Oby, tego mu życzę 🙂 A uważam, że utrzymanie wagi jest równie trudne co jej zgubienie...Natomiast 40 kg w 3 miesiące - według mnie ekstremalnie szybkie tempo 😱
Wszystko zależy od niego, życzę mu powodzenia. Ja mam do zrzucenia 15kg do prawidłowej wagi, to jest pikuś w porównaniu do innych, a jest mi ciężko bo błądzę, ale się nie poddaję. Dzięki Paulina że tu jesteś i Motywujesz mnie do walki ❤
Uwielbiam Twoje filmy i uważam, że mają na mnie działanie wręcz terapeutyczne. Jak tak słucham tego wszystkiego, to chyba pora przyznać się przed samą sobą, że moje zaburzenia odżywiania powstały już w dzieciństwie. Mieszkałam na wsi w małej społeczności, bardzo wcześnie zaczęłam dojrzewać, w 4 klasie podstawówki wyglądałam już bardzo dojrzale...dzieci nazywały mnie grubą. A ja na zdjęciach widzę dziecko bez cienia nadwagi z biustem. W liceum waga 53 kg i wydłubana twarz na zdjęciach klasowych. Bądź zamazana długopisem. Moje dziecko nie wie, jak wyglądałam, bo nie może tego zobaczyć. Na studiach wyprowadzka, wolność i dobicie do ok.80 kg. Później schudnięcie do 56 kg. Później ciąża i 90 kg. Później schudnięcie do 48 kg. Później pandemia i dobicie do 104 kg. Tak w skrócie przez całe życie. Teraz znowu walka, na razie 4 kg od niedzieli spadło, co mnie cieszy, ale wiadomo woda. Dziękuję Ci za Twoje filmy Paulinko, to dla mnie wielki relaks i motywacja, zawsze oglądam po pracy. Jesteś cudowna
Trudno Ci było daj sobie czas na schudnięcie.je dz wszystko (😊prawie) ale mało i nie często .trzy posiłki wystarczy .nie bądź dla siebie taką surowa.pij dużo wody , będzie dobrze 🥰 trzymam kciuki
Dobrze, że mowisz otwarcie o nałogu jakim jest obżarstwo. Chcialbym dodać jedynie, bazując na moim przykladzie, że nie zawsze osoby w nałogu są widoczne z daleka. Mam 30lat, 188cm wzrostu, waga 92kg obecnie i jest to moja prawidłowa waga (no, jeszcze 4kg i byłaby petarda). Jak zacząłem Ciebie ogladać ważyłem 107kg, było to we wrześniu tego roku. I teraz. Nikt by nie powiedział, że jestem w nałogu a po prostu "ten to lubi podjeść hehe". Od wielu lat ćwiczę, biegam, mam pracę wymagającą dużej aktywności (służby mundurowe) i myślę, że tylko dlatego udało mi się nie dobić do wagi 150+. Mam bardzo zaawansowany nałóg obżarstwa. (Niestety, wciąż miewam napady). Mój nałóg to były wieczne wyrzuty sumienia, non stop napady, potem jeszcze cięższe treningi. Mialem okresy podczas urlopów gdy przestawałem ćwiczyć, skupiałem się na napadach i odurzaniu (chyba tak moge powiedzieć) żarciem i uwierzcie, w 2 tyg. robiłem 10kg w górę. Dla mnie zjedzenie 10tys kalorii dziennie nie stanowiło i niestety nadal nie stanowi wyzwania. Dzięki Paulina za te rady, mam nadzieję, że będzie więcej filmów odnośnie uzależnienia. Nawet pogadanek, nawet powtórzonych refleksji ale to na prawdę bardzo, bardzo pomaga. Dobrze Wiesz, że pewne rzeczy trzeba powtarzać sobie setki razy aby wyjść z nałogu.
Uświadomienie sobie nałogu i przynanie przed samym sobą że ma się problem to połowa sukcesu. Trzymam kciuki w walce z nałogiem i życzę zdrowia. Sama mam pracę siedzącą przez co kg jeszcze łatwiej lecą w górę. Sama zajadam emocje. Od września walczę o swoje lepsze życie. Nawaga bardzo ogranicza. Muszę nauczyć się od nowa reakcji z jedzeniem.
Z tego krótkiego komentarza wydaje się, że być może nawet spełniał Pan kryteria diagnostyczne bulimii (czyli napady obżarstwa połączone z wyrzutami sumienia i zachowaniem kompensującym, niekoniecznie muszą to być wymioty, ale np. dodatkowe treningi). U mężczyzn zaburzeń odżywiania tym bardziej się często nie dostrzega, bo kojarzą się one z nastoletnimi dziewczynami i kryteria są opisane w sumie bazując na nich. Na chłopaków, którzy się zajeżdżają na siłowni i używają sterydów nawet nie ma diagnozy, choć psychologicznie to wydaje się to bazować na podobnych mechanizmach, co anoreksja, tylko że ideał mężczyzn to nie bycie szczupłym, a umięśnionym, a do diagnozy anoreksja wymagane jest BMI < 18,5. Spotkałam kilku mięśniaków z rozwaloną tarczycą czy po wylewie krwi, którzy się przyznali do substancji nielegalnych jak już byli w dużym strachu o zdrowie. Wydaje mi się, że zaburzeni odżywiania mogą nie być aż takie rzadkie u mężczyzn, tylko mniej dostrzegane. Życzę Panu zdrowia i dalszych sukcesów.:)
Ja mam inny problem. Zawsze byłam bardzo szczupła 50kg/173cm. Piękna sylwetka, długie nogi, gracja tancerki. A potem przyszła choroba neurologiczna brak siły by zejść po schodach + sterydy i zrobiło się 58kg. Potem zagrożona ciąża przytylam do 76kg. Potem krwotok przy cesarce. Niepełnosprawne dziecko i 3 lata rehabilitacji do dziś walcze. Siedząca praca, walka o to by dziecko utrzymało się w normalnej szkole - praktycznie 4-5 godzin jako nauczyciel. Dla siebie zostawało mi 45 minut. Aktywność fizyczna prawie żadna. Wszystko przed kompem. I w 15 lat zrobiło się 86kg. Pewnie nie robi to na was wrażenia ale ja mam dosłownie zwały tłuszczu. Mam ze 20 kg nadwagi. Obcierają mi się nogi. Próbowałam wrócić do tańca - poszłam na kurs z mężem. I skończyło się tragicznie. Dziecko potrzebowało nas w domu, moja mama nie dała rady nas zastąpić - jeden wieczór w tygodniu. Mężowi się spodobało więc kontynuował kurs ja wróciłam do domu. On schudł że 100 kg do 86kg. W domu dziecko odstawialo dantejskie sceny tatusiu nie wychodzi na kurs. A on zamykał drzwi i wychodził bo przecież należy mu się też coś z życia. Obsmiewal mnie, dokuczał że jestem gruba. Że nie tańczę bo by mnie to kosztowało wysiłek. Zamknęłam się w sypialni żeby go unikać i jego dokuczania. Wyprowadził się. Kontakt z dzieckiem to 15 minut dziennie + weekendy. Syn go jednak bardzo kocha i obwinia mnie. Nie oglądam zdjęć z młodości bo nie pamiętam już tamtej pięknej dziewczyny. Nie dane jej było za długo istnieć. Próbowałam jeszcze aqua aerobiku ale też się nie udało. Teraz cieszę się że mam psa.Z psem trzeba iść na spacer i to moja jedyna szansa na ruch. Pogodziłam się z losem a moim najlepszym przyjacielem została czekolada. Moja jedyna przyjemność w życiu złożonym z zarabiania pieniędzy, wspieraniu syna mamy i psa ze schroniska. Ja jako ja straciłam szansę istnienia jako jednostka. Kobieta z lustra to ja. Po prostu tamta śmiejąca się, dynamiczna istota sprzed urodzenia dziecka umarła przy porodzie. Nie ma jej. Zostałam ja wielkie rozczarowanie dla wszystkich, które nawet nie ma czasu na użalanie bo kto za mnie ten wózek popcha ? Chętnych brak. Dzięki Paulinie schudłam 3 kg. Mało wiem ale cieszy i to. Bez ruchu szanse na spektakularne rezultaty są iluzoryczne. Ale cieszę się i tym. Nauczyłam się mieć gdzieś opinie ludzi wokół mnie. Żadne z nich nie założy mojego chomąta na szyję i nie pociągnie za mnie mojego wozu. Więc krytykę niech też zatrzymają dla siebie. Cieszę się tymi 3 kg i zobaczymy może coś jeszcze spadnie ? Ja mam tak że godzinami nie jem i nie pije. Literalne 500 ml płynu w postaci kawy starczy mi do 22 a żeby się nie przewrócić to czekolada. Zaczęło się jak syn miał kilka miesięcy i tak trwa 15 lat. Kolejny dzień odznaczony po obowiązkach i i o 23 ja zaczynam jeść. Staram się zmienić dla siebie. By żyć jak najdłużej i może jeszcze zaliczyć parę dobrych chwil.
Bardzo przykra historia... Ciężko zaufać mężczyźnie. Niestety nie każdy jest w stanie udźwignąć sytuacje jakie przynosi los tylko oddala się jak tchórz... Niestety takich przypadków jest dużo za dużo. Ty za to robisz wszystko co możesz dzielnie i nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. Po różnych przeżyciach wiem jedno, nikt inny naprawdę nie da nam szczęścia, to zapewnić sobie możemy tylko my i tylko my możemy być dla siebie najlepszym przyjacielem. Ja nigdy nie doszłam do swojej formy życia, ale miałam małe sukcesy które zaprzepaściłam przez blokady umysłu i wiem jak trudno się je wspomina. Walczę dalej, nigdy nie jest za późno by robić małe kroki ku lepszemu. Pozdrawiam, głowa do góry 😊
Wiem, że ten komentarz w niczym Pani nie pomoże ale opisała Pani tutaj swoje życie i chciałam, żeby Pani wiedziała że nie zginęło to w masie innych komentarzy, że ktoś to przeczytał i życzy Pani żeby spotkało Panią w życiu jeszcze wszystko co najlepsze 🤍 Wierzę, że uda się Pani zawalczyć o siebie tak jak walczy Pani od lat o syna. Przytulam.
