Hayatınızı Nasıl Geri Kazanırsınız?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 1 ส.ค. 2019
- Toksik ebeveynler karşısında ne yapabiliriz, hayatımızı nasıl geri kazanırız? Psikolog Susan Forward, onları affetmek zorunda değilsiniz ama intikam düşünceleriyle vaktinizi kaybetmeyin diyor. Yüzleşmenizi, içinizi dökmenizi tavsiye ediyor.
Berbat kitaplar ve berbat insanlar yüzünden adı batırılan kişisel gelişime sahip çıkıyoruz. Kişisel gelişim öyle değil böyle olur diyor ve özenle seçtiğimiz kitapları beraberce okuyup yorumluyoruz. Kişisel olarak geliştiğini hisseden yorum bıraksın. İyi seyirler!
Okuduğumuz kitap:
www.iletisim.com.tr/kitap/zor...
Açıkçası, babamı affetmedim, affetmeyeceğim de bana yaptıklarından ötürü. En son 2015 senesiydi, karşısında sinir krizi geçirip bütün içimi döktüm, o gün içimdeki nefret bitti ve hissizliğe dönüştü. Şimdi gördüğümde ne bir sevgi hissediyorum kendisine karşı ne de bir nefret. Hiç var olmamış biri gibi benim için.
Gelirimiz çok şükür yerinde olmasına rağmen annem, benim arkadaşlarımla tatile gitmemi ya da onlarla gezmemi "kıskanıyor" desem doğru mu olur bilemiyorum. Ailemle vakit geçirmek beni sıkabiliyor çünkü etkinlikler alışveriş yapmak ve yemek yemekten ibaret. Sıkılma özgürlüğüm dahi yok. Kendilerini sevmediğimi ve sonuç olarak aile kavramını anlamadığımı söylüyorlar bana. Aynı şekilde annem ailesinde babamla ya da teyzemle kavga ettiğinde gelip bana anlatıyor ki destek arıyor. Haksız olduğunu düşündüğümde kimsenin ona yardımcı olmadığını, herkesle tek başına uğraştığını anlatıyor. Yaptığı bütün işleri kakıç kakıyor. Her gün yaptığı işleri sayıp bizim ona muhtaç olduğumuzu ya da bizim ona hiç yardım etmediğimizi ima ediyor. Hangisi bilemiyorum artık. Arkadaşlarıma yardım ettiğimde annem kendisine hiç yardım etmediğimi ve ele, yabancılara daha iyi davrandığımı savunuyor. Sorunlarımı her anlatmaya çalıştığımda "bunları mı kafana takıyorsun? Boşver" minvalinde laflar sanki dertlerimin onlarınkiler yanında gereksiz olduğu empoze ediliyor. Evde yanlış yapılan şeyleri işaret ettiğimde fikirlerim önemsenmiyor ve yeterince anlaşılmıyor. Anlaşılamadığı için değil değersiz görülüyor. Hala üniversite okuyorum. Ailemin desteğiyle okuyorum. İstediğim kadar kabul edeyim, itiraf edeyim, affedeyim fark etmez. Sadece ailemden uzaklaşmak istiyorum. İnanıyorum ki, uzaklaşabildiğimde bir şeyleri değiştirebileceğim. Ailemin dertleri hep daha fazla para kazanmak, biriktirmek ve çocuklarının yalnızca "akademik" başarılı olmaları. Sosyal yönden, sanatsal yönden, duygusal yönden yetişmeleri yalnızca habertürkte çıkan üç beş adamın öğüdüyle spor veya çalgı kurslarına yollanmam şeklinde oldu. Küçükken çevremden çok zorbalık çektim. Sessiz sakin sünepe diye adlandırılan bir çocuktum çünkü. Bana