komentarz i uwagę dot. zwracania się do kobiet. Miałem tu pewną trudność, z uwagi na końcówki w języku polskim i postanowiłem wybrać. Ostatnio myślałem, żeby jednak wrócić do zwracania się do kobiet i mężczyzn, więc Twój głos bardzo jest na teraz dla mnie i przynajmniej kolejne nagranie takie będzie :) Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje ciesz się z podejścia i że mogłem pomóc :)
Domyślam się, że to może sprawiać trudność przy np. przykładach. Myślę, że dobrym pomysłem jest wtrącenie na początku info, że "mówię jakby do X ale przekładaj na obie strony" :)
Faktycznie, to też dobry tip. Dzięki! :)
Brawo 990 jestem już 37 lat pod dyktando mojej niby żony Miałeś odwagę i słusznie my mężczyźni nie mamy odwagi się przyznać do porażki Ale jak urodziła 2 dziewczynki to wiedziałem że mam zobowiązanie w tym pomóc Z następna dziewczynka już nie było tak ciekawie w 7 mym mcu do szpitala nie chciała mieć tego dziecka i z moją Mamą zanieslismy na cmentarz i dalej ja byłem traktowany przez tą bestie jak niechciane dziecko i to czyni do tej pory a ja nie mogę udowodnić swojej niewinności w urzędach ja
@@janawieruszko2471 Bądź facetem , czasem nic nie trzeba udowadniać i szarpać dziecka bo to nic nie da , zostawić wiząć na szczękę i się uśmiechać . Jeżeli udowodnisz sobie żę jesteś facetem to wszystko będzie dobrze . Nikt nie jest bestią albo nie musiałeś Ty być zjedzonym
Jak to dobrze ,że odnalazłam Pana kanał.A ja myślałam,że to ze mną jest coś nie halo.Jakbym słuchała mój życiorys.
Stanowczo muszę zacząć działać i to skończyć,11 lat to już czas.
Dziękuję za cenne wskazówki.
Bardzo proszę. Przykro mi słyszeć o Pani trudnej sytuacji. Trzymam kciuki, by dobrze o siebie Pani zadbała.
Omówienie tematu przez Pana to klasa sama w sobie. Do tego jeszcze obiektywne i wolne od emocjonalnego ładunku spojrzenie na sprawę.
Bardzo dziękuję! :) Pozdrawiam serdecznie :)
Pierwszy raz trafiłam przypadkowo na tak rewelacyjna prawdę o mnie ktora Pan mi uświadomił . Moj byly partner sprowadził mnie od zabki do misia a potem znowu do żabki az relacja pękła i juz nie ma powrotu.. dziekuje za uświadomienie mi tego , mam jeszcze wieksza motywacje zeby nie dawać kolejnej szansy... ❤️🧸
Cieszę się, że nagranie Pani pomogło w tym trudnym dla Pani czasie. Pozdrawiam ciepło!
Bardzo uspokoił mnie ten film. Zostałem dzisiaj rzucony i wyprowadziłem się do siebie. Zrobiłem listę zachowań o których Pan mówi i zacząłem je dopasowywać raz do mnie raz do partnerki. Jest to dosyć trudne bo nie jestem zwolennikiem jednoznacznego określania ludzi ale tak z grubsza to więcej tych cech znajduje u byłej partnerki. Nie wiem czemu ale wywołało to we mnie pewien spokój (raczej nie ma długo) i przestałem idealizować nasz związek. Jakbyśmy wrócili kiedyś do siebie to jednak pod warunkiem pojscia na terapie indywidualne. Sami nie byliśmy w stanie sobie z tym poradzić
Dziękuję za komentarz. Cieszę się, że zyskał Pan na teraz dla siebie trochę spokoju. Trzymam kciuki za to, żeby sytuacja dobrze się dla Pana rozwinęła.
I tak sobie pomyślałem, że po co ma Pan czekać na pójście na terapię gdy pójdzie na nią również partnerka. Może tego typu wsparcie byloby dla Pana korzystne już na teraz?
Pozdrawiam serdecznie
Niesamowite. Ma Pan wielki dar przekazu. Pozdrawiam.
Dziękuję, miło mi :)
Krotko ,zwięźle i na temat,super.
dziękuję i pozdrawiam :)
😊
Brakowało mi kogoś konkretnego do oglądania, a tu proszę, oby więcej takich filmów! 😁👏🥰
Cieszę się :) Pozdrawiam! :)
Bardzo dobry wykład - spokojnie, profesjonalnie, bez zadecia.
Dziękuję!
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie!
Dziekuje :-) w cudowny sposob pan przekazuje swoja wiedze !
Bardzo mi miło to słyszeć :) Pozdrawiam serdecznie :)
Dzięki za ten film.Prosto i na temat.Pozdrawiam.
Dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie
Dopiero dzisiaj znalazlam Pana kanal, dzieki sugestii YT. Bardzo spodobal mi sie filmik i zabieram sie za obejrzenie innych. Dziekuje i pozdrawiam.
Miło mi to słyszeć :) Pozdrawiam serdecznie :)
Uwielbiam Pana vlogi. Przemyślane, profesjonalne i bardzo praktyczne życiowo rady. Podoba mi się też ten wyważony ton.
Bardzo mi miło :) Bardzo mnie to cieszy :)
Ta metafora z misiem jest super. Pomogła mi dziękuję. Kurde mam cechy takiej pani misiowej.
Myślę, że to ważne, żeby to sobie uświadomić, a jednocześnie mam takie do tego takie emocjonalne podejście - w kierunku łagodności dla siebie. Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje ja mam tyle emocji, że o rany. Ale odkrycie że jestem WWO pomogło mi najbardziej na świecie. Także trzymam kciuki za pana emocje i wiedzę. Bo wtedy można wypełnić siebie pasją, także poczuciem wartości ale i tym, że pokazuje się innym fajne wartościowe rzeczy po swojemu. :)
@@SylwiazLodzi Dziękuję :)
Widziałem, że dodała Pani film na swoim profilu. Gratuluję i trzymam kciuki za rozwój Pani kanału i być może nowej pasji! :) Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje To już mój drugi zawód od dawna. Dziękuję .
Bardzo dziękuję za ten odcinek - oraz za dotychczasowe :)
Bardzo proszę :)
Rewelacja! Nic tylko wydrukować te sygnały i powiesić na ścianie! Dziękuję za ten film.
Bardzo proszę. Pozdrawiam ciepło!
Świetny wykład. Jest Pan rewelacyjny.
Dziękuję :)
To pierwszy film, który obejrzałam na tym kanale... zabieram się za następne 👍👏
Cieszę się, że Pani tu trafiła :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Oglądam juz któryś filmik...wspaniały prosty przekaz..dziękuję ❤️
Dziękuję za miłe słowa :) Pozdrawiam serdecznie!
Super nagranie, dzięki za lekcje życia, cała prawda👍
Bardzo proszę. Pozdrawiam serdecznie :)
Byłam w związku gdzie wszystkie te sytuacje miały miejsce i teraz jestem w związku, w którym tych sytuacji nie ma 🙂
Gratuluję! :)
Dziękuję..bardzo wartościowe
Dziękuję za komentarz :) Pozdrawiam serdecznie
Witam serdecznie, dziękuję 🙏🙂
Również dziękuję :) Pozdrawiam ciepło :)
Porównanie z podgotowywaną żabą - w punkt! Byłam 3,5 roku z borderem, w 6 miesiącu ciąży po raz milionowy wpadł w szał a ja go wyrzuciłam za drzwi i nie żałuję - czułam się jak ta żaba, praktycznie bez żadnych szans na lepsze jutro, codziennie jakieś zgrzyty o nic np. ze nie patrze na niego jak on coś do mnie mówi lub inne głupoty, przestałam się uśmiechać, w powietrzu gęsta atmosfera, aura nerwowości ...gdy zrobiło się na tyle gorąco, że wyzwiska + przemoc fizyczna poszła z jego strony w ruch, powiedziałam gdzie są drzwi - wyszedł i nie wrócił, aktualnie jest od naszego zerwania w 1,5 miesięcznym „związku” takim naprawdę „big love forever and ever” XD, ze gdybym nie wiedziała o co chodzi z borderline to bym nie uwierzyła, facet 30lat na karku, dziecko w drodze, zamiast iść się dalej leczyć i usprawnić swoją terapię to on ...big love uprawia z jakąś babką, no patologia taka, ze naprawdę! Mega szybko, wszytsko - miłość na zabój i na zawsze! .... ciekawe na jak długo...... XD Proszę o więcej filmików i gorąco pozdrawiam :)
Przykro mi, ale też gratuluję odwagi i zawalczenia o siebie. To inspirujące.
