Bardzo przykro mi się zrobiło jak obejrzałam tego TEDa. Mam 36 lat i pomimo chęci założenia rodziny (mąż+dzieci) nie udało mi się. Nie mam zamiaru też wrócić do domu rodzinnego, nie po to w młodym wieku od niego odeszłam. Bardzo mnie przygnębił ten filmik i zastanowiłam się po co mam w takim razie żyć ... ale na szczęście udało mi się znaleźć lepszego TEDa ,Pani Ewy Suszek, która kończy go słowami "starość jest przywilejem tych, którzy żyją dłużej". Oczywiście starość nas nie ominie (jeśli się jej dożyje) i warto zadbać o jej załagodzenie w młodym wieku, w filmiku P.Ewy Suszek dowiecie się jak to załagodzić, nie tylko gromadką dzieci lub fortuną - bo po powyższym wykładzie (z całym szacunkiem dla doświadczenia zawodowego Pani Ewy Woydyłło) można wpaść w demencję stresując się tym co to będzie za 20,30,40 lat. Nic tylko usiać, zostać w bezruchu i czekać na śmierć. Dostałam w moim życiu więcej ciepła od przyjaciół, kolegów, których wartość tak Pani obniża, niż od całej mojej rodziny, przez całe moje życie. Czasami obcy ludzie mogą nam pomóc, nawet jednym, epizodycznym wydarzeniem, niż rodzina przez całe życie. Pochwala Pani zasadę z komunistycznego kraju i owszem, ma to sens, ale przychodzi na myśl pytanie - dlaczego te młode osoby , nie są tego już nauczone, tylko muszą być do tego zmuszane prawnie? Przykład idzie z góry.
Proszę Pani ja założyłam rodzinę w 38 roku życia.W 39 urodzilam pierwszego syna, w 40 roku życia drugiego, w 42 trzecie ale zmarło a mając 46, 5 roku urodziła córeczkę. Ja nie planowalam takiego scenariusza swojego życia. Nigdy na rodzinę i dzieci nie jest za późno. Nie trzeba słuchać innych bo straszą.Trzebauec nadzieję i swój rozum
Na rodzinę nigdy za późno. Jak pisałam. Wyslam za mąż w 38 r.ż. Urodzilam pierwszego syna 39 r.ż w 40 r.ż, w 42 trzecie ale zmarło. W 46, 5 r.ż urodzilam córeczkę. Na rodzinę nigdy nie jest za późno tylko nie trzeba się bać. Nie słuchać innych bo zniechęcają i mieć własny rozum.
Pani Ewo piękny wykład podparty wiedzą, mądrością życiową, ale przede wszystkim wieloletnią praktyką ....dziś EMPATIA u osób młodych to "towar" deficytowy, tylko dlaczego??? rodzice wychowujcie swoje dzieci a nie chowajcie jak świnki ( jedzenie, ubranie) WYCHOWUJCIE do szacunku do drugiego człowieka !!! dziękujęi pozdr
Piękny mądry wartościowy wykład.Samotnosc jest bardzo bolesna.Wiadomo ,że świat nie kręci się wokół starszych ludzi.Zawsze byłam przekonana o tym ,że nie ilość się liczy ,ale jakość to co dajemy innym z serca.Serdecznie pozdrawiam❤
Nie jestem zadnym mędrcem ani 100 lat nie przezylem mam tylko lub az 40 lat I juz dzisiaj jedno wiem ile dasz dzieciom miłości za młodych lat tyle dostaniesz na starość,co chce przez to powiedzieć,że jeśli Ojciec lub matka nie byli dla dziecka prawdziwymi rodzicami to na starość sama wdzięczność za to że są lub byli rodzicami wdzięczność się żadna nie należy jak to powiedział ks.profesor Kaczkowski bo każdemu się lampeczka zapala jak już wie że jest stary ale wtedy mlodzi pamiętają o tym jak to było 20 lub 30 lat wczesniej,i dlatego już jako mlodzi rodzice powinniśmy dbać o to zeby muwic swoim dzieciom kazdego dnia KOCHAM CIE TESKNIE ZA TOBA wtedy dziecko uczy się więzi z rodzicami i później nie trzeba prosić o miłość ani o to zeby cię odwiedzili
Bardzo piękny i mądry wykład. Warto zadbać o to żeby blisko mieszkać i widywać się często, rozmawiać, tak jak to jest w wielopokoleniowych rodzinach w krajach śródziemnomorskich.