koyan şey, ailemin bana bir gün de "oğlum sana ne yapmışlar gel bi sarılayım" dememiş olmaları oldu. Onun yerine "Kim yaptı? Şikayet edelim. Niye dayak yiyorsun? Elin armut mu topluyor?" gibi cümleler olduğu için çok sevgisiz hissettim. Yalnızca bir hayvanın yavrusunu korumasından farksızdı olan olay. Türkiyede pek yaşanmayan bir olay ama, ben Müslümanım ve babamsa değil. Namaz kılmaya karar verdiğimde bana dinlerin aptalca olduğunu bana empoze etmeye çalıştı. Namaz kıldığımda ters baktığını görmüştüm bir seferinde. İçimde bie şeyler kırıldı. Namaz kılmamı da umumi yerlerde beklemedikleri için hep vakitleri kaçırdım. Üstüne üstlük birisi de önceli videoda yazmış sanırım. Akademik hayatımı sanki tek hayatımmış gibi anlatıyorlar. Tek "aferin" dendiği zaman bana, sınavım iyi geçtiğindeydi. Lise sınavında fen lisesini kazanamayacağımı düşündükleri için saldırma derecesinde bağırdılar. Üniversiteye geçerken de sürekli odamı kontrol edip ne yaptığımı kontrol ettiler. Bense sıkılıp o dönemde Korece öğrendim. Üstüne üstlük beğenmedikleri çalışmamla 5000. Olup itüye girdim. Üniversiteden sonra karışmayız dediler, hala arada notlarımı söyleme gafletinde bulunuyorum sohbet arasında bu sefer "sen salak mısın?" diyorlar. Kardeşim 7 yaşında ama sanki ailemden farksız. Hatta daha kötü tavırları var ve bunun sebebini çözebilmiş değilim. İstedikleri yapılmayınca ağlayan, yalan söyleyen, eleştirilince ya dinlemeyip ya bağıran, bu sefer kızınca ise ağlayan ve mağdur durumuna sokan kendini bir kız. Ebeveynlerim kadar kardeşim de beni gerçekten sıkboğaz ediyor. Kardeşime kızdığımda sinirlendiğimde ise ben kötü oluyorum. Evde en önemsenmeyen, ama bir o kadar ne yaptığıma karışılan bir insanım. Dışarıdan bakıldığında ailem beni koruyor görünüyor. Çok şükür fiziksel ya da cinsel saldırıya uğramadım. Ama içten yıpranmak çok ayrı bir şey. Çok yoruldum. Sadece birine sarılmak ve ağlamak istiyorum.
Kendini o kadar iyi ifade etmişsin, öyle bir olgunlukla yaklaşmaya çalışıyorsun ki meseleye, eminim sorunlarını çözeceksin. Lütfen bu ve benzeri kitapları oku. Sevgiler.
@@TarihObas Teşekkür ederim güzel sözleriniz için. Sevgiyle kalın.
kendimi okudum
1 yıl önce yazmışsın ama sana ulaşmak istedim nedense
tamamıyla beni anlatmışsın Seninle tanışmak isterdim
Bu tip hayatlar yaşayan insanlar rüzgarın savurduğu kuru yapraklar gibi ordan oraya savrulup durur, ne kendi istediği ne ailesinin istediği bir hayat yaşarlar. Yüzleşme olayında da ne kadar çocuk haklı olsa da kendini iyi ifade etse de suçlu olan yine çocuk olur, hiç bir sözü kaale alınmaz. Sinir harbi yaşayan yine çocuk olur. En güzeli içinde kalmayacak şekilde herşeyi söyledikten sonra bağlantıyı kesmek hayatından böyle insanları çıkarıp uzak durmak. O zaman en azından huzurlu olunur.