Proszę o siebie dbać. Mam nadzieję, że ma Pani wokół siebie ludzi, którzy Panią wspierają. Pozdrawiam ciepło!
@@NaszeRelacje miałam o kogo zawalczyć, bo o samej sobie już trochę zapomniałam w tym borderowym szale i przymykaniu na wszytsko oczy bo jutro będzie lepiej bo pojutrze gorzej i tak w kółko ... teraz mam spokój totalny aż „zbyt wielki” jak na moje potrzeby. Dziękuje za ten film! - każde słowo to dokładnie jak wyglądała moja historia tylko na końcu zaczął rozgrywać się prawdziwy horror, oglądam go codziennie i wiem, ze podjęłam dobra decyzję...szczególnie, ze widzę jak on pokazuje całemu światu jak się super bawi już z kolejna swoją ofiarą i narzędziem do zapychania emocjonalnych dziur...to nie była miłość tylko wysysanie ze mnie energii i wykorzystywanie mnie do różnych celów... dziękuje i pozdrawiam serdecznie :))
@@Marta-ct6lr "spokój totalny aż „zbyt wielki” jak na moje potrzeby" - od jakiegoś czasu myślę o nagraniu na ten temat. Bo temat uważam za bardzo poważny i zadziwiająco trudny. Tym bardziej trzymam kciuki za to, by (ten może nawet za duży) spokój był dla Pani i Pani dziecka kojący i wartościowy. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję, pięknie przekazuje Pan wiedzę na temat. Bardzo ciekawie się słucha. Pozdrawiam Pana.
Miło mi to słyszeć :) Pozdrawiam serdecznie!
Bardzo prawdziwe.. Z nieba wprost do piekła.. Przeżyłam to
Przykro mi Roksana, że to się wydarzyło. Pozdrawiam ciepło.
Ja w tym jestem I nie wiem jak sie wydostac. Faktycznie sil juz brak
Myślała Pani o psychoterapii? Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za Panią.
Jest wiele filmów o podobnej tematyce ale Pan przekazał to najjaśniej. Świetnie się Pana slucha
Bardzo dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie!
Podkarmianie misia, rewelacja 👍🐼🐨🐻po pandzie i szarym zaduzonym toksynami koala dobrze obudzic w sobie troche grizzly i bronic granic 🙂
Tak, dokładnie. Miś to też niedźwiedź - warto by pamiętał o swojej sile :)
Fantastyczny, merytoryczny film, skusza do refleksji każdego z nas.
Dziękuję bardzo. Pozdrawiam serdecznie! :)
Super !!! wyklad dziękuję
Dziękuję :)
Juz subskrybuję 🍀♥️ dziekuje z te mądre przekazy 👍😊
Dziękuję za miłe słowa :) Pozdrawiam serdecznie :)
Dziekuje❤
Moj ex maz zrobil wszystko zeby udowodnic ze jestem "kuku" i zajelo mi 15 lat zanim sie zorjetowalam ze zyje z czlowiekiem toksycznym 😔boli!
Przykro mi. Trzymam za Panią kciuki!
Dobrze że się zorientowałams w porę nie żałuj że 15 lat bo są osoby które uświadamiają to sobie ale już jest za późno bo już niema zdrowia żeby gdzieś wyjechać życzę powodzenia w dalszym życiu 😉
@@dankekawa888 🌻
Genialny wykład! Dzieki! 💐
Bardzo dziękuję :) Pozdrawiam ciepło
Świetny film. Siostra była w toksycznym związku i wszystko się potwierdza.
Dziękuję za komentarz. Trzymam kciuki za siostrę. Pozdrawiam serdecznie.
@@NaszeRelacje Dziękuję. Wyrwanie ją z tego związku przypominało wyrwanie kogoś z sekty. Bez pomocy bliskich nie dałaby rady.
Dziękuję Panu za tego vloga. Jestem tu po rozstaniu z narzeczoną i jest mi bardzo ciężko, ale zaczynam zauważać, że była ona osobą toksyczną i w sumie dobrze, że tak się stało. Widziałem u niej wiele mechanizmów toksyczności. Jest złośliwa, swoje potrzeby stawia na piedestale, nie licząc się z moimi, stopniowo odcinała mnie od znajomych, żeby mnie od siebie uzależnić, namawiała na zaręczyny już po 7 miesiącach znajomości, odpowiedzialność za kłótnie zrzucała tylko na mnie "bo ty zawsze...", łatwo kończyła relacje z ludźmi, nie liczyła się ze swoją rodziną, biernie ode mnie brała miłość, zaangażowanie i różne przysługi, nie dając nic w zamian, bo przecież samo to, że ona jest wystarczy. Na koniec, gdy mnie zostawiła uzależnionego od niej, przybitego na silnych lekach od psychiatry, nawet nie zapytała jak się czuje. Z dnia na dzień szukała kolejnego, jak podejrzewam kolejnej ofiary. Wiedziała, że jest mi ciężko, gdy prosiłem o szansę (moja głupota) to spędzała mnie jeszcze bardziej w poczucie winy, żeby zrzucić z siebie odpowiedzialność za rozstanie, mówiąc "masz to co chciałeś", "na wszystko między nami miało wpływ twoje zachowanie", "nie chcę kontaktu z taką osobą jak ty".
Przykro mi, że doświadczył Pan tak trudnych sytuacji. Pojawia się mi jednocześnie coś takiego: "jak dobrze, że może teraz Pan to pooglądać lekko z dystansu, spod innego kąta, dostrzec inną perspektywę". I cieszy mnie, że pisze Pan o tym, że w sumie dobrze, że tak się stało. Bo odbieram to tak, że ten związek Panu nie służył, pomimo tego, że bardzo Panu na nim zależało. Tak mocno z troski, która mi się pojawiła, zachęcam Pana do mocnego zadbania o siebie, przyglądania się swoim potrzebom i bycia dla siebie łagodnym. Pozdrawiam ciepło.
Bardzo dobrze, że w trakcie pisania komentarza byłeś w stanie stwierdzić, że ,,dobrze się stało”, bo świadczy to o leczeniu głębokich ran i dochodzeniu do siebie. Sytuacje które przytoczyłeś znam z autopsji, doskonale wiem jak to jest być tym, który staje i tańczy na rzęsach, a i tak nie może liczyć na zainteresowanie i odwzajemnienie zaangażowania. Takie związki to sianie na kamieniu. Terapeutka powiedziała mi ostatnio: nie może Pan zmienić drugiej strony, ale może ratować siebie. Zatem dbaj o siebie i patrz z nadzieją w przyszłość, bo jesteś już mądrzejszy o to, czego nie chcesz w swoim życiu.
