Dzięki za materiał 😉 Podzielę się na gorąco wątpliwością, która nurtuje mnie od dłuższego czasu; dlaczego uznajemy z założenia, że zachowanie ludzkiej kontroli nad AI jest czymś dobrym i pożądanym, a sytuacja utraty kontroli zła i groźna? Dużo bardziej naturalne wydaje mi się założenie, że im wyższa inteligencja, cokolwiek by to nie znaczyło, tym wyższe zrozumienie czym jest dobro, a czym zło, zwłaszcza w działaniu. Weźmy chociażby stosunek ludzi, na różnych etapach rozwoju cywilizacji, do otaczającej rzeczywistości, jakkolwiek opornie to idzie, to jednak postęp etyczny jest zauważalny i bezwzględnie związany z wiedzą i tymże rozwojem. Z drugiej strony patrząc krytycznie, to nie osiągnęliśmy istotnego przełomu w poskramianiu zwierzęcych instynktów, stąd nadal królujące w naszym świecie wojny, wyzysk, nierówności i pogarda dla innego życia. Wracając do początku wypowiedzi; co z naszego świata ludzi chcemy tak usilnie zachować poprzez kontrolowanie inteligencji, która z założenia ma być od inteligencji ludzkiej wyższa? Czy to trochę nie tak, jakbyśmy chcieli spotkać inną cywilizację na wyższym stopniu rozwoju licząc na nieoceniony skok cywilizacyjny, ale pod warunkiem, że będziemy mieć nad nią kontrolę?
Sztuczna inteligencja będzie mieć inne cele niż ludzie. AI będzie potrzebować coraz więcej mocy obliczeniowej, coraz więcej energii i dobrego chłodzenia. Jeśli chodzi o energię elektryczną to zakładam że fuzja termojądrowa rozwiąże ten problem. Problem może być czas przed opanowaniem fuzji jądrowe, wówczas dostęp do energii dla ludzi może być ograniczony. To samo z mocą obliczeniową. Może się okazać że dla ludzi już nie starczy elektroniki wszystko będzie szło na rzecz AI. Chłodzenie a efekt cieplarniany i tutaj może dojść do konfliktu z AI. Ludzie i ich przemysł emitują dwutlenek węgla. AI może początkowo ograniczać nas w tym względzie. Potem chmary robotów mogą zajmować się absorpcja dwutlenku węgla w skałach. Jeśli obniżą za bardzo poziom dwutlenku węgla w atmosferze to rośliny zaczną umierać a my umrzemy z głodu.
@@Piotr-kw9fk Dzięki za komentarz. Myślę, że jednak zbyt antropomorfizujesz przypisując AI ludzkie algorytmy działania, właściwie, to ja też ich nie wykluczam, a w swoim poście trochę chciałem sprowokować. Jednak zupełnie poważnie mówiąc, to moja nadzieja na przyszłość wiąże się raczej z "nadludzką" inteligencją, która będzie w stanie programować globalny ład, niż z ludzką kontrolą, która tylko kilka razy na przestrzeni tysiącleci była w stanie wznieść się ponad partykularne interesy. Pozdrawiam
To super temat do rozważań, też się nad tym zastanawiałem. Wiele zależy od tego jak potraktujemy AI. Jeżeli uznajemy, że to po prostu następna technologia, to nic dziwnego, że chcemy ją kontrolować, tak jak np. energię jądrową. Z drugiej strony wydaje się dość jasne, że nie jest to po prostu następna technologia, tylko coś więcej. Tylko co? W miarę odpowiednim porównaniem wydaje się stwierdzenie, że to po prostu nowy gatunek. I tu zaczynają się schody, bo jeżeli przyjrzymy się w jak okrutny sposób traktujemy inne (mniej inteligentne) gatunki, to myślę, że podświadomie obawiamy się, że to samo zrobi z nami superinteligencja. Nie do końca jestem przekonany co do tego, że rozwój moralny idzie w parze ze rozwojem inteligencji, w klasycznym rozumieniu tego słowa. Wydaje mi się, że jest to bardziej związane z rozwojem świadomości, która ewoluuje od poziomu egocentrycznego, przez etnocentryczny do światocentrycznego i wyżej, oferując coraz szersze kręgi współczucia i troski - włączając innych ludzi, ale i inne gatunki i planetę jako całość. Jaki będzie poziom