En azından onları mutlu etme zorunluluğu hissetmiyorum ama en az hasarla bir şeyleri atlatma istediğim var çünkü aşırı huzursuz oluyorum. Ha yine bol bol kavga ettim annemle, çok da söyledim bana yaptıklarını dayanamadım(bazen alaya aldı, bazen kriz geçirecek gibi üzüldü, bazen daha normal seviyede tartışmalı geçti), mecbur bıraktı ve benim için de ne kadar "ben" olabilsem kardı bana... Bir de maddi özgürlüğümü elime alsam, manevi özgürlüğüme daha çok yaklaşmış olacağım... Yetersizlik hissi, öz güven eksikliği vs. azaldı ama hala tam geçmedi. Eskisi kadar değiliz ama bir gün çok ciddi biçimde, toplu halde içimi dökmeye kalksam kalp krizi geçirebilir diye korkarım. Nasıl bir empatisizlik bu, ben kırılmamalıyım ama kendisi kırılgan... Hep kendisi haklı, hatasını kabul etmeye tahammülü yok. Babama göre de annemin yanlışlarını bilse de bazı şeyler bir noktada normal, abartılacak düzeyde değil en azından, çok tepki göstermem yanlış gibi hissettirdiği oldu bir kaç sefer. Geleneksel bir düşünce şekli var. Yani hayırsız benim ve bu söylemde çok kırıyor beni. Olmadığım biri gibi anılmak her zaman çok çok kırdı... Bu sosyal hayatıma da yansıyor, fobi gibi. Çok çabaladım, eskiye nazaran çok ilerledim, ciddi bir karamsarlıktan çıktım yavaş yavaş ama yolum bitmedi... İnsan anlaşılmaya hasret kalıyor...
benim annem hayatımda gördüğüm en ilgisiz insan. yıllardan beri ben ne zaman onun yüzünü asık görsem anlattirip moralini duzeltene kadar ilgilenirim fakat o bana ikinci kere 'nasilsin?' diye sormamistir. insan nasıl çocuğunu bu denli umursamaz hic anlayamadim. babam zaten narsist ve boş muhabbetten öte iki laf edilmez, onunla hiç dertlestigimi hatırlamıyorum. yazacak çok şey var ama kısa kesecegim. ben bu insanlarla nasıl yuzlesecegim bilmiyorum ki bir faydasi olacağına da inanmıyorum.. belki içimi dökmüş olmak iyi gelir bilemiyorum. neyse bu kitabı alicam inşallah en yakın zamanda ve terapiye gitmek için araştırmalara başladım. yayınlar için çok teşekkürler ceren abla :)
benim annem yüzüme karşı birçok kez seni sevmiyorum zorunlu olduğum için aynı evde yaşıyorum demiştir..
@@aaysegultulu üzüldüm
@@aaysegultulu umarım yeterli maddi gücün olur da ayrı evde yaşarsın
Bu arada annenin kişiliği böyle olabilir ilgisiz olması
Ayşegül Tülü annenin kendi sorunları var ve muhtemelen kendini sevmiyor. Senle alakası yok. ❤️
mükemmeliyetçilik, kendini mükemmel olmak zorunda hissetmek hakkında da bir şeyler yapsak what a niceee
+9999999...
Mükemmeliyetçi olmak aslında küçük bir hata sonucunda kızan, suçlayan kişilerin olduğu bir geçmişten kaynaklı oluyor çünkü kişi her işini mükemmel yapmak zorunda hissediyor. Aksi takdirde beğenilmeyeceği ve küçümseneceği hissiyle büyüyerek yaşıyor.
abla öz hakiki kişisel gelişim serisini lütfen bırakma seninle birlikte biz de kitabı okuyoruz kendimize bir şeyler katıyoruz umarım uzun bir süre böyle devam eder
Devam edecek yeni kitaplarla
Ben de aynı şekilde serinin her videosu teker teker izlenmeye değer ve çok güzel içerikler sunuyo bize gerçekten de faydalılar
toxic annem babam varmış. Kötü olan babannem ve dedem daha da toxicmiş
Daha kitabı okumadan bile çok şey kattınız hocam, sonsuz teşekkürler.
Toksik ebeveynleriyle yaşayan bi arkadaşım var, anladığım kadarıyla şu anda ciddi depresyonda. Bu kitabı önericem umarım ona iyi gelir
Engin Geçtan'ın "İnsan Olmak" kitabını öneririm. Ben kendi duygularına yabancılaşmanın ne demek olduğunu orada okudum, öğrendim. Muhtemelen kendi duygularını okuyamayan, kendini bir kimlikle korumaya almış ebeveyn çocuklarının duygularına da yabancılaşıyor, okuyamıyor.