@@mr.incognito9247 dokładnie, najgorsze były moje wiadomości do niej już po rozstaniu. Prosiłem o szansę, kajałem się, a ona tylko mówiła na razie chce być sama, chcę przestrzeni, a za tydzień szukała kogoś na portalu randkowym, przy czym nadal twierdziła, że mnie kocha, ale nie umie być ze mną i wpedzała mnie jednocześnie w poczucie winy obwiniając tylko mnie za moje zaangażowanie za to co się stało. Pomógł mi jedynie terapeuta,który zapytał mnie: "Ile będzie Pan się jeszcze prosił i dawał sobą manipulować?, przy czym kazał mi zapisać sobie takie zdania: Jestem naiwny. Żebram. Uzależniam się. Miałem spojrzeć na to za każdym razem, gdy będę chciał się do niej odezwać albo gdy ona się odezwie. Na razie pomaga. Dziękuję za twój komentarz
Współczuję bardzo...to straszne, zskochujemy się w takich dziwnych osobach choć mamy wielbicieli normalnych, czemu tak? Patrzmy na rodzinę....jak dziwna to UCIEKAJMY!!!! Są ludzie, którzy nie powinni się wiązać z innymi, tylko żyć osobno!!!! I nie mieć dzieci!!!
Cześć, teraz wytrwale zachowuj NO-CONTACT. Jeśli w tym procesie "odwyku" będziesz walczył z myślami o niej lub pojawi się potrzeba napisania do niej, zrób to co sprawia Ci radość, to co Cię wznosi, to co jest dobre dla Twojej Duszy i dawaj sobie tego w tym procesie podwójnie i pozostań nieugięty w no-contact. W tych kryzysowych chwilach czyli wtedy kiedy znów pojawi się przytłaczająca pokusa kontaktowania się z osobą toksyczną, możesz napisać do mnie na maila (lisbeth.ammelounx@gmail.com) Postaram się odwlec Cię od tych uporczywych myśli. Dla własnego zdrowia i dla szacunku do samego siebie - proszę wyrzuć ją ze swojej głowy
przydałby się film o tym, jak toksyczni ludzie mogą pomóc sobie. Super film pozdrawiam
Dziękuję. Co do kwestii pomocy, to myślę, że opcje są te same co dla wszystkich osób. Różne mogą być natomiast korzyści z braku zmiany. Dziękuję w każdym razie za pomysł. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo trafne. Utożsamiłem się niemalże w 100% z opisywanymi przez Ciebie sytuacjami.
Cieszę się, że nagranie okazało się dla Ciebie trafne. Trzymam kciuki za pozytywne, dalsze kroki. Pozdrawiam serdecznie!
To powszechny problem :( smutne jest, że nie da się za bardzo pomóc osobie, która w tym tkwi od lat
Tak, to trudna sprawa.
Hi5
Serio?
Jedyny koles ktory czyta komentarze
I odpisuje
Czyli człowiek jedyny zdrowy na YT
Pozdro i dzieki
Fajny wyklad
Jest kciuk i sub.
Hi5 :) Tak, czytam i odpisuję :) Dzięki i pozdrawiam! :)
Przepiekny ma Pan glos.dziekuje za material
Dziękuję bardzo :D
Bardzo mi sie podoba ten wykład mega pomocny. Dziękuję 😊 ❤️ pozdrawiam
Cieszę się :) Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo odpowiada mi Pana forma przekazu, zwłaszcza spokój. Takich wykładów potrzebuję i dziękuję algorytmowi YT, że zaproponował mi "Nasze relacje". Subskrybuję i polecam dalej. Dziękuję.
Ja również bardzo się cieszę z Pani obecności i dziękuję za miłe słowa :) Pozdrawiam serdecznie!
Za długo to trwa!! Dzięki
proszę
Dziękuję za ten film 😁Serdecznie Pozdrawiam 😊
Bardzo proszę! Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo pozytywny Pan😎🍀
:)
Świetny wykład.Dziękuje.
Byłam takim Misiem niestety.
Dziękuję i gratuluję wglądu. Pozdrawiam serdecznie
Słuchałam dwa razy pod rząd. Rewelacja!:)
Cieszę się :) Pozdrawiam serdecznie :)
Przykład z misiem...rewelacja
Dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie
Rewelacyjny wykład. Dziękuję.
Bardzo proszę :) Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ciekawy filmik, dobre porady, dziękuje
Bardzo proszę. Pozdrawiam serdecznie :)
Ale świetny filmik! Bardzo wartościowe spostrzeżenia! Ja tu zostaję 😀!
Bardzo się cieszę :) Pozdrawiam serdecznie
@@NaszeRelacje Dziękuję bardzo. Nawzajem.
Dziękuję :)
Proszę! :) Pozdrawiam :)
Swietny film i zgodny z prawda.Ciesze sie ze trafilam na ten film😊
Cieszę się, że okazał się pomocny. Pozdrawiam ciepło!
Dziekuje bardzo fajnie wytlumaczone. Tak mialam jak pan to powiedzial😉
Przykro mi. Pozdrawiam serdecznie.
Świetny materiał! ❤
Dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie
Zauważyłem obecny trend na nadużywanie określenia " toksyczny partner". Jak nie wyjdzie związek to partner był toksyczny :P Większość ludzi ma w sobie jakieś negatywizmy, które w tak bliskiej relacji wychodzą na światło dzienne. Uważam, że nadużywanie tego stwierdzenia jest szkodliwe- skupia uwagę jedynie na tej osobie z którą nam nie wyszło.
Wydaje mi się, że częstnym problemem może być brak postawienia jasnych granic w związku, mówienia otwarcie na czym nam zależy i czego chcemy - jeśli tego nie robimy to jesteśmy współodpowiedzialni za rozwój tej toksyczności
Zgadzam się z tym, że skupianie uwagi JEDYNIE na osobie, z którą nam nie wyszło to ślepa uliczka. Drugim biegunem, czyli przeciwnością tego stwierdzenia, byłoby dla mnie, że WSZYSTKO mogę zrobić sam - sam naprawić związek, sam popracować nad sobą i wtedy związek będzie super. Pojęcie toksyczny związek, jest dla mnie symbolem refleksji, że coś jest nie tak, że dzieje się coś takiego, że nie służy ani mi ani związkowi i że warto się tym zająć. A czy to dobrze, że trend mówienia o tym wzrasta? Dla mnie to zależy. Część osób pewnie poprzestanie na obwinianiu drugiej strony, a część zauważy problem, weźmie za to odpowiedzialność i coś zrobi. Wydaje mi się, że sytuacja, w której na ten temat nie byłoby dyskusji, mogłaby być groźniejsza, chociaż może tutaj Pan ma rację - może pojęcie toksycznego związku jest nadużywane i bardziej szkodzi niż pomaga?
Nie ma słowa „negatywizmy” cech negatywne i cechy pozytywne a pozytywizm to taka epoka i nurt w sztuce jest jeszcze psychologia pozytywna
Religia działa dokładnie tak samo.Proste rozwiązanie... bądź myślący....nie wierzący! Religia, polityka, psychologia....baju baju baj.Kazdy człowiek ma mózg ale czasem zanika ten organ... i ktoś robi na tym niezłą kasę...,
Dzięki za komentarz. Pozdrawiam,
Mialam trudne dziecinstwo, rodzicow zwiazek to katastrofa, problem z rozmowami, empatia, szacunkiem. Z mama nie rozmawiam, po smierci taty narobilo sie jeszcze wiecej klopotow. Moje kontakty to odwiedzenie jej i i jakies zwykle rozmowy o niczym. Teraz mam zwiazek, meza, ktory ma rownie toksyczna matke, sa bardzo podobne, maz z tesciowa kloca sie i sa dosc podobni do siebie. Wszyscy sa dla nich glupi a oni najlepsi. Nie wiem juz sama co mam robic, caly czas sue edukuje, od lat czytam ksiazki rozwojowe, zmieniam sie, ale nie potrafie tego w moim zwiazku, czuje sie w domu na 3 miejscu... zaraz po psie, czuje, ze jest on wazniejszy niz ja
Bardzo poruszyły mnie Pani słowa, że pies jest ważniejszy od Pani. Przykro mi, że tak się Pani czuje. Zachęcam Panią do poszukania wsparcia, bo wyobrażam sobie, że samemu trudno nieść taki ciężar.