Przeżyłaś trudne chwile,pamiętaj że potrzebna jesteś dla siebie i syna zdrowa i radosna ( mimo tragedii) myśl o sobie ale nie rozczulaj się nad sobą. Tak się zdarza, w każdej sytuacji poszukaj czegoś dobrego,to pomoże.jedz wszystko tylko rzadziej i mniej.znajdziesz jeszcze bratnią duszę ❤, pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za Ciebie ❤️❤️🥰
A moim zdaniem ta odpowiedzialność rodziców to nie tylko nawyki żywieniowe, których nas uczono. Pamiętajmy, że niejednokrotnie przy problemach z wagą chodzi o zaburzenia odżywiania. Przykro to stwierdzać, ale to zaburzenia psychiczne które mają przeróżne podłoże. Lęk, brak wsparcia, za dużo lub za mało odpowiedzialności w okresie dziecięcym, „trudne czasy”, które nas jako dzieci nie powinny dotykać. Także uważam, że jak najbardziej powinniśmy dać sobie prawo do zdjęcia tego całego ciężaru odpowiedzialności za dzisiejszą otyłość z naszych barków - nasze decyzje i działania były i są podejmowane w środowisku, które nam stworzono, kiedy byliśmy dziećmi i nie mieliśmy na to wpływu. Może części z nas będzie dzięki temu łatwiej pogodzić się z pewnymi rzeczami i zmobilizować się do walki o siebie i swoje zdrowie :) Zaznaczę, że nie chodzi o wymówki - w tym każda osoba borykająca się z nadwagą jest mistrzem ;) Chodzi mi o to, że nie musimy o sobie myśleć, że to tylko nasza wina. Bo to nieprawda :)
Oczywiście, jeśli ktoś tak czuje i ma ku temu podstawy, to jak najbardziej. Pamiętaj, ze ja odnoszę się do swoich doświadczeń, ale oczywiście szanuję, że ktoś inny może mieć inne przeżycia. Każdy ma prawo do swoich odczuć i do swoich wniosków.
Kiedyś byłam na kolonii, pojechaliśmy na wypasiony odkryty basen a ja tak się wstydziłam że jako jedyna nie rozebrałam się do stroju. Siedziałam na ławce i z zazdrością patrzyłam na dziewczyny w bikini. Mam z tego okresu nagranie vhs - normalna! smutna dziewczyna, nawet bez nadwagi 😭 strasznie zrobiło mi się jej szkoda jak to obejrzałam po latach
Myślę, że pełnym sukcesem w odchudzaniu możemy nazwać stan, w którym jemy intuicyjnie, nie musimy liczyć kalorii, nie musimy skupiać się na jedzeniu, nie przeliczamy aktywności na kalorie, nie postrzegamy dnia bez treningu jako zmarnowany, nie myślimy o sobie jak o odchudzonej osobie tylko szczupłej, porzucamy irracjonalne lęki przed przytyciem, nie wypadamy z dobrych torów i nie wracamy na nie z każdym potknięciem, żyjemy aktywnie, a nie bywamy aktywni. Dopiero uwalniając głowę od obsesji na punkcie jedzenia, możemy mówić o pełnym sukcesie całego przedsięwzięcia. Takie jest moje zdanie. Proces odchudzania zaczyna i kończy sie w głowie. Dopóki głowa nie schudnie, nie będziemy żyć spokojnie. Jakiś czas temu z ciekawości przez ponad miesiąc liczyłam kalorie i co się okazało? Jeśli jest się osobą z ręką na sercu aktywną, to one nie zrobią nam kuku. Czy przyjmowałam 1800, czy 2700, wszystko się pięknie trzymało na miejscu. Takie są moje doświadczenia. 💪🏻😊
Zgadzam się całkowicie. Luz w głowie i świadomość, że zjedzenie ciasta w święta nie jest końcem świata, a zwykły spacer jest przyjemny i pomaga utrzymać wagę oraz dobre samopoczucie. Natomiast trzeba być ze sobą szczerym tzn. nie usprawiedliwiać tego, że zjadłam chipsy, bo miałam zły dzień i to inni są winni. Zjadłam to zjadłam, ale to nie powoduje, że potem rzucam wszystkie dobre nawyki, wyrzucam sobie, że jestem złą osobą, po prostu zycie toczy się dalej. Cieszy mnie, że coraz więcej jest w Internecie materiałów o takim zrównoważonym podejściu do odżywiania i aktywności. Jest szansa dla wielu osób na poukładane sobie w głowie na nowo.
Wszystko prawda, ja też zjem nieraz czipsów dzieci ale miseczkę a nie cala paczke,albo kawałek ciasta czy placki smażone, ale ja ok godziny dziennie ćwiczę, chodzę 10 tysięcy kroków codziennie i latam po schodach domu to też pale 😅
Ja od czerwca mam 15 kilo mniej i bardzo się boję, że coś pójdzie nie tak i waga zacznie rosnąć. Mój mąż cały czas mi powtarza, że jak będę jeść tak jak ostatnie pół roku to wszystko będzie dobrze i nie będzie efektu jojo,oby 💪🥰
Trzeba podejść pozytywnie. Dobre myśli robią dużo ❤❤❤ trzymam kciuki. Ja od początku mojej przygody z Pauliną mam -18.9 kg i jeszcze duża praca przede mną
Bardzo lubię Cię słuchać :) Jako osoba która żyła z bulimia przez 6 lat w czasach gdy nie było tak szeroko dostępnej wiedzy i zrozumienia problemu, fajnie zobaczyć że ktoś to rozumie i przezywał dokładnie tak samo jak ja. Czasami mam wrażenie jakbym słuchała swojej historii. Nigdy nie byłam otyła ale np brak przeżywania życia tu i teraz bardzo się zgadza. Tak naprawdę straciłam dużą część swojej młodości na taką fiksację na odchudzaniu i jedzeniu.
Mam 42 lata i rozumiem go. 31 maja br. 108 kg. Dzisiaj rano 76,8 kg i uwielbiam kupować koszule taliowane 😊 w rozmiarze M 😁 Żałuję, że dopiero teraz to zrobiłem.
Tak, zgadzam się. 40 kg w 3 miesiące to mega dużo, szczerze to nawet nie sądziłam, że to możliwe, bo o ile na początku zawsze te kilogramy elegancko spadają, to po jakimś czasie, gdy nadwaga się zmniejsza, to jednak organizm wykazuje pewien opór i już nie oddaje tkanki tłuszczowej tak łatwo. Niemniej fajny, wytrwały chłopak ☺️ Widać, że jest szczęśliwy i dużo się nauczył, także wielkie gratulacje dla niego 👏
26:44 I w tym momencie uświadomiłam sobie jakie te słowa są prawdziwe. Jako osoba zmagająca się z bulimią, która potrafi robić 5-cio dniowe fasty tylko po to żeby potem niekontrolowanie zajesc je w weekend podczas napadu. Wpadłam w taką obsesję na temat swojego ciała, żywienia, że gdzieś zgubilam siebie. Denifinowalam się tylko poprzez zjedzone kalorie i cyferki na wadze. Pamiętam jaką kiedyś jedzenie sprawiało mi przyjemność.. Nie nie mówię o obżarstwie, bo to nigdy przyjemność nie byla i nie będzie. Mówię o tym kiedy jadłam to, co chciałam, w normalnych ilościach, bez tak dużego ograniczania i oszukiwania wszystkich że dzisiaj już jadłam lub przeciwnie, że nie jadłam. Jedzenie nie było dla mnie cierpieniem tak jak teraz. Błędne koło- głodowka konczy się napadem, a napad tylko potęguje moją chęć ukarania siebie i glodzenia. Dążenia do jak najszczuplejszej sylwetki, najmniejszej wagi nie ważne jakim kosztem. Ale jak mogę się oszukiwać, że tym razem magicznie napadu nie będzie? Że znowu moje nic nie jedzenie nie pójdzie "na marne"? Muszę przestać się oszukiwać, że glodzenie się jest czymś dobrym. I teraz zdalam sobie sprawę, że nawet szczuplejsza, wymarzona sylwetka, nie sprawi, że będę szczęśliwsza jeżeli teraz nie jestem. Jak powiedziałas- zmiany muszą najpierw zajść w głowie. A wymarzone ciało będzie takim samym cierpieniem w głowie jak to które mam teraz, jeżeli nie przestanę być na tym punkcie tak obsesyjna. Dziękuję Ci bardzo za to co robisz, nawet nie wiesz ile mi uświadamiasz
Fajnie że pokazujesz historie innych osób. Super. I uważam że, to niebezpieczne, niezdrowe tempo. Efekty ok. Na pewno sie człowiek cieszy. Tylko jesli chce sie na stałe schudnąć to trzeba to rozlozyc w czasie. I przyznaje że sama też doszłam do tego po wielu latach po wielu próbach i porażkach. Pozdrawiam ❤️❤️❤️
Paulinka Twoje kolejne podejście i mnie zmotywowało do odchudzania . Przez ostatnie 5 tygodni zeszło 5,2 kg . Chciałabym w ciągu kolejnych 6 miesięcy zgubić jeszcze 15 kg pandemicznego tłuszczu i znów zmieścić się w stare sukienki które póki co leżakują w piwnicy 😂
Ale mi miło, dzięki wielkie! Ty akurat (mimo że internetowo) pamiętasz mnie z czasów największej wagi. Pamiętam, jak wstydziłam się pokazywać nawet moje rośliny, bo miałam tak obrzmiałe i grube dłonie. Trzymam kciuki, dawaj znać jak Ci idzie! 💕
Ja pół roku temu oddałam wszystkie ciuchy koleżance, i teraz chudne bardzo ładnie i powoli na wadze nie widać ale w obwodach mega cm lecą, i widzę po ciuchach. Ale ćwiczę regularnie i widać buduję mase mięśniowa 😊
Matko 40 kg. Ja od 27 lipca do 11 listopada schudłam 8 kg... Uważam to za sukces... Moj mały sukces. Wczoraj właśnie w filmiku na moim kanale o tym mówiłam. Co nie było łatwe... Dać sobie komplement...
8 kg to baaardzo dużo, nie porównujmy się z nimi. Super, że uważasz to za sukces, bo takie to jest. Powinnaś być z siebie bardzo dumna! Oby udało się utrzymać wagę 🥰
@@katarzynagajek-cichecka3915 może właśnie nie powinna być to walka tak jak mówiła Paulina. Tylko normalność z lepszymi nawykami np w zasadzie 80% na 20%. Kochajmy swoje ciało, nie róbmy czegoś wbrew jemu typu za karę, za te chipsy nie będę jeść nic do końca dnia albo do obiadu, ale może dla ciała i z miłości, bo przecież więcej kg to więcej ciałka do kochania. ❤️ Myślę że naprawdę tak jest im więcej przybywa kg tym więcej miłości i pokory, zrozumienia, współczucia potrzeba.
Paulino, poza rozsądnym podejściem do odchudzania, uważam, że masz też bardzo rozsądne podejście ogólnie do życia. W twoich słowach o innych i w opowieściach o sobie widzę duży szacunek na ludzkiej natury i dużo dystansu do siebie i życia. Dzięki za kolejny dobry materiał :)
Ten odcinek cofnął mnie w czasie do liceum. Pomiędzy 1 a 2 klasą w wakacje przytyłam 15 kilogramów (ogromne problemy w rodzinie, żałoba, zajadanie ogromnego stresu), i się zaczęło. Też panicznie bałam się zdjęć, nie jadłam niczego przy ludziach, w szkole piłam tylko gorzką herbatę i nie jadłam śniadań, ledwo funkcjonowałam, po prostu jak zombie na automacie. Wstydziłam się siebie, starałam się być wręcz niewidoczna. Do tego to był początek lat 90 i wszelkie diety głodówkowe były strasznie modne, przeszłam wiele z nich, jakieś koktajle z proszku zamiast posiłków, picie trzech bobofrutów dziennie, robienie niezliczonej ilości powtórzeń brzuszków bez żadnych innych sensownych aktywności fizycznych. Cudem nie nabyłam większych zaburzeń odżywiania niż mam. To był trudny czas, długo walczyłam z kompleksami, a z wagą od tego czasu już zawsze, czasem bardziej czasem mniej, ale z wiekiem jest coraz trudniej utrzymać wagę, ale teraz pomimo nadwagi czuję się ze sobą o niebo lepiej niż wtedy. Nigdy nie chciałabym się cofnąć do mojej młodości. Tak sobie myślę że odchudzanie w wielu przypadkach powinno się zacząć od wizyty u psychoterapeuty, bo u mnie zdecydowanie problemy psychiczne były u podstaw. Co do twarzy i reszty ciała mam dokładnie tak samo, szczupła twarz, góra, też długo nie widziałam u siebie przytycia, dopiero po ciuchach i zdjęciach właśnie i zawsze w formie szoku.