Biliyorum bu video oldukça eski fakat benimde hikayem buralarda bir yerlerde kalsın ve belki biri okusun istiyorum. Ailem hatıralarımda hep problematiktir, kavga gürültü ve yüksek ses hatta şiddetle birlikte belirir zihnimde. Babamın kronik aldatışları ve annemin depresyonda olduğu bir çocukluk geçirdim, hatta hatırlayabildiğim en eski çocukluk hatıramda boşanmak için bir parkta buluşmalarıydı. Benim bir canlı bir insan olduğumu, konuşulanları duyabildiğimi unutmuşlarcasına masada önüme bir limonata koyarak ettikleri kavga ve sonrasında annemin 'benim için' babamı affetmesi. Daha sonra yıllarca olayla alakam olmamasına rağmen annemin yapamadığı her şey için suçlayacağı ve hıncını alacağı bir oyuncak bebek olmuştum. İlgisizliğinin ve depresyonunun boyutu o kadar büyüktü ki liseye başlayana kadar annemi hiç gündüz uyanık görmedim desem yeridir. Sürekli uyurdu, uyumadığı zamanlarda da beni hayattan soğuturdu. Annem hiçbir zaman veli toplantılarıma gelmezdi, onun yerine babannem katılırdı. Sonradan öğrendiğime göre öğretmenim ve veliler babanneme 'biz bu çocuğa çok üzülüyoruz, acaba annesi üvey mi neden bu halde ?' diye sormuşlar. Güzelim sapsarı saçlarımı sırf toplamamak için erkek tıraşı yaptırdı. 1. sınıfa giderken çamaşırlarımı ve beni yıkamadığı için kokardım, arkadaşlarım benimle dalga geçerdi. Pazartesi günleri yataktan hep annem okul kıyafetlerimi yıkadı mı korkusuyla çıkardım ve çoğu zaman yıkanmamış kokuşmuş kıyafetlerle okula gitmek zorunda kalırdım. 2. sınıfa geçtiğimde muz çoraplarımı lavabonun içerisinde elimde katı sabunla yıkamaya başlamıştım. Ceren hanım dün Hamam yayınınızı kapatırken keselenmeyi anlattınız ya ben onu gözlerim dolu dolu izledim. Annemin yapması gereken bu kadar basit bir şeyi bile yanlış anlamayın internetteki alelade bir insan bu kadar otantik şekilde yapabiliyordu. Çok duygulandım teşekkür ederim. Neyse, bu ilgisizliğin sonucu olarak okumayı öğrenemedim. Baba figürü zaten ortada yoktu. Akşamdan akşama eve gelen, yemeğini yiyip tv karşısına geçen cinstendi. Parasıyla ebeveynlik yapabileceğini sandı. Ama annem her zaman ondan daha kötüydü. Beni hiç istemediğim biri olmaya zorladı, kısmen başardı da. 23 yaşımdayım ve tüm bu ve anlatmakla bitmeyecek bunun gibi olaylar hala devam ediyor. Kattığı şeyse, bana bunu yapan insanların ne yaptığının farkında bile olmayıp üzerine 'şişko, ayı, kel' gibi hakaretler savurduğu nur topu gibi bir yeme bozukluğu, sosyal fobi ve trikotillomani oldu. Affetmek/kabullenmek kısmını içimde çözdüm diyebilirim hatta şuan görseniz hayatımı ve ailemi çok iyi zannederdiniz. Tek hayalim artık şu yüksek lisansı bitirip Phd için uzaaaak çok uzak ülkelere kaçmak. Birde zayıflamak :)
Evet geçmişte yaşadıklarımla yüzleşmeye çalışırken, abartıp ailemi fazla suçlayıp suçlamadığım konusunda emin olamıyorum. Bazen hayattki tüm başarısızlıklarımın sorumlusu olarak onları görme isteğim adeta bi kaçış gibi. Teşekkürler
Bence Susan Forward'ın da dediği gibi önemil olan yetişkin olduktan sonra artık kendin için bir şeyler yapmanın senin sorumluluğunda olması.