Przez 11 lat tkwiłem w takim związku z kobietą, która uzależniła się od leków i forsowała wszystkie swoje widzimisię manipulacją i szantażem. Schemat identyczny jak na filmie: najpierw baśniowa rzeczywistość, książkowa miłość, po 3 latach dopiero zaczęło się piekło, które zrujnowało moją psychikę: depresja, próby samobójcze, izolacja i obarczenie winą samego siebie... Po 9 latach zacząłem wychodzić z bagna, po 11 latach uwolniłem się i uwierzcie! Z najgorszego doła można wyjść, z każdego piekła jest droga ucieczki, trzeba tylko myśleć i nie poddawać się! I obejrzeć dokładnie powyższy film :D
Bardzo Panu gratuluję! I samego wyjścia z niesłużącej Panu relacji, ale też przejścia z głębokiej samotności i izolacji ku (jakoś tak mi przychodzi) prawdziwszemu sobie. Pewnie na Pana miejscu wiele osób już by się w tych krytycznych momentach załamało. Trzymam za Pana kciuki. Pozdrawiam serdecznie!
Lubię Cię gościu ! Dobry film , potrzebowałem tego 💪. Pozdrawiam
Powodzenia! :)
@@NaszeRelacje dziękuję , na pewno się przyda :-)
Bardzo dobry materiał👍👍👍
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie :)
Moj maz zribil mi kuku ,i 18 lat wielkich cierpien .To strasxne .Psychopata na calej lini ,az trudno sie przyznac ,co czlowiek przezyl .Po rozwodzie sledzil i nadal gnebil ,dobrze ze wyjechalam .Barcelona .
Przykro mi. Pozdrawiam ciepło!
😥Jeju, az tak mozna?
To wszystko prawda, ojciec toksyczny alkoholik. Zrezygnowalam ze znajomości z chlopakiem z dobrego domu, wyksztalconym. Wybrałam na męża podobnego jak moj tato, mąż (a jest toxykiem) mial tez nieciekawe dziecinstwo przez ojca tyrana.... ...ech🧸 😞 Jest pan genialny 👌
Powiem Pani coś, co kiedyś mi pomogło, a co sam usłyszałem: robiłeś to, co wówczas uznawałeś za najlepsze.
Wierzę w to, że można zacząć wybierać korzystniej, z rosnącą wiarą w to, że zasługujemy na szczęście. I mam na myśli nawet takie drobne sprawy, na zasadzie że dzisiaj wezmę prysznic z czułością dla siebie, a nie umyję się zadaniowo.
Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam ciepło!
Genialny wykład, szkoda tylko że to wszystko prawda. Serdecznie pozdrawiam🍀
Szkoda, szkoda. Pozdrawiam serdecznie
Super film!
dziękuję i pozdrawiam :)
Moja mama była w porządku pokazywała mi tą miłość dbała o mnie lecz nie miała czasu żeby ze mną rozmawiać tak często bo zmagała się z toksycznym tatą. Ja swojemu tacie już wybaczyłam i zapomniałam. Zrozumiałam że jego też wychowywali toksyczni rodzice. Ważne jest aby sobie uświadomić że jest się toksycznym i przyjąć pokornie Jeżeli ktoś powie że coś jest ze mną nie tak. W Polsce mamy wspaniałych specjalistów którzy pomagają pomagają wyzdrowieć psychicznie I duchowo. Jesteśmy ludźmi i zawsze będziemy się potykać znaczy Musimy pamiętać żeby wyznaczać swoje granice i sami tych granic przestrzegać Pozdrawiam.
Dziękuję za komentarz. Owszem, jest dużo specjalistów, wspierających w różnych obszarach. Sztuką jest zauważyć problem i sięgnąć po wsparcie dla siebie. Pozdrawiam serdecznie!
Święta prawda i pozdrawiam.
Pozdrawiam również :)
🐻 dobry przyklad .
Bardzo ciekawy kanal.
Dziekuje 👍🏻
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)
Przyznaję, że przez długi okres używałem określenia "toksyczny" w odniesieniu do ludzi w określonej sytuacji. Mimo, iż rozumiem sens samego słowa oraz kontekst jego używania to na obecny czas nie używam już takiego określenia, a w zasadzie określeń wogóle. Wyjaśnię w znacznym uproszczeniu ze względu na ograniczoność komentarza, moj punkt widzenia. Jeśli zgodzimy się, że relacja jest wymianą, bo nie potrafię wyobrazić sobie relacji bez wymiany czyli zawsze jedna osoba otrzymuje coś od drugiej i odwrotnie, na różnych poziomach (duchowym, fizycznym itp). Obecnie zapanował w świecie "rozwoju osobistego" trend, gdzie się nie obejrzysz, on toksyczny ona toksyczna. Stygmatyzowanie tych "toksycznych" osób, uważam za błędne i niezasobne dla strony rzekomo nietoksycznej. Bo jeśli przyjrzymy się takiej "toksycznej" relacji z odpowiedniej perspektywy okaże się najczęściej, że zachowania obu stron są "toksyczne" albo dla siebie nawzajem albo dla samego siebie. Zatem określając tylko jedna ze stron WYMIANY jako toksyczną popełniamy błąd. Ponieważ wadliwy jest cały system (układ) danej relacji a nie osoby. Nie ma w tym systemie równowagi do którego uparcie dąży każda relacja, jeśli jedna ze stron wzmacnia jakiś aspekt relacji za mocno, wtedy u drugiej że stron następuje silne wzmocnienie z przeciwnym wskazaniem. Krótko mówiąc aby nie tworzyć relacji z nierównym stopniem owej wymiany, należy ustalać odpowiednie granicę do których możemy się wzajemnie posunąć w celu utrzymania równowagi wymiany. Do tego powinienem choć nadmienić, niezwykle istotna a jednak pomijaną w kontekście relacji, potrzebę osoby traktowanej jako ofiarę "toksycznej relacji", do tego aby właśnie w takiej relacji się znaleźć. Czy na pewno tak łatwo w takim kontekście jednoznacznie ocenić kto jest dla kogo "toksyczny".
Jako banalny, ale obrazowy przykład na koniec, popatrzmy na relacje jako wymianę na bazie kupującego i sprzedającego na przykład jajka na bazarze. Proszę ten przykład odnieść do relacji np partnerskiej, towarzyskiej czy jakiejkolwiek innej. Oczywiście modyfikując przedmiot wymiany 😀
Co Pan na takie podejście?
Dziękuję za Pańskie publikacje, są dla mnie uspokajające, nienachalne i ciekawe.
Serdeczne pozdrowienia ❤️
Dziękuję za Pana komentarz. Jest mi do niego bardzo blisko. Uważam, że osoba, która jest "krzywdzona" w jakimś sensie "potrzebuje" owego krzywdzenia. Może nie na poziomie świadomym, ale jednak gdzieś głęboko może na przykład myśleć o sobie jako o "złej osobie". I żeby to skompensować potrzebuje "czynić dobro". A wobec kogo najłatwiej dobro czynić? Wobec osoby, która potrafi to dobro przyjmować. Jednocześnie osoby, które bardzo dają, często mają trudność z przyjmowaniem. Także ta "toksyczna osoba" jest z wielu względów bardzo "potrzebna" i taka, jaka powinna być.
Po trzecie, paradoksalnie ta toksyczna droga może być dla tej drugiej, cierpiącej osoby bardzo dużą szansą na "przebudzenie się" i zadbanie o siebie.
Reasumując, zgadzam się co do wymiany, bo ona jest. I gdzieś mam poczucie, że bilans tej wymiany się zgadza.