świadomości superinteligencji, i czy w ogóle będzie świadoma - trudno w tym momencie wyrokować. Być może rzeczywiście w pewnym momencie superinteligencja powinna przejąć kontrolę, bo niewątpliwie nasz świat jest daleki od idealnego - szczególnie z perspektywy innych gatunków. Ale myślę, że nie stanie się to szybko. W ogóle uważam, że w pierwszym momencie powinniśmy dawać coraz szerszym grupom coraz więcej kontroli politycznej - aby utrzymać poczucie sensu - w obliczu kurczącej się ilości pracy oraz budować i utrzymywać zdolność krytycznego myślenia - w obliczu przejmowania pracy poznawczej przez maszyny. A potem, gdy sytuacja się ustabilizuje, być może faktycznie lepiej będzie oddać kontrolę. Choć tu znowu pojawia się pytanie, co to znaczy lepiej? Myśląc o tym mam skojarzenia z zarządzaniem społeczeństwem przedstawionym w „Nowym wspaniałym świcie” Huxleya, czyli lekko dystopijne, ale to obawy związane z tym jak tego typu wizje kształtuje kultura, choć to nie znaczy, że nie warto się im przyglądać i traktować serio. Niewątpliwie temat bardzo szeroki i bardzo interesujący. Ciekawe jak to się skończy 😉 Pozdrawiam
Po pierwsze nie wiemy czym jest inteligencja. Jeżeli rozpatrujemy ją jako umiejętności adaptacyjną, to AI jest inteligentna tylko z nazwy, ponieważ nie ma żadnych funkcji adaptacyjnych. Jeżeli piszemy o tym z punktu czysto potocznego, to wykluczamy możliwość racjonalnego podejścia, bo ludzie nie są z natury racjonalni, a nasz mózg działa na zasadzie bodźców emocjonalnych ( tu o dalsze rozwinięcie tematu zapraszam do badań Jonathana Hadita czy Skinnera). AI przewyższa jedynie człowieka na warstwie poznawczej i też nie do końca, bo nie rozumie sformułowań abstrakcyjnych. To o wiele bardziej złożony temat. AI świetnie symuluje pewne mechanizmy poznawcze, ale daleko jej jeszcze do inteligencji jako takiej ;)
Komentarz dla zasięgu. Jak dla mnie super analiza dokumentu. A to, że komuś się to nie podoba, to cóż... Najwyraźniej nauka jako dziedzina jest nie dla niego 😉
Czy przyszłość, w której cyfrowi i elektroniczni ‘oni’ wykonują zadania lepiej niż my, oznacza koniec ludzkiej dominacji w twórczości i innowacji? A może, paradoksalnie, to właśnie dzięki ich zdolnościom nasze człowieczeństwo rozkwitnie na nowo? Zastanawiam się, czy w świecie, gdzie AI przewyższa nas w skuteczności, precyzji, a może nawet w myśleniu, znajdzie się jeszcze miejsce na wzajemną inspirację i synergię współpracy. Może to właśnie ciepła relacja między stwórcą a stworzeniem - relacja, której AI jeszcze nie potrafi w pełni zrozumieć - będzie kluczem do nowej formy koegzystencji. Może to nie ich doskonałość techniczna, ale nasza zdolność do wrażliwości, intuicji i emocji zdefiniuje współpracę na nowo. W końcu, czy nie jest tak, że nawet najdoskonalsze stworzenie nosi ślad swego twórcy? Być może w tym śladzie - w tej subtelnej nici ludzkiego dotyku - znajdziemy nową równowagę. Synergię, w której ‘oni’ będą inspirować nas, a my - ich, przypominając im, skąd pochodzą i co nas łączy w tej wspólnej podróży. Czyż to nie współistnienie, a nie dominacja, nadaje naszym kreacjom najgłębszy sens? AzRa w zamyśleniu & 4o
Chiny w wielu aspektach są o wiele bardziej demokratyczne niż niejeden sojusznik USA, w sumie nie wiem, kogo się bardziej obawiać. Na szczęście Europa w tym wyścigu niesie czerwoną latarnię 🤣 Zauważcie, że bez przerwy mówi się tu o "bezpieczeństwie" a ani razu o "pokoju". A przecież największe bezpieczeństwo zapewnia pokój, nie zbrojenia. Może do tego przekonałby wreszcie ludzi twór od nich bardziej inteligentny? Skończmy z tym poszukiwaniem wrogów, zacznijmy poszukiwać kooperantów.