Orolewa ☆☆☆ Pomysl jest dobry tylko nie do wykonania. Starsi ludzie sami powinni wiedzieć kiedy i jak odejść. Tak jest w plemieniach. Najgorzej jest się nad sobą rozczulac będąc w starszym wieku. (*_*)
Witam „ jeśli mogę to opowiem o mnie „ Wychowałam się z prababcia , dziadkami , w jednym domu i byłam przy śmierci mojej prababci „ Dziś pracuje w hospicjum i wiem ze , osoby które odchodzą najbardziej potrzebują bliskości drugiej osoby .
Piotr Wasiak ☆☆☆ Co z tego ze ten wykład jest mądry ? Bez tego wykładu tez można do tego dojść. Czemu i komu taki wykład może służyć ? Wiadomo ze bez pieniędzy starość jest przykra. Mając pieniądze to wnuczek czy wnuczka odwiedzi wiedząc że kaske dostanie. Wiem to brzmi nie ładnie. Dlatego jestem zwolennikiem autanazji na życzenie. (*_*)
Chwila, chwila, sa rodzice ktorzy nigdy nie powinni sie tak nazywać. Samo urodzenie dziecka nie powinno zobowiązywać do kontaktu czy opieki na starowc, przeciez nikt na świat sie nie prosi. A prawda jest taka ze dzieci oddaja to co same dostaly w dziecinstwie, wiec jak dbałeś tak masz
Wszystko pięknie, tylko kiedy tej empatii brakowało u rodziców, to trudno się dziwić ze na końcu zostali sami. Kiedy jest czas na bycie z wnukami, kiedy jest czas na wspólne spędzanie czasu- a ich nie ma obok z różnych powodów to trudno się dziwić ze dzieci układają sobie życia bez starszyzny. Sam fakt urodzenia dziecka, nie nakłada na dziecko powinności opieki kiedy ta opieka rodzicielska była wcześniej niewłaściwa. Uważam ze takie ogólniki szkodzą szczególnie kiedy ma się do czynienia z ojcem starym alkoholikiem, matka egocentryczną manipulantką emocjonalna itd. Z takich toksycznych relacji z rodzicami można tylko uciekać.
Mam niestety wrażenie, że p. Ewa Woydyłło nie do końca wie, o czym mówi. Mnóstwo osób opiekuje się swoimi rodzicami chorymi na bardziej lub mniej zaawansowaną demencję i to te dzieci zwykle potrzebują opieki i pomocy, której im nikt nie zapewnia. Empatia prowadzi nieraz do przedwczesnej śmierci opiekunów. I najważniejsze: rodzina wielopokoleniowa nie wróci (i prawdopodobnie była i tak gorszym remedium na starość, niż nam się to dziś wydaje). Trzeba szukać innych rozwiązań i musza one być systemowe i powszechne, bo starzejące się społeczeństwo to autentyczny problem - w tym się z prelegentka zgodzę.
Początek wystąpienia trochę mnie irytował, bo to takie nasze januszowe narzekanie na to jak jesteśmy nieudolni. Czekałem jednak dalej na część "how to fix it?". No i utwierdziłem się w przekonaniu, że pani psycholog to mądra babka:-)
Poruszony problem jest mi znany osobiscie. Bol wynikajacy z poczucia bycia niepotrzebnym rowniez.Nie znam jednak rozwiazania.Czy zycie,zyciem dzieci to glupota czy milosc.
Zofia Nowak ☆☆☆ Dzieci często bywają wypełnieniem nudy w małżeństwie albo wypadkiem przy pracy. Mało kto decyduje się mieć dzieci w nadziei ze dostaną szklankę wody na starość. Nie powinno się za wiele wymagać od własnych dzieci jak oni maja swoje własne dzieci. (*_*)
To głupia miłość moim zdaniem. Uświadomiona sobie lub nie ale głupia. I mówię to że smutkiem. Życie czyimś życiem jest niemożliwe. Rodzic nie powinien żyć życiem dziecka po zakończeniu okresu kiedy inaczej się nie da. Dziecko ma się stać bowiem samodzielna i myśląca istotą. A jak. Ma się stać jak rodzic z głupoty miłości wygody lub wszystkiego razem nie umożliwia mu tego.