Dlaczego więc mówię o pojęciu "toksycznego związku"? Bo jest to pojęcie funkcjonujące w naszym społeczeństwie. Po drugie, żeby rozwinąć własną świadomość i zobaczyć "równość wymiany", czasami warto na chwilę olać obiektywną prawdę. Warto wręcz obwinić tę drugą osobę, wylać na nią złość, która się kumulowała czasem przez długi czas. Jesteśmy tylko ludźmi przecież. Nie musimy być zawsze i wszędzie oświeceni i poprawni.
Także można oczywiście powiedzieć: tak miało być, wymiana była równa, ale nasze drogi się rozeszły. Ale równie dobrze można nadać temu własny, bardziej subiektywny i nawet ocenny ton i powiedzieć: "ten związek jest dla mnie toksyczny, nie chcę być z taką osobą, bo mi to nie służy". I które jest lepsze? Moim zdaniem takie, które gdzieś w dłuższym okresie pozwoli nam zrobić kroczek do przodu, być bardziej autentycznym i prawdziwym.
Do tego, jest tak, że jak coś oceniamy, to przecież to nie jest na zawsze. Na początku kogoś możemy nazwać toksycznym, a potem zobaczyć więcej własnej odpowiedzialności i to wyrównać.
Pozdrawiam serdecznie! :)
@@NaszeRelacje miło czytać kogoś, kto włożył wysiłek i serce aby to napisać 👍 dziękuję za Pańską odpowiedź.,🖐️
:)
W punkt!
Ja właśnie poznałam partnera który jest czuły dla mnie w przeciwieństwie do mojego taty jest o wiele lepszy. I okazuje mi tą miłość czynami i zrozumieniem i cierpliwością.. toksyczność można wyleczyć po prostu należy zmienić swoje nastawienie zacząć siebie bardziej kochać i doceniać i Nie pozwalać na to aby ktoś przekraczał nasze granicę .
Gratuluję!!! I trzymam kciuki za pomyślny rozwój relacji!
Mega 😉
:)
Jest pan rewelacyjny
Ojej, aż się zakłopotany poczułem :) Dziękuję! Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dobry materiał!
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie :)
Świetnie pan opowiada
Dziękuję :) Pozdrawiam ciepło!
Prawda w 100 % . Prawdziwy koszmar
Pozdrawiam serdecznie
Zaba😳doskonale porownanie👍🤣🤣🤣
Dziękuję :)
Jestem misiem. Karmiona miodem az do cukrzycy... no tak, moja wina , po co tyle miodu zjadalam..........
Przykro mi. Mocno mi jakoś zabrzmiało słowo "wina"...
Swietny film prosze Pana
Bardzo dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie
Niestety, jak jest sie mlodym, zakochanym i niedoswiadczonym- unikniecie takiej pulapki wydaje sie niemozliwe…
Myślę, że dużo w tym prawdy. Warto przy tym poszerzać swoją świadomość, by z czasem mieć tego typu zjawisk mniej. Pozdrawiam serdecznie
Witam chciałabym podzielis się moja historia ponieważ nie mam odwagi nikomu bliskiemu o tym powiedzieć. Jestem osoba DDA moj Tata zawsze był/jest alkoholikiem. Moje dzieciństwo to wojna światowa. W wieku lat 16 wystąpiły u mnie Stany lękowe depresję i nerwice jakoś sobie z tym poradzialam myślałam że stanelam na nogi i mimo wazystko wyszlam z tego silniejsza i twaro stałam Na nogach... później poznałam swojego partnera obecnego ktory naduzywal alkoholu... zawsze myślałam ze taki typ mężczyzny nigdy mi w głowie nie zawroci a jednak okazało się inaczej pod wpływem uczuć do tego człowieka stwiedzialam ze dam mu szanse i poradzę sobie a może jeszcze pomogę mu się ogarnąć... mimo to z jego mocnym charakterem wydawało mi się ze sobie radze... później zaszlam w ciążę i juz przestałam sobie radzić psychicznie miał się zmienić a jednak zaczęły się wymowiki poempkowe itd mimo że wcześniej super razem się bawiliśmy dużo rozmawialiśmy zauważyłam że to były tylko puste słowa , nie pomaga mi przy dziecku zaczął być bardziej wymagający odnośnie zajęcia się domem, nie wspierał mnie w ciężkich chwilach kiedy dziecko goraczkowalo i byłam bardzo zmęczona jedynie mnie wyzywal i mówił ze wszystko wymyslam żeby na niego zrzucić. Przestał ze mną rozmawiać. Zaczęły się teksty typu ze dopóki on zarabia to nazelzy mu się szacunek. Potrafi wyzywać dziecko krzyczeć, kopać zabawki bo mu przeszkadzają. Moim zdaniem zachowuje się jak psychol jak mu zwrócę uwagę to reaguję agreaja sprawia to ze nawet mnie mój syn denerwuje kiedy on jest z nami a kiedy go nie ma to takiej sytuacji nie ma albo bardzo rzadko. Wszystkiego mi się odechciewa nie mam radości z macierzyństwa i życia . Potrzebuje osoby która mi powie że to nie jest normalne. Dziękuję jeżeli ktoś to przeczytał
Przeczytałem. Napisała Pani, że potrzebuje kogoś, kto powie, że to nienormalne. Tego nie powiem, bo uważam, że to by mocno zubożyło Pani doświadczenie i historię, a także może byłoby w jakimś stopniu ocenne również w stosunku do Pani. Bo przecież Pani w tej sytuacji nadal jest.
To, co mogę jednak powiedzieć, to, że przykro mi. Słyszę to, że straciła Pani radość życia i radość z macierzyństwa.
Zachęcam przy tym Panią o powalczenie o siebie. Jestem mocno z tym, że dotychczas była Pani z tym wszystkim sama, a teraz napisała to Pani "do świata". Anonimowo (i SUPER, bo to trudne i intymne sprawy i nie przeznaczone dla każdego), ale jednak to wybrzmiało. Tego Pani mocno gratuluję, bo moim zdaniem to ważny krok, w dobrą stronę.
Ciekaw jestem jak teraz jest Pani z tym, gdy to z Pani "wyszło". Jednocześnie myślę o tym, że moja ciekawość absolutnie nie potrzebuje być zaspokojona. Myślę bardziej o tym, żeby może poszukała Pani wsparcia, np. psychoterapeuty, z którym mogłaby Pani to pooglądać. W takiej bardziej bezpiecznej dla Pani przestrzeni.
Niezależnie jednak od tego co będzie dalej i co Pani postanowi, trzymam za Panią kciuki! Pozdrawiam ciepło!
A ja zapytam panią tak: Czy normalne jest tkwienie w związku z kimś przez kogo czujemy się tylko gorzej??? -zwłaszcza, że odczuwa Pani, że lepiej pani bez niego...
@@messamesssa4112 @Messa Messsa na pewno to nie służy wiem jakie są realia. Gdyby dziecka nie było to nie miałabym wahań. A teraz muszę dojrzeć do odpowiedniej decyzji ponieważ z jednej strony nie jest dla mnie normalne żeby ktoś wywyal dziecko (ja mimo patologicznego domu nigdy wyzywana nie byłam) bardzo mnie ranią takie sytuacje z drugiej jednak strony boję się ze brak ojca odbije się bardzo na dziecku tym bardziej ze partner ma pierwsze dziecko już teraz ma 10lat i nigdy nie mogło sobie poradzić z sytuacją rozstania jaej matki z ojcem, najprawdopodobniej ma nerwicę depresję i też nie jest kolorowo
Rozumiem z tego co Pani pisze, że chce Pani dla dziecka jak najlepiej. I nie mam cienia wątpliwości, że tak jest. Potrzebuję Pani w związku z tym powiedzieć, że z tego co z różnego typu przekazów słyszałem, kluczowe są pierwsze 3 lata życia dziecka, bo wówczas w największym procencie kształtuje się mózg. To jak się kształtuje, bardzo zależy od okoliczności, w których się ksztatłtuje. W szczególności myślę o tym, że jeśli czuje się Pani w tej chwili zrezygnowana, niespokojna, przytłoczona, to może wpływać na rozwój Pani dziecka na wczesnym etapie rozwoju i być kluczowe dla jego przyszłości. A to jest jak rozumiem kluczowy aspekt tej sytuacji.