Nieźle 40 kg w 3 miesiące😊 huśtawka emocjonalna, też często to przeżywam😮Niedawno schudłam 20 kg w 6 miesięcy, ale znowu przybrałam 7 kg w kolejne 6 miesięcy. Chcę wrócić na dobre tory, ale nie jest łatwo😢 Takie historie pomagają dostrzec istotę sprawny i próbować schudnąć😊pozdrawiam serdecznie
Uważam, że im wolniejszy proces gubienia kilogramów, tym większa szansa na utrzymanie niższej wagi. Oczywiście, jeśli nie wrócimy do starych, złych nawyków.
Fajnie było posłuchać historii zmagań z wagą z perspektywy faceta. Ten system, który pozwolił Mandziowi schudnąć tak dużo w tak krótkim czasie rzeczywiście mega restrykcyjny ale może męski organizm lepiej znosi takie restrykcje, no nie wiem. P.S. mój mózg też tak mnie sabotuje 😆 śmiechłam na końcu serdecznie
wydaje mi się, że jdnak zbyt duże, skoro waga wróciła:( ale teraz oby było już z nm ok:( okrutnie się z nim obszedł internet. Nie lubię tej kultury fatfobii i poniżania ludzi otyłych. Naprawdę nie rozumiem, komu miałoby to pomóc w zmianie.
Oj, to prawda, że w tłuszczu magazynują się emocje... A te 40 kiloski w 3 miesiące to bardzo szybko, nawet za szybko, ale weż pod uwagę, że to młody chłopak, więc i masa mięśniowa większa, do tego też szybciej przyrastająca i szybciej spalająca tłuszcz. Grunt, że się ogarnął, kibicuję mu bardzo, świetna inspiracja dla innych!
Ja zrzuciłam 11-15kg w półtora miesiąca, startując z dużej wagi, jak Twoja. Było lato, gorąco, miałam pracę marzeń, byłam szczęśliwa i zrelaksowana, praca w ruchu, jadłam raz, dwa razy dziennie wszystko, były i fast foody. Mój post trwał 12-24, nie byłam głodna, energii full. Trzyma się spadek od 3 lat.
Bardzo lubie Twoje filmiki, a zostaje szczegolna fanka tych odcinkow, gdzie komentujesz to, co ktos mowi, robi. Jak tutaj. Albo w Kanapowczyniach. Mam poczucie, ze otaczasz taka jakby opieka kogos, kogo komentujesz. Mowisz prosto z serca - tak ja to odbieram. A sam Mandzio wydaje sie swietnym chlopakiem, zycze mu powodzenia. Pytanko mam: czy Ty sama go znalazlas i postanowilas dodac swoja wiedze do jego filmiku? Ktos Ci podrzucil i zaproponowal to czy moze on sam? ;)
Zarówno przerażające jak i fascynujące jest to jakim procesem jest odchudzanie się. Schudłem zaledwie 5 kg, co jest prawie niczym przy wadze początkowej 115 kg, ale moje rozumienie odżywiania zmieniło się bardzo mocno, trochę ograniczyłem cukier, troche ogarnąłem co jest dla mnie dobre co nie, trochę zmniejszyłem wielkość porcji, wszystko tylko po trochu przez co ważne nadal ponad 100 kg ale czuję, że to zmiany raczej zaszły na stałe lub na długi okres czasu. Napoje słodzone stały się za słodkie do wypicia, zacząłem pić więcej wody i takie drobne rzeczy. Przerażające jest jak dużo przede mną i jak bardzo widać, że to jest stopniowa zmiana, nie realna do przyswojenia na raz, na dwa trzy na trzy razy.
I super, najważniejsze są te małe zmiany i procesy. Dobry jest erytol do słodzenia zamiast cukru nie ma kalorii i mniej go użyjesz bo słodszy. Potem nie będziesz słodzika potrzebował. Potrzeba świadomosci kiedy się podjada i co i w jakim stanie psychicznym. Właśnie zamiast napoju woda lub herbata. Ja nawet w gościnie jem tych ciast i ciastek.
Witam Wszystkich, 40 kg w 3 miesiące - oj, ciężko. 1 kg to ok 7000 kcal. 40 kg to utrata 40 * 7000 kcal 40 kg to 280 000 kcal aby "zgubić" 280 000 kcal przez 90 dni (3 miesiące) potrzeba dziennie mieć deficyt kaloryczny na poziomie 3100 kcal. Jeśli dieta "odchudzająca" wynosiła ok 1500 - 2000 kcal to oznacza dzienne "spalanie" na poziomie 4500 - 5000 kcal. Pewnie jest to możliwe, ale bardzo ciężkie do osiągnięcia (bez dodatkowej aktywności fizycznej wręcz niemożliwe).
Ale takie wyliczenia trochę nie mają sensu, bo to 40 kg to nie sama tkanka tłuszczowa, ale również woda oraz treści jelitowe, pewnie też trochę mięśni, więc tak naprawdę nie wiadomo ile z tego to tłuszcz, więc deficyt był na pewno mniejszy niż te 3000 kcal 😊 nie zmienia to faktu, że tempo bardzo szybkie i tak jak 3 miesiące, oby efekt się utrzymał
Jeżeli mówisz że to jest kosmiczne i wspominasz o 10 kg na miesiąc czy 40 w 3 miesiące to posłuchaj co ja robiłem, odchudzam się przy pomocy głodówek, przy otyłości, organizm wszystko czerpie z nagromadzonego tłuszczu. Jak wchodziłem na głodówkę to w 4 dni straciłem na wadze 9.8kg, na 21 dniowej głodówce - 24.8kg, robiłem ją kilka razy, efekty niesamowite. Tylko to wszystko przy ogromnej wadze, zaczynałem od 195kg. Pomiędzy głodówkami okno żywieniowe 20/4, 2 miesiące odpoczywania po głodówce i potem kolejna głodówka. Polecam.
Byłam na takich wczasach odchudzających to był dramat! Dieta 850-930 kalorii dla każdego dziecka nie ważne czy miałaś 9 czy 15 lat niezależnie od płci.
To dziwne uczucie że ten ktoś ze zdjęcia to nie Ty. Inaczej się odczuwa swoje ciało a inaczej jest je widzieć, zwłaszcza gdy omija się każde lustro a ubrania kupuje online. Myślałam że ja tak tylko mam. I udawanie w sklepie że się kupuje słodycze albo inne przekąski dla kogoś. Tak sobie uświadamiam teraz że to już granica uzależnienia jak alkoholizm itp
Paulina mam dwie bardzo otyłe koleżanki, nie wiem jak z nimi rozmawiać. One są zazdrosne o mój wygląd, i mówią caly czas że już taka jestem że niby jem co chce, objadam się słodkim i taka już jestem że nie tyje 😅ja im mówię że nie jem ciast, pączków, drożdżowek, ale one jakby się tłumacza że lubia sobie zjeść że to tamto ale uszczypliwości są w moim kierunku
Jesli ktos sie w ogole nie rusza i ma tak ogromna wage to 10kg, 20 kg to jest doslownie nic, to leci bardzo szybko. Ludzie co waza 130kg potrafia w niecale pol roku zgubic ze 30kg bo nagle jedza prawidlowo, z deficytem i sie ruszaja regularnie, to leci bardzo szybko. Potem zwalnia przy 100kg mniej wiecej. Jest pelno takich historii tbh. Ja kiedys zlecialam w miesiac 10kg... IF jest dieta, ludzie sie tak odzywiaja dekadami bo im pasuje. Znalam osobe ktora to stosowala pol zycia, i stosuje pewnie nadal. IF to jest dieta. Byc moze nie tak restrykcyjne okienko, ale nadal IF to dieta, nie odchudzajaca, tylko sposob odzywiania.
Nie podoba mi się demonizowanie głodówki, która jest ogólnie bardzo zdrowa i dobra dla nas. Zgadzam się, że nie jest to sposób na odchudzanie, a na oczyszczanie organizmu. Jeśli podejdzie się do tego przygotowanym i z wiedzą lub specjalistą to rezultaty będą świetne, ale nie w odchudzaniu.
Zgadzam się! Przecież to ta „gruba” Paulina podjęła walkę i podołała i dlaczego miałabyś się od niej odcinać skoro to ta „gruba” Paulina wykonała kawał roboty
Potem zatrzymała mi się waga -27 na 85 kg potem wyjechałam do pracy i przestałam ćwiczyć ,ale waga utrzymała mi się przez 15 lat i kiedy przestałam przez miesiąc pracowac waga powróciła 100 kg i przekwit się zaczął . Teraz borykam się z chormonami i tarczyca . Zażywam jod i widzę poprawę powolna ale poprawę , myśle ze chormony się normują . Ponieważ już nie chodzę do lekarzy , bo chcieli mnie nafaszerować tabletkami . Pozdrawiam
Ja zawsze byłam bardzo szczupła, miałam niedowagę. Nie jadłam nigdy słodyczy, nawet jako dziecko, bo ich nie lubiłam. Nikt mi ich nie zabraniał, po prostu wszystko było dla mnie za słodkie. Dopiero w czasie studiów mimo studenckiego żywienia nagle waga mi skoczyła bez większego powodu. Nigdy nie miałam nadwagi. Moja waga jest w normie, ale czuję się z tym bardzo źle. Nie psychicznie, nie dlatego że źle wyglądam (bo wiele osób mówi, że wyglądam nawet trochę lepiej), ale fizycznie jakoś nie mogę się pogodzić z tym poczuciem, że jakoś stałam się cięższa o te parę kilo 😆 Jest mi jakoś "ciężej" się poruszać. Mimo alergii na wszystko co zdrowe też próbowałam się jakoś odchudzać, co tylko skutkowało reakcją alergiczną. Nic nie schudłam mimo że naprawdę pilnowałam się zasad. I w pewnym momencie po prostu przestałam "dojadać" na siłę obiady. I kurcze, udało mi się trochę schudnąć! Po prostu nie wciskam nic na siłę. Całe szczęście mam mojego wspaniałego chłopaka, który zazwyczaj ratuje mnie z opresji i kończy jedzonko za mnie 😂 Także nie zawsze stosowanie diety i pilnowanie kalorii jest konieczne. Z czasem też zaczynamy się czuć syci po mniejszej porcji, jak przestajemy w siebie wpychać na siłę.