Ok, idea szczytna tylko moim zdaniem jest to trochę chwytanie się starszych ludzi przysłowiowej brzytwy. Moi dziadkowie zmarli, gdy moi rodzice mieli 30-35 lat, wtedy też ja się urodziłem. Więc nie musieli się zajmować już swoimi rodzicami a dodatkowo mieli nas, dzieci, moich braci i mnie. Mieli rodzinę, byli jeszcze młodzi, pełni sił, pracowali, cieszyli się życiem. Teraz to wygląda tak, że moi rodzice już od kilku lat potrzebują opieki, zwłaszcza tej emocjonalnej (organizowanie im czasu, rozmów, itp.). Moi starsi bracia robią kariery, rozwijają się, mają swoje rodziny. Tymczasem ja po skończeniu studiów, z ambicjami, u progu startu zawodowego życia i realizowania marzeń zostałem mimo woli opiekunem swoich rodziców. I z czym ja teraz zostałem: bez pracy, bez doświadczenia, bez możliwości zrealizowania swoich marzeń zawodowych, bez możliwości stania się spełnionym człowiekiem, bez możliwości poznania towarzyszki życia, bez możliwości założenia rodziny. I jaka będzie z kolei moja starość: samotność, nędza, zgorzknienie i frustracja. To co mieli moi rodzice w wieku 30-50 lat, to życie co mieli, dla mnie wygląda zupełnie inaczej, ja jestem pokoleniem straconym. Więc wydaje mi się naturalnym, że każdy powinien myśleć o sobie. Czy w świecie zwierząt dzieci opiekują się swoimi rodzicami? Czy orły wylatują z gniazda i już nigdy do niego nie powracają? Czy tygrysy, lwy opuszczają swoją matkę, czy ją karmią? Jedynym mi się wydaje rozwiązaniem jest ulżenie w starości za pomocą np. pigułki czy zastrzyku.
Mateusz Kowalski ☆☆☆ To co napisałaś jest interesujące i wzięte z życia. Jak to się mówi SAMO ŻYCIE PISZE SCENARIUSZ. Znam kilka takich przypadków jak to się poświęcona dla rodziny. Mam na myśli nie zawarcie własnego związku ponieważ najważniejsza była opieka jednego z rodziców. Do samotności na starość powinno się psychicznie wcześniej przygotować. Dzięki takim starcom mają pracę przysłowiowe domy starców. Co do tabletek i zastrzyków to rozwiązanie na XXI wiek. (*_*)
Dokładnie tak! Zgadzam się z tym! Najbardziej zaskakujące jest to, że rodzice, którzy nigdy nie zajmowali się swoimi rodzicami wymagają żeby ich dzieci zajmowały się nimi. Mam 30 lat, pracę i swoje życie - chcę założyć rodzinę, a muszę zajmować się schorowanym 55 letnim ojcem, który nigdy nie zajmował się swoimi rodzicami , którzy mają 80 lat czyli moimi dziadkami, to jest dramat. Mam rzucić wszystko i się poświęcić,... chcę mieć swoją rodzinę, a przez opiekę nad rodzicami nie mogę tego zrobić...