Daleki jestem od pisania co należy w takiej sytuacji zrobić (w sensie zostać w związku lub odejść), ale ze względu na dobro dziecka, bardzo Panią zachęcam do poszukania wsparcia (sugeruję psychoterapeutę), z którym mogłaby Pani zająć się swoim obecnym stanem emocjonalnym. Proszę pamiętać, że nie wszystko musi Pani zrobić sama.
@@paulinapraska właśnie pomyśl co jest dobrem dziecka??? Narażanie go na takie sytuacje czy nie występowanie takich sytuacji w jego życiu??? Wg mnie życie jak te pytanie/a jest proste.. sami je mamy niestety tendencje komplikować..
Bardzo zgrabnie, z wyczuciem i przekonująco rozprawił się Pan z trudnym tematem toksycznych związków. Czekam na rozwinięcie poruszonych wątków w kolejnych filmikach.
Dziękuję. A czy jest jakiś aspekt, który jest dla Pani szczególnie interesujący?
Mam pytanie czy można tak naprawdę mieć oczekiwania? Czy jest to ok, nie jest samolubne i toksyczne? i jeśli tak to jakiej natury oczekiwania są akceptowalne. Pozdrawiam serdecznie
Oczywiscie, że można. Oczekiwania są przecież jednym drogą do zaspokajania potrzeb.
Są więc naturalne, o ile pozostają oczekiwaniami. A są nimi do momentu, kiedy dajemy innym prawo do odmowy ich spelnienia. Gdy tego prawa nie dajemy, to oczekiwania zaczynają przeradzać się w żądania a te są już wobec innych przekraczające.
Jednocześnie jesli ktos nie spelnia naszych oczekiwan, czego przecież nie musi, to jednoczesnie to ma swoje konsekwencje. I przynosi to pytanie: skoro ktos nie chce spelniac moich oczekiwan, skoro nie zaspokajam w tej relacji swoich potrzeb, to do czego mi potrzebna taka relacja itp.
Pozdrawiam serdecznie
@@NaszeRelacje Bardzo dziękuję za klarowną i sensowną odpowiedź!
Jaki rok, po 2 miesiacach zaczeły sie problemy.
Poźniej 3 miesiace czarnej otchłani, do której jedynie od czasu do czasu przedzierały się promyki światła.
Byłam wyrozumiała i chciałam go ratowac, bo miał trudną sytuacje finansową i zdrowotną..A on to jeszcze podsycał, mówiąc ''idziemy tarcza w tarcze.''.
Dużo deklarował i obiecywał, a nic od siebie nie dawał..miałam oczekiwania, zeby podjął prace, szukał pracy przez 5 miesiecy !!! zawsze miał jakies wytłumaczenie dlaczego nie ta praca..w tym czasie ja go utrzymywałam/ Skonczył z alkoholem, an mnie oszukiwał, ze nie pije etc Potrafił bełkoczącym głosem po wielu promilach mówić, ze jest trzezwy, wmawiając, ze to mi sie wydaje. Gdy mówiłam, ze jest jest mi przyko bo ich nie spełnia, to robił mi jeszcze bardziej na złosc, robiąc z siebie ofiare. Zaczełam miec poczucie winy, ze go nie wspieram, nie rozumiem , mam wyimaginowane oczekiwania.
I nawet nie karmił misia..😥
Zachęcam Panią do zadania sobie pytania: Do czego potrzebny był mi akurat taki mężczyzna?
Myślę też o tym, że czasami jest tak, że dajemy innym to, czego sami najbardziej potrzebujemy - wsparcie, troskę, obecność, towarzyszenie. Nie wiem czy tak jest w Pani przypadku, ale jeśli tak, to wie Pani chociaż teraz ile Pani potrafi dać drugiej osobie. Mam przy tym nadzieję, że kolejną osobą, której Pani tyle da, będzie Pani sama. Pozdrawiam serdecznie.
@@NaszeRelacje Na poczatku - było bombradowanie miloscią z jego strony i karmiłam sie jego słowami, wzrosło moje poczucie wartosci ,a poźniej zaangazowałam sie, zakochałam i trudno było mi zerwac te relacje, poza tym pomagajac innym tez czuje sie spelniona i dowartosciowana, ale jak zaczełm stawiac granice i wymagać pojawiło sie zgrzyty i otwierały mi sie oczy...
Dziekuje za odpowiedz.
Ja jestem w związku 34lata. I ciągle jestem nie atrakcyjna..nie w tym miejscu.
A może jednak to miejsce, w którym Pani jest coś Pani mówi? Coś Pani daje? W jakiś sposób upomina się o Pani uwagę?
Bardzo duży wpływ na udany związek,bądź nieudany mają wzorce wyniesione z domu,zwłaszcza zachowania ojca.
Z pewnością. Myślę też, że nie warto umniejszać zachowaniom matek ;) Pozdrawiam serdecznie!
Nie istnieje żadne połączenie dusz. Iluzji spowodowanych desperacją jest zaś multum ;)
:)
@@NaszeRelacje Mam nadzieję, że ten kanał będzie prosperował, bo jest jednym z najlepszych w tym klimacie na YT. Może tego nie widać po wyświetleniach, ale tak jest. Znam się też trochę na podobnej tematyce, więc wiem, co mówię. Mogę poprzeć tę opinię przykładami oczywiście, ale niektóre rodzaje kontentu trzeba samemu prześledzić, żeby uwierzyć czy zrozumieć. Każdy w końcu szuka czego innego, subiektywnego.
Biorąc pod uwagę fakt, że to też tematy dla ludzi w jakimś sensie zagubionych czy pokiereszowanych przez los, to można by życzyć sobie, żeby "fanbaza" nie rozrosła się aż tak, że nie będzie już możliwości odpowiadania na indywidualne komentarze. Naprawdę jest ku temu potencjał, ale oczywiście obecna postać kanału, z możliwościami interakcji jak nigdzie indziej, jest w tym sensie lepsza, zapewne i jakościowo (bo nie "trzeba" tworzyć filmów taśmowo, żeby nadążyć za popytem).
Z ciekawości - Pan przyjmuje może jakoś ludzi na indywidualne konsultacje? (mam pewność, że tak!)
@@UndeadAbomination Bardzo dziękuję :)
Rzeczywiście staram się skupić na wartości i nie jest moim celem wrzucać nagrania jak to Pani trafnie określiła "taśmowo". Tworząc nagranie myślę o tym, jak ja bym chciał usłyszeć o podobnych treściach. I cieszę się, że Pani to dostrzegła :)
Co do popularności kanału i odpisywania na komentarze, to oczywiście nie wiem jak to będzie w przyszłości. Cieszę się z tego, co jest na dzisiaj, bo może jeśli porównywałbym się z dużymi kanałami, to jest mało. Ale np. maj to jest dla mnie istne (pozytywne) szaleństwo, bo liczba osób, które zasubskrybowały kanał to już blisko 1000! I myślę o tym jaki to jest potencjał - że przecież w rzeczywistości nie byłbym w stanie przekazać swojej perspektywy na świat aż tylu osobom. I na razie z komentarzami ogarniam, ale faktycznie może być taki moment, że nie będę w stanie. Wtedy jednak będę lub będziemy się o to martwić ;)
Do tego, oprócz obszaru psychologicznego, interesuję się też przedsiębiorczością, więc cały aspekt rozwoju kanału, pojawiających się nowych dla mnie tematów i możliwości jest dla mnie bardzo ciekawy i zachęca mnie do dalszej pracy. Ale tak we własnym tempie, nawet jeśli miałoby to być kosztem "zasięgów".