Trzeba pamiętać, że jeśli on rzeczywiście jadł tylko na wynos, pewnie fastfoody jak przytył do 146kg to mógł 10kg schudnąć z opuchlizny, zatrzymanej wody i wzdęć. Plus szybko przytył do tych 146kg.
Matko i córko... Przecież to są jakieś rekordy Guinessa z tymi 40kg w 3 miesiace 😵💫 gratuluję kazdemu, kto się w końcu uporał oraz każdemu kto wciąż "walczy" ze swoimi demonami.
Jestem teraz w ogromnym ciągu jedzeniowym, bo posypalo mi sie zycie i kurde, ogladam to i plakac mi sie chce, ze inni potrafia, a ja tyle lat zmarnowalam i nadal nic :c
widziałaś mój film o tym, jak radzę sobie z przerywaniem błędnego koła obżarstwa? może coś pomoże th-cam.com/video/61l_JQIQUuA/w-d-xo.htmlsi=0EU9gkhawGPHl3Al
@@paulinagladyszobejrzane, notatki zrobione, od jutra probuje znowu. Waze 108 kg, mam rozwalone zdrowie przez otylosc :c potrzebowalam to napisac, trzymaj za mnie kciuki
Hm, nie chce podważać osiągniętego wyniku, efekt jest niesamowity i oby byl trwały. Ale podobno żeby stracić 1kg masy tłuszczowej potrzebujeny sumy deficytu ok. 7 tys. kcal. 40 kg w 3 miesiące wymagałoby wówczas 40x7000/90 = ok. 3100 kcal deficytu dziennie. To moze byc wiecej niz calkowite dzienne zapotrzebowanie. Albo ćwiczył baaardzo dużo albo coś tu się nie zgadza 🤔
Ale jeszcze woda zgromadzona w ciele, złogi jelitowe, których też potrafi być dużo... To nie tylko tłuszcz on zrzucił 😉 Niemniej jednak 40kg w 3 miechy to strasznie dużo...
Moja młodość i dorastanie przypadły na te same lata co u ciebie. Zawsze byłam większa nie za sprawą nadwagi tylko mięśni. To one sprawiały że byłam duża. Jestem ogromnie wdzięczna rodzicom starszej siostrze że nigdy nie mówili że jestem gruba. Wraz z siostrą mamy geny taty i jesteśmy takie zbite miesite, w pełni to akceptuje. Mama która przez problemy zdrowotne bardzo schudła zawsze powtarzała że chciałaby zdrowo wyglądać i nam tego zazdrości. Gdy po raz pierwszy poszłam do dietetyki aby schudnąć kg po ciąży okazało się że uwaga mieli rację jestem taka miesna. Nawet dietetyczka myślałam że coś trenowałam bo mam bardzo rozbudowane mięśnie i ciężki szkielet. 🎉
Wszystko prawda, dużo zależy od genów jak nie 80%naszego wyglądu. Ja mam od dziecka bardzo chude dłonie i nadgarstki i figure skrzypiec bryczesy, nie zależnie ile ważę te wgłębienie w biodrach i bryczesy są. Moje dzieci odziedziczyły po mnie to wgłębienie w biodrach. Dobrze się zważyć na wadze która pokazuje skład ciała bo często mięśnie są cięższe niż tłuszcz ale zbite. Teraz moja waga nie rusza a cm lecą jak szalone i po ciuchach widzę że luźne, ale ja ćwiczę regularnie i widać mięśnie rosną, chociaż u mnie to kosci lekkie.
@@asta7874 masz sto procent racji z tą wagą. U mnie waga zatrzymała się na rok, i ja głupia nie zauważyłam że waga się nie rusza ale ciało się zmienia 🤦🏼♀️ zawsze chciałam mieć tryczesy i takie biodra więc zazdroszczę na maksa
@@mrr1890 a ja całe życie kompleksy z tego powodu również dlatego że mój brat mi dokuczał jak byłam nastolatka że mam wielką d.. Było to bardzo przykre a obecnie brat mega gruby, karma wraca.
Nigdy nie akceptowałam siebie- ani ważąc 53 kg ani powyżej 80 kg. Kiedy miałam 11 lat urósł mi biust i przez całą podstawówkę na szkolnych zdjęciach pomiędzy rówieśnikami wyglądałam jak młoda wychowawczyni klasy, a nie uczennica. Minęło kilka dekad, a ja nadal nienawidzę tych zdjęć. Chciałabym zapomnieć, jakim pośmiewiskiem byłam wtedy w szkole z powodu takiego wyglądu, bo koleżanki były delikatne, drobne i dziewczęce, a ja wyglądałam jak stara cycata, dupiata baba- chociaż nie miałam nadwagi 😢
Ja też mam i miałam duży biust. W podstawówce większy od nauczycielek,ale nigdy się go nie wstydziłam, mało tego, zawsze był komplementowany zarówno przez dziewczyny jak i chłopaków. Może Twój biust to była tylko zaczepka dla kolegów, a chodziło o coś innego.
Biust to geny. Ja mam 45lat i biust małej dziewczynki, ciężko staniki kupić bo obwód normalny a miseczki takie małe że wszystkie za luźne 😢moj maz już przyzwyczajony, jak chudne to od razu cycki lecą a już nie ma z czego. Za to zawsze miałam kompleksy że duzy tylek 😢
Ja jako cycatka właśnie chciałabym miec duzy tyłek a mały biust bo: można chodzić bez stanika, jak się ma duży tyłek to również większe biodra a co za tym idzie bardziej kobieca sylwetka, na zdjęciach od pasa w góre wychodzi się szczupło, mozna nosić oversizowe swetry i nie wygląda się jak namiot. Duzy biust to najczęściej sylwetka, która jest "mocna" na górze co sprawia, że człowiek wygląda topornie, nie ma kompletnie ciuchów na kobiety z dużym biustem, wszystko co jest dobre w biuscie w brzuchu ma 20cm za dużo, ubierzesz zwykła sukienke ze zwykłym dekoltem to na duzym biuscie wyglada jak świecenie cycami, golfy, swetry odpadają... wszelkie dekolty zawze w literę V...no i ramiączka ramiączka muszą być szeroki, aby przykryć ramiączka stanika szerokie na 1.5cm....O garbieniu się nie wspomnę. Chętnie się zamienię. @@asta7874
No nie wiem,zobaczymy za kilka lat czy to się utrzyma.Takie chudnięcie i takie posty przerywane są stresorem dla organizmu i ciało nie rozumie co się dzieje.Potem jak włączy mu się mega głód i napady na jedzenie to się zdziwi.
Post przerywany jest ok ale okno żywieniowe nie 5 godzin, litości to nierealne. Jeśli jest zbilansowana dieta to można spokojnie się przestawić bez napadow głodu.
Przyznam ze nie lubię sluchac jak ktos analizuje czyjes proby podchodzenia do zrzucenia wagi aczkolwiek nie obrazilas go w zadnym stopniu.Zwyczajnie uwazam ze wrzucil ten material bo chcial sie oczyscic i opowiedziec przez co przeszedl.Moze troche na pamiatke dla siebie.Ja szukam motywacji i wspominam swoje hardzo udane proby albo porazki ktorych bylo wiecej .Niestety nic mnie nie mobilizuje na dluzej niz ten wieczor np.Koszmar
Oczywiście, że nie obraziłam go w żadnym stopniu, absolutnie nie miałam tego w planach ☺️ Poza tym, moim celem nie była analiza, raczej poznanie czyjejś historii
Skóra jak to skóra, pewnie wygląda jak skóra po takim odchudzaniu. Nie każdemu zależy na idealnie napiętej skórze, szczególnie kiedy ma się świadomość ile się schudło
co myślicie, czy Mandzio utrzyma te efekty?
Mam taką nadzieję, zasługuje na to żeby móc normalnie funkcjonować, to super facet 😊
Oby, tego mu życzę 🙂 A uważam, że utrzymanie wagi jest równie trudne co jej zgubienie...Natomiast 40 kg w 3 miesiące - według mnie ekstremalnie szybkie tempo 😱
Wszystko zależy od niego, życzę mu powodzenia. Ja mam do zrzucenia 15kg do prawidłowej wagi, to jest pikuś w porównaniu do innych, a jest mi ciężko bo błądzę, ale się nie poddaję. Dzięki Paulina że tu jesteś i Motywujesz mnie do walki ❤
@@annakazmierczak519łączymy się kochana razem ja mam do zgubienia jeszcze 20 z 30❤❤❤
@@annakazmierczak519przyłączam się.
Uwielbiam Twoje filmy i uważam, że mają na mnie działanie wręcz terapeutyczne. Jak tak słucham tego wszystkiego, to chyba pora przyznać się przed samą sobą, że moje zaburzenia odżywiania powstały już w dzieciństwie. Mieszkałam na wsi w małej społeczności, bardzo wcześnie zaczęłam dojrzewać, w 4 klasie podstawówki wyglądałam już bardzo dojrzale...dzieci nazywały mnie grubą. A ja na zdjęciach widzę dziecko bez cienia nadwagi z biustem. W liceum waga 53 kg i wydłubana twarz na zdjęciach klasowych. Bądź zamazana długopisem. Moje dziecko nie wie, jak wyglądałam, bo nie może tego zobaczyć. Na studiach wyprowadzka, wolność i dobicie do ok.80 kg. Później schudnięcie do 56 kg. Później ciąża i 90 kg. Później schudnięcie do 48 kg. Później pandemia i dobicie do 104 kg. Tak w skrócie przez całe życie. Teraz znowu walka, na razie 4 kg od niedzieli spadło, co mnie cieszy, ale wiadomo woda. Dziękuję Ci za Twoje filmy Paulinko, to dla mnie wielki relaks i motywacja, zawsze oglądam po pracy. Jesteś cudowna
Trzymam kciuki aby ci się udało. Musisz zacząć jeść zdrowo wtedy nie będzie takiego jojo
@@karatka2821 dokładnie mnie ważenie doluje, więc wolę się mierzyć
Trudno Ci było daj sobie czas na schudnięcie.je dz wszystko (😊prawie) ale mało i nie często .trzy posiłki wystarczy .nie bądź dla siebie taką surowa.pij dużo wody , będzie dobrze 🥰 trzymam kciuki
Życzę powodzenia, nie przesyłam złotych rad tylko trzymam kciuki za ciebie 🤞👍
I jak Ci idzie?
Dobrze, że mowisz otwarcie o nałogu jakim jest obżarstwo.
Chcialbym dodać jedynie, bazując na moim przykladzie, że nie zawsze osoby w nałogu są widoczne z daleka.
Mam 30lat, 188cm wzrostu, waga 92kg obecnie i jest to moja prawidłowa waga (no, jeszcze 4kg i byłaby petarda). Jak zacząłem Ciebie ogladać ważyłem 107kg, było to we wrześniu tego roku.