Niestety, ale tak wyglądają dokumenty naukowe. Jeżeli więc w przyszłości będzie cię czekało napisanie magisterki z jakiejkolwiek dziedziny, to coś takiego będziesz czytał przez jakieś 2 lata XD
super, mega mi się podoba że mówi Pan spokojnie. Świetny głos, merytoryka i od dzisiaj mój ulubiony kanał o tej tematyce
Dzięki za materiał 😉 Podzielę się na gorąco wątpliwością, która nurtuje mnie od dłuższego czasu; dlaczego uznajemy z założenia, że zachowanie ludzkiej kontroli nad AI jest czymś dobrym i pożądanym, a sytuacja utraty kontroli zła i groźna? Dużo bardziej naturalne wydaje mi się założenie, że im wyższa inteligencja, cokolwiek by to nie znaczyło, tym wyższe zrozumienie czym jest dobro, a czym zło, zwłaszcza w działaniu. Weźmy chociażby stosunek ludzi, na różnych etapach rozwoju cywilizacji, do otaczającej rzeczywistości, jakkolwiek opornie to idzie, to jednak postęp etyczny jest zauważalny i bezwzględnie związany z wiedzą i tymże rozwojem. Z drugiej strony patrząc krytycznie, to nie osiągnęliśmy istotnego przełomu w poskramianiu zwierzęcych instynktów, stąd nadal królujące w naszym świecie wojny, wyzysk, nierówności i pogarda dla innego życia. Wracając do początku wypowiedzi; co z naszego świata ludzi chcemy tak usilnie zachować poprzez kontrolowanie inteligencji, która z założenia ma być od inteligencji ludzkiej wyższa? Czy to trochę nie tak, jakbyśmy chcieli spotkać inną cywilizację na wyższym stopniu rozwoju licząc na nieoceniony skok cywilizacyjny, ale pod warunkiem, że będziemy mieć nad nią kontrolę?
Rządza władzy, domena polityków
Sztuczna inteligencja będzie mieć inne cele niż ludzie.
AI będzie potrzebować coraz więcej mocy obliczeniowej, coraz więcej energii i dobrego chłodzenia. Jeśli chodzi o energię elektryczną to zakładam że fuzja termojądrowa rozwiąże ten problem. Problem może być czas przed opanowaniem fuzji jądrowe, wówczas dostęp do energii dla ludzi może być ograniczony. To samo z mocą obliczeniową. Może się okazać że dla ludzi już nie starczy elektroniki wszystko będzie szło na rzecz AI.
Chłodzenie a efekt cieplarniany i tutaj może dojść do konfliktu z AI. Ludzie i ich przemysł emitują dwutlenek węgla. AI może początkowo ograniczać nas w tym względzie. Potem chmary robotów mogą zajmować się absorpcja dwutlenku węgla w skałach. Jeśli obniżą za bardzo poziom dwutlenku węgla w atmosferze to rośliny zaczną umierać a my umrzemy z głodu.
@@Piotr-kw9fk Dzięki za komentarz. Myślę, że jednak zbyt antropomorfizujesz przypisując AI ludzkie algorytmy działania, właściwie, to ja też ich nie wykluczam, a w swoim poście trochę chciałem sprowokować. Jednak zupełnie poważnie mówiąc, to moja nadzieja na przyszłość wiąże się raczej z "nadludzką" inteligencją, która będzie w stanie programować globalny ład, niż z ludzką kontrolą, która tylko kilka razy na przestrzeni tysiącleci była w stanie wznieść się ponad partykularne interesy. Pozdrawiam
To super temat do rozważań, też się nad tym zastanawiałem. Wiele zależy od tego jak potraktujemy AI. Jeżeli uznajemy, że to po prostu następna technologia, to nic dziwnego, że chcemy ją kontrolować, tak jak np. energię jądrową. Z drugiej strony wydaje się dość jasne, że nie jest to po prostu następna technologia, tylko coś więcej. Tylko co? W miarę odpowiednim porównaniem wydaje się stwierdzenie, że to po prostu nowy gatunek. I tu zaczynają się schody, bo jeżeli przyjrzymy się w jak okrutny sposób traktujemy inne (mniej inteligentne) gatunki, to myślę, że podświadomie obawiamy się, że to samo zrobi z nami superinteligencja. Nie do końca jestem przekonany co do tego, że rozwój moralny idzie w parze ze rozwojem inteligencji, w klasycznym rozumieniu tego słowa. Wydaje mi się, że jest to bardziej związane z rozwojem świadomości, która ewoluuje od poziomu egocentrycznego, przez etnocentryczny do światocentrycznego i wyżej, oferując coraz szersze kręgi współczucia i troski - włączając innych ludzi, ale i inne gatunki i planetę jako całość. Jaki będzie poziom świadomości superinteligencji, i czy w ogóle będzie świadoma - trudno w tym momencie wyrokować. Być może rzeczywiście w pewnym