Jeśli chodzi o indywidualne, płatne konsultacje, to dopiero planuję je rozpocząć pod koniec czerwca :) Cały czas chodzi mi też po głowie stworzenie warsztatów online. Rok temu przeprowadziłem coś takiego i uczestnicy byli zadowoleni. Myślę jednak o optymalnej formule, widzę sporo ograniczeń i problemów i w rezultacie na razie temat odkładam. Wraca on jednak do mnie co jakiś czas, więc mam nadzieję, że w jakiejś formie się zmaterializuje :)
Czy jest możliwość pracy z Panem indywidualnie?
Proszę o kontakt na adres rafal (at) naszerelacje.pl
Mam to wszystko punkt w punkt
Przykro mi.
Sucham Pana bo szukam odpowiedzi :co Pan mysli o takiej sytuacji ?? w naszym zwiazku juz malzenskim z długim stazem pojawiaja sie sytuacje ,,klotnie" w ktorych Maz dopuszcza sie sytuacji gdzie budzi sie ogromna agresja w moja osobe gdzie Ja zaczynam sie Go bac ze zostane uderzona taka sama sytuacja jest po spozyciu alkoholu kiedy zaczymam sie odzywac, kiedy jestem blisko rowniez bardzo mocno ,,slownie"mnie upokarza zastanawiam sie dlaczego tak jest bo na co dzien nie ma takich sutuacji ??? co mnie przeraza i przestaje cieszyc i przymykac na to oko bo czuje sie bardzo upokarzana i zawsze zwala wine na mnie ze,,Go" prowokuje....ale to nie znaczy ze mam byc tak traktowana nawet przy najwiekszej klotni. Bede wdzieczna za odp gdzie szukac przyczyny
Jeśli dobrze rozumiem, to pyta Pani o przyczyny agresywnego zachowania męża. Powodów moze być pewnie dużo. Nawet jeśli bym zgadł, to co by dla Pani to zmieniło? Zastanawiam się nad tym, bo dopóki mąż nie zauważy w swoim zachowaniu problemu i nie zwróci się po pomoc, to znowu zgaduję- żadna zewnętrzna refleksja raczej go do tego nie zachęci.
Ze swojej strony zachęcam Panią do zajęcia się tym, jak ta sytuacja wplywa na Panią, przyjrzenia się własnym granicom i sposobom na lepszą ich ochronę i nieprzyzwalanie na złe traktowanie. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego
Witam część przeczytałem wsztstko i współczuję tych przypadków, mam podobny tylko niewiem czy ja jestem byłem osoba toksyczna czy to była druga strona? Chodzi o to że zaczęło się od spotykania seks był dużo i szybko po roku zostałem przyciskany do oświadczyn ślubu itd, ok jakoś się uginalem eyjrexslem no poprostu finansowo nie dałbym rady itd potem ciężkie rozstanie, ja zalamany ale żyłem i leczyłem po tym wszystkim po 2 latach wróciła... Kiedy byłem za granica i wsztstko szło do przodu i świetnie, Okazało sie jest w ciąży ojciec dziecka nie eytrzymsl nerwowo zniknął my pisaliśmy spotkaliśmy się moje uczucie niestety odżyło i kiedy dziecko się urodziło zakochałem się w tej kruszynce mimo że nie była moja.... Pomagalem potem po arubmiesiacach wynająłem mieszkanie płaciłem za nie sam ona w nim mieszkała wychowywała coreczke ja wyjeżdżałem co 3 miesiące przyjeżdżałem na dwa tyg i z nimi byłem tak przez prawie 4 lata plan był żeby uzbierać kupić mieszkanie lub wybudować dom, nie pracowała prze te 4 lata ciągle mówiła że jej mnie brakuje ja rozumiałem ale prosiłem żeby cierpliwe poczekala byłem wierny zajęty tylko praca jak był problem finansowy zawsze go rozwiązałem tsk samo z mieszkaniem ale ciągle były pretensje ze jsk wracałem to nie pomogłem jej posprzatac a to że wymagam od niej żeby mi obiady gotowała, a zwróciłem tylko uwagę że nigdy sama z siebie nie ugotowała tylko dziecko i dziecko lek że coś sobie zrobi dziecko dziecko świetnie sobie radziło, kłótnie narastały bo a to telewizor za głosno mimo że cichutko ledwo co odbierał bo ściany za cienkie a to że chrapanie a to że na balko się wyszło w zimę na papierosa itd pełno tego, byłem cierpliwy i wyrozumiały ale nerwy rosły, po 4 latach przeprowadzilrm je do rodzinnego małego miasta do teściów po miesiącu kontakt ucichł z jej strony ja już też miałem dość i powiedziała że to moja wina że musimy die rozstać bo wybrałem pieniądze a nie rodzine płaciłem za wszytko nie pracowała tylko żeby jej wysłać na życie na początku wysyłałem o danej dacie potem jak zapomniałem pisała ze musi być wcześniej bo musi płacic to i tamto tato jej przyjeżdżał co tydz i pomagał robić większe zakupy jak mnie nie było, dalej pretensje ze jsk był problem z badaniami i czy innymi podobnymi do załatwienia w mieście to mnie nie było bo kosze sobie kasę jak to powiedziała, napisała że wróciła do rodzinnego miasta i że poznała inne mamy w jej wieku jakieś koleżanki kolegów odnowiła kontakt i cisza w pisaniu, w poprzednim mieście pisaliśmy zaczynajac od rana przez dzien i wieczorami nawet dzwoniliśmy. Teraz cisza i tlko wiadomości typu musimy die rozstać bo to moja wina bo ona potrzebowała bliskości a nie pieniędzy że woli gryźć piach ale z bliska osoba że zaprzrpascilrm przyszłość przez te 4vlata wyjazdów kiedy zadzwoniłem do niej przypadkiem usłyszałem kolegę w mieszkaniu i zrozumiałem że coś się dzieje że kogoś sobie przyprowadza bez informowania ruszylem i oczywiście w progu z zaskoczenia sobie siedzieli sami w mieszkaniu moim do którego mnie nawet nie wpuścili no stwierdzili ze jest nie moje a umowa najmu była moja, wiedziałem co się stało plus całą tą agresja się wylala ze mnie jsk ja zlapalem na gorącym uczynku plus jej szok że przeleciałem z innego kontynentu a pewnie zwatpila, że coś zrobię, zdradziła dlatego zabralem wszystko łóżka telewizor odkurzacz wczystko co zainwestowałem czy Dałem, i wyjechałem została z niczymbez pracy bez oszczędności z tym gościem, ja niewiem co ja zrobiłem i
Rodzina i znsjomi się cieszyli ze zniknęła bo mówili że jest głową coś nie tak toksyczna ja nie widziałem odizolowała mnie przynajmniej starała od przyjaciół koledzy waznirji i awantura nawet jak do rodziców sam pojechałem to problem
Potrzebuję odpowiedzi bo niewiem czy ja zgłupiałem i to moja wina czy to ona była toksyczna? Prezenty jej dawałem łańcuszki a to dałem jej żeby ubranie kupiła sobie i małej to na tatuaż wydała ją prezentów nie oczekiwałem ale mimo tego nie miała za co kupić mówiła
Gdy czytam Pana wpis, to myślę o trójkącie dramatycznym Karpmana, w którym plynnie zmieniają się role ratownika, ofiary i kata. Kto jest w nim winny? Wszyscy i nikt. Wszyscy, bo wszyscy uczestniczą i nikt, bo nikt nie wchodzi w te role świadomie.
Czy Pan jest toksyczny? Dla mnie toksyczność jest subiektywna i zależy od poczucia odbiorcy. Czy był Pan przemocowy? Moim zdaniem tak. Czy chciał Pan dobrze? Moim zdaniem tak.