I teraz. Nikt by nie powiedział, że jestem w nałogu a po prostu "ten to lubi podjeść hehe". Od wielu lat ćwiczę, biegam, mam pracę wymagającą dużej aktywności (służby mundurowe) i myślę, że tylko dlatego udało mi się nie dobić do wagi 150+. Mam bardzo zaawansowany nałóg obżarstwa. (Niestety, wciąż miewam napady). Mój nałóg to były wieczne wyrzuty sumienia, non stop napady, potem jeszcze cięższe treningi. Mialem okresy podczas urlopów gdy przestawałem ćwiczyć, skupiałem się na napadach i odurzaniu (chyba tak moge powiedzieć) żarciem i uwierzcie, w 2 tyg. robiłem 10kg w górę. Dla mnie zjedzenie 10tys kalorii dziennie nie stanowiło i niestety nadal nie stanowi wyzwania.
Dzięki Paulina za te rady, mam nadzieję, że będzie więcej filmów odnośnie uzależnienia. Nawet pogadanek, nawet powtórzonych refleksji ale to na prawdę bardzo, bardzo pomaga. Dobrze Wiesz, że pewne rzeczy trzeba powtarzać sobie setki razy aby wyjść z nałogu.
Uświadomienie sobie nałogu i przynanie przed samym sobą że ma się problem to połowa sukcesu. Trzymam kciuki w walce z nałogiem i życzę zdrowia. Sama mam pracę siedzącą przez co kg jeszcze łatwiej lecą w górę. Sama zajadam emocje. Od września walczę o swoje lepsze życie. Nawaga bardzo ogranicza. Muszę nauczyć się od nowa reakcji z jedzeniem.
Z tego krótkiego komentarza wydaje się, że być może nawet spełniał Pan kryteria diagnostyczne bulimii (czyli napady obżarstwa połączone z wyrzutami sumienia i zachowaniem kompensującym, niekoniecznie muszą to być wymioty, ale np. dodatkowe treningi). U mężczyzn zaburzeń odżywiania tym bardziej się często nie dostrzega, bo kojarzą się one z nastoletnimi dziewczynami i kryteria są opisane w sumie bazując na nich.
Na chłopaków, którzy się zajeżdżają na siłowni i używają sterydów nawet nie ma diagnozy, choć psychologicznie to wydaje się to bazować na podobnych mechanizmach, co anoreksja, tylko że ideał mężczyzn to nie bycie szczupłym, a umięśnionym, a do diagnozy anoreksja wymagane jest BMI < 18,5. Spotkałam kilku mięśniaków z rozwaloną tarczycą czy po wylewie krwi, którzy się przyznali do substancji nielegalnych jak już byli w dużym strachu o zdrowie. Wydaje mi się, że zaburzeni odżywiania mogą nie być aż takie rzadkie u mężczyzn, tylko mniej dostrzegane.
Życzę Panu zdrowia i dalszych sukcesów.:)
Ja mam inny problem. Zawsze byłam bardzo szczupła 50kg/173cm. Piękna sylwetka, długie nogi, gracja tancerki. A potem przyszła choroba neurologiczna brak siły by zejść po schodach + sterydy i zrobiło się 58kg. Potem zagrożona ciąża przytylam do 76kg. Potem krwotok przy cesarce. Niepełnosprawne dziecko i 3 lata rehabilitacji do dziś walcze. Siedząca praca, walka o to by dziecko utrzymało się w normalnej szkole - praktycznie 4-5 godzin jako nauczyciel. Dla siebie zostawało mi 45 minut. Aktywność fizyczna prawie żadna. Wszystko przed kompem. I w 15 lat zrobiło się 86kg. Pewnie nie robi to na was wrażenia ale ja mam dosłownie zwały tłuszczu. Mam ze 20 kg nadwagi. Obcierają mi się nogi. Próbowałam wrócić do tańca - poszłam na kurs z mężem. I skończyło się tragicznie. Dziecko potrzebowało nas w domu, moja mama nie dała rady nas zastąpić - jeden wieczór w tygodniu. Mężowi się spodobało więc kontynuował kurs ja wróciłam do domu. On schudł że 100 kg do 86kg. W domu dziecko odstawialo dantejskie sceny tatusiu nie wychodzi na kurs. A on zamykał drzwi i wychodził bo przecież należy mu się też coś z życia. Obsmiewal mnie, dokuczał że jestem gruba. Że nie tańczę bo by mnie to kosztowało wysiłek. Zamknęłam się w sypialni żeby go unikać i jego dokuczania. Wyprowadził się. Kontakt z dzieckiem to 15 minut dziennie + weekendy. Syn go jednak bardzo kocha i obwinia mnie. Nie oglądam zdjęć z młodości bo nie pamiętam już tamtej pięknej dziewczyny. Nie dane jej było za długo istnieć. Próbowałam jeszcze aqua aerobiku ale też się nie udało. Teraz cieszę się że mam psa.Z psem trzeba iść na spacer i to moja jedyna szansa na ruch. Pogodziłam się z losem a moim najlepszym przyjacielem została czekolada. Moja jedyna przyjemność w życiu złożonym z zarabiania pieniędzy, wspieraniu syna mamy i psa ze schroniska. Ja jako ja straciłam szansę istnienia jako jednostka. Kobieta z lustra to ja. Po prostu tamta śmiejąca się, dynamiczna istota sprzed urodzenia dziecka umarła przy porodzie. Nie ma jej. Zostałam ja wielkie rozczarowanie dla wszystkich, które nawet nie ma czasu na użalanie bo kto za mnie ten wózek popcha ? Chętnych brak. Dzięki Paulinie schudłam 3 kg. Mało wiem ale cieszy i to. Bez ruchu szanse na spektakularne rezultaty są iluzoryczne. Ale cieszę się i tym. Nauczyłam się mieć gdzieś opinie ludzi wokół mnie. Żadne z nich nie założy mojego chomąta na szyję i nie pociągnie za mnie mojego wozu. Więc krytykę niech też zatrzymają dla siebie. Cieszę się tymi 3 kg i zobaczymy może coś jeszcze spadnie ? Ja mam tak że godzinami nie jem i nie pije. Literalne 500 ml płynu w postaci kawy starczy mi do 22 a żeby się nie przewrócić to czekolada. Zaczęło się jak syn miał kilka miesięcy i tak trwa 15 lat. Kolejny dzień odznaczony po obowiązkach i i o 23 ja zaczynam jeść. Staram się zmienić dla siebie. By żyć jak najdłużej i może jeszcze zaliczyć parę dobrych chwil.
Bardzo przykra historia... Ciężko zaufać mężczyźnie. Niestety nie każdy jest w stanie udźwignąć sytuacje jakie przynosi los tylko oddala się jak tchórz... Niestety takich przypadków jest dużo za dużo. Ty za to robisz wszystko co możesz dzielnie i nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. Po różnych przeżyciach wiem jedno, nikt inny naprawdę nie da nam szczęścia, to zapewnić sobie możemy tylko my i tylko my możemy być dla siebie najlepszym przyjacielem. Ja nigdy nie doszłam do swojej formy życia, ale miałam małe sukcesy które zaprzepaściłam przez blokady umysłu i wiem jak trudno się je wspomina. Walczę dalej, nigdy nie jest za późno by robić małe kroki ku lepszemu.
Pozdrawiam, głowa do góry 😊
Wiem, że ten komentarz w niczym Pani nie pomoże ale opisała Pani tutaj swoje życie i chciałam, żeby Pani wiedziała że nie zginęło to w masie innych komentarzy, że ktoś to przeczytał i życzy Pani żeby spotkało Panią w życiu jeszcze wszystko co najlepsze 🤍 Wierzę, że uda się Pani zawalczyć o siebie tak jak walczy Pani od lat o syna. Przytulam.
8
Pani Doroto, 3 kg to wspaniały wynik, proszę się nie poddawać, jest pani supersilną kobietą!
Przeżyłaś trudne chwile,pamiętaj że potrzebna jesteś dla siebie i syna zdrowa i radosna ( mimo tragedii) myśl o sobie ale nie rozczulaj się nad sobą. Tak się zdarza, w każdej sytuacji poszukaj czegoś dobrego,to pomoże.jedz wszystko tylko rzadziej i mniej.znajdziesz jeszcze bratnią duszę ❤, pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za Ciebie ❤️❤️🥰
A moim zdaniem ta odpowiedzialność rodziców to nie tylko nawyki żywieniowe, których nas uczono. Pamiętajmy, że niejednokrotnie przy problemach z wagą chodzi o zaburzenia odżywiania. Przykro to stwierdzać, ale to zaburzenia psychiczne które mają przeróżne podłoże. Lęk, brak wsparcia, za dużo lub za mało odpowiedzialności w okresie dziecięcym, „trudne czasy”, które nas jako dzieci nie powinny dotykać. Także uważam, że jak najbardziej powinniśmy dać sobie prawo do zdjęcia tego całego ciężaru odpowiedzialności za dzisiejszą otyłość z naszych barków - nasze decyzje i działania były i są podejmowane w środowisku, które nam stworzono, kiedy byliśmy dziećmi i nie mieliśmy na to wpływu. Może części z nas będzie dzięki temu łatwiej pogodzić się z pewnymi rzeczami i zmobilizować się do walki o siebie i swoje zdrowie :)
Zaznaczę, że nie chodzi o wymówki - w tym każda osoba borykająca się z nadwagą jest mistrzem ;) Chodzi mi o to, że nie musimy o sobie myśleć, że to tylko nasza wina. Bo to nieprawda :)
Oczywiście, jeśli ktoś tak czuje i ma ku temu podstawy, to jak najbardziej.
Pamiętaj, ze ja odnoszę się do swoich doświadczeń, ale oczywiście szanuję, że ktoś inny może mieć inne przeżycia. Każdy ma prawo do swoich odczuć i do swoich wniosków.
Kiedyś byłam na kolonii, pojechaliśmy na wypasiony odkryty basen a ja tak się wstydziłam że jako jedyna nie rozebrałam się do stroju. Siedziałam na ławce i z zazdrością patrzyłam na dziewczyny w bikini. Mam z tego okresu nagranie vhs - normalna! smutna dziewczyna, nawet bez nadwagi 😭 strasznie zrobiło mi się jej szkoda jak to obejrzałam po latach
😔
Myślę, że pełnym sukcesem w odchudzaniu możemy nazwać stan, w którym jemy intuicyjnie, nie musimy liczyć kalorii, nie musimy skupiać się na jedzeniu, nie przeliczamy aktywności na kalorie, nie postrzegamy dnia bez treningu jako zmarnowany, nie myślimy o sobie jak o odchudzonej osobie tylko szczupłej, porzucamy irracjonalne lęki przed przytyciem, nie wypadamy z dobrych torów i nie wracamy na nie z każdym potknięciem, żyjemy aktywnie, a nie bywamy aktywni. Dopiero uwalniając głowę od obsesji na punkcie jedzenia, możemy mówić o pełnym sukcesie całego przedsięwzięcia. Takie jest moje zdanie. Proces odchudzania zaczyna i kończy sie w głowie. Dopóki głowa nie schudnie, nie będziemy żyć spokojnie.
Jakiś czas temu z ciekawości przez ponad miesiąc liczyłam kalorie i co się okazało? Jeśli jest się osobą z ręką na sercu aktywną, to one nie zrobią nam kuku. Czy przyjmowałam 1800, czy 2700, wszystko się pięknie trzymało na miejscu.