En iyi terapi yöntemi; içini kağıda dökmek. İnanılmaz bir etkisi oluyor, ruhunun derinliklerine inebiliyorsun ve daha rahat dökülüyor kelimeler bu açıdan düşünmemiştim dediğim çok şey, çok farkındalık yaşadım yazarken. Spritüel konularla da ilgili olan biri olarak oturup 7yillik döngüler halinde hayatımda bana dokunan olayları yazdım tabi sayfalar sürdü, kolay değildi, günlerimi aldı ama o yüzleşme, kabul etme, onaylama çalışmalarıyla da destekleyince çok fazla konuyu hallettim kendi içimde. zihin berraklığı, hafifleme, içsel huzur sağlayan harika bir yöntem. hepimizin sınavları, yolu ve bir amacı var bu hayatta ve kabul edelim yalnızız, tek geldik, tek gideceğiz. hepimizin bir hikayesi ve yolu var o yüzden kimseyle kıyas yapmadan kendi benliğimizin farkındalığına erişiriz umarım🙏 buarada anne, babayı da iyi analiz etmek ve kabul etmek gerekiyor onlar da bir yasanmisliktan dolayı o haldeler aslında. böyle olmasini onlar da istemezlerdi .
Bastırılmışlık insanı hasta ediyor.
Diğer GökTürkler Üçlemesi videosunda yorumlar kapalı sayın hocam. Diyeceğim o ki Senin Allahına kurban :) İyi ki varsın Hocam... Senin gibi Yüce Türk Kadınları sayesinde bu ülke kalkınacak ve muasır medeniyetler seviyesine ulasacak bizde yolunda olacağız her daim....
Sevgili Ceren hocam bizim milletimizin sağlıklı bir aile yapısının olması çok zor, annemden yediğim dayağın cetelesini tutsaydım defter yetmezdi fakat ona bir şey olabilme ihtimali hasta veya üzgün olmasına dayanamıyordum içim içimi yiyordu hele kaybettiğimde zor topladım kedimi Anneler ne olursa olsun çok özel oluyorlar.Fakat o kitabın her evde olması şart değerli bilgileri bizimle paylaştığın için teşekkürler.
Dayak yemek normal bir şey
Fahrettin Tuncer hayır değil. şiddeti meşrulaştırmayın lütfen.
hayır değil.
@@TarihObas Öğle bile olsa artık çok geç.
Fahrettin Tuncer siz ciddi misiniz?
Ceren Hocam, kitapları çok güzel anlatıyorsunuz. Özetlerken yorumlarınızı eklemeniz, sorular sormanız, sorgulamanız ve sorgulatmanızı çok sevdim. Bana ilaç olacak bir zamanda yayınlamışsınız videoyu. Hemen alıp okuyorum kitabı. Verdiğiniz emek için yürekten teşekkür ederim. Sevgiler...
Kitapları harikulade yorumluyorsunuz, videolarınız diğer kitap tanıtım videolarından net bir şekilde sıyrılıyor, ağzınıza sağlık.
kitabı okumaya başladım ama ne zaman elime alsam ağlamaya başlar bir hale geldim. bu son yayınınızı da izlerken gözlerim doldu. yüzleşmemi gerçekleştiremeden önce kendi gözyaşlarımda boğulacağım diye korkuyorum :)
Yüzleşme işini kendini iyice hazır hissettiğin zamana bırakabilirsin. S. Forward da acele etmeyin diyor. Ağlamak çok normal, aslında çok da iyileştirici bir şey.