Reasumując, zachęcam Pana do postawienia sobie innych pytań: za co biorę ODPOWIEDZIALNOŚĆ, jakie to wszystko DLA MNIE BYŁO, co mi to wszystko mówi O MNIE.
Zachęcam Pana po sięgnięcie po wsparcie, bo sytuacja wydaje się bardzo trudna. Pozdrawiam serdecznie!
@@NaszeRelacje myślałem żeby porozmawiać z psychologiem bo nie dostałem odpowiedzi i mam problem teraz bo ciągle myślę o
O tej sytuacji dlaczego tak się stało i mnie trochę wyniszczą mam wsparcie że strony rodziny przyjaciół mimo to i tak nie mogę zrozumieć dziękuję za odpowiedź
@@cs650 myślę, że rozmowa z psychologiem (a moim zdaniem jeszcze lepiej z psychoterapeutą) to dobry kierunek. Pozdrawiam
@@cs650 Nie jestem psychologiem ale według mnie był Pan za dobry. A toksykiem była dziewczyna, dac takiej palec a zabierze całą rekę, Bardzo wspolczuje.I to poczucie winy u Pana..Toksyk raczej nie ma poczucia winy.
Czy zyjąc z toksykiem też stajemy sie toksyczni?? Czy niskie poczucie wartości przyciąga takie typy??
Proponuję Pani proste i moim zdaniem świetne ćwiczenie.
Proszę wypowiedzieć do siebie na głos każde z tych zdań - zmieniając ich formę na twierdzącą.
Gdy je ani wypowie, proszę pobyć z tym jak to dla Pani brzmi - czy jako Pani prawda czy jako fałsz.
@@NaszeRelacje jak horror
Przykro mi.
Złoto.
Dziękuję :) Pozdrawiam serdecznie
Rozstałam się z chłopakiem....
Na koniec usłyszałam że w końcu będzie mógł chlac i ćpać i będzie baja
Powiedział że znajdzie sobie fajniejsza że jeśli będę do niego przychodziła to załatwi sobie nakaz sądowy
Że to było ulotne
Że mnie nie kocha że to wszystko co robił to było udawane
Nie wiem czy on to mówił w nerwach czy tak naprawdę było
Czuję kompletne rozdarcie
Czuję się nikim
Cały związek czułam że on nie będzie o to walczył.... Mało tego sam mi to nie raz mówił
Co najmniej raz w miesiącu mówił mi że jest w stanie się spakować wyprowadzić od początku związku
Miał problem z alkoholem wybaczałam dawałam szansę mówił że nie ciągnie go już
A teraz okazało się że cała praca moja poszła na marne
Nie wiem co robić
Czy walczyć za jakiś czas czy nie
Przeraża mnie że znowu zacznie pić w ogromnych ilościach że to wszystko co było to nie ma dla niego znaczenia
Że to ja nic dla nie go przez rok życia mieszkania nic nie znaczyłam
A planował ze mną przyszłość
Pierścionek mierzyliśmy
Meble do domu wybierakismy
Tak się cieszył że dogaduje się z jego rodzicami
Naprawdę pokładałam w nim nadzieję....
Najgorsze wybaczałam mu każdy jego błąd dawałam poczucie pewności że będę a on był od zawsze gotowy spakować się i zerwać conajmniej 2 razy w miesiącu to słyszałam
Dużo Pani napisała o potrzebach lub oczekiwaniach lub nawet żądaniach eks. A jakoś mało mi wybrzmiewa to, co Pani w tym związku dostawała. Zakładam, że coś Pani dostawała, skoro rozważa Pani walkę o niego. Zastanawiam się jednak przy tym, w jaki sposób to coś Panią karmiło. Może zajmując się eks, nie musiała Pani zajmować się sobą?
Życzę Pani by zdecydowała Pani dobrze dla siebie. Pozdrawiam serdecznie.
@@NaszeRelacje trzyma mnie przy nim jego czułość gdy była zgoda..jak byłam chora to się opiekował. Tylko za kilka dni krzyczał ja się już trzęsłam czasami ze strachu on co chwilę zrywał wyprowadzał się na potem pierwszy pchał się do łóżka a jak dostał to znowu było smutno
A jak chciał czegoś to był miły kochany
Nie wiem sama
Marzę żeby wrócił ale wiem że nie byłabym w stanie tego wybaczyc co mi powiedział
Jestem rozdarta bo mam chwile że tęsknię chce do niego a potem Man że i tak krzyczał na mnie że czuje jakby kamień mi spadł z serca
Nie stresuje się już codziennie
Tylko tęsknię jak pomyślę o tych dobrych chwilach
Zachęcam Panią do rozważenia psychoterapii, by pogłębić świadomość o tym, co taki opis sytuacji dla Pani oznacza, w jaki sposób stanowi to dla Pani problem, skąd Pani zna podobne sytuacje. Wydaje mi się bowiem, że oprócz samego procesu żałoby czy też straty bliskiej osoby, którą po prostu trzeba przeżyć i na to potrzeba czasu, to też może tu być dla Pani jeszcze kilka innych kwestii, którymi mogłaby Pani dla siebie się zająć. Pozdrawiam serdecznie
a ja dlaczemu dopiero teraz Cię odkryłam ? Tyle lat używam jutuba ... :-(
A co powiesz na tezę, że właśnie teraz jest najlepszy na to czas? :)
@@NaszeRelacje no tak , w życiu nie ma przypadków 😅. Pozdrawki z wawki
:D Pozdrawiam serdecznie :)
Miś💗
❤
Pochodze z rodziny szczesliwej ale moj maz juz nie i jest spokojnym dyspota. Ja wybucham bo mam dosc a on po co krzyczesz. On po cichu nas niszczy. Dzici i mnie . Juz mam go dosc. Probowałam, niedziała. On mysli ze wszystko jest ok.
Przykro mi, rozumiem, że to dla Pani trudne. Jednocześnie myślę o tym, że różnie radzimy sobie z trudnymi emocjami - jedni wybuchają, a inni próbują tłumić. Życzę Pani, żebyście się Państwo w tych różnicach odnaleźli.
Fajnie sie slicha ale co jezeli ja twierdze i znajduje potwierdzenie ze moja druga polowa jest toksyczna a ona znajduje potwierdzenie ze to ja jestem toksyczny kto ma racje?
Nie wiem. Być może oboje?
Moim zdaniem najważniejsze jest to, co Pan zrobi z tym co o sobie słyszy, z tym co Pan sam o sobie myśli i z tym co Pan myśli o partnerce. Pozdrawiam
@@NaszeRelacje a czy to niebedzie za bardzo egoistyczne?
@@crewsipo myślę, że sprawdzenie jakie coś jest dla mnie, co mi dana sytuacja "robi" i co z nią chcę zrobić, jest przede wszystkim uczciwe i odpowiedzialne. Wówczas druga osoba może zrobić tak samo: powiedzieć jak to co ja robię wpływa na nią, co jej "robi", itd. Taki proces pomaga moim zdaniem być w kontakcie z drugą, więc dla mnie nie jest egoistyczny.
Co do chłodnego ojca (miałam, ale nic złego poza tym nie można powiedzieć) to reakcja może być wręcz alergiczna-panienka robi się bardzo wymagająca jeśli chodzi o tzw porozumienie duchowe i poświęcanie jej uwagi. Co oczywiście tez nie jest dobre bo normalnie młodzi panowie nie sa bardzo skłonni do odsłaniania się. Wygrywaja ci którzy potrafia dobrze ofiare zeskanować i dostarczyc jej tego czego oczekuje czyli narcyści i narcyzowaci uprawiający z upodobaniem bajkopisarstwo.
Dziękuję za podzielenie się. Pozdrawiam serdecznie