ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 20 ธ.ค. 2024
- Musikalisches Opfer , BWV 1079
Fuga canonica in epidiapente J.S. Bach:
• Bach - Fuga canonica i...
Beschrijving bij deze video :
Het Musikalisches Opfer is een bijzondere collectie kamermuziek binnen het werk van Johann Sebastian Bach, geschreven voor Frederik de Grote van Pruisen. Musikalisches Opfer betekent zoiets als: een muzikaal cadeau - en precies dat is de collectie ook in oorsprong. In mei 1747 werd Bach bij Frederik geïntroduceerd en tijdens hun ontmoeting gaf Frederik, die gehoord had dat Bach een groot improvisator was, hem een thema en vroeg hem ter plekke een fuga te improviseren. Bach deed dat volgens bronnen briljant, en toonde zich zo enthousiast over het ‘koninklijke thema’ dat hij beloofde om de fuga ‘op koper’ te laten graveren en drukken. Zo gezegd, zo gedaan. Twee maanden later publiceerde Bach een serie composities: een triosonate, een driestemmige en een zes-stemmige ricercare en tien canons, allemaal geïnspireerd door het thema van de koning.
De canons in het Musikalisches Opfer zijn een soort visuele muziek. Bach schreef ze op als puzzels, die de speler eerst moet oplossen voor hij het stuk op de juiste manier kan uitvoeren. In deze opname wilden we deze ‘visuele muziek’ heel letterlijk in beeld brengen. Daar waar bijvoorbeeld een partij wordt gedubbeld, zal de speler twee keer in beeld zijn. Wordt een partij gespiegeld, dan zie je de speler ook in een spiegel.
Wie al andere canons in onze reeks gezien heeft, zal misschien opvallen dat iets nieuws gebeurt in deze Fuga canonica in Epidiapente. Je ziet, net als in andere canons, welke partij verdubbeld is doordat de speler met zichzelf speelt; in dit geval dus twee keer Shunske Sato. Maar de ene Shunske staat beneden bij fortepianist Leo van Doeselaar, en de andere staat op het podium en speelt bovendien op een kleinere viool, een violino piccolo. Precies dat gebeurt ook in de muziek: de titel Fuga canonica in epidiapente zegt het al, het is een canon in de kwint. Dat wil zeggen dat de afgeleide stem vijf stappen of tonen hoger klinkt dan de oorspronkelijke, genoteerde partij. Zo gezegd, zo gedaan.