İşte bu! Yolun en önemli kısmı. Ağlayın, onlar şifa gözyaşları. Sadece biraz sabır.
zehirli bir ailede büyüdüysen, çocuklugunda yaşadığın izler sende bazı davranış kalıpları olusturup seni yönetiyor da olabilir. terapi alma şansın yoksa "hayatı yeniden keşfedin" kitabından test yapmanı tavsiye ederim
Ellerinize sağlık... Yeni bilgiler edinmek için harika kanalınız. Okuma listeme ekledim bile irdelediğiniz kitapları 😍😍😍
Merak ettiğim şey şu benim babam asla ailrmizi düşünmezdi ki hala öyle. İmkanları olmasına rağmen bize hiçbir zaman bize destek olmazdı. Hiçbir zaman harçlık vermezdi. Annemde aynı şekilde. Aldığımız en basit kırtasiye ürünü bir şeker bile olay olurdu. Babam beni ilkokuldayken okuldan aldığında kırtasiyeye gezmeye gitmek isterdim. Bana hiçbir zaman bir şey alınmayacağını bende bilirdim. Sadece o renkli rafları gezmek isterdim işte. Annem bunun için beni sürekli azarlardı. Hayatım boyunca modaya sanata ilgili bir çocuktum. Hala da öyleyim. Yapmak istediğim bir sürü şey öğrenmek istediğim bir sürü hobi var. Ama artık bunlara da enerjim kalmadı. Acaba bu olaylarda bir istismar çeşidi midir.
not:kardeilerimle babama mektup yazmıştık. İçimizi dökmüştük tüm bu ve başka olaylar için. Ve babam hiçbir tepki vermemişti. Belki okumamıştı bile bilmiyorum
Babanız gibi insanlar pek iletişim kurmaz başkalarıyla. Maalesef. Evet, siz de "ihmal edilmişlik" yaşamışsınız, psikolojik şiddet türü sayılıyor çünkü o derece iz bırakıyor.
Kitabı sipariş verdim gelecek. şimdi heyecanımı yatıştırmak için izliyorum muhteşem .
Bu kitabı incelemeniz çok iyi olmuş. Çoğu kişiye yardımı dokunacaktır kesin.
Ellerinize sağlık hocam, sizinle birlikte çok şey öğrendim.
Bu video serilerine yeni denk geldim, 24 yaşındayım ve kendimi çok büyük bir çıkmazda hissediyorum. En yakında zamanda da kitabı satın alacağım.
daha çok kişisel gelişim hakkınd videolar çekebilir misiniz keyifle izliyoruz
Hakan Günday'ı konuk edebilir misiniz hocam?
Merhabalar sakatlanan çocukluk yılları !
Affetmeye gelince, bunu çalışmakla olmuyor
ailemizle olan olayları yeniden yapılandırmakla ben üstesinden geliyorum affedip affetmemeyi sonrasında düşünmüyorum
Çocukluğumdan beri iç ve dış travmalar yaşadım iki üniversite birçok başarı iş vs geçmişe sahip olmama rağmen 29 yaşında ne yapmak istediğime karar vermeye çalışan biriyim.
Daha önce terapiler aldım şuanda ayda bir gidiyorum kasımdan beri birçok kitap okudum (30) şu son 3 aydır yavaşladım youtubeden videolar izledim ted i izledim kendime çok emek verdim sadece terapi almak yetmiyor sizinde bilgi sahibi olmanız gerekiyor terapistiniz sizi nereye götürüyor bilmeniz gerekiyor
İlaçlarlada kendinizi uyuşturmaya izin vermeyin,
İlaçlarla yaşadığım yıllarım hayatımın en zor yıllarıydı.
İyi ki varsın Ceren abla, kafamdaki bir iki düşünceye hak bulmuş oldum bu video sayesinde. En müsait anımda umarım bu kitabı alıp okumak nasip olur^^ Seni çokkk seviyorum
Hocam çalışmalarınızı çok beğeniyorum, sayenizde tarihe olan ilgim arttı. Ama sizden bir ricam olacak, özellikle Twitch yayınlarını paylaşırken yayının diğer kısımlarının linkini açıklamaya ekleyebilir misiniz. Önerilen rastgele bir videonuzu açıyorum ama isimler de farklı olduğu için serinin diğer parçalarını bulmak çok zor oluyor.
pek çok videoda bunu yapıyorum, numaralandırıyorum videoları fakat her zaman olmuyor. Basiti var, Tarih Obası videolar sekmesine tıkla, tüm videolar kronolojik olarak önüne seriliyor.