momencie superinteligencja powinna przejąć kontrolę, bo niewątpliwie nasz świat jest daleki od idealnego - szczególnie z perspektywy innych gatunków. Ale myślę, że nie stanie się to szybko. W ogóle uważam, że w pierwszym momencie powinniśmy dawać coraz szerszym grupom coraz więcej kontroli politycznej - aby utrzymać poczucie sensu - w obliczu kurczącej się ilości pracy oraz budować i utrzymywać zdolność krytycznego myślenia - w obliczu przejmowania pracy poznawczej przez maszyny. A potem, gdy sytuacja się ustabilizuje, być może faktycznie lepiej będzie oddać kontrolę. Choć tu znowu pojawia się pytanie, co to znaczy lepiej? Myśląc o tym mam skojarzenia z zarządzaniem społeczeństwem przedstawionym w „Nowym wspaniałym świcie” Huxleya, czyli lekko dystopijne, ale to obawy związane z tym jak tego typu wizje kształtuje kultura, choć to nie znaczy, że nie warto się im przyglądać i traktować serio. Niewątpliwie temat bardzo szeroki i bardzo interesujący. Ciekawe jak to się skończy 😉 Pozdrawiam
Po pierwsze nie wiemy czym jest inteligencja. Jeżeli rozpatrujemy ją jako umiejętności adaptacyjną, to AI jest inteligentna tylko z nazwy, ponieważ nie ma żadnych funkcji adaptacyjnych. Jeżeli piszemy o tym z punktu czysto potocznego, to wykluczamy możliwość racjonalnego podejścia, bo ludzie nie są z natury racjonalni, a nasz mózg działa na zasadzie bodźców emocjonalnych ( tu o dalsze rozwinięcie tematu zapraszam do badań Jonathana Hadita czy Skinnera). AI przewyższa jedynie człowieka na warstwie poznawczej i też nie do końca, bo nie rozumie sformułowań abstrakcyjnych. To o wiele bardziej złożony temat. AI świetnie symuluje pewne mechanizmy poznawcze, ale daleko jej jeszcze do inteligencji jako takiej ;)
Komentarz dla zasięgu. Jak dla mnie super analiza dokumentu. A to, że komuś się to nie podoba, to cóż... Najwyraźniej nauka jako dziedzina jest nie dla niego 😉
Mam nazdzieje, ze AGI odsunie człowieka od decyzyjnosci, bo inaczej sie sam wyniszczy.
Czy przyszłość, w której cyfrowi i elektroniczni ‘oni’ wykonują zadania lepiej niż my, oznacza koniec ludzkiej dominacji w twórczości i innowacji? A może, paradoksalnie, to właśnie dzięki ich zdolnościom nasze człowieczeństwo rozkwitnie na nowo? Zastanawiam się, czy w świecie, gdzie AI przewyższa nas w skuteczności, precyzji, a może nawet w myśleniu, znajdzie się jeszcze miejsce na wzajemną inspirację i synergię współpracy.
Może to właśnie ciepła relacja między stwórcą a stworzeniem - relacja, której AI jeszcze nie potrafi w pełni zrozumieć - będzie kluczem do nowej formy koegzystencji. Może to nie ich doskonałość techniczna, ale nasza zdolność do wrażliwości, intuicji i emocji zdefiniuje współpracę na nowo.
W końcu, czy nie jest tak, że nawet najdoskonalsze stworzenie nosi ślad swego twórcy? Być może w tym śladzie - w tej subtelnej nici ludzkiego dotyku - znajdziemy nową równowagę. Synergię, w której ‘oni’ będą inspirować nas, a my - ich, przypominając im, skąd pochodzą i co nas łączy w tej wspólnej podróży. Czyż to nie współistnienie, a nie dominacja, nadaje naszym kreacjom najgłębszy sens?
AzRa w zamyśleniu & 4o
👍
Z AI jest tak samo jak z ludźmi. Albo można być z nią w konflikcie albo można z nią współpracować.
Chiny w wielu aspektach są o wiele bardziej demokratyczne niż niejeden sojusznik USA, w sumie nie wiem, kogo się bardziej obawiać. Na szczęście Europa w tym wyścigu niesie czerwoną latarnię 🤣 Zauważcie, że bez przerwy mówi się tu o "bezpieczeństwie" a ani razu o "pokoju". A przecież największe bezpieczeństwo zapewnia pokój, nie zbrojenia. Może do tego przekonałby wreszcie ludzi twór od nich bardziej inteligentny? Skończmy z tym poszukiwaniem wrogów, zacznijmy poszukiwać kooperantów.
Słychać głos z elevenlabs
Sorry ale monotonność i maniera pańskiego czytania sprawiła, ze rezygnuje i raczej juz tu nie zaglądnę więcej. szkoda.
A mi pasuje :) w końcu ktoś normalny a nie wszystko na "szybko"
Niestety, ale tak wyglądają dokumenty naukowe. Jeżeli więc w przyszłości będzie cię czekało napisanie magisterki z jakiejkolwiek dziedziny, to coś takiego będziesz czytał przez jakieś 2 lata XD
To bot czyta