Medytuje od ponad 2 lat. Nie miało i nie ma wpływu na moje zaburzenia odżywiania. To daje inne benefity. Carni pogłebiło moje zaburzenia. Najbardziej pomaga zwyczajny looz z jedzeniem. Im bardziej się pilnowałem tym gorszy efekt.
Rozumiem, a jakie ty benefity dzięki temu wyłapałeś? No a jeśli medytacja nie wystarcza, to moim zdaniem chyba już to jest poziom pod psychoterapię, przepracowanie tego z psychologiem. Jak uważasz?
@@WinkowskiYT Korzyści takie jak wszyscy - lepsza koncentracja, wyciszenie dialogu wewnętrznego i jestem mniej impulsywny, więc zarządzanie stresem także na plus. Generalnie - skąd to wziąłeś że medytacja pomaga na zaburzenia odżywiania, bo pierwszy raz widzę taki argument. Osób które medytacją wyszły z zaburzeń odżywiania nie widziałem, zresztą nikt nie raportuje że nagle poprawi to relacje z jedzeniem. Psychoterapia? Może. Zależy też kto. Ja mam ADHD więc jak go nie leczyłem bo właśnie wychodziłem z założenia że big pharma itp. i słuchanie anonimów z internetu doprowadzalo do tego że próbowałem carni/Lion diet/ keto co się kończyło po czasie takimi nawrotami i załamką. Posty też robilem, co z tego że fajnie było po nich parę dni a później i tak wracałem do punktu wyjścia. Odkąd włączyłem farmakoterapię to ten problem nieco samoistnie zanikł i teraz jak mam ochotę na słodkie to chce mi się bananów, miodu itp. wiadomo pozwolę sobie na jakąś dobrą czekoladę czy małą puszkę coli ale to już nie jest tak że obzeram sie syfem by późnej się karać i tworzyć ten błędny cykl. I co najważniejsze - przestałem tym żyć. Przestałem uciekać w cukrowy raj. Przestałem się spinać że zjadlem czekoladę. To mi bardzo pomogło. Carni/keto może i pomoże ale zapychanie się tłuszczem to dalej zaburzenie, dalej czegoś jest w nadmiarze, dalej czym się obzeramy, jak nie cukrem to tłuszczem bo sorry ale żarcie kostki masła i mówienie że nie ma się problemu jest pozbawione logiki bo to zwykły zapychacz. Widziałem te "success stories" że ludzie się z tego leczyli carnivorem. Pytanie czy za 3-4 lata będzie to samo, wątpie. No i nie wiadomo jak to wygląda poza kamerami :)) Osoba z zaburzeniami będzie je mieć cale życie. Wykluczyć jest najłatwiej ale czy to świadomy wybór czy zwykła próba wyparcia problemu i zamiatanie pod dywan? Zaś cały czas problem istnieje bo tak mocno z nim pracujemy. Ze skrajności w skrajność Każdy musi odpowiedzieć sobie sam.
Na końcu materiału znajdziesz odpowiedź na to pytanie, skąd wiem, o tym, że medytacja pomoże (od dietetyka, którego cytuję na końcu wideo). Pomoże w odnalezieniu przyczyny, korzeni zaburzeń odżywiania. Rozumiem, jaką farmakologię można myśli? Srri? Powiem ci, że napisałeś świetne podsumowanie, aż sam się nad nim zastanawiam teraz 👍👊
👍
Dzięki za komentarz 🙂🍖
Medytuje od ponad 2 lat. Nie miało i nie ma wpływu na moje zaburzenia odżywiania. To daje inne benefity.
Carni pogłebiło moje zaburzenia. Najbardziej pomaga zwyczajny looz z jedzeniem. Im bardziej się pilnowałem tym gorszy efekt.
Rozumiem, a jakie ty benefity dzięki temu wyłapałeś? No a jeśli medytacja nie wystarcza, to moim zdaniem chyba już to jest poziom pod psychoterapię, przepracowanie tego z psychologiem. Jak uważasz?
@@WinkowskiYT Korzyści takie jak wszyscy - lepsza koncentracja, wyciszenie dialogu wewnętrznego i jestem mniej impulsywny, więc zarządzanie stresem także na plus.
Generalnie - skąd to wziąłeś że medytacja pomaga na zaburzenia odżywiania, bo pierwszy raz widzę taki argument. Osób które medytacją wyszły z zaburzeń odżywiania nie widziałem, zresztą nikt nie raportuje że nagle poprawi to relacje z jedzeniem.
Psychoterapia? Może. Zależy też kto. Ja mam ADHD więc jak go nie leczyłem bo właśnie wychodziłem z założenia że big pharma itp. i słuchanie anonimów z internetu doprowadzalo do tego że próbowałem carni/Lion diet/ keto co się kończyło po czasie takimi nawrotami i załamką. Posty też robilem, co z tego że fajnie było po nich parę dni a później i tak wracałem do punktu wyjścia.
Odkąd włączyłem farmakoterapię to ten problem nieco samoistnie zanikł i teraz jak mam ochotę na słodkie to chce mi się bananów, miodu itp. wiadomo pozwolę sobie na jakąś dobrą czekoladę czy małą puszkę coli ale to już nie jest tak że obzeram sie syfem by późnej się karać i tworzyć ten błędny cykl. I co najważniejsze - przestałem tym żyć. Przestałem uciekać w cukrowy raj. Przestałem się spinać że zjadlem czekoladę. To mi bardzo pomogło.
Carni/keto może i pomoże ale zapychanie się tłuszczem to dalej zaburzenie, dalej czegoś jest w nadmiarze, dalej czym się obzeramy, jak nie cukrem to tłuszczem bo sorry ale żarcie kostki masła i mówienie że nie ma się problemu jest pozbawione logiki bo to zwykły zapychacz. Widziałem te "success stories" że ludzie się z tego leczyli carnivorem. Pytanie czy za 3-4 lata będzie to samo, wątpie. No i nie wiadomo jak to wygląda poza kamerami :)) Osoba z zaburzeniami będzie je mieć cale życie.
Wykluczyć jest najłatwiej ale czy to świadomy wybór czy zwykła próba wyparcia problemu i zamiatanie pod dywan? Zaś cały czas problem istnieje bo tak mocno z nim pracujemy. Ze skrajności w skrajność
Każdy musi odpowiedzieć sobie sam.
Na końcu materiału znajdziesz odpowiedź na to pytanie, skąd wiem, o tym, że medytacja pomoże (od dietetyka, którego cytuję na końcu wideo). Pomoże w odnalezieniu przyczyny, korzeni zaburzeń odżywiania.
Rozumiem, jaką farmakologię można myśli? Srri?
Powiem ci, że napisałeś świetne podsumowanie, aż sam się nad nim zastanawiam teraz 👍👊
@@WinkowskiYT Nie ssri. Metylofenidat, to stymulant.
Ortoreksja to także część zaburzeń odżywiania ;)
Próbowałeś czystego karniwora, czy też luźniejszego podejścia, które omówiłem we vlogu numer 76?