Teşekkürler 🙏
Çok çok teşekkürler.
Annemin gözüme şeytan görünüyorsun dediğini hiç unutamıyorum. Annem ve babam ben 4 yaşındayken ayrıldılar ve velayetim babamdaydı beni babannem büyüttü. Neden boşandıkları bende travmadır. Neyse aradan 8 yıl geçti birleştiler. Sonra annemin bana karşı tutumu çok farklı bir hal aldı. Görmeye gittiğim günlerdeki sevgis, gözüme şeytan gözüküyorsun haline büründü. Evde tartışmalar ve benim travmayı algılayışımla birlikte annemle arama duvarlar ördüm. Sonra babam bir tartışma anında keşke evlenmeseydiniz dediğimde keşke seni küçükken yurda verseydim dedi. Bu sözler benim yüreğimde yara. En kötüsü de psikolojik şiddetleri hala devam ediyor. Ben babannemi annem dedemi babam bildim. Çünkü küçükken onlar ilgilendi. sevgilerini, emeklerini bir an olsun esirgemediler. Hala çok şükür hayattalar ama bir gün ölülerse diye o kadar korkuyorum ki ağlıyorum. Bağımlı bir kişilik oluşmuş ben de. Hala etkisi üzerinde olan 6 yıllık karşılıksız sevdiğim çocuktan ne olursa olsun kopamayacakmışım gibi geliyor. İkiz kardeşlerim var 5 yaşındalar şu an tek isteğim onların kişilikleri için en önemli yılları en az hasarla atlatmaları. Çoğu zaman her acıya dayanamıyorum artık desemde hepbir tık daha beni dayanamayacakmış gibi hissettiren olayları atlatıyorum. Bu güzel seri için sonsuz teşekkür ederim. Kitabı okumak istiyordum videoları izlemeden önce ama şu an daha çok okumak istiyorum.
Yaşamak zorunda bırakıldıklarınız için çok üzgünüm. Bilinçli bir insan olduğunuz için her şeyi daha iyi hale getirme becerisine de sahipsinizdir eminim. Mümkünse uzman yardımı almanız elbette en iyisi. Yanı sıra bu ve benzeri kitaplar, özellikle Hayatı Yeniden Keşfedin adlı kitap, size muazzam yardımcı olabilir. Sevgiler.
@@TarihObas evet hayatımı daha yaşanılabilir kılmaya ve dediğiniz gibi iyi hale getirmeye çabalıyorum. Önerileriniz altın değerinde dikkate alacağım. Sevgiler
@@oguzmen5451 iyi olmaya çalışıyorum. İki hafta önce psikiyatriste gittim devletin ve şu an bir antideprsan kullanıyorum 2 hafta sonra yeniden gideceğim. Bu antidepresan daha çok kaygım için üniversiteye hazırlanıyorum onun için.
@@oguzmen5451 elimden geleno yapıyorum çok teşekkür ederim 😊
Allah razi olsun abla
Aileyi affetmek yerine bu deneyimlerden ders alarak yetişkinlikte benzer ilişkiler yaşamamak önemli.
Açıkçası bu yöntemi anneme ve babama karşı henüz kullanamayacak olsam da bana geçmişte kendimi kötü hissettiren beni kullanan bazı kişilere karşı kullanabileceğimi düşünüyorum.
Harika bir seri
mükemmel.
Affetmek yerine kabul etmek kelimesini kullanıyorum ben çünkü affetmek bir yandan; kibir, makam hali, kendini hep haklı görmek hali gibi geliyor ve hicbir zaman tüm kalbinle, bütün hücrelerinle de affedemiyorsun zaten. Bu affetmek kelimesini çıkaran kişi affedebilmiş mi gerçekten merak ediyorum 😁 saçma bir kelime, hele ki olayın boyutu büyükse mesela biri senden çocukluğunu, hayatını çalmışsa hadi affediyorum seni hafifliyorum diye bir şey olabilir mi?
