Van Trauma naar Posttraumatische Stressstoornis - hoe herken je een PTSS - deel 4
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 4 ก.ค. 2024
- 1 op de 4 trauma slachtoffers ontwikkelt een chronische posttraumatische stressstoornis (PTSS). 3 op de 4 slachtoffers groeit over het trauma heen. Hoe herken je een PTSS? Ontdek het in deel 4 over trauma.
Abonneer je hier op dit TH-cam kanaal en klik het belicoon om geen enkele video te missen: tinyurl.com/abonneerYTkanaal
In deze video, deel 4 over trauma:
0:00 welkom
2:00 ontstaan PTSS
8:56 weerbaarheid PTSS
Deel 1 over trauma, met antwoord op de vraag wat is trauma, kun je terugkijken via deze video: • Hoe Trauma zich vastze...
Deel 2 over trauma: ooit was trauma hulp gericht op werken met de gebeurtenis Nu helpen we met de traumatische reacties in het lichaam. Ontdek hoe je je trauma effectief kunt helpen herstellen.
In deze video: • Herstel het Trauma Dee...
Deel 3 over trauma: vriendelijk zijn voor je getraumatiseerde delen, in deze video: • Trauma: vriendelijk zi... - แนวปฏิบัติและการใช้ชีวิต
Laat me weten wat je van deze video vindt? Wat vind je het meest nuttig?
Zelf heb ik een lichte vorm van PTSS, het valt mij alleen op hoe jij Post uitspreekt bij PTSS. Je zegt vooral Poost. Het is gewoon Post.
@@Girldorine dank je! Ik zal er op letten :) Denk dat ik nog te veel op zijn Engels denk bij PTSS.
👍🏼👍🏼👍🏼
Ik heb het nu bijna 3 jaar. Morgen weer de 3e reeks emdr in. Je legt precies uit hoe ik me voel, hoe ik denk. Overdag geen problemen, tot het schemerig wordt en ik in bed lig. Dat wint de angst. M’n lichaam is op om elke dag “aan” te staan, elke dag weer die angst van de overval. De herbelevingen vlakte steeds meer af, tot een paar weken terug. Ik ben weer terug bij af. Mezelf vergelijken met voor en na de gebeurtenis, het blijven denken “wat als..”, elke scenario met verschillende uitvluchten staan vast in m’n hoofd. Bij elk geluidje wordt ik banger en banger in de avond. Het niet alleen thuis durven zijn in de avond/nacht. Pfff. Wat zou ik een ander mens zijn geweest als ik 3 jaar “gewoon” had kunnen slapen, waar ik het nu met 4-5uur doe per nacht en vaak niet aaneengesloten. Andere willen je helpen, maar niemand begrijpt het hoe erg die angst is en dat hoe nuchter je overdag kan denken, dat totaal weg is in de avond,hoe goed bedoeld ook van andere. Ik ben kapot, m’n lijf is kapot. Ik wil weer die energieke vrolijke vrouw zijn. Al zou er maar 5-10% minder angst zijn, ik wil weer normaal kunnen leven en functioneren. Ja, ik heb er ook een verslaving voor bij gevonden, werken. Dingen op het werk (eigen zaak) steeds minder snel los kunnen laten, mezelf helemaal vastgeklampt wat weer effect heeft op het gezin.
@@svgr548 Wens je dat je je na die EMDR reeks weer een stuk beter gaat voelen, en het spijt mij dat je je al zolang zo voelt. Dank voor delen van je ervaring. Dat helpt anderen ook weer.
Zeer duidelijk. De gevoeligheid van een kind is ook een grote factor om deze ptss/ chronische stress.
Super duidelijk voor mij, neem dit meer naar binnenkort me eerste afspraak met
Dag wat een herkenning ik ben al zolang bezig om het contact met mijzelf te herstellen maar het lukt maar niet wat voelt het leven dan zinloos ook uitzichtloos ik herken zogezegd al die symptomen maar heb niet de diagnose nog
Één van de toegankelijke manieren om contact met jezelf te herstellen is door je je jongere zelf in je gedachten te halen en een moment te nemen om naar boven te laten komen wat je aan je jonge (kind) zelf waardeert. Soms helpt het ook om naar kinderfoto’s te kijken en waardering uit te spreken voor jezelf. Zomaar een suggestie. Ons brein reageert op beelden en zo’n foto kan helpen contact met kind zelf te leggen.
Ook voor mij zoo herkenbaar dit alles. Even gaat het wat beter met me na een bepaalde therapie.. maar val zo terug in de machteloosheid, mijn leven zo zinloos is, het geen vorm en inhoud weet te geven, terwijl ik hier zo hard aan werk, nu jaren. Een herinnering naar boven halen er zijn er zo weinig, heb een enkel fotootje en als ik erna kijk, kan ik er alleen maar om huilen. Zoveel talenten en niets gemanifesteerd, geen kids, nooit getrouwd, geen werk, geen relatie zelfs geen huisdier, en op een plek woon wat nooit de bedoeling was dat ik hier zou blijven. Ik kan alleen maar trots zijn dat ik t zo blijf proberen en het leven nog niet heb opgeven.
Dank je wel! U kunt het heel goed uitleggen , het lukt me zelfs mijn aandacht erbij te houden . Ik zal hem nog een paar keer opnieuw zien zodat het beklijfd.
Fijn om te horen! Bedankt.