Uciekaj z tego domu jak najszybciej😑 ,Pomoc rodzicom ok ,dobry syn ,😞ale co z tobą ? 😢 obudzisz sie za kilka lat ,sam bez pracy ,bez rodziny, znajomych,i co dalej ? Kto pomoże tobie ?!!! Rodzeństwo ? 😟 wątpie 😢 Pójdziesz wtedy do "Opieki" po zasiłek ?😕
Bardzo przykro mi się zrobiło jak obejrzałam tego TEDa. Mam 36 lat i pomimo chęci założenia rodziny (mąż+dzieci) nie udało mi się. Nie mam zamiaru też wrócić do domu rodzinnego, nie po to w młodym wieku od niego odeszłam. Bardzo mnie przygnębił ten filmik i zastanowiłam się po co mam w takim razie żyć ... ale na szczęście udało mi się znaleźć lepszego TEDa ,Pani Ewy Suszek, która kończy go słowami "starość jest przywilejem tych, którzy żyją dłużej". Oczywiście starość nas nie ominie (jeśli się jej dożyje) i warto zadbać o jej załagodzenie w młodym wieku, w filmiku P.Ewy Suszek dowiecie się jak to załagodzić, nie tylko gromadką dzieci lub fortuną - bo po powyższym wykładzie (z całym szacunkiem dla doświadczenia zawodowego Pani Ewy Woydyłło) można wpaść w demencję stresując się tym co to będzie za 20,30,40 lat. Nic tylko usiać, zostać w bezruchu i czekać na śmierć. Dostałam w moim życiu więcej ciepła od przyjaciół, kolegów, których wartość tak Pani obniża, niż od całej mojej rodziny, przez całe moje życie. Czasami obcy ludzie mogą nam pomóc, nawet jednym, epizodycznym wydarzeniem, niż rodzina przez całe życie. Pochwala Pani zasadę z komunistycznego kraju i owszem, ma to sens, ale przychodzi na myśl pytanie - dlaczego te młode osoby , nie są tego już nauczone, tylko muszą być do tego zmuszane prawnie? Przykład idzie z góry.
Proszę Pani ja założyłam rodzinę w 38 roku życia.W 39 urodzilam pierwszego syna, w 40 roku życia drugiego, w 42 trzecie ale zmarło a mając 46, 5 roku urodziła córeczkę.
Ja nie planowalam takiego scenariusza swojego życia.
Nigdy na rodzinę i dzieci nie jest za późno.
Nie trzeba słuchać innych bo straszą.Trzebauec nadzieję i swój rozum
Na rodzinę nigdy za późno.
Jak pisałam.
Wyslam za mąż w 38 r.ż.
Urodzilam pierwszego syna 39 r.ż w 40 r.ż, w 42 trzecie ale zmarło.
W 46, 5 r.ż urodzilam córeczkę.
Na rodzinę nigdy nie jest za późno tylko nie trzeba się bać.
Nie słuchać innych bo zniechęcają i mieć własny rozum.
Pani Ewo piękny wykład podparty wiedzą, mądrością życiową, ale przede wszystkim wieloletnią praktyką ....dziś EMPATIA u osób młodych to "towar" deficytowy, tylko dlaczego??? rodzice wychowujcie swoje dzieci a nie chowajcie jak świnki ( jedzenie, ubranie) WYCHOWUJCIE do szacunku do drugiego człowieka !!! dziękujęi pozdr
Dokładnie 🙏🏻Szacunek i Empatia to klucz spełnienia Dziekuje za piękny wpis
Piękny mądry wartościowy wykład.Samotnosc jest bardzo bolesna.Wiadomo ,że świat nie kręci się wokół starszych ludzi.Zawsze byłam przekonana o tym ,że nie ilość się liczy ,ale jakość to co dajemy innym z serca.Serdecznie pozdrawiam❤
Nie jestem zadnym mędrcem ani 100 lat nie przezylem mam tylko lub az 40 lat I juz dzisiaj jedno wiem ile dasz dzieciom miłości za młodych lat tyle dostaniesz na starość,co chce przez to powiedzieć,że jeśli Ojciec lub matka nie byli dla dziecka prawdziwymi rodzicami to na starość sama wdzięczność za to że są lub byli rodzicami wdzięczność się żadna nie należy jak to powiedział ks.profesor Kaczkowski bo każdemu się lampeczka zapala jak już wie że jest stary ale wtedy mlodzi pamiętają o tym jak to było 20 lub 30 lat wczesniej,i dlatego już jako mlodzi rodzice powinniśmy dbać o to zeby muwic swoim dzieciom kazdego dnia KOCHAM CIE TESKNIE ZA TOBA wtedy dziecko uczy się więzi z rodzicami i później nie trzeba prosić o miłość ani o to zeby cię odwiedzili
Jakie to piękne co Pani mówi serce ściska ♥️
Smutne wystąpienie ale jak najbardziej na czasie.
Bardzo piękny i mądry wykład. Warto zadbać o to żeby blisko mieszkać i widywać się często, rozmawiać, tak jak to jest w wielopokoleniowych rodzinach w krajach śródziemnomorskich.