Kelime "affetmek" olsada kelimeye yüklenen anlamlar farklı olabiliyor. Örneğin bazı dinlerde " affet ve yüzçevir." gibi ifadelere yer verilir. Yani affetmek her zaman "barışmak" anlamına gelmez. Affettikten sonra " cehennemin dibine kadar yolları var."da diyebilirsin. Kitapta da bu var aslında. Ebeveyni aslında görmezden geliyorsunuz, değer vermiyorsunuz, o ne derse o olmuyor artık. Yüz çevirmiş oluyorsunuz yani...
Diksiyon konusunda çok beğeniyorum kendini ifade etme şeklini bununla ilgili bilgi verir misin?
Bu konuda özel bir şey yapmış değilim. Eskiden çok hızlı konuştuğumu söylerlerdi, biraz daha yavaş konuşmaya çalıştım sadece. Bence çok okumakla ilgili bir şey. Çok kitap okuyan insanların diksiyonu genelde düzgün oluyor.
intikam almaya çalışmak çok saçma tamam ama şansına o kişi senin eline düşünce de insan körükleniyor.
Neden son yayın ki☹😔 tekrar tekrar dinledikçe yeni şeyler keşfediyorum
Bu kitapla ilgili son yayın. Sei devam edecek yeni kitaplarla.
bize değer veren ve yanımızda olacak herhangi biri yoksa ne yapmalıyız keşke onu da söyleseydi yazar...
zor bir durum olduğunu biliyorum ; sevginin en özel türü insanın kendi kendini yeterince sevmeyi öğrenmesidir , değerli hissetmenin en kalıcı yöntemi de öyle.sorun ; hayatın ilk yıllarında , insanın doğal olarak kendisini çok fazla çevresinin bakış açısıyla tanımlaması oluyor.bunu kırabilmek için bu konularda farkındalığı arttırmak gerek.ı am not your guru diye dünya çapında bir uzman olan tony robbins in belgeselini mutlaka izlemeni öneririm.daha sonra ilk etapta engin geçtan insan olmak kitabı farkındalığını çok arttıracaktır.ikinci etapta albert ellis akılcı yaşam kılavuzu nasıl başedebileceğine dair becerilerini geliştirir , öz şefkatli farkındalık kitabı ise iyileşme sürecini hızlandırır.bunların faydası olacağına kalpten inanıyorum.
Kendin varsın, o yeter.
@@TarihObas yaşadığım ağır travmalar ve yılların birikimleri yüzünden o gücü içimde bulamıyorum artık. tıbben tükenmişlik sendromu teşhisi koyulalı 7 sene oluyor sanırım. önceleri kendime yetiyordum ama hayat her anlamda son 15 senedir sürekli olumsuzluk sununca önüme avunacak bişeyim kalmadı.. içimdeki gücü yeniden ateşeyecek bişeyler bulmam lazım.
@@serhatoz çevremin beni nasıl tanımladığı , benim kendimi nasıl tanımladığım konusunda etkili olmuyor. sadece olumsuz motivasyon ve moral bozukluğu yaratıyor. kendimle ufacık bi sorunum dahi yok kendimi seviyorum. ama "maruz kaldığım" diyaloglar ve insanlar sürekli bi şekilde hayatımda oldukları için yazık ki onları hayatımdan bir türlü çıkaracak maddi gücü bulamadığım için öz motivasyonumu da yitiriyorum süreç içinde..
Alice mıller Beden Asla Yalan Söylemez okumalısınız 👍
👍
Ben ne hata yaptım ki 15 yaşında kızım halen kettle da su katiyen kaynatmayıp benden istiyor. Ben yapamam ki deyip ödevlerini bana yaptırıyor
İsteklerini yaptığınız için olmasın? Yapmayın görsün sonuçlarını.
💞💞💞.
5:44
benim babam her gün evde kova yapıyo sen diyosun ki mektup yaz
beğenme ve beğenmeme sayıları arasında tam olarak 73 kat olduğu için beğenemedim.