Takie są moje doświadczenia. 💪🏻😊
bardzo cenna uwaga, myślę że masz dużo racji
Zgadzam się całkowicie. Luz w głowie i świadomość, że zjedzenie ciasta w święta nie jest końcem świata, a zwykły spacer jest przyjemny i pomaga utrzymać wagę oraz dobre samopoczucie. Natomiast trzeba być ze sobą szczerym tzn. nie usprawiedliwiać tego, że zjadłam chipsy, bo miałam zły dzień i to inni są winni. Zjadłam to zjadłam, ale to nie powoduje, że potem rzucam wszystkie dobre nawyki, wyrzucam sobie, że jestem złą osobą, po prostu zycie toczy się dalej. Cieszy mnie, że coraz więcej jest w Internecie materiałów o takim zrównoważonym podejściu do odżywiania i aktywności. Jest szansa dla wielu osób na poukładane sobie w głowie na nowo.
Wszystko prawda, ja też zjem nieraz czipsów dzieci ale miseczkę a nie cala paczke,albo kawałek ciasta czy placki smażone, ale ja ok godziny dziennie ćwiczę, chodzę 10 tysięcy kroków codziennie i latam po schodach domu to też pale 😅
Ja od czerwca mam 15 kilo mniej i bardzo się boję, że coś pójdzie nie tak i waga zacznie rosnąć. Mój mąż cały czas mi powtarza, że jak będę jeść tak jak ostatnie pół roku to wszystko będzie dobrze i nie będzie efektu jojo,oby 💪🥰
Trzeba podejść pozytywnie. Dobre myśli robią dużo ❤❤❤ trzymam kciuki. Ja od początku mojej przygody z Pauliną mam -18.9 kg i jeszcze duża praca przede mną
@@michalinamimi2874 trzymam kciuki 🤗
Mi pomaga post przerywany ale okno żywieniowe mam 8 godzin i jem więcej białka i tłuszczu niż węgli i nie podjadam słodyczy
Bardzo lubię Cię słuchać :) Jako osoba która żyła z bulimia przez 6 lat w czasach gdy nie było tak szeroko dostępnej wiedzy i zrozumienia problemu, fajnie zobaczyć że ktoś to rozumie i przezywał dokładnie tak samo jak ja. Czasami mam wrażenie jakbym słuchała swojej historii. Nigdy nie byłam otyła ale np brak przeżywania życia tu i teraz bardzo się zgadza. Tak naprawdę straciłam dużą część swojej młodości na taką fiksację na odchudzaniu i jedzeniu.
Mam 42 lata i rozumiem go. 31 maja br. 108 kg. Dzisiaj rano 76,8 kg i uwielbiam kupować koszule taliowane 😊 w rozmiarze M 😁 Żałuję, że dopiero teraz to zrobiłem.
Tak, zgadzam się. 40 kg w 3 miesiące to mega dużo, szczerze to nawet nie sądziłam, że to możliwe, bo o ile na początku zawsze te kilogramy elegancko spadają, to po jakimś czasie, gdy nadwaga się zmniejsza, to jednak organizm wykazuje pewien opór i już nie oddaje tkanki tłuszczowej tak łatwo.
Niemniej fajny, wytrwały chłopak ☺️ Widać, że jest szczęśliwy i dużo się nauczył, także wielkie gratulacje dla niego 👏
26:44 I w tym momencie uświadomiłam sobie jakie te słowa są prawdziwe.
Jako osoba zmagająca się z bulimią, która potrafi robić 5-cio dniowe fasty tylko po to żeby potem niekontrolowanie zajesc je w weekend podczas napadu.
Wpadłam w taką obsesję na temat swojego ciała, żywienia, że gdzieś zgubilam siebie. Denifinowalam się tylko poprzez zjedzone kalorie i cyferki na wadze. Pamiętam jaką kiedyś jedzenie sprawiało mi przyjemność.. Nie nie mówię o obżarstwie, bo to nigdy przyjemność nie byla i nie będzie.
Mówię o tym kiedy jadłam to, co chciałam, w normalnych ilościach, bez tak dużego ograniczania i oszukiwania wszystkich że dzisiaj już jadłam lub przeciwnie, że nie jadłam.
Jedzenie nie było dla mnie cierpieniem tak jak teraz.
Błędne koło- głodowka konczy się napadem, a napad tylko potęguje moją chęć ukarania siebie i glodzenia. Dążenia do jak najszczuplejszej sylwetki, najmniejszej wagi nie ważne jakim kosztem.
Ale jak mogę się oszukiwać, że tym razem magicznie napadu nie będzie? Że znowu moje nic nie jedzenie nie pójdzie "na marne"?
Muszę przestać się oszukiwać, że glodzenie się jest czymś dobrym.
I teraz zdalam sobie sprawę, że nawet szczuplejsza, wymarzona sylwetka, nie sprawi, że będę szczęśliwsza jeżeli teraz nie jestem.
Jak powiedziałas- zmiany muszą najpierw zajść w głowie.
A wymarzone ciało będzie takim samym cierpieniem w głowie jak to które mam teraz, jeżeli nie przestanę być na tym punkcie tak obsesyjna.
Dziękuję Ci bardzo za to co robisz, nawet nie wiesz ile mi uświadamiasz
Fajnie że pokazujesz historie innych osób. Super.
I uważam że, to niebezpieczne, niezdrowe tempo. Efekty ok. Na pewno sie człowiek cieszy. Tylko jesli chce sie na stałe schudnąć to trzeba to rozlozyc w czasie. I przyznaje że sama też doszłam do tego po wielu latach po wielu próbach i porażkach.
Pozdrawiam ❤️❤️❤️
Paulinka Twoje kolejne podejście i mnie zmotywowało do odchudzania . Przez ostatnie 5 tygodni zeszło 5,2 kg . Chciałabym w ciągu kolejnych 6 miesięcy zgubić jeszcze 15 kg pandemicznego tłuszczu i znów zmieścić się w stare sukienki które póki co leżakują w piwnicy 😂
Ja też dzięki Paulince zaczęłam inaczej się odchudzać niż zawsze mówię o tym właśnie w swoich filmikach
Ale mi miło, dzięki wielkie! Ty akurat (mimo że internetowo) pamiętasz mnie z czasów największej wagi. Pamiętam, jak wstydziłam się pokazywać nawet moje rośliny, bo miałam tak obrzmiałe i grube dłonie. Trzymam kciuki, dawaj znać jak Ci idzie! 💕
Ja pół roku temu oddałam wszystkie ciuchy koleżance, i teraz chudne bardzo ładnie i powoli na wadze nie widać ale w obwodach mega cm lecą, i widzę po ciuchach. Ale ćwiczę regularnie i widać buduję mase mięśniowa 😊
Matko 40 kg. Ja od 27 lipca do 11 listopada schudłam 8 kg... Uważam to za sukces... Moj mały sukces. Wczoraj właśnie w filmiku na moim kanale o tym mówiłam. Co nie było łatwe... Dać sobie komplement...
8 kg to baaardzo dużo, nie porównujmy się z nimi. Super, że uważasz to za sukces, bo takie to jest. Powinnaś być z siebie bardzo dumna! Oby udało się utrzymać wagę 🥰
@@wiktoria7866 no i się słabo udało. Już 5 kg wróciło. Ale znów zaczęłam od walkę.
@@katarzynagajek-cichecka3915 może właśnie nie powinna być to walka tak jak mówiła Paulina. Tylko normalność z lepszymi nawykami np w zasadzie 80% na 20%. Kochajmy swoje ciało, nie róbmy czegoś wbrew jemu typu za karę, za te chipsy nie będę jeść nic do końca dnia albo do obiadu, ale może dla ciała i z miłości, bo przecież więcej kg to więcej ciałka do kochania. ❤️ Myślę że naprawdę tak jest im więcej przybywa kg tym więcej miłości i pokory, zrozumienia, współczucia potrzeba.
@@wiktoria7866 dziękuję bardzo za komentarz 😘
Paulino, poza rozsądnym podejściem do odchudzania, uważam, że masz też bardzo rozsądne podejście ogólnie do życia. W twoich słowach o innych i w opowieściach o sobie widzę duży szacunek na ludzkiej natury i dużo dystansu do siebie i życia. Dzięki za kolejny dobry materiał :)
Ten odcinek cofnął mnie w czasie do liceum. Pomiędzy 1 a 2 klasą w wakacje przytyłam 15 kilogramów (ogromne problemy w rodzinie, żałoba, zajadanie ogromnego stresu), i się zaczęło. Też panicznie bałam się zdjęć, nie jadłam niczego przy ludziach, w szkole piłam tylko gorzką herbatę i nie jadłam śniadań, ledwo funkcjonowałam, po prostu jak zombie na automacie. Wstydziłam się siebie, starałam się być wręcz niewidoczna. Do tego to był początek lat 90 i wszelkie diety głodówkowe były strasznie modne, przeszłam wiele z nich, jakieś koktajle z proszku zamiast posiłków, picie trzech bobofrutów dziennie, robienie niezliczonej ilości powtórzeń brzuszków bez żadnych innych sensownych aktywności fizycznych. Cudem nie nabyłam większych zaburzeń odżywiania niż mam. To był trudny czas, długo walczyłam z kompleksami, a z wagą od tego czasu już zawsze, czasem bardziej czasem mniej, ale z wiekiem jest coraz trudniej utrzymać wagę, ale teraz pomimo nadwagi czuję się ze sobą o niebo lepiej niż wtedy. Nigdy nie chciałabym się cofnąć do mojej młodości. Tak sobie myślę że odchudzanie w wielu przypadkach powinno się zacząć od wizyty u psychoterapeuty, bo u mnie zdecydowanie problemy psychiczne były u podstaw.
Co do twarzy i reszty ciała mam dokładnie tak samo, szczupła twarz, góra, też długo nie widziałam u siebie przytycia, dopiero po ciuchach i zdjęciach właśnie i zawsze w formie szoku.
Nieźle 40 kg w 3 miesiące😊 huśtawka emocjonalna, też często to przeżywam😮Niedawno schudłam 20 kg w 6 miesięcy, ale znowu przybrałam 7 kg w kolejne 6 miesięcy. Chcę wrócić na dobre tory, ale nie jest łatwo😢 Takie historie pomagają dostrzec istotę sprawny i próbować schudnąć😊pozdrawiam serdecznie
Też jak byłam młodsza to marzyłam o obozie odchudzającym, uważałam, że to uratuje moje życie, schudnę i będę w końcu zadowolona i szczęśliwa 😅😊
masakra, co my miałyśmy w głowach 🙈
Uważam, że im wolniejszy proces gubienia kilogramów, tym większa szansa na utrzymanie niższej wagi. Oczywiście, jeśli nie wrócimy do starych, złych nawyków.
Fajnie było posłuchać historii zmagań z wagą z perspektywy faceta. Ten system, który pozwolił Mandziowi schudnąć tak dużo w tak krótkim czasie rzeczywiście mega restrykcyjny ale może męski organizm lepiej znosi takie restrykcje, no nie wiem.