Orolewa ☆☆☆ Pomysl jest dobry tylko nie do wykonania. Starsi ludzie sami powinni wiedzieć kiedy i jak odejść. Tak jest w plemieniach. Najgorzej jest się nad sobą rozczulac będąc w starszym wieku. (*_*)
Witam „ jeśli mogę to opowiem o mnie „ Wychowałam się z prababcia , dziadkami , w jednym domu i byłam przy śmierci mojej prababci „ Dziś pracuje w hospicjum i wiem ze , osoby które odchodzą najbardziej potrzebują bliskości drugiej osoby .
Aldona ...dlatego właśnie jesteś mądrą i dobrą osobą... pozdrawiam i gratuluję:)
To głęboko mądre. Naprawdę, naprawdę.
Piotr Wasiak ☆☆☆ Co z tego ze ten wykład jest mądry ? Bez tego wykładu tez można do tego dojść. Czemu i komu taki wykład może służyć ? Wiadomo ze bez pieniędzy starość jest przykra. Mając pieniądze to wnuczek czy wnuczka odwiedzi wiedząc że kaske dostanie. Wiem to brzmi nie ładnie. Dlatego jestem zwolennikiem autanazji na życzenie. (*_*)
Ten wykład przypomina mi zaklinanie rzeczywistości
Moi rodzice mnie olewali po calej lini, teraz nagle sobie przypomnieli ... nie moge tego sluchac tej pani....
Chwila, chwila, sa rodzice ktorzy nigdy nie powinni sie tak nazywać. Samo urodzenie dziecka nie powinno zobowiązywać do kontaktu czy opieki na starowc, przeciez nikt na świat sie nie prosi.
A prawda jest taka ze dzieci oddaja to co same dostaly w dziecinstwie, wiec jak dbałeś tak masz
Wszystko pięknie, tylko kiedy tej empatii brakowało u rodziców, to trudno się dziwić ze na końcu zostali sami. Kiedy jest czas na bycie z wnukami, kiedy jest czas na wspólne spędzanie czasu- a ich nie ma obok z różnych powodów to trudno się dziwić ze dzieci układają sobie życia bez starszyzny. Sam fakt urodzenia dziecka, nie nakłada na dziecko powinności opieki kiedy ta opieka rodzicielska była wcześniej niewłaściwa. Uważam ze takie ogólniki szkodzą szczególnie kiedy ma się do czynienia z ojcem starym alkoholikiem, matka egocentryczną manipulantką emocjonalna itd. Z takich toksycznych relacji z rodzicami można tylko uciekać.
Mam niestety wrażenie, że p. Ewa Woydyłło nie do końca wie, o czym mówi. Mnóstwo osób opiekuje się swoimi rodzicami chorymi na bardziej lub mniej zaawansowaną demencję i to te dzieci zwykle potrzebują opieki i pomocy, której im nikt nie zapewnia. Empatia prowadzi nieraz do przedwczesnej śmierci opiekunów. I najważniejsze: rodzina wielopokoleniowa nie wróci (i prawdopodobnie była i tak gorszym remedium na starość, niż nam się to dziś wydaje). Trzeba szukać innych rozwiązań i musza one być systemowe i powszechne, bo starzejące się społeczeństwo to autentyczny problem - w tym się z prelegentka zgodzę.
Pozwolę sobie zauwazyc, ze dzieci to NIE RZECZY!
Początek wystąpienia trochę mnie irytował, bo to takie nasze januszowe narzekanie na to jak jesteśmy nieudolni. Czekałem jednak dalej na część "how to fix it?". No i utwierdziłem się w przekonaniu, że pani psycholog to mądra babka:-)
Posłuchajcie początku: "Życzymy sobie dodatkowych lat na koniec życia, wcale nie na początek". WTF?
No że dwunastolatkowi nie życzysz zdrowia i jeszcze wielu lat, a osiemdziesięciolatkowi już tak
👏👏👏!!!!!❤️🌹🌹🌹
Poruszony problem jest mi znany osobiscie. Bol wynikajacy z poczucia bycia niepotrzebnym rowniez.Nie znam jednak rozwiazania.Czy zycie,zyciem dzieci to glupota czy milosc.
Zofia Nowak ☆☆☆ Dzieci często bywają wypełnieniem nudy w małżeństwie albo wypadkiem przy pracy. Mało kto decyduje się mieć dzieci w nadziei ze dostaną szklankę wody na starość. Nie powinno się za wiele wymagać od własnych dzieci jak oni maja swoje własne dzieci. (*_*)
To głupia miłość moim zdaniem. Uświadomiona sobie lub nie ale głupia. I mówię to że smutkiem. Życie czyimś życiem jest niemożliwe. Rodzic nie powinien żyć życiem dziecka po zakończeniu okresu kiedy inaczej się nie da. Dziecko ma się stać bowiem samodzielna i myśląca istotą. A jak. Ma się stać jak rodzic z głupoty miłości wygody lub wszystkiego razem nie umożliwia mu tego.
Dlaczego straszy pani ludzi??
Ok, idea szczytna tylko moim zdaniem jest to trochę chwytanie się starszych ludzi przysłowiowej brzytwy. Moi dziadkowie zmarli, gdy moi rodzice mieli 30-35 lat, wtedy też ja się urodziłem. Więc nie musieli się zajmować już swoimi rodzicami a dodatkowo mieli nas, dzieci, moich braci i mnie. Mieli rodzinę, byli jeszcze młodzi, pełni sił, pracowali, cieszyli się życiem. Teraz to wygląda tak, że moi rodzice już od kilku lat potrzebują opieki, zwłaszcza tej emocjonalnej (organizowanie im czasu, rozmów, itp.). Moi starsi bracia robią kariery, rozwijają się, mają swoje rodziny. Tymczasem ja po skończeniu studiów, z ambicjami, u progu startu zawodowego życia i realizowania marzeń zostałem mimo woli opiekunem swoich rodziców. I z czym ja teraz zostałem: bez pracy, bez doświadczenia, bez możliwości zrealizowania swoich marzeń zawodowych, bez możliwości stania się spełnionym człowiekiem, bez możliwości poznania towarzyszki życia, bez możliwości założenia rodziny. I jaka będzie z kolei moja starość: samotność, nędza, zgorzknienie i frustracja. To co mieli moi rodzice w wieku 30-50 lat, to życie co mieli, dla mnie wygląda zupełnie inaczej, ja jestem pokoleniem straconym. Więc wydaje mi się naturalnym, że każdy powinien myśleć o sobie. Czy w świecie zwierząt dzieci opiekują się swoimi rodzicami? Czy orły wylatują z gniazda i już nigdy do niego nie powracają? Czy tygrysy, lwy opuszczają swoją matkę, czy ją karmią? Jedynym mi się wydaje rozwiązaniem jest ulżenie w starości za pomocą np. pigułki czy zastrzyku.
Mateusz Kowalski ☆☆☆ To co napisałaś jest interesujące i wzięte z życia. Jak to się mówi SAMO ŻYCIE PISZE SCENARIUSZ. Znam kilka takich przypadków jak to się poświęcona dla rodziny. Mam na myśli nie zawarcie własnego związku ponieważ najważniejsza była opieka jednego z rodziców. Do samotności na starość powinno się psychicznie wcześniej przygotować. Dzięki takim starcom mają pracę przysłowiowe domy starców. Co do tabletek i zastrzyków to rozwiązanie na XXI wiek. (*_*)
Dokładnie tak! Zgadzam się z tym! Najbardziej zaskakujące jest to, że rodzice, którzy nigdy nie zajmowali się swoimi rodzicami wymagają żeby ich dzieci zajmowały się nimi. Mam 30 lat, pracę i swoje życie - chcę założyć rodzinę, a muszę zajmować się schorowanym 55 letnim ojcem, który nigdy nie zajmował się swoimi rodzicami , którzy mają 80 lat czyli moimi dziadkami, to jest dramat. Mam rzucić wszystko i się poświęcić,... chcę mieć swoją rodzinę, a przez opiekę nad rodzicami nie mogę tego zrobić...
Uciekaj z tego domu jak najszybciej😑 ,Pomoc rodzicom ok ,dobry syn ,😞ale co z tobą ? 😢 obudzisz sie za kilka lat ,sam bez pracy ,bez rodziny, znajomych,i co dalej ? Kto pomoże tobie ?!!! Rodzeństwo ? 😟 wątpie 😢
Pójdziesz wtedy do "Opieki" po zasiłek ?😕