មេរៀន៖ កុំថ្កោលទោស ដើម្បីឲ្យលោកអ្នកអាចថ្កោលទោសបានត្រឹមត្រូវ
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 5 มิ.ย. 2024
- មេរៀន៖ កុំថ្កោលទោស ដើម្បីឲ្យលោកអ្នកអាចថ្កោលទោសបានត្រឹមត្រូវ
-------------------------------------------------------
ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា «ដើមឈើល្អ ផ្លែវាក៏ល្អ» (ម៉ាថាយ ១២:៣៣)។ តើយើងអាចឃើញ «អស់ទាំងអំពើលាក់កំបាំង...ក្នុងចិត្ត» បាននៅពេលណា? គឺនៅក្នុងទង្វើនៃការប្រព្រឹត្តអំពើបាបជាក់ស្ដែងរបស់បុគ្គលម្នាក់នោះ។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលសាវ័ក ប៉ុល មិនចាំបាច់មានវត្តមាន ដើម្បីថ្កោលទោសបុរសដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ផ្នែកផ្លូវភេទ (១កូរិនថូស ៥:៣)។ ហើយគាត់ក៏បានប្រាប់ឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទនៅឯក្រុមជំនុំកូរិនថូសថ្កោលទោសបុរសម្នាក់នោះដែរ (១កូរិនថូស ៥:១២-១៣)។
នៅពេលដែលយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះបងប្អូនប្រុសស្រីដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទមានកាតព្វកិច្ចក្នុងការថ្កោលទោសយើង។ ពួកគាត់មិនត្រូវផ្ដន្ទាទោសយើងទេ ប៉ុន្តែដាច់ខាតដោយកើតចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺពួកគាត់ត្រូវតែណែនាំឲ្យយើងកែប្រែចិត្ត។ ការថ្កោលទោសបែបនេះគឺជាការបង្ហាញព្រះគុណ និងជាការបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ (រ៉ូម ២:៤) ហើយប្រសិនបើយើងអន់ចិត្ត នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែបង្កើនសមាសធាតុនៃអំពើបាបរបស់យើងហើយ។ ប្រសិនបើអំពើបាបរបស់យើងមានភាពធ្ងន់ធ្ងរ ហើយក្រុមជំនុំរបស់យើងបានសម្រេចចិត្តថា ដាច់ខាតយើងត្រូវតែទទួលការដាក់វិន័យយោងតាមកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៧ នោះយើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា គោលបំណងនៃការធ្វើបែបនេះ គឺដើម្បីនាំឲ្យយើងកែប្រែចិត្ត មិនមែនដើម្បីរិះគន់ដាក់បណ្ដាសាឲ្យយើងធ្លាក់នរកនោះទេ (១កូរិនថូស ៥:៤-៥)។
#យឺតនឹងថ្កោលទោស
នៅពេលដែលឃើញថា ពិតជាមានការប្រព្រឹត្តអំពើបាបជាក់ស្ដែងមែន នោះគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវតែថ្កោលទោសគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់នោះដោយក្ដីស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងកាលៈទេសៈភាគច្រើន យើងត្រូវតែមានការយឺតក្នុងការថ្កោលទោស យើងត្រូវតែមានការយកចិត្តទុកដាក់ និងដាក់កំហិតក្នុងការថ្កោលទោស។ និស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើងដែលពេញដោយអំពើបាបមានការងាយស្រួលណាស់ក្នុងការថ្កោលទោសអ្នកដទៃ។ យើងត្រូវតែមានការសង្ស័យដែលមានសុខភាពល្អដោយចេះងឿងឆ្ងល់អំពីអំនួតរបស់ខ្លួន ហើយរក្សាទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងត្រចៀករបស់យើង «កុំឲ្យថ្កោលទោសគេឡើយ ដើម្បីមិនឲ្យមានគេថ្កោលអ្នកវិញ» (ម៉ាថាយ ៧:១)។
ចំណុចនេះសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះកាលៈទេសៈជាច្រើនដែលយើងនឹងជួបប្រទះគឺនឹងមិនច្បាស់ខ្លាំងដូចឧទាហរណ៍ទាំងពីរនៅក្នុងក្រុមជំនុំកូរិនថូសទេ។ ជារឿយៗ បន្ទាត់រវាងការថ្កោលទោសបំណងចិត្តលាក់កំបាំង និងការប្រាប់ថាទង្វើណាមួយជាអំពើបាប គឺស្ទើរតែដូចគ្នាទាំងស្រុង។ ហើយប្រសិនបើវាដូចគ្នាមែន នោះចូរឲ្យយើងមានការយឺតយ៉ាវក្នុងការថ្កោលទោសចុះ។
នៅក្នុងកាលៈទេសៈណាដែលយើងឃើញថា ពិតជាមានការប្រព្រឹត្តអំពើបាបយ៉ាងជាក់ស្ដែងមែន ចូរឲ្យយើងហ៊ានថ្កោលទោសដោយមានចិត្តក្លាហាន ដែលបង្ហាញដោយក្ដីស្រឡាញ់ចុះ។
ប៉ុន្តែ ចូរកុំឲ្យយើងថ្កោលទោសបំណងចិត្តលាក់កំបាំងរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទណាម្នាក់ថាជាអំពើបាប ដោយគ្រាន់តែអាស្រ័យទៅលើចំណុចត្រង់ថា គាត់មិនឯកភាពជាមួយនឹងយើងលើចំណុចណាមួយឲ្យសោះ។ យើងអាចជជែកវែកញែកគ្នាបាន ប៉ុន្តែយើងមិនគួរថ្កោលទោសទេ។ ព្រះយេស៊ូវនឹងជំនុំជម្រះ។ គឺមានតែព្រះអង្គមួយគត់ដែលនឹងបើកបំភ្លឺនូវអ្វីដែលមានការលាក់បាំងឥឡូវ មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចសរសើរ ឬក៏ស្ដីបន្ទោសឲ្យបាន (១កូរិនថូស ៤:៥)។ សូមឲ្យយើង «មានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់» (អេភេសូរ ៤:២)។
និពន្ធដោយ៖ Jon Bloom
បកប្រែដោយ៖ លោក ឈាង បូរ៉ា
កែសម្រួលដោយ៖ លោក ខែម បូឡុង, លោក ទេព រ៉ូ, លោក ឯក សត្យា, លោក ហុង សម្ភស, លោក ឡង់ គីមឡុង និងលោកស្រី ឡូញ ស្រីរដ្ឋ
ដកស្រង់ខ្លះៗ និងកែសម្រួលចេញពី desiringgod.org ដោយមានការអនុញ្ញាត។
អាមែ៉ន✝️🛐