P.S. mój mózg też tak mnie sabotuje 😆 śmiechłam na końcu serdecznie
wydaje mi się, że jdnak zbyt duże, skoro waga wróciła:( ale teraz oby było już z nm ok:( okrutnie się z nim obszedł internet. Nie lubię tej kultury fatfobii i poniżania ludzi otyłych. Naprawdę nie rozumiem, komu miałoby to pomóc w zmianie.
Oj, to prawda, że w tłuszczu magazynują się emocje... A te 40 kiloski w 3 miesiące to bardzo szybko, nawet za szybko, ale weż pod uwagę, że to młody chłopak, więc i masa mięśniowa większa, do tego też szybciej przyrastająca i szybciej spalająca tłuszcz. Grunt, że się ogarnął, kibicuję mu bardzo, świetna inspiracja dla innych!
"W tłuszczu magazynują się emocje" - ależ to mocne i prawdziwe
Uwielbiam Twoje filmy. Jesteś bardzo wspierająca ❤❤❤
Ogromny sukces, jestem pod wrażeniem i trzymam kciuki za utrzymanie zarówno wagi jak i zdrowych nawyków. Pozdrawiam serdecznie 🤗
Ja zrzuciłam 11-15kg w półtora miesiąca, startując z dużej wagi, jak Twoja. Było lato, gorąco, miałam pracę marzeń, byłam szczęśliwa i zrelaksowana, praca w ruchu, jadłam raz, dwa razy dziennie wszystko, były i fast foody. Mój post trwał 12-24, nie byłam głodna, energii full. Trzyma się spadek od 3 lat.
Bardzo lubie Twoje filmiki, a zostaje szczegolna fanka tych odcinkow, gdzie komentujesz to, co ktos mowi, robi. Jak tutaj. Albo w Kanapowczyniach. Mam poczucie, ze otaczasz taka jakby opieka kogos, kogo komentujesz. Mowisz prosto z serca - tak ja to odbieram.
A sam Mandzio wydaje sie swietnym chlopakiem, zycze mu powodzenia.
Pytanko mam: czy Ty sama go znalazlas i postanowilas dodac swoja wiedze do jego filmiku? Ktos Ci podrzucil i zaproponowal to czy moze on sam? ;)
Przeglądałam youtuba i wpadłam na ten film przypadkowo :)
Zarówno przerażające jak i fascynujące jest to jakim procesem jest odchudzanie się.
Schudłem zaledwie 5 kg, co jest prawie niczym przy wadze początkowej 115 kg, ale moje rozumienie odżywiania zmieniło się bardzo mocno, trochę ograniczyłem cukier, troche ogarnąłem co jest dla mnie dobre co nie, trochę zmniejszyłem wielkość porcji, wszystko tylko po trochu przez co ważne nadal ponad 100 kg ale czuję, że to zmiany raczej zaszły na stałe lub na długi okres czasu. Napoje słodzone stały się za słodkie do wypicia, zacząłem pić więcej wody i takie drobne rzeczy. Przerażające jest jak dużo przede mną i jak bardzo widać, że to jest stopniowa zmiana, nie realna do przyswojenia na raz, na dwa trzy na trzy razy.
I super, najważniejsze są te małe zmiany i procesy. Dobry jest erytol do słodzenia zamiast cukru nie ma kalorii i mniej go użyjesz bo słodszy. Potem nie będziesz słodzika potrzebował. Potrzeba świadomosci kiedy się podjada i co i w jakim stanie psychicznym. Właśnie zamiast napoju woda lub herbata. Ja nawet w gościnie jem tych ciast i ciastek.
Super te filmiki 👍 z twojimy komentarzami ❤ Bardzo wazne jest zrozumiec powody zaburzeń żywieniowych. Bedzie jakis film 📽️ o tym i jak sobie radzić?
Mogę nagrać, jak jest u mnie, ale to bardzo szeroki temat, myślę że niejeden psycholog mógłby doktorat z tego napisać
@@paulinagladyszuważam że warto rozmawiać o tym i pomogac sobie nawzajem doświadczeniami 😊
Pierwszy filmik twój obejrzany 🥰Wielki szacun dla Mandzia 👏🏻
Super, dzięki! 😁
Witam Wszystkich,
40 kg w 3 miesiące - oj, ciężko.
1 kg to ok 7000 kcal.
40 kg to utrata 40 * 7000 kcal
40 kg to 280 000 kcal
aby "zgubić" 280 000 kcal przez 90 dni (3 miesiące) potrzeba dziennie mieć deficyt kaloryczny na poziomie 3100 kcal.
Jeśli dieta "odchudzająca" wynosiła ok 1500 - 2000 kcal to oznacza dzienne "spalanie" na poziomie 4500 - 5000 kcal.
Pewnie jest to możliwe, ale bardzo ciężkie do osiągnięcia (bez dodatkowej aktywności fizycznej wręcz niemożliwe).
Ale takie wyliczenia trochę nie mają sensu, bo to 40 kg to nie sama tkanka tłuszczowa, ale również woda oraz treści jelitowe, pewnie też trochę mięśni, więc tak naprawdę nie wiadomo ile z tego to tłuszcz, więc deficyt był na pewno mniejszy niż te 3000 kcal 😊 nie zmienia to faktu, że tempo bardzo szybkie i tak jak 3 miesiące, oby efekt się utrzymał
Jeżeli mówisz że to jest kosmiczne i wspominasz o 10 kg na miesiąc czy 40 w 3 miesiące to posłuchaj co ja robiłem, odchudzam się przy pomocy głodówek, przy otyłości, organizm wszystko czerpie z nagromadzonego tłuszczu. Jak wchodziłem na głodówkę to w 4 dni straciłem na wadze 9.8kg, na 21 dniowej głodówce - 24.8kg, robiłem ją kilka razy, efekty niesamowite. Tylko to wszystko przy ogromnej wadze, zaczynałem od 195kg. Pomiędzy głodówkami okno żywieniowe 20/4, 2 miesiące odpoczywania po głodówce i potem kolejna głodówka. Polecam.
Bardzo fajnie się słucha twoich odcinków po kilku obejrzanych dzisiaj wlatuje subik
milutko 😁
Byłam na takich wczasach odchudzających to był dramat! Dieta 850-930 kalorii dla każdego dziecka nie ważne czy miałaś 9 czy 15 lat niezależnie od płci.
O kurde, a aktywność fizyczna jak wyglądała?
To dziwne uczucie że ten ktoś ze zdjęcia to nie Ty. Inaczej się odczuwa swoje ciało a inaczej jest je widzieć, zwłaszcza gdy omija się każde lustro a ubrania kupuje online. Myślałam że ja tak tylko mam. I udawanie w sklepie że się kupuje słodycze albo inne przekąski dla kogoś. Tak sobie uświadamiam teraz że to już granica uzależnienia jak alkoholizm itp
Paulina mam dwie bardzo otyłe koleżanki, nie wiem jak z nimi rozmawiać. One są zazdrosne o mój wygląd, i mówią caly czas że już taka jestem że niby jem co chce, objadam się słodkim i taka już jestem że nie tyje 😅ja im mówię że nie jem ciast, pączków, drożdżowek, ale one jakby się tłumacza że lubia sobie zjeść że to tamto ale uszczypliwości są w moim kierunku
Uwielbiam cie oglądać 🎉
Jesli ktos sie w ogole nie rusza i ma tak ogromna wage to 10kg, 20 kg to jest doslownie nic, to leci bardzo szybko. Ludzie co waza 130kg potrafia w niecale pol roku zgubic ze 30kg bo nagle jedza prawidlowo, z deficytem i sie ruszaja regularnie, to leci bardzo szybko. Potem zwalnia przy 100kg mniej wiecej. Jest pelno takich historii tbh. Ja kiedys zlecialam w miesiac 10kg... IF jest dieta, ludzie sie tak odzywiaja dekadami bo im pasuje. Znalam osobe ktora to stosowala pol zycia, i stosuje pewnie nadal. IF to jest dieta. Byc moze nie tak restrykcyjne okienko, ale nadal IF to dieta, nie odchudzajaca, tylko sposob odzywiania.
Polecam serial "Tacy jesteśmy". Kate walczy z otyłością przez wszystkie sezony,a później jej mąż.
uwielbiam twoje sceny po napisach 😃 ❤
Ach, jak miło, ze ktoś zostaje do końca 😁💕
Nie podoba mi się demonizowanie głodówki, która jest ogólnie bardzo zdrowa i dobra dla nas. Zgadzam się, że nie jest to sposób na odchudzanie, a na oczyszczanie organizmu. Jeśli podejdzie się do tego przygotowanym i z wiedzą lub specjalistą to rezultaty będą świetne, ale nie w odchudzaniu.
Od oczyszczania jest wątroba, nerki i skóra.
Na innych kanałach promowane są takie metody, u mnie nie.
Jaka jesteś piękna!❤
Uważam że kolega zbyt restrykcyjnie podszedł do tematu, oby tylko wytrwał aby nie wróciło z nawiązką
Zgadzam się! Przecież to ta „gruba” Paulina podjęła walkę i podołała i dlaczego miałabyś się od niej odcinać skoro to ta „gruba” Paulina wykonała kawał roboty
Ja byłam na takich obozach 6 razy, dwa lata byłam nawet na dwóch w jedne wakacje. Zaluje ze w dorosłym życiu już nie mogę na taki pojechać😢
Podobały Ci się?
@@paulinagladysz pewnie, najpiękniejsze wspomnienia i najprawdziwsi przyjaciele ❤️
Zrzuciłam 27 kg w dwa miesiące mając 35 lat . Zawzięcie i 10 km na rowerku domowym
I co było dalej? Utrzymałaś wagę? 😊 Te 10 km to codziennie?
Potem zatrzymała mi się waga -27 na 85 kg potem wyjechałam do pracy i przestałam ćwiczyć ,ale waga utrzymała mi się przez 15 lat i kiedy przestałam przez miesiąc pracowac waga powróciła 100 kg i przekwit się zaczął . Teraz borykam się z chormonami i tarczyca . Zażywam jod i widzę poprawę powolna ale poprawę , myśle ze chormony się normują . Ponieważ już nie chodzę do lekarzy , bo chcieli mnie nafaszerować tabletkami . Pozdrawiam
@@renatamarczuk8607 no to pięknie się utrzymały efekty ;) Super, że i teraz widzisz efekty, trzymam kciuki! 😊
Informuję tylko, jako osoba po raku tarczycy, że nadmiar jodu może powodować nowotwór złośliwy
Kurde aż korci spróbować, chciałabym schudnąć w ciągu 3 miesięcy tyle 🥹 mi waga strasznie powoli leci mimo,ze duzo waze
Daj spokój, rozsądnie i zdrowo lepiej!
@@paulinagladysz Ale mimo dużej wagi w 2 miesiące schudłam 4 kg z insulinoopornscią. Czy z większą wagą to nie powinno szybciej iść?
wpieprzyłem kawał mięcha przy tych Twoich filmikach...ale chyba od jutra to już zacznę diete
Ja zawsze byłam bardzo szczupła, miałam niedowagę. Nie jadłam nigdy słodyczy, nawet jako dziecko, bo ich nie lubiłam. Nikt mi ich nie zabraniał, po prostu wszystko było dla mnie za słodkie. Dopiero w czasie studiów mimo studenckiego żywienia nagle waga mi skoczyła bez większego powodu. Nigdy nie miałam nadwagi. Moja waga jest w normie, ale czuję się z tym bardzo źle. Nie psychicznie, nie dlatego że źle wyglądam (bo wiele osób mówi, że wyglądam nawet trochę lepiej), ale fizycznie jakoś nie mogę się pogodzić z tym poczuciem, że jakoś stałam się cięższa o te parę kilo 😆 Jest mi jakoś "ciężej" się poruszać. Mimo alergii na wszystko co zdrowe też próbowałam się jakoś odchudzać, co tylko skutkowało reakcją alergiczną. Nic nie schudłam mimo że naprawdę pilnowałam się zasad. I w pewnym momencie po prostu przestałam "dojadać" na siłę obiady. I kurcze, udało mi się trochę schudnąć! Po prostu nie wciskam nic na siłę. Całe szczęście mam mojego wspaniałego chłopaka, który zazwyczaj ratuje mnie z opresji i kończy jedzonko za mnie 😂 Także nie zawsze stosowanie diety i pilnowanie kalorii jest konieczne. Z czasem też zaczynamy się czuć syci po mniejszej porcji, jak przestajemy w siebie wpychać na siłę.
Nadrobione 😀
Trzeba pamiętać, że jeśli on rzeczywiście jadł tylko na wynos, pewnie fastfoody jak przytył do 146kg to mógł 10kg schudnąć z opuchlizny, zatrzymanej wody i wzdęć. Plus szybko przytył do tych 146kg.
Oczywiście, ale jeśli 10 kg wody zleciało w miesiąc, to nadal… 30 kg w60 dni?
Matko i córko... Przecież to są jakieś rekordy Guinessa z tymi 40kg w 3 miesiace 😵💫 gratuluję kazdemu, kto się w końcu uporał oraz każdemu kto wciąż "walczy" ze swoimi demonami.
Jestem teraz w ogromnym ciągu jedzeniowym, bo posypalo mi sie zycie i kurde, ogladam to i plakac mi sie chce, ze inni potrafia, a ja tyle lat zmarnowalam i nadal nic :c
widziałaś mój film o tym, jak radzę sobie z przerywaniem błędnego koła obżarstwa? może coś pomoże th-cam.com/video/61l_JQIQUuA/w-d-xo.htmlsi=0EU9gkhawGPHl3Al
@@paulinagladysz juz ide ogladac, dziekuje ❤
@@paulinagladyszobejrzane, notatki zrobione, od jutra probuje znowu. Waze 108 kg, mam rozwalone zdrowie przez otylosc :c potrzebowalam to napisac, trzymaj za mnie kciuki
@@kamilacamille399 ja też trzymam kciuki!
@@kamilacamille399 też trzymamy kciuki, jeśteś kimś ważnym i wyjątkowym i pamiętaj o tym
Hm, nie chce podważać osiągniętego wyniku, efekt jest niesamowity i oby byl trwały. Ale podobno żeby stracić 1kg masy tłuszczowej potrzebujeny sumy deficytu ok. 7 tys. kcal. 40 kg w 3 miesiące wymagałoby wówczas 40x7000/90 = ok. 3100 kcal deficytu dziennie. To moze byc wiecej niz calkowite dzienne zapotrzebowanie. Albo ćwiczył baaardzo dużo albo coś tu się nie zgadza 🤔
Ale jeszcze woda zgromadzona w ciele, złogi jelitowe, których też potrafi być dużo... To nie tylko tłuszcz on zrzucił 😉 Niemniej jednak 40kg w 3 miechy to strasznie dużo...
❤❤❤
Obawiam sie, ze kolega zostanie fat fobem skoro odcina sie od siebie z przeszlosci
oby tak nie było 🙈
Moja młodość i dorastanie przypadły na te same lata co u ciebie. Zawsze byłam większa nie za sprawą nadwagi tylko mięśni. To one sprawiały że byłam duża. Jestem ogromnie wdzięczna rodzicom starszej siostrze że nigdy nie mówili że jestem gruba. Wraz z siostrą mamy geny taty i jesteśmy takie zbite miesite, w pełni to akceptuje. Mama która przez problemy zdrowotne bardzo schudła zawsze powtarzała że chciałaby zdrowo wyglądać i nam tego zazdrości. Gdy po raz pierwszy poszłam do dietetyki aby schudnąć kg po ciąży okazało się że uwaga mieli rację jestem taka miesna. Nawet dietetyczka myślałam że coś trenowałam bo mam bardzo rozbudowane mięśnie i ciężki szkielet. 🎉
Wszystko prawda, dużo zależy od genów jak nie 80%naszego wyglądu. Ja mam od dziecka bardzo chude dłonie i nadgarstki i figure skrzypiec bryczesy, nie zależnie ile ważę te wgłębienie w biodrach i bryczesy są. Moje dzieci odziedziczyły po mnie to wgłębienie w biodrach. Dobrze się zważyć na wadze która pokazuje skład ciała bo często mięśnie są cięższe niż tłuszcz ale zbite. Teraz moja waga nie rusza a cm lecą jak szalone i po ciuchach widzę że luźne, ale ja ćwiczę regularnie i widać mięśnie rosną, chociaż u mnie to kosci lekkie.
@@asta7874 masz sto procent racji z tą wagą. U mnie waga zatrzymała się na rok, i ja głupia nie zauważyłam że waga się nie rusza ale ciało się zmienia 🤦🏼♀️ zawsze chciałam mieć tryczesy i takie biodra więc zazdroszczę na maksa
@@mrr1890 a ja całe życie kompleksy z tego powodu również dlatego że mój brat mi dokuczał jak byłam nastolatka że mam wielką d.. Było to bardzo przykre a obecnie brat mega gruby, karma wraca.
Tez nienawidzilam zdjec grupowych ale z innego powodu. Mam opadajace powieki i wiele razy wygladalam jakbym byla nacpana 😂
Ojej faktycznie szybko.Żeby tylko nie wrócił do poprzedniego stanu tfu tfu odpukać.
Część 😊
heejj
To są jakieś 3-4 kg tygodniowo. No, nie powiem, trochę poleciał. Odnoszę wrażenie, że Mandzio w ogóle nie kładł nacisku na mental, tylko wygląd.
Nigdy nie akceptowałam siebie- ani ważąc 53 kg ani powyżej 80 kg. Kiedy miałam 11 lat urósł mi biust i przez całą podstawówkę na szkolnych zdjęciach pomiędzy rówieśnikami wyglądałam jak młoda wychowawczyni klasy, a nie uczennica. Minęło kilka dekad, a ja nadal nienawidzę tych zdjęć. Chciałabym zapomnieć, jakim pośmiewiskiem byłam wtedy w szkole z powodu takiego wyglądu, bo koleżanki były delikatne, drobne i dziewczęce, a ja wyglądałam jak stara cycata, dupiata baba- chociaż nie miałam nadwagi 😢
Ja też mam i miałam duży biust. W podstawówce większy od nauczycielek,ale nigdy się go nie wstydziłam, mało tego, zawsze był komplementowany zarówno przez dziewczyny jak i chłopaków. Może Twój biust to była tylko zaczepka dla kolegów, a chodziło o coś innego.
Ech te dzieciaki… 🥺🙈 mega współczuje. Mnie jedna koleżanka dręczyła bo miałam ciemne brwi
@@paulinagladyszciemne brwi moje marzenie, ja zawsze blade brwi kiepskie rzęsy za yo włosy grube i gęste wiecznie mi gumki pękały 😂do włosów 😂
Biust to geny. Ja mam 45lat i biust małej dziewczynki, ciężko staniki kupić bo obwód normalny a miseczki takie małe że wszystkie za luźne 😢moj maz już przyzwyczajony, jak chudne to od razu cycki lecą a już nie ma z czego. Za to zawsze miałam kompleksy że duzy tylek 😢
Ja jako cycatka właśnie chciałabym miec duzy tyłek a mały biust bo: można chodzić bez stanika, jak się ma duży tyłek to również większe biodra a co za tym idzie bardziej kobieca sylwetka, na zdjęciach od pasa w góre wychodzi się szczupło, mozna nosić oversizowe swetry i nie wygląda się jak namiot. Duzy biust to najczęściej sylwetka, która jest "mocna" na górze co sprawia, że człowiek wygląda topornie, nie ma kompletnie ciuchów na kobiety z dużym biustem, wszystko co jest dobre w biuscie w brzuchu ma 20cm za dużo, ubierzesz zwykła sukienke ze zwykłym dekoltem to na duzym biuscie wyglada jak świecenie cycami, golfy, swetry odpadają... wszelkie dekolty zawze w literę V...no i ramiączka ramiączka muszą być szeroki, aby przykryć ramiączka stanika szerokie na 1.5cm....O garbieniu się nie wspomnę. Chętnie się zamienię.
@@asta7874
👏😊
Ważyłam już 83 kg i znow przytyłam, znow waze 88 bo miałam ciężki tydzień 😢😢😢
Kolejny tydzień będzie lepszy, zobaczysz 😊 Tylko nie rezygnuj 😉
W tydzień 5 kg? To raczej woda i pełne jelita
❤❤❤
moim zdaniem duży hard core,tępo jak u kanapowczyń trochę , zapytaj 100kilolrzejszą czy to jest bardzo szybkie tępo ;)
obóz odchudzajacy był straszny :( wszyscy dostali tyle samo kalorii :(
😔
No nie wiem,zobaczymy za kilka lat czy to się utrzyma.Takie chudnięcie i takie posty przerywane są stresorem dla organizmu i ciało nie rozumie co się dzieje.Potem jak włączy mu się mega głód i napady na jedzenie to się zdziwi.
Post przerywany jest ok ale okno żywieniowe nie 5 godzin, litości to nierealne. Jeśli jest zbilansowana dieta to można spokojnie się przestawić bez napadow głodu.
Przyznam ze nie lubię sluchac jak ktos analizuje czyjes proby podchodzenia do zrzucenia wagi aczkolwiek nie obrazilas go w zadnym stopniu.Zwyczajnie uwazam ze wrzucil ten material bo chcial sie oczyscic i opowiedziec przez co przeszedl.Moze troche na pamiatke dla siebie.Ja szukam motywacji i wspominam swoje hardzo udane proby albo porazki ktorych bylo wiecej .Niestety nic mnie nie mobilizuje na dluzej niz ten wieczor np.Koszmar
Oczywiście, że nie obraziłam go w żadnym stopniu, absolutnie nie miałam tego w planach ☺️
Poza tym, moim celem nie była analiza, raczej poznanie czyjejś historii
❤❤❤
😊❤❤❤
♥♥♥
👍
Widzę piękną szyję kobiety jak na obrazie.
Za dużo. Ciekawe co ze skórą? Jest młody, ale czy to wystarczy?
Skóra jak to skóra, pewnie wygląda jak skóra po takim odchudzaniu. Nie każdemu zależy na idealnie napiętej skórze, szczególnie kiedy ma się świadomość